PL204351B1

PL204351B1 - Zastosowanie środka dezynfekcyjnego do zwalczania i dezaktywowania patogennych mikroorganizmów

Info

Publication number: PL204351B1
Application number: PL374714A
Authority: PL
Inventors: Eugen Nevermann; Jan Nevermann; Wolfgang Zerling; Jutta Höffler
Original assignee: Menno Chemie Vertrieb Gmbh
Priority date: 2002-09-05
Filing date: 2002-09-20
Publication date: 2010-01-29
Also published as: EP1534071B1; CA2497453C; DE50205311D1; EP1534071A1; WO2004021786A1; US20050239671A1; US7208453B2; ATE312509T1; ES2254755T3; ZA200501735B; PL374714A1; AU2002342726A1; CA2497453A1

Description

Opis wynalazku

Infekcje nabyte w szpitalach i innych medycznych placówkach wywołują wielkie szkody dla społeczności ubezpieczonych oraz krajowej gospodarki. Infekcje te nazywane chorobami szpitalnymi, były w przeszłości przede wszystkim przypisywane bakteriom.

Z drugiej strony, przyczyną tego był fakt, że przy braku w łaściwej diagnostyki medycznej wiele chorób o genezie grzybiczej lub wirusowej pozostawało bez rozpoznania. Z kolei, nastąpił wzrost liczby infekcji wywoływanych przez wirusy i grzyby w związku z zastosowaniem nowoczesnych standardów terapeutycznych oraz w wyniku mobilności turystycznej i globalnej; na przykład epidemie doświadczane w ostatnich okresach w pogłowiu zwierząt w Europie, takie jak pryszczyca (mouth-and-foot disease) i stóp, choroba Aujeszky, i gorączka świńska, miały bez wyjątków wirusową genezę. W szpitalach są coraz częściej diagnozowane infekcje wirusowe, takie jak te zawdzięczane wirusom typu Norwalk, rotawirusom i adenowirusom, ale także infekcje grzybicze prowadzące do układowych grzybic i wtórnych infekcji.

Ta nowa sytuacja i nowa wiedza wywołała taki skutek w ostatnich latach, że standardy profilaktyczne, takie jak procedury dezynfekcji muszą być ponownie przeanalizowane i zaakceptowane. A zatem szereg organów standaryzacyjnych wymaga, ż e poza bakteriami, dezynfekcja powinna rozciągać się na szczególnie oporne grzyby (np. Aspergillus niger) i wirusy (np. wirus polio i adenowirus)

Środki dezynfekujące, które są powszechnie stosowane i wykazują wystarczającą skuteczność przeciwwirusową są obecnie stosowane tylko w ograniczonym zakresie, co jest spowodowane skutkami ubocznymi tych środków. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku środków czynnych typu aldehydów, np. formaldehydu, aldehydu glutarowego, dialdehydu bursztynowego lub glioksalu oraz ich pochodnych uwalniających aldehydy. Jak dotychczas składniki te były uważane za klasycznych nosicieli szeroko pojętej skuteczności przeciwbakteryjnej/przeciwgrzybiczej i przeciwwirusowej w preparatach dezynfekujących.

Formaldehyd i dialdehyd glutarowy, które są środkami najbardziej wszechstronnie stosowanymi do zwalczania środków patogennych wskutek, między innymi nie występowania trudności technicznych w ich stosowaniu, są uznane za toksyczne i podejrzewane o działanie rakotwórcze. Uważa się, że podobne charakterystyki należy przypisać innym aldehydom.

Sprawia to, że użytkownicy uwzględniając ewentualne ryzyko, korzystają ze środków dezynfekujących nie zawierających aldehydów.

Inne dostępne środki czynne nie są skuteczne lub są skuteczne jedynie w ograniczonym zakresie, przeciw wirusom bezotoczkowym i określonym rodzajom grzybów, ze względu na szczególną oporność tych adresatów, lub mogą być używane w limitowany sposób ze względu na ich niekorzystne właściwości chemiczne i fizyczne.

To pozostaje prawdziwe dla klasy związków nadtlenowych (per compounds), jodu, substancji uwalniających chlor, alkoholi, surfaktantów kationowych, surfaktantów amfoterycznych, fenoli, zasad, kwasów i związków uwalniających aktywny tlen.

Związki fenolowe lub czwartorzędowe związki amoniowe, których skuteczność może być zwiększona dodatkiem eterów 2-hydroksydifenylowych, są znane z np. DE 1 288 474. Zastosowania ich obejmują użycie w proszkach przeciw mikroorganizmom, maściach, preparatach dezodoryzujących, pastach do mycia rąk, detergentach do prania, szamponach itd.

Inną dziedziną zastosowań środków dezynfekcyjnych zawierających fenole w zestawieniu z kwasami organicznymi, jako składnikiem czynnym, eterami dialkilowymi glikolu etylenowego i anionowymi surfaktantami, jest zwalczanie pasożytów, zwłaszcza robaków i ziarniaków, w intensywnej hodowli zwierzęcej.

Nadkwasy na przykład wykazują bardzo zróżnicowane spektrum działania przeciw mikroorganizmom, ale mogą być stosowane w ograniczonym zakresie wskutek ich wyjątkowo silnego działania korozyjnego. Istotne trudności pojawiają się ponadto wskutek braku trwałości tej klasy związków.

Poszukując odpowiedniego rozwiązania alternatywnego nieoczekiwanie odkryto, że zaistniała luka może być wypełniona z zastosowaniem określonych mieszanin złożonych z aromatycznych kwasów hydroksykarboksylowych i fenoli, nie tylko ze względu na skuteczność przeciw mikroorganizmom, ale także ze względu na korzystne właściwości toksykologiczne i ekotoksykologiczne oraz na korzystną kompatybilność z materiałami.

PL 204 351 B1

Niniejszy wynalazek dotyczy środków do dezaktywacji patogennych mikroorganizmów (bakterii, grzybów i wirusów, otoczkowych i bezotoczkowych), które mogą być nanoszone na powierzchnie i instrumenty wszelkiego rodzaju, jak również wprowadzane do skażonych płynów. Potencjalne dziedziny stosowania są szeroko zróżnicowane, np. dotyczące szpitali, gabinetów lekarskich, przestrzeni wytwórczych w przemyśle spożywczym i wszelkich sposobów stabilizacji rozmnażania zwierząt hodowlanych.

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie środka dezynfekcyjnego do zwalczania i dezaktywowania patogennych mikroorganizmów, do stosowania na powierzchniach i do instrumentów w pomieszczeniach medycznych i technicznych, na bazie synergicznie skutecznej mieszaniny kwasów mono, di i trihydroksybenzoesowych i fenoli oraz anionowych i niejonowych surfaktantów jako środków zwilżających, środków solubilizujących, pierwszorzędowych i drugorzędowych alkoholi jako rozpuszczalników i alifatycznych kwasów karboksylowych i hydroksykarboksylowych jako regulatorów pH, jak również środków maskujących, w którym środek zawiera synergicznie skuteczne zestawienia przeciw mikroorganizmom i przeciwwirusowe aromatycznych kwasów monohydroksykarboksylowych, kwasów dihydroksybenzoesowych lub kwasów trihydroksybenzoesowych, oddzielnie lub w mieszaninie, oraz fenoli w zestawieniu z surfaktantem wybranym z grupy obejmującej alkilosulfoniany, kwas alkiloarylosulfonowy, alkiloarylosulfoniany, alkiloaryloeterosiarczany z 1 do grupami EO, alkiloeterosiarczany z 1 do 3 grupami EO, ich sole sodowe, potasowe i amonowe/amoniowe, z pierwszorzędowymi lub rozgałęzionymi łańcuchami o długości C8 do C18, jako surfaktantem anionowym i eterami alkilo-polietylenoglikolu z 3 do 11 grupami EO, jako surfaktantem niejonowym, oddzielnie lub w mieszaninie, który to środek dezynfekcyjny zawiera butylo-monoglikolo-siarczan, kumenosulfonian, tolueno-sulfonian, ksylenosulfonian w postaci soli sodowej, potasowej lub amonowej/amoniowej, oddzielnie lub w mieszaninie, jak o środek solubilizujący oraz alifatyczne alkohole i/lub glikole o długości łańcucha C2 do C12, oddzielnie lub w mieszaninie, jako rozpuszczalnik, oraz alifatyczne kwasy karboksylowe i/lub kwasy hydroksykarboksylowe o długości łańcucha C1 do C6, oddzielnie lub w mieszaninie, jako regulatory pH, przy czym proporcja wagowa środków solubilizujących i ich soli, oddzielnie lub w mieszaninie, wynosi od 5 do 40% wagowych względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego. Korzystnie, gdy proporcja wagowa kwasów hydroksybenzoesowych (A) do fenoli (B) wynosi od 1:9 do 9:1, a ich suma od 5 do 40% wagowych względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego. Korzystnie, gdy proporcja wagowa alkilosulfonianów i/lub alkiloarylosiarczanów i/lub eterosiarczanów i ich soli (C) do kwasów i fenoli (A + B), C : (B + A) wynosi od 1:9 do 9:1, a ich suma od 10 do 60% wzglę dem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego. Korzystnie, gdy proporcja wagowa alkoholi, oddzielnie lub w mieszaninie, wynosi od 5 do 60% wagowych względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego. Korzystnie, gdy środek dezynfekcyjny zawiera od 1 do 8% wagowych co najmniej jednego środka maskującego, takiego rodzaju jak kwasy aminooctowe lub kwasy fosfonowe oraz ich pochodne. Korzystnie, gdy środek ma zastosowanie w wodnych, rozcieńczonych roztworach, zawierających od 0,5 do 10% wagowych stężonego preparatu dezynfekcyjnego. Korzystnie, gdy fenole są wybrane z grupy obejmującej

2-izopropylo-5-metylofenol; 2-, 3- lub 4-metylofenol, heksylorezorcynol, 2-fenylofenol, 2-metoksyfenol,

3-metylo-4-chlorofenol, 3,5-dimetylo-4-chlorofenol, 2-benzylo-4-chlorofenol, oddzielnie lub w mieszaninie. Korzystnie, gdy aromatyczny kwas monohydroksykarboksylowy jest wybrany z grupy obejmującej kwas 2-, 3-, 4-hydroksybenzoesowy. Korzystnie, gdy kwasy dihydroksybenzoesowe są wybrane z grupy obejmują cej kwas 2,3-, 2,4-, 2,5-, 2,6-, 3,4- i 3,5-dihydroksybenzoesowy. Korzystnie, gdy kwas trihydroksybenzoesowy jest wybrany z grupy obejmującej kwas 2,3,4-trihydroksybenzoesowy, kwas 2,4,6-trihydroksybenzoesowy, kwas 3,4,5-trihydroksybenzoesowy.

Zostało wykazane oddziaływanie synergiczne między składnikami mieszanin dezynfekcyjnych, nie tylko co do właściwości przeciwwirusowych, ale również co do właściwości przeciwbakteryjnych i przeciwgrzybiczych. Wzmocnienie dział ania przeciwgrzybiczego był o tym bardziej nieoczekiwane w przypadku zastosowanych fenoli i kwasów hydroksyaromatycznych, gdyż doskonałe działania przeciw mikroorganizmom było już znane dla składników oddzielnie.

Inną wyjątkową cechą jest niezwykły zakres spektrum działania, który może być widoczny na podstawie faktu, że dezaktywacja hydrofilowego wirusa Picorna jest możliwe jak również niszczenie grzybów lipofilowych.

Poniżej przytoczone przykłady i tablice służą objaśnieniu wynalazku i dla wykazania synergizmu między środkami synergistycznym zgodnie z opisaną powyżej istota wynalazku.

PL 204 351 B1

12,0 części wagowych 5,0

15,0

1,5

30,0

36,5

12,0 części wagowych 5,0 6,0 1,5

30,0

45,5

12,0 części wagowych 5,0

15,0

6,0

30,0

1,5

30,5

Według F. C. Kull i P. C. Eisman'a, Applied Microbiology, 9, 538-541 (1946), synergizm może być uznany za dowiedziony, jeśli wynik F < 1 uzyskuje się z poniższego równania:

F - QA/Qa + QB/Qb w którym symbole mają następują ce znaczenia:

F < 1 synergizm F = 1 efekt addytywny F > 1 antagonizm

Qa = ilość samego A do punktu końcowego

Qb = ilość samego B do punktu końcowego

QA = ilość A w mieszaninie z B

QB = ilość B w mieszaninie z A

Przykłady

P r z y k ł a d 1 Alkiloarylosulfonian Na Butylo-monoglikolo-sulfonian Na

4-Chloro-3 -metylofenol Kwas fosfonobutanotrikarboksylowy Alkohol 2-propylowy

Woda demineralizowana P r z y k ł a d 2 Alkiloarylosulfonian Na Butylo-monoglikolo-sulfonian Na Kwas 2-hydroksybenzoesowy Kwas fosfonobutanotrikarboksylowy Alkohol 2-propylowy Woda demineralizowana P r z y k ł a d 3 Alkiloarylosulfonian Na Butylo-monoglikolo-sulfonian Na 4-Chloro-3-metylofenol Kwas 2-hydroksybenzoesowy Alkohol 2-propylowy Kwas fosfonobutanotrikarboksylowy Woda demineralizowana P r z y k ł a d 4 Alkilosulfonian Na Kumenosulfonian Na 2-Fenylofenol

Kwas 3-rezorcynolowy Kwas mrówkowy Alkohol 2-propylowy Woda demineralizowana

10,0 części wagowych 3,0

15,0 7,0 5,0

33,0 27,0

Przykłady preparatów nr 1-3 zostały użyte do wykazania efektu synergicznego dotyczącego właściwości przeciwwirusowych, z zestawieniami według wynalazku.

Bezotoczkowy hydrofilowy wirus Picorna Polio Sabin LSc-2ab posłużył jako kryterium testowe. W procedurze testowej i metodzie postę powano wedł ug zasad wstę pnego standardu europejskiego WI 216026 (faza 2; etap 1).

Warunki eksperymentalne: temperatura 10°C ± 1°C, czas zetknięcia 30 min ± 10 s, zawartość białka 3 g albuminy surowicy bydlęcej i 10 g ekstraktu drożdżowego na litr.

PL 204 351 B1

Jeśli nie zaznaczono inaczej, wszystkie liczby podane w tablicy wskazują miano infekcji (log ID50, ml^-1) po 30 min. okresie działania; a „-„ oznacza już niewykrywalny

T a b l i c a 1 (Polio Sabin)

Stężenia (%)
Próbka	Próba kontrolna	2%	3%	4%	5%	6%	7%
Przykład nr 1	7,7	6,9	6,3	5,8	4,3	3,9	3,0
Przykład nr 2	7,3	6,2	5,5	4,3	3,8	2,8	2,3
Przykład nr 3	7,8	3,6	2,1	-	-	-	-

Wynik może być interpretowany jako wystarczająco skuteczny, jeśli miano infekcji zostanie obniżone o cztery punkty logarytmiczne, tj. gdy uzyskane zostanie 99,99% obniżenie zakażalności.

Z tablicy 1 wynika, że w przykładzie 1 składnik fenolowy był skuteczny w zastosowanym stężeniu 7%, a natomiast w przykładzie 2 kwas hydroksybenzoesowy wykazywał wystarczająco silny efekt w stężeniu 6%. Mieszanina dwóch składników użyta w przykładzie preparatu 3 wykazywała wystarczająco silną dezaktywację wirusa polio już w stężeniu 2%.

Podstawiając te wyniki do równania Kull i Eisman'a, otrzymujemy:

F = 2 x 0,06/6 x 0,06 + 2 x 0,15/7 x 0,15 = 0,62

A zatem wartość liczbowa 0,62 daje niewątpliwy dowód na występowanie efektu synergicznego.

(Podstawienie ilości w procentach środków czynnych z przykładów preparatów do równania daje stały czynnik 1, a zatem jest zbyteczne dla obliczenia).

Efekt synergiczny w dla skuteczności przeciwgrzybiczej może być wykazany na przykładzie szczególnie opornego Aspergillus niger.

Próby przeprowadzono na ilościowym teście zawiesinowym według DIN EN 1650 (faza 2; etap 1).

Warunki eksperymentalne: DIN EN 1650

Zmniejszenie liczby mikroorganizmów o cztery punkty logarytmiczne stanowi wymagany dowód skuteczności.

Wyniki testów podano w tablicy 2. Podane wartości liczbowe stanowią logarytmy (log10) zmniejszenia liczby mikroorganizmów; różnica między tymi liczbami i pierwotną liczbą mikroorganizmów daje czynnik zmniejszający.

T a b l i c a 2 (Asp. niger)

Przykłady	Stężenia (%)
Roztwór testowy log(liczba mikroorganizmów/ml)	0,25%	0,5%	1%	2%
1	7,67	4,9	3,8	3,1
2	7,67	5,2	4,2	2,8
3	7,67	2,1

F = 0,25/1 + 0,25/1 = 0,50

Powyższy wynik przeliczenia danych z tablicy 2 dowodzi, że tutaj także występuje efekt synergiczny dla mieszaniny środków czynnych.

Dowód na synergicznie skuteczne właściwości względem bakterii uzyskano w teście ilościowym zawiesiny według DIN EN 1276 (faza 2; etap 1) dla organizmów Gram-dodatnich i Gram-ujemnych.

Warunki eksperymentu: okres działania 20 min w 20°C. Zawartość białek: 3,0 g albuminy surowicy bydlęcej na litr.

PL 204 351 B1

Tablica 3 przedstawia wyniki uzyskane dla Escherichia coli.

T a b l i c a 3 (E. coli)

Przykłady	Stężenia (%)
Log(liczba mikroorganizmów/ml)	0,25%	0,5%	1%	2%
1	8,49	4,63	4,1
2	8,49	5,15	4,9	2,9
3	8,49	3,16

F = 0,25/0,5 + 0,25/1 = 0,75

Tablica 4 przedstawia wyniki uzyskane dla Staphylococus aureus. Warunki eksperymentu: DIN EN 1276

T a b l i c a 4 (Staph, aureus)

Przykłady	Stężenia (%)
Log(liczba mikroorganizmów/ml)	0,25%	0,5%	1%	2%
1	8,4	5,9	4,8	3,3
2	8,4	6,3	5,5	4,9	2,8
3	8,4	5,1	3,17

Zmniejszenie liczby mikroorganizmów o cztery punkty logarytmiczne stanowi wymagany dowód skuteczności

F = 0,5/1 + 0,5/2 = 0,75

Wyniki mikrobiologiczne wymagane do wykazania synergizmu można uzyskać we wszystkich testach, które dowodzą, że preparaty według zastrzeżenia 1 według wynalazku są synergicznie skuteczne względem bakterii, grzybów i wirusów.

Preparat według przykładu nr 4 z Mycobacterium avium Av 56 ma za zadanie udowodnienie działania prątkobójczego w teście z nośnikiem mikroorganizmu. Warunki testu spełniają warunki według German Veterinary-Medical Society for the Area of Animal Husbandry (wydanie 2, 1998).

Nośnik mikroorganizmów: sterylizowane kawałki drewna lipowego (limewood) (wysokość 3 mm, długość 10 mm, szerokość 10 mm).

T a b l i c a 5 (Mycobacterium avium)

Przykład nr 4	Okres działania	[min]
Stężenie [%]	30	60	120	180	240
2	+	+	+	+	+
4	+	+	-	-	-
5	+	+	-	-	-
6	+	+	-	-	-
Formalina 3%	+	+	-	-	-
Kontrola wzrostu	+	+	+	+	+

Wyniki testu przedstawione w tablicy 5 wykazują, że 4% roztwór z przykładu preparatu nr 4 po 120 min. okresie działania daje ten sam skutek, co 3% roztwór formaliny. Według DAB 10 (German Pharmacopoeia, 10 wydanie), formalina zawiera 35 do 37% formaldehydu w wodzie i 10% metanolu, co odpowiada skutecznemu stężeniu około 1,1% aldehydu.

W preparacie wedł ug przykł adu nr 4, obecne jest 15% + 7% skutecznej mieszaniny substancji, z których wykorzystywane jest 4%, co odpowiada skutecznemu stężeniu środka czynnego tylko 0,88%.

PL 204 351 B1

Formalina jest ogólnie uznanym wzorcem oraz wyznacznikiem skali w testach z nośnikiem mikroorganizmów, jakim jest drewno lipowe (limewood), ponieważ stosunkowo mała cząsteczka aldehydu może szczególnie łatwo wnikać w szczeliny i rozbijać strukturę włóknistą nośnika, jakim jest drewno lipowe, i działać tam.

Wyniki skuteczności przeciwprątkowej podkreślają, że niniejszy wynalazek spełnia wszystkie wymagania, aby móc zastąpić dezynfekcyjne preparaty aldehydowe.

Claims

1. Zastosowanie ś rodka dezynfekcyjnego do zwalczania i dezaktywowania patogennych mikroorganizmów, do stosowania na powierzchniach i do instrumentów w pomieszczeniach medycznych i technicznych, na bazie synergicznie skutecznej mieszaniny kwasów mono, di i trihydroksybenzoesowych i fenoli oraz anionowych i niejonowych surfaktantów jako środków zwilżających, środków solubilizujących, pierwszorzędowych i drugorzędowych alkoholi jako rozpuszczalników i alifatycznych kwasów karboksylowych i hydroksykarboksylowych jako regulatorów pH, jak również środków maskujących, w którym środek zawiera synergicznie skuteczne zestawienia przeciw mikroorganizmom i przeciwwirusowe aromatycznych kwasów monohydroksykarboksylowych, kwasów dihydroksybenzoesowych lub kwasów trihydroksybenzoesowych, oddzielnie lub w mieszaninie, oraz fenoli w zestawieniu z surfaktantem wybranym z grupy obejmującej alkilosulfoniany, kwas alkiloarylosulfonowy, alkiloarylosulfoniany, alkiloaryloeterosiarczany z 1 do grupami EO, alkiloeterosiarczany z 1 do 3 grupami EO, ich sole sodowe, potasowe i amonowe/amoniowe, z pierwszorzędowymi lub rozgałęzionymi łańcuchami o długości C8 do C18, jako surfaktantem anionowym i eterami alkilopolietylenoglikolu z 3 do 11 grupami EO, jako surfaktantem niejonowym, oddzielnie lub w mieszaninie, który to środek dezynfekcyjny zawiera butylomonoglikolosiarczan, kumenosulfonian, toluenosulfonian, ksylenosulfonian w postaci soli sodowej, potasowej lub amonowej/amoniowej, oddzielnie lub w mieszaninie, jak o środek solubilizujący oraz alifatyczne alkohole i/lub glikole o długości łańcucha C2 do C12, oddzielnie lub w mieszaninie, jako rozpuszczalnik, oraz alifatyczne kwasy karboksylowe i/lub kwasy hydroksykarboksylowe o długości łańcucha C1 do C6, oddzielnie lub w mieszaninie, jako regulatory pH, przy czym proporcja wagowa środków solubilizujących i ich soli, oddzielnie lub w mieszaninie, wynosi od 5 do 40% wagowych względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego.

2. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1, w którym proporcja wagowa kwasów hydroksybenzoesowych (A) do fenoli (B) wynosi od 1:9 do 9:1, a ich suma od 5 do 40% wagowych względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego.

3. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1 albo 2, w którym proporcja wagowa alkilosulfonianów i/lub alkiloarylosiarczanów i/lub eterosiarczanów i ich soli (C) do kwasów i fenoli (A + B), C : (B + A) wynosi od 1:9 do 9:1, a ich suma od 10 do 60% względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego.

4. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym proporcja wagowa alkoholi, oddzielnie lub w mieszaninie, wynosi od 5 do 60% wagowych względem całkowitego ciężaru stężonego preparatu dezynfekcyjnego.

5. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym ś rodek dezynfekcyjny zawiera od 1 do 8% wagowych co najmniej jednego środka maskującego, takiego rodzaju jak kwasy aminooctowe lub kwasy fosfonowe oraz ich pochodne.

6. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1-5 w wodnych, rozcień czonych roztworach, zawierających od 0,5 do 10% wagowych stężonego preparatu dezynfekcyjnego.

7. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1-6, w którym fenole s ą wybrane z grupy obejmują cej 2-izopropylo-5-metylofenol; 2-, 3- lub 4-metylofenol, heksylorezorcynol, 2-fenylofenol, 2-metoksyfenol, 3-metylo-4-chlorofenol, 3,5-dimetylo-4-chlorofenol, 2-benzylo-4-chlorofenol, oddzielnie lub w mieszaninie.

8. Zastosowanie wedł ug zastrz. 1-7, w którym aromatyczny kwas monohydroksykarboksylowy jest wybrany z grupy obejmującej kwas 2-, 3-, 4-hydroksybenzoesowy.

9. Zastosowanie według zastrz. 1-8, w którym kwasy dihydroksybenzoesowe są wybrane z grupy obejmują cej kwas 2,3-, 2,4-, 2,5-, 2,6-, 3,4- i 3,5-dihydroksybenzoesowy.

10. Zastosowanie według zastrz. 1-9, w którym kwas trihydroksybenzoesowy jest wybrany z grupy obejmują cej kwas 2,3,4-trihydroksybenzoesowy, kwas 2,4,6-trihydroksybenzoesowy, kwas 3,4,5-trihydroksybenzoesowy.