PL207532B1

PL207532B1 - Zespół poduszki powietrznej do pojazdu

Info

Publication number: PL207532B1
Application number: PL371093A
Authority: PL
Inventors: Shinya Tokunaga; Mitsuyoshi Ohno
Original assignee: Toyota Motor Co Ltd
Priority date: 2001-07-23
Filing date: 2002-07-22
Publication date: 2010-12-31
Also published as: KR100567987B1; KR20040023669A; US7370882B2; CN1543408A; MXPA04000703A; CZ200474A3; JP2003034221A; CN1305713C; CZ300572B6; CA2454598C; WO2003010033A2; JP3726722B2; AU2002329508A1; CA2454598A1; WO2003010033A3; EP1453702A2; DE60214420D1; PL371093A1; ES2271329T3; DE60214420T2

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest zespół poduszki powietrznej do pojazdu. Wynalazek dotyczy zwłaszcza zespołu bocznej poduszki powietrznej, w którym poduszka powietrzna, która jest przechowywana w stanie złożonym w pewnej części pojazdu, jest przystosowana do rozwijania się przy wykorzystaniu gazu dostarczonego z urządzenia nadmuchującego poprzez dyfuzor, w celu chronienia pasażera albo pasażerów pojazdu.

W znanym zespole poduszki powietrznej opisanego powyż ej typu, takim jak ujawniony na przykład w japońskim wyłożonym do wglądu zgłoszeniu patentowym nr 11-301394, dyfuzor (przewód łączący) posiadający dużą długość jest umieszczony z przodu urządzenia nadmuchującego tak, że rozciąga się w postaci zakrzywionej we wzdłużnym kierunku pojazdu. Dyfuzor jest wkładany do poduszki powietrznej przez otwór wlotowy gazu utworzony we wzdłużnej części końcowej (to znaczy tylnej części końcowej) poduszki powietrznej. Urządzenie nadmuchujące dostarcza gaz do poduszki powietrznej poprzez otwory zasilające gazu (dużą liczbę wylotów gazu) wykonane w dyfuzorze.

Dyfuzor znanego zespołu poduszki powietrznej takiego jak opisany powyżej jest zlokalizowany z przodu przedniego boku urzą dzenia nadmuchują cego, które znajduje się z tył u poduszki powietrznej. W tym zespole, chociaż gaz jest przemieszczany z urządzenia nadmuchującego do poduszki powietrznej z dużą dokładnością, ale ma do pokonania długa drogę od urządzenia nadmuchującego do nadmuchiwanych komór ukształtowanych w środkowych i przednich częściach końcowych poduszki powietrznej, co wydłuża czas nadmuchiwania poduszki, a zwłaszcza części środkowej i przedniej części końcowej poduszki powietrznej. Jest więc trudno zakończyć rozwijanie poduszki powietrznej w wystarczają co krótkim czasie.

W związku z powyższym celem wynalazku jest opracowanie zespołu poduszki powietrznej, w którym dyfuzor może być łatwo obsługiwany, na przykład podczas umieszczania w urządzeniu albo instalacji w zespole poduszki powietrznej w pojeździe, który jest lżejszy i tańszy w wytwarzaniu i zajmuje mniejszą przestrzeń po zainstalowaniu w pojeździe. Celem wynalazku jest także opracowanie zespołu poduszki powietrznej zawierającego dyfuzor łatwiejszy do wytwarzania.

Według wynalazku, zespół poduszki powietrznej do pojazdu, zawierający nadmuchiwaną poduszkę powietrzną w kształcie zasłony, przechowywaną w stanie złożonym w pojeździe, urządzenie nadmuchujące i dyfuzor do napełniania poduszki powietrznej gazem dostarczanym z urządzenia nadmuchującego przez dyfuzor do ochrony pasażera pojazdu, charakteryzuje się tym, że dyfuzor jest umieszczony tylko w ogólnie środkowej części poduszki powietrznej względem jej kierunku wzdłużnego, przy czym dyfuzor jest umieszczony po jednej stronie urządzenia nadmuchującego, a także dyfuzor i urządzenie nadmuchujące są ustawione zasadniczo w jednej linii względem siebie i dyfuzor zawiera część zasilającą gazu, która jest otwarta do otworu wlotowego gazu ukształtowanego w ogólnie środkowej części poduszki powietrznej względem jej kierunku wzdłużnego.

Urządzenie nadmuchujące i dyfuzor korzystnie są umieszczone wzdłuż zasadniczo prostej linii, która rozciąga się we wzdłużnym kierunku poduszki powietrznej, która jest przechowywana w stanie złożonym.

Dyfuzor może być umieszczony zasadniczo koncentrycznie względem urządzenia nadmuchującego.

Korzystnie dyfuzor ma ogólnie cylindryczny kształt i ma zasadniczo tę samą oś co urządzenie nadmuchujące.

Część zasilająca gazu dyfuzora korzystnie jest usytuowana w dalszej części końcowej dyfuzora, oddalonej od urządzenia nadmuchującego.

Część zasilająca gazu dyfuzora może być ukształtowana w obwodowej ściance dyfuzora, która rozciąga się w jego wzdłużnym kierunku.

Część zasilająca gazu dyfuzora może zawierać przynajmniej jeden otwór zasilający gazu.

Przynajmniej jeden otwór zasilający gazu stanowi wiele otworów zasilających gazu, które są rozmieszczone we wzdłużnym kierunku dyfuzora.

Korzystnie, wiele otworów zasilających gazu posiada obszary otwarcia, których powierzchnia zmienia się stopniowo we wzdłużnym kierunku dyfuzora.

Przynajmniej jeden otwór zasilający gazu korzystnie stanowi podłużny otwór zasilający gazu, który rozciąga się we wzdłużnym kierunku dyfuzora.

Podłużny otwór zasilający gazu może zawierać wzdłużną część końcową mającą większą szerokość niż jego pozostała część.

PL 207 532 B1

W obwodowej ściance dyfuzora rozciągającej się w kierunku wzdłużnym jest ukształtowana część regulująca przepływ gazu, która wystaje w głąb dyfuzora.

Część regulująca przepływu gazu korzystnie jest umieszczona po stronie części zasilającej gazu, która jest bliższa urządzenia nadmuchującego.

Część regulująca przepływu gazu i część zasilająca gazu mogą być ukształtowane w dyfuzorze w tym samym miejscu.

Część regulująca przepływu gazu jest usytuowana przeciwległe do części zasilającej gazu w kierunku prostopadłym do wzdłużnego kierunku dyfuzora.

Część regulująca przepływu gazu może być ukształtowana w kształt klina i może zawierać pierwszą pochyloną powierzchnię, która jest zwrócona w kierunku urządzenia nadmuchującego, oraz drugą pochyloną powierzchnię, która jest zwrócona w kierunku dalszej części końcowej dyfuzora.

Korzystnie, każdy z przynajmniej jednego otworu zasilającego gazu zwęża się tak, że wymiar wzdłużny otworu zasilającego gazu zwiększa się w kierunku od wnętrza dyfuzora w kierunku na zewnątrz.

Dyfuzor zawiera dalszą część końcową posiadającą pochyloną powierzchnię do odbijania gazu wyrzucanego zasadniczo prosto z urządzenia nadmuchującego w kierunku przynajmniej jednego otworu zasilającego gazu.

Dyfuzor zawiera ogólnie płaską część posiadającą przeciwległe płaskie powierzchnie, w której ukształtowany jest przynajmniej jeden otwór zasilający gazu.

Korzystnie, dyfuzor jest zamontowany w pojeździe z ustawieniem jego przeciwległych płaskich powierzchni rozciągającymi się zasadniczo w pionowym kierunku pojazdu.

Przynajmniej jeden otwór zasilający gazu korzystnie jest wykonany w jednej z przeciwległych płaskich powierzchni dyfuzora, która jest zwrócona w kierunku wnętrza przedziału pasażerskiego, a poduszka powietrzna jest przechowywana w złożonym stanie ze stroną przynajmniej jednego otworu zasilającego gazu usytuowaną bliżej wnętrza przedziału pojazdu.

Także korzystnie, przynajmniej jeden otwór zasilający jest usytuowany w położeniu gazu, przy którym strumień gazu przepływający przez przynajmniej jeden otwór zasilający gazu jest kierowany poza częścią poduszki powietrznej, która tworzy otwór wlotowy gazu.

Przynajmniej jeden otwór zasilający gazu może być usytuowany w położeniu, przy którym linia środkowa strumienia gazu przepływającego z dyfuzora do poduszki powietrznej leży po wewnętrznej stronie przedziału pojazdu względem górnego końca listwy osłonowej słupka.

Dyfuzor korzystnie stanowi pusta w środku część podobna do pręta, posiadająca prostokątny przekrój, a przynajmniej jeden otwór zasilający gazu stanowi przynajmniej jedna szczelina wykonana w pustej w środku podobnej do pręta części dyfuzora, przy czym szczelina zwęża się w kierunku wnętrza dyfuzora.

Wynalazek zapewnia zespół poduszki powietrznej, w którym poduszka powietrzna przechowywana w złożonym stanie w pojeździe jest przystosowana do skutecznego i szybkiego napełniania gazem dostarczanym z urządzenia nadmuchującego poprzez dyfuzor tak, aby chronić pasażera pojazdu.

W zespole poduszki gazowej ukształtowanym tak jak opisano powyż ej wlot gazu jest umieszczony we wzdłużnie środkowej części poduszki powietrznej, a odległość, którą gaz przebywa z urządzenia nadmuchującego do wlotu gazu poduszki powietrznej, może być zminimalizowana. Dodatkowo odległość od wlotu gazu poduszki powietrznej do napełnianych gazem części poduszki powietrznej jest korzystnie zmniejszona. Przy takim zespole opory przepływu dyfuzora są zmniejszone, a gaz jest wprowadzony do napełnianych części, takich jak części końcowe poduszki powietrznej, w krótkim czasie. Tak, więc, czas wymagany do zakończenia rozwijania poduszki powietrznej jest korzystnie skrócony.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym podobne numery odnośników są zastosowane dla podobnych elementów, oraz na którym: fig. 1 przedstawia widok z boku ukazujący zespół poduszki powietrznej do ochrony głowy według jednego przykładu wykonania wynalazku; fig. 2 - widok z boku ukazujący zespół poduszki powietrznej z fig. 1, w którym poduszka powietrzna jest przechowywana w okreś lonej cz ęści pojazdu; fig. 3 - powię kszony przekrój wykonany wzdłuż linii 3 - 3 z fig. 2; fig. 4 - powiększony przekrój wykonany wzdłuż linii 4 - 4 z fig. 2; fig. 5 - powiększony widok z boku, częściowo w przekroju, przedstawiający dyfuzor taki jak pokazano na fig. 1 i 2; fig. 6 - widok z dołu dyfuzora z fig. 5; fig. 7 - widok z dołu przedstawiający pierwszy zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora z fig. 5 i 6; fig. 8 - widok z dołu przedstawiający

PL 207 532 B1 drugi zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6; fig. 9 - widok z dołu przedstawiający trzeci zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6; fig. 10 - widok z dołu przedstawiający czwarty zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6; fig. 11 - widok z doł u przedstawiający pią ty zmodyfikowany przykł ad wykonania dyfuzora wedł ug fig. 5 i 6; fig. 12 - widok z dołu przedstawiający szósty zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6; fig. 13A przedstawia widok z dołu przedstawiający siódmy zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6, a fig. 13B przedstawia zmodyfikowany siódmy przykład wykonania, w przekroju wzdł u ż linii środkowej rozciągają cej się we wzdł u ż nym kierunku dyfuzora; fig. 14A przedstawia widok z dołu przedstawiający ósmy zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6, a fig. 14B przedstawia ósmy zmodyfikowany przyk ł ad wykonania w przekroju wykonanym wzdł uż linii środkowej rozciągającej się we wzdłużnym kierunku dyfuzora; fig. 15 przedstawia przekrój przedstawiający dziewiąty zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6; fig. 16A przedstawia widok z dołu przedstawiający dziesiąty zmodyfikowany przykład wykonania dyfuzora według fig. 5 i 6, a fig. 16B przedstawia dziesią ty zmodyfikowany przykł ad wykonania w przekroju wykonanym wzdł u ż linii środkowej rozciągającej się we wzdłużnym kierunku dyfuzora; fig. 17A i 17B przedstawiają odpowiednio widok z boku i przekrój poprzeczny jedenastego zmodyfikowanego przykładu wykonania a dyfuzora według fig. 5 i 6; fig. 18 przedstawia przekrój pionowy przedstawiający główną część zespołu poduszki powietrznej do ochrony głowy zawierającego dyfuzor według fig. 17; fig. 19 - widok z boku przedstawiający dwunasty zmodyfikowany przykł ad wykonania dyfuzora wedł ug fig. 5 i 6; oraz fig. 20 - widok z dołu przedstawiający dyfuzor według fig. 19.

Poniżej opisany zostanie, w odniesieniu do dołączonego rysunku, jeden przykład wykonania wynalazku. Fig. 1 do 6 przedstawiają zespół poduszki powietrznej do ochrony głowy przeznaczony dla pojazdów pasażerskich według jednego przykładu wykonania wynalazku. Zespół poduszki powietrznej do ochrony głowy według przykładu wykonania zawiera poduszkę powietrzną 10 i urządzenie nadmuchujące 22. Poduszka powietrzna 10 jest nadmuchiwana do kształtu kurtyny w bocznym rejonie przedziału pasażerskiego pojazdu, w ten sposób chroniąc osoby zajmujące przednie siedzenie i tylne siedzenie (niepokazane) przed obrażeniami głowy. Urządzenie nadmuchujące 22 zasila poduszkę powietrzną 10 gazu poprzez dyfuzor 21. Poduszka powietrzna 10 zawiera korpus 11 poduszki powietrznej i tkaninę naciągającą 12. Korpus 11 poduszki powietrznej posiada części nadmuchiwane i części nienadmuchiwane. Tkanina naciągająca 12, który nie posiada części nadmuchiwanej, jest przymocowana do przedniej części końcowej korpusu 11 poduszki powietrznej.

Korpus 11 poduszki powietrznej jest utkany w kształt torby w taki sposób, że wzory splotu rozciągają się zarówno we wzdłużnym jak i pionowym kierunku pojazdu. Materiał powlekający gwarantujący szczelność dla powietrza jest nakładany na powierzchnię korpusu 11 poduszki powietrznej. Korpus 11 poduszki powietrznej posiada otwór wlotowy 11a gazu ukształtowany we wzdłużnie środkowej części korpusu 11 poduszki powietrznej 10, kanał gazowy 11b, który rozciąga się we kierunku wzdłużnym poniżej otworu wlotowego 11a gazu, oraz część nadmuchiwaną 11c przedniego siedzenia i część nadmuchiwaną 11 d tylnego siedzenia, łączące się ze sobą poprzez kanał gazowy 11b. Korpus 11 poduszki powietrznej posiada ponadto nienadmuchiwaną pośrednią część 11e, nadmuchiwaną przednią część końcową 11f, oraz wiele występów montażowych 11g. Każdy z występów montażowych 11g posiada otwór montażowy 11g1, który umożliwia zamontowanie albo przymocowanie korpusu 11 poduszki powietrznej do łuku bocznego dachu.

Tkanina napinająca 12 posiada kształt trójkątny (który może być, jeśli jest to konieczne, zmieniony na inny kształt) i jest wykonana z tkaniny niepowlekanej (tkaniny bazowej bez części nadmuchiwanej), która jest cieńsza i tańsza niż tkanina stanowiąca korpus 11 poduszki powietrznej. Tkanina napinająca 12 jest przyszyta w jej tylnej części końcowej 12a do nienadmuchiwanej przedniej części końcowej 11 f korpusu 11. Przednia część końcowa 12b tkaniny napinającej 12 posiadająca otwór montażowy 12b1 jest przymocowana do słupka przedniego 32 (patrz fig. 1).

Jak pokazano na fig. 2 do 4, korpus 11 poduszki powietrznej jest złożony w kierunku pionowym do kształtu mieszka i jest przechowywany w tym złożonym stanie wzdłuż łuku bocznego dachu w przestrzeni utworzonej pomiędzy łukiem bocznym 31 dachu i boczną częścią krawędziową podbitki dachowej 41. Jak pokazano na fig. 2, tkanina napinająca 12, która także została złożona w kształt mieszka, jest przechowywana wzdłuż słupka przedniego 32 w przestrzeni ukształtowanej pomiędzy słupkiem przednim 32 i listwą ozdobną 42 słupka przedniego przymocowaną do słupka przedniego 32 w celu jego zasłonięcia. Korpus 11 poduszki powietrznej i tkanina napinająca 12, które zostały złożone

PL 207 532 B1 w kształt mieszków, są przechowywane albo utrzymywane przez osłony 13 (jak pokazano na fig. 3 i fig. 4), które są przerywane, kiedy poduszka powietrzna 10 jest nadmuchiwana.

Jak pokazano na fig. 1 do 3, fig. 5 i fig. 6, dyfuzor 21 jest wykonany w kształcie cylindra zamkniętego na jego jednym końcu i rozciąga się zasadniczo prosto w kierunku wzdłużnym. Dyfuzor 21 jest w sposób szczelny dla powietrza połączony na jednym końcu z urządzeniem nadmuchującym 22 ustawionym zasadniczo współosiowo, poprzez połączenie żeńskiej części nagwintowanej albo części wewnętrznie nagwintowanej (albo części nakrętkowej) 21a ukształtowanej na bliższym końcu (albo tylnym końcu) dyfuzora 21 z męską częścią nagwintowaną albo częścią nagwintowaną zewnętrznie 22b ukształtowaną na wylocie 22a gazu urządzenia nadmuchującego 22. Dyfuzor 21 jest także w sposób szczelny dla powietrza połączony na drugim końcu z otworem wlotowym 11a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej, za pomocą taśmy mocującej 23.

Jak pokazano na fig. 5 i 6, dyfuzor 21 zawiera otwory zasilające przedni 21b i tylny 21c gazu ukształtowane w dolnej ściance przedniej części końcowej dyfuzora 21, która jest zwrócona w kierunku otworu wlotowego 11a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej. Przedni otwór zasilający 21b gazu ma względnie duży rozmiar, a tylny otwór zasilający 21b gazu ma względnie mały rozmiar. Część regulująca 21d przepływu gazu jest ukształtowana po jednej stronie (to jest tylnej stronie) otworów zasilających 21b, 21c gazu, bliżej urządzenia nadmuchującego 22, a nachylona powierzchnia 21e jest ukształtowana po drugiej stronie (to znaczy przedniej stronie) otworów zasilających 21b, 21c gazu.

Przedni otwór zasilający 21b gazu jest ukształtowany w pochylonej ściance 21 f dyfuzora 21, która jest zwrócona do przodu, patrząc w kierunku ruchu pojazdu. Przedni otwór zasilający 21b gazu umożliwia przechodzenie przez niego gazu, który ma być wyrzucony w kierunku do przodu i do dołu pod określonym wcześniej kątem θ. Określony wcześniej kąt θ jest ustalony jako taki, że strumień gazu pokazany na fig. 5 strzałką nie koliduje z przednią częścią tkaniny bazowej, która tworzy otwór wlotowy 11a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej. Z drugiej strony tylny otwór zasilający 21c gazu jest ukształtowany na pochylonej ściance 21g dyfuzora 21, która jest zwrócona do tyłu. Tylny otwór zasilający 21c gazu ma mniejszą średnicę niż przedni otwór zasilający 21b gazu i umożliwia wyrzucanie gazu w kierunku do tyłu i do dołu pod określonym wcześniej kątem 0r. Określony wcześniej kąt 0r jest ustalony taki, że strumień gazu pokazany na fig. 5 strzałką nie koliduje z tylną częścią tkaniny bazowej, która tworzy otwór wlotowy 11a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej.

Jak pokazano na fig. 5, część regulująca 21d przepływu gazu wystaje na określoną odległość do wnętrza dyfuzora 21. Konkretnie część regulująca 21d przepływu gazu posiada pochyloną powierzchnię po jednej stronie, bliższej urządzenia nadmuchującego 22, oraz pochyloną powierzchnię po drugiej stronie, bliższej przodu albo dalszej części końcowej dyfuzora 21, i w ten sposób jest ukształtowana ogólnie w kształt klina. Nachylona powierzchnia 21e jest ukształtowana jako część powierzchni wewnętrznej przedniej części końcowej dyfuzora 21. Nachylona powierzchnia 21e odbija gaz wyrzucany zasadniczo prosto z urządzenia nadmuchującego 22 w kierunku otworów zasilających 21b i 21c gazu.

Urządzenie nadmuchujące 22 wyrzuca albo dostarcza gaz do korpusu 11 poduszki powietrznej w przypadku zderzenia bocznego, dachowania, albo podobnej kolizji pojazdu. Urządzenie nadmuchujące 22 jest przymocowane do łuku bocznego 31 dachu za pomocą wspornika i śruby (nie pokazanych). Urządzenie nadmuchujące 22 jest umieszczone we wzdłużnie środkowej części pojazdu tak, że rozciąga się w kierunku wzdłużnym albo kierunku ruchu pojazdu wzdłuż łuku bocznego 31 dachu powyżej korpusu 11 poduszki powietrznej i jest zakryte przez podsufitkę 41.

W zespole poduszki powietrznej według przykładu wykonania skonstruowanego tak jak opisano powyżej korpus 11 poduszki powietrznej i tkanina napinająca 12, które są wielokrotnie złożone w kierunku pionowym i przyjmowane przy zwartym rozmiarze w rozrywanej osłonie 13 (jak pokazano na fig. 3 i fig. 4), są normalnie przechowywane wzdłuż łuku bocznego 31 dachu i słupka przedniego 32, równocześnie będąc zakrywanymi odpowiednio przez podsufitkę 41 i listwę ozdobną 42 słupka przedniego, jak pokazano na fig. 2.

W zespole poduszki powietrznej według wynalazku dyfuzor 21 jest tak umieszczony, że rozciąga się w zasadniczo poziomym kierunku powyżej słupka środkowego 33 i listwy ozdobnej 43 słupka środkowego, która jest zamontowana na słupku środkowym 33 w celu jego zakrycia, jak pokazano na fig. 1 do fig. 3. Kiedy urządzenie nadmuchujące 22 jest przymocowane do łuku bocznego 31 dachu, położenia otworów zasilających 21b, 21c gazu są ustalone takie, że linia środkowa L (jak pokazano na fig. 3) strumienia gazu przepływającego z otworów zasilających

PL 207 532 B1

21b, 21c gazu dyfuzora 21 do korpusu 11 poduszki powietrznej leży po wewnętrznej stronie przedziału pasażerskiego względem górnego końca listwy ozdobnej 43 słupka środkowego.

Ponadto na górnej tylnej powierzchni listwy ozdobnej 43 słupka środkowego ukształtowany jest występ 43a, jak pokazano na fig. 3. Występ 43a służy do zapobiegania wejściu korpusu 11 poduszki powietrznej za listwę ozdobną 43 słupka środkowego podczas jej nadmuchiwania i rozkładania. Występ 43a może być ukształtowany tak, jak pokazano na fig. 3 linią przerywaną, gdzie nachylona powierzchnia jest ukształtowana na wygiętej do góry części występu 43a. Przy takiej konstrukcji zespół rozkładanie się korpusu 11 poduszki powietrznej jest prowadzone przez strumień gazu wpływający z otworów zasilających 21b, 21c gazu do korpusu 11 poduszki powietrznej i nachyloną powierzchnię występu 43a, co zapobiega uwięzieniu korpusu 11 poduszki powietrznej przez górną część końcową listwy ozdobnej 43 słupka środkowego.

W przykładzie wykonania skonstruowanym tak jak opisano powyżej, kiedy czujnik (nie pokazany) wykryje przyspieszenie równe lub większe niż wartość ustalona dla wypadku, takiego jak zderzenie boczne albo dachowanie pojazdu, urządzenie nadmuchujące 22 dostarcza gaz poprzez dyfuzor 21 do otworu wlotowego 11a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej poduszki powietrznej 10 przechowywanej w stanie złożonym. Następnie dostarczony gaz napełnia część nadmuchiwaną 11 c siedzenia przedniego i część nadmuchiwaną 11d siedzenia tylnego korpusu 11 poduszki powietrznej, w ten sposób rozkładając poduszkę powietrzną 10 tak jak to pokazano na fig. 1. Cały korpus poduszki powietrznej 10 jest ostateczne nadmuchany do kształtu kurtyny w rejonie bocznym przedziału pasażerskiego, w ten sposób chroniąc osoby na przednim siedzeniu i tylnym siedzeniu przez obrażeniami głowy.

Dyfuzor zastosowany w tym przykładzie wykonania ma małą długość (która jest równa szerokości górnej części końcowej listwy ozdobnej słupka środkowego), oraz ma zasadniczo prosty kształt. Jest więc możliwa minimalizacja odległości, wzdłuż której gaz jest prowadzony z urządzenia nadmuchującego 22 do otworu wlotowego 11a gazu ukształtowanego we wzdłużnie środkowej części korpusu 11 poduszki powietrznej, a także możliwe jest zmniejszenie odległości od otworu wlotowego 11 a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej do nadmuchiwanych części 11 c, 11d korpusu 11 poduszki powietrznej.

Dzięki powyższego ukształtowaniu opory przepływu dyfuzora 21 mogą być zmniejszone, a gaz może być doprowadzany do części końcowych nadmuchiwanych części 11c, 11d korpusu 11 poduszki powietrznej w krótkim czasie. Tak, więc, czas wymagany do zakończenia rozkładania poduszki powietrznej 10 może być skrócony w porównaniu na przykład z przypadkiem, w którym urządzenie nadmuchujące jest umieszczone za tylnym końcem poduszki powietrznej, a gaz jest dostarczany z urządzenia nadmuchującego do nadmuchiwanych części poduszki powietrznej przez dyfuzor.

Ponadto w niniejszym przykładzie wykonania urządzenie nadmuchujące 22 i dyfuzor 21 są ustawione zasadniczo w jednej linii względem siebie nawzajem we wzdłużnym kierunku korpusu 11 poduszki powietrznej przechowywanej w stanie złożonym (to znaczy w kierunku ruchu pojazdu). Z tego powodu, nawet jeśli dostępna jest tylko mała przestrzeń do przechowywania zespołu poduszki powietrznej, zespół poduszki powietrznej może być korzystnie zainstalowany w pojeździe. Dodatkowo, ponieważ dyfuzor 21 jest ukształtowany w zasadniczo cylindryczny kształt posiadający zasadniczo tę samą oś, co urządzenie nadmuchujące 22, zwiększona jest efektywność wykorzystania przestrzeni, a dyfuzor 21 może być łatwo połączony z otworem wlotowym 11a gazu korpusu 11 poduszki powietrznej za pomocą elementu mocującego takiego jak taśma mocująca 23.

Ponadto w przykładzie wykonania otwory zasilające 21b, 21c gazu, służące jako część zasilająca gazu dyfuzora 21, są zgromadzone w przedniej albo dalszej części końcowej dyfuzora 21, która jest oddalona od urządzenia nadmuchującego 22. Zespół ten umożliwia momentalne intensywne dyfundowanie gazu w przedniej części końcowej dyfuzora 21. Tak, więc, strumień gazu napływający z dyfuzora 21 do korpusu 11 poduszki powietrznej może być jednorodny albo stały w porównaniu z przypadkiem, kiedy otwory zasilające gazu są wykonane w dyfuzorze w różnych miejscach wzdłuż jego całej długości, co zapewnia ulepszone rozkładanie poduszki powietrznej 10.

Ponadto, ponieważ otwory zasilające 21 b, 21c gazu są wykonane w ściance cylindrycznej, która rozciąga się we wzdłużnym kierunku dyfuzora 21 według przykładu wykonania, gaz może być dyfundowany albo rozpraszany z wydłużonego rejonu dyfuzora 21, który rozciąga się w kierunku wzdłużnym. Przy takim zespole zapobiega się bezpośredniemu uderzaniu gazu w część korpusu 11 poduszki powietrznej w pobliżu dyfuzora 21, co zapewnia wystarczająco ulepszoną sprawność dyfundowania gazu do poduszki powietrznej 10.

PL 207 532 B1

Ponadto w przykładzie wykonania, w którym jako część zasilająca gazu dyfuzora 21 są zastosowane otwory zasilające 21b, 21c gazu, część zasilająca gazu może być łatwo ukształtowana w dyfuzorze 21, a w ten sposób dyfuzor 21 może być wykonany względnie małym kosztem. Równocześnie dyfuzor 21 według przykładu wykonania jest po pierwsze kształtowany poprzez kucie do cylindrycznego kształtu (podobnego do kołpaka) zamkniętego w jego przedniej części końcowej. Następnie część regulująca 21d przepływu gazu, nachylona powierzchnia 21e i nachylone ścianki 21f i 21g są kształtowane poprzez wytłaczanie (to znaczy zginanie i nacisk), a przednie i tylne otwory zasilające 21b, 21c gazu są wykonywane w cylindrycznej ściance dyfuzora 21.

Jak opisano powyżej, ulepszony efekt dyfuzji gazu jest zapewniony w przykładzie wykonania, w którym jako części zasilające gazu dyfuzora 21 są zastosowane przednie i tylne otwory zasilające 21b, 21c gazu. Ponadto, ponieważ otwarty obszar przedniego otworu zasilającego 21b gazu jest większy niż tylnego otworu zasilającego 21c gazu, duża ilość gazu może być dostarczana do nadmuchiwanej części 11c dla przedniego siedzenia posiadającej większą pojemność. Zespół ten umożliwia szybkie nadmuchanie i rozwinięcie rejonu poduszki powietrznej 10 odpowiadającego nadmuchiwanej części 11 c dla przedniego siedzenia (albo nadmuchanie i rozłożenie nadmuchiwanej części 11c dla przedniego siedzenia i nadmuchiwanej części 11d dla tylnego siedzenia zasadniczo w tym samym czasie). Tak, więc, sposób rozkładania poduszki powietrznej 10 może być łatwo regulowany poprzez odpowiednie zaprojektowanie otworów zasilających 21b, 21c gazu.

Ponadto w przykładzie wykonania cylindryczna ścianka dyfuzora 21 jest ukształtowana z częścią regulującą 21d przepływu gazu, która wystaje do wnętrza dyfuzora 21 Przy takim układzie przepływ gazu wewnątrz dyfuzora 21 może być regulowany przy zwartej konstrukcji (posiadającej część wystającą do dyfuzora 21). Ponadto, ponieważ część regulująca 21d przepływu gazu jest ukształtowana po jednej stronie otworów zasilających 21b, 21c gazu, bliższej urządzenia nadmuchującego 22, gaz może dyfundować pod szerokimi kątami z części zasilającej gazu (otworów zasilających 21b, 21c gazu) po zdławieniu przepływu gazu przez część regulującą 21d przepływu gazu. Odwrotnie, kiedy gaz przepływa szybko albo intensywnie, gaz przepływa zasadniczo wzdłuż linii prostej i dlatego trudno jest rozproszyć gaz pod szerokim kątem.

Ponadto w przykładzie wykonania nachylona powierzchnia 21e jest ukształtowana jako część wewnętrznej powierzchni przedniej części końcowej dyfuzora 21 Nachylona powierzchnia 21e służy do odbijania gazu wyrzucanego zasadniczo prosto z urządzenia nadmuchującego w kierunku otworów zasilających 21b i 21c gazu. Tak więc do strumienia gazu przechodzącego przez otwory zasilające 21b, 21c gazu mogą być efektywnie dodane skierowane do dołu składowe strumienie, w ten sposób umożliwiając efektywne rozproszenie gazu wpływającego z dyfuzora 21 do korpusu 11 poduszki powietrznej.

Ponadto w przykładzie wykonania położenia otworów zasilających 21b, 21c gazu są tak określone, że strumień gazu wyrzucanego z dyfuzora 21 do korpusu 11 poduszki powietrznej nie koliduje z częścią korpusu 11 poduszki powietrznej tworzącą otwór wlotowy 11a gazu. Tak więc istnieje mniejsze prawdopodobieństwo uszkodzenia poduszki powietrznej przez strumień gazu wyrzucanego z dyfuzora 21 do korpusu 11 poduszki powietrznej, co powoduje mniejsze uszkodzenia poduszki powietrznej.

Ponadto w przykładzie wykonania położenia otworów zasilających 21b, 21c gazu są ustalone tak, że linia środkowa L (jak pokazano na fig. 3) strumienia gazu wypływającego z otworów zasilających 21b, 21c gazu dyfuzora 21 do korpusu 11 poduszki powietrznej leży po wewnętrznej stronie przedziału pasażerskiego względem górnego końca listwy ozdobnej 43 środkowego słupka. Przy takim zespole poduszka powietrzna 10 rozkłada się w kierunku wewnętrznej strony przedziału pasażerskiego względem górnego końca listwy ozdobnej 43 środkowego słupka, a stąd zapobiega się jej uwięzieniu albo pochwyceniu przez górny koniec listwy ozdobnej 43 środkowego słupka.

Chociaż korpus 11 poduszki powietrznej jest w przedstawionym przykładzie wykonania utkany do kształtu torby, korpus 11 poduszki powietrznej może być uszyty do kształtu torby, albo też może być ukształtowany do kształtu torby poprzez klejenie (albo zgrzewanie). Ponadto, chociaż przedni otwór zasilający 21b gazu jest wykonany w nachylonej ściance 21f zwróconej do przodu, a tylny otwór zasilający 21c gazu jest wykonany w nachylonej ściance 21g zwróconej do tyłu, w przykładzie wykonania przedstawionym na fig. 5, przednie otwory zasilające 21b, 21c gazu mogą być wykonane w płaskiej ściance, jak pokazano na fig. 7. W tym przypadku koszt dyfuzora 21 może być dalej zmniejszony.

PL 207 532 B1

Ponadto, chociaż dwa otwory zasilające gazu (przedni i tylny otwór zasilający gazu) 21b, 21c są zapewnione jako część zasilająca gazu dyfuzora 21 z przedstawionego przykładu wykonania, można zastosować trzy otwory zasilające 121b, 121c i 121d gazu (albo 121e, 121f i 121g), jak pokazano na fig. 8 i fig. 9. Na fig. 8 mały, średni i duży otwory zasilające 121b, 121c i 121 d gazu są ustawione w kierunku od przedniej części końcowej dyfuzora 21 w kierunku urządzenia nadmuchującego 22. Z drugiej strony na fig. 9 duży, średni, mały otwory zasilające 121e, 121f i 121g gazu są rozmieszczone w kierunku od przedniej części końcowej dyfuzora 21 w kierunku urządzenia nadmuchującego 22.

W zmodyfikowanych przykładach według fig. 8 i 9 efekt dyfuzji gazu może być dodatkowo polepszony. Ponadto otwarte obszary otworów zasilających 121b, 121c i 121d (albo 121e, 121f i 121g) gazu są stopniowo zmienne wzdłuż wzdłużnego kierunku dyfuzora 121. Tak więc duża ilość gazu może być dostarczana przez część dyfuzora 121, w której otwarty obszar otworu zasilającego 121d albo 121e gazu jest duży, w ten sposób umożliwiając szybkie rozwinięcie odpowiedniej części poduszki powietrznej. W ten sposób rozwijanie poduszki powietrznej może być łatwo regulowane.

Ponadto, chociaż jako część zasilającą gazu dyfuzora 21 zastosowano otwory zasilające 21b, 21c gazu o okrągłym kształcie, to można alternatywnie zastosować podłużne otwory zasilające 221b albo 221c albo 221d gazu, które rozciągają się w kierunku wzdłużnym dyfuzora 221, jak pokazano na fig. 11, fig. 12 albo fig. 13. Podłużny otwór zasilający 221b gazu umożliwia ciągłą dyfuzję gazu we wzdłużnym kierunku dyfuzora 221. Podłużny otwór zasilający 221c albo 221d gazu, jaki pokazano na fig. 11 albo fig. 12, zawiera wzdłużną część końcową posiadającą większą szerokość (mierzoną w kierunku prostopadłym do kierunku wzdłużnego) niż druga część. Przy takim kształcie otworu 221c albo 221d możliwe jest szybkie nadmuchiwanie i rozwijanie części poduszki powietrznej odpowiadającej wzdłużnej części końcowej podłużnego otworu zasilającego 221 c albo 221 d gazu posiadającej większą szerokość. W ten sposób rozwijanie poduszki powietrznej może być łatwo regulowane.

Fig. 13A i 13B przedstawiają dalszy zmodyfikowany przykład, w którym część regulująca 221e przepływu gazu jest umieszczona po stronie podłużnego otworu zasilającego 221b gazu dyfuzora 221 bliższej urządzenia nadmuchującego 22. Także w tym zmodyfikowanym przykładzie można uzyskać zasadniczo te same efekty i zalety jak te zapewnione przez część regulującą 21d według przykładu wykonania z fig. 1 do 6. Fig. 13A przedstawia widok z dołu przedniej albo dalszej części końcowej dyfuzora 221, a fig. 13B przedstawia przekrój pionowy przedniej części końcowej dyfuzora 221, wykonany wzdłuż linii środkowej rozciągającej się we wzdłużnym kierunku dyfuzora 221.

W przykładzie wykonania z fig. 1 do 6 otwory zasilające 21b, 21c gazu i część regulująca 21d gazu są wykonane oddzielnie od siebie nawzajem, tak że są ustawione w szereg we wzdłużnym kierunku dyfuzora 21. W zmodyfikowanym przykładzie, jak pokazano na fig. 14A i 14B, otwory zasilające 321b, 321c gazu i część regulująca 321d gazu są umieszczone w tym samym miejscu w dyfuzorze 321. W kolejnym zmodyfikowanym przykładzie, jak pokazano na fig. 15, otwory zasilające 323b, 323c gazu są wykonane w dolnej ściance dyfuzora 323, podczas gdy część regulująca 323d przepływu gazu jest wykonana w górnej ściance, tak że otwory zasilające 323b, 323c gazu i część regulująca 323d przepływu gazu są umieszczone naprzeciwko siebie nawzajem w pionowym kierunku dyfuzora 323. W zmodyfikowanych przykładach, jak pokazano na fig. 14A, 14B i fig. 15, długość dyfuzora 321, 323 może być korzystnie zmniejszona, równocześnie umożliwiając regulację przepływu gazu poprzez zastosowanie otworów zasilających gazu i części regulującej przepływu gazu. Fig. 14A przedstawia widok z dołu przedniej albo dalszej części końcowej dyfuzora 323, a fig. 14B przedstawia przekrój pionowy przedniej części końcowej dyfuzora 321, wykonany wzdłuż linii jedno-kropkowej (to znaczy linii kreskowo-kropkowej), jak pokazano na fig. 14A.

Ponadto w zmodyfikowanym przykładzie z fig. 15 strumień gazu, który został wyregulowany przez część regulującą 323d przepływu gazu, może być bezpośrednio doprowadzony do otworów zasilających 323b, 323c gazu, powodując efektywną dyfuzję gazu do poduszki powietrznej. Ponadto część regulująca 323d przepływu gazu według fig. 15 jest ukształtowana jako klin, a konkretnie posiada pochyloną powierzchnię po stronie bliższej urządzenia nadmuchującego 22 i inną pochyloną powierzchnię po drugiej stronie, bliższej przedniej części końcowej dyfuzora 323. Tak, więc, strumień gazu może być niezawodnie podzielony albo dyfundowany w dwóch kierunkach w części regulującej 323d przepływu gazu ukształtowanej na kształt klina.

W przykładzie wykonania z fig. 1 do 6 dyfuzor 21 ma względnie małą grubość ścianki, a otwory zasilające 21b, 21c gazu są tworzone przez proste (albo pionowe) ścianki dyfuzora 21. Fig. 16A i 16B przedstawiają inny zmodyfikowany przykład, w którym dyfuzor 421 ma względnie dużą grubość ścianki, a otwór zasilający 421b gazu jest rozszerzony tak, że jego wymiar wzdłużny zwiększa się w kierunPL 207 532 B1 ku od wnętrza na zewnątrz dyfuzora 421. Poprzez odpowiednie ustalenie wymiarów rozszerzającego otworu zasilającego 421 b gazu można ustalić pożądany kąt dyfuzji gazu wychodzącego z dyfuzora 421 do poduszki powietrznej, mierzony w kierunku wzdłużnym. Fig. 16A przedstawia widok z dołu przedniej albo dalszej części końcowej dyfuzora 421, a fig. 16B przedstawia przekrój pionowy przedniej części końcowej dyfuzora 421 wykonany wzdłuż linii środkowej, która rozciąga się we wzdłużnym kierunku dyfuzora 421.

Chociaż dyfuzor 21 ma w przykładzie wykonania z fig. 1 do 6 zasadniczo cylindryczny kształt, to kształt dyfuzora może być inny. Na przykład część dyfuzora 521, w której znajdują się otwory zasilające 521a, 521b gazu, jest ukształtowana jako zasadniczo płaska, jak pokazano na fig. 17A i 17B. Konkretnie dyfuzor 521 zawiera przednią albo dalszą część końcową posiadającą przeciwległe płaskie powierzchnie i tworzącą wydłużony otwór. W tym zmodyfikowanym przykładzie, jak pokazano na fig. 17A i 17B, dyfuzor 521 może być łatwo zainstalowany nawet w tej części pojazdu, w której przestrzeń instalacyjna jest znacznie ograniczona, jeśli dyfuzor 521 ma płaski kształt tak, że jest dostosowany do ograniczonej przestrzeni instalacyjnej. Fig. 17A przedstawia powierzchnię boczną dyfuzora 521, a fig. 173 przedstawia widok z przodu przedstawiający przekrój części dyfuzora 521, w której wykonany jest otwór zasilający 521b gazu.

Zespół poduszki powietrznej zawierający dyfuzor 521 według fig. 17A i 17B może być zainstalowany w pojeździe tak jak pokazano na fig. 18. Dokładniej dyfuzor 521 może być tak zorientowany w pojeździe, że przeciwległe płaskie powierzchnie dyfuzora 521 rozciągają się zasadniczo w pionowym kierunku pojazdu. W tym przypadku dyfuzor 521 jest umieszczony wzdłuż i w sąsiedztwie łuku bocznego 31 dachu. Tak, więc, dyfuzor 521 może być korzystnie stosowany w zespole poduszki powietrznej do ochrony głowy.

Ponadto w przykładzie wykonania według fig. 18 otwory zasilające 521a, 521b gazu są wykonane we fragmencie płaskiej części dyfuzora 521, który jest zwrócony do wnętrza przedziału pasażerskiego, a korpus 11 poduszki powietrznej jest przechowywany w złożonym stanie po stronie otworów zasilających 521a, 521b bliższej wnętrza przedziału pasażerskiego. Przy takim zespole całkowity rozmiar dyfuzora 521 i korpusu 11 poduszki powietrznej może być zmniejszony, zapewniając ulepszone wykorzystanie przestrzeni, a droga gazu napływającego do poduszki powietrznej może być skrócona, powodując ulepszone rozkładanie poduszki powietrznej.

Ponadto, chociaż dyfuzor 21 ma w przykładzie wykonania według fig. 1 do 6 zasadniczo cylindryczny kształt, to dyfuzor może mieć też inny kształt. Fig. 19 i fig. 20 przedstawiają inny zmodyfikowany przykład, w którym część dyfuzora 621 posiadająca otwory zasilające 621b, 621 c gazu może być ukształtowana w kształt pustego w środku pręta posiadającego prostokątny albo kwadratowy przekrój. Dyfuzor 621 zawiera także śrubę żeńską albo wewnętrznie nagwintowaną część 621a posiadającą taki sam kształt jak śruba żeńska 21a z przykładu wykonania według fig. 1 do fig. 6. W tym przykładzie, jak pokazano na fig. 19 i 20, otwory zasilające 621b, 621 c gazu mają kształt szczelin i zwężają się w kierunku od ich otwartego końca do wnętrza otworu dyfuzora 621. Przy takim zespole gaz jest skutecznie dyfundowany i dostarczany do poduszki powietrznej po przejściu przez szczelinowe otwory zasilające 621b, 621c.

Chociaż wynalazek według przedstawionych przykładów wykonania znajduje zastosowanie w zespołach poduszek powietrznych do ochrony głowy do stosowania w pojazdach pasażerskich, to wynalazek może być również stosowany dla zespołów poduszek powietrznych do ochrony głowy dla innych typów pojazdów niż pojazdy pasażerskie. Wynalazek może być także stosowany do różnych typów zespołów poduszek powietrznych, w których poduszka powietrzna, która jest przechowywana w złożonym stanie w pewnej części pojazdu, jest przystosowana do rozwijania się poprzez wykorzystanie gazu z dostarczanego z urządzenia nadmuchującego poprzez dyfuzor tak, aby chronić kierowcę i pasażera(ów). Na przykład wynalazek może być zastosowany do zespołu poduszki powietrznej dla siedzenia pasażera, który ma być zainstalowany w desce rozdzielczej, zespołu poduszki powietrznej do zamontowania w pewnej części siedzenia i tym podobnych.

Chociaż wynalazek został opisany w odniesieniu do jego przykładowych przykładów wykonania, to należy rozumieć, że wynalazek nie jest ograniczony do przykładowych przykładów wykonania albo przykładów. Przeciwnie, wynalazek ma obejmować różne modyfikacje i ich odpowiedniki. Dodatkowo, chociaż różne elementy przykładowych przykładów wykonania są pokazane w różnych kombinacjach i konfiguracjach, które są przykładowe, to w duchu i zakresie wynalazku mieszczą się także inne kombinacje i konfiguracje obejmujące więcej, mniej albo tylko jeden element.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zespół poduszki powietrznej, zawierający nadmuchiwaną poduszkę powietrzną w kształcie zasłony, przechowywaną w stanie złożonym w pojeździe, urządzenie nadmuchujące i dyfuzor do napełniania poduszki powietrznej gazem dostarczanym z urządzenia nadmuchującego przez dyfuzor do ochrony pasażera pojazdu, znamienny tym, że dyfuzor (21 ;121 ;222;221 ;323;421 ;521 ;621) jest umieszczony tylko w ogólnie środkowej części poduszki powietrznej (10) względem jej kierunku wzdłużnego, przy czym dyfuzor (21 ;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) jest umieszczony po jednej stronie urządzenia nadmuchującego (22), a także dyfuzor (21 ;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) i urządzenie nadmuchujące (22) są ustawione zasadniczo w jednej linii względem siebie i dyfuzor (21 ;121 ;221; 321 ;323;421 ;521 ;621 zawiera część zasilającą gazu, która jest otwarta do otworu wlotowego (11a) gazu ukształtowanego w ogólnie środkowej części poduszki powietrznej (10) względem jej kierunku wzdłużnego.
2. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzenie nadmuchujące (22) i dyfuzor (21;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) są umieszczone wzdłuż zasadniczo prostej linii, która rozciąga się we wzdłużnym kierunku poduszki powietrznej (10), która jest przechowywana w stanie złożonym.
3. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że dyfuzor (21;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) jest umieszczony zasadniczo koncentrycznie względem urządzenia nadmuchującego (22).
4. Zespół poduszki powietrznej (11) według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że dyfuzor (21;121 ;221 ;321 ;32 3; 421 ;621) ma ogólnie cylindryczny kształt i ma zasadniczo tę samą oś co urządzenie nadmuchujące (22).
5. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że część zasilająca gazu dyfuzora (21 ;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) jest usytuowana w dalszej części końcowej dyfuzora (21 ;121 ;221 ;321; 32 3;4 21 ;521 ;621), oddalonej od urządzenia nadmuchującego (22).
6. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że część zasilająca gazu dyfuzora (21 ;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) jest ukształtowana w obwodowej ściance dyfuzora (21;121 ;2 21 ;321 ;32 3;4 21 ;521 ;621), która rozciąga się w jego wzdłużnym kierunku.
7. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 6, znamienny tym, że część zasilająca gazu dyfuzora (21 ;121 ;221 ;321 ;323;421 ;521 ;621) zawiera przynajmniej jeden otwór zasilający (21b,21c; 121b:121c:121d; 121e,121f,121g; 221b; 221c; 221d; 321b,321c; 323b; 323c; 421b; 521a,521b; 621b, 621c) gazu.
8. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że przynajmniej jeden otwór zasilający (21b,21c;121b;121c;121d;121e,121f,121g;321,321c;323b;323c;521a,521b;621b,621c) gazu stanowi wiele otworów zasilających gazu, które są rozmieszczone we wzdłużnym kierunku dyfuzora (21;121; 323;521;621).
9. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 8, znamienny tym, że wiele otworów zasilających (21b,21c;121b;121c;121d;121e,121f,121g;) gazu posiada obszary otwarcia, których powierzchnia zmienia się stopniowo we wzdłużnym kierunku dyfuzora (21 ;121).
10. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że przynajmniej jeden otwór zasilający (221b;221c;221d;421b) gazu stanowi podłużny otwór zasilający (221b, 221 c) gazu, który rozciąga się we wzdłużnym kierunku dyfuzora (21).
11. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 10, znamienny tym, że podłużny otwór zasilający (221c, 221d) gazu zawiera wzdłużną część końcową mającą większą szerokość niż jego pozostała część.
12. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 6, znamienny tym, że w obwodowej ściance dyfuzora (21 ;321 ;323) rozciągającej się w kierunku wzdłużnym jest ukształtowana część regulująca (21d;321d;323d) przepływ gazu, która wystaje w głąb dyfuzora (21 ;321 ;323).
13. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 12, znamienny tym, że część regulująca (21d;221e) przepływu gazu jest umieszczona po stronie części zasilającej gazu, która jest bliższa urządzenia nadmuchującego (22).
14. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 12, znamienny tym, że część regulująca (21d;321d) przepływu gazu i część zasilająca gazu są ukształtowane w dyfuzorze (21 ;321) w tym samym miejscu.

PL 207 532 B1
15. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 12, znamienny tym, że część regulująca (323d) przepływu gazu jest usytuowana przeciwległe do części zasilającej gazu w kierunku prostopadłym do wzdłużnego kierunku dyfuzora (323).
16. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 15, znamienny tym, że część regulująca (323d) przepływu gazu jest ukształtowana w kształt klina i zawiera pierwszą pochyloną powierzchnię, która jest zwrócona w kierunku urządzenia nadmuchującego (22), oraz drugą pochyloną powierzchnię, która jest zwrócona w kierunku dalszej części końcowej dyfuzora (323).
17. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że każdy z przynajmniej jednego otworu zasilającego (421b; 621b,621c) gazu zwęża się tak, że wymiar wzdłużny otworu zasilającego (421b; 621b,621c) gazu zwiększa się w kierunku od wnętrza dyfuzora (21) w kierunku na zewnątrz.
18. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że dyfuzor (21) zawiera dalszą część końcową posiadającą pochyloną powierzchnię (21 e) do odbijania gazu wyrzucanego zasadniczo prosto z urządzenia nadmuchującego (22) w kierunku przynajmniej jednego otworu zasilającego (21b,21c) gazu.
19. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że dyfuzor (521) zawiera ogólnie płaską część posiadającą przeciwległe płaskie powierzchnie, w której ukształtowany jest przynajmniej jeden otwór zasilający (521a,521b) gazu.
20. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 19, znamienny tym, że dyfuzor (521) jest zamontowany w pojeździe z ustawieniem jego przeciwległych płaskich powierzchni rozciągającymi się zasadniczo w pionowym kierunku pojazdu.
21. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 20, znamienny tym, że przynajmniej jeden otwór zasilający (521a,521 b)gazu jest wykonany w jednej z przeciwległych płaskich powierzchni dyfuzora (521), która jest zwrócona w kierunku wnętrza przedziału pasażerskiego, a poduszka powietrzna (10) jest przechowywana w złożonym stanie ze stroną przynajmniej jednego otworu zasilającego (521a, 521b) gazu usytuowaną bliżej wnętrza przedziału pojazdu.
22. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że przynajmniej jeden otwór zasilający (21 b,21c) jest usytuowany w położeniu gazu przy którym strumień gazu przepływający przez przynajmniej jeden otwór zasilający (21b,21c) gazu jest kierowany poza częścią poduszki powietrznej (10), która tworzy otwór wlotowy (11a) gazu.
23. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że przynajmniej jeden otwór zasilający (21b, 21c) gazu jest usytuowany w położeniu, przy którym linia środkowa (L) strumienia gazu przepływającego z dyfuzora (21) do poduszki powietrznej (10) leży po wewnętrznej stronie przedziału pojazdu względem górnego końca listwy osłonowej słupka (43).
24. Zespół poduszki powietrznej według zastrz. 7, znamienny tym, że dyfuzor (621) stanowi pusta w środku część podobna do pręta, posiadająca prostokątny przekrój, a przynajmniej jeden otwór zasilający (621b,621c) gazu stanowi przynajmniej jedna szczelina wykonana w pustej w środku podobnej do pręta części dyfuzora (621), przy czym szczelina zwęża się w kierunku wnętrza dyfuzora (621).