BE1017200A3 - Filmstructuur met hoge zuurstofbarriere eigenschappen en werkwijze voor het vervaardigen van zulke filmstructuur. - Google Patents

Abstract

Filmstructuur daardoor gekenmerkt dat hij bestaat uit minstens vijf lagen, twee buitenste lagen (2) uit een polyolefine, waarop, aan de naar elkaar gerichte zijden, telkens een laag (4) voorzien is die een gasbarrière vormt en waarbij, tussen beide voornoemde gasbarrières (4), een laag (3) van een geschuimde kunststof is voorzien.

Description

Filmstructuur met hoge zuurstofbarrière eigenschappen en werkwijzen voor het vervaardigen van zulke filmstructuur.

De huidige uitvinding betreft een filmstructuur met hoge zuurstofbarrière eigenschappen.

In de verpakkingsindustrie zijn filmstructuren gekend die hoge zuurstofbarrière eigenschappen vertonen.

Zulke filmstructuren worden bijvoorbeeld toegepast voor het lekdicht afsluiten van een flessenhals door middel van een dop, waarbij de filmstructuur in de vorm van een schijfje in de dop aangebracht en bevestigd wordt door middel van een mechanische klemming of eventueel door middel van een kleefmiddel.

Bij het aanbrengen van de dop op de flessenhals wordt deze lekdicht afgesloten doordat het schijfje tegen de flessenhals wordt gedrukt door een draaimoment van een schroefdop of door het duwen van de dop op de flessenhals.

Het is daarbij gekend dat dergelijke filmstructuren, wanneer vervaardigd uit polymeren, een zekere hoeveelheid gas door zullen laten in functie van de dikte van de filmstructuur en van de samenstelling van de filmstructuur.

Bepaalde polymeren zoals bijvoorbeeld Polyamide (PA), ethylvinylalcohol (EVOH) of polyvinylideen chloride (PVDC) zijn gekend om hun uitstekende gasbarrière eigenschappen.

Deze polymeren hebben echter het nadeel dat ze hard en/of bros en/of vochtgevoelig en/of organoleptisch ongunstige eigenschappen kunnen hebben en dus niet compatibel zijn met een aantal producten, wat ze ongeschikt maakt om als basismateriaal en/of contactmateriaal te dienen voor een film in de verpakkingsindustrie.

Aangezien dergelijke filmstructuur een zekere flexibiliteit en elasticiteit en een zeker dikte moet hebben om bij druk elastisch te vervormen en de oneffenheden en hoogte-toleranties van de verschillende delen, met andere woorden de flessenhals en de dop, ten opzichte van elkaar op te kunnen vangen, zijn broze materialen ongeschikt.

Dergelijke structuur mag ook niet kreuken (microkanaaltjes) en moet microkanaaltjes en krasjes op de flessenhals kunnen opvullen bij het aandrukken van de structuur op de flessenhals.

Het is verder bekend dat dergelijke soepele elastische dikke filmstructuren kunnen worden bekomen door middel van het aanwenden van bepaalde soepele veerkrachtige polymeren, zoals gemodificeerde polyolefines zoals bv. Ethylvinyl acetaat (EVA), samengestelde polymeren (compounds) beter bekend als Thermoplastische Elastomeren (TPE) op basis van polyolefines en rubberachtige polymeren, zoals bijvoorbeeld Styreen-ethyléen/butyleen-styreen (SEBS) e.d., alsook door middel van het aanwenden van thermoharders (rubber). De voornoemde structuren zijn typisch solide structuren.

Het is eveneens bekend dat een soepele elastische dikke structuur kan worden bekomen door middel van productieprocessen waarbij kunststof wordt geschuimd en tussen twee lagen wordt aangebracht. De schuimlaag heeft de functie om de structuur soepel, goed indrukbaar en veerkrachtig te maken en de materiaalkost te drukken ten opzichte van vólkern materiaal met eenzelfde dikte. Door te schuimen kunnen ook stijvere, bekende en goedkope polyolefine materialen worden gebruikt, zoals bijvoorbeeld Polyethyleen (PE), polypropyleen (PP), polybuteen (PB), mengsels van dergelijke materialen of co- of terpolymeren van dergelijke materialen.

Dergelijke polyolefine materialen hebben daarenboven excellente vochtbarrière en organoleptische eigenschappen in vergelijking met bijvoorbeeld EVA of dergelijke.

Verder is het bekend om een vólkern filmstructuur van een hoge zuurstofbarrière te voorzien door middel van een coëxtrusie van minstens drie lagen, meer bepaald een eerste laag (A) uit een gemodificeerd polyolefine, zoals bijvoorbeeld Ethyl vinylacetaat (EVA); een tweede laag (B) die bestaat uit een gemodificeerde polyolefine zoals bijvoorbeeld een Polyethyleen co-polymeer of een terpolymeer met een of meerdere functionele groepen zoals bijvoorbeeld Acryl esters en/of maleïc anhydrides en dergelijke, waarbij deze tweede laag een bindlaag is tussen niet-compatible polymeren, zoals polyolefinematerialen en meer polaire kunststoffen, zoals PA, EVOH en dergelijke; en een derde laag (C) die bestaat uit een materiaal dat een uitstekende gasbarrière vormt, zoals bijvoorbeeld EVOH of PA.

De eerste laag (A) is bedoeld als contactlaag met de flessenhals. De derde laag (C) wordt niet snel gebruikt als product contactlaag omdat deze hard en/of bros is, waardoor deze niet goed de flessenhals kan afdichten bij compressie van de schijf. Dergelijke niet symmetrische structuur stelt wel een oriëntatieprobleem bij de assemblage, aangezien elk schijfje in een goede oriëntatie in de dop dient te worden aangebracht.

Verder verliest EVOH zijn zeer hoge zuurstofbarrière eigenschappen in een vochtrijke omgeving.

Om voorgaande reden wordt een hoge gasbarrière filmstructuur met bijvoorbeeld EVOH symmetrisch uitgevoerd, waardoor de laag (A) en (B) worden herhaald in een structuur en de structuur er als volgt uitziet: van binnen naar buiten: (A) (B) (C) (B) (A) , waarbij de structuur een zeker dikte heeft van 0,5 tot 1 mm met een dikte van de gasbarrière laag (C) tussen de om en bij de 100 micrometer.

De hardheid van de totale constructie wordt in dergelijk geval nog niet gecompromitteerd waardoor deze structuur geschikt is als afsluitlaag met hoge zuurstofbarrière eigenschappen in een conventionele dop - flessenhals toepassing.

De barrière verbetering van dergelijke constructie ten opzichte van een monolaag EVA van dezelfde dikte is 400-voudig.

Een voordeel van dergelijke symmetrische structuur bestaat er verder in dat de schijfjes niet georiënteerd hoeven te worden aangeleverd bij assemblage in de dop.

Een verdere verhoging van de zuurstofbarrière door de EVOH-laag dikker te maken, heeft echter nog weinig zin. De EVOH zou de film te stijf maken. Compenseren door de laag (A) dikker te maken, heeft dan ook nog weinig zin omdat de EVOH-laag (C) dan te ver van de flessenhals komt te liggen en de instroom van de zuurstof van buiten naar binnen doorheen de EVA-laag (A) en laag (B) dan alleen maar toeneemt.

Ook de materiaalkost zou enkel maar toenemen voor een marginale verbetering van zuurstofbarrière en afname van functionaliteit.

Verder is EVA geen goede vochtbarrière in vergelijking met PE. Voor eenzelfde dikte is de vochtbarrière van EVA ongeveer 40 keer minder goed. Dit heeft een ongunstig effect op de EVOH, waarvan gekend is dat zijn zuurstofbarrière met een factor 10 te zien verliezen bij hoge relatieve vochtigheid.

Een filmstructuur met een EVA-laag van ~ 300 micrometer, gecombineerd met een EVOH-laag (C) van 100 micrometer levert een zuurstofbarrière van ~ 4.75 cc/m2/dag bij 40°C/90% relatieve vochtigheid. Dit is zeer hoog. Dergelijke constructie is bekend onder de naam Tri-Shield™ van Tekni-Plex.

Echter sommige toepassingen vereisen een nog hogere zuurstofbarrière .

De huidige uitvinding levert een 20- tot 30-voudige verbetering van zuurstofbarrière ten opzichte van de bestaande filmstructuren met een hoge zuurstofbarrière die geschikt zijn als afsluiting voor flessen, waaronder Tri-Shield™.

Andere bekende flexibele filmstructuren in kunststof bestaan hoofdzakelijk uit een schuimlaag die tussen twee buitenste dunne lagen is aangebracht, waarbij, op één van de buitenste dunne lagen een gasbarrière wordt voorzien in de vorm van een meerlagige voorgevormde folie die ondoorlatend, of nagenoeg ondoorlatend, is voor gas, meer bepaald voor lucht of zuurstof.

Zulke meerlagige folie met zuurstofbarrière eigenschappen zijn doorgaans vervaardigd uit een polyethyleen (PE) of polyamidelaag; een bindlaag; een laag met zuurstofbarrière eigenschappen; en opnieuw een bindlaag en een polyethyleen-of polyamidelaag.

De zuurstofbarrièrelaag is bijvoorbeeld een polyvinylideen chloride (PVDC) of een ethylvinyl alcohol (EVOH) laag. De voornoemde dunne meerlagige folies zijn onder andere bekend onder de naam Saranex®. Zo bestaat er een Saranex folie die wordt gebruikt als afsluiting voor flessen, waarbij de folie 50 micron dik is en bestaat uit een PE laag, een bindlaag, een laag van PVDC, een bindlaag en een PE laag. Deze bekende folie vormt een zuurstofbarrière van 8 cc/m2/dag/atmosfeer (ASTM D3985).

Dergelijke type folie kan door middel van, ofwel een hitte laminatieproces, ofwel een droog laminatieproces (dry bond lamination) toegevoegd worden aan de geschuimde structuur.

In voorkomend geval is er wel een verbetering van zuurstofbarrière, maar is de zuurstofbarrière nog steeds niet voldoende om een substantiële verbetering te betekenen ten opzichte van de beste uitvoering van een Tri-Shield™.

Een nadeel is dat de toevoeging van een dergelijke meerlagige voorgevormde folie van het type Saranex of van ander types, door middel van een extra laminatieproces enkel de vorming van een asymmetrische structuur toelaat, aangezien een bijkomende laminatie aan de vrije zijde van de schuimlaag de vervaardiging van de film aanzienlijk complexer en duurder maakt.

Een ander nadeel van de toevoeging van de voornoemde folie is dat de binding van zulke folies aan een schuimlaag of aan een buitenste laag, die doorgaans zijn vervaardigd uit polyolefineketens, mechanisch onvoldoende sterk is, waardoor de verkregen filmstructuren het nadeel vertonen dat de verschillende lagen na verloop van tijd van elkaar los komen, waardoor de filmstructuur zijn luchtondoorlatende eigenschap verliest.

Teneinde het loskomen van de verschillende lagen van de filmstructuur te voorkomen, is het bekend een bindingslaag te voorzien tussen de laag die de zuurstofbarrière vormt en, respectievelijk de buitenste laag en de schuimlaag.

Een nadeel van het voorzien van deze bindingslaag is dat de dikte van de filmstructuur toeneemt en dat de afstand tussen het buitenste oppervlak van de film en de zuurstofbarrière vergroot.

Inderdaad, bij het vergroten van de afstand tussen de zuurstofbarrière en het buitenste oppervlak van de film, vergroot de kans dat lucht doorheen een dwarse zijwand van een stuk film kan migreren, waardoor zulke film weinig geschikt wordt voor toepassingen als het luchtdicht afsluiten van een opening van een container of dergelijke.

De huidige uitvinding heeft tot doel aan één of meer van de voornoemde en andere nadelen een oplossing te bieden.

Hiertoe betreft de uitvinding een filmstructuur die in hoofdzaak bestaat uit minstens vijf lagen, meer bepaald twee buitenste lagen uit een polyolefine, waarop, aan de naar elkaar gerichte zijden, telkens een laag voorzien is die een gasbarrière vormt en waarbij, tussen beide voornoemde gasbarrières, een laag van een geschuimde kunststof is voorzien.

Een voordeel van een filmstructuur volgens de huidige uitvinding is dat hij, enerzijds, weinig complex is van structuur en, anderzijds, een superieure gasbarrière vormt.

Bovendien is de oriëntatie van de film bij het aanbrengen in een dop van een fles niet kritisch, aangezien tegen elk van de buitenste lagen van de filmstructuur een gasbarrière is voorzien.

Nog een voordeel is dat de gasbarrière relatief dicht (bijvoorbeeld minder dan 200 micrometer) bij het buitenoppervlak van de film is gesitueerd, waardoor een gasflux doorheen de dwarse zijranden, bijvoorbeeld tussen een gasbarrière van de film en de rand van een af te dichten opening, tot een minimum wordt beperkt.

Bij voorkeur is de film symmetrisch, waardoor de film in elke oriëntatie, recht of onderste boven, dezelfde gasbarrière eigenschappen vertoont.

Nog bij voorkeur bestaan de buitenste lagen en de schuimlaag uit een mengsel van een polyolefine en een bindmiddel dat toelaat dit polyolefine te binden aan de laag die de gasbarrière vormt.

Deze voorkeurdragende uitvoeringsvorm biedt het voordeel dat het voorzien van een afzonderlijke bindlaag tussen de buitenste laag en de gasbarrière en tussen de gasbarrière en de schuimlaag overbodig wordt, waardoor de afstand tussen het buitenoppervlak van de film en de gasbarrière kan worden beperkt.

De huidige uitvinding heeft eveneens betrekking op een werkwijze voor het vervaardigen van de voornoemde filmstructuur volgens de uitvinding, welke werkwijze in hoofdzaak bestaat uit het vervaardigen van een gelaagde filmstructuur met een laag in een polyolefine en een tweede laag in een kunststof, daardoor gekenmerkt dat de werkwijze minstens bestaat in het mengen van een grondstof voor de laag in polyolefine met bindmiddel dat toelaat het polyolefine te binden aan de voornoemde tweede laag, en het extruderen van het verkregen mengsel.

Nog een voordeel van de huidige uitvinding is dat het vervaardigen van de filmstructuur relatief goedkoop kan worden uitgevoerd ten opzichte van de bestaande filmstructuren met een gasbarrière, aangezien de bindingslaag en de aangrenzende laag in polyolefine samen in één laag worden geëxtrudeerd, zodat bespaard kan worden op minstens één extra extrusie eenheid die typisch de bindlaag moet extruderen.

Verder wordt, door deze werkwijze, er ook bespaard op een ingewikkeldere en duurdere extrusiekop geschikt om meerlagige structuren te extruderen, waarbij de bindlaag telkens moet worden voorzien als een tussenlaag tussen de polyolefinelaag en de barrièrelaag en tussen de barrièrelaag en de schuimlaag.

Met het inzicht de kenmerken van de huidige uitvinding beter aan te tonen, worden hierna, als voorbeeld zonder enig beperkend karakter, een voorkeurdragende werkwijze volgens de uitvinding, alsmede enkele voorkeurdragende uitvoeringsvormen van een filmstructuur volgens de uitvinding beschreven, met verwijzing naar de bijgaande figuren, waarin: figuur 1 een filmstructuur volgens de uitvinding weergeeft; figuur 2 schematisch een werkwijze weergeeft voor het vervaardigen van een filmstructuur volgens de uitvinding; figuren 3 en 4 varianten weergeven van de filmstructuur die is weergegeven in figuur 1.

In figuur 1 is een filmstructuur 1 weergegeven die in hoofdzaak bestaat uit een laag 2 van polyolefine en een schuimlaag 3, waarbij tussen beide voornoemde lagen 2 en 3 een laag 4 is aangebracht die een gasbarrière, bijvoorbeeld een zuurstofbarrière, vormt.

Het voornoemd polyolefine is bij voorkeur in hoofdzaak vervaardigd uit een polyethyleen (PE), aangezien deze kunststof als aanvaardbaar wordt beschouwd voor toepassingen in onder andere de voedingsnijverheid en de farmacie.

Bovendien is PE een uitstekende vochtbarrière die toelaat de gasbarrière 4 te beschermen.

De laag 2 van polyolefine is bedoeld als een buitenste laag die in contact kan treden met de inhoud van een container of dergelijke, die door de filmstructuur 1 wordt gevormd of waarop de filmstructuur 1 is aangebracht als afsluitmiddel.

Volgens de uitvinding is in de voornoemde lagen 2 en 3, bij voorkeur, een hoeveelheid bindmiddel vermengd die een goede binding toelaat van deze laag 2, 3 aan de laag 4 die de gasbarrière vormt en die bij voorkeur is vervaardigd in ethylvinyl alcohol (EVOH).

De hoeveelheid bindmiddel in de lagen 2 en 3 is afhankelijk van de gestelde eisen en afhankelijk van de geschiktheid van het bindmiddel in de betreffende lagen ten opzichte van de eindtoepassing, zijnde het te verpakken product. Ook de bindkracht tussen de lagen 2 en 4 heeft een invloed op de hoeveelheid bindmiddel die dient te worden toegepast.

De hoeveelheid bindmiddel kan tot 100% bedragen, maar wordt zodanig gekozen om zo weinig mogelijk bindmiddel te gebruiken en tegelijk toch aan alle functionele eisen te voldoen.

Een typisch bindmiddel met een lage concentratie aan functionele groepen is typisch begrepen tussen de 5 en 20 massaprocent.

Het bindmiddel behoort bij voorkeur tot de familie van extrudeerbare bindmiddelen op basis van een polyolefine met ingebouwde functionele groepen die de noodzakelijke binding aangaan tussen polyolefines en polaire substraten, zoals EVOH, polyamide (PA) en dergelijke.

Dergelijke extrudeerbare bindmiddelen zijn wel bekend in de polymeerindustrie onder de namen Lotader®, Admer®, Yparex®, Orevac®, enz.

De schuimlaag 3 bestaat bij voorkeur uit een polyolefine zoals, bijvoorbeeld, een polyethyleen met lage dichtheid (LDPE).

De laag 4 die de gasbarrière vormt tenslotte, bestaat bij voorkeur uit een ethylvinyl alcohol (EVOH) co-polymeer dat wordt geëxtrudeerd

De verhouding polyethyleen / vinylalcohol van het co-polymeer en de dikte van de gasbarrière kunnen hierbij gekozen worden in functie van de soepelheid en/of de ondoorlatendheid voor gas van de betreffende laag 4, waarbij geldt dat, hoe groter de voornoemde verhouding gekozen wordt, hoe soepeler de laag 4 en hoe kleiner de ondoorlatendheid voor gas wordt.

Een mengverhouding van bijvoorbeeld 32/68 PE/VOH bij een dikte van 50 micrometer per EVOH-laag levert een zuurstof-barrière van gemiddeld 0.18 cc/m2.dag, bij 40°C, 100% zuurstof en 90% relatieve vochtigheid. Een mengverhouding van bijvoorbeeld 44/56 PE/VOH levert bij een dikte van 50 micrometer per EVOH-laag een zuurstofbarrière van gemiddeld 0.45 cc/m2.dag, bij 40°C, 100% zuurstof en 90% relatieve vochtigheid. Deze constructie levert een soepelere film. Echter een mengvorm van beide EVOH in de vorm van 70 % 32/68 PE/VOH, 30% 44/56 PE/VOH levert een redelijk soepele film met een uitstekende barrière van 0.22 cc cc/m2.dag, bij 40°C, 100% zuurstof en 90% relatieve vochtigheid voor een dikte van 50 micronmeter.

Het is duidelijk dat de dikte en samenstelling van de verschillende lagen 2 tot 4 gekozen kan worden in functie van de vereisten die aan de te vervaardigen filmconstructie 1 gesteld worden.

Door middel van variëren van dikte en type EVOH kan een minder of meer soepele film met welbepaalde barrière-eigenschappen worden ontworpen, geschikt voor de specifieke klanttoepassing.

Als luchtdichte afsluiting voor een flessenopening wordt de buitenste laag 2 bij voorkeur gekozen met een dikte die begrepen is tussen 25 en 300 μπι (micrometer) en meer specifiek tussen 150 en 200 micrometer, terwijl voor de samenstelling van de laag 4 die de gasbarrière vormt, bij voorkeur wordt vertrokken van een EVOH co-polymeer van circa 32 tot 4 8 molprocent polyethyleen of een mengsel van twee EVOH co-polymeren waarbij het mol% van de beide EVOH Copolymeren wordt gekozen tussen circa 32 tot 48 molprocent polyethyleen.

De dikte van de gasbarrière kan eveneens vrij worden gekozen, maar zal in het bovenvermelde geval bij voorkeur begrepen zijn tussen 5 en 100 μιη.

In figuur 2 is schematisch een werkwijze volgens de uitvinding weergegeven voor het vervaardigen van de hierboven beschreven filmstructuur 1.

De voornoemde werkwijze start hierbij met een mengfase, waarbij de verschillende componenten, meer bepaald een polyolefine 5 en een bindmiddel 6 vermengd worden in een gewenste verhouding voor het vervaardigen van een buitenste laag 2, waarbij minstens een EVOH co-polymeer 7 en optioneel een tweede EVOH co-polymeer 8 vermengd worden in een geschikte verhouding voor het vervaardigen van de laag 4 die de gasbarrière vormt en waarbij een polyolefine 9 en een bindmiddel 10 worden vermengd voor het verwezenlijken van de schuimlaag 3.

Na het bereiden van de voornoemde mengsels, worden deze samen geëxtrudeerd in een coëxtrusieproces, ter vorming van de gewenste, in dit geval drie-lagige, filmstructuur 1.

Tijdens het extruderen kan in het mengsel, dat de schuimlaag 3 vormt, stikstofgas (N2) worden geïnjecteerd, teneinde de laag 3 te laten schuimen.

Het laten schuimen van de laag 3 kan uiteraard ook op chemische wijze worden bekomen, bijvoorbeeld door het toevoegen van een hoeveelheid citroenzuur aan het betreffende mengsel.

In de figuren 3 en 4 worden voorkeurdragende varianten weergegeven van een filmstructuur 1 volgens de uitvinding.

in figuur 3 is de weergegeven filmstructuur 1 samengesteld uit vijf lagen, meer bepaald twee buitenste lagen 2 die al dan niet identiek zijn, waarop aan de naar elkaar gerichte zijden telkens een laag 4 voorzien is die een gasbarrière vormt en waarbij tussen de gasbarrières de voornoemde schuimlaag 3 is aangebracht.

Het voordeel van de filmstructuur 1 die is weergegeven in figuur 3 is dat hij aan beide zijden is voorzien van een gasbarrière en bijgevolg niet moet worden georiënteerd voor het toepassen ervan, waardoor, bij het gebruik van zulke filmstructuur als luchtdichte afsluiting voor containers, relatief veel tijd en kosten bespaard kan worden ten opzichte van wanneer de filmstructuur 1 steeds in de goede oriëntatie moet worden gedraaid.

Opgemerkt wordt dat om het voornoemd voordeel optimaal te kunnen uitbuiten, de filmstructuur 1 bij voorkeur symmetrisch wordt uitgevoerd.

In figuur 4 tenslotte, is een tweede variante van de filmstructuur 1 weergegeven, waarbij tussen de voornoemde buitenste lagen 2 en de gasbarrières 4 een zuurstofbindende laag 11 is aangebracht.

Zulke zuurstofbindende laag 11 biedt het bijkomend voordeel dat lucht, die doorheen de gasbarrière komt, door de zuurstofbindende laag 11 wordt gebonden en bijgevolg niet verder doorheen de filmstructuur 1 dringt.

Bovendien zal bij het gebruik van deze variante als luchtdichte afsluiting voor containers, eventuele zuurstof, die bij het afsluiten van de container in deze container terechtkomt, automatisch worden verwijderd door de werking van de zuurstofbindende laag 11.

Het is duidelijk dat de derde variante van de filmstructuur 1 tussen de voornoemde buitenste lagen 2 en de gasbarrières 4 en tussen de gasbarrières 4 en de schuimlaag 3, telkens een bindlaag 12 kan bevatten.

Dit levert een 9-lagen film op die op de conventionele manier in de verschillende lagen is geëxtrudeerd, echter met het voordeel dat het terug een symmetrische structuur betreft die het voordeel biedt dat hij aan beide zijden is voorzien van een gasbarrière en bijgevolg niet moet worden georiënteerd voor het toepassen ervan, waardoor, bij het gebruik van zulke filmstructuur als luchtdichte afsluiting voor containers, relatief veel tijd en kosten bespaard kan worden ten opzichte van wanneer de filmstructuur 1 steeds in de goede oriëntatie moet worden gedraaid.

De huidige uitvinding is geenszins beperkt tot de hierboven beschreven en in de figuren weergegeven uitvoeringsvormen, doch een werkwijze en filmstructuur volgens de uitvinding kunnen volgens verscheidene varianten worden verwezenlijkt zonder buiten het kader van de uitvinding te treden.

Claims (16)

1. Filmstructuur daardoor gekenmerkt dat hij bestaat uit minstens vijf lagen, twee buitenste lagen (2) uit een polyolefine, waarop, aan de naar elkaar gerichte zijden, telkens een laag (4) voorzien is die een gasbarrière vormt en waarbij, tussen beide voornoemde gasbarrières (4), een laag (3) van een geschuimde kunststof is voorzien.

2. Filmstructuur volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat de opeenvolging van de lagen (2, 3, 4) symmetrisch is.

3. Filmstructuur volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat de buitenste lagen (2) bestaan uit een mengsel van een polyolefine en een bindmiddel, dat toelaat dit polyolefine te binden aan de laag (4) die de gasbarrière vormt.

4. Filmstructuur volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat de schuimlaag (3) bestaat uit een mengsel van een polyolefine en een bindmiddel, dat toelaat dit polyolefine te binden aan de laag (4) die de gasbarrière vormt.

5. Filmstructuur volgens één van de voorgaande conclusies, daardoor gekenmerkt dat tussen de verschillende lagen (2, 3, 4) geen afzonderlijke bindlaag wordt voorzien.

6. Filmstructuur volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat tussen de buitenste lagen (2) en de lagen (4) die een gasbarrière vormen een zuurstofbindende laag (11) is aangebracht.

7. Filmstructuur volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat de laag (4) die de gasbarrière vormt, is vervaardigd uit een ethylvinyl alcohol co-polymeer (EVOH).

8. Filmstructuur volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat de voornoemde laag (4), die de gasbarrière vormt, een dikte vertoont die begrepen is tussen 5 en 100 μπι.

9. Werkwijze voor het vervaardigen van een filmstructuur volgens één van de conclusies 1 tot 8, welke werkwijze in hoofdzaak bestaat uit het vervaardigen van een gelaagde filmstructuur met een laag (2) in een polyolefine en een tweede laag (4) in een kunststof, daardoor gekenmerkt dat de werkwijze minstens bestaat in het mengen van een grondstof voor de laag (2, 3) in polyolefine met een bindmiddel dat toelaat het polyolefine te binden aan de voornoemde tweede laag (4), en het extruderen van het verkregen mengsel.

10. Werkwijze volgens conclusie 9, daardoor gekenmerkt dat de polyolefinelaag (3) een schuimlaag is.

11. Werkwijze volgens conclusie 9, daardoor gekenmerkt dat de tweede laag (4) een gasbarrière vormt.

12. Werkwijze volgens conclusie 11, daardoor gekenmerkt dat de gasbarrière (4) is vervaardigd uit minstens een ethylvinyl alcohol co-polymeer (EVOH) of uit een mengsel van meerdere EVOH co-polymeren.

13. Werkwijze volgens conclusie 9, daardoor gekenmerkt dat de laag (2, 3) en de tweede laag (4) samen worden geëxtrudeerd door coëxtrusie.

14. Werkwijze volgens conclusie 9, daardoor gekenmerkt dat het polyolefine een polyethyleen is.

15. Werkwijze volgens conclusie 9, daardoor gekenmerkt dat het bindmiddel een gemodificeerd polyolefine is.

16. Werkwijze volgens conclusie 11, daardoor gekenmerkt dat de gasbarrière een zuurstofbarrière is.