PL206159B1 - Zespół podporowo-zamkowy oraz okno z takim zespołem - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół podporowo-zamkowy obejmujący urządzenie podporowe i urzą dzenie zamkowe oraz okno z takim zespoł em.

Możliwe są różne przebiegi osi zawiasy, jednak korzystne jest, aby oś zawiasy była równoległa do elementu skrzydła, ponieważ zapewnia to korzystną, prawie intuicyjną kontrolę.

Oś wahliwa jest korzystnie usytuowana ukośnie względem tej osi zawiasy tak, że te dwie osie ani nie przecinają się, ani nie są równoległe, ponieważ te dwie możliwości nie zapewniałyby w pełni żądanej funkcjonalności.

Urządzenie podporowe tego typu jest znane z opisu niemieckiego nr DE A 19542601. Ujawnione urządzenie podporowe charakteryzuje się tym, że jego drugą część można nie tylko obracać względem pierwszej części, lecz także przemieszczać względem niej. Możliwość obrotu w korzystnej postaci uzyskuje się dzięki temu, że złącze pomiędzy dwiema częściami urządzenia jest wykonane za pomocą śruby, nitu itp. przez otwory w końcach obydwu części urządzenia. Zdolność poruszania uzyskuje się dzięki temu, że otwór w drugiej części urządzenia jest podłużny i tym samym może rozciągać się nad śrubą albo nitem.

Przy zamykaniu okna, jak ujawnione w niemieckim opisie patentowym nr 19542601, okno pociąga się za pomocą drugiej części urządzenia, prowadzonej w okuciu w kształcie litery „U” na ościeżnicy. Wewnętrzny otwór w drugiej części urządzenia, tzn. otwór bliższy szybie, jest dopasowany pod względem kształtu do występu znajdującego się na zewnątrz okucia w kształcie litery „U”, tzn. pomiędzy okuciem i szybą. Zamykanie jest następnie zapewnione dzięki temu, że drugą część urządzenia obraca się w taki sposób, aby była zasadniczo prostopadła do pierwszej części, przy czym brzeg drugiej części urządzenia opiera się o pionowy brzeg od wewnątrz tego okucia. Gdy drugą część urządzenia popycha się następnie w kierunku złącza, podłużny otwór przemieszcza się nad śrubą albo nitem tak, żeby zetknąć się z drugim końcem otworu, przy czym brzeg drugiej części urządzenia oprze się o obydwa pionowe brzegi tego okucia w kształcie litery „U”. Ponieważ druga część urządzenia jest w tym momencie ustawiona poprzecznie wzglę dem okucia w kształ cie litery „U” i ponieważ w ta ś mie uszczelniającej okna powstały naprężenia ściskające podczas zamykania, pierwsza część urządzenia jest ciągnięta na zewnątrz i wówczas okno znajduje się w stanie ustalonym.

Wadą tego rozwiązania jest to, że części ruchome są wyeksponowane. Oznacza to, że istnieje zarówno ryzyko pochwycenia palców przez te części podczas obsługi, jak też ryzyko zbierania się kurzu i brudu w mechanizmie, co nie jest właściwe ani ze względów estetycznych, ani ze względów funkcjonalnych. Oczywiście dla mechanizmu zamykającego można stworzyć obudowę, jednak ruchy, zwłaszcza drugiej części urządzenia, wymagałyby względnie dużej i masywnej konstrukcji z dużymi otworami, co w przypadku zatrzymywania brudu byłoby skuteczne tylko w ograniczonym stopniu. Ponadto obudowa skomplikowałaby prawidłowe użytkowanie mechanizmu zamykającego, ponieważ trudno byłoby sprawdzić, kiedy druga część przemieściła się wystarczająco daleko względem złącza w celu uzyskania pewnego zamknię cia.

Inną niedogodnością tego urządzenia podporowego jest to, że także w swym stanie zamkniętym wystaje ono względnie daleko do wnętrza pomieszczenia poza okno, co oznacza, że może ono znaleźć się na drodze ewentualnego użytkownika ościeżnicy okiennej, jak również ma szkodliwy wpływ na estetyczną stronę okna jako całości.

W powyższym urządzeniu podporowym pierwsza część jest zamocowana bezpoś rednio do skrzydła okna. Jednak niektóre typy okien, jak np. niektóre świetliki, są wyposażone w skrzydła dopasowane wokół ościeżnicy w taki sposób, że samo skrzydło nie jest dostępne od wewnątrz, kiedy okno jest zamknięte. W celu umożliwienia użytkowania znanych urządzeń podporowych w połączeniu z takimi oknami, w ramach eksperymentu pierwsz ą część urzą dzenia podporowego przyklejono do szyby okiennej, jak np. w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 4986039. Okazało się to jednak nieodpowiednie, ponieważ zwykłe szkło okienne nie jest w stanie wytrzymać siły ciągnącej działającej prostopadle do płaszczyzny szkła, wywołanej dociąganiem okna do położenia zamkniętego.

A zatem, celem wynalazku jest dostarczenie zespołu podporowo-zamkowego obejmują cego urządzenie podporowe i urządzenie zamkowe, który to zespół ma prostą konstrukcję i umożliwia prostą obsługę i pewne zamknięcie.

Zgodny z wynalazkiem zespół podporowo-zamkowy obejmujący urządzenie podporowe z pierwszą częścią i drugą częścią połączoną przegubowo z tą pierwszą częścią i z pierwszym środkiem sprzęgającym zablokowanym przed obrotem względem drugiej części, przy czym pierwsza część

PL 206 159 B1 w stanie zamontowanym jest połączalna przegubowo z ruchomym elementem skrzydł a okna, z drugim środkiem sprzęgającym, który w stanie zamontowanym jest umieszczony na elemencie ościeżnicy okna, przy czym środki sprzęgające są wzajemnie dopasowane do siebie pod względem kształtu, oraz obejmujący urządzenie zamkowe, charakteryzuje się tym, że urządzenie zamkowe ma pasywną część zamkową do połączenia z elementem skrzydła w stanie zamontowanym, oraz aktywną część zamkową do umieszczenia w stanie zamontowanym na elemencie ościeżnicy, przy czym aktywna część zamkowa jest przemieszczalna za pomocą urządzenia podporowego. Zgodny z wynalazkiem zespół umożliwia pewne zamknięcie przy niewielkiej liczbie części.

W celu dalszej optymalizacji, aktywna część zamkowa jest usytuowana w ruchomej części ryglowej do ryglującego sprzęgania w drodze obrotu z pierwszym środkiem sprzęgającym, przy czym uzyskuje się zespół z wbudowaną funkcją zamka, która nie wymaga niezależnej obsługi.

Dodatkową funkcjonalność można uzyskać dzięki temu, że dostarcza się urządzenie podporowe wyposażone w co najmniej jeden środek ustalający, przy czym urządzenie podporowe jest zdolne do utrzymania okna w otwartym położeniu wentylacyjnym.

Korzystnie, drugi środek sprzęgający stanowi występ, natomiast pierwszy środek sprzęgający stanowi otwór, bądź też drugi środek sprzęgający stanowi otwór, natomiast pierwszy środek sprzęgający stanowi występ.

Drugim celem wynalazku jest dostarczenie okna z zespołem podporowo-zamkowy umożliwiającym pewne zamknięcie okna poprzez proste działanie oraz zastosowanie w oknach ze skrzydłem dopasowanym wokół ościeżnicy w położeniu zamkniętym.

Zgodne z wynalazkiem okno obejmujące ościeżnicę złożoną z szeregu elementów, skrzydło połączone przegubowo z ościeżnicą i złożone z szeregu elementów oraz zespół podporowo-zamkowy obejmujący urządzenie podporowe i urządzenie zamkowe, przy czym urządzenie podporowe obejmuje pierwszą część połączoną przegubowo z elementem skrzydła z osią przegubu oraz drugą część połączoną przegubowo z pierwszą częścią w złączu z osią wahliwą, charakteryzuje się tym, że urządzenie podporowe jest przemieszczalne liniowo-obrotowo w kierunku elementu ościeżnicy poprzez obrót wokół osi przegubu do pierwszego położenia, w którym drugi środek sprzęgający umieszczony na elemencie ościeżnicy znajduje się w stanie sprzęgnięcia z pierwszym środkiem sprzęgającym, odpowiednio umieszczonym na urządzeniu podporowym i zablokowanym przed obrotem względem drugiej części, przy czym urządzenie podporowe jest przemieszczalne z pierwszego położenia obrotowo wokół osi wahliwej do drugiego położenia, w którym aktywna część zamkowa znajduje się w stanie zaryglowania z pasywną częścią zamkową , przy czym aktywna część zamkowa jest obrotowa wokół osi obrotu zasadniczo współosiowej z osią wahliwą, gdy urządzenie podporowe znajduje się w swym pierwszym poł o ż eniu. Uzyskuje się w ten sposób bardzo proste dział anie, ponieważ zamykanie i ryglowanie odbywa się w dwóch kolejnych etapach, zaś ryglowanie zachodzi automatycznie bez konieczności dalszych kroków ze strony użytkownika.

Środki sprzęgające można skonstruować na różne sposoby, jednak według szczególnie prostej konstrukcji, drugi środek sprzęgający stanowi występ, natomiast pierwszy środek sprzęgający stanowi otwór.

Według alternatywnej postaci, drugi środek sprzęgający stanowi otwór, natomiast pierwszy środek sprzęgający stanowi występ, zaś jedną z zalet jest to, że element ościeżnicy można skonstruować bez zasadniczo wystających części. Element ościeżnicy pozbawiony w ten sposób części wystających stwarza mniejsze ryzyko uszkodzenia np. ubrania albo ciała, ponieważ na elemencie ramy nie znajduje się nic, co mogłoby pochwycić ubranie lub zranić osobę.

W celu uzyskania moż liwoś ci utrzymania okna otwartego w jednym albo wię kszej liczbie poł ożeń wentylacyjnych, według jednej postaci w urządzeniu podporowym umieszcza się co najmniej dwa środki sprzęgające.

Korzystnie, urządzenie podporowe jest wyposażone w co najmniej jeden środek ustalający.

Według jednej postaci, jeden ze środków sprzęgających stanowi obrotowa część ryglowa, która podczas obrotu doprowadza aktywną część zamkową do sprzęgnięcia albo do rozłączenia z pasywną częścią zamkową, co zapewnia odpowiednią prostą konstrukcję, ponieważ równocześnie środek sprzęgający uruchamia zamek bez użycia dalszych elementów albo niezależnego operowania zamkiem.

Szczególnie prostą konstrukcję można uzyskać dzięki temu, że środki sprzęgające stanowią części zamkowe. Oddzielne części zamkowe można zachować, a konieczną adaptację elementu ościeżnicy można zmniejszyć do minimum, równocześnie zaś możliwie najmniejsza liczba części powoduje mniejsze ryzyko wadliwego działania.

PL 206 159 B1

Aby uzyskać zwiększone zabezpieczenie przed niezamierzonym otwarciem okna, pasywna część zamkowa stanowi, według jednej postaci, oddzielny element połączony ze skrzydłem.

W celu dalszego zabezpieczenia, druga część urzą dzenia podporowego obejmuje ś rodki do sprzęgania ze środkami ustalającymi umieszczonymi w elemencie ościeżnicy, gdy urządzenie podporowe znajduje się w tym drugim położeniu tak, że z położenia zamkniętego urządzeniem podporowym można operować tylko w jednym kierunku, przy czym niedoświadczony użytkownik szybko zda sobie sprawę, w jaki sposób należy operować urządzeniem podporowym w celu zwolnienia zamka. Środki ustalające i urządzenie podporowe można ponadto przystosować w taki sposób, aby do zwolnienia urządzenia podporowego ze środków ustalających było wymagane użycie względnie dużej siły, co zabezpiecza okno przed otwarciem przez dziecko.

Korzystnie, element ościeżnicy ma otwór, przez który przechodzi pasywna część zamkowa w położeniu zamkniętym okna.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie okno w widoku perspektywicznym; fig. 2 - okno obejmujące urządzenie podporowe, w przekroju; fig. 3a - urządzenie podporowe w pierwszym położeniu; fig. 3b - urządzenie podporowe w drugim położeniu; fig. 4 - urządzenie podporowe w widoku rozstrzelonym; fig. 5a - alternatywne wykonanie urządzenia podporowego w widoku z dołu; fig. 5b - urządzenie podporowe z fig. 5a w widoku z boku; fig. 6 - element ze środkiem sprzęgającym w widoku z góry; fig. 7a - schematycznie urządzenie podporowe w położeniu przed sprzęgnięciem; fig. 7b - schematycznie urządzenie podporowe w położeniu sprzęgnięcia; fig. 7c - schematycznie urządzenie podporowe w położeniu zamkniętym; fig. 8 - aktywną część zamkową i pasywną część zamkową.

Schematyczny widok pokazany na fig. 1 przedstawia w perspektywie okno 1 obejmujące ościeżnicę 2 złożoną z szeregu elementów 3, 4, 5, 6 i skrzydło 7 połączone przegubowo z ościeżnicą 2, składające się z szeregu elementów 8, 9, 10, 11 oraz szybę 23 zamontowaną w skrzydle 7. W przedstawionej postaci okno 1 jest typu zawieszonego u góry, przy czym pomiędzy górnym elementem 6 ościeżnicy i górnym elementem 9 skrzydła znajduje się niepokazana zawiasa. Tym niemniej jednak, okno 1 mogłoby zamiast tego równie dobrze mieć zawiasy pomiędzy przeciwległymi elementami bocznymi 5, 8; 3, 10, odpowiednio ościeżnicy i skrzydła, bądź też mogłoby mieć oś zawias w środku np. bocznych elementów skrzydła, tworząc okno zawieszone centralnie itp.

Urządzenie podporowe 12 jest usytuowane na elemencie 8, 9, 10, 11 skrzydła, a jedną jego postać przedstawiono na fig. 2, w przekroju poprowadzonym przez dolny element 4 ościeżnicy, dolny element 11 skrzydła i urządzenie podporowe łączące obydwa elementy 4, 11, przy czym okno znajduje się w otwartym położeniu wentylacyjnym. Urządzenie podporowe 12 obejmuje, jak pokazano, pierwszą część 14 połączoną przegubowo z częścią środkową 24 z osią 15 przegubu równoległą do elementu 11 skrzydła oraz drugą część 16 połączoną obrotowo z pierwszą częścią 14 w złączu 17 z osią wahliwą 18. Pierwsza część 14 i druga część 16 leżą korzystnie na swoich wzajemnych przedłużeniach zasadniczo na wspólnej płaszczyźnie, z osią wahliwą prostopadłą do tej płaszczyzny, przy czym w ten sposób uzyskuje się prostą konstrukcję; tym niemniej jednak, można by wyobrazić sobie urządzenie podporowe 12 w postaci konstrukcji, w których pierwsza część 14 i druga część 16 nie znajdują się na wspólnej płaszczyźnie. Oś obrotu i oś wahliwą 18 są rozmieszczone ukośnie względem siebie tak, że obydwie osie nie przecinają się, oś obrotu biegnie korzystnie w płaszczyźnie pierwszej części 14, oś wahliwą 18 zaś biegnie prostopadle do tej płaszczyzny. W pokazanym wykonaniu, okno jest typu, w którym skrzydło 7 wpasowuje się poza ościeżnicą 2 tak, że zamocowanie urządzenia podporowego 12 zachodzi za pomocą części środkowej 24, która przecina taśmę uszczelniającą 25 w położeniu zamkniętym okna. W celu uniknięcia sytuacji, w której część środkowa 24 działa jak zimny mostek powodujący skraplanie na wewnętrznej stronie okna, korzystnie jest ona wykonywana z materiału o względnie małej przewodności cieplnej i korzystnie także o możliwie najmniejszym polu przekroju poprzecznego. Ponadto grubość materiału prostopadła do płaszczyzny taśmy uszczelniającej musi być na tyle mała, aby taśma uszczelniająca 25 przylegała ściśle. W celu skuteczniejszego zabezpieczenia się przed skraplaniem, pierwszą część 14 urządzenia podporowego może mieć względnie duże pole przekroju poprzecznego względem części środkowej 24 i być wykonana z materiału o dobrej przewodności cieplnej. Przykładowo, część środkową 24 można wykonać ze stali, zaś pierwszą część 14 urządzenia podporowego z aluminium, z polem przekroju poprzecznego w przybliżeniu czterokrotnie większym niż pole przekroju poprzecznego części środkowej. W ten sposób ciepło jest odprowadzane w kierunku szyby 23 i skrzydła 1 przez pierwszą część 14 urządzenia podporowego,

PL 206 159 B1 podczas gdy część środkowa 24 przewodzi zimno do wnętrza jedynie w niewielkim stopniu. Tym samym punkt rosy przemieszcza się na zewnątrz.

Na wewnętrznej stronie skrzydła 7 pasywna część zamkowa 22 wystaje w kierunku ościeżnicy 2. W ościeżnicy 2, tutaj skonstruowanej w postaci profilu wydrążonego, jest wykonany otwór 26 umożliwiający wejście pasywnej części zamkowej 22 do wnętrza profilu ościeżnicy, gdy okno jest zamknięte. Ościeżnica 2 jest wyposażona w urządzenie zamkowe 13 z aktywną częścią ryglującą 38 przystosowaną do wejścia w otwór 27 w pasywnej części zamkowej 22. Jak to sprzęganie zaczyna się i kończy, zostanie objaśnione w dalszym ciągu.

W ościeżnicy 2 okna jest zamocowane urządzenie zamkowe 13 zawierające drugi środek sprzęgający 19 w postaci wystającego fragmentu obrotowej części ryglowej 28, przy czym wystająca fragment wystaje względem powierzchni ościeżnicy. Jak to jest widoczne, część ryglowa 28 ma stopień albo odsądzenie 29, które w pokazanym nieaktywnym położeniu urządzenia zamkowego 13 także wystaje z powierzchni ościeżnicy. Urządzenie zamkowe i część ryglowa będą objaśnione bardziej szczegółowo w dalszy ciągu. Występ wchodzi w pierwszy środek sprzęgający 20 w urządzeniu podporowym 12 i w środek ustalający 20a, który to środek ustalający 20a i pierwszy środek sprzęgający 20 mogą, jak to pokazano, być otworami w drugiej części 16 urządzenia podporowego, a na fig. 2 jest usytuowany w otworze zewnętrznym tak, że okno zostaje ustalone w swym położeniu maksymalnego otwarcia. Jeżeli wybierze się jeden z otworów bliższych pierwszej części 14 urządzenia podporowego, wówczas szczelina po otwarciu okna będzie oczywiście mniejsza.

Liczba, wymiary i kształty przekroju poprzecznego otworów mogą być różne. Wymagane jest jedynie, aby urządzenie podporowe 12 zachowało pewną minimalną wytrzymałość i aby otwory i występy na części ryglowej 28 pasowały do siebie tak dobrze, aby nie było niebezpieczeństwa, że urządzenie podporowe 12 opuści występ, np. w przypadku silnego wiatru. Można to ponadto zapewnić za pomocą niepokazanego okucia na ościeżnicy 2, które wystaje nad drugą częścią 16 urządzenia podporowego, gdy urządzenie podporowe znajduje się w swym położeniu zaryglowanym równolegle do ościeżnicy 2. Ponadto wymaga się, aby występ na części ryglowej 28 był odpowiednio wysoki tak, aby mógł uzyskać dobre chwycenie drugiej części 16 urządzenia podporowego i aby część ryglowa 28 była dostatecznie zamocowana do ościeżnicy 2, tak aby nie ustąpiła pod ciężarem okna. Na fig. 2 występ pokazano z powierzchnią płaską prostopadłą do osi symetrii części ryglowej i z bokami równoległymi do tej osi; jednak może ona oczywiście mieć także fazowany górny bok i/lub nieproste boki, przy czym nie stanowi to jakiegokolwiek wyjścia poza zakres wynalazku.

Zewnętrzny koniec drugiej części 16 urządzenia podporowego działa w trakcie obsługi jako uchwyt. Z tego względu druga część ma dwa zgięcia 30 i 31, przy czym koniec uchwytowy jest uniesiony na tyle wysoko ponad ościeżnicą 2, że jest pod nim miejsce na palce ręki. Alternatywnie, na drugiej części 16 urządzenia podporowego można zamontować specjalny uchwyt (niepokazany).

Fig. 3a przedstawia sytuację, w której okno jest dociągane do ościeżnicy i w której druga część urządzenia podporowego jest zasadniczo prostopadła do elementu 4 ościeżnicy. Pierwszy środek sprzęgający 20 jest otworem wykonanym w złączu 17 pomiędzy dwiema częściami 14 i 16 urządzenia podporowego, zamontowanym na odpowiednim drugim środku sprzęgającym 19 w postaci występu na części ryglowej 28. Występ jest umieszczony w pierwszym środku sprzęgającym 20, przy czym obydwa mają wydłużony kształt z zaokrąglonymi końcami. Z powodu naprężenia wytwarzanego wskutek ściskania taśm uszczelniających 25 związanego z zamykaniem okna występ opiera się o stronę otworu w złączu zwróconą w kierunku przeciwnym do ruchomej części okna.

Gdy obraca się drugą część 16 urządzenia podporowego, jak zaznaczono strzałką A na fig. 3a, część ryglową 28 przestawia się z jej położenia otwartego do położenia zaryglowanego, jak widać na fig. 3b. Kiedy obrót zakończy się i druga część 16 urządzenia podporowego będzie równoległa do ościeżnicy 2, występ jest znów symetryczny względem kierunku B, w którym siła z naprężenia w taśmie uszczelniającej 25 działa na pierwszą część 14 urządzenia podporowego, stwarzając w ten sposób równowagę.

Jak widać z fig. 2 i 3, urządzenie podporowe jest w pokazanym rozwiązaniu wykonane z podłużnych, płaskich części stanowiących pierwszą część 14 i drugą część 16 urządzenia podporowego, choć pod uwagę można również brać i inne rozwiązania.

Fig. 4 ukazuje, że w tej postaci złącze 17 pomiędzy dwiema częściami urządzenia podporowego powstaje w taki sposób, że każda z dwóch blaszanych części 32a i 32b w drugiej części 16 urządzenia podporowego ma swój okrągły występ 33a i 33b, pasujący do przelotowego otworu 34 w pierwszej części urządzenia podporowego. Blaszane części 32a i 32b są zamocowane na każdej ze

PL 206 159 B1 stron drugiej części 16 urządzenia podporowego, zaś ich odpowiednie występy 33a i 33b sięgają dokładnie do połowy przez otwór 34 tak, że spotykają się one w środku i w ten sposób ustalają pierwszą część 14 urządzenia podporowego. Otwór w złączu 17 jest usytuowany w występach 33a i 33b blaszanych części 32a i 32b, a zatem grubość materiału w brzegu otworu jest sumą grubości blaszanych części 32a i 32b. W złączu, na równi z opisaną tutaj, mogą być stosowane inne konstrukcje złącza i otworu, należy tylko zapewnić, aby otwór w złączu był obrócony razem z drugą częścią 16 urządzenia podporowego i aby brzeg otworu był wystarczająco wytrzymały.

Jak przedstawiono na fig. 3a, 3b i 4, w drugiej części 16 urządzenia podporowego jest osadzona zapadka, która pod naciskiem sprężyny 36 jest wciskana w wycięcia 37 w pierwszej części 14 urządzenia podporowego. W ten sposób uniemożliwia się niezamierzony obrót drugiej części 16 urządzenia podporowego. Tym niemniej jednak, nacisk sprężyny 36 nie jest na tyle silny, aby zapadka 35 nie została automatycznie wypchnięta do tyłu i poza wycięcie 37, gdy drugą część 16 urządzenia podporowego obraca się pomiędzy jej położeniem otwartym i zamkniętym. Istnieje także inne rozwiązanie, w którym nacisk sprężyny jest silniejszy i można go pokonać ręcznie, np. naciskając przycisk. Rozwiązanie to może być szczególnie interesujące tam, gdzie okno powinno być zabezpieczone przed dziećmi. Sprężynę 36 i zapadkę 35 można alternatywnie wbudować w pierwszą część 14 urządzenia podporowego, a wycięcia 37 można wykonać w drugiej części 16.

W powyższym opisie urządzenie podporowe 12 przedstawiono jako zamocowane do skrzydła 7, a na fig. 2 zamocowanie to ma miejsce pomiędzy częścią środkową 24 umieszczoną wzdłuż szyby 23. Jednak zastosowanie specjalnych szyb pozwala na inne rozwiązania, w których urządzenie podporowe 12 jest np. przyklejone do szyby 23 albo zamocowane do innych części okna.

Fig. 2 przedstawia ponadto konstrukcję urządzenia zamkowego 13 umieszczonego w ościeżnicy 2. Część ryglowa 28 jest połączona z aktywną częścią zamkową 38 za pomocą kołka 39 przełożonego przez otwory w obydwu częściach i sprzęgniętego z wycięciem w dolnej części tulejki zamkowej 40. Część ryglowa 28 ma wałek 41, na którym jest umieszczona sprężyna 42, której jeden koniec opiera się o spodnią stronę odsądzenia 29 w części ryglowej 28, drugi koniec zaś opiera się o odsądzenie 43 w tulejce zamkowej 40. Gdy okno jest odryglowane, zarówno występ części ryglowej 28, jak i odsądzenie 29 wystają z ościeżnicy, a gdy otwór przegubu urządzenia podporowego jest umieszczony nad występem, spodnia strona drugiej części 16 urządzenia podporowego będzie opierać się o górną stronę odsądzenia 29. W celu zaryglowania okna urządzenie podporowe dociska się teraz w kierunku ościeżnicy 2, także odsądzenie 29 jest dociskane, sprężyna 42 jest ściskana do odsądzenia 43 i aktywna część zamkowa 38 jest wciskana w dół i przez podłużny otwór 27 w pasywnej części zamkowej 22. Gdy drugą część 16 urządzenia podporowego obraca się wówczas w kierunku swego położenia zaryglowanego, zarówno część ryglowa 28, jak i złączona z nią na stałe aktywna część zamkowa 38 będą podążać w tym kierunku. Dwa stopnie 44 aktywnej części zamkowej doprowadza się w ten sposób do oporu na spodniej stronie pasywnej części zamkowej 22, przy czym szerokość stopnia aktywnej części zamkowej 38 jest dłuższa niż najmniejsza odległość od brzegu do brzegu w otworze 27. Sprężyna 42 naciska aktywną część zamkową 38 do góry i tym samym zapewnia stabilne zaryglowanie. Gdy drugą część 16 urządzenia podporowego i tym samym część ryglową 28 obraca się ponownie do położenia otwartego, aktywna część zamkowa 38 zostaje uwolniona z pasywnej części zamkowej 22, przy czym sprężyna 42 wyciąga aktywną część zamkową 38 do góry z otworu 27.

Alternatywną postać urządzenia podporowego 12 przedstawiono a fig. 5a i 5b, gdzie druga część 16 urządzenia podporowego 12 jest wyposażona w pierwszy środek sprzęgający 20 w postaci kołka o podłużnym łbie. Ponadto urządzenie podporowe 12 może być wyposażone w dodatkowy środek ustalający 20a, np. jak pokazano w postaci dodatkowego kołka i końca urządzenia podporowego. Fig. 6 przedstawia drugi środek sprzęgający 19 w elemencie ościeżnicy, ponieważ drugi środek sprzęgający 19 może być, jak pokazano, podłużnym otworem o kształcie pasującym do pierwszego środka sprzęgającego 20 na urządzeniu podporowym. Jak pokazano, można ponadto przewidzieć odsądzenie 45 albo podobny element, współpracujący ze środkiem ustalającym 20a na urządzeniu podporowym 12, gdy znajduje się ono w położeniu zaryglowanym.

Postać urządzenia podporowego 12 i urządzenia zamkowego 13 jest widoczna na fig. 7a, przedstawiającej w przekroju dolny element 4 ościeżnicy z drugim środkiem sprzęgającym 19 w postaci otworu, zaś urządzenie podporowe 12 ma pierwszą część 14 i drugą część 16, przy czym pierwsza i druga część są połączone złączem 17 z osią wahliwą 18. Urządzenie podporowe 12 pokazano w położeniu, w którym okno jest zamknięte, a urządzenie podporowe 12 jest umieszczone w pewnej odległości od ościeżnicy, przy czym urządzenie podporowe jest obrócone do góry wokół osi 15 przegubu.

PL 206 159 B1

Jak pokazano, pierwszy środek sprzęgający 20 umieszczony na drugiej części 16 urządzenia podporowego 12 w tym przykładzie jest kołkiem usytuowanym na złączu 17 tak, że kołek obraca się wokół osi wahliwej 18. Urządzenie podporowe 12 może także, jak pokazano, być wyposażone w jeden albo większą liczbę środków ustalających 20a w postaci kołków przeznaczonych do wkładania w drugi środek sprzęgający 19. W szczególności, koniec drugiej części 16 urządzenia podporowego 12 może być skonstruowany w taki sposób, że tworzy środek ustalający 20a do wkładania w otwór w ościeżnicy. Fig. 5b przedstawia urządzenie podporowe 12 w pierwszym położeniu, w którym pierwszy środek sprzęgający 20 na urządzeniu podporowym sprzęga się z drugim środkiem sprzęgającym 19 w ościeżnicy. Ponadto, w ościeżnicy można umieścić oddzielne urządzenie zamkowe 13, z którym także sprzęga się pierwszy środek sprzęgający 20. Urządzenie zamkowe 13 obejmuje aktywną część zamkową 38 w postaci kołka, który może sprzęgać się z pasywną częścią zamkową 22, skonstruowaną w tym przypadku w sposób pokazany na fig. 8. Drugie położenie urządzenia podporowego 12 pokazano na fig. 7c. W tym położeniu powstało ryglowanie pomiędzy środkami sprzęgającymi 19 i 20 oraz aktywną częścią zamkową 38 i pasywną częścią zamkową 22. Ryglowanie uzyskuje się w wyniku obrotu drugiej część 16 urządzenia podporowego wokół osi wahliwej 18 tak, że pierwszy środek sprzęgający 20 w postaci kołka o podłużnym łbie obraca się odpowiednio w otworze tak, że stopień łba kołka opiera się o brzegi otworu, jak pokazano na fig. 7c. Ponadto pierwszy środek sprzęgający 20 zabiera podczas obrotu urządzenie zamkowe 13 tak, że aktywna część zamkowa 38 sprzęga się z pasywną częścią zamkową 22, jak to bardziej wyraźnie pokazano na fig. 8. Fig. 8 przedstawia pasywną część zamkową 22 i aktywną część zamkową 38, przy czym aktywną część zamkową narysowano linią ciągłą w położeniu nieaktywnym, a linią przerywaną w położeniu aktywnym, w którym aktywna część zamkowa 38 sprzęga się z pasywną częścią zamkową 22.

Wymienione wyżej rozwiązania konstrukcyjne urządzenia zamkowego należy traktować wyłącznie jako przykłady możliwych rozwiązań. Fachowiec w tej dziedzinie będzie mógł bez problemu wymyślić inne rozwiązania, pozostając w dalszym ciągu w ramach wynalazku.

Claims (19)

1. Zespół podporowo-zamkowy obejmujący urządzenie podporowe z pierwszą częścią i drugą częścią połączoną przegubowo z tą pierwszą częścią i z pierwszym środkiem sprzęgającym zablokowanym przed obrotem względem drugiej części, przy czym pierwsza część w stanie zamontowanym jest połączalna przegubowo z ruchomym elementem skrzydła okna, z drugim środkiem sprzęgającym, który w stanie zamontowanym jest umieszczony na elemencie ościeżnicy okna, przy czym środki sprzęgające są wzajemnie dopasowane do siebie pod względem kształtu, oraz obejmujący urządzenie zamkowe, znamienny tym, że urządzenie zamkowe (13) ma pasywną część zamkową (22) do połączenia z elementem skrzydła w stanie zamontowanym, oraz aktywną część zamkową (38) do umieszczenia w stanie zamontowanym na elemencie ościeżnicy, przy czym aktywna część zamkowa (38) jest przemieszczalna za pomocą urządzenia podporowego (12).

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że aktywna część zamkowa (38) jest usytuowana w ruchomej części ryglowej do ryglującego sprzęgania w drodze obrotu z pierwszym środkiem sprzęgającym (20).

3. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzenie podporowe (12) jest wyposażone w co najmniej jeden środek ustalający (20a).

4. Zespół według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że drugi środek sprzęgający (19) stanowi występ, natomiast pierwszy środek sprzęgający (20) stanowi otwór.

5. Zespół według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że drugi środek sprzęgający (19) stanowi otwór, natomiast pierwszy środek sprzęgający (20) stanowi występ.

6. Okno obejmujące ościeżnicę złożoną z szeregu elementów, skrzydło połączone przegubowo z ościeżnicą i złożone z szeregu elementów oraz zespół podporowo-zamkowy obejmujący urządzenie podporowe i urządzenie zamkowe, przy czym urządzenie podporowe obejmuje pierwszą część połączoną przegubowo z elementem skrzydła z osią przegubu oraz drugą część połączoną przegubowo z pierwszą częścią w złączu z osią wahliwą, znamienne tym, że urządzenie podporowe (12) jest przemieszczalne liniowo-obrotowo w kierunku elementu (3, 4, 5, 6) ościeżnicy poprzez obrót wokół osi (15) przegubu do pierwszego położenia, w którym drugi środek sprzęgający (19) umieszczony na elemencie (3, 4, 5, 6) ościeżnicy znajduje się w stanie sprzęgnięcia z pierwszym środkiem sprzęgającym (20),

PL 206 159 B1 odpowiednio umieszczonym na urządzeniu podporowym (12) i zablokowanym przed obrotem względem drugiej części (16), przy czym urządzenie podporowe (12) jest przemieszczalne z pierwszego położenia obrotowo wokół osi wahliwej (18) do drugiego położenia, w którym aktywna część zamkowa (38) znajduje się w stanie zaryglowania z pasywną częścią zamkową (22), przy czym aktywna część zamkowa jest obrotowa wokół osi obrotu zasadniczo współosiowej z osią wahliwą (18), gdy urządzenie podporowe znajduje się w swym pierwszym położeniu.

7. Okno według zastrz. 6, znamienne tym, że drugi środek sprzęgający (19) stanowi występ, natomiast pierwszy środek sprzęgający (20) stanowi otwór.

8. Okno według zastrz. 6, znamienne tym, że drugi środek sprzęgający (19) stanowi otwór, natomiast pierwszy środek sprzęgający (20) stanowi występ.

9. Okno według zastrz. 6 albo 7, albo 8, znamienne tym, że urządzenie podporowe (12) jest wyposażone w co najmniej jeden środek ustalający (20a).

10. Okno według zastrz. 6 albo 7, albo 8, znamienne tym, że jeden ze środków sprzęgających (19, 20) stanowi obrotowa część ryglowa, która podczas obrotu doprowadza aktywną część zamkową (38) do sprzęgnięcia albo do rozłączenia z pasywną częścią zamkową (22).

11. Okno według zastrz. 9, znamienne tym, że jeden ze środków sprzęgających (19, 20) stanowi obrotowa część ryglowa, która podczas obrotu doprowadza aktywną część zamkową (38) do sprzęgnięcia albo do rozłączenia z pasywną częścią zamkową (22).

12. Okno według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 11, znamienne tym, że środki sprzęgające (19, 20) stanowią części zamkowe (38, 22).

13. Okno według zastrz. 9, znamienne tym, że środki sprzęgające (19, 20) stanowią części zamkowe (38, 22).

14. Okno według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 11, albo 13, znamienne tym, że pasywna część zamkowa (22) stanowi oddzielny element połączony ze skrzydłem (7).

15. Okno według zastrz. 9, znamienne tym, że pasywna część zamkowa (22) stanowi oddzielny element połączony ze skrzydłem (7).

16. Okno według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 11, albo 13, albo 15, znamienne tym, że druga część (16) urządzenia podporowego (12) obejmuje środki do sprzęgania ze środkami ustalającymi umieszczonymi w elemencie (3, 4, 5, 6) ościeżnicy, gdy urządzenie podporowe znajduje się w tym drugim położeniu .

17. Okno według zastrz. 9, znamienne tym, że druga część (16) urządzenia podporowego (12) obejmuje środki do sprzęgania ze środkami ustalającymi umieszczonymi w elemencie (3, 4, 5, 6) ościeżnicy, gdy urządzenie podporowe znajduje się w tym drugim położeniu.

18 Okno według zastrz. 6 albo 7, albo 8, albo 11, albo 13, albo 15, albo 17, znamienne tym, że element (3, 4, 5, 6) ościeżnicy ma otwór (26), przez który przechodzi pasywna część zamkowa (22) w położeniu zamkniętym okna.

19 Okno według zastrz. 9, znamienne tym, że element (3, 4, 5, 6) ościeżnicy ma otwór (26), przez który przechodzi pasywna część zamkowa (22) w położeniu zamkniętym okna.