PL63688Y1 - Element k atowy obudowy termoizolacyjnej PL PL - Google Patents

Description

2 PL 63 688 Υ1

Opis wzoru

Przedmiotem wzoru użytkowego jest element kątowy obudowy termoizolacyjnej stanowiącej korpus, wewnątrz którego zamocowane są urządzenia chłodnicze, grzewcze, wentylacyjne lub klimatyzacyjne oraz elementy ich sterowania i kontroli pracy. Przedmiot wynalazku znajduje zastosowanie zwłaszcza jako obudowa centrali klimatyzacyjnej.

Centrala klimatyzacyjna stanowi urządzenie zaopatrujące pomieszczenia użytkowe lub mieszkalne w powietrze o wymaganych parametrach temperaturowych, wilgotnościowych oraz sanitarnych. Centralę, w postaci obudowy wyposażonej wewnątrz w urządzenia takie jak nagrzewnice i chłodnice, zwykle w postaci wymienników ciepła, nawilżacze, wentylatory pobierające powietrze i przetłaczające je przez obudowę centrali klimatyzacyjnej, filtry powietrza, wraz z kompletnym zestawem automatyki sterującej i kontrolującej pracę poszczególnych urządzeń, montuje się w przeznaczonym do tego celu pomieszczeniu budynku. Czerpnię powietrza wyprowadza się na zewnątrz, zaś wylot powietrza z centrali łączy się kanałami wentylacyjnymi z poszczególnymi pomieszczeniami, które mają być zaopatrywane w powietrze o założonych parametrach. Opisany charakter pracy urządzeń stanowiących wyposażenie centrali wymaga zastosowania obudowy o własnościach termoizolacyjnych.

Przedmiotem wynalazku jest element kątowy do zestawienia tego rodzaju obudowy, która może być wykorzystana również w innych urządzeniach gdzie wymaga się od obudowy własności termoizolacyjnych, takich jak na przykład tunele zamrażalnicze, lub tunele grzewcze. Obudowa znajduje szczególne zastosowanie tam, gdzie wymaga się dostosowania jej wielkości do zapotrzebowania to znaczy do ilości i wielkości urządzeń lokowanych w jej wnętrzu.

Znanych jest szereg rozwiązań konstrukcyjnych obudów termoizolacyjnych dla urządzeń grzewczych, chłodzących, wentylacyjnych i klimatyzacyjnych. Wspólnym wyróżnikiem tego rodzaju znanych obudów jest charakter użytego materiału. Zwykle jest to materiał o kształcie płyty, gdzie pomiędzy dwoma warstwami wzmacniającymi, na przykład z blachy stalowej, tworzywa sztucznego, kartonu lub drewna, znajduje się warstwa tworzywa termoizolacyjnego, zwykle porowatego, w postaci pianki poliuretanowej, wełny lub styropianu. Z tego materiału wykonuje się zwykle płaskie elementy ścian obudowy, które połączone na przykład z ramą z kształtowników metalowych, stanowią prosto-padłościenną zwykle obudowę urządzenia. Różne wielkości obudowy uzyskuje się tu na drodze przygotowania różnych wielkości ram z kształtowników metalowych. Znane są również obudowy zaprojektowane i zrealizowane jako samonośne, bez użycia ramy łączącej ściany obudowy. Problemem jednak w tego rodzaju konstrukcjach stają się mostki cieplne na połączeniach poszczególnych płyt, które są źródłem strat ciepła, co jest zjawiskiem szkodliwym. Dla uniknięcia tych strat zaproponowano w znanych rozwiązaniach technologię gięcia wyżej opisanych płyt. Zwykłe zgięcie płyty termoizolacyjnej doprowadzić musi do powstania na krawędzi zgięcia mostka cieplnego będącego kanałem ubytku ciepła. Dla uniknięcia tego zjawiska w szeregu znanych rozwiązaniach zaproponowano technologię wykonania tego rodzaju zagięć. W rozwiązaniu według opisu patentowego USA nr 4 332 114 obudowa urządzenia klimatyzacyjnego stanowi rodzaj prostopadło-ściennego pojemnika samonośnego z płyty termoizolacyjnej, gdzie z jednej płyty, przez jej zagięcia uzyskano prostopadłościenną obudowę. W miejscu wszystkich czterech krawędzi gięcia według tego znanego rozwiązania w płycie znajdują się nacięcia w kształcie litery „V”, sięgające od górnej płyty okładziny, przez warstwę izolacyjną, aż do powierzchni styku dolnej okładziny płyty z warstwą izolacyjną. Po wykonaniu tego rodzaju nacięć, korzystnie o kącie rozwarcia litery „V” 90°, następuje w miejscu nacięcia zgięcie płyty, do uzyskania kąta prostego wyznaczonego przez okładzinę zewnętrzną, co prowadzi do połączenia się ukośnych powierzchni warstwy izolacyjnej i likwidacji mostka cieplnego, powstającego przy tradycyjnym zagięciu płyty izolacyjnej. Z tak przygotowanego arkusza płyty, według tego znanego rozwiązania, wykonuje się obudowę urządzenia klimatyzacyjnego. Podobne znane rozwiązanie zagięcia płyty izolacyjnej pokazano w opisie wzoru użytkowego DE G 93 13 350 oraz w opisie wyłożeniowym DE nr 29 05 027. W tych znanych rozwiązaniach, wytwarza się opisanym sposobem całą obudowę termoizolacyjną.

Celem wzoru użytkowego jest opracowanie konstrukcji elementu kątowego do montażu obudów o zmiennych gabarytach, uzależnionych od wielkości urządzeń, jakie mają być posadowione wewnątrz obudowy. Dla tego celu opracowano element kątowy według wzoru użytkowego.

Według wzoru użytkowego, element kątowy obudowy termoizolacyjnej zawiera podstawę oraz ścianę boczną. Ta podstawa oraz ściana boczna wykonane są z płyty termoizolacyjnej, w której pomiędzy dwoma usztywniającymi okładzinami znajduje się warstwa tworzywa termoizolacyjnego, 3 PL 63 688 Υ1

Element kątowy charakteryzuje się tym, że podstawa oraz ściana boczna połączone są ze sobą tworząc w miejscu połączenia krawędź zagięcia kątowego. Ten element kątowy ma na przeciwległych krawędziach czołowych z jednej strony uszczelniające wzdłużne występy, a z drugiej strony wzdłużne uszczelniające gniazda.

Krawędź zagięcia kątowego stanowi zagięta usztywniająca okładzina zewnętrzna. Natomiast dwie krawędzie przecięcia usztywniającej okładziny wewnętrznej oraz dwie powierzchnie przecięcia warstwy termoizolacyjnej, stykają się ze sobą, eliminując mostek cieplny.

Krawędź podstawy elementu kątowego może być połączona w korzystnym wykonaniu z drugą ścianą boczną stanowiąc w przekroju poprzecznym kształt profilu ceowego. Tego rodzaju profil przykryty pokrywą, która stanowić może pokrywę rewizyjną jest podstawową odmianą obudowy termoizolacyjnej.

Według wzoru użytkowego, krawędź zagięcia kątowego przebiega prostopadle do wzdłużnych występów i wzdłużnych gniazd na krawędziach czołowych elementu kątowego.

Zaproponowane rozwiązanie elementu kątowego obudowy termoizolacyjnej, pozwala zbudować z tego rodzaju powtarzalnych elementów pojedynczy moduł obudowy termoizolacyjnej o różnych wielkościach, najmniejszy z użyciem elementu ceowego, lub większy z użyciem dwóch elementów kątowych połączonych podstawami. Uzyskany moduł obudowy ma zasadniczo kształt ceownika i jest gotowy do przykrycia zdejmowalną pokrywą, mogącą stanowić jednocześnie pokrywę rewizyjną obudowy.

Tego rodzaju obudowę termoizolacyjną można przedłużyć przez dołączenie do pierwszego modułu, drugiego modułu o identycznej konstrukcji. Dalsze przedłużenie można uzyskać przez dołączenie dalszych takich samych modułów, uzyskując obudowę w rodzaju tunelu. Połączenie między modułami następuje z zastosowaniem opisanych wzdłużnych występów i gniazd uszczelniających, tworzących połączenie o charakterze wrębu.

Rozwiązanie według wzoru użytkowego umożliwia również uzyskanie z tych samych elementów kątowych, większego modułu podstawowego, przez umieszczenie pomiędzy dwoma elementami kątowymi, płyty pośredniej. W tym przypadku uzyskuje się podstawowy moduł obudowy o większej szerokości. Rozbudowa długości obudowy zestawionej z takich szerszych modułów podstawowych przebiega podobnie jak to opisano powyżej.

Przedmiot wzoru użytkowego pokazano na załączonym rysunku, na którym poszczególne figury ilustrują: Fig. 1 - płytę termoizolacyjną z wykonanym nacięciem. Fig. 2 - element kątowy w widoku na gniazda uszczelniające. Fig. 3 - element kątowy w widoku na występy uszczelniające. Fig. 4 - płytę pośrednią.

Fig. 5 - korpus modułu obudowy w postaci ceownika.

Fig. 6 - korpus modułu obudowy zestawiony z dwóch elementów kątowych.

Fig. 7 - korpus modułu obudowy zestawiony z dwóch elementów kątowych i elementu pośredniego.

Fig. 8 - moduł obudowy według fig. 5 kompletny z pokrywą.

Fig. 9 - moduł obudowy według fig. 5 kompletny z pokrywą.

Fig. 10 - moduł obudowy według fig. 6 kompletny z pokrywą.

Fig. 11- moduł obudowy według fig. 7 kompletny z pokrywą.

Jak to pokazano na rysunku fig. 2 oraz fig. 3, element kątowy 1 obudowy termoizolacyjnej zawiera podstawę 2 oraz ścianę boczną 3. Ta podstawa 2 oraz ściana boczna 3 wykonane są z płyty termoizolacyjnej 4, w której pomiędzy dwoma usztywniającymi okładzinami 5, 6 znajduje się warstwa tworzywa termoizolacyjnego 7. Łączna przykładowa grubość płyty termoizolacyjnej 4 wynosi 40 mm, zaś grubość usztywniających okładzin 5, 6 wynosi przykładowo 0,5 mm. Podstawa 2 oraz ściana boczna 3 połączone są ze sobą tworząc w miejscu połączenia krawędź 8 zagięcia kątowego. Ten element kątowy 1 ma na przeciwległych krawędziach czołowych, z jednej strony uszczelniające wzdłużne występy 9, a z drugiej strony wzdłużne uszczelniające gniazda 10. Te występy i gniazda tworzą szczelne połączenie w rodzaju wrębu z kolejnymi modułami. Krawędź zagięcia kątowego 8 stanowi zagięta usztywniająca okładzina zewnętrzna 6 płyty termoizolacyjnej. Natomiast dwie krawędzie przecięcia usztywniającej okładziny wewnętrznej 5 oraz dwie powierzchnie przecięcia warstwy termoizolacyjnej 1, stykają się ze sobą po zagięciu, eliminując mostek cieplny. Pokazano to na załączonym rysunku fig. 1, fig. 2, fig. 3. Krawędź H podstawy 2 elementu kątowego 1 może być połączona w korzystnym wykonaniu z drugą ścianą boczną 12, stanowiąc w przekroju poprzecznym kształt profilu ceowego, jak to pokazano na załączonym rysunku fig. 5. Tego rodzaju moduł przykryty pokrywą 13, która stanowić może pokrywę rewizyjną, jest podstawową odmianą obudowy termoizolacyjnej. Krawędź zagięcia kątowego 8 przebiega tu prostopadle do wzdłużnych występów 9 i wzdłużnych

Claims (4)

1. 4 PL 63 688 Υ1 gniazd 10, na krawędziach czołowych elementu kątowego 1. Kolejną odmianę modułu obudowy pokazano na załączonym rysunku fig. 6. Według tej odmiany moduł obudowy termoizolacyjnej zestawiony jest z dwóch elementów kątowych 1, których podstawy połączone są elementem łączącym 14 o przekroju dwuteownika. Jak to pokazano na rysunku, na krawędzi czołowej z każdej strony wymienionego modułu znajdują się uszczelniające występy 9 jak i uszczelniające gniazda 10 na poszczególnych elementach składowych modułu. Na rysunku fig. 7 pokazano kolejną odmianę modułu obudowy termoizolacyjnej, gdzie pomiędzy dwoma elementami kątowymi 1 umieszczono element pośredni 15, którego krawędzie połączone są z krawędziami podstaw elementów kątowych 1 za pośrednictwem elementów łączących 14. W tej odmianie moduł, mą większą szerokość. Kolejne odmiany modułu obudowy zostały zbudowane z wykorzystaniem podstawowego elementu kątowego według wzoru użytkowego. Element według wzoru użytkowego, uzupełniony o dodatkowy element pośredni, pokazany na załączonym rysunku fig. 4, pozwala na uzyskanie typoszeregu wielkości modułu obudowy. Tego rodzaju przykładowe moduły obudowy wykonane z wykorzystaniem przedmiotowych elementów kątowych, ceowych, pośrednich oraz pokryw 13, pokazano na załączonych rysunkach fig. 8,fig. 9, fig. 10 oraz fig: 11. Jak to pokazano na załączonych rysunkach poszczególne odmiany modułu są zestawione z elementów kątowych 1, ceowych i pośrednich 15 o tej samej długości, oraz posiadają na krawędziach czołowych system uszczelniających występów 9 oraz gniazd 10. Pozwala to na szczelne łączenie większej liczby takich samych modułów w większe zespoły, co pozwala w tak uzyskanych długich obudowach termoizolacyjnych umieścić wymaganą ilość urządzeń o wymaganej wielkości stanowiących wyposażenie przykładowo centrali klimatyzacyjnej. Przedmiot wzoru użytkowego umożliwił więc budowę praktycznie dowolnie długich obudów termoizolacyjnych zestawionych z więcej niż jednego modułu i o różnych szerokościach modułu podstawowego. Zastrzeżenia ochronne 1. Element kątowy obudowy termoizolacyjnej, zawierający podstawę oraz ścianę boczną, przy czym podstawa oraz ściana boczna wykonane są z płyty termoizolacyjnej, w której pomiędzy dwoma usztywniającymi okładzinami znajduje się warstwa tworzywa termoizolacyjnego, znamienny tym, że podstawa (2) oraz ściana boczna (3) połączone są ze sobą-tworząc w miejscu połączenia krawędź zagięcia kątowego (8), przy czym ten element kątowy (1) ma na przeciwległych krawędziach czołowych z jednej strony uszczelniające wzdłużne występy (9), a z drugiej strony wzdłużne uszczelniające gniazda (10).
2. 2. Element kątowy według zastrz. 1, znamienny tym, że krawędź zagięcia kątowego (8) stanowi zagięta usztywniająca okładzina zewnętrzna (6), zaś dwie krawędzie przecięcia usztywniającej okładziny wewnętrznej (5) oraz dwie powierzchnie przecięcia warstwy termoizolacyjnej (7) stykają się ze sobą.
3. 3. Element kątowy według zastrz. 1, znamienny tym, że podstawa (2) połączoną jest z drugą ścianą boczną (12) stanowiąc w przekroju poprzecznym kształt profilu ceowego.
4. 4. Element kątowy według zastrz. 1, albo 2, albo 3, znamienny tym, że krawędź zagięcia kątowego (8) przebiega prostopadle do wzdłużnych występów (9) i wzdłużnych gniazd (10).