PL216670B1 - Wielokomorowy pojemnik na środek gaśniczy - Google Patents

Abstract

Przegroda przeciwwybuchowa przeznaczona dla górnictwa podziemnego składa się z szeregu napełnionych środkiem gaśniczym (5) pojemników (1, 1') na środek gaśniczy, które są mocowane na drążkach nośnych (3) mając szerokie boki usytuowane poprzecznie do podłużnego kierunku chodnika. Pojemniki (1) na przedniej i tylnej stronie (7, 8) mają utworzoną z cienkiej foliowej ścianki (4) falistą powierzchnię udarową (10), która pod działaniem fali uderzeniowej umożliwia niezawodne i szybkie uwolnienie załadowanego środka gaśniczego (5), w szczególności pyłu kamiennego, ponieważ rozrywa się w przewidzianych osłabionych miejscach.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wielokomorowy pojemnik na środek gaśniczy do przegród przeciwwybuchowych stosowanych w podziemnym górnictwie i budownictwie tuneli.

Tego rodzaju bierne przegrody przeciwwybuchowe stosuje się w górnictwie i budownictwie podziemnym ze względu na obowiązujące przepisy prawa. Takie rozwiązania są znane na przykład z DE 196 08 141 A1. Te pojemniki na środek gaśniczy, nazywane workami wodnymi, ulegają rozerwaniu pod działaniem fali uderzeniowej pochodzącej od wybuchu, toteż wypływająca woda gasi płomienie wywołane wybuchem. Te pojemniki na środek gaśniczy mogą być podzielone na komory całkowicie od siebie odseparowane za pomocą pionowych i/lub poziomych szwów. Muszą one zawsze być wyposażone w króćce napełniające. Z opisu nr PL 186273 znane są sposób montowania tego rodzaju worków wodnych oraz przegroda przeciwwybuchowa dla górnictwa podziemnego z wieloma workami ze środkiem gaśniczym, które swoimi szerokimi bokami rozłożonymi w kierunku osi poprzecznej chodnika są umocowane na drążkach albo ramach nośnych przez owinięcie górnym obrzeżem worka, przy czym ciężar wypełniającej worki masy unieruchamia te worki, worki zaś mają antyelektrostatyczną, niepodtrzymującą palenia ściankę z wbudowanym zaworem napełniającym. Ta ścianka poszczególnych worków na bokach rozpościerających się na szerokość jest osłabiona w wielu miejscach i jest wyposażona w zawór napełniający przesunięty w górę względem korpusu worka usytuowany przy górnym obrzeżu i zwrócony każdorazowo w tę samą stronę. Zatem opisano tam szczegółowo, jak górny koniec takiego pojemnika napełnionego wodą jest owijany wokół drążka nośnego, dzięki czemu sam ciężar danego pojemnika na środek gaśniczy zapewnia utrzymanie pojemnika na drążku nośnym. Z opisu DE 10 2005 032 901.2 A1 jest wiadomo, że takie pojemniki na środek gaśniczy można też napełniać pyłem kamiennym. Chodzi przy tym o miałki i drobno zmielony wapień, który rozpylony w powietrzu kopalnianym ma zapobiegać wybuchom pyłu węglowego lub co najmniej ograniczać ich zasięg. Tak wykonane przegrody przeciwwybuchowe są nazywane także przegrodami z pyłu kamiennego. Jednak okazało się, że rozerwanie foliowej ścianki pojemnika i rozproszenie pyłu kamiennego na przekroju poprzecznym chodnika zależy w dużym stopniu od siły fali uderzeniowej. Ale nawet po dostatecznym rozerwaniu folii rozproszenie pyłu kamiennego nie zawsze wystarcza do zgaszenia płomienia postępującego za falą uderzeniową. Fakt ten ma istotne znaczenie dla bezpieczeństwa i dlatego pojemniki napełnione pyłem kamiennym dotychczas nie znajdują szerszego zastosowania. Przed tymi pojemnikami z pyłem kamiennym są stosowane tak zwane przegrody pyłowe, które są wykonane w postaci pomostów z desek, na które jest nasypany pył kamienny. Pomosty te są odrzucane falą uderzeniową, przy czym wzbijająca się chmura pyłu ma chłodzić i wygaszać płomienie wywołane wybuchem. Wadą takich przegród pyłowych jest to, że nasypany pył kamienny jest silnie narażony na wpływy klimatyczne i może być częściowo zwiewany z pomostów w wyniku działania wentylacji. Dlatego przegrody pyłowe wymagają dużych nakładów na ich wykonanie i konserwację (Das kleine Bergbaulexikon, Verlag Gtockauf GmbH, 1988, strona 155).

Ponadto z opisu patentowego nr PL 192 780 jest znana przegroda przeciwwybuchowa do ochrony przed podziemnymi wybuchami gazu i pyłu węglowego, zwłaszcza w podziemnych kopa lniach węgla kamiennego, mająca szereg worków z tworzywa sztucznego, które swoimi bokami rozpościerającymi się na szerokość są zamocowane na przebiegających w kierunku osi poprzecznej chodnika drążkach albo ramach nośnych, zawierają substancję powstrzymującą lub gaszącą płomienie i mają antyelektrostatyczną ściankę nie podtrzymującą palenia, w przypadku której worki z tworzywa sztucznego mające ściankę o grubości około 70-120 ąm, korzystnie 80 ąm, mają kilka ścianek działowych przebiegających równolegle do pionowych, zintegrowanych osłabień. Z tego samego opisu jest znany także sposób mocowania takiej przegrody przeciwwybuchowej.

W związku z powyższym zaistniała potrzeba stworzenia zestawianych w przegrodę przeciwwybuchową pojemników na środek gaśniczy, które napełnione pyłem i wodą umożliwiają skuteczne rozprowadzenie środka gaśniczego i które, zwłaszcza w przypadku pyłu, mogą być łatwo napełniane i montowane.

Zgodny z wynalazkiem wielokomorowy pojemnik na środek gaśniczy do przegród przeciwwybuchowych stosowanych w podziemnym górnictwie i budownictwie tuneli, który razem z innymi pojemnikami jest swym bokiem rozpościerającym się na szerokość zawieszany w chodniku na drążku nośnym poprzecznie do podłużnego kierunku chodnika, charakteryzuje się tym, że ten pojemnik jest zamocowany odchylnie na przyporządkowanym mu drążku nośnym i że jego bok rozpościerający się na szerokość jest podzielony na szereg pionowych, kolumnowych komór sekcyjnych przez łączące ze sobą

PL 216 670 B1 przednią i tylną stronę i przebiegające pionowo zgrzeiny z utworzeniem żeberkowej lub falistej powierzchni udarowej dla fali uderzeniowej, przy czym przednia i tylna strona w stanie roboczym mają wklęsłą powierzchnię udarową.

W tak ukształtowanym pojemniku na środek gaśniczy nie powinno zdarzyć się, aby pojemnik napełniony pyłem kamiennym lub też wodą tylko odchylił się i odkształcił pod działaniem wybuchowej fali uderzeniowej i nie został rozerwany. Przednia lub tylna strona, czyli oba boki rozpościerające się na szerokość pojemnika, są raczej formowane tak, aby „przyciągały” falę uderzeniową i żeby ta fala nie spływała tylko po pojemniku bez jego rozerwania. Fala uderzeniowa jest poniekąd „zasysana”, toteż w każdym przypadku jest zapewnione rozerwanie foliowej ścianki pojemnika. Znajdujący się w nim środek gaśniczy, w szczególności pył kamienny, jest intensywnie rozpraszany po rozerwaniu ścianki pojemnika, utrzymuje się w powietrzu kopalnianym i doprowadza do wygaszenia płomienia postępującego za falą uderzeniową, przy czym pył kamienny rozkłada się równomiernie na całym chodniku, czyli sięga także do stropu chodnika. Rozerwaniu ścianki pojemnika sprzyja to, że sam pojemnik jest podzielony na komory sekcyjne za pomocą zgrzein stanowiących jego osłabione miejsca. Ten podział powoduje szczególne uformowanie powierzchni udarowej, przy czym pośrednie zgrzeiny działają jak „linki zrywające”, które zapewniają pewne rozerwanie foliowej ścianki pojemnika co najmniej w tej strefie - jeśli nie na całej ściance, aby uwolnić środek gaśniczy. Okazuje się przy tym, że tego rodzaju pojemniki napełnione pyłem kamiennym są stosowane skutecznie pod ziemią i niosą ze sobą korzyści polegające na tym, że pył kamienny narażony na silny wpływ podziemnego klimatu może być chroniony przed tym wpływem w pojemnikach na środek gaśniczy. Tak więc po rozerwaniu foliowej ścianki pojemnika pył kamienny zachowuje dobre właściwości lotne. Nie ulega on zbryleniu i przez długi czas jest gotowy do użycia, a silniejsze przeciągi nie powodują jego przedwczesnego zdmuchnięcia z „zasadniczego położenia”. Pojemniki na środek gaśniczy odchylające się i wahające się na przyporządkowanym im drążku nośnym zapewniają to, że znajdujący się w ich kolumnowych komorach sekcyjnych pył kamienny rozkłada się równomiernie na całym przekroju poprzecznym chodnika, czyli sięga także do stropu, wskutek czego jest natychmiast gaszony płomień postępujący za falą uderzeniową. Próby wykazały, że po wybuchu mającym małą siłę płomień jest całkowicie wygaszany już po przejściu przez pierwsze rzędy pojemników na środek gaśniczy.

Szczególnie korzystna jest strefa leja załadowczego z zgrzeinami wewnętrznymi krótszymi niż zgrzeiny zewnętrzne oraz z przeciwległą do dennej zgrzeiny krawędzią poprzeczną pojemnika ukształtowaną bez zgrzeiny. Dzięki temu uzyskuje się króciec napełniający w postaci leja, do którego można wprowadzać pył kamienny lub inny środek gaśniczy do wszystkich komór jednocześnie i bez specjalnego dozoru. Środek gaśniczy rozprowadzany jest równomiernie automatycznie do poszczególnych komór sekcyjnych i dzięki temu zapewnia się, że komory sekcyjne zostają korzystnie równomiernie napełnione. Korzystne przede wszystkim jednak jest, aby górnik w zwykle ograniczonych warunkach pod ziemią mógł łatwo uwolnić pył z worka na pył kamienny lub inny pojemnik do transportu środka gaśniczego i wprowadzić go do leja załadowczego.

Pozbawione środka gaśniczego wnętrze pojemnika powyżej komór sekcyjnych byłoby niekorzystne, gdyż utrudniałoby pękanie foliowej ścianki pojemnika. Ponadto mógłby wysypywać się pył kamienny. Aby temu zapobiec i jednocześnie zapewnić dobre połączenie z belką nośną przewidziano według wynalazku, że długość wewnętrznych zgrzein i zewnętrznych zgrzein, a tym samym długość leja załadowczego efektywnego dla wszystkich komór sekcyjnych jest dobrana z nadmiarem, przy czym w stanie zamocowania tą nadmiarową częścią lej załadowczy jest owinięty wokół drążków nośnych. Wówczas wprowadzany przez lej środek gaśniczy może też sięgać powyżej strefy właściwych komór sekcyjnych, ale zawsze pozostaje jeszcze dostateczna rezerwa na owinięcie tej strefy wokół drążka nośnego i jest możliwe dobre zawieszenie i ustalenie na drążku nośnym oraz późniejsze rozerwanie pojemnika. Wszystkie wewnętrzne i zewnętrzne zgrzeiny nadają pojemnikowi żeberkowy lub falisty profil, który wykazuje przeciwaerodynamiczną charakterystykę niesprzyjającą przepływowi fali uderzeniowej obok pojemnika. W porównaniu z workowym pojemnikiem jednokomorowym o tej samej objętości tworzą się tu dodatkowe miejsca przejmujące na siebie falę uderzeniową, która może wnikać klinowo w faliste zagłębienia i na zasadzie najmniejszego oporu może przechodzić przez wewnętrzne zgrzeiny lub też sąsiednie części folii z tworzywa sztucznego powodując rozrywanie boków kolumn. Sprzyja temu to, że wewnętrzne zgrzeiny komór sekcyjnych nadają im w przybliżeniu jednakową pojemność i kolumnowy kształt. Utworzone przez te zgrzeiny osłabione miejsca są jednakowo obciążane pojawiającą się falą uderzeniową i powodują rozerwanie ścianki pojemnika, przy czym jednakowe pod względem wielkości i kształtu kolumny stawiają jednakowy opór. Wprawdzie istnieje teoretyczna moż4

PL 216 670 B1 liwość zespolenia z materiałem folii dodatkowych osłabionych miejsc, ale okazało się, że z reguły nie jest to konieczne. Przebiegające pionowo osłabione miejsca okazały się szczególnie korzystne, gdyż sprzyjają one stopniowemu uwalnianiu środka gaśniczego znajdującego się w komorach sekcyjnych, ponieważ słup pyłu obniża się stopniowo w kierunku dna pojemnika.

Aby ułatwić napełnianie, w szczególności pyłem kamiennym, komór sekcyjnych utworzonych z foliowej ścianki pojemnika, a także przemieszczanie się środka gaśniczego w pojemniku, przewidziano w wynalazku, że wewnętrzna ścianka komór sekcyjnych lub też całego pojemnika ma powłokę antypyłową lub też jest ukształtowana jako antypyłowa. Dzięki temu jest znacznie ułatwione napełnianie pojemnika pyłem kamiennym i poszczególne komory sekcyjne są niezawodnie wypełniane pyłem kamiennym.

Z reguły dobrze jest, gdy strefa szeregu komór zajmuje w przybliżeniu dwie trzecie całej powierzchni takiego pojemnika na środek gaśniczy, a jedną trzecią zajmuje strefa napełniania i zamocowania. Korzystnie strefa napełniania i zamocowania jest wykorzystywana jako lej załadowczy, przy czym na środku górnej krawędzi poprzecznej pojemnika są umieszczone pętle lub ucha mieszczące jeden lub kilka palców. Te pętle lub ucha ułatwiają utworzenie leja służącego do napełniania pojemnika pyłem kamiennym lub innym środkiem gaśniczym. Boczne zgrzeiny zewnętrzne stanowią pewne usztywnienie w tej strefie, tak że wykorzystując te pętle można celowo utworzyć wymagany lej załadowczy.

Opisane pojemniki na środek gaśniczy z ich komorami sekcyjnymi są z reguły napełniane pyłem kamiennym pod ziemią. Odbywa się to przeważnie ręcznie albo przy użyciu małych mechanicznych urządzeń pomocniczych, przy czym pył jest podawany do leja załadowczego, aż osiągnie poziom górnej krawędzi komór sekcyjnych. Jeżeli pojemniki te mają być napełniane na powierzchni, ewentualnie nawet u samego producenta pojemników na środek gaśniczy, to - jak przewidziano według wynalazku - komory sekcyjne mają zamknięcie stanowiące barierę względem leja załadowczego. Ułatwia to transport poszczególnych pojemników w stanie napełnionym, gdyż załadowany pył kamienny nie może wysypać się z pojemnika. Pozwala to utrzymać czystość podczas transportu, przy czym takie zamknięcie komór sekcyjnych nie utrudnia działania pod ziemią pojemników na środek gaśniczy.

Korzystnie do górnej krawędzi komór sekcyjnych jest przyporządkowana folia klejąca albo górna krawędź jest wykonana jako krawędź klejona. Po załadowaniu pyłu kamiennego poszczególne komory sekcyjne są zamykane na tej klejonej krawędzi, co umożliwia transport pod ziemię, przy czym załadowany pył kamienny nie wysypuje się z tych komór sekcyjnych.

Szczególnie korzystnie jest, gdy pojemnik ma cztery komory sekcyjne, które są utworzone przez przebiegające pionowo zgrzeiny. Nawet w przypadku napełniania pyłem poszczególne komory sekcyjne mają dostatecznie duży przekrój i ta liczba zgrzein zapewnia równe rozłożenie ładunku w całym pojemniku.

Wymagany efekt odchylenia jest zapewniony przez to, że przednia i/lub tylna strona pojemnika ma żeberkową lub falistą powierzchnię udarową przejmującą na siebie falę uderzeniową. Taka powiększona powierzchnia udarowa sprzyja porywaniu całego pojemnika i jego rozerwaniu wzdłuż zgrzein spełniających funkcję linek zrywających. Lekko żebrowana lub pofalowana powierzchnia udarowa zapewnia także odchylenie pojemnika na środek gaśniczy na drążku nośnym, dzięki czemu zawartość pojemnika, czyli środek gaśniczy, jest rozpraszana nie tylko w kierunku spągu lecz także w kierunku stropu chodnika.

Szczególnie celowe ukształtowanie takiej ścianki przedzielającej polega na tym, że każda z komór sekcyjnych jest ograniczona denną zgrzeiną i dwiema pionowymi wewnętrznymi zgrzeinami lub też zewnętrznymi zgrzeinami. Wówczas znajdujący się słup środka gaśniczego jest otoczony ścianką z folii z tworzywa sztucznego, która rozrywa się wzdłuż wspomnianych zgrzein pod działaniem fali uderzeniowej uwalniając uformowany w kształcie słupa środek gaśniczy, co umożliwia jego rozproszenie na całym chodniku.

Wymagane odchylenie pojemnika na środek gaśniczy jest zapewnione dzięki odpowiedniemu kształtowi i odpowiedniej długości pojemnika, a także przez to, że komory sekcyjne mają objętość mieszczącą ogółem 4-7,5 kg środka gaśniczego, a więc są stosunkowo lekkie. Już dość słaba fala uderzeniowa powoduje ich odchylenie i zadziałanie, gdyż pojemnik uwalnia swoją zawartość, co przyczynia się do wygaszenia płomienia. Uformowane w postaci kolumny komory sekcyjne nadają falisty kształt przedniej i tylnej stronie pojemnika, dzięki czemu zwiększa się powierzchnia udarowa i fala uderzeniowa działa w szczególności na zgrzeiny i usytuowane obok nich osłabione miejsca, w wyniku czego następuje rozerwanie w kierunku podłużnym. Celowo przewiduje się trzy do pięciu komór sekPL 216 670 B1 cyjnych, gdyż wtedy istnieje dostatecznie wiele osłabionych miejsc, a ponadto jeden górnik może łatwo napełnić pojemnik środkiem gaśniczym i następnie przemieścić go w odpowiednie miejsce. Poza tym ciężar pojemnika umożliwia jego zamocowanie przez owinięcie wokół drążka nośnego.

Korzystny przykład wykonania pojemnika na środek gaśniczy polega na tym, że przednia i/lub tylna strona pojemnika są wykonane tak, że tworzą wklęsłą powierzchnię udarową pod działaniem fali uderzeniowej. Takie uformowanie pojemnika na środek gaśniczy sprzyja jego odchyleniu pod naporem fali uderzeniowej, dzięki czemu uzyskuje się równomierne rozproszenie środka gaśniczego na całym przekroju poprzecznym chodnika. Fala uderzeniowa staje się poniekąd centryczna, co ułatwia pękanie foliowej ścianki pojemnika na zgrzeinach.

Nawet, gdy odchylający się pojemnik obróci się o 360° wokół drążka nośnego, to nie może on spaść z tego drążka i jest zapewnione równomierne rozproszenie środka gaśniczego. Uzyskuje się to według wynalazku dzięki temu, że pojemniki w stanie zamocowania są owinięte wokół drążka nośnego z ich obróceniem o 360° wokół własnej osi. Wspomniano już wyżej, że zgrzeiny są wykonane tworząc po obu stronach liniowe osłabione miejsca w folii z tworzywa sztucznego i osłabione miejsca są wykonane z jednej strony zewnętrznych zgrzein. Celowo dobiera się przy tym szerokość zgrzeiny 3-11 mm i grubość zgrzeiny 40-80 pm tak, że przy zgrzeinach wewnętrznych po obu stronach tych zgrzein powstają w wyniku „kurczenia się” tworzywa sztucznego osłabione miejsca, które potem celowo pękają pod działaniem fali uderzeniowej. Dzięki takiemu utworzeniu i rozmieszczeniu zgrzein pojemnik ma na całej powierzchni miejsca i strefy z cienką ścianką, co bardzo ułatwia rozerwanie pojemnika. W szczególności wewnętrzne zgrzeiny działają jak dodatkowe „linki zrywające” na foliowej ściance takiego pojemnika.

W opisanym powyżej ukształtowaniu komór sekcyjnych tworzą się pionowe kolumny, przy czym szczególnie korzystnie jest, gdy takie komory sekcyjne mają ukształtowaną falistą stronę przednią i/lub tylną. Komory sekcyjne muszą mieć odpowiednie zgrzeiny, aby umożliwić ukształtowanie między nimi wspomnianej kolumny i wklęsłej formy. Taka falista strona przednia i/lub tylna jest korzystna nie tylko ze względu na zgrzeiny spełniające funkcję osłabionych miejsc, ale także dlatego, że fala uderzeniowa jest celowo powstrzymywana w strefie danego pojemnika na środek gaśniczy i nie omija łatwo tego pojemnika.

Aby uzyskać możliwie dużą pojemność, wynalazek przewiduje, że komory sekcyjne w strefie ich dna są wykonane z fałdami rozszerzającymi je na kształt torby. Podczas napełniania pyłem kamiennym lub innym środkiem gaśniczym poszczególne komory sekcyjne rozszerzają się co najmniej na ich spodzie, żeby pomieścić jak najwięcej środka gaśniczego właśnie w tej strefie, gdzie jest najpierw uwalniany środek gaśniczy, rozpraszany następnie na przekroju poprzecznym chodnika.

Dzięki wynalazkowi utworzono pojemnik na środek gaśniczy, który w razie potrzeby może być zestawiany z innymi pojemnikami na środek gaśniczy w przegrodę przeciwwybuchową. Przy tym każdy z tych pojemników mieści załadowany poprzez lej załadowczy środek gaśniczy rozdzielony na szereg kolumnowych komór sekcyjnych, które są oddzielone od siebie osłabionymi miejscami lub też wewnętrznymi zgrzeinami. Te wewnętrzne zgrzeiny, ewentualnie także dodatkowe zgrzeiny zewnętrzne, działają jak linki zrywające, a więc zapewniają rozerwanie w tej strefie foliowej ścianki pojemnika i uwolnienie załadowanego środka gaśniczego, w szczególności pyłu kamiennego, który rozprasza się równomiernie i jest porywany strumieniem powietrza lub też falą uderzeniową powodując wygaszanie powybuchowego płomienia. Przy tym górna część takiego pojemnika na środek gaśniczy nie ma zamykającej, poziomej zgrzeiny ani wewnętrznych zgrzein, toteż istnieje lejkowy otwór, który umożliwia łatwe napełnianie, zwłaszcza pyłem kamiennym, który jest równomiernie rozdzielany na poszczególne komory sekcyjne dzięki ich specjalnemu ukształtowaniu i rozmieszczeniu, przy czym komory sekcyjne są optymalnie zamykane poprzez opasanie i pył kamienny jest zabezpieczony przed wilgocią. Powstaje więc pojemnik na środek gaśniczy, który może być łatwo napełniany także pyłem kamiennym, może być łatwo montowany i przede wszystkim zapewnia to, że załadowany środek gaśniczy, w szczególności pył kamienny, zostaje efektywnie rozprowadzany. Pozwala to znacznie ograniczyć, a czasem nawet wyeliminować groźne skutki podziemnych wybuchów. Zgrzeiny lub osłabione miejsca działają korzystnie jako miejsca przewidzianego rozerwania pojemnika, gdyż w wyniku zgrzewania powstaje spiętrzenie naprężeń w miejscach przewidzianego rozerwania.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w perspektywie zawieszony na drążku nośnym wielokomorowy pojemnik na środek gaśniczy (stan zamocowania), fig. 2 - nienapełniony pojemnik na środek gaśniczy, widziany z przodu, fig. 3 - pojemnik na środek gaśniczy w wykonaniu z profilem żeberkowym lub falistym, w stanie zawie6

PL 216 670 B1 szonym na drążku nośnym, widziany z dołu, fig. 4 - podobny pojemnik na środek gaśniczy z trapezowym ukształtowaniem poszczególnych komór gaśniczych, widziany z dołu, fig. 5 - lejkową strefę napełniania tego rodzaju pojemnika na środek gaśniczy, w widoku z góry, fig. 6 - napełniony środkiem gaśniczym pojemnik ustawiony na spągu, przed zamocowaniem na drążku nośnym, fig. 7 - widziany z boku pojemnik na środek gaśniczy w kilku położeniach po zadziałaniu fali uderzeniowej (stan roboczy).

Pokazane na fig. 1 pojemniki 1, 1 na środek gaśniczy przegrody przeciwwybuchowej 2 są pojemnikami 1, Γ, które są napełnione środkiem gaśniczym 5 w postaci pyłu kamiennego. Można zauważyć, że mają one profil falisty lub też żeberkowy, który powstaje przez to, że poszczególne pojemniki 1, 1 owinięte w górnej części wokół drążka nośnego 3 mają ściankę 4, która na przedniej i tylnej stronie 7, 8 w wyniku przewidzianych wybrzuszeń ma powiększoną powierzchnię udarową 10, na którą działa wybuchowa fala uderzeniowa. Zarówno ścianki boczne 11, 12 jak i spód 9 mają zgrzeiny, które spełniają specjalną funkcję, o czym będzie mowa dalej. Pojemnik 1 ma strefę owijania 6 wokół drążka nośnego 3. Widać, że pojemnik 1, 1 jest zamocowany na drążku nośnym 3 pod ciężarem wypełniającego go środka gaśniczego 5.

Ścianki działowe 15 wyznaczające poszczególne kolumny są ukształtowane jako wewnętrzne zgrzeiny 20, 21, natomiast spoiny ograniczające skrajne kolumny są nazywane zewnętrznymi zgrzeinami 22, 23. Tak więc w przedstawionym przykładzie wykonania istnieją ogółem cztery komory sekcyjne 16, 17, 18, 19.

Wspomniany spód 9 może być ukształtowany przez dodatkowe fałdy tak, że ta strefa mieści więcej środka gaśniczego 5, jak to widać na fig. 3. Szczególnie wyraźnie widać tu cztery kolumny utworzone przez komory sekcyjne 16, 17, 18, 19. Podobnie wygląda to na fig. 4, gdzie poszczególne komory sekcyjne 16, 17, 18, 19 tworzą kolumny 32, 33, które mają dodatkowe zgrzeiny 35, 36, 37, 38 działające jak linki zrywające. Poza tym w przykładzie wykonania z fig. 1, 2 i 3 wewnętrzne zgrzeiny 20, 21 są też strefami, które mogą być określane jako linki zrywające, które zapewniają rozerwanie foliowej ścianki 4 pojemnika pod działaniem fali uderzeniowej.

Fig. 2 przedstawia nienapełniony pojemnik 1 na środek gaśniczy, natomiast na fig. 6 taki pojemnik 1 jest pokazany w stanie napełnionym. Jest on tam ustawiony na chodnikowym spągu 34 i jest przygotowany do takiego zamocowania, jak to pokazano na fig. 1. Na fig. 2 widać, że oprócz wewnętrznych zgrzein 20, 21 działających jak osłabione miejsca są przewidziane następne osłabione miejsca 29 w układzie rastrowym, żeby w każdym przypadku zapewnić rozerwanie foliowej ścianki pojemnika pod działaniem fali uderzeniowej. Może to być korzystne, gdy są spodziewane fale uderzeniowe o mniejszej sile.

Wreszcie fig. 5 pokazuje specjalne ukształtowanie górnej trzeciej części tego rodzaju pojemnika 1 na środek gaśniczy, aby ułatwić napełnianie zwłaszcza pyłem kamiennym. Strefa ta może być tak rozciągnięta, że tworzy się lej załadowczy 25. Spód 9 ma denną zgrzeinę 26 i umożliwia również tu rozerwanie pojemnika, natomiast górna krawędź poprzeczna 27 pojemnika 1 na środek gaśniczy nie ma takiej zgrzeiny, co pozwala na takie rozciągnięcie foliowej ścianki 4 pojemnika, że powstaje wspomniany lej załadowczy 25. To rozciągnięcie ułatwiają umieszczone w szeregu miejsc pętle 31, które pozwalają uchwycić i rozciągnąć folię. Ponadto wewnętrzna ścianka 30 w tej strefie albo na całej powierzchni ma powłokę, która sprzyja przesuwaniu się pyłu kamiennego. Uzyskuje się to w szczególności poprzez wykorzystanie tworzywa sztucznego albo specjalnej powłoki, która zapobiega przywieraniu pyłu kamiennego. Tak więc wsypywany pył kamienny zsuwa się samoczynnie do komór sekcyjnych 16, 17, 18, 19, wypełnia i rozpęcza te komory i w efekcie tworzą się widoczne na fig. 6 żeberka, które stanowią powierzchnię udarową 10 poddającą się najlepiej działaniu fali uderzeniowej.

Na fig. 1, ale zwłaszcza na fig. 6 widać, że poszczególne komory sekcyjne 16, 17, 18, 19 są zamknięte także u góry, czyli od strony leja załadowczego 25. Górna krawędź 45 jest tam zaznaczona linią punktową, żeby pokazać, że również tu może być zgrzeina 46, która zapewnia skuteczne zamknięcie komór sekcyjnych 16, 17, 18, 19. Oprócz tej zgrzeiny 46 górna krawędź 45 może być też klejona, żeby w ten prosty sposób ułatwić transport pod ziemię napełnionego pojemnika 1 na środek gaśniczy.

Figura 7.1 pokazuje wyjściowe położenie zamocowanego na drążku nośnym 3 pojemnika 1 na środek gaśniczy. Fala uderzeniowa 40 uderza w bok 13 rozpościerający się na szerokość pojemnika 1, który jest zawieszony w chodniku 14 z możliwością jego odchylenia.

Figura 7.2 pokazuje pierwszy efekt działania fali uderzeniowej 40 na pojemnik 1, którego ten bok 13 staje się wklęsły i zaczyna odchylać się na drążku nośnym 3. Przebiegające po bokach osłaPL 216 670 B1 bione miejsca 28, 28' z obu stron zgrzein 20, 21, 22, 23 oraz 26 zaczynają pękać, toteż pyłowe słupy 41 przemieszczają się w kierunku dennej zgrzeiny 26, jak to zaznaczono strzałkami.

Kierunek wylotu pyłu oznaczono strzałkami 42, natomiast strzałki 43 wskazują przesuw pyłu w kierunku dennej zgrzeiny 26.

Figury 7.3 do 7.8 pokazują, że cały pojemnik 1 na środek gaśniczy obraca się wokół drążka nośnego 3 i w wyniku rozrywania zgrzein 20, 21, 22, 23 i 26 pył, czyli środek gaśniczy 5, jest ciągle uwalniany i jest rozpraszany w kierunku stropu chodnikowego tak, że cały przekrój poprzeczny chodnika jest pokryty pyłem. Dzięki temu jest wygaszany powybuchowy płomień postępujący za falą uderzeniową. Fig. 7.8 pokazuje ewentualne zakończenie ruchu w miejscu, gdzie duża część pyłowych słupów 41 została już rozproszona na wszystkie strony, ale ciągle jeszcze istnieje pył w takiej ilości, że również strop chodnika może być obsypany całkowicie pyłem.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wielokomorowy pojemnik na środek gaśniczy do przegród przeciwwybuchowych stosowanych w podziemnym górnictwie i budownictwie tuneli, który razem z innymi pojemnikami jest swym bokiem rozpościerającym się na szerokość zawieszany w chodniku na drążku nośnym poprzecznie do podłużnego kierunku chodnika i ma ściankę z folii z tworzywa sztucznego, która jest rozrywalna w stanie roboczym z uwolnieniem środka gaśniczego w postaci pyłu kamiennego, przy czym pojemnik jest podzielony za pomocą ścianek działowych na komory sekcyjne, znamienny tym, że pojemnik (1, 1) jest zamocowany odchylnie na przyporządkowanym mu drążku nośnym (3) i że jego bok (13) rozpościerający się na szerokość jest podzielony na szereg pionowych, kolumnowych komór sekcyjnych (16, 17, 18, 19) przez łączące ze sobą przednią i tylną stronę (7, 8) i przebiegające pionowo zgrzeiny (20, 21, 22, 23) z utworzeniem żeberkowej lub falistej powierzchni udarowej (10) dla fali uderzeniowej (40), przy czym przednia i tylna strona (7, 8) w stanie roboczym mają wklęsłą powierzchnię udarową (10).
2. 2. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że długość wewnętrznych zgrzein (20, 21) i zewnętrznych zgrzein (22, 23), a tym samym długość leja załadowczego (25) efektywnego dla wszystkich komór sekcyjnych (16, 17, 18, 19) jest dobrana z nadmiarem, przy czym w stanie zamocowania tą nadmiarową częścią lej załadowczy (25) jest owinięty wokół drążków nośnych (3).
3. 3. Pojemnik według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnętrzna ścianka (30) komór sekcyjnych (16, 17, 18, 19) lub też całego pojemnika (1) ma powłokę antypyłową lub też jest ukształtowana jako antypyłowa.
4. 4. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że na środku górnej krawędzi poprzecznej (27) pojemnika (1) są umieszczone pętle (31) lub ucha mieszczące jeden lub kilka palców.
5. 5. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienny tym, że komory sekcyjne (16, 17, 18, 19) mają zamknięcie stanowiące barierę względem leja załadowczego (25).
6. 6. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienny tym, że do górnej krawędzi (45) komór sekcyjnych (16, 17, 18, 19) jest przyporządkowana folia klejąca albo górna krawędź (45) jest wykonana jako krawędź klejona.
7. 7. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, znamienny tym, że pojemnik (1, 1) ma cztery komory sekcyjne (16, 17, 18, 19), które są utworzone przez przebiegające pionowo zgrzeiny (20, 21,22, 23).
8. 8. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienny tym, że każda z komór sekcyjnych (16, 17, 18, 19) jest ograniczona denną zgrzeiną (26) i dwiema pionowymi wewnętrznymi zgrzeinami (20, 21) lub też zewnętrznymi zgrzeinami (22, 23).
9. 9. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, znamienny tym, że komory sekcyjne (16, 17, 18, 19) mają objętość mieszcząca ogółem 4 - 7,5 kg środka gaśniczego (5).
10. 10. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, znamienny tym, że pojemniki (1, 1) w stanie zamocowania są owinięte wokół drążka nośnego (3) z ich obróceniem o 360° wokół własnej osi.

    PL 216 670 B1
11. 11. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, znamienny tym, że zgrzeiny (20, 21) są wykonane tworząc po obu stronach liniowe osłabione miejsca (28, 28') w folii z tworzywa sztucznego.
12. 12. Pojemnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, albo 10, albo 11, znamienny tym, że komory sekcyjne (16, 17, 18, 19) w strefie ich dna (9) są wykonane z fałdami rozszerzającymi je na kształt torby.