NL1014799C2

NL1014799C2 - Een computertomografiescanner met een longitudinaal bewegend brandpunt.

Info

Publication number: NL1014799C2
Application number: NL1014799A
Authority: NL
Inventors: Ching-Ming Lai
Original assignee: Analogic Corp
Priority date: 1999-03-31
Filing date: 2000-03-30
Publication date: 2004-02-03
Also published as: US6256369B1; NL1014799A1; DE10010588A1; JP3553851B2; JP2000287960A; CN1268337A

Description

P52613NL00

Titel: Een computertomografiescanner met een longitudinaal bewegend brandpunt.

In een derde-generatie computertomografie (CT) scanner zijn een röntgenbron en een detectorreeks op een schijfsamenstel gemonteerd, dat rond een te scannen object kan worden geroteerd. Het roterende schijfsamenstel wordt gedragen door een stijve, stationaire stellage. De detectorreeks omvat meerdere 5 kanalen die zich lateraal vanuit een centraal kanaal uitstrekken. Gedurende een scan scannen de bron en detectoren het object bij incrementele rotatiehoeken. Een proces, dat wordt aangeduid als reconstructie, levert uit de verzamelde gegevens een serie twee-dimensionale beelden of doorsneden van het object.

Fig. 1 is een axiaal- of vooraanzicht van een derde-generatie röntgen 10 CT scanner, omvattende een röntgenbron 20 en een detectorreeksopstelling 22 die op een schijfsamenstel zijn gemonteerd, dat om een object met een hoeksnelheid ω kan roteren. De detectorreeks 22 is typerend in de vorm van een cirkelvormige boog gecentreerd rond een punt 26, dat wordt aangeduid als het "brandpunt", van waaruit röntgenstraling uit de röntgenbron 20 afkomstig is. De röntgenbundel, die 15 uit het brandpunt straalt en op de detectorreeks invalt, definieert daarom een waaierbundel. Een roterend coördinaatsysteem x'y'z’, dat vast is ten opzichte van het schijfsamenstel, wordt in fig. 1 en volgende figuren gebruikt om de positie van het brandpunt van de röntgenbron 20 te illustreren met betrekking tot de detectorreeksopstelling 22. De z’-as valt samen met de z-as van een stationair 20 coördinaatsysteem (x,y,z). Het x'y'-vlak ligt in het xy-vlak en roteert rond de z'-as met een hoek naar ω. De bron 20 en de detectorreeks 22 liggen in het x'y'-vlak en de y'-as snijdt het rotatiecentrum of isocentrum 24 en het middelste kanaal 22A van de detectorreeks. In een conventioneel systeem met een vast brandpunt blijft de brandpuntspositie gedurende een scan vast op de y'-as.

25 In de bespreking wordt de richting in het x'y'-vlak, dat wil zeggen binnen het rotatievlak van de waaierbundel, parallel of in hoofdzaak parallel met de x'-as, aangeduid als de "laterale" richting en de richting parallel of in hoofdzaak parallel met de z'-as wordt aangeduid als de "longitudinale" richting.

Het is bekend dat een oscillerende beweging van het brandpunt 30 gedurende een scan in het x'y'-vlak de beeldkwaliteit van een CT scanner kan verbeteren, zoals bijvoorbeeld is beschreven in het Amerikaanse octrooi nr. 5.841.829. Dit wordt aangeduid als een "bewegend brandpunt". In deze opstelling oscilleert het brandpunt 26 in laterale richting tussen posities a en b, zoals in fig. 1 1014799 2 is weergegeven. De verplaatsing van het brandpunt in de laterale richting, parallel aan de x'-as is in de tijd in fig. 2 weergegeven voor een standaard geval van een eenvoudige harmonische oscillatie van de laterale beweging.

Gedurende een scan wordt de röntgenintensiteit bij elk detectorkanaal 5 over een bereik van rotatie- of gezichtshoeken gemeten, wanneer het rotatie-samenstel met een hoeksnelheid co roteert en wanneer de röntgenbron het te scannen object voortdurend bestraalt. Alle detectorsignalen worden typerend op hetzelfde tijdstip gedurende iedere rotatiehoek bemonsterd. Het signaal van de röntgenintensiteit die op de detector invalt, wordt over een korte tijdsduur 10 geïntegreerd en gefilterd. Gedurende deze tijdsduur varieert de verplaatsing van het brandpuntlicht nabij de piek van een sinusvormige oscillatie. De laterale posities a en b die in fig. 1 en 2 zijn weergegeven, stellen de gemiddelde verplaatsing voor die uit de signaalintegratie of filtering volgt.

Een oscillerende brandpuntsverplaatsing in laterale richting, parallel 15 aan de x'-as, is equivalent met een tangentiale compensatie van de detectorreeks. Het bewegende brandpunt heeft meestal verplaatsingen a en b die zich bevinden op het equivalent van een positieve en negatieve kwart-detectorcompensatie-afstand. Onder deze omstandigheden worden gegevens die op positie a vanuit het brandpunt worden vergaard, met een halve detectorbreedte verschoven met 20 betrekking tot de gegevens die vanuit het brandpunt op positie b worden vergaard.

Door het alterneren van het brandpunt tussen verplaatsingsafstanden a en b bij opvolgende rotatiehoeken wordt het effectieve aantal detectoren verdubbeld. Bij afwisselend even en oneven rotatiehoektoenames worden gegevens op respectievelijk even en oneven detectorposities bemonsterd, met als gevolg dat de 25 gegevens zijn verweven in de monsterruimte. Als gevolg hiervan wordt de ruimtelijke resolutie van het gereconstrueerde beeld verdubbeld. In zowel stapsgewijze als schroefvormige scanning kan het bewegende brandpunt worden toe gepast.

In de uitvinding oscilleert het brandpunt in longitudinale richting, met 30 andere woorden, in de richting parallel of in hoofdzaak parallel met de z'-as of scan-rotatieas. Op deze wijze wordt een verbetering in de scan-doorvoersnelheid bereikt.

In een eerste aspect heeft de uitvinding betrekking op een inrichting en werkwijze voor een computertomografie (CT) scanning. De inrichting van de 35 uitvinding omvat een CT scanner met een energiebron met een brandpunt en een detectorreeksopstelling voor beeldvorming van een object bij opvolgende : * ft ΐ Π % ï i <J i "T -¾ w -> 3 incrementele rotatiehoeken rond een longitudinale as. Het brandpunt heeft gedurende een scan van een object een variabele positie langs een baan in longitudinale richting.

In een voorkeursuitvoeringsvorm beweegt het brandpunt langs een 5 voorgedefinieerde baan die meerdere posities omvat, die zich bij iedere opvolgende rotatiehoek op afstand van elkaar bevinden in longitudinale richting. De longitudinale verplaatsing van het brandpunt is bij voorkeur in overeenstemming met een oscillerende golfvormfunctie uit de groep van blokvormige trapezoïde-vormige of sinusvormige golfvormfunctie s.

10 Het brandpunt kan tussen eerste en tweede piek-amplitudeposities oscilleren overeenkomstig een sinusvormige golfvormfunctie. In dit geval kunnen de gedetecteerde signalen worden verkregen over een korte tijdsduur, wanneer het brandpunt in hoofdzaak bij elk van de eerste en tweede piekamplitudeposities is.

De energiebron omvat bij voorkeur een röntgenbron en de detectorreeks -15 opstelling kan een detectorreeks met een enkele rij (of meer algemeen een enkele groep van in reeks opgestelde detectoren), of een dubbele rij (of meer algemeen twee groepen van in reeks opgestelde detectoren) omvatten. Een collimator kan aanwezig zijn voor het collimeren van de straling die door het brandpunt van de energiebron wordt uitgestraald.

20 In een uitvoeringsvorm, waarbij het brandpunt oscilleert tussen eerste en tweede posities langs een baan in longitudinale richting, kan de collimator verder omvatten: eerste en tweede openingen, corresponderend met eerste en tweede posities, en een afscherming, bijvoorbeeld gemaakt als een extrusie, die is ingericht voor het voorkomen dat straling die uit een brandpunt op de eerste 25 positie wordt uitgezonden, de tweede opening binnentreedt en om te verhinderen dat straling, die vanuit een brandpunt op de tweede positie is uitgezonden, de eerste opening binnentreedt.

Het brandpunt kan zijn ingericht om in positie te variëren langs een laterale richting, binnen één of meer van de rotatievlakken van het brandpunt.

30 Het brandpunt kan oscilleren tussen eerste en tweede posities in de longitudinale richting, waardoor eerste en tweede waaierbundels worden gegenereerd, die respectievelijk rond eerste en tweede waaierbundelvlakken zijn gecentreerd. In deze opstelling zijn eerste en tweede waaierbundelvlakken bij voorkeur in hoofdzaak parallel en vallen de detectorreeks op eerste en tweede 35 longitudinale posities binnen. De detectorreeksopstelling kan een detectorreeks met twee rijen omvatten met eerste en tweede detectorsub-reeksen, waarbij het 4 eerste waaierbundelvlak invalt op de eerste detectorsub-reeks en waarbij het tweede waaierbundelvlak invalt op de tweede detector sub-reeks.

In een alternatieve uitvoeringsvorm kunnen eerste en tweede waaier-bundelvlakken zijn gekanteld om (a) te convergeren en te snijden, voordat ze de 5 detectorreeksopstelling bereiken, zodat ze divergeren wanneer ze de detectorreeksopstelling snijden, (b) te convergeren en te snijden voorbij de detectorreeksopstelling, of (c) te convergeren en te snijden bij of bijna bij de detectorreeksopstelling.

Zoals vermeld kan de detectorreeks een detectorreeksopstelling 10 omvatten met eerste en tweede detectorsub-reeksen, waarbij het eerste waaierbundelvlak samenvalt met de eerste detectorsub-reeks en waarbij het tweede waaierbundelvlak samenvalt met de tweede detectorsub-reeks. Het brandpunt genereert verder derde en vierde waaierbundels, die rond derde en vierde waaierbundelvlakken zijn gecentreerd, waarbij het derde waaierbundelvlak 15 afkomstig is uit de eerste brandpuntspositie en invalt op de tweede detectorsub-reeks en waarbij het vierde waaierbundelvlak afkomstig is uit de tweede brandpuntspositie en invalt op de eerste detectorsub-reeks. De gegevens, die voor de eerste, tweede en combinatie van derde en vierde bundels zijn verkregen, kunnen drie doorsneden door het object creëren.

20 In een ander aspect omvat de uitvinding verder een brandpunt- afwijkingscompensatiemechanisme. Het mechanisme omvat een brandpunt-monitor voor het inspecteren van de positie van het brandpunt gedurende de scan. Een middelingseenheid bepaalt de gemiddelde positie van het brandpunt gedurende een tijdsperiode, op basis van de geïnspecteerde posities. Een 25 compensatie-eenheid vergelijkt de gemiddelde positie met een voorbepaalde optimale positie en past de brandpuntspositie op basis van de vergelijking aan.

Voorgaande en andere doelen, eigenschappen en voordelen van de uitvinding zullen duidelijker worden uit de meer specifieke beschrijving van de voorkeursuitvoeringsvormen van de uitvinding, zoals in de begeleidende tekening 30 is weergegeven, waarbij gelijke verwijzingstekens gelijke delen in de verschillende afbeeldingen weergeven. De tekeningen zijn niet noodzakelijk op schaal, in plaats daarvan wordt de nadruk gelegd op het illustreren van de principes van de uitvinding.

Fig. 1 is een axiaal- of vooraanzicht van een röntgen CT scanner, 35 omvattende een röntgenbron en een detectorreeksopstelling, die op een schijfsamenstel zijn gemonteerd, dat rond een object roteerbaar met een 1014799 5 hoeksnelheid ω is, waarbij een conventioneel bewegend brandpunt wordt geïllustreerd dat in laterale richting oscilleert in het rotatievlak van het brandpunt.

Fig. 2 is een sinusvormige golfvorm, die de grootte van de gemiddelde 5 verplaatsingen a en b illustreert, voor een lateraal bewegend brandpunt, zoals in fig. 1 is weergegeven.

Fig. 3 is een schematisch perspectief-weergave van een CT scansysteem dat een bewegend brandpunt in longitudinale richting heeft, overeenkomstig de uitvinding.

10 Fig. 4 is een sinusvormige golfvorm die de positie van het bewegend brandpunt illustreert wanneer dit in longitudinale richting beweegt, overeenkomstig de uitvinding.

Fig. 5 is een schematisch perspectief-weergave van een systeem met twee rijen detectoren voor de gelijktijdige gegevensvergaring langs twee doorsneden in 15 een systeem met een statisch brandpunt in longitudinale richting.

Fig. 6 is een schematische zijweergave van een conventioneel systeem met een enkele rij detectoren in een systeem met een statisch brandpunt in longitudinale richting.

Fig. 7 is een schematisch zijweergave van een voorkeursuitvoeringsvorm 20 van de uitvinding omvattende een bewegend brandpunt in longitudinale richting, waarbij de twee waaierbundelvlakken, a en b parallel ten opzichte van elkaar zijn en loodrecht ten opzichte van de longitudinale as.

Fig. 8 is een schematische zijweergave van een alternatieve opstelling van de uitvinding met een dubbele-sleufcollimator, waarbij de waaierbundel-25 vlakken convergeren en snijden bij de detectorreeksopstelling.

Fig. 9 is een schematische zijweergave van een systeem met twee rijen detectoren in een systeem met een statisch brandpunt in longitudinale richting.

Fig. 10 is een schematische zijweergave van een alternatieve opstelling van de uitvinding, waarbij de twee waaierbundelvlakken convergeren en treffen 30 maar niet snijden bij de detectorreeksopstelling.

Fig. 11 is een schematische zijweergave van een opstelling met een bewegend brandpunt in longitudinale richting, met een enkele-sleufcollimator, waarbij de twee waaierbundelvlakken dezelfde longitudinale positie hebben, d.w.z. snijden bij de collimatorsleuf.

35 Fig. 12 is een schematische zijweergave van een alternatieve uitvoerings vorm van de uitvinding dat de toepassing van een in longitudinale richting Ί ^ 1 I 7 fc ft i j w j ·-#· > >2) 6 bewegend brandpunt illustreert bij een detectorsysteem met een dubbele reeks, waarbij de vier resulterende waaierbundelvlakken, namelijk aa, bb, ab en ba worden geïllustreerd.

Fig. 13 is een blokschema van een systeem voor stabilisering van de 5 positie van het brandpunt in longitudinale richting overeenkomstig de uitvinding.

Fig. 3 is een schematische perspectief-weergave van een uitvoeringsvorm van een CT scan-systeem dat een bewegend brandpunt in een longitudinale richting toepast, overeenkomstig de uitvinding. In deze opstelling oscilleert het 10 brandpunt 26 tussen twee posities die zich op afstand van elkaar in longitudinale richting bevinden, bijvoorbeeld langs de z' '-as, tussen posities A en B, terwijl bron 20 en detectorreeksopstelling 22 op constante hoeksnelheid rond de z'-as roteren. De monstervolgorde en de oscillatieperiode van het brandpunt zijn bij voorkeur dezelfde als die bij conventionele, lateraal bewegende brandpuntstechnieken.

15 Anders dan bij de conventionele technieken kan de totale longitudinale verplaatsing van het brandpunt tussen posities A en B, grafisch weergegeven in fig. 4, worden gevarieerd, overeenkomstig de beelddoorsnedebreedte en andere factoren zoals hier verder beschreven.

Door het variëren van het brandpunt tussen longitudinale posities A en 20 B worden de gegevens effectief in twee, respectievelijk verschillende z-as posities bemonsterd met behulp van twee verschillende waaierbundels. De oscillatieperiode stemt bij voorkeur overeen met de tijd tussen opvolgende projectiehoek-toenames voor elk van de waaierbundels, zodat gedurende elke oscillatieperiode één projectiebeeld met iedere bundel wordt genomen. Indien derhalve iedere 25 hoekvergroting tussen opvolgende projectiehoeken 0,25° bedraagt, waarbij het brandpunt in positie A is, zal de hoekvergroting tussen projectiehoeken, waarbij het brandpunt in positie B is, eveneens 0,25° bedragen, maar bij voorkeur met 0,125° zijn verplaatst ten opzichte van de projectiehoeken waarbij het brandpunt in positie A is. Hoewel dit vereist dat de data-collectors tweemaal zo snel werken 30 (waarbij een vaste rotatiesnelheid van de roterende stellage wordt verondersteld), zijn zulke bedrijfssnelheden gemakkelijk bereikbaar in de huidige data-acquisitiesystemen.

De configuratie van de uitvinding is analoog aan maar een verbetering van een conventioneel detectorsysteem met een dubbele rij, met een in 35 longitudinale richting statisch of vast brandpunt 26 met twee rijen detectoren 27A en 27B, zoals in fig. 5 is weergegeven. De techniek van het in longitudinale 1014799 7 richting bewegende brandpunt van de uitvinding kan zowel worden toegepast in stapsgewijze als in schroefvormige scansystemen. In stapsgewijze scansystemen worden de gegevens van twee objectdoorsneden gelijktijdig verzameld, zoals in het dubbele rij-detectorsysteem van fig. 5. In een schroefvormig scansysteem is de 5 spoed tweemaal die van een bestaand enkele rij-detectorsysteem. Of nu een stapsgewijze of schroefvormige scan wordt toegepast, de techniek van het in longitudinale richting bewegend brandpunt van de uitvinding verdubbelt de doorvoersnelheid van de scanner.

De amplitude van de brandpuntverplaatsing tussen punten A en B is 10 afhankelijk van de afstand tussen het brandpunt, de collimator, waarbij de opening van de collimator de bundeldikte definieert, en de hoogte van de detectoren langs de z-as tesamen met het nauwkeurigheidsniveau dat is vereist voor beeldreconstructie. Als gevolg hiervan zijn er een aantal mogelijkheden voor het inrichten van de brandpuntsverplaatsing en de collimator.

15 Ten eerste wordt bij wijze van vergelijking en illustratie een statisch of vast brandpuntsysteem met een enkele rij detectoren 28 besproken, zoals in fig. 6 is weergegeven. Het centrale vlak 30 van de resulterende divergente bundel 31, ook wel "waaierbundel" genoemd, is loodrecht op de z'as. De waaierbundel 31 divergeert vanuit brandpunt 26 dóór de collimator 32 naar de detectorreeks-20 opstelling 28. De dikte d bij het rotatiemidden langs de z'-as wordt aangeduid als de doorsnedebreedte. De detectorhoogte h bepaalt de dikte van de gescande doorsnede op dat punt en is typerend 10 tot 20 maal de laterale afstand tussen twee naast elkaar opgestelde detectoren.

Fig. 7 is een zijaanzicht van een voorkeursverplaatsing van het 25 brandpunt en een configuratie van de collimator voor een systeem met een in longitudinale richting bewegend brandpunt volgens de uitvinding. Met een dubbele-sleufcollimator 34 definieert brandpunt A een waaierbundelvlak a en brandpunt B een waaierbundelvlak b. In deze opstelling zijn beide waaierbundel-vlakken a, b bij alle projectiehoeken loodrecht op de z'-as. Beeldreconstructie voor 30 beide doorsneden zal even nauwkeurig zijn als die voor een enkele doorsnede in het conventionele systeem van fig. 6. De collimator 34 omvat twee sleuven a’ en b'. De breedte van iedere sleuf definieert de dikte van iedere overeenkomstige waaierbundel, zoals in het conventionele systeem. Indien de afstand tussen de middens van de sleuven d bedraagt, dan bedraagt de afstand df tussen brandpunten A en B 35 en het interval di tussen de twee beelddoorsneden eveneens d. De invallende .1 0U799 8 z-positie 35A van waaierbundelvlak a op detectorreeksopstelling 28 bevindt zich eveneens op de afstand d vanuit de invallende positie 35B van waaierbundelvlak b.

Een afscherming 40 werkt samen met een collimator 34, zodat twee sleuven a' en b' de twee bundels apart van elkaar definiëren en zo verhinderen, dat 5 straling bij brandpunt A passeert door sleuf b' en eveneens verhinderen, dat straling bij brandpunt B passeert door sleuf a’. Het zal duidelijk zijn, dat de twee sleuven a' en b' door de afscherming 40 kunnen worden voorzien met een enkele sleuf in de collimator of alternatief kunnen worden voorzien door twee sleuven in de collimator, die zijn gescheiden door de afscherming.

10 In een alternatieve configuratie die in fig. 8 is weergegeven valt de invalspositie 38 van waaierbundelvlak a bij de detectorreeksopstelling 28 samen met die van waaierbundelvlak b, zodat de twee vlakken convergeren en samen vallen bij of nabij de detectorreeks. Het interval di tussen twee beelddoorsneden is enigszins kleiner dan d en de afstand df tussen brandpunten A en B is enigszins 15 groter dan d. In deze opstelling hebben beide waaierbundels een maximumbreedte die door de detectorhoogte 28 mogelijk wordt gemaakt. Beide waaierbundelvlakken a, b zijn echter licht gekanteld naar elkaar en blijven derhalve gedurende de rotatie niet in een constant vlak. Deze opstelling is gelijk in werking als een detectorreekssysteem met een dubbele rij, zoals in fig. 9 is weergegeven, met een 20 enkele statische of vast brandpuntsbron 26 en dubbele detectorrijen 36A, 36B.

Opgemerkt wordt dat voor optimale beeldreconstructie de waaierbundelvlakken a, b (van fig. 8) bij alle projectiehoeken parallel dienen te zijn aan het xy-vlak. Als gevolg van de gekantelde waaierbundelvlakken die gedurende een scan rond de z-as roteren, zullen de gereconstrueerde beelden niet zo zuiver zijn als de beelden 25 van de voorkeursopstelling van fig. 7.

De opstellingen van fig. 7 en 8 illustreren twee verschillende gevallen, waarbij bundels mèt parallelle vlakken, en bundels met niet-parallelle vlakken. De opstelling van fig. 7 verschaft perfecte parallelle waaierbundelvlakken a, b die loodrecht op de z as zijn en daarvoor bij een nauwkeurige reconstructie kunnen 30 worden gebruikt. De vlakken zijn echter parallel en gescheiden door een afstand d, waai’van de grootste doorsnedebreedte, die door de detector 28 kan worden gedetecteerd, wordt verkleind met d. In tegenstelling daartoe maakt de opstelling van fig. 8 mogelijk, dat de doorsnedebreedte zo groot als in een conventioneel systeem van fig. 6 is, aangezien de vlakken van beide bundels samenvallen bij het 35 midden van de detectorreeksopstelling 38. De waaierbundelvlakken a, b zijn gekanteld met betrekking tot de z'-as (d.w.z. niet loodrecht) en zullen daarom niet 1014799 9 helemaal perfect kunnen worden gereconstrueerd. De mate van beweging van het brandpunt df in de opstelling van fig. 8, is verder groter dan de opstelling van fig. 7 en zal daarom moeilijker te bereiken zijn.

Een compromis-opstelling is in fig. 10 weergegeven en voegt de twee 5 benaderingen samen, met licht gekantelde bundelvlakken a, b die convergeren maar buiten de detectorreeksopstelling snijden.

Een alternatieve opstelling benut een conventionele collimator 32 met enkele sleuf, zoals in fig. 11 is weergegeven. In deze opstelling wordt de brandpuntsverplaatsing df bepaald door het interval di tussen de twee scanvlakken 10 a, b bij het met rotatiecentrum langs de z'-as. Aangenomen dat Li de afstand tussen de brandpunten A, B is en collimator 32, en L2 de afstand tussen collimator 21 en het rotatiecentrum, dan geldt: df = di x L1/L2 (1) 15 De lengte L2 is meestal groter dan Li. Derhalve is df kleiner dan di. Deze opstelling biedt het voordeel dat minder verplaatsing df tussen de brandpunten A, B is benodigd. Een verder voordeel is dat deze opstelling geen afscherming nodig heeft zoals in de figuren 7,8, 10 en 12. De scheiding da tussen de twee waaierbundel-vlakken a,b die op de detectorreeksopstelling 28 invallen, wordt echter 20 vermeerderd tot: da = di x (L2 + L3) /L2 (2) waarbij L3 de afstand van het rotatiemidden (de z'-as) naar de detectorreeks 28 is. 25 De lengte L3 is vergelijkbaar met L2 en daaruit volgt dat de afstand da ongeveer tweemaal die is van di. In vergelijking met de voorkeursopstelling van fig. 7 is de grootste doorsnedebreedte die is toegestaan verder verminderd, aangenomen dat de detectorhoogte hetzelfde is. De waaierbundelvlakken a, b zijn eveneens meer gekanteld dan in de andere uitvoeringsvormen en in deze uitvoeringsvorm 30 convergeren en snijden de vlakken vóór het detectorgebied en derhalve divergeren ze voordat ze de detectorreeksopstelling snijden. Deze uitvoeringsvorm biedt het voordeel van een enkele collimatorwerking, waarbij een relatief kleine amplitude benodigd is voor het definiëren van de posities van het brandpunt, d.w.z. het brandpunt oscilleert tussen twee zeer nabije posities.

35 Zoals hierboven beschreven is, wanneer het brandpunt in de laterale richting in het z'y'-vlak oscilleert, zoals in de opstelling volgens de bekende 101479? 10 techniek met een bewegend brandpunt het resultaat, het verweven van de gegevens, zodat het ruimtelijk oplossend vermogen van het beeld wordt verdubbeld. Wanneer het brandpunt in de longitudinale richting volgens de uitvinding oscilleert, worden gegevens verzameld voor ten minste twee 5 doorsneden, wat gedurende een gegeven scanperiode ten minste het verdubbelen van het aantal doorsneden tot gevolg heeft. Een voorkeursuitvoeringsvorm maakt zowel laterale als longitudinale oscillatie van het brandpunt mogelijk, zodat ofwel een lateraal, ofwel een longitudinaal brandpunt of beide, gedurende een scan kan worden benut.

10 In deze laatste benadering, waarbij de twee technieken worden gecombineerd, beweegt het brandpunt door vier locaties in iedere oscillatieperiode van de brandpuntsbeweging. Aangenomen dat (a) het brandpunt op positie Aa start (positie A in longitudinale richting en positie a in laterale richting), wanneer het brandpunt op een projectiehoek θί is en een projectie wordt genomen, (b) dat de 15 periode van de oscillatiebeweging is gesynchroniseerd, zodat het brandpunt op positie Aa terugkeert wanneer deze over een hoek α roteert naar de volgende projectiehoek θί+ι, d.w.z. Θϊ+ι-Θϊ = α, en (c) dat de rotatie van de stellage een constante snelheid ω heeft, is de opvolging van posities van het brandpunt bij voorkeur als volgt: 20 (1) het brandpunt beweegt van de positie Aa naar de positie Ab bij projectiehoek θί + α/4, waarbij de volgende projectie wordt genomen; (2) het brandpunt wordt dan bewogen van positie Ab naar positie Ba bij een projectiehoek θί+ α/2, waarbij de volgende projectie wordt genomen; (3) het brandpunt wordt dan bewogen van positie Ba naar de positie Bb 25 bij projectiehoek θί + 3 x a/4, waarbij de volgende projectie wordt genomen; en (4) het brandpunt wordt dan bewogen van positie Bb terug naar Aa bij projectiehoek θί+ι, waarbij de volgende projectie wordt genomen.

Deze volgorde heeft projecties tot gevolg die met de bundel worden 30 genomen met het brandpunt op longitudinale positie A bij afwisselend laterale posities a en b van de bundel bij een hoektoename van a/4, zodat de daaruit voortvloeiende gegevens verweven zijn voor die doorsnede. Evenzo hebben projecties die met de bundel genomen zijn met het brandpunt op de longitudinale positie B alternerende posities a en b van de bundel bij een hoektoename van a/4 35 (hoewel verschoven over een hoek van a/2 ten opzichte van de projectiehoeken van de bundel waarbij het brandpunt bij longitudinale positie A is), zodat de daaruit 1014799 11 voortvloeiende gegevens voor die doorsnede verweven zijn. Aldus worden viermaal gedurende elke oscillatieperiode gegevens verzameld. Omdat de rotatie continu is worden gedurende iedere omwenteling de gegevens in feite bij vier licht verschillende rotatiehoeken vergaard, en daarom moeten gegevens bij een constante 5 rotatiesnelheid viermaal zo snel worden vergaard.

De positie van het brandpunt in de röntgenbuis wordt bepaald door de positie waarop een elektronenbundel het anodedoel treft. Een oscillatie van het brandpunt zoals hierboven is beschreven, wordt bereikt door afbuiging van de elektronenbundel door een afbuiger, die wordt bedreven door een oscillerend 10 signaal. De elektronenbundel kan elektrisch of magnetisch worden afgebogen. De elektrische veldplaten of magnetische veldspoelen kunnen intern of extern ten opzichte van de röntgenbuis worden geïnstalleerd.

De verschuiving van het brandpunt langs de longitudinale richting dient in het algemeen groter te zijn dan die in de laterale richting. Het heeft daarom de 15 voorkeur om een afbuigmechanisme te kiezen dat in staat is om een grotere verplaatsing van de amplitude in de longitudinale richting op te wekken.

Conventionele röntgenbuizen zijn ontworpen om in een vaste longitudinale positie te werken en daarom heeft het anodedoel wellicht niet voldoende ruimte in de longitudinale richting voor een adequate verplaatsing van 20 het brandpunt. Het anodedoel wordt meestal met een opwaartse hoek verplaatst om een bredere invallende elektronenbundel mogelijk te maken en daarbij tegelijkertijd smaller brandpunt te produceren, gezien in de longitudinale richting. Dit vereist minder vermogen om röntgen-energie voor de scan op te wekken maar meer vermogen om het brandpunt in de longitudinale richting te oscilleren.

25 Daarenboven kan de opening bij het röntgenuitgangsvenster van een typerende röntgenbuis te klein zijn om de vereiste longitudinale verplaatsing mogelijk te maken. Daarom zullen veel bestaande röntgenbuizen niet geschikt zijn voor het implementeren om het in longitudinale richting bewegende brandpunt door eenvoudigweg een longitudinaal afbuigingsmechanisme toe te voegen.

30 De röntgenbuis kan eenvoudig worden ontworpen om de vereiste longitudinale oscillatie te realiseren. In de voorkeursuitvoeringsvorm van fig. 7 mag bijvoorbeeld de maximumafwijking van het brandpunt vanuit de centrale positie niet groter zijn dan 5 mm. Het anodedoel kan eenvoudigweg groter worden gemaakt om de vereiste afbuigingsamplitude mogelijk te maken. De anode kan 35 worden gevormd of ingericht (zoals het maken van de opwaartse hoek van een roterende anode) om het brandpunt efficiënter in de longitudinale richting te laten 1014779 12 oscilleren. Tevens kan de opening van het röntgenuitgangsvenster worden vergroot. Interne afbuigingsmechanismen kunnen worden toegepast voor het verbeteren van de afbuigingsdoelmatigheid. De buis kan ook worden ontworpen om het externe afbuigingsmechanisme dichterbij te monteren om een betere 5 doelmatigheid bij het afbuigen van de elektronenbundel te bereiken.

Over het algemeen is de vereiste amplitude voor de longitudinale oscillatie groter dan die voor de laterale oscillatie. Indien bij het apparaat een brandpuntsafbuiging in laterale richting gemakkelijker is te realiseren, heeft het voorkeur de röntgenbuis 90° ten opzichte van de conventionele installatie te 10 roteren. In deze 90° geroteerde installatiepositie wordt de conventionele laterale afbuiging gebruikt om een longitudinale afbuiging op te wekken, terwijl de daaraan toegevoegde longitudinale afbuiging wordt gebruikt voor een laterale verplaatsing van het brandpunt. Op deze wijze werkt de gemakkelijkere afbuiging bij een grotere amplitude en de moeilijkere afbuiging werkt bij een kleinere 15 amplitude. De complexiteit en het vermogen, die in beide richtingen zijn vereist, zijn zo meer in evenwicht. Deze opstelling is in het bijzonder aantrekkelijk voor röntgenbuizen met een vaste anode die niet hoeven te compenseren voor het gyroscopische moment dat op een roterende anode wordt uitgeoefend wanneer de buis gedurende een scan in rotatie is.

20 Samengevat is een verplaatsing van het brandpunt langs de longitudinale richting geometrisch equivalent met een longitudinale verplaatsing van de detectorreeksopstelling. Door het alterneren van de longitudinale afstand van het brandpunt voor opvolgende projectiehoeken, kunnen gegevens over twee doorsneden worden verzameld op een soortgelijke wijze als het detectorsysteem 25 met een dubbele rij. In de uitvinding zijn echter een enkele rij detectoren en overeenkomstige data-acquisitieschakelingen benodigd om dezelfde gegevens te verzamelen als een systeem met een dubbele rij, waarvoor veel hardware is benodigd.

Belangrijker nog zijn zowel de waaierbundelvlakken a, b in de 30 voorkeursuitvoering van fig. 7 loodrecht ten opzichte van de z-as. De beelden die door deze opstelling worden gereconstrueerd zijn derhalve nauwkeuriger dan die door een detectorsysteem met een dubbele rij zijn gereconstrueerd. Verder biedt de uitvinding, in tegenstelling tot het systeem met een dubbele rij, flexibiliteit in het kiezen van het afstandsinterval di tussen de doorsnede vlakken a, b. Deze mogelijk-35 heid kan worden toegepast bij toepassingen waarbij het voorkeur heeft een 1014799 13 aftandsinterval tussen de vlakken te kiezen dat korter is dan de doorsnedebreedte, zodat de doorsneden gedeeltelijk overlappen.

Zoals in fig. 12 is weergegeven kunnen in deze opstelling drie doorsneden gelijktijdig worden gescand met vier waaierbundelvlakken. Twee van de waaier-5 bundelvlakken aa, bb zijn loodrecht ten opzichte van de z'-as en daarom kunnen gegevens die hiervan worden verzameld afzonderlijk worden gebruikt voor een nauwkeurige reconstructie van de overeenkomstige doorsneden. De gegevens die van de twee niet-loodrechte waaierbundelvlakken ab, ba worden verzameld, kunnen tesamen worden gebruikt om de middelste doorsnede te reconstrueren.

10 Het beeld van de middelste doorsnede kan minder uniform in doorsnedebreedte zijn en ook minder nauwkeurig dan de twee vlakken die van de waaierbundelvlakken aa, bb zijn gereconstrueerd, omdat de waaierbundelvlakken voor de middelste doorsneden gekanteld zijn. In ieder geval levert deze opstelling een verbetering ten opzichte van het detectorsysteem met een dubbele rij, zoals 15 hierboven onder verwijzing naar fig. 9 is beschreven, omdat ten minste twee waaierbundelvlakken aa, bb parallel zijn en daarom geschikt zijn voor nauwkeurige reconstructie.

Bij bestaande scanners met een vast brandpunt kan afwijking van het brandpunt in longitudinale richting wegens een aantal factoren optreden, zoals 20 een variatie in temperatuur. Een longitudinale afwijking van het brandpunt veroorzaakt op zijn beurt dat de invalspositie van de röntgenstraal op de detectoren in longitudinale richting afwijkt. Dit is niet gewenst omdat de gevoeligheid van de detector gedeeltelijk van de longitudinale positie afhangt. Als gevolg van deze afwijking kunnen kunstmatige ringen in het beeld verschijnen. De 25 longitudinale afwijking van het brandpunt wordt meestal door monitordetectoren gemeten en verscheidene technieken worden toegepast om de afwijking te compenseren. Zie hiervoor bijvoorbeeld de Amerikaanse octrooiaanvrage nr. 5.550.886 van 27 augustus 1996 van John Dobbs en Ruvin Deych op naam van de aanvrager (zaak nr. ANA-56).

30 Bij voorkeur kan een compensatietechniek volgens de uitvinding bij een systeem dat gebruik van een in longitudinale richting bewegend brandpunt, tevens een mechanisme omvatten om deze afwijking automatisch te corrigeren, zoals in het blokschema van fig. 13 is weergegeven. De positie van het brandpunt wordt door monitor 66 geïnspecteerd en de gemiddelde longitudinale positie van het 35 brandpunt wordt door eenheid 68 bepaald. De gemiddelde waarde wordt bij comperator 70 vergeleken met de bedoelde centrale longitudinale positie 72. De j 014 7 3 9 14 verschilwaarde 74 die de fout ten gevolge van de afwijking voorstelt, wordt teruggevoerd naar het elektrische of magnetische afbuigingsmechanisme 62 om het afbuigregelsignaal 60 te compenseren. Het voor afwijking gecompenseerde elektrische of magnetische veld 63 buigt de elektronenbundel af en daarmee het 5 brandpunt 64 naar de bedoelde longitudinale positie zonder afwijking. Op deze wijze wordt het brandpunt door het koppelsignaal gevolgd en gestabiliseerd om tussen dezelfde longitudinale posities te oscilleren.

In een voorkeursuitvoeringsvorm oscilleert het brandpunt overeenkomstig een blokgolffunctie in de tijd, zodat het brandpunt gedurende 10 bemonstering op de gewenste posities A of B verblijft. Een beweging in overeenstemming met zo'n blokgolf is echter moeilijk te bereiken. Een meer realistische keuze zou een trapezoïde golfvormfunctie zijn. Echter het is zelfs voor een trapezoïde golfvormfunctie moeilijk om de vereiste stijgtijd en insteltijd te bereiken. In een meer praktische benadering wordt een sinusoïde golfvorm of een 15 overeenkomstige golfvorm gebruikt. Het gedetecteerde signaal wordt geïntegreerd en gefilterd over een tijdsperiode, waarbij het brandpunt bij of nabij de piek van de golfvorm is. Eén filter, dat nuttig bleek in het optimaliseren van de vergaarde gegevens, wordt in de Amerikaanse octrooiaanvrage nr. 5.841.829 beschreven van 24 november 1998 van Enrico Dolazza en Hans Weedon, op na am van de 20 aanvrager, met de titel "Een optimaal kanaalfUter voor een CT stelsel met een slingerend brandpunt". De integratie van het filteren van het gedetecteerde signaal is een middelingsproces en equivalent met het verbreden van het brandpunt in de longitudinale richting. De mate van verbreding hangt af van de oscillerende golfvorm en is evenredig met de piek-tot-piekverplaatsing van het 25 brandpunt, dat op zijn beurt evenredig is met het interval di tussen de doorsnede. Voor een sinusvormige golfvorm is deze verbreding typerend, ongeveer een kwart van het doorsnede-interval di, en de doorsnedebreedte is typerend gelijk aan het doorsnede-interval di. De mate van verbreding is daarom ongeveer een kwart van de doorsnedebreedte. Zo'n kleine mate van verbreding van het brandpunt in 30 longitudinale richting heeft een relatief gering effect op het beeld. Zo'n doorsnede breedte afhankelijke verbreding biedt in de praktijk voorbeelden omdat het de dikte van de waaierbundels uniformer door het object laat zijn. De verbreding biedt zelfs voordelen bij het scannen van grote doorsnedebreedten, wanneer de waaierbundels aanzienlijk dikker nabij de detectoropstelling worden.

35 In een CT scanner van de vierde-generatie wordt de detectoropstelling met een volledige cirkel detectoren in de stationaire stellage ingebouwd. De 1014799 15 röntgenbuis roteert rond het object en de detector gedurende een scan en verschaft daarmee opvolgende gezichtshoeken die benodigd zijn voor het reconstrueren van de gegevens. Het in de longitudinale richting bewegende brandpunt van de uitvinding is verder toepasbaar bij zulke vierde-generatie scanners om een 5 gelijktijdige scanning mogelijk te maken van ten minste twee doorsneden.

Bestaande derde of vierde-generatie scanners kunnen worden verbeterd voor het scannen met behulp van een in longitudinale richting bewegend brandpunt overeenkomstig de uitvinding. Zo'n verbetering kan het verwisselen van de röntgenbuiscollimator omvatten. Het data-acquisitiesysteem is verder bij 10 voorkeur in staat gelijktijdig alle detectiekanalen te bemonsteren, gesynchroniseerd met de oscillerende longitudinale positie van het brandpunt.

De uitvinding is ten slotte algemeen beschreven onder verwijzing naar een enkele en dubbele detector-rij, waarbij het brandpunt beweegbaar is tussen twee longitudinale posities, maar de detector-rij kan een willekeurig aantal rijen 15 (met één of meerdere rijen voor elke gewenste positie van het brandpunt) omvatten en de doorsneden kunnen worden verkregen met het brandpunt in een willekeurig aantal longitudinale posities.

Hoewel deze uitvinding in het bijzonder is weergegeven en beschreven onder verwijzing naar voorkeursuitvoeringen daarvan, zal door de deskundige 20 worden begrepen dat daarbij verscheidene veranderingen in vorm en detail kunnen worden gedaan zonder af te wijken van de geest en de reikwijdte van de uitvinding, zoals in de navolgende conclusies is gedefinieerd.

1014799

Claims

1. Computertomografiescanner omvattende een energiebron met een brandpunt en een detectorreeksopstelling voor het scannen van een object op opvolgende incrementele projectiehoeken over een longitudinale as, met het kenmerk, dat gedurende een scan van een object het brandpunt een wisselend 5 aantal posities heeft die in longitudinale richting op afstand van elkaar zijn.

2. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het brandpunt opvolgend naar meerdere posities tussen overeenkomstige opvolgende projectiehoeken wordt bewogen. 10

3. Computertomografiescanner volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat het brandpunt opvolgend naar alle posities in hoofdzaak in overeenstemming met een in de tijd oscillerende golfvormfunctie wordt bewogen, die is gekozen uit de groep blokvormige, trapeziumvormige en sinusvormige golfvormfuncties. 15

4. Computertomografiescanner volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat het brandpunt achtereenvolgens tussen eerste en tweede piekamplitudeposities beweegt overeenkomstig een sinusvormige golfvormfunctie en dat de detectorreeks detectorsignalen genereert wanneer het brandpunt in hoofdzaak bij elk van de 20 eerste of tweede piekamplitudeposities is.

5. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de energiebron een röntgenbron is.

6. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de detectorreeksopstelling een detectorreeks met een dubbele rij omvat.

7. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, verder omvattende een collimator voor het collimeren van de straling die wordt uitgezonden uit het 30 brandpunt van de energiebron. * ΓΜ 1 7 O 9 j U I 4 ( ^ v

8. Computertomografiescanner volgens conclusie 7, met het kenmerk, dat het brandpunt achtereenvolgens tussen eerste en tweede posities in een longitudinale richting beweegt, waarbij de collimator verder omvat: een afscherming en ten minste één sleuf voor het met de afscherming 5 definiëren van twee onderling afzonderlijke openingen, die overeenkomen met de eerste en tweede posities, waarbij de afscherming en de ten minste ene opening is ingericht om te verhinderen dat straling, die op een eerste positie uit het brandpunt wordt uitgezonden, de tweede opening binnentreedt, en om te verhinderen dat straling, die op de tweede positie uit het brandpunt wordt 10 uitgezonden, de eerste opening binnentreedt.

9. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het brandpunt gedurende een scan van een object verder variabel in positie is langs een richting, die lateraal binnen een rotatievlak van het brandpunt is. 15

10. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat het brandpunt tussen eerste en tweede posities in een longitudinale richting oscilleert en daarbij respectievelijk eerste en tweede waaierbundels genereert, die overeenkomstig rond eerste en tweede waaierbundelvlakken zijn gecentreerd. 20

11. Computertomografiescanner volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat eerste en tweede waaierbundels in hoofdzaak parallel zijn en op de detector reeks-opstelling invallen.

12. Computertomografiescanner volgens conclusie 11, met het kenmerk, dat de detectorreeks eerste en tweede detectorsub-reeksen omvat, waarbij het eerste waaierbundelvlak samenvalt met de eerste detectorsub-reeks en waarbij het tweede waaierbundelvlak samenvalt met de tweede sub-reeks.

13. Computertomografiescanner volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat de eerste en tweede waaierbundelvlakken in hoofdzaak divergeren.

14. Computertomografiescanner volgens conclusie 13, met het kenmerk, dat de eerste en tweede waaierbundelvlakken snijden tussen het brandpunt en de 35 de tectorreeksop stelling. 1QU799

15. Computertomografiescanner volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat op in hoofdzaak dezelfde longitudinale positie eerste en tweede waaierbundel-vlakken bij de detectorreeksopstelling convergeren.

16. Computertomografiescanner volgens conclusie 10, met het kenmerk, dat de detectorreeksopstelling een detectorreeks met een dubbele rij omvat met eerste en tweede detectorsub-reeksen, waarbij het eerste waaierbundelvlak invalt op de eerste detectorsub-reeks, waarbij het tweede waaierbundelvlak invalt op de tweede detectorsub-reeks, en waarbij het brandpunt verder derde en vierde 10 waaierbundels opwekt, die gecentreerd zijn rond de derde en vierde waaierbundel-vlakken, waarbij het derde waaierbundelvlak afkomstig is uit de eerste brandpuntspositie en invalt op de tweede detectorsub-reeks, en waarbij het vierde waaierbundelvlak afkomstig is uit de tweede brandpuntspositie en invalt op de eerste detectorsub-reeks. 15

17. Computertomografiescanner volgens conclusie 1, met een brandpunt-afwijkingscompensatiemechanisme omvattende: een brandpuntsmonitor voor het gedurende een scan inspecteren van de positie van het brandpunt; 20 een middelingseenheid voor het bepalen van de gemiddelde positie van het brandpunt over een tijdsperiode, gebaseerd op de geïnspecteerde posities; een compensatie-eenheid voor het vergelijken van de gemiddelde positie met een voorbepaalde optimale positie, en voor het aanpassen van de brandpuntspositie op basis van de vergelijking. 25

18. Werkwijze voor het scannen in een computertomografiescanner die een energiebron met een brandpunt en een detectorreeksopstelling omvat, waarbij een object op opvolgende incrementele projectiehoeken over een longitudinale as wordt gescand, met het kenmerk, dat gedurende een scan van een object de positie van 30 het brandpunt in longitudinale richting wordt gevarieerd.

19. Werkwijze volgens conclusie 18, verder omvattende het bij iedere opvolgende projectiehoek opvolgend bewegen van het brandpunt naar meerdere posities in de longitudinale richting. 35 1014799

20. Werkwijze volgens conclusie 19, met het kenmerk, dat het brandpunt opvolgend naar alle posities wordt bewogen, in hoofdzaak overeenkomstig een in de tijd oscillerende golfvormfunctie, gekozen uit de groep van blokvormige trapeziumvormige en sinusvormige golfvormfuncties. 5

21. Werkwijze volgens conclusie 19, met het kenmerk, dat deze verder omvat het bewegen van het brandpunt tussen eerste en tweede piekamplitudeposities overeenkomstig een sinusvormige golfvormfunctie, waarbij de detectorreeks detectorsignalen genereert wanneer het brandpunt zich in hoofdzaak bij elk van de 10 eerste en tweede piekamplitudeposities bevindt.

22. Werkwijze volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat de energiebron een röntgenbron is.

23. Werkwijze volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat de detectorreeks- opstelling een detectorreeks met een dubbele rij omvat.

24. Werkwijze volgens conclusie 18, verder omvattende het collimeren van de straling die uit het brandpunt van de energiebron wordt uitgezonden. 20

25. Werkwijze volgens conclusie 24, met het kenmerk, dat het brandpunt zich opvolgend tussen eerste en tweede posities in een longitudinale richting beweegt, waarbij de collimator verder omvat: eerste en tweede openingen overeenkomstig eerste en tweede posities; en 25 een afscherming, die is ingericht om te verhinderen dat straling, die op de eerste positie uit het brandpunt is uitgezonden, de tweede opening binnendringt en om te verhinderen dat straling, die op de tweede positie uit het brandpunt is uitgezonden, de eerste opening binnendringt.

26. Werkwijze volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat het brandpunt verder gedurende een scan van een object in positie varieert langs een laterale richting binnen het rotatievlak van het brandpunt. 1014799

27. Werkwijze volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat deze verder omvat het oscilleren van het brandpunt tussen eerste en tweede posities in een longitudinale richting, om daarmee eerste en tweede waaierbundels te genereren, die overeenkomstig zijn gecentreerd rond eerste en tweede waaierbundelvlakken. 5

28. Werkwijze volgens conclusie 27, met het kenmerk, dat de eerste en tweede waaierbundelvlakken in hoofdzaak parallel zijn en invallen op de detectorreeksopstelling.

29. Werkwijze volgens conclusie 28, met het kenmerk, dat de detectorreeks opstelling eerste en tweede detectorsub-reeksen omvat, waarbij het eerste waaierbundelvlak invalt op de eerste detectorsub-reeks en waarbij het tweede waaierbundelvlak invalt op de tweede detectorsub-reeks.

30. Werkwijze volgens conclusie 27, met het kenmerk, dat de eerste en tweede waaierbundelvlakken in hoofdzaak divergeren.

31. Werkwijze volgens conclusie 30, met het kenmerk, dat de eerste en tweede waaierbundelvlakken elkaar snijden tussen het brandpunt en de 20 detectorreeksopstelling.

32. Werkwijze volgens conclusie 27, met het kenmerk, dat de eerste en tweede waaierbundelvlakken op in hoofdzaak dezelfde longitudinale positie bij de detectorreeksopstelling convergeren. 25

33. Werkwijze volgens conclusie 27, met het kenmerk, dat de detectorreeksopstelling een detectorreeks omvat met een dubbele rij met eerste en tweede detectorsub-reeksen, waarbij het eerste waaierbundelvlak samenvalt met de eerste detectorsub-reeks, en waarbij het tweede waaierbundelvlak samenvalt met het 30 tweede detectorsub-reeks, waarbij het brandpunt verder derde en vierde waaierbundels opwekt, die gecentreerd zijn rond derde en vierde waaierbundelvlakken, waarbij het derde waaierbundelvlak afkomstig is uit de eerste positie van het brandpunt en invalt op de tweede detectorsub-reeks, en waarbij het vierde waaierbundelvlak afkomstig is uit de tweede positie van het brandpunt en invalt 35 op de eerste detectorsub-reeks. 1014799

34. Werkwijze volgens conclusie 18, met het kenmerk, dat deze verder omvat: het gedurende een scan inspecteren van de positie van het brandpunt; het gedurende een tijdsperiode bepalen van een gemiddelde positie van 5 het brandpunt, gebaseerd op cle geïnspecteerde posities; het vergelijken van cle gemiddelde positie met een voorbepaalde optimale positie, en het aanpassen van de brandpuntspositie gebaseerd op de vergelijking.

35. Werkwijze voor het gelijktijdig vormen van ten minste twee CT doorsneden, die zich op afstand van elkaar bevinden langs de rotatieas van een scanner met een röntgenbron die een brandpunt definieert, met het kenmerk, dat deze het bewegen omvat van het brandpunt in een oscillerende beweging tussen ten minste twee punten die zich op afstand van elkaar bevinden in een richting 15 parallel aan de rotatieas. ij 0 > 47b b