BE1025881B1

BE1025881B1 - Vloerpaneel en werkwijzen voor het vervaardigen van vloerpanelen

Info

Publication number: BE1025881B1
Application number: BE2018/5009A
Authority: BE
Inventors: Christophe Naeyaert; Pieter-Jan Sabbe
Original assignee: Unilin Bvba
Priority date: 2018-01-08
Filing date: 2018-01-08
Publication date: 2019-08-06
Also published as: CA3085826A1; EP3737557A1; US11820108B2; BE1025882A1; BE1025881A1; US11413852B2; US20220332096A1; US20200353722A1; BE1025882B1; US20240034032A1

Abstract

Vloerpaneel met een substraat (8) en een erop aangebrachte decoratieve laag (6) van houtfineer (7) met een dikte (T1) van 1 millimeter of minder, waarbij voornoemde decoratieve laag (6) op het substraat (8) is aangebracht door middel van een lijmlaag die zich tussen het substraat (8) en de decoratieve laag (6) bevindt, daardoor gekenmerkt dat voornoemde lijmlaag harde partikels (27) omvat met houtfineer (7) bedraagt. De uitvinding betreft ook werkwijzen voor het vervaardigen van dergelijke vloerpanelen (1).

Description

Vloerpaneel en werkwijzen voor het vervaardigen van vloerpanelen.

Deze uitvinding heeft betrekking op een vloerpaneel, alsmede op een werkwijze voor het vervaardigen van vloerpanelen.

Meer speciaal heeft de uitvinding betrekking op decoratieve panelen, zoals vloerpanelen, die een top- of sierlaag omvatten op basis van hout. Dergelijke panelen zijn op zich ruim bekend, bijvoorbeeld uit het WO 2010/122514. In het geval van vloerpanelen wordt gesproken van legklaar, geprefabriceerd of samengesteld parket, in het Engels ook wel aangeduid als “Engineered Wood Parquet”, of van fmeerparket. De huidige uitvinding richt zich in het bijzonder op vloerpanelen voor fmeerparket, namelijk op vloerpanelen met een houten toplaag met een dikte van 1 millimeter of minder.

Vloerpanelen voor fmeerparket zijn bijvoorbeeld beschreven in het US 5,755,068 en bevatten normalerwijze minstens een substraat en een erop gelijmd houtfïneer van minder dan 2 millimeter. Panelen met een houten toplaag van 2,5 millimeter en meer kunnen volgens de EN 13489 standaard meerlaags parket of “multilayer parquet” genoemd worden en worden niet als fmeerparket aanzien. Bij panelen voor fmeerparket kan aan de onderzijde van het substraat eveneens een houtgebaseerde tegenlaag zijn gelijmd. De zich aan de bovenzijde bevindende houtlaag fungeert als top- en sierlaag en wordt doorgaans uit hardhout verwezenlijkt. Zij kan wel aan haar bovenzijde verder behandeld zijn, bijvoorbeeld om het uitzicht ervan te beïnvloeden en/of om de oppervlaktekwaliteit ervan te verbeteren, bijvoorbeeld via inkleuring, het aanbrengen van een slijtvaste en/of waterdichte lak, enzovoort. De houtgebaseerde tegenlaag bestaat doorgaans uit een eendelige dunne laag van een goedkope en doorgaans zachte houtsoort. Dergelijke fineerparketpanelen zijn gevoelig voor indrukkingen door impact en kunnen krasgevoelig zijn. Zachte houtsoorten zijn door hun ontoereikende mechanische eigenschappen onbruikbaar als toplaag voor dergelijke panelen. Aan de kopse randen van het fineer bestaat er een risico op indringen van vocht en er kunnen zich kringvormige vlekken aftekenen op het fineeroppervlak.

BE2018/5009

Uit het DE 102 45 915 is het bekend voor de toplaag van fineerparket een met thermohardend hars geïmpregneerd houtfïneer te verlijmen op een MDF of HDF substraat, deze te bedrukken en af te werken met een slijtvaste lak. Voor het hars wordt gebruik gemaakt van fenolhars of melaminehars. Het US 2006/070,325 en het US 2005/136,234 beschrijven een werkwijze waarbij een houten toplaag van 2 millimeter of meer, onder druk verlijmd wordt op een MDF/HDF substraat waarbij een zekere impregnatie van de aangebrachte lijm in de houten toplaag wordt verkregen. Het DE 20 2013 012 020 UI en het WO 2015/078434 beschrijven een werkwijze waarbij een houten fmeerlaag met een dikte tussen 0,6 mm en 1,2 mm via een harstussenlaag wordt verperst op een MDF/HDF substraat in een warme pers. De harstussenlaag kan een thermohardend hars bevatten. De panelen gekend uit voornoemde documenten vertonen nog steeds een beperkte slijtweerstand.

Uit het WO 2017/009744 en het WO 2017/001976 is het gekend dat fineren van zachte houtsoorten zodanig kunnen worden gecomprimeerd dat zij geschikt worden als decoratieve toplaag voor een fineerparket. Uit het WO 2017/001976, het WO 2015/105456 en het WO 2017/188883 is het verder bekend aluminiumoxidepartikels toe te passen voor het verhogen van de slijtage weer stand van de panelen. Volgens het WO’456 en het WO’883 wordt een permeatie van een ingekleurd mengsel van lijm en harde partikels naar het oppervlak van het fineer beoogt, namelijk doorheen aanwezige poren, cracks en noten, waardoor poren en defecten worden opgevuld of hersteld. Doordat het lijmmengsel het oppervlak inkleurt minstens ter plaatse van de poren en defecten zijn de technieken van het WO’456 en het WO’883 voornamelijk geschikt voor de vervaardiging van eerder rustieke fineerparketten.

De huidige uitvinding beoogt in de eerste plaats een alternatief paneel voor fineerparket, waarbij volgens verschillende voorkeurdragende uitvoeringsvormen oplossingen worden geboden voor de problemen met de vloerpanelen uit de stand van de techniek.

BE2018/5009

Hiertoe betreft de huidige uitvinding een vloerpaneel, of ander decoratief paneel, met een substraat en een erop aangebrachte decoratieve laag van houtfineer met een dikte, bij voorkeur van 1 millimeter of minder, waarbij voornoemde decoratieve laag op het substraat is aangebracht door middel van een lijmlaag die zich tussen het substraat en de decoratieve laag bevindt, daardoor gekenmerkt dat voornoemde lijmlaag harde partikels omvat met een gemiddelde partikelgrootte die minstens één derde van de dikte van het houtfineer bedraagt, en beter nog met een gemiddelde partikelgrootte die minstens de helft of twee derde van de dikte van het houtfineer bedraagt. Het is duidelijk dat de dikte van het houtfineer, hierbij de dikte betreft in het vloerpaneel zelf, en niet de dikte van het houtfineer voordat het op het vloerpaneel wordt aangebracht. Zoals gekend uit de stand van de techniek, bijvoorbeeld uit het WO 2017/009744 en het WO 2017/001976 kan er namelijk een belangrijke compressie van het houtfineer ontstaan bij de verlijming of verpersing op het substraat. De grote harde partikels die in het kader van de huidige uitvinding worden toegepast kunnen de gekende compressie van het houtfineer inperken. Zulks is voordelig uit economisch standpunt, vermits de klant een zekere dikte van het fineer verwacht.

De huidige uitvinders hebben ingezien dat, in tegenstelling tot de stand van de techniek waarin de partikelgrootte van de harde partikels klein wordt gekozen met het oog op permeatie door de opening in het fineer, juist met grotere harde partikels belangrijke voordelen kunnen worden bereikt. Doordat de partikels een gemiddelde partikelgrootte vertonen die minstens één derde van de dikte van het houtfineer bedraagt, is verzekerd dat deze partikels in niet verwaarloosbare mate in de onderzijde van het fineer kunnen dringen, waardoor een betrouwbare barrière kan ontstaan tegen overmatige slijtage. Zo bijvoorbeeld kunnen de harde partikels, of althans toch de belangrijkste fractie ervan, bijvoorbeeld meer dan 30 gewicht% of meer dan 50 gewicht% van de aanwezige partikels, van aan de onderzijde het fineer binnendringen over een afstand van minstens 20% van de dikte ervan.

Bij voorkeur dringen de harde partikels, of althans minstens 30 gewicht% van de aanwezige harde partikels, van aan de onderzijde het fineer binnen. Bij voorkeur

BE2018/5009 dringen deze partikels het fineer van aan de onderzijde binnen over een afstand van minstens 50% van de dikte ervan, of zelfs van minstens 75% van de dikte ervan.

Bij voorkeur dringen minstens 40 partikels per vierkante centimeter, en beter nog minstens 100 partikels per vierkante centimeter, het fineer binnen over een afstand van minstens 20% van de dikte ervan, en beter nog van minstens 50% van de dikte ervan.

Bij voorkeur dringen minder dan 1 partikel per vierkante centimeter het fineer volledig door, zodat steeds een onverstoorde of nauwelijks verstoorde fineerlaag wordt behouden, waarbij noten, kraken en andere defecten in het fineer niet in rekening worden gebracht.

Bij voorkeur omvat het vloerpaneel van de uitvinding meer dan 30 gram per vierkante meters aan harde partikels onder het fineer, die dan, in overeenstemming met de uitvinding, een gemiddelde partikelgrootte vertonen van meer dan een derde van de dikte van het fineer. Bij voorkeur bedraagt het gehalte aan harde partikels onder het fineer tussen 35 en 70 gram per vierkante meter, waarbij 40 tot 50 gram per vierkante meter vanuit meerdere oogpunten het interessantst is.

Bij voorkeur dringt de aanwezige lijm van de lijmlaag het fineer eveneens van aan de onderzijde binnen, doch bij voorkeur nergens verder dan over een afstand die kleiner is dan 50% van de dikte ervan, en beter nog kleiner dan 20% van de dikte ervan. Op die manier wordt bekomen dat wanneer door slijtage van de fineervloer de barrière van de binnendringende harde partikels wordt bereikt, de lijm nog niet zichtbaar is. Lijm heeft vaak een verkleuring tot gevolg van het fineer. Met de huidige voorkeurdragende uitvoeringsvorm wordt vermeden dat een dergelijke verkleuring vroeg zichtbaar wordt. Een te vroege verkleuring zou leiden tot een vroegtijdige voor de gebruiker onaanvaardbare slijtage.

Bij voorkeur vertoont het voornoemde substraat aan het oppervlak waar zich de decoratieve laag bevindt een densiteit van meer dan 900 kilogram per kubieke meter.

BE2018/5009

Op deze manier wordt bekomen dat de harde partikels preferentieel het fineer binnendringen en niet het substraat.

Bij voorkeur is het voomoemde substraat een houtvezelplaat, meer in het bijzonder van het type MDF (Medium Density Fiberboard) of HDF (high density fiberboard). Het is echter niet uitgesloten dat andere plaatmaterialen voor het substraat worden ingezet. Bij voorkeur vertonen deze plaatmaterialen minstens aan hun oppervlak een hoge densiteit. Zo bijvoorbeeld kan gekozen worden voor een mineraal gebonden plaat, zoals voor een cementvezelplaat, een magnesietplaat, of dergelijke meer.

Bij voorkeur is de voornoemde lijmlaag een laag op basis van thermohardend hars, bij voorkeur melaminegebaseerd hars. Met dergelijk hars kan een zeer betrouwbare verbinding worden bekomen tussen het substraat en het houtfineer, waarbij de harde partikels goed worden ingebed. Bij voorkeur is het hars uitgehard aan de hand van een persbewerking, bijvoorbeeld met een druk van 10 bar of meer, of zelfs van 20 bar of meer, zodanig dat door middel van deze persbewerking ook de indringing van de harde partikels in de onderzijde van het fineer kan worden bekomen. Zoals reeds vernoemd is het voornoemde houtfineer bij voorkeur minstens gedeeltelijk geïmpregneerd aan de hand van het voornoemde thermohardend hars. Het houtfineer vertoont dergelijke impregnatie bij voorkeur van aan de onderzijde tot op een beperkte diepte in het houtfineer, waarbij deze diepte kleiner is dan 50% van de dikte van het houtfineer, en bij voorkeur kleiner is dan de gemiddelde indringdiepte van de harde partikels.

Een keuze voor een lijmlaag uit melamine gebaseerd hars is voordelig met het oog op het beperken van het risico op inkleuren van het fineer. Andere thermohardende harsen zoals ureumformaldehyde gebaseerde harsen, lignosulfonaat gebaseerde harsen of furaan gebaseerde harsen hebben een bruinachtige kleur die de natuurlijke kleur van het fineer kan verdonkeren, al is zulks niet uitgesloten in het kader van de uitvinding. Zeker wanneer de impregnatie van de lijm aan de onderzijde van het fineer beperkt is, kan het economisch voordelig zijn deze licht gekleurde harsen toch in te zetten.

BE2018/5009

Volgens varianten is het niet uitgesloten dat de lijmlaag een lijm omvat op basis van polyurethaan, smeltlijm (hotmelt) of polyvinylacetaat (PVAc).

Bij voorkeur strekt de voornoemde lijmlaag, bij voorkeur een lijmlaag op basis van thermohardend hars, zich ononderbroken onder het volledige houtfineer uit. Volgens deze uitvoeringsvorm wordt vermeden dat door uitzetting van het houtfineer blazen in het oppervlak van het vloerpaneel ontstaan, en wordt bekomen dat de voomoemde harde partikels overal minstens in enige mate ingebonden zijn in de lijmlaag.

Bij voorkeur vertoont het voomoemde houtfineer aan de bovenzijde van het vloerpaneel een dikte tussen 0,3 en 1 millimeter, bij voorkeur ongeveer 0,6 millimeter. In overeenstemming met de uitvinding vertonen de aangewende harde partikels dan een gemiddelde partikelgrootte van 100 micron of meer, en bij voorkeur kleiner dan 1000 micron, of beter nog tussen 300 en 1000 micron, maar bij voorkeur niet groter dan de dikte van het fineer.

Het materiaal van de voomoemde harde partikels vertoont bij voorkeur een hardheid van 7 of meer op de moh schaal en/of is bij voorkeur gekozen uit de lijst van aluminiumoxide, titaniumcarbide, siliciumcarbide en siliciumoxide. In de meest voorkeurdragende uitvoeringsvorm worden harde partikels van aluminiumoxide, of zogenaamd corundum, toegepast.

Bij voorkeur worden harde partikels ingezet van het hoekige type (angular format).

Volgens een bijzondere uitvoeringsvorm nemen de voornoemde harde partikels een oriëntatie in, waarbij hun grootste hoofdtraagheidsas of hoofdas gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak van het paneel is uitgericht. Op deze manier wordt maximaal verzekerd dat de harde partikels aan de onderzijde het fineer tot op een zo groot mogelijke afstand binnendringen. Voor het uitrichten van de harde partikels in een werkwijze voor het vervaardigen van panelen, zoals de panelen van het eerste aspect, worden verder nog mogelijke technieken beschreven.

BE2018/5009

Bij voorkeur vertoont voornoemde decoratieve laag aan het oppervlak transparant of doorschijnend oppervlaktemateriaal. Volgens een bijzondere mogelijkheid is het transparant of doorschijnend oppervlaktemateriaal minstens bekomen op basis van een polyurethaangebaseerde en/or acrylaatgebaseerde lak, bijvoorbeeld een lak met minstens 25 gewichtspercent, of beter nog minstens 50 gewichtspercent acrylaten gekozen uit de lijst bestaande uit polyurethaan acrylaten, polyester acrylaten en/of epoxide acrylaten. Bij voorkeur betreft het een lak die uitgehard wordt met UV straling, elektronenstraal of eximerstraling. Het kan bijvoorbeeld gaan om oppervlaktemateriaal dat door middel van een inert coating-systeem is aangebracht. Dergelijke systemen zijn bijvoorbeeld bekend uit het EP 2 805 778. Hierbij wordt een lak uitgehard door middel van straling, bijvoorbeeld UV-straling, doorheen een transparant perselement, bijvoorbeeld doorheen een transparante persband of persfolie. Bij voorkeur wordt met het oppervlaktemateriaal een mat oppervlak bekomen, namelijk een oppervlak met een glansgraad van 10 of minder gemeten volgens DIN 67530. De glansgraad van het oppervlak kan bijvoorbeeld aan de hand van een excimer uitgeharde laklaag worden bekomen. Bij excimer uitgeharde laklagen kan de glansgraad zelfs worden ingesteld aan de hand van het afstellen van de energie die invalt op het uit te harden oppervlaktemateriaal. Volgens een variante kan de glansgraad van het oppervlak ook worden bereikt door middel van een inert coating systeem, waarbij de structuur van het aangewende perselement, bij voorkeur een persfolie, de glansgraad bestemt. Uiteraard is het ook mogelijk een glanzend oppervlak te bekomen met het oppervlaktemateriaal, bijvoorbeeld een oppervlak met een glansgraad van 20 of meer gemeten volgens DIN 67530. Bij voorkeur bevat het transparant oppervlaktemateriaal 15 tot 30 gewichtspercent harde partikels, zoals partikels van korund (Aluminiumoxide) en/of silica (Siliciumoxide). Het kan hierbij gaan om partikels met een gemiddelde partikelgrootte van 50 micrometer of kleiner, of zelfs van 10 micrometer of kleiner, waarbij het niet uitgesloten is dat zou worden gewerkt met partikels met een gemiddelde partikelgrootte gelegen tussen 100 nanometer en 1 micrometer. Dergelijke partikels kunnen de krasweerstand van het oppervlak verhogen. De dikte van het oppervlaktemateriaal is bij voorkeur 0,05 millimeter of minder. Bij voorkeur volgt het oppervlaktemateriaal een eventueel reliëf aanwezig aan het oppervlak van het houtfineer, bijvoorbeeld op zijn minst eventueel aanwezige lagere randen en bij

BE2018/5009 voorkeur ook minstens een gedeelte van de houtporenstructuur van het fineer. Bij voorkeur strekt het oppervlaktemateriaal zich laagvormig uit over minstens 80 percent van het oppervlak van de fmeerlaag, en beter nog over het volledige of nagenoeg het volledige oppervlak daarvan.

Volgens een variante kan het fïneeroppervlak zijn afgewerkt aan de hand van een olie die dan in enige mate in het fineer dringt.

De uitvinding wordt bij voorkeur toegepast bij vloerpanelen die kunnen worden 10 aangewend voor het samenstellen van een zwevende vloerbekleding. Bij voorkeur zijn de vloerpanelen hiertoe aan minstens twee tegenoverliggende randen voorzien van koppelmiddelen die toelaten dat twee van dergelijke vloerpanelen aan elkaar kunnen worden gekoppeld in een verticale richting loodrecht op het vlak van de gekoppelde panelen en in een horizontale richting in dit vlak en loodrecht op de betreffende rand. 15 Dergelijke koppelmiddelen zijn op zich bekend bijvoorbeeld uit het WO 97/47834.

Volgens een belangrijke eerste mogelijkheid hiervoor zijn de koppelmiddelen aan twee tegenoverliggende randen bij voorkeur hoofdzakelijk uitgevoerd als een tand en een groef met vergrendeldelen die het uit elkaar bewegen van de tand en groef voorkomen. Dergelijke vergrendeldelen kunnen bijvoorbeeld bestaan uit een omhoog stekend 20 vergrendelelement aan de onderste groeflip, waarbij dit vergrendelelement een uitsparing begrenst in de onderste groeflip, en een met dit vergrendelelement samenwerkend uitsteeksel aan de onderzijde van de tand, waarbij dit uitsteeksel in de voornoemde uitsparing past. Volgens een belangrijke tweede mogelijkheid hiervoor zijn de koppelmiddelen aan twee tegenoverliggende randen uitgevoerd als een 25 mannelijk deel en een vrouwelijk deel, waarbij het mannelijk deel in het vrouwelijk deel kan worden aangebracht door middel van een neerwaartse beweging, waarbij het mannelijk deel en het vrouwelijk deel ineenhaken zodanig dat een vergrendeling in de horizontale richting wordt bekomen. Bij voorkeur vertonen het mannelijk en vrouwelijk deel verder nog, al dan niet eendelig uitgevoerde, blokkeermiddelen die in een positie 30 kunnen komen waarbij een verwijdering van het mannelijk deel in verticale richting uit het vrouwelijk deel wordt voorkomen. Dergelijke koppelmiddelen zijn bijvoorbeeld op zich bekend uit het WO 01/75247 of het WO 01/51732.

BE2018/5009

Met hetzelfde doel als in het eerste onafhankelijk aspect, heeft de huidige uitvinding, volgens haar tweede onafhankelijk aspect, nog betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van vloerpanelen of andere decoratieve panelen, waarbij deze vloerpanelen minstens een substraat en een erop aangebrachte decoratieve laag van houtfineer vertonen, waarbij de werkwijze minstens volgende stappen omvat:

- de stap van het voorzien van een basisplaat;

- de stap van het samenstellen van een stapel die minstens de basisplaat, een lijmlaag, harde partikels en één of meerdere houtfïneren omvat;

- de stap van het verpersen van voornoemde stapel, waarbij de voornoemde fineren aan de basisplaat worden gehecht;

daardoor gekenmerkt dat de voornoemde harde partikels een gemiddelde partikelgrootte vertonen die minstens één derde van de dikte van het houtfineer bedraagt. Met de dikte van het houtfineer wordt in het kader van het tweede aspect ook de verperste dikte bedoeld. Bij voorkeur is de verperste dikte van het fineer kleiner dan 1 millimeter. Het is echter duidelijk dat wanneer de gemiddelde partikelgrootte van de harde partikels groter is dan één derde van de dikte van het nog niet verperste fineer, dat zij dan ook groter zijn dan één derde van de dikte van het verperste fineer, gezien enkel een compressie van het houtfineer kan worden verwacht door middel van de persbewerking. Door middel van de verpersing kunnen de harde partikels het fineer van aan de onderzijde binnendringen. Zoals reeds vernoemd in het kader van het eerste aspect wordt dergelijk effect maximaal verkregen als de basisplaat aan het oppervlak een hoge densiteit vertoont, zoals een densiteit van 900 kilogram per kubieke meter of meer.

Daar waar volgens het tweede onafhankelijk aspect meerdere fineren in de stapel worden opgenomen, betreft het bij voorkeur fineren die zich naast elkaar bevinden, en niet boven elkaar.

Het is duidelijk dat de werkwijze van het tweede aspect in de eerste plaats bedoeld is voor het vervaardigen van de vloerpanelen van het eerste aspect en/of de voorkeurdragende uitvoeringsvormen daarvan. Bij voorkeur wordt voor de lijmlaag een

BE2018/5009 thermohardend hars voorzien en betreft de persbewerking een verwarmde persbewerking. Bij voorkeur worden in de werkwijze van de uitvinding nog één of meerdere van volgende maatregelen getroffen:

Er kan gewerkt worden met een thermohardend hars, bijvoorbeeld een melaminegebaseerd hars, dat uithard bij een perstemperatuur van minder dan 150°C, en zelfs van minder dan 120°C. Zo doende wordt het risico van verkleuring van het houtfineer door de thermische inwerking van de pers beperkt. Dergelijke uithardingstemperatuur kan bekomen worden door het toevoegen van voldoende harder, zoals door toevoeging van PTSA (ptolueensulfonzuur) of andere zure harders in het melaminegebaseerd hars;

De perstijd kan worden ingekort door het aanwezige thermohardend hars op de plaat tot een B-stage uit te harden alvorens het fineer in de stapel aan te brengen. Deze maatregel leidt ook tot een inperking van de hoeveelheid vocht die een invloed kan hebben op de persbewerking en/of het houtfineer tijdens de persbewerking.

De basisplaat kan worden voorverwarmd, waardoor even goed een inkorting van de perstijd kan worden verkregen, en dus een inperking van de blootstelling van het fineer aan de perstemperatuur;

In de stapel kan tussen het aanwezige thermohardend hars en het fineer een vochtabsorberende laag worden aangebracht, bijvoorbeeld een laag die minstens silica partikels omvat. Het kan bijvoorbeeld gaan om een mengsel van een binder zoals PVA (polyvinylalcohol) en silica. Dergelijke laag kan het nog aanwezige vocht in het hars alsmede het vocht dat ontstaat uit de hardingsreactie van het hars opnemen. Op die manier wordt blaasvorming vermeden, en wordt de invloed van water en stoom op het houtfineer tijdens de persbewerking geminimaliseerd;

- Er kan gewerkt worden met een thermohardend hars met een restvochtgehalte van minder dan 10 percent, bijvoorbeeld van ongeveer 7 procent. Een laag restvochtgehalte is voordelig bij het verpersen en vermindert het risico op het ontstaan van defecten in de decoratieve toplaag. Een teveel aan water kan namelijk leiden tot het aantasten van de fïneerlagen en/of tot het openploffen

BE2018/5009 van de decoratieve laag door een te hoge dampdruk in de tussenliggende harslaag.

Volgens een bijzondere uitvoeringsvorm worden de voornoemde harde partikels georiënteerd, waarbij hun grootste hoofdtraagheidsas of hoofdas bij voorkeur gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak van het paneel wordt uitgericht. Op deze manier zijn de scherpste randen van de partikels dwars op het oppervlak van het paneel georiënteerd en kunnen zij over de grootst mogelijke sleetdiepte actief blijven. Bij voorkeur worden de harde partikels bij het oriënteren tegen een drager aangebracht. Dergelijke drager omvat bij voorkeur minstens de voornoemde basisplaat en/of de voornoemde lijmlaag en/of het voornoemde fineer. In het geval van het fineer worden de harde partikels aan de uiteindelijke onderzijde voorzien, in het geval van de basisplaat aan de uiteindelijke bovenzijde, in het geval van de lijmlaag is het mogelijk zowel aan de onderzijde als aan de bovenzijde aan te brengen, doch bij voorkeur aan de bovenzijde van de lijmlaag. De uitrichting van de harde partikels kan op verschillende wijzen worden gerealiseerd, waarvan hieronder twee voorname mogelijkheden worden toegelicht.

Volgens een eerste mogelijkheid worden voornoemde harde partikels middels een elektrisch veld georiënteerd. Volgens een voorkeurdragende uitvoeringsvorm, kan een elektrisch veld worden aangelegd tussen de harde partikels, of een bed met harde partikels, en de reeds van niet uitgeharde lijm voorziene basisplaat die zich bij voorkeur boven de harde partikels bevindt. In hun elektrostatisch aangedreven vlucht richten de partikels zich automatisch uit met hun hoofdas parallel aan de veldlijnen van het aangelegde elektrisch veld. Op de basisplaat vertonen de aangebrachte partikels aldus een preferentiële oriëntatie met hun hoofdas loodrecht op de basisplaat. Door middel van de lijmlaag kunnen zij in deze oriëntatie minstens in enige mate worden gefixeerd. Een dergelijke van harde partikels voorziene basisplaat kan in de stapel worden aangebracht. Volgens een variante van de huidige eerste mogelijkheid kunnen de harde partikels ook elektrisch aangetrokken worden tegen een belijmd materiaalvel, zoals een papiervel, een woven of non-woven textielvel. Dergelijk van uitgerichte partikels

BE2018/5009 voorzien materiaalvel wordt dan opgenomen in de stapel tussen de basisplaat en het fineer.

Werkwijzen in overeenstemming met bovenstaande eerste mogelijkheid zijn op zich gekend uit andere technische velden, zoals uit de technologie van het vervaardigen van schuurpapier. Zo bijvoorbeeld is de techniek van de variante van de voorkeurdragende uitvoeringsvorm van de eerste mogelijkheid op zich gekend uit het US 2,457,256 of het US 2011/289,854. Ook andere werkwijzen uit het technisch veld van de vervaardiging van schuurpapier kunnen in het kader van de huidige uitvinding worden toegepast. Zo bijvoorbeeld kan de technologie beschreven in het US 1,854,071 in het kader van de huidige uitvinding worden toegepast. Hierbij worden de harde partikels dan eerst in random oriëntatie aangebracht, meer speciaal gestrooid, op een belijmde drager, waarna zij middels elektrodes uitgericht worden in de nog natte lijm.

Volgens een tweede mogelijkheid worden voornoemde harde partikels middels een zeefbewerking georiënteerd. Hiertoe wordt bij voorkeur gebruik gemaakt van eerder langwerpige partikels met een beduidend kleinere afmeting loodrecht op de hoofdas van de partikels. Wanneer dergelijke partikels door een zeef worden gebracht met openingen die een afmeting vertonen kleiner dan de hoofdas, doch groter dan de dwarse diameter van de partikels, verlaten de partikels de zeef preferentieel met hun hoofdas loodrecht op het zeefoppervlak. De gezeefde partikels kunnen in die oriëntatie worden gefixeerd op een met nog niet uitgeharde lijm voorziene basisplaat of materiaalvel. Dergelijke basisplaat en/of materiaalvel kan dan op dezelfde manier als beschreven in het kader van bovenstaande eerste mogelijkheid in de stapel worden opgenomen.

De lijmlagen vernoemd in het kader van de eerste en de tweede mogelijkheid betreffen bij voorkeur minstens een gedeelte van de uiteindelijke lijmlaag van het bekomen vloerpaneel. Bij voorkeur betreft het een lijmlaag die een thermohardend hars omvat, of bestaat uit een thermohardend hars, zoals bijvoorbeeld uit melaminegebaseerd hars.

BE2018/5009

Bij voorkeur bezitten voornoemde harde partikels een dielektrische constante, of relatieve elektrische permittiviteit, van meer dan 5. Bij dergelijke harde partikels kan de bovenstaande eerste mogelijkheid vlot worden toegepast.

Volgens een bijzondere uitvoeringsvorm van de huidige uitvinding, kunnen de harde partikels deel uitmaken van een in de handel verkrijgbaar schuurpapier met harde partikels die de volgens de uitvinding vereiste partikelgrootte vertonen. In dergelijk geval wordt in de stapel bij voorkeur onder en boven het schuurpapier een lijmlaag voorzien.

De werkwijze van het tweede aspect, en de vloerpanelen van het eerste aspect in het algemeen kunnen het nadeel vertonen, dat zij slechts optimaal kunnen worden toegepast met fineren van hoge kwaliteit, namelijk met fineren die nauwelijks noten, kraken of andere defecten vertonen. Deze defecten kunnen wel nog afzonderlijk worden hersteld met vulmiddel, zoals houtpasta, door middel van de gekende, voornamelijk manuele, technieken. Met het doel defecten in fineren op een meer industriële manier te herstellen, heeft de uitvinding volgens haar derde aspect nog betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van vloerpanelen, waarbij deze vloerpanelen minstens een substraat en een erop aangebrachte decoratieve laag van houtfineer vertonen, waarbij de werkwijze minstens volgende stappen omvat:

- de stap van het aanbrengen van een vulmiddel, zoals ingekleurde pasta of vloeistof, minstens aan de achterzijde van één of meerdere houtfineren;

- de stap van het voorzien van een basisplaat;

- de stap van het samenstellen van een stapel die minstens de basisplaat, een lijmlaag, bij voorkeur harde partikels, en voornoemde één of meerdere houtfineren omvat;

- de stap van het verpersen van voornoemde stapel waarbij de voornoemde fineren aan de basisplaat worden gehecht.

De uitvinders hebben ingezien dat het vullen of herstellen van kraken en noten op eenvoudige wijze door het opbrengen van vulmiddelen aan de achterzijde van het fineer kan gebeuren, namelijk alvorens dit fineer op de basisplaat wordt gehecht. Eventueel overschot van vulmiddel dat op de achterzijde van het fineer aanwezig blijft,

BE2018/5009 heeft geen of nauwelijks invloed op het vervolg van de werkwijze, zoals op het verpersen en dergelijke meer, en blijft onzichtbaar aan het oppervlak van het uiteindelijke paneel. Het is duidelijk dat het vulmiddel van het derde aspect bij voorkeur pigmenten of andere kleurstoffen omvat. Het kan bijvoorbeeld ook houtstof bevatten.

Bij voorkeur bevat het vulmiddel dat wordt toegepast een gelijkaardige lijm als de voornoemde lijmlaag, zodanig dat tijdens het verpersen een goede binding kan worden gevormd tussen de vullingen en het substraat. Bij voorkeur bevatten zowel de lijm als het vulmiddel melaminegebaseerd hars.

Daar waar volgens het derde onafhankelijk aspect meerdere fineren in de stapel worden opgenomen, betreft het bij voorkeur fineren die zich naast elkaar bevinden, en niet boven elkaar.

Het is duidelijk dat de werkwijze van het derde aspect bij voorkeur wordt toegepast voor het vervaardigen van de vloerpanelen uit het eerste aspect. In dergelijk geval kunnen de harde partikels ook van aan de onderzijde de vullingen van de defecten indringen, zodanig dat ook op die plaatsen een barrière tegen overmatige slijtage wordt verkregen. Verder is het duidelijk dat de werkwijze van het derde aspect kan worden gecombineerd met de werkwijze van het tweede aspect, waarbij dan in het tweede aspect een hersteld fineer in de stapel wordt opgenomen, waarbij dit fineer vanaf de onderzijde met vulmiddel is voorzien.

Verder wordt nog opgemerkt dat, volgens voorkeurdragende uitvoeringsvormen van alle aspecten, een vloerpaneel met een substraat en een erop aangebrachte decoratieve laag van houtfïneer met een dikte van 2 millimeter of minder, of beter nog van 1 millimeter of minder, waarbij het voornoemde substraat een gemiddelde densiteit vertoont van meer dan 750 kilogram per kubieke meter en dat voornoemde decoratieve laag op het substraat is aangebracht door middel van een zich tussen het substraat en de decoratieve laag bevindende laag op basis van thermohardend hars. De combinatie van een hoge gemiddelde densiteit van het substraat en een verlijming van het houtfïneer op

BE2018/5009 basis van een thermohardend hars leidt tot een fineerparket met hoge impactweerstand. Het onderliggend substraat met hoge dichtheid fungeert onverminderd als buffer voor indrukvervormingen of perforaties uitgeoefend op het dunne fineer, doordat de tussenliggende harslaag een relatief harde verbinding vormt tussen het fineer en het substraat.

Zoals voornoemd vertoont het substraat in alle aspecten bij voorkeur, minstens aan het oppervlak waar zich de decoratieve laag bevindt, een densiteit van meer dan 900 kilogram per kubieke meter, of zelfs van meer dan 1000 of 1100 kilogram per kubieke meter. Bij voorkeur gaat het hierbij om een lokaal aan het oppervlak verhoogde densiteit, terwijl de kern van het substraat een lager dan gemiddelde densiteit vertoont, bijvoorbeeld minder dan 800 of minder dan 750 kilogram per kubieke meter. De combinatie van een hoge oppervlaktedensiteit met een lagere interne dichtheid leidt tot een optimum tussen impactweerstand en geluidsabsorptie in gebruik van een fineerparket samengesteld uit de panelen van de uitvinding. Bij voorkeur is het voornoemde substraat een houtvezelplaat, meer in het bijzonder van het type HDF. Het kan hierbij gaan om een HDF plaat die door middel van ureumformaldehyde, melamineformaldehyde of melamine-ureumformaldehyde is verlijmd. Volgens een andere mogelijkheid is deze HDF plaat door middel van pMDI verlijmd. pMDI of polymerisch methyleen difenyl diisocyanaat bezit enige veerkracht en kan op die manier bijdragen tot de impactweerstand van het vloerpaneel. Bij voorkeur vertoont het voornoemde substraat een zwelling van minder dan 15% gemeten volgens EN 317:1993. Bij voorkeur vertoont het voomoemde substraat een dikte tussen 5 en 15 millimeter, en beter nog tussen 6 en 10 millimeter.

Volgens een voorkeurdragende uitvoeringsvorm van alle aspecten is het voornoemde vloerpaneel aan één of meerdere randen voorzien van lagere randgebieden, waarbij het voomoemde houtfïneer zich eendelig van op het oppervlak van het substraat over de voornoemde lagere randgebieden uitstrekt. Doordat het fineer zich uitstrekt tot op een lager gelegen gebied aan de rand van het vloerpaneel wordt een verhoogde slijtweerstand bekomen aan deze randen. Een directe impact of een direct belopen op de rand van het fineer is dan onwaarschijnlijk, en delaminatie of andere aantasting van

BE2018/5009 deze randen is zo goed als uitgesloten. Bovendien verstrekt dergelijk randgebied de visuele illusie dat het paneel over een dikkere houten toplaag beschikt. Bij voorkeur vormt het voornoemde lagere randgebied een vellingkant of andere afkanting, waarbij het houtfineer zich over het lagere randgebied uitstrekt minstens tot op een punt waarbij het fineeroppervlak zich op een niveau bevindt in een horizontaal vlak dat het voornoemde substraat snijdt.

In het geval van een langwerpig rechthoekig vloerpaneel worden voornoemde lagere randgebieden bij voorkeur minstens voorzien aan de tegenoverliggende lange randen en eventueel bijkomend aan de tegenoverliggende korte randen, doch niet noodzakelijk. De korte randen kunnen ook vrij zijn van lagere randgebieden.

Bij voorkeur is het voornoemde houtfineer aan één of meerdere randen samengedrukt. Dit kan bijvoorbeeld worden bekomen door aan die betreffende randen lagere randgebieden te vormen door middel van een indrukking van het fineer en bij voorkeur ook van onderliggende lagen, zoals het substraat. Bij het uitvoeren van dergelijke indrukking hardt bij voorkeur ook voornoemde laag van thermohardend hars uit, zodanig dat het terugveren van het ingedrukt materiaal beperkt kan blijven. Het voorzien van samengeperst houtfineer op de randen leidt tot een verhoogde weerstand tegen vochtindringing. Het is vooral voordelig wanneer minstens de kopse randen van het houtfineer samengedrukt zijn.

Bij voorkeur strekt de in de aspecten voomoemde laag op basis van thermohardend hars zich ononderbroken onder het volledige houtfineer uit. In het geval het houtfineer zich op lagere randgebieden van het fineer uitstrekt, sterkt het thermohardend hars zich bij voorkeur ook uit op deze lagere randgebieden, zodanig dat een goede hechting van het fineer wordt bekomen en eventuele terugvering van samengedrukt materiaal wordt ingeperkt.

Bij voorkeur is aan de onderzijde van het substraat een tegenlaag aangebracht die eveneens thermohardend hars bevat, bijvoorbeeld een tegenlaag op basis van een met hars geïmpregneerd papiervel, of een tegenlaag op basis van een houtfineerlaag die met

BE2018/5009 een thermohardende harslaag aan het substraat is bevestigd. Het kan bijvoorbeeld gaan om een fineer van spar of den. Een tegenlaag uit houtfineer vertoont bij voorkeur een dikte van minimum 1 tot 2 millimeter, bijvoorbeeld ongeveer 1,5 millimeter. Het kan hierbij gaan om een fineer dat bekomen is door middel van een rotatieve afsteekbewerking, of zogenaamd “rotary peeled veneer”.

Voor het verkrijgen van een optimale waterweerstand is het substraat en/of het houtfineer bij voorkeur aan een of meerdere randen behandeld met een fluorocopolymeer of een pMDI. Deze behandeling betreft bij voorkeur een behandeling van de kopse randen van het houtfineer en/of minstens het substraatmateriaal onmiddellijk onder het houtfineer. Dergelijke behandeling kan ook gedeeltelijk overlappend met het oppervlak van het houtfineer zijn uitgevoerd. Dit is met name interessant in die gevallen waarbij het houfineer zich op de betreffende rand over een lager gelegen randgebied uitstrekt. In die gevallen is enig storend effect van de overlapping met het oppervlak van het vloerpaneel minder prominent, vermits zij beperkt kan worden tot een gedeelte van het oppervlak dat zich in dit lager gelegen randgebied bevindt. Bij voorkeur is de overlapping beperkt tot het gedeelte dat zich onmiddellijk aan de rand van het vloerpaneel bevindt. Zo bijvoorbeeld kan de techniek worden toegepast die op zich voor laminaatvloerpanelen bekend is uit het EP 2 013 034 BI.

De in de aspecten voornoemde lijmlaag, eventueel thermohardende harslaag, kan op verschillende wijzen in de voomoemde stapel worden aangebracht. Volgens een eerste wijze kan het hars minstens gedeeltelijk vloeibaar op de basisplaat worden opgebracht, bijvoorbeeld door middel van één of meerdere walsinrichtingen en/of strijkinrichtingen, waarna het wordt gedroogd tot een restvochtgehalte van bij voorkeur minder dan 10 gewichtspercent. Volgens een voorkeurdragende uitvoeringsvorm wordt de basisplaat ook aangewend voor het in de stapel aanbrengen van de harde partikels, waarbij deze harde partikels bij voorkeur ingebed zijn in de gedroogde lijm of hars. Zoals voornoemd zijn de partikels bij voorkeur met hun hoofdas in hoofdzaak dwars op het oppervlak van de basisplaat georiënteerd, bijvoorbeeld door middel van de boven nog genoemde eerste mogelijkheid hiervoor. Volgens een tweede wijze kan het hars

BE2018/5009 minstens gedeeltelijk poedervormig op de basisplaat worden opgebracht, bijvoorbeeld door middel van één of meerdere strooi-inrichtingen. Bij voorkeur wordt dit poederhars enigszins in de stapel gefixeerd, bijvoorbeeld door het te benevelen met water. De harde partikels kunnen samen met het hars deel uitmaken van een poedermengsel dat volgens deze tweede wijze wordt opgebracht, of kunnen afzonderlijk in de stapel worden voorzien, bijvoorbeeld door ze afzonderlijk te strooien op of onder het hars, of door ze middels een dragervel in de stapel te brengen. Volgens een derde wijze kan het hars minstens gedeeltelijk worden opgebracht door middel van een dragervel, zoals een papiervel. Bij voorkeur wordt uitgegaan van een papiervel met een gewicht tussen 15 en 150 gram per vierkante meter, bij voorkeur tussen 50 en 100 gram per vierkante meter, en beter nog van ongeveer 70 gram per vierkante meter. Het papiervel is bij voorkeur opaak, eventueel voorzien van een print. Voor de vakman is het duidelijk dat het gewicht van het papier ook bij draagt aan de opaciteit. Het is uiteraard niet uitgesloten dat met een transparant papiervel zou worden gewerkt, zoals met een alfacellulosepapier zonder vullers, bijvoorbeeld van het type dat wordt aangewend als overlay in laminaatvloeren. Zulk papiervel heeft dan typisch een gewicht van 15 tot 30 gram per vierkante meter. Dergelijk papiervel kan dan voorafgaandelijk aan de stap van het samenstellen van de stapel met hars worden geïmpregneerd, bij voorkeur verzadigd met hars, en gedroogd tot een restvochtgehalte van bij voorkeur minder dan 10 gewichtspercent. Het geïmpregneerde en gedroogde vel wordt dan in de stapel opgenomen. Volgens de meest voorkeurdragende uitvoeringsvorm wordt het betreffende vel ook aangewend voor het in de stapel aanbrengen van de harde partikels, waarbij deze harde partikels bij voorkeur ingebed zijn in de gedroogde lijm of hars. Zoals voomoemd zijn de partikels bij voorkeur met hun hoofdas in hoofdzaak dwars op het oppervlak van het dragervel georiënteerd, bijvoorbeeld door middel van de boven nog genoemde variante van de eerste mogelijkheid hiervoor. Volgens een vierde wijze kan het hars minstens gedeeltelijk in de stapel worden aangebracht doordat het houtfïneer voorafgaandelijk aan de stap van het samenstellen van de stapel aan de onderzijde van hars is voorzien. In dit geval kunnen de harde partikels eveneens aan de onderzijde van het houtfïneer worden voorzien, eventueel in uitgerichte oriëntatie.

BE2018/5009

Het is uiteraard niet uitgesloten dat bovenstaande wijzen voor het voorzien van de lijmlaag worden gecombineerd in dezelfde stapel, en dat, met andere woorden, een gedeelte van de lijm via een eerste wijze wordt aangebracht, terwijl een ander gedeelte van de lijm, of het hars, via een tweede wijze wordt aangebracht.

Bij voorkeur bevindt zich in de stapel, onder het houtfineer en boven het substraat minstens een niet transparante laag, eventueel niet doorschijnende laag, dus opake laag. Dergelijke laag voorkomt dat het kleur van het substraat doorschijnt naar het oppervlak van het relatief dunne houtfineer. Bij voorkeur wordt gewerkt met een opaak papiervel. Het papiervel kan eventueel ingekleurd zijn, hetzij uniform of niet, om een vooraf bepaalde kleur te laten doorschijnen naar het oppervlak van het fineer. Volgens een andere mogelijkheid kan het papiervel een print vertonen, die dan, bij voorkeur, bedoeld is door te schijnen tot aan het oppervlak van het fineer. Het is duidelijk dat de niet transparante laag ook als dragerlaag voor de lijm en/of de harde partikels kan fungeren, en dat er dus niet noodzakelijk een afzonderlijke laag moet worden toegepast.

Bij voorkeur wordt de stap van het verpersen, uit het tweede en derde aspect, uitgevoerd in een verwarmde pers, bijvoorbeeld met een temperatuur van meer dan 80°C, en/of vertoont minstens het bovenoppervlak van de basisplaat een temperatuur van meer dan 60°C bij de stap van het verpersen.

De houtfineren die in het tweede en/of het derde aspect van de uitvinding in de aldaar vernoemde stapel worden opgenomen kunnen eventueel aan elkaar zijn gehecht door middel van naai-en/of lijmverbindingen, zodanig dat een fineerlaag wordt bekomen waarvan gedeelten in meerdere van de uiteindelijk verkregen vloerpanelen aanwezig zijn. Bij voorkeur zijn de verkregen vloerpanelen vrij van dergelijke naai-en/of lijmverbindingen, of althans toch minstens vrij van dergelijke verbindingen die zich dwars op de lengterichting van het paneel zouden uitstrekken. Er wordt dus bij voorkeur voor gezorgd dat dergelijke verbindingen zich in het verperste geheel op substraatmateriaal bevinden dat dient te worden verwijderd bij het opdelen en/of afwerken. Volgens een variante worden meerdere afzonderlijke houtfineren in de stapel

BE2018/5009 opgenomen en naast elkaar gepositioneerd, waarbij de naad tussen aanliggende houtfïneren zich op substraatmateriaal bevindt dat dient te worden verwijderd.

De stap van het afwerken hierboven vermeld kan bijvoorbeeld het aanbrengen van het eerder nog genoemde oppervlaktemateriaal, bijvoorbeeld volgens de eerste mogelijkheid hiervoor, betreffen en/of het vormen van koppelmiddelen aan één of meerdere randen van de vloerpanelen. Bij voorkeur wordt een mat oppervlak gerealiseerd door middel van het aangebrachte transparante of doorschijnende oppervlaktemateriaal.

Er wordt nog opgemerkt dat het vormen van de koppelmiddelen bij voorkeur minstens met verspanende werktuigen, zoals roterende freeswerktuigen wordt uitgevoerd. Door de aanwezigheid van harde partikels van uitzonderlijke gemiddelde partikelgrootte, kan er meer dan normale slijtage ontstaan op de werktuigen die de bovenrand van de panelen bewerkt. In zo’n geval kan het voordelig zijn voor het bewerken van één of meerdere van de bovenranden een beroep te doen op lasersnijden of ultrasoon bewerken, zoals respectievelijk beschreven in het EP 1 851 020 en het WO 97/13626. Volgens een andere mogelijkheid kunnen de harde partikels minstens weggelaten worden op de randen, of in de omgeving van de randen. Op die manier kan een normale slijtage van de werktuigen worden verwacht. Het weglaten van de harde partikels kan op verschillende wijzen worden gerealiseerd. Volgens een eerste mogelijkheid worden de harde partikels opgebracht aan de hand van dragervellen met een oppervlak dat overeenstemt of nagenoeg overeenstemt met de grootte van de uiteindelijke panelen, zodanig dat de harde partikels niet of nauwelijks voorbij de randen van de uiteindelijk te verkrijgen panelen uitsteekt. Het spreekt voor zich dat de harde partikels op de afzonderlijke dragervellen kunnen zijn uitgericht aan de hand van eender welke techniek, bijvoorbeeld die van de eerste mogelijkheid hiervoor. Volgens een tweede mogelijkheid worden de harde partikels opgebracht in een rasterpatroon op een continu dragervel aangebracht, waarbij het raster zodanig is uitgevoerd dat de te bewerken randen van de uiteindelijke panelen vrij zijn van harde partikels, minder harde partikels bevatten of kleinere harde partikels bevatten. Dergelijk raster zou bijvoorbeeld kunnen worden bekomen middels een zeefdruk techniek, of, door middel van een techniek

BE2018/5009 waarbij het dragervel van lijm wordt voorzien in het gewenste rasterpatroon, de harde partikels volvlaks op het dragervel worden aangebracht en de niet hechtende partikels terug worden verwijderd, of, door middel van een techniek gelijkaardig aan die van het WO 2014/120079 waarbij de lijm op digitale manier wordt gedeponeerd in het gewenste patroon, de harde partikels volvlaks op het dragervel worden aangebracht en de niet hechtende partikels terug worden verwijderd. Volgens een derde mogelijkheid wordt het raster hierboven genoemd aangebracht op de basisplaat. Volgens een vierde mogelijkheid worden de harde partikels voorzien aan de onderzijde van het fineer. Wanneer afzonderlijke fineren met de grootte van de uiteindelijke vloerpanelen worden aangewend kan het gewenste effect van de afwezigheid van harde partikels voorbij de randen eenvoudig worden bereikt. In het geval van fineren die door middel van een lijm- en/of naai verbinding zijn samengesteld tot een grotere vel, worden bovengenoemde rasters gerealiseerd aan de onderzijde van het vel. Het spreekt voor zich dat de technieken waarbij een lijm in raster wordt aangebracht eenvoudig kan worden gecombineerd met de voomoemde eerste mogelijkheid voor het uitrichten van de harde partikels.

De meest voorkeurdragende uitvoeringsvorm van een vloerpaneel met de kenmerken van het eerste aspect en/of verkregen volgens het tweede aspect kan als volgt worden geresumeerd:

- Het vloerpaneel omvat een substraat met een gemiddelde densiteit van meer dan 750 kilogram per kubieke meter, doch met piekdensiteit aan het bovenoppervlak van 900 kilogram per kubieke meter of meer. Bij voorkeur gaat het om een MDF of HDF plaat.

Voor de decoratieve laag wordt uitgegaan van een houtfïneer van hard hout, zoals eik, dat voor verpersing een dikte vertoont van 0,4 tot 0,8 mm, bij voorkeur ongeveer 0,6 mm. Na verpersing, dus in het uiteindelijke vloerpaneel, is het fineer van 0,6 mm gecomprimeerd tot een dikte van 0,55 mm.

Voor de lijmlaag wordt uitgegaan van een papiervel met een gewicht tussen 15 en 150 gram per vierkante meter, bij voorkeur tussen 50 en 100 gram per vierkante meter, en beter nog ongeveer 70 gram per vierkante meter. Het papiervel is bij voorkeur opaak, eventueel voorzien van een print. De lijmlaag

BE2018/5009 wordt van thermohardend hars voorzien, bij voorkeur melaminegebaseerd hars, waarbij het gehalte aan hars tussen 50 en 150% van het papiergewicht bedraagt. In geval van een papiergewicht van 70 gram per vierkante meter, kan bijvoorbeeld 80 gram per vierkante meter melamine gebaseerd hars worden aangebracht. Dit gebeurt aan de hand van gekende impregnatietechnieken, zoals onderdompeling in een harsbad, of door middel van één of meerdere walsen. Op het van hars voorziene papier worden dan 40 tot 50 gram per vierkante meter harde partikels aangebracht. In geval van een papiergewicht van 70 gram per vierkante meter met 80 gram per vierkante meter melamine gebaseerd hars, kan 50 gram per vierkante meter harde partikels worden aangebracht. De harde partikels vertonen een gemiddelde partikelgrootte tussen 200 micrometer en 500 micrometer, bij voorkeur 400 tot 450 micrometer. Bij voorkeur zijn de harde partikels aluminium oxide of corundum partikels. Er kan bijvoorbeeld gekozen worden voor het commercieel verkrijgbare WSK 46. Bij voorkeur worden de harde partikel door middel van een elektrisch veld op het nog natte papiervel aangebracht, zodanig dat zij met hun grootste hoofdtraagheidsas in hoofdzaak dwars op het papieroppervlak worden georiënteerd. Bij voorkeur wordt daarna het aanwezige hars gedroogd in een B-stage gebracht, i.e. een reactiveerbare nog niet finaal uitgeharde toestand in zo in de stapel vernoemd in het kader van het tweede aspect opgenomen, namelijk tussen de basisplaat en het fineer.

- Na verpersing van een houtfineer van 0,6 mm op bovenstaande lijmlaag die corundumpartikels omvat van 0,45 mm, wordt een vloerpaneel verkregen met een slijtage barrière gelegen op 0,15 mm onder het oppervlak van het fineer. Bij het uitvoeren van een slijtagetest, wordt vanaf deze diepte een beduidend minder snelle slijtage waargenomen. Bij de slijtagetesten wordt op deze beperkte diepte geen verkleuring van het fineer waargenomen, vermits het melaminegebaseerd hars niet zo ver in het fineer dringt.

Met het inzicht de kenmerken van de uitvinding beter aan te tonen, zijn hierna, als voorbeeld zonder enig beperkend karakter, enkele voorkeurdragende uitvoeringsvormen beschreven, met verwijzing naar de bijgaande tekeningen, waarin:

BE2018/5009

Figuur 1 in perspectief een vloerpaneel weergeeft met de kenmerken van de uitvinding;

Figuren 2 en 3 op grotere schaal een dwarsdoorsnede weergeven respectievelijk volgens de in figuur 1 weergegeven lijnen II-II en III-III;

Figuur 4 in een zicht gelijkaardig aan dat van figuur 2 een variante weergeeft;

Figuur 5 op grotere schaal het vloerpaneel van figuur 4 weergeeft in gekoppelde toestand;

Figuur 6 op grotere schaal een zicht geeft op het gebied dat in figuur 2 met F6 is aangeduid;

Figuur 7 in een zicht gelijkaardig aan dat van figuur 6 varianten weergeven;

Figuren 8 en 9 een stap illustreren in een werkwijze met de kenmerken van de uitvinding;

Figuur 10 een variante weergeeft in een zicht op het gebied dat in figuur 8 met F10 is aangeduid; en;

Figuur 11 nog een variante weergeeft van een vloerpaneel in een zicht gelijkaardig aan dat van figuur 7.

Figuur 1 geeft een decoratief panel weer, meer special een vloerpaneel 1, in overeenstemming met de uitvinding. Het paneel 1 is rechthoekig en langwerpig en omvat een paar tegenoverliggende korte randen 2-3 en een paar tegenoverliggende lange randen 4-5. De decoratieve toplaag 6 is gevormd door een houtfineer 7 met een dikte van 1 millimeter of minder, in dit geval vertoont het fineer een dikte Tl van ongeveer 0,6 millimeter.

Figuur 2 geeft duidelijk weer dat het decoratieve paneel 1 een substraatmateriaal 8 omvat waarop het houtfineer 7 is voorzien door middel van een zich tussen het substraat en de decoratieve laag bevindende laag op basis van thermohardend hars 9. Het substraatmateriaal 8 vertoont, volgens de uitvinding, een gemiddelde densiteit van meer dan 750 kilogram per kubieke meter. In dit geval gaat het om een HDF plaatmateriaal met een gemiddelde densiteit van 900 kilogram per vierkante meter en een oppervlaktedensiteit van meer dan 1000 kilogram per vierkante meter. Aan de randen 2-3 en 4-5 zijn mechanische koppelmiddelen 10 door middel van frezen in het

BE2018/5009 substraatmateriaal gevormd. Aan de onderzijde van het substraatmateriaal 8 is een tegenlaag 11 voorzien, bijvoorbeeld gelijmd of anderzijds tegen het substraatmateriaal 8 bevestigd. Volgens een voorkeurdragende uitvoeringsvorm van de uitvinding is dergelijke tegenlaag 11 eveneens door middel van een laag uit thermohardend hars met het substraatmateriaal 8 bevestigd. Dergelijke tegenlaag 11 is bij voorkeur gemaakt van een houten fmeerlaag met een dikte T2 van minstens 50 percent van de decoratieve toplaag. Beter nog verschillen de decoratieve toplaag of het houtfineer 7 en de tegenlaag 11 van elkaar minstens doordat het houtfineer van de tegenlaag 11 dikker is dan het houtfineer 7 van de toplaag. De tegenlaag 11 kan bijvoorbeeld bestaan uit een “rotary peeled veneer” met een dikte T2 van 1,5 millimeter or dikker, terwijl het houtfineer 7 van de toplaag een fineer is met een dikte Tl van minder dan 1 millimeter.

Figuren 2 en 3 geven weer dat beide paren van tegenoverliggende randen 2-3-4-5 voorzien zijn van mechanische koppelmiddelen 10 die hoofdzakelijk zijn verwezenlijkt als een tand 12 en een groef 13 begrensd door een bovenste lip 14 en een onderste lip 15, waarbij de tand 12 en de groef 12 in hoofdzaak verantwoordelijk zijn voor de vergrendeling in een verticale richting V, en waarbij de tand 12 en de groef 13 voorzien zijn van additionele vergrendeldelen 16-17, die in hoofdzaak verantwoordelijk zijn voor de vergrendeling in een horizontale richting H. Bij voorkeur bevatten de vergrendeldelen een uitsteeksel 16 aan de onderzijde van de tand 12 en een uitsparing 17 in de onderste groeflip 15. De koppelmiddelen 10 weergegeven in figuren 2 en 3 laten minstens een koppeling toe door middel van een rotatiebeweging W rond de betreffende randen 2-3-4-5 en/of een koppeling door middel van een schuifbeweging S op een hoofdzakelijk horizontale manier van de te koppelen randen 2-3-4-5 naar elkaar toe.

Figuren 4 en 5 geven een variante weer met een paar korte randen 2-3 die toelaten een koppeling te bekomen minstens door middel van een neerwaartse beweging D. Een rand 2 is voorzien van een mannelijk koppeldeel 18, terwijl de andere rand 3 voorzien is van een vrouwelijk koppeldeel 19. Door middel van de neerwaartse beweging D wordt het mannelijk koppeldeel 18 in het vrouwelijk koppeldeel 19 gedrukt om er te worden vergrendeld in de verticale richting V, ingevolge een paar van samenwerkende

BE2018/5009 uitsteeksels 20 en uitsparingen 21. In dit geval is de uitsparing 21 gedeeltelijk gevormd door een veerkrachtig element 22 aanwezig in het vrouwelijk koppeldeel 19.

Figuur 6 geeft een detail weer van de bovenrand van het vloerpaneel uit figuur 2. Het is duidelijk weergegeven dat de laag van thermohardend hars 9 gedeeltelijk in het substraatmateriaal 8 en gedeeltelijk in het houtfineer 7 van de toplaag kan dringen.

Figuur 6 geeft verder duidelijk weer dat de decoratieve laag 6 aan het oppervlak transparant of doorschijnend oppervlaktemateriaal 23 vertoont. In dit geval betreft het een materiaal met een matte structuur, namelijk met een glansgraad van 10 of minder gemeten volgens DIN 67530.

Het vloerpaneel uit de figuren 1 tot 7 is aan één of meer randen 2-3-4-5 voorzien van lagere randgebieden 24, waarbij het houtfineer 7 zich eendelig van op het oppervlak 25 van het substraat 8 over deze lagere randgebieden 24 uitstrekt. De lagere randgebieden 24 zijn in het voorbeeld uitgevoerd als een vellingkant of afschuining. Het houtfineer 7 strekt zich over het lagere randgebied 24 uit minstens tot op een punt 26 waarbij het fineeroppervlak zich op een niveau L bevindt in een horizontaal vlak dat het voornoemde substraat 8 snijdt. Ter plaatse van de lagere randgebieden 24 vertoont het houtfineer 7 gemiddeld gezien een dikte TB die kleiner is van de globale dikte Tl van het houtfineer 7. Het houtfineer 7 is aan deze randen samengedrukt of ingedrukt. In voorliggend geval is ook het substraatmateriaal 8 ter plaatse van deze randen ingedrukt. Deze samenpersing van het houtfineer 7 leidt tot een verhoogde weerstand tegen vochtindringing. Bij voorkeur bedraagt de gemiddelde dikte TB van het houtfineer op de lagere randgebieden minder dan 85% van de globale dikte Tl van het houtfineer.

Het thermohardend hars 9 strekt zich in de voorbeelden ononderbroken uit onder het volledige houtfineer 7, met inbegrip van de lagere randgebieden 24.

Het oppervlaktemateriaal 25 volgt het reliëf van het houtfineer 7 op zijn minst over de verlaagde randen 24 of afschuiningen.

BE2018/5009

Figuur 6 geeft schematisch weer dat het thermohardend hars 9 of de lijmlaag slijtvaste partikels 27 omvat. De harde partikels 27 vertonen, volgens de uitvinding, een gemiddelde partikelgrootte die minstens één derde van de dikte Tl van het houtfineer 7 vertoont. Deze partikels dringen aan de onderzijde in het houtfineer 7 en verzorgen er een barrière tegen het finale doorslijten van het fineer 7. Door de keuze van de gemiddelde partikelgrootte dringen de partikels 27 van aan de onderzijde het fineer 7 binnen over een afstand die grotere is dan de afstand D, waarbij de afstand D 20% van de dikte Tl van het houtfineer 7 bedraagt.

Er wordt opgemerkt dat er zich ook in het oppervlaktemateriaal 25 slijtvaste partikels bevinden, doch met een kleinere gemiddelde partikelgrootte, bijvoorbeeld van 10 micrometer of kleiner.

Figuur 7 geeft nog een variante weer waarbij het thermohardend hars 9 een materiaalvel zoals een papiervel 28 insluit. Bij voorkeur gaat het om een papiervel 27 met een oppervlaktegewicht tussen 50 en 150 gram per vierkante meter. Bij voorkeur is het thermohardend hars 9 door middel van dit papiervel 28 aangebracht, namelijk doordat dit papiervel met hars 9 is geïmpregneerd, bij voorkeur met hars is verzadigd, en zo op het substraatmateriaal 8 is geplaatst.

Figuur 9 geeft een stapel 29 weer die aan de hand van de werkwijze van het aspect wordt verperst. Voor de persbewerking wordt, in dit geval een gestructureerd perselement 30 aangewend. De stapel 28 omvat een basisplaat 8A met een gemiddelde densiteit van meer dan 750 kilogram per kubieke meter, een laag thermohardend hars 9 en een houtfineer 7 voor het vormen van de decoratieve toplaag 6. Verder omvat de stapel 29 ook een houtfineer voor het vormen van de tegenlaag 11 en een laag thermohardend hars 9 voor het bevestigen van deze tegenlaag 11 tegen de onderzijde van de basisplaat 8A. De lagen met thermohardend hars 9 zijn in het voorbeeld telkens gerealiseerd aan de hand van een papiervel 28 dat met dit hars is geïmpregneerd. Het houtfineer 7 omvat een naaiverbinding 31 die gepositioneerd is boven een gedeelte 32 van de basisplaat 8A die in navolgende bewerkingen dient te worden verwijderd voor het opdelen en het vormen van koppelmiddelen 10, die hier reeds in streeplijn zijn

BE2018/5009 weergegeven. In het voorbeeld vertoont de basisplaat 8A een vlak bovenoppervlak 25. Het is echter niet uitgesloten dat het bovenoppervlak voorgevormd zou zijn, geheel of gedeeltelijk, in overeenstemming met het aangewende perselement 30.

Figuur 10 geeft het bekomen verperste geheel 33 weer. Hierbij is de decoratieve toplaag 6 en de tegenlaag 11 slechts schematisch telkens als één laag voorgesteld, namelijk zonder weergeven van de lagen met hars 9 en de papiervellen 28. Hieruit blijkt dat het fineer 7 en de tegenlaag 11 aan de basisplaat 8A zijn gehecht door middel van het uitgeharde hars 9. Bovendien is de basisplaat 8A zodanig vervormd dat het bovenoppervlak 25 een structuur vertoont. Het houtfïneer 7 volgt de contour van het gestructureerde bovenoppervlak 25. Hierdoor wordt, in dit geval, bekomen dat het houtfïneer 7 een reliëf vertoont van geschraapt parket met verlaagde randen 24.

Figuur 11 geeft weer dat minstens de harde partikels 27 afwezig kunnen blijven ter plaatse van het gedeelte 32. Op deze manier wordt bereikt dat de snij werktuigen die het gedeelte 32 moeten verwijderen ter vorming van de koppelmiddelen minder aan slijtage onderhevig zijn. In dit geval is een uitvoeringsvorm weergegeven waarbij meerdere met harde partikels 27 beladen papiervellen 28 met tussenliggende spatie 34 in de stapel zijn aangebracht. De spatie 34 tussen de papiervellen 28 bevindt zich hierbij boven het gedeelte 32, en strekt zich in dit geval minstens over dit volledige gedeelte uit. Volgens de in streeplijn 35 weergegeven variante is het ook mogelijk dat het papiervel 28 en eventueel het erop aangebrachte hars 9 zich continu over het gedeelte 32 uitstrekt, doch dat de harde partikels 27 daar afwezig blijven, of toch minstens in een veel beperktere mate aanwezig zijn.

Figuur 11 geeft verder weer dat, al dan niet in combinatie met bovenstaande, meerdere naast elkaar liggende houtfineren 7 kunnen worden toegepast in plaats van fineren die over een naaiverbinding tot een continu vel zijn samengesteld. Bij voorkeur wordt tussen de houtfineren 7 een spatie onderhouden ter plaatse van het gedeelte 32. De streeplijn 36 geeft een continu vel weer.

BE2018/5009

Figuur 11 geeft verder nog weer dat voor de lijmlaag aan de onderzijde en voor de tegenlaag 11 gelijkaardige opties bestaan.

Met verwijzing naar figuren 9 tot 11 is het duidelijk dat de persbewerking bij voorkeur wordt uitgevoerd op een grotere basisplaat 8A, die uiteindelijk zal worden opgedeeld in meerdere vloerpanelen 1. Zowel in dwarsrichting als in langsrichting kunnen meerdere naast elkaar liggende vloerpanelen 1 uit de grotere basisplaat 8A worden gevormd. De gedeelten 32 van de basisplaat 8A kunnen zowel aanwezig zijn tussen aanliggende lange randen 4-5, als tussen aanliggende korte randen 2-3 van de uiteindelijke vloerpanelen 1.

Figuur 12 geeft een bijzondere uitvoeringsvorm weer waarbij de harde partikels 27 een oriëntatie innemen, waarbij hun grootste hoofdtraagheidsas of hoofdas 37 gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak 38 van het paneel 1 is uitgericht.

Er wordt nog opgemerkt dat impregneerbare dragervellen voorzien van georiënteerde harde partikels op zich een vierde onafhankelijk aspect van de uitvinding betreffen dat breder kan worden ingezet dan louter als lijmlaag in een fineerpaneel. Zo bijvoorbeeld kan dergelijk dragervel worden toegepast als decorlaag of overlay in een laminaatpaneel. Het is gekend dat laminaatpanelen een melamine gebaseerde toplaag vertonen, die gebruikelijk wordt samengesteld uit een met een motief bedrukt en van hars voorzien decorpapier, en een beschermende toplaag of overlay die boven het motief is aangebracht, welk eveneens een transparante papierlaag kan omvatten. De overlay omvat gebruikelijk harde partikels om een barrière tegen slijtage te vormen boven het motief van het decorpapier. Omdat georiënteerde partikels effectiever weerstand bieden tegen slijtage, kan, volgens het huidig onafhankelijk aspect van de uitvinding, het gehalte aan harde partikels beperkt worden, in vergelijking met de stand van de techniek. Zodoende kan een transparantere toplaag worden bekomen boven de decorlaag of het decorpapier van een laminaatpaneel. Derhalve is duidelijk dat de uitvinding volgens haar vierde onafhankelijk aspect nog een dragervel betreft, waarbij dit dragervel impregneerbaar is, of geïmpregneerd is, met melamine gebaseerd hars en voorzien is van harde partikels, met als kenmerk dat voornoemde harde partikels een

BE2018/5009 oriëntatie innemen waarbij hun grootste traagheidshoofdas of hoofdas gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak van het dragervel is uitgericht. Het is duidelijk dat de harde partikels die in het kader van het vierde aspect worden toegepast uit dezelfde materialen kunnen bestaan als bij de overige aspecten. Bij voorkeur vertonen de harde partikels echter een beperktere gemiddelde partikelgrootte, bijvoorbeeld gelegen tussen 20 en 120 micrometer. Het dragervel is bij voorkeur een papiervel, bij voorkeur met een Gurleywaarde (volgens Tappi T460) beneden de 30 secondes, of zelfs van beneden de 25 secondes. Dergelijke Gurleywaarde verzekert een voldoende impregnatie met melamine gebaseerd hars. Het papiervel kan een papiergewicht vertonen tussen 15 en 150 gram per vierkante meter. In het geval het papiervel wordt ingezet als decorpapier, namelijk met een erop voorziene gedrukt motief, vertoont het bij voorkeur een gewicht van meer dan 55 gram per vierkante meter, waarbij ongeveer 70 tot ongeveer 90 gram per vierkante meter een goede waarde is voor toepassing in laminaatvloerpanelen en 90 tot 150 gram per vierkante meter een goede waarde is voor toepassing in meubelpanelen. In het geval het papiervel wordt ingezet als slijtlaag, of zogenaamde overlay, boven een decorpapier, vertoont het bij voorkeur een gewicht van minder dan 55 gram per vierkante meter, waarbij ongeveer 20 tot ongeveer 30 gram per vierkante meter een goede waarde is. Bij voorkeur wordt 5 tot 25 gram per vierkante meter van voornoemde harde partikels toegepast op het dragervel. Het spreekt voor zich dat voor de oriëntatie van de harde partikels de technieken kunnen worden toegepast die besproken zijn aan de hand van het tweede aspect van de uitvinding.

Het is duidelijk dat de uitvinding ook betrekking heeft op een laminaatpaneel, meer speciaal een laminaatvloerpaneel, waarbij dit laminaatpaneel minstens een substraat, bijvoorbeeld van MDF of HDF, en een erboven aangebracht decor met een beschermende toplaag of slijtlaag vertoont, met als kenmerk dat het decor en/of de slijtlaag een dragervel omvat met de kenmerken van het vierde aspect.

De huidige uitvinding is geenszins beperkt tot de hierboven beschreven uitvoeringsvormen, doch dergelijke werkwijzen en decoratieve panelen kunnen volgens verschillende varianten worden gerealiseerd zonder buiten het kader van de huidige

BE2018/5009 uitvinding te treden. Het is onder meer duidelijk dat de kenmerken van de uitvinding van eender welk aspect, ook interessant zijn bij andere decoratieve panelen, zoals meubelpanelen, wandpanelen of plafondpanelen. Zo bijvoorbeeld biedt de uitvinding de mogelijkheid tot beter sleetbestendige werkbladen voor keukens, bureaumeubelen, 5 tafels en dergelijke meer, die slechts een dunne fineerlaag als decoratieve laag omvatten.

Alhoewel in het voorgaande praktisch uitsluitend sprake is van houtfïneer, is het evident dat de bovenstaande onafhankelijke aspecten en voorkeurdragende 10 uitvoeringsvormen daarvan ook toepassing vinden bij decoratieve panelen met een dunne toplaag uit een ander materiaal. Zo bijvoorbeeld kan zij toepassing vinden bij decoratieve toplagen uit leder, bamboo, textiel, aluminium, metaal, steenfïneer, plastiekfolies of dergelijke meer.

Claims

Conclusies.

1. - Vloerpaneel met een substraat (8) en een erop aangebrachte decoratieve laag (6) van houtfineer (7) met een dikte (Tl) van 1 millimeter of minder, waarbij voornoemde decoratieve laag (6) op het substraat (8) is aangebracht door middel van een lijmlaag die zich tussen het substraat (8) en de decoratieve laag (6) bevindt, daardoor gekenmerkt dat voomoemde lijmlaag harde partikels (27) omvat met een gemiddelde partikelgrootte die minstens één derde van de dikte (Tl) van het houtfineer (7) bedraagt.
2. - Vloerpaneel volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat het voornoemde substraat (8) aan het oppervlak (25) waar zich de decoratieve laag (6) bevindt een densiteit vertoont van meer dan 900 kilogram per kubieke meter.
3. - Vloerpaneel volgens conclusie 1 of 2, daardoor gekenmerkt dat de voornoemde lijmlaag een laag op basis van thermohardend hars (9) is, bij voorkeur melaminegebaseerd hars.
4. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat het voornoemde substraat (8) een houtvezelplaat is, meer in het bijzonder van het type HDF.
5. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat het voornoemde houtfineer (7) een dikte (Tl) vertoont tussen 0,3 en 1 millimeter, bij voorkeur ongeveer 0,6 millimeter.
6. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat voomoemde decoratieve laag (6) aan het oppervlak transparant of doorschijnend oppervlaktemateriaal (23) vertoont.

BE2018/5009
7. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat het voornoemde houtfïneer (7) minstens gedeeltelijk geïmpregneerd is aan de hand van het voornoemde thermohardend hars (9).
8. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat de voornoemde harde partikels (27) aan de onderzijde van de decoratieve laag het voornoemde houtfïneer (7) binnendringen.
9. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat het materiaal van de voornoemde harde partikels (27) gekozen is uit de lijst van aluminiumoxide, titaniumcarbide, siliciumcarbide en siliciumoxide.
10. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat de voomoemde harde partikels (27) een oriëntatie innemen waarbij hun grootste hoofdtraagheidsas of hoofdas gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak van het paneel (1) is uitgericht.
11. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat de voornoemde laag op basis van thermohardend hars (9) zich ononderbroken onder het volledige houtfïneer (7) uitstrekt.
12. - Vloerpaneel volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat dit vloerpaneel (1) aan minstens twee tegenoverliggende randen (2-3;4-5) voorzien is van koppelmiddelen (10) die toelaten dat twee van dergelijke vloerpanelen (1) aan elkaar kunnen worden gekoppeld in een verticale richting (V) loodrecht op het vlak van de gekoppelde panelen (1) en in een horizontale richting (H) in dit vlak en loodrecht op de betreffende rand (2-3;4-5).
13. - Werkwijze voor het vervaardigen van vloerpanelen, waarbij deze vloerpanelen (1) minstens een substraat (8) en een erop aangebrachte decoratieve laag (6) van houtfïneer (7) vertonen, waarbij de werkwijze minstens volgende stappen omvat:

- de stap van het voorzien van een basisplaat (8A);

BE2018/5009

- de stap van het samenstellen van een stapel (29) die minstens de basisplaat, een lijmlaag, harde partikels en één of meerdere houtfineren (7) omvat;

- de stap van het verpersen van voornoemde stapel (29), waarbij de voornoemde fineren (7) aan de basisplaat (8A) worden gehecht;

daardoor gekenmerkt dat de voornoemde harde partikels (27) een gemiddelde partikelgrootte vertonen die minstens één derde van de dikte (Tl) van het houtfineer (7) bedraagt.
14. - Werkwijze volgens conclusie 13, daardoor gekenmerkt dat de voomoemde harde partikels (27) middels een elektrisch veld worden georiënteerd, waarbij hun grootste hoofdtraagheidsas of hoofdas gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak van het paneel is uitgericht.
15. - Werkwijze volgens conclusie 14, daardoor gekenmerkt dat de voomoemde harde partikels (27) een dielektrische constante bezitten van meer dan 5.
16. - Werkwijze volgens conclusie 13 of 14, daardoor gekenmerkt dat bij het voornoemde oriënteren de betreffende partikels (27) middels een elektrisch veld tegen een drager worden aangebracht.
17. - Werkwijze volgens conclusie 16, waarbij de voomoemde drager minstens de voornoemde basisplaat (8A) of het substraat (8) omvat en/of de voornoemde lijmlaag.
18. - Werkwijze voor het vervaardigen van vloerpanelen, waarbij deze vloerpanelen (1) minstens een substraat (8) en een erop aangebrachte decoratieve laag (6) van houtfineer (7) vertonen, waarbij de werkwijze minstens volgende stappen omvat:

- de stap van het aanbrengen van een ingekleurde pasta of vloeistof minstens aan de achterzijde van één of meerdere houtfineren (7);

- de stap van het voorzien van een basisplaat (8A);

- de stap van het samenstellen van een stapel (29) die minstens de basisplaat, een lijmlaag, harde partikels en voomoemde één of meerdere houtfineren (7) omvat;

BE2018/5009

- de stap van het verpersen van voornoemde stapel (29) waarbij de voornoemde fineren (7) aan de basisplaat (8A) worden gehecht.
19. - Werkwijze volgens één van de conclusies 13 tot 18, daardoor gekenmerkt dat zij 5 wordt aangewend voor het vervaardigen van de vloerpanelen (1) volgens één van de conclusies 1 tot 12.
20. - Dragervel, waarbij dit dragervel impregneerbaar is, of geïmpregneerd is, met melaminegebaseerd hars (9) en voorzien is van harde partikels (27), daardoor

10 gekenmerkt dat voornoemde harde partikels (27) een oriëntatie innemen waarbij hun grootste traagheidshoofdas of hoofdas (37) gemiddeld gezien in hoofdzaak loodrecht op het oppervlak van het dragervel (28) is uitgericht.
21. - Laminaatpaneel, waarbij dit laminaatpaneel minstens een substraat en een erboven 15 aangebracht decor en slijtlaag vertoont, daardoor gekenmerkt dat het decor en/of de slijtlaag een dragervel omvat volgens conclusie 20.