PL219897B1 - Zastosowanie medyczne substancji 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro- -3H-1,2,4-triazolo-3-tionu oraz kompozycja farmaceutyczna - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie medyczne 5-(3-chlorofenylo)-4-(4- metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tionu, o działaniu przeciwdrgawkowym, o wzorze 1 pokazanym na rysunku, do leczenia napadów toniczno-klonicznych oraz napadów częściowych z wtórnym lub bez wtórnego uogólnienia. Przedmiotem wynalazku jest także kompozycja farmaceutyczna zawierająca substancję o wzorze 1, o działaniu przeciwdrgawkowym, w połączeniu z co najmniej jednym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem farmaceutycznym, do zastosowania w leczeniu napadów padaczkowych toniczno-klonicznych lub częściowych z wtórnym lub bez wtórnego uogólnienia.

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie medyczne związku 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tionu o wzorze 1 oraz kompozycja farmaceutyczna.

Substancja o wzorze 1 (sklasyfikowana pod numerem CAS: 893725-08-1) jest bioaktywnym s-triazolem zsyntetyzowanym chemicznie jak opisano szczegółowo w Eur. J. Med. Chem. 2011; 46(l):241-248.

W publikacji Sevgi Karakus i współpracownicy „Synthesis and cytotoxic activity of some 1,2,4-triazoline-3-thione and 2,5-disubstituted-1,3,4-thiadiazole derivates” ujawniono antybakteryjne, przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, przeciwnowotworowe działanie związków z tej grupy.

Z kolei w publikacji na stronie www.pbarmainfo.net/reviews/triazoles-promising-medicinal-agents, ujawniono także 1,2,4-triazole, które mogą wykazywać wieloraką aktywność medyczną wśród których wymieniono przeciwdrgawkową. Związki te mają jednak całkowicie inną strukturę niż związki wskazane w wynalazku.

Nieoczekiwanie, w wyniku przeprowadzonych prób i badań, okazało się że związek o wzorze 1, wykazujący działanie przeciwdrgawkowe może być użyteczny w leczeniu napadów padaczkowych, a szczególności napadów toniczno-klonicznych oraz napadów częściowych z wtórnym lub bez wtórnego uogólnienia.

Istotą wynalazku jest związek o wzorze 1, do zastosowania w leczeniu padaczki.

Działanie przeciwdrgawkowe substancji o wzorze 1 wykazano przykładowo w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego (MES), odpowiedniego do wykrywania leków, wykazujących działanie przeciwpadaczkowe, o których wiadomo, że są związane z leczeniem napadów padaczkowych u ludzi (np.: karbamazepiny, fenytoiny, fenobarbitalu, kwasu walproinowego). Ponadto, wykazano doświadczalnie, że substancja o wzorze 1 istotnie statystycznie nasila przeciwdrgawkowe działanie jednego z klasycznych leków przeciwpadaczkowych (walproinianu), stosowanych w terapii padaczki. Podstawy testu MES są takie jak opisano w Epilepsy Res. 1991; 8:79-94.

Grupom po 8 samców myszy szczepu Swiss podano dootrzewnowo substancję o wzorze 1 w różnych czasach (tj. 15 min, 30 min, 60 min, i 120 min) oraz w różnych dawkach przed wywoływaniem drgawek elektrycznych przy użyciu generatora prądu zmiennego (Hugo Sachs Elektronik, Freiburg, Niemcy), wytwarzającego prąd elektryczny o natężeniu 25 mA, częstotliwości 50 Hz, napięciu 500 V i czasie trwania 0,2 sek., docierającego do myszy poprzez standardowe, samozaciskowe elektrody zakładane na małżowiny uszne myszy. W teście MES wyznacza się medianę dawki skutecznej (ED50) leku lub substancji badanej (wzór 1), która chroni 50% badanych zwierząt przed wystąpieniem drgawek maksymalnych. Za drgawki maksymalne uważa się pojawienie się sekwencji zmian napięcia mięśniowego u myszy, będącego wyrazem odpowiedzi na drażnienie prądem elektrycznym. Początkowo obserwuje się fazę latencji i tonicznego skurczu zginaczy (trwającą przeciętnie ok. 2 sek.), następnie fazę skurczu prostowników (trwającą średnio ok. 13 sek.), z dominującym wyprostem kończyn tylnych u badanych zwierząt oraz następczym występowaniem fazy uogólnionych drgawek klonicznych (ok. 7 sek.). Za kryterium wystąpienia drgawek przyjmuje się toniczny skurcz prostowników kończyn tylnych. Analogicznie, jako kryterium działania przeciwdrgawkowego leków i substancji badanej (wzór 1) uważa się brak całkowitego wyprostu kończyn tylnych.

Aby wyznaczyć wartość ED50 dla substancji o wzorze 1, badanym zwierzętom podaje się dootrzewnowo wzrastające dawki tej substancji, po czym myszy poddaje się działaniu prądu. W każdej grupie eksperymentalnej stosowany jest prąd o stałym natężeniu, a zmienia się dawki substancji o wzorze 1, dobierając je w ten sposób, aby można było uzyskać grupy zwierząt, w których odsetek myszy reagujących tonicznym skurczem prostowników zawierać się będzie w zakresach pomiędzy: 10-30%, 30-50%, 50-70% i 70-90%. Następnie, na podstawie analizy zależności dawka-efekt oblicza się tzw. wartość ED50 dla substancji o wzorze 1, czyli taką dawkę, która chroni 50% badanych zwierząt przed aktywnością drgawkową w teście MES. Wartości ED50 dla substancji o wzorze 1, wraz z odpowiadającymi im błędami standardowymi, obliczane są z wykorzystaniem metody logarytmicznoprobitowej wg Litchfielda i Wilcoxona (1949). Badania doświadczalne wykazały, że wartości ED50 dla substancji o wzorze 1 wahają się od 57 mg/kg do 281 mg/kg (Tabela 1), w zależności od czasu podania tej substancji przed testem MES. Przeprowadzone doświadczenia in vivo dały odpowiedź, że szczyt przeciwdrgawkowego działania substancji o wzorze 1 przypada u myszy na 15 min. po dootrzewnowym podaniu substancji (Tabela 1). Wykazano również, że działanie przeciwdrgawkowe utrzymuje się co najmniej 120 min, po dootrzewnowym podaniu substancji o wzorze 1 (Tabela 1).

PL 219 897 B1

W teście MES u myszy oceniano także czy substancja o wzorze 1 (podawana w dawce 5 mg/kg) nasila ochronne działanie 4 klasycznych leków przeciwpadaczkowych (tj. karbamazepiny, fenytoiny, fenobarbitalu i walproinianu). Leki przeciwpadaczkowe w zależności od zastosowanej dawki chroniły od 30% do 100% myszy przed aktywnością drgawkową. Na podstawie analizy zależności dawka-efekt oblicza się wartość ED50 (w mg/kg) dla każdego zastosowanego leku przeciwpadaczkowego podawanego osobno, jak również w kombinacji ze stalą dawką substancji o wzorze 1. Następnie porównano, czy zastosowana dawka substancji o wzorze 1 (tj. 5 mg/kg; 15 min. przed testem) istotnie statystycznie nasilała działanie klasycznych leków przeciwpadaczkowych w teście MES u myszy. Wartości ED50 dla karbamazepiny, fenytoiny, fenobarbitalu i kwasu walproinowego podawanych osobno, jak i w kombinacjach z substancją o wzorze 1, wraz z odpowiadającymi im błędami standardowymi obliczane są z wykorzystaniem metody logarytmiczno-probitowej wg Litchfielda i Wilcoxona (1949). Statystyczną analizę danych przeprowadzono z wykorzystaniem jednoczynnikowej analizy wariancji (ANOVA) z następowym testem Tukey-Kramera dla wielokrotnych porównań. Pojedyncze porównania przeprowadzono z wykorzystaniem metody logarytmiczno-probitowej wg Litchfielda i Wilcoxona (1949). Cytowane są istotne wartości prawdopodobieństwa (P<0,05). Substancja o wzorze 1 w dawce 5 mg/kg podawana dootrzewnowo, po 15 min. od podania, nasilała ochronne działanie walproinianu w teście MES u myszy (Tabela 2).

Substancja o wzorze 1, ze względu na swe działanie przeciwdrgawkowe w teście MES oraz nasilenie przeciwdrgawkowego działania jednego z klasycznych leków przeciwpadaczkowych u myszy, może znaleźć zastosowanie jako lek oraz środek medyczny w leczeniu napadów toniczno-klonicznych lub padaczki częściowej z wtórnym lub bez wtórnego uogólnienia, przy których to napadach padaczkowych wymagane jest podawanie leków przeciwpadaczkowych. Jak wykazano w teście MES, oczekiwać należy ochronnego wpływu substancji o wzorze 1 na drgawki u pacjentów z padaczką oraz na nasilenie działania przeciwdrgawkowego walproinianu stosowanego u pacjentów z padaczką.

W przypadku wyżej wspomnianych wskazań, odpowiednie dawkowanie substancji o wzorze 1 będzie zróżnicowane zależnie od, na przykład, zastosowanego leku przeciwpadaczkowego, natężenia stanu chorobowego pacjenta, sposobu podawania leku. Jednakże, wskazuje się na osiągnięcie zadowalających wyników u zwierząt przy dawkach dziennych wynoszących 50-300 mg/kg masy ciała zwierzęcia. Dawki dzienne u większych ssaków, takich jak ludzie, zależeć będą od wyniku badań klinicznych i dawki te mogą być podawane w podzielonych dawkach do dwóch razy dziennie. Substancję o wzorze 1 można również podawać każdym zwykłym sposobem, np. doustnie w postaci tabletek lub kapsułek, lub pozajelitowe w postaci zastrzyków roztworów lub zawiesin.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest także kompozycja farmaceutyczna zawierająca substancję o wzorze 1, o działaniu przeciwdrgawkowym, w połączeniu z co najmniej jednym nośnikiem farmaceutycznym, mająca zastosowanie w leczeniu napadów padaczkowych, a w szczególności toniczno-klonicznych lub częściowych z wtórnym lub bez wtórnego uogólnienia. Kompozycje takie można wytworzyć typowymi sposobami. Korzystnie gdy kompozycja zawiera walproinian w ilości skutecznej w leczeniu napadów padaczkowych.

Postacie dawek jednostkowych mogą zawierać od 50 mg do 300 mg substancji o wzorze 1.

T a b e l a 1

Przeciwdrgawkowe działanie 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tionu (wzór 1), w różnych czasach dootrzewnowego podania, w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego u myszy

Czas (min)	ED50 (mg/kg)	n
15	57,0 ± 9,4	16
30	74,5 ± 8,1	16
60	187,1 ± 18,8	16
120	281,4 ± 13,6	32

Przeciwdrgawkowe działanie 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tionu (wzór 1) przedstawiono jako mediany dawek skutecznych (ED50 w mg/kg ± S.E.), które chronią 50% badanych zwierząt przed tonicznym wyprostem kończyn tylnych w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego (MES). Wartości ED50 wyznaczono wg metody logarytmiczno-probitowej wg Litchfielda i Wilcoxona (1949). Test MES przeprowadzono dla 4 różnych czasów (tj. 15, 30, 60 and 120 min) po dootrzewnowym (i.p.) podaniu substancji o wzorze 1. n - całkowita liczba zwierząt dla

PL 219 897 B1 tych dawek substancji o wzorze 1, dla których spodziewany efekt przeciwdrgawkowy wahał się pomiędzy 4 a 6 probitem. S.E. - błąd standardowy dla wartości ED50.

T a b e l a 2

Wpływ 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tionu (wzór 1) na ochronne działanie klasycznych leków przeciwpadaczkowych w teście maksymalnego wstrząsu elektrycznego u myszy

Leki (mg/kg)	ED50 (mg/kg)	n
Fenobarbital + zawieszalnik	23,25 ± 1,83	16
Fenobarbital + substancja
o wzorze 1 (5)	22,81 ± 1,86	24
Fenytoina + zawieszalnik Fenytoina + substancja	12,59 ± 0,96	16
o wzorze 1 (5)	13,21 ± 1,16	32
Karbamazepina + zawieszalnik Karbamazepina + substancja	12,49 ± 0,82	16
o wzorze 1 (5)	9,69 ± 0,97	32
Walproinian + zawieszalnik Walproinian + substancja	262,7 ± 10,73	32
o wzorze 1 (2,5)	244,6 ± 12,90	24
Walproinian + substancja
o wzorze 1 (5)	210,6 ± 11,75*	16
F (2; 69) = 4,177; P = 0,0194

Wyniki przedstawiono jako mediany dawek skutecznych (ED50 w mg/kg ± S.E.) klasycznych leków przeciwpadaczkowych, chroniące 50% badanych zwierząt przed tonicznym wyprostem kończyn tylnych. Wszystkie leki przeciwpadaczkowe podawano dootrzewnowo (i.p.): fenytoinę - 120 min., fenobarbital - 60 min., karbamazepinę i walproianian - 30 min. przed testem MES. Substancję o wzorze 1 podawano i.p. na 15 min. przed testem MES. Statystyczną analizę danych dokonano metodą logarytmiczno-probitową dla pojedynczych porównań (fenytoina. fenobarbital i karbamazepina) oraz jednoczynnikową analizą wariancji (ANOVA) z następowym testem Tukey-Kramera dla wielokrotnych porównań (walproinian). n - całkowita liczba zwierząt dla tych dawek leków, dla których spodziewany efekt przeciwdrgawkowy wahał się pomiędzy 4 a 6 probitem; S.E. - błąd standardowy dla wartości ED50; F - wartość statystyki F z ANOVA; P - wartość prawdopodobieństwa z ANOVA; zawieszalnik - 1% roztwór Tween 80 w wodzie do iniekcji.

*P< 0,05 vs odpowiednia grupa kontrolna otrzymująca walproinian + zawieszalnik.

Claims (3)

1. 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tionu, o wzorze 1 pokazanym na rysunku, do zastosowania w leczeniu padaczki.

2. Kompozycja farmaceutyczna zawierająca związek 5-(3-chlorofenylo)-4-(4-metylofenylo)-2,4-dihydro-3H-1,2,4-triazolo-3-tiona, o wzorze 1 pokazanym na rysunku, w połączeniu z co najmniej jednym nośnikiem lub rozcieńczalnikiem farmaceutycznym, do zastosowania w leczeniu padaczki.

3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że zawiera dodatkowo walproinian.