PL204345B1 - Układ elektromagnesu do sterowania działaniem klamki w zamku drzwiowym - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy układu elektromagnesu do sterowania działaniem klamki w zamku drzwiowym. Bardziej szczegółowo rozwiązanie dotyczy układu elektromagnesu do sterowania działaniem klamki, gdzie przenoszenie siły z osi klamki na popychacz rygla zamkowego odbywa się za pomocą ruchomego członu sprzęgającego, który jest prowadzony przez układ elektromagnesu.

Sterowanie działaniem klamki w zamku drzwiowym za pomocą układu elektromagnesu można realizować różnymi sposobami zależnie od zastosowania. Układ taki może być przykładowo skonstruowany tak, że kiedy elektromagnes otrzymuje zasilanie, wówczas umożliwia otworzenie drzwi za pomocą klamki zapewniając sprzężenie przy przenoszeniu siły z klamki na rygiel zamkowy. Alternatywnie rozwiązanie to może być odwrotne tak, że układ taki umożliwia otworzenie drzwi za pomocą klamki, gdy elektromagnes jest pozbawiony zasilania. Sposób działania tego układu zależy od tego, czy kładzie się nacisk na zabezpieczenie wchodzenia lub wychodzenia z zamkniętego pomieszczenia, czy na zabezpieczenie zamkniętego pomieszczenia jako takiego. W praktyce układ ten jest zwykle taki, że z zewną trz drzwi moż na zawsze otworzyć za pomocą mechanizmu zamkowego poruszanego kluczem, a od wewnątrz - za pomocą klamki, obrotowej gałki itp., przy czym selektywne sprzęganie działania klamki zakłada równocześnie dwuczęściową lub dzieloną oś.

W praktyce problem związany z opisanymi powyżej układami polega na tym, że do zamka drzwiowego potrzebne są dwie oddzielne odmiany obudowy zamka, po jednej dla każdego sposobu działania.

Celem wynalazku jest opracowanie nowego rozwiązania, w którym takie same podstawowe części montowane w obudowie zamka można stosować przy obu opisanych powyżej sposobach działania, a wybór sposobu działania może się odbywać w prosty sposób z zewnątrz bez otwierania samej obudowy zamka. Dalszym celem jest, by układ był korzystny pod względem techniki wytwarzania i pewny w działaniu oraz by nie wymagał zbyt dużo miejsca w obudowie zamka. Rozwiązanie to jest zatem zasadniczo oparte na fakcie, że oś obrotu stosowanej dźwigni może być usytuowana w różnych miejscach, a miejsce można łatwo zmienić w razie potrzeby.

Przedmiotem wynalazku jest układ elektromagnesu do sterowania działaniem klamki w zamku drzwiowym, w którym przenoszenie siły z osi klamki na popychacz, który jest osadzony obrotowo na osi i działa na rygiel zamka, jest realizowane za pomocą ruchomego sprzęgającego członu, który jest prowadzony przez układ elektromagnesu, charakteryzujący się tym, że zawiera trzpień, który jest przemieszczany poprzez elektromagnes wbrew sile sprężyny i który przesuwa obrotową dźwignię do ustawiania sprzęgającego członu w położeniu roboczym, a ponadto położenie osi obrotu dźwigni względem sprzęgającego członu jest wstępnie wybrane dla uzyskania żądanego działania klamki. Korzystnie, gdy dźwignia jest wsparta na trzpieniu, a położenie osi obrotu dźwigni jest wstępnie wybrane z jednej strony trzpienia albo z drugiej, i zależnie od wybranej strony ruch trzpienia powoduje obrót głowicy dźwigni w pierwszym bądź drugim kierunku względem sprzęgającego członu, oś obrotu dźwigni jest równoległa do osi zamka.

Korzystnie, gdy układ zawiera wybierający człon zamontowany na zewnątrz obudowy zamka drzwiowego, zawierający czop, który jest wprowadzony do wnętrza obudowy zamka i jest połączony z dź wignią jako jej oś obrotu.

Korzystnie, gdy dźwignia zawiera dwie tuleje do wymienionego czopu, a jedna tuleja jest usytuowana na końcu dźwigni przeciwległym względem sprzęgającego członu.

Korzystnie, gdy zmiana położenia osi obrotu dźwigni realizowana jest przez zmianę położenia lub ustawienia wybierającego członu.

Korzystnie, gdy wybierający człon jest mocowany do obudowy zamka za pomocą wkrętu.

Korzystnie, gdy koniec dźwigni bliski sprzęgającego członu ma magnes do przyciągania sprzęgającego członu.

W praktycznym przykł adzie realizacji dź wignia jest korzystnie wsparta na trzpieniu tak, ż e poł ożenie osi obrotu dźwigni można zmieniać z jednej strony trzpienia na drugą, przy czym pewien ruch trzpienia zapewnia obrót głowicy dźwigni w różnym kierunku względem członu sprzęgającego.

Układ o zwartej konstrukcji uzyskuje się, gdy oś obrotu dźwigni jest równoległa do osi zamka. W takim przypadku układ może korzystnie zawierać człon wybierający zamontowany na zewnątrz obudowy zamka drzwiowego, zawierający czop, który może być wprowadzany do wnętrza obudowy zamka tak, że współdziała on z dźwignią i służy w każdym przypadku jako jej oś obrotu.

PL 204 345 B1

Rozwiązanie korzystne z punktu widzenia wykorzystania przestrzeni i bezpieczeństwa uzyskuje się, gdy dźwignia zawiera dwie tuleje dla wymienionego czopu tak, że jedna z tych tulei jest usytuowana na końcu dźwigni naprzeciw członu sprzęgającego.

Zmianę usytuowania osi obrotu dźwigni można uzyskać w prosty sposób przez zmianę położenia lub usytuowania członu wybierającego. Po wybraniu żądanego sposobu działania człon wybierający może być korzystnie mocowany do obudowy zamka za pomocą wkręta itp.

W jednym przykładzie realizacji wynalazku koniec dźwigni bliski członowi sprzęgającemu ma magnes do przyciągania członu sprzęgającego.

Wynalazek jest opisany poniżej w przykładzie wykonania w odniesieniu do załączonego rysunku, na którym:

figura 1 przedstawia przykład wykonania układu elektromagnesu do zamka drzwiowego według wynalazku w widoku z boku i z otwartą obudową zamka, figura 2 przedstawia przekrój II-II z fig. 1 w powiększeniu, figura 3 i 4 przedstawiają wybieranie sposobu dzia ł ania klamki w przekroju odpowiadającym fig. 2, figura 5 przedstawia przykład wykonania z fig. 2 po przeprowadzeniu zmiany sposobu działania klamki.

Na figurze przez 1 oznaczono obudowę zamka drzwiowego, posiadającą pokrywę, która na poszczególnych figurach jest przedstawiona jako częściowo otwarta. Obudowa 1 zamka ma przednią płytkę 2, poprzez którą poruszany jest rygiel 12 zamka. Obudowa 1 zamka jest dodatkowo wyposażona w oś 3, do której przymocowany jest popychacz 4 ułożyskowany obrotowo w obudowie zamka, przy czym popychacz ten w przedstawionym przykładzie realizacji działa na rygiel zamkowy poprzez oddzielną przenoszącą siłę dźwignię 5. Oczywiście w razie potrzeby popychacz może być skonstruowany tak, że porusza rygiel zamkowy również bezpośrednio.

W praktyce popychacz 4 może być poruszany z obu stron zamka. Poruszany kluczem mechanizm zamkowy itp., który jest wyposażony w ramię skrętne lub analogiczny element przenoszący siłę (nie pokazano), działający bezpośrednio na popychacz 4, jest zamontowany na osi 3 po jednej stronie obudowy zamka w znany sposób. Alternatywnie, zależnie od sytuacji może być również zainstalowana klamka itp. tak, że jej oś przebiega do i działa bezpośrednio na popychacz 4. Drzwi mogą być przy tym zawsze otwierane z tej strony. Po drugiej stronie obudowy zamka na osi 3 zamontowana jest klamka, obrotowa gałka itp., której niepokazany trzpień jest niezależny od wymienionego elementu przenoszącego siłę w mechanizmie zamkowym lub wymienionej alternatywnej konstrukcji klamki tak, że działanie klamki może być odpowiednio kontrolowane niezależnie. Przekazywanie siły, wymagane przez działanie klamki, jest zapewnione przez sprzęgający człon 6, który ma dwa wybierane położenia pracy, to znaczy położenie sprzężenia z przenoszeniem siły, w którym rygiel zamka może być przemieszczany za pomocą klamki oraz położenie przenoszenia siły z brakiem sprzężenia, w którym nie można działać za pomocą klamki na rygiel zamka.

Sterowanie działaniem klamki przeprowadzane jest za pomocą układu według wynalazku, zawierającego elektromagnes 7, który przemieszcza trzpień 9 wbrew sile sprężyny 8. Na trzpieniu 9 umieszczona jest dźwignia 10, która działa na sprzęgający człon 6 tak, że za pomocą niego możliwe jest wybranie, czy sprzęgający człon 6 jest w swym położeniu łączącym przenoszenie siły, czy też nie.

Dźwignia 10 ma tuleje 10a i 10b, które są usytuowane po różnych stronach trzpienia 9. Układ ten zawiera również wybierający człon 11 mocowany wkrętem 13 na zewnątrz obudowy i zamka, przy czym ten człon wybierający ma długi czop 11a i krótki czop 11b. Wybierający człon 11 może współpracować z dźwignią 10 tak, że długi czop 11 a jest usytuowany w jednej z tulei 10a i 10b. Obudowa 1 zamka ma otwory 1a i 1b na czopy 11a i 11b.

W sytuacji pokazanej na fig. 1 i 2 elektromagnes 7 nie jest zasilany, na skutek czego sprężyna 8 naciska na trzpień 9 w kierunku pokazanym strzałką. Dzięki temu dźwignia 10 jest obracana przez swą tuleję 10a wokół długiego czopu 11a wybierającego członu 11 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, jak pokazano na fig. 1. Dźwignia 10 w tym przypadku jest wyposażona w magnes 14, który przyciąga sprzęgający człon 6 do położenia braku sprzężenia, przez co klamka zainstalowana na osi 3 nie ma połączenia przenoszenia siły z popychaczem 4, a zatem również z ryglem zamkowym. Zamiast magnesu 14 w razie potrzeby również popychacz 6 może być przemieszczany za pomocą siły sprężyny.

Gdy zasilanie jest dołączone do elektromagnesu 7, wówczas elektromagnes ten porusza trzpień 9 wbrew sile sprężyny 8 na skutek czego dźwignia 10 obraca się w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara i popycha sprzęgający człon 6 do jego położenia sprzężenia. Dla uproszczenia zasilania elektrycznego nie pokazano na rysunkach.

PL 204 345 B1

Figury 3 i 4 przedstawiają, jak sterowanie działaniem klamki można zmienić przez zmianę położenia wybierającego członu 11. Jest to po prostu przeprowadzane tak, że wykręca się wkręt 13 i obraca się wybierający człon 11 o pół obrotu tak, że zmienia się również położenie czopów 11a i 11b w otworach 1a i 1b. W tej sytuacji długi czop 11a jest usytuowany w tulei 10b. Na skutek tego w sposób pokazany na fig. 5, kiedy elektromagnes 7 nie ma zasilania, a sprężyna 8 popycha trzpień 9 w kierunku pokazanym strzałką dźwignia 10 jest obracana przez swą tuleję 10b w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, jak zaznaczono strzałką dociskając równocześnie sprzęgający człon 6 do jego położenia sprzężenia. Klamka zamontowana na osi 3 jest przy tym w połączeniu przenoszenia siły z popychaczem 4 i można za jej pomocą poruszać ryglem zamka. Jeżeli w tej sytuacji do elektromagnesu 7 zostanie dołączone zasilanie, kierunek ruchów różnych członów ulega zmianie, a sprzęgający człon 6 porusza się pod działaniem magnesu 14 do swego położenia braku sprzężenia.

Wynalazek nie jest ograniczony do przedstawionego przykładu realizacji, ale do pomyślenia jest kilka modyfikacji w ramach dołączonych zastrzeżeń patentowych.

Claims (8)

1. Układ elektromagnesu do sterowania działaniem klamki w zamku drzwiowym, w którym przenoszenie siły z osi (3) klamki na popychacz (4), który jest osadzony obrotowo na osi (3) i działa na rygiel (12) zamka, jest realizowane za pomocą ruchomego sprzęgającego członu (6), który jest prowadzony przez układ elektromagnesu, znamienny tym, że zawiera trzpień (9), który jest przemieszczany poprzez elektromagnes (7) wbrew sile sprężyny (8) i który przesuwa obrotową dźwignię (10) do ustawiania sprzęgającego członu (6) w położeniu roboczym, a ponadto położenie osi obrotu dźwigni (10) względem sprzęgającego członu (6) jest wstępnie wybrane dla uzyskania żądanego działania klamki.

2. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że dźwignia (10) jest wsparta na trzpieniu (9), a położenie osi obrotu dźwigni (10) jest wstępnie wybrane z jednej strony trzpienia (9) albo z drugiej, i zależnie od wybranej strony ruch trzpienia (9) powoduje obrót głowicy dźwigni (10) w pierwszym bądź drugim kierunku względem sprzęgającego członu (6).

3. Układ według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że oś obrotu dźwigni (10) jest równoległa do osi (3) zamka.

4. Układ według zastrz. 3, znamienny tym, że zawiera wybierający człon (11) zamontowany na zewnątrz obudowy (1) zamka drzwiowego, zawierający czop (11a), który jest wprowadzony do wnętrza obudowy (1) zamka i jest połączony z dźwignią (10) jako jej oś obrotu.

5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że dźwignia (10) zawiera dwie tuleje (10a, 10b) do wymienionego czopu (11a), a jedna tuleja (10b) jest usytuowana na końcu dźwigni przeciwległym względem sprzęgającego członu (6).

6. Układ według zastrz. 5, znamienny tym, że zmiana położenia osi obrotu dźwigni (10) realizowana jest przez zmianę położenia lub ustawienia wybierającego członu (11).

7. Układ według zastrz. 6, znamienny tym, że wybierający człon (11) jest mocowany do obudowy (1) zamka za pomocą wkrętu (13).

8. Układ według zastrz. 7, znamienny tym, że koniec dźwigni (10) bliski sprzęgającego członu (6) ma magnes (14) do przyciągania sprzęgającego członu (6).