Przedmiotem wynalazku jest sposób i urzadzenie do wytwarzania profilowanych ksztaltowników z co najmniej jednej tasmy materialu, polegajacy na ksztaltowaniu tasmy za pomoca par rolek formujacych w kolejno nastepujacych operacjach ksztaltowania, w którym to tasma materialu w po¬ czatkowej fazie ksztaltowania, zostaje odksztal¬ cona na poszczególnych odcinkach tasmy w fale, aby przez to uzyskac ostre zagiecie krawedzi pod¬ czas ksztaltowania, przy czym dla kilku operacji odksztalcania, ustala sie co najmniej jedna linie bazowania, która pokrywa sie z krawedzia wzdluz¬ na ksztaltownika, a która to linia dzieli tasme materialu na pierwszy i drugi obszar tasmy.Znany jest sposób wytwarzania profilowanego ksztaltownika z polskiego zgloszenia patentowego P163867, w którym za pomoca ciaglego ksztalto¬ wania pojedynczych lub skladanych tasm meta¬ lowych przechodza one miedzy obracajacymi sie parami rolek. W sposobie tym na metalowej tasmie ustala sie linie bazowania, która jest zgodna z podluzna krawedzia gotowego profilowanego ksztaltownika, a nastepnie pierwszy obszar tasmy przebiegajacy od jednej krawedzi zewnetrznej do linii bazowania utrzymuje sie przy kolejno na¬ stepujacych po sobie fazach odksztalcania, pod¬ czas gdy drugi obszar tasmy, siegajacy od drugiej krawedzi zewnetrznej do linii bazowania przegina sie przy kolejnych fazach odksztalcania wokól linii bazowania przeciwko polozeniu wyjsciowe- mu, a odnosna zewnetrzna krawedz wykonuje ruch wahliwy tak, ze wystepujace wzdluz tego brzegu naprezenie rozciagajace zmniejsza sie.W znanym sposobie faliste odksztalcenia po¬ wiekszaja sie, az ich linie obwodowe poprzeczne do metalowej tasmy staja sie dluzsze od linii obwodowych zaprofilowan wzdluznych przewidzia¬ nych dla odpowiedniego obszaru, przy wykorzy¬ staniu nadmiaru szerokosci uzyskanej przez sfa¬ lowanie tasmy. Przy ksztaltowaniu za pomoca rolek wystepuje trudnosc polegajaca na tym, ze konieczne jest, aby wymagane odksztalcenie tasmy materialu, lub tasmy metalowej przeprowadzac w duzej ilosci pojedynczych nastepujacych po sobie operacji, poniewaz jak to z doswiadczenia wiadomo, miedzy kolejno nastepujacymi fazami dopuszczalne jest tylko stosunkowo niewielkie od¬ ksztalcenie tasmy, gdyz w przeciwnym przypadku naprezenia rozciagajace, wystepujace wzdluz kra¬ wedzi zewnetrznych tasmy metalowej, przekrocza granice elastycznosci materialu tasmy i wtedy wystapia trwale odksztalcenia lub pekniecia po¬ przeczne tasmy metalowej, co naturalnie jest nie¬ dopuszczalne.W nastepstwie tej ogólnie znanej wlasciwosci procesu ksztaltowania za pomoca rolek, urzadze¬ nia do takiego ksztaltowania w sposób ciagly pro¬ filowanych ksztaltowników posiadaja bardzo duza liczbe par rolek ksztaltujacych umieszczonych ko- 93 37693 376 lejno za soba i wskutek tego urzadzenia takie maja duza dlugosc.Do wytwarzania skomplikowanych profilowa¬ nych ksztaltowników znane sa przykladowo tego rodzaju' maszyny z 20—30 kolejno za soba umiesz- 5 czonymi parami rolek ksztaltujacych.Wedlug znanego w/w zgloszenia patentowego naprezenia rozciagajace w zewnetrznej krawedzi tasmy metalowej moga byc wtedy zmniejszone, gdy przed rozpoczeciem operacji ksztaltowania 10 ustalona zostanie na tasmie linia bazowania i od¬ cinek tasmy miedzy linia bazowania a krawedzia zewnetrzna obciazona naprezeniami rozciagajacy¬ mi zostaje odgiety, podczas gdy odcinek tasmy miedzy druga nieobciazona krawedzia zewnetrzna 15 i linja bazowania nie zostaje odchylony od swego |oipsenia .wyjsciowego.Okazalo sie, ze pomysl odgiecia odcinków tasmy wzdluz obracanej linii bazowania stworzyl dalsze mozliwosci, których rezultatem jest mozliwosc 2o udoskonalenia sposobu wytwarzania, którego za¬ stosowanie dalo zaskakujace zmniejszenie napre¬ zen rozciagajacych, powstajacych na zewnetrznej krawedzi tasmy, podczas jej profilowania.Celem wynalazku jest zmniejszenie naprezen 25 wewnetrznych podczas ksztaltowania wyzej opi¬ sanym sposobem, w którym co najmniej w kilku fazach ksztaltowania pierwszy obszar wyginany jest wokól linii bazowania w jednym kierunku giecia, i, ze równoczesnie drugi obszar tasmy zo- 30 staje odginany wokól linii bazowania w kierunku przeciwnym w stosunku do pierwszego obszaru tasmy, w celu zmniejszenia naprezen rozciaga¬ jacych w jednej z obu zewnetrznych krawedzi tasmy, kosztem podwyzszenia naprezen rozciaga- 35 jacych w drugiej krawedzi zewnetrznej.Cel ten osiagniety zostal przez to, ze co naj¬ mniej w kilku fazach ksztaltowania, pierwszy obszar tasmy wygina sie wokól linii bazowania, w jedny mkierunku obrotu i ze równoczesnie *o drugi obszar tasmy odgina sie wokól linii bazo¬ wania w kierunku przeciwnym od pierwszego obszaru tasmy, w celu zmniejszenia naprezen wewnetrznych w jednej z obu zewnetrznych kra¬ wedzi tasmy, kosztem podwyzszenia naprezen we- 45 wnetrznych w drugiej krawedzi.Natomiast urzadzenie do wytwarzania profilo¬ wanego ksztaltownika charakteryzuje sie tym, ze pary walców przeznaczone do zginania obszarów tasmy wzgledem linii bazowania ustawione sa 50 jedne za drugimi wzdluz linii bazowania i ze szczeliny miedzy wspólpracujacymi walcami, przez które przechodza odcinki tasmy sa w tych szczeli¬ nach wyginane w obie strony wokól linii bazo¬ wania i sa tak uksztaltowane, ze katy miedzy 55 obszarami tasmy, a poczatkowym polozeniem pla¬ szczyzny tasmy materiaju nastepuja co najmniej na kilku kolejno nastepujacych po sobie parach walców i wzrastaja przy kazdej parze walców, patrzac w kierunku ruchu tasmy. 60 Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przy¬ kladach wykonania na zalaczonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fazy wytwarzania pro¬ stokatnego katownika z plaskiej tasmy metalowej wedlug znanego dotychczas sposobu, fig. 2 — fazy 65 wytwarzania katownika z plaskiej tasmy meta¬ lowej jak na fig. 1, sposobem wedlug wynalazku,, lecz ze zmniejszonymi naprezeniami wewnetrzny¬ mi, fig. 3 — schemat kolejnych faz odksztalcania tasmy metalowej przy wytwarzaniu skompliko¬ wanego ksztaltownika, fig. 4 — przekrój poprzecz¬ ny ksztaltownika wytworzonego wedlug fig. 3, fig. 5 i 6 — przekrój poprzeczny przez dwie ko¬ lejne pary walców urzadzenia do rolkowego wy¬ twarzania ksztaltowników sposobem wedlug wy¬ nalazku w miejscach ksztaltowania K i L wedlug fig. 3.Wyjasnic nalezy nieuniknione wystepowanie na¬ prezen wewnetrznych na zewnetrznej krawedzi tasmy metalowej przy ksztaltowaniu plaskiej tas¬ my metalowej za pomoca rolek, które przedsta¬ wione jest schematycznie na fig. 1. Uwidoczniona tu plaska tasma metalowa 100 ma byc odksztal¬ cona w prostokatny katownik 101 o dwóch rów¬ nych ramionach. Przy ruchu tasmy metalowej 10& w kierunku strzalki 102 od miejsca P do miej¬ sca Q, pozostaje niezmieniony odcinek 98 tasmy metalowej 100 znajdujacy sie na lewo od linii bazowania 103, jezeli patrzy sie w kierunku ru¬ chu, poniewaz górne ramie katownika 101 pozo¬ staje w tym samym polozeniu, jak odpowiedni obszar tasmy metalowej 100. Natomiast obszar 99 tasmy metalowej 100, znajdujacy sie na prawo od linii bazowania 103, jezeli patrzy sie w kie¬ runku ruchu 102, wykonuje ruch odginania ze swojego pierwotnego poziomego polozenia w po¬ lozenie prostopadle, skierowanego w dól ramienia katownika 101. Punkt 104 przesuwa sie przy tym po prawej zewnetrznej krawedzi tasmy metalo¬ wej 100, wzdluz linii c az do miejsca 105 katowV nika 101. W porównaniu z dlugoscia b miedzy miejscami P i Q, linia c posiada wieksza dlugosc, z czego wynika, ze prawa zewnetrzna krawedz 97 tasmy metalowej 100 musi sie rozciagnac w kie¬ runku wzdluznym i tym samym znajduje sie pod dzialaniem odpowiednich naprezen wewnetrznych.Na fig. 1 jest okreslona róznica dlugosci mie¬ dzy linia c laczaca punkty 104 i 105 z jednej strony, a odlegloscia b miejsc p i q z drugiej stro¬ ny, poniewaz linia c jest przeciwprostokatna trójkata prostokatnego o przyprostokatnych d i c.Przyprostokatna c jest równiez przeciwprostokatna pokazanego trójkata prostokatnego o obydwóch przyprostokatnych równych polowie dlugosci a, je¬ zeli a oznacza szerokosc tasmy metalowej 100.Przykladowo róznica dlugosci miedzy liniami c i b przy ksztaltowaniu tasmy metalowej 100 o sze¬ rokosci a = 10 cm w zaleznosci od odleglosci b„ podana jest w nastepujacej tabeli: Odleglosc b Róznica dlugosci b — c 50 cm 4,95 mm lub okolo 1% 100 cm 2,49 mm lub okolo 0,25% 200 cm 1,25 mm lub okolo 0,07% 300 cm 0,84 mm lub okolo 0,03% Jest oczywiste, ze przykladowo tasma aluminio¬ wa o szerokosci 10 cm na dlugosci 50 cm, w zad¬ nym przypadku nie moze byc .wydluzona o 1% wiec o 5 mm, bez powstania pekniec i trwalych wydluzen. A wiec przy odksztalceniu wedlug sche¬ matu na fig. 1, odleglosc b miedzy miejscami P93 376 i Q musi byc tak zwiekszona, az wydluzenie ze¬ wnetrznej krawedzi 97 prawego odcinka 99 tasmy metalowej 100 osiagnie wartosc, która nie prze¬ kracza granicy elastycznosci danego materialu tas¬ my. Na przyklad przy odleglosci miejsc P i Q = 5 = 300 cm, konieczne wtedy wydluzenie okolo 0,03% powinno byc dopuszczalne przy wlasciwym mate¬ riale tasmy. Stosowane do tego urzadzenie ksztal¬ tujace sluzace do wytwarzania katowników 101 ,wedlug fig. 3, musi posiadac odpowiednia dlugosc 10 i miedzy miejscami P i Q odpowiednia ilosc par rolek ksztaltujacych.Wedlug opisywanego sposobu w przedstawionym na fig. 1 przykladzie moze byc polepszone ksztal¬ towanie tasmy metalowej 100 w katownik 101 15 w ten sposób, ze — jak to schematycznie przed¬ stawiono na fig. 2 — przy odksztalceniu tasmy metalowej 100 od miejsca P do miejsca Q, wokól ustalonej linii bazowania 103 obszar tasmy 99 po¬ lozony na prawo od linii bazowania 103 zostaje 2o odgiety w jednym kierunku, jak tez równoczesnie obszar tasmy 98 polozony na lewo od linii bazo¬ wania 103 zostaje odgiety w kierunku przeciwnym do obszaru 99. Punkt 104 na zewnetrznej krawe¬ dzi 97 prawego obszaru tasmy 99 przesuwa sie 25 wzdluz linii f, az do punktu 105 i ta linia f wy¬ kazuje mniejsza róznice dlugosci od odleglosci b miedzy miejscami P i Q, niz linia c pokazana na fig. 1, poniewaz odpowiednie ramie katownika 101 nie wykonuje obrotu o 90° a tylko o 45°. 30 Zmniejszenie róznicy dlugosci powinno wynosic okolo 50%, co w rezultacie daje odpowiednie zmniejszenie naprezen wewnetrznych wzdluz kra¬ wedzi zewnetrznej 97 prawego obszaru 99 tasmy metalowej 100. Naturalnie, w przeciwienstwie do ksztaltowania wedlug fig. 1, lewy obszar 98 tasmy metalowej 100 nie pozostaje wiecej w swym pier¬ wotnym polozeniu, lecz wykonuje ruch zaginania w kierunku przeciwnym do ruchu zaginania pra¬ wego obszaru 99 tak, ze krawedz zewnetrzna 96 *Q przebiega wzdluz linii g na fig. 4. Tym samym teraz takze krawedz zewnetrzna 96 doznaje ta¬ kiego samego wydluzenia jak zewnetrzna krawedz 97 prawego obszaru tasmy i wystepuja w niej odpowiednie naprezenia wewnetrzne. 45 Zastosowanie opisywanego sposobu, w okreslo¬ nej fazie ksztaltowania daje wiec zmniejszone na¬ prezenia wewnetrzne rozprezajace tasme, wyste¬ pujace na zewnetrznej krawedzi odpowiedniego obszaru tasmy, wykonywanego zaginania, przy 50 czym czesc naprezen wewnetrznych zostaje teraz przeniesiona na zewnetrzna krawedz drugiego obszaru tasmy, który ksztaltowany poprzednim sposobem byl zupelnie nieobciazony. To maksy¬ malne zmniejszenie wystepujacych naprezen we- 55 wnetrznych przez podzielenie na dwie krawedzie zewnetrzne obu obszarów tasmy metalowej umoz¬ liwia, ze gdy zastosowana jest tasma metalowa 0 okreslonych wlasnosciach mechanicznych, to od¬ leglosc miedzy miejscami P i Q moze zostac 60 zmniejszona, a wiec mozna tez zmniejszyc liczbe koniecznych faz ksztaltowania.Do wytwarzania w sposób. ciagly profilowanych ksztaltowników o przekroju zamknietym z co naj¬ mniej jednej tasmy metalowej, korzystne jest ^ stosowanie technologii wedlug opisywanego spo¬ sobu, do kazdej kolejnej operacji ksztaltowania.Jak uczy. doswiadczenie, mozna w ten sposób osiagnac zdecydowanie zmniejszenie calkowitej niezbednej liczby kolejnych operacji ksztaltuja¬ cych.Zastosowanie sposobu wytwarzania profilowa¬ nych ksztaltowników wedlug wynalazku jest przed¬ stawione na fig. 3 na przykladzie wykonania pro¬ filowanego ksztaltownika z tasmy metalowej 10.Profilowany ksztaltownik posiada dwie sciany boczne 15 i 20, mostek dwuscienny 19, wzdluzny rowek 17 w scianie bocznej 15, i dwie krawedzie wzdluzne 14 wzglednie 21 przy sciankach bocz¬ nych 15 wzglednie 20. Przebieg stopniowego ksztal¬ towania tasmy metalowej 10 w profilowany ksztal¬ townik, którego przekrój pokazany jest na fig. 4, przedstawiony jest na fig. 3 przez wkreslenie linia osiowa kolejno po sobie nastepujacych przekro¬ jów A, B, C ... M, N, O. Fazy ksztaltowania sa opisane jedynie z punktu widzenia zastosowania przepisów sposobu wytwarzania ksztaltowników wedlug wynalazku.Przed rozpoczeciem ksztaltowania, w poczatko¬ wym polozeniu poziomym A tasmy 10, zostaje ustalona linia bazowania 11, która jest zgodna z wyrazna krawedzia wzdluzna profilowanego ksztaltownika wedlug fig. 4. Linia bazowania dzieli tasme na pierwszy obszar tasmy 11—12 miedzy linia bazowania 11 i krawedzia zewnetrzna 12, oraz drugi obszar tasmy 11—13 miedzy linia bazowania 11 i druga krawedzia zewnetrzna 13.-W pierwszych fazach ksztaltowania wykonuje sie odcinkowo na tasmie faliste odksztalcenia, któ¬ rych linie obwodowe sa dluzsze od linii obwodo¬ wej profilowanego ksztaltu tego odcinka az do ostatecznego wyprofilowania.Ruch odginania drugiego obszaru tasmy 11—13 w polozenie koncowe O powoduje powstawanie na krawedzi zewnetrznej 13 — przy przechodzeniu z polozenia A do polozenia O — duzych naprezen wewnetrznych, które normalnie spowodowaloby uszkodzenie krawedzi zewnetrznej 13. Dzieki za¬ stosowaniu sposobu wedlug wynalazku udalo sie Jednak czesc naprezen wewnetrznych przeniesc na druga nieobciazona krawedz zewnetrzna 12. Na fig. 3 pokazane jest, ze w przekroju D powstaje krawedz 11, która sluzy jako linia bazowania dla kilku operacji odksztalcajacych az do przekroju I.Po przejsciu przez przekrój C, odcinek tasmy 11'—13 miedzy linia bazowania 11' a krawedzia zewnetrzna 13, poddany jest znacznemu przegi¬ naniu w dól w przekroju H. Aby nie dopuscic do powstawania bardzo duzych naprezen wewne¬ trznych na krawedzi zewnetrznej 13 — stosujac sposób wedlug wynalazku — wygina sie obszar tasmy 11*—12 miedzy linia bazowania 11* a kra¬ wedzia zewnetrzna 12 w kierunku przeciwnym do obszaru tasmy 11*—13 tak, ze przyjmuje on polozenie pokazane w przekroju H bardziej od¬ giete w porównaniu z przekrojem C.W nastepnej operacji odksztalcajacej, w prze¬ kroju I, obszar tasmy 11*—12 zostaje z powrotem odgiety w polozenie poczatkowe. Na fig. 3 jest widoczne, ze krawedz zewnetrzna 12 w zakresie93 376 przekrojów C do I zostaje wydluzona w nastep¬ stwie dzialania naprezen rozciagajacych. Jak to w poprzednim przykladzie wykonania zostalo wy¬ kazane wartosc tego naprezenia rozciagajacego od¬ powiada w przyblizeniu wartosci o jaka zmniej¬ szy sie naprezenie rozciagajace w obciazonej kra¬ wedzi zewnetrznej 13, po przejsciu fazy odksztal¬ cania od C do H.Operacje odksztalcania w przekrojach od K do M wykonane sa przy wyginaniu drugiego odcinka tasmy 1T—13 wokól linii bazowania 11, co zwia¬ zane jest ze zwiekszonymi naprezeniami wewne¬ trznymi wystepujacymi zarówno na krawedzi 11* jak tez na krawedzi zewnetrznej 13. W celu zmniejszenia tych naprezen wewnetrznych odgina sie pierwszy obszar tasmy 11—12 w przeciwnym kierunku. To wyginanie w przeciwnych kierun¬ kach dokonywane jest szczególnie przy przecho¬ dzeniu z przekrojów K do L powoduje wybrzu¬ szenie krawedzi 12 miedzy przekrojami K i M.Wydluzenie jej odpowiada znów wartosci przy¬ jetego naprezenia wewnetrznego.W przykladach wykonania przytoczonych w ni¬ niejszym opisie wynalazku stosowany byl sposób profilowania tasmy metalowej, chociaz oczywiscie profilowana moze byc wedlug niego kazda tasma dowolnego materialu, nadajacego sie do wytwa¬ rzania ksztaltowników. Sposób ten korzystny do zastosowania przy wytwarzaniu ksztaltowników o zamknietych profilach podanych w patencie glównym. Przykladowo, nadaja sie do wytwarza¬ nia profilowane ksztaltowniki o zamknietym pro¬ filu wewnatrz pustym, które skladaja sie jedynie z jednej tasmy wzglednie z jednego ksztaltow¬ nika, którego obie krawedzie zewnetrzne sa ze soba polaczone szwem wzdluznym. Dalej sposób ten moze byc zastosowany równiez do profilo¬ wania dwóch tasm materialu, które po jego ukon¬ czeniu zostaja zlaczone w ksztaltownik o zamk¬ nietym profilu. Moze on tcz skladac sie z róznych materialów.Na fig. 5 i 6 pokazano po jednym przekroju przez dwie kolejne pary walców urzadzenia do rolkowego profilowania ksztaltowników, w miej¬ scach przekrojów K i L. W celu uwidocznienia szczeliny miedzy wspólpracujacymi walcami wy¬ rysowany zostal miedzy nimi przekrój przecho¬ dzacej przez szczeline tasmy metalowej. Pary walców na fig. 5 i 6 sa tak wzajemnie ustawione, ze linia wiodaca 11' przebiega równolegle do kie¬ runku ruchu tasmy metalowej. W poprzednich operacjach odksztalcajacych pierwszy i drugi od¬ cinek tasmy 11—12 wzglednie 11—13 z obu stron linii bazowania 11 otrzymuje ksztalt uwidoczniony na fig. 5, odpowiadajacy profilowi przekroju K na fig. 3. Pierwszy odcinek tasmy 11—12 jest juz wygiety o kat 110. Szczeliny, które sluza do wy¬ ginania pierwszego obszaru przebiegaja miedzy walcami 117, 118, 119, pochylenie ich w stosunku do poziomu ksztaltuje kat 110 odgiecia pierwszego obszaru tasmy.Odksztalcenie pierwszego obszaru tasmy o prze¬ kroju profilu w miejscu L wedlug fig. 6, w któ¬ rym znajduje sie nastepny komplet walców, uzy¬ skiwane jest przez usytuowanie szczeliny miedzy walcami 118, 117, 119 w polozeniu bardziej na¬ chylonym odpowiednio do wiekszego kata 112.Scianka boczna 20 drugiego obszaru tasmy, która ma byc jeszcze wyginana, znajduje sie w szczeli- nie 114 miedzy bocznymi scianami walców 120, 121 i jest juz odgieta od polozenia poczatkowego o kat 111. Szczeliny wystepujace w komplecie walców przedstawionym na fig. 6 powoduja odginanie w góre mostka dwusciennego 19 drugiego obszaru l0 tasmy, w nastepstwie czego scianka boczna 20 zostaje odchylona w szczelinie 114' o kat 113 w stosunku do polozenia poczatkowego. Szczeliny w kolejnych kompletach walców sa uksztaltowane w taki sposób, ze w kolejno nastepujacych po sobie kompletach walców patrzac w kierunku ru¬ chu tasmy nastepuje wzrost kata nachylenia ob¬ szaru tasmy w stosunku do poczatkowego polo¬ zenia tasmy metalowej.Ogólnie biorac, w urzadzeniu do ksztaltowania, które pracuie wedlug opisywanego sposobu, musi byc przede wszystkim ustalona linia bazowania co najmniej dla kilku kolejnych par walców, przebiegajaca równolegle do kierunku ruchu prze¬ suwania tasmy materialu. Ta linia bazowania nie musi dla wszystkich par walców przebiegac w tym samym miejscu. Dalej mozna ustalic równoczesnie wieksza ilosc linii bazowania. Pojedyncze pary walców sa zwykle tak uksztaltowane, ze pomiedzy kazdymi dwoma wspólpracujacymi walcami utwo- rzona jest szczelina, przez która przesuwa sie tasma materialu. Te szczeliny, które przeznaczone sa do przechodzenia przez nie obszarów tasmy materialu, które maja w nich byc wyginane, mu¬ sza byc tak uksztaltowane, aby przechodzace obszary tasmy zostaly w nich odgiete w obie strony ustalonej linii bazowania o okreslony kat w stosunku do polozenia poczatkowego tasmy ma¬ terialu.Dalej, te szczeliny musza na co najmniej kilku 40 parach walców, zostac tak uksztaltowane, ze pa¬ trzac w kierunku ruchu przesuwania tasmy, para walców poprzedzajacych ma wiekszy kat, niz para walców po nich nastepujacych. Celowo, ten przy¬ rost kata miedzy wyginanymi obszarami a polo- 45 zeniem wyjsciowym tasmy, w kierunku jej ruchu powinien byc uwzgledniony we wszystkich kolej¬ nych parach walców, aby konieczna liczba par walców mogla byc w jak najwiekszym stopniu zmniejszona. Moga wystapic przypadki, w któ- 50 rych przewidziane ksztaltowanie tasmy materialu nie stwarza koniecznosci zastosowania wspomnia¬ nej wyzej metody we wszystkich miejscach, gdzie znajduja sie komplety walców odksztalcajacych. 56 PL