PL223496B1

PL223496B1 - Sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-Al

Info

Publication number: PL223496B1
Application number: PL399321A
Authority: PL
Inventors: Jerzy Stodolny; Katarzyna Stodolna; Henryk Adrian; Rudolf Kawalla; Aleksandra Czyrska-Filemonowicz
Original assignee: Akademia Górniczo Hutnicza Im Stanisława Staszica W Krakowie
Priority date: 2012-05-28
Filing date: 2012-05-28
Publication date: 2016-10-31
Also published as: PL399321A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-AI, które znajdują zastosowanie na elementy magnetowodów wirujących maszyn elektrycznych.

Z opisu patentowego PL 158875 znany jest sposób wytwarzania nieorientowanej blachy elektrotechnicznej, w którym wytapia się stal zawierającą wagowo 0,025-0,04% węgla, 0,20-0,50% manganu, 2,6-3,1% krzemu, 0,2-0,5% glinu oraz niewielkie ilości innych składników występujących jako zanieczyszczenia, przy czym wlewki z tej stali walcuje się na kęsiska płaskie, a następnie na blachę gorącowalcowaną o grubości około 2,2 mm w temperaturze do 1300°C, którą po wytrawieniu walcuje się na zimno do grubości 0,35-0,50 mm w jednym lub dwu etapach i z kolei poddaje wyżarzaniu. Najpierw przeprowadza się wyżarzanie odwęglające blachy w piecach przelotowych w nawilgoconej atmosferze azotowo-wodorowej przy temperaturze 800-900°C, po czym zwija się ją w kręgi, które wyżarza się w atmosferze suchego wodoru lub suchej mieszaniny wodorowo-azotowej przy temperaturze 950-1150°C, po czym blachę poddaje się przelotowemu wyżarzaniu prostującemu przy temperaturze 800-870°C.

Ponadto opis patentowy PL 194747 przedstawia sposób wytwarzania blachy elektrotechnicznej o niezorientowanym ziarnie z materiału wyjściowego, zawierającego w % masowych: węgiel w ilości < 0,06%, krzem w ilości 0,03-2,5% krzemu, glin w ilości < 0,4%, mangan w ilości 0,05-1,0%, siarkę w ilości < 0,02% oraz opcjonalnie jako dodatki stopowe P, Sn, Sb, Zr, V, Ti i/lub B o łącznej zawartości do 1,5% masowych, reszta żelazo oraz typowe pierwiastki towarzyszące, w postaci nagrzanego i wstępnie walcowanego wlewka lub stosowanej bezpośrednio taśmy odlewanej, względnie cienkiego wlewka wprowadza się przy temperaturze wejściowej < 1100°C do zespołu walcarek wykańczających i walcuje się na gorąco do postaci taśmy o grubości < 3,5 mm przy końcowej temperaturze walcowania > 770°C, po czym taśmę zwija się i trawi. Następnie w kilku przejściach walcuje się taśmę na zimno do grubości 0,2-1 mm przy całkowitym zgniocie wynoszącym maksymalnie 85%, przy czym taśmę walcowaną na gorąco poddaje się trawieniu bez uprzedniego wyżarzania, a taśmę po walcowaniu na zimno poddaje się wyżarzaniu końcowemu.

W opisie patentowym PL 205577 ujawniono skład walcowanej na gorąco taśmy stalowej do produkcji nieorientowanej blachy elektrotechnicznej oraz sposób jej wytwarzania. Z wytopionej stali zawierającej wagowo C: < 0,02%, Mn: < 1,2%, Si: 0,1-4,4%, Al: 0,1-4,4%, gdzie suma zawartości Si i podwójnej zawartości Al jest mniejsza od 5%, a ponadto zawierającej P: < 0,15%, Sn: < 0,20%, Sb:

< 0,20%, zaś resztę stanowi żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia odlewa się kęsiska płaskie, które poddaje się ciągłemu walcowaniu na gorąco w jednym lub więcej przejściach, przy czym co najmniej jedno przejście prowadzi się w temperaturze, w której taśma ma strukturę austenityczną. Następne przejścia prowadzi się w temperaturach, w których taśma ma strukturę ferrytyczną, natomiast końcowe walcowanie - w temperaturze niższej niż 850°C.

Ponadto w japońskim zgłoszeniu JP2001192788 ujawniono stal na blachy elektrotechniczne, która zawiera wagowo: < 0,01% węgla, < 3,0% krzemu, < 2,0% manganu, < 0,01% siarki, < 3,0% aluminium, < 0,1% fosforu, < 0,005% azotu, reszta żelazo.

Celem wynalazku jest ekonomiczne wytworzenie nieorientowanych blach elektrotechnicznych o małej stratności, szczególnie przy wysokich częstotliwościach i o małej anizotropii własności magnetycznych ze stali niskowęglowej o podwyższonej rezystywności i obniżonej gęstości, zawierającej jako dodatek stopowy aluminium.

Sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-Al według wynalazku, polega na tym, że ze stali zawierającej wagowo: max. 0,06% węgla, max. 0,4% krzemu, 0,05-1,0% manganu, 0,5-10,0% aluminium, max. 0,025% fosforu, max. 0,035% siarki, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia odlewa się kęsisko płaskie, które walcuje się na gorąco na grubość 1,4-3,5 mm, a następnie po wytrawieniu walcuje się na zimno na blachę o założonej grubości. Następnie blachę poddaje się najpierw wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych w temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, a następnie wyżarzaniu końcowemu w temperaturze 850-1100°C w atmosferze wodoru.

Korzystnie po wytrawieniu blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystal izacji.

Korzystnie po walcowaniu na gorąco, a przed wytrawianiem blachę poddaje się wyżarzaniu wstępnemu w temperaturze 800-1100°C.

PL 223 496 B1

W innej wersji sposobu wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali o składzie podanym powyżej odlewa się kęsisko płaskie, które po przewalcowaniu na gorąco na blachę o grubości 1,4-3,5 mm, wytrawieniu i przewalcowaniu jej na zimno, poddaje się ją wyżarzaniu międzyoperacyjnemu w temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, po czym poddaje się ją kolejnemu walcowaniu na zimno na blachę o założonej grubości w co najmniej jednym etapie. Następnie blachę poddaje się najpierw wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych w temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, a następnie wyżarzaniu końcowemu w temperaturze 850-1100°C w atmosferze wodoru.

Korzystnie po wytrawieniu oraz po wyżarzaniu międzyoperacyjnym blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystalizacji.

W następnej wersji sposobu wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali o składzie podanym powyżej odlewa się kęsisko płaskie, które po przewalcowaniu na gorąco na blachę o grubości 1,4-3,5 mm i po wytrawieniu, przewalcowaniu jej na zimno, wyżarzaniu międzyoperacyjnym, kolejnym walcowaniu na zimno oraz wyżarzaniu odwęglającym poddaje się następnemu walcowaniu na zimno na blachę o założonej grubości gniotem krytycznym z zakresu 4-20%, po czym blachę poddaje się wyżarzaniu końcowemu.

Korzystnie przed każdym procesem walcowania na zimno blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystalizacji.

W kolejnej wersji sposobu wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali o składzie podanym powyżej odlewa się kęsisko płaskie, które po przewalcowaniu na gorąco na blachę o grubości 1,4-3,5 mm, wytrawieniu, przewalcowaniu jej na zimno, wyżarzaniu odwęglającym poddaje się następnemu walcowaniu na zimno na blachę o założonej grubości gniotem krytycznym z zakresu 4-20%, po czym blachę poddaje się wyżarzaniu końcowemu.

Zaletą rozwiązania według wynalazku jest to, że ze stali niskowęglowej, zawierającej jako dodatek stopowy aluminium otrzymuje się nieorientowane blachy elektrotechniczne o małej stratności, szczególnie przy wysokich częstotliwościach i o małej anizotropii własności magnetycznych tych blach, które służą do budowy obwodów magnetycznych wirujących maszyn elektrycznych.

P r z y k ł a d I. Stal zawierającą wagowo: 0.06% węgla, 0,039% krzemu, 4,11% Al, 0,12% manganu, 0,015% fosforu, 0,021% siarki, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia odlano w kęsisko płaskie, które po nagrzaniu do temperatury 1250°C przewalcowano na blachę o grubości ok. 2 mm, po czym wykonano wyżarzanie wstępne blachy przy temperaturze 800°C, a następnie wytrawiono ją w kwasie siarkowym. Z kolei blachę walcowano na zimno na grubość 0,5 mm i poddano ją najpierw wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych przez okres 1 minuty w temperaturze 800°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej o zawartości 5% H₂, a następnie wyżarzaniu końcowemu przez okres 15 minut w temperaturze 900°C w atmosferze wodoru.

Otrzymana blacha charakteryzuje się następującymi własnościami magnetycznymi: stratność P_1/50 = 1,42 W/kg i P_1]5/50 = 3,01 W/kg indukcja B₂₅ = 1,68 T.

P r z y k ł a d II. Ze stali o składzie jak w przykładzie I odlano kęsisko płaskie, które po nagrzaniu do temperatury 1250°C przewalcowano na grubość ok. 3,3 mm, po czym otrzymaną blachę poddano wyżarzaniu wstępnemu przez okres 10 minut w temperaturze 850°C, a następnie po wytrawieniu w kwasie siarkowym wykonano najpierw walcowanie na zimno na grubość 1 mm. Z kolei blachę po wyżarzaniu międzyoperacyjnym w piecach przelotowych przez okres 5 minut w temperaturze 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej o zawartości 5% H₂ przewalcowano po raz drugi na zimno na końcową grubość 0,3 mm, po czym, blachę poddano najpierw wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych przez okres 1 minuty w temperaturze 800°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej o zawartości 5% H₂, a następnie wyżarzaniu końcowemu przez okres 15 minut w temperaturze 900°C w atmosferze wodoru. Otrzymana blacha uzyskała następujące własności:

PL 223 496 B1 stratność P_1/50 = 0,63 W/kg, P₁,_5/50 = 1,57 W/kg i P_1/400 = 12,5 W/kg; indukcję B₂₅ = 1,71 T.

P r z y k ł a d III. Ze stali zawierającej wagowo: 0,026% węgla, 0,035% krzemu, 5,1% Al, 0,11% manganu, 0,025% fosforu, 0,021% siarki, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia odlano kęsisko płaskie, które po nagrzaniu do temperatury 1250°C przewalcowano na blachę o grubości 3,35 mm, po czym poddano ją wyżarzaniu wstępnemu przez okres 10 minut przy temperaturze 850°C, a następnie wytrawiono ją w kwasie siarkowym. Z kolei blachę po walcowaniu na zimno na grubość 1 mm poddano najpierw wyżarzaniu międzyoperacyjnemu w piecach przelotowych przez okres 5 minut w temperaturze 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej o zawartości 5% H₂, a następnie kolejnemu walcowaniu na zimno na grubość 0,32 mm, po czym blachę poddano najpierw wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych przez okres 5 minut w temperaturze 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej o zawartości 5% H2. Po odwęgleniu blachę znowu przewalcowano na zimno z gniotem krytycznym 9,4% na końcową grubość 0,29 mm, a następnie wyżarzano przez okres 1 godziny w temperaturze 950°C w atmosferze wodoru. Otrzymana blacha uzyskała następujące własności:

stratność P_1/50 = 0,74 W/kg, P₁,_5/50 = 1,88; indukcję B₂₅ = 1,65 T.

P r z y k ł a d IV. Ze stali o składzie jak w przykładzie III odlano kęsisko płaskie, które po nagrzaniu do temperatury 1250°C przewalcowano na grubość 2,1 mm, po czym otrzymaną blachę poddano wyżarzaniu wstępnemu przez okres 5 minut w temperaturze 900°C, a następnie po wytrawieniu w kwasie siarkowym wykonano walcowanie na zimno na grubość 0,54 mm. Z kolei blachę po wyżarzaniu odwęglającym w piecach przelotowych przez okres 1 minuty w temperaturze 800°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej o zawartości 5% H₂ przewalcowano na zimno na grubość końcową 0,5 mm z gniotem krytycznym 7,4%, a następnie wyżarzaniu końcowemu przez okres 1 godziny w temperaturze 950°C w atmosferze wodoru. Otrzymana blacha uzyskała następujące własności:

stratność P_1/50 = 1,13 W/kg, P₁,_5/50 = 2,76 W/kg; indukcję B₂₅ = 1,54 T.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-AI, w którym wytapia się stal zawierającą wagowo: max. 0,06% węgla, max. 0,4% krzemu, 0,05-1,0% manganu, max. 0,025% fosforu, max. 0,035% siarki, 0,5-10,0% aluminium, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia, a odlane kęsisko płaskie walcuje się na gorąco na grubość 1,4-3,5 mm, a następnie po wytrawieniu walcuje się na zimno na blachę o założonej grubości, po czym poddaje się ją wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych w temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, znamienny tym, że po wyżarzaniu odwęglającym blachę poddaje się wyżarzaniu końcowemu w temperaturze 350-1100°C w atmosferze wodoru.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po wytrawieniu blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystalizacji.
3. Sposób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że po walcowaniu na gorąco, a przed wytrawianiem blachę poddaje się wyżarzaniu wstępnemu w temperaturze 800-1100°C.
4. Sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-AI, w którym wytapia się stal zawierającą wagowo: max. 0,06% węgla, max. 0,4% krzemu, 0,05-1,0% manganu, max. 0,025% fosforu, max. 0,035% siarki, 0,5-10,0% aluminium, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia, a odlane kęsisko płaskie walcuje się na gorąco na blachę o grubości 1,4-3,5 mm, a następnie po wytrawieniu walcuje się na zimno w co najmniej jednym etapie, po czym poddaje się ją wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, znamienny tym, że po walcowaniu na zimno blachę poddaje się wyżarzaniu międzyoperacyjnemu w temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, po czym walcuje się ją znów na zimno na blachę o założonej grubości, a po wyżarzaniu odwęglającym blachę poddaje się wyżarzaniu końcowemu w temperaturze 850-1100°C w atmosferze wodoru.
5. Sposób według zastrz. 4, znamienny tym, że po wytrawieniu oraz po wyżarzaniu międzyoperacyjnym blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystalizacji.

PL 223 496 B1
6. Sposób według zastrz. 4 albo 5, znamienny tym, że po walcowaniu na gorąco, a przed wytrawianiem blachę poddaje się wyżarzaniu wstępnemu w temperaturze 800-1100^oC.
7. Sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-Al, w którym wytapia się stal zawierającą wagowo: max. 0,06% węgla, max. 0,4% krzemu, 0,05-1,0% manganu, max. 0,025% fosforu, max. 0,035% siarki, 0,5-10,0% aluminium, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia, a odlane kęsisko płaskie walcuje się na gorąco na blachę o grubości 1,4-3,5 mm, a następnie po wytrawieniu walcuje się na zimno w co najmniej jednym etapie, po czym poddaje się ją wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, znamienny tym, że po walcowaniu na zimno blachę poddaje się wyżarzaniu międzyoperacyjnemu w temperaturze max. 900oC w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, po czym walcuje się ją znów na zimno, a po wyżarzaniu odwęglającym walcuje się na zimno na blachę o założonej grubości gniotem krytycznym z zakresu 4-20%, po czym poddaje się wyżarzaniu końcowemu w temperaturze 850-1100°C w atmosferze wodoru.
8. Sposób według zastrz, 7, znamienny tym, że przed każdym procesem walcowania na zimno blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystalizacji.
9. Sposób według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że po walcowaniu na gorąco a przed wytrawianiem blachę poddaje się wyżarzaniu wstępnemu w temperaturze 800-1100°C.
10. Sposób wytwarzania nieorientowanych blach elektrotechnicznych ze stali Fe-Al, w którym wytapia się stal zawierającą wagowo: max. 0,06% węgla, max. 0,4% krzemu, 0,05-1,0% manganu, max. 0,025% fosforu, max. 0,035% siarki, 0,5-10,0% aluminium, reszta żelazo i nieuniknione zanieczyszczenia, a odlane kęsisko płaskie walcuje się na gorąco na blachę o grubości 1,4-3,5 mm, a następnie po wytrawieniu walcuje się na zimno w co najmniej jednym etapie, po czym poddaje się ją wyżarzaniu odwęglającemu w piecach przelotowych temperaturze max. 900°C w wilgotnej atmosferze azotowo-wodorowej, znamienny tym, że po wyżarzaniu odwęglającym walcuje się znów na zimno na blachę o założonej grubości gniotem krytycznym z zakresu 4-20%, po czym poddaje się wyżarzaniu końcowemu w temperaturze 850-1100°C w atmosferze wodoru.
11. Sposób według zastrz. 10, znamienny tym, że przed każdym procesem walcowania na zimno blachę podgrzewa się do temperatury poniżej temperatury rekrystalizacji.
12. Sposób według zastrz. 10 albo 11, znamienny tym, że po walcowaniu na gorąco, a przed wytrawianiem blachę poddaje się wyżarzaniu wstępnemu w temperaturze 800-1100oC.