NL193399C

NL193399C - Injecteerbare implantsamenstelling voor gebruik bij reconstructieve chirurgische behandelingen.

Info

Publication number: NL193399C
Application number: NL8903049A
Authority: NL
Original assignee: Uroplasty
Priority date: 1988-12-12
Filing date: 1989-12-12
Publication date: 1999-09-06
Also published as: GB2227176B; NL193399B; DE3941023A1; JPH02243160A; JP2694372B2; DE3941023C2; GB8928009D0; NL8903049A; GB2227176A

Description

1 193399

Injecteerbare implantsamenstelling voor gebruik bij reconstructieve chirurgische behandelingen

De uitvinding heeft betrekking op een injecteerbare implantsamenstelling voor gebruik bij reconstructieve chirurgische behandelingen van zachtere weefsels, bestaande uit een fysiologische drager gedispergeerde 5 inerte microdeeltjes.

Een dergelijk injecteerbare implantsamenstelling is geopenbaard in de Europese octrooiaanvrage 0.251.695. Bij deze bekende samenstelling gaat het in het bijzonder om het bevorderen van het binnendringen van de microdeeltjes in het te behandelen weefsel. Er is sprake van twee soorten deeltjes en wel enerzijds betrekkelijk vormvaste, sferische deeltjes met een deeltjesgrootte van 1-20 micron en anderzijds 10 vervormbare staafvormige deeltjes met een lengte van 500-800 micron en een dikte die kleiner is dan 20 micron. Er wordt niet gesproken over de (oppervlakte)structuur van de deeltjes.

De uitvinding nu beoogt een injecteerbare implantsamenstelling te verschaffen, die meer in het bijzonder geschikt is als middel voor het opvullen van afwijkingen die zich in het menselijk lichaam kunnen voordoen. Een voorbeeld van een dergelijke afwijking is het wegzakken van de oogbal in de orbitale holte, waarbij de 15 ene oogbal niet met de andere kan worden gecoördineerd als gevolg van verschillen in het volume van de orbitale ruimten, welke door een trauma of door een ontwikkelingsstoornis zijn ontstaan. Een dergelijk volumedefect verhindert de coördinatie van het binoculair zien, doet afbreuk aan het op de juiste wijze openen en sluiten van de oogleden en heeft een nadelige invloed op het uiterlijk. Traumatische of door chirurgische ingrepen veroorzaakte veranderingen in huid en onderhuids weefsel leiden dikwijls tot 20 soortgelijke defecten, die afbreuk doen aan de vorm, functie of beide.

Om aan het beoogde doel te kunnen beantwoorden dient de door de uitvinding beoogde implantsamenstelling enerzijds een goede verbinding met het weefsel rond de injectieplaats te bewerkstelligen en anderzijds een blijvende samenhang binnen het implantaat te waarborgen.

Volgens de uitvinding wordt het gestelde doel daardoor bereikt, dat de microdeeltjes een getextureerd 25 oppervlak met willekeurig daarin aanwezige verdiepingen, holtes, poriën resp. naar buiten uitstekende penvormige delen hebben, welke deeltjes een gemiddelde deeltjesgrootte tussen 20 en 3000 micron hebben, terwijl de grootte van de door de verdiepingen, holtes en poriën gevormde openingen tussen 10 en 500 micron ligt.

Bij voorkeur vertonen de getextureerde deeltjes een uniforme configuratie en bestaan zij uit een in 30 hoofdzaak sferoïdaal kerndeel met daarvan naar buiten uitstekende penvormige delen.

De getextureerde configuratie van de microdeeltjes in de implantsamenstelling volgens de uitvinding leidt tot een effectieve weefselingroei, zodat een goede verankering van het implantaat wordt verkregen c.q. afstoten en migratie wordt voorkomen. Na het injecteren van de implantmassa vormt het lichaam voorts dun littekenweefsel rond de implant en wordt een zekere inkapseling verkregen. Eventuele overcorrecties 35 kunnen eenvoudig door afzuiging worden bijgesteld. Daarbij dient te worden opgemerkt dat de gemiddelde diameter van een haarvat ongeveer 16 micron of wel ruwweg tweemaal de diameter van een rode cel bedraagt. Gezien de bovengenoemde grootte van de getextureerde microdeeltjes zullen deze deeltjes dus niet in de haarvaten terecht kunnen komen. Kleinere deeltjes, in het submicrongebied, zouden ontstekingen kunnen veroorzaken en kunnen worden opgenomen door gastheercellen.

40 De microdeeltjes kunnen worden vervaardigd uit een elastomeer, zoals siloxan in geval van een zacht weefsel of polytetrafluoretheen in geval van een steviger ondergrond zoals bindweefsel. Het gebruik van deze materialen bij implantaten is op zichzelf bekend.

Geschikte fysiologische dragers zijn zoutoplossingen, verschillende soorten zetmeel, polysachariden, organische oliën of andere vloeistoffen. Deze materialen zijn eveneens op zichzelf bekend.

45 Opgemerkt wordt dat uit de Internationale octrooiaanvrage 87/05521 een vormbare kunstbotmassa bekend is, waarin harde microdeeltjes voorkomen, waarvan de grootte tussen 250 en 5000 micron ligt. Van een specifieke oppervlaktestructuur wordt niet gesproken.

In de Europese octrooiaanvrage 0.022.724 wordt voorts botprothesemateriaal beschreven, waarin poreuze harde deeltjes voorkomen, waarvan de poriën een diameter hebben die groter is dan 50 micron en 50 de poreusiteit 30-80% bedraagt.

Tenslotte wordt in de Internationale octrooiaanvrage 86/03671 vervangend botweefsel beschreven, bestaande uit een bindmiddel met sferische harde vuldeeltjes van twee verschillende maatreeksen, en wel enerzijds van 450-550 micron en anderzijds van 800-2000 micron. Deze deeltjes worden bijeengehouden door een structuur van al dan niet resorbeerbare draden met een dikte van 50-750 micron. De sferische 55 deeltjes hebben daarbij een oppervlaktestructuur, die gekarakteriseerd wordt door bolkapjes met een diameter van 15-30 micron.

Geschikte oppervlakte-modificeermiddelen zijn polyvinylpyrrolidon, collageen of hyaluronaten. Deze 193399 2 oppervlakte-modificeermiddelen dragen bij tot detoxificatie en maken het oppervlak van de deeltjes meer geschikt voor weefselingroei.

Het oppervlakte-modificeermiddel, zoals polyvinylpyrrolidon kan eventueel in de micro-deeltjes worden opgenomen of daarmede worden vermengd, waarna een bekleding mogelijk is met een laag van hyaluro-5 naat of hyaluronzuur. Met name een middel als hyaluronzuur kan zich hetzij door fysische of chemische binding aan het oppervlak van met microdeeltje hechten. Polyvinylpyrrolidon, hyaluronaat of collageen danwel andere biologisch verdraagbare materialen kunnen chemisch of fysisch met het deeltjesmateriaal worden gecombineerd of in het oppervlak daarvan worden verwerkt teneinde de acceptatie van de inplant voor het ontvangende lichaam te bevorderen.

10

De uitvinding wordt hieronder aan de hand van de tekening bij wijze van voorbeeld nader toegelicht.

Figuur 1 is een aanzicht in perspectief van een getextureerd microdeeltje, waarbij de typische oppervlakte-onregelmatigheden zijn te zien, die in het deeltje aanwezig zijn; figuur 2 is een verticale doorsnede volgens de lijn 2-2 in figuur 1; 75 figuur 3 toont een schematische verticale doorsnede door een gedeelte van de menselijke huid, met een aanzicht van een injectiespuit van geschikte afmetingen, die wordt gebruikt om overeenkomstig de principes van de onderhavige uitvinding materiaal in de onderhuidse zone beneden een verdiept liggend litteken in te brengen.

figuur 4 toont een doorsnede respectievelijk aanzicht, gelijkend op figuur 3, waarbij dezelfde locatie van 20 de huid te zien is na het onderhuids inbrengen van de getextureerde microdeeltjes overeenkomstig de principes volgens de uitvinding; figuur 5 is een aanzicht in perspectief van een gemodificeerde vorm van een voor de uitvinding bruikbaar desfiie, waarbij de oppervlakte-onregelmatigheden penvormig vanuit een kemlichaam naar buiten uitsteken, eik kemlichaam daarbij de vorm heeft van een sferoïde en figuur 6 is een dwarsdoorsnede door het deeltje volgens figuur 5.

Het in figuur 1 met 10 aangegeven, als implant bestemde microdeeltje bestaat uit een kem met willekeurig over het oppervlak daarvan verdeeld liggende verdiepingen of poriën 11-11. Deze openingen of poriën zijn van elkaar gescheiden door verbindende wanddelen 12. De inkepingen, verdiepingen of poriën hebben bij 30 voorkeur een minimum diepte of opening van ongeveer 10 micron bij een maximum afmeting van ongeveer 500 micron. De verbindende wanddelen tussen de openingen of verdiepingen 11-11 hebben een afmeting respectievelijk breedte, die zo groot is, dat het grootste deel van het oppervlak wordt ingenomen door verdiepingen, openingen of poriën.

Zoals uit figuren 1 en 2 is te zien is aan het oppervlak van de microdeeltjes verbindend wandmateriaal 35 13 aanwezig, dat voor de mechanische stabiliteit van het individuele deeltje zorgdraagt. In het bijzonder blijkt dit uit figuur 2.

De oppervlakte-onregelmatigheden liggen bij voorkeur in de ordegrootte van 20 tot 200 micron om een adequate contactgeleiding van de fibroblasten te bereiken en aldus een litteken-weefselpatroon te doen ontstaan dat een spiegelbeeld vormt van het onderliggende oppervlak. Wanneer de openingen, verdiepin-40 gen of poriën te ondiep zijn of wanneer de diameter ervan niet groot genoeg is zullen de fibroblasten de neiging hebben daaroverheen een gladde brug te vormen. Voor het inbrengen van de impiantmassa wordt gebruik gemaakt van een injectiespuit, voorzien van een naald met een adequaat gedimensioneerde inwendige boring. Na het insteken van de naald in het te corrigeren verdiept liggende gebied komen de deeltjes tezamen met de fysiologische drager direct in het gebied van de te corrigeren verdieping. Tot de 45 geschikte dragers, waarmede, zoals eerder werd aangegeven, de sferoïden kunnen worden geïnjecteerd, behoren smeermiddelen op basis van fysiologische zoutoplossingen of polysachariden.

Het in figuur 3 weergegeven oppervlakteweefsel vertoont bij 20 een verdiepte zone 21, die zich tot in het onderhuidse weefsel 22 uitstrekt. Onder gebruikmaking van de injecteerbare implantsamenstelling volgens de uitvinding wordt de naald 23 in het weefsel gestoken. Deeltjes 30 van het type dat in figuren 1 en 2 is 50 weergegeven, worden tezamen met de fysiologische drager op de vooraf bepaalde plaats geïnjecteerd teneinde de verdiept liggende zone te doen opvullen op een wijze als weergegeven in figuur 4. Na het terugtrekken van de naald 23 blijft de geïnjecteerde impiantmassa op de gewenste plaats achter. De benodigde hoeveelheid in de drager 31 opgenomen deeltjes 30 kan van tevoren in de naaldhouder 23A worden gedaan, van waaruit het injecteren via de holle naald 23 kan plaatsvinden. De in de handel 55 verkrijgbare injectiespuiten zijn geschikt voor deeltjes waarvan de grootte in de buurt van de ondergrens of in het tussengebied tussen de onder- en bovengrens van het aangegeven deeltjesgebied is gelegen, terwijl grotere deeltjes binnen het totale deeltjes-grootte-gebied een naar binnen taps toelopend uitstroomkanaal

Claims

1. Injecteerbare implantsamenstellingen voor gebruik bij reconstructieve chirurgische behandelingen van zachtere weefsels, bestaande uit een fysiologische drager gedispergeerde inerte microdeeltjes, met het kenmerk, dat de microdeeltjes een getextureerd oppervlak met willekeurig daarin aanwezige verdiepingen, holtes, poriën resp. naar buiten uitstekende penvormige delen hebben, welke deeltjes een gemiddelde deeltjesgrootte tussen 20 en 3000 micron hebben, terwijl de grootte van de door de verdiepingen, holtes en 45 poriën gevormde openingen tussen 10 en 500 micron ligt.

2. Implantsamenstelling volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de getextureerde deeltjes een uniforme configuratie hebben.

3. Implantsamenstelling volgens conclusies 1-2, met het kenmerk, dat de deeltjes uit een in hoofdzaak sferoïdaal kerndeel met daarvan naar buiten uitstekende penvormige delen bestaan.

3 193399 noodzakelijk kan maken. Voor bepaalde toepassingen is het wenselijk gebleken een continu taps toelopende injectiespuit-naaldcombinatie te gebruiken, waarbij dus sprake is van een langgerekte injectiespuit-naaldcombinatie met een naar binnen taps toelopend uitstroomkanaal. Nadat de ontstekingsgevoelige fase in het wondgenezingsproces voorbij is ofwel na ongeveer een week 5 begint de vorming van littekenweefsel, waarvan de voltooiing ongeveer drie weken later ligt. Nadat de afzetting en het vormen van littekenweefsel tot een einde is gekomen, kan een remodelleerfase of operatie plaatsvinden. Als gevolg van de specifieke onregelmatigheden en inkepingen respectievelijk verdiepingen in het oppervlak van de individuele deeltjes en de daarmede gepaard gaande contactgeleiding zal het gevormde littekenweefsel de geïmplanteerde deeltjes 30 ter plaatse stevig kunnen verankeren en vasthou-10 den. De fibroblastcel is de littekenvormende cel van het menselijk lichaam, die in grootte varieert tussen ongeveer 20 en ongeveer 100 micron en die op grond van contactgeleiding en littekenweefsel of op collageen gebaseerde bekleding vormt rond een inert vreemd voorwerp. Dergelijk littekenweefsel voegt zich voorts naar de onregelmatigheden in het oppervlak van het vreemde voorwerp, in het bijzonder wanneer 15 dergelijke onregelmatigheden voldoende groot zijn voor weefselingroei. Polytetrafluoretheen (Teflon) is geschikt te achten voor kraakbeen, terwijl siloxan-elastomeer in verschillende hardheidsgraden geschikt is voor onderhuids vet in verschillende zones van het lichaam. Voor het geval de behandeling een overcorrectie met zich mede brengt, kan het gebruik van afzuigtechnieken, zoals bij lipectomie, met een stompe canule van geschikte diameter, zelfs na verscheidene maanden of 20 jaren tot een fijne bijstelling leiden. Een verwijdering van een juiste hoeveelheid vulmateriaal kan op die manier worden bewerkt. In het specifieke voorbeeld volgens figuren 5 en 6 bestaat het getextureerde microdeeltje 40 uit een centraal kernlichaam 41 van sferoïdale vorm, en een aantal daarvan naar buiten uitstekende penvormige delen 42-42. De tussen de penvormige delen gelegen verdiepingen hebben een boogvorm, zoals aange-25 duid met 43-43. Getextureerde microdeeltjes van het type volgens figuren 5 en 6 kunnen ook zeer bruikbaar zijn in samenhang met de verschillende aspecten van de onderhavige uitvinding. Het gebruik van deze microdeeltjes vindt plaats in combinatie met een geschikte drager van het type als hiervoor aangegeven, zoals een smeermiddel op basis van een fysiologische zoutoplossing of polysacharide. Getextureerde microdeeltjes van het type volgens figuren 5 en 6 kunnen uit hetzelfde materiaal zijn gevormd als genoemd 30 in verband met de uitvoering volgens figuren 1-4, zoals bijvoorbeeld siloxan, polytetrafluoretheen, biologisch verdraagbare vaste materialen zoals bijvoorbeeld hydroxyapatiet of andere biologisch verdraagbare materialen van het hierboven genoemde type. Voor röntgenstralen ondoordringbare materialen, zoals bijvoorbeeld bariumverbindingen, kunnen worden gebruikt om de deeltjes beter zichtbaar te maken. In de meeste gevallen echter zal het gebruik van 35 dergelijke identificatiemethoden niet nodig zijn.

4. Implantsamenstelling volgens conclusies 1-3, met het kenmerk, dat de microdeeltjes zijn behandeld met een oppervlakte-modificeermiddel, dat gekozen is uit de groep bestaande uit polyvinylpyrrolidon, collageen, 193399 4 hyaluronzuur en een lager alkylhyaluronaat.

5. Implantsamenstelling volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat het oppervlakte-modificeermiddel in het deeltjesmateriaal is opgenomen. Hierbij 2 bladen tekening