PL220559B1 - Korpus fotela pojazdu komunikacji zbiorowej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest korpus fotela pojazdu komunikacji zbiorowej, mający zastosowanie jako konstrukcja nośna do osadzania na niej wykładzin tapicerowanych.

Od konstrukcji korpusu fotela komunikacji zbiorowej wymaga się przede wszystkim spełnienia właściwości wytrzymałościowych od sił powstałych przy opieraniu się pasażera na oparcie fotela z uwzględnieniem oddziaływania dynamicznego ruchu pojazdu. Punkt krytyczny kumulacji tych sił znajduje się w strefie połączenia części siedziska i oparcia.

Aby równoważyć te siły z odpowiednim współczynnikiem bezpieczeństwa, stosowano różnego rodzaju konstrukcje wzmacniające, do których montowano korpus fotela, lub odpowiednio ukształtowane, stanowiły element korpusu fotela.

Jednym z najprostszych rozwiązań jest zastosowanie rurowych kształtowników, giętych w miejscu styku siedziska i oparcia, do których mocowano korpus siedziska i oparcia.

Innym rozwiązaniem jest konstrukcja korpusu fotela, mająca w swych strefach bocznych usztywnienia będące rurowym kształtownikiem, lub będące kształtownikiem o zarysie łukowym, będącym fragmentem rurowego kształtownika.

Rozwiązania te wymagają stosowania skomplikowanej technologii wykonawczej, a jednocześnie nie spełniają wymagań wytrzymałościowych.

Znane jest rozwiązanie, przedstawione w niemieckim opisie patentowym DE 197 58 755, mające w strefie obwiedniowej korpusu fotela kilka, w przybliżeniu równoległych, wypustów, połączonych kształtowymi łącznikami. Do wykonania tego rozwiązania niezbędna jest szczególna forma wtryskowa, mająca odpowiednie ukształtowanie powierzchni roboczych zaś technologia wtrysku musi spełniać warunki kształtu oraz procesu studzenia wyrobu.

Przedstawione rozwiązanie, będące przedmiotem wynalazku, eliminuje powyższe wady i niedogodności.

Istota wynalazku, którym jest korpus fotela pojazdu komunikacji zbiorowej, w postaci przestrzennie ukształtowanego elementu tworzącego zespolone płyty siedziska i oparcia, z zewnętrznymi, bocznymi usztywniaczami konstrukcji, polega na tym, że bocznymi usztywniaczami są ścianki o łukowym, zmiennym na całej długości zarysie powierzchni wewnętrznych, przechodzące w swej skrajnej strefie w ścianki boczne o zmiennej wysokości, w przybliżeniu prostopadłe do powierzchni płyty siedziska i oparcia, mające zewnętrzną strefę krawędziową o grubości powyżej 1,5 grubości ścianki, zaś w strefie maksymalnego wygięcia płyty siedziska i oparcia mające wysokość w przybliżeniu stanowiącą (0,15 - 0,30) korzystnie 0,20 długości części siedziska, zmniejszającą się ku szczytowej strefie siedziska i oparcia tak, że w odległości od krańców siedziska i oparcia w granicach (0,05 - 0,20), korzystnie 0,1 długości siedziska i oparcia, mają wysokość (0,6 - 0,20) korzystnie 0,4 maksymalnej wysokości ścianki bocznej, i łagodnym lukiem łączą się z skrajnymi krawędziami siedziska i oparcia.

Dzięki zastosowaniu rozwiązania według wynalazku, uzyskano następujące efekty techniczno użytkowe:

- wysoka wytrzymałość korpusu fotela na działanie sił od obciążenia pasażerem i wynikających z tego faktu obciążeń dynamicznych, wynikających z ruchu pojazdu, spowodowana kształtem ścianek bocznych, przenoszących powyższe siły z uwzględnieniem współczynnika bezpieczeństwa,

- możliwość wykonania korpusu w jednym procesie wtrysku,

- możliwość zastosowania formy wtryskowej o mało skomplikowanym kształcie, co ułatwia proces wtrysku, studzenia wyrobu i wyjmowania z formy,

- obniżenie energochłonności produkcji korpusu,

- możliwość dostosowania kształtu korpusu do dowolnych wykładzin tapicerskich,

- ułatwienia w montażu fotela.

Przedmiot wynalazku, w przykładowym, lecz nie wyczerpującym wykonaniu, uwidoczniono na rysunku, gdzie na fig. 1 pokazano korpus w widoku z boku, na fig. 2 pokazano korpus w widoku na płaszczyznę główną, na fig. 3 pokazano przekrój A-A z fig. 2, na fig. 4 pokazano przekrój B-B z fig. 1, zaś na fig. 5 pokazano przekrój C-C z fig. 1.

Korpus fotela pojazdu komunikacji zbiorowej jest przestrzennie ukształtowanym elementem tworzącego zespolone płyty siedziska 1 i oparcia 2, z zewnętrznymi, bocznymi usztywniaczami konstrukcji 3. Bocznymi usztywniaczami 3 są ścianki 4 o łukowym, zmiennym na całej długości zarysie powierzchni wewnętrznych, przechodzące w swej skrajnej strefie w ścianki boczne 5 o zmiennej wysokości, w przybliżeniu prostopadłe do powierzchni płyty siedziska 1 i oparcia 2. Ścianki boczne 5

PL 220 559 B1 mają zewnętrzną strefę krawędziową 6 o grubości powyżej 1,5 grubości ścianki 5. W strefie maksymalnego wygięcia płyty siedziska 1 i oparcia 2 ścianki boczne mają wysokość „a” w przybliżeniu stanowiącą (0,15 - 0,30) korzystnie 0,20 długości „l” części siedziska i, zmniejszającą się ku szczytowej strefie siedziska 1 i oparcia 2 tak, że w odległości „b” od krańców siedziska 1 i w odległości „c” od krańców oparcia 2 w granicach (0,05 - 0,20), korzystnie 0,1 długości „l” siedziska 1 i oparcia 2, mają wysokość (0,6 - 0,20) korzystnie 0,4 maksymalnej wysokości ścianki bocznej 5, i łagodnym łukiem łączą się z skrajnymi krawędziami siedziska 1 i oparcia 2.

Claims (1)

1. Zastrzeżenie patentowe

   Korpus fotela pojazdu komunikacji zbiorowej, w postaci przestrzennie ukształtowanego elementu tworzącego zespolone płyty siedziska i oparcia, z zewnętrznymi, bocznymi usztywniaczami konstrukcji, znamienny tym, że bocznymi usztywniaczami są ścianki (4) o łukowym, zmiennym na całej długości zarysie powierzchni wewnętrznych, przechodzące w swej skrajnej strefie w ścianki boczne (5) o zmiennej wysokości, w przybliżeniu prostopadłe do powierzchni płyty siedziska (1) i oparcia (2), mające zewnętrzną strefę krawędziową (6) o grubości powyżej 1,5 grubości ścianki (5), zaś w strefie maksymalnego wygięcia płyty siedziska (1) i oparcia (2) mające wysokość w przybliżeniu stanowiącą (0,15 - 0,30) korzystnie 0,20 długości części siedziska (1), zmniejszającą się ku szczytowej strefie siedziska (1) i oparcia (2) tak, że w odległości od krańców siedziska (1) i oparcia (2) w granicach (0,05 - 0,20), korzystnie 0,1 długości siedziska (1) i oparcia (2), mają wysokość (0,6 - 0,20) korzystnie 0,4 maksymalnej wysokości ścianki bocznej (5), i łagodnym łukiem łączą się z skrajnymi krawędziami siedziska (1) i oparcia (2).