Sposób wytwarzania nowych pochodnych N,N' -dwuacylohydrazyny Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarza¬ nia nowych pochodnych N,N'-dwuacylohydrazy- ny o dzialaniu tuberkulostatycznym.Jak wiadomo, niektóre hydrazydy, jak na przy¬ klad hydrazyd kwasu nikotynowego, posiadaja ko¬ rzystne dzialanie tuberkulostatyczne. Znane jest takze od dluzszego czasu bakteriostatyczne dziala¬ nie kwasu aminohydroksyoctowego (C.B. Favour, Bakteriol. 55, 1 (1948), lecz dzialanie to zbadano blizej dopiero wówczas, gdy stwierdzono, ze cyklo- seryna (D-4-3-izoksazolidynon), zawierajaca grupe aminohydroksylowa wchodzaca w sklad zamkniete¬ go pierscienia, gra wazna role w leczeniu gruzli¬ cy ludzi (porównaj: F.A. Kuel i wspólpracownicy, J. Am. Chem. Soc. 77, 2344 (1955); P.H. Hidy i wspólpracownicy, J. Am. Chem. Soc. 77, 2346 (1955). Pózniej opisano, takze inne pochodne amino- hydroksylowe (McHale i wspólpracownicy, J. Chem.Soc. 1960, 225; P. Mamalis i wspólpracownicy, J. Chem. Soc. 1960, 229; E. Test i wspólpracowni¬ cy, Helv. Chim. Acts 46, 766 (1963); P. Mamalis i wspólpracownicy, J. Med. Chem. 6, 684 (1965); V.Markova i wspólpracownicy, Chim. Farm. Zh. 3. 13 (1969) i sposród tych zwiazków niektóre zbada¬ no takze pod wzgledem ich dzialania bakteriosta- tycznego (porównaj S.A. Price i wspólpracownicy, Brit. J. Pharm. 15, 243 (1960), lecz dotychczas nie stwierdzono, aby zwiazki takie dzialaly wystarcza¬ jaco skutecznie przeciwko Mycobacterium tuber- culosis. 20 30 Niespodziewanie stwierdzono, ze nie opisane do¬ tychczas w literaturze, proste pochodne N,N'-dwu- acylohydrazyny o ogólnym wzorze 1, w którym X oznacza atom wodoru lub reszte acylowa, R ozna¬ cza atom wodoru albo rodnik alkilowy, aralkilo- wy lub arylowy, który ewentualnie moze byc pod¬ stawiony, a Ac oznacza reszte acylowa kwasu kar- boksylowego alifatycznego, aromatycznego, arali- fatycznego albo heterocyklicznego, jak równiez so¬ le addycyjne tych zwiazków z kwasami, nadaja¬ cymi sie pod wzgledem leczniczym i ewentualnie ich optycznie aktywne izomery, posiadaja bardzo korzystne dzialanie tuberkulostatyczne.Nowe zwiazki o wzorze 1 zawieraja jako pod¬ stawnik X najczesciej atom wodoru, ale podsta¬ wnikiem tym moze byc takze reszta acylowa, w sklad której moze ewentualnie wchodzic takze gru¬ pa zdatna do tworzenia soli. Gdy w zwiazkach tych podstawnikiem R jest atom wodoru, wówczas sa one pochodnymi hydrazydu kwasu aminohydro¬ ksyoctowego, natomiast gdy podstawnik R jest in¬ ny niz wodór, wtedy nowe zwiazki sa pochodny¬ mi hydrazydu kwasu a-aminohydroksykarboksy- lowego, mogacymi wystepowac w postaci optycz¬ nie czynnych izomerów. Grupa Ac jest przede wszystkim grupa acylowa heterocyklicznego kwa¬ su karboksylowego, na przyklad kwasu izonikoty¬ nowego, jak równiez grupa acylowa aminokwasu alifatycznego lub kwasu aminoarylokarboksylowe- go. 8265282652 Zwiazki o ogólnym wzorze 1 wytwarza si? we¬ dlug wynalazku w ten sposób, ze pochodne kwa¬ su a-aminohydroksykarboksylowego o ogólnym wzorze 2, w którym A oznacza reszte acylowalub, w przypadku gdy w wytwarzanym produkcie pod¬ stawnikiem X ma byc atom wodoru, oznacza gru¬ pe ochronna przeznaczona do przejsciowej ochro¬ ny grupy aminowej, korzystnie grupe benzylohy- droksykarbonylowa lub III-rzed. butylohydroksy- karbonylowa, B oznacza grupe wodorotlenowa lub grupe nadajaca sie do zaktywizowania grupy kar¬ boksylowej, korzystnie grupe pieciochlorofenoksy- lowa, a takze atom chlorowca lub grupe N3, a R ma wyzej podane znaczenie, poddaje sie reakcji z hydrazydami o ogólnym wzorze 3, w którym Ac ma wyzej podane znaczenie.W wyniku powyzszej reakcji otrzymuje sie bez¬ posrednia, zwiazki o ogólnym wzorze 4, w którym A, R i Ac maja wyzej podane znaczenie. Jezeli w otrzymanych zwiazkach grupa Ac nie jest idenr tyczna z zadanym podstawnikiem X w produkcie koncowym, wówczas przeksztalca sie te zwiazki w odpowiedni zwiazek o ogólnym wzorze 1 przez odszczepienie grupy ochronnej A, wykonane zna¬ nym sposobem lub w nadajaca sie do celów lecz¬ niczych sól addycyjna kwasu.¦¦-Otrzymane w ten sposób zwiazki o ogólnym wzorze 1, w których jako podstawnik X wystepu¬ je atom wodoru, mozna w razie potrzeby acylo- wac w znany sposób, w celu wprowadzenia gru¬ py acylowej X, zadanej w produkcie koncowym.Takie pochodne acylowe mozna jednak otrzymac od razu stosujac zwiazki wyjsciowe o ogólnym wzorze 2, które zamiast podstawnika A zawiera¬ ja juz zadana grupe acylowa X.Jezeli substancje wyjsciowe o ogólnym wzorze 3 zawieraja takie grupy acylowe Ac, w których wystepuja równiez grupy wymagajace ochrony, na przyklad grupy aminowe, wówczas korzystne jest przejsciowe zabezpieczanie tych grup za pomoca takich samych grup ochronnych A, jakie zasto¬ sowano do przejsciowej ochrony grupy aminohy- droksylowej, aby w ten sposób umozliwic równo¬ czesne odszczepianie wszystkich grup ochronnych jednym sposobem.Jezeli jako substancje wyjsciowe stosuje sie optycznie czynne zwiazki o ogólnym wzorze 2, wówczas jako produkty reakcji otrzymuje sie od¬ powiednie optycznie czynne produkty o ogólnym wzorze 4 lub 1. Natomiast w przypadku uzycia optycznie nieczynnych substancji wyjsciowych, otrzymuje sie substancje koncowe o ogólnym wzo¬ rze 1 lub 4, które w razie wystepowania w nich niesymetrycznych atomów wegla, mozna w znany sposób rozlozyc na antypody optyczne.Reakcje substancji wyjsciowych o ogólnym wzo¬ rze 2 ze zwiazkami o ogólnym wzorze 3 mozna przeprowadzac w temperaturze pokojowej i w sro¬ dowisku rozpuszczalników organicznych, korzy¬ stnie dwumetyloformamidu. Mieszanine poreakcyj¬ na poddaje sie dalszej obróbce w znany sposób przez odparowanie rozpuszczalnika i przekrystali- zowanie pozostalosci, otrzymujac w ten sposób pro¬ dukt reakcji o ogólnym wzorze 4. Zaleznie od ro¬ dzaju grup ochronnych, zawartych w otrzymanym zwiazku, dziala sie na ten zwiazek irózt!worem ,bro4 mowodoru w lodowatym - kwasie octowym lub roz¬ tworem chlorowodoru w octanie etylu, prz$ czym grupy ochronne ulegaja odszczepieniu i równoczes- 5 nie tworzy sie odpowiednia sól zadanego produktu koncowego o wzorze 1. Poniewaz sole te sa nieroz¬ puszczalne w eterze, wiec mozna je latwo wytra¬ cac z roztworu poreakcyjnego przez dodanie eteru.Do przejsciowej ochrony grupy aminowej w po¬ lo chodnych kwasu anaminohydroksykarboksylowego stanowiacych produkty wyjsciowe, stosuje sie we¬ dlug szczególnie korzystniej odmiany sposobu grupe III-rzed. butylohydroksykarbonylowa lub grupe benzylohydroksykarbonylowa, a grupe karboksylo- !5 wa aktywuje sie przez przeksztalcenie jej w ester pieciochlorofenylowy. Produkty posrednie o ogól¬ nym wzorze 4 mozna w ten sposób otrzymywac z bardzo dobra wydajnoscia. Jezeli w tym produkcie posrednim grupa acylowa Ac 'zawiera ugrupowanie 20 zasadowe, to znaczy gdy na przyklad jako Ae wy¬ stepuje grupa izo-nikotynoilowa, wówczas w wyni¬ ku reakcji powstaje pieciochlorofenolan produktu posredniego o ogólnym wzorze 4. Poniewaz ten pieciochlorofenolan jest sola trwala- i dajaca sie 25 latwo wyodrebnic, ulatwia to znacznie oddzielanie i oczyszczanie tego produktu posredniego.Z produktu posredniego o ogólnym wzorze 4 moz* na otrzymac w znany sposób, przez dzialanie kwa¬ sem, produkt koncowy o wzorze 1. Ten produkt 30 koncowy otrzymuje sie jako sól lub w postaci wol¬ nej zasady, zaleznie od warunków w jakich pro¬ wadzono reakcje. Z soli mozna zreszta wydzielac w znany sposób zasady, a wolne zasady mozna równiez w znany sposób, na drodze reakcji zna- 35 dajacymi sie pod wzgledem farmaceutycznym kwa¬ sami, przeksztalcac w odpowiednie sole addycyjne.Nowe zwiazki o wzorze ogólnym 1, otrzymana sposobem wedlug wynalazku, hamuja w znacznym stopniu in vitro rozwój szczepu Mycobacterium tu- 40 berculosis H37RV, jak równiez rozwój szczepów tego organizmu, odpornych na dzialanie hydrazydu kwa¬ su izonikotynowego, kwasu p-aminosalicylowego oraz streptomycyny. Rozmiar tego hamowania jest szczególnie uderzajacy na przyklad w przypadku 45 nizej opisanego w przykladzie I zwiazku, który wykazuje minimalne stezenie hamujace ponizej 0,1 mcg/ml.Doswiadczenia wykonane in vivo na swinkach morskich i myszach potwierdzily takze wysoka 50 skutecznosc tych zwiazków. Zwierzeta zakazone bakteriami w ilosci 0,01 mg/kg wagi ciala (liczac na ciezar wilgotnych bakterii) leczono w ciagu 90 dni dawkami dobowymi 3,5-7 mg/kg, nastepnie zwierzeta zabito i zbadano stopien zakazenia pieciu 55 zwyklych organów: regionalnych wezlów chlonnych, zaotrzewnowych wezlów chlonnych, sledziony, wa¬ troby i pluc.Wyniki badan zarejestrowano za pomoca cyfr 0—5 w zaleznosci od stopnia ciezkosci stwierdzo- 60 nych zmian patologicznych. U zwierzat nieleczo- nych z grupy kontrolnej stwierdzono wskaznik o przecietnej wartosci 15,5 podczas gdy zwierzeta z grupy leczonej substancja czynna wykazywaly wskaznik o przecietnej wartosci 3,1. Chlorowodo- 65 rek N-aminohydroksyacetylo-N^izonikotynoilo-hy-S2S52 6 drazyny, opisany w przykladzie I podawany w daw¬ kach po 7 mg/kg powodowal u swinek morskich calkowite zahamowanie rozprzestrzeniania sie za¬ kazenia mykobakteryjnego.W doswiadczeniach wykonanych na myszach, które leczono w wytej opisany sposób, zarejestro¬ wano za pomoca c^fr 0—5 zmiany patologiczne stwierdzone w plucach, wyodrebnionych na drodze sekcji. U zakazonych zwierzat z grupy kontrolnej, nie leczonych substancja czynna, stwierdzono wskaznik o przecietnej wartosci 4,2 podczas gdy u zwierzat leczonych wyzej wymienionym zwiaz¬ kiem w dawkach po 15 mg/kg przecietna wartosc wskaznika wynosila okolo 0,4. Zwierzeta innej gru¬ py kontrolnej, leczone takimi samymi dawkami Viomycyny,: * wykazywaly wskaznik uszkodzenia pluc o przecietnej wartosci- 2^08.Na podstawie wyników wyzej opisanych doswiad¬ czen farmakologicznych nalezy stwierdzic, ze nowy zwiazek, opisany W przykladzie I, mozna traktowac jako srodek tubarkulostatyczny równowazny in¬ nym znanym wartosciowym srodkom tuberkulosta- tycznym.W celu zbadania toksycznosci wyzej wymienione¬ go zwiazku podawano go swinkom morskim w cia¬ gu 3 miesiecy w dawkach po 15 mg/kg. Nastepnie wykonano sekcje zwierzat i po zwyklym utrwale¬ niu formalina ich watrób, nerek, pluc, miesni ser¬ cowych i sledzin, poddano te narzady sekcji histo¬ logicznej, zabarwiono w zwykly sposób mieszanina hemotoksyliny i eozyny i zbadano. W wyniku prze¬ prowadzonych badan histologicznych nie stwierdzo¬ no zmian patologicznych w zadnym z badanych organów.Nowe zwiazki o ogólnym wzorze 1 mozna poda¬ wac w leczeniu doustnie i/lub pozajelitowo, korzy¬ stnie w postaci tabletek, drazetek, zastrzyków, wlewan lub czopków. Dobowa dawka wynosi dla doroslego pacjenta 7—50 mg/kg.Podane nizej przyklady objasniaja blizej sposób wedlug wynalazku. Temperatury topnienia podane w przykladach nie uwzgledniaja odchylek. Podane wartosci chromatograficzne oznaczono na zelu krze¬ mionkowym wedlug Stahra, za pomoca ukladu: n- -heksan — lodowaty kwas octowy — chloroform 1:1:8; wywolywano zwykla metoda przy uzyciu Cl2+toluidyny. Budowe otrzymanych zwiazków kontrolowano za pomoca spektroskopii w swietle podczerwonym i widma magnetycznego rezonansu jadrowego.Przyklad I. a) N-(N"-benzylohydroksykarbo- nylo-aminohydroksyacetyloJ-N^izonikotynoilo -hy¬ drazyna. a0 4,73 g (10 moli) estru pieciochlorofenylowego kwasu N-benzylohydiroksykarbonylo^aminohydro- ksyoctowego rozpuszcza sie w 50 ml bezwodnego dwumetyloformamidu, zadaje roztwór 1,37 g (10 moli) hydrazydu kwasu izonikotynowego i pozosta¬ wia mieszanine w spokoju na noc. Nastepnie odpa¬ rowuje sie rozpuszczalnik pod zmniejszonym cis¬ nieniem i przekrystalizowuje pozostalosc z etanolu.Otrzymuje sie pieciochlotrofenolan N-(N"-benzylo- hydroksykarbonylo-aniinohydroksyacetylo) - N'-izo- nikotynoilohydrazyny; wydajnosc 5,37 g, co odpo¬ wiada 88% wydajnosci teoretycznej.Temperatura topnieniaproduktu 160^^1629C; Rf—(U8.-Analiza:'¦ ' obliczono: 0 43,3*/*, H 2,7%, Cl 29,1%; znaleziono: C 43,3%, H 2,8%, Cl 29,1%. 5 Sól otrzymana w powyzszy sposób rozpuszcza sie w mieszaninie 25 ml octanu etylowego i 15 ml t N kwasu solnego, oddzielona warstwe wodna zobojet¬ nia kwasnym weglanem sodowym i wstawia na pewien czas do lodówki. Wydzielony produkt, od- io sacza sie i przekrystalizowuje z 50% etanolu.Otrzymuje sie 2,64 g<87% wydajnosci teoretycz¬ nej) ' N-(N"-benzylohjfdroksykartionyloaminohydr<»- ksyacetylo)-Nr-izonikot3móilohydrazyny o tempera¬ turze topnienia 112^113°C; Rf==0,18. 15 Analiza: ; : ^: :..: obliczono: C 55,8%, H 4,7%, N 16,3% znaleziono: C 55,8%, H ^9%, N16,3% a2) 2r15 g -(9 moli) hydrazydu kwasu N-benzylo- hydroksykarbonylo-aminohyójroksyóctowego roz- 20 puszcza sie w 30 ml bezwodnego dwuiwetyloforma- midu, dodaje do otrzymanego roztworu 3,34. g (9 moli) estru pieciochlorofenylowego kwasu izoniko¬ tynowego i pozostawia mieszanine reakcyjna w spo¬ koju na noc. Nastepnie oddesfcylowuje sie rozpusz- 25 czalnik pod zmniejszonym cisnieniem, a pozostalosc przekrystalizowuje z etanolu. W ten sposób otrzy¬ muje sie 3,62 g (66% wydajnosci teoretycznej) pie- ciochlorofenolanu N-(N"-benzylohydroksykarbonylo- -aminohydróksyacetyloJ-N^izonikotynoilo-hydrazy- 3o ny. Zwiazek ten, którego stale fizyczne sa iden¬ tyczne ze stalymi fizycznymi pieciochlorofenolanu otrzymanego wedlug przykladu ax), przeksztalca sie nastepnie w N-(N"-benzylohydroksykarbonylo- -amino-hydroksyacetylo)-N-izonikotynoilohydrazyne 35 w sposób opisany w przykladzie a^. a3) 2,25 g (10 moli) kwasu N-benzylohydroksykar- bonylo-amino-hydroksyoctowego rozpuszcza sie w 20 ml dwumetyloformamidu, nastepnie chlodzac i mieszajac otrzymany roztwór zadaje sie go 2,06 % 40 (io molami) dwucykloheksylo-karbodwuimidu i miesza dalej mieszanine reakcyjna w temperatu¬ rze pokojowej w ciagu 1 dnia. Wytracony dwu- cykloheksylomocznik odsacza sie, a przesacz od¬ parowuje do suchosci pod zmniejszonym cisnie- « niem. Po przekrystalizowaniu pozostalosci z wodne¬ go roztworu metanolu otrzymuje • sie 2,26 g (66% teorii) N-(N/'-benzylohydroksykarbonylo-aminohy- droksyacetylo)-N-izonikotynoilo-hydrazyny, której stale fizyczne sa identyczne ze stalymi fizycznymi 50 produktu otrzymanego wedlug przykladu Ia^. b) N-(N"-III-rzejd-butylohydroksykarbonylo-ami- nohydroksyacetylo)-N'^izonikotynoilo-hydrazyna. bx) 4,39 g (10 mmoli) estru pieciochlorofenylowego kwasu N-III-rzed.-butylohydroksykarbonylo-amino- 55 hydroksyoetowego rozpuszcza sie w 50 ml dwume¬ tyloformamidu, zadaje otrzymany roztwór 1,37 g (10 mmolami) hydrazydu kwasu izonikotynowego i pozostawia mieszanine reakcyjna w spokoju na noc. Nastepnie odparowuje sie rozpuszczalnik pod 60 zmniejszonym cisnieniem a pozostalosc rozdziela miedzy 50 ml octanu etylowego i 30 ml IN kwasu solnego. Oddzielona warstwe wodna zobojetnia sie i ekstrahuje octanem etylowym; warstwe organiczna suszy sie, odparowuje do suchosci a pozostalosc 65 przekrystalizowuje z octanu etylowego. Otrzymuje82«32 7 8 sie 2,36 g (78% wydajnosci teoretycznej) N-(N"-III- -rzed.-butylohydroksykarbonylo-aminohydroksyace- tylo)-N'-izonikotynoilo-hydrazyny o temperaturze topnienia 168—169°; Rf=0,16 Analiza: obliczono: C 50,3%, H 5,9%, N 18,0% znaleziono: C 50,1%, H 6,1%, N 18,1%. b2 1,91 g (10 mmoli) kwasu N-III-rzed. butylohy- droksykarbonylo-aminohydroksyoctowego rozpusz¬ cza sie w 20 ml bezwodnego dwumetyloformamidu i mieszajac, dodaje 2,06 g (10 mmoli) dwucyklohek- sylo-karbondwuimidu. Otrzymana mieszanine mie¬ sza sie dalej w ciagu 24 godzin, nastepnie odsacza wytracony dwucykloheksylomocznik, przesacz od¬ parowuje do suchosci pod zmniejszonym cisnieniem a pozostalosc przekrystalizowuje z octanu etylowe¬ go. Otrzymuje sie 2,28 g (61% teorii) N-(N"-III- -rzed.-butylohydroksykarbonylo-amdnohydroksyace- tylo)-Nf-izonikotynoilorhydrazyny, której stale fi¬ zyczne sa identyczne ze stalymi fizycznymi pro¬ duktu otrzymanego wedlug bi). c) Dwubromowodorek N-aminohydroksyaeetylo- -Nr-izonikotynoilohydrazyny. Sporzadza sie zawie¬ sine 97,0 g (159 mmoli) pieciochlorofenolanu N-(N"- - benzylohydroksy-karbonylo - aminohydroksyacety- lo)-N,-izonikotynoilo-hydriazyny w, 250 ml lodowa¬ tego kwasu octowego i mieszajac dodaje sie tej za¬ wiesiny 250 ml roztworu bromowodoru w lodowa¬ tym kwasie octowym o stezeniu 4 mole/litr, .unie¬ mozliwiajac równoczesnie doplyw wilgoci z powie¬ trza. Calosc miesza sie jeszcze w ciagu 1 godziny i dodaje 4,5 litra bezwodnego eteru. Wytracony produkt odsacza sie, przemywa eterem, nastepnie [rozpuszcza w 750 ml bezwodnego metanolu i do¬ daje do roztworu 1 litra eteru. Otrzymuje sie 58,0 g (S8% wydajnosci teoretycznej) dwubromowodorku N - aminohydroksyacetylo-N^izonikotynoilo-hydra- zyny w postaci krystalicznej, o temperaturze top¬ nienia 166—167°C.Analiza: . znaleziono: C 25,8%, H 3,3%, N 15,2%, Br 42,9% obliczono: C 25,8%, H 3,2%, N 15,1%, Br 43,0% d) Dwuchlorowodorek N-aminohydroksyacetylo- -N'-izonikotynoilo-hydrazyny. Sporzadza sie zawie¬ sine 1,6 g (5,2 mmola) N-(N"-III-rzed.^butylohydro- ksykarbonylo-aminohydroksyacetylo)-N,-izonikoty - noilo-hydrazyny w 7 ml suchego octanu etylowego i mieszajac, dodaje sie do tej zawiesiny w tempe¬ raturze 20°C 8,0 ml roztworu chlorowodoru w oc¬ tanie etylowym o stezeniu 4 moleAitr. Calosc mie¬ sza sie jeszcze w ciagu 30 minut i dodaje 80 ml suchego eteru/Wytracony produkt odsacza sie, przemywa eterem i przekrystalizowuje z metano¬ lu. Otrzymuje sie 1,28 g (87% wydajnosci teore¬ tycznej) dwuchlorowodorku N-aminohydroksyace- tylo-N'-izonikotynoilohydrazyny o temperaturze topnienia 182^184°C.Analiza: obliczono: C 33,9%, H 4,3%, Cl 25,1% znaleziono: C 34,0%, H 4,3%, Cl 25,0% Przyklad II. a) N,N'-dwu-(N"-benzylohydro- ksykarbonylo-amino-hydroksyacetylo)-hydrazyna. 2,36 g (5 mmoli) estru pieoiochlorofenylowego kwasu N-benzylohydroksykarbonylo-aminohydro- ksyoctowego rozpuszcza sxa w 25 ml bezwodnegp dwumetyloformamidu, dodaje do roztworu przy ciaglym chlodzeniu i mieszaniu 0,17 ml (2,5 mmola) wodzianu hydrazyny i pozostawia mieszanine w 5 spokoju przez noc. Nastepnie oddestylowuje sie roz¬ puszczalnik pod zmniejszonym cisnieniem, pozosta¬ losc rozciera z eterem i przekrysltalizowuje z eta¬ nolu. Otrzymuje sie 0,8 g (72% wydajnosci teore¬ tycznej) N,N,Hdwiu-(N,/-benzylohydroksykarbonylo- io -aminohydroksyacetylo)-hydrazyny o temperaturze topnienia 164—166°; Rf=0y12.Analiza: obliczono: C 53,8%, H 5% 15 znaleziono: C 53,7%, H 4,9% b Dwubromowodorek N,N'-dwu-aminohydrok5y- acetylo-hydrazyny. 3,2 g NjN^-dwu^N^-benzylohy- droksykarbonylo-aminohydroksy-acetylo)- hydrazy¬ ny poddaje sie reakcji z bromowodorem, rozpusz- 20 czonym w lodowatym kwasie octowym, w sposób opisany w przykladzie * Ic). Otrzymuje sie 2,3 g (93% wydajnosci teoretycznej) dwubromowodorku N,N'-dwuaminohydroksyacetylo-hydrazyiny; po przekrystalizowaniu z mieszaniny etanolu i eteru 25 dwubromowodorek, topnieje w temperaturze 178-- 180°C.Analiza: obliczono: C 14,2%, H 3,6%, N 16,5%, Br 46,7% znaleziono: C 14,2%, H 3/7%, N 16,4%, Br 46,8%. 30 Przyklad III. a) N-(N"-benzylohydroksykar- bonylo-glicylo)- N^N^-benzylohydroksykarbonylo- -aminohydroksyacetylo)-hydrazyna.; a^ 2,0 g hydrazydu N^benzylohydroksykarbonylo- -glicyny poddaje sie reakcji z 3,78 g estru piecio- 35 chlorofenylowego kwasu N-benizylohydroksykarbo- nylo-aminohydiroksyootowego w sposób opisany w przykladzie Ia^ Otrzymuje sie 3,34 g (97% wydaj¬ nosci teoretycznej) N-fN^-benzylohydroksykarbony- loHglicylo(N,-(N///-benzylohydroksykarbonylo-amino- 40 hydroksyacetylo)-hydrazyny, która po przekrysta¬ lizowaniu z etanolu topnieje w temperaturze 148— 149°C; Rf=0,12.Analiza: obliczono: C 55,8%, H; 5,2% 45 znaleziono: C 55,7%, H 5,3% a2) 1,0 g hydrazydu kwasu N-benzylohydroksy- karbonylo-aminohydroksyoctowego poddaje sie re¬ akcji z 1,74 g estru pieciochlorofenylowego N-ben- zylohydroksykarbonylo-glicyny w sposób opisany 50 w przykladzie I a2). Otrzymuje sie 1,25 g (72% wy¬ dajnosci teoretycznej) N-(N"-benzylohydroksykar- bonylo-glicylo)-Nr - (N'"-benzylohydroksykarbonylo- -aminohydroksyacetylo)-hydrazyny; stale fizyczne produktu sa identyczne ze stalymi fizycznymi pro- 55 duktu otrzymanego w sposób opisany w punkcie ax). b) Dwubromowodorek N-glicylo-N'-aminohydro- ksyacetylo-hydrazyny.Na 1,05 g N-(N"-benzylohydroksykarbonylo-gli~ 60 cylo)-N'-(N/,/-benzylohyd!roksykarbonylo - aminohy - droksyacetylo)- hydrazyny dziala sie kwasem bro- mowodorowym, rozpuszczonym w lodowatym kwa¬ sie octowym, w sposób opisany w przykladzie I c).Otrzymuje sie 0,71 g i(90% wydajnosci teoretycznej) 65 dwubromowodorku N-glicylo-Nr-aminohydroksyace-9 82652 10 tylo-hydrazyny; dwubromowodorek przekrystalizo- wany z mieszaniny metanolu i eteru topnienie w temperaturze 179—184°C.Analiza: obliczono; C 14,8%, H 3,8%, Br 49,2% znaleziono: C 14,9%, H 3,9%, Br 49,2% Przyklad IV. a) N-(N''-benzylohydroksykarbo- nylo-L-alanylo)-Nr (N'"-benzylohydroksykarbonylo- -aiminohydroksyacetylo) -hydrazyna. 11,82 g estru pieciochlorofenylowego kwasu N-ben- zylohydcroksykarbonylo - aminohydroksyoctowego poddaje sie reakcji z 6,4 g hydrazydu N-benzylohy- droksykarbonylo-LiHalaniny w sposób opisany w przykladzie I a^. Otrzymuje sie 7,92 g (71% wy¬ dajnosci teoretycznej) N-(N"-benzylohydroksykar- bonylo-L-alanykO-NMN'" -benzylohydroksykarbo- nylo-aminohydroksyacetylo)-hydrazyny; temperatu¬ ra topnienia 185 — 186°C; Rf = 0,7.Analiza:; obleczono: C 56,8%, H 5,4% znaleziono: C 56,9%, H 5,5% b) Dwubromowodorek.- N-L.-alanylo-N'-aminohy- droksyacetylohydrazyny.Na 3,0 g N-(N''-benzylohydroksykarbonylo-L-ala- nylo) -N'-(N'" -benzylohydroksykarbonylo-aminohy- droksyacetylo)-hydrazyny dziala sie kwasem bro¬ mowodorowym, rozpuszczonym w lodowatym kwa¬ sie octowym, w sposób opisany w przykladzie I c).Otrzymuje sie 2,1 g (92% wydajnosci teoretycznej) dwubromowodorku N-L-alanylo-N'-aminohydroksy- acetylo-hydrazyny; dwubromowodorek przekrysta- lizowany z mieszaniny etanolu i eteru, topnieje w temperaturze 108 — 110°C.Analiza: obliczono: C 17,7% H 4,2%, Br 47,3% znaleziono: C 17,8%, H 4,1%, Br 47,2% Przyklad V. a) N-(N'-III rzed-butylohydroksy- karbonylo-aminohydroksyacetylo)-N,, (N^-III-rzed- -butylohydiroksykarbonylo-L-serylo) -hydrazyna. 3,94 g estru pieciochlorofenylowego kwasu N-III- -rzed. butylohydroksykarbonylo-aminohydroksy- octowego poddaje sie reakcji z 2,19 g N-III-rzed. butylohydroksykarbonylo-L-serylo-hydrazyny w sposób opisany w przykladzie I b^. Otrzymuje sie 3,4 g (87% wydajnosci teoretycznej) N-(N"-III rzed- -butylohydroksykarbonylo -aminohydroksyacetylo)- -N'-(N,,,-III rzed-butylohydroksykarbonylo-L-sery- lo)-hydrazyny, który po przekrystalizowaniu z eta¬ nolu topnieje w temperaturze 118°C; Rf = 0,1.Analiza: obliczono: G 45,9%, H 7,2%, N 14,3% znaleziono: C 46,0%, H 7,4%, N 14,4% b) Dwubromowodorek N-L-serylo-N'-aminohy- droksyacetylo-hydrazyny.Na 3,15 g N-(N"-III rzed-butylohydroksykarbonylo- -aminohydroksyacetylo)-Nr-(N'"-III rzed-butylohy- droksykarbonylo-L-serylo)-hydrazyny dziala sie kwasem bromowodorowym, rozpuszczonym w lo¬ dowatym kwasie octowym, w sposób opisany w przykladzie I d). Otrzymuje sie 1,9 g (81% wydaj¬ nosci teoretycznej) dwubromowodorku-N-L-serylo- -N'-aminohydroksyacetylo-hydrazyny. Dwubromo¬ wodorek przekrystalizowany z mieszaniny etanolu i eteru topnieje w temperaturze 139—141°C.Analiza obliczono: C 20,0%, H 4,0%, Br 45,2% znaleziono: C 20,1%, H 4,1%, Br 45,2% Przyklad VI. a) N-(N"-benzylohydroksykar- bonylo-aminohydroksyacetylo)-N'-(N'//-benzylohy- 5 droksykarbonylo-L-fenylo-alanylo)-hydrazyna. 4,25 g estru pieciochlorofenylowego kwasu N-ben- zylohydroksykarbonylo -aminohydroksyoctowego poddaje sie reakcji z 3,2 g N-benzylohydroksykar- bonylo-L-fenyloalanylo-hydrazyny w sposób opisa- 10 ny w przykladzie I ai). Otrzymuje sie 4,19 g (81% wydajnosci teoretycznej) N-(N"-benzylohydroksy- karbonylo-aminohydroksyacetylo)-N,-(N"' -benzylo- hydroksykarbomylo -L-fenyloalanylo) -hydrazyny, który po przekrystalizowaniu z etanolu topnieje 15 w temperaturze 199—200°C; Rf = 0,35.Analiza obliczono: C 62,3%, H 5,4% znaleziono: C 62,2%, H 5,4% b) Dwubromowodorek N-aminohydroksyacetylo- 20 -N'-L-fenyloalanylo-hydrazyny.Na 3,0 g N-(N''-benzylohydroksykarbonylo-amino- hydroksyacetylo)-NXN'''-benzylohydrotesykarbony- lo-L-fenyloalanylo)-hydrazyny dziala sie kwasem bromowodorowym, rozpuszczonym w lodowatym kwasie octowym, w sposób opisany w przykladzie I d). Otrzymuje sie 2,17 g (90% wydajnosci teore¬ tycznej) dwubroimowódorku N-aminohydroksyace- tylo-N'-L-fenyloalariylo-hydrazyny o temperaturze topnienia 143°C.Analiza obliczono: ^38,6% znaleziono: Br 38,3% Przyklad VII. a) Pieciochlorofenolan N-(N"- 35 -III rzed-butylohydroksykarbonylo-a-aminohydro- ksyprppionylo)-Nr-izonikotynoilo-hydrazyny. 1,73 g (3,8 mmola) estru pieciochlorofenylowego kwasu N-III-rzed. butylohydroksykarbonylo-a-ami- nohydroksypropionowego oraz 0,57 g (4,2 mmola) 40 hydrazydu kwasu izonikotynowego rozpuszcza sie w 15 ml bezwodnego dwumetyloformamidu i po¬ zostawia roztwór w spokoju na noc. Nastepnie od¬ parowuje sie rozpuszczalnik pod zmniejszonym cis¬ nieniem do suchosci a (pozostalosc przekrystalizo- 45 wuje z octanu etylowego. Otrzymuje sie 1,46 g (65% wydajnosci teoretycznej) pieciochlorofenolanu N- (N"-III rzed-butylohydroksykarbonylo-a-aminohy- droksypropionylo)-N'-izonikotynoilo-hydirazyny o temperaturze topnienia 154—155°C; Rf = 0,25; 50 Md25 = +40,0° (c = 1, etanol).Analiza: obliczono: C 40,7%, H 3,4%, Cl 30,1% znaleziono: C 40,7%, H 3,5%, Cl 30,0% b) Dwuchlorowodorek N-(a-aminohydroksypro- 55 pionylo)-N'-izonikotynoilo-hydrazyny.Sporzadza sie zawiesine 1,89 g (3,2 mmola) piecio¬ chlorofenolanu N-(N"-III rzed-butylohydroksykar- bonylo-a-aminohyó^roksyipropinyloJ-N^izonikotyno- ilo-hydrazyny w 5 ml roztworu chlorowodoru w 60 octanie etylowym o stezeniu 4 mole/litr i miesza w ciagu 30 minut. Po dodaniu 10 ml suchego ete¬ ru odsacza sie wytracony produkt, pirzemyiwa go eterem i przekrystalizowuje z bezwodnej miesza¬ niny etanolu i eteru. Otrzymuje sie 0,86 g (90% 65 wydajnosci teoretycznej) dwuchlorowodorku N-(a-11 82652 12 ^aminohydroksypropionylo)-N'-izonikotynoilo-hy- drazyny o temperaturze topnienia 185°C; [alo*5 = +36*6? (c = 1:90% etanol).Analiza: obliczono: G 36,4°/o, H 4,8%, Cl 23,8% znaleziono: C 36,5%, H 4,8%, Cl 23,8% Przyklad VIII. Dwuchlorowodorek N-(a-ami- nohydroksy -0-fenylopropionylo -N' -izonikotynoilo- .hydrazyny.Na 2,4 g (6 mmoli) N-(N"-III-rzed-butylohydroksy- karbonylo-a-aminohydroksy- p-fenylopropiónylo)- -N'-izonikotynoilo^hydrazyny dziala sie chlorowo¬ dorem rozpuszczonym w octanie etylowym, w spo¬ sób opisany w przykladzie I d). Otrzymuje sie 1,85 g (83% wydajnosci teoretycznej) dwuchlorowo- dorku N- -izonikotynoilo-hydrazyny. Po przekrystalizowaniu z mieszaniny metanolu i eteru chlorowodorek top¬ nieje w temperaturze 92°C; [a]D25 = +42,0° (c = 1, etanol).Analiza: obliczono: C 48,3%, H 4,8%, N 15,0%, Cl 19,0% znaleziono: C 48,2%, H 5,0%, N 15,0%, Cl 19,2% ;, Pr z y k l ad IX Dwuchlorowodorek N-aminohy- droksyacetylo-N'-(N''-ammohydroksyacetylo-ami- nohydroksyacetylo)-hydirazyny. 2,22 g (0,008 mola) hydrazydu kwasu N-(N'-III- -rzed. butylohydroksykarbonylo-aminohydroksyace- tylo)-amino-hydroksyoctowego rozpuszcza sie w 25 ml bezwodnego dwumetyloformamidu i dodaje do roztworu 3,07 g (0,007 mola) estru pieciochloro- fenylowego kwasu N-III-rzed. butylohydroksykar- bonylo-aminohydroksyoctowego, miesza sie otrzy¬ mana mieszanine w temperaturze pokojowej w ciagu 1 godziny i pozostawia ja w spokoju w ciagu 16 godzin. Nastepnie oddestylowuje sie rozpuszczal¬ nik pod zmniejszonym cisnieniem, co najwyzej w temperaturze 50°C, rozpuszcza pozostalosc w 30 ml octanu etylowego, ekstrahuje roztwór trzykrotnie porcjami po 7 ml 0,1 n roztworu kwasu solnego a pózniej dwukrotnie porcjami po 7 ml wody. Od¬ dzielona warstwe organiczna suszy sie bezwodnym siarczanem sodowym, odparowuje, pozostalosc za¬ daje 20 ml roztworu chlorowodoru w octanie ety¬ lowym o stezeniu 4 mole/litr i miesza w ciagu 15 minut w temperaturze pokojowej. Nastepnie doda¬ je sie 60 ml bezwodnego eteru, odsacza wytracone krysztaly, przemywa eterem, suszy w eksykatorze nad pieciotlenkiem fosforu i przekrystalizowuje z mieszaniny etanolu i eteru. Otrzymuje sie 1,7 g (75% wydajnosci teoretycznej) dwuchlorowodorku N-aminohydroksyacetylo-N'- (N"-.aniinohydroksy- acetylo-aminohydroksyacetylo)-hydrazyny o tempe¬ raturze topnienia 176^178°C; Rf = 0,18.Analiza: obliczono: C 22,2%, H 4,8%, N 21,6%, Cl 21,9% znaleziono: C 22,2%, H 4,9%, N 21,4%, Cl 22,G% Przyklad X. a) Pieciochlorofenolan N^(N"-III rzed-butylohydroksykarbonylo-DL- a aminohydro- ksypropionylb)-Nf-izonikotynoilo-hydrazyny. 1,73 g (3,8 mmola) estru pieciochlorofenylowego kwasu DL-a-III rzed-butylohydroksykarbonylo- -aiminohydrokisyprapionowego rozpuszcza sie w 150 ml bezwodnego dwumetyloformamidu i miesza¬ jac, dodaje do roztworu w temperaturze pokojowej 0,57 g (4,15 mmola) hydrazydu kwasu izonikotyno¬ wego. Mieszanine pozostawia sie w spokoju w cia¬ gu 16 godzin, nastepnie oddestylowuje rozpuszczal¬ nik pod zmniejszonym cisnieniem, co najwyzej w 5 temperaturze 50°C i przekrystalizowuje pozostalosc z octanu etylowego. Otrzymuje sie 2,00 g (91% wy¬ dajnosci teoretycznej) pieciochlorofenolanu N-(N"- -III rzed-butylohydroksykarbonylo-DL-a-aminohy- droksypropionylo)-N'-izonikotynoilo-hydrazyny o 10 temperaturze topnienia 136—138°C; Rf = 0,22.Analiza: obliczono: C 40,7%, H 3,4%, Cl 30,1% znaleziono: C 40,7%, H 3,5%, Cl 30,1% b) Dwubromowodorek N-DL-a-aminohydroksy- 15 propionylo-N^izonikotynoilo-hydrazyny.Na 1,65 g (2,7 mmola) pieciochlorofenolanu N-(N"- -III rzed-butylohydroksyikarbonylo-DL-a-aminohy- droksypropionylo) -N-izonikotynoilo -hydrazyny dziala sie kwasem bromowodorowym, rozpuszczo- 20 nym w lodowatym kwasie octowym, w sposób opi¬ sany w przykladzie I c). Otrzymuje sie 1,00 g (95% wydajnosci teoretycznej) dwubromowodoirku N-DL- -a-aminohydroksypropionylo-N'-izonikotynoilo-hy- drazyny o temperaturze topnienia 145—149°C. 25 Analiza: obliczono: C 27,9%, H 3,6%, N 14,5%, Br 41,3% znaleziono: C 27,8%, H 3,7%, N 14,7%, Br 41,2% Przyklad XI. a) N-(N"-III rzed-butylohydro- ksykarbonylo-a-taminohyd^oksypropionylo)-N,-(N,,,- 30 -benzylohydroksykarbonylo-glicylo)-hydrazyna. 0,96 g (4,3 mmola) hydrazydu N-benzylohydroksy- karbonylo^glicyny rozpuszcza sie w 20 ml bezwod¬ nego dwumetyloformamidu dodaje do roztworu 1,82 g (4,0 mmola) estru pieciochlorofenylowego 35 kwasu a-N-III trzed-butylohydroksykarbonylo-ami- nohydroksypropionowego i pozostawia mieszanine w spokoju w ciagu 16 godzin. Nastepnie oddestylo¬ wuje sie rozpuszczalnik pcd zmniejszonym cisnie¬ niem, pozostalosc rozpuszcza sie w 25 ml octanu 40 etylowego, ekstrahuje roztwór trzykrotnie porcja¬ mi po 5 ml 1 n roztworu kwasu solnego a nastep¬ nie 5 ml wody, suszy oddzielona warstwe organicz¬ na bezwodnym siarczanem sodowym i odparowuje do suchosci. Pozostalosc rozpuszcza sie w goracym 45 octanie etylowym i dodaje do roztworu n-heksan az do momentu rozpoczecia wydzielania sie krysz¬ talów. Po ochlodzeniu odsacza sie i suszy wytraco¬ ne krysztaly. Otrzymuje sie 1,21 g (74% wydajnosci teoretycznej) n-(N"-III rzed-butylohydroksykarbc- 50 nylo-a-aminohydroksyprcpionylo)-N' (N'" -benzylo- hydroksykarbonylo-glicylo)-hydrazyny o tempera¬ turze topnienia 99-100°C; [ajDz5 = +510 (c = 1? etanol) ; Rf = 0,27 Analiza: 55 obliczono: C 52,7% H 6,4% znaleziono: C 52,7%, H 6,5% b) Dwubromowodorek N-(a-aminohydroksypro- pionylo)-N'-glicylo-hydrazyny.Na 1,10 g (2,7 mmola) N-(N"-III-rzed.-butylohydrc~ 60 ksykarbonylo -a-anainohydroksyprcpionylo)-N,-(Nw- -benzylohydroksykarbonylo-glicylo)-hydrazyny dzia¬ la sie kwasem bromowodorowym, rozpuszczonym w lodowatym kwasie octowym, w sposób opisany w przykladzie I c). Otrzymuje sie 0,66 g (91% wy- 65 dajnosci teoretycznej) dwubromowodorku N-(a-13 $2652 14 -aminohydroksypropionylo)-N'-glicylo-hydrazyny o temperaturze topnienia 170—175°C; [a]D25 = +30° (c = 0,8, etanol).Analiza: obliczono: C 17,8%, H 4,2%, Br 47,3°/o znaleziono: C 17,7%, H 4,2%, Br 47,5% Przyklad XII. a) N-(N"-IIIrrzed.-butylohy- droksykarbonylo -a-aminohydroksy -(J-fenylopropió- nylo)-N'-izonikotynoilohydrazyna. 3,28 g (6,2 mmola) estru pieciochlorofenylowego kwasu N-III-rzed.-butylohydroksykarbonylo-a-ami- nohydroksy-P-fenylopropionowego rozpuszcza sie w 20 ml bezwodnego dwumetyloformamidu, dodaje sie roztworu 0,89 g (6,5 mmola) hydrazydu kwasu izo¬ nikotynowego i pozostawia mieszanine w spokoju w temperaturze pokojowej w ciagu 16 godzin- Na¬ stepnie odparowuje sie rozpuszczalnik pod zmniej¬ szonym cisnieniem co najwyzej w temperaturze 50°C, rozpuszcza pozostalosc w 25 ml octanu etylo¬ wego, ekstrahuje roztwór trzykrotnie porcjami po 10 ml 1 n kwasu solnego i zobojetnia polaczone wyciagi wodne stalym kwasnym weglanem sodo¬ wym.Wytracone krysztaly odsacza sie, przemywa wp- da i suszy. Otrzymuje sie 2,35 g (95% wydajnosci teoretycznej) N-(N"-III-rzed.-butylohydroksykarbo- nylo-a-aminohydroksy-p-fenylopropionylo)-Nr-izoni- kotynoilo-hydrazyny o temperaturze topnienia 99— 102°C; [a]D25 = —67° (c = 1, etanol); Rf = 0,24.Analiza: obliczono: C 60,0%, H 6,0%, N 14,0% znaleziono: C 59,9%, H 6,1%, N 13,9% b) Dwubromowodorek N-(a-aminohydrqksy-6-fe- nylopropionylo)-N'-izonikotynoilo-hydrazyny Na 2,0 g (5 mmoli) N-(N"-III-rzed.-butylohydroksy- karbonylo-a-aminohydroksy-|3-fenylopropionylo)-N'- izonikotynoilo^hydrazyny dziala sie kwasem bro- mowodorowym, rozpuszczonymw lodowatym kwasie octowym, w Aposób opisany w przykladzie I c).Otrzymuje si< 2,29 g (99% wydajnosci teoretycznej) dwubromowdtiorku N- propionylo)-N'-izonikotynoilo-hydrazyny o tempe¬ raturze topnienia 168—170°C; [a]D28 = 28° (c = 1, etanol).Analiza: obliczono: C 39,0%, H 3,9%, Br 34,6% znaleziono: C 38,9%, H 4,0%, Br 34,6% PL