PL203267B1 - Perystaltyczna pompa infuzyjna - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy perystaltycznej pompy infuzyjnej do sterowania przepływem płynu medycznego przez elastyczny przewód rurowy. Rozwiązanie to znajduje zastosowanie między innymi w konstrukcji urządzeń służących do dożylnego (IV) wlewu płynów medycznych.

Dostarczanie pacjentowi płynnych leków na drodze dożylnej z użyciem urządzeń pompujących, takich jak pompy „czteropalcowe” lub perystaltyczne, jest praktyką powszechnie przyjętą. Pompy takie są bardzo użyteczne, gdyż mogą dostarczać lek w sposób precyzyjnie kontrolowany a poza tym czynią to bez wchodzenia w kontakt z samym lekiem. Płyn jest transportowany elastycznym przewodem IV pod wpływem nacisku wywieranego przez człon pompujący na zewnętrzną powierzchnię przewodu, przy czym nacisk ten jest na tyle mocny, aby wytworzyć siłę wystarczającą do zmuszenia płynu do popłynięcia wzdłuż przewodu do organizmu pacjenta.

Zarówno pompy czteropalcowe jak i perystaltyczne pracują przez cały czas metodą zamykania światła przewodu w taki sposób, aby pomiędzy zbiornikiem płynu i pacjentem nie występował swobodny przepływ ani przepływ niekontrolowany. W przypadku pompy czteropalcowej przez cały czas bywa zamykany prześwit palca umieszczonego przed mechanizmem pompującym zgodnie z kierunkiem przepływu płynu, jak i palca umieszczonego za mechanizmem pompującym zgodnie z kierunkiem przepływu płynu.

W przypadku pompy perystaltycznej przez cał y czas bywa zamykany prześ wit przewodu co najmniej jednego palca perystaltycznego.

Powszechnie stosowanym rozwiązaniem jest umieszczanie mechanizmu pompującego w obudowie, która ma drzwi zawieszone na zawiasach. Przewód, przez który ma przemieszczać się płyn jest umieszczany w kontakcie z mechanizmem pompującym wewnątrz drzwi, przy czym końce przewodów, zarówno umieszczone przed, jak i za mechanizmem pompującym, zgodnie z kierunkiem przepływu płynu, typowo wystają - odpowiednio - z góry i dołu otworu drzwiowego. Gdy drzwi zostają nad przewodem zamknięte znajdująca się na niego płyta dociskowa wywiera nacisk na przewód IV i tworzy powierzchnię oporową, która umożliwia zamknięcie światła przewodu.

Takie położenie przewodu IV w stosunku do mechanizmu pompującego wymaga obecności pewnych środków zapobiegających przepływowi w przewodzie gdy drzwi są otwarte.

W innym przypadku, w czasie zamocowywania lub usuwania przewodu z mechanizmu pompującego w przewodzie IV może wystąpić niezamierzony ruch płynu. Może to spowodować niekontrolowaną infuzję leku do organizmu pacjenta pod wpływem ciśnienia statycznego. Znane urządzenia do zapobiegania niepożądanemu przepływowi w przewodzie obejmują ręczne zaciski, oddzielne od pompy infuzyjnej oraz automatyczne urządzenia zamontowane na pompie.

Urządzenia w postaci ręcznych zacisków wymagają od obsługujących je techników pewnej biegłości i zawsze istnieje możliwość, że technik zapomni o właściwej synchronizacji czasu zamknięcia prześwitu przewodu i czasu otwarcia drzwi urządzenia pompującego. Co więcej, drzwi mogą zostać otwarte przypadkowo, to zaś może wywołać w przewodzie niepożądany swobodny przepływ.

Poważnym postępem w tej dziedzinie był automatyczny układ zamykania przepływu opisany w dokumencie US 5,453,098. Jednakż e w przypadku, gdy pompa ma wą ski profil a musi by ć umieszczona blisko obok innej aparatury medycznej bez interferencji z nią, i zawiasy drzwi pompy muszą być przemieszczone do przodu, wówczas, gdy drzwi pompy są otwarte, może wystąpić sytuacja niemożliwości zgrania drzwi z przewodem. Gdy do wewnętrznej powierzchni drzwi zostaje przymocowana płyta dociskowa, to przy otwieraniu i zamykaniu drzwi płyta ta może wywierać na przewód niepożądaną siłę i powodować jego rolowanie. Taka rolująca siła może w przewodzie wywoływać naprężenia, które mogą sprawić, że zmieni on swoje poprawne położenie względem mechanizmu pompującego i spowoduje, ż e może nie wystąpić zapewniana przez mechanizm pompujący cecha automatycznego powstrzymywania przepływu. Zazwyczaj akcja otwierania drzwi jest uzależniana od zainicjowania zamknięcia prześwitu przewodu IV zaciskiem, a akcja zamykania drzwi jest uzależniana od zainicjowania zwolnienia zacisku z przewodu IV. Tym samym istnieje możliwość wystąpienia swobodnego przepływu płynu jeśli drzwi nie zajmą w stosunku do przewodu właściwej pozycji. Jednakże, dla stworzenia ułatwienia automatycznej kontroli zacisku na przewodzie na drodze otwierania i zamykania drzwi, pożądane jest, aby drzwi realizowały taką kontrolę zacisku w sposób ciągły.

W konstrukcjach, w których urządzenie chwytające, takie jak hakowaty zaczep, jest ukształtowane jako część drzwi i które współpracują z urządzeniem zatrzymywania przepływu przemieszczając to urządzenie do pozycji zamknięcia światła przewodu, zanim jeszcze drzwi pozwolą na rozłączenie

PL 203 267 B1 mechanizmu pompującego i przewodu, byłoby pożądane zapewnienie systemu ostrzegania personelu medycznego o tym, że mechanizm chwytający przed otwarciem drzwi nie jest we właściwym położeniu. Przed otwarciem drzwi pompy mógłby więc być stosowany na przewodzie zacisk ręczny.

Z powyższych względów osoby biegłe w tej dziedzinie uznały potrzebę powstania urządzenia, które będzie automatycznie i skutecznie zamykać światło przewodu IV zanim jeszcze mechanizm pompujący zostanie odłączony od przewodu. Uznana też została potrzeba urządzenia, które będzie automatycznie i skutecznie utrzymywać przewód IV w stanie zamknięcia aż do chwili, kiedy mechanizm pompujący zostanie ponownie przyłączony do przewodu i które następnie przywróci przewodowi położenie przepływu. Również uznawane za niezbędne jest urządzenie, które powyższe czynności mogłoby wykonywać na przewodzie z drzwiami zamontowanymi w bardziej przedniej pozycji, a to w celu umożliwienia umieszczenia urządzenia pompującego w bliskim sąsiedztwie innych urządzeń medycznych. Dalsza potrzeba jest uznawana w odniesieniu do układu wykrywania, który miałby określać, czy na drzwiach pompy znajduje się urządzenie zaczepiające o urządzenie do zamykania przepływu i który podnosiłby alarm, gdyby urządzenie to nie zostało wykryte.

Celem niniejszego wynalazku było uniknięcie swobodnego przepływu płynu przez perystaltyczną pompę infuzyjną przez uzasadnione operacje zatrzymywania przepływu realizowane jednocześnie z czynnościami napełniania i opróżniania pompy infuzyjnej.

Przedmiotem wynalazku jest perystaltyczną pompa infuzyjną do sterowania przepływem płynu medycznego przez elastyczny przewód rurowy, zawierająca zespół zatrzymywania przepływu do blokowania przepływu przez elastyczny przewód rurowy, przy czym zespół zatrzymywania przepływu posiada podstawę do podtrzymywania elastycznego przewodu rurowego oraz zacisk ślizgowy, zamocowany przesuwnie na podstawie i chwytający przewód, który to zacisk ślizgowy przemieszcza się pomiędzy położeniem zamknięcia, w którym zacisk ślizgowy zamyka elastyczny przewód rurowy, oraz położeniem przepływu, w którym płyn może przepływać przez elastyczny przewód rurowy;

obudowę do umieszczania w niej zacisku ślizgowego;

drzwi zamocowane przegubowo do obudowy za pomocą pierwszego zawiasu, chwytające zacisk ślizgowy w taki sposób, że przy zamykaniu drzwi zacisk ślizgowy przesuwa się do położenia przepływu, a przy otwieraniu drzwi zacisk ślizgowy przesuwa się do położenia zamknięcia, charakteryzująca się tym, że posiada ponadto płytę dociskową zamocowaną przegubowo do obudowy za pomocą drugiego zawiasu, znajdującego się w innym miejscu niż pierwszy zawias, przy czym płyta dociskowa jest umieszczona pomiędzy drzwiami i zaciskiem ślizgowym, a podczas zamykania drzwi chwytają płytę dociskową, powodując przemieszczenie płyty do zetknięcia się z elastycznym przewodem rurowym. W jednym z korzystnych wariantów realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku płyta dociskowa zawiera część korpusową i część uruchamiającą zespół zatrzymywania przepływu umieszczoną jako przedłużenie części korpusowej płyty dociskowej i odstającą od niej w ten sposób, że podczas obrotu płyty dociskowej wywołanego przemieszczeniem drzwi do położenia zamknięcia, część korpusowa płyty dociskowej chwyta przewód, zaś część siłownikowa powoduje przemieszczenie zespołu zatrzymywania przepływu zanim zacisk ślizgowy uzyska możliwość przesunięcia się do położenia otwarcia. W innym korzystnym wariancie realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku zespół zatrzymywania przepływu zawiera ramię blokujące, połączone z zaciskiem ślizgowym, zapobiegające przesunięciu się zacisku ślizgowego do położenia przepływu oraz klapkę zwalniającą, połączoną z ramieniem blokującym, która po przemieszczeniu do pozycji zwalniania odłącza ramię blokujące od zacisku ślizgowego, przy czym część uruchamiająca zespół zatrzymywania przepływu płyty dociskowej jest umieszczona w ten sposób, że ma kontakt z klapką zwalniającą zespołu zatrzymywania przepływu i przemieszcza go do pozycji zwalniania zanim zacisk ślizgowy zostanie przesunięty do położenia przepływu. W jeszcze innym korzystnym wariancie realizacji pompa infuzyjna według wynalazku posiada mechanizm pompujący umieszczony w obudowie dostosowany do chwytania elastycznego przewodu rurowego i pompowania przezeń płynu, przy czym mechanizm pompujący jest otoczony przez element ograniczający, a w wybranych położeniach na elemencie ograniczającym znajdują się kołki ustalające o wstępnie dobranej długości, tak, że gdy płyta dociskowa znajdzie się w kontakcie z kołkami, będzie ona zajmować znane położenie względem mechanizmu pompującego, zaś długość kołków ustalających jest dobrana tak, aby część płyty dociskowej uruchamiająca zespół zatrzymywania przepływu mogła stykać się z klapką zwalniającą zespołu zatrzymywania przepływu i przemieszczać ją do położenia przepływu. W kolejnym korzystnym wariancie realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku drugi zawias płyty dociskowej obejmuje zawias typu „pływającego”,

PL 203 267 B1 umożliwiający płycie dociskowej kontakt ze wszystkimi kołkami ustalającymi, gdy drzwi napierają na płytę dociskową. W następnym korzystnym wariancie realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku płyta dociskowa posiada kilka kontaktowych powierzchni odniesienia rozmieszczonych na niej w miejscach wybranych tak, aby zapewniać kontakt z kołkami ustalającymi, gdy drzwi umieszczają płytę dociskową w położeniu styku z kołkami ustalającymi. W dalszym korzystnym wariancie realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku płyta dociskowa posiada na swojej powierzchni użebrowanie zapewniające rozkład obciążenia wywieranego na skutek nacisku drzwi oraz rozkład tego obciążenia wzdłuż płyty z oparciem na kołkach ustalających. W innym korzystnym wariancie realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku obudowa pompy zawiera jarzmo kotwiczne wychylające się w stronę obudowy, zaś drzwi zawierają zamocowany przegubowo uchwyt umieszczony w sposób zapewniający chwytanie i utrzymywanie jarzma kotwicznego w celu unieruchomienia drzwi w pozycji zamknięcia względem obudowy, przy czym jarzmo kotwiczne jest wychylne względem obudowy na odległość zapewniającą kontakt drzwi z zapewniającym rozkład obciążenia użebrowaniem płyty dociskowej, wymuszając kontakt płyty dociskowej z kołkami ustalającymi. W korzystniejszym wariancie realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku uchwyt obejmuje zaczep kurkowy z hakiem, przy czym zaczep kurkowy z hakiem są umieszczone w taki sposób że wchodzą w kontakt z zaciskiem ślizgowym zespołu zatrzymywania przepływu, gdy drzwi są w położeniu zamkniętym, oraz przesuwają zacisk ślizgowy do położenia zamknięcia, gdy drzwi pompy są otwarte, zapobiegając w ten sposób swobodnemu przepływowi przez przewód. W szczególnie korzystnym wariancie realizacji pompa infuzyjną według wynalazku zawiera detektor zaczepu kurkowego umieszczony w wybranym położeniu w obudowie, przeznaczony do wykrywania obecności zaczepu w położeniu względem zacisku ślizgowego i wysłania sygnału wykrycia zaczepu, oraz procesor przyłączony do detektora zaczepu kurkowego, przeznaczony do odbierania sygnału wykrycia zaczepu i dostosowany do wytwarzania sygnału alarmowego w przypadku niewykrycia zaczepu kurkowego przez detektor zaczepu kurkowego. W najkorzystniejszym przypadku realizacji pompy infuzyjnej według wynalazku detektor zaczepu kurkowego zawiera fotonadajnik i fotoodbiornik, z których każdy jest skierowany w stronę przewidywanego położenia zaczepu kurkowego, zaś zaczep kurkowy posiada powierzchnię fotoodblaskową. W innym, szczególnie korzystnym wariancie realizacji pompa infuzyjna według wynalazku zawiera ponadto detektor zatrzymania przepływu umieszczony w wybranym poł o ż eniu w obudowie, przeznaczony do wykrywania zatrzymania przepł ywu w obudowie i dostosowany do wytwarzania sygnał u wykrycia zatrzymania przepł ywu, oraz procesor przyłączony do detektora zatrzymania przepływu, przeznaczony do odbierania sygnału wykrycia zatrzymania przepływu i dostosowany do wytwarzania sygnału alarmowego w przypadku niewykrycia zatrzymania przepływu przez detektor zatrzymania przepływu.

Jak wskazano powyżej w pompie infuzyjnej według wynalazku występują dwa położenia: położenie zamknięcia (gdy zespół zatrzymujący przepływ blokuje światło przewodu elastycznego) i położenie przepływu (gdy zespół zatrzymujący przepływ otwiera światło przewodu elastycznego). Oba położenia są określane przez położenie drzwi, które są zawieszone na pierwszym zawiasie na obudowie pompy.

Rozwiązanie według wynalazku w przykładach wykonania zostało zilustrowane na rysunku, na którym fig. 1 pokazuje widok od przodu aparatury medycznej zawierającej dwie pompy medyczne do infuzji płynów, z których jedna, przeznaczona do przepompowywania zawartości zbiornika płynu do organizmu pacjenta, jest do tego zbiornika przyłączona; fig. 2 jest powiększonym widokiem aparatury medycznej z fig. 1 pokazującym drzwi frontowe i uchwyty obu infuzyjnych pomp płynu wykonujące ruch obrotowy; fig. 3 jest widokiem jednej z infuzyjnych pomp płynu z fig. 1 i fig. 2 z drzwiami w pozycji otwartej, na którym pokazane są szczegóły płyty dociskowej, mechanizmu pompującego i infuzyjnego przewodu płynu w pozycji względem tego mechanizmu, jak również pokazującym zespół zatrzymywania przepływu ukształtowany jako integralna część przewodu znajdującego się w obudowie pompy; przedstawiony jest również uchwyt obrotowy na drzwiach pompy, służący do zabezpieczenia drzwi w pozycji zamknię tej (pokazanej na fig. 1 i fig. 2) i stosowany też do przemieszczania zespoł u zatrzymywania przepływu do położenia zamknięcia w sytuacji, gdy drzwi są otwarte; fig. 4 stanowi perspektywiczny widok zespołu zatrzymywania przepływu z uwidocznieniem zwornika ślizgowego i podstawy, która zawiera ramię blokujące i klapkę zwalniającą; fig. 5 pokazuje oddziaływanie płyty dociskowej na klapkę zwalniającą zespołu zatrzymywania przepływu oraz zaczep kurkowy i hak dźwigni drzwiowej w sytuacji poprzedzają cej przemieszczenie się zwornika ś lizgowego zespoł u zatrzymywania przep ł ywu do położenia przepływu; fig. 6 przedstawia pełne oddziaływanie zespołu zatrzymywania przepływu z płytą dociskową oraz zaczep kurkowy i hak dźwigni drzwiowej w pozycji powodującej, przy otwieraniu

PL 203 267 B1 drzwi, powrót zwornika ślizgowego zespołu zatrzymywania przepływu do położenia zamknięcia; fig. 7 pokazuje perspektywiczny widok zespołu zatrzymywania przepływu w położeniu okluzji (zamknięcia) z uwidocznieniem oddział ywania z przewodem; fig. 8 pokazuje perspektywiczny widok zespoł u zatrzymywania przepływu w położeniu przepływu z uwidocznieniem oddziaływania z przewodem; fig. 9 pokazuje perspektywiczny widok płyty dociskowej według aspektów wynalazku; fig. 10 przedstawia w widoku perspektywicznym czoło pompy infuzyjnej z fig. 1, fig. 2 i fig. 3 z usunię t ą , w celu umoż liwienia pokazania zawiasu drzwi, płytą dociskową, oraz powierzchnię kontaktową drzwi, która dla wywarcia nacisku na płytę dociskową styka się z nią, jak również „pływający” zawias płyty dociskowej; fig. 11 jest również perspektywicznym widokiem pompy infuzyjnej z fig. 1, fig. 2 i fig. 3 z płytą dociskową zawieszoną na jej zawiasie „pływającym”; na figurze pokazano też kołki ustalające na skośnej krawędzi mechanizmu pompującego, jak również kontaktowe powierzchnie odniesienia płyty dociskowej w pozycji oddziaływania z kołkami; fig. 12 pokazuje działanie uchwytu drzwi w położeniu rozłączenia, podczas ruchu w stronę kontaktu z zespołem zatrzymywania przepływu, jak również pokazuje płytę dociskową oddziaływującą z klapką zwalniającą zespołu zatrzymywania przepływu; fig. 13 pokazuje widok drzwi w kontakcie z płytą dociskową i widok uchwytu drzwi w pozycji zamknięcia i oddziaływania z zespoł em zatrzymywania przep ł ywu w celu przestawienia go do poł o ż enia przep ł ywu; fig. 14 pokazuje uchwyt drzwi w czasie przemieszczania się zespołu zatrzymywania przepływu do położenia przepływu z zaczepem kurkowym uchwytu wykonującym ruch do pozycji oddziaływania z zespołem zatrzymywania przepływu; fig. 15 pokazuje zespół zatrzymywania przepływu w położeniu przepływu oraz hak zaczepu kurkowego uchwytu w pełni zaczepiony o zwornik ślizgowy zespołu zatrzymywania przepływu, w następstwie czego, gdy uchwyt i drzwi zostają otwarte, zaczep kurkowy pociąga zwornik ślizgowy zespołu zatrzymywania przepływu do położenia zamknięcia; fig. 16 jest perspektywicznym widokiem obudowy montażowej części infuzyjnej pompy zespołu zatrzymywania przepływu, na którym pokazany jest detektor zaczepu kurkowego i część detektora zespołu zatrzymywania przepływu; fig. 17 pokazuje schematycznie działanie detektora refleksyjnego zaczepu kurkowego według jednego z wariantów rozwiązania; oraz fig. 18 jest schematycznym wykresem obwodów detektora zaczepu kurkowego i detektora zespołu zatrzymywania przepływu, przyłączonych do procesora w celu wywołania sygnału alarmu, gdy stwierdzony zostanie brak zaczepu kurkowego i brak zespołu zatrzymywania przepływu.

Na fig. 1 pokazany jest układ służący do obsługi pacjenta 20, zawierający pompę infuzyjną 22, podłączoną operacyjnie do dożylnego („IV”) przewodu 24. Źródło płynu 26 może być zawieszone nad układem przy użyciu stosownego urządzenia, takiego jak np. kolumna „IV” 28. Przewód 24 tworzy połączenie między źródłem płynu 26 i (nie pokazanym) pacjentem, dzięki czemu pacjent może otrzymywać płyn ze źródła z szybkością sterowaną przez pompę infuzyjną 22.

Na fig. 2 pokazany jest w powiększeniu widok czoła pompy infuzyjnej 22. Pompa obejmuje drzwi 30 frontowe i uchwyt 32, który blokuje drzwi w położeniu zamkniętym.

W pokazanym wariancie realizacyjnym na drzwiach istnieje wskaźnik, np. w postaci wyświetlacza diodowego (LED), który może być wykorzystywany dla przekazywania różnych informacji związanych z pompą, takiego na przykład jak sygnały alarmu. W zależności od życzenia mogą istnieć przyciski klawiatury kontrolnej 36. Drzwi frontowe są pokazane jako zawieszone na pierwszym zawiasie 38. Jak widać z fig. 1 i fig. 2 zawias 38 drzwi musi być umieszczony z dostatecznym odstępem do przodu, tak aby drzwi 30, które otwierają się na obu rysunkach od prawej do lewej, mijały się z urządzeniem lub modułem, do którego przymocowana jest pompa. Takie umieszczenie zawiasu stwarza możliwość obłego ukształtowania pompy 22, ale umożliwiającego przymocowanie po lewej lub prawej stronie do innego modułu. W pokazanym przykładzie zaawansowany typ modułu realizującego program 40 jest przymocowany do lewej strony pompy infuzyjnej 22. Inne urządzenia lub moduły, łącznie z inną pompą infuzyjną, mogą być mocowane do prawej strony pokazanej pompy infuzyjnej 22. Pierwszy zawias 38 pozwala na otwarcie modułów bez jakiejkolwiek interferencji z modułem sąsiadującym.

Na fig. 3 pompa infuzyjną 22 z fig. 1 i fig. 2 jest pokazana w widoku perspektywicznym z frontowymi drzwiami 30 otwartymi. Płyta dociskowa 42 jest umieszczona między drzwiami 30 i mechanizmem pompującym 44. W tym przypadku mechanizm pompujący 44 jest typu „czteropalczastego” i zawiera umieszczone powyżej pompy (zgodnie z kierunkiem przepływu płynu) urządzenie zamykające 46, główny palec pompujący 48, urządzenie zamykające 50 umieszczone poniżej pompy (zgodnie z kierunkiem przepływu płynu) oraz wtórny palec pompujący 52. Funkcjonowanie pomp czteropalczastych jest dobrze znane osobom biegłym w dziedzinie, a zatem w niniejszym opisie nie przedstawiono dalszych szczegółów działania tych urządzeń.

PL 203 267 B1

W mechanizmie pompującym 44 umieszczonym powyżej i poniżej pompy (zgodnie z kierunkiem przepływu płynu) umieszczone czujniki ciśnienia 54. Przewód 24 typu IV zawiera również zespół zatrzymywania przepływu 56, zaś pompa 22 także czujnik wykrywania zapowietrzenia przewodu 58. Uchwyt 32 zawiera zatrzaskowe ramię 60, które jest tak umieszczone, aby mogło chwytać jarzmo 62 zlokalizowane na obudowie 64 pompy. Uchwycenie jarzma przez zatrzaskowe ramię pozwala drzwiom na pozostawanie zablokowanymi w stanie zamknięcia. Uchwyt 32 obejmuje również zaczep kurkowy 66, który ma co najmniej jeden hak 68; w pokazanym wariancie realizacyjnym zaczep kurkowy ma dwa haki.

Jak to pokazano dalej na fig. 3 przewód 24 typu IV i związany z nim segment pompujący 70 są umocowane poprzecznie do mechanizmu pompującego 44 przy pomocy uchwycenia przez umieszczony poniżej pompy (zgodnie z kierunkiem przepływu płynu) element 72 górnej konsoli 74 i podobnego uchwycenia przez zespół zatrzymywania przepływu 56 dolnej konsoli 76. Gdy przewód 24 typu IV zostaje połączony z pompą 22, wówczas segment pompujący 70 zostaje umieszczony naprzeciw mechanizmu pompującego 44. Dzięki temu połączeniu segment pompujący 70 zostaje również poddany niewielkiemu napięciu powstającemu pomiędzy elementem 72 umieszczonym poniżej pompy (zgodnie z kierunkiem przepływu płynu) i zespołem 56 zatrzymywania przepływu, w celu zapewnienia przylegania segmentu pompującego 70 i czteropalczastego mechanizmu pompującego 44.

Zespół 56 zatrzymywania przepływu jest pokazany bardziej szczegółowo na fig. 4. Zespół 56 zatrzymywania przepływu składa się generalnie ze względnie otwartej, ukształtowanej w formie skrzynki, podstawy 78 i zacisku ślizgowego 80. Obie części mogą być wytwarzane metodą formowania wtryskowego z różnych tworzyw sztucznych. Prostokątny korpus zwornika ślizgowego 80 jest tak ukształtowany i ma takie wymiary, aby mógł się przesuwnie pomieścić w podstawie 78. Na podstawie 78, na jej górnej powierzchni, wystając z tej podstawy 78 ku górze, znajduje się zgrubienie („wieżyczka”) 82, oś którego jest skierowana prostopadle do podstawy. Górny koniec „wieżyczki” jest ukształtowany jako „męski” łącznik przewodu 84, do którego przyłączany może być przewód pompujący. Otwarty dolny koniec „wieżyczki” 82 jest przymocowany do podstawy 78 i jest ukształtowany jako „żeński” łącznik przewodu, do którego przyłączony może być przewód IV. Przewód IV i przewód pompujący mogą to być, jeśli jest to pożądane, tym samym przewodem, biegnącym po prostu przez „wieżyczkę” 82.

Zacisk ślizgowy 80 zawiera wydłużony otwór 86, który jest tak zorientowany, że dłuższy jego wymiar zajmuje na zacisku ślizgowym pozycję równoległą do kierunku względnego posuwistego ruchu między podstawą i zaciskiem ślizgowym. Dwie boczne krawędzie korpusu zacisku ślizgowego zaopatrzone są w szyny 88 równoległe do kierunku względnego ruchu posuwistego. Kiedy zacisk ślizgowy wchodzi w oddziaływanie poślizgowe z podstawą 78 szyny 88 wpasowują się, zachowując możliwość przesuwu, w dwa kanały 90 na górnej części podstawy i w dwa obramowania uformowane na krawędzi podstawy. Ustawienie w jednej linii zacisku ślizgowego 80 i podstawy 78 jest uzyskiwane w ten sposób, że spasowane ze sobą zostają szyny 88 i obramowania 90 a korpus ślizgowego zacisku jest wpasowany między obramowania.

Dwa wysięgnikowe elastyczne ramiona blokujące 92 są integralną częścią górnej część podstawy, przy czym jego zewnętrzne swobodne końce 94 są wychylane w dół poniżej górnej powierzchni podstawy. Wychylanie swobodnych końców 94 do dołu jest realizowane przez nadanie tym blokującym ramionom położenia skłonu w dół, ale to wychylenie może też być dokonane przez zastosowanie sprężyn lub innych środków. Klapka zwalniająca 96 jest ukształtowana na blokujących ramionach 92, które wystają ku górze, w zasadzie równolegle do podłużnej osi „wieżyczki” 82. W stanie swobodnym, kiedy blokujące ramiona są, w odniesieniu do górnej powierzchni podstawy, w pozycji skłonu ku dołowi, klapka zwalniająca 96 znajduje się w pewnym oddaleniu od zewnętrznej powierzchni „wieżyczki”. Swobodne końce blokujących ramion mogą być odginane ku górze naciskaniem klapki zwalniającej w stronę „wieżyczki”. Nie odchodząc od ducha wynalazku zamiast dwu pokazanych ramion blokujących może być zastosowane jedno takie ramię 92, jak również każde z ramion blokujących może mieć osobną klapkę zwalniającą 96.

Dwa blokujące występy 98 są ukształtowane na górnej powierzchni zacisku ślizgowego, przy czym blokujące występy mają kształt klina. Blokujące występy są na zacisku ślizgowym umieszczone poprzecznie w taki sposób, aby w chwili, gdy zacisk ślizgowy oddziałuje z podstawą, były one osiowo zgodne ze swobodnymi końcami 94 ramion blokujących. Dla zapobieżenia wchodzenia zacisku ślizgowego w oddziaływanie z podstawą tak daleko, że mogłyby się on przemieścić ze swej pozycji okluzji (zamknięcia) do pozycji przepływu, występy blokujące są również usytuowane podłużnie.

Jak widać z fig. 4 wydłużony otwór 86 w zacisku ślizgowym 80 ma otwarte zakończenie 100 ukształtowane w zasadzie jako dziura kołowa o średnicy na tyle dużej, aby pozwalała ona na przejście

PL 203 267 B1 przewodu przez otwarty koniec otworu bez ryzyka, że zostanie on zokludowany (zamknięty). Najkorzystniej jest, gdy średnica otwartego końca 100 jest na tyle duża, aby przewód nie stykał się z krawędzią otworu. Drugi koniec otworu jest stosunkowo wąską szczeliną 102. Szerokość szczeliny 102 jest wystarczająco mała, aby przechodzący przez tę szczelinę 102 przewód został całkowicie zokludowany (zamknięty) i pozostawał w stanie okluzji w całym zakresie ciśnień jakie mogą zaistnieć w przewodzie. Zakres ciśnień, w którym przewód powinien pozostawać w stanie okluzji, powinien obejmować co najmniej statyczne ciśnienie głowicy, jakie jest przewidywane podczas normalnej pracy aparatury infuzyjnej.

Jak widać z fig. 4 występy blokujące 98 wystają ku górze z górnej powierzchni zacisku ślizgowego 80 i reprezentują sobą w zasadzie pionową blokującą powierzchnię, służącą, kiedy zacisk ślizgowy jest w położeniu okluzji, do zahaczania o swobodne końce 94 ramion blokujących 92. Z kolei z fig. 4, 5, 6, 7 i 8 widać, że z dolnej powierzchni zacisku ślizgowego wystaje ku dołowi jeden „ciągnący” występ 104 (występów tych może być więcej). Każdy „ciągnący” występ 104 przedstawia sobą pionową (w zasadzie) ciągnącą powierzchnię, która dla częściowego wyciągnięcia zacisku ślizgowego 80 z zaczepienia o podstawę 78 i wprowadzenie w położenie okluzji (fig. 7) zanim jeszcze drzwi 30 (na rysunkach nie pokazane) zostaną otwarte, współpracuje z zaczepem kurkowym 66 na dźwigni drzwi 32 (na rysunkach nie pokazanej). Częściowe wyciągnięcie zacisku ślizgowego 80 z podstawy 78 powoduje przesunięcie zacisku ślizgowego 80 z położenia otwarcia (fig. 8) do położenia okluzji (fig. 7). Podobnie korpus zacisku ślizgowego 80 przedstawia sobą, na jednym końcu, pionową w zasadzie powierzchnię „pchającą” 106, na którą napierają drzwi obudowy aparatury, aby w chwili zamknięcia drzwi zacisk ślizgowy został całkowicie osadzony w podstawie. Popychanie zacisku ślizgowego w celu uzyskania jego pełnego osadzenia w podstawie przesuwa zacisk ślizgowy z położenia okluzji (zamknięcia) do jego położenia przepływu.

Fig. 5 i fig. 6 pokazują ogólnie jak zespół zatrzymywania przepływu 56 oddziałuje z płytą dociskową 42. Fig. 5 pokazuje zacisk ślizgowy 80 w jego położeniu okluzji w stosunku do podstawy 78 z zaciskiem ślizgowym częściowo wycofanym z podstawy i ze swobodnymi końcami 94 blokujących ramion, w celu utrzymania zacisku ślizgowego w położeniu okluzji, wstanie zahaczenia o występy blokujące 98. Ta pozycja zacisku ślizgowego jest uzyskiwana jeszcze przed otwarciem drzwi i jest utrzymywana aż do chwili zamknięcia drzwi. Fig. 6 pokazuje zacisk ślizgowy w jego położeniu przepływu, w której zacisk jest w pełni osadzony w podstawie a swobodne końce 94 ramion blokujących 92 są odgięte ku górze o tyle, aby ominąć występy blokujące 98.

Elementy robocze są pokazane schematycznie na rysunkach fig. 5 i fig. 6. Siłownikowa część 108 zespołu zatrzymywania przepływu, stanowiąca część płyty dociskowej 42, jest tak umieszczona, aby pozostawała w kontakcie z klapką zwalniającą 96 gdy drzwi przemieszczają się do pozycji zamknięcia i aby klapka zwalniająca była dociskana do „wieżyczki” 82. Dociskowe zgrubienie 110 uformowane na dźwigni (nie pokazanej) jest umieszczone tak, aby w sytuacji, gdy dźwignia ma spowodować przepchnięcie zacisku ślizgowego z położenia okluzji (fig. 7) do jego położenia przepływu (fig. 8), zapewniony był kontakt powierzchni pchającej 106 z zaciskiem ślizgowym 80. Na zaczepie kurkowym 66 uformowany jest jeden hak ciągnący (może jego być więcej) umieszczony w taki sposób, aby wtedy, kiedy dźwignia zostaje odłączona od drzwi w celu ich otwarcia, zapewniony był kontakt z ciągnącymi występami 104 i aby zapewnione było przeciągnięcie zacisku ślizgowego 80 z jego położenia przepływu do położenia okluzji.

Dalsze szczegóły dotyczące zespołu zatrzymywania przepływu 56 mogą być uzyskane z patentu US 5,453,098, który jest tu przywołany jako odnośnik. Takie urządzenie jest ponadto dostępne w handlu jako produkt firmy ALARIS Medical Systems, Inc., wytwarzany pod znakiem firmowym Flo-Stop ®.

Rozpatrując pokazaną na fig. 9 płytę dociskową 42 widać, że część korpusowa 112 obejmuje występ, który jest umieszczony i zwymiarowany tak, aby działał jako siłownikowa część zespołu zatrzymywania przepływu 108. Należy zauważyć, że siłownikowa część zespołu zatrzymywania przepływu 108 jest przesunięta względem części korpusowej 112 i jest zawieszona na zawiasach odrębnie. Przesunięcie to ma na celu zapewnienie koniecznego, zapewniającego możliwość przesunięcia zespołu zatrzymywania przepływu 56 do jego położenia przepływu (fig. 8), kontaktu z należącą do urządzenia zatrzymywania przepływu (fig. 6) klapką zwalniającą 96. Płyta dociskowa zawiera również kilka wzajemnie połączonych, wystających ponad powierzchnię, żeber, których zadaniem jest zapewnienie równomiernego rozkładu obciążenia wywieranego przez zamknięte drzwi. W szczególności ważną rolę spełnia żebro rozkładu obciążenia 114, które, będąc połączone z większą liczbą innych żeber, zapewnia kontakt z wewnętrzną powierzchnią drzwi, a w szczególności z powierzchnią nacisku 116 (fig. 3) przymocowaną do wewnętrznej powierzchni drzwi lub na niej uformowaną. Szczegół ten jest

PL 203 267 B1 pokazany dalej szczegółowo w nawiązaniu do rysunków omawianych dalej. Płyta dociskowa zawiera również pewną liczbę kontaktowych powierzchni odniesienia 118 (z których dwie można zobaczyć na fig. 9), które na płycie dociskowej są rozmieszczone w miejscach tak wybranych, by wchodziły w kontakt z kołkami ustalającymi, jakie są uformowane na skośnej krawędzi mechanizmu pompującego; bardziej szczegółowo będzie to omówione dalej. Powierzchnie 118 pozwalają płycie dociskowej na precyzyjne znalezienie się w pożądanym oddaleniu od mechanizmu pompującego 44 gdy drzwi 30 są zamknięte. W jednym z wariantów realizacyjnych płyta dociskowa jest przewidywana jako uformowana z tworzywa termoutwardzalnego o małym współczynniku pełzania. Jednym z takich materiałów jest polimer ciekłokrystaliczny (LCP) z wypełniaczem szklanym.

Jak to pokazano na fig. 1 i fig. 2 drzwi 30 pompy są zamontowane z takim wysunięciem do przodu, jakie pozwala na zamontowanie pompy infuzyjnej w bliskim sąsiedztwie innych takich urządzeń. Ze względu na tę cechę zabudowy drzwi może zostać uzyskana bliska zabudowa urządzeń, tuż obok siebie i drzwi mogą być otwierane dla zapewnienia dostępu bez zakłócania działania sąsiadujących z sobą urządzeń. Jednakże taka „przednia” zabudowa drzwi daje w wyniku konfigurację, w której drzwi przyjmują niedopuszczalny kąt względem przewodu 24 przez który płynie płyn. Gdyby podjęta była próba wykorzystania wewnętrznej powierzchni drzwi jako płyty dociskowej w stosunku do mechanizmu pompującego, wówczas, przy zamykaniu drzwi, wystąpiłaby tendencja do rolowania przewodu 24 i zmieniania jego pozycji. Zamiast tego niniejszy wynalazek proponuje stosowanie odrębnej płyty dociskowej, montowanej na oddzielnych zawiasach, umieszczonych bliżej mechanizmu pompującego. Takie odrębne zawiasy, zwane też drugimi, podczas zamykania drzwi zapewniają przemieszczanie płyty dociskowej względem mechanizmu pompującego z minimalnym bocznym przemieszczaniem (rolowaniem) przewodu. Jak zostanie wykazane dalej zestaw kołków odniesienia, jakie umieszczone zostają na skośnej krawędzi mechanizmu pompującego, oraz stanowiące jego odpowiednik kontaktowe powierzchnie odniesienia 118 ukształtowane na płycie dociskowej, zapewniają, że w stosunku do mechanizmu pompującego płyta dociskowa zostaje osadzona z dużą dokładnością. W konsekwencji do zawieszenia płyty dociskowej na obudowie aparatury mogą być zastosowane niezbyt precyzyjne, mieszczące się w niższej klasie tolerancji, zawiasy „pływające”. Wartości tolerancji należy ściśle kontrolować jedynie podczas wprasowywania kołków odniesienia na skośnej krawędzi oraz wobec kontaktowych powierzchni odniesienia płyty dociskowej.

Na fig. 10 pokazany jest perspektywiczny widok pompy 22 z płytą dociskową usuniętą dla zapewnienia lepszej widoczności zawiasów zewnętrznych drzwi 30. Na rysunku widać też „pływający” zawias obudowy, do którego przymocowywana zostaje odpowiadająca mu zawiasowa część płyty dociskowej. Pokazane są też cztery kołki odniesienia 122 umieszczone na otaczającej mechanizm pompujący 44 skośnej krawędzi 124. Na rysunku nie pokazano jarzma 62, jakie jest sprężyście wychylone w stronę obudowy 64. Nie jest też pokazana sprężyna, która jest dostatecznie silna, aby utrzymywać drzwi 30 w stanie zamknięcia i takiego napierania na płytę dociskową, żeby płyta wywierała na przewód 24 dostateczny nacisk i aby utrzymywać stały stan zokludowania przewodu przez mechanizm pompujący. Siła sprężyny jest również na tyle duża, aby podczas pracy pompy utrzymywać płytę dociskową w kontakcie z kołkami odniesienia 122 niezależnie od ciśnienia płynu, jaki jest pompowany przez przewód 24.

Fig. 11 jest identyczny z fig. 10 z tym tylko wyjątkiem, że pokazana jest też w pompie płyta dociskowa 42. Pierwszy zawias 38, na którym na pompie zawieszone są drzwi 30, umieszczony jest bardziej z przodu niż drugi zawias 120, na którym do pompy przymocowana jest płyta dociskowa. Dobrze widoczne jest jarzmo 62 oraz zapadkowe ramię 60 uchwytu używanego do chwytania jarzma, które utrzymuje drzwi w pozycji zamkniętej. Widać też kołki odniesienia 122.

Od fig. 12 do fig. 15 przedstawione jest działanie uchwytu drzwi i jego poszczególnych części składowych kontrolujących położenie zespołu zatrzymywania przepływu 56. Jak pokazano na fig. 12, kiedy przegubowy uchwyt 32 zahacza ramieniem zatrzaskowym 60 o jarzmo 62 wówczas zaczep kurkowy 66 i „popychające” zgrubienie 110 zostają przesunięte w stronę zespołu zatrzymywania przepływu 56. Należy zauważyć, że część siłownikowa zespołu zatrzymywania przepływu 108 płyty dociskowej weszła już w oddziaływanie z klapką zwalniającą 96 podstawy 78 zespołu zatrzymywania przepływu i została przemieszczona do pozycji zwolnienia. Choć nie jest to pokazane, płyta dociskowa spowodowała już, że przewód 24 zetknął się z mechanizmem pompującym 44, co sprawiło, że przewód został zokludowany (zamknięty) przez mechanizm pompujący. Swobodny przepływ przez przewód stał się niemożliwy. Zacisk ślizgowy 80 zespołu zatrzymywania przepływu może teraz zostać przesunięty do położenia przepływu. Fig. 13 pokazuje więcej szczegółów płyty dociskowej 42, z których

PL 203 267 B1 widać, że użebrowanie rozkładające nacisk 114 jest w kontakcie z naciskową powierzchnią drzwi 116. Zaczep kurkowy rozpoczął ruch do pozycji poniżej zacisku ślizgowego, ale „popychające” zgrubienie 110 nie weszło jeszcze w kontakt z „pchającą” powierzchnią zacisku ślizgowego 80.

Fig. 14 pokazuje „popychające” zgrubienie 110 w kontakcie z „pchającą” powierzchnią 106 zacisku ślizgowego i proces przemieszczania z położenia okluzji (zamknięcia) do położenia przepływu. W końcu wreszcie fig. 15 pokazuje uchwyt w położeniu pełnego zaciśnięcia na obudowie, czyli w położeniu zaryglowania drzwi w pozycji zamknięcia. Zacisk ślizgowy 80 jest wtedy w pełni przemieszczony do podstawy 78 zespołu zatrzymywania przepływu 56 i do położenia przepływu. Teraz przepływ jest w pełni pod kontrolą mechanizmu pompującego. Hak 68 zaczepu kurkowego 66 zaczepił o „ciągnący” występ 104 zacisku ślizgowego w taki sposób, że gdy uchwyt zostaje pociągnięty na zewnątrz w celu otwarcia drzwi hak zaczepu kurkowego powoduje najpierw ruch zacisku ślizgowego do pokazanego na fig. 12 położenia okluzji (zamknięcia); w sytuacji, gdy mechanizm pompujący zostaje odłączony od przewodu (przy otwieraniu drzwi), zapobiega to wystąpieniu swobodnego przepływu.

Na fig. 16 pokazany jest moduł czujnika 126. Jak ten moduł jest umieszczony w pompie infuzyjnej pokazuje wskaźnik cyfrowy 126 na rysunku fig. 3. Moduł obejmuje montażową szczelinę 128 zespołu zatrzymywania przepływu, do której zespół zatrzymywania przepływu zostaje wsunięty w trakcie procesu umocowywania przewodu 24 na pompie 22. Jest to pokazane także na fig. 3. Na rysunku fig. 16 pokazany jest też, włączony do modułu czujnika 126, czujnik 58 obecności powietrza w przewodzie. Moduł czujnika obejmuje również szczelinę zaczepu kurkowego 130, do której przemieszcza się zaczep kurkowy 66 uchwytu gdy drzwi zostają zamknięte. Szczelina zaczepu kurkowego zawiera też pochylnie prowadzące 132 (zobaczyć można tylko jedną z nich) które pomagają w zmuszaniu haków 68 zaczepu kurkowego 66 do wejścia w kontakt z „ciągnącymi” występami 104 zacisku ślizgowego 80 (patrz fig. 6).

Moduł 126 zawiera aparaturę detekcyjną zespołu zatrzymywania przepływu, która jest zamontowana w połączeniu ze szczeliną montażową zespołu 128. W szczególności aparatura detekcyjna zespołu zatrzymywania przepływu zawiera nadajnik (emiter) 134 zabudowany na jednej stronie szczeliny montażowej zespołu 128 i odbiornik (nie pokazany) zamontowany na przeciwnej stronie szczeliny montażowej zespołu zatrzymywania przepływu 128. Przy właściwym umieszczeniu zespołu zatrzymywania przepływu w szczelinie 128 promień między nadajnikiem i odbiornikiem zostaje przerwany i odbiornik wskazuje obecność zespołu zatrzymywania przepływu.

Moduł 126 zawiera także detektor zaczepu kurkowego zamontowany w taki sposób, aby wykrywał obecność tego zaczepu. W tym przypadku detektor ma budowę zwierciadła, co jest schematycznie pokazane na fig. 17. Zaczep kurkowy 136 również zawiera nadajnik (emiter) 138 i odbiornik 140. Gdy zaczep kurkowy jest obecny, wówczas promień emitowany przez nadajnik 138 zostaje przez zaczep kurkowy odbity i skierowany do odbiornika 140, który wskazuje obecność zaczepu kurkowego. Jak to pokazano na schemacie nadajnik i odbiornik są skierowane („ustawione na ostrość”) na określone miejsce, w którym spodziewać się należy obecności zaczepu kurkowego. Aby wspomóc operację wykrywania zaczep kurkowy jest albo ukształtowany z materiału refleksyjnego (odbijającego), takiego np. jak polimer z odbłyskowym pigmentem, albo jest pokryty takim materiałem odbijającym. Wykrycie obecności zaczepu kurkowego 66 wskazuje także na to, że drzwi są zamknięte i zaryglowane, bowiem jest wysoce nieprawdopodobne, aby zaczep kurkowy mógł być wykryty przez detektor 136 przed zaistnieniem takiego położenia drzwi.

Moduł czujnika zawiera dwa układy służące uniknięciu warunków swobodnego przepływu. Pierwszy układ dokonuje sprawdzenia czy w ogóle urządzenie zatrzymywania przepływu jest obecne, drugi natomiast układ dokonuje sprawdzenia czy istnieje zaczep kurkowy, który po otwarciu drzwi może dokonać aktywizacji urządzenia zatrzymywania przepływu i wprowadzenia położenia okluzji (zamknięcia). Jeśli któryś z detektorów wykazuje nieistnienie stosownej pozycji, wówczas operator aparatury może zostać powiadomiony o możliwości wystąpienia warunków przepływu swobodnego gdy tylko drzwi pompy zostaną otwarte. Operator może wtedy, dla zamknięcia światła przewodu 24 jeszcze przed otwarciem drzwi pompy, zrobić użytek z ręcznego zacisku, zamknąć przy jego pomocy przepływ „z prądem” i zapobiec wystąpieniu przepływu swobodnego.

Układ, w którym zastosowanie znajdują detektor zespołu zatrzymywania przepływu i detektor zaczepu kurkowego, jest przedstawiony na fig. 18. Oba detektory, zarówno detektor zaczepu kurkowego 136 jak i detektor zespołu zatrzymywania przepływu 134 (numeryczne oznaczenie 134 jest tu użyte dla łącznego wskazania detektora zespołu zatrzymywania przepływu), są monitorowane przez procesor 142 i jeśli któryś z detektorów wskazuje na nieobecność odpowiedniego elementu, wówczas

PL 203 267 B1 procesor może wywołać alarm 144. Alarm taki może przybrać formę wizualną lub dźwiękową, lub obu form łącznie. Alarm wizualny może być realizowany na wyświetlaczu 34 samej pompy infuzyjnej lub w innym dowolnym miejscu, np. na wyświetlaczu 144 modułu zaawansowanego programowania 40 (patrz fig. 2).

W nawiązaniu do przedstawionych na rysunkach i opisanych wariantów realizacji wynalazku jest sprawą oczywistą, że bez odchodzenia od istoty i zakresu wynalazku mogą być w nim dokonywane najróżniejsze modyfikacje. Zgodnie z tym nie ogranicza się wynalazku w żaden sposób, z wyłączeniem Stosownie do tego nie należy do jakiegokolwiek ograniczania wynalazku z wyjątkiem dodanych zastrzeżeń.

Claims (12)

1. Perystaltyczną pompa infuzyjną do sterowania przepływem płynu medycznego przez elastyczny przewód rurowy, zawierająca zespół zatrzymywania przepływu do blokowania przepływu przez elastyczny przewód rurowy, przy czym zespół zatrzymywania przepływu posiada podstawę do podtrzymywania elastycznego przewodu rurowego oraz zacisk ślizgowy, zamocowany przesuwnie na podstawie i chwytający przewód, który to zacisk ślizgowy przemieszcza się pomiędzy położeniem zamknięcia, w którym zacisk ślizgowy zamyka elastyczny przewód rurowy, oraz położeniem przepływu, w którym płyn może przepływać przez elastyczny przewód rurowy;

obudowę do umieszczania w niej zacisku ślizgowego;

drzwi zamocowane przegubowo do obudowy za pomocą pierwszego zawiasu, chwytające zacisk ślizgowy w taki sposób, że przy zamykaniu drzwi zacisk ślizgowy przesuwa się do położenia przepływu, a przy otwieraniu drzwi zacisk ślizgowy przesuwa się do położenia zamknięcia, znamienna tym, że posiada ponadto płytę dociskową (42) zamocowaną przegubowo do obudowy za pomocą drugiego zawiasu (120), znajdującego się w innym miejscu niż pierwszy zawias (38), przy czym płyta dociskowa (42) jest umieszczona pomiędzy drzwiami (30) i zaciskiem ślizgowym (80), a podczas zamykania drzwi (30) chwytają płytę dociskową (42), powodując przemieszczenie płyty (42) do zetknięcia się z elastycznym przewodem rurowym (70).

2. Pompa infuzyjna według zastrz. 1, znamienna tym, że płyta dociskowa (42) zawiera część korpusową (112) i część uruchamiającą (108) zespół (56) zatrzymywania przepływu umieszczoną jako przedłużenie części korpusowej (112) płyty dociskowej (42) i odstającą od niej w ten sposób, że podczas obrotu płyty dociskowej (42) wywołanego przemieszczeniem drzwi do położenia zamknięcia, część korpusowa (112) płyty dociskowej (42) chwyta przewód, zaś część siłownikowa (108) powoduje przemieszczenie zespołu (56) zatrzymywania przepływu zanim zacisk ślizgowy (80) uzyska możliwość przesunięcia się do położenia otwarcia.

3. Pompa infuzyjna według zastrz. 2, znamienne tym, że zespół (56) zatrzymywania przepływu zawiera ramię blokujące (92), połączone z zaciskiem ślizgowym (80), zapobiegające przesunięciu się zacisku ślizgowego (80) do położenia przepływu oraz klapkę zwalniającą (96), połączoną z ramieniem blokującym (92), która po przemieszczeniu do pozycji zwalniania odłącza ramię blokujące (92) od zacisku ślizgowego (80), przy czym część (108) uruchamiająca zespół (56) zatrzymywania przepływu płyty dociskowej (42) jest umieszczona w ten sposób, że ma kontakt z klapką zwalniającą (96) zespołu (56) zatrzymywania przepływu i przemieszcza go do pozycji zwalniania zanim zacisk ślizgowy (80) zostanie przesunięty do położenia przepływu.

4. Pompa infuzyjna według zastrz. 2, znamienna tym, że posiada mechanizm pompujący umieszczony w obudowie dostosowany do chwytania elastycznego przewodu rurowego i pompowania przezeń płynu, przy czym mechanizm pompujący jest otoczony przez element ograniczający (124), a w wybranych położeniach na elemencie ograniczającym (124) znajdują się kołki ustalające o wstępnie dobranej długości, tak, że gdy płyta dociskowa (42) znajdzie się w kontakcie z kołkami, będzie ona zajmować znane położenie względem mechanizmu pompującego, zaś długość kołków ustalających jest dobrana tak, aby część (108) płyty dociskowej (42) uruchamiająca zespół (56) zatrzymywania przepływu mogła stykać się z klapką zwalniającą zespołu (56) zatrzymywania przepływu i przemieszczać ją do położenia przepływu.

PL 203 267 B1

5. Pompa infuzyjna według zastrz. 4, znamienna tym, że drugi zawias (120) płyty dociskowej (42) obejmuje zawias typu „pływającego”, umożliwiający płycie dociskowej (42) kontakt ze wszystkimi kołkami ustalającymi, gdy drzwi napierają na płytę dociskową (42).

6. Pompa infuzyjna według zastrz. 4, znamienna tym, ż e pł yta dociskowa (42) posiada kilka kontaktowych powierzchni (118) odniesienia rozmieszczonych na niej w miejscach wybranych tak, aby zapewniać kontakt z kołkami ustalającymi, gdy drzwi umieszczają płytę dociskową (42) w położeniu styku z kołkami ustalającymi.

7. Pompa infuzyjna wedł ug zastrz. 4 albo 5, albo 6, znamienna tym, ż e pł yta dociskowa (42) posiada na swojej powierzchni użebrowanie (114) zapewniające rozkład obciążenia wywieranego na skutek nacisku drzwi oraz rozkład tego obciążenia wzdłuż płyty z oparciem na kołkach ustalających.

8. Pompa infuzyjna wedł ug zastrz. 7, znamienna tym, ż e obudowa pompy zawiera jarzmo kotwiczne wychylające się w stronę obudowy, zaś drzwi zawierają zamocowany przegubowo uchwyt (32) umieszczony w sposób zapewniający chwytanie i utrzymywanie jarzma kotwicznego w celu unieruchomienia drzwi w pozycji zamknięcia względem obudowy, przy czym jarzmo kotwiczne jest wychylne względem obudowy na odległość zapewniającą kontakt drzwi z zapewniającym rozkład obciążenia użebrowaniem płyty dociskowej, wymuszając kontakt płyty dociskowej z kołkami ustalającymi.

9. Pompa infuzyjna wedł ug zastrz. 8, znamienna tym, ż e uchwyt obejmuje zaczep kurkowy (66) z hakiem (68), przy czym zaczep kurkowy (66) z hakiem (68) są umieszczone w taki sposób ż e wchodzą w kontakt z zaciskiem ślizgowym zespołu zatrzymywania przepływu, gdy drzwi są w położeniu zamkniętym, oraz przesuwają zacisk ślizgowy do położenia zamknięcia, gdy drzwi pompy są otwarte, zapobiegając w ten sposób swobodnemu przepływowi przez przewód.

10. Pompa infuzyjna według zastrz. 9, znamienna tym, że zawiera detektor (136) zaczepu kurkowego umieszczony w wybranym położeniu w obudowie, przeznaczony do wykrywania obecności zaczepu w położeniu względem zacisku ślizgowego i wysłania sygnału wykrycia zaczepu, oraz procesor (142) przyłączony do detektora (136) zaczepu kurkowego, przeznaczony do odbierania sygnału wykrycia zaczepu i dostosowany do wytwarzania sygnału alarmowego w przypadku niewykrycia zaczepu kurkowego przez detektor (136) zaczepu kurkowego.

11. Pompa infuzyjna według zastrz. 10, znamienna tym, że detektor (136) zaczepu kurkowego zawiera fotonadajnik i fotoodbiornik, z których każdy jest skierowany w stronę przewidywanego położenia zaczepu kurkowego, zaś zaczep kurkowy posiada powierzchnię fotoodblaskową.

12. Pompa infuzyjna według zastrz. 9, znamienna tym, że zawiera ponadto detektor (134) zatrzymania przepływu umieszczony w wybranym położeniu w obudowie, przeznaczony do wykrywania zatrzymania przepływu w obudowie i dostosowany do wytwarzania sygnału wykrycia zatrzymania przepływu; oraz procesor (142) przyłączony do detektora (134) zatrzymania przepływu, przeznaczony do odbierania sygnału wykrycia zatrzymania przepływu i dostosowany do wytwarzania sygnału alarmowego w przypadku niewykrycia zatrzymania przepływu przez detektor (134) zatrzymania przepływu.