PL206372B1

PL206372B1 - Zastosowanie blistra z emanatorem

Info

Publication number: PL206372B1
Application number: PL378034A
Authority: PL
Inventors: Karl-Ludwig Gibis; Chris Efstathios Housmekerides; Judith Preuschen; Ralf Wiedemann
Original assignee: Reckitt Benckiser Nvreckitt Benckiser Nv
Priority date: 2003-02-03
Filing date: 2004-02-03
Publication date: 2010-07-30
Also published as: ES2334568T5; EP1597347B2; JP2006520407A; AU2004209334B2; DE602004023485D1; ATE445005T1; PL378034A1; EP1757678A3; EP1757678A2; EP1597347B1; EP1597347A1; US20060194710A1; WO2004069982A1; US8273696B2; AU2004209334A1; ES2334568T3; CA2514996A1

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie blistra z emanatorem, obejmującego nie rozpuszczalną w wodzie ciągłą membranę, do uwalniania aktywnego środka detergentowego. Blister taki ma zastosowanie do uwalniania składników detergentowych w automatycznych zmywarkach do naczyń.

Powszechnie stosowane środki do dozowania detergentów i innych składników niezbędnych podczas procesu zmywania naczyń obejmują urządzenie z odrębnym dozownikiem. Za pomocą takich środków dozuje się detergenty w postaci proszków, tabletek i cieczy. Przy każdym uruchomieniu maszyny, trzeba załadowywać odrębne dozowniki, co nie jest wygodne dla użytkownika.

Niektóre składniki aktywne do zmywarek, takie jak środek do płukania, można dozować z dozowników obejmujących wiele dawek, które na ogół uwalniają środek do płukania przez więcej niż 10 cykli zmywania. Dozowniki tego typu są również niewygodne, ponieważ najczęściej wskaźnik kontrolny, który sygnalizuje konieczność ponownego napełnienia dozownika, nie jest na czas dostrzegany przez użytkownika. Ponadto, części dozujące należy stale napełniać, co jest niewygodne i często kłopotliwe.

Emanatory do zmywarek są dobrze znane. Gdy składnik jest cieczą (taką jak substancja aromatyzująca), emanator może stanowić blister; mianowicie zbiornik zawierający ciecz, która ma być uwalniana. Uwalnianie z blistra może nastąpić po przekłuciu albo po przejściu przez przepuszczalny składnik blistra.

W przypadku przepuszczalnych blistrów, na ogół przepuszczalny składnik obejmuje błonę/membranę, która może być przezroczysta, aby użytkownik mógł obserwować zawartość blistra i okreś lić czy wymaga on wymiany. Dla uł atwienia tego procesu, zawartość blistra możne być zabarwiona.

Na ogół błona/membrana zawiera nierozpuszczalny w wodzie składnik, który zapobiega szkodliwemu działaniu podczas stosowania w zmywarkach. Przykłady substancji stosowanych w takich błonach obejmują polimery nienasyconych węglowodorów (takich jak etylen i propylen), które również mogą być funkcjonalizowane (np. halogenem, takim jak chlor). Błona/membrana może być także wielowarstwowa i obejmuje wówczas warstwę rozpuszczalną w wodzie, która jest usuwana podczas użytkowania, a przed użyciem pełni funkcję bariery ochronnej.

Przykładowo, w opisie DE-A-4205975 opisano sposób wytwarzania membrany i kompozycji membranowej. Membrana składa się z mieszaniny polietylenu (PE) i 4 do 10% wagowych poliakrylanu etylu (PEEA). Membrana ma grubość w zakresie 80-140 μm i jest pokryta rozpuszczalną w wodzie warstwą z polialkoholu winylowego (PVA). Obydwie warstwy są ze sobą sklejone hydrofobowym wysokotopliwym klejem, takim jak PE. Takie emanatory membranowe są stosowane w układach uwalniania substancji zapachowych, np. do stosowania w automatycznych zmywarkach do naczyń.

W opisie GB-A-2 066 665 opisano inne materiały użyteczne do tworzenia membrany, takie jak kopolimery etylenu i octanu winylu.

Wada blistrów obejmujących takie błony/membrany polega na tym, że blistry przeznaczone do stosowania przez wiele cykli na ogół wykazują nieliniowe uwalnianie zawartego w nich składnika. Skutkiem tego, podczas pierwszych kilku cykli zmywania uwalnia się stosunkowo duża ilość substancji, zaś w czasie następnych uwalnia się ich mniejsza ilość. Jest oczywistym, że efekt taki jest niepożądany.

Efekt ten jest szczególnie widoczny, gdy blister z emanatorem stosuje się do uwalniania substancji zapachowych: podczas pierwszych kilku cykli zmywania ilość uwalnianej substancji zapachowej (taka, aby pod koniec cyklu mycia wyeliminować jakikolwiek przykry zapach towarzyszący zmywaniu) jest nadmiernie duża. W przeciwieństwie do tego, ilość substancji zapachowej uwalnianej po kilku cyklach mycia w skrajnych przypadkach może osiągnąć nieistotny/niezauważalny poziom.

Celem obecnego wynalazku jest usunięcie/złagodzenie opisanych powyżej problemów.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest zastosowanie blistra z emanatorem, obejmującego nierozpuszczalną w wodzie ciągłą membranę, do uwalniania ciekłego aktywnego środka detergentowego przez wiele cykli w automatycznej zmywarce do naczyń, przy czym membrana zawiera poliamid, a ciekłym aktywnym detergentem jest środek powierzchniowo czynny.

Środek powierzchniowo czynny może dodatkowo zawierać wypełniacz, kwas, enzym, inhibitor korozji lub ich mieszaninę.

Blister z emanatorem jest przeznaczony do stosowania w automatycznych zmywarkach do naczyń. Alternatywnie tego typu blistry mogą ewentualnie znaleźć zastosowanie w pralkach.

PL 206 372 B1

Stwierdziliśmy, że blistry z emanatorem według wynalazku wykazują wyjątkowo efektywne liniowe uwalnianie zawartości blistra. Jest to widoczne zwłaszcza wówczas, gdy stosuje się emanator z wieloma dawkami do dostarczania ś rodka powierzchniowo czynnego, na przykł ad do zmywarki do naczyń. Zaobserwowano, że przy takim zastosowaniu ilość uwalnianej z emanatora zawartości środka powierzchniowo czynnego na cykl zmywarki jest zasadniczo stała. Mianowicie, jak się wydaje, stopień uwalniania jest niezależny od zawartości w blistrze. Odróżnia to zastrzegane niniejszym rozwiązanie od znanych wcześniej systemów emanatora, które wykazują szybkość uwalniania typową dla wykładniczej krzywej uwalniania. Tak więc, w korzystnej postaci wykonania wynalazku, szybkość uwalniania ciekłego aktywnego środka detergentowego jest stała.

Emanator stosuje się do dozowania środka powierzchniowo czynnego dla przeprowadzenia operacji mycia w zmywarce do naczyń.

Stwierdzono, że stosowanie emanatora według wynalazku zapewnia doskonałe własności uwalniania. Jak opisano powyżej i stwierdzono, że emanator charakteryzuje się liniowym wypływem zawartości, przy czym w każdym cyklu mycia uwalnia się równomierna ilość zawartości wielocyklowego emanatora. Stwierdzono ponadto, że emanator wykazuje takie własności uwalniania dla środków powierzchniowo czynnych. A zatem, emanator umożliwia wytworzenie takiego systemu, z którego można dozować do zmywarki do naczyń (z liniowym uwalnianiem) środek powierzchniowo czynny do zmywania w obiegu wielocyklowym. To gwarantuje oczywiste korzyści dla użytkownika, obejmujące wyeliminowanie konieczności dozowania środka powierzchniowo czynnego przy każdorazowym korzystaniu ze zmywarki, jak również ciągłe uwalnianie środka powierzchniowo czynnego w czasie całego obiegu (obejmującego cykl zmywania wstępnego, cykl zmywania zasadniczego i cykl płukania), co zwiększa/poprawia skuteczność całego procesu czyszczenia.

Korzystnie stosowany zgodnie z wynalazkiem środek powierzchniowo czynny jest niejonowy. Niejonowym środkiem powierzchniowo czynnym może być surfaktant amidowy. Odpowiednimi do stosowania amidami kwasów polihydroksytłuszczowych są amidy o strukturalnym wzorze RCONRZ, w którym: R1 oznacza H, C1-C4 hydrokarbyl, 2-hydroksyetyl, 2-hydroksypropyl lub ich mieszaninę , korzystnie C1-C4 alkil, bardziej korzystnie C1 lub C2 alkil, a najkorzystniej C1 alkil (tj. metyl); R2 oznacza C5-C31 hydrokarbyl, korzystnie prostołańcuchowy C5-C19 alkil lub alkenyl, bardziej korzystnie prostołańcuchowy C9-C17 alkil lub alkenyl, a najkorzystniej prostołańcuchowy C11-C17 alkil lub alkenyl, albo ich mieszaninę; a Z oznacza polihydroksyhydrokarbyl obejmujący liniowy łańcuch hydrokarbylowy zawierający co najmniej 3 grupy hydroksylowe przyłączone bezpośrednio do łańcucha, lub jego alkoksylowaną (korzystnie etoksylowaną lub propoksylowaną) pochodną. Z korzystnie może pochodzić od redukującego cukru z reakcji redukcyjnego aminowania; bardziej korzystnie Z oznacza glicytyl.

Niejonowym środkiem powierzchniowo czynnym może być także kondensat alkilofenolu. Odpowiednie do stosowania są kondensaty politlenku etylenu, politlenku propylenu i politlenku butylenu z alkilofenolami. Zazwyczaj korzystne są kondensaty politlenku etylenu. Zwią zki te stanowią produkty kondensacji alkilofenoli, obejmujących grupę alkilową zawierającą od około 6 do około 18 atomów węgla w łańcuchu o konfiguracji prostej lub rozgałęzionej, z tlenkiem alkilenu.

Niejonowym środkiem powierzchniowo czynnym może być również środek powierzchniowo czynny oparty na alkoksylowanym alkoholu. Odpowiednie do stosowania są alkoksylany alkilowe, które są produktami kondensacji alifatycznych alkoholi z od około 1 do około 25 molami tlenku alkilenu. Łańcuch alkilowy alifatycznego alkoholu może być prosty lub rozgałęziony, pierwszorzędowy lub drugorzędowy i na ogół zawiera od 6 do 22 atomów węgla. Szczególnie korzystne są produkty kondensacji alkoholi obejmujących grupę alkilową zawierającą od 8 do 20 atomów węgla z od około 2 do około 20 molami tlenku alkilenu na mol alkoholu. Korzystne są zwłaszcza produkty kondensacji alkoholi obejmujących grupę alkilową zawierającą od 8 do 11 atomów węgla z od około 4 do około 6 molami tlenku alkilenu (korzystnie tlenku etylenu) na mol alkoholu. Przykłady tych szczególnie korzystnych środków powierzchniowo czynnych obejmują Berol 840, dostępny z firmy AKZO (który zawiera łańcuch węglowy o 8 atomach węgla oraz 4 jednostki tlenku etylenu) oraz Berol 266 z firmy AKZO (który zawiera łańcuch węglowy o 9 do 11 atomach węgla oraz 5,5 jednostek tlenku etylenu). Stwierdzono, że obydwa te środki mają doskonałe własności uwalniania i są słabo pieniące.

Niejonowym środkiem powierzchniowo czynnym może być też surfaktant oparty na etoksylowanym/propoksylowanym alkoholu tłuszczowym. Wysoce korzystne do stosowania są etoksylowane C6-C18 alkohole tłuszczowe oraz mieszane etoksylowane/propoksylowane C6-C18 alkohole tłuszczowe, a zwłaszcza rozpuszczalne w wodzie. Korzystnymi etoksylowanymi alkoholami tłuszczowymi są etoksylowane C10-C18 alkohole tłuszczowe o stopniu etoksylowania od 3 do 50, a najkorzystniejsze są

PL 206 372 B1 etoksylowane C12-C18 alkohole tłuszczowe o stopniu etoksylowana od 3 do 40. Korzystne mieszane etoksylowane/propoksylowane alkohole tłuszczowe zawierają łańcuch alkilowy o długości od 10 do 18 atomów węgla, stopniu etoksylowania od 3 do 30 i stopniu propoksylowania od 1 do 10.

Niejonowymi środkami powierzchniowo czynnymi mogą być kondensaty EO/PO z glikolem propylenowym. Odpowiednie do stosowania są produkty kondensacji tlenku etylenu z hydrofobową zasadą utworzoną przez kondensację tlenku propylenu z glikolem propylenowym. Hydrofobowa część tych związków korzystnie ma ciężar cząsteczkowy od około 1500 do około 18000 i jest nierozpuszczalna w wodzie. Przykłady tego typu związków obejmują pewne dostępne na rynku ś rodki powierzchniowo czynne Pluronic TM, sprzedawane przez firmę BASF.

Niejonowym środkami powierzchniowo czynnymi mogą być produkty kondensacji EO z adduktami tlenek propylenu/etylenodiamina. Odpowiednie do stosowania są produkty kondensacji tlenku etylenu z produktami wytworzonymi przez reakcję tlenku propylenu i etylenodiaminy. Hydrofobowa część tych produktów obejmuje produkt reakcji etylenodiaminy i nadmiaru tlenku propylenu i na ogół ma ciężar cząsteczkowy od około 2500 do około 3000. Przykłady tego typu niejonowych środków powierzchniowo czynnych obejmują pewne dostępne na rynku związki Tetronic TM, sprzedawane przez firmę BASF.

Niejonowym środkiem powierzchniowo czynnym może być surfaktant oparty na alkilopolisacharydzie. Odpowiednie do stosowania alkilopolisacharydy obejmują grupę hydrofobową zawierającą od około 6 do około 30 atomów węgla, a korzystnie od około 10 do około 16 atomów węgla, oraz polisacharyd, np. poliglikozyd, grupę hydrofiłową zawierającą od około 1,3 do około 10, korzystnie od około 1,3 do około 3, a najkorzystniej od około 1,3 do około 2,7 jednostek sacharydowych. Można stosować dowolny redukujący sacharyd, zawierający 5 lub 6 atomów węgla, np. reszty glukozylowe mogą być zastąpione resztami glukozowymi, galaktozowymi i galaktozylowymi (grupa hydrofobowa ewentualnie jest przyłączona w pozycjach 2-, 3-, 4-, tworzą w ten sposób glukozę lub galaktozę, w odróżnieniu od glukozydu lub galaktozydu). Wiązania międzysacharydowe mogą być obecne, na przykład, między jednym położeniem dodatkowych jednostek sacharydowych i pozycjami 2-, 3-, 4- i/lub 6- poprzedzających jednostek sacharydowych.

W szczególnoś ci ś rodkiem powierzchniowo czynnym moż e być amid kwasu tł uszczowego. Odpowiednie do stosowania są oparte na amidach kwasów tłuszczowych środki powierzchniowo czynne o wzorze, w którym R oznacza grupę alkilową zawierając ą od 7 do 21, a korzystnie od 9 do 17 atomów węgla i każdy R jest wybrany z grupy obejmującej wodór, C1-C4 alkil, C1-C4 hydroksyalkil oraz -(C2H4O)xH, w którym x oznacza liczbę w zakresie od 1 do 3.

Szczególnie użytecznym środkiem powierzchniowo czynnym może być środek słabo pieniący.

W korzystnej postaci wykonania środkiem powierzchniowo czynnym jest alkoksylowany alkoholC9-C18. Takie środki powierzchniowo czynne są dostępne na rynku pod nazwami handlowymi Plurafac LF 305 (z firmy BASF) i Synperonic RA 30 (z i firmy Uniquema).

Korzystnie, środek powierzchniowo czynny jest w kombinacji z dodatkowym składnikiem. Tak więc, emanator można stosować do dozowania mieszaniny obejmującej środek powierzchniowo czynny i inny dodatkowy składnik. Mianowicie, emanator można stosować do dozowania substancji typu „2-w-1”. Korzystnym przykładem wieloskładnikowej mieszaniny jest mieszanina zawierająca środek powierzchniowo czynny i substancję zapachową, zwłaszcza substancję, która jest przeznaczona do uwalniania pomiędzy cyklami mycia i której rolą jest wyeliminowanie nieprzyjemnego zapachu wytwarzanego przez wilgotną atmosferę w zmywarce.

Zastosowanie emanatora umożliwia dozowanie obydwu składników w tym samym czasie podczas całego cyklu mycia. Ponadto, gdy zmywarka nie jest użytkowana, substancja zapachowa może nadal uwalniać się w sposób ciągły i tym samym może w sposób ciągły odwadniać zmywarkę. Najkorzystniej, środek powierzchniowo czynny jest w kombinacji z substancją zapachową w stosunku od 99:1 do 1:99. Membrana jest chemicznie stabilna w szczególności w obecności powszechnie stosowanych substancji zapachowych.

Należy zauważyć, że grubość membrany w emanatorze ma wpływ na szybkość uwalniania zawartości emanatora.

Korzystnie, membrana w emanatorze ma grubość poniżej 500 μm, bardziej korzystnie poniżej 250 μm, a jeszcze korzystniej i poniżej 120 μm. Najkorzystniej, membrana ma grubość w zakresie do 100 μm.

PL 206 372 B1

W praktycznej realizacji membrana jest ciągłą, co oznacza, że obejmuje jedynie ograniczoną ilość trwałych porów/otworów. Bez wiązania się z jakąkolwiek teorią, sugeruje się, że ciekły aktywny detergent przemieszcza się przez membranę za pomocą mechanizmu aktywnego transportu.

Membranę można wytworzyć dowolnym odpowiednim sposobem. W szczególności przykłady wytwarzania membrany obejmują odlewanie i formowanie z rozdmuchiwaniem.

Membranę można stabilizować stosując stabilizator UV lub przeciwutleniacz. W korzystnej postaci wykonania według wynalazku membrana jest stabilizowana stabilizatorem UV lub przeciwutleniaczem.

W korzystnej postaci wykonania wedł ug wynalazku membrana obejmuje dodatkowo wypeł niacze i/lub substancje wzmacniające.

Membrana jest na ogół stabilna w roztworach wodnych przy pH 2 do 13, zwłaszcza 3 do 13, a w szczególnoś ci 7 do 12.

Korzystnie, blister obejmuje część zbiornikową o płaskiej podstawie utworzonej przez membranę, przy czym korzystnym jest by membrana miała rozpuszczalną w wodzie warstwę polimerową na zewnętrznej powierzchni.

W szczególnoś ci, emanator obejmuje część zbiornikową o zasadniczo pł askiej podstawie ze zbiornikiem wystającym z jej powierzchni. Membrana może tworzyć podstawę blistra z emanatorem, a pozostała cześć zbiornika może być zamknięta w nieprzepuszczalnej osłonie. Osłona jest zazwyczaj przezroczysta, aby użytkownik mógł obserwować zawartość zbiornika i określić, czy wymaga on wymiany. W takiej postaci emanator można zamontować w strukturze utrzymującej klatkę.

Zgodnie z kolejnym korzystnym aspektem niniejszego wynalazku stosuje się blister, który obejmuje kieszeń utworzoną na powierzchni membrany, przy czym korzystnym jest by membrana miała rozpuszczalną w wodzie warstwę polimerową na zewnętrznej powierzchni.

Emanator może jednakże zawierać kieszeń utworzoną na całej powierzchni membrany.

Należy rozumieć, że określenie „blister” obejmuje obydwa rozważane tu rozwiązania strukturalne.

Blister z częścią zbiornikową i/lub z kieszenią membrany w każdym przypadku korzystnie może zawierać na zewnętrznej powierzchni membrany warstwę z rozpuszczalnego w wodzie polimeru, która zapobiega utracie zawartości blistra podczas jego przechowywania.

Korzystnie stosuje się blister obejmujący membranę, która zawiera polieteroestroamid o uporządkowanym rozmieszczeniu estrowych i amidowych grup funkcyjnych i w którym składnik alkoholowy obejmuje monomeryczny lub oligomeryczny diol.

Polieteroestroamid można wytworzyć z laktamu.

W szczególnoś ci, zawartość oligomerycznego diolu w stosunku do zawartoś ci cał ego skł adnika alkoholowego mieści się w zakresie od 15 do 70% molowych, a zwłaszcza od 30 do 60% molowych.

Polieteroestroamid może obejmować monomer wybrany z grupy obejmującej oligomeryczne poliole, takie jak glikole polietylenowe, glikole polipropylenowe, poliglikole w postaci kopolimerów blokowych lub przemiennych uzyskanych z mieszanin tlenku etylenu i/lub tlenku propylenu; politetrahydrofurany o ciężarze cząsteczkowym w zakresie 100 do 10000; oraz monomeryczne diole, takie jak C2-C12 alkilodiole, a zwłaszcza C2-C6 alkilodiole (takie jak glikol etylenowy, 1,4-butanodiol, 1,3-propanodiol, 1,6-heksanodiol).

Polieteroestroamid może obejmować monomer wybrany z grupy obejmującej: kwasy dikarboksylowe, takie jak kwasy C2-C12 alkilodikarboksylowe, zwłaszcza kwasy C2-C6 alkilodikarboksylowe (na przykład kwas szczawiowy, kwas bursztynowy, kwas adypinowy), jak również estry tych kwasów (ester metylowy, etylowy, itd.); C2-C12 alkilohydroksykwasy; C5-C12, a bardziej korzystnie C6-C11 laktony, a zwłaszcza cykliczne laktony, takie jak kaprolaktam i laurynolaktam; C2-C12 aminoalkohole, takie jak etanoloamina, propanoloamina oraz kwasy C6-C12 omega-aminokarboksylowe, takie jak leucyna.

Jako składnik estrowy można stosować poliestry zakończone resztą hydroksylową lub resztą kwasową, o ciężarze cząsteczkowym w zakresie 300-10000.

Polieteroestroamid może obejmować czynnik rozgałęziający. Gdy polieteroestroamid zawiera czynnik rozgałęziający, jest on obecny w ilości od 0,05 do 5% wagowych, a korzystnie 0,1 do 2% wagowych.

Czynnik rozgałęziający korzystnie obejmuje trifunkcyjny alkohol, taki jak trimetylolopropan lub gliceryna; tetrafunkcyjny alkohol, taki jak pentaerytrytol; trifunkcyjny kwas karboksylowy, taki jak kwas cytrynowy; trichloroetylen lub tetrafunkcyjny hydroksykwas.

Czynnik rozgałęziający można stosować do zwiększania lepkości polieteroestroamidu i wówczas polieteroestroamid można poddawać wytłaczaniu z rozdmuchiwaniem.

PL 206 372 B1

Część, która w polimerze obejmuje części eterowe i estrowe, na ogół stanowi 5 do 85% wagowych, a zwłaszcza od 20 do 60% wagowych, w odniesieniu do ciężaru całego polimeru.

Polieteroestroamid może mieć ciężar cząsteczkowy (oznaczony metodą chromatografii żelowej w krezolu w stosunku do polistyrenu jako wzorca) w zakresie od 10000 do 300000, w szczególnoś ci od 15000 do 150000, a zwłaszcza od 15000 do 100000.

Polieteroestroamid można stabilizować stosując stabilizator UV lub przeciwutleniacz.

Przykłady przeciwutleniaczy obejmują związki zawierające fenol z zawadą przestrzenną, grupę fosforynową, grupę estru fosfonianowego lub grupę siarkową.

Przykłady stabilizatorów UV obejmują aminy z zawadą przestrzenną, benzofenon, benzotriazol, benzyliden, malonian, oksanilid, benzooksazynon lub triazynę. Szczególnie odpowiednie są kombinację amin i fenoli z zawadami przestrzennymi.

Polieteroestroamid można zsyntetyzować przez stechiometryczne zmieszanie składników polieteroestroamidu (w razie potrzeby z dodawaniem wody, którą następnie usuwa się z mieszaniny reakcyjnej).

Alternatywnie, syntezę można prowadzić przez dodanie nadmiaru diolu, co prowadzi do estryfikacji kwasowych grup funkcyjnych, a następnie przez transestryfikację i/lub amidowanie tych estrów. W tym drugim przypadku oprócz wody usuwa się również nadmiar glikolu.

Reakcję prowadzi się zazwyczaj przy niskim ciśnieniu, korzystnie < 5 mbarów, a zwłaszcza < 1 mbara. Reakcja przebiega w temperaturze w zakresie od 180 do 280°C.

Do katalizy reakcji estryfikacji i/lub amidowania można stosować katalizator (taki jak tytan i/lub fosfor).

Membrana polieteroestroamidowa może zawierać wypełniacze i/lub środki wzmacniające.

Wypełniacze i środki wzmacniające można dodawać w ilości do 80% wagowych w odniesieniu do polieteroestroamidowej membrany. Jako wypełniacze i środki wzmacniające na ogół stosuje się substancje nieorganiczne.

Korzystnymi środkami wzmacniającymi są materiały włókniste, takie jak włókna szklane i włókna węglowe. Można również stosować wypełniacze mineralne, takie jak sproszkowany talk, mika, kreda, kaolin, włókna wełniane, gips, kwarc, dolomit, krzemiany, sadza, celuloza i ditlenek tytanu.

Wypełniacze/środki wzmacniające można poddawać obróbce powierzchniowej. Gdy stosuje się włókna, zazwyczaj średnica włókna mieści się w zakresie od 8 do 14 μm.

Wynalazek opisano w odniesieniu do następujących, nie ograniczających przykładów.

Przykłady

Wytwarzanie blistra z emanatorem

Wytworzono torebkę zawierającą membranę. Torebka obejmowała dwa arkusze membrany 5 cm x 5 cm: pole powierzchni torebki wynosiło 50 cm², a objętość wewnętrzna 15 cm³.

Torebkę napełniono 4 ml (4 g) kompozycji do uwalniania w zmywarce i zamknięto przez zgrzewanie obwodu torebki.

Sposób oceny uwalniania z blistra g kompozycji do uwalniania umieszczono w torebce, jak opisano powyżej. Następnie torebkę umieszczono w zmywarce (Miele^® G686SC) na górnym stelażu w obszarze płytki i przytwierdzono zaciskiem.

Zmywarkę włączono (po napełnieniu dostępnym na rynku detergentem i środkiem do płukania, takim jak środek Calgonit Powerball and Rinse) do pracy w wielu cyklach, obejmujących cykl mycia wstępnego i zasadniczego. Po zakończeniu każdego cyklu torebkę usuwano ze zmywarki i ważono w celu oznaczenia straty na ciężarze, a tym samym oznaczenia ilości uwalnianej w danym cyklu zawartości torebki.

P r z y k ł a d 1

Wytworzono torebkę z emanatorem, obejmującą membranę (polieteroestroamid, o grubości 100 μm) i wypełniono ją 4 g środka powierzchniowo czynnego (niejonowy etoksylowany alkoholowy środek powierzchniowo czynny, taki jak Plurafac LF 305 z firmy BASF). Torebkę umieszczono w zmywarce, jak opisano powyżej, którą włączono do pracy w wielu cyklach. Po zakończeniu każdego cyklu torebkę ważono.

W tablicy 1 przedstawiono ciężar torebki po każdym zakończonym cyklu mycia. Podano również różnice pomiędzy ciężarami w poszczególnych cyklach.

PL 206 372 B1

T a b l i c a 1

Liczba cykli	Ciężar emanatora (g)	Strata na ciężarze (g)
0	3,933	-
1	3,905	0,028
2	3,847	0,058
3	3,814	0,033
4	3,714	0,100
5	3,656	0,058
6	3,590	0,066
7	3,501	0,089
8	3,449	0,052
9	3,379	0,070
10	3,293	0,087
11	3,237	0,056
12	3,160	0,077
13	3,080	0,080
14	3,015	0,065
15	2,942	0,073
16	2,873	0,071

Torebka z emanatorem wykazuje liniową szybkość uwalniania środka powierzchniowo czynnego, niezależnie od rosnącej liczby cykli zmywania.

Średnia szybkość uwalniania wynosi 0,065 g na zmywanie.

Blister opróżnia się całkowicie po 60 myciach.

Nieoczekiwany jest fakt, że blister z emanatorem jest zdolny do uwalniania środka powierzchniowo czynnego. Jak dotychczas blistry stosowano jedynie do uwalniania substancji i zapachowych.

Liniowe uwalnianie środka powierzchniowo czynnego stanowi wysoce nieoczekiwaną zaletę emanatora według wynalazku.

Uzyskane wyniki są ponadto nieoczekiwane, gdy porówna się je z blistrami z emanatorem substancji zapachowych, które na ogół uwalniają zawarte w nich substancje zapachowe w sposób wykładniczy.

P r z y k ł a d 2

Torebkę z emanatorem wytworzono, jak opisano w przykładzie 1 i badano w zmywarce, jak opisano powyżej.

W przykładzie tym torebkę napełniono 4 g środka powierzchniowo czynnego (niejonowy środek powierzchniowo czynny, taki jak Synperonic RA 30 z firmy Uniquema).

Torebkę umieszczono z zmywarce, jak opisano powyżej, którą nastawiono na wiele cykli.

Po zakończeniu każdego cyklu, torebkę ważono.

W tablicy 2 podano ciężar torebki po zakończeniu każdego cyklu zmywania.

Podano również różnice ciężarów w poszczególnych cyklach.

W tym przypadku stratę na ciężarze wyrażono w procentach w odniesieniu do ciężaru emanatora na początku badania.

PL 206 372 B1

T a b l i c a 2

Liczba cykli	Ciężar emanatora (g)	Strata na ciężarze (%)
0	100	-
1	103,25	(-3,25)
2	105,32	(-2,07)
3	100,31	5,01
4	98,93	1,38
5	97,66	1,27
6	95,17	2,49
7	94,31	0,86
8	92,81	1,50
9	91,46	1,35
10	90,95	0,51
11	89,15	1,80
12	88,49	0,66
13	85,20	3,29
14	83,70	2,5
15	82,53	1,17
16	81,58	0,95
17	81,25	0,33
18	79,48	1,77
19	76,73	2,75
20	75,55	1,18
21	74,16	1,39

Z wyją tkiem bardzo wczesnego etapu badania torebka z emanatorem wykazał a liniową szybkość uwalniania środka powierzchniowo czynnego, niezależnie od wzrostu liczby cykli zmywania. Średnia szybkość uwalniania wynosiła 1,25% (co odpowiada 50 mg) na cykl. Blister był całkowicie opróżniony po 80 cyklach zmywania.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Zastosowanie blistra z emanatorem, obejmującego nierozpuszczalną w wodzie ciągłą membranę, do uwalniania ciekłego aktywnego środka detergentowego przez wiele cykli w automatycznej zmywarce do naczyń, przy czym membrana zawiera poliamid, a ciekłym aktywnym detergentem jest środek powierzchniowo czynny.
2. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym szybkość uwalniania ciekłego aktywnego środka detergentowego jest stała.
3. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym środek powierzchniowo czynny jest niejonowy.
4. Zastosowanie według zastrz. 3, w którym środkiem powierzchniowo czynnym jest alkoksylowany alkohol-C9-C18.
5. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym środek powierzchniowo czynny jest w kombinacji z dodatkowym składnikiem.

PL 206 372 B1
6. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń , w którym środek powierzchniowo czynny jest w kombinacji z substancją zapachową.
7. Zastosowanie według zastrz. 6, w którym środek powierzchniowo czynny jest w kombinacji z substancją zapachową w stosunku od 99:1 do 1:99.
8. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeż eń, w którym membrana ma grubość poniżej 500 μm, bardziej korzystnie poniżej 250 μm, a jeszcze korzystniej poniżej 120 μm.
9. Zastosowanie według dowolnego z zastrzeżeń 1 do 7, w którym membrana ma grubość w zakresie od 15 do 100 μm.
10. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym membrana jest stabilizowana stabilizatorem UV lub przeciwutleniaczem.
11. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym membrana obejmuje dodatkowo wypełniacze i/lub substancje wzmacniające.
12. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym blister obejmuje część zbiornikową o płaskiej podstawie utworzonej przez membranę.
13. Zastosowanie według dowolnego z zastrzeżeń 1-11, w którym blister obejmuje kieszeń utworzoną na powierzchni membrany.
14. Zastosowanie według któregokolwiek z zastrz. 12 albo 13, w którym membrana ma rozpuszczalną w wodzie warstwę polimerową na zewnętrznej powierzchni.
15. Zastosowanie według dowolnego z poprzednich zastrzeżeń, w którym blister obejmuje membranę, która zawiera polieteroestroamid o uporządkowanym rozmieszczeniu estrowych i amidowych grup funkcyjnych i w którym składnik alkoholowy i obejmuje monomeryczny lub oligomeryczny diol.