PL218178B1 - Podrozjazdnica zespolona - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest podrozjazdnica zespolona dla rozjazdów nawierzchni torowej, zwłaszcza kolejowej.

W powszechnie stosowanych w praktyce rozjazdach kolejowych, szyny toków są oparte na znanych podrozjazdnicach za pośrednictwem podkładek żebrowych lub ślizgowych, przytwierdzanych do umownie górnej części podrozjazdnic, mających postać strunobetonowych lub drewnianych belek. Natomiast napęd zwrotnicy rozjazdu jest przytwierdzany do podrozjazdnic pomocniczymi elementami montażowymi w celu uzyskania stałości jego położenia względem szyn podczas eksploatacji nawierzchni torowej, a elementy napędu, takie na przykład jak pręty napędowe, drążki suwakowe czy kontrolery położenia iglic, umieszczane są w przestrzeni pomiędzy podrozjazdnicami i często osłaniane pokrywami.

Literatura patentowa daje szereg przykładów takich, jak wyżej przedstawiono, znanych rozwiązań.

W opisie polskiego wzoru użytkowego Ru.58103 ujawniono łoże do mocowania napędów zwrotnicowych przy rozjazdach kolejowych, które składa się z dwóch płaskowników - górnego i dolnego, dwóch łączników i dwóch podstaw napędu zwrotnicowego, połączonych sworzniami i śrubami. Górny płaskownik łoża jest mocowany do dwóch strunobetonowych podrozjazdnic, mających postać belek i jest on w środkowym odcinku tak wygięty w dół, iż jest w nim ukształtowane korytko, przez które przechodzą pręty napędu. Ukształtowanie korytka w górnym płaskowniku jest takie, że jego boczne ściany rozchylają się ku górze i przebiegają wzdłuż sąsiadujących z nim bocznych ścian podrozjazdnic.

Z kolei z opisu zgłoszenia polskiego wzoru użytkowego W.107797 znana jest osłona zamknięcia nastawczego, zwłaszcza rozjazdów. Znana osłona składa się z dwuczęściowego koryta z blachy stalowej, podzielonego na część lewą i prawą, z pokryw bocznych oraz pokrywy środkowej na zawiasach.

Lewa i prawa część koryta są ulokowane między podrozjazdnicami i ułożone oraz umocowane na podrozjazdnicach strunobetonowych na przekładkach izolacyjnych, lub na podrozjazdnicach drewnianych. Lewa część koryta posiada w płytach bocznych otwory kształtowe z wypustkami umożliwiającymi dodatkowe zamocowanie łoża pod napęd, natomiast prawa część posiada otwory kształtowe z wypustkami dla zamocowania sprzężenia zamknięć, względnie napędu ręcznego. Poza tym część lewa i prawa koryta posiada półki do zamocowania grzałek, służących do podgrzewania elementów napędu w czasie mrozów. Pokrywy boczne są osadzone na gwintowanych trzpieniach, natomiast pokrywa środkowa jest osadzona z jednej strony na zawiasach, a z drugiej na gwintowanych trzpieniach.

Powszechnie wiadomo, że usytuowanie napędu zwrotnicowego między podrozjazdnicami utrudnia prawidłowe podbicie ich tłuczniem, przyczyniając się przez to do przyspieszenia naturalnej tendencji tłucznia do wypełzania spod podrozjazdnic podczas eksploatacji. Powoduje to przyspieszoną utratę sztywności rozjazdu i pociąga za sobą konieczność częstszych prac konserwacyjnych (remontowych).

Zagadnieniem technicznym postawionym do rozwiązania jest opracowanie podrozjazdnicy dającej się bezpośrednio zespalać z napędem i mającej konstrukcję pozwalającą wyeliminować konieczność umieszczania w rozjeździe elementów napędu zwrotnicowego w przestrzeni pomiędzy podrozjazdnicami, a jednocześnie pozwalającą ograniczyć niekorzystne zjawisko wypełzania tłucznia spod podrozjazdnicy w trakcie eksploatacji rozjazdu.

Zgodnie z wynalazkiem, podrozjazdnica zespolona ma elementy przystosowane do mocowania na jej umownie górnej części znanych podkładek żebrowych i/lub ślizgowych, podpierających szynowe elementy rozjazdu.

Rozwiązanie charakteryzuje się tym, że podrozjazdnica ma postać koryta, o ramionach wyposażonych w podpory podkładek, zaopatrzonego w przynajmniej jedną stabilizującą płytę, której przynajmniej jeden z usytuowanych wzdłuż koryta brzegów jest skierowany w stronę inną niż ta strona, w którą skierowane są końce ramion koryta.

Korzystnie, usytuowane na ramionach koryta podpory podkładek mają postać zasadniczo płaskich płyt, poprzecznie przytwierdzonych do końców ramion i usztywnionych względem nich żebrami, a ponadto wyposażonych w otwory dla przytwierdzania do nich podkładek znanymi elementami złącznymi, na przykład śrubami.

Stabilizująca płyta może według wynalazku być integralnym elementem koryta podrozjazdnicy lub elementem odrębnym od koryta, lecz sztywno z nim połączonym, najlepiej spoinami lub elementami gwintowymi.

PL 218 178 B1

W rozwinięciu wynalazku, podstawa i/lub ramiona koryta są zaopatrzone w jedną lub więcej stabilizujących płyt, które rozciągają się na całej lub na części długości koryta podrozjazdnicy.

W dalszym rozwinięciu wynalazku, podrozjazdnica zespolona ma odrębną od jej koryta pojedynczą stabilizującą płytę, która jest przytwierdzona dna koryta gwintowymi elementami lub spoinami, przy czym oba usytuowane wzdłuż koryta brzegi stabilizującej płyty są wygięte umownie w dół, to jest w stronę przeciwną względem strony, w którą skierowane są końce ramion. Alternatywnie, podrozjazdnica jest wyposażona w dwie odrębne od jej koryta stabilizujące płyty, przytwierdzone gwintowymi elementami lub spoinami do ramion koryta tak, iż ich usytuowane wzdłuż koryta, umownie dolne brzegi, wystają poza dno koryta w stronę przeciwną względem strony, w którą skierowane są końce ramion.

Podrozjazdnica zespolona według wynalazku w pełni rozwiązuje postawione zagadnienie techniczne, a przy tym jest prosta w konstrukcji oraz łatwa do wytworzenia z metalu przy użyciu powszechnie znanych technologii.

Jej wykorzystanie w projektowaniu i budowie rozjazdów jest wygodne i nie wywołuje jakichkolwiek dodatkowych utrudnień związanych z zastąpieniem znanej, typowej podrozjazdnicy w formie żelbetowej lub drewnianej belki przez podrozjazdnicę według wynalazku.

Rozwiązanie pozwala zerwać z tradycyjną zasadą umieszczania elementów napędu, służących do przemieszczania i kontrolowania położenia iglic, w przestrzeniach między sąsiednimi podrozjazdnicami - dzięki czemu umożliwia wygodniejszą i pewniejszą ochronę tych elementów wewnątrz koryta podrozjazdnicy. Jednocześnie rozwiązanie daje możliwość bezpośredniego przytwierdzania napędu do koryta podrozjazdnicy, upraszczając budowę rozjazdu oraz ułatwia prawidłowe podbijanie podrozjazdnic tłuczniem, przez co podnosi stabilność rozjazdu i poprawia warunki jego eksploatacji.

Przedmiot wynalazku w kilku przykładach realizacji praktycznej uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym:

fig. 1 przedstawia podrozjazdnicę zespoloną w pierwszym i drugim przykładzie w widoku z boku, fig. 2 - powiększony w stosunku do fig. 1 przekrój poprzeczny podrozjazdnicy zespolonej w pierwszym przykładzie, fig. 3 - powiększony w stosunku do fig. 1 przekrój poprzeczny podrozjazdnicy zespolonej w drugim przykładzie, fig. 4 - podrozjazdnicę zespoloną w trzecim przykładzie w widoku z boku, fig. 5 - powiększony w stosunku do fig. 4 przekrój poprzeczny podrozjazdnicy zespolonej w trzecim przykładzie.

W prezentowanych szczegółowo trzech przykładach wykonania, podrozjazdnica zespolona ma postać koryta o poprzecznym zarysie zbliżonym do łacińskiej litery „U”.

Koryto podrozjazdnicy przedstawiono na fig. 2, fig. 3 i fig. 5 jako uformowany z blachy ceownik, mający podstawę 1 i dwa ramiona 2, które wyposażono w przytwierdzone nich usztywniające zewnętrzne żebra 3.

Zrozumiałym i oczywistym dla znawcy jest, że w innych przykładach realizacji wynalazku, koryto podrozjazdnicy może mieć postać odlewu o ceowym zarysie czy walcowanego na gorąco profilu ceowego. Oczywistym jest też że w dalszych przykładach realizacji koryto może być elementem niemetalowym, na przykład kompozytowym.

W prezentowanych szczegółowo przykładach, na końcach ramion 2 koryta są poprzecznie względem ramion 2 usytuowane podpory 4 podkładek - dla (niepokazanych na rysunku) znanych podkładek żebrowych i/lub ślizgowych oraz znanych elementów izolujących i tłumiących drgania szyn podczas eksploatacji podrozjazdnicy w rozjeździe.

W omawianych przykładach realizacji wynalazku, przewidziano, że podpory 4 podkładek są odrębnymi od koryta płytami, przytwierdzonymi do końców ramion 2 poprzecznie względem nich i usztywnionymi przez zewnętrzne żebra 3 i wewnętrzne żebra 5. Jednak zrozumiałym i oczywistym jest, że w innych przykładach realizacji wynalazku, zwłaszcza gdy koryto podrozjazdnicy jest uform owane jako odlew, podpory 4 podkładek mogą stanowić integralną część ramion 2.

Płyty podpór 4 są zaopatrzone w otwory 6 dla elementów złącznych, na przykład stosowanych w kolejnictwie śrub, którymi do podrozjazdnicy przytwierdza się służące do podtrzymywania szyn podkładki żebrowe i/lub ślizgowe wraz ze znanymi elementami izolującymi i tłumiącymi drgania.

Dalej zgodnie z wynalazkiem, koryto podrozjazdnicy ma przynajmniej jedną stabilizującą płytę 7, której przynajmniej jeden z usytuowanych wzdłuż koryta brzegów 8 jest skierowany w stronę inną niż strona, w którą skierowane są końce ramion 2 koryta, przy czym każda stabilizująca płyta 7 może stanowić integralną cześć koryta lub odrębny od niego element.

PL 218 178 B1

W prezentowanych przykładach, koryto podrozjazdnicy ma jedną lub dwie stabilizujące płyty 7, które są odrębnymi od koryta elementami, przytwierdzonymi do koryta gwintowymi elementami 9 lub spoinami 10.

Zrozumiałym i oczywistym jest, że w kolejnych przykładach wykonania wynalazku, przynajmniej jedna ze stabilizujących płyt 7 może być integralnym elementem koryta, zwłaszcza wtedy, gdy koryto podrozjazdnicy jest uformowane jako odlew.

Zrozumiałym i oczywistym jest również, że gdy według dalszych przykładów wykonania przewiduje się realizację podrozjazdnicy ze stabilizującymi płytami 7 odrębnymi od koryta, to mogą one być zespolone z nim środkami technicznymi innymi niż gwintowe elementy 9 czy spoiny 10.

W pierwszym przykładzie realizacji wynalazku, zilustrowanym na fig. 1 i fig. 2 - podrozjazdnica zespolona jest wyposażona w odrębną od jej koryta pojedynczą stabilizującą płytę 7, która jest przytwierdzona spoinami 10 do dna i koryta. Oba usytuowane wzdłuż koryta brzegi 8 stabilizującej płyty 7 są wygięte umownie w dół, dzięki czemu są one skierowane w stronę inną niż ta strona, w którą ski erowane są końce ramion 2 koryta.

Z kolei w drugim przykładzie realizacji wynalazku, zilustrowanym na fig. 1 i fig. 3 - podrozjazdnica zespolona jest wyposażona w odrębną od jej koryta pojedynczą stabilizującą płytę 7, która jest przytwierdzona do dna i koryta gwintowymi elementami 9. Ukształtowanie obu usytuowanych wzdłuż koryta brzegów 8 stabilizującej płyty 7 jest takie, jak w pierwszym przykładzie.

Natomiast w trzecim przykładzie realizacji wynalazku, zilustrowanym na fig. 4 i fig. 5 - podrozjazdnica zespolona jest wyposażona w dwie odrębne od jej koryta stabilizujące płyty 7, wyposażone umownie u góry w nakładki 11, za pośrednictwem których płyty 7 są przytwierdzone gwintowymi elementami 9 do ramion 2 koryta tak, iż ich usytuowane wzdłuż koryta, umownie dolne, brzegi 8 wystają poza dno i koryta i są skierowane w stronę przeciwną względem strony, w którą skierowane są końce ramion 2.

W każdym z przykładów realizacji wynalazku, w zależności od możliwości wykonawczych czy potrzeb eksploatacyjnych, stabilizujące płyty 7 mogą, bez zmiany istoty rozwiązania, rozciągać się na całej lub na części długości koryta podrozjazdnicy.

Zrozumiałym jest, że przedstawionych powyżej kilku przykładów praktycznej realizacji wynalazku nie należy traktować jako ograniczających istotę czy zawężających zakres ochrony rozwiązania. Przy tym, należy mieć na względzie, że bez żadnego wpływu na istotę wynalazku czy zakres jego ochrony, koryto podrozjazdnicy zespolonej może zostać w razie potrzeby zaopatrzone w szereg znanych elementów ułatwiających jej praktyczną eksploatację w nawierzchni torowej.

Przykładowo, na końcach koryta mogą być z jednej strony usytuowane znane otwory kształtowe z wypustkami umożliwiającymi bezpośrednie, a w razie konieczności również i pośrednie (np. za pomocą łoża), zamocowanie napędu zwrotnicowego, zaś z drugiej strony mogą być usytuowane drugie znane otwory kształtowe z wypustkami dla zamocowania na przykład sprzężenia zamknięć.

W razie potrzeby i w zależności od konfiguracji rozjazdu, w który wmontowana jest podrozjazdnica zespolona według wynalazku, przeciwległy do napędu koniec koryta podrozjazdnicy może zostać zamknięty blaszaną zaślepką, połączoną z korytem rozłącznie lub trwale.

Ponadto, dla zabezpieczenia elementów napędu przed uszkodzeniem i zanieczyszczeniami, koryto podrozjazdnicy zespolonej może być od góry osłonięte pokrywami.

We wnętrzu podrozjazdnicy mogą też być przewidziane elementy dla umieszczenia elektrycznych grzałek, służących do podgrzewania elementów napędu w czasie mrozów.

Claims (14)

1. Podrozjazdnica zespolona o elementach przystosowanych do mocowania na jej umownie górnej części podkładek żebrowych i/lub ślizgowych podpierających szynowe elementy rozjazdu, znamienna tym, że ma postać koryta o ramionach (2) wyposażonych w podpory (4) podkładek, zaopatrzonego w przynajmniej jedną stabilizującą płytę (7), której przynajmniej jeden z usytuowanych wzdłuż koryta brzegów (8) jest skierowany w stronę inną niż ta strona, w którą skierowane są końce ramion (2) koryta.

2. Podrozjazdnica według zastrz. 1, znamienna tym, że przynajmniej jedna ze stabilizujących płyt (7) jest integralnym elementem koryta.

PL 218 178 B1

3. Podrozjazdnica według zastrz. 1, znamienna tym, że przynajmniej jedna ze stabilizujących płyt (7) jest elementem odrębnym od koryta.

4. Podrozjazdnica według zastrz. 3, znamienna tym, że przynajmniej jedna ze stabilizujących płyt (7) jest sztywno połączona z korytem spoinami (10).

5. Podrozjazdnica według zastrz. 3, znamienna tym, że przynajmniej jedna ze stabilizujących płyt (2) jest sztywno połączona z korytem gwintowymi elementami (9).

6. Podrozjazdnica według zastrz. 1, znamienna tym, podpory (4) podkładek mają postać zasadniczo płaskich płyt, przytwierdzonych do końców ramion (2) poprzecznie względem nich oraz wyposażonych w otwory (6).

7. Podrozjazdnica według zastrz. 1, znamienna tym, że na całej długości koryta rozciąga się przynajmniej jedna stabilizująca płyta (7).

8. Podrozjazdnica według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, że na całej długości koryta rozciąga się przynajmniej jedna stabilizująca płyta (7).

9. Podrozjazdnica według zastrz. 1, znamienna tym, że na części długości koryta rozciąga się przynajmniej jedna stabilizująca płyta (7).

10. Podrozjazdnica według zastrz. 2 albo 3, znamienna tym, że na części długości koryta rozciąga się przynajmniej jedna stabilizująca płyta (7).s

11. Podrozjazdnica według zastrz. 6, znamienna tym, że podpory (4) podkładek są usztywnione żebrami (3), (5) względem ramion (2) koryta.

12. Podrozjazdnica według zastrz. 1 albo 3 albo 4 albo 6 albo 7 albo 9 albo 11, znamienna tym, że jest wyposażona w odrębną od jej koryta pojedynczą stabilizującą płytę (7), która jest przytwierdzona spoinami (10) do dna (1) koryta, przy czym oba usytuowane wzdłuż koryta brzegi (8) stabilizującej płyty (7) są wygięte umownie w dół.

13. Podrozjazdnica według zastrz. 1 albo 3 albo 5 albo 6 albo 7 albo 9 albo 11, znamienna tym, że jest wyposażona w odrębną od jej koryta pojedynczą stabilizującą płytę (7), która jest przytwierdzona gwintowymi elementami (9) do dna (1) koryta, przy czym oba usytuowane wzdłuż koryta brzegi (8) stabilizującej płyty (7) są wygięte umownie w dół.

14. Podrozjazdnica według zastrz. 1 albo 3 albo 5 albo 6 albo 7 albo 9 albo 11, znamienna tym, że jest wyposażona w dwie odrębne od jej koryta stabilizujące płyty (7), przytwierdzone gwintowymi elementami (9) do ramion (2) koryta tak, iż ich usytuowane wzdłuż koryta, umownie dolne brzegi wystają poza dno (1) koryta.