PL226973B1 - Układ blokujacy - Google Patents

Description

DZIEDZINA WYNALAZKU

Niniejszy wynalazek dotyczy ogólnie układu blokującego i systemu kontroli dostępu.

TŁO WYNALAZKU

Wynalazca jest świadom, że obecne systemy kontroli dostępu często wykorzystują elektromagnetyczne układy blokujące do zapewniania dostępu do obszarów o ograniczonym dostępie (np. w celu kontroli dostępu do drogiego sprzętu, który wymaga ochrony przed nieupoważnionym dostępem, np. przed potencjalnymi złodziejami). Jednakże wadą zamków elektro-magnetycznych jest to, że muszą być one zasilane w sposób ciągły, pobierają duże ilości prądu (tj. do 3 amperów), są drogie, względnie trudno je zainstalować i są względnie ciężkie.

Celem niniejszego wynalazku jest zapewnienie środka, który według Wynalazcy przynajmniej częściowo złagodzi niektóre z wyżej wymienionych problemów.

KRÓTKI OPIS WYNALAZKU

Według jednego z aspektów wynalazku, zapewniono układ blokujący, który obejmuje: korpus;

człon blokujący, który może się przemieszczać względem korpusu;

mechanizm mocujący skonfigurowany do mocowania członu blokującego w sposób odłączalny w co najmniej jednym położeniu;

mechanizm mocujący obejmujący człon mocujący, który może się przemieszczać względem członu blokującego między położeniem zamocowanym, w którym człon mocujący mocuje, lub mocuje w sposób odłączalny, człon blokujący względem korpusu w pierwszym i/lub drugim zablokowanym położeniu i położeniu niezamocowanym, w którym człon blokujący może się przemieszczać względem korpusu;

mechanizm mocujący obejmuje człon unieruchamiający, który jest przemieszczany wzdłuż ścieżki przemieszczania względem członu mocującego między pierwszym unieruchomionym położeniem, w którym człon unieruchamiający unieruchamia człon mocujący w jego położeniu zamocowanym i położeniem swobodnym, w którym człon mocujący może się przemieszczać do jego położenia niezamocowanego;

człon unieruchamiający jest połączony z ramieniem siłownika, który obejmuje solenoid, przy czym solenoid jest skonfigurowany do przemieszczania członu unieruchamiającego poza sprzężenie z członem mocującym z jego położenia unieruchomionego do jego położenia swobodnego;

ramie siłownika które jest przemieszczane wzdłuż ścieżki siłownika, która jest równoległa do ścieżki przemieszczenia;

człon unieruchamiający jest połączony z ramieniem siłownika za pośrednictwem dźwigni pierwszego rzędu posiadającej wychylne połączenie, za pomocą którego dźwignia połączona jest z korpusem lub częścią układu blokującego, która jest nieruchoma względem korpusu;

człon unieruchamiający i ramię siłownika są połączone z dźwignią po przeciwnych stronach wychylnego połączenia w taki sposób, że przemieszczenie członu unieruchamiającego wzdłuż ścieżki przemieszczenia jest w kierunku przeciwnym do kierunku przemieszczenia ramienia siłownika wzdłuż ścieżki siłownika; oraz człon unieruchamiający obejmujący kątowo rozstawione wgłębienia, które odbierają w nim człon mocujący.

Równie korzystnie układ blokujący według wynalazku charakteryzuje się tym, że człon blokujący może się kątowo przemieszczać względem korpusu, człon blokujący może się kątowo przemieszczać między pierwszym i drugim położeniem, które są od siebie oddalone kątowo.

W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku człon blokujący jest wychylnie/obrotowo połączony z korpusem.

W następnej korzystnej realizacji wynalazku człon blokujący obejmuje pierwsze ukształtowanie sprzęgające element zaczepu, które jest skonfigurowane do sprzęgania elementu zaczepu dla części jego przemieszczenia względem układu blokującego wzdłuż ustalonej ścieżki przemieszczania w pierwszym kierunku przemieszczania, gdy pierwsze ukształtowanie sprzęgające sprzęga się z elementem zaczepu i gdy element zaczepu przemieszcza się względem układu blokującego dalej wzdłuż określonej ścieżki przemieszczania w pierwszym kierunku przemieszczania, z jego pierwszego położenia (określonego dalej jako „pierwsze zablokowane położenie”), przy czym człon blokujący obejmuje również drugie ukształtowanie sprzęgające element zaczepu, które jest bądź to odrębne od pierwszego ukształtowania sprzęgającego element zaczepu, bądź stanowi jego część, przy czym drugie

PL 226 973 B1 ukształtowanie sprzęgające jest skonfigurowane do sprzęgania elementu zaczepu dla części jego przemieszczenia względem układu blokującego wzdłuż ustalonej ścieżki przemieszczania w drugim kierunku przemieszczania, który jest przeciwny do pierwszego kierunku przemieszczania, gdzie element blokujący jest skonfigurowany do przemieszczania go względem korpusu, gdy drugie ukształtowanie sprzęgające sprzęga się z elementem zaczepu i gdy element zaczepu przemieszcza się względem układu blokującego dalej wzdłuż ścieżki przemieszczania w drugim kierunku przemieszczania, z jego drugiego położenia (określonego dalej jako „drugie zablokowane położenie”).

W następnej korzystnej realizacji wynalazku układ blokujący obejmuje mechanizm ograniczający, który może się sprzęgać z członem blokującym, co najmniej na pewnym etapie, podczas przemieszczania członu blokującego względem korpusu w celu ograniczenia wielkości względnego przemieszczenia między członem blokującym a korpusem.

Równie korzystnie układ blokujący według wynalazku charakteryzuje się tym, że obejmuje wałek, który jest obrotowo zamontowany na korpusie i do którego człon blokujący jest przyłączony w taki sposób, że obrót wałka powoduje obrót członu blokującego.

Równie korzystnie mechanizm ograniczający obejmuje pierwszy człon ograniczający, który jest obrotowo dopasowany na wałku i jest obrotowy względem korpusu, i drugi człon ograniczający, który wystaje/sterczy promieniowo na zewnątrz z wałka i który może się sprzęgać z pierwszym członem ograniczającym, co najmniej na pewnym etapie, podczas przemieszczania członu blokującego między jego pierwszym i drugim zablokowanym położeniem, w celu ograniczenia wielkości względnego przemieszczenia między członem blokującym a korpusem i w którym pierwszy człon ograniczający wyznacza zagłębienie/wnękę, która rozciąga się wzdłuż obwodu wałka i w której znajduje się co najmniej część drugiego członu ograniczającego, przy czym zagłębienie/wnęka wyznacza ścieżkę wzdłuż której przemieszcza się co najmniej część drugiego członu ograniczającego, gdy wałek obraca się względem pierwszego członu ograniczającego.

W następnej korzystnej realizacji wynalazku mechanizm mocujący, który jest skonfigurowany do mocowania członu blokującego w sposób odłączalny w pierwszym zablokowanym położeniu i/lub w drugim zablokowanym położeniu, gdzie człon mocujący jest przemieszczany wobec członu blokującego pomiędzy położeniem zamocowanym gdzie człon mocujący mocuje, lub rozłącznie mocuje, człon blokujący w stosunku do korpusu w pierwszym i/lub drugim położeniu zablokowanym a położeniem niezamocowanym gdzie człon blokujący może się przemieszczać wobec korpusu.

W korzystnej realizacji wynalazku gdy człon mocujący jest w swojej pozycji umocowanej to rozłącznie mocuje człon blokujący w stosunku do korpusu w pierwszym położeniu zablokowanym i/lub drugim położeniu zablokowanym, i gdy człon unieruchamiający, który jest przemieszczany w stosunku członu mocującego pomiędzy unieruchomionym położeniem gdzie człon unieruchamiający unieruchamia człon mocujący w jego umocowanym położeniu i położeniem wolnym gdzie człon mocujący może się przemieszczać do swojego nieumocowanego położenia.

W następnej korzystnej realizacji wynalazku człon mocujący jest skonfigurowany do sprzęgania z odpowiednim trzecim ukształtowaniem sprzęgającym członu blokującego, gdy człon mocujący jest w swoim położeniu zamocowanym i gdy człon mocujący, gdy jest w swoim położeniu zamocowanym, rozciąga się, co najmniej częściowo, do zagłębienia lub otworu dostarczonego przez trzecie ukształtowanie sprzęgające, przy czym człon mocujący sprzęga się w ten sposób ze ścianą(ścianami)/powierzchnią(powierzchniami) trzeciego ukształtowania sprzęgającego wyznaczającego zagłębienie lub otwór, i w którym układ blokujący jest skonfigurowany w taki sposób, że gdy człon blokujący jest w swoim pierwszym lub drugim położeniu zablokowanym, człon mocujący jest zrównany z zagłębieniem lub otworem trzeciego ukształtowania sprzęgającego, umożliwiając w ten sposób wsunięcie się członu mocującego do zagłębienia lub otworu w celu zamocowania członu blokującego w sposób odłączalny w jego pierwszym lub drugim położeniu zablokowanym.

W następnej równie korzystnej realizacji wynalazku mechanizm mocujący obejmuje środek odchylający, który jest skonfigurowany do odchylania członu mocującego w kierunku jego położenia zamocowanego.

Równie korzystnie ściana(ściany)/powierzchnia(powierzchnie) trzeciego ukształtowania sprzęgającego wyznaczająca zagłębienie lub otwór zwęża się prowadząc do członu blokującego w taki sposób, że gdy człon mocujący jest w swoim położeniu zamocowanym i wystarczającą siłę/moment obrotowy przyłoży się na człon mocujący z dala od pierwszego lub drugiego położenia zablokowanego, względem korpusu, wymusza się przesuwanie członu mocującego do jego położenia niezamoco4

PL 226 973 B1 wanego wskutek siły oddziałującej na niego poprzez ścianę(ściany)/powierzchnię(powierzchnie), przeciwnie do odchylania za pomocą środka odchylającego.

W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku pierwsze ukształtowanie sprzęgające jest skonfigurowane do tego, by można je było przemieszczać w jednej płaszczyźnie, gdy człon blokujący jest przemieszczany w kierunku swojego pierwszego położenia zablokowanego, lub od niego, i człon mocujący jest skonfigurowany do tego, by można go było przemieszczać względem członu blokującego wzdłuż ścieżki mocowania, która jest ustawiona zasadniczo równolegle do wymienionej płaszczyzny, między jego położeniem zamocowanym i niezamocowanym.

W następnej dogodnej realizacji wynalazku człon blokujący wyznacza co najmniej jedno ukształtowanie sprzęgające element zaczepu, które jest skonfigurowane do sprzęgania elementu zaczepu dla części jego przemieszczenia względem układu blokującego wzdłuż ustalonej ścieżki przemieszczania, przy czym człon blokujący można przemieszczać między oddalonymi od siebie położeniami pierwszym i drugim, w których obu ukształtowanie sprzęgające jest ustawione tak, że wymieniony element zaczepu może się z nimi sprzęgać w sposób odłączalny i między którymi wymieniony element zaczepu jest sprzęgany z ukształtowaniem sprzęgającym w taki sposób, że element zaczepu może być oddalony od ukształtowania sprzęgającego element zaczepu, a zatem może nie być w stałym sprzężeniu z nim, gdy człon blokujący jest w swoim pierwszym i drugim położeniu zezwalając na zależne przemieszczenie pomiędzy elementem zaczepu a układem blokującym.

Drugim przedmiotem wynalazku jest układ blokujący zawierający: korpus;

człon blokujący, który jest przemieszczany w płaszczyźnie zależnej do korpusu;

mechanizm mocujący zawierający człon mocujący przemieszczany prostopadle do płaszczyzny zależnej do członu blokującego pomiędzy położeniem zamocowanym i nie zamocowanym; mechanizm mocujący dodatkowo zawierający człon unieruchamiający, który jest przemieszczany w stosunku do członu mocującego pomiędzy położeniem unieruchomionym, gdzie człon unieruchamiający unieruchamia człon mocujący w jego położeniu umocowanym a położeniem wolnym gdzie człon mocujący może być przemieszczany do swego położenia nieumocowanego;

człon unieruchamiający połączony do siłownika, który zawiera solenoid;

solenoid zbudowany do przemieszczania członu unieruchamiającego ze sprzężenia za pomocą członu mocującego z położenia unieruchomionego do wolnego; człon unieruchamiający połączony z siłownikiem za pośrednictwem dźwigni pierwszego rzędu posiadającej wychylne połączenie, za pomocą którego dźwignia połączona jest z korpusem; człon unieruchomiający i siłownik połączony do dźwigni po przeciwnej stronie połączenia wychylnego; i człon blokujący zawiera kątowo rozstawione wgłębienia, które odbierają w nim człon mocujący.

Równie korzystnie człon blokujący zawiera wgłębienie na górnej powierzchni członu blokującego, która jest równoległa do powierzchni, w której człon blokujący jest przemieszczany, otwór przyjmujący człon mocujący gdy człon blokujący jest w drugim położeniu.

Korzystniej człon blokujący charakteryzuje się tym, że ramie siłownika i człon unieruchamiający są przemieszczane w kierunkach przeciwnych wobec siebie.

W kolejnej korzystnej realizacji wynalazku człon blokujący zawiera elementy członu blokującego, które obejmują elementy na kształt okrągłego dysku.

W następnej korzystnej realizacji wynalazku elementy na kształt okrągłego dysku są połączone za pomocą środkowego wału, który jest zbudowany do obracania elementów członu blokującego równocześnie wokół osi obrotu.

KRÓTKI OPIS RYSUNKÓW

Wynalazek zostanie teraz opisany, tytułem przykładu, w odniesieniu do załączonych schematycznych rysunków. Na rysunkach:

Figura 1 przedstawia trójwymiarowy widok układu blokującego według wynalazku;

Figura 2 przedstawia boczny widok układu blokującego z fig. 1;

Figura 3 przedstawia boczny przekrój układu blokującego z fig. 1;

Figura 4 przedstawia trójwymiarowy widok rozłożonego na części członu blokującego i część wkładki układu blokującego z fig. 1;

Figura 5 przedstawia boczny przekrój części układu blokującego z fig. 1, na którym człon mocujący mechanizmu mocującego układu blokującego jest w położeniu zamocowanym i kołek blokujący mechanizmu mocującego jest w położeniu swobodnym;

PL 226 973 B1

Figura 6 przedstawia boczny przekrój części układu blokującego z fig. 1 (zbliżony do fig. 5), z członem mocującym w położeniu niezamocowanym;

Figura 7 przedstawia boczny przekrój układu blokującego z fig. 1 (zbliżony do fig. 5), z członem mocującym w położeniu niezamocowanym i w którym wkładka przedstawiona na fig. 4 jest umieszczona w wycięciu przewidzianym w członie blokującym;

Figura 8 przedstawia schematyczny widok z góry układu blokującego z fig. 1 podczas użytkowania, w którym człon blokujący układu blokującego jest w pierwszym zablokowanym położeniu;

Figura 9 przedstawia schematyczny widok z góry układu blokującego z fig. 1 podczas użytkowania, w którym człon blokujący układu blokującego jest w drugim zablokowanym położeniu;

Figura 10 przedstawia schematyczny plan systemu kontroli dostępu według wynalazku;

Figura 11 przedstawia schemat technologiczny systemu kontroli dostępu z fig. 10;

Figura 12 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego z fig. 1 podczas użytkowania, w którym układ blokujący ma podwójny człon blokujący, z dwoma elementami zaczepu w odpowiednich położeniach zamkniętych;

Figura 13 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego z fig. 12 podczas użytkowania, w którym układ blokujący ma podwójny człon blokujący, z jednym elementem zaczepu w położeniu zamkniętym i drugim elementem zaczepu w położeniu otwartym;

Figura 14 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego z fig. 12 podczas użytkowania, w którym układ blokujący ma podwójny człon blokujący, z dwoma elementami zaczepu w odpowiednich położeniach otwartych;

Figura 15 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego z fig. 1 podczas użytkowania, w którym układ blokujący ma inny człon blokujący i w którym człon blokujący jest w pierwszym położeniu zablokowanym i element zaczepu jest w położeniu zamkniętym;

Figura 16 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego przedstawionego na fig. 15, w którym człon blokujący jest odsunięty od swojego pierwszego położenia zablokowanego i element zaczepu jest umieszczony w połowie odległości między swoim położeniem otwartym i zamkniętym;

Figura 17 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego przedstawionego na fig. 15, w którym człon blokujący jest w swoim pierwszym położeniu zablokowanym i element zaczepu jest w swoim położeniu otwartym;

Figura 18 przedstawia schematyczny widok z góry części układu blokującego z fig. 1 podczas użytkowania, w którym układ blokujący ma inny człon blokujący i w którym człon blokujący jest w pierwszym położeniu zablokowanym i element zaczepu jest w położeniu zamkniętym;

Figura 19 przedstawia schematyczny widok z góry układu blokującego przedstawionego na fig. 18, w którym człon blokujący jest umieszczony w połowie odległości między swoim pierwszym i drugim położeniem zablokowanym.

Figura 20 przedstawia schematyczny widok z góry układu blokującego przedstawionego na fig. 18, w którym człon blokujący jest umieszczony w pobliżu drugiego położenia zablokowanego i element zaczepu ma się właśnie odłączyć od członu blokującego;

Figura 21 przedstawia schematyczny widok z góry części układu blokującego przedstawionego na fig. 18, w którym człon blokujący jest w swoim drugim położeniu zablokowanym i element zaczepu jest w położeniu otwartym;

Figura 22 przedstawia górny przekrój alternatywnego przykładu wykonania układu blokującego z fig. 1;

Figura 23 przedstawia inny górny przekrój układu blokującego z fig. 22;

Figura 24 przedstawia kolejny górny przekrój układu blokującego z fig. 22;

Figura 25 przedstawia trójwymiarowy widok części układu blokującego z fig. 22;

Figura 26 przedstawia inny trójwymiarowy widok części układu blokującego z fig. 22;

Figura 27 przedstawia trójwymiarowy widok układu blokującego z fig. 22; i

Figura 28 przedstawia schematyczny plan obwodu układu blokującego z fig. 22; i

Figura 29 przedstawia widok z przodu instalacji blokującej według wynalazku.

SZCZEGÓŁOWY OPIS KORZYSTNEGO PRZYKŁADU WYKONANIA

Na rysunkach odnośnik numeryczny ogólnie odnosi się do układu blokującego według wynalazku.

Układ blokujący 10 obejmuje korpus 12, człon blokujący 14, który jest obrotowo zamontowany na korpusie 12; i mechanizm mocujący 16.

PL 226 973 B1

Człon blokujący 14 jest obrotowo zamontowany na korpusie 12 za pomocą wałka 15 i układu łożyska na ogół oznaczonego odnośnikiem numerycznym 13 (układ łożyska nie został szczegółowo zilustrowany). Człon blokujący 14 wyznacza zagłębienie lub wycięcie 17 (patrz fig. 4). Boki 19.1, 19.2 członu blokującego 14 tworzące zagłębienie 17 z pierwszego i drugiego ukształtowania sprzęgającego odpowiednio 18.1, 18.2, które podczas użytkowania sprzęgają się z elementem zaczepu 100. Sprzężenie z elementem zaczepu 100 zostanie jednakże omówione bardziej szczegółowo poniżej. Człon blokujący 14 obejmuje trzecie i czwarte ukształtowanie sprzęgające 23.1, 23.2. Każde ukształtowanie sprzęgające 23.1, 23.2 wyznacza zagłębienie 20.1, 20.2, ze ścianami lub powierzchniami 21.1, 21.2 członu blokującego 14 wyznaczającymi zagłębienia 20.1, 20.2 zwężające się do wewnątrz prowadząc do członu blokującego 14. Układ blokujący 10 obejmuje również dopasowaną wkładkę 24 (patrz fig. 4), która jest przyjmowana w dowolnym zagłębieniu 20.1, 20.2. Człon blokujący 14 jest obrotowy względem korpusu 12 wokół osi obrotu 110. Trzecie i czwarte ukształtowanie sprzęgające 20.1, 20.2 są w równych promieniowych odstępach od osi 110 i można je odpowiednio kątowo przemieszczać wzdłuż kołowej ścieżki wokół osi 110.

Mechanizm mocujący 16 obejmuje człon mocujący 26, człon unieruchamiający w postaci podłużnego sworznia blokującego 28, układ przemieszczający 30 i środek odchylający 32. Człon mocujący 26 ma korpus 121, który może być ogólnie podzielony na okrągłą cylindryczną główną część korpusu 122; okrągłą cylindryczną roboczą część górną 125, która wystaje z jego końca, i ma średnicę mniejszą niż główna część korpusu 122; i roboczą część dolną 123 (patrz fig. 5), która wystaje z dolnego końca głównej części korpusu 122. Robocza dolna część 123 korpusu 121 zwęża się od głównej części korpusu 122 w skierowane ku dołowi wystające ostrze. Ze względu na różnicę średnic między roboczą częścią górną 125 i główną częścią korpusu 122, korpus 121 wyznacza pierścieniowy kołnierz lub występ 40. Korpus 12 wyznacza kanał 34, w którym umieszczony jest człon mocujący 26 (patrz fig. 3). Człon mocujący 26 może się przemieszczać względem korpusu 12 i członu blokującego 14 wzdłuż ścieżki mocowania w kanale 34, która jest na ogół równoległa do osi 110 w kierunku strzałek 120. Człon mocujący 26 jest umieszczony nad członem blokującym 14 w taki sposób, że gdy człon blokujący 14 obraca się wokół osi 110, zagłębienia 20.1, trzeciego i czwartego ukształtowania sprzęgającego 23.1, na pewnym etapie się zrównają, lub ustawią się w linii z członem mocującym 26. Człon mocujący 26 jest odchylany przez środek odchylający 32 (który może być w postaci sprężyny) w kierunku członu blokującego 14. Otóż gdy człon mocujący 26 jest zrównany z zagłębieniami 20.1, 20.2 trzeciego lub czwartego ukształtowania sprzęgającego 23.1, 23.2, środek odchylający 32 sprawi, że człon mocujący 26 będzie się rozciągał do zagłębień 20.1, 20.2 (bardziej szczegółowo roboczej dolnej części 123 korpusu 121 członu mocującego 26), zatrzymując w ten sposób dalszy obrót członu blokującego 14 wokół osi 110.

Człon mocujący 26 może się zatem przemieszczać wzdłuż kanału 34 między położeniem niezamocowanym (przedstawionym na fig. 6), w którym człon mocujący 26 ledwo opiera się o górną powierzchnię 38 członu blokującego 14 i pozwala na obrót członu blokującego 14 wokół osi 110; i położeniem zamocowanym (przedstawionym na fig. 3 i 5), w którym człon blokujący 26 rozciąga się do jednego z zagłębień 20.1, 20.2 trzeciego lub czwartego ukształtowania sprzęgającego 20.1, 20.2, hamując w ten sposób obrót członu blokującego 14 wokół osi 110. Człon mocujący 26 jest zatem skonfigurowany do mocowania członu blokującego 14 w sposób odłączalny bądź to w pierwszym położeniu zablokowanym (patrz fig. 8), w którym człon mocujący 26 rozciąga się do zagłębienia 20.1 trzeciego ukształtowania sprzęgającego 23.1; bądź w drugim położeniu zablokowanym (patrz fig. 9), w którym człon mocujący 26 rozciąga się do zagłębienia 20.2 czwartego układu sprzęgającego 23.2 (to, że człon blokujący 14 jest tylko odłączalnie zamocowany w jednym z jego położeń zablokowanych przez człon mocujący 26 zostanie wyjaśnione poniżej).

Stożkowe powierzchnie 21.1, 21.2 członu blokującego 14 wyznaczające zagłębienia 20.1, 20.2 trzeciego i czwartego ukształtowania sprzęgającego 23.1, 23.2 i dopasowana stożkowa powierzchnia roboczej części dolnej 123 członu mocującego 26 działają jako układ kotwiący lub krzywkowy. Odpowiednio, gdy na człon blokujący 14 przyłoży się wystarczającą kątową siłę lub moment obrotowy, względem korpusu 12 (wokół osi 110), wymusza się ruch członu mocującego 26 do góry w kierunku jego niezamocowanego położenia, przeciwnie do odchylania wywołanego środkiem odchylającym 32, wskutek siły(sił) oddziałującej(oddziałujących) na niego za pośrednictwem stożkowych powierzchni 21.1, 21.2 na sposób krzywki i popychacza. Człon mocujący 26 mocuje zatem tylko w sposób odłączalny człon blokujący 14 w jego pierwszym i drugim położeniu zablokowanym.

PL 226 973 B1

Sworzeń blokujący 28 można przemieszczać do i ze sprzężenia z występem 40 członu mocującego 26. Bardziej szczegółowo, gdy człon mocujący 26 jest w swoim położeniu niezamocowanym (patrz fig. 6 i 7), część końcowa sworznia blokującego 28 opiera się o bok 27 głównej części korpusu 122 członu mocującego 26 i odłącza się zatem od występu 40. Jednakże, gdy człon mocujący jest w swoim położeniu zamocowanym (patrz fig. 3 i 5), sworzeń blokujący 28 można wsuwać do sprzężenia z występem 40, hamując w ten sposób przemieszczanie członu mocującego 26 w kierunku jego położenia niezamocowanego, gdy na człon blokujący 14 przyłożono siłę kątową lub moment obrotowy. Sworzeń blokujący 28 może się zatem przemieszczać względem członu mocującego 26 między unieruchomionym lub zablokowanym położeniem (patrz fig. 3), w którym sworzeń blokujący 28 sprzęga się z występem 40 członu mocującego 26 i swobodnym lub niezablokowanym położeniem, w którym sworzeń blokujący 28 odłącza się od występu 40 (patrz fig. od 5 do 7). Sworzeń blokujący 28 można przemieszczać między swoimi dwoma położeniami za pomocą siłownika lub układu przemieszczającego 30, który w tym przykładzie obejmuje solenoid 37, z którym jest on połączony. Bardziej szczegółowo, sworzeń blokujący 28 jest podłużnie zrównany ze ścieżką uruchamiania/przemieszczania siłownika lub układu przemieszczającego 30. Solenoid 37 wymaga do działania tylko około 300 mA i steruje nim jednostka sterownicza, która zostanie opisana bardziej szczegółowo poniżej. Otóż, pomimo że człon mocujący 26, wraz ze środkiem odchylającym 32, tylko odłączalnie mocuje człon blokujący 14 w jednym z jego dwóch położeń zablokowanych, sworzeń blokujący 28 może unieruchamiać człon mocujący 14 w jego położeniu zamocowanym, unieruchamiając lub blokując w ten sposób człon blokujący 14 w jednym z jego położeń zablokowanych. W tym przykładzie, układ blokujący 10 obejmuje również ręczny/mechaniczny mechanizm nastawczy 71, który jest również skonfigurowany do przemieszczania sworznia blokującego 28 między jego dwoma położeniami. Mechanizm nastawczy 71 obejmuje trzon 73, który jest obrotowy wokół osi obrotu 131. Część końcowa 75 trzonu 73 jest skonfigurowana do sprzęgania się z poprzecznym prętem 77, który jest z kolei połączony ze sworzniem blokującym 28, w taki sposób, że sworzeń blokujący 28 może się przemieszczać między swoimi dwoma położeniami po obrocie trzonu 73. Pomimo że nie zostało to szczegółowo przedstawione, mechanizm nastawczy 71 może obejmować ukształtowanie dla klucza do przyjmowania klucza, gdzie ukształtowanie dla klucza jest skonfigurowane do zatrzymywania obrotu trzonu 73, o ile do ukształtowania dla klucza nie włoży się odpowiedniego klucza.

Podczas użytkowania, układ blokujący 10 może stanowić część systemu kontroli dostępu 200 (patrz fig. 10) do ograniczania dostępu do obszaru o ograniczonym dostępie. System 200 obejmuje instalację blokującą, która obejmuje układ blokujący 10, który jest zamontowany do ramy drzwi (nieprzedstawionej); i odpowiedni element zaczepu 100 (patrz fig. 8 i 9), który jest zamontowany do odpowiednich drzwi lub stanowi ich część, i który jest zawiasowo lub przesuwnie połączony z ramą drzwi (szczegółowo nieprzedstawioną). System obejmuje ponadto jednostkę sterowniczą 202, która jest skonfigurowana do uruchamiania siłownika lub układu przemieszczającego 30; i układ wejściowy dla użytkownika taki jak czytnik kart 204, który jest połączony z jednostką sterowniczą 202 (w alternatywnym przykładzie wykonania, układ blokujący 10 może być zamontowany do drzwi i element zaczepu 100 może być zamontowany do ramy drzwi). Element zaczepu 100 może się przemieszczać względem układu blokującego 10 wzdłuż ścieżki przemieszczania 113 (lub vice versa) między dwoma krańcami, np. położeniem zamkniętym (patrz fig. 8) i położeniem otwartym (patrz fig. 9), i element zaczepu 100 może być przyjmowany w zagłębieniu 17 członu blokującego 14 w celu przemieszczania elementu zaczepu 100 między jego dwoma krańcami. Na obu krańcach (tj. położeniach zamkniętym i otwartym), element zaczepu 100 jest oddalony od zagłębienia 17, tj. człon blokujący 14 nie jest w stałym sprzężeniu z elementem zaczepu 100 podczas użytkowania, lecz sprzęga się z nim wyłącznie gdy element zaczepu 100 przemieszcza się wzdłuż swojej ścieżki przemieszczania 113 między swoimi dwoma krańcami. Układ blokujący 10 nie blokuje zatem fizycznie elementu zaczepu 100 w jego położeniu zamkniętym i otwartym, lecz wyłącznie zezwala lub uniemożliwia przemieszczenie elementu zaczepu 100 między jego dwoma położeniami. Jak przedstawiono na fig. 8, człon blokujący 14 może być umieszczony w pierwszym położeniu zablokowanym, z członem mocującym 26 w jego położeniu zamocowanym i sworzniem blokującym 28 w jego położeniu unieruchomionym. W tej konfiguracji, pierwsze ukształtowanie sprzęgające 18.1 hamuje przemieszczanie elementu zaczepu 100 i co za tym idzie drzwi w pierwszym kierunku przemieszczania 222 wzdłuż ścieżki przemieszczania 113.

Czytnik kart 204 jest skonfigurowany do odczytu kart identyfikacyjnych użytkowników i do wysyłania ich szczegółów do jednostki sterowniczej 202 (patrz fig. 11, blok 300). Po odbiorze szczegółów jednostka sterownicza 202 wyznacza, czy można zapewnić dostęp czy nie (patrz fig. 11, blok 302).

PL 226 973 B1

Jeżeli dostęp został zapewniony, jednostka sterownicza 202 instruuje układ przemieszczający 30 do przemieszczenia sworznia blokującego 28 do jego położenia swobodnego (patrz fig. 11, blok 304) na pewien określony okres czasu (np. 5 sekund) (patrz fig. 11, blok 306), po czym układ przemieszczający 30 ponownie zostanie poinstruowany przez jednostkę sterowniczą 202 o przemieszczeniu sworznia blokującego 208 do jego położenia unieruchomionego (patrz fig. 11, blok 308). Gdy użytkownik, w wymienionym okresie, przyłoży następnie wystarczającą siłę/moment obrotowy na element zaczepu 100, np. poprzez popchnięcie drzwi, w celu przesunięcia ich w pierwszym kierunku przemieszczania 222, element zaczepu 100 sprzęgnie się z pierwszym ukształtowaniem sprzęgającym 18.1 i przeniesie siłę/moment obrotowy na człon blokujący 14, przemieszczając w ten sposób człon mocujący 26 do góry wbrew odchylaniu zapewnionemu przez środek odchylający 32 w kierunku jego położenia niezamocowanego, umożliwiając w ten sposób przemieszczenie członu blokującego 14 z jego pierwszego położenia zablokowanego przedstawionego na fig. 8 do jego drugiego położenia zablokowanego przedstawionego na fig. 9. Gdy człon blokujący 14 zostanie przemieszczony do swojego drugiego położenia zablokowanego, człon mocujący 26 jest ponownie przemieszczany w kierunku jego położenia zamocowanego (tj. do zagłębienia 20.2) i sworzeń blokujący 28 jest przemieszczany do jego położenia unieruchomionego (po opóźnieniu czasowym), blokując w ten sposób człon blokujący 14 w jego drugim położeniu zablokowanym.

Podobnie, gdy użytkownik chce opuścić obszar o ograniczonym dostępie, sworzeń blokujący 28 można odłączyć od członu mocującego 26 za pośrednictwem innego czytnika kart (nieprzedstawionego), który znajduje się wewnątrz obszaru o ograniczonym dostępie. Gdy sworzeń blokujący 28 jest w swoim położeniu swobodnym, użytkownik może ponownie popchnąć drzwi (w przeciwnym kierunku), co spowoduje sprzęgnięcie elementu zaczepu 100 z drugim ukształtowaniem sprzęgającym 19.2, przemieszczając w ten sposób człon blokujący 14 w kierunku jego pierwszego zablokowanego położenia.

Układ blokujący 100 nie musi koniecznie stanowić części wyszukanego systemu kontroli dostępu 200, lecz może być również obsługiwany za pomocą prostego przełącznika.

Poprzez włożenie wkładki 24 do jednego z zagłębień 20.1, 20.2 trzeciego lub czwartego ukształtowania sprzęgającego 23.1, 23.2, układ blokujący 10 może być skonfigurowany tak, by można go było zablokować w tylko jednym położeniu, tj. poprzez powstrzymanie członu mocującego 26 przed wsuwaniem się do określonego zagłębienia 20.1, 20.2 jednego z ukształtować sprzęgających 23.1, 23.2, uniemożliwia się zablokowanie członu blokującego 14 w jednym z dwóch zablokowanych położeń (patrz fig. 7). W alternatywnym przykładzie wykonania, w którym wymagany jest układ blokujący 100 z tylko jednym położeniem, które można zablokować, człon blokujący 14 może obejmować wyłącznie trzecie (a nie czwarte) ukształtowanie sprzęgające 23.1 (i zagłębienie 20.1).

Jeżeli człon blokujący 14 w sposób ciągły sprzęga się z elementem zaczepu 100, siły oddziałujące na człon blokujący za pośrednictwem elementu zaczepu 100 (np. wskutek uszczelki drzwiowej lub osoby napierającej na drzwi) mogą zostać przeniesione na człon mocujący 26, który z kolei może dociskać się do sworznia blokującego 28. Sworzeń blokujący 28 może zatem w rezultacie wymagać działania większych sił w celu odłączenia od członu mocującego 26, co by oznaczało zastosowanie większego solenoidu (który pobierałby więcej prądu).

Jednakże, poprzez zastosowanie układu blokującego 10 przedstawionego powyżej, ten problem zostaje złagodzony dzięki temu, że element zaczepu 100 odłącza się od członu blokującego 14 gdy jest w swoim zamkniętym lub otwartym położeniu. Sworzeń blokujący 28 będzie zatem wymagał do obsługi mniejszej siły, co z kolei oznacza zastosowanie mniejszego solenoidu.

Figury od 12 do 21 ilustrują alternatywne przykłady wykonania członu blokującego 14, i o ile nie zaznaczono inaczej, te same odnośniki numeryczne stosowane na fig. od 1 do 9 zostaną wykorzystane do oznaczania zbliżonych komponentów na fig. od 12 do 21.

Na fig. od 12 do 14, człon blokujący 14 obejmuje pierwszy, drugi i trzeci element członu blokującego 61.1, 61.2, 61.3. Elementy członu blokującego 61.1, 61.2, 61.3 obejmują okrągłe tarczowo ukształtowane korpusy 102.1, 102.2, 102.3 i są ze sobą połączone za pomocą centralnego wałka 15, który jest skonfigurowany do obracania elementów członu blokującego 61.1, 61.2, 61.3 wspólnie wokół osi obrotu 110.

Pierwszy element członu blokującego 61.1 obejmuje trzecie, czwarte i piąte ukształtowanie sprzęgające, które są w postaci trzech kątowo oddalonych od siebie zagłębień 92.1, 92.2, 92.3, które prowadzą do korpusu 102.1 pierwszego elementu członu blokującego 61.1 z jego promieniowo zewnętrznej strony. Człon mocujący 26 jest umieszczony na promieniowo zewnętrznej stronie pierwszePL 226 973 B1 go elementu członu blokującego 61.1 w taki sposób, że gdy człon blokujący 14 obraca się wokół osi 110, zagłębienia 92.2 i 92.3 trzeciego, czwartego i piątego ukształtowania sprzęgającego na pewnym etapie się zrównają, lub ustawią się w linii z członem mocującym 26.

Zarówno drugi jak i trzeci element członu blokującego 61.2, 61.3 wyznaczają oba dwa kątowo oddalone od siebie zagłębienia 63.1, 63.2, 65.1, 65.2, które są zbliżone do zagłębienia 17 przedstawionego na fig. 4. Pomimo że nie wskazano tego wyraźnie, każde z zagłębień 63.1, 63.2, 65.1, 65.2 wyznacza ukształtowania sprzęgające do sprzęgania się z odpowiednim elementem zaczepu. Celem dysponowania zarówno drugim jak i trzecim elementem członu blokującego 61.2, 61.3, z których każdy ma dwa zagłębienia 63.1, 63.2, 65.1, 65.2, jest umożliwienie pomieszczenia w układzie blokującym 10 dwóch elementów zaczepu 100.1, 100.2 (tj. dwóch par drzwi). Innymi słowy, układ blokujący 10 jest skonfigurowany do kontroli dostępu przez dwie pary drzwi. Figura 12 przedstawia dwa elementy zaczepu 100.1, 100.2 w ich odpowiednich położeniach zamkniętych, z zagłębieniami 63.1, 65.1 drugiego i trzeciego elementu członu blokującego 61.2, 61.3 ustawionymi na ścieżce przemieszczania elementów zaczepu 100.1, 100.2.

Gdy, na przykład, element zaczepu 100.2 przemieści się w kierunku jego położenia otwartego, sprzęga się on w zagłębieniu 65.1 i w rezultacie obraca trzeci element członu blokującego (zakładając, że sworzeń blokujący 28 jest w swoim swobodnym lub odblokowanym położeniu i że wystarczającą siłę przyłożono na trzeci element członu blokującego 61.3 w celu przemieszczenia członu mocującego 26 w kierunku jego położenia odblokowanego), co spowoduje, że pierwszy i drugi element członu blokującego 61.1, 61.2 również obrócą się do położenia przedstawionego na fig. 13. W tym położeniu, zagłębienie 63.2 (a nie zagłębienie 63.1) jest na ścieżce przemieszczania elementu zaczepu 100.1. Jeżeli element zaczepu 100.1 jest teraz przemieszczany w kierunku jego położenia otwartego, sprzęgnie się on z zagłębieniem 63.2 i w rezultacie obróci drugi element członu blokującego 61.2, co sprawi, że pierwszy i trzeci element członu blokującego 61.1, 61.3 również obrócą się do położenia przedstawionego na fig. 14.

Na fig. od 15 do 17, człon blokujący 14 można przesuwnie przemieszczać względem korpusu 12, wzdłuż ścieżki ogólnie wskazanej odnośnikiem numerycznym 150, między położeniem zablokowanym (przedstawionym na fig. 15 i 17) a położeniem niezablokowanym (przedstawionym na fig.16) . Człon blokujący 14 wyznacza kanał 79, posiadający stożkowe boki, do którego może się wsuwać człon mocujący 26 w celu zablokowania członu blokującego 14 w jego położeniu zablokowanym. Człon blokujący 14 jest odchylany w kierunku położenia zablokowanego przez środek odchylający (nieprzedstawiony), który oddziałuje na jeden koniec 87 członu blokującego 14. Przeciwny koniec członu blokującego 14 ma dwie nachylone powierzchnie 89, 91, które działają jako ukształtowania sprzęgające do sprzęgania się z elementem zaczepu 100. Gdy człon blokujący 14 jest w swoim położeniu zablokowanym i element zaczepu 100 jest w swoim położeniu zamkniętym (patrz fig. 15), nachylona powierzchnia 89 znajduje się na ścieżce przemieszczania elementu zaczepu 100. Gdy element zaczepu 100 przemieszcza się w kierunku jego położenia otwartego, sprzęga się on z powierzchnią 89, co powoduje przemieszczenie członu blokującego w kierunku jego położenia zablokowanego (patrz fig. 16) wbrew odchylaniu wywołanego przez środek odchylający, co z kolei powoduje przesunięcie członu mocującego 26 do jego położenia niezamocowanego. Gdy element zaczepu 100 minie człon blokujący 14, środek odchylający przemieści człon blokujący 14 z powrotem do jego położenia zablokowanego (patrz fig. 17). W tym położeniu, powierzchnia 91 jest teraz na ścieżce przemieszczania elementu zaczepu 100.

Na fig. od 18 do 21, człon blokujący 14 ma okrągły tarczowo ukształtowany korpus 141, który jest obrotowy względem korpusu 12 układu blokującego 10 (nieprzedstawionego szczegółowo) wokół osi obrotu 110. Ukształtowanie w kształcie palca 142 wystaje promieniowo na zewnątrz z korpusu 141. Ukształtowanie 142 wyznacza pierwsze i drugie ukształtowanie sprzęgające 19.1, 19.2, które w trakcie użytkowania, są umieszczone na ścieżce przemieszczania elementu zaczepu 100. Człon blokujący 14 wyznacza dwie kątowo oddalone od siebie szczeliny 144.1, 144.2, w których przyjmowany jest człon mocujący 26 w celu zablokowania członu blokującego 14 w sposób odłączalny w jego pierwszym i drugim położeniu zablokowanym. Korpus 141 członu blokującego 14 wyznacza mały otwór 145, który znajduje się w połowie odległości między dwiema szczelinami 144.2, w pobliżu promieniowo zewnętrznej strony korpusu 141. Środek odchylający (np. sprężyna; nieprzedstawiony szczegółowo) jest przyłączony między członem blokującym 14, dzięki temu, że rozciąga się przez otwór 145, i słupkiem/prętem 146, który jest połączony z korpusem 12 (nieprzedstawionym szczegółowo). Celem środka odchylającego jest odchylanie członu blokującego 14 w kierunku pozycji neutralnej

PL 226 973 B1 w taki sposób, że po przemieszczeniu członu blokującego 14 przez element zaczepu 100 poza jego ścieżkę przemieszczania podczas użytkowania (patrz fig. 20), środek odchylający wymusi przejście członu blokującego 14 z powrotem w kierunku jego pierwszego lub drugiego położenia zablokowanego przedstawionego na fig. 18 i 21.

Figury od 22 do 28 ilustrują inny przykład wykonania układu blokującego 10, podczas gdy fig. 29 ilustruje instalację blokującą 400, która zawiera układ blokujący 10. Ponownie, o ile nie zaznaczono inaczej, te same odnośniki numeryczne stosowane na fig. od 1 do 9 zostaną wykorzystane do oznaczania zbliżonych komponentów na fig. od 22 do 27.

W tym przykładzie wykonania, człon blokujący 14 jest zamontowany na grubym wałku 15 w taki sposób, że obrót wałka 15 wokół osi 110 powoduje obrót członu blokującego 14 (patrz fig. 26). Wałek 15 wyznacza zagłębienie 93, które prowadzi do korpusu wałka 15 z jego promieniowo zewnętrznej strony (patrz fig. 24), w którym przyjmowany jest człon blokujący 26, który jest umieszczony na promieniowo zewnętrznej stronie wałka 15. Specyficzna konfiguracja między członem mocującym 26 a wałkiem 15 (i zagłębieniem 93), w tym przykładzie wykonania, jest zbliżona do konfiguracji między członem mocującym 26 a elementem członu blokującego 61.1 (i jego zagłębieniami 92.1-92.3) zilustrowanymi na fig. 14.

Układ blokujący 10 obejmuje dźwignię pierwszego rzędu 109, która jest wychylnie połączona z korpusem 12 za pośrednictwem wychylnego połączenia 111. Jeden koniec dźwigni 109 jest połączony z ramieniem siłownika 113 układu przemieszczającego 30, podczas gdy drugi koniec dźwigni 109 jest połączony ze sworzniem blokującym 28, który jest na ogół grubszy niż sworzeń blokujący 28 zilustrowany na fig. 3. Ten układ przemieszczający 30 i sworzeń blokujący 28 są umieszczone w taki sposób, że ścieżka uruchamiania 115 ramienia siłownika 113 jest oddalona od ścieżki przemieszczania 117 sworznia blokującego 28 i jest do niej równoległa, gdy sworzeń przemieszcza się do i z sprzężenia z występem 40 członu mocującego 26. Sworzeń blokujący 28 i ramię siłownika 113 mają zasadniczo taką samą masę.

Jeżeli układ blokujący 10 zilustrowany na fig. od 1 do 9 jest poddawany nadmiernym drganiom, sworzeń blokujący 28 w niektórych przypadkach może odłączyć się od występu 40 (i umożliwić przemieszczenie członu mocującego 26 w kierunku jego położenia niezamocowanego). Jest to spowodowane tym, że sworzeń blokujący 28 jest podłużnie/liniowo zrównany ze ścieżką uruchamiania siłownika lub układu przemieszczającego 30 i jest z nią połączony. Jeżeli zatem sworzeń blokujący 28 (gdy jest w położeniu zablokowanym) i ramię siłownika 30 są poddawane sile wibracyjnej, która wymusza ich ruch wzdłuż ścieżki uruchamiania z dala od położenia zablokowanego sworznia blokującego 28, wtedy te siły będą się w pewnym sensie łączyły i jeśli łączna siła będzie wystarczająco duża, może ona w końcu tymczasowo przemieścić sworzeń blokujący 28 poza sprzężenie z występem 40. Jednakże, w przykładzie wykonania zilustrowanym na Figurach od 22 do 27, dźwignia 109 przeciwdziała odpowiednim siłom wibracyjnym, którym może być poddawane ramię siłownika 113 i człon mocujący 26. Bardziej szczegółowo, ponieważ ścieżka uruchamiania 115 i ścieżka przemieszczania 117 są do siebie równoległe, siły wibracyjne, które oddziałują na ramię siłownika 113 i człon mocujący 26 będą miały tendencję do poruszania ich w tym samym kierunku wzdłuż ich odpowiednich ścieżek 115, 117. Jednakże, ponieważ ramię siłownika 113 i człon mocujący 26 są połączone z odpowiednimi końcami dźwigni pierwszego rzędu 109, dźwignia 109 spowoduje, że odpowiednie siły wibracyjne oddziałujące na ramię siłownika 113 i człon mocujący 26 (w tym samym kierunku) będą pracowały przeciwnie do siebie (tj. będą się znosiły). Dodatkowo wspomaga to fakt, iż sworzeń blokujący 28 i ramię siłownika 113 mają zbliżoną masę.

Układ blokujący 10 obejmuje układ przełącznika 127, który jest skonfigurowany do obsługi światła roboczego takiego jak LED 129 i który jest roboczo połączony z układem przemieszczającym 30 w taki sposób, że gdy układ przemieszczający 30 przemieszcza sworzeń blokujący 28 poza sprzężenie z występem 40 (tj. do jego położenia niezablokowanego), co sprawia, że układ przełącznika 127 zasila LED 129.

Urządzenie obsługujące 201 można stosować do obsługi układu blokującego 10 na sposób klucza (patrz fig. 28). Bardziej szczegółowo, układ blokujący 10 obejmuje gniazdo robocze lub urządzenie odbiorcze 203, które jest skonfigurowane do odbioru i współpracy z urządzeniem obsługującym 201. Urządzenie obsługujące 201 obejmuje źródło zasilania 205 (np. baterię), które jest skonfigurowane do dostarczania mocy do urządzenia odbiorczego 203, które jest z kolei skonfigurowane do przenoszenia co najmniej części mocy odebranej ze źródła zasilania 205 na solenoid 37, który stanowi

PL 226 973 B1 część obwodu elektrycznego 207, gdy włożono prawidłowe urządzenie obsługujące 201. LED 129 stanowi część obwodu 207 i jest połączona z nim za pośrednictwem układu przełącznika 127.

Gdy solenoid 37 nie jest zasilany, ramię siłownika 113 jest zablokowane w położeniu wysuniętym/wyprostowanym. W rezultacie, dźwignia 109 przesuwa/wymusza przejście sworznia blokującego 28 do jego położenia zablokowanego. Gdy prawidłowe urządzenie obsługujące 201 zostanie włożone do urządzenia przyjmującego 203, urządzenie odbiorcze 203 ustanawia (np. za pomocą przełącznika) elektryczne połączenie między źródłem zasilania 205 a solenoidem 37. Natychmiast po zasileniu solenoidu 37, przemieszcza on ramię siłownika 113 z jego wysuniętego/wyprostowanego położenia do położenia schowanego (tj. ramię siłownika 113 przemieszcza się w kierunku strzałki 133 wzdłuż ścieżki przemieszczania 115). W rezultacie, dźwignia 109 przesuwa/wymusza przejście sworznia blokującego 28 ze sprzężenia ze zgrubieniem 40 mechanizmu mocującego 16 do jego położenia niezablokowanego, umożliwiając w ten sposób obrót członu blokującego 14 (np. w celu otworzenia drzwi, na których zamontowany jest układ blokujący 10) poprzez przyłożenie wystarczającego momentu obrotowego/siły obrotowej na wałek 15 i człon blokujący 14 (jak opisano wcześniej w specyfikacji). Ramię siłownika 113 jest roboczo połączone z układem przełącznika 127 w taki sposób, że gdy ramie siłownika 113 jest w swoim wysuniętym/wyprostowanym położeniu, przełącznik 189 układu przełącznika 127 jest w stanie otwartym (tj. LED 129 jest odłączona od obwodu 207) i gdy ramię siłownika 113 przemieszcza się do położenia schowanego, w celu przełączenia przełącznika 189 do stanu zamkniętego, łącząc w ten sposób LED 129 z obwodem 207 (i źródłem zasilania 205).

Układ blokujący 10 wyznacza pręt transmitujący światło 139, który rozciąga się z LED 129 w kierunku zewnętrznej strony korpusu 12 i który jest skonfigurowany do ukierunkowywania światła z LED 129 na zewnątrz, dzięki czemu użytkownik może je zobaczyć. Światło z LED 129 będzie zatem wskazaniem, że do urządzenia odbiorczego 203 włożono odpowiednie urządzenie obsługujące 201 i że sworzeń blokujący 28 jest w swoim położeniu odblokowanym.

Z powyższego jasno wynika, że układ blokujący 10 nie wymaga źródła zasilania do zapewnienia, by drzwi, na których zamontowano układ blokujący 10 pozostały zablokowane. Układ blok ujący 10 faktycznie wymaga zasilania wyłącznie do odblokowania sworznia blokującego 28 układu blokującego 10. (Urządzenie obsługujące 201, urządzenie odbiorcze 203 i obieg 207 można również zrealizować w innych przykładach wykonania układu blokującego 10 opisanego powyżej.)

Układ blokujący 10 obejmuje ponadto mechanizm ograniczający 191, który jest skonfigurowany do ograniczania wielkości obrotu członu blokującego 14 i wałka 15 względem korpusu 12. Bardziej szczegółowo, mechanizm ograniczający 191 jest skonfigurowany do wspomagania zachowania/utrzymania względnego położenia obrotowego członu blokującego 14 względem korpusu 12, gdy człon blokujący 14 został przemieszczony do całkowicie otwartego położenia. Mechanizm ograniczający 191 obejmuje pierwszy człon ograniczający 143, który ma pierścieniowy tarczowo ukształtowany korpus 171, który jest obrotowo wpasowany na wałku 15 i który jest obrotowy względem korpusu 12. Mechanizm ograniczający 191 obejmuje również drugi człon ograniczający w postaci ukształtowania typu kołka 149, które wystaje/sterczy promieniowo na zewnątrz z wałka 15.

Pierwszy człon ograniczający 143 wyznacza wewnętrzne, podłużne wycięcie 147, które gdy pierwszy człon ograniczający 143 jest dopasowany na wałku 15, rozciąga się wzdłuż obwodu wałka

15. Wycięcie 147 wyznacza ścieżkę 151. Ukształtowanie typu kołka 149 znajduje się w wycięciu 147 i może się zatem poruszać wzdłuż ścieżki przemieszczania 151, gdy wałek 15 (i człon blokujący 14) obraca się względem pierwszego członu ograniczającego 143. Mechanizm ograniczający 191 obejmuje ponadto element mocujący w postaci śruby, który można wykorzystać do mocowania pierwszego członu ograniczającego 143 do korpusu 12 w szczególnym względnym obrotowym położeniu.

Względne obrotowe położenie może być wyznaczone poprzez przemieszczenie elementu zaczepu 100 wzdłuż jego ścieżki przemieszczania z położenia zamkniętego w kierunku położenia otwartego w taki sposób, że na pewnym etapie, sprzęga się on z członem blokującym 14 przez wsunięcie się do zagłębienia 17 (które znajduje się na ścieżce przemieszczania elementu zaczepu 100) i obraca on człon blokujący 14 (jak również wałek 15) dopóki element zaczepu 100 nie odłączy się od członu blokującego 14 (bardziej szczegółowo zagłębienia 17). Gdy człon blokujący 14 jest w tym położeniu, jest on w położeniu całkowicie otwartym. Gdy człon blokujący 14 obraca się w kierunku swojego w pełnio otwartego położenia, człon mocujący 26 na pewnym etapie przemieści się poza jego zamocowane położenie wewnątrz zagłębienia 93 i do jego niezamocowanego położenia, w którym oprze się o promieniowo zewnętrzną powierzchnię 181 wałka 15. Gdy wałek 15 się obraca, część 161 korpusu 171, która wyznacza jeden z końców ścieżki 151, sprzęga się na pewnym etapie z ukształtowa12

PL 226 973 B1 niem typu kołka 149, co sprawia, że pierwszy człon ograniczający 143 obraca się wraz z wałkiem 15. Gdy człon blokujący 14 zostanie obrócony do jego w pełnio otwartego położenia, śrubę wkłada się za pośrednictwem otworu wejściowego 155 w celu ciernego sprzężenia z pierścieniową powierzchnią 157 korpusu 171, aby zapobiec w ten sposób względnemu obrotowi między pierwszym członem ograniczającym 143 a korpusem 12 w tym samym kierunku. Śruba, gdy jest włożona, jest ustawiona na ogół prostopadle do płaszczyzny, w której rozciąga się pierścieniowa powierzchnia 157. Wkładanie śruby przeprowadza się podczas instalacji układu blokującego 10.

Jeżeli człon blokujący 14, znajdujący się w swoim w pełni otwartym położeniu, zostanie przypadkowo obrócony z powrotem do położenia zamkniętego w taki sposób, że zagłębienie 17 przemieści się poza stan zrównania ze ścieżką przemieszczania elementu zaczepu 100, wtedy element zaczepu 100, gdy jest przemieszczany z powrotem wzdłuż swojej ścieżki przemieszczania w kierunku swojego położenia zamkniętego, sprzęgnie się z promieniowo zewnętrzną stroną 199 członu blokującego 14 a nie z zagłębieniem 17. W celu skorygowania obrotowego położenia członu blokującego 14, wystarczy go obrócić ręcznie (względem korpusu 12) w kierunku jego w pełni otwartego położenia, aż człon blokujący 14 nie będzie mógł się dalej obracać ze względu na śrubę i część 161, która sprzęga się z ukształtowaniem typu kołka 149, co zapobiega dalszemu obrotowi w tym samym kierunku. Gdy człon blokujący 14 osiągnie to położenie, znajdzie się on w swoim w pełni otwartym położeniu i zagłębienie 17 zrówna się ze ścieżką przemieszczania elementu zaczepu 100. Śruba, wraz z częścią 161 i ukształtowaniem typu kołka 149, również ułatwia zapobieganie przypadkowemu obróceniu członu blokującego 14 za jego w pełni otwarte położenie.

Instalacja blokująca 400 zilustrowana na fig. 29 obejmuje strukturę nośną, którą w tym przykładzie jest rama drzwiowa 402, drzwi 404, które są zawiasowo zamontowane na ramie drzwiowej 402, układ blokujący 10, który jest zamontowany do ramy drzwiowej 402 za pomocą struktury mocującej

403 i element zaczepu 100, który jest zamontowany do drzwi 404 za pomocą struktury mocującej 406.

Rama drzwiowa 402 wyznacza otwór dostępu 408, przez który zapewnia się dostęp do miejsca/obszaru o ograniczonym dostępie, którego drzwi 404 i rama drzwiowa 402 stanowią część. Drzwi

404 można zawiasowo przemieszczać względem ramy drzwiowej 402 między położeniem zamkniętym, w którym drzwi 404 zamykają otwór dostępu 408 w celu uniemożliwienia dostępu do miejsca/obszaru o ograniczonym dostępie 408, i położeniem otwartym, w którym otwór dostępu 408 nie jest zamknięty drzwiami 404, zapewniając w ten sposób dostęp do miejsca/obszaru o ograniczonym dostępie przez otwór dostępu 408.

Wynalazca uważa, że wynalazek zapewnia zarówno oszczędny układ blokujący jak i system kontroli dostępu. Wynalazca również uważa, że układ blokujący 10 jest względnie łatwy do zainstalowania i niedrogi. Układ blokujący 10 również pobiera znacznie mniej prądu niż obecne zamki elektromagnetyczne, z czego Wynalazca zdaje sobie sprawę, tj. 300 mA w porównaniu z 5 A, co jest w dużym stopniu spowodowane tym, że element zaczepu 100 nie jest w stałym sprzężeniu z członem blokującym 14.

Kolejną zaletą niniejszego wynalazku jest to, że w przykładzie wykonania zilustrowanym na fig. od 22 do 28, układ blokujący 10 wymaga zasilania tylko do odblokowywania sworznia blokują-

Claims (19)

1. Układ blokujący, który obejmuje:

korpus;

człon blokujący, który może się przemieszczać względem korpusu;

mechanizm mocujący skonfigurowany do mocowania członu blokującego w sposób odłączalny w co najmniej jednym położeniu;

mechanizm mocujący obejmujący człon mocujący, który może się przemieszczać względem członu blokującego między położeniem zamocowanym, w którym człon mocujący mocuje, lub mocuje w sposób odłączalny, człon blokujący względem korpusu w pierwszym i/lub drugim zablokowanym położeniu i położeniu niezamocowanym, w którym człon blokujący może się przemieszczać względem korpusu;

mechanizm mocujący obejmuje człon unieruchamiający, który jest przemieszczany wzdłuż ścieżki przemieszczania względem członu mocującego między pierwszym unieruchomionym

PL 226 973 B1 położeniem, w którym człon unieruchamiający unieruchamia człon mocujący w jego położeniu zamocowanym i położeniem swobodnym, w którym człon mocujący może się przemieszczać do jego położenia niezamocowanego;

człon unieruchamiający jest połączony z ramieniem siłownika, który obejmuje solenoid, przy czym solenoid jest skonfigurowany do przemieszczania członu unieruchamiającego poza sprzężenie z członem mocującym z jego położenia unieruchomionego do jego położenia swobodnego;

ramie siłownika które jest przemieszczane wzdłuż ścieżki siłownika, która jest równoległa do ścieżki przemieszczenia człon unieruchamiający jest połączony z ramieniem siłownika za pośrednictwem dźwigni pierwszego rzędu posiadającej wychylne połączenie, za pomocą którego dźwignia połączona jest z korpusem lub częścią układu blokującego, która jest nieruchoma względem korpusu;

człon unieruchamiający i ramię siłownika są połączone z dźwignią po przeciwnych stronach wychylnego połączenia w taki sposób, że przemieszczenie członu unieruchamiającego wzdłuż ścieżki przemieszczenia jest w kierunku przeciwnym do kierunku przemieszczenia ramienia siłownika wzdłuż ścieżki siłownika; oraz człon unieruchamiający obejmujący kątowo rozstawione wgłębienia, które odbierają w nim człon mocujący.

2. Układ blokujący według zastrz. 1, w którym człon blokujący może się kątowo przemieszczać względem korpusu, człon blokujący może się kątowo przemieszczać między pierwszym i drugim położeniem, które są od siebie oddalone kątowo

3. Układ blokujący według zastrz. 1, w którym człon blokujący jest wychylnie/obrotowo połączony z korpusem.

4. Układ blokujący według zastrz. 1, w którym człon blokujący obejmuje pierwsze ukształtowanie sprzęgające element zaczepu, które jest skonfigurowane do sprzęgania elementu zaczepu dla części jego przemieszczenia względem układu blokującego wzdłuż ustalonej ścieżki przemieszczania w pierwszym kierunku przemieszczania, gdy pierwsze ukształtowanie sprzęgające sprzęga się z elementem zaczepu i gdy element zaczepu przemieszcza się względem układu blokującego dalej wzdłuż określonej ścieżki przemieszczania w pierwszym kierunku przemieszczania, z jego pierwszego położenia (określonego dalej jako „pierwsze zablokowane położenie”), przy czym człon blokujący obejmuje również drugie ukształtowanie sprzęgające element zaczepu, które jest bądź to odrębne od pierwszego ukształtowania sprzęgającego element zaczepu, bądź stanowi jego część, przy czym drugie ukształtowanie sprzęgające jest skonfigurowane do sprzęgania elementu zaczepu dla części jego przemieszczenia względem układu blokującego wzdłuż ustalonej ścieżki przemieszczania w drugim kierunku przemieszczania, który jest przeciwny do pierwszego kierunku przemieszczania, gdzie element blokujący jest skonfigurowany do przemieszczania go względem korpusu, gdy drugie ukształtowanie sprzęgające sprzęga się z elementem zaczepu i gdy element zaczepu przemieszcza się względem układu blokującego dalej wzdłuż ścieżki przemieszczania w drugim kierunku przemieszczania, z jego drugiego położenia (określonego dalej jako „drugie zablokowane położenie”).

5. Układ blokujący według zastrz. 4, który obejmuje mechanizm ograniczający, który może się sprzęgać z członem blokującym, co najmniej na pewnym etapie, podczas przemieszczania członu blokującego względem korpusu w celu ograniczenia wielkości względnego przemieszczenia między członem blokującym a korpusem.

6. Układ blokujący według zastrz. 5, który obejmuje wałek, który jest obrotowo zamontowany na korpusie i do którego człon blokujący jest przyłączony w taki sposób, że obrót wałka powoduje obrót członu blokującego.

7. Układ blokujący według zastrz. 6, w którym mechanizm ograniczający obejmuje pierwszy człon ograniczający, który jest obrotowo dopasowany na wałku i jest obrotowy względem korpusu, i drugi człon ograniczający, który wystaje/sterczy promieniowo na zewnątrz z wałka i który może się sprzęgać z pierwszym członem ograniczającym, co najmniej na pewnym etapie, podczas przemieszczania członu blokującego między jego pierwszym i drugim zablokowanym położeniem, w celu ograniczenia wielkości względnego przemieszczenia między członem blokującym a korpusem i w którym pierwszy człon ograniczający wyznacza zagłębienie/wnękę, która rozciąga się wzdłuż obwodu wałka i w której znajduje się co najmniej

PL 226 973 B1 część drugiego członu ograniczającego, przy czym zagłębienie/wnęka wyznacza ścieżkę wzdłuż której przemieszcza się co najmniej część drugiego członu ograniczającego, gdy wałek obraca się względem pierwszego członu ograniczającego.

8. Układ blokujący według zastrz. 4, który obejmuje mechanizm mocujący, który jest skonfigurowany do mocowania członu blokującego w sposób odłączalny w pierwszym zablokowanym położeniu i/lub w drugim zablokowanym położeniu, gdzie człon mocujący jest przemieszczany wobec członu blokującego pomiędzy położeniem zamocowanym gdzie człon mocujący mocuje, lub rozłącznie mocuje, człon blokujący w stosunku do korpusu w pierwszym i/lub drugim położeniu zablokowanym a położeniem nie zamocowanym gdzie człon blokujący może się przemieszczać wobec korpusu.

9. Układ blokujący według zastrz. 8, gdzie gdy człon mocujący jest w swojej pozycji umocowanej to rozłącznie mocuje człon blokujący w stosunku do korpusu w pierwszym położeniu zablokowanym i/lub drugim położeniu zablokowanym, i gdy człon unieruchamiający, który jest przemieszczany w stosunku członu mocującego pomiędzy unieruchomionym położeniem gdzie człon unieruchamiający unieruchamia człon mocujący w jego umocowanym położeniu i położeniem wolnym gdzie człon mocujący może się przemieszczać do swojego nieumocowanego położenia.

10. Układ blokujący według zastrz. 8, w którym człon mocujący jest skonfigurowany do sprzęgania z odpowiednim trzecim ukształtowaniem sprzęgającym członu blokującego, gdy człon mocujący jest w swoim położeniu zamocowanym i gdy człon mocujący, gdy jest w swoim położeniu zamocowanym, rozciąga się, co najmniej częściowo, do zagłębienia lub otworu dostarczonego przez trzecie ukształtowanie sprzęgające, przy czym człon mocujący sprzęga się w ten sposób ze ścianą(ścianami)/powierzchnią(powierzchniami) trzeciego ukształtowania sprzęgającego wyznaczającego zagłębienie lub otwór, i w którym układ blokujący jest skonfigurowany w taki sposób, że gdy człon blokujący jest w swoim pierwszym lub drugim położeniu zablokowanym, człon mocujący jest zrównany z zagłębieniem lub otworem trzeciego ukształtowania sprzęgającego, umożliwiając w ten sposób wsunięcie się członu mocującego do zagłębienia lub otworu w celu zamocowania członu blokującego w sposób odłączalny w jego pierwszym lub drugim położeniu zablokowanym.

11. Układ blokujący według zastrz. 10, w którym mechanizm mocujący obejmuje środek odchylający, który jest skonfigurowany do odchylania członu mocującego w kierunku jego położenia zamocowanego.

12. Układ blokujący według zastrz. 11, w którym ściana(ściany)/powierzchnia(powierzchnie) trzeciego ukształtowania sprzęgającego wyznaczająca zagłębienie lub otwór zwęża się prowadząc do członu blokującego w taki sposób, że gdy człon mocujący jest w swoim położeniu zamocowanym i wystarczającą siłę/moment obrotowy przyłoży się na człon mocujący z dala od pierwszego lub drugiego położenia zablokowanego, względem korpusu, wymusza się przesuwanie członu mocującego do jego położenia niezamocowanego wskutek siły oddziałującej na niego poprzez ścianę(ściany)/powierzchnię(powierzchnie), przeciwnie do odchylania za pomocą środka odchylającego.

13. Układ blokujący według zastrz. 8, w którym pierwsze ukształtowanie sprzęgające jest skonfigurowane do tego, by można je było przemieszczać w jednej płaszczyźnie, gdy człon blokujący jest przemieszczany w kierunku swojego pierwszego położenia zablokowanego, lub od niego, i człon mocujący jest skonfigurowany do tego, by można go było przemieszczać względem członu blokującego wzdłuż ścieżki mocowania, która jest ustawiona zasadniczo równolegle do wymienionej płaszczyzny, między jego położeniem zamocowanym i niezamocowanym.

14. Układ blokujący według zastrz. 1, gdzie człon blokujący wyznacza co najmniej jedno ukształtowanie sprzęgające element zaczepu, które jest skonfigurowane do sprzęgania elementu zaczepu dla części jego przemieszczenia względem układu blokującego wzdłuż ustalonej ścieżki przemieszczania, przy czym człon blokujący można przemieszczać między oddalonymi od siebie położeniami pierwszym i drugim, w których obu ukształtowanie sprzęgające jest ustawione tak, że wymieniony element zaczepu może się z nimi sprzęgać w sposób odłączalny i między którymi wymieniony element zaczepu jest sprzęgany z ukształtowaniem sprzęgającym w taki sposób, że element zaczepu może być oddalony od ukształtowania sprzęgającego element zaczepu, a zatem może nie być w stałym sprzężeniu z nim, gdy

PL 226 973 B1 człon blokujący jest w swoim pierwszym i drugim położeniu zezwalając na zależne przemieszczenie pomiędzy elementem zaczepu a układem blokującym.

15. Układ blokujący zawierający:

korpus;

człon blokujący, który jest przemieszczany w płaszczyźnie zależnej do korpusu; mechanizm mocujący zawierający człon mocujący przemieszczany prostopadle do płaszczyzny zależnej do członu blokującego pomiędzy położeniem zamocowanym i niezamocowanym;

mechanizm mocujący dodatkowo zawierający człon unieruchamiający, który jest przemieszczany w stosunku do członu mocującego pomiędzy położeniem unieruchomionym, gdzie człon unieruchamiający unieruchamia człon mocujący w jego położeniu umocowanym a położeniem wolnym, gdzie człon mocujący może być przemieszczany do swego położenia nieumocowanego;

człon unieruchamiający połączony do siłownika, który zawiera solenoid; solenoid zbudowany do przemieszczania członu unieruchamiającego ze sprzężenia za pomocą członu mocującego z położenia unieruchomionego do wolnego;

człon unieruchamiający połączony z siłownikiem za pośrednictwem dźwigni pierwszego rzędu posiadającej wychylne połączenie, za pomocą którego dźwignia połączona jest z korpusem; człon unieruchamiający i siłownik połączony do dźwigni po przeciwnej stronie połączenia wychylnego; i człon blokujący zawiera kątowo rozstawione wgłębienia, które odbierają w nim człon mocujący.

16. Układ blokujący według zastrz. 1, znamienny tym, że człon blokujący zawiera wgłębienie na górnej powierzchni członu blokującego, która jest równoległa do powierzchni, w której człon blokujący jest przemieszczany, otwór przyjmujący człon mocujący gdy człon blokujący jest w drugim położeniu.

17. Człon blokujący według zastrz. 1, znamienny tym, że ramie siłownika i człon unieruchamiający są przemieszczane w kierunkach przeciwnych wobec siebie.

18. Układ blokujący według zastrz. 1, znamienny tym, że człon blokujący zawiera elementy członu blokującego, które obejmują elementy na kształt okrągłego dysku.

19. Układ blokujący według zastrz. 18, znamienny tym, że elementy na kształt okrągłego dysku są połączone za pomocą środkowego wału, który jest zbudowany do obracania elementów członu blokującego równocześnie wokół osi obrotu.