PL203844B1 - Elektryczny styk dociskowy - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest elektryczny styk dociskowy zawierający tuleję obudowy z końcem zwróconym ku miejscu styku i końcem odwróconym od miejsca styku, palec stykowy osiowo przesuwny w tulei obudowy, który wystaje ze zwróconego ku miejscu styku końca tulei obudowy, jest wsuwany w tuleję obudowy przeciwnie do siły naprężenia wstępnego, usytuowanego w tulei obudowy elementu naprężającego wstępnie i za pomocą jego przewodzącego korpusu wytwarzany jest styk elektryczny, element przyłączeniowy, do mocowania doprowadzenia elektrycznego do odwróconego od miejsca styku końca tulei obudowy i usytuowany w tulei obudowy, osiowo elastyczny przewód elektryczny pomiędzy elementem przyłączeniowym i palcem stykowym.

Elektryczne styki dociskowe tego rodzaju służą, przykładowo do przekazywania prądu pomiędzy ruchomymi względem siebie elementami. Przy tym palec stykowy ma podwójną funkcję: po pierwsze wytwarzać styk sprężynujący mechaniczny pomiędzy ruchomym względem tulei obudowy przeciwstykiem. Po drugie, poprzez jego przewodzący prąd korpus wytwarzany jest styk elektryczny. Elektryczne styki dociskowe tego rodzaju są stosowane w szerokim zakresie, przykładowo w sprzęgach kolejowych.

W dotychczasowych elektrycznych stykach dociskowych opisanego na wstę pie rodzaju elastyczny przewód elektryczny zbudowany jest ze skrętek, które są przylutowane na stałe do trzpienia stykowego i do elementu przyłączeniowego. Przy tym, zwykle, kilka skrętek jest sfałdowanych i w ten sposób wstępnie skręconych, że mogą się one poddać wsuwaniu trzpienia stykowego w tuleję obudowy, bez wyginania skrętek, aby uniknąć ich uszkodzenia. Jednak, przy dotychczasowych elektrycznych stykach dociskowych, na skutek dużej liczby podnoszeń styków, dochodzi niekorzystnie często do uszkodzeń, zwłaszcza zerwań skrętek. Oprócz tego produkcja takich elektrycznych styków dociskowych wymaga stosunkowo dużych nakładów i jest droga.

Opis patentu europejskiego EP-0-435 408 B1 przedstawia elektryczny styk dociskowy, który ma ominąć te problemy. W tym styku dociskowym nie zastosowano skrętek. Zamiast tego palec stykowy jest częściowo ukształtowany jako wydrążony cylinder, którego ścianka jest zaopatrzona w kilka podłużnych szczelin, przez co powstały sektory ścianki, które ukształtowane zostały jako sprężynujące przewodzące języczki stykowe. Te języczki stykowe przylegają ślizgowo do wewnętrznej strony przenoszącej prąd tulei obudowy, tak, że prąd przez języczki stykowe i tuleję obudowy może przepływać do elementu przyłączeniowego. Wykonanie takiego styku dociskowego bez skrętki jest jednak porównywalnie drogie.

Opis zgłoszeniowy DE-4-317 255 C2 przedstawia elektryczny styk dociskowy dla w pełni zautomatyzowanych lub półautomatycznych sprzęgów pojazdów szynowych z tuleją obudowy z tworzywa sztucznego i tulejką ślizgową ułożyskowaną w niej przesuwnie, która przechodzi w wydrążony palec stykowy. W ten wydrążony palec stykowy wprowadzona jest od zewnątrz metalowa tulejka stykowa, która na swojej stronie zwróconej ku miejscu styku ma płytkę stykową a na swojej stronie odwróconej od miejsca styku jest obciśnięta końcem kabla. W takim styku dociskowym palec stykowy stanowi tylko mechaniczny styk, podczas gdy styk elektryczny musi być wytworzony przez przewód ułożony wewnątrz palca stykowego. Tego rodzaju konstrukcja wymaga więc dużej ilości elementów konstrukcyjnych i większych nakładów na montaż, co podraża koszty produkcji.

Zadaniem wynalazku jest zaoferowanie styku dociskowego opisanego na wstępie rodzaju, który jest łatwy w konstrukcji, wykonywany korzystnie pod względem kosztów i ma dużą trwałość tj. zwłaszcza wytrzymuje bez uszkodzeń dużą ilość rozwarć styków.

Zgodnie z wynalazkiem, zadanie to zostało rozwiązane w elektrycznym styku dociskowym opisanego na wstępie rodzaju przez to, że elastyczny przewód elektryczny swoim końcem zwróconym ku miejscu styku jest zaciśnięty w otworze osiowym znajdującym się na odwróconym od miejsca styku końcu palca stykowego a swoim końcem odwróconym od miejsca styku zaciśnięty jest w otworze osiowym na zwróconym ku miejscu styku końcu elementu przyłączeniowego.

W tym celu, odpowiednie odcinki palca stykowego i elementu przyłączeniowego są promieniowo do wewnątrz ściśnięte ze sfałdowanymi w otworach końcami przewodu, a mianowicie z dociskiem, który jest tak zwymiarowany, że przewód, z jednej strony, wystarczająco mocno jest zaciśnięty, tak, że nie może się odłączyć i zapewnia dobry styk elektryczny, z drugiej strony nie jest uszkodzony przez nacisk. Ten rodzaj mocowania nazywany jest obciskaniem.

Dzięki bezpośredniemu obciskaniu przewodu z palcem stykowym i elementem przyłączeniowym, konstrukcja zgodnego z wynalazkiem elektrycznego styku dociskowego jest prosta a jego wyPL 203 844 B1 twarzanie tanie. Jego wytwarzanie wymaga zwłaszcza znacznie mniej nakładów niż przy połączeniu lutowanym.

W przeciwieństwie do styku dociskowego z połączeniem lutowanym, zgodny z wynalazkiem elektryczny styk dociskowy ma dodatkowo wysoką trwałość. Ponieważ, z jednej strony przy przegrzewaniu lutowanego styku dociskowego istnieje niebezpieczeństwo, że lut stanie się plastyczny i skrętka „sama się odlutuje”, tj. połączenie zostanie rozłączone. Po drugie, przy skrętce przylutowanej, niebezpieczeństwo złamania jest większe niż przy obciskanej. Polega to między innymi na tym, że przy lutowaniu, lut może dostać się poza miejsce lutowania, do skrętki, i ją usztywnić, co ma ten skutek, że skrętka przy osiowym ruchu palca stykowego łatwiej się łamie.

W preferowanej postaci wykonania urządzeniem naprężającym wstępnie jest sprężyna śrubowa.

Elastycznym przewodem elektrycznym jest skrętka w postaci węża. Skrętka w postaci węża może się pod osiowym obciążeniem złożyć jak wachlarz i poddać się mu, nie powodując zginania włókien skrętki i przez to ich łamania. Ponieważ skrętka w postaci węża jest spęczana w kierunku osiowym, może się ułożyć łatwo wzdłuż osi tulei obudowy. Stanowi to duże ułatwienie względem zwykle stosowanych w stykach dociskowych skrętek, które, przykładowo, są umieszczane z pewnym skręceniem wstępnym pomiędzy palcem stykowym i elementem przyłączeniowym, po to, aby przy obciążeniu osiowym złożyły się w pętle. Aby wykonać takie wstępne skręcenie, palec stykowy zawsze musi być skręcony w pewien sposób względem elementu przyłączeniowego. To wymaga środków, które utrzymują palec stykowy w tej skręconej pozycji. W zgodnym z wynalazkiem elektrycznym styku dociskowym ze skrętką wężową takie środki nie są konieczne, co działa na korzyść prostej konstrukcji styku dociskowego.

W korzystnym udoskonaleniu, elastycznym przewodem elektrycznym jest pleciona skrę tka w postaci węża i wykonana z miedzi.

Pleciona skrętka może się poddać osiowemu spęczeniu szczególnie dobrze, nie uszkadzając się przy tym. Przy wystarczającej elastyczności spleciona skrętka może dlatego być stosunkowo duża, tj. zawierać dużą ilość włókien skrętki, dzięki czemu obniżona zostaje oporność elektryczna styku dociskowego.

W dalszej korzystnej postaci wykonania, elastycznym przewodem elektrycznym jest sprężyna śrubowa.

Może ona być, w podobny sposób jak opisana skrętka, obciśnięta z palcem stykowym i elementem przyłączeniowym. Prowadzi to do jeszcze prostszej konstrukcji styku dociskowego i do jeszcze niższych kosztów produkcji. Oprócz tego taki styk dociskowy ma szczególnie dużą trwałość, ponieważ niebezpieczeństwo złamania elastycznego przewodu przez rozwarcie styku jest praktycznie wykluczone.

Jeśli sprężyna śrubowa nie służy do przewodzenia prądu, w preferowanej postaci wykonania, element przyłączeniowy ma, skierowany ku miejscu styku, pierwszy cylindryczny odcinek, usytuowany współosiowo z tuleją obudowy i wprowadzony w odwrócony od miejsca styku koniec sprężyny śrubowej.

Dzięki temu sprężyna śrubowa jest na swoim odwróconym od miejsca styku końcu w prosty sposób utrzymywana w położeniu.

Palec stykowy, na swojej powierzchni obwodowej ma, korzystnie, obwodowy, prostopadły do osi palca rowek, w którym umieszczony jest pierścień ustalający, który na swojej stronie skierowanej ku miejscu styku tworzy zderzak dla wystającego do wewnątrz odsadzenia znajdującego się na końcu tulei skierowanym ku miejscu styku a na swojej stronie odwróconej od miejsca styku tworzy zderzak dla sprężyny.

Jeśli sprężyna nie jest obciśnięta z palcem stykowym w celu przewodzenia prądu, osadzona jest ona na stronie odwróconej od miejsca styku pierścienia ustalającego i dociska palec stykowy w kierunku styku. Ruchomość palca stykowego w kierunku styku jest ograniczona przez to, że zwrócona ku miejscu styku strona pierścienia ustalającego natrafia na skierowane do wewnątrz odsadzenie tulei obudowy. Konstrukcja z pierścieniem ustalającym i rowkiem jest wyjątkowo prosta i tania w produkcji. Zwłaszcza palec stykowy, może mieć, z wyjątkiem rowka, prostą powierzchnię cylindryczną, co jest dogodne dla produkcji.

Korzystnie, element przyłączeniowy ma drugi cylindryczny odcinek, którego średnica odpowiada średnicy wewnętrznej tulei obudowy i ma powierzchnię obciskania, poprzez którą tuleja obudowy jest obciśnięta. Tego rodzaju połączenie obciskające pomiędzy elementem przyłączeniowym i tuleją obudowy jest mocne i w produkcji korzystne pod względem kosztów.

PL 203 844 B1

W korzystnym dalszym ukształtowaniu, powierzchnia obciskania ma karb obiegający drugi cylindryczny odcinek. W tym karbie jest zaciśnięta tuleja obudowy i przez to połączona na stałe z elementem przyłączeniowym.

Korzystnie, element przyłączeniowy ma na odwróconej od miejsca styku stronie drugiego cylindrycznego odcinka, osiowo usytuowany trzpień gwintowany do przyłączenia przewodu elektrycznego.

Korzystnie, palec stykowy ma zwróconą ku miejscu styku zaokrągloną powierzchnię stykową.

Zaokrąglenie powierzchni stykowej powoduje, że palec stykowy może tworzyć styk z współpracującą powierzchnią stykową również wtedy, kiedy nie styka się z nią dokładnie prostopadle.

W korzystnym wykonaniu, zaokrąglona powierzchnia stykowa jest pozłacana, dla uniknięcia korozji, która mogłaby pogorszyć styk elektryczny.

W dalszej korzystnej postaci wykonania, w zwróconym ku miejscu styku końcu palca stykowego osadzony jest srebrny nit stykowy. Za pomocą tego nitu jest wytwarzany bardzo dobrze przewodzący, odporny na korozje styk. W korzystnym rozwinięciu, nit stykowy ma pozłacaną powierzchnię stykową.

W korzystnej postaci wykonania, tuleja obudowy, palec stykowy i element przyłączeniowy są z mosiądzu z małym udziałem ołowiu, zwłaszcza z CuZn38Pb2.

Tego rodzaju materiał jest wystarczająco przewodzący, tani, skrawalny i po odpowiedniej obróbce cieplnej daje się obciskać. Umożliwia on więc proste, szybkie i dobre wykonanie styku dociskowego. Tuleja obudowy z tego materiału, przy takiej samej grubości ścianki, jest wyraźnie stabilniejsza niż tuleja z tworzywa sztucznego. Taki elektryczny styk dociskowy ma więc jako taki, tj. bez wpuszczania w płytki z tworzywa sztucznego lub podobne elementy, wysoką stabilność i ma przez to uniwersalne zastosowanie.

Wynalazek w przykładach wykonania został przedstawiony na rysunku, na fig. 1 przedstawia przekrój podłużny przez zgodny z wynalazkiem elektryczny styk dociskowy z plecioną skrętką wężową i pozłacaną powierzchnią stykową, fig. 2 - przekrój podłużny przez zgodny z wynalazkiem elektryczny styk dociskowy z plecioną skrętką wężową i nitem stykowym ze srebra, fig. 3 - przekrój podłużny przez zgodny z wynalazkiem elektryczny styk dociskowy, w którym elastyczny przewód elektryczny pomiędzy palcem stykowym i elementem przyłączeniowym utworzony jest przez sprężynę śrubową napinającą wstępnie palec stykowy.

Fig. 1 i 3 pokazują różne postaci wykonania zgodnego z wynalazkiem elektrycznego styku dociskowego z tuleją obudowy 1, która ma koniec skierowany ku miejscu styku (na fig. 1 do 3 u góry) i koniec odwrócony od miejsca styku (na fig. 1 do 3 u dołu). Oś tulei obudowy oznaczona jest odnośnikiem 10.

W tulei obudowy 1 umocowany jest osiowo przesuwnie palec stykowy 2. Jest on przy tym wstępnie naprężony w kierunku styku przez sprężynę śrubową 4.

Palec stykowy ma na swojej powierzchni obwodowej rowek obwodowy 11, usytuowany prostopadle do osi 10. W tym rowku osadzony jest pierścień ustalający 6, który swoją stroną zwróconą ku miejscu styku (stroną górną na fig. 1 do 3) może stykać się z promieniowo do wewnątrz wystającym odsadzeniem 12 tulei obudowy. Za pomocą pierścienia ustalającego 6 i odsadzenia tulei obudowy 12 ograniczona jest ruchomość palca stykowego w kierunku miejsca styku.

Do odwróconej od miejsca styku stronie pierścienia ustalającego 6 przylega na fig. 1 i 2 sprężyna śrubowa 4. Na końcu odwróconym od miejsca styku tuleja obudowy 1 jest zamknięta elementem przyłączeniowym 3. Do tego elementu przyłączeniowego 3 na fig. 1 i 2 przylega swoim końcem odwróconym od miejsca styku sprężyna śrubowa 4. Element przyłączeniowy 3 ma skierowany ku miejscu styku pierwszy cylindryczny odcinek 13, którego średnica jest nieco mniejsza od średnicy wewnętrznej sprężyny śrubowej 4. Na fig. 1 i 2 ten pierwszy cylindryczny odcinek 13 wprowadzony jest w sprężynę i utrzymuje ją w położeniu.

Element przyłączeniowy 3 ma drugi cylindryczny odcinek 14, którego średnica odpowiada średnicy wewnętrznej tulei obudowy 1. Na jego cylindrycznej powierzchni obwodowej znajduje się obwodowy karb 15. Powierzchnia obwodowa cylindrycznego odcinka 14 z obwodowym karbem 15 stanowi powierzchnię obciskania, poprzez którą jest obciśnięta tuleja obudowy 1. Do strony odwróconej od miejsca styku, odcinka cylindrycznego 14 przylega osiowo usytuowany trzpień gwintowany 16, do którego może być zamocowane, w znany jako taki sposób, doprowadzenie elektryczne.

Palec stykowy 2 wstępnie naprężony w opisany sposób, może więc wytwarzać sprężynujący dociskowy styk elektryczny z przeciwstykiem. W przedstawionych przykładach zgodnego z wynalazkiem styku dociskowego palec stykowy i element przyłączeniowy są wykonane z CuZn38Pb2. Ten materiał jest wystarczająco przewodzący, aby wytworzyć styk elektryczny za pomocą palca stykowego 2

PL 203 844 B1 i elementu przyłączeniowego 3. Palec stykowy 2 i element przyłączeniowy 3 połączone są poprzez osiowo elastyczny przewód elektryczny.

Na fig. 1 i 2 elastyczny przewód elektryczny utworzony jest przez pleciony wąż skrętkowy z miedzi. Ten wąż skrętkowy wprowadzony jest jednym końcem w otwór 20 w palcu stykowym 2 a drugim końcem w otwór 21 1 elemencie przyłączeniowym 3 i tam zaciśnięty. W tym celu odpowiednie odcinki palca stykowego 2 i elementu przyłączeniowego 3 są promieniowo do wewnątrz dociśnięte ze sfałdowanym wężem skrętkowym, a mianowicie z dociskiem, który jest tak zwymiarowany, że skrętka z jednej strony zaciśnięta jest wystarczająco mocno, aby nie mogła się odłączyć i zapewnia dobry styk, a z drugiej strony nie jest przez ten docisk uszkadzana. Ten rodzaj mocowania nazywany jest obciskaniem.

Bezpośrednim obciskaniem skrętki z palcem stykowym i elementem przyłączeniowym różni się zgodny z wynalazkiem styk dociskowy od dotychczasowych styków dociskowych, w których kabel lub skrętka jest przylutowana na stałe do palca stykowego i elementu przyłączeniowego. Obciskanie skrętki ma względem lutowania tę zaletę, że wymaga mniejszych nakładów w produkcji, i podwyższa trwałość styku dociskowego. Ponieważ przy przylutowanej skrętce istnieje niebezpieczeństwo, że się ona odlutuje przy przegrzaniu styku dociskowego. Oprócz tego, skrętka może zostać usztywniona przez lut i przez to łatwiej się łamać.

W eksploatacji styku dociskowego, palec stykowy 2 jest wsunięty w tuleję obudowy, a wąż skrętkowy przy tym osiowo spęczony. Skrętka wężowa może się optymalnie poddać takiemu osiowemu spęczeniu, przez to, że się ona osiowo składa wachlarzowo. Unika się przy tym tego, że oddzielne włókna skrętki zaginają się i łamią, dzięki czemu podwyższa się trwałość zgodnego z wynalazkiem elektrycznego styku dociskowego.

W dotychczasowych stykach dociskowych zwykle sfałdowanych było kilka skrętek i umieszczanych przez pewne wstępne skręcenie w tulei obudowy 1, aby układały się one przy osiowym spęczaniu w wężach bez zaginania. W tym celu należy zagwarantować, aby palec stykowy 2 był utrzymywany z pewnym skręceniem względem obudowy 1. Zwykle używane do tego zabezpieczenie przed skręceniem nie jest, w przeciwieństwie do tego, wymagane przy splecionej, tworzącej wąż, skrętce zgodnego z wynalazkiem elektrycznego styku dociskowego, co czyni konstrukcje prostszą i utrzymuje na niższym poziomie koszty. Ponieważ pleciona tworząca wąż skrętka może się szczególnie dobrze poddawać spęczaniu, może być większa jako całość, tj. może zawierać dużą ilość włókien skrętki, bez tego, że stałaby się ona zbyt sztywna i przez to podatna na złamania. Stąd zgodny z wynalazkiem elektryczny styk dociskowy ze skrętką wężową może być skonstruowany zwłaszcza do przekazywania większych prądów.

W dalszej postaci wykonania zgodnego z wynalazkiem styku dociskowego, elastyczny przewód elektryczny pomiędzy palcem stykowym 2 i elementem przyłączeniowym 3 utworzony jest tylko przez sprężynę śrubową 4, która jednocześnie napina wstępnie palec stykowy 2. Tego rodzaju elektryczny styk dociskowy przedstawiony został na fig. 3. Palec stykowy 2 ma na swojej stronie odwróconej od miejsca styku osiowy otwór 22 a element przyłączeniowy 3 ma na swojej stronie zwróconej ku miejscu styku osiowy otwór 23. W te otwory wprowadzone są końce sprężyny śrubowej 4 i obciśnięte z palcem stykowym lub elementem przyłączeniowym. Tego rodzaju konstrukcja jest prosta i ma dużą trwałość, ponieważ sprężyna 4 jest nieczuła na spęczanie.

Na fig. 1 palec stykowy 2 ma zaokrągloną pozłacaną powierzchnię stykową 24. Dzięki zaokrągleniu, za pomocą tej powierzchni może zostać utworzony dobry styk elektryczny ze współpracującą powierzchnią stykową, również wtedy, kiedy palec stykowy 2 nie trafia na nią zupełnie prostopadle. Alternatywnie, palec stykowy 2 może być zaopatrzony w srebrny nit 7, przedstawiony na fig. 2 i 3. Srebrny nit 7 ma podłużny odcinek 25, którym osadzony jest w otworze osiowym 26 w palcu stykowym 2. Poza tym ma on główkę 27, ze zwróconą ku miejscu styku wstępnie wyobloną powierzchnią stykową, która również może być pozłacana.

We wszystkich opisanych postaciach wykonania, zgodny z wynalazkiem elektryczny styk dociskowy odznacza się prostą konstrukcją złożoną z niewielu, prostych w produkcji i szybkich i tanich w montażu elementów. Przykładowo, palec stykowy 2 na fig. 1 i 2 ma w zasadzie cylindryczny kształt, który na rysunku tylko na skutek obciśnięcia skrętką jest nieco osznurowany. Zwłaszcza nie wymaga on dwuczęściowej konstrukcji z odcinkami o różnej średnicy, aby stanowić zderzak dla odsadzenia 12. Element przyłączeniowy 3 umożliwia jednocześnie zamocowanie skrętki 5 i/lub sprężyny 4, zamknięcie tulei obudowy 1 przez, zaopatrzoną w karb 15, cylindryczną, powierzchnię obciskania i przyłączenie doprowadzenia za pomocą trzpienia gwintowanego 16. Pokazane na rysunku połączenie obciska6

PL 203 844 B1 ne pomiędzy drugim cylindrycznym odcinkiem 14 elementu przyłączeniowego 3 i tuleja obudowy 1 można wykonać szybko i korzystnie pod względem kosztów a przy tym jako bardzo odporne.

W przedstawionych przykładach tuleja obudowy 1 jest również wykonana z CuZn38Pb2, który jest korzystny cenowo, dobrze skrawalny, dobrze przewodzący prąd i nadaje się do obciskania i przez to pozwala na proste i tanie wykonanie zgodnego z wynalazkiem elektrycznego styku dociskowego.

Claims (16)

1. Elektryczny styk dociskowy zawierający tuleję obudowy z końcem zwróconym ku miejscu styku i końcem odwróconym od miejsca styku, palec stykowy, osiowo przesuwny w tulei obudowy, który wystaje ze zwróconego ku miejscu styku końca tulei obudowy, jest wsuwany w tuleję obudowy przeciwnie do siły naprężenia wstępnego, usytuowanego w tulei obudowy elementu naprężającego wstępnie i za pomocą jego przewodzącego korpusu wytwarzany jest styk elektryczny, element przyłączeniowy, do mocowania doprowadzenia elektrycznego do odwróconego od miejsca styku końca tulei obudowy i usytuowany w tulei obudowy, osiowo elastyczny przewód elektryczny pomiędzy elementem przyłączeniowym i palcem stykowym, znamienny tym, że elastyczny przewód elektryczny, swoim końcem zwróconym ku miejscu styku, jest zaciśnięty w otworze osiowym (20, 22) znajdującym się na odwróconym od miejsca styku końcu osiowo przesuwnego w tulei obudowy (1) palca stykowego (2), a swoim końcem odwróconym od miejsca styku zaciśnięty jest w otworze osiowym (21, 23) na zwróconym ku miejscu styku końcu elementu przyłączeniowego (3).

2. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 1, znamienny tym, że urządzeniem naprężającym wstępnie jest sprężyna śrubowa (4).

3. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że elastycznym przewodem elektrycznym jest skrętka (5) w postaci węża.

4. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 3, znamienny tym, że skrętka (5) w postaci węża jest pleciona i wykonana z miedzi.

5. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 2, znamienny tym, że elastycznym przewodem elektrycznym jest sprężyna śrubowa (4).

6. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 3, znamienny tym, że element przyłączeniowy (3) ma skierowany ku miejscu styku pierwszy cylindryczny odcinek (13), usytuowany współosiowo z tuleją obudowy (1) i wprowadzony w sprężynę śrubową (4).

7. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 3, znamienny tym, że palec stykowy (2) na swojej powierzchni obwodowej ma obwodowy, prostopadły do osi palca rowek (11), w którym umieszczony jest pierścień ustalający (6), który na swojej stronie skierowanej ku miejscu styku tworzy zderzak dla wystającego do wewnątrz odsadzenia (12) znajdującego się na końcu tulei zwróconym ku miejscu styku a na swojej stronie odwróconej od miejsca styku tworzy zderzak dla sprężyny (4).

8. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 5, znamienny tym, że palec stykowy (2) na swojej powierzchni obwodowej ma obwodowy, prostopadły do osi palca rowek (11), w którym umieszczony jest pierścień ustalający (6), który na swojej stronie skierowanej ku miejscu styku tworzy zderzak dla wystającego do wewnątrz odsadzenia (12) znajdującego się na końcu tulei (1) zwróconym ku miejscu styku.

9. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 1, znamienny tym, że element przyłączeniowy (3) ma drugi cylindryczny odcinek (14), którego średnica odpowiada średnicy wewnętrznej tulei obudowy (1) i ma powierzchnię obciskania, poprzez którą tuleja obudowy (1) jest obciśnięta.

10. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 9, znamienny tym, że powierzchnia obciskania ma karb (15) obiegający drugi cylindryczny odcinek (14).

11. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 9 albo 10, znamienny tym, że element przyłączeniowy (3) ma na odwróconej od miejsca styku stronie drugiego cylindrycznego odcinka (14), osiowo usytuowany trzpień gwintowany (16) do przyłączenia przewodu elektrycznego.

12. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 1, znamienny tym, że palec stykowy (2) ma zwróconą ku miejscu styku zaokrągloną powierzchnię stykową (24).

13. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 12, znamienny tym, że powierzchnia stykowa (24) jest pozłacana.

14. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 12, znamienny tym, że w zwróconym ku miejscu styku końcu palca stykowego (2) osadzony jest srebrny nit stykowy (7).

PL 203 844 B1

15. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 14, znamienny tym, że nit stykowy (7) ma pozłacaną powierzchnię stykową.

16. Elektryczny styk dociskowy według zastrz. 1, znamienny tym, że tuleja obudowy (1), palec stykowy (2) i element przyłączeniowy (3) są z mosiądzu z małym udziałem ołowiu, zwłaszcza z CuZn38Pb2.