PL205247B1 - Sposób otrzymywania aerozolowego układu wytłaczającego - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy sposobu otrzymywania aerozolowego układu wytłaczającego, który w stanie statycznej równowagi fizykochemicznej jest ukł adem co najmniej trójfazowym, zł o ż onym z mieszają cych się wzajemnie w ograniczonym zakresie dwu faz ciekł ych: wsadu czynnego i ciekłego gazu wytłaczającego, zwłaszcza węglowodorowego, oraz pozostającej z nimi w równowadze fazy par składników faz ciekłych, natomiast w stanie dynamicznym wypływu zawartości z ciśnieniowego opakowania aerozolowego daje postać aerozolu o charakterze rozpraszającym, natryskowym.

Znane są sposoby otrzymywania aerozoli trój- i więcej fazowych o charakterze natryskowym, a nawet rozpyłowym, polegające na tym, że:

a) we wsadzie czynnym zawierającym związki powierzchniowo czynne - nie mieszającym się z ciekłym gazem wytłaczającym, zwłaszcza węglowodorowym (nie tworzącym ze wsadem roztworu właściwego) - emulguje się niewielkie, rzędu kilku do kilkunastu procent, ilości ciekłego gazu wytłaczającego, a faza gazowa par składników ciekłych poddawana jest dodatkowemu ciśnieniu cząstkowemu gazów sprężonych - takich jak podtlenek azotu, dwutlenek węgla, azot, powietrze, argon lub ich mieszanin, stosunkowo dobrze absorbowanych przez wsad czynny - po to aby przez zwiększenie ciśnienia, przeważnie ponad 2-krotnie w stosunku do prężności par gazu ciekłego, uzyskać zwiększenie prędkości wypływu z dyszy rozpyłowo - natryskowej przez to zwiększenie efektu rozpylenia. W tym przypadku rozproszenie strumienia aerozolu następuje na skutek efektu wrzenia ciekłego gazu i efektów rozpyłu mechanicznego w stopniu równorzędnym, porównywalnym. Ciśnienie w pojemniku początkowo jest znaczne - sięgać może nawet 8 bar w 293°K - ulega obniż aniu ze wzrostem stopnia opróżnienia pojemnika. Spadek ciś nienia nawet do wartości prężności par gazu ciekłego w danej temperaturze - w końcowej fazie opróżniania powoduje znaczne zmiany wydatku wpływu i stopnia rozdrobnienia wypływającego z dyszy strumienia aerozolu, a więc zmiany istotnych cech użytkowych i technicznych;

b) we wsadzie czynnym zawierającym związki powierzchniowo czynne - nie mieszającym się z ciekłym gazem wytłaczającym, zwłaszcza węglowodorowym C3/C4 - emulguje się znaczne ilości, rzędu kilkudziesięciu procent, przeważnie 15% + 70% ciekłego gazu wytłaczającego, dzięki czemu uzyskuje się układ, który w użytkowym stanie dynamicznym jest analogiczny do najbardziej typowych układów natryskowych i rozpyłowych, dwufazowych, w których w stosowanym zakresie stosunku wsadu do gazu wytłaczającego występuje wzajemna mieszalność, jednorodność mieszaniny, typowa dla roztworów właściwych. Rozproszenie strumienia aerozolu następuje w przeważ ają cym stopniu na skutek efektu wrzenia ciekł ego gazu wytł aczającego w wypł ywają cym strumieniu. Ciśnienie jest tu zależne tylko od temperatury, niezależnie od ilości gazu i praktycznie stałe w kolejnych stopniach opróżnienia pojemnika.

Ilość gazu wytłaczającego, przeważnie palnego C3/C4, jest jednak bardzo duża, porównywalna wagowo z ilością wsadu i wymaga stosowania specjalnych układów związków powierzchniowo czynnych o charakterze wybitnie skutecznych emulgatorów, których obecność może pozostawać w sprzeczności z wymaganymi cechami użytkowymi i wymaganiami ochrony środowiska.

Znane są także sposoby otrzymywania aerozoli, w których wsad czynny dowolny, także nie mieszający się z ciekłym gazem wytłaczającym, poddawany jest ciśnieniu wybranego gazu sprężonego lub ich mieszaniny, jak to opisano powyżej w punkcie a) - bez użycia ciekłego gazu, zwłaszcza węglowodorowego, a zatem i bez konieczności użycia środków powierzchniowo czynnych - w takiej ilości, że część tego gazu sprężonego zaabsorbowana lub rozpuszczona jest we wsadzie czynnym, zgodnie z prawem Henry'ego, a pozostała tworzy poduszkę gazową nad fazą ciekłą wsadu. W rezultacie uzyskuje się - wskutek pominięcia ciekłego gazu - aerozole dwufazowe, analogiczne w stanie statycznym do układów o nieograniczonej mieszalności wsadu z ciekłym gazem, ale całkowicie odmienne w stanie dynamicznym. Uzyskują cechy co najwyżej analogiczne do opisanych w punkcie a), czyli rozproszenie strumienia aerozolu następuje wskutek efektów mechanicznych, ciśnienie początkowe jest duże i ulega znacznemu, kilkakrotnemu obniżeniu podczas opróżniania pojemnika powodując zmiany wydatku wypływu i stopnia rozdrobnienia strumienia aerozolu.

We wszystkich tych sposobach stosowane są opakowania aerozolowe - złożone z elementów takich jak główki rozpyłowe zwane też aplikatorami, zawory aerozolowe, z którymi te główki rozpyłowe współpracują oraz pojemniki aerozolowe zamykane tymi zaworami - odpowiednio doPL 205 247 B1 brane, tak aby pod działaniem gazu wytłaczającego uzyskać optymalny dla danego rozwiązania recepturowego i zastosowania aerozolu rozpyl, rozproszenie strumienia wsadu.

W efekcie stosowania znanych sposobów do wytłaczania i rozpraszania aerozolowych wsadów czynnych nie mieszających się z gazami ciekłymi, szczególnie węglowodorowymi, występuje cały szereg niedogodności zarówno gdy stosowane są ciekłe gazy wytłaczające same lub w kombinacji z gazami sprężonymi, jak i gdy stosowane są same sprężone gazy wytłaczające, w których to przypadkach, z natury rzeczy, problem mieszalności ciekłego gazu już nie występuje, choć ta własność wsadu czynnego pozostaje bez zmian. Niedogodnościami tymi są:

1) W przypadku użycia gazów ciekłych lub ich kombinacji z gazami sprężonymi - stosowanie emulgujących środków powierzchniowo czynnych, niezbędne po to, aby dostatecznie trwale i ł atwo - wskutek wstrzą sania opakowaniem aerozolowym - dyspergować we wsadzie znaczne ilości ciekłego gazu, tj. rzędu 15% + 70% a nawet więcej, w stosunku do tego wsadu. W przypadku niedostatecznie trwałego i łatwego dyspergowania znacznych ilości ciekłego gazu we wsadzie może zachodzić, w trakcie stosowania aerozolu, odrębne wydozowanie rozwarstwionych - wydzielonych faz: wsadu, a następnie wierzchniej warstwy, fazy gazu ciekłego C3/C4. Przy zastosowaniu znacznych ilości gazu i niedostatecznie skutecznego emulgatora, zdarzenie polegające na odrębnym wydozowaniu fazy ciekłej wsadu i fazy ciekłej gazu powoduje zasadnicze zmiany cech użytkowych i funkcjonalnych układu aerozolowego w stosunku do układu stanowiącego dostatecznie trwałe, równomierne rozproszenie gazu we wsadzie, a zdarzenia takie mogą także stwarzać poważne zagrożenia w użytkowaniu, np.:

- silne schładzanie w otoczeniu wypływającego z główki rozpyłowej strumienia ciekłego gazu, co w bezpośrednim kontakcie z ciałem powodować może miejscowe, punktowe odmrożenia skóry,

- szybsze, miejscowe powstawanie stężeń gazu palnego stwarzających stany zagrożenia pożarem lub wybuchem.

Stosowanie emulgatorów jest ponadto w niektórych zastosowaniach, na przykład medycznych, jak przy wytłaczaniu z opakowania aerozolowego soli fizjologicznej do przemywania oka, niewskazane, wręcz niedopuszczalne, podobnie jak w niektórych zastosowaniach kosmetycznych, np. przy rozpylaniu wody mineralnej do pielęgnacji skóry, szczególnie twarzy lub przy nawilżaniu i odświeżaniu powietrza. W tego rodzaju zastosowaniach użycie ciekłego gazu zastępowane jest użyciem gazu sprężonego;

2) W przypadku użycia gazów sprężonych:

- wysokie, rzędu 7 + 8 bar nadciśnienie początkowe po napełnieniu;

- spadek nadciśnienia początkowego ze wzrostem stopnia opróżnienia do nadciśnienia rzędu 1,5 + 3 bar przy opróżnieniu całkowitym lub zbliżonym do całkowitego;

- zmienny, zgodnie ze spadkiem nadciśnienia początkowego, charakter wypływu, tj. wydatek, stopień rozdrobnienia oraz energia strumienia;

- obniżenie stopnia wypełnienia początkowego stosowanego dla typowych aerozoli, z 75% do rzędu nawet 55% pojemności całkowitej opakowania aerozolowego, w celu niwelowania spadku ciśnienia z opróżnianiem i pozostałych negatywnych następstw tego spadku, co pogarsza wykorzystanie pojemności opakowań i podnosi jednostkowy koszt użycia aplikacyjnego;

- dodatkowe, przypadkowe spadki ciśnienia podczas opróżniania opakowania wskutek przerywanego przepływu fazy ciekłej z równoczesnym wypływem gazu sprężonego przez rurkę zgłębną podczas odruchowego wstrząsania opakowaniem. Krańcowo dojść może do szybkiego, nieumyślnego usunięcia gazu bez wydobycia, wytłoczenia wsadu, czyli do rozładowania aerozolu;

- wysokie nadciśnienie początkowe, niezbędne do opróżnienia z zachowaniem satysfakcjonujących parametrów wypływu, wymaga stosowania pojemników aerozolowych o podwyższonej wytrzymałości na odkształcenie i rozerwanie, podnosząc koszty;

- proces napełniania sprężonym gazem wymaga stosowania specjalnych zaworów aerozolowych eliminujących tzw. stres ciśnieniowy - zjawisko fizykochemiczne znane i wszechstronnie opisane w literaturze fachowej, powstające na skutek powolnego procesu absorpcji gazu we wsadzie w relatywnie szybko, w ułamku sekundy, przebiegającej operacji napełnienia lub wymaga stosowania specjalnej technologii napełniania saturacyjnego, a także specjalnych maszyn i urządzeń dla obu tych przypadków. Pominięcie takich rozwiązań podczas napełniania gazem sprężonym wywołuje gwałtowny wielokrotny wzrost ciśnienia i rozrywanie pojemników;

PL 205 247 B1

- w przypadku stosowania najpopularniejszego z gazów sprężonych tj. dwutlenku wę gla (CO2) występują dodatkowo dwie cechy negatywne:

a) wpływ CO2 na odczyn i zmiany chemiczne możliwe w wodnym wsadzie w wyniku zmian równowagi chemicznej przy oddziaływaniu jako bezwodnika kwasu węglowego;

b) pogłębianiu efektu cieplarnianego.

Celem wynalazku było usunięcie wszystkich tych niedogodności, a w szczególności niekorzystnych cech znanych sposobów wynikających z:

- wysokiego ciś nienia począ tkowego i jego spadku podczas opróż niania opakowania napeł nionego gazem sprężonym,

- stosowania specjalnych rozwią zań technologicznych warunkujących wyeliminowanie „stresu ciśnieniowego przy napełnianiu gazami sprężonymi,

- stosowania ś rodków powierzchniowo czynnych do emulgowania znacznych iloś ci ciekł ych gazów, ilości porównywalnych co do rzędu liczb z ilościami wsadów czynnych.

Aby osiągnąć ten cel wytyczono sobie zadanie opracowania sposobu otrzymywania aerozoli ze wsadami czynnymi nie mieszającymi się z ciekłymi gazami, szczególnie węglowodorowymi, a wię c wsadami min. na bazie wodnej, bez uż ycia zwią zków powierzchniowo czynnych jako emulgatorów gazu ciekłego i bez użycia gazów sprężonych.

Znane sposoby otrzymywania ciekło - gazowych trójfazowych aerozolowych układów wytłaczających o charakterze rozproszonym strumienia wypływu polegały min. na stosowaniu dużej, porównywalnej procentowo ilości ciekłego gazu wytłaczającego w stosunku do ilości wsadu czynnego - produktu wytłaczanego oraz zależnej od stopnia napełnienia pojemnika, a także na tym, że wsad zawierał substancje łatwo, wskutek wstrząsania opakowaniem aerozolowym, emulgujące i stabilizują ce dyspersje ciekł ego gazu we wsadzie.

Nieoczekiwanie podczas prób okazało się, że bardzo dobre efekty wytłaczania i rozpraszania uzyskuje się przy niewielkich - wręcz znikomych - ilościach ciekłego gazu wytłaczającego, szczególnie przy jego całkowitej praktycznie niemieszalności, mieszalności poniżej 0,3% ze wsadem i wyeliminowaniu środków powierzchniowo czynnych oraz wszelkich pośredników rozpuszczalności gazu we wsadzie.

Istotę wynalazku stanowi sposób otrzymywania aerozolowego układu wytłaczającego obejmujący napełnianie opakowania aerozolowego wsadem czynnym i ciekłym gazem wytłaczającym, mieszającymi się wzajemnie w ograniczonym zakresie, charakteryzujący się tym, że stosuje się ciekły gaz wytłaczający, korzystnie gaz węglowodorowy C3/C4, mieszający się z wsadem czynnym w iloś ci nie przekraczają cej 20% wagowych, przy czym stosunek wagowy części zadozowanego gazu nie mieszającej się z wsadem czynnym do tegoż wsadu nie przekracza wartości 0,15, korzystnie zawiera się w przedziale wartości 0,01-0,03.

Ta niewielka, wręcz znikoma ilość ciekłego gazu, nie jest uzależniona od ilości wsadu i jest niezależna od stopnia napełnienia opakowania aerozolowego ciekłym produktem wytłaczanym - wsadem czynnym.

Oznacza to, że warunki opróżniania opakowania aerozolowego, wytłaczania i rozpraszania medium oraz charakter jego wypływu są praktycznie jednakowe zarówno przy pełnym - w początkowej fazie opróżniania - jak i prawie pustym opakowaniu - w końcowej fazie opróżniania. Warunki opróżniania zbliżone do izotermicznych zapewniają praktycznie stałe ciśnienie wewnętrzne aerozolu, zbliżone do prężności par zastosowanego gazu, np. gazu węglowodorowego C3/C4.

Korzystny efekt sposobu według wynalazku uzyskuje się stosując gaz wytłaczający w ilości nie większej niż 12 g na każde 100 cm³ pojemności całkowitej opakowania aerozolowego, korzystnie od 0,75 g do 2,25 g na każde 100 cm³ pojemności całkowitej opakowania aerozolowego.

Najlepsze rezultaty wytłaczania i rozpyłu uzyskuje się przy zawartości gazu wytłaczającego około 1,2 - 1,8 g gazów węglowodorowych C₃/C₄ lub ich mieszanin na każde 100 cm³ pojemności całkowitej opakowania aerozolowego przy prężności par od 2 do 8 bar, korzystnie powyżej 3,5 bar w temperaturze 20°C.

Przekraczanie podanych ilości gazów jest zbyteczne, gdyż nie zmienia cech funkcjonalnych i użytkowych układu, natomiast powoduje pozostawanie w pojemniku, po jego opróżnieniu ze wsadu, zbytecznej, resztkowej ilości ciekłego węglowodoru.

Układ otrzymany sposobem według wynalazku składa się z co najmniej trzech faz: 1) gazowej - par składników lotnych, która tworzy poduszkę gazową, 2) ciekłej - gazu wytłaczającego,

PL 205 247 B1 która tworzy wierzchnią, wydzieloną fazę ciekłego gazu, 3) ciekłej - składników wsadu czynnego nie mieszających się z ciekłym gazem i nie emulgujących tego gazu trwale.

Układ taki - w odróżnieniu od znanych i opisanych powyżej układów zawierających ciekłe gazy wytłaczające, w których stosunek ilości gazu do ilości wsadu podczas opróżniania pojemnika pozostaje praktycznie wartością stałą - wykazuje zmienną, rosnącą wartość stosunku ilości gazu do ilości wsadu w miarę opróżniania opakowania od wartości ułamkowych nie większych od 0,15, korzystnie zawierających się w przedziale 0,01 + 0,03, do wartości bardzo dużych, w krańcowym przypadku zawartości wsadu zbliżonej do zera - opróżnienie zbliżone do całkowitego - tj. do matematycznej nieskończoności, przy równocześnie stałym - w warunkach izotermicznych - ciśnieniu wewnętrznym, niezależnym od stopnia opróżnienia opakowania aerozolowego.

Rozwiązanie według wynalazku nie wyklucza stosowania wsadów zawierających ograniczone ilości emulgatorów wykazujących ograniczone mieszalności z gazem ciekłym.

Przy stosowaniu niewielkich zawartości emulgatorów we wsadzie czynnym, dla uzyskania różnych cech użytkowych danego produktu, na przykład solubilizacji składnika wsadu nie mieszającego się z wodą, takiego jak kompozycja zapachowa w wodzie perfumowanej, zawartość emulgujących środków powierzchniowo czynnych w recepturze wsadu czynnego powinna być ograniczona do takich ilości, przy których ciekły gaz tworzy wyodrębnioną, wierzchnią fazę ciekłą w czasie maksymalnym do 180 sekund, korzystnie w czasie do 20 sekund od celowego lub przypadkowego wstrząśnięcia układem, a zatem nie tworzy dostatecznie trwałej emulsji we wsadzie czynnym.

W przypadku zastosowania wsadów czynnych wykazujących pewną, ograniczoną do co najwyżej 20% wag. mieszalność gazów, korzystnie C3/C4 - z wyłączeniem wsadów dostatecznie trwale, o czasie rozdziału faz powyżej 3 minut, emulgujących węglowodory - stosuje się ilości gazów ciekłych powiększone o ilość gazu, jaka ulega rozpuszczeniu we wsadzie czynnym zawartym w opakowaniu aerozolowym.

Jako gaz ciekły w sposobie według wynalazku stosuje się także mieszaniny różnych gazów ciekłych, skroplonych, na przykład węglowodorowych z fluorowęglowodorowymi, przy czym skład mieszaniny takich gazów ustala się tak, aby część nie mieszająca się tworzyła wierzchnią warstwę - fazę ciekłą nad wsadem czynnym.

W układach wytłaczających otrzymywanych sposobem według wynalazku stosuje się, jako wspomagające układ, sprężone gazy wytłaczające które wysycają układ, takie jak dwutlenek węgla, powietrze, podtlenek azotu, korzystnie sprężone gazy obojętne, takie jak azot, argon, uzyskując układy o oczekiwanej sprawności wytłaczania, w specjalnych warunkach, na przykład w warunkach obniżonych temperatur stosowania.

Wynalazek znajduje zastosowanie do wytwarzania produktów w opakowaniach aerozolowych, hermetycznie odcinających zawartość od otoczenia, o rozproszeniu wypływającego strumienia porównywalnym do rozproszenia z zastosowaniem gazów sprężonych lub wywoływanego tzw. pompkami aerozolowymi stosowanymi w tzw. aerozolach bezciśnieniowych - atomizerach.

W stosunku do tzw. aerozoli bezciśnieniowych, atomizerów lub inaczej pompek aerozolowych mechanicznych, omawiane rozwiązania aerozoli ciśnieniowych wykazują wyższość polegającą na wykluczeniu możliwości wystąpienia wtórnych zanieczyszczeń preparatu zanieczyszczeniami zewnętrznymi dzięki nadciśnieniu wewnętrznemu i hermetycznemu zaniknięciu ciśnieniowego pojemnika aerozolowego.

Wynalazek znajduje zastosowanie zwłaszcza w kosmetyce do rozpraszania i nanoszenia substancji aktywnych na bazie wodnej wsadów czynnych aerozoli, a także w zastosowaniach farmakomedycznych aerozoli na bazach wodnych lub innych także nie mieszających się z ciekłymi gazami szczególnie węglowodorowymi, np. w preparatach na bazie wodnej do leczenia oparzeń czy przemywania oka, a także w innych zastosowaniach spożywczych, technicznych i gospodarstwa domowego.

Wynalazek ilustrują następujące przykłady wykonania.

P r z y k ł a d y

W przykładach 1 i 2 przedstawiono ogólne warunki zastosowania układów aerozolowych według wynalazku. Przykład 3 przedstawia zastosowanie układu aerozolowego, w którym wsad czynny zawiera ograniczone ilości solubilizatora, przy których tworzenie wydzielonej, wierzchniej fazy ciekłego gazu nie przekracza 180 sekund. Przykład 4 obrazuje zastosowanie układu do przypadku częściowej, ograniczonej mieszalności gazu ze wsadem. Przykłady 5, 6, 7 przedstawiają

PL 205 247 B1 możliwość wykorzystania innych niż węglowodorowe ciekłych gazów wytłaczających z zastosowaniem dodatkowo wspomagających gazów sprężonych.

P r z y k ł a d 1.

W typowym dla otrzymywania aerozoli postę powaniu, do opakowań aerozolowych zł o żonych z pojemników o pojemności całkowitej V0 = 270 cm³ oraz wytypowanych uprzednio eksperymentalnie zaworów aerozolowych z główkami rozpyłowymi, dozuje się wodę mineralną do pielęgnacji twarzy w ilości 195 gramów z dokładnością ± 1 gram oraz ciekły gaz propano-butanowy bezwonny o prężności par 3,5 bara w 20°C, w ilości 3,25 g z dokładnością ± 0,1 grama.

Zespół czynności obejmujący dobór pojemnika i zaworu z główką lub aplikatorem we wzajemnej relacji z doborem rodzaju gazu o określonej prężności par tworzy typową procedurę ustalania specyfikacji technicznej dla danego produktu mającego uzyskać postać aerozolową o określonym przeznaczeniu i warunkach stosowania.

P r z y k ł a d 2.

W pojemnikach aerozolowych o podwyż szonej wytrzymał o ś ci na wewnę trzne ciś nienie odkształcające, o pojemności 110 cm³, umieszcza się wsad czynny na bazie glikolowo - wodnej w iloś ci 80,0 g z dokł adnoś cią ± 0,5 grama, nie wykazujący praktycznie ż adnej mieszalnoś ci z wę glowodorami, pojemniki zamyka się zaworem aerozolowym i napeł nia się propanem bezwonnym w ilości 2,1 g z dokładnością ± 0,1 g. Następnie nakłada się dobraną główkę rozpyłową.

P r z y k ł a d 3.

W opakowaniach aerozolowych o pojemnoś ci całkowitej 270 cm³ i uż ytkowej 200 cm³ umieszczono 190g ± 2g wsadu czynnego o składzie: 99,7% wag. wody destylowaanej, 0,1% wag. kompozycji zapachowej nie mieszającej się z wodą o zapachu miętowym oraz 0,2% wag. solubilizatora o międzynarodowej nazwie w nomenklaturze wg INCI: POLYSORBATE - 20, a następnie uzupełniono opakowanie ciekłym gazem wytłaczającym wg przykładu 1 w ilości 6,1 g± 0,2g. Czas rozwarstwiania się powstającej po wstrząśnięciu dyspersji gazu we wsadzie czynnym nie przekracza 180 sekund.

P r z y k ł a d 4.

W pojemnikach aerozolowych o wymiarach 0=50 mm H=190 mm i dopuszczalnym wypełnieniu fazą ciekłą Vu = 250 cm³ zamkniętych zaworem aerozolowym z główką rozpyłową umieszcza się po 200 + 205 cm³ etanolowo - wodnej mieszaniny o ograniczonej do 12% w. mieszalności propano - butanu w tej mieszaninie oraz ciekły gaz propanowo - butanowy o prężności par 3,5 bara w 20°C w ilości po 28,6 g (205 g x 0,12 + 1.2g x 330 cm³/100 cm³ = 24,60 g+ 3,96 g = 28,56 g) z dokładnością ± 0,2 g.

P r z y k ł a d 5.

W opakowaniach aerozolowych o pojemności całkowitej 210 cm³ i użytkowej 150 cm³ umieszcza się mieszaninę glicerynowo - wodną o gęstości 1,050 g/cm³ w 20°C, w ilości 150 g ± 1,0 g oraz 3,0 g ± 0,3 g ciekłego gazu będącego jednorodną mieszaniną 50% wag. izobutanu z 50% wag. tetrafluoroetanu tj. freonu 134A, która to mieszanina ciekłych gazów tworzy odrębną, wierzchnią fazę ciekłą w tak napełnionym opakowaniu.

P r z y k ł a d 6.

W opakowaniach aerozolowych o pojemności całkowitej 210 cm³ umieszcza się wsad czynny w ilości 120 g ± 1,0g będący jednorodnym wzajemnym roztworem etanolowo-glicerynowo-wodnym o gęstości 0,955g/cm³ w 20°C oraz mieszaninę ciekłych gazów według przykładu 5 w ilości 3,0 g ± 0,3 g, a następnie zawartość opakowań wysyca się gazem sprężonym, przy czym zastosowano dwutlenek węgla o ciśnieniu 8,0 bar w 20°C.

P r z y k ł a d 7.

W opakowaniach aerozolowych o pojemności całkowitej 400 cm³ i użytkowej 300 cm³ ₃ umieszcza się 270 g ± 2 g mieszaniny wody z alkoholem izopropylowym, o gęstości 0,970 g/cm³ w 20°C oraz mieszaninę propanu i n-butanu o prężności par 3,5 bara w 20°C w ilości 9,0 g ± 0,3 g, a następnie powstały układ faz wysyca się sprężonym gazem, przy czym zastosowano azot o ciśnieniu 7,0 bar w 20°C.

Claims (5)

1. Sposób otrzymywania aerozolowego układu wytłaczającego polegający na tym, że opakowanie aerozolowe napełnia się wsadem czynnym i ciekłym gazem wytłaczającym, mieszającymi się wzajemnie w ograniczonym zakresie, znamienny tym, że stosuje się ciekły gaz wytłaczający, korzystnie gaz węglowodorowy C3/C4, mieszający się z wsadem czynnym w ilości nie przekraczającej 20% wagowych, przy czym stosunek wagowy części zadozowanego gazu nie mieszającej się z wsadem czynnym do tegoż wsadu nie przekracza wartości 0,15, korzystnie zawiera się w przedziale wartoś ci 0,01-0,03.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się gaz wytłaczający w ilości nie większej niż 12 g na każde 100 cm³ pojemności całkowitej opakowania aerozolowego, korzystnie od 0,75 g do 2,25 g na każde 100 cm³ pojemności całkowitej opakowania aerozolowego.

3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że stosuje się gaz wytłaczający w ilości powiększonej o ilość rozpuszczoną we wsadzie czynnym.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się gaz wytłaczający o prężności par od 2 do 8 bar, korzystnie powyżej 3,5 bar w temperaturze 20°C.

5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że stosuje się, jako wspomagające układ, sprężone gazy wytłaczające, korzystnie sprężone gazy obojętne.