NL1026136C2

NL1026136C2 - Hart-CT-systeem en werkwijze voor het plannen en behandelen van biventriculaire hartstimulatie onder gebruikmaking van een epicardiale geleider.

Info

Publication number: NL1026136C2
Application number: NL1026136A
Authority: NL
Inventors: Darin R Okerlund; Laurent Launay; Jasbir S Sra; Shankara B Reddy; Melissa L Vass
Original assignee: Ge Med Sys Global Tech Co Llc; Jasbir S Sra
Priority date: 2003-05-09
Filing date: 2004-05-06
Publication date: 2005-02-22
Also published as: JP4441322B2; US20040225328A1; CN1575757A; US7343196B2; NL1026136A1; JP2004329944A; CN100518648C

Description

* *

Korte aanduiding: Hart-CT-systeem en werkwijze voor het plannen en behandelen van biventriculaire hartstimulatie onder gebruikmaking van een epicardiale geleider.

De uitvinding heeft in het algemeen betrekking op sinusritme-behandelingssystemen en meer in het bijzonder op een hartbeeldvor-mingssysteem en werkwijze voor het plannen van biventriculaire hartstimulatie onder gebruikmaking van een epicardiale geleider.

5 Er is geschat, dat in de Verenigde Staten en Europa ongeveer 6-7 miljoen mensen decompensatio cordis (CHF), waarbij ischemische en idiopatische cardiomyopathieën de meest voorkomende oorzaken van CHF zijn. Bij ongeveer 20-50% van de patiënten, die CHF hebben, worden de bijbehorende elektrocardiogrammen gekenmerkt door ver-10 lengde PR-intervallen en brede QRS-complexen. Bovendien hebben ongeveer 29% van deze patiënten linker-bundeltakblokkering (LBBB).

Bij een normale hartslag begint de elektrische geleiding in het sinoatriale (SA) knooppunt (een kleine groep van spiercellen in het bovenste rechterdeel van de bovenste rechter hartkamer, d.w.z., 15 de rechter hartboezem). Door het SA-knooppunt uitgezonden impulsen spreiden zich snel door de bovenste hartkamer en over het atrioven-triculaire (AV) knooppunt uit. Zodra de elektrische signalen het AV-knooppunt zijn gepasseerd, planten deze elektrische signalen zich voort door een bundel vezels, de bundel van His genoemd, welke 20 bundel van vezels de signalen over het restant van de weg door de wand, die de bovenste en onderste hartkamers van elkaar scheiden, geleiden en zich splitsen in de rechter en linker bundeltakken om elk deel van de ventrikels te bereiken.

In patiënten met CHF en LBBB, leidt een lange mechanische 25 vertraging in de linkerzijde van het hart echter tot een vertraagde injectie van de linker ventrikel als gevolg van de vertraagde linker ventriculaire depolarisatie. Met andere woorden veroorzaakt LBBB een asymmetrische contractie van de rechter en linker ventrikels. Deze toestand kan er bovendien in resulteren, dat verschillende ge-30 bieden van de linker ventrikel zich niet op een gecoördineerde wijze samentrekken. Deze onregelmatige beweging wordt gekenmerkt door verkorting van het septum, gevolgd door uitrekking van de dwars- 1 0261 36-

I - 2 - I

I wand. Vervolgens verkort de dwarswand en rekt het septum, hetgeen I

I een ineffectieve contractie van de linker ventrikel veroorzaakt. I

I Harthersynchronisatietherapie, ook welk bekend als biventri- I culaire stimulatie, is een interventieprocedure, waarin zowel de I 5 rechter ventrikel als de linker ventrikel van het hart gelijktijdig

I worden gestimuleerd om het pomprendement van het hart te verbete- I

I ren. In één voorbeeld van een conventionele biventriculaire-stimu- I

I latieprocedure worden eerst zowel de rechter-ventrikelgeleider als I

I de rechter atriale geleider gepositioneerd. Vervolgens wordt een I

I 10 mantel binnen de coronaire sinus (CS) gepositioneerd en wordt een I

I CS-angiogram uitgevoerd om een geschikte aftakking voor linker-ven- I

I trikelgeleiderplaatsing af te bakenen. Nadat een geschikte aftak- I

I king is geïdentificeerd, wordt de linker-ventrikelgeleider ge- I

I plaatst in de posterior of posterolaterale aftakking van de CS. Zo- I

I 15 dra gepositioneerd worden de rechter- en linker-ventrikelgeleiders I

I gelijktijdig gestimuleerd, waardoor aldus synchronisatie met atriale I

I contractie wordt verkregen. I

I Voor vele patiënten is het cannuleren van de CS de één-staps I

I keuzeprocedure voor biventriculaire-geleiderplaatsing. Bij meer dan I

I 20 20% van deze patiënten kan geleiderplaatsing in de CS echter een I

I niet-succesvolle of zeer lange procedure zijn, of de geleider kan I losraken van de CS. Andere moeilijkheden bij deze geleiderplaat-

I singsprocedure kunnen bovendien het niet beschikbaar zijn van een I

I geschikte CS-vertakking, een aanzienlijke rotatie van de CS als ge- I 25 volg van de dilatatie van het linker atrium en linker ventrikel, en I de aanwezigheid van de Tebesian-klep daarin bevatten. In de meeste

I gevallen worden deze problemen slechts op het moment van de inter- I

I ventieprocedure geïdentificeerd en wordt derhalve typisch geheel

I van de procedure afgezien of wordt de patiënt teruggebracht naar de I

I 30 operatiekamer voor een tweede procedure, waarin via het gebruik van I

I een operatieve insnijding, een kostbare en ingrijpende procedure, I

I de linker-ventrikelgeleider epicardiaal wordt geplaatst. I

I De plaatsing van een epicardiale geleider is echter niet zonder I

I zijn eigen valstrikken, waarvan er enkele omvatten: een beperkt zicht I

I 35 op het posterolaterale gebied van de linker ventrikel bij gebruik van I

I minithoracotomie; de beperking van plaatsingspunten, die redelijke I

I stimulatie en detectieparameters verschaffen; de onmogelijkheid om de

I afstand van de linker ventrikel tot de thoracale wand te bepalen; de I

I onmogelijkheid om het posterolaterale gebied van de linker ventrikel, I

1 02 61 3e- I

- 3 - dat het laatst samentrekt, te identificeren; het potentiële risico van het beschadigen van de coronaire slagaders en aders; het verhoogde moeilijkheidsniveau als gevolg van de aanwezigheid van extrapericar-diumvet; het gemis aan visualisatie van normaal weefsel tegenover lit-5 tekenweefsel; en de moeilijkheid bij het identificeren van de ideale stimulatiepositie als gevolg van één of meer van de bovengenoemde valstrikken.

Er bestaat dienovereenkomstig behoefte aan een verbeterd systeem en een verbeterde werkwijze voor het bepalen van een effectieve 10 route voor CS-anatomie en daar waar geschikt, een route voor effectieve plaatsing van een epicardiale geleider.

De hierboven toegelichte en andere nadelen en tekortkomingen van de stand van de techniek worden overwonnen of verzacht door middel van een werkwijze voor het plannen van geleiderplaatsing 15 voor biventriculaire stimulatie van een patiënt. In een voorbeelduit-voeringsvorm bevat de werkwijze het van een medisch beeldvormingssys-teem verkrijgen van niet-ingrijpende verwervingsgegevens en het uit deze gegevens genereren van een 3D-model van de linker ventrikel en de thoracale wand van de patiënt. Eén of meer anatomische oriëntatiepun-20 ten van de linker ventrikel worden op het 3D-model geïdentificeerd en bewaarde aanzichten van het 3D-model worden geregistreerd op een in-terventiesysteem. Eén of meer van de geregistreerde bewaarde aanzichten worden gevisualiseerd met het interventiesysteem en ten minste één geschikt gebied op de linker-ventrikelwand wordt geïdentificeerd voor 25 plaatsing van een epicardiale geleider.

Volgens een ander aspect bevat een werkwijze voor het plannen van geleiderplaatsing voor biventriculaire stimulatie van een patiënt het verkrijgen van van een medisch beeldvormingssysteem afkomstige verwervingsgegevens onder gebruikmaking van een voor het op 30 beeld vormen van de thoracale wand en de linker ventrikel geoptimaliseerd protocol. De verwervingsgegevens worden gesegmenteerd onder gebruikmaking van een 3D-protocol en korte-asprotocollen om de thoracale wand, LV-wanden, coronaire slagaders en vaten in de aangrenzende gebieden en epicardiaal vet te visualiseren. Een 3D-model van de linker 35 ventrikel en thoracale wand van de patiënt wordt gegenereerd en één of meer anatomische oriëntatiepunten van de linker ventrikel op het 3D-model worden geïdentificeerd. Bewaarde aanzichten van het 3D-model worden geregistreerd op een interventiesysteem en één of meer van de geregistreerde bewaarde aanzichten worden met het interventiesysteem 1 0261 36-

- 4 - I

gevisualiseerd. Ten minste één geschikt gebied op de linker-ventrikel- I

wand wordt geïdentificeerd voor plaatsing van een epicardiale gelei- I

der. I

Volgens nog een ander aspect bevat een werkwijze voor het I

5 plannen van geleiderplaatsing voor biventriculaire stimulatie van I

een patiënt het verkrijgen van van een hartcomputertoinografie(CT)- I

beeldvormingssysteem afkomstige verwervingsgegevens onder gebruikma- I

king van een protocol, dat gericht is op de thoracale wand en de lin- I

ker ventrikel.

10 De verwervingsgegevens worden gesegmenteerd onder gebruikmaking I

van een 3D-protocol en korte-asprotocollen om de thoracale wand, LV- I

wanden, coronaire slagaders en vaten in de aangrenzende gebieden en epicardiaal vet te visualiseren. Een 3D-model van de linker ventrikel

en thoracale wand van de patiënt wordt gegenereerd, en een bewegings- I

15 profiel van de posterolaterale wand ten opzichte van de externe borst-

wand wordt verkregen. Bovendien worden één of meer anatomische oriën- I

tatiepunten van de linker ventrikel geïdentificeerd op het 3D-model en I

bewaarde aanzichten van het 3D-model worden geregistreerd op een fluo- I

roscopiesysteem. Eén of meer van de geregistreerde bewaarde aanzichten I

20 worden gevisualiseerd met het fluoroscopiesysteem, en ten minste één I

geschikt gebied op de linker-ventrikelwand wordt geïdentificeerd voor I

plaatsing van een epicardiale geleider. I

Volgens nog een ander aspect bevat een systeem voor het plannen I

van geleiderplaatsing voor biventriculaire stimulatie van een patiënt

25 een medisch beeldvormingssysteem voor het genereren van verwervingsge- I

gevens en een beeldopweksubsysteem voor het ontvangen van de verwer- vingsgegevens en voor het genereren van één of meer beelden van de linker ventrikel en thoracale wand van de patiënt. Een bedienerconsole wordt gebruikt voor het identificeren van één of meer anatomische

30 oriëntatiepunten van de linker ventrikel op één of meer van de beel- I

den, en een werkstation bevat nabewerkingsprogrammatuur voor het regi- I

streren van bewaarde aanzichten van het 3D-model op een interventie- I

systeem. Het interventiesysteem is ingericht voor het visualiseren van I

één of meer van de geregistreerde bewaarde aanzichten en voor het I

35 identificeren van ten minste één geschikt gebied op de linker-ventri- I

kelwand voor plaatsing van een epicardiale geleider. I

Volgens nog een ander aspect bevat een systeem voor het plannen van geleiderplaatsing voor biventriculaire stimulatie van een patiënt een hartcomputertomografie(CT)beeldvormingssysteem voor het generen

102613e- I

.- 5 - van verwervingsgegevens, waarbij het CT-beeldvormingssysteem een voor de thoracale wand en de linker ventrikel bestemd protocol gebruikt, en een tijdens interventie gebruikt fluoroscopisch beeldvormingssysteem. Een beeldopweksubsysteem ontvangt de verwervingsgegevens en genereert 5 één of meer beelden van de linker ventrikel en thoracale wand van de patiënt. Het beeldopweksysteem is verder ingericht voor het segmenteren van de verwervingsgegevens onder gebruikmaking van een 30-procol en korte-asprotocollen om de thoracale wand, LV-wanden, coronaire slagaders en aders, en epicardiaal vet te visualiseren. Een bediener-10 console wordt gebruikt voor het identificeren van één o£ meer anatomische oriëntatiepunten van de linker ventrikel op één of meer beelden, en een werkstation bevat nabewerkingsprogrammatuur voor het registeren van bewaarde beelden van het 3D-model op een fluoroscopiesysteem. Het fluoroscopiesysteem is ingericht voor het visualiseren van één of meer 15 van de geregistreerde bewaarde aanzichten en voor het identificeren van ten minste één geschikt gebied op de linker-ventrikelwand voor plaatsing van een epicardiale geleider.

Er wordt nu verwezen naar de voorbeeldtekeningen, waarin dezelfde elementen in de verschillende figuren hetzelfde zijn genummerd: 20 fig. 1 is een diagram van een medisch beeldvormingssysteem, zo als een computertomografie(CT)systeem, dat geschikt is voor het plannen van biventriculaire stimulatie door middel van een geleider, volgens een uitvoeringsvorm van de uitvinding; en fig. 2 is een stroomschema van een werkwijze voor het plannen 25 van de plaatsing van een epicardiale geleider voor biventriculaire stimulatie volgens een verdere uitvoeringsvorm van de uitvinding.

Hierin is een hartcomputertomografie(CT)systeem en een werkwijze voor biventriculaire stimulatie, die informatie voor het plannen van interventieprocedures verschaft, welke informatie een elek-30 trofysioloog, cardioloog en/of chirurg in staat stelt om vooraf een gewenste aanpak te plannen om de procedure te voltooien, geopenbaard. Met een meer gedetailleerd driedimensionaal (3D) geometrische representatie van de linker ventrikel (LV) en de relatie daarvan met de thoracale wand, kan de technicus bovendien ook de aanwezigheid van 35 vet, de locatie en oriëntatie van.de voornaamste bloedvaten en vertakkingen daarvan, en levend weefsel identificeren. Deze informatie kan worden gebruikt voor het bepalen van de optimale plaatsing van de LV-geleider. Bovendien kunnen LV-samentrekbaarheid en regionale wandbewe-gingsabnormaliteiten worden gevisualiseerd om de beste locatie voor de :026136-

- 6 - I

plaatsing van een LV epicardiale-stimulatiegeleider te identificeren. I

De van het hart (CT) systeem verkregen informatie elimineert derhalve de I

noodzaak van het blind plaatsen van de geleider, waardoor vele van de I

hierboven toegelichte problemen worden voorkomen. De verkregen infor- I

5 matie maakt bovendien een directe plaatsing van de epicardiale gelei- I

der via een chirurgische insnijding of endoscopische aanpak op de I

meest gunstige locatie mogelijk, aangezien de locatie van de insnij- I

ding en de geleiderplaatsing vooraf kunnen worden gepland. Verder zou I

de epicardiale geleider ook met een interventiesysteem of fluoroscopie I

10 kunnen worden geregistreerd om een nauwkeurige plaatsing van de gelei- I

der mogelijk te maken. I

Hoewel de hierna getoonde voorbeelduitvoeringsvormen worden be- I

schreven in de context van een CT-beeldvormingssysteem, zal het duide- I

lijk zijn dat andere in de techniek bekende beeldvonningssysternen I

15 eveneens worden beoogd met betrekking tot het plannen van biventricu- I

laire plaatsing van een epicardiale geleider. I

Er wordt eerst verwezen naar fig. 1, waarin een overzicht van een voorbeeld van een hartcomputertomografie(CT)systeem 100 voor

hartbeeldvorming is weergegeven. Het zal weer duidelijk zijn, dat I

20 het hart(CT)systeem 100 slechts bij wijze van voorbeeld is weerge- I

geven, aangezien andere in de techniek bekende beeldvormingssyste- I

men (bijv., magnetische resonantie, ultrageluid) ook in een uitvoe- I

ringsvorm van de uitvinding kunnen worden gebruikt. Een scannerge-

deelte 102 van het systeem 100 bevat een EKG-monitor 104, die R- I

25 piekgebeurtenissen in een scanner 106 via een scannerkoppelingsbord I

108 afgeeft. Een geschikt voorbeeld van een scannerkoppelingsbord I

108 is een portaalkoppelingsbord en dit bord kan worden gebruikt om I

een EKG-systeem aan de scanner te koppelen. Het door het scannerge- I

deelte 102 gedefinieerde hart(CT)subsysteem gebruikt EKG-gepoorte ver- I 30 wervings- of beeldreconstructiemogelijkheden om het hart vrij van be- I

weging in zijn diastolische fase alsmede in meerdere fasen van systole I

en vroege diastole af te beelden. I

Door het scannergedeelte 102 worden gegevens afgegeven aan een I

subsysteem 110, dat programmatuur bevat voor het uitvoeren van gege-

35 vensverwerving, gegevensbesturing en beeldopwekking. Bovendien worden I

door de scanner 106 afgegeven gegevens, waaronder R-piektijdstegels, I

opgeslagen in een verwervingsgegevensbestand 112. De verwerving wordt I

uitgevoerd volgens één of meer verwervingsprotocollen, die zijn geop- I

timaliseerd voor het afbeelden van het hart en in het bijzonder de LV I

1 0261 36- I

- 7 - diastole fase en meerdere fasen in systole en vroege diastole. De beeldopwekking wordt uitgevoerd onder gebruikmaking van één of meer geoptimaliseerde 3D-protocollen voor geautomatiseerde beeldsegmentatie van de CT-beeldgegevensreeks voor de LV en thoracale wand.

5 De beeldgegevensstroom 114 wordt naar een bedienerconsole 116 gezonden. De door de programmatuur in de bedienerconsole 116 voor on-derzoeksvoorschrift en visualisatie gebruikte gegevens worden opgeslagen in een beeldgegevensbestand 118, tezamen met de gegevens uit de beeldgegevensstroom 114. Aan de bediener van de onderzoeksvoorschrift-10 en visualisatieprocessen worden weergaveschermen 120 verschaft. De beeldgegevens kunnen worden gearchiveerd, op film gezet of over een netwerk 122 naar een werkstation 124 voor analyse en overzicht, waaronder 3D-nabewerking, worden gezonden. De in het werkstation 124 aangegeven nabewerkingsprogrammatuur bevat één of meer geoptimaliseerde 15 3D-protocollen en korte-asprotocollen van een geautomatiseerde beeldsegmentatie van de CT-beeldgegevensreeks voor de LV-anatomie, beweging van LV-wanden tijdens systole (d.w.z., LV-samentrekbaarheid), epicar-diaal-vetlocatie, locatie van levend weefsel, bloedvaten en hun aftakkingen en oriëntatie.

20 De 3D-protocollen en korte-asprotocollen van de nabewerkings programmatuur maken het voor de programmatuur mogelijk om aanzichten van de LV, waaronder bloedvaten, vertakkingen en langzame-bewegings-film van de LV, in het bijzonder de posterolaterale wand van de LV, te verschaffen. Deze bijzondere aanzichten en video(film)clips kunnen 25 worden bewaard in een 3D-weergave van ventrikelbestanden 126 en LV-korte-asbeelden 128 voor gebruik door de arts voor interventieplanning en -procedure. De nabewerkingsprogrammatuur voorziet ook in de export van gedetailleerde 3D-modellen 13Ó van de thoracale wand en ventrikel-oppervlakken. De 3D-modellen 130 (die op een bij het werkstation 124 30 behorend weergavescherm 132 kunnen worden bekeken) zijn gevormd om geometrische markeringen, die in het volume ter plaatse van de van belang zijnde oriëntatiepunten zijn ingevoegd, te bevatten, zodat de thoracale wand en de LV worden gevisualiseerd op een doorschijnende wijze met de ondoorzichtige geometrische oriëntatiepunten.

35 Bovendien kunnen de 3D-modellen 130 worden geëxporteerd in ver schillende formaten, waaronder, doch niet beperkt daartoe: een gearne-trisch-netwerkmodel, een reeks van contouren, een gesegmenteerd volume van binaire beelden, en een DICOM(Digital Imaging and Communications in Medicine)object, dat gebruikmaakt van de stralingstherapie(RT)- 1 02 61 36-

-8 - I

DICOM-objectstandaard of soortgelijk object. Andere in de techniek I

bekende formaten kunnen eveneens worden gebruikt om de 3D-modellen 130 I

op te slaan en te exporteren. I

Er wordt nu verwezen naar fig. 2, waarin een stroomschema 200, I

5 dat een werkwijze voor interventieplanning van geleiderplaatsing voor I

biventriculaire stimulatie volgens een verdere uitvoeringsvorm van de I

uitvinding toont, is weergegeven. Beginnend in blok 202, wordt aanvan- I

kelijk een volume gegevens verworven met het hart-CT-systeem onder ge- I

bruikmaking van een protocol, dat bij voorkeur is geoptimaliseerd voor I

10 de thoracale wand en LV-gebieden van het hart. In blok 204 wordt de I

beeldgegevensreeks gesegmenteerd met nabewerkingsprogrammatuur onder I

gebruikmaking van een 3D-protocol en korte-asprotocollen, die zijn I

ontworpen om het oppervlak van de LV en het LV-myocardium te onttrek- I

ken. Daar waar geschikt kunnen geautomatiseerde procedures worden toe- I

15 gepast met of zonder van de bediener afkomstige wachtrijen (bijv., Ιο- I

catie van anteroposterior, linker anterior schuine, posterolaterale, I

schuine en rechter anterior schuine aanzichten.

Vervolgens worden de thoracale wand, LV-wanden, bloedvaten en I

epicardiaal vet onder gebruikmaking van 3D-oppervlak- en/of volume- I

20 weergave gevisualiseerd, zoals is weergegeven in blok 206. De perfusie I

en/of levensvatbaarheid van het posterolaterale myocardium van de LV I

kan ook met een perfusiestudie of met beelden van de beeldvormingsstu- I

die van de coronaire slagader worden gevisualiseerd om afgestorven I

weefsel van het LV-myocardium, indien aanwezig, te identificeren. Dit I

25 is weergegeven in blok 208. Het bewegingsprofiel (d.w.z., samentrek- · I

baarheid) van de LV posterolaterale wand dichtbij de uitwendige borst- I

wand wordt verkregen uit de functionele LV-beelden, zoals is weergege- I

ven in blok 210. In het bijzonder wordt het samentrekklngspatroon van I

de posterolaterale wand van LV bepaald om de meest geschikte plek voor I

30 geleiderplaatsing te identificeren, zoals is weergegeven in blok 212. I

De werkwijze 200 gaat vervolgens verder naar blok 214, waarin I

expliciete geometrische markeringen in het volume op de van belang I

zijnde oriëntatiepunten worden ingebracht en waarin de thoracale wand I

en de LV kunnen worden gevisualiseerd op een doorschijnende wijze met I

35 de ingebrachte ondoorschijnende geometrische oriëntatiepunten. Zoals

is weergegeven in blok 216 worden specifieke 3D-weergaven en axiale I

beelden (zoals DICOM-beelden, videoclips, films, multimediaformaten, I

enz.) desgewenst bewaard voor daaropvolgende visuele referentie tij- I

dens de interventieplanning. De bewaarde aanzichten worden vervolgens I

1 0261 36- I

- 9 - geëxporteerd en geregistreerd met het projectiebeeld op het fluorosco-piesysteem of als alternatief met de tomosynthesebeelden van het 3D-fluoroscopiesysteem, zoals weergegeven in blok 218.

Ten slotte wordt toegang tot het interventiesysteem verkregen 5 en worden de geïmporteerde, geregistreerde modellen daarmee gevisualiseerd door de arts, zoals is weergegeven in blok 220. Vervolgens identificeert de arts in blok 222 het meest geschikte gebied voor plaatsing van de epicardiale stimulatie-elektrode op de LV-wand, alsmede het (de) volgende beste gebied(en) voor plaatsing daarvan. In het bij-10 zonder kan de arts de bloedvaten op het epicardium van de linker ventrikel identificeren en de bloedvaten elimineren en/of het myocardium direct onder de bloedvaten als een geschikt gebied identificeren.

Het zal duidelijk zijn, dat automatische technieken kunnen worden toegepast om elk van de bovenstaande stappen uit te voeren onder 15 gebruikmaking van één of meer van de verschillende beschikbare compu-ter-ondersteunde detectie-, lokalisatie- en visualisatiewerkwijzen, zoals kwantitatieve analyse van perfusiedefecten, gelokaliseerd samen-trekbaarheidsprofiel (LV-wandbeweging), identificatie van bloedvaten onder gebruikmaking van de continuïteit van dezelfde intensiteitsni-20 veaus. Bovendien zouden deze werkwijzen volledig automatisch kunnen zijn, wanneer de procedure en het van belang zijnde orgaan zijn gespecificeerd, of met een van de gebruiker afkomstige invoer gedeeltelijk interactief kunnen zijn.

Het zal verder duidelijk zijn, dat via het gebruik van de hier-25 boven beschreven werkwijze en systeemuitvoeringsvormen, de planning van biventriculaire stimulatie is verbeterd, aangezien de gegenereerde en geregistreerde beeldvormingsinformatie een op geschikte wijze aangepaste aanpak van de interventieprocedure mogelijk maakt. Bij het kiezen van de geschikte aanpak wordt de duur van de procedure zelf 30 verminderd en worden niet-noodzakelijke procedures eveneens geëlimineerd. Meer in het bijzonder vergroot een gedetailleerde 3D geometrische en axiale representatie van de LV en thoracale wand de nauwkeurigheid van de biventriculaire-stimulatieprocedure. De identificatie van afgestorven myocardium, indien aanwezig, maakt het voor de elek-35 trofysioloog/hartchirurg mogelijk om dergelijke gebieden te vermijden en om de LV epicardiale geleider op gezond, levensvatbaar myocardium te plaatsen.

Hoewel de uitvinding is beschreven onder verwijzing naar een voorkeursuitvoeringsvorm, zal het duidelijk zijn voor de vakman dat 102613e-

- 10 - I

verschillende veranderingen kunnen worden aangebracht en dat equiva- I

lenten kunnen worden gesubstitueerd voor elementen daarvan zonder het I

kader van de uitvinding te verlaten. Bovendien kunnen vele modifica- I

ties worden aangebracht om een bijzondere situatie of een bijzonder I

5 materiaal aan de leer van de uitvinding aan te passen zonder het es- I

sentiële kader daarvan te verlaten. Het is derhalve de bedoeling, dat I

de uitvinding niet is beperkt tot de geopenbaarde bijzondere uitvoe- I

ringsvorm, die als de beste modus voor het uitvoeren van de uitvinding I

wordt beschouwd, doch dat de uitvinding alle uitvoeringsvormen, die I

10 binnen het kader van de bijgevoegde conclusies vallen, zal omvatten. I

1 02 6i36- I

Claims

1. Werkwijze (200) voor het plannen van de plaatsing Van een geleider voor biventriculaire hartstimulatie van een patiënt, waarbij de werkwijze (200) omvat: het van een medisch beeldvormingssysteem (202) verkrijgen van 5 verwervingsgegevens; het genereren van een 3D-model (130) van de linker ventrikel en de thoracale wand van de patiënt (204); het identificeren van één of meer anatomische oriëntatiepunten van de linker ventrikel op het 3D-model (130) (214); 10 het op een interventiesysteem (218) registeren van bewaarde aanzichten van het 3D-model (130); en het visualiseren van één of meer van de geregistreerde bewaarde aanzichten met het interventiesysteem (220); en het identificeren van ten minste één geschikt gebied op de lin-15 ker-ventrikelwand voor plaatsing van de epicardiale geleider (222).

2. Werkwijze (200) volgens conclusie 1, verder omvattende het uit het 3D-model (130) bepalen van afgestorven weefsel van het LV-spierweefsel (208), waarbij de identificatie van plaatsen van dergelijk afgestorven weefsel wordt gebruikt om deze plaatsen uit te slui- 20 ten van plaatsing van de epicardiale geleider.

3. Werkwijze (200) volgens conclusie 1 of 2, waarin het verkrijgen van de verwervingsgegevens wordt uitgevoerd met protocollen, bestemd voor beeldvorming van de LV en thoracale wand.

4. Werkwijze (200) volgens elk van de conclusies 1-3, waarin 25 het identificeren van ten minste één geschikt gebied (222) verder bevat: het identificeren van de bloedvaten op het epicardium van de linker ventrikel en het elimineren van ten minste één van de bloedvaten en het hartspierweefsel direct onder de bloedvaten als een geschikt gebied.

5. Werkwijze (200) volgens conclusie 3, verder omvattende het gebruik van nabewerkingsprogrammatuur om de verwervingsgegevens te bewerken teneinde korte-asbeelden (128) van de LV en thoracale wand te genereren.

6. Werkwijze (200) volgens conclusie 5, waarin het 3D-model 35 (130) en de korte-asbeelden (128) via een bij het interventiesysteem behorend weergavescherm (132) worden gevisualiseerd. 1026n6-

12. I

7. Systeem voor het plannen van de plaatsing van een geleider I voor biventriculaire hartstimulatie van een patiënt, omvattende: I een medisch beeldvormingssysteem (102) voor het genereren van I verwervingsgegevens; I 5 een beeldopweksubsysteem (110) voor het ontvangen van de ver- I wervingsgegevens en het genereren van één of meer beelden van de lin- I ker ventrikel en thoracale wand van de patiënt; I een bedienerconsole (116) voor het identificeren van één of I meer anatomische oriëntatiepunten van de linker ventrikel op het ene I 10 beeld of de meerdere beelden; I een werkstation (124), dat nabewerkingsprogrammatuur bevat voor I het registreren van bewaarde aanzichten van het 3D-model (130) op een I interventiesysteem; en I waarin het interventiesysteem is ingericht voor het visualise- I 15 ren van één of meer van de geregistreerde bewaarde aanzichten en het I identificeren van ten minste één geschikt gebied op de linker-ventri- I kelwand voor plaatsing van de epicardiale geleider. I

8. Systeem volgens conclusie 7, waarin het werkstation (124) is ingericht voor het uit het 3D-model (130) bepalen van afgestorven I 20 weefsel van LV-hartspierweefsel. I

9. Systeem volgens conclusie 7 of 8, waarin het beeldopweksub- I systeem (110) is gevormd met protocollen, die bestemd zijn voor beeld- I vorming van de LV en thoracale wand. I

10. Systeem volgens elk van de conclusies 7-9, waarin het iden- I 25 tificeren van ten minste één geschikt gebied verder het identificeren I van bloedvaten op het epicardium van de linker ventrikel en het elimi- I neren van ten minste één van de bloedvaten en het hartspierweefsel di- I reet onder de bloedvaten als een geschikt gebied. I 1 02 61 3e - I Onderdelenlij st

100 IHartcomputertomografie (CT) sys- _teem_._ 102_Scannergedeelte_ 104_EKG-monitor_ 106_Scanner_ 108_Scannerkoppelingsbord_ 110_Subsysteem_ 112_Verwervingsgegevensbestand_ 114_Beeldgegevens stroom_ 116_Bedienerconsole_ 118_Beeldgegevensbestand_ 120_Weergaveschermen_ 122_Netwerk__ 124_Netwerkstation_ 126__Ventrikelbestanden_ 128_LV korte-asbeelden_ 130_3D-modellen_ 132_Weergavescherm_ 200_._Werkwijze_ 202_Blok_ 204_Blok_

206 Blok 207 _Blok_ 208 _Blok_ 209 _Blok_ 210 _Blok_ 211 __Blok_ 212 _Blok_ 213 _Blok__ 214 _Blok_ 215 _Blok_ 216 _Blok_ 217 _Blok _ 218 _Blok__ 219 _Blok__ 220 _Blok_ 221 _Blok_ 222 |Blok 1 0261 30 —