PL214043B1 - Uklad do przechylania wielu listew w urzadzeniu zaslaniajacym, urzadzenie zaslaniajace z wieloma listwami oraz zastosowanie takiego urzadzenia - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest układ do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, urządzenie zasłaniające z wieloma listwami oraz zastosowanie takiego urządzenia.

Urządzenia zasłaniające, takie jak żaluzje weneckie, są często umieszczane w połączeniu z otworami budynków do zasłaniania przed bezpośrednim wnikaniem światła do budynku. Dzięki temu unika się niedogodności bezpośredniego światła dla oczu, jak również potencjalnego blaknięcia mebli w budynkach. Wiele testów wykazało jednak, że ludzie lepiej czująsię w jasnym otoczeniu, z powodu czego jest ważne, aby urządzenia zasłaniające były regulowane tak, żeby ilość światła, która wnika do budynku, była odpowiednia dla indywidualnych osób w nim przebywających.

Innym celem urządzeń zasłaniających jest zapobieganie, aby ludzie znajdujący się w budynku byli bezpośrednio widoczni. W tym przypadku jest ważne, aby regulować urządzenie tak, żeby widoczność w budynku była minimalna, podczas gdy ilość wnikającego światła odpowiadała osobom znajdującym się w budynku.

Dlatego stwierdzono, że jest korzystne zaprojektowanie urządzeń zasłaniających z listwami, które mogą być przechylane. Listwy mogą być przechylane tak, że spełniają one wymagania penetracji światła i widoczności. Im bardziej listwy są przechylane, tym bardziej one zasłaniają. Zastosowanie listew w urządzeniach zasłaniających jest również korzystne, ponieważ przechylanie ich może wytwarzać efekt regulacji światła, co umożliwia sterowanie światłem wnikającym przez listwy odpowiednio do góry na sufit lub do dołu na podłogę.

W przypadkach, gdy nie jest potrzebny jakikolwiek rodzaj zasłaniania, listwy mogą być podniesione tak, że cały otwór budynku jest niezasłonięty.

Znane są różne sposoby przechylania listew w żaluzjach weneckich, na przykład znane jest, że listwy mogą być przechylane aż do położenia, w którym dotykają do siebie, przez co jest niemożliwe dalsze przechylanie poszczególnych listew. Znane urządzenia mają wadę polegająca na tym, że kiedy pręt jest dalej obracany, po uzyskaniu przez listwy ich maksymalnego kąta, połączenie pręta z listwami może pęknąć, ponieważ siła wywierana przez użytkownika nie przechyla listew, ale z drugiej strony jest absorbowana przez rzeczywiste połączenie pomiędzy prętem i listwą. Najczęściej te połączenia mają taką konstrukcję, że nie mogą absorbować tej siły, wskutek czego zwykle ulegają zniszczeniu.

W tych sytuacjach, w których połączenie pomiędzy prętem i listwą nie pęka przy dalszym ruchu obrotowym pręta, siła ruchu obrotowego jest przenoszona na ciągłe przechylanie listew. Gdy listwy w tym położeniu osiągną swój maksymalny kąt, dalsze przechylanie będzie na nich wymuszane, co powoduje zniszczenie listew lub zespołu, w którym są one umieszczone.

Ponadto, w ostatnich latach występowała tendencja do konstruowania nowych budynków z większymi frontami szklanymi jako oknami, ponieważ światło, z architektonicznego punktu widzenia, jest ważnym elementem w projektowaniu budynków. Były to zarówno duże budynki wielopiętrowe jak i jednopiętrowe.

Tak więc, pojawiło się zapotrzebowanie na żaluzje weneckie, które są elastyczne i łatwe do regulowania dla osób w budynku.

Tak więc, te urządzenia zasłaniające są umieszczone we wszystkich rodzajach otworów budynków, między innymi w dużych oknach frontowych, gdzie żaluzje weneckie mogą być umieszczane na kilku piętrach zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz okien frontowych.

Ponadto, istnieje zapotrzebowanie na żaluzje weneckie do okien dachowych, które są często umieszczane zgodnie z nachyleniem dachu. Te okna są często umieszczane tak, że użytkownik może z trudnością dosięgnąć do nich, z powodu czego przechylanie listew żaluzji weneckich w takich oknach musi odbywać się w dużej odległości od okna.

Tak więc istnieje zapotrzebowanie na rozwiązania do przechylania listew w żaluzjach weneckich umieszczonych poza zasięgiem użytkownika.

Zapotrzebowanie na ilość światła i kierunek światła oraz wielkości przesłonięcia dla potrzeb każdej osoby różni się w znacznym stopniu indywidualnie i może zmieniać się wiele razy w ciągu dnia. Ponadto, użytkownicy żaluzji weneckich mogą być różnego wzrostu, zwłaszcza jeżeli są to zarówno dzieci, jak i dorośli. Z tego powodu przez długi czas była potrzeba rozwiązania przechylania listew w żaluzjach weneckich, w którym urządzenia regulujące do przechylania mogą być umieszczone na różnej wysokości zależnie od różnego wzrostu użytkowników.

Tak więc, w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 2557978 ujawniono układ żaluzji weneckich, który jest umieszczony w oknie. Przechylanie listew następuje poprzez

PL 214 043 Β1 przemieszczenie zapadki, która w połączeniu z cięgnem przemieszcza się do góry i do dołu w krótkim rowku na stałe ukształtowanym w ramie okna. Długość rowka jest określona wielkością kąta, o jaki mogą być przechylane listwy. Ukształtowanie rowka na stałe w ramie z boku żaluzji weneckiej powoduje, że układ nie może być dostosowywany do wyższych i niższych osób, które chcą przechylać listwy. Ponadto, usytuowanie rowka jest ograniczone do zakresu długości żaluzji weneckiej i dlatego nie może być umieszczone zasadniczo pod otworem budynku.

W znanych żaluzjach weneckich problemem jest ogólnie, że urządzenia, które wykorzystuje użytkownik do przechylania listew, nie mogą być umieszczone dowolnie, tak aby dopasować je do wzrostu użytkownika lub do umieszczenia żaluzji względem użytkownika.

Celem wynalazku jest więc dostarczenie układu do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, które mogą być dowolnie regulowane zarówno przez wysokich jak i niskich użytkowników.

Innym celem wynalazku jest dostarczenie układu do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, który może być stosowany do wszystkich typów otworów w budynkach, zarówno okien dachowych i otworów budynków na wysokości człowieka.

Następnym celem wynalazku jest dostarczenie układu do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, w którym przypadkowe pociągnięcie urządzenia regulującego nie niszczy połączenia pomiędzy tym ostatnim i listwami i przez to funkcji przechylania listew poprzez ruch urządzenia regulującego.

Zgodny z wynalazkiem układ do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, zwłaszcza w żaluzji weneckiej, zawierający wałek, który w połączeniu z listwami przenosi ruch obrotowy do przechylania listew do ustalonego kąta, pętlę cięgna przebiegającą pomiędzy górnym punktem zwrotnym i dolnym punktem zwrotnym, przy czym górny punkt zwrotny ma postać zespołu napędowego, który poprzez ruch pętli cięgna przenosi ruch obrotowy na wałek, charakteryzuje się tym, że na pętli cięgna jest umieszczona rączka, która jest ruchoma pomiędzy górnym punktem zwrotnym i dolnym punktem zwrotnym, przy czym rączka stanowi element wywierający siłę, która przechyla listwy do ustalonego kąta, przy czym z wałkiem jest połączony co najmniej jeden wspornik, który podąża za ruchem obrotowym wałka pomiędzy dwoma na stałe określonymi położeniami końcowymi, przy czym wspornik uruchamia mechanizm rozłączający, tak że rączka może być usytuowana ewentualnie pomiędzy punktami zwrotnymi.

Wskutek tego uzyskuje się to, że rączka łatwo może być dostosowywana do przypadkowego położenia na wysokości tak, że układ korzystnie może być wykorzystywany przez użytkowników o różnym wzroście. Dodatkową korzyścią jest to, że listwy nie są niszczone z powodu siły wywieranej na układ przez użytkownika, która jest większa niż siła, która zatrzymuje przechylanie w znanych układach. Ta dodatkowa siła jest wykorzystywana według wynalazku do dostosowywania usytuowania rączki na pętli cięgna.

Przechylanie listew w urządzeniu zasłaniającym według wynalazku jest realizowane poprzez to, że rączka jest ciągnięta lub pchana przez użytkownika w jednym kierunku. Przez ten ruch rączki pętla cięgna jest przemieszczana wokół górnego zespołu napędowego, wskutek czego wałek jest obracany. Listwy są połączone z wałkiem i są przechylane poprzez ten ruch obrotowy do określonego kąta.

O ile użytkownik stale ciągnie lub pcha rączkę, mechanizm rozłączający odłącza rączkę od listew tak, że ciągły ruch w tym samym kierunku występuje bez przechylania listew. Poprzez to użytkownik może umieścić rączkę w położeniu przez niego pożądanym. Gdy to położenie zostanie osiągnięte, jest możliwe w prosty sposób dokładne nastawienie przechylenia listew tak, aby spełnić potrzeby użytkownika, poprzez przemieszczenie rączki do góry lub do dołu pomiędzy ustalonymi kątami listew.

Podczas stosowania układu wspornik podąża za ruchem obrotowym wałka pomiędzy na stałe określonymi położeniami kątowymi, które są określone przez ustalone kąty. Ustalony kąt odpowiada maksymalnemu katowi zmiany listwy tak, że dwie sąsiednie listwy są usytuowane zasadniczo blisko siebie. Gdy wspornik jest przemieszczony do styku z jednym z położeń końcowych poprzez ruch obrotowy wałka, listwy nie mogą przechylać się bardziej w tym kierunku. W konsekwencji, mechanizm rozłączający jest uruchomiony tak, że rączka jest odłączona od listew i dalszy ruch w tym samym kierunku rączki nie powoduje przechylania listew. Przez to uzyskuje się to, że niezamierzone pociągniecie rączki nie niszczy układu, gdy wspornik jest w styku w ustalonym położeniu końcowym.

PL 214 043 Β1

Według wynalazku, pętla cięgna jest utworzona przez cięgno bez końca lub co najmniej cięgno, które jest przymocowane do tego samego przedmiotu na jego końcach, przy czym cięgno może alternatywnie być taśmą, linką, sznurem koralików, drutem stalowym, pasem z rdzeniem lub z nacięciami.

Rączka, jak opisano powyżej, jest utworzona przez zespół, który może być uruchamiany przez użytkownika, przy czym rączka może być zespołem z trwałego lub miękkiego materiału, który jest przymocowany do pętli cięgna i alternatywnie obejmą na cięgnie.

W korzystnym wariancie wynalazku mechanizm rozłączający może zawierać sprężynę. Ponadto, sprężyna może mieć co najmniej jeden zwój nawinięty wokół wałka, a końce sprężyny tworzą odpowiednio pierwszy wspornik i drugi wspornik. Tak więc sprężyna i wsporniki podążają za ruchem obrotowym wałka pomiędzy położeniami końcowymi, przy czym kiedy jeden wspornik dochodzi do położenia końcowego, zacisk sprężyny wokół wałka) jest rozluźniany i wałek obraca się bez podążania za nim sprężyny i wspornika. Poprzez to nawinięta sprężyna wywiera siłę sprężystą na wałek. Wsporniki są korzystnie usytuowane jako integralne części z końcami sprężyny. Tak więc, kiedy wsporniki stykają się z jednym z położeń końcowych, zacisk sprężyny wokół wałka jest zwalniany, przez co siła sprężysta, która jest wywierana na wałek, jest odłączana. Przez to siła, która jest dodatkowo wywierana na rączkę, gdy wspornik osiąga położenie końcowe, jest przenoszona do obracania wałka bez przechylania listew. W konsekwencji, można korzystnie dostosować wysokość usytuowania rączki do wybranej przez użytkownika. Uzyskuje się więc korzystny układ, który jest niezawodny.

W innym korzystnym wariancie wynalazku, mechanizm rozłączający jest dostosowany do rozłączania, gdy siła tarcia pomiędzy pętlą cięgna i górnym punktem zwrotnym jest mniejsza niż siła przyłożona do rączki. Podczas stosowania ruch rączki będzie powodował ruch obrotowy wałka poprzez siłę tarcia występującą pomiędzy pętlą cięgna i górnym punktem zwrotnym. Więc, kiedy wspornik styka się z jednym z położeń końcowych, wałek zatrzymuje się. O ile dalej wywiera się na rączkę siłę, siła ta będzie większa niż siła tarcia pomiędzy pętlą cięgna i górnym punktem zwrotnym, wskutek czego pętla cięgna będzie nadal przesuwać się wokół punktu zwrotnego bez przenoszenia dalej ruchu obrotowego na wałek i przez to przechylanie listew. Użytkownik może więc swobodnie dostosować wysokość usytuowania rączki. Uzyskuje się więc prosty układ, w którym wysokość ustawienia rączki w prosty sposób może być dopasowywana.

W następnym korzystnym wariancie wynalazku, mechanizm rozłączający jest dostosowany do rozłączania, gdy siła tarcia pomiędzy wałkiem i górnym punktem zwrotnym jest mniejsza niż siła przyłożona do rączki. Poprzez ciągnienie rączki wałek jest napędzany poprzez ruch obrotowy górnego punktu zwrotnego do ustalonego kąta. Tak więc, kiedy wspornik osiąga to położenie końcowe, siła wywierana na rączkę będzie pokonywała siłę tarcia pomiędzy wałkiem i punktem zwrotnym, tak że wałek nie będzie obracać się dalej, ale nadal będzie obracać się punkt zwrotny. Uzyskuje się więc prosty układ, w którym w prosty sposób może być dopasowywana wysokość ustawienia rączki, aby odpowiadała indywidualnemu użytkownikowi.

W innym korzystnym wariancie wynalazku, górny punkt zwrotny, jako zespół napędowy zawiera koło zębate, które jest przystosowane do przenoszenia ruchu rączki w celu obracania wałkiem. Wskutek tego uzyskuje się to, że pętla cięgna może być umieszczona mimośrodowo względem wałka i może być w związku z tym umieszczona dogodniej przy usytuowaniu urządzeń zasłaniających w różnych otworach budynków. Jednocześnie uzyskuje się bezpieczne przeniesienie ruchu obrotowego na wałek.

W dalszym dogodnym wariancie wynalazku, górny punkt zwrotny, jako zespół napędowy zawiera sprężynę, która jest przystosowana do utrzymywania zespołu napędowego w połączeniu z wałkiem lub z częścią znajdującą się pomiędzy nimi. Sprężyna może być zaprojektowana do dociskania zespołu napędowego do wałka tak, że występuje większe tarcie pomiędzy nimi. Sprężyna może także być umieszczona pomiędzy wałkiem i zespołem napędowym lub w połączeniu z ogniwem łączącym usytuowanym pomiędzy nimi.

W kolejnym wariancie wynalazku, pętla cięgna i rączka są zamontowane przesuwnie pomiędzy górnym punktem zwrotnym i dolnym punktem zwrotnym. Dzięki temu jest zapewnione, że użytkownik nie może w niezamierzony sposób zaplątać się sam w pętlę cięgna, co może spowodować zranienie, i że pętla cięgna nie zostanie uszkodzona lub zniszczona. Ponadto pętla cięgna może być prowadzona przesuwnie tak, że biegnie ona po spodniej stronie sufitu, gdy układ przykładowo jest zamocowany w oknie dachowym.

PL 214 043 Β1

W następnym wariancie wynalazku, rączka jest na stałe zamocowana na pętli cięgna. Dzięki temu rączka nie może być przypadkowo odłączona od pętli cięgna. Dalszą korzyścią jest to, że rączka nie przesuwa się po pętli cięgna podczas używania.

W następnym wariancie wynalazku, odległość pomiędzy górnym punktem zwrotnym i dolnym punktem zwrotnym jest mniejsza, identyczna lub większa niż wysokość otworu budynku, w którym urządzenie przysłaniające ma być zastosowane. Przy tych różnych odległościach jest możliwe dostosowanie pętli cięgna do różnych użytkowników urządzeń zasłaniających w różnych otworach budynku.

Zgodne z wynalazkiem urządzenie zasłaniające z wieloma listwami, zwłaszcza żaluzja wenecka, charakteryzuje się tym, że zawiera wyżej opisany układ do przechylania wielu listew.

Zgodne z wynalazkiem takie urządzenie zasłaniające znajduje zastosowanie w otworze budynku, zwłaszcza w oknie lub w drzwiach.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wynalazku na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia urządzenie zasłaniające według wynalazku do zastosowania w otworze okna w dachu, fig. 2 - rozłożone urządzenie przykładu według wynalazku, w którym mechanizm rozłączający jest usytuowany w połączeniu z wałkiem i listwami, fig. 3 - rozłożone urządzenie innego przykładu według wynalazku, w którym mechanizm rozłączający jest usytuowany w połączeniu z zespołem napędowym, a fig. 4 - sprzęgło jednokierunkowe według wynalazku w widoku perspektywicznym.

Wszystkie figury są bardzo schematyczne i niekoniecznie w skali, a także ukazują tylko części, które są konieczne w celu wyjaśnienia wynalazku, zaś inne części są pominięte lub jedynie zaznaczone. Te same odnośniki liczbowe są stosowane na wszystkich figurach dla identycznych lub odpowiadających detali.

Fig. 1 ukazuje urządzenie zasłaniające 1 według wynalazku do zastosowania w otworze okna 2 w dachu. Pętla 3 cięgna rozciąga się w tym przykładzie wykonania wzdłuż ościeżnicy okiennej 4, zgodnie z nachyleniem dachu, i jest prowadzona dalej do dołu wzdłuż ściany 5 tak, że jest możliwe dla użytkownika regulowanie przechylenia listew 6 urządzenia zasłaniającego 1. Ponadto w najniższej części pętli 3 cięgna jest umieszczona rączka 12. Pętla 3 cięgna rozciąga się w tym przykładzie wykonania pomiędzy górnym punktem zwrotnym 10 i dolnym punktem zwrotnym 11. Ponadto, pętla 3 cięgna jest utrzymywana przy ścianie poprzez blok obrotowy (niepokazany) bezpośrednio poniżej okna 2.

Na fig. 2 jest pokazany rozłożony układ 7 do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, korzystnie w żaluzji weneckiej, w przykładzie wykonania. W tym przykładzie pokazano, że wiele listew 6 jest umieszczonych poziomo jedna nad drugą.

Układ 2 zawiera wałek 8, który jest połączony z listwami 6 i przenosi ruch obrotowy przechylający listwy 6 do ustalonego kąta. Wałek 8 i listwy 6 są w tym przypadku połączone poprzez linki drabinkowe 9, które są przystosowane do utrzymywania listew 6 w ustalonych z góry odległościach od siebie.

Ponadto, układ 7 zawiera pętlę 3 cięgna rozciągającą się pomiędzy górnym punktem zwrotnym 10 i dolnym punktem zwrotnym 11, przy czym górny punkt zwrotny 10 jest ukształtowany jako zespół napędowy, który poprzez ruch pętli 3 cięgna przenosi ruch obrotowy na wałek 8. Te dwa punkty zwrotne 10, 11 mogą korzystnie być zaprojektowane jako krążki lub koła, które zapewniają łatwy bieg pętli 3 cięgna wokół punktów zwrotnych. Dolny punkt zwrotny 11 jest w tym przypadku pokazany jako usytuowany w łożysku 15. Ponadto, dolny punkt zwrotny 11 może mieć postać zapadki lub trzpienia, wokół którego może przebiegać pętla cięgna. W połączeniu z dolnym punktem zwrotnym może podobnie być usytuowane (nie pokazano) urządzenie napinające do utrzymania wstępnego naprężenia pętli cięgna tak, że jest ona ciągle napięta. Urządzenie napinające może na przykład być sprężyną. Zespół napędowy stanowiący górny punkt zwrotny 10 jest w tym przykładzie wykonania usytuowany w części wkładkowej 16.

Rączka 12 jest umieszczona na pętli 3 cięgna, jest ruchoma pomiędzy górnym punktem zwrotnym 10. i dolnym punktem zwrotnym 11 i jest usytuowana tak, że poprzez ruch rączki 12 listwy są przechylane do określonego kąta. Rączka 12 jest w tym przykładzie usytuowana na pętli 3 cięgna za pomocą części dociskowej 13.

W zakresie wynalazku rączka 12 może być usytuowana na pętli cięgna na wiele różnych sposobów, między innymi zamocowana za pomocą kleju, zgrzewania, nitowania lub zablokowania śrubą, urządzenia zaciskowego lub za pomocą zapadek blokujących, które obejmują wokół pętlę cięgna.

Według innego przykładu wykonania wynalazku, powyżej wspomniane urządzenie napinające (nie pokazane) może być usytuowane w połączeniu z raczka 12, wskutek czego uzyskuje się stosowne wstępne napięcie pętli cięgna.

PL 214 043 Β1

W korzystnym przykładzie, układ zębaty 14 może być usytuowany pomiędzy górnym punktem zwrotnym 10 i wałkiem 8. Przełożenie zębate pomiędzy wałkiem 8 i zespołem napędowym stanowiącym górny punkt zwrotny 10 może być korzystnie 1:2, 1:4 lub 1:8.

Może być też tak, że zespół napędowy 10 zawiera koło zębate (niepokazane), które jest dostosowane do przenoszenia ruchu rączki 12 na ruch obrotowy wałka 8. Układ zębaty 14 może korzystnie być wprowadzony poprzez koła zębate, na przykład koło zębate wałka 8 mające inną liczbę zębów względem liczby zębów koła zębatego zespołu napędowego 10, co będzie docenione przez znawców w tej dziedzinie. Więc pętla cięgna może albo bezpośrednio sprzęgać się z zębami na kole zębatym, albo pośrednio sprzęgać się poprzez dalsze koła zębate.

Ponadto, w połączeniu z wałkiem 8 jest umieszczony wspornik (niepokazany) przemieszczający się podążając za ruchem obrotowym wałka 8 pomiędzy dwoma zdefiniowanymi na stałe położeniami końcowymi (nie pokazano), które są określone wcześniej ustalonym kątem. Funkcja wspornika zostanie ujawniona bliżej poniżej w odniesieniu do fig. 4.

Z linkami drabinkowymi 9 są połączone ramiona 17, które są dalej połączone z mechanizmem rozłączającym 18, przeznaczonym do odłączania rączki 12 od listew 6 przy określonym wstępnie kącie tak, że występuje ciągły ruch rączki 12 w tym samym kierunku bez przechylania listew 6. Występuje w tym przypadku problem usytuowania mechanizmu rozłączającego 18 w połączeniu z wałkiem 8 i listwami 6.

Na fig. 3 jest pokazany inny przykład rozłożonego układu 7 według wynalazku do przechylania wielu listew 6 w urządzeniu zasłaniającym. Układ zawiera wałek 8, który jest połączony z listwami 6 i przenosi ruch obrotowy do przechylania listew 6 aż do określonego kąta. Wałek 8 jest połączony z listwami poprzez linki drabinkowe 9.

Ruch obrotowy wałka 8 jest realizowany przez ruch pętli 3 cięgna, która biegnie pomiędzy górnym punktem zwrotnym 10 i dolnym punktem zwrotnym 1_1_, przy czym górny punkt zwrotny ma postać zespołu napędowego.

Rączka 12 jest umieszczona na pętli 3 cięgna za pomocą części dociskowej 13 i jest ruchoma pomiędzy górnym punktem zwrotnym 10 i dolnym punktem zwrotnym 11.

Wspornik 19 jest połączony z wałkiem i podąża za ruchem obrotowym wałka pomiędzy dwoma określonymi położeniami końcowymi, przy czym w tym przykładzie wykonania jest pokazane tylko jedno położenie końcowe 20, które jest określone przez ustalony kąt.

Podczas użytkowania układu wspornik 19 podąża za ruchem obrotowym wałka 8 pomiędzy dwoma stałymi położeniami końcowymi 20. Gdy wspornik 19 jest przemieszczany do styku z tymi ustalonymi położeniami końcowymi 20, wałek 8 nie może być obracany dalej w tym kierunku, przez co przechylanie listew 6 jest zatrzymane.

W konsekwencji, mechanizm rozłączający jest uruchamiany tak, że odłącza rączkę 12 od listew 6 i dalszy ruch rączki w tym samym kierunku nie wywołuje przechylania listew 6. Wskutek tego niezamierzone pociągnięcie rączki 12 nie niszczy układu 7, gdy wspornik 19 styka się ze stałym położeniem końcowym 20.

Mechanizm rozłączający w tym przykładzie wykonania jest połączony z górnym punktem zwrotnym 10 mającym postać zespołu napędowego. Zespół napędowy jest w tym przypadku zaprojektowany tak, że poprzez ruch obrotowy rączki 12 przenosi ruch obrotowy na wałek 8 poprzez tarcie występujące pomiędzy nimi.

Jest zapewnione, że wałek 8 nie może obracać się dalej, gdy wspornik 19 styka się z ustalonym położeniem końcowym. O ile użytkownik nadal przemieszcza rączkę 12, ta siła jest większa niż siła tarcia pomiędzy kołem napędowym górnego punktu zwrotnego 10 i wałkiem 8, wskutek czego koło napędowe 10 obraca się ciągle przy ruchu rączki 12. W związku z tym uzyskuje się prostą konstrukcję układu, w którym rączka może być łatwo regulowana w kierunku wysokości tak, że pasuje do danego użytkownika bez niszczenia przez tę regulację połączenia pomiędzy raczka 12 i listwami 6.

Ponadto stwierdzono korzystne, że górny punkt zwrotny 10, jako zespół napędowy zawiera sprężynę (niepokazaną), która jest dostosowana do utrzymywania zespołu napędowego w połączeniu z wałkiem 8 lub inną częścią pomiędzy nimi. Sprężyna jest skonstruowana do dociskania zespołu napędowego 10 do wałka 8 tak, że występuje większe tarcie pomiędzy nimi, wskutek czego uzyskuje się niezawodny układ.

W innym korzystnym przykładzie wykonania według wynalazku mechanizm rozłączający może być dostosowany do rozłączania, gdy siła tarcia pomiędzy pętlą cięgna i górnym punktem zwrotnym jest mniejsza niż siła, która jest przykładana do rączki. Podczas stosowania, przemieszczenie rączki

PL 214 043 Β1 powoduje ruch obrotowy wałka przez siłę tarcia, która występuje pomiędzy pętlą cięgna i górnym punktem zwrotnym. Tak więc, gdy wspornik styka się z ustalonym położeniem końcowym, ruch obrotowy wałka zostaje zatrzymany. O ile dodatkowa siła jest wywierana na rączkę, będzie ona większa niż siła tarcia pomiędzy pętlą cięgna i górnym punktem zwrotnym, w którym pętla cięgna będzie nadal przesuwać się wokół tego punktu zwrotnego bez przenoszenia dalej napędu na wałek i przez to przechylania listew. W tym przykładzie wykonania górny punkt zwrotny lub zespół napędowy mogą być usytuowane w bezpośrednim stałym połączeniu z wałkiem lub mogą być usytuowane koła zębate zarówno w zespole napędowym jak i na wałku, przez które jest przenoszony ruch obrotowy.

W celu zwiększenia tarcia pomiędzy pętlą cięgna i zespołem napędowym w płaszczyźnie konstrukcyjnej pętli cięgna mogą być umieszczone środki zwiększające tarcie, takie jak zęby lub chropowata powierzchnia.

Fig. 4 ukazuje w perspektywicznym widoku następny przykład wykonania mechanizmu rozłączającego 21 według wynalazku. Mechanizm rozłączający 21 zawiera sprężynę 23, która jest owinięta wokół wałka. Sprężyna 23 jest w tym przypadku pokazana z wieloma zwojami, ale może korzystnie mieć tylko jeden zwój. Końce sprężyny 23 tworzą pierwszy wspornik 24 i drugi wspornik 27 tak, że sprężyna 23 i wsporniki 24, 27 podążają za ruchem obrotowym wałka pomiędzy położeniami końcowymi. Tak więc, gdy jeden wspornik 24 styka się z położeniem końcowym 25, zacisk sprężyny wokół wałka jest zwolniony, tak że wałek obraca się bez podążania za sprężyną 23 i wspornikami 24, 27.

Zwoje sprężyny, wsporniki i położenia końcowe są usytuowane względem siebie tak, że kiedy wspornik styka się z położeniem końcowym, siła, z jaką każdy zwój sprężyny naciska na wałek, jest zwalniana. Jest to realizowane za pomocą wspornika przy położeniu końcowym tak, że wywiera się nacisk na zwoje sprężyny przeciwnie do wałka i eliminuje się zacisk sprężyny wokół wałka.

Ponadto, w tym przykładzie wykonania, wokół wałka jest umieszczony kołpak 28 tak, że siła sprężyny, z którą sprężyna 23 jest dociskana, jest absorbowana przez kołpak. W ten sposób uzyskuje się, że wałek nie jest poddawany niekorzystnemu zużyciu przez sprężynę. Tak więc, ze sprężyną 23 jest połączone ramię 26 linki drabinkowej po jego zamontowaniu. Poprzez ruch obrotowy kołpaka 28 i sprężyny 23 wraz z nim, listwy są przechylane za pomocą linek drabinkowych.

Mechanizm rozłączający 21 może być korzystnie usytuowany w połączeniu z wałkami, zwłaszcza pomiędzy wałkiem i listwami. Poprzez zastosowanie mechanizmu rozłączającego w połączeniu z układem do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym uzyskuje się układ, w którym użytkownik może, w odpowiedni sposób, dostosowywać rączkę do wysokości bez powodowania, że dalszy niezamierzony ruch rączki może zniszczyć połączenie pomiędzy rączką i listwami.

Tak więc, zgodnie z zakresem wynalazku, sprężyna może być zaprojektowana tak, że wywiera siłę sprężystą pomiędzy wałkiem i zespołem napędowym lub na cześć pośrednią w celu zwiększenia tarcia pomiędzy nimi. Sprężyna może być zaprojektowana jako sprężyna płytkowa, sprężyna tarczowa lub sprężyna śrubowa, co jest zrozumiałe dla znawców w tej dziedzinie.

W zakresie wynalazku wspornik może być zaprojektowany, jako część wystająca z wałka, ramię, i może być częścią, która jest zaciśnięta wokół wałka lub kołpaka. Wspólną cechą tych wsporników jest to, że obracają się one z wałkiem pomiędzy ustalonymi położeniami końcowymi.

Pomimo tego, że wynalazek został przede wszystkim ujawniony w odniesieniu do poziomych listew, podobnie może być zastosowany w odniesieniu do listew pionowych, co będzie zrozumiałe dla znawców w tej dziedzinie.

Tak więc, ten typ urządzeń zasłaniających także zawiera układy (niepokazane) usytuowane do zbierania i oddzielania listew tak, że listwy mogą być podnoszone dla zapewnienia tego, że cały otwór budynku jest wolny od urządzenia zasłaniającego.

Znanych jest kilka różnych układów, z których między innymi może być zastosowana dolna szyna do zbierania listew przez ich podnoszenie.

Innymi znanymi układami do podnoszenia listew, które mogą być korzystnie zastosowane w wynalazku, jest tak zwany układ cięgna H, który jest ujawniony w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 6338378, włączony do zgłoszenia poprzez odniesienie.

Urządzenie zasłaniające według wynalazku może być stosowany w otworach budynków, takich jak drzwi, okna, wewnętrzne okna i fasady. Przykład wykonania może być korzystny, także jako przegroda wewnętrzna w budynkach.

Chociaż wynalazek został ujawniony powyżej w odniesieniu do jego korzystnych przykładów wykonania, jest oczywiste, że możliwe są różne ulepszenia bez odchodzenia od zakresu wynalazku określonego w załączonych zastrzeżeniach.

PL 214 043 Β1

Zastrzeżenia patentowe

Claims (12)

1. Układ do przechylania wielu listew w urządzeniu zasłaniającym, zwłaszcza w żaluzji weneckiej, zawierający wałek, który w połączeniu z listwami przenosi ruch obrotowy do przechylania listew do ustalonego kąta, pętlę cięgna przebiegającą pomiędzy górnym punktem zwrotnym i dolnym punktem zwrotnym, przy czym górny punkt zwrotny ma postać zespołu napędowego, który poprzez ruch pętli cięgna przenosi ruch obrotowy na wałek, znamienny tym, że na pętli (3) cięgna jest umieszczona rączka (12), która jest ruchoma pomiędzy górnym punktem zwrotnym (10) i dolnym punktem zwrotnym (11), przy czym rączka (12) stanowi element wywierający siłę, która przechyla listwy (6) do ustalonego kąta, przy czym z wałkiem (8) jest połączony co najmniej jeden wspornik (19), który podąża za ruchem obrotowym wałka (8) pomiędzy dwoma na stałe określonymi położeniami końcowymi (20, 25), przy czym wspornik (19) uruchamia mechanizm rozłączający, tak że rączka może być usytuowana ewentualnie pomiędzy punktami zwrotnymi.

2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że mechanizm rozłączający zawiera sprężynę (23).

3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że sprężyna (23) ma co najmniej jeden zwój nawinięty wokół wałka (8), a końce sprężyny tworzą odpowiednio pierwszy wspornik (24) i drugi wspornik (27), tak że sprężyna (23) i wsporniki (24, 27) podążają za ruchem obrotowym wałka pomiędzy położeniami końcowymi, przy czym kiedy jeden wspornik dochodzi do położenia końcowego, zacisk sprężyny wokół wałka (8) jest rozluźniany i wałek (8) obraca się bez podążania za nim sprężyny i wspornika.

4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że mechanizm rozłączający jest dostosowany do rozłączania, gdy siła tarcia pomiędzy pętlą (3) cięgna i górnym punktem zwrotnym (10) jest mniejsza niż siła przyłożona do rączki (12).

5. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że mechanizm rozłączający jest dostosowany do rozłączania, gdy siła tarcia pomiędzy wałkiem (8) i górnym punktem zwrotnym (10) jest mniejsza niż siła przyłożona do rączki (12).

6. Układ według zastrz. 2 albo 3, albo 4, znamienny tym, że górny punkt zwrotny (10) jako zespół napędowy zawiera koło zębate, które jest przystosowane do przenoszenia ruchu rączki (12) w celu obracania wałkiem (8).

7. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, że górny punkt zwrotny (10) jako zespół napędowy zawiera sprężynę, która jest przystosowana do utrzymywania zespołu napędowego w połączeniu z wałkiem (8) lub z częścią znajdującą się pomiędzy nimi.

8. Układ według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, znamienny tym, że pętla (3) cięgna i rączka (12) są zamontowane przesuwnie pomiędzy górnym punktem zwrotnym (10) i dolnym punktem zwrotnym (11).

9. Układ według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, znamienny tym, że rączka (12) jest na stałe zamocowana na pętli (3) cięgna.

10. Układ według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 6, albo 7, albo 8, albo 9, znamienny tym, że odległość pomiędzy górnym punktem zwrotnym (10) i dolnym punktem zwrotnym (11) jest mniejsza, identyczna lub większa niż wysokość otworu budynku, w którym urządzenie przysłaniające ma być zastosowane.

11. Urządzenie zasłaniające z wieloma listwami (6), zwłaszcza żaluzja wenecka, znamienne tym, że zawiera układ zdefiniowany w zastrz. 1 -10.

12. Zastosowanie urządzenia zasłaniającego zdefiniowanego w zastrz. 11 w otworze budynku, zwłaszcza w oknie lub w drzwiach.