NL1018613C2

NL1018613C2 - Inrichting voor het opladen van een substraat en een beeldvormend apparaat dat een dergelijke inrichting omvat.

Info

Publication number: NL1018613C2
Application number: NL1018613A
Authority: NL
Inventors: Gerardus Matheas Hubert Jacobs; Albin Bernhard Werner Haas; Gerardus Johannes M Hendericks
Original assignee: Oce Tech Bv
Priority date: 2001-07-23
Filing date: 2001-07-23
Publication date: 2003-01-27
Also published as: US6741444B2; DE60220217T2; EP1280016B1; EP1280016A1; JP2003131476A; US20030016483A1; DE60220217D1

Description

Océ-Technologies B.V., te Venlo

Inrichting voor het opladen van een substraat en een beeldvormend apparaat dat een dergelijke inrichting omvat 5

De huidige uitvinding betreft een inrichting voor het opladen van een substraat omvattend een dielektrisch substraat, een draagorgaan met een eerste en een tweede uiteinde waartussen dit orgaan zich uitstrekt hoofdzakelijk parallel aan genoemd substraat, een rij elektrodes, verdeeld over het draagorgaan tussen het eerste en het 10 tweede uiteinde, welke elektrodes zich uitstrekken van het draagorgaan in de richting van het substraat, waarbij de elektrodes een vrij uiteinde hebben voor het sproeien van lading op het substraat, waarbij elk vrij uiteinde een vooraf bepaalde, hoofdzakelijk vaste afstand heeft tot het substraat. De uitvinding betreft tevens een beeldvormend apparaat dat is voorzien van een dergelijke inrichting.

15 Een dergelijke inrichting is bekend uit de Japanse openbaarmaking JP 03164467. In deze openbaarmaking wordt een corona oplaad-inrichting (corona unit) beschreven die toegepast kan worden in een beeldvormend apparaat, bijvoorbeeld een printer, kopieermachine of fax. In dergelijke apparaten wordt veelal een beeldvormend proces toegepast waarbij in een eerste stap een dielektrisch substraat, meestal een 20 fotogeleider, uniform wordt opgeladen onder toepassing van een corona unit. Hiertoe wordt in JP 03164467 een zogenaamd pin-corona gebruikt. Bij een dergelijk corona strekken zich een groot aantal individuele elektrodes uit van het draagorgaan in de richting van het op te laden substraat. Het draagorgaan is hierbij een langwerpig, elektrisch geleidend orgaan met een lengte die vrijwel gelijk is aan de breedte van het 25 op te laden substraat. Op deze wijze kan het substraat door het onder het corona unit door te voeren over zijn volle breedte worden opgeladen. De elektrodes zijn aan hun vrije uiteinde voorzien van een scherpe punt met een zeer kleine radius. Door een hoge spanning aan te leggen tussen de elektrodes en het substraat zal er lading gesproeid worden van de punt van de elektrode in de richting van het substraat. Omdat het 30 substraat dielektrisch is kan aldus lading worden opgebouwd op het oppervlak van het substraat. Vervolgens wordt in een vervolgstap een ladingsbeeld gecreëerd op het substraat door dit substraat beeldmatig te ontladen. Dit ladingsbeeld kan vervolgens worden omgezet in een zichtbaar beeld door het te ontwikkelen met toner.

Om een goede beeldkwaliteit te verkrijgen is het belangrijk dat bij de initiële oplading 35 een uniforme lading wordt aangebracht op het oppervlak van het substraat. Veelal wordt 1018613a 2 er door allerlei effecten een niet uniforme oplading van het substraat verkregen. Aan de uiteindes van het draagorgaan bijvoorbeeld zijn er randeffecten merkbaar. Doordat de buitenste elektrodes geen buurelektrodes meer hebben zal er veelal per oppervlakte-eenheid minder lading worden gesproeid op het substraat in de omgeving van deze 5 uiteindes. JP 03164467 geeft een oplossing voor dit probleem. Door het draagorgaan van het corona unit in de omgeving van de respectievelijke uiteindes af te buigen in het vlak parallel aan het substraat, wordt de effectieve dichtheid aan elektrodes bij deze uiteindes groter. Op deze wijze kan de lagere oplading in de omgeving van de uiteindes gecompenseerd worden.

10

De inrichting zoals bekend uit JP 03164467 heeft echter een belangrijk nadeel. Doordat het draagorgaan een afbuiging vertoont is het vrijwel onmogelijk om dit orgaan op te spannen in een corona unit met behoud van de gewenste afbuiging. Een dergelijke opspanning is nodig om een betrouwbare plaatsing van het draagorgaan in de corona 15 oplaadinrichting te verkrijgen. Bij het ontbreken van een dergelijke betrouwbare plaatsing kan de oplaadhoogte van het substraat niet op een vooraf bepaalde en uniforme waarde worden verkregen, hetgeen de uiteindelijke beeldkwaliteit nadelig beïnvloedt.

20 Het doel van de uitvinding is om een inrichting voor het opladen van een substraat te verkrijgen met welke inrichting een vooraf bepaalde, uniforme of vrijwel uniforme oplading van het substraat verkregen kan worden. Hiertoe is een inrichting volgens de aanhef van conclusie 1 uitgevonden, daardoor gekenmerkt dat genoemde afstand bij een eerste elektrode wezenlijk verschilt van genoemde afstand bij een tweede 25 elektrode.

Het blijkt dat de oplading van het substraat ter plaatse van een individuele elektrode beïnvloed kan worden door de afstand tussen het vrije uiteinde van deze elektrode en het substraat te variëren. Zodra een verandering van deze afstand leidt tot een merkbare verandering van de oplaadhoogte van het substraat (ongeveer één volt is al 30 merkbaar), is er sprake van een wezenlijke verandering. Een kleinere afstand heeft veelal en sterkere oplading van het substraat tot gevolg, een grotere afstand juist een zwakkere oplading. Is er plaatselijk een te zwakke oplading, bijvoorbeeld aan de rand van het substraat, dan kan de oplading op een voldoende hoog niveau worden gebracht door juist op die plaats de afstand welke het vrije uiteinde van een of meer elektrodes 35 heeft tot het substraat, te verkleinen. Een verandering van de afstand ter grootte van 1018613 ’ 3 bijvoorbeeld een tiende millimeter kan al leiden tot een merkbare verandering van het oplaadhoogte van het substraat ter hoogte van de overeenkomstige elektrode. Is de oplading om welke reden dan ook plaatselijk te sterk, dan zou de afstand van het vrije uiteinde van een of meer met die plaats overeenkomende elektrodes vergroot kunnen 5 worden. Door middel van trial and error kan aldus eenvoudig een corona unit verkregen worden dat geen afbuiging omvat maar toch leidt tot een nagenoeg uniforme oplading van het substraat. Omdat het draagorgaan volledig recht kan worden uitgevoerd kan dit op bekende wijzen worden opgespannen in het corona unit zodat een betrouwbare plaatsing ten opzichte van het substraat kan worden verkregen. Door gebruik te maken 10 van een inrichting volgens de uitvinding kan aldus een vooraf bepaalde, uniforme dan wel vrijwel uniforme oplading van het substraat verkregen worden.

Overigens zijn uit US 3,655,966 en US 5,083,959 ook oplaadinrichtingen bekend waarin pin-corona’s worden toegepast waarbij de vrije uiteindes van de elektrodes niet door 15 een rechte lijn lopen. Edoch, uit beide octrooischriften is het bekend dat elk van de vrije uiteindes dezelfde afstand moet hebben tot het op te laden substraat teneinde een uniforme oplading te verkrijgen. Het verloop van de vrije uiteindes wordt gebruikt als aanpassing aan een buiging van de betreffende substraten. Hiermee hebben deze bekende inrichtingen nog steeds het probleem van een niet-uniforme oplading. Dit 20 betekent dat deze inrichtingen verder af staan van de huidige uitvinding dan de hiervoor beschreven inrichting.

In een uitvoeringsvorm van de huidige uitvinding is genoemde afstand voor elektrodes in de omgeving van het eerste en het tweede uiteinde van het draagorgaan kleiner dan 25 de afstand voor elektrodes in de omgeving van het midden van het draagorgaan. Het blijkt dat bij veel corona units met name aan de randen van het substraat een zwaktere oplading plaats heeft. De inrichting volgens deze uitvoeringsvorm lost dit probleem op door de vrije uiteindes van een of meer elektrodes in de omgeving van deze randen dichter in de buurt van het substraat te plaatsen waardoor plaatselijk de oplaadhoogte 30 positief beïnvloed wordt. Door een geschikte afstand te kiezen kan in beginsel volledig worden gecompenseerd voor het verschil in oplaadhoogte zodat een uniforme oplading wordt verkregen.

In een andere uitvoeringsvorm van de uitvinding zijn de elektrodes in de rij in hoofdzaak 35 congruent en heeft het draagorgaan een zijde heeft voor het dragen van de elektrodes, 1 01 86 1 3 4 welke zijde geprofileerd is. In deze uitvoeringsvorm zijn de elektrodes zelf in hoofdzaak gelijk en gelijkvormig. Dit heeft het voordeel dat het sproeigedrag van de elektrodes ook in hoofdzaak gelijk is hetgeen de beeldkwaliteit gunstig beïnvloed. Een verschil in afstand van het vrije uiteinde van een elektrode tot het substraat wordt in deze 5 uitvoeringsvorm verkregen door het draagorgaan, althans die zijde van dit orgaan dat de elektrodes draagt, plaatselijk te laten verspringen. Hierdoor verkrijgt deze zijde een profiel. Een dergelijk profiel kan vele vormen aannemen. Indien er slechts één uiteinde van één elektrode verplaatst moet worden kan dit profiel bijvoorbeeld een stapfunctie zijn. In een praktische uitvoeringsvorm zal het echter vaker voorkomen dat een aantal 10 elkaar aangrenzende vrije uiteindes verplaatst moet worden. Dit kan bijvoorbeeld plaatsvinden door de betreffende zijde van het draagorgaan een geleidelijk verlopend profiel te geven.

In een verdere uitvoeringsvorm is genoemde zijde van het draagorgaan zodanig geprofileerd dat deze zijde onderdeel uitmaakt van een polygoon, waarbij elke zijde van 15 de polygoon tenminste één elektrode draagt. In deze uitvoeringsvorm verloopt het profiel geleidelijk, via een aantal in elkaar overlopende rechte draagelementen welke steeds een andere hoek maken met het substraat. Het blijkt dat een draagorgaan volgens deze verdere uitvoeringsvorm eenvoudig te produceren is omdat de elektrodes zelf van gelijke vorm kunnen blijven.

20 In een nog verdere uitvoeringsvorm dragen de zijden van de polygoon welke een hoek maken met het substraat anders dan hoofdzakelijk 180° ten hoogste 5 elektrodes. Het blijkt dat met een inrichting volgens deze uitvoeringsvorm op eenvoudige wijze een vooraf bepaalde uniforme oplading van het substraat verkregen kan worden. Doordat het aantal elektrodes per draagelement beperkt is tot maximaal vijf kan de 25 oplaadhoogte nauwkeurig gestuurd worden.

De uitvinding zal nu verder worden toegelicht aan de hand van de volgende figuren.

30 Figuur 1 geeft schematisch een beeldvormend apparaat weer.

In figuur 2 is een draagorgaan, voorzien van elektrodes, schematisch weergegeven.

In figuur 3 is een deel van het draagorgaan in groter detail weergegeven.

Figuur 4 is een voorbeeld van een elektrode.

35 101 86 » 3 5

Figuur 1

In figuur 1 is schematisch een beeldvormend apparaat weergegeven, in deze uitvoeringsvorm een digitale printer. Deze printer omvat een printhead 1, welke een 5 paginabreed LED-array omvat (niet afgebeeld). Dit printhead wordt aangestuurd via een controller (niet afgebeeld) welke digitale data omzet in pixel-informatie. De printer is voorzien van een eindloze lichtgevoelige band 4 welke om de rollen 2 en 3 is geslagen. Van deze rollen is er tenminste één aangedreven door een motor (niet afgebeeld) zodat de band draait in de aangegeven richting met een in hoofdzaak constante snelheid.

10 Tijdens dit draaien wordt het buitenoppervlak van de band 4 uniform opgeladen door middel van het corona unit 5 welke stroomopwaarts ten opzichte van het printhead 1 is aangebracht. Het corona unit omvat in deze uitvoeringsvorm één draagorgaan 17 dat zich uitstrekt over de breedte van de band 4. Het draagorgaan is voorzien van een groot aantal elektrodes 18 (verder weergegeven in de figuren 2, 3 en 4), welke gelijkelijk 15 verdeeld zijn over de lengte van het draagorgaan. Op deze wijze ontstaat een zogenaamd pin-array. Het corona-unit is vrijwel even lang als band 4 breed is. Dit om te voorkomen dat er te veel lading naast de band 4 gesproeid wordt. Dit veroorzaakt opladingen in het apparaat welke een negatieve invloed op de werking van dit apparaat hebben en zelfs gevaarlijk kunnen zijn voor een gebruiker van het apparaat.

20 De LED's van het printhead zijn individueel aanstuurbaar door middel van een driver circuit (niet afgebeeld) dat in werkzame verbinding staat met de LED’s. In deze uitvoeringsvorm bevinden de driver chips zich eveneens op het bovengenoemde substraat. Het drivercircuit wordt door middel van externe pulsen beeldmatig aangestuurd zodat de LED’s de opgeladen fotogeleider 4 beeldmatig belichten. Als 25 gevolg hiervan wordt de lading op het oppervlak van de fotogeleider 4 selectief gedissipeerd zodat er een elektrostatisch latent ladingsbeeid ontstaat op de fotogeleider terwijl deze het printhead passeert. Dit ladingsbeeid wordt langs een ontwikkelstation 6 gevoerd alwaar het ladingsbeeid wordt omgezet in een zichtbaar beeld, bijvoorbeeld door het ladingsbeeid te ontwikkelen met toner zoals genoegzaam bekend uit de stand 30 van de techniek.

Het tonerbeeld wordt vervolgens getransporteerd naar een transferstation alwaar zich in deze uitvoeringsvorm een transfer corona 11 bevindt. Aan de andere zijde wordt een ontvangstmateriaal 10, bijvoorbeeld een vel papier, losgemaakt van een voorraadstapel door toepassing van separeerrol 7. Vervolgens wordt dit ontvangstmateriaal door middel 35 van transportrollen 8 en 9, welke tevens dienst doen als registratierollen, 1 o 1 86 1 3 6 getransporteerd naar het transferstation. Door een juiste timing komen tonerbeeld en ontvangstmateriaal in registratie aan bij genoemd station, in dit station wordt het tonerbeeld onder toepassing van transfercorona 11 overgebracht van de fotogeleider 4 naar het ontvangstmateriaal 10. Het ontvangstmateriaal 10 dat nu het tonerbeeld draagt 5 wordt vervolgens door een fixeerstation 12 geleid alwaar het tonerbeeld onder toepassing van warmte en druk een blijvende hechting met het ontvangstmateriaal verkrijgt. Daarna wordt het ontvangstmateriaal 10 door middel van rollerpaar 13 in de aflegbak van de printer gelegd.

In de printer is verder aanwezig een nabelichtingslamp 14 om eventueel aanwezige 10 restlading op de fotogeleider uit te belichten. Daarna wordt de band 4 schoongemaakt in schoonmaakstation 15 alwaar eventuele resttoner verwijderd wordt van het oppervlak van de band 4. Hierna kan het printproces voor dit gedeelte van de band opnieuw beginnen.

15 Het is voor de huidige uitvinding niet van belang hoe het corona unit 5 precies is opgebouwd. Zo is het ook mogelijk om meer dan één draagorgaan toe te passen. Ook is het mogelijk om een speciale luchthuishouding, optioneel uitgerust met een of meer filters, rond het pin-array te creëren zodat vervuiling van het array, de band 4 en overige delen van het apparaat zo gering mogelijk zijn. Verder vormt de specifieke plaatsing 20 van het corona unit ten opzichte van de band geen onderdeel van deze uitvinding. Het is bijvoorbeeld mogelijk om het corona unit aan te passen zodat het ter hoogte van een kromming van de band, bijvoorbeeld daar waar deze om een looprol is geslagen, geplaatst kan worden.

25

Figuur 2

In deze figuur is een draagorgaan 17, voorzien van elektrodes 18, schematisch weergegeven. Tezamen vormen zij belangrijke componenten van pin-array 20. Het pin-array bestaat in deze uitvoeringsvorm uit een langwerpig en plat draagorgaan gemaakt 30 van een geleidend metaal. Het draagorgaan is aan zijn eerste en tweede uiteinde voorzien van gaten 21 en 22 teneinde het draagorgaan op te kunnen spannen in een corona unit.

Wanneer het pin-array in een inrichting voor het opladen van een substraat 4 is ingebouwd loopt dit array vrijwel parallel aan het substraat. Ter vereenvoudiging zijn de 35 overige delen van het corona unit niet weergegeven. De rij elektrodes 18 strekt zich uit 1018613 7 van de omgeving van het eerste uiteinde 23 tot de omgeving van het tweede uiteinde 24 van het draagorgaan. Hierbij zijn de elektrodes gelijk verdeeld over een zekere lengte van het draagorgaan, welke lengte iets groter is dan de breedte van het substraat 4. Om het substraat uniform op te laden zijn de afstanden d1 en d3 welke de vrije uiteindes 25 5 van de elektrodes 18 hebben ten opzichte van het substraat 4 in de buurt van de locaties 23 en 24 kleiner dan de afstand d2 welke de vrije uiteindes van de elektrodes hebben ten opzichte van het substraat in het midden van het draagorgaan.

In deze uitvoeringsvorm, waarbij tussen substraat en draagorgaan een spanning staat van ongeveer 8 kV is de afstand d2 typisch 30 mm groot. Ten gevolge van het 10 potentiaalverschil tussen het array 20 en het substraat is er een elektrisch veld aanwezig tussen dit array en het substraat. Door de sterke kromming van de elektroden aan hun uiteinde 25 is de veldsterkte ter plaatse van deze kromming zeer sterk en wordt juist de lucht in de omgeving van deze uiteindes geïoniseerd. In dit geval, omdat het substraat 4 een positieve potentiaal heeft ten opzichte van het draagorgaan 17, zullen 15 de negatief geladen deeltjes zich verplaatsen in de richting van het substraat 4.

Hierdoor zal het oppervlak van dit substraat negatief opgeladen worden. In deze uitvoeringsvorm wordt het substraat 4, een organische fotogeleider, opgeladen tot een potentiaal van typisch 150 Volt. Zonder verdere maatregelen te nemen zou de inegaliteit van deze potentiaal over de breedte van de fotogeleider veelal meer dan tien 20 Volt bedragen. Oorzaak hiervan zijn bijvoorbeeld de randeffecten zoals eerder beschreven, maar ook mechanische toleranties in het beeldvormend apparaat, inhomogeniteiten in de fotogeleider en andere fenomenen kunnen hier aan ten grondslag liggen. In beginsel is elke niet-uniformiteit in de oplading over de breedte van het substraat 4 (overeenkomend met de lengte van het corona unit) te corrigeren door 25 toepassing van de huidige uitvinding.

Om de niet-uniformiteit door randeffecten aan het corona unit te corrigeren zijn de afstanden d1 en d3 in deze uitvoeringsvorm 0,6 mm kleiner dan d2. Door deze schijnbaar geringe wijziging in de afstand blijkt het ontbreken van elektrodes aan de uiteindes 23 en 24 vrijwel geheel gecompenseerd te kunnen worden. Op deze wijze kan 30 toch een vrijwel uniforme oplading van het substraat, typisch met onegaliteiten die kleiner zijn dan 10 Volt, bij voorkeur kleiner dan 5 Volt, worden verkregen.

Figuur 3 35 In figuur 3 is het deel van het draagorgaan 17 zoals aangegeven in figuur 2 met behulp 1018613' 8 van ellips A, in groter detail weergegeven. In deze figuur is weergegeven dat de zijde 30 van draagorgaan 17 welke de elektrodes 18 draagt, in deze uitvoeringsvorm onderdeel uitmaakt van een polygoon. Hiertoe is deze zijde 30 verdeeld in een aantal vlakken 26, 27, 28 en 29, welke vlakken elk één zijde van de polygoon uitmaken.

5 Hierdoor is het draagorgaan concaaf ten opzichte van het substraat. De eerste zijde c.q. vlak 26 maakt een relatief scherpe hoek met het substraat 4. Deze zijde draagt één elektrode. De volgende zijde 27 draagt drie elektrodes, welke een steeds grotere afstand hebben tot het substraat. De volgende zijde 28 draagt 5 elektrodes, ook deze hebben een afstand welke steeds verder toeneemt ten opzichte van het substraat. De 10 vierde zijde 29 tenslotte, maakt een hoek van 180° met het substraat waardoor de vrije uiteindes 25 van de elektrodes op deze zijde ieder dezelfde afstand tot het substraat hebben, zijnde d2.

Andere uitvoeringsvormen behoren ook tot de huidige uitvinding. De uitvoeringsvorm namelijk die nodig is om een uniforme oplading van het substraat te verkrijgen, is 15 afhankelijk van vele factoren. Zo kunnen de grootte van de te compenseren onegaliteit in de oplading, de plaats van de onegaliteit, het teken van de onegaliteit (te hoge ofte lage oplading), de gewenste uniformiteit, de afstand tot het substraat, de mechanische toleranties in het apparaat waarin de oplaadinrichting aanwezig is, het aantal elektrodes, het type elektrode, de spanning tussen pin-array en substraat, het type 20 substraat, de productietechniek van het pin-array enz. allemaal van belang zijn om de meest optimale uitvoeringsvorm te bepalen. Eén deskundige kan door middel van proefnemingen en metingen eenvoudig vaststellen wat in elke situatie de meest optimale uitvoeringsvorm is.

25

Figuur 4

Figuur 4 is een voorbeeld van een elektrode zoals die toegepast kan worden in een inrichting volgens de uitvinding. In deze uitvoeringsvorm is de elektrode 18 gevormd tot een driehoekstructuur. De basis 50 van de driehoek valt samen met zijde 30 zoals 30 aangegeven in figuur 3. De driehoek omvat verder twee zijden 51 en 52 welke uitmonden in het vrije uiteinde 25. De totale hoogte van de driehoek, aangegeven door d4, is ongeveer 1,5 mm.

Het oplaadgedrag van een dergelijke elektrode is sterk afhankelijk van de geometrie van de elektrode. Met name de radius van het vrije uiteinde 25 is van belang, maar ook 35 de radius van kromming 40 en de grootte van de tophoek cc hebben invloed op het 1018613 9 oplaadgedrag. In deze uitvoeringsvorm is de radius van het vrije uiteinde ongeveer 0,02 mm en de radius van kromming 40 is ongeveer 0,5 mm. Tophoek α is ongeveer 00°. Door de sterke kromming van het vrije uiteinde is de veldsterkte rond dit uiteinde wanneer er een spanning is tussen het draagorgaan 17 en het substraat 4, erg groot.

5 Hierdoor worden de moleculen in de lucht rondom dit einde makkelijk geïoniseerd.

. 1018613-

Claims

1 Inrichting voor het opladen van een substraat omvattend 5 - een dielektrisch substraat (4), - een draagorgaan (17) met een eerste (23) en een tweede (24) uiteinde waartussen dit orgaan zich uitstrekt hoofdzakelijk parallel aan genoemd substraat, - een rij elektrodes (18), verdeeld over het draagorgaan tussen het eerste en het tweede uiteinde, welke elektrodes zich uitstrekken van het draagorgaan in de richting 10 van het substraat, waarbij de elektrodes een vrij uiteinde (25) hebben voor het sproeien van lading op het substraat, waarbij elk vrij uiteinde een vooraf bepaalde, hoofdzakelijk vaste afstand heeft tot het substraat, met het kenmerk dat genoemde afstand bij een eerste elektrode (d1) wezenlijk verschilt 15 van genoemde afstand bij een tweede elektrode (d2).

2. Een inrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk dat genoemde afstand voor elektrodes in de omgeving van het eerste en het tweede uiteinde van het draagorgaan kleiner is dan de afstand voor elektrodes in de omgeving van het midden van het 20 draagorgaan.

3. Een inrichting volgens een der voorgaande conclusies, met het kenmerk dat de elektrodes in de rij in hoofdzaak congruent zijn en dat het draagorgaan een zijde heeft voor het dragen van de elektrodes, welke zijde geprofileerd is. 25

4. Een inrichting volgens conclusie 3, met het kenmerk dat genoemde zijde van het draagorgaan zodanig geprofileerd is dat deze zijde onderdeel uitmaakt van een polygoon, waarbij elke zijde van de polygoon tenminste één elektrode draagt.

5. Een inrichting volgens conclusie 4, met het kenmerk dat de zijden van de polygoon welke een hoek maken met het substraat anders dan hoofdzakelijk 180° ten hoogste 5 elektrodes dragen.

6. Een beeldvormend apparaat voorzien van een inrichting volgens een der voorgaande 35 conclusies. 10186 1 3