PL203797B1 - Kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny - Google Patents

Kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny

Info

Publication number
PL203797B1
PL203797B1 PL351837A PL35183700A PL203797B1 PL 203797 B1 PL203797 B1 PL 203797B1 PL 351837 A PL351837 A PL 351837A PL 35183700 A PL35183700 A PL 35183700A PL 203797 B1 PL203797 B1 PL 203797B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
erythropoietin
composition according
composition
cresol
amount
Prior art date
Application number
PL351837A
Other languages
English (en)
Other versions
PL351837A1 (en
Inventor
Wing K. Cheung
Jaya Natarajan
Marilyn Sanders
Els Vercamen
Basant Sharma
Selima Begun
Original Assignee
Ortho Mcneil Pharm Inc
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Ortho Mcneil Pharm Inc filed Critical Ortho Mcneil Pharm Inc
Publication of PL351837A1 publication Critical patent/PL351837A1/xx
Publication of PL203797B1 publication Critical patent/PL203797B1/pl

Links

Classifications

    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00—Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/22—Hormones
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K9/00—Medicinal preparations characterised by special physical form
    • A61K9/0012—Galenical forms characterised by the site of application
    • A61K9/0019—Injectable compositions; Intramuscular, intravenous, arterial, subcutaneous administration; Compositions to be administered through the skin in an invasive manner
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00—Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17—Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/18—Growth factors; Growth regulators
    • A61K38/1816—Erythropoietin [EPO]
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/06—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite
    • A61K47/08—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite containing oxygen, e.g. ethers, acetals, ketones, quinones, aldehydes, peroxides
    • A61K47/10—Alcohols; Phenols; Salts thereof, e.g. glycerol; Polyethylene glycols [PEG]; Poloxamers; PEG/POE alkyl ethers
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/06—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite
    • A61K47/16—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite containing nitrogen, e.g. nitro-, nitroso-, azo-compounds, nitriles, cyanates
    • A61K47/18—Amines; Amides; Ureas; Quaternary ammonium compounds; Amino acids; Oligopeptides having up to five amino acids
    • A61K47/183—Amino acids, e.g. glycine, EDTA or aspartame
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/30—Macromolecular organic or inorganic compounds, e.g. inorganic polyphosphates
    • A61K47/42—Proteins; Polypeptides; Degradation products thereof; Derivatives thereof, e.g. albumin, gelatin or zein
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00—Antineoplastic agents
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P5/00—Drugs for disorders of the endocrine system
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00—Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/06—Antianaemics
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P7/00—Drugs for disorders of the blood or the extracellular fluid
    • A61P7/08—Plasma substitutes; Perfusion solutions; Dialytics or haemodialytics; Drugs for electrolytic or acid-base disorders, e.g. hypovolemic shock
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/02—Inorganic compounds
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/06—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite
    • A61K47/08—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite containing oxygen, e.g. ethers, acetals, ketones, quinones, aldehydes, peroxides
    • A61K47/12—Carboxylic acids; Salts or anhydrides thereof
    • A—HUMAN NECESSITIES
    • A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K47/00—Medicinal preparations characterised by the non-active ingredients used, e.g. carriers or inert additives; Targeting or modifying agents chemically bound to the active ingredient
    • A61K47/06—Organic compounds, e.g. natural or synthetic hydrocarbons, polyolefins, mineral oil, petrolatum or ozokerite
    • A61K47/26—Carbohydrates, e.g. sugar alcohols, amino sugars, nucleic acids, mono-, di- or oligo-saccharides; Derivatives thereof, e.g. polysorbates, sorbitan fatty acid esters or glycyrrhizin

Description

Opis wynalazku
Wynalazek dotyczy stabilnych, konserwowanych kompozycji farmaceutycznych erytropoetyny, zawierających krezol i aminokwas.
Stan techniki
Erytropoetyna (EPO) jest hormonem glikoproteinowym wydzielanym przez nerki w odpowiedzi na niedotlenienie narządów i tkanek, który stymuluje produkcję krwinek czerwonych w szpiku kostnym (1). Gen EPO został sklonowany i poddany ekspresji w komórkach jajnika chomika chińskiego (2, 3). Ta rekombinowana ludzka erytropoetyna (epoetyna α, rhEPO) posiada sekwencję aminokwasową identyczną z ludzką erytropoetyna moczu, przy czym nie można ich odróżnić na podstawie testów funkcjonalnych czy immunologicznych, pomimo występowania różnic dotyczących glikolizacji białka pływających na skuteczność in vivo (4, 5).
W przeprowadzonych dotąd badań klinicznych rhEPO badano zarówno u osób zdrowych, jak i u pacjentów z różnymi postaciami niedokrwistości (6, 7). EPO indukuje szybką odpowiedź hematologiczną u zdrowych ludzi, pod warunkiem, że dostarczane są odpowiednie ilości żelaza w celu wsparcia zwiększonej syntezy hemoglobiny (8). W większości badań testowano bezpieczeństwo i skuteczność rhEPO w leczeniu przewlekłej niewydolności nerek z dializą podtrzymującą lub jeszcze przed dializą podtrzymującą. Inne wskazania zaakceptowane w USA obejmowały niedokrwistość wtórną w leczeniu chemioterapeutycznym nowotworów oraz niedokrwistość związaną z leczeniem zydowudyną zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności. Powszechnie EPO stosowano do leczenia niedokrwistości związanej z reumatoidalnym zapaleniem stawów, wcześniactwem, zwłóknieniem szpiku, anemią sierpowatą, przeszczepem szpiku, uszkodzeniem termicznym, β-talasemią, jako środek ułatwiający oddawanie krwi autologicznej przed zabiegiem chirurgicznym oraz jako środek wspomagający przed zabiegiem chirurgicznym (6, 7).
Pomimo, że rhEPO jest zasadniczo dobrze tolerowana to zaobserwowano sporadyczne wysypki czy pokrzywki, co sugeruje nadwrażliwość alergiczną wobec pewnych składników kompozycji epoetyny α, prawdopodobnie albuminy surowicy ludzkiej. Ponadto pomimo badań krwi istnieje ryzyko zakażenia czynnikiem przenoszonym z krwią, gdy środek farmaceutyczny jest przygotowywany przy użyciu produktów z ludzkiej krwi. Dlatego potrzebne są kompozycje farmaceutyczne rhEPO, które są stabilne i wolne od produktów z krwi ludzkiej, takich jak albumina.
W patencie U.S. nr 4,992,419 opisano liofilizowane kompozycje erytropoetyny zawierające 5 do 50 g/l mocznika, 1 do 50 g/l aminokwasów, 0,05 do 5 g/l środków powierzchniowoczynnych, bez albuminy surowicy ludzkiej. Opisano także wodne kompozycje, ale wykazano ich ograniczoną stabilność w porównaniu z kompozycjami zawierającymi albuminę surowicy ludzkiej i z tego powodu są one praktycznie komercyjnie niedostępne. W związku z tym końcowy użytkownik, lekarz albo pacjent, musi odtworzyć kompozycję bezpośrednio przed podaniem. Kompozycje liofilizowane nie są preferowane w klinicznych preparatach erytropoetyny, ponieważ proces odtwarzania jest czasochłonny, stwarza ryzyko nieodpowiedniej manipulacji kompozycją białka, lub może być odtworzony nieodpowiednio, a do zachowania odpowiedniej aktywności leku są zwykle wymagane pewne dodatki, takie jak środki stabilizujące. Dlatego też zasadniczo preferowane są wodne kompozycje erytropoetyny.
W patencie U.S. nr 5, 376, 632 opisano wodne, liofilizowane lub aerozolowe kompozycje erytropoetyny, zawierające β lub γ cyklodekstryny a niezawierające innych dodatkowych środków stabilizujących, takich jak albumina surowicy ludzkiej, albumina surowicy wołowej, lecytyna, metyloceluloza, glikol polietylenowy, środki redukujące zawierające siarkę, mocznik, aminokwasy oraz środki powierzchniowoczynne (kolumna 4, wersy 51-54).
W patencie U.S. nr 5,661, 125 opisano wodne kompozycje erytropoetyny zawierające przeciwdrobnoustrojowe środki konserwujące, takie jak alkohol benzylowy, parabeny, fenole oraz ich mieszaniny. Przygotowano kompozycje bez albuminy surowicy ludzkiej i zbadano pod kątem stabilności w porównaniu z odpowiednimi kompozycjami z albuminą surowicy ludzkiej. Wyniki wykazały znaczne osadzanie erytropoetyny w wolnych od HSA kompozycjach z krezolem (0,5%) oraz z chlorokrezolem (0,3%), nawet w temperaturze 0°C (kolumna 8, wersy 1-29), czyniąc takie kompozycje klinicznie niepraktycznymi. Ponadto, opisano, że kompozycje EPO zawierające krezol stosowany w zakresie 0,2-0,5% wykazują słabą stabilność w testach przyspieszonych i szybszy rozkład EPO (kolumna 6, wersy 21-25). Dostępne obecnie komercyjnie konserwowane preparaty wielodawkowe zawierają 1% alkoholu benzylowego.
W europejskim zgłoszeniu patentowym nr EP 528313 opisano kompozycje farmaceutyczne składające się z eytropoetyny i albuminy surowicy ludzkiej.
PL 203 797 B1
W międzynarodowym zgłoszeniu nr WO 97/15288 opisano liofilizowane kompozycje farmaceutyczne składające się z erytropoetyny, buforu i aminokwasu.
Komercyjnie dostępne kompozycje rhEPO są przygotowywane w buforze cytrynianowym o sile 1000 IU/ 0,5 ml, 2000 IU/ml, 5000 IU/ ml oraz 10000 IU/ml (10 K), zarówno do wstrzykiwania dożylnego (iv), jak i podskórnego (sc). W przypadku takich kompozycji udokumentowano klinicznie, że powszechnie powodują one dyskomfort u pacjenta związany z podawaniem sc kompozycji w buforze cytrynianowym (9,10). Ponieważ dominujący sposób podawania zmieniono z i.v. na s.c. to wkrótce okazało się, iż miejscowa tolerancja niniejszej kompozycji nie była optymalna. Ani doprowadzenie leku do temperatury pokojowej przed wstrzyknięciem, ani unikanie przekraczania objętości 1 ml nie było wystarczające do uniknięcia bólu podczas wstrzykiwania. Ze względu na to stwierdzono, że ani ludzka albumina stosowana jako środek stabilizujący kompozycję, ani niskie ciśnienie osmotyczne roztworu nie są induktorami bólu, i sugerowano, że jest nim zastosowanie buforu cytrynianowego do rhEPO. Komercyjnie dostępne kompozycje bez związków konserwujących w pojedynczej dawce 40000 IU/ml zawierają raczej fosforan sodu, a nie bufor cytrynianowy. Zatem istnieje zapotrzebowanie na stabilne kompozycje o mniejszej dawce, zawierające bufor fosforanowy zamiast mniej preferowanego buforu cytrynianowego.
Podsumowanie wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest kompozycja farmaceutyczna erytropoetyny, charakteryzująca się tym, że zawiera:
a) czynnik buforujący pH;
b) stabilizującą ilość albuminy surowicy ludzkiej;
c) stabilizującą ilość aminokwasu;
d) antymikrobiologiczną ilość krezolu, oraz
e) farmaceutyczną ilość erytropoetyny.
Korzystnie kompozycja jako krezol zawiera meta-krezol w ilości w zakresie od 0,2% do 0,5%.
Korzystniej ilość meta-krezolu wynosi 0,3%. Korzystnie stabilizująca ilość albuminy surowicy ludzkiej wynosi około 0,25 g/l.
Korzystnie kompozycja ma postać wodną.
Korzystnie kompozycja zawiera czynnik buforujący pH w ilości w zakresie od 10 mM do 30 mM.
Korzystnie pH kompozycji wynosi od około 5 do około 8, zwłaszcza od 6 do około 7,5, a w szczególności 6,9.
Korzystnie czynnik buforujący pH wybrany jest z grupy zawierającej monowodorofosforanu sodu/diwodorofosforan sodu, cytrynian sodu/ kwas cytrynowy lub octan sodu/ kwas octowy.
Korzystnie kompozycja jako aminokwas zawiera glicynę. Korzystnie kompozycja zawiera ponadto środek tonizujący.
Korzystniej jako środek tonizujący zawiera chlorek sodu, mannitol, glicynę, glukozę lub sorbitol.
Korzystnie farmaceutyczna ilość erytropoetyny jest przygotowana do dostarczenia ilości od około 1000 IU do około 100 000 IU erytropoetyny na dawkę.
Korzystniej farmaceutyczna ilość erytropoetyny jest przygotowana do dostarczenia ilości około 2000 IU, około 3000 IU, około 4000 IU, około 10000 IU, około 20000 IU, około 25000 IU lub około 40000 IU erytropoetyny na dawkę.
Korzystnie kompozycja dostarczona jest w fiolce wielodawkowej, przy czym dawka wybrana jest z grupy obejmują cej okoł o 10 000 IU/ 2,5 ml, okoł o 25 000 IU/ ml lub okoł o 40 000 IU/ 2 ml.
Korzystnie kompozycja jako aminokwas zawiera glicynę w ilości wynoszącej od 0,25 g/l do 50 g/l, w szczególnoś ci 5 g/l do 20 g/l.
Korzystnie kompozycja zawiera glicynę w ilości wynoszącej 5 g/l i albuminę w stabilizującej ilości wynoszącej około 0,25 g/l.
Przedmiotem wynalazku jest także kompozycja farmaceutyczna erytropoetyny, charakteryzująca się tym, że zawiera:
a) około 10 000 IU erytropoetyny, około 6,25 mg albuminy surowicy ludzkiej, 2,91 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu, 11,19 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu, około 50, 00 mg glicyny, około 7,50 mg m-krezolu, dopełnione do około 2,5 ml za pomocą wody;
b) około 25 000 IU erytropoetyny, około 6,25 mg albuminy surowicy ludzkiej, 2,91 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu, 11,19 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu, około 50,00 mg glicyny, około 7,50 mg m-krezolu, dopełnione do około 2,5 ml za pomocą wody; albo
PL 203 797 B1
c) około 40 000 IU erytropoetyny, około 5,00 mg albuminy surowicy ludzkiej, 2,33 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu, 8,95 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu, około 40,00 mg glicyny, około 6,00 mg m-krezolu, dopełnione do około 2,0 ml za pomocą wody.
Zgodnie z wynalazkiem kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny składają się ze: (a) środka buforującego pH; (b) stabilizującej ilości albuminy surowicy ludzkiej; (c) stabilizującej ilości aminokwasu; (d) przeciwdrobnoustrojowej ilości krezolu; (e) farmaceutycznej ilości erytropoetyny. Preferowane kompozycje zawierają jako środki stabilizujące ludzką albuminę i glicynę. Szczególnie preferowane kompozycje zawierają albuminy surowicy ludzkiej oraz glicynę jako środki stabilizującego w układzie buforu fosforanowego z m-krezolem w stężeniu około 0,3%.
Kompozycje według wynalazku wykazują podobne do obecnie dostępnych produktów farmaceutycznych właściwości farmakokinetyczne, takie jak absorpcja, dostępność oraz stężenie w surowicy, i które są podobne do dostępnych obecnie komercyjnie kompozycji farmaceutycznych rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny. Co więcej kompozycje według wynalazku w mniejszym stopniu wywołują dyskomfort u pacjentów w czasie podawania, a okres trwania tego dyskomfortu jest znacznie krótszy. Zatem zgodnie z wynalazkiem dostarczono konserwowane kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny, które mogą być zastosowane do erytropoetyny i których przygotowanie pozwala na zmniejszenie dyskomfortu pacjent.
Krótki opis figur
Figura 1 - profile średniego stężenia erytropoetyny w surowicy w zależności od czasu (niekorygowane dla poziomów wyjściowych erytropoetyny) u pacjentów otrzymujących pojedynczą dawkę 150 IU/kg s.c. rhEPO wraz 0,3% m-krezolu jako środkiem konserwującym lub bez niego. Stężenia erytropoetyny w surowicy okreś lono za pomocą oznaczeń radioimmunologicznych (RIA).
Figura 2 - profile średniego stężenia erytropoetyny w surowicy w zależności od czasu (niekorygowane dla poziomów wyjściowych erytropoetyny) u pacjentów otrzymujących pojedynczą dawkę 150 IU/kg s.c. dawki rhEPO wraz z buforem cytrynianowym albo fosforanowym. Stężenia erytropoetyny w surowicy określono za pomocą oznaczeń radioimmunologicznych (RIA).
Opis szczegółowy
Zgodnie z niniejszym wynalazkiem opracowano kompozycje wodne erytropoetyny konserwowane krezolem i stabilizowane połączeniem albuminy surowicy ludzkiej i aminokwasu. Jednym z celi wynalazku było opracowanie kompozycji, które minimalizują klinicznie udokumentowany dyskomfort u pacjenta, zwi ązany z podskórnym podawaniem kompozycji buforowanych cytrynianem. Dlatego też układy buforowane fosforanem są szczególnie preferowane we wszystkich kompozycjach według wynalazku.
Ilość środka buforującego użytecznego w kompozycji farmaceutycznej według wynalazku zależy w głównej mierze od konkretnego użytego buforu i pożądanego pH kompozycji. Preferowany zakres pH dla roztworów wynosi w zakresie pomiędzy około 5-8, przy czym bardziej preferowany zakres wynosi pomiędzy 6-7,5, natomiast najbardziej preferowane pH wynosi około 6,9. Poza tym zakresem pH ilość buforów zasadniczo wynosi w zakresie od około 10 mM do około 30 mM. Preferowane jest zastosowanie układu buforującego diwodorofosforan sodu/monowodorofosforan sodu. Innymi odpowiednimi układami buforującymi do uzyskania odpowiedniego zakresu pH od około 5 do około 8 są, ale bez ograniczenia, cytrynian sodu/kwas cytrynowy, octan sodu/kwas octowy, przy czym mogą być zastosowane inne farmaceutycznie dopuszczalne środki buforujące znane specjalistom w dziedzinie.
Dodane mogą być także środki dostosowujące pH, takie jak, ale bez ograniczenia, kwas chlorowodorowy, kwas cytrynowy, wodorotlenek sodu, lub jakiekolwiek ich sole, w szczególności do tego celu może być użyty cytrynian sodu.
Środkiem tonizującym przydatnym w wynalazku jest jakikolwiek środek zdolny do spowodowania, aby kompozycja według wynalazku była izoosmotyczna z ludzką krwią. Typowe odpowiednie środki tonizujące są dobrze znane specjalistom w dziedzinie i obejmują, ale bez ograniczenia, chlorek sodu, mannitol, glicynę, glukozę oraz sorbitol. W kompozycjach według wynalazku preferowane jest zastosowanie jako środka tonizującego chlorku sodu.
Aminokwasy, obejmują, ale bez ograniczenia, L-izoleucynę, L-leucynę, L-2-fenyloalaninę, kwas L-glutaminowy, L-treoninę, i stosowane są w ilości od około 0,1 g/l do około 50 g/l, a korzystnie w ilościach od 0,25 g/l do około 20 g/l. L-alanina oraz L-arginina nie są preferowane w kompozycjach według wynalazku, ponieważ ich dodatek powoduje zmiany konformacyjne w strukturze EPO. Glicyna jest preferowanym aminokwasem, który dogodnie stosowany jest w ilości 0,25 g/l do 20 g/l, a zwłaszcza 0,5 g/l w kompozycjach zawierających polisorbat 80 bez albuminy surowicy ludzkiej. W kompozycjach zawierających albuminę
PL 203 797 B1 surowicy ludzkiej i konserwowanych krezolem preferowanym aminokwasem jest glicyna, która jest korzystnie stosowana w ilości 0,5 g/l do 50 g/l, a zwłaszcza 2,0 g/l. W kompozycjach według wynalazku odpowiednimi do zastosowania są jakiekolwiek izoformy aminokwasu, albo L, albo D, z wyjątkiem L-argininy i L-alaniny.
Szczególnie preferowane kompozycje wybrane są z grupy przedstawionej w tabeli A.
Tabela A
Opis kompozycji Składnik aktywny Składniki nieaktywne
10000 wielodawkowa konserwowana krezolem 10000 IU EPO 6,25 mg albuminy surowicy ludzkiej 2,91 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu 11,19 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu 50,00 mg glicyny 7,50 mg m-krezolu dopełnione do 2,5 ml wodą do wstrzyknięć
250 00 wielodawkowa konserwowana krezolem 25000 IU EPO 6,2 5 mg albuminy surowicy ludzkiej 2,9Img dihydratu monowodorofosforanu sodu 11,19 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu 50,00 mg glicyny 7,50 mg m-krezolu dopełnione do 2,5 ml wodą do wstrzyknięć
4 0000 wielodawkowa konserwowana krezolem 40000 IU EPO 5,00 mg albuminy surowicy ludzkiej 2,33 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu 8,95 mg dodekahydrat diwodorofosforanu sodu 40,00 mg glicyny 6,00 mg m-krezolu dopełnione do 2,0 ml wodą do wstrzyknięć
Erytropoetyna jest obecna w kompozycji w ilości, która jest skuteczna terapeutycznie. „Erytropoetyna” powinna zawierać te białka, które wykazują biologiczną aktywność ludzkiej erytropoetyny, jak również analogi erytropoetyny, izoformy erytropoetyny, środki naśladujące erytropoetynę, fragmenty erytropoetyny, hybrydowe białka erytropoetyny, białka fuzyjne, oligomery białkowe oraz multimery powyższych, homologii powyższych, odmiany wzorów glikolizacji powyższych, muteiny powyższych, bez względu na ich aktywność biologiczną oraz bez względu na sposób ich syntezy lub wytwarzania, bez ograniczenia do, sposobów rekombinacyjnych cDNA lub DNA genomowym, syntezy, sposobów transgenicznych oraz sposobów z aktywowanymi genami. Specyficzne przykłady erytropoetyny obejmują epoetynę α (EPREX®, ERYPO®), nowe białko stymulujące erytropoezę (NESP) (hiperglikozylowany analog rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny) opisane w europejskim zgłoszeniu patentowym nr EP 640619), białka fuzyjne analogu ludzkiej eytropoetynyalbuminy surowicy ludzkiej opisane w mię dzynarodowym zgł oszeniu patentowym nr WO 99/66054, mutanty erytropoetyny opisane w mię dzynarodowym zgłoszeniu patentowym nr WO 99/38890, erytropoetyna omega, która może być produkowana z fragmentu restrykcyjnego Apal genu ludzkiej erytropoetyny opisanego w patencie U.S. 5,688, 679, ludzka erytropoetyna o zmienionej glikozylacji opisana w międzynarodowym zgłoszeniu patentowym nr WO 99/11781, analogi erytropoetyny połączone z PEG opisane w międzynarodowym zgłoszeniu nr WO 98/05363 lub patencie U.S. nr 5,643, 575. Specyficzne przykłady zmodyfikowanych lini komórkowych do ekspresji endogennej ludzkiej erytropoetyny są opisane w międzynarodowych zgłoszeniach patentowych WO 99/05268 oraz WO 94/12650.
Działanie erytropoetyny może być monitorowane przez pomiar hematokrytu, przy czym docelowy zakres hematokrytu wynosi 30-33%. Regulację dawki można oprzeć na monitoringu hematokrytu. Fiolki z erytropoetyna do jednokrotnego użycia zawierają 2000, 3000, 4000, 10000 lub 40000 jednostek erytropoetyny (1 IU odpowiada około 8,4 nanogramom rekombinowanej erytropoetyny). Jeśli kompozycje według wynalazku są konserwowane i dostarczają korzyści postaci wielodawkowej, to powinny zawierać wielokrotność liczby jednostek erytropoetyny obecnej w fiolce do jednokrotnego użytku. Kompozycje zawierające 1000 - 100000 jednostek lub więcej erytropoetyny na fiolkę są zawarte w tym wynalazku. Ogólnie uważa się, że skuteczna ilość wynosi od około 1 do 500 IU/kg masy ciała i korzystniej od około 50 do 300 IU/ kg masy ciała, zwłaszcza w przypadku erytropoetyny podawanej sc. Skuteczna ilość zależy ponadto od gatunku i rozmiaru podmiotu traktowanego, konkretnego leczonego stanu lub choroby oraz jej ostrości, a także od drogi podawania. W każdym przypadku dawka, która ma być użyta powinna być nietoksyczna dla gospodarza.
PL 203 797 B1
Niespodziewanie stwierdzono, że erytropoetyna, powinna być preparowana jako konserwowany, stabilny roztwór wodny zawierający < 0,5% krezolu oraz zawierający albuminę surowicy ludzkiej oraz aminokwasy jako środki stabilizujące. Preferowany przedział krezolu wynosi około 0,2-0,5%, przy czym 0,3% jest najbardziej preferowany. Glicyna jest najbardziej preferowanym stabilizatorem aminokwasowym. Zgodnie z wynalazkiem dostarczono kompozycje konserwowane krezolem, buforowane fosforanem, o sile 10000 IU/2,5 ml, 25000 IU/2,5 ml i 40000 IU/2,0 ml (40K). Kompozycje o większej dawce jednostkowej zmniejszają liczbę wstrzyknięć podskórnych i poprawiają podatność pacjenta na leczenie.
Dane z przykładu 1 prezentowanego wynalazku wskazują, że zastosowanie cytrynianu lub fosforanu jako buforu i włączenie m-krezolu nie spowodowało zmniejszenia absorpcji i rozkładu, jak również profilu bezpieczeństwa erytropoetyny. Tak, więc, można wyciągnąć wniosek, że nowa, konserwowana wielodawkowa kompozycja erytropoetyny buforowana fosforanem jest porównywalna do obecnie dostępnych na rynku kompozycji do jednokrotnego użycia oraz że wielodawkowe kompozycja erytropoetyny może być zastosowana we wszystkich wskazaniach obecnie zaakceptowanych dla erytropoetyny.
Ze względu na to, że nowa kompozycja jest farmakokinetycznie porównywalna z kompozycjami do jednokrotnego użycia EPREX, to oczekuje się, że będzie ona także porównywalna klinicznie. Co więcej, wielodawkowe kompozycja erytropoetyny wykazuje dodatkowe potencjalne korzyści w porównaniu do fiolek z erytropoetyna do jednokrotnego użytku, np. względy ekonomiczne. Zastosowanie erytropoetyny do leczenia niedokrwistości lub w przypadku wstępnego pobrania krwi autologicznej wymaga powtarzanego podawania hormonu jeden raz co cztery tygodnie, raz co dwa tygodnie, co tydzień, dwa razy na tydzień lub trzy razy na tydzień. Ze względu na to, że została zaprojektowana do jednokrotnego użytku, każda nie zużyta porcja erytropoetyny do jednokrotnego użytku musi być wyrzucona, podczas gdy w przypadku odpowiedniej wielkości konserwowanej wielodawkowej kompozycji erytropoetyny wyrzucana ilość erytropoetyny będzie maksymalnie ograniczana. Dodatkowo bakteriobójcze właściwości konserwowanych kompozycji według wynalazku czynią je bardziej odpowiednimi do samodzielnego podawania oraz leczenia wielu pacjentów w instytucjach, co przekłada się na znaczące obniżenie kosztów leczenia. Wielodawkowe fiolki z erytropoetyna będą także zapewniać dodatkowe korzyści związane z podawaniem leku poprzez zmniejszanie liczby fiolek i ampułek do jednokrotnego użytku oraz kapsułek, które pacjenci/personel medyczny muszą używać w dużych ilościach. Większe siły (25000 IU/2,5 ml oraz 40000 IU/2,0 ml) wielodawkowe kompozycji erytropoetyny mogą także zmniejszać objętości do wstrzyknięcia, zwłaszcza w przypadku tych wskazań, które wymagają wyższych dawek. Wielodawkowe kompozycje erytropoetyny mogą także umożliwić zastosowanie do -podania dawki fiolki do jednokrotnego użytku. Przykładowo, zalecana dawka w schemacie podbierania krwi autologicznej wynosi 600 IU/kg dwa razy na tydzień (7). W przypadku 70 kg pacjenta zalecany schemat dawkowania będzie wynosić około 40K dwa razy na tydzień. W takim przypadku jedna fiolka 40K może być zastosowana do jednorazowego podawania leku.
Następujące przykłady ilustrują niniejszy wynalazek, ale go nie ograniczają.
P r z y k ł a d 1
Siłę 10000 IU kompozycji wybrano w badaniu zilustrowanym w przykładzie 1, ponieważ ta siła dostarcza rozsądną, jak i maksymalnie zalecaną, objętość wstrzyknięcia sc wynoszącą około 1 ml. Poprzez minimalizowanie objętości wstrzyknięcia, większe siły wielodawkowej erytropoetyny potencjalnie umożliwiają zmniejszenie liczby miejsc wstrzyknięć, sc, co ma duże znaczenie przy poprawie stosowania się pacjenta do leczenia.
Cel: Porównanie bezpieczeństwa oraz właściwości farmakokinetycznych rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny podawanej podskórnie (epoetyna alfa, rhEPO) preparowanej w buforze fosforanowym i zawierającej 0,3% środka konserwującego m-krezolu (10 000IU/ml) z komercyjnie dostępną kompozycją rhEPO buforowaną cytrynianem (bez środka konserwującego).
Pacjenci i metody
Pacjenci
W badaniu wzięło udział osiemnastu zapisanych do badania zdrowych ochotników w wieku 20-38 lat (średni wiek 26,9) i ważących 60,8-87,4 kg (średnia masa ciała 72,3). Średni wiek pacjentów Grupy I (28,1 lat) był trochę wyższy niż pacjentów Grupy II (25,8 lat), ale nie oczekiwano, aby ta różnica wpłynęła na wyniki. U pacjentów zapisanych do badania nie stwierdzono żadnych nieprawidłowych laboratoryjnych wartości parametrów hematologicznych i chemicznych w surowicy. Stwierdzono u nich ujemny wynik badania: toksykologicznego moczu, HIV, oraz powierzchniowego antygenu zapalenia wątroby typu B. Nie stwierdzono u nich żadnych oznak: nadciśnienia (np. rozkurczowe ciśnienie krwi > 95 mmHg), występowania w wywiadzie:
PL 203 797 B1 przebytych pierwotnych chorób hematologicznych, znaczącej choroby wątroby, nerek, choroby sercowo-naczyniowej, żołądkowo-jelitowej, układu moczowo-płciowego, metabolicznej, neurologicznej, niedokrwistości lub napadów padaczkowych w wywiadzie, znanej wrażliwości na produkty pochodzenia ssaczego lub albuminę surowicy ludzkiej, nałogu lub silnego zwyczaju picia napojów zawierających Kofeinę; uczestniczenia w innych badaniach klinicznych albo otrzymania transfuzji krwi lub oddawania krwi w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem badania, ekspozycji na rhEPO w ciągu trzech miesięcy przed rozpoczęciem badania; przebycia choroby w okresie 7 dni przed rozpoczęciem badania; występowania znaczących nieprawidłowości w badaniu podmiotowym lub badaniach laboratoryjnych w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem badania. Wszystkich pacjentów badano pod kątem bezpieczeństwa oraz od wszystkich pobrano krew do analizy farmakokinetycznej tak jak zaplanowano. Wszystkie badania przeprowadzono za zgodą komisji do spraw etyki oraz pacjentów.
Wzorzec badania
Było to badanie Fazy I, jedno-ośrodkowe, otwarte, losowe, naprzemienne, na ochotnikach płci męskiej. Osiemnastu ochotników losowo przypisano do pierwszej lub drugiej grupy poddawanej leczeniu sekwencyjnemu (dziewięciu pacjentów na grupę). RhEPO podawano w dwóch oddzielnych przedziałach czasowych w postaci jednej dużej dawki s.c. wstrzykiwanej w górną część uda. Każdy okres podawania dawki był oddzielony 14 dniowym okresem wypłukiwania (washout). Pacjentów przyjmowano do centrum badań, co najmniej 12 godzin przed podaniem dawki i pozostawali oni w nim do 72 godziny po podaniu dawki w każdym z dwóch okresów podawania dawki, ale pomiędzy tymi okresami pacjenci nie pozostawali w centrum. Schemat dawkowania podano w tabeli 1.
T a b e l a 1 Schemat dawkowania oraz wzorzec badania
Grupa Ilość Okres 1 Okres wypłukiwania Okres 2
I 9 pojedyncza dawka 150 IU/kg s.c. ze środkiem konserwującym m-krezolem 14 dni pojedyncza dawka 150 IU/kg s.c. bez środka konserwującego m-krezolu
II 9 pojedyncza dawka 150 IU/kg s.c. bez, środka konserwującego m-krezolu 14 dni pojedyncza dawka 150 IU/kg s.c. ze środkiem konserwującym m-krezolem
W badaniu uż yto dwie kompozycje EPO, epoetynę alfa (komercyjnie dostę pna jako EPREX®) zawierającą 10000 IU/ml rhEPO w buforze cytrynianowym oraz' kompozycję rhEPO ze środkiem konserwującym zawierającą 25000 IU/2,5ml rhEPO w buforze fosforanowym i ze środkiem konserwującym m-krezolem.
Pobieranie próbek krwi
Próbki krwi pobierano przez bezpośrednie nakłucie żyły przed i po podaniu EPO. Próbki krwi żylnej (5 ml) do określenia stężenia erytropoetyny w surowicy uzyskano na 30, 20 i 10 minut przed podaniem dawki (3 wyjściowe próbki) oraz po 30 minutach, 1, 2, 5, 8, 12, 18, 24, 30, 36, 48, 60 i 72 godzinach od momentu podania dawki. Każdą próbkę surowicy dzielono na dwie porcje. Wszystkie próbki surowicy przetrzymywano w -20°C. Próbki surowicy przenoszono na suchym lodzie. Kliniczne testy laboratoryjne na czczo (hematologia, chemia surowicy oraz analiza moczu) przeprowadzono bezpośrednio przed podaniem początkowej dawki pierwszego dnia, rano dnia 4, bezpośrednio przed podaniem dawki w dniu 16 oraz rano dnia 19.
Metody bioanalityczne
Do określenia stężenia erytropoetyny w surowicy użyto zestawu do oznaczenia radioimmunologicznego (RIA) (Diagnostic Systems Laboratory [DSL], Webster TX). Dostępny komercyjnie RIA to kompetycyjna metoda z podwójnym przeciwciałem, która wykorzystuje króliczą poliklonalną surowicę odpornościową wobec ludzkiej erytropoetyny moczu jako pierwszorzędowe przeciwciało oraz ludzką 125 erytropoetynę moczu znakowaną 125I jako ślad. Epoetyną a zastąpiono erytropoetynę moczu przewidzianą w zestawie DSL, w próbkach standardów oraz kontroli jakości. Stężenia standardowe stosowane w tym oznaczeniu wynosiły 7, 8; 15, 6; 31, 3; 50; 62, 5; 100 oraz 125 mlU/ml. Czułość, zdefiniowana jako średnia wartość „back-fit” dla najmniejszego standardu dającego akceptowaną dokładność wynosiła 8,6 mlU/ml, a zakres oznaczenia rozszerzono do 2000 mlU/ml poprzez rozcieńczenie kontroli jakości.
PL 203 797 B1
Oznaczanie bezpieczeństwa
Oznaki czynności życiowych rejestrowano bezpośrednio przed każdym podaniem dawki (dzień 1 oraz 16) oraz po 6, 24, 48 oraz 72 godzinach od każ dego podania dawki. Oznaczanie bezpieczeństwa oparte było na częstotliwości występowania oraz rodzaju skutków ubocznych, oraz zmian w klinicznych testach laboratoryjnych w stosunku do wartości wyjściowych. Dodatkowo, oceniano zmiany oznak czynności życiowych, w tym ciśnienia krwi oraz wyników badania podmiotowego, względem danych sprzed badania.
Analiza danych
Wartości stężenia w surowicy po podaniu dawki korygowano względem wyjściowych stężeń erytropoetyny przed podaniem dawki przez odejmowanie od każdej wartości po podaniu dawki średniego wyjściowego stężenia erytropoetyny określonego przez uśrednienie poziomów erytropoetyny z trzech próbek zebranych na 30, 20 i 10 minut przed podaniem dawki. Stężenia erytropoetyny w surowicy przed podaniem dawki nie były brane pod uwagę w obliczaniu średniej wartości jeśli wynosiły poniżej poziomu oceny ilościowej oznaczenia. Parametry farmakokinetyczne określano na podstawie danych stężenia w surowicy skorygowanych o stężenia wyjściowe erytropoetyny.
Parametry farmakokinetyczne określano na podstawie niezależnych metod na zestawie komputerowym Digital Equipment Corporation VAX 8600 przy użyciu oprogramowania BIOAVL wersja 8,0 (Scientific Computer Systems, RWJPRI). Określono następujące parametry farmakokinetyczne: szczyt stężenia w surowicy (Cmax), czas do maksymalnego stężenia w surowicy (tmax); obszar pod krzywą stężenie- czas (AUC) od czasu zero do ostatniego czasu pobierania próbki krwi (AUC0-72) obliczonego z uż yciem liniowej zasady trapezoidalnej (ang. Linear trapezoidal rule); oraz koń cowy okres pół trwania eliminacji (t1/2) obliczony z 0,693/stała szybkości eliminacji. Stała szybkości eliminacji była wyznaczona na podstawie regresji liniowej kolejnych punktów danych w końcowym liniowym obszarze wykresu logarytmiczno-liniowego stężenie-czas. Średnią, odchylenie standardowe (SD) oraz współczynnik wariancji (CV) parametrów farmakokinetycznych obliczono dla każdego leczenia. Obliczono stosunek średnich parametrów (kompozycja konserwowana/kompozycja niekonserwowana).
Wyniki
Wyniki badania bezpieczeństwa
Częstotliwość występowania skutków ubocznych była w badanych grupach równo rozłożona (39%, rhEPO bez środka konserwującego, 33%, rhEPO ze środkiem konserwującym). Nie było istotnych klinicznie zmian od stanu wyjściowego lub klinicznych testów laboratoryjnych lub ciśnienia krwi sprzed badania, a także nie było zauważalnych zmian w wynikach badania podmiotowego, pomiarów oznak czynności życiowych sprzed badania. Co ciekawe, średnia całkowitej bilirubiny zmalała do prawie do wartości wyjściowej do dnia 4 po terapii. Jednakże wielkość tego zmniejszenia była podobna w dwóch leczonych grupach, a średnie całkowitych poziomów bilirubiny pozostawały w zakresie prawidłowym. Nie odnotowano podobnych zmian w innych testach funkcji wątroby (fosfataza alkaliczna, SGOT, SGTP, LDH). Zatem profile bezpieczeństwa dla tych dwóch leczonych grup wydają się podobne.
Wyniki badań farmakokinetycznych
Profile średniego stężenia erytropoetyny w surowicy do czasu (niekorygowane dla wyjściowych poziomów erytropoetyny) u wszystkich 18 pacjentów po otrzymaniu pojedynczej dawki 150 IU/kg s.c. rhEPO wraz lub bez środka konserwującego m-krezolu były porównywalne w każdym punkcie pomiaru (figura 1). U wszystkich pacjentów wyjściowe stężenia erytropoetyny przed podaniem dawki były w prawidłowym zakresie fizjologicznym (< 8,6 do 22 mlU/ml).
Parametry farmakokinetyczne określono na podstawie danych w surowicy skorygowanych dla średnich wyjściowych stężeń erytropoetyny przed podaniem dawki (tabela 2). Cmax wahał się od niskiego 85 mlU/ml do wysokiego 558 mlU/ml (średnia 198±123 mlU/ml) dla rhEPO ze środkiem konserwującym i od 61 mlU/ml do wysokiego 601 mlU/ml (średnia 226±138 mlU/ml) dla rhEPO bez środka konserwującego. Warto zauważyć, że dwóch pacjentów wykazywało wyjątkowo wysokie wartości Cmax (tj. pacjent 111 dla rhEPO ze środkiem konserwującym [558 mlU/ml] oraz pacjent 118 dla rhEPO bez środka konserwującego [601 mlU/ml]) w porównaniu do innych 16 pacjentów (tj. < 400 mlU/ml). Gdy Cmax obliczono nie biorąc pod uwagę tych dwóch wartości, średnie Cmax dla kompozycji rhEPO z lub bez środka konserwującego było bardziej porównywalne (odpowiednio 177± 89 oraz 196 ± 102 mlU/ml).
Dla kompozycji rhEPO ze środkiem konserwującym, średnie AUC (0-72godzin) dla erytropoetyny wynosiło 5,754±2,284 mIU-h/ml, wahając się od 2,973 do 11,185 mlU-h/ml. Podobnie w przypadku kompozycji rhEPO bez środka konserwującego średnie AUC (0-72godzin) dla erytropoetyny wynosiło 6,521±2,769 mIU-h/ml, wahając się od 3,096 do 14,235 mIU-h/ml (tabela 2). Warto zauważyć, że dwóch
PL 203 797 B1 pacjentów miało nadzwyczaj wysokie wartości AUC (0-72 godziny) (tj. pacjent 111 dla rhEPO ze środkiem konserwującym [11,185 mIU^h/ml] i pacjent 118 dla rhEPO bez środka konserwującego [14,235 mIU^h/ml]) w porównaniu do innych 16 pacjentów (tj. < 10000 mlU/ml). Gdy AUC (0-72godziny) obliczono nie biorąc pod uwagę tych dwóch wartości, średnie AUC (0-72godziny) dla kompozycji rhEPO z lub bez środka konserwującego były bardziej porównywalne (odpowiednio 5460 ± 1960 oraz 6000 ± 2100).
Średni tmax był podobny dla rhEPO z oraz bez środka konserwującego (odpowiednio 12 ± 5 oraz 13 ± 5 godziny). Przedział tmax był podobny dla obydwu kompozycji rhEPO (8-24 godziny). Końcowe wartości czasów półtrwania były podobne dla rhEPO z oraz bez środka konserwującego (odpowiednio 20,2 ± 8,1 oraz 19,8 ± 6,6 godziny).
Końcowe wartości okresów półtrwania obserwowane w obu częściach tego badania (~20 godz.) były podobne do tych po wstrzyknięciu opisanym w literaturze (11,12). Te wartości okresów półtrwania były jednakże dłuższe niż te obserwowane wcześniej po podaniu iv (~5 godz.) (11-14). W przypadku gdyby etapem ograniczającym szybkość była raczej szybkość absorpcji z miejsca wstrzyknięcia a nie szybkość eliminacji to te dłuższe wartości okresów półtrwania nie byłyby nieoczekiwane.
T a b e l a 2. Średnie ± SD (%CV) dla parametrów farmakokinetycznych po podaniu pojedynczej dawki 150 IU/kg s.c. rhEPO wraz lub bez środka konserwującego 0,3% m-krezolu.
Parametr rhEPO z 0,3% m-krezolem rhEPO bez 0,3% m-krezolu stosunek*
Cmax (MiU/ml) 198±123 (62,1%) 226±138 (61,1%) 0,88
tmax (godziny) 12 + 5 (41,1%) 13 ± 5 (35,7%) 0,92
AUC (0-72) (IU h/ml) 5,75 ± 2,28 (39,7%) 6,52 ± 2,77 (42,5%) 0,88
tw 20,2 ± 8,1 19,8 ±,6,6 1,02
(40,2%) (33,2%)
*stosunek parametru: rhEPO z m-krezolem/rhEPO bez m-krezolu
Pomimo, że prezentowane badanie przeprowadzono na zdrowych mężczyznach to podobne właściwości absorpcji oraz profile bezpieczeństwa będą przewidywane w innych populacjach pacjentów, takich jak mężczyźni lub kobiety z rakiem czy przewlekłą niewydolnością nerek, pacjenci pediatryczni z przewlekłą niewydolnością nerek, pacjenci w autologicznych programach przeddepozytowych lub pacjenci z planowanymi zabiegami chirurgicznymi.
Podsumowując, podskórnie podawane pojedyncze dawki rhEPO (150 IU/kg) wraz lub bez 0,3% m-krezolu jako środka konserwującego, były bezpieczne i dobrze tolerowane przez zdrowych pacjentów płci męskiej. Na podstawie porównywalnych skutków ubocznych, wartości wyników laboratoryjnych, oznak czynności życiowych oraz wyników badań podmiotowych, profile bezpieczeństwa rhEPO wraz lub bez środka konserwującego były równoważne. Zaproponowana, wielokrotna siła nowej wielodakowej EPREX zapewnia potencjalnie dużą przydatność kliniczną pacjentom oraz pracownikom służby zdrowia.
P r z y k ł a d 2
Właściwości farmakokinetyczne, bezpieczeństwo oraz badanie tolerancji dwóch kompozycji po pojedynczej dawce podanej podskórnie rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny u zdrowych pacjentów.
Cel: Porównanie właściwości farmakokinetycznych, tolerancji oraz bezpieczeństwa pojedynczych, podskórnie podawanych dawek kompozycji rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny (epoetyna alfa, rhEPO) buforowanej fosforanem lub cytrynianem oraz ocena znaczenia składników buforu w indukcji bólu.
Pacjenci i metody
Pacjenci
W badaniu wzięło udział osiemnastu zapisanych do badania zdrowych ochotników w wieku 18-40 lat (średni wiek 27 lat) i ważących pomiędzy 62,6-82,2 kg (średnia masa ciała 70,1 kg). U pacjentów zapisanych do badania nie stwierdzono żadnych nieprawidłowych laboratoryjnych wartości parametrów
PL 203 797 B1 hematologicznych i chemicznych w surowicy. Stwierdzono u nich ujemny wynik badania: toksykologicznego moczu, HIV, oraz powierzchniowego antygenu zapalenia wątroby typu B. Nie stwierdzono u nich żadnych oznak: nadciśnienia (np. rozkurczowe ciśnienie krwi > 95 mmHg), występowania w wywiadzie: przebytych pierwotnych chorób hematologicznych, znaczącej choroby wątroby, nerek, choroby sercowo-naczyniowej, żołądkowo-jelitowej, układu moczowo-płciowego, metabolicznej, neurologicznej, niedokrwistości lub napadów padaczkowych w wywiadzie, znanej wrażliwości na produkty pochodzenia ssaczego lub albuminę surowicy ludzkiej, nałogu lub silnego zwyczaju picia napojów zawierających kofeinę; uczestniczenia w innych badaniach klinicznych albo otrzymania transfuzji krwi lub oddania krwi w ciągu 30 dni przed rozpoczęciem badania, ekspozycji na rhEPO w ciągu trzech miesięcy przed rozpoczęciem badania; przebycia choroby w okresie 7 dni przed rozpoczęciem badania; występowania znaczących nieprawidłowości w badaniu podmiotowym lub badaniach laboratoryjnych w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem badania. Wszystkich pacjentów badano pod kątem bezpieczeństwa oraz od wszystkich pobrano krew do analizy farmakokinetycznej tak jak zaplanowano. Wszystkie badania przeprowadzono za zgodą komisji do spraw etyki oraz pacjentów.
Wzorzec badania
Było to badanie Fazy I, jedno-ośrodkowe, otwarte, losowe, naprzemienne, na ochotnikach płci męskiej. Osiemnastu ochotników losowo przypisano do pierwszej lub drugiej grupy poddawanej leczeniu sekwencyjnemu (dziewięciu pacjentów na grupę). RhEPO podawano w dwóch oddzielnych przedziałach czasowych w postaci jednej dużej dawki s.c. wstrzykiwanej w górną część uda. Każdy okres podawania dawki był oddzielony 14 dniowym okresem wypłukiwania (washout). Pacjentów przyjmowano do centrum badań, co najmniej 12 godzin przed podaniem dawki i pozostawali oni w nim do 72 godziny po podaniu dawki w każdym z dwóch okresów podawania dawki, ale pomiędzy tymi okresami pacjenci nie pozostawali w centrum. Schemat dawkowania podano w tabeli 3.
T a b e l a 3. Schemat dawkowania oraz wzorzec badania oraz rodzaj badań.
Grupa Ilość Okres 1 Okres wypłukiwania Okres 2
I 9 pojedyncza dawka 150 IU/kg rhEPO s.c. z buforem fosforanowym 14 dni pojedyncza dawka 150 IU/kg rhEPO s.c. z buforem cytrynianowym
II 9 pojedyncza dawka 150 IU/kg rhEPO s.c. z buforem cytrynianowym 14 dni pojedyncza dawka 150 IU/kg rhEPO s.c. z buforem fosforanowym
W badaniu użyto dwie kompozycje EPO, epoetynę alfa (oznaczona jako EPREX®) zawierającą 10000 IU/ml rhEPO w buforze cytrynianowym oraz nową kompozycję rhEPO (10000 IU/ml) przygotowaną w buforze fosforanowym. Dwie kompozycje przygotowano w Ortho Biologics Division of Ortho McNeil Janssen Pharmaceuticals, Inc. (Manati, Peurto Rico).
Pobieranie próbek krwi
Próbki krwi pobierano przez bezpośrednie nakłucie żyły przed i po podaniu EPO, nie stosowano zatyczki heparynowej (ang. heparin lock). Próbki krwi żylnej (5 ml) do określenia stężenia erytropoetyny w surowicy uzyskano na 30, 20 i 10 minut przed podaniem dawki (3 wyjściowe próbki) oraz po 30 minutach, 1, 2, 5, 8, 12, 18, 24, 30, 36, 48, 60 i 72 godzinach od momentu podania dawki. Każdą próbkę surowicy dzielono na dwie porcje. Wszystkie próbki surowicy przetrzymywano w -20°C. Próbki surowicy przenoszono na suchym lodzie. Kliniczne testy laboratoryjne na czczo (hematologia, chemia surowicy oraz analiza moczu) przeprowadzono bezpośrednio przed podaniem początkowej dawki pierwszego dnia, rano dnia 2, bezpośrednio przed podaniem dawki w dniu 16 oraz rano dnia 17.
Metody bioanalityczne
Do określenia stężenia erytropoetyny w surowicy użyto zestawu do oznaczenia radioimmunologicznego (RIA) (Diagnostic Systems Laboratory [DSL], Webster TX). Dostępny komercyjnie RIA to kompetycyjna metoda z podwójnym przeciwciałem, która wykorzystuje króliczą poliklonalną surowicę odpornościową wobec ludzkiej erytropoetyny moczu jako pierwszorzędowe przeciwciało oraz ludzką
125 erytropoetynę moczu znakowaną 125I jako ślad. Zestaw DSL zmodyfikowano poprzez zastąpienie w próbkach standardów i kontroli jakości epoetyną a erytropoetyny moczu. Stężenia standardowe stosowane w tym oznaczeniu wynosiły 7,8; 15, 6; 31, 25; 50; 62, 5; 100 oraz 125 mlU/ml. Czułość, zdefiniowana jako średnia wartość „back-fit” dla najmniejszego standardu dającego akceptowaną
PL 203 797 B1 dokładność wynosiła 8,6 mlU/ml, a zakres oznaczenia rozszerzono do 2000 mlU/ml poprzez rozcieńczenie kontroli jakości.
Oznaczanie bezpieczeństwa
Oznaki czynności życiowych rejestrowano bezpośrednio przed każdym podaniem dawki (dzień 1 oraz 16) oraz po 6, 24, 48 oraz 72 godzinach od każdego podania dawki. Oznaczanie bezpieczeństwa oparte było na częstotliwości występowania oraz rodzaju skutków ubocznych oraz zmian w klinicznych testach laboratoryjnych w stosunku do wartości wyjściowych. Dodatkowo, oceniano zmiany oznak czynności życiowych, w tym ciśnienia krwi oraz wyników badania podmiotowego względem danych sprzed badania.
Określenie tolerancji
Testy na określenie tolerancji w miejscu wstrzyknięcia przeprowadzano 45 minut po każdym wstrzyknięciu w dniu podawania dawki. Rozróżniono dwie skale bólu: wzrokowa skala analogowa (VAS), składająca się z poziomej 10 cm linii bez podziału na stopnie oraz skala opisu słownego (VDS) składająca się z pięciu pionowo ustawionych rubryk z przyległymi opisami. Końcowe punkty skali VAS opisano „brak bólu” oraz „najgorszy jaki mogę sobie wyobrazić” a na skali VDS zaczynały się od „brak bólu” do „bardzo ostry ból”. Dodatkowo pacjentów pytano o czas trwania bólu.
Analiza danych
Wartości stężenia w surowicy po podaniu dawki korygowano względem wyjściowych stężeń erytropoetyny przed podaniem dawki przez odejmowanie od każdej wartości po podaniu dawki średniego wyjściowego stężenia erytropoetyny określonego przez uśrednienie poziomów erytropoetyny z trzech próbek zebranych na 30, 20 i 10 minut przed podaniem dawki. Stężenia erytropoetyny w surowicy przed podaniem dawki nie były brane pod uwagę w obliczaniu średniej wartości, jeśli wynosiły poniżej poziomu oceny ilościowej oznaczenia. Parametry farmakokinetyczne określano na podstawie danych stężenia w surowicy skorygowanych o stężenia wyjściowe erytropoetyny.
Parametry farmakokinetyczne określano na podstawie niezależnych metod na zestawie komputerowym Digital Equipment Corporation VAX 8 600 przy użyciu oprogramowania BIOAVL wersja 8,0 (Scientific Computer Systems, RWJPRI). Określono następujące parametry farmakokinetyczne: szczyt stężenia w surowicy (Cmax), czas do maksymalnego stężenia w surowicy (tmax); obszar pod krzywą stężenie-czas (AUC) od czasu zero do ostatniego czasu pobierania próbki krwi (AUC0-72) obliczonego z uż yciem liniowej zasady trapezoidalnej (ang. Linear trapezoidal rule); oraz koń cowy okres pół trwania eliminacji (t1/2) obliczony z 0,693/stała szybkości eliminacji. Stałą szybkości eliminacji wyznaczono na podstawie regresji liniowej kolejnych punktów danych w końcowym liniowym obszarze wykresu logarytmiczno-liniowego stężenie-czas. Do regresji stosowano minimalnie 3 punkty danych. Dla tych regresji ze współczynnikiem określenia (r2) < 0,95 nie podano wartości t1/2. Średnią, odchylenie standardowe (SD) oraz współczynnik wariancji (CV) parametrów farmakokinetycznych obliczono dla każdego leczenia. Obliczono stosunek średnich parametrów (fosforan/ cytrynian).
Analizę statystyczną przeprowadzono zarówno na surowych, jak i logarytmicznie przekształconych parametrach biodostępności. Analizę modeli wariancji dopasowano do jednego z interesujących parametrów' biodostępności (AUC, Cmax, zarówno surowego jak i przekształconego logarytmicznie) jako zmienną zależną, a skutki leczenia grup sekwencyjnych, pacjentów z grup sekwencyjnych, leczenia oraz okresów jako predykat. Test skutków leczenia sekwencyjnego przeprowadzono na 10% poziomie istotności przy użyciu średniego kwadratu dla pacjentów z grup sekwencyjnych jako określenia błędu. Skutek okresu był testowany na 5% poziome istotności przy użyciu końcowego terminu błędu. Średni kwadrat błędu z powyższego modelu użyto do określenia wewnątrz-osobniczej zmienności. Przy użyciu określonej wewnątrz-osobniczej zmienności, skonstruowano 90% przedziały ufności dla stosunku średnich parametrów biodostępności rhEPO z buforem fosforanowym do rhEPO z buforem cytrynianowym.
Analizy statystyczne przeprowadzono na trzech parametrach tolerancji. Zanim było można przeprowadzić testy statystyczne, przekształcono wyniki VAS oraz wartości czasów trwania bólu w celu normalizacji. Wszystkie trzy parametry analizowano za pomocą metody testu naprzemiennego. Analizy naprzemienne dla przekształconych VAS oraz czasu trwania bólu przeprowadzono przy użyciu oprogramowania Proc glm w SAS®. Wzorzec badania obejmował 14 dniowy okres wypłukiwania w celu wyeliminowania moż liwoś ci przenoszenia pomię dzy okresami podawania dawki. Tak wi ę c, obliczenia oparte były na standardowym modelu naprzemiennym bez efektu przenoszenia. Wyniki bólu oceniane za pomocą VDS analizowano za pomocą testu sumy rang Wilcoxona- Manna- Whitneya, zgodnie z metodami testów naprzemiennych opisanymi przez Koch i inni (12). Skrótowo, procedura
PL 203 797 B1 składa się z rankingu różnic okresów dla wszystkich pacjentów w badaniu, a następnie przy użyciu testu Wilcoxon-Mann-Whitney różnicowania pomiędzy dwoma grupami sekwencyjnymi.
Wyniki
Wyniki badania bezpieczeństwa
Stwierdzono wystąpienie sześciu skutków ubocznych (AE) u sześciu pacjentów w dwóch okresach podawania dawek: dwa AE stwierdzono u dwóch pacjentów (11%) po otrzymaniu kompozycji buforowanej cytrynianem i cztery AE u czterech pacjentów (22%) po otrzymaniu kompozycji leku buforowanej fosforanem. Dwa AE stwierdzone po wstrzyknięciu kompozycji leku buforowanej cytrynianem dotyczyły układu oddechowego (tj. zapalenie gardła, zapalenie zatok). Cztery stwierdzone AE po wstrzyknięciu kompozycji buforowanej fosforanem obejmowały: skurcz mięśni, ból głowy, ból nogi i zapalenie skóry. Wszystkie AE z obu grup sklasyfikowano jako s ł abe i przejś ciowe z natury.
W przypadku obu kompozycji stwierdzono u wszystkich pacjentów dzień po obydwu wstrzyknię ciach spadek całkowitego stężenia bilirubiny w surowicy. Średnia całkowita bilirubina zmalała do prawie połowy wartości wyjściowej sprzed podania dawki wyjściowej w czasie dwu-dniowej obserwacji. Jednakże wielkość tego zmniejszenia była podobna w obu leczonych grupach, a średnie poziomy całkowite bilirubiny pozostawały w zakresie prawidłowym. Spadek ten wydawał się być przejściowy, ponieważ dwie wartości sprzed podania dawki (oddalone od siebie o 16 dni) były całkiem porównywalne. Nie zaobserwowano podobnych zmian w innych testach funkcji wątroby (fosfataza alkaliczna, SGOT, SGPT, LDH).
Z wyją tkiem nieoczekiwanego spadku cał kowitego poziomu bilirubiny w surowicy nie zaobserwowano żadnych klinicznie istotnych zmian w czasie pierwszych dwóch dni po podaniu leku w badaniu podmiotowym, klinicznych testach laboratoryjnych, ciśnieniu krwi oraz pomiarach oznak czynności życiowych. Tak, więc, profile bezpieczeństwa dla obu leczonych grup wydają się być podobne.
Wyniki badania tolerancji
W przypadku dwóch pacjentów otrzymują cych kompozycję buforowaną cytrynianem zginęły dwa zapisy dotyczące oceny bólu, jeden w czasie każdego okresu. Średnia wartość VAS wszystkich 18 wstrzyknięć fosforanowych wynosiła 21,5 ± 27,5 mm w porównaniu do 34,3 ± 28,6 mm w przypadku 16 wstrzyknięć cytrynianowych (p=0,0692). Podczas gdy odczucie bólu po roztworze fosforanowym było niezależne od okresu wstrzykiwania, to ból po wstrzyknięciu kompozycji cytrynianowej odczuwany był jako bardziej ostry podczas okresu I niż podczas okresu II (39,3 ± 31,7 mm vs 29,4 ± 26,3).
Różnica pomiędzy dwoma kompozycjami w ostrości VDS była statystycznie bardziej istostna (p=0,0339). Trzynastu pacjentów (72%) nie odczuwało żadnego bólu lub słaby ból, a pięciu pacjentów (28%) odczuwało umiarkowany/ ostry/ bardzo ostry ból po kompozycji buforowanej fosforanem. Odpowiednie zapisy po kompozycji buforowanej cytrynianem uzyskano u 8 (44%) i 10 (56%) pacjentów, odpowiednio. Dodatkowo ból w VDS odczuwany było nieco bardziej ostro w przypadku sekwencji cytrynian/fosforan.
Czas trwania bólu był znacznie dłuższy (p=0,0057) po kompozycji buforowanej cytrynianem (1,5 ± 2 minuty) niż po kompozycji buforowanej fosforanem (0,4 ± 0,5 minuty). Podczas gdy różnica była widoczna już w okresie I (średni 0,8 vs 0,3 minuty), to stała się całkiem wyraźna w okresie II (średnia 2,2 vs 0,5 minuty), tj. w przypadku, gdy pacjenci otrzymujący cytrynian mieli już wcześniej kontakt z roztworem fosforanowym. Należy zauważyć, że w przypadku obu kompozycji brakowało jednego zapisu podczas okresu I. Prezentowane badanie udokumentowało, że standardowa kompozycja EPREX® (z cytrynianem) powoduje znacząco większy ból w miejscu wstrzyknięcia niż kompozycja z buforem fosforanowym. Odczuwanie bólu indukowanego przez cytrynian było bardziej intensywne w przypadku sekwencji testowania cytrynian/ fosforan w przeciwieństwie do sekwencji fosforan/cytrynian, pokazując, tym samym, iż początkowe doświadczenie będzie modyfikować odczuwanie bólu. Także pod względem czasu trwania bólu różnica pomiędzy dwoma kompozycjami była bardzo była bardzo istotna (p=0,0057), jednakże, w tym ustawieniu ból indukowany cytrynianem był odczuwany o wiele dłużej niż w sekwencji fosforan/cytrynian.
Wyniki farmakokinetyczne
Profile średniego stężenia erytropoetyny w surowicy do czasu (niekorygowane dla wyjściowych poziomów erytropoetyny) u wszystkich 18 pacjentów po otrzymaniu pojedynczej dawki 150 IU/kg s.c.
rhEPO buforowanej cytrynianem lub fosforanem były podobne (figura 2). U wszystkich pacjentów wyjściowe stężenia erytropoetyny przed podaniem dawki były w prawidłowym zakresie fizjologicznym (< 8,6 do 18 mlU/ml).
PL 203 797 B1
Parametry farmakokinetyczne określono na podstawie danych w surowicy poprawionych dla średnich stężeń wyjściowych erytropoetyny przed podaniem dawki (tabela 4). Cmax wahał się od niskiego 75 mlU/ml do wysokiego 583 mlU/ml (średnia 260 ± 169 mlU/ml) dla rhEPO z buforem cytrynianowym i od 64 mlU/ml do wysokiego 642 mlU/ml (średnia 245 ± 167 mlU/ml) dla rhEPO z buforem fosforanowym. Warto zauważyć, że u kilku pacjentów w każdej grupie stwierdzono wyjątkowo wysokie wartości Cmax. Nie było statystycznie istotnej różnicy (p > 0,05) w Cmax pomiędzy dwoma kompozycjami. Dla kompozycji rhEPO z buforem cytrynianowym, średnie AUC (0-72godzin) dla erytropoetyny wynosiło 7,992 ± 3,319 mIU-h/ml, wahając się od 3,215 do 13,077 mIU-h/ml. Podobnie w przypadku kompozycji rhEPO z buforem fosforanowym średnie AUC (o-72godZin) dla erytropoetyny wynosiło 8,059 ± 4,021 mIU-h/ml, wahając się od 3,445 do 17,996 mIU-h/ml (tabela 4). Nie było statystycznie istotnej różnicy (p > 0,05) w AUC(0-72h) pomiędzy dwoma kompozycjami. Średni tmax był podobny do rhEPO z buforem cytrynianowym oraz buforem fosforanowym (odpowiednio 14 ± 5 oraz 17 ± 10 godziny). Przedział tmax był podobny dla obydwu kompozycji rhEPO (8-24 godziny). Średnie końcowe wartości czasów półtrwania były podobne dla rhEPO z buforem cytrynianowym oraz buforem fosforanowym (odpowiednio 13,4 ± 10,8 oraz 19,7 ±14,9 godziny).
T a b e l a 4. Średnie ± SD (%CV) parametrów farmakokinetycznych po podaniu pojedynczej dawki 150 IU/kg s.c. rhEPO wraz z buforem cytrynianowym i fosforanowym.
Parametr rhEPO bez nowego stabilizatora rhEPO z nowym stabilizatorem Stosuneka 90% przedział ufności
Cmax (mIU/ml) 245±167 (68,1%) 260 ±159 (61,0%) 0,94 73,3-115,2b 77,1-111,0c
tmax (godziny) 17 ± 10 (57,7%) 14 ± 5 (39,4%) 1,21 NDd
AUC(0-72) (mlU-h/ml) 8,06 ± 4,02 (49,9%) 7,99 + 3,32 (41,5%) 1,01 84,3-117,3c 87,0-112,4d
t1/2 (godziny) 19,7% ± 14,9 (75,7%) 13,4 ± 10,8 (80,5%) 1,47 ND
a stosunek parametrów, rhEPO z buforem fosforanowym/ rhEPO z buforem cytrynianowym b dane surowe;
c dane przekształ cone logarytmicznie d nie okreś lano
Bibliografia
1. Koury ST. Bondurat MC, Koury MJ. (1988) Localization of erythropoietin synthesizing cells in murine kidneys by in situ hybridization. Blood 71: 524-527.
2. Jacobs K, Shoemaker C, Rudersdorf R. Neill SD, Kaufman RJ. Mufson A, et al. (1985) Isolation and characterization of genomie and cDNA clones of human erythropoietin. Nature 313: 806-810.
3. Lin FK, Suggs S, Lin Ck, Browne JK, Smalling R, Egrie JC, et al. (1985) Cloning and expression of the human erythropoietin gene. Proc Natl Acad Sci USA 82: 7580-7584.
4. Jelkmann W. (1992) Erythropoietin: structure, control of production, and function. Physiol Rev 72: 449-489.
5. Egrie JC, Browne JK, Lai P, Lin FK. (1986) Characterization and biological effects of recombinant human erythropoietin. Immunobiology 172: 213r224.
6. Faulds D, Sorkin EM. (1989) Epoetin (Recombinant Human Erythropoietin): A review of its pharmacodynamic and pharmacokinetic properties and therapeutic potential in anemia and the stimulation of erythropoiesis Drugs 38: 863-899.
7. Markham A, Bryson HM. (1995) Epoetin alfa: A review of its pharmacodynamic and pharmacokinetic properties and therapeutic use in nonrenal applications Drugs 49: 232-254.
8. Breymann C, Bauer C, Major A, et al. (1996) Optimal timing of repeated rh-erythropoietin administration improves its effectiveness in stimulating erythropoiesis in healthy volunteers. Brit J Heamatol 92: 295-301.
9. Granolleras C, Leskopf W, Shaldon S, Fourcade J. (1991) Experience of pain after subcutaneous administration of different preparations of recombinant human erythropoietin: a randomized, double-^blind crossover study. Clin Nephrol 36: 294-298.
PL 203 797 B1
10. Frenken LA, Van Lier HJ, Jordans JG, et al. (1993) Identification of the component part in an epoetin alfa preparation that causes pain after subcutaneous inject. Am J Kidney Dis 22: 553-556.
11. Halstenson CE, Macres M, Katz SA, et al. (1991) Comparative pharmacokinetics and pharmacodynamics of epoetin alfa and epoetin beta. Clin Pharmacol Ther 50: 702-712.
12. Ateshkadi A, Johnson CA, Oxton LL, Hammond TG, Bohenek WS, Zimmerman SW. (1993) Pharmacokinetics of intraperitoneal, intravenous, and subcutaneous recombinant human erythropoietin in patients on continuous ambulatory peritoneal dialysis. Am J Kidney Dis 21: 635-642.
13. McMahon FG, Vargas R, Ryan M, et al. (1990). Pharmacokinetics and effects of recombinant human erythropoietin after intravenous and subcutaneous injections in healthy volunteers. Blood 76: 1718-1722.
14. Salmonson T, Danielson BG, Wikstrom B. (1990) The pharmacokinetics of recombinant human erythropoietin after intravenous and subcutaneous administration to healthy subjects. Brit J clin Pharmacol 29: 709-713.

Claims (17)

1. Kompozycja farmaceutyczna erytropoetyny, znamienna tym, że zawiera:
a) czynnik buforujący pH;
b) stabilizującą ilość albuminy surowicy ludzkiej;
c) stabilizującą ilość aminokwasu;
d) przeciwdrobnoustrojową ilość krezolu; oraz
e) farmaceutyczną ilość erytropoetyny.
2. Kompozycja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako krezol zawiera meta-krezol w ilości w zakresie od 0,2% do 0,5%.
3. Kompozycja według zastrz. 2, znamienna tym, że ilość meta-krezolu wynosi 0,3%.
4. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 3, znamienna tym, że stabilizująca ilość albuminy surowicy ludzkiej wynosi około 0,25 g/l.
5. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 4, znamienna tym, że ma postać wodną.
6. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 5, znamienna tym, że zawiera środek buforujący pH w ilości w zakresie od 10 mM do 30 mM.
7. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 6, znamienna tym, że pH kompozycji wynosi od około 5 do około 8, zwłaszcza od 6 do około 7,5, a w szczególności 6,9.
8. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 7, znamienna tym, że środek buforujący pH wybrany jest z grupy zawierającej monowodorofosforanu sodu/diwodorofosforan sodu, cytrynian sodu/kwas cytrynowy lub octan sodu/ kwas octowy.
9. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 8, znamienna tym, że jako aminokwas zawiera glicynę.
10. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 9, znamienna tym, że zawiera ponadto środek tonizujący.
11. Kompozycja według zastrz. 10, znamienna tym, że jako środek tonizujący zawiera chlorek sodu, mannitol, glicynę, glukozę lub sorbitol.
12. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 11, znamienna tym, że farmaceutyczna ilość erytropoetyny jest przygotowana do dostarczenia ilości od około 1000 IU do około 100000 IU erytropoetyny na dawkę.
13. Kompozycja według zastrz. 12, znamienna tym, że farmaceutyczna ilość erytropoetyny jest przygotowana do dostarczenia ilości około 2000 IU, około 3000 IU, około 4000 IU, około 10000 IU, około 20000 IU, około 25000 IU lub około 40000 IU erytropoetyny na dawkę.
14. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 13, znamienna tym, że kompozycja dostarczona jest w fiolce wielodawkowej, przy czym dawka wybrana jest z grupy obejmującej około 10 000 IU/2,5 ml, około 25 000 IU/ml lub około 40 000 IU/2 ml.
15. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 14, znamienna tym, że jako aminokwas zawiera glicynę w ilości wynoszącej od 0,25 g/l do 50 g/l, w szczególności 5 g/l do 20 g/l.
16. Kompozycja według jednego z zastrz. 1 do 15, znamienna tym, że zawiera glicynę w ilości wynoszącej 5 g/l, i albuminę w stabilizującej ilości wynoszącej około 0,25 g/l.
17. Kompozycja farmaceutyczna erytropoetyny, znamienna tym, że zawiera:
PL 203 797 B1
a) około 10 000 IU erytropoetyny, około 6,25 mg albuminy surowicy ludzkiej, 2,91 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu, 11,19 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu, około 50,00 mg glicyny, około 7,50 mg m-krezolu, dopełnione do około 2,5 ml za pomocą wody;
b) około 25 000 IU erytropoetyny, około 6,25 mg albuminy surowicy ludzkiej, 2,91 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu, 11,19 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu, około 50,00 mg glicyny, około 7,50 mg m-krezolu, dopełnione do około 2,5 ml za pomocą wody; albo
c) około 40 000 IU erytropoetyny, około 5,00 mg albuminy surowicy ludzkiej, 2,33 mg dihydratu monowodorofosforanu sodu, 8,95 mg dodekahydratu diwodorofosforanu sodu, około 40,00 mg glicyny, około 6,00 mg m-krezolu, dopełnione do około 2,0 ml za pomocą wody.
PL351837A 1999-04-09 2000-04-07 Kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny PL203797B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US12859699P 1999-04-09 1999-04-09

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL351837A1 PL351837A1 (en) 2003-06-16
PL203797B1 true PL203797B1 (pl) 2009-11-30

Family

ID=22436082

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL351837A PL203797B1 (pl) 1999-04-09 2000-04-07 Kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny

Country Status (27)

Country Link
US (2) US6696056B1 (pl)
EP (1) EP1181036B1 (pl)
JP (1) JP2002541208A (pl)
KR (1) KR100740794B1 (pl)
CN (1) CN1165339C (pl)
AR (1) AR029623A1 (pl)
AT (1) ATE401908T1 (pl)
AU (1) AU775041B2 (pl)
BG (1) BG106046A (pl)
BR (1) BR0010665A (pl)
CA (1) CA2369444C (pl)
CY (1) CY1108418T1 (pl)
DE (1) DE60039598D1 (pl)
DK (1) DK1181036T3 (pl)
ES (1) ES2308978T3 (pl)
HK (1) HK1041445B (pl)
HU (1) HUP0201068A3 (pl)
IL (1) IL145816A0 (pl)
MX (1) MXPA01010208A (pl)
NO (1) NO20014893L (pl)
NZ (1) NZ515380A (pl)
PL (1) PL203797B1 (pl)
PT (1) PT1181036E (pl)
RU (1) RU2225221C2 (pl)
TR (1) TR200103788T2 (pl)
WO (1) WO2000061169A1 (pl)
ZA (1) ZA200109236B (pl)

Families Citing this family (28)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US7304150B1 (en) 1998-10-23 2007-12-04 Amgen Inc. Methods and compositions for the prevention and treatment of anemia
ATE401908T1 (de) * 1999-04-09 2008-08-15 Ortho Mcneil Pharm Inc Pharmazeutische zusammensetzungen von erythropoietin
US7371787B2 (en) * 2000-04-14 2008-05-13 Viance, Llc Methods of incorporating treatment agents into wood based composite products
WO2001087329A1 (en) * 2000-05-15 2001-11-22 F. Hoffmann-La Roche Ag Liquid pharmaceutical composition containing an erythropoietin derivate
US6818613B2 (en) * 2001-11-07 2004-11-16 Ortho-Mcneil Pharmaceutical, Inc. Aqueous sustained-release formulations of proteins
AU2004244920B2 (en) 2003-06-10 2009-07-23 Lg Chem, Ltd. Stable, aqueous solution of human erythropoietin, not containing serum albumin
DE10333317A1 (de) * 2003-07-22 2005-02-17 Biotecon Therapeutics Gmbh Formulierung für Proteinarzneimittel ohne Zusatz von humanem Serumalbumin (HSA)
JP2007506678A (ja) * 2003-09-23 2007-03-22 アルコン，インコーポレイテッド 注入のためのトリアムシノロンアセトアニドおよび酢酸アネコルタブの処方物
US7141544B2 (en) * 2003-10-10 2006-11-28 Baxter International, Inc. Stabilization of pharmaceutical protein formulations with small peptides
DE102004011663B4 (de) * 2004-03-10 2006-04-27 Bioceuticals Arzneimittel Ag Erythropoietin-Flüssigformulierung
US7588745B2 (en) * 2004-04-13 2009-09-15 Si Options, Llc Silicon-containing products
US20050255112A1 (en) * 2004-05-17 2005-11-17 Lee Jong Y Compositions and methods for preventing erythropoietin-associated hypertension
EP1789074A4 (en) * 2004-08-09 2009-08-12 Alios Biopharma Inc PROTEASE-RESISTANT HYPERGLYCOSYL SYNTHETIC POLYPEPTIDE VARIANTS, ORAL FORMULATIONS AND METHODS OF USING THE SAME
US7597884B2 (en) 2004-08-09 2009-10-06 Alios Biopharma, Inc. Hyperglycosylated polypeptide variants and methods of use
EP1909831A4 (en) 2005-06-14 2013-02-20 Amgen Inc PREPARATIONS OF SPONTANEOUS TAMPING PROTEINS
AU2006295340B2 (en) 2005-08-05 2010-11-11 Amgen Inc. Stable aqueous protein or antibody pharmaceutical formulations and their preparation
CN101015684B (zh) * 2006-02-10 2011-08-24 华北制药集团新药研究开发有限责任公司 一种重组人红细胞生成素溶液制剂
US20080050749A1 (en) * 2006-08-17 2008-02-28 Ildiko Amann-Zalan Use of bnp-type peptides for the stratification of therapy with erythropoietic stimulating agents
EP2219602A1 (en) 2007-11-15 2010-08-25 Amgen, Inc Aqueous formulation of erythropoiesis stimulating protein stablised by antioxidants for parenteral administration
US8883146B2 (en) 2007-11-30 2014-11-11 Abbvie Inc. Protein formulations and methods of making same
KR100956431B1 (ko) 2007-12-07 2010-05-06 주식회사 제이에스마루 혈장크린접착제 및 이의 제조방법
PL2342223T3 (pl) 2008-09-26 2017-09-29 Ambrx, Inc. Zmodyfikowane polipeptydy zwierzęcej erytropoetyny i ich zastosowania
PE20191815A1 (es) 2012-09-07 2019-12-27 Coherus Biosciences Inc Formulaciones acuosas estables de adalimumab
US11229702B1 (en) 2015-10-28 2022-01-25 Coherus Biosciences, Inc. High concentration formulations of adalimumab
US11071782B2 (en) 2016-04-20 2021-07-27 Coherus Biosciences, Inc. Method of filling a container with no headspace
BR112019007858A2 (pt) 2016-10-21 2019-07-02 Amgen Inc formulações farmacêuticas e métodos para produzir as mesmas
JP2020522263A (ja) 2017-06-06 2020-07-30 キンドレッド バイオサイエンシズ インコーポレイテッド 獣医学的使用のためのエリスロポエチンおよびアナログ
CN111150837B (zh) * 2020-02-11 2022-07-12 中国人民解放军陆军军医大学 Epo在抗金黄色葡萄球菌感染药物中的应用

Family Cites Families (15)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
JPS6191131A (ja) * 1984-10-09 1986-05-09 Chugai Pharmaceut Co Ltd 医薬品の吸着防止方法および組成物
JPS6197229A (ja) * 1984-10-18 1986-05-15 Chugai Pharmaceut Co Ltd 安定なエリトロポエチン製剤
DK173067B1 (da) * 1986-06-27 1999-12-13 Univ Washington Humant erythropoietin-gen, fremgangsmåde til ekspression deraf i transficerede cellelinier, de transficerede cellelinier sa
DE3729863A1 (de) 1987-09-05 1989-03-16 Boehringer Mannheim Gmbh Stabilisierte erythropoietin-lyophilisate
GB8822857D0 (en) 1988-09-29 1988-11-02 Patralan Ltd Pharmaceutical formulations
GB9001987D0 (en) * 1990-01-29 1990-03-28 Janssen Pharmaceutica Nv Improved cyclodextrin based erythropietin formulation
US5543575A (en) * 1990-06-20 1996-08-06 Pioneer-Hi-Bred International, Inc. Inbred corn line PHK46
DE4126984A1 (de) * 1991-08-15 1993-02-18 Boehringer Mannheim Gmbh Verfahren zur herstellung von humanprotein-enthaltenden, gut vertraeglichen arzneimitteln fuer infusions- oder injektionszwecke
DE4126983A1 (de) * 1991-08-15 1993-02-18 Boehringer Mannheim Gmbh Verfahren zur herstellung von humanprotein-enthaltenden, konservierten arzneimitteln fuer infusions- oder injektionszwecke
US5661125A (en) * 1992-08-06 1997-08-26 Amgen, Inc. Stable and preserved erythropoietin compositions
US5766582A (en) 1994-10-11 1998-06-16 Schering Corporation Stable, aqueous alfa interferon solution formulations
DE19539574A1 (de) * 1995-10-25 1997-04-30 Boehringer Mannheim Gmbh Zubereitungen und Verfahren zur Stabilisierung biologischer Materialien mittels Trocknungsverfahren ohne Einfrieren
TWI240627B (en) * 1996-04-26 2005-10-01 Chugai Pharmaceutical Co Ltd Erythropoietin solution preparation
TW586933B (en) 1996-06-20 2004-05-11 Chugai Pharmaceutical Co Ltd Compositions for treating liver-complaints using EPO
ATE401908T1 (de) * 1999-04-09 2008-08-15 Ortho Mcneil Pharm Inc Pharmazeutische zusammensetzungen von erythropoietin

Also Published As

Publication number Publication date
ZA200109236B (en) 2003-12-08
MXPA01010208A (es) 2003-07-21
IL145816A0 (en) 2002-07-25
DK1181036T3 (da) 2008-11-24
NO20014893L (no) 2001-11-15
EP1181036A1 (en) 2002-02-27
JP2002541208A (ja) 2002-12-03
HK1041445B (zh) 2009-07-03
PT1181036E (pt) 2008-10-03
NZ515380A (en) 2003-10-31
AR029623A1 (es) 2003-07-10
BR0010665A (pt) 2004-03-09
CN1354669A (zh) 2002-06-19
ES2308978T3 (es) 2008-12-16
HUP0201068A2 (en) 2002-08-28
DE60039598D1 (de) 2008-09-04
KR20020016770A (ko) 2002-03-06
BG106046A (en) 2002-05-31
CY1108418T1 (el) 2014-04-09
AU4218600A (en) 2000-11-14
HUP0201068A3 (en) 2002-10-28
WO2000061169A1 (en) 2000-10-19
CA2369444A1 (en) 2000-10-19
HK1041445A1 (en) 2002-07-12
TR200103788T2 (tr) 2002-05-21
NO20014893D0 (no) 2001-10-08
PL351837A1 (en) 2003-06-16
EP1181036B1 (en) 2008-07-23
KR100740794B1 (ko) 2007-07-20
CA2369444C (en) 2009-08-18
US20040248797A1 (en) 2004-12-09
CN1165339C (zh) 2004-09-08
AU775041B2 (en) 2004-07-15
US6696056B1 (en) 2004-02-24
RU2225221C2 (ru) 2004-03-10
EP1181036A4 (en) 2004-04-21
ATE401908T1 (de) 2008-08-15

Similar Documents

Publication Publication Date Title
PL203797B1 (pl) Kompozycje farmaceutyczne erytropoetyny
US10172922B2 (en) Rapid-acting insulin compositions
US7205276B2 (en) Zinc-free and low-zinc insulin preparations having improved stability
EP1723172B1 (de) Erythropoietin-flüssigformulierung
US20070203069A1 (en) Grf-containing lyophilized pharmaceutical compositions
US7534870B2 (en) Stable pharmaceutical composition comprising erythropoietin
EP1536822B1 (en) Stable pharmaceutical composition comprising erythropoietin
US11207384B2 (en) Rapid-acting insulin compositions
AU2005200879A1 (en) GRF-containing lyophilized pharmaceutical compositions