PL81441B1 - - Google Patents

Description

Uprawniony z patentu: Macfarlan Smith Limited, Edynburg (Wielka Brytania) Sposób wytwarzania 8,14-dwuwodorotebainy Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania 8,14^dwuwodorotebainy na drodze redukcji teba¬ iny. 8,14-dwuwodorotetoaina jest zwiazkiem przejscio¬ wym w produkcji dwuwodorokodeinonu, znanego równiez pod nazwa wodorokodonu. Zwiazek ten jest dobrze znanym zwiazkiem o dzialaniu znieczu¬ lajacym, wywarzanym przez hydrolize 8,14-dwu¬ wodorotebainy. Znane metody wytwarzania 8,14- dwuwodoroteibainy, opisane ponizej, imaja szereg niedogodnosci i celem wynalazku jest opracowanie sposobu wytwarzania t-14-dwiUWodoroteibainy, omi¬ jajacego te trudnosci, a przez to ulatwienie pro¬ dukcji dwuwodorokodeinonu. Jednoczesnie opisa¬ no wykorzystanie tebainy, otrzymywanej jako pro¬ dukt ulboczny^ do ekstrakcji morfiny z opium.Klasyczna znana metoda redukcji tebainy do 8,14-dwaiwodorotebainy jest katalityczne uwodor¬ nienie. Skutkiem reakcji ubocznych takich jak hyd- rogenoliza mostka eterowego i {powstawanie znacz¬ nych ilosci czterowodorotebainy przez przylaczanie wodoru w polozeniach 1,4 do sprezonego podwój¬ nego wiazania, wydajnosc 8,14-dwuwodorotetoiainy wynosi tylko 50^6.0% wydajnosci teoretycznej. In¬ na niedogodnoscia tego procesu jest to, ze wymaga on stosowania wyjseiowej tebainy o duzym stop¬ niu czystosci w celu unikniecia zatrucia kataliza¬ tora uwadarniania.Wiadomo, ze hydrazyna i iszereg jej pochodnych sa wysoce selektywnymi srodkami redukujacymi podwójne wiazanie wegiel—wegiel J-ub azot-nazot i jest znanych wiele itakicli sposobów redukcji.W przypadku stosowania hydrazyny natezy rów¬ niez wprowadzic czynnik utiteniataey, taki jak po- 5 wietrze Lufb tlen, gdyz sama ljydrazyna nie redu¬ kuje podwójnego wiazania, lecz nietrwaly produkt przejsciowy — dwuimina NJi=NH reakcji utlenia¬ nia hydrazyny, zgodnie z ponizszym równaniem: w 2NH2 • NHz + Q2 ?' 2NH = NH + 2H2C.Zastosowanie tego sposobu do redukcji iedpainy do 8,14-dwuwodorotebainy opisano w Hely. C&im.Acta, 51 (2), 393, 1968 przez Rapoporta i innych, 16 Proces ten wymaga stosowania (tlenu, co na ska¬ le przemyslowa stwarza niebezpieczenstwo, gdyz imoeszaniny hydrazyny w sianie pary i tlepn sa wy- /buchowe, a ponadto w reakcji 'trzeba stosowac hydrazyne i tebaine w stfosiunku molowym 53 :1, ^p co jest wysoce nieekonomiczne.Znane jest wytwarzanie dwuiminy metodami in¬ nymi niz utlenianie hydrazyny. Jedna z tych me¬ tod polega na termicznym rozkladzie hydrazydów kwasów arylosulfonowych, takich jak kwasy ben- 25 zenosulfonowe wedlug nastepujacego schematu: C6H5—SO^Nfi • NJJ2 —*+ C^J15^302H + NH.: Ntf.»G-lówinymi produktami tego rozkladu sa kwas 30 afrylosulfinowy i dwurniina,, jednakze gdy w sro- 81 44181 441 3 dowisku reakcji nie ma zasady, kwas benzensulfi- inowy imoze podlegac dalszej reakcji, tworzac zwiaz¬ ki siarki, takie jak S-benzenotiosulfonian fenylu i siarczek dwufenylu, które powoduja zmniejsze¬ nie wydajnosci dwuiminy. Jesli w srodowisku re- 5 akcji znajduje sie zasada, taka jak np. etanoloami- na, kwas arylosullfinowy dalej nie reaguje i zwiaz¬ ki siarki nie tworza sie. Ten sposób wytwarzania dwuiminy nie wymaga stosowania wolnej hydra¬ zyny i tlenu, co eliminuje niedogodnosci procesu 10 wg. Rapoporta.Bardziej wydajne wykorzystanie hydrazyny w reakcji redukcji podwójnego wiazania wegiel—we¬ giel mozna uzyskac przez stosowanie hydrazydu kwasu benzenosulfonowego jako zródla dwuiminy, 15 zamiast mieszaniny hydrazyny i tlenu.Inna metoda wytwarzania dwuiminy jest ter¬ miczny rozklad azodwukarboksylanu dwusodowego w obecnosci substancji protonujacej. Do wytwarza¬ nia dwuiminy mozna równiez stosowac podstawio- 2o ne acylohydrazydy, np. hydrazyd chloroacetylu.Sposób wedlug wynalazku wytwarzania 8,14-dwu- wodoroteibainy z tebainy polega na redukcji teba¬ iny przez ogrzewanie z co najmniej jednym daja¬ cym sie termicznie rozlozyc zwiazkiem, takim jak 25 hydrazyd kwasu arylosulfonowego, hydrazyd kwasu alkilosulfonowego, hydrazyd kwasu aralkilosulfono- wego lub azodwukarboksylan dwusodowy, z tym, ze ostatni zwiazek stosuje sie w obecnosci substan¬ cji dostarczajacejprotony. 30 Sposób wedlug wynalazku pozwala na uzyskiwa¬ nie lepszych calkowitych wydajnosci dwuwodoro- kodeinonu wytworzonego z otrzymanej 8,14-dwu- wodorotebainy w porównaniu z wydajnosciaimi uzy¬ skiwanymi w przypadku, gdy pierwszym stadium 35 reakcji jest katalityczne uwodornienie lub reakcja Rapoporta, w której stosuje sie hydrazyne i tlen.Zapobiega sie równiez niebezpieczenstwu wybuchu, zwiazanym ze stosowaniem wolnej hydrazyny i tle¬ nu. Stosowana w sposobie wedlug wynalazku te- 40 baina nie musi byc az tak czysta, jak tego wyma¬ ga sposób katalitycznego uwodornienia. Ponadto hydrazyna w postaci zwiazków takich jak hydrazy¬ dy kwasów sulfonowych jest wydajniej wykorzy¬ stywana niz wolna hydrazyna. Dobre wydajnosci 45 (redukcji tebainy uzyskuje sie przy stosunku molo¬ wym hydrazyny i tebainy jak 2:1, z tym ze w sposobie wedlug wynalazku stosunek ten mozna zwiekszyc do 4:1.W sposobie wedlug wynalazku jako kwasy ary- 50 losulfonowe stosuje sie kwasy, w których rodni¬ kiem arylowym jest rodnik benzenowy lub nafta¬ lenowy, ewentualnie podstawiony jednym lub wie¬ cej rodnikami alkilowymi. Korzystnie stosuje sie kwas benzenosulfonowy i p-toluenosulfonowy. 55 Hydrazyd kwasu arylosulfonowego stosuje sie w postaci stalej, dostepny w handlu, jak w przykla¬ dach IV i VII. Zwiazek ten mozna równiez przy¬ gotowac w postaci roztworu, poddajac najpierw reakcji hydrazyne i chlorek kwasu arylosulfonowe- 60 go, jak w przykladzie II. Mozna go równiez wy¬ twarzac in situ, jak w przykladzie III.. iPrzykladem stosowanego w sposobie wedlug wy¬ nalazku hydrazydu kwasu alkilosulfonowego jest hydrazyd kwasu metanosulfonowego, ale mozna 65 4 równiez stosowac inne hydrazydy, zawierajace roz¬ galezione lub nierozgalezione rodniki alkilowe. Rod¬ niki alkilowe moga byc równiez ewentualnie pod¬ stawione. Przykladem hydrazydu kwasu aralkilo- isulfoinowego stosowanego w sposobie wedlug wy¬ nalazku jest hydrazyd kwasu benzylosulfonowego, lecz mozna stosowac równiez inne, w których za¬ równo czesc alkilowa jak arylowa moze byc ewen¬ tualnie podstawiona. Hydrazyd stosuje sie w posta¬ ci stalej, zawiesiny lub roztworu, dodawanych do mieszaniny reakcyjnej, lub wytwarza sie go w mie¬ szaninie in situ.Dwuimine mozna równiez wytwarzac przez ter¬ miczny rozklad azodwukarboksylanu dwusodowego w obecnosci substancji dostarczajacej protony. Jako substancje zdolna do oddawania protonów stosuje sie np. kwasy, alkohole lub wode. Azokarboksylan dwusodowy otrzymuje sie z azodwukarbonamidu (dostepnego w handlu pod nazwa Genitron AC), przez traktowanie go zimnym, stezonym, wodnym roztworem wodorotlenku sodowego, w sposób opi¬ sany w Annalen der Chemie, 271, 130 (1892).Reakcje, w której stosuje sie hydrazyd kwasu sulfonowego sposobem wedlug wynalazku, korzyst¬ nie prowadzi sie w obecnosci organicznej lub nie¬ organicznej zasady. Stosowana zasada organiczna musi miec temperature wrzenia wyzsza niz tempe¬ ratura, w której zachodzi rozklad zwiazku, z któ¬ rego wytwarza sie dwuimine.W praktyce dolna granica temperatury wrzenia zasady wynosi 80°C. Przykladami stosowanych za¬ sad sa wodorotlenki metali alkalicznych, amoniak, alkiloaminy, podstawione alkiloaminy, aralkiloami- ny, podstawione aralkiloaminy lub zasady hetero¬ cykliczne. Zasadami takimi sa: roztwór wodoro¬ tlenku sodowego, etanaloamima, morfolina, benzy- loamina lub etylenodwuaimina.Reakcje sposobem wedlug wynalazku korzystnie prowadzi sie w srodowisku rozpuszczalnika. Roz¬ puszczalnik powinien byc obojetny dla tebainy i dla produktu reakcji i powinien miec tempera¬ ture wrzenia, w której reakcja rozkladu zwiazku, z którego powstaje dwuknina zachodzi z umiar¬ kowana szybkoscia. W praktyce korzystne jest sto¬ sowanie rozpuszczalnika o temperaturze wrzenia 80°C lub wyzszej. Przykladami stosowanych roz¬ puszczalników sa: 2-metoksyetanol, eter dwumety- lowy glikolu, alkohol aimylowy, weglan etylu lub morfolina. W przypadku gdy zródlem dwuiminy jest hydrazyd kwasu sulfonowego, korzystne jest stosowanie morfoliny, gdyz spelnia ona jednoczes¬ nie role rozpuszczalnika i zasady i pozwala na uzy¬ skanie dobrych rezultatów.Stosunek molowy reagentów musi byc tak do¬ brany, aby ilosc zwiazku, z którego powstaje dwu- imina byla wystarczajaca do osiagniecia praktycz¬ nie calkowitej redukcji podwójnego wiazania 8,14 w tebainie. W sposobie wedlug wynalazku stosunek molowy zwiazku, z którego powstaje dwuimina i tebainy jest nie wiekszy od 4:1, a zazwyczaj wystarcza stosunek molowy 2:1.Wytworzona sposobem wedlug wynalazku 8,14- -dwuwodorotebaine mozna hydrolizowac do dwu- wodorokodeinonu, na przyklad w sposób opisany w przykladzie I.*1441 ' Pmizsie ptzykiady tittstmia sposób wedlug wy- Przyklad I Ó2 g techirfczflego* alkaloidtt-te- fcatny ogrzewa sie do wrzenia pod dutóónita zwrot¬ na ze 190 ml Z-metoi^etentfrt!! 20 trA etanyjfoami- «y. Nastepna do ogrzewanej w dalszym dagt* ntie- sz&nmy dodaje sie w tfagtr 10 mfriut 74 g hydra¬ zydu towastf p-tdltwfionratfottówego, *oziHtsz*so«egd w 1S0 ml 2-4treito1c5yetJafioki i mieszarttoe; utrzymu¬ je sie w sianie wrzenia w citygii 1 godziny. Hoz^ pmzezMfaiik addestylowuje &$ pad zflti^Jsaartjrci ctimkmiem, a & .pozostalosci dotfsje *if wedef na- nft^ttlie roztwór mxty kafc&tyezfflej, mteszatfac, fli óó tizyskdflte tfdctfm* alftatttefiege w«dlttg zoitego pa- ftfefka tfldykfctafóWeLgO ClaytoiML J£ies2ani1l# chlo¬ dzi Sie, tofa^Cza SutfoWA »,14-dWtiw^oYdit«!3€fchl$, praefftywa1 I suszy. Otrzymuje aif 58 g (93*/* wy¬ dajnosci teorwtf&m] w odniesieni* de tebainy) pmiuMu ó tettip^clturze topHiertia 16fc—I84°C, Pi^ dukt ten poddaay analizie ttoamat^r^icz^ gaz/ cfecz wykazuje czystosc poft&d 99°/*, Hydrolize otrzyfl&HUcgó produktu do dWiWódarcM kodeinonu prowadzi sie w sposób nastepujacy: 58 g 8,14-dwuWod6rot©&aMy uturzyttltlje siej w stanie wrzenia pod chlodnica zwrotna z nadmiarem 2 n kwastf solrtego, w €i^gu 30 JHimit. P0 oziebieniu iffleSKatfitte reakcyjna wtewa s*e lfltei2a)ae, £0 nad* mteru 20v/# fófltwaru wodnego WodoTóieiertku #Odo- wego\ z«wi«irAj!Acegó IW* IM& (©« o.^,), wytracamy dWttWódotfo^dtffloW ód&|eza $ie, przemyca weda i *U4zy W temperaturze G0°C, Otrzyiftitlle £ie 93 g @&/ bainy) O temperaturze topnienia 106—10B°lO.W celu z^uStroWartia prowadzenig spo00&tf we¬ dlug wynalazku w fóznyeh rttzptiszczSlflikastl pe^tórzofló procedure; opiaamt w przykladne 1, z tym, ze stosowano rózne rozpuszcaalftiMi. Wyffiki zestawiono w tablicy 1.Tablica 1 f Rozpuszczalnik l 1 f Alkohol amy- Iowy | 1 Dumetyló&r- r mdftlid \ P&rcMmmy- len f Ksylen r Oetalt aittykf [ Cttloirobtwzeil Eter dwume- ' tytowy gffkoftf Jtoz^)u#z€z^l- i*aSc hydrdzydu lMWtt*ti iwtoiue- i ffosiilfcmmego 2 1 nierozpusz- 1 czalfiy fi0ziKi3z"c2«lny tifetrtJZfpusZ" CLalfty ltlwtflllpttsz" Czaihy i ftimr£pu$z' czarny tIieft)Zlp,ttS2f',,, ezatoy mssptis^dzalrty Dodawa¬ nie eta- ttol^- amniy 1 3 i i tek 1 tek i t ' tek tek tek tak tek |jf wyd*j-i nosci dwuwo- dcrftrko* d^incmtt. iw odnJe- tebainy 1 4 1 »^,5 7S 1 1 96 73 *tf &t 79,1 1 tó 16 2* W 15 80 19 M [ 1 [ Dt^tcmetylo- [ «olfotlonek i f Wegfów « 1 Lteftoló^flfrtwa i Pirydyna [ MóffdliHA < 2 : rozpuszczalny ¦ nfe*ozptr*z- (?zalny roz^yy^z^z^My fozpuSzczalny] f025pt*sz€2a1«y [._ _?_ | i tek 1 tak rise tfie frfe* '_ .<./ 1 Iro«duktuJ nie wy^ J ódre£nió-| 90,4 llrl »7,I 04 We wszysitkich wyzej podanych przypadkach eta- noloarnina byla dodana do rozpuszczalnika jako zasaday za wyjatkiem ty<^i rozpuszczalników, które aame sa zasadami i do których dodawanie zasady jest zbyteczne. Nalezy zauwazycf ze rozpuszczalni- kamiy przy których uzyskuje sie wydajnosci lepsze niz dla 2^metoksyetanolu sa tylko weglan etylu i imorfolina. Hdyrazyd kwasu pwtoluenosulfoaaoWego nie rozpuszcza sie calkowicie w weglanie etylu, w zwiazku z czym tworzy sie zawiesine itego zwiaz¬ ku w rozpuszczalniku. Hydrazyd ten jesrt calkowicie rozpuszczalny w morfolinie i stosowanie tego roz¬ puszczalnika pozwala na uzyskanie najlepszych wy¬ dajnosci dwuwodorokodeinonu ze wszystkich prze¬ badanych rozpuszczalników.Równiez imie wyniki uzyskuje sie stosujac róz¬ ne zasady. Procedure ópisarla w ,pfzyfcladzie 1 powtórzono, stosujac rózne z&sady. Wyniki zesta¬ wiono w tablicy 1.Tablica 2 1 Zasada | Be2 zasady 90*/o (w^tgfmoj Wodny rOz* twdr wodotttl«ik.tr sodowego* Tró jetanoloamina Anilina DWtffllety!oaittlfi«a Pirydyna Mdffólifta 1 Wtyfeno&w\imtnn* i f/o wydajnosci dwIMkJdOftAode- [ ttWftutroxaniesitf* i ttfti do tebainy e2,z 1 to,1 • W,3 1 ftofi Gl,8 «^,T Mffi ' 89 —•-¦*«— ... . i Zadna z tych z&sSd file daje lepSzyclf reztdtatów niz etaHóIoamhla, lecZ inrCerestijacy jest fakit, Z€ sto¬ sowanie nieo^ganiczflejf zasalaj — Wodorotlenku so¬ dowego dale wynik! pódóbrte dó tizyskiwainyeh przy stosowaniu eta«ófoatfniny i itturiyell zasad or¬ ganicznych. PfóWskfzertfe iJfdceisu fcez dóda^ktr za¬ sady znaczflie oton&A wydajnosc ireftikeji. Poóofcne Wyftikf óitrzymuj^ si$ przy stosoWarti-U sl^bycll za¬ sad takich Jak aartffffta, dw^iTIetytósWfiilld i piry¬ dyna.Przyklad II. Wytwarza sie zawiesine 40 g chlorku kwwtr p-4 ^fneto*syeta»oifl f cttfewa «a toznf z fodem. Ita- ^teijfrfef powfil doa&fe slf f? n»I etmótoamitty i If ifhl SWV wodztawtr hydfazywy, u^tfzyiwujfAc?' tern*81441 8 perature ponizej 20°C. Po zakonczeniu reakcji mie¬ szanine ogrzewa sie az do (rozpuszczenia substancji stalych i roztwór powoli dodaje sie do wrzacego pod chlodnica zwrotna roztworu 31 g technicznej tebainy i 10 nil etanoloaininy w 75 nil 2-metoksy¬ etanolu. Nastepnie postepuje sie w sposób opisany w przykladzie I. Otrzymuje sie 27,6 g (89% wydaj¬ nosci teoretycznej) surowej 6,14-dwuwodorotebainy o temperaturze topnienia 162—166°C.Przyklad III. 31 g technicznej tebainy, 30 ml etanoloaminy, 75 ml 98°/o wódziami hydrazyny i 75 ml 2-metoksyetanolu utrzymuje sie w stanie wrzenia pod chlodnica zwrotna w atmosferze azo¬ tu i dodaje w ciagu 15 minut 40 g chlorku kwasu pntoliuenosulfonowego w 75 ml 2^metoksyetanolu.Nastepnie postepuje .sie w sposób opisany w przy¬ kladzie I. Otrzymuje sie 27 g surowej 8,14-dwuwo¬ dorotebainy o temperaturze topnienia 162—166°C.Przyklad IV. Do utrzymywanego w tempe¬ raturze wrzenia pod chlodnica zwrotna roztworu 31 g technicznej tebainy, 10 ml etanoloaminy i 75 ml 2-metoksyetanolu dodaje sie w ciagu 15 mi¬ nut 35 g hydrazydu kwasu benzenosulfonowego (nazwa handlowa Genitron BSH) w 75 ml 2-me¬ toksyetanolu. Nastepnie postepuje sie w sposób opi¬ sany w przykladzie I. Otrzymuje sie 28 g surowej 8,14-dwuwodorotebainy o temperaturze topnienia 162—164°C.Przyklad V. Do utrzymywanego w tempe¬ raturze wrzenia pod chlodnica zwrotna roztworu 31 g technicznej tebainy, 10 ml etanoloaminy i 75 ml toluenu dodaje sie 37 g hydrazydu kwasu p-tolue- nosulfonowego rozpuszczonego w 75 ml goracego toluenu. Postepujac dalej w sposób opisany w przy¬ kladzie I otrzymuje sie 28 g surowej 8,14^dwuwo- dorotebainy o temperaturze topnienia 158—174°C.Przyklad VI. Roztwór 31 g technicznej teba¬ iny i 10 ml etanoloaminy w 75 ml eteru dwume- tylowego glikolu utrzymuje sie w stanie wrzenia pod chlodnica zwrotna i dodaje roztwór 37 g hydrazydu kwasu p^toluenosulfonowego w sposób opisany w przykladzie I. Otrzymuje sie 28 g suro¬ wej 8,14-dwuwodorotebainy o temperaturze topnie¬ nia 162^164°C. 8,14-dwuwodorotebaine otrzymana wedlug przy¬ kladów II—VI mozna poddac reakcji hydrolizy w sposób opisany w przykladzie I.Przyklad VIII. Roztwór 124 g technicznej tebainy w 300 ml morfoliny utrzymuje sie w stanie wrzenia pod chlodnica zwrotna i dodaje w ciagu 15 minut roztwór 148 g hydrazydu kwasu p-tolue- nosulfonowego w 300 ml morfoliny. Mieszanine utrzymuje sie w dalszym ciagu w stanie wrzenia przez okres 1 godziny a nastepnie wyodrebnia pro¬ dukt w sposób opisany w przykladzie I.Tak otrzymana dwuwodorotebaine poddaje sie hydrolizie za pomoca 2 n kwasu solnego w sposób opisany w przykladzie I. Otrzymuje sie 112 g (94% wydajnosci teoretycznej w odniesieniu do tebainy) dwuwodorokodeinonu o temperaturze topnienia 197°C.Przyklad IX. Do utrzymywanego w tempe¬ raturze wrzenia pod chlodnica zwrotna roztworu 10 g technicznej tebainy i 10 ml etanoloaminy w 50 ml wrzacego 2-metoksyetanolu dodaje sie w cia¬ gu 30 minut dwa równowazniki molowe (w odnie¬ sieniu ido tebainy) hydrazydu kwasu metanosulfo- nowego rozpuszczonego w 2-metoksyetanolu. Mie¬ szanine utrzymuje sie w stanie wrzenia w ciagu 5 1 godziny i wyodrebnia dwuwodorotebaine w spo¬ sób opisany w przykladzie I. Produkt nastepnie hydrolizuje sie w sposób opisany w przykladzie I i otrzymuje 8,2 g dwuwodorokodeinonu dobrej ja¬ kosci. Wydajnosc 85°/o wydajnosci teoretycznej w 10 odniesieniu do tebainy.Przyklad X. Do utrzymywanego w tempera¬ turze wrzenia roztworu 31 g technicznej tebainy w 150 ml 2-metoksyetanolu dodaje sie w ciagu 30 minut zawiesine 40 g azodwukanboksylanu dwu- 15 sodowego w 100 ml 2-nnetoksyetanolu. Mieszanine utrzymuje sie w stanie wrzenia, mieszajac, w cia¬ gu dalszych 90 minut a otrzymana dwuwodoirote¬ baine wyodrebnia w sposób opisany w przykla¬ dzie I. Produkt ten poddaje sie nastepnie hydroli- 20 zie i otrzymuje 21 g (70°/o wydajnosci teoretycznej w odniesieniu do tebainy) dwuwodorokodeinonu o temperaturze topnienia 195—197°C. 25 PL PL PL PL PL

Claims (3)

1. Zastrzezenia patentowe 1. Sposób wytwarzania 8,14-dwuwodorotebainy na drodze redukcji tebainy, znamienny tym, ze te¬ baine ogrzewa sie z co najmniej jednym dajacym sie termicznie rozlozyc zwiazkiem, takim jak hydra- 30 zyd kwasu arylo- lub podstawionego arylosulfono- wego, hydrazyd kwasu alkilo- lub podstawionego alkilosuilfonowego, hydrazyd kwasu aralkilo- lub podstawionego aralkilosulfonowego lub azodwukar- boksylanu dwusodowego, przy czym ostatni zwia- 35 zek stosuje sie w obecnosci substancji dostarczaja¬ cej protony, w obecnosci zasady i w srodowisku rozpuszczalnika.

2. Sposób wedlug zasitrz. 1, znamienny tym, ze tebaine ogrzewa sie z hydrazydem kwasu arylo- 40 sulfonowego, który rozklada sie z wydzieleniem dwuiminy.

3. Sposób wedlug zastrz. 1—2, znamienny tym, ze jako kwas arylosulfonowy stosuje sie kwas ben- zenosulfonowy lub p-toluenosulfonowy. 45 4. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze jako kwas alkLlosulfonowy stosuje sie kwas meta- nosulfonowy. 5. Sposób wedlug zastrz. 1—4, znamienny tym, ze hydrazyd kwasu sulfonowego wytwarza sie in 50 situ. 6. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze reakcje prowadzi sie w obecnosci zasady. 7. Sposób wedlug zastrz. 6, znamienny tym, ze jako zasade stosuje sie amoniak, alkiloamine, pod- 55 stawiona alkiloamine, aralkiloamine, podstawiona aralkiloamine lub zasade heterocykliczna. 9. Sposób wedlug zastrz. 6, znamienny tym, ze jako zasade stosuje sie etanoloaimine. 10. Sposób wedlug zastrz. 6, znamienny tym, ze 60 jako zasade stosuje sie morfoline, spelniajaca jed¬ noczesnie role rozpuszczalniJka. 11. Sposób wedlug zasitrz. 1, znamienny tym, ze ireakcje prowadzi sie w srodowisku rozpuszczal¬ nika nie bedacego zasada. 65 12. Sposób wedlug zastrz. 11, znamienny tym, ze81441 9 jako rozpuszczalnik stosuje sie 2-metoksyetanol lub eter dwumetylowy glikolu. 13. Sposób wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze zdolny do termicznego rozkladu zwiazek i tebaine stosuje sie w stosunku nizszym lub równym 4:1. 10 14. Sposób wedlug zastrz. 13, znamienny tym, ze stosunek wynosi 2:1. 15. Sposób wedlug zastrz. 1—14, znamienny tym, ze otrzymana 8,14-dwuwodorotebaine hydrolizuje sie do dwuwodorokodemonu. PL PL PL PL PL