PL207420B1 - Sposób wytwarzania sztywnej modyfikowanej uretanem pianki poliizocyjanuranianowej - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania sztywnej modyfikowanej uretanem pianki poliizocyjanuranianowej.

Sztywne modyfikowane uretanem pianki poliizocyjanuranianowe (PIR) w ogólności wytwarza się w reakcji stechiometrycznego nadmiaru poliizocyjanianu z reagującymi z izocyjanianem związkami (zwykle poliolem) w obecności poroforu, surfaktantów i katalizatorów. Jednym z zastosowań takich pianek jest środek do izolacji termicznej, jak np. w budynkach.

Modyfikowane uretanem pianki poliizocyjanuranianowe wykazują lepsze opóźnianie palenia się, zmniejszoną emisję dymu w razie pożaru i większą stabilność termiczną niż pianki poliuretanowe w ogólnoś ci, dzię ki obecnoś ci grup izocyjanuranianowych.

Pianki PIR o wyższym indeksie są coraz bardziej pożądane w zastosowaniach konstrukcyjnych wskutek coraz ostrzejszych przepisów przeciwpożarowych i zapotrzebowania na niskodymne układy. Jednak bardzo trudne okazało się uzyskanie dobrej konwersji izocyjanuranianu przy powoli reagujących układach spieniania, jak jest w przypadku grubych (20 cm) paneli laminowanych i w nieciągłych panelach.

Inną wadą pianek PIR w ogólności jest ich słaba adhezja do okładzinowych materiałów w panelach budowlanych.

Niniejszy wynalazek daje pianki PIR, które wykazują dobrą konwersję, zwłaszcza przy małych szybkościach (czas tworzenia nici ±90 s).

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest sposób wytwarzania sztywnej modyfikowanej uretanem pianki poliizocyjanuranianowej obejmujący etap reakcji organicznego poliizocyjanianu wybranego spośród aromatycznych poliizocyjanianów obejmujących difenylometanodiizocyjanian w postaci jego izomerów 2,4'-, 2,2'- i 4,4'- i ich mieszanin, mieszanin difenylometanodiizocyjanianów (MDI) i ich oligomerów znanych w dziedzinie jako „surowe” lub polimeryczne MDI (polimetylenopolifenylenopoliizocyjaniany) mające funkcjonalność izocyjanianową większą niż 2, toluenodiizocyjaniany w postaci izomerów 2,4- i 2,6- i ich mieszanin, 1,5-naftalenodiizocyjanian i 1,4-diizocyjanianobenzen, oraz alifatycznych diizocyjanianów obejmujących diizocyjanian izoforonu, 1,6-di-izocyjanianoheksan i 4,4'-diizocyjanianodicykloheksylometan, z wielofunkcyjnym reagującym z izocyjanianami składnikiem wybranym spośród polioli i mieszanin polioli mających średnią liczbę hydroksylową od 160 do 1000, zwłaszcza od 200 do 700 mg KOH/g, i funkcjonalność hydroksylową od 2 do 8, zwłaszcza od 2 do 6, przy indeksie izocyjanianowym od 150 do 450% w obecności wody i/lub węglowodoru (węglowodorów) i/lub wodorofluorowęgla (wodorofluorowęgli) jako poroforu, oraz katalizatora trimeryzacji, którym jest sól metalu alkalicznego organicznego kwasu karboksylowego, który to sposób prowadzi się w obecnoś ci dodatku kwasu karboksylowego odpowiadają cego ogólnemu wzorowi Xn-R'-COOH, w którym X oznacza OH, COOH, SH, NH2, NHR, NO2 lub halogen, R' oznacza co najmniej dwuwartościowe ugrupowanie węglowodorowe, typowo co najmniej dwuwartościowe liniowe lub rozgałęzione alifatyczne węglowodorowe ugrupowanie i/lub co najmniej dwuwartościowe alicykliczne lub aromatyczne węglowodorowe ugrupowanie, n jest liczbą całkowitą o wartości co najmniej 1 i umożliwia jedno- i wielofunkcyjne podstawienie na ugrupowaniu węglowodorowym.

Dobrą konwersję izocyjanuranianu można osiągnąć w układach laminowanych w zakresie grubości paneli, stosując taką samą przedmieszkę poliolu. Mała szybkość reakcji wymagana dla paneli o duż ej gruboś ci jest osią gana przez stosowanie kwasu karboksylowego razem z katalizatorem trimeryzacji.

Dobra konwersję izocyjanuranianu prowadzi do dobrych właściwości przeciwpożarowych. Jednocześnie jest optymalizowana wytrzymałość na zgniatanie i trwałość wymiarowa pianki.

Lecz również w szybszych systemach (czas tworzenia nici pomiędzy 30 i 40 s) stosowanie kwasu karboksylowego w kombinacji z katalizatorem trimeryzacji prowadzi do polepszonego przetwarzania pianek PIR i wyższej konwersji izocyjanuranianu.

Kwasy karboksylowe przydatne w praktyce niniejszego wynalazku ogólnie mają masy cząsteczkowe poniżej około 250, korzystnie poniżej 200.

W korzystnej odmianie niniejszego wynalazku kwasy karboksylowe mają masy cząsteczkowe w zakresie 50 do 150.

Korzystnie kwasy karboksylowe do stosowania w niniejszym wynalazku mają wartość pKa w wodzie pomiędzy 1 i 5,5, korzystniej pomiędzy 1,2 i 5, najkorzystniej pomiędzy 1,8 i 4,8.

PL 207 420 B1

Korzystnie kwas karboksylowy jest funkcjonalizowany w pozycji α lub β względem grupy karboksylowej.

Jako grupę funkcyjną kwalifikuje się również wprowadzenie nienasycenia.

„Co najmniej dwuwartościowe ugrupowanie węglowodorowe” może być nasyconym lub nienasyconym ugrupowaniem mającym 1 do 20 atomów węgla, w tym liniowym alifatycznym ugrupowaniem, rozgałęzionym alifatycznym ugrupowaniem, alicyklicznym ugrupowaniem lub aromatycznym ugrupowaniem. Mówiąc inaczej, R' może, np., być liniową lub rozgałęzioną grupą alkilenową mającą 1 do 10 atomów wę gla, cykliczną grupą alkilenową mają cą 4 do 10 atomów wę gla, lub grupą arylenową, alkarylenową lub ararylenową mającą 6 do 20 atomów węgla. Konkretnymi nie ograniczającymi przykładami odpowiednich ugrupowań węglowodorowych są metylen, etylen, n-propylen, izopropylen, n-butylen, izobutylen, n-amylen, n-decylen, 2-etyloheksylen, o-, m-, p-fenylen, etylo-p-fenylen, 2,5-naftylen, p,p'-bifenylen, cyklopentylen, cykloheptylen, ksylilen, 1,4-dimetylenofenylen i tym podobne. Chociaż powyżej wspomniane rodniki mają dwa dostępne miejsca podstawienia, co najmniej jedno dla grupy karboksylowej i jedno dla dodatkowej grupy OH, COOH, SH, NH2, NHR, NO2 lub halogenowej, przyjmuje się, że dodatkowe atomy wodoru na węglowodorze mogą być zastępowane kolejnymi grupami karboksylowymi i/lub OH, SH, NH2, NHR, NO2 lub halogenowymi.

Korzystnie X oznacza OH lub COOH, n wynosi 1, i R' oznacza liniowy lub rozgałęziony alifatyczny lub aromatyczny węglowodór mający 2 do 6 atomów węgla.

Poniższe kwasy karboksylowe są przykładami związków odpowiednich w praktyce niniejszego wynalazku: kwas cytrynowy, kwas dimetylolopropionowy, kwas bis-(hydroksymetylo)-propionowy, kwas bishydroksypropionowy, kwas salicylowy, kwas m-hydroksybenzoesowy, kwas p-hydroksybenzoesowy, kwas dihydroksybenzoesowy, kwas glikolowy, kwas p-hydroksymasłowy, kwas krezotynowy, kwas 3-hydroksy-2-naftoesowy, kwas mlekowy, kwas winowy, kwas jabłkowy, kwas maleinowy, kwas rezorcylowy, kwas hydroferulowy, glicyna, alanina, kwas octowy, kwas merkaptooctowy i tym podobne.

Najkorzystniejszym kwasem karboksylowym jest kwas mlekowy lub kwas salicylowy lub kwas maleinowy lub kwas octowy lub kwas jabłkowy.

Stosuje się co najmniej jeden wymieniony kwas karboksylowy; można stosować mieszaniny dwu lub większej liczby takich kwasów.

Kwas karboksylowy korzystnie stosuje się w ilości w zakresie od 0,05 do 5% wagowych względem reagującej z izocyjanianami kompozycji, korzystniej około 0,1% do 2%.

Jako katalizator trimeryzacji można stosować dowolny związek katalizujący reakcję trimeryzacji izocyjanianu, taki jak trzeciorzędowe aminy, triazyny i najkorzystniej sól metalu jako katalizator trimeryzacji.

Przykładami odpowiedniej soli metalu jako katalizatora trimeryzacji są sole metalu alkalicznego organicznych kwasów karboksylowych. Korzystnymi metalami alkalicznymi są potas i sód. Korzystnymi kwasami karboksylowymi są kwas octowy i kwas 2-etyloheksanowy.

Korzystnym katalizatorem trimeryzacji jest octan potasu lub 2-etyloheksanian potasu.

Octan potasu jest dostępny w handlu jako Polycat 46 z firmy Air Products oraz Catalyst LB z firmy Huntsman Polyurethanes), a 2-etyloheksanian potasu jest dostępny w handlu jako Dabco K15 z firmy Air Products.

W sposobie według niniejszego wynalazku jako katalizator trimeryzacji można stosować dwie lub większą liczbę różnych soli metalu.

Katalizator trimeryzacji korzystnie stosuje się w ilości w zakresie od 0,5 do 5% wagowych względem reagującej z izocyjanianami kompozycji, korzystniej około 1 do 3%.

W ogólnoś ci stosuje się niemal stechiometryczny stosunek kwas/sól metalu, zwłaszcza jeś li Dabco K15 lub Catalyst LB stosuje się jako sól metalu jako katalizator trimeryzacji.

Szczególnie korzystną kombinacją kwasu karboksylowego i soli metalu jako katalizatora trimeryzacji jest kwas mlekowy wraz z Dabco K15.

Poza solą metalu jako katalizatorem trimeryzacji można stosować inne typy katalizatorów trimeryzacji i katalizatorów uretanu. Przykłady tych dodatkowych katalizatorów obejmują dimetylocykloheksyloaminę, trietyloaminę, pentametyleno-dietylenotriaminę, tris(dimetyloamino-propylo)hydrotriazynę (dostępną w handlu jako Jeffcat TR 90 z Huntsman Performance Chemicals), dimetylobenzyloaminę (dostępną w handlu jako Jeffcat BDMA z Huntsman Performance Chemicals). Stosuje się je w iloś ciach w zakresie od 0,5 do 8% wagowych wzglę dem reagują cej z izocyjanianami kompozycji.

PL 207 420 B1

W ogólności łączna ilość katalizatora trimeryzacji wynosi od 0,4 do 4,5% i łączna ilość katalizatora uretanu waha się od 0,1 do 3,5% wagowych względem reagującej z izocyjanianami kompozycji.

Reakcję korzystnie prowadzi się przy indeksie izocyjanianowym wynoszącym od 180 do 300%.

Termin „indeks izocyjanianowy” stosowany w opisie ma oznaczać stosunek molowy grup NCO do reaktywnych atomów wodoru obecnych w kompozycji pianki, podany w procentach.

W kategoriach „nadmiaru izocyjanianu”, który oznacza procent wagowych izocyjanianu w łącznej kompozycji nieuż ytego do reakcji OH/NCO, stanowi to pomię dzy 10 i 60%.

Sztywna modyfikowana uretanem pianka poliizocyjanuranianowa wytwarzana zgodnie ze sposobem według niniejszego wynalazku ogólnie ma zamknięte komórki, to jest zawartość otwartych komórek wynosi mniej niż 20%.

Odpowiednie reagujące z izocyjanianami związki do stosowania w sposobie według niniejszego wynalazku obejmują poliole i mieszaniny polioli w pełni opisane w dotychczasowej literaturze, które obejmują produkty reakcji tlenków alkilenu, np. tlenku etylenu i/lub tlenku propylenu, z inicjatorami zawierającymi od 2 do 8 aktywnych atomów wodoru na cząsteczkę. Odpowiednie inicjatory obejmują: poliole, np. glicerynę, trimetylolopropan, trietanoloaminę, pentaerytryt, sorbit i sacharozę; poliaminy, np. etylenodiaminę, tolilenodiaminę (TDA), diaminodifenylometan (DADPM) i polimetylenopolifenylenopoliaminy; oraz aminoalkohole, np. etanoloaminę i dietanoloaminę; oraz mieszaniny takich inicjatorów. Inne odpowiednie polimeryczne poliole obejmują poliestry otrzymane przez kondensację odpowiednich proporcji glikoli i wyższych funkcjonalnych polioli z kwasami dikarboksylowymi lub polikarboksylowymi, odpadami DMT lub produktami rozpadu PET na glikole. Dalsze odpowiednie polimeryczne poliole obejmują zakończone hydroksylami politioetery, poliamidy, poliestroamidy, poliwęglany, poliacetale, poliolefiny i polisiloksany.

Korzystnie kompozycja reagująca z izocyjanianami zawiera co najmniej 30% wagowych, korzystnie co najmniej 60% wagowych poliestrowych polioli.

W szczególnie korzystnej odmianie niniejszego wynalazku niemal całość reagujących z izocyjanianami związków stanowią poliestrowe poliole.

Ilości kompozycji poliizocyjanianu i wielofunkcyjnych reagujących z izocyjanianami składników do reakcji będą zależały od natury wytwarzanej sztywnej modyfikowanej uretanem poliizocyjanuranianowej pianki i łatwo określi je specjalista w dziedzinie.

Przykłady odpowiednich wodorofluorowęgli przydatnych jako porofory obejmują 1,1,1,2-tetrafluoroetan (HFC 134a), 1,1,2,2-tetrafluoroetan, trifluorometan, heptafluoropropan, 1,1,1-trifluoroetan, 1,1,2-trifluoroetan, 1,1,1,2,2-pentafluoropropan, 1,1,1,3-tetrafluoropropan, 1,1,1,3,3-pentafluoropropan (HFC 245fa), 1,1,3,3,3-pentafluoropropan, 1,1,1,3,3-pentafluoro-n-butan (HFC 365mfc), 1,1,1,4,4,4-heksafluoro-n-butan, 1,1,1,2,3,3,3-heptafluoropropan (HFC 227ea) i mieszaniny dowolnych z powyższych.

Odpowiednie porofory węglowodorowe obejmują niższe alifatyczne lub cykliczne, liniowe lub rozgałęzione węglowodory takie jak alkany, alkeny i cykloalkany, korzystnie mające od 4 do 8 atomów węgla. Konkretne przykłady obejmują n-butan, izobutan, 2,3-dimetylobutan, cyklobutan, n-pentan, izopentan, technicznej czystości mieszaniny pentanów, cyklopentan, metylocyklopentan, neopentan, n-heksan, izoheksan, n-heptan, izoheptan, cykloheksan, metylocykloheksan, 1-penten, 2-metylobuten, 3-metylobuten, 1-heksen i dowolną mieszaninę powyższych. Korzystnymi węglowodorami są n-butan, izobutan, cyklopentan, n-pentan i izopentan i dowolna ich mieszanina, w szczególności mieszaniny n-pentanu i izopentanu (korzystny stosunek wagowy 3:8), mieszaniny cyklopentanu i izobutanu (korzystny stosunek wagowy 8:3), mieszaniny cyklopentanu i n-butanu i mieszaniny cyklopentanu i izo- lub n-pentanu (korzystny stosunek wagowy pomiędzy 6:4 i 8:2).

Ogólnie wodę stosuje się razem z poroforami fizycznymi. Gdy wodę stosuje się jako współporofor chemiczny, to typowe ilości wynoszą w zakresie od 0,2 do 5%, korzystnie od 0,5 do 3% wagowych względem reagującego z izocyjanianami związku.

Wodę można również stosować jako jedyny porofor bez dodatkowego poroforu fizycznego.

Ponieważ pewne kwasy, takie jak kwas mlekowy, również wykazują działanie poroforowe, poziomy wody można zmniejszyć (do mniej niż 1%), co polepsza utwardzanie i przyczepność pianki.

Łączną ilość poroforu do stosowania w systemie reakcyjnym wytwarzania komórkowych polimerycznych materiałów łatwo określi specjalista w dziedzinie, lecz będzie ona typowo wynosiła od 2 do 25% wagowych względem łącznego systemu reakcyjnego.

Poza poliizocyjanianem i wielofunkcyjnymi reagującymi z izocyjanianami kompozycjami i poroforami, spieniająca reakcyjna mieszanina będzie zwykle zawierała jeden lub więcej innych pomocniPL 207 420 B1 czych lub dodatkowych środków konwencjonalnych w kompozycjach do wytwarzania sztywnych poliuretanowych i modyfikowanych uretanem poliizocyjanuranianowych pianek. Takie ewentualne dodatki obejmują środki sieciujące, np. poliole o niskiej masie cząsteczkowej, takie jak trietanoloamina, surfaktanty, środki ognioodporne, np. halogenowane alkilofosforany, takie jak fosforan trischloropropylu, i wypeł niacze, takie jak sadza.

W szczególności dodatki można stosować do dalszego polepszania adhezji pianki do materiału okładającego. Obejmują one fosforan trietylu, mono- i poliglikol etylenowy i węglan propylenu, same lub w mieszaninach.

Przy realizacji sposobu według wynalazku wytwarzania sztywnych pianek, można stosować znane techniki jednoetapowe, prepolimerowe lub pół-prepolimerowe wraz z konwencjonalnymi metodami mieszania.

Dogodnie w wielu zastosowaniach jest przygotowywać składniki do wytwarzania poliuretanu w postaciach wstę pnie zmieszanych opartych na pierwotnych skł adnikach poliizocyjanianowych i reagują cych z izocyjanianami. W szczególnoś ci, wiele systemów reakcyjnych wykorzystuje reagują c ą z poliizocyjanianami kompozycję , która zawiera gł ówne dodatki, takie jak porofor, katalizator i surfaktant, poza reagującym z poliizocyjanianami składnikiem lub składnikami.

Różne aspekty niniejszego wynalazku zilustrowano, nie ograniczając, następującymi przykładami.

W tych przykł adach stosuje się nastę pują ce skł adniki:

Poliol 1: aromatyczny poliestrowy poliol dostępny z firmy Stepan pod nazwą Stepanpol PS 2352

Poliol 2: inicjowany sacharozą polieterowy poliol z wartością OH 155 mg KOH/g

Poliol 3: inicjowany aromatyczną aminą polieterowy poliol z wartością OH 310 rag KOH/g

Poliol 4: aromatyczny oparty na PET poliestrowy poliol

Poliol 5: inicjowany sacharozą/aminą polieterowy poliol z wartością OH 585 mg KOH/g

TEP: fosforan trietylu

TCPP: fosforan trischloropropylu

DEEP: fosfonian dietyloetylu

PEG 300: poli(glikol etylenowy) o masie cząsteczkowej 300

DC 5357: silikonowy surfaktant dostępny z Air Products

DC 193: silikonowy surfaktant dostępny z Air Products

L6900: silikonowy surfaktant dostępny z Crompton OSi

Niax A1: aminowy katalizator dostępny z Air Products

Jeffcat PMDETA: aminowy katalizator dostępny z Huntsman Performance Chemicals

Jeffcat TR90: aminowy katalizator dostępny z Huntsman Performance Chemicals

SFB: dimetylocykloheksyloaminowy katalizator (DMCHA) dostępny z Bayer

Catalyst LB: katalizator z octanu potasu dostępny z Huntsman Polyurethanes

Dabco K15: katalizator trimeryzacji, 2-etyloheksanian potasu dostępny z Air Products

Izocyjanian: polimeryczny MDI

P r z y k ł a d 1

Sztywne panele piankowe poliizocyjanuranianowe o zmiennej grubości (wskazanej w nawiasach kwadratowych) wytworzono przy indeksie izocyjanianu 200% ze składników wskazanych w tablicy 1 poniż ej. Profil reakcji realizowano w kategoriach czasu tworzenia śmietanki (CT), który jest czasem do rozpoczęcia ekspansji pianki, czas napełniania misy (FC), który jest czasem do podniesienia się pianki do krawędzi misy, czas tworzenia nici (ST), który jest czasem do wyciągania pierwszych nici z pianki, i czas końca podnoszenia (ER), który jest czasem do zakończenia wzrostu pianki w kierunku wznoszenia.

Zawartość zamkniętych komórek (CCC) otrzymanej pianki mierzono według normy ASTM D2856 i gęstość rdzenia według normy DIN 5320.

Reakcję na ogień mierzono w teście rozchodzenia się płomienia 32 według normy DIN 4102. Jest to wskaźnik konwersji izocyjanuranianowej: niska konwersja izocyjanuranianowa powoduje złe zachowanie pianki w ogniu.

PL 207 420 B1

T a b l i c a 1

Nr pianki		1 (4 cm)	2 (10 cm)	3 (20 cm)	4 (10 cm)	5 (20 cm)
Poliol 1	cz. wag.	7,24	7,02	6,66	7,53	7,15
Poliol 2	cz. wag.	4,46	4,32	4,1	4,63	4,4
Poliol 3	cz. wag.	10,03	9,72	9,22	10,42	9,91
TEP	cz. wag.	4,9	4,97	5,12	5,1	5,28
PEG 300	cz. wag.	4,68	4,54	4,3	4,86	4,62
DC 5357	cz. wag.	1,11	1,19	1,23	1,27	1,32
Niax A1	cz. wag.	0,02	0,02	0,02	0,02	0,02
SFB	cz. wag.	0,45	0,43	0,41	0,46	0,44
Dabco K15	c z. wag.	0,67	0,39	0,15	0,67	0,68
Woda	cz. wag.	0,94	1,02	1,13	0,81	0,88
Kwas mlekowy	cz. wag.				0,22	0,37
Izocyjanian	cz. wag.	65,5	66,38	67,65	64	64,9
CT	s	9	12	15	12	16
FC	s	27	37	52	41	56
ST	s	33	49	73	48	75
ER	s	55-60	80		85
CCC	%	86	88	87	88	86
Gęstość	kg/m3	41,6	39,8	40,4	42,1	37
B2	cm	13	14	18	13	12

Wyniki podane w tablicy 1 wskazują, że zmniejszenie szybkości układu przez zmniejszenie poziomu K15 jest szkodliwe dla konwersji izocyjanuranianowej. Jednakże zastosowanie kwasu mlekowego w kombinacji z K15 jak w piankach nr 4 i 5 daje polepszoną konwersję izocyjanuranianową. Stosując to podejście można osiągnąć ten sam stopień konwersji izocyjanuranianowej dla wolniejszych systemów (czas tworzenia nici 50 s dla grubości 10 cm; czas tworzenia nici 70 s dla grubości 20 cm), jak dla szybkich systemów (czas tworzenia nici 30 s dla grubości 4 cm).

P r z y k ł a d 2

Sztywne pianki poliizocyjanuranianowe wytworzono przy indeksie izocyjanianu 170% ze składników wymienionych w tablicy 2 poniżej.

Właściwości mierzono jak w przykładzie 1 powyżej. Wyniki przedstawiono w tablicy 2.

T a b l i c a 2

Nr pianki		6	7	8	9
1	2	3	4	5	6
Poliol 5	cz. wag.	29	29	29	29
Poliol 4	c z. wag.	44	44	44	44
TCPP	c z. wag.	20	20	20	20
Woda	c z. wag.	2	2	2	2

PL 207 420 B1 cd. Tablicy 2

1	2	3	4	5	6
DMCHA	c z. wag.	1	1	1	1
DC 193	cz. wag.	1	1	1	1
Jeffcat PMDETA	cz. wag.	0,3	0,3	0,3	0,3
Dabco K15	cz. wag.	1,7	1,7
Catalyst LB	cz. wag.			1,7	1,7
Kwas mlekowy	cz. wag.	1		1,2
Kwas salicylowy	cz. wag.		1,7		2,1
Izocyjanian	cz. wag.	180	180	180	180
CT	s	11	15	16	16
FC	s	22	34	31	37
ST	s	29	43	36	45
ER	s	70	85	80	90
Gęstość	g/l	47,5	56,6	45,7	55,9
CCC	%	95,3	93,2	94,2	93,4
B2	cm	8	8,5	8,7	9

P r z y k ł a d 3

Sztywne pianki poliizocyjanuranianowe wytworzono przy indeksie izocyjanianu 230% ze składników wymienionych w tablicy 3 poniżej.

Właściwości mierzono jak w przykładzie 1 powyżej. Wyniki przedstawiono w tablicy 3.

T a b l i c a 3

Nr pianki		10
1	2	3
Poliol 4	cz. wag.	84
DEEP	cz. wag.	10
Woda	cz. wag.	0,7
Jeffcat TR90	cz. wag.	0,8
L6900	cz. wag.	1,6
Jeffcat PMDETA	cz. wag.	0,2
DabcoK15	cz. wag.	1,2
Catalyst LB	cz. wag.	0,3
Kwas mlekowy	cz. wag.	1,2
n-pentan	cz. wag.	7
Izocyjanian	cz. wag.	158

PL 207 420 B1 ciąg dalszy Tablicy 3

1	2	3
CT	s	22
ST	s	85
Gęstość	g/l	36,5
CCC	%	94
B2	cm	12

Zastrzeżenia patentowe

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób wytwarzania sztywnej modyfikowanej uretanem pianki poliizocyjanuranianowej obejmujący etap reakcji organicznego poliizocyjanianu wybranego spośród aromatycznych poliizocyjanianów obejmujących difenylometanodiizocyjanian w postaci jego izomerów 2,4'-, 2,2'- i 4,4'- i ich mieszanin, mieszanin difenylometanodiizocyjanianów (MDI) i ich oligomerów lub polimeryczne MDI (polimetylenopolifenylenopoliizocyjaniany) mające funkcjonalność izocyjanianową większą niż 2, toluenodiizocyjaniany w postaci izomerów 2,4- i 2,6- i ich mieszanin, 1,5-naftaleno-diizocyjanian i 1,4-diizocyjanianobenzen, oraz alifatycznych diizocyjanianów obejmujących diizocyjanian izoforonu, 1,6-diizocyjanianoheksan i 4,4'-diizocyjanianodicykloheksylometan, z wielofunkcyjnym reagującym z izocyjanianami składnikiem wybranym spoś ród polioli i mieszanin polioli mają cych ś rednią liczbę hydroksylową od 160 do 1000, zwłaszcza od 200 do 700 mg KOH/g, i funkcjonalność hydroksylową od 2 do 8, zwłaszcza od 2 do 6, przy indeksie izocyjanianowym od 150 do 450% w obecności wody i/lub węglowodoru (węglowodorów) i/lub wodorofluorowęgla (wodorofluorowęgli) jako poroforu, oraz katalizatora trimeryzacji, którym jest sól metalu alkalicznego organicznego kwasu karboksylowego, znamienny tym, że sposób prowadzi się w obecności dodatku kwasu karboksylowego odpowiadającego ogólnemu wzorowi Xn-R'-COOH, w którym X oznacza OH, COOH, SH, NH2, NHR, NO2 lub halogen, R' oznacza co najmniej dwuwartościowe ugrupowanie węglowodorowe, typowo co najmniej dwuwartościowe liniowe lub rozgałęzione alifatyczne węglowodorowe ugrupowanie i/lub co najmniej dwuwartościowe alicykliczne lub aromatyczne węglowodorowe ugrupowanie, n jest liczbą całkowitą o wartości co najmniej 1 i umożliwia jedno- i wielofunkcyjne podstawienie na ugrupowaniu węglowodorowym.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że X oznacza OH lub COOH, n wynosi 1 i R' oznacza liniowy lub rozgałęziony alifatyczny lub aromatyczny węglowodór mający 2 do 6 atomów węgla.
3. 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że kwasem karboksylowym jest kwas mlekowy lub kwas salicylowy lub kwas maleinowy lub kwas octowy lub kwas jabłkowy.
4. 4. Sposób według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienny tym, że kwas karboksylowy stosuje się w ilości w zakresie od 0,05 do 5% wagowych względem reagującej z izocyjanianami kompozycji.
5. 5. Sposób według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienny tym, że katalizatorem trimeryzacji jest octan potasu lub 2-etyloheksanian potasu.
6. 6. Sposób według według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienny tym, że katalizator trimeryzacji stosuje się w ilości w zakresie od 0,5 do 5% wagowych względem reagującej z izocyjanianami kompozycji.
7. 7. Sposób według któregokolwiek z poprzednich zastrz., znamienny tym, że reakcję prowadzi się przy indeksie izocyjanianowym od 180 do 300%.