PL208091B1 - Generator gazu - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest generator gazu.

Tego typu generator gazu jest stosowany zwłaszcza do poduszki powietrznej i umożliwia kontrolowane rozwinięcie i napełnienie poduszki powietrznej poprzez spalenie w obudowie za pomocą licznych zapalników środka wytwarzającego gaz. Znane generatory gazu do szybkiego rozwinięcia i napełnienia poduszki powietrznej, są instalowane w kole kierownicy lub w desce rozdzielczej w celu zabezpieczenia osoby znajdującej się w pojeździe przed uderzeniem wynikającym z kolizji samochodu. Generator gazu uruchamia zapalnik (spłonkę) w reakcji na sygnał elektryczny z jednostki sterującej (urządzenie uruchamiające) w celu spalenia środka gazotwórczego przez płomień zapalnika, dla szybkiego wytworzenia dużej ilości gazu.

W tradycyjnych konstrukcjach generator gazu zawsze szybko rozwija i napeł nia poduszkę powietrzną niezależnie od siedzącej pozycji osoby podczas zderzenia (normalna pozycja siedząca lub odmienna, np. pochylona pozycja siedząca).

Dlatego trudno jest kontrolować napełnianie poduszki powietrznej według położenia zajmowanego przez osobę siedzącą w pojeździe oraz według szybkości (przyśpieszenia) pojazdu podczas zderzenia. W związku z czym poduszka powietrzna może nie spełniać swego głównego przeznaczenia, tj. zabezpieczenia osoby znajdującej się w pojeździe.

Dlatego też w ostatnich latach opracowano i zaproponowano adaptowalne generatory gazu poduszki powietrznej dla kontrolowania napełniania poduszki stosownie do siedzącej pozycji osoby wewnątrz pojazdu i szybkości (przyśpieszenia) pojazdu podczas zderzenia, np. dla wytworzenia umiarkowanego napełnienia poduszki powietrznej w pierwszym stadium.

Przykładowo, w opisie patentowym US Nr 6,032/979 opisano adaptowalny do sytuacji generator gazu utworzony z dwóch komór spalania, z których każda posiada własny zapalnik i środki wytwarzające gaz umieszczone w komorach spalania, spalane jeden po drugim. W rozwiązaniu tym, zastosowano wkład filtra jako człon pierścieniowy umieszczony wzdłuż części wewnętrznego obrzeża obudowy i pierwszą komorę spalania umieszczoną wewnątrz wkładu filtra. Druga komora spalania umieszczona jest w pierwszej komorze spalania i jest oddzielona cylindryczną rurą z podstawą, w celu połączenia pierwszej komory spalania i drugiej komory spalania poprzez liczne otwory utworzone w cylindrycznej rurze z podstawą. W tym układzie adaptowalny do sytuacji generator gazu może działać stosownie do pozycji siedzącej osoby w pojeździe poprzez spalanie odpowiednich środków gazotwórczych w pierwszej komorze spalania i drugiej komorze spalania z przesunięciem w czasie.

Jednakże ze względu na możliwość połączenia ze sobą pierwszej i drugiej komory spalania gaz wytwarzany w pierwszej komorze spalania może powodować zapalenie gazu w drugiej komorze spalania z obawą nie wytworzenia gazu w zadanej różnicy czasu. Ponadto, ponieważ wkład filtra umieszczono w pierścieniowym członie wzdłuż wewnętrznego obwodu powierzchni obudowy, gaz i pozostałości spalania w komorach spalania są chłodzone i filtrowane przez jeden filtr. Z tego powodu jeśli w układzie dwóch komór spalania nastąpi równoczesny zapłon, przesunięty zapłon lub jednostronny zapłon, wydatek gazu może być termicznie i/lub kompozycyjnie nieskuteczny z powodu nadmiernego lub niedostatecznego ochłodzenia poprzez filtr. Ponadto, kolejność zapłonu komór spalania jest ustalona począwszy od obwodowe zewnętrznej części do obwodowe wewnętrznej części, w związku z czym nie moż e być zastosowana do róż nych rodzajów kolizji.

W japoń skim zgł oszeniu patentowym Nr Hei 11-59318 opisano adaptowalny do sytuacji generator gazu z obudową, której wewnętrzną przestrzeń podzielono dla utworzenia dwóch komór spalania w górnej i dolnej części w kierunku osi X, z zastosowaniem zapalnika dla każ dej komory spalania, przez co środki wytwarzające gaz umieszczone o odnośnych komorach spalania są spalane jeden po drugim dla wytworzenia gazu.

Jest to kosztowne, ponieważ w poszczególnych komorach spalania są umieszczone pierścieniowe wkłady filtra.

Generator gazu, według wynalazku posiadający cylindryczną obudowę zawierającą powłokę inicjatora z licznymi zespołami zapłonowymi i powłokę zamknięcia oraz komorę spalania usytuowaną w obudowie i napeł nioną ś rodkami wytwarzają ce gaz, przy czym komora spalania jest podzielona członem cylindrycznym na co najmniej dwie komory spalania w których są umieszczone wkłady filtra, zaś co najmniej jeden ze wspomnianych wkładów filtra ma kształt krążkowy, a komory spalania są niezależne od siebie, charakteryzuje się tym, że co najmniej jedna komora spalania jest ograniczona w kierunku poosiowym generatora gazu przez człon podziałowy, przy czym człon podziałowy ma

PL 208 091 B1 kształt zabezpieczający przed odkształceniem i stanowi zabezpieczenie drogi przepływu gazu wytwarzanego w członie cylindrycznym.

Korzystnym jest gdy w członie cylindrycznym jest umieszczona ażurowa płyta posiadająca liczne otwory, przy czym liczne otwory są wykonane integralnie z częścią podstawy członu cylindrycznego.

Człon podziałowy ma korzystnie kształt blachy falistej.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest niski koszt, adaptowania do sytuacji generatora gazu posiadającego komorę spalania podzieloną na dwie lub więcej komór i wkłady filtra, które mogą być użyte niezależnie. W generatorze gazu zbudowanym według obecnego wynalazku komorę spalania można podzielić z zastosowaniem mniejszej ilości części na dwie lub więcej komór, które nie są połączone ze sobą i pracują niezależnie od siebie. Ponadto, ponieważ zastosowano przynajmniej jeden krążkowy wkład filtra, można dostarczyć tańszy filtr dla łatwiejszego zmontowania generatora gazu, co pozwała wydatnie zmniejszyć koszy wytwarzania.

Gaz wytwarzany w jednej komorze spalania zabezpieczono przed bezpośrednim przepływem do drugiej komory spalania bez chłodzenia i filtrowania, a zatem komory spalania są niezależne jedna od drugiej. Ponadto, poszczególne charakterystyki można dostosować do każdej komory spalania, niezależnie od siebie. Ponieważ każda komora spalania posiada oddzielny wkład filtra, wkłady te mogą dostarczać niezależne filtrowanie.

Poprzez ograniczenie przynajmniej jednej komory spalania w kierunku poosiowym generatora gazu przez człon podziałowy powstrzymuje się przechodzenie produktów spalania obejmujących gaz pomiędzy jedną komorą spalania i drugą komorą spalania. W związku z tym spalanie odbywa się niezależnie wewnątrz każdej komory spalania. Ponad członem podziałowym można utworzyć przestrzeń, dla dostarczenia drogi przepływu umożliwiającej przepływ gazu z innej komory spalania.

Zapewnienie ażurowej płyty z licznymi otworami w członie cylindrycznym, powoduje, że może przez nie wypływać z członu cylindrycznego gaz wytwarzany w komorze spalania. Pozwała to kontrolować charakterystykę emisji gazu poprzez dostosowanie średnicy otworów, ilości otworów itp.

Ponieważ liczne otwory wykonano integralnie z częścią podstawy członu cylindrycznego, możliwe jest zmniejszenie ilości części i uproszczenie wewnętrznej konstrukcji obudowy. Ponieważ człon podziałowy utworzono w postaci blachy falistej dla uniknięcia odkształcenia i zapewnienia drogi przepływu gazu wytwarzanego w członie cylindrycznym, gaz wytwarzany w członie cylindrycznym bezpiecznie wypływa z obudowy. Dzięki profilowi blachy falistej wystarczająco wzrosła odporność wytrzymania ciśnienia wytwarzanego podczas wytwarzania gazu oraz powstrzymano odkształcenia spowodowane ciśnieniem gazu. W tym przypadku korzystnie zastosowano profil blachy falistej wystający promieniowo ze środka członu podziałowego w kierunku jego zewnętrznego obwodu.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku na którym fig. 1 przedstawia pierwszy przykład wykonania obecnego wynalazku ukazujący generator gazu P1, w przekroju, fig. 2 - drugi przykład wykonania obecnego wynalazku ukazujący generator gazu P2, w przekroju, fig. 3 - trzeci przykł ad wykonania obecnego wynalazku ukazują cy generator gazu P3, w przekroju.

Na fig. 1 pokazano pierwszy przykład wykonania obecnego wynalazku przedstawiający generator gazu P1, w przekroju. Na fig. 1 pokazano generator gazu P1 zastosowany do rozwijania i napełniania poduszki powietrznej dla siedzenia kierowcy, w którym występuje cylindryczna obudowa 3 zawierająca powłokę inicjatora 1 i powłoka zamknięcia 2, człon cylindryczny 5 umieszczony w obudowie 3 dla utworzenia drugiej komory spalania 4, krążkowy wkład filtra 8 umieszczony wzdłuż powierzchni wewnętrznego obwodu obudowy 3 dla wewnętrznego utworzenia pierwszej komory spalania 7, człon podziałowy 39 ograniczający wnętrze obudowy 3 w kierunku poosiowym generatora gazu, środki wytwarzające gaz 14a i 14b umieszczone w odnośnych komorach spalania; 4 i 7 oraz zespoły zapłonowe 16 i 17 umieszczone w odnośnych komorach spalania 4 i 7. Powłokę inicjatora 1 i powłokę zamknięcia 2 styka się ze sobą i łączy szwem 10 poprzez spawanie itp. Alternatywnie, powłoka inicjatora 1 i powłoka zamknięcia mogą być połączone odpowiednim sposobem innym niż spawanie, np. przez obciskanie.

Powłoka zamknięcia 2 tworząca cylindryczną obudowę 3 składa się z części górnej 11 i cylindrycznej części bocznej wystającej z części górnej 11 w kierunku powłoki inicjatora 1, i części kołnierzowej 13 wystającej poosiowo na zewnątrz z cylindrycznej części bocznej 12. Cylindryczną część boczną 12 zaopatrzono w liczne otwory wylotowe gazu poprzez które wypływa gaz wytworzony w wyniku spalenia środków gazotwórczych 14a i 14b. Do otworów wylotowych gazu 15 zamocowano

PL 208 091 B1 na wewnętrznej powierzchni cylindrycznej części bocznej 12 człon rozrywany 18, np. taśmę aluminiową. Zapobiega to przedostawaniu się np. wilgoci z zewnątrz do środka obudowy 3.

Powłoka inicjatora 1 doczołowo zetknięta i połączona z powłoką zamknięcia 2 poprzez spawanie, obciskanie itp. posiada część podstawy 21 i cylindryczną część boczną 22 wystającą z części podstawy w kierunku powłoki zamknięcia 2. Cylindryczne części obsady zespołu zapłonowego 23 i 24 umieszczono w części podstawy 21 dla podparcia zespołów zapłonowych 16 i 17. Zespół zapłonowy 16 oraz zapalnik 38 jako część zespołu zapłonowego 17 zamocowano odpowiadająco do obsad zapalnika 23 i 24 poprzez doszczelnienie. Zastosowany tu zespół zapłonowy może być prostym zapalnikiem do odpalania poprzez doprowadzenie mocy elektrycznej z jednostki sterującej lub może oprócz tego zawierać środek wspomagający wraz z jego pojemnikiem itp., umieszczony w generatorze gazu dla zapewnienia zapłonu środka gazotwórczego.

Pierwszy wkład filtra 8 umieszczony wzdłuż wewnętrznych ścian obwodowych cylindrycznej części bocznej 22 i 12 obudowy 3 zawierającej powłokę zamknięcia 2 i powłokę inicjatora 1, wykonano małym kosztem przykładowo z drutu jako trykotową siatkę metalową, płasko tkaną siatkę metalową lub siatkę metalową sprasowaną do kształtu cylindrycznego. Korzystnie, zastosowanie metalowej siatki trykotowej umożliwia zaformowanie na prasie dla uzyskania dowolnego kształtu. Wkład filtra 8 posiada część wypukłą 25 na powierzchni zewnętrznej, w dolnym końcu obudowy 3. Wypukła część 25 opiera się o wewnętrzną ścianę obwodową cylindrycznej części bocznej 22 powłoki inicjatora 1, zapewniając ustalenie obudowy 3. Również, dzięki wypukłej części 25 ciągle stykającej się z powłoką inicjatora, można uniknąć bocznikowania przepływu gazu spalinowego z pierwszej komory spalania. Ponadto, dzięki wypukłej części 25 utworzono przestrzeń 26 pomiędzy wewnętrzną ścianą obudowy 3 i pierwszym wkładem filtra 8. Dzięki utworzeniu przestrzeni 26 gazy, które opisano poniżej, wydostające się z pierwszej komory spalania 7 i drugiej komory spalania 4 gromadzą się i mieszają w przestrzeni 26 oraz wypływają poprzez otwory wylotowe gazu 15.

Człon cylindryczny 5 z podstawą dzielącą przestrzeń wewnętrzną pierwszego wkładu filtra 8 na dwie komory służy do zamknięcia zespołu zapłonowego 16, mimośrodowo umieszczonego w części podstawy 21 powłoki inicjatora 1. Człon cylindryczny 5 zamocowano do powłoki inicjatora 1 dowolnym sposobem, jak np. obciskanie, spawanie lub doszczelnienie. W jego wnętrzu umieszczono środek gazotwórczy, tworząc drugą komorę spalania 4.

W części podstawy 30 członu cylindrycznego 5 wykonano otwór 31 i umieszczono ażurową płytę 32 posiadającą liczne otwory 33, w celu osłonięcia otworu 31 Ażurową płytę 32 zamocowano do części podstawy 30 członu cylindrycznego 5 dowolnym sposobem, np. poprzez doszczelnienie. Krążkowy wkład filtra 6 oparto na ażurowej płycie 32 i podparto członem płytowym 34 jako podstawą. Liczne otwory 33 w ażurowej płycie 32 zamknięto za pomocą członu rozrywanego 35, np. aluminiowej taśmy. Krążkowo ukształtowany drugi wkład filtra 6 stanowi człon wzmacniający dla członu rozrywanego 35 przed oddziaływaniem różnicy ciśnienia pomiędzy wewnętrzną i zewnętrzną częścią członu rozrywanego 35 podczas pierwszego zapłonu środka gazotwórczego 14b w pierwszej komorze spalania. Daje to pewność uszczelnienia, nawet jeśli wytrzymałość członu rozrywanego jest mniejsza niż dla tradycyjnych części.

Wnętrze obudowy 3 ograniczono w kierunku poosiowym generatora gazu za pomocą członu podstawy 39, który pionowo oddziela wnętrze obudowy_3 od pierwszej komory spalania 7 wewnętrznej części obwodowej powyżej drugiej komory spalania 4.

Zespół zapłonowy 17 umieszczony w pierwszej komorze spalania 7 składa się z cylindrycznej rury 37 wypełnionej w podstawie przez środek wspomagający 36 oraz z zapalnika 38 odpalanego przez obwód doprowadzający moc elektryczną z jednostki sterującej. W cylindrycznej rurze 37 wykonano otwory zapłonowe 45 dla wyprowadzenia płomienia odpalanego i spalanego środka wspomagającego 36 do pierwszej komory spalania. Zastosowany środek wspomagający 36 może być dowolnym środkiem wspomagającym, o ile pozwala na to normalne zastosowanie. Pierwszą komorę spalania 7 wypełniono środkiem wytwarzającym gaz 14b.

Generator gazu P1 według przykładu wykonania zaopatrzono w człon zapobiegający bocznikowaniu 9 poniżej członu podziałowego 39, dla uniknięcia przedostawania się gazu spalania poprzez krawędź członu podziałowego 39.

Człon podziałowy 39 wykonano w postaci blachy falistej. Dzięki temu można zapobiec odkształceniu członu podziałowego 39 i ponadto można zapewnić drogę przepływu, którą gaz wypływający z drugiej komory spalania 4 do przestrzeni 40 może wydostawać się z otworów wylotowych 15 poprzez przestrzeń 26.

PL 208 091 B1

Generator gazu P1 według tego przykładu wykonania skonfigurowano w sposób opisany powyżej, w związku z czym druga komora spalania 4 i pierwsza komora spalania 7 nie łączą się ze sobą i działają niezależnie od siebie. W związku z tym gaz wytworzony w jednej komorze spalania nie przedostaje się do drugiej komory spalania bez ochłodzenia i przefiltrowania.

Generator gazu P1 zbudowany jak opisano powyżej jest zamontowany w module poduszki powietrznej przeznaczonym do umieszczenia w kole kierownicy. Odpowiadające zespoły zapłonowe 16 i 17 generatora gazu P1 są połączone do bocznych złączy pojazdu, niepokazanych na rysunku, i tym samym są połączone do jednostki sterującej.

W skład jednostki sterującej wchodzi czujnik zderzenia (czujnik przyśpieszenia) wykrywający kolizję samochodu, obwód podwyższający, który zasila energią elektryczną zespoły zapłonowe 16 i 17 kondensator podtrzymujący oraz obwód napędu spłonki (zapalnik), i jest kontrolowany przez mikrokomputer.

Gdy czujnik zderzenia wykryje kolizję samochodu, następuje zadziałanie generatora gazu P1 podłączonego do jednostki sterującej (zapłon elektroniczny) pierwszego odpalanego urządzenia, przykładowo zespołu zapłonowego 17 przez obwód zapłonu spłonki połączony z zapalnikiem 38 jako częścią składową zespołu zapłonowego 17, w celu spalenia środka wytwarzającego gaz 14 w pierwszej komorze spalania 7 i wytworzenia gazu o wysokiej temperaturze. Gaz wytworzony w pierwszej komorze spalania 7 przepływa do pierwszego wkładu filtra 8_dla ochłodzenia i przez filtrowania i wydostaje się z otworów wylotowych gazu 15 poprzez przestrzeń 26. Ponieważ w obecnym stanie następuje zapalenie środka gazotwórczego 14b w pierwszej komorze spalania 7, rozwinięcie i napełnienie poduszki powietrznej odbywa się z umiarkowaną szybkością.

Po rozpoczęciu spalania w pierwszej komorze spalania 7 uruchamiany jest zespół zapłonowy 16 (odpalany elektrycznie) z bardzo małym opóźnieniem czasowym przez obwód zapłonu spłonki sterowany mikrokomputerem jednostki sterującej. Z kolei następuje spalenie środka gazotwórczego 14 w drugiej komorze spalania 4, dla wytworzenia gazu o wysokiej temperaturze.

Gaz o wysokiej temperaturze wytworzony w drugiej komorze spalania 4 przepływa do krążkowego wkładu filtra 6 dla ochłodzenia i przefiltrowania, i następnie przepływa do przestrzeni 40 poprzez otwory 33. Gaz wpływający do przestrzeni 40 przechodzi poprzez część wklęsłą 44 utworzoną w członie podziałowym 39 i wypływa z otworów wylotowych gazu 15 poprzez przestrzeń 26. W tym przypadku gaz wpływający do przestrzeni 26 jest mieszany z wylotem gazu z pierwszej komory spalania 7 i wydostaje się poprzez otwory 15. W rezultacie, w następnym stadium poduszka powietrzna jest szybko rozwijana i napełniana przez dużą ilość czystego gazu wychodzącego z odpowiadających komór spalania 4 i 7.

Choć ilustracyjnie opisano zadziałanie odnośnych zespołów zapłonowych 16 i 17 jako przykładu odpalenia najpierw zespołu zapłonowego jako pierwszy można oprócz tego odpalać również zespół zapłonowy 16, a bardzo mała zwłoka czasowa nie jest konieczna w każdym wypadku, lecz wprowadzana jedynie stosownie do rodzaju kolizji samochodowej. Należy nadmienić, że nawet przy pierwszym odpaleniu zespołu zapłonowego 16 gaz wytwarzany w drugiej komorze spalania 4 nie przepływa do pierwszej komory spalania 7 bez ochłodzenia i filtrowania.

Ponieważ komory spalania 4 i 7 niezależne od siebie, możliwe jest wypełnienie komór spalania 4 i 7 z użyciem środków wytwarzających gaz 14a i 14b kompozycyjnie równoważnych lub różnych, dla wytworzenia różnych ilości gazu generowanego z odnośnych komór spalania 4 i 7. Można również kontrolować różne charakterystyki odniesione do wytwarzania gazu poprzez dostosowanie średnicy otworów, ilości otworów itp., dla otworów 33. Ponadto, ponieważ komory spalania są niezależne od siebie, sposób rozwijania i napełniania poduszki powietrznej można kontrolować stosownie do bieżącej sytuacji poprzez dostosowanie czasów zapłonu zespołów zapłonowych 16, 17 zastosowanych w komorach spalania 4 i 7.

Przykładowo, w przypadku ekstremalnie groźnej kolizji, jak np. czołowe zderzenie z dużą szybkością, zespoły zapłonowe 16 i 17 są uruchamiane (elektronicznie odpalane) w tym samymi czasie dla szybkiego rozwinięcia i napełnienia poduszki powietrznej dużą ilością gazu wytwarzanego w komorach spalania 4 i 7. Alternatywnie, w przypadku mniej groźnej kolizji odpowiadające zespoły zapłonowe 16 i 17 są kolejno uruchamiane (odpalane elektrycznie) z bardzo małą różnicą czasową, aby łagodnie rozwinąć i napełnić poduszkę powietrzną małą ilością gazu w początkowym stadium i po bardzo małej różnicy czasowej, aby szybko rozwinąć i napełnić poduszkę powietrzną dużą ilością gazu. Ponadto, w przypadku mniej groźnej kolizji uruchamiany jest (odpalany elektrycznie) tylko zespół

PL 208 091 B1 zapłonowy 16 lub 17 dla łagodnego rozwinięcia i napełnienia poduszki powietrznej małą ilością gazu w ciągu stosunkowo krótkiego czasu.

Następnie, na fig. 2 pokazano drugi przykład wykonania obecnego wynalazku przedstawiający generator gazu P2, w przekroju. Ponieważ podobne oznaczenia na fig. 2 określają te same elementy, jakie pokazano na fig. 1, pominięto opis szczegółowy.

W generatorze gazu P2 pokazanym na fig. 2 inaczej niż w generatorze gazu P1 według powyższego pierwszego przykładu wykonania pierwszy wkład filtra 8 wystaje z części podstawy 21 powłoki inicjatora 1 do części górnej 11 powłoki zamknięcia 2. Z tego powodu gaz wylatujący z drugiej komory spalania 4 najpierw przechodzi poprzez drugi wkład filtra 6 umieszczony w członie cylindrycznym 5 i następnie poprzez pierwszy wkład filtra 8.

Człon podziałowy 39 generatora gazu P2 według tego przykładu wykonania jest zagięty w przeciwnych końcach dla zetknięcia odpowiadająco z pierwszym wkładem filtra 8 i członem cylindrycznym 5, co zapobiega bocznikowaniu przepływu gazu spalania.

Na fig. 3 pokazano trzeci przykład wykonania obecnego wynalazku przedstawiający generator gazu P3, w przekroju. Ponieważ podobne oznaczenia na fig. 3 przedstawiają te same elementy, jakie pokazano na fig. 1, pominięto opis szczegółowy.

W generatorze gazu P3 pokazanym na fig. 3, niepodobnie do powyższego generatora gazu P2, krążkowy wkład filtra 6 nie jest umieszczony w członie cylindrycznym 5, jak pokazano na fig. 1 i na fig. 2 (patrz fig. 1 i fig. 2), lecz w wewnętrznej cylindrycznej rurze 41, zastosowanej zamiast członu cylindrycznego 5 według fig. 1 i fig. 2, razem z cylindryczną rurą 42 o podstawie z przelotowymi otworami 43, umieszczoną w wewnętrznej cylindrycznej rurze 41. Dzięki takiej budowie można zmniejszyć ilość części i uprościć konstrukcję. Ponadto, dzięki cylindrycznej rurze 42 można zapobiec bocznikowaniu gazu poprzez obwodową powierzchnię filtra.

Claims (4)

1. Generator gazu posiadający cylindryczną obudowę zawierającą powłokę inicjatora z licznymi zespołami zapłonowymi i powłokę zamknięcia oraz komorę spalania usytuowaną w obudowie i napełnioną środkami gazotwórczymi, cylindrycznym na co najmniej dwie komory spalania w których są umieszczone wkłady filtra, zaś co najmniej jeden ze wspomnianych wkładów filtra ma kształt krążkowy, a komory spalania są niezależne od siebie, znamienny tym, że co najmniej jedna komora spalania (4, 7) jest ograniczona w kierunku poosiowym generatora gazu przez człon podziałowy (39), przy czym człon podziałowy (39) ma kształt zabezpieczający przed odkształceniem i stanowi zabezpieczenie drogi przepływu gazu wytwarzanego w członie cylindrycznym (5).

2. Generator gazu według zastrz. 1, znamienny tym, że w członie cylindrycznym (5) jest umieszczona ażurowa płyta (32) posiadająca liczne otwory (33).

3. Generator gazu według zastrz. 2, znamienny tym, że liczne otwory (33) są wykonane integralnie z częścią podstawy (30) członu cylindrycznego (5).

4. Generator gazu według zastrz. 1, znamienny tym, że człon podziałowy (39) ma kształt blachy falistej.