PL225701B1

PL225701B1 - System mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia oraz sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia

Info

Publication number: PL225701B1
Application number: PL407567A
Authority: PL
Inventors: Artur Boruszewski
Original assignee: Ergo Plus Polska Spółka Z Ograniczoną Odpowiedzialnością
Priority date: 2014-03-17
Filing date: 2014-03-17
Publication date: 2017-05-31
Also published as: WO2015142201A2; PL3119971T3; PL407567A1; WO2015142201A3; EP3119971B1; EP3119971A2

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku są system mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia budynku oraz sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia budynku. Opracowany wynalazek obejmuje kompleksowy system rozwiązań mocowania, regulacji, ocieplenia i izolacji termicznej, wodoszczelnej i paroszczelnej okna, które są zarazem paroprzepuszczalne i odprowadzają ewentualną parę wodną na zewnątrz, zgodnie z zasadami dyfuzji gazów. Opracowany system i sposób są przeznaczone do montażu okien, fasad i drzwi zarówno wykonanych z PVC, jak i aluminiowych oraz drewnianych, niezależnie od ich szerokości oraz ciężaru.

Dotychczas, znanych jest bardzo wiele rodzajów konstrukcji i sposobów mocowania stolarki okiennej w otworach okiennych.

Z polskiego opisu zgłoszenia patentowego nr zgłoszenia P-384409 (publ. BUP Nr 17/2009) znany jest „Sposób mocowania ram okiennych w ościeżach i podpora do mocowania ram okiennych w ościeżach”. Sposób mocowania ram okiennych w ościeżach polega na tym, że okienną ramę ustawia się na co najmniej dwóch podporach, osadzonych na stałe w nośnym murze i w ocieplającej warstwie. Każda podpora do mocowania okiennych ram w ościeżach ma kształt skrzyżowanego wysokiego teownika i jest podzielona na dwie nierówne części oporową ścianą, prostopadłą do górnej płaszczyzny i osiowej ściany podpory. Oporową ścianę, podczas montażu okien, opiera się o wewnętrzny nośny mur lub zewnętrzny mur elewacyjny ściany trójwarstwowej. Ponad oporową ścianą jest ustalająca listwa, równoległa do górnej płaszczyzny podpory i wystająca ponad nią. Stopę okiennej ramy ustawia się ponad ocieplającą warstwą, na górnej płaszczyźnie podpory i opiera się ją o zewnętrzną pionową ściankę ustalającej listwy.

Z polskiego opisu patentowego nr PL-214536 (publ. BUP Nr 22/2010) znane jest „Okno dachowe z kształtownikami mocującymi”. Okno to charakteryzuje się tym, że kształtownik posiada dwa równoległe ramiona, przy czym ramię kształtownika, mocowane do konstrukcji dachu, usytuowane jest w całości poniżej dolnej powierzchni ościeżnicy okna i zarazem poniżej górnej powierzchni krokwi, a ramię kształtownika mocowane do ościeżnicy, osłonięte jest elementem izolacyjnym.

Jeszcze inne rozwiązanie przedstawiono w polskim opisie wzoru użytkowego nr Ru-66073 pt.: „Okno z okładziną zewnętrzną” (publ. BUP Nr 04/2012). Przedmiotem wzoru użytkowego jest okno z okładziną zewnętrzną, zawierające ościeżnicę i skrzydło, których ramy wykonane są z tworzywa sztucznego i mają od zewnętrznej strony płaszczyznę pionową i płaszczyznę skośną osłonięte okładzinami, wykonanymi z aluminium, z tym że każda z okładzin ma wzdłuż krawędzi ukształtowane zaczepy, którymi jest przymocowana do krawędzi płaszczyzny pionowej i krawędzi płaszczyzny sk ośnej osłanianej ramy, a ponadto jest od wewnętrznej strony przyklejona do płaszczyzny skośnej osłanianej ramy warstwą kleju, rozłożoną ciągle wzdłuż krawędzi płaszczyzny skośnej i w sąsiedztwie krawędzi płaszczyzny skośnej.

Z polskiego opisu zgłoszenia patentowego nr zgłoszenia P-392912 (publ. BUP Nr 11/2012) znany jest też „Sposób posadowienia i mocowania ram okiennych w ościeżach oraz podpora do p osadowienia ram okiennych w ościeżach”. Polega on na tym, że ramę okienną z zamocowaną listwą progową ustawia się na co najmniej dwóch podporach, osadzonych na stałe w murze nośnym i w ocieplającej warstwie, po uprzednim skośnym podcięciu tej warstwy przy murze. Każda podpora do posadowienia ram okiennych w ościeżach ma kształt skrzyżowanego wysokiego teownika i jest podzielona na dwie nierówne części ścianą oporową, prostopadłą do górnej płaszczyzny i ściany osiowej podpory. Podpory osadza się w szczelinach naciętych lub wymurowanych, w narożach ościeży muru nośnego tak, że płaszczyzna ściany oporowej podpory opiera się o zewnętrzną stronę muru nośnego i mocuje dodatkową kotwą podpory. Ramę okienną z listwą progową ustawia się ponad ocieplającą warstwą, na górnej płaszczyźnie i dosuwa do występu oporowego podpory. Skośne nacięcie ocieplenia daje miejsce na niskoprężną piankę poliuretanową, która wiąże ramę okienną z murem nośnym i ociepla całe jej obrzeże.

Znane jest także rozwiązanie przedstawione we wzorze użytkowym DE202006018203, w którym rozwiązano problem wynikający z tego, że poprzez zwiększenie grubości ścian przez ocieplenie umieszczone pod tynkiem zewnętrznym okna i drzwi zostają pozbawione realnego oparcia w przestrzeni izolacji ściany pozbawionej siły nośnej. Miękki materiał izolacyjny (na przykład wełna mineralna lub płyt z polistyrenu piankowego) nie jest dostosowany do odbierania pionowego nacisku okna lub drzwi i dlatego wymaga standardowego wzmocnienia. Przedstawiony w tym rozwiązaniu dwuczęści oPL 225 701 B1 wy parapet ochronny do okien lub pomocniczy do drzwi, jest dobudowywany śrubami do parapetu murowanego, i charakteryzuje się on tym, że składa się z kątowego parapetu bazowego z uformowaną powłoką i wzmocnionymi w narożach parapetu, i ma również regulację wysokości. Przy czym regulacja wysokości parapetu realizowana jest poprzez zamocowanie najpierw na ścianie kątownika z klamrą wygiętą stanowiącą integralną, stałą część kątownika. Regulacja wysokości okna odbywa się poprzez wysuwanie kształtownika ruchomego wsuniętego w klamrę mocującą. Konstrukcja ta jest narażona na przenoszenie temperatury z zewnątrz do środka budynku przez opisana klamrę mocującą. W rozwiązaniu tym nie przewidziano dodatkowego zabezpieczenia termicznego miejsca mocowania okna lub drzwi.

W amerykańskim opisie wynalazku US 2009/0211184 opisano natomiast prefabrykowane oraz w inny sposób montowane ościeżnice drzwiowe z tłoczonego aluminium i innych elementów współpracujących, do zespołów framug drzwi oraz ościeżnic drzwi. W przypadku montażu ościeżnicy w otworze drzwiowym w budynku, korzystne jest dysponowanie mocną, trwałą, odporną na gnicie i próchnienie, ramą (ościeżnicą), która jest prefabrykowana lub łatwo montowane na miejscu budowy. Korzystnie, jest dysponowanie elementami ramowymi, które są łatwo montowane na miejscu budowy. Przedstawiona tu rama drzwi wykorzystuje wytłaczane kształtki aluminiowe jako ościeżnice, w tym ościeżnice odlewane, lub ościeżnice elementów wykończeniowych w połączeniu z substratami ościeżnicy. Formowanie aluminiowych ościeżnic obejmuje zamocowanie szczeliny montażowej z zagłębieniem (płetwy, żebra). Montażowa szczelina z zgłębieniem (płetwa, żebro) jest generalnie w kształcie buta, mającego część usytuowaną do wewnątrz, jak stopa i otwór mający przekrój poprzeczny w kształcie i na wysokości kostki. Szczelina montażowa z zagłębieniem (płetwa, żebro) m oże być zasadniczo sztywna, na przykład wytłaczana z aluminium lub zasadniczo sztywnego polimeru. Zagłębienie, w połączeniu z montażową szczeliną z zagłębieniem, który ma gruszkowatą (bulwiastą) sztywną podstawę, ułatwia zablokowanie szczeliny montażowej z zagłębieniem (płetwy, żebra) w orientacji stojącej na około 75 stopni do około 90 stopni w stosunku do ościeżnicy lub podłoża ościeżnicy. Zagłębienie, w połączeniu z montażową szczeliną fin podnosi ponadto łatwość zmiany wyprostowanej orientacji zagłębienia i ułatwia obracanie/chowanie płetwy w kontakt z ciałem ościeżnicy lub ościeżnicy podłoża.

Natomiast z koreańskiego opisu KR 20090003592 oraz rysunki znana jest podpórka wykorzystywana do kontroli klejenia na ciepło radiatora i hybrydy zintegrowanych na płytce drukowanej w celu zmniejszenia awarii i poprawienia szybkości reagowania dzięki automatycznemu wykrywaniu spadającego z tablicy HIC i osnowy ołowianej ramy. Przenośnik transferu przenosi radiator, w której hybrydowa zintegrowana płytka i ołowiu ramki są sukcesywnie montowane. Rama nośna składa się z pionowego korpusu i poziomej ramy i jest utworzona w jednej części przenośnika przemieszczającego.

Celem opracowanego wynalazku jest stworzenie kompleksowego, kompletnego i uniwersalnego systemu i sposobu zabudowy otworów okiennych, drzwiowych i witryn, który minimalizowałby przenikanie ciepła i byłby przy tym przyjazny i łatwy w realizacji.

Cel ten zrealizowano opracowując system mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia budynku, który charakteryzuje się tym, że ma on belki z umieszczonymi w nich kotwami mocowane wokół zabudowywanego otworu budynku. Zatopione w nich kotwy są rozmieszczone w belce w dwóch rzędach: peryferyjne elementy kotwy z jednego rzędu mocowane są we wnęce okiennej, natomiast z drugiego rzędu - montowane są na murze, zaś integralną część belki stanowi twardy, niechłonący wody, wzdłużny dystansowy klocek, przy czym belka wraz z dystansowym klockiem oklejone są paroprzepuszczalnym i wodoszczelnym materiałem, zaś paroprzepuszczalny i wodoszczelny materiał umieszczony na belce stanowi umieszczona na górnej powierzchni, na zewnątrz oraz na dolnej powierzchni belki zewnętrzna taśma, natomiast na wewnętrznej powierzchni belki (1) jest to wewnętrzna taśma, przy czym zewnętrzna taśma jest taśmą o współczynniku paroprzepuszczalności μ = od 30 do 30.000 i jest ona wykonana na bazie fizeliny i gumy EPDM, natomiast wewnętrzna taśma, jest taśmą wodoszczelną i paroszczelną, o współczynn iku paroprzepuszczalności μ = od 90.000 do 300.000 lub μ = 3.000.000 i jest ona wykonana na bazie fizeliny i gumy EPDM.

Korzystnie, kotwy w belkach rozmieszczane są co 250 mm jedna od drugiej.

Korzystnie, belki mają kwadratowe, prostokątne, trójkątne lub wielokątne przekroje poprzeczne.

Korzystnie, kotwy stanowią: sztywne przeguby lub zawiasowe przeguby względnie wysuwane elementy, a opcjonalnie kotwa ma klocek z tworzywa sztucznego lub z metalu lub z drewna lub z innego twardego materiału, który jest wycinany i ma dowolny kształt, i który jest zatopiony w belce.

PL 225 701 B1

Korzystnie, klocek wykonywany jest z tworzywa sztucznego takiego jak PVC, ABS, PE, PP, lub z tworzywa, które stanowi sprasowany pył drewniany i tworzywo sztuczne z poliuretanem lub polistyren lub spieniony PVC lub twardy styropian lub styrodur lub kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego o gęstości powyżej 100 kg/m lub kompozyt składający się z poliuretanu i włókna ₃ szklanego oraz wełny mineralnej o gęstości powyżej 100 kg/m lub inny spieniony, sztywny materiał o zamkniętych komórkach, korzystnie o gęstości od 40 do 100 kg/m .

Korzystnie, w niezatopionych, zewnętrznych, peryferyjnych częściach kotew, tj. zewnętrznych częściach sztywnych przegubów, zawiasowych przegubów, czy też wysuwanych elementów - wykonane są korzystnie dwa otwory, które mogą być owalne, w które wprowadzane są montażowe śruby wprowadzone dalej poprzez kotwę do muru poprzez potrójną nakrętkę lub podwójną nakrętkę.

Korzystnie, potrójna nakrętka składa się z trzech nakrętek-śrub, które na swoim zewnętrznym obwodzie mają wykonany gwint o tym samym kierunku skrętu, jaki jest wykonany na zewnętrznym obwodzie montażowej śruby, natomiast wewnętrzne gwinty tych nakrętek mają skontrowane gwinty.

Korzystnie, pomiędzy kotwą a murem umieszczone są podkładki, w których korzystnie wykonane są co najmniej dwa zagłębienia wykonane od strony dłuższej krawędzi podkładki, względnie zarówno od strony dłuższej, jak i krótszej krawędzi podkładki, przy czym korzystnie dystansowa po dkładka ma grubość 1,0 mm lub 2,0 mm lub 5,0 mm lub 10,0 mm.

Korzystnie, montażowa śruba - mocująca kotwę do muru - umieszczona jest w środkowej części podwójnej nakrętki i korzystnie ma ona dodatkową blokadę z wypustkami, do blokowania się w otworze zapobiegającą cofnięciu się montażowej śruby.

Korzystnie, część kotwy - ta jej część, która zatopiona jest w belce - jest uformowana z co najmniej jednej, wykonanej korzystnie z metalu lub tworzywa sztucznego rurki i jest ona usytuowana prostopadle do tej powierzchni belki, która przylega do ramy montowanego elementu. Natomiast poprzez rurkę, stabilizującą kotwę w belce, wprowadzana jest mocująca śruba, która następnie przech odzi przez belkę do ramy mocowanego elementu tworzonego przez ramę okienną, drzwiową lub fasadową, przy czym rurka jest uszczelniana i zaślepiana.

Korzystnie, belka z rozmieszczonymi w niej kotwami wykonana jest ze spienionego tworzywa sztucznego, zaś materiał ten stanowi spieniony EPDM lub spieniony PE lub spieniony poliuretan lub spieniony polistyren lub styrodur lub spieniony PVC lub polistyren lub twardy styropian lub kompozyt ₃ składający się z poliuretanu i włókna szklanego o gęstości powyżej 100 kg/m lub kompozyt składają₃ cy się z poliuretanu i włókna szklanego oraz wełny mineralnej o gęstości powyżej 100 kg/m lub inny ₂ spieniony sztywny materiał o zamkniętych komórkach, korzystnie o gęstości od 40 do 100 kg/m .

Korzystnie, na dystansowym klocku układana jest dodatkowo amortyzująca i uszczelniająca listwa, na której jest umieszczony montowany profil, przy czym listwa wykonywana jest z materiału wodoszczelnego i paroprzepuszczalnego, który korzystnie stanowi spieniony EPDM lub spieniony PE lub taśma rozprężająca się 300 Pa lub taśma rozprężająca się 600 Pa lub kombinacja taśm rozprężających się 300 Pa i 600 Pa.

Korzystnie, obie wzdłużne krawędzie dystansowego klocka, stanowiącego górną część belki wypełnione są rozprężną taśmą, uszczelniającą miejsce styku dystansowego klocka z najbardziej wysuniętymi elementami osadzanego profilu.

Korzystnie, pomiędzy belką a murem umieszczony jest amortyzujący pas, który wykonany jest korzystnie ze spienionego EPDM lub spienionego PE lub taśmy rozprężającej się 300 Pa lub pianki montażowej niskoprężnej lub zaprawy klejowej.

Sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi, korzystnie w strefie ocieplenia, charakteryzuje się tym, że zrealizuje się kolejno - przy czym kolejność ta może być zmieniana - określone czynności, które rozpoczyna się od zdemontowania skrzydła okna lub skrzydeł okien, a następnie odmierza się dolną belkę na szerokość okna pomniejszoną o 10 mm i ucina się belkę oraz odmierza się dwie belki na wysokość okna, dodając do niej grubość belki i odejmując najkorzystniej 5 mm i ucina się belki. Przy czym belki będą umieszczone po bokach zabudowywanego otworu oraz odmierza się belkę na szerokość całego okna, dodając do niej dwie grubości belki przeznaczone do umieszczenia po bokach okna - i na taką długość odcina się belkę, która umieszczona zostanie u góry zabudowywanego otworu. Kolejny etap sposobu realizuje się według jednego z wybranych wariantów: opisane elementy, tj. belki łączy się precyzyjnie pod kątem prostym w dwa moduły w kształcie litery „L” albo opisane elementy łączy się precyzyjnie pod kątami prostymi w moduł w kształcie litery „U” albo opisane elementy, tj. belki łączy się precyzyjnie pod kątami prostymi w moduł w kształcie litery „O”.

PL 225 701 B1

Korzystnie, kolejno przykręca się moduły „L”, „U” albo „O” wokół zabudowywanego otworu w murze budynku i montuje wymagane, brakujące belki, uzupełniające zabudowę otworu.

Korzystnie, moduł łączy się za pomocą śrub mocujących z ramą obudowywanego elementu, a następnie poziomuje się i ustawia się w pionowo oraz śrubami montażowymi przytwierdza się go i mocuje się wokół zabudowywanego otworu w murze budynku lub częściowo we wnęce okiennej i na murze.

Opracowany system mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia - wykorzystuje elementy, dzięki którym proces zabudowy przeszklonych otworów w murze jest niezwykle łatwy i możliwy do zrealizowania przez każdego, nieprzygotowanego nawet pracownika. System ten jest przy tym niezawodny i przy zachowaniu elementarnej staranności prowadzi niezmiennie do znakomitego rezultatu, którego warunkiem jest właściwie jedynie prawidłowe wypoziomowanie i ustawienie w pionie dwóch montowanych w pierwszej kolejności, podstawowych belek, pionowej i poziomej.

Bardzo wygodny jest transport elementów opracowanego systemu, a także jego montaż. Kotwy, które opcjonalnie są składane i rozsuwane, pozwalają się łatwo zginać, co ułatwia przede wszystkim ich transport, ponieważ pozwala to na umieszczenie na jednej palecie niemal dwukrotnie większej ilości belek, niż byłoby to w przypadku zastosowania w belkach sztywnych kotew. Wprowadzenie opcji zginanych kotew jest także bardzo pomocne w czasie montażu belek. Przy czym zastosowanie opcji montażu z wykorzystaniem sztywnych kotew ma także swoje zalety, ponieważ usprawnia łączenie poszczególnych belek przed ich łączeniem z zabudowywanym otworem.

System przewiduje możliwość umieszczenia w belce dowolnej ilości kotew w zależności od zaprojektowanej i oczekiwanej wytrzymałości belki. Mogą one być montowane co 30, 40 cm lub w d owolnych innych odstępach, a przy tym są one dostosowane do przenoszenia dowolnych, zaplanowanych obciążeń na metr bieżący, tym bardziej, że wytrzymałość kotew może być także planowana i odpowiednio dostosowywana poprzez dobór ich odpowiedniej grubości. Belki boczne i górne nie są tak obciążone, jak belki dolne, a wobec tego ich parametry wytrzymałościowe mogą być odpowiednio inne, mniejsze.

Zarówno konstrukcja poszczególnych elementów systemu, jak też materiały zastosowane do ich wykonania - eliminują możliwość powstawiania mostków termicznych pomiędzy otoczeniem, a wnętrzem budynku.

Dotychczas w ogóle nie był znany tak kompleksowy i kompletny system elementów umożliwiających realizację pełnego sposobu montażu okien, drzwi i fasad. Nie zakładano także możliwości opracowania tego rodzaju systemu, przyjmując, że zabudowa otworów w murze powinna stanowić sumę odrębnie realizowanych etapów prac, organizowanych niezależnie od siebie, zazwyczaj przez różne ekipy specjalnie i odrębnie przygotowanych i wykwalifikowanych pracowników.

Opisany kompletny i wielowariantowy system jest niezawodny i łatwy do realizacji.

System mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia według wynalazku przedstawiony został na rysunkach, na których fig. 1 - przedstawia belkę z rozchylonymi kotwami - w widoku perspektywicznym, fig. 2 - przedstawia przekrój poprzeczny belki o przekroju kwadratowym osadzonej na murze, fig. 3 - przedstawia przekrój poprzeczny belki o przekroju prostokątnym osadzonej na murze, fig. 4 - przedstawia przekrój poprzeczny belki o przekroju trójkątnym osadzonej na murze, fig. 5 - przedstawia przekrój poprzeczny belki o przekroju wielokątnym osadzonej na murze, fig. 6 - przedstawia metalową kotwę z dwoma zawiasowymi przegubami, fig. 7 - przedstawia metalową kotwę z jednym zawiasowym przegubem i z jednym wysuwanym elementem, fig. 8 - przedstawia metalową kotwę z dwoma elementami wysuwanymi, fig. 9 - metalową kotwę z dwoma zawiasowymi przegubami oraz z klockiem z tworzywa sztucznego, fig. 10 - przedstawia przekrój pionowy potrójnej nakrętki, fig. 11 - przedstawia potrójną nakrętkę w widoku z góry, fig. 12 - przedstawia przekrój pionowy podwójnej nakrętki, fig. 13 - przedstawia podkładkę pod kotwę, fig. 14 - przedstawia także podkładkę pod kotwę, fig. 15 - przedstawia przekrój pionowy podwójnej nakrętki osadzanej w kotwie, fig. 16 - przedstawia zamontowaną w kotwie podwójną nakładkę, fig. 17 - przedstawia przykład montażu profilu z PVC na belce dolnej, fig. 18 - zawiera ideowy rysunek przedstawiający kolejność i sposób montażu systemu według wynalazku.

Zgodnie z opisanym dalej sposobem, przy wykorzystaniu opracowanego systemu dokonuje się zamocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia budynku.

PL 225 701 B1

Podstawowymi elementami wykorzystywanymi w tym sposobie są belki 1 z umieszczonymi w nich kotwami 2, które umieszczone zostają wokół zabudowywanego otworu budynku, na przykład wokół okna.

Kotwy 2 rozmieszczane są w belce 1 odpowiednio do obciążeń, które ma przenosić belka 1, k orzystnie co 250 mm. Parametry techniczne tych elementów są dobrane tak, że każda kotwa 2 przygotowana jest do przenoszenia obciążeń 150 kg, czyli belka 1 przygotowana jest do przenoszenia obciążeń 600 kg na 1 metr bieżący.

Umieszczenie kotew 2 co 250 mm pozwala na łatwy podział całej belki 1 na odcinki np. 30 cm lub 60 cm lub dowolne inne. Taka, łatwa do obliczenia i zaprojektowania możliwość cięcia belki 1 umożliwia obudowanie okna o dowolnych wymiarach np. 10 x 10 m, co daje możliwość obudowanie konstrukcji fasadowych, a nie tylko okien, czego nie umożliwiają inne systemy.

W systemie przewidziano wykorzystanie belek 1 o różnych przekrojach poprzecznych, tj. kwadratowych, prostokątnych, trójkątnych i innych.

Metalowe kotwy 2 przystosowane są do mocowania okien, drzwi oraz fasad z PVC, aluminiowych i drewnianych i wówczas ich optymalna szerokość wynosi od 50 mm do 90 mm względnie od 100 mm do 150 mm do muru w strefie ocieplenia.

W systemie przewidziano możliwość stosowania różnego rodzaju kotew 2, z trojako rozwiązanymi przegubami, które mogą stanowić: sztywne przeguby 3 lub zawiasowe przeguby 4 względnie wysuwane elementy 5. Każda z opisanych wyżej kotew 2 występuje w wariancie z klockiem 6 z tworzywa sztucznego, względnie z metalu, względnie z drewna, względnie z innego twardego materiału, który jest wycinany i ma dowolny kształt, a także w wariancie z klockiem z tworzywa sztucznego, który jest wytłaczany i ma dowolny kształt, przy czym klocki 6 zatopione są w belce 1. Klocek 6 wykonywany jest korzystnie z tworzywa sztucznego np.:

- z PVC,

- ABS,

- PE,

- PP,

- względnie z innego tworzywa sztucznego.

Kotwy 2 są rozmieszczone w belce 1 niejako w dwóch rzędach. Konfiguracja przegubów i w ysuwanych elementów 5 w kotwie 2 może być dowolna, zawsze jednak - jeśli jest to zawiasowy przegub 4 wówczas po jego rozchyleniu, a jeśli jest to wysuwany element 5 wówczas po jego wysunięciu peryferyjne elementy kotwy 2 z jednego rzędu mocowane są we wnęce okiennej, natomiast z drugiego na murze 7. Wobec tego belka 1 jest wyposażona w dwa rzędy kotew 2 na przykład:

- z zawiasowym przegubem 4 mocowanym we wnęce i zawiasowym przegubem 4 mocowanym na murze 7, lub

- z zawiasowym przegubem 4 mocowanym we wnęce i sztywnym przegubem 3 mocowanym na murze 7, lub

- z sztywnym przegubem 3 mocowanym we wnęce i zawiasowym przegubem 4 mocowanym na murze 7, lub

- z sztywnym przegubem 3 mocowanym we wnęce i sztywnym przegubem 3 mocowanym na murze 7, lub

- z zawiasowym przegubem 4 mocowanym we wnęce i wysuwanym elementem 5 mocowanym na murze 7, lub

- z wysuwanym elementem 5 mocowanym we wnęce i z zawiasowym przegubem 4 mocowanym na murze 7, lub

- z wysuwanym elementem 5 mocowanym we wnęce i z wysuwanym elementem 5 mocowanym na murze 7, lub

- z wysuwanym elementem 5 mocowanym we wnęce i sztywnym przegubem 3 mocowanym na murze 7, lub

- z sztywnym przegubem 3 mocowanym we wnęce i z wysuwanym elementem 5 mocowanym na murze 7.

W systemie przewidziano także możliwość zastosowania sztywnego przegubu 3 kotwy 2. Natomiast pozostałe kotwy 2 z ruchomymi przegubami, zarówno z zawiasowym przegubem 4, jak i wysuwanym elementem 5 łatwo pozwalają się składać w czasie transportu i pozostają złożone w pierwszej fazie montażu, w czasie układania belki 1 wokół zabudowywanego otworu, na przykład wokół wnęki okiennej. Przy czym oś obrotu zawiasowego przegubu 4 jest równoległa do krawędzi belki 1,

PL 225 701 B1 a fragment wysuwanego elementu 5 jest do niej prostopadły. Jak pokazano na rysunkach, w niezatopionych, zewnętrznych, peryferyjnych częściach kotwy 2 - niezależnie od tego, czy stanowią je zewnętrzne części sztywnego przegubu 3, zawiasowego przegubu 4, czy też wysuwanego elementu 5 wykonane są korzystnie dwa otwory 8, które mogą być owalne, dzięki czemu w czasie mocowania kotwy 2 można wybrać miejsce ich mocowania montażowymi śrubami 9 w granicach skoku wyznaczonego przez otwory 8. Montażowe śruby 9 są wprowadzane poprzez kotwę 2 do muru 7 poprzez potrójną nakrętkę 10 lub podwójną nakrętkę 11. Potrójna nakrętka 10 składa się niejako z trzech kolejnych nakrętek-śrub, które na swoim zewnętrznym obwodzie mają wykonany gwint o tym samym kierunku skrętu, jaki jest wykonany na zewnętrznym obwodzie montażowej śruby 9, natomiast wewnętrzne gwinty tych nakrętek mają skontrowane gwinty, wobec czego w miarę wkręcania montażowej śruby 9 dociskają się one całą swoją spodnią powierzchnią do płaszczyzny kotwy 2. Dzięki potrójnej nakrętce 10 możliwe jest regulowanie dowolnej wysokości kotwy 2 względem muru 7. Przy czym konstrukcja całej potrójnej nakrętki 10 umożliwia regulację prowadzoną wszystkim trzema elementami potrójnej nakrętki 3. Zadaniem zewnętrznej jej części jest przymocowanie wszystkich trzech części potrójnej nakrętki 10 sztywno do blaszanej kotwy 2 i usztywnienie z płaszczyzną kotwy 2. Dodatkowo w optymalnym usytuowaniu kotwy 2 względem muru 7 pomagają podkładki 12, w których wykonane są co najmniej dwa zagłębienia 13 wykonane od strony dłuższej krawędzi podkładki 12, względnie zarówno od strony dłuższej, jak i krótszej krawędzi podkładki 12. Podkładki 12 umożliwiają płynną regulację wysokości, a ich przesunięcie umożliwia otwór 8, który korzystnie jest dłuższy, w który wkręca się montażową śrubę 9, bez dokręcania jej na siłę. Można wtedy przesunąć ją w dowolnym kieru nku, a następnie w mniejszym otworze 8 wkręcić ją na stałe.

Nieco inaczej skonstruowana jest podwójna nakrętka 11, ponieważ jej część zewnętrzna ma wypustki 14, w postaci niewielkich trzpieni, które ukształtowane są na tyle wąsko, że „wpadają” do otworu 8 i zablokowują się w otworze 8 peryferyjnej części kotwy 2. Element ten także umożliwia płynną regulację całej belki 1 (góra-dół, prawo, lewo). Środkowa część podwójnej nakrętki 11 jest tak zaprojektowana, że może w nią zostać wkręcona montażowa śruba 9 mocująca kotwę 2 z murem 7. Nie przeszkadza to w kręceniu wszystkimi częściami podwójnej nakrętki 2. Swojego rodzaju blokadę stanowią wypustki 14, które blokując się w otworze 8 uniemożliwiają cofnięcie się montażowej śruby 9.

Jak opisano niżej, sposób mocowania, uszczelniania i izolacji, polega na zamocowaniu - po zewnętrznej stronie zabudowywanego otworu i wokół niego - belek 1, które poprzez kotwy 2 przytwierdzane są montażowymi śrubami 9 do zewnętrznej części muru 7 w strefie ocieplenia, względnie częściowo w strefie ocieplenia, a częściowo w otworze, tj. we wnęce okiennej.

Jak pokazano na rysunkach i opisano wyżej, kotwy 2 umieszczane są w belkach 1 w dwóch rzędach. Jeden rząd zawiera kotwy 2, które wyłożone zostaną niejako na wnękę w murze 7, która zostaje zabudowywana oknem, drzwiami, czy też fasadą. Natomiast drugi rząd kotew 2 służy do m ocowania w nich mocujących śrub 15, którymi łączone są belki 1 z umieszczanym pomiędzy nimi elementem, (np.: z futryną, czy też ramą okna), który okalają belki 1.

Zadanie kotew 2 polega z jednej strony - na połączeniu belek 1 z murem 7, a z drugiej strony belek 1 z ramą okna, czy innego montowanego między belkami 1 elementu. Aby było to możliwe k onieczne jest przede wszystkim stabilne zintegrowanie kotew 2 z belkami 1. Część kotwy 2 - ta jej część, która zatopiona jest w belce 1 - stanowi co najmniej jedna, wykonana korzystnie z metalu lub tworzywa sztucznego rurka 16, która stabilizuje kotwę 2 w belce 1, a równocześnie niejako osłania sektor łączenia kotwy 2 z ramą okienną, ponieważ umożliwia wygodne wprowadzenie do rurki 16 czyli do zatopionej w belce 1 kotwy 2, a następnie przez bekę 1 do ramy okna - mocującej śruby 15, która zostaje wkręcona do mocowanej ramy okiennej, drzwiowej lub fasadowej. Na rysunkach pok azano ułożenie dolnej belki 1, na której układana jest poziomo, dolna część rama okna. Rurka 16 ułatwia głębokie wprowadzenie od zewnątrz - tj. w tym wypadku od dołu - mocującej śruby 15, która wprowadzana jest niejako od zewnątrz ku środkowi zabudowywanego otworu. Rurka 16 tworzy rodzaj dystansu do mocującej śruby 15, ułatwiając przymocowanie belki 1 do ramy montowanego okna. Długość rurki 16 jest tak dobrana, aby można było „dojść” do niej kluczem do przykręcania przy pomocy wkręto-wiertarki bądź wkrętaka, używając tylko standardowego, typowego klucza. W praktyce mocująca śruba 15 spoczywa już w rurce 16, umieszczana tam przez producenta belki 1 i w trakcie obudowywania zabudowywanego otworu belkami 1, w momencie montowania ramy okna możliwe jest szybkie, łatwe, głębokie i stabilne wkręcenie mocującej śruby 15 w głąb mocowanej ramy okiennej, drzwiowej lub fasadowej. Po wkręceniu mocującej śruby 15 rurka 16 jest uszczelniana i zaślepiana.

PL 225 701 B1

W trakcie mocowania belki 1 kotwami 2 do ramy okiennej możliwe jest także zastosowanie dodatkowo dystansowych podkładek 12, na przykład termoizolacyjnych o różnej grubości, które zniwelują ewentualne nierówności muru 7 i będą dodatkowo izolować termicznie poszczególne elementy systemu. Podkładki 12 mają optymalną grubość 1,0 mm lub 2,0 mm lub 5,0 mm lub 10,0 mm.

Konstrukcja całego układu w tym belki 1 i kotew 2 narzuca takie ich połączenie z murem 7, że wszystkie elementy łączące poddane są siłom, których wektor jest prostopadły do osi elementu łączącego, zatem poddane są one siłom działającym „na ścinanie”, a nie „na zginanie” czy też „wyrywanie”. Oznacza to, że wytrzymałość opracowanego systemu jest najwyższa z możliwych.

Dzięki takiej, niezwykle prostej a równocześnie funkcjonalnej konstrukcji zarówno kotwy 2, jak i współpracujących z nią kolejnych elementów w trakcie sprawnego montażu okien nie przeszkadza to, że zabudowywane otwory w murze 7 są nierówne, czy wręcz krzywo wykonane.

Zestawienie opracowanych i opisanych elementów pozwala na regulację położenia belki 1 w stosunku do muru 7 przy wykorzystaniu trzech systemów regulacji: za pomocą dystansowych podkładek 12, za pomocą odpowiednio wyregulowanej potrójnej nakrętki 10 względnie za pomocą podwójnej nakrętki 11.

Belka 1 z rozmieszczonymi w niej kotwami 2 - z odpowiednio wybranymi przegubami, w odpowiedniej ich konfiguracji - powstaje w wyniku wypełnienia odpowiedniej formy spienionym tworzywem sztucznym, w procesie, w którym głowica stopniowo wysuwa się z najbardziej zagłębionej części formy, oblewając tworzywem i zatapiając stopniowo poszczególne kotwy 2. Materiał wypełniający stanowi korzystnie:

- spieniony EPDM,

- spieniony PE,

- spieniony poliuretan,

- spieniony polistyren,

- styrodur,

- spieniony PVC,

- polistyren,

- twardy styropian,

- kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego o gęstości powyżej 100 kg/m lub

- kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego oraz wełny mineralnej o gęstości ₃ powyżej 100 kg/m³ lub

- inny spieniony sztywny materiał o zamkniętych komórkach, korzystnie o gęstości od 40 do 100 kg/m².

Integralną część belki 1 stanowi twardy, niechłonący wodę, wzdłużny dystansowy klocek 17, którego zadaniem jest blokowanie ramy montowanego elementu profilu, na przykład okna lub drzwi lub fasady, które oparte o dystansowy klocek 17 nie wypadną, nawet, gdyby nie były jeszcze stabilnie przykręcone.

Dystansowy klocek 17 wykonywany jest z tworzywa, które korzystnie stanowi:

- sprasowany pył drewniany i tworzywo sztuczne z poliuretanem,

- polistyren,

- spieniony PVC,

- twardy styropian,

- styrodur, ₃

- kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego o gęstości powyżej 100 kg/m³ lub

Cała belka 1 wraz z dystansowym klockiem 17 oklejone są taśmą, przy czym na górnej powierzchni, na zewnątrz oraz na dolnej powierzchni belki 1 jest to zewnętrzna taśma 18, która jest paroprzepuszczalna, ale wodoszczelna, natomiast na wewnętrznej powierzchni belki 1 jest to wewnętrzna taśma 19, która jest wodoszczelna i paroszczelna. Obie opisane taśmy dobrane zostały zgodnie zasadą dyfuzji gazów. Przepuszczają one parę na zewnątrz, ale zapobiegają wnikaniu wody do środka pomieszczenia, a tym samym tworzą izolację paro- i wodoszczelną pomieszczenia. Wodoszczelna i paroprzepuszczalna zewnętrzna taśma 18, jest taśmą korzystnie o współczynniku paroprzepuszcza lności μ = od 30 do 30.000 i jest ona zazwyczaj wykonana na bazie fizeliny i gumy EPDM. Natomiast

PL 225 701 B1 wewnętrzna taśma 19, jest taśmą wodoszczelną paroszczelną, korzystnie o współczynniku paroprzepuszczalności μ = od 90.000 do 300.000 lub μ = 3.000.000 i podobnie jest ona zazwyczaj wykonana na bazie fizeliny i i gumy EPDM.

Na dystansowym klocku 17 układana jest dodatkowo amortyzująca i uszczelniająca listwa 20, na której zostanie umieszczony montowany profil. Listwa 20 wykonywana jest z materiału wodoszczelnego i paroprzepuszczalnego, korzystnie stanowi ją:

- spieniony EPDM,

- spieniony PE,

- taśma rozprężająca się 300 Pa,

- taśma rozprężająca się 600 Pa,

- kombinacja taśm rozprężających się 300 Pa i 600 Pa.

Obie wzdłużne krawędzie dystansowego klocka 17, stanowiącego górną część belki 1 - wypełnione są rozprężną taśmą 21, korzystnie 300 Pa, która uszczelnia miejsce styku dystansowego klocka 17 z najbardziej wysuniętymi elementami osadzanego profilu.

Pomiędzy belką 1, a murem 7 umieszczony jest amortyzujący pas 22, który wykonany jest korzystnie ze:

- spienionego EPDM,

- spienionego PE,

- taśmy rozprężającej się 300 Pa,

- pianki montażowej niskoprężnej,

- zaprawy klejowej (np. do styropianu).

Sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi, korzystnie w strefie ocieplenia, polega na zrealizowaniu kolejno określonych czynności, których wykonanie nie wymaga żadnego przygotowania, ani też wiedzy fachowej. I tak, pracę rozpoczyna się od zdemontowani a skrzydła okna lub skrzydeł okien, aby montowana była sama ich rama.

Następnie ucina się dolną belkę 1 a na szerokość okna pomniejszoną o 10 mm, poziomuje się ją i wsuwa odpowiednio do elewacji zgodnie z projektem, dokonuje się także jej regulacji, wkręca się montażowe śruby 9 w skrajne otwory o przekroju owalnym, reguluje podkładkami 12 oraz potrójną nakrętką 10 względnie podwójną nakrętką 11 i przytwierdza do muru 7.

Następnie odmierza się wysokość okna, dodaje się do niej grubość dolnej belki 1a i odejmuje 5 mm - i na taką długość odcina się dwie boczne belki 1b i 1c, które będą umieszczone po bokach zabudowywanego otworu, z których boczną belkę 1 b mocuje się do muru 7, pionuje się i poziomuje i dostosowuje się jej wsunięcie zgodnie z projektem elewacji budynku. Następnie wstawia się ramę okna i wkręca się w nią śruby mocujące 15, rozpoczynając od połączenia dolnej belki 1 a, a następnie bocznej belki 1b.

Następnie odmierza się szerokość całego okna i dodaje do niej dwie grubości belki 1a i belki 1b przeznaczonych do umieszczenia po bokach okna - i na taką długość odcina się belkę 1 d, która umieszczona zostanie u góry zabudowywanego otworu.

A następnie przykręca się do drugiego boku otworu drugą z dwóch uciętych i przygotowanych belek 1c do drugiej ramy ona i do dolnej belki 1a.

Kolejno przykręca się uciętą i przygotowaną belkę górną do górnej ramy otworu i dwóch boc znych belek 1b i 1c. Rurki 16, poprzez które wprowadzone zostały śruby mocujące 15 zaślepia się.

Opisany sposób może być też realizowany poprzez przyjęcie odmiennej kolejności dokonywanych czynności. I tak, sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi, k orzystnie w strefie ocieplenia, polega na zrealizowaniu kolejno - przy czym kolejność ta może być zmieniana - określonych czynności, których wykonanie podobnie nie wymaga żadnego przygotowania, ani też wiedzy fachowej. I tak, pracę rozpoczyna się od zdemontowania skrzydła okna lub skrzydeł okien, aby montowana była sama ich rama.

Następnie:

- odmierza się dolną belkę 1a na szerokość okna pomniejszoną o 10 mm i ucina się belkę 1a

- odmierza się dwie belki 1b i 1c na wysokość okna, dodając do niej grubość belki 1a i odejmując najkorzystniej 5 mm i ucina się belki 1b i 1c, przy czym belki 1b i 1c będą umieszczone po bokach zabudowywanego otworu,

- odmierza się belkę 1 d na szerokość całego okna, dodając do niej dwie grubości belki 1a i belki 1b przeznaczone do umieszczenia po bokach okna - i na taką długość odcina się belkę 1 d, która umieszczona zostanie u góry zabudowywanego otworu.

PL 225 701 B1

Kolejny etap opisanego sposobu jest realizowany według jednego z wybranych wariantów:

- opisane elementy, tj. belki 1a i 1b oraz 1c i 1d łączy się precyzyjnie pod kątem prostym w dwa moduły w kształcie litery „L”, albo

- opisane elementy, tj. belki 1a i 1b oraz 1c łączy się precyzyjnie pod kątami prostymi w moduł w kształcie litery „U”, albo

- opisane elementy, tj. belki 1a, 1b, 1c i 1 d łączy się precyzyjnie pod kątami prostymi w moduł w kształcie litery „O” i tak opisany moduł: poziomuje się i ustawia się w pionowo, a następnie śrubami montażowymi 9 przytwierdza się go i mocuje się wokół wnęki okiennej lub częściowo we wnęce okiennej i na murze 7, a następnie za pomocą śrub mocujących 15 łączy się go z ramą obudowywanego elementu, względnie w odwrotnej kolejności tak opisany moduł: łączy się za pomocą śrub mocujących 15 z ramą obudowywanego elementu, a następnie poziomuje się i ustawia się w pionowo oraz śrubami montażowymi 9 przytwierdza się go i mocuje się wokół wnęki okiennej lub częściowo we wnęce okiennej i na murze 7, przy czym w obu przypadkach, jeśli tak opisany moduł wymaga jeszcze uzupełnienia o belkę 1c lub 1d - belki te osadza się i łączy się je z murem 7 i ramą montowanego elementu odpowiednio śrubami montażowymi 9 i śrubami mocującymi 15, zaś na etapie łączenia elementów korzystnie dokonuje się ich właściwego wypoziomowania, ustawienia w pionie i przytwierdzenia podkładkami 12 i potrójną nakrętką 10 względnie podwójną nakrętką 11, a rurki 16, poprzez które wprowadzone zost ały śruby mocujące 15 zaślepia się.

Claims

1. System mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi korzystnie w strefie ocieplenia budynku, znamienny tym, że ma belki (1) z umieszczonymi w nich kotwami (2) mocowane wokół zabudowywanego otworu budynku, przy czym zatopione w nich kotwy (2) są rozmieszczone w belce (1) w dwóch rzędach: peryferyjne elementy kotwy (2) z jednego rzędu mocowane są we wnęce okiennej, natomiast z drugiego rzędu - montowane są na murze (7), zaś integralną część belki (1) stanowi twardy, niechłonący wody, wzdłużny dystansowy klocek (17), przy czym belka (1) wraz z d ystansowym klockiem (17) oklejone są paroprzepuszczalnym i wodoszczelnym materiałem, zaś paroprzepuszczalny i wodoszczelny materiał umieszczony na belce (1) stanowi umieszczona na górnej powierzchni, na zewnątrz oraz na dolnej powierzchni belki (1) zewnętrzna taśma (18), natomiast na wewnętrznej powierzchni belki (1) jest to wewnętrzna taśma (19), przy czym zewnętrzna taśma (18) jest taśmą o współczynniku paroprzepuszczalności μ = od 30 do 30.000 i jest ona wykonana na bazie fizeliny i gumy EPDM, natomiast wewnętrzna taśma (19), jest taśmą wodoszczelną i paroszczelną, o współczynniku paroprzepuszczalności μ = od 90.000 do 300.000 lub μ = 3.000.000 i jest ona wykonana na bazie fizeliny i gumy EPDM.

2. System, według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kotwy (2) w belkach (1) rozmieszczane są co 250 mm jedna od drugiej.

3. System, według zastrz. 1, 2 albo 3, znamienny tym, że belki (1) mają kwadratowe, prostokątne, trójkątne lub wielokątne przekroje poprzeczne.

4. System, według zastrz. 1, 2, 3 albo 4, znamienny tym, że kotwy (2) stanowią: sztywne przeguby (3) lub zawiasowe przeguby (4) względnie wysuwane elementy (5), a opcjonalnie kotwa (2) ma klocek (6) z tworzywa sztucznego lub z metalu lub z drewna lub z innego twardego materiału.

5. System, według zastrz. 5, znamienny tym, że klocek (6) wykonywany jest z tworzywa sztucznego takiego jak PVC, ABS, PE, PP, lub z tworzywa, które stanowi sprasowany pył drewniany i tworzywo sztuczne z poliuretanem lub polistyren lub spieniony PVC lub twardy styropian lub styrodur lub kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego o gęstości powyżej 100 kg/m lub kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego oraz wełny mineralnej o gęstości powyżej ₃

100 kg/m lub inny spieniony, sztywny materiał o zamkniętych komórkach, korzystnie o gęstości od 40 do 100 kg/m².

6. System, według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że w niezatopionych, zewnętrznych, peryferyjnych częściach kotew (2) - tj. zewnętrznych częściach sztywnych przegubów (3), zawiasowych przegubów (4), czy też wysuwanych elementów (5) wykonane są korzystnie dwa otwory (8), które mogą być owalne, w które wprowadzane są montażowe śruby (9) wprowadzone dalej poprzez kotwę (2) do muru (7) poprzez potrójną nakrętkę (10) lub podwójną nakrętkę (11).

PL 225 701 B1

7. System, według zastrz. 7, znamienny tym, że potrójna nakrętka (10) składa się z trzech nakrętek-śrub, które na swoim zewnętrznym obwodzie mają wykonany gwint o tym samym kierunku skrętu, jaki jest wykonany na zewnętrznym obwodzie montażowej śruby (9), natomiast wewnętrzne gwinty tych nakrętek mają skontrowane gwinty.

8. System, według zastrz. od 1 do 8, znamienny tym, że pomiędzy kotwą (2) a murem (7) umieszczone są podkładki (12), w których korzystnie wykonane są co najmniej dwa zagłębienia (13) wykonane od strony dłuższej krawędzi podkładki (12), względnie zarówno od strony dłuższej, jak i krótszej krawędzi podkładki (12), przy czym korzystnie dystansowa podkładka (12) ma grubość 1,0 mm lub 2,0 mm lub 5,0 mm lub 10,0 mm.

9. System, według zastrz. od 7 do 9, znamienny tym, że mocująca kotwę (2) do muru (7) montażowa śruba (9) umieszczona jest w środkowej części podwójnej nakrętki (11) i korzystnie ma ona dodatkową blokadę z wypustkami (14), do blokowania się w otworze (8) zapobiegającą cofnięciu się montażowej śruby (9).

10. System, według zastrz. od 1 do 10, znamienny tym, że część kotwy (2) - ta jej część, która zatopiona jest w belce (1) - jest uformowana z co najmniej jednej, wykonanej korzystnie z metalu lub tworzywa sztucznego rurki (16) i jest ona usytuowana prostopadle do tej powierzchni belki (1), która przylega do ramy montowanego elementu, natomiast poprzez rurkę (16), stabilizującą kotwę (2) w belce (1), wprowadzana jest mocująca śruba (15), która następnie przechodzi przez belkę (1) do ramy mocowanego elementu tworzonego przez ramę okienną, drzwiową lub fasadową, przy czym rurka (16) jest uszczelniana i zaślepiana.

11. System, według zastrz. od 1 do 11, znamienny tym, że belka (1) z rozmieszczonymi w niej kotwami (2) wykonana jest ze spienionego tworzywa sztucznego, zaś materiał ten stanowi spieniony EPDM lub spieniony PE lub spieniony poliuretan lub spieniony polistyren lub styrodur lub spieniony PVC lub polistyren lub twardy styropian lub kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego o gęstości powyżej 100 kg/m lub kompozyt składający się z poliuretanu i włókna szklanego oraz weł₃ ny mineralnej o gęstości powyżej 100 kg/m lub inny spieniony sztywny materiał o zamkniętych komórkach, korzystnie o gęstości od 40 do 100 kg/m².

12. System, według zastrz. od 1 do 13, znamienny tym, że na dystansowym klocku (17) układana jest dodatkowo amortyzująca i uszczelniająca listwa (20), na której jest umieszczony montowany profil, przy czym listwa (20) wykonywana jest z materiału wodoszczelnego i paroprzepuszczalnego, który korzystnie stanowi spieniony EPDM lub spieniony PE lub taśma rozprężająca się 300 Pa lub taśma rozprężająca się 600 Pa lub kombinacja taśm rozprężających się 300 Pa i 600 Pa.

13. System, według zastrz. od 1 do 14, znamienny tym, że obie wzdłużne krawędzie dystansowego klocka (17), stanowiącego górną część belki (1) - wypełnione są rozprężną taśmą (21), uszczelniającą miejsce styku dystansowego klocka (17) z najbardziej wysuniętymi elementami osadzanego profilu.

14. System, według zastrz. od 1 do 14, znamienny tym, że pomiędzy belką (1) a murem (7) umieszczony jest amortyzujący pas (22), który wykonany jest korzystnie ze spienionego EPDM lub spienionego PE lub taśmy rozprężającej się 300 Pa lub pianki montażowej niskoprężnej lub zaprawy klejowej.

15. Sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi, korzystnie w strefie ocieplenia, znamienny tym, że demontuje się skrzydło okna, a następnie odmierza się dolną belkę (1 a) na szerokość okna pomniejszoną o 10 mm i ucina się belkę (1 a) oraz odmierza się dwie belki (1b) i (1 c) na wysokość okna, dodając do niej grubość belki (1 a) i odejmując najkorzystniej 5 mm i ucina się belki (1b) i (1 c), oraz odmierza się belkę (1 d) na szerokość całego okna, dodając do niej dwie grubości belki (1a) i belki (1b) przeznaczone do umieszczenia po bokach okna - i na taką długość odcina się belkę (1d), opisane elementy, tj. belki (1a) i (1b) oraz (1c) i (1 d) łączy się precyzyjnie pod kątem prostym w moduły, a moduł mocuje się wokół zabudowywanego otworu w murze budynku lub częściowo we wnęce okiennej i na murze (7).

16. Sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi, korzystnie w strefie ocieplenia według zastrz. 15, znamienny tym, że moduły łączy się z belek (1) w kształt „L”, „U” albo „O”.

17. Sposób mocowania, uszczelnienia i izolacji termicznej okien, fasad i drzwi, korzystnie w strefie ocieplenia według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że moduł przed zamocowaniem wokół zabudowywanego otworu w murze budynku łączy się za pomocą śrub mocujących (15) z ramą ob udowywanego elementu.