PL202332B1 - Rura wentylacyjna - Google Patents

Abstract

Rura wentylacyjna przechodz aca przez p lyt e pokrycia dachowego, jest podzielona na dwa odcinki po laczone ze sob a komplementarnym gwintem, charakteryzuje si e tym, ze wewn etrz- ny gwint (8) jest wykonany w nakr etce wie nco- wej (M) w kszta lcie wienca ko lnierzowego (10), ze sko snie opadaj acym dnem (12) maj acym otwory odp lywowe (15) kondensatu powstaj a- cego pomi edzy nakr etk a wie ncow a (M) i we- wn etrzn a scian a (14) odcinka rury. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest rura wentylacyjna z rurowym odcinkiem, przechodzącym przez płytę pokrycia dachowego, która jest podzielona na dwa odcinki połączone ze sobą komplementarnym gwintem i stosowana jako wyprowadzenie do atmosfery instalacji wentylacyjnej w budynkach.

Rura wentylacyjna tego rodzaju znana jest z DE-GM 296 07 225. Ma ona rozwidlone występy zatrzaskowe o różnej długości do wspierania czapki na czołowej krawędzi fartucha.

Rura wentylacyjna z dwudzielnym odcinkiem rurowym oraz z połączeniem gwintowanym przedstawiona jest w DE-GM 92 02 594.

Stosowane na rurze wentylacyjnej elementy do usuwania skroplin przedstawiono w wymienionym już DE-GM 296 07 225. Odpowiednie korytko pierścieniowe jest usytuowane przy górnym, to znaczy zbliżonym do czapki, końcu górnego odcinka rurowego. Korytko to tworzy przy tym krótki, swobodnie przebiegający odcinek ścianki rurowej, której z zewnątrz przyporządkowany jest lejkowo ukształtowany odcinek fartucha. W zewnętrznym ramieniu tego pierścieniowego korytka o przekroju klinowym usytuowane są otwory odpływu skroplin.

W niemieckim wzorze użytkowym DE 298 18 167 U1 opisano rurę wentylacyjną przechodzą cą przez płytę pokrycia dachowego, która ma odchodzący w kierunku dachu kopułowy okap z wewnętrzną, odchylną pierścieniową czaszą zamocowana do płyty dachowej. Rura ta jest połączona z drugim odcinkiem rurowym przykrytym u góry czapką wentylacyjną. Kondensat skraplają cy się w drugim odcinku rurowym ścieka do wewnątrz budynku.

Rura wentylacyjna o podobnej konstrukcji została opisana w EP0999427. Na górny odcinek rury jest nasadzany kopułowy okap z odchodzącą do góry rurą, przy czym okap jest zamocowany do płyty dachowej, a odchodząca od niego rura jest nałożona na rurę wentylacyjną tak, że dochodzi do jej górnego końca przykrytego czapką z otworami wentylacyjnymi i odprowadzeniem wody deszczowej. W tym wykonaniu górny odcinek rury wentylacyjnej jest umieszczony wewnątrz rury odchodzącej od kopułowego okapu tak, że utworzony zostaje dwupłaszczowy górny odcinek rurowy. Kondensat powstający wewnątrz tego odcinka spływa rurą wentylacyjną do budynku.

Rura wentylacyjna według wynalazku z rurowym odcinkiem, przechodzącym przez płytę pokrycia dachowego, która jest podzielona na dwa odcinki połączone ze sobą komplementarnym gwintem umieszczonym na wewnętrznej powierzchni górnego odcinka i na zewnętrznej powierzchni dolnego odcinka rury, charakteryzuje się tym, że wewnętrzny gwint jest wykonany w nakrętce wieńcowej mającej kształt skierowanego do wewnątrz wieńca kołnierzowego, a odchodzące od górnego rurowego odcinka skośnie opadające dno korzystnie ma otwory odpływowe kondensatu powstającego pomiędzy nakrętką wieńcową i wewnętrzną ścianą górnego odcinka rury, przy czym najkorzystniej dno ma sześć otworów odpływowych kondensatu, które są rozstawione w jednakowych odstępach kątowych. Swobodna czołowa krawędź nakrętki wieńcowej korzystnie tworzy powierzchnię wsporczą do podparcia na czołowej krawędzi kołnierza kołpakowego elementu przykrywającego kopułę płyty pokrycia dachowego.

Nakrętka wieńcowa korzystnie ma złączny kołnierz w kształcie wewnętrznego pierścienia, przy czym skośnie opadające dno korzystnie ma promieniowo zwrócony na zewnątrz występ do skapywania cieczy.

W korzystnym rozwiązaniu wynalazku gwint wewn ętrzny jest utworzony w nakrętce wieńcowej tak, że spód pomiędzy nakrętką wieńcową a wewnętrzną ścianką odcinka rurowego ma otwory odpływu skroplin. Przewidziana strefa skraplania jest przez to przedłużona, to znaczy przebiega, aż do obszaru strefy połączenia dwudzielnego odcinka rurowego, a więc ma wyraźnie zwiększoną powierzchnię. Na skutek utworzenia pierścieniowego korytka istnieje praktycznie obrotowo symetryczne zagięcie ścianki rury na kształt litery U. Mostek w kształcie litery U jest przy tym zwrócony do poszycia dachowego rury wentylacyjnej. Nakrętka wieńcowa ma kołnierz, w którego obszarze dolnym usytuowane są otwory odpływu skroplin. Zacinający deszcz nie może, więc dostać się do wewnątrz. W sumie wykonanych jest sześć rozmieszczonych w jednakowych odstępach ką towych otworów odpływu skroplin. Zapewnia to ciągły odpływ skroplin, a więc nawet przy wysokim przyroście unika się ryzyka przelania. W wykonaniu tym swobodna krawędź czołowa kołnierza nakrętki tworzy powierzchnię wsporczą przeznaczoną do przylegania do czołowej krawędzi kołnierza kołpakowej części przykrywającej kopułę płyty pokrycia dachowego. Ta część kołpakowa może być mocowana pomiędzy kopułą a górnym odcinkiem rurowym, za pomocą zwykłego czopu przegubu zawiasowego, jako żeberka przytrzymującego dolnej części rurowej umieszczonego w rowkach kopuły przeznaczonych na

PL 202 332 B1 czop przegubu zawiasowego. Ponadto przewidziano również rozwiązanie, w którym kołnierz nakrętki ma kołnierz złączny skierowany promieniowo do wewnątrz. Działa on, jako zderzak śrubowy pomiędzy dwuczęściowym odcinkiem rurowym. Wreszcie korzystne jest jeszcze, by skośnie opadające na zewnątrz dno tworzyło skierowane promieniowo na zewnątrz występy skapywania, dzięki czemu skropliny są odchylane od powierzchni wsporczej.

Rura wentylacyjna jest od góry przykryta czapką z fartuchem zamocowanym przez zatrzaskowe występy nasuwane na odcinek rurowy tak, że wchodzą w otwory i podchwytują ich krawędź.

Na skutek takiego ukształtowania uzyskano konstrukcyjnie korzystne, stabilne przyporządkowanie czapki. Nawet przy silnym ataku wiatru nie następuje likwidacja połączenia zatrzaskowego. Występy zatrzaskowe wchodzą w otwory w optymalnym zakotwieniu na całej głębokości ścianki. Promieniowa szerokość krawędzi jest większa niż grubość ścianki. Odpowiednie połączenie zatrzaskowe można przeprowadzić bez większego nakładu siły, ponieważ wychodzący z budynku pierścieniowy odcinek w kształcie ściętego stożka działa równocześnie, jako skos, który odpycha nasuwane występy zatrzaskowe wbrew ich sile sprężynowania. Pod działaniem siły powrotnej dochodzi następnie niezawodnie połączenia zatrzaskowego. Korzystne jest ponadto, że sam fartuch jest wykonany jednoczęściowo z dopasowaniem do odcinka rurowego. Fartuch działający, jako pierścień kierowania przepływu jest stabilizowany przez odcinek rurowy. Korzystne pod względem przepływu okazało się ponadto to, że otwór jest w większej części zamknięty przez wprowadzony w niego występ zatrzaskowy. Potrzebna jest jedynie swobodna przestrzeń niezbędna do zatrzaśnięcia. W związku z tym korzystne jest, jeśli krawędź otworu, chwytana przez występ zatrzaskowy, jest usytuowana w płaszczyźnie poziomej, a krawędź usytuowana naprzeciw tej krawędzi - w płaszczyźnie pionowej. Pierwsza wymieniona krawędź określa współpracującą powierzchnię zatrzaskową występu zatrzaskowego. Druga działa równocześnie, jako przysłona. Ponadto hakowy występ zatrzaskowy jest osadzony na końcu wycięcia czołowej krawędzi fartucha. Prowadzi to do szczególnie sprężystego występu zatrzaskowego, przy czym sprzyjające sprężynowaniu wycięcie swym końcem od strony czapki tworzy stopień, który wsparty jest na odpowiedniej czołowej krawędzi fartucha. Szczególnie silne połączenie zatrzaskowokotwiące uzyskuje się wtedy, gdy występ zatrzaskowy ma kształt trapezowy. Nadaje to występowi zatrzaskowemu głowicowe zgrubienie.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania jest uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zmontowaną rurę wentylacyjną w przekroju pionowym, fig. 2 - miejsce połączenia pomiędzy górnym odcinkiem rurowym a dolnym odcinkiem rurowym w powiększeniu, fig. 3 - odmienną postać wykonania tego miejsca połączenia, fig. 4 - górny odcinek rurowy w przekroju pionowym, fig. 5 górny odcinek rurowy w widoku z dołu, a fig. 6 przedstawia działanie występu zatrzaskowego rury wentylacyjnej z fig. 1 w powiększeniu.

Wentylacyjna rura 1 jest wykonana, jako dachowy przepust D. Jest ona przyporządkowana płycie 2 pokrycia dachowego, która w swej podstawowej konstrukcji odpowiada otaczającym płytom pokrycia dachowego.

Pokazano przechodzący przez przelotowy otwór 3 w płycie 2 pokrycia dachowego, podłużny, wykonany dwuczęściowo rurowy odcinek 4, który poprzez giętką rurę jest dołączony do pionu przewodów. Ten rurowy odcinek 4 złożony jest z górnego rurowego odcinka 4' i dolnego rurowego odcinka 4. Są one skręcone ze sobą w złączu K. Względem siebie przyjmują one położenie współosiowe. Można je doprowadzić do położenia pionowego względem pochylonego poszycia dachowego, utworzonego z płyty 2 pokrycia dachu i dalszych płyt pokrycia dachu, mających taki sam kształt.

Płyta 2 pokrycia dachowego z rurą wentylacyjną ma kopułę 5. Jest ona zgodnie z wymaganiami dostosowana do pionowego kierunku przebiegu odcinka rurowego 4. Posiada ona w tym celu w obszarze wierzchołkowym swej ścianki wypukłej do górnej strony płyty 2 pokrycia dachowego wspomniany odpowiednio wydłużony przelotowy otwór 3. Linia wypukłości wierzchołka górnej strony kopuły 5 przebiega w kształcie łuku okręgu patrząc w kierunku pochylenia płyty 2 pokrycia dachowego, mianowicie z wypukłością wokół punktu środkowego P. Tworzy on pierwszą równoległą oś.

Środkowy punkt P jest usytuowany w niewielkiej odległości powyżej dolnej strony płyty 2 pokrycia dachowego i przecina wzdłużną środkową oś - x-x rurowego odcinka 4.

Chociaż cała kopuła 5 może mieć kształt kulisty, jest ona ściągnięta bocznie, a mianowicie zasadniczo na wymiar średnicy zewnętrznej przechodzącego przez nią rurowego odcinka 4, tak, że na kopule 5 występują dwie boczne ścianki przebiegające w linii pochylenia. Są one usytuowane wewnątrz z utworzeniem podłużnego szybu przy ściance płaszczowej rurowego odcinka 4 mającego w przekroju poprzecznym kształt kołowy, tu dolnego rurowego odcinka 4.

PL 202 332 B1

Okrągła górna strona kopuły 5 jest przykryta kołpakową częścią 6, przez którą również przechodzi rurowy odcinek 4. Przynajmniej jej wewnętrzna strona przylegająca do okrągłej górnej strony kopuły 5 ma dopasowany kształt. Ta kołpakowa część 6 daje się przemieszczać i jest prowadzona w płaszczyźnie pochylenia praktycznie jak przegub kulowy, przez co przestawia się kąt pochylenia względem płaszczyzny płyt pokrycia dachowego w zależności od wzdłużnego wymiaru przelotowego otworu 3 lub szybu kopuły.

Aby zawęzić prowadzące przyleganie dwuczęściowego rurowego odcinka 4, kołpakowa część 6 po stronie zewnętrznej poszycia dachowego jest przedłużona kołnierzem 7 dopasowanym do przekroju dolnego rurowego odcinka 47- Kołpakowa część 6 i kołnierz 7 stanowią całość.

Złącze K łączące ze sobą oba rurowe odcinki 4', 47 jest usytuowane powyżej czołowej krawędzi 7 kołnierza 7 po stronie górnej. Górny koniec dolnego rurowego odcinka 4 jest tu skręcony z dolnym końcem górnego rurowego odcinka 47 Górny rurowy odcinek 41 ma wewnętrzny gwint 8. Dolny rurowy odcinek 47 ma zewnętrzny gwint 9.

Wewnętrzny gwint 8 jest wykonany na zwróconym do wnętrza rury kołnierzowym wieńcu 10. Tworzy on usytuowaną po wewnętrznej stronie rury nakrętkę wieńcową M.

Od dolnego końca 11 górnego rurowego odcinka 41 odchodzi promieniowo zwrócone do wewnątrz dno 12. Jest ono dołączone z pozostawieniem pierścieniowego korytka 13 do wieńca kołnierzowego 10. Zwrócony do góry wieniec kołnierzowy 10 przebiega równolegle do ścianki górnego rurowego odcinka 47

W obszarze pierścieniowego korytka 13 przebiegającego pomiędzy płaszczową ścianką wieńca kołnierzowego 10 a wewnętrzną ścianką 14 odcinka rurowego usytuowane są w dnie 12 otwory do odprowadzania skroplin. Mają one kształt przecinających dno 12 otworów 15 odpływu skroplin, które są skierowane równolegle do wzdłużnej osi środkowej x-x.

Jak pokazano na fig. 5, wykonane jest w sumie sześć takich otworów 15 odprowadzania skroplin. Są one z uwzględnieniem obrotowo symetrycznej konstrukcji podstawowej dachowego przepustu D lub wentylacyjnej rury 1 rozmieszczone w jednakowych odstępach kątowych na okręgu.

Dno 12 ma przebieg obwodowo spadzisty. Kąt pochylenia α wynosi w przybliżeniu 20°. Otwory 15 odprowadzania skroplin sięgają promieniowo na zewnątrz przekrojowo aż do wewnętrznej ścianki 14 odcinka rurowego i promieniowo do wewnątrz aż do płaszczowej powierzchni wieńca kołnierzowego 10. Dzięki temu nie tylko cała wewnętrzna szerokość szybowego korytka pierścieniowego 13 wykorzystywana jest, jako strefa przechwytywania, ale uniknięto również przebiegających promieniowo na zewnątrz wnęk gromadzenia się wody. Następuje szybkie odprowadzanie skroplin. Głębokość korytka pierścieniowego 13 odpowiada w przybliżeniu czterem wewnętrznym jego szerokościom y.

Wspomniane pochylenie nie ogranicza się tylko do dna 12. Jest ono kontynuowane na dolnej stronie równolegle w dolnym końcu 11 górnego odcinka rurowego 42 przez działające odchylająco występy 16 skapywania skroplin. Promieniowa grubość ścianki rury łącznie z wewnętrzną szerokością y korytka pierścieniowego 13, tworzy występ 17, naprzeciw płaszczowej ścianki 7' kołnierzaJ7.

Skropliny są więc odprowadzane z czołowej krawędzi 7' kołnierza 7.

Na czołowej krawędzi 7 wsparta jest swobodna czołowa krawędź 18 nakrętkowego kołnierza M. Tak utworzona powierzchnia wsporczą przebiega równo z pokryciem obrotowo symetrycznie do tworzącej oporę czołowej krawędzi 7 kołnierza 7.

Czołowa krawędź 7 i swobodna czołowa krawędź 18 przebiegają w taki sam sposób promieniowo opadając na zewnątrz pod kątem α, jak dolna zewnętrzna strona dna 12 i dolny koniec 11, jak to zostało pokazane na fig. 2.

Nakrętka wieńcowa M jest przedłużona po wewnętrznej stronie rury skierowanym promieniowo do wewnątrz złącznym kołnierzem 19. Swym dolnym poziomym bokiem przykrywa on górny czołowy koniec 20 dolnego rurowego odcinka 4. Oprócz końcowego oporu przy skręcaniu zapewnia to również uszczelnienie pomiędzy wymienionym bokiem a czołową krawędzią 20. Krawędź 21 boku gwintu jest zwrócona na zewnątrz tak, że powstają warunki uszczelniania. Powoduje to pewne przyleganie w sensie szczelności.

Według odmiany z fig. 3 zrezygnowano ze złącznego kołnierza 19 wchodzącego na krawędź czołową. Nakrętka wieńcowa M lub wewnętrzny gwint 8 przebiega tu bez przerw, tak, że zewnętrzny gwint 9 górnego końca dolnego rurowego odcinka 47 może przechodzić swobodnie nad górnym końcem wieńca kołnierzowego 10. Zewnętrzny gwint 9 dolnego rurowego odcinka 47 jest wykonany jako odpowiednio dłuższy w kierunku kopuły 5.

PL 202 332 B1

Taka swoboda skręcania ma istotną zaletę z punktu widzenia niezawodności zaciskania lub mocowania odbywającego się pomiędzy kołnierzem 7 lub kołpakową częścią 6 a kopułą 5. Przez połączenie skręcane, (jako uchwyt śruby służy, uszorstniona ścianka płaszczowa górnego, rurowego odcinka 43 dolny rurowy odcinek 41’ jest mianowicie ciągnięty do góry przez gwintowane połączenie 8/9. Ruch ten jest przenoszony przez czop 22 na ściance płaszczowej wymienionego rurowego odcinka 4 na kopułę 5. Dociska się ona do dolnej strony kołpakowej części 6, która jest oparta na swobodnej czołowej krawędzi 18 nakrętkowego kołnierza M. Dzięki temu możliwe jest przestawianie i ustalanie pionowego położenia wentylacyjnej rury 1 względem przebiegu pochylenia poszycia dachowego. Połączenie pomiędzy kopułą 5 i kołpakową częścią 6 jest połączeniem ciernym.

Czop 22 przegubu zawiasowego, ustalający punkt środkowy P (patrz fig. 1), jest swym górnym wypukłym zaokrągleniem pionowego owalnego korpusu czopu usytuowany w rowku 23, który przykrywa ten czop z góry. Rowek ten jest podobnie jak korpus czopu realizowany, jako para elementów na pionowych odcinkach ściany kopuły 5. Z uwzględnieniem zakresu przestawiania boki łączące się z okrągłą podstawą są ku dołowi rozbieżne na zewnątrz.

Uszorstnieniem ścianki płaszczowej górnego rurowego odcinka 4 jest przykładowo żłobkowanie wzdłużne.

W celu zmniejszenia zacinania deszczu górny koniec wentylacyjnej rury 1 ma przykrycie ochronne. Zastosowana jest czapka 24. Ma ona kształt talerza. Jej konstrukcja wynika z DE-GM 296 07 225. Głównie ze względu na omówione tam zabezpieczenie przed dostawaniem się deszczu zastosowany jest fartuch S, tworzący pierścień prowadzenia powietrza. Ten fartuch S jest swobodnie kołnierzowo przytrzymywany przez krawędź czapki 24.

Częścią składową fartucha S jest pierścieniowy odcinek 25 mający kształt ściętego stożka. Jest on przedłużony zwróconym do pokrycia czapki, krótkim rurowym odcinkiem 26. Odcinek ten przebiega lekko rozbieżnie w kierunku na zewnątrz i jest średnicowo przestawiony z obszaru górnej czołowej krawędzi 27 górnego rurowego odcinka Inaczej mówiąc, wewnętrzna średnica górnego rurowego odcinka 41 jest mniejsza niż wewnętrzna średnica wyraźnie osiowo przebiegającego w odstępie od czołowej krawędzi 27 rurowego odcinka 26 fartucha S. Grubość ścianki obu części 41, 25 jest jednakowa.

W przybliżeniu na wysokości wymienionej czołowej krawędzi 27 mający kształt ściętego stożka pierścieniowy odcinek 25 jest przedłużony opadającym, lekko ustawionym na zewnątrz rurowym odcinkiem 28. Jest on usytuowany w odstępie od rury wentylacyjnej i swobodnie względem krawędzi czapki 24, tak, że fartuch S ze swym pierścieniowym profilem zasadniczo w kształcie litery S dzieli przepływ w pierścieniowej szczelinie 29 pomiędzy czapką 24 a górnym rurowym odcinkiem 41.

Fartuch S jest dopasowany do rurowego odcinka 4, dokładniej do górnego rurowego odcinka 41 Do tego celu służą wąskie promieniowe mostki 30, które są skierowane na zewnątrz i osadzone na wewnętrznej powierzchni pierścieniowego odcinka 25 w kształcie ściętego stożka i rurowego odcinka 28, oraz po stronie rury w ściance płaszczowej górnego odcinka rurowego 41.

Czapka 24 jest połączona zatrzaskowo z fartuchem S. Elementami zatrzaskowymi są odchodzące od wewnętrznej strony pokrycia czapki 24, pionowo skierowane palce 31. Mają one kształt litery T i przechodzą od strony końcowej w zatrzaskowe występy 32. Występy te są usytuowane na pierścieniowej linii współśrodkowej względem osi x-x i współdziałają ze współpracującymi elementami zatrzaskowymi fartucha S.

Zatrzaskowe występy 32 są rozmieszczone w jednakowych odstępach kątowych w liczbie trzech. Przebiegają na dwusiecznych kątów otworów 15 odpływu skroplin.

Współpracujące elementy zatrzaskowe są skonkretyzowane w otworach 33. Chodzi tu o okienkowe otwory, a więc wycięcia w ściance. Są one usytuowane w kwadratowym obrysie w obszarze mającego kształt ściętego stożka pierścieniowego odcinka 25 fartucha S (patrz fig. 5 i 6). Fig. 6 przedstawia szczególnie wyraźnie połączenie zatrzaskowe ze szczególnym zwróceniem uwagi na to, że zatrzaskowy występ 32 ma kształt trapezu. W przekroju poprzecznym ma on kształt młotka.

Pierścieniowy odcinek 25 poza otworem 33 ma również najazdowy skos 34. Jest on usytuowany przed górną krawędzią 35 otworu 33. Kąt β pochylenia tego najazdowego skosu 34 lub pierścieniowego odcinka 25 w kształcie ściętego stożka wynosi względem wzdłużnej osi środkowej x-x 35°.

Współpracujący zatrzaskowo z górną krawędzią 35 otworu 33 bok 36 zatrzaskowego występu 32 przebiega w jednej płaszczyźnie z poziomym przebiegiem boku 35. Przesadnie przedstawiona na fig. 6 zatrzaskowa szczelina jest tak duża tylko ze względu na przejrzystość rysunku. W rzeczywistości górna krawędź 35 i bok 36 są usytuowane tuż obok siebie.

PL 202 332 B1

Druga pozioma dolna krawędź 37 otworu 33 przebiega w przekroju poziomo, ale po wewnętrznej stronie otworu względem swego boku 38 przechodzi w płaszczyznę pionową. Konstrukcja taka jest korzystna pod względem odkształceń oraz łatwości zamykania otworu 33 przez wchodzący w niego zatrzaskowy występ 32. Nie ma, więc żadnych przeszkód dla przepływu, a ponadto wewnętrzna strona zatrzaskowego występu 32 przebiega równolegle do ścianki wewnętrznej i jest usytuowana jeszcze zasadniczo w przekroju poprzecznym opadającej ścianki.

Boki otworu 33 przebiegają pionowo. Wraz z zatrzaskowym występem 32 tworzą one zabezpieczenie obrotowe pomiędzy czapką 24 a fartuchem S.

Palec 31 w obszarze końcowym przechodzi w zwężony obszar 39, który jest szczególnie sprężysty. Obszar ten rozciąga się po zewnętrznej stronie palca, tak, że zatrzaskowy występ 32 ma kształt haczykowy na skutek wykonanego na końcu wycięcia 40. Górny bok tego wycięcia, przebiegający równolegle do boku 36, osadzony jest, jako wsporcze odsadzenie 41 na górnej czołowej krawędzi 26' rurowego odcinka 26. Fartuch S przyporządkowany stabilnie górnemu rurowemu odcinkowi 4' tworzy przy tym doskonałą podstawę do wspierania nałożonej zatrzaskowo czapki 24. Ponieważ otwory 33 są utworzone przez wycięcia w ściance tak, że likwidowanie odpowiedniego połączenia zatrzaskowego uzyskiwane jest przez wypchnięcie zatrzaskowych występów 32 z ich położenia sprzężonego. Dostęp umożliwia pierścieniowa szczelina 29.

Otwory 15 odpływu skroplin przebiegają w tej samej promieniowej płaszczyźnie, co sześć rozmieszczonych w odstępach kątowych promieniowych mostków 30.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Rura wentylacyjna z rurowym odcinkiem, przechodzącym przez płytę pokrycia dachowego, która jest podzielona na dwa odcinki połączone ze sobą komplementarnym gwintem umieszczonym na wewnętrznej powierzchni górnego odcinka i na zewnętrznej powierzchni dolnego odcinka rury, znamienna tym, że wewnętrzny gwint (8) jest wykonany w nakrętce wieńcowej (M) mającej kształt skierowanego do wewnątrz wieńca kołnierzowego (10), a odchodzące od górnego rurowego odcinka (4) skośnie opadające dno (12) ma otwory odpływowe (15) kondensatu powstającego pomiędzy nakrętką wieńcową (M) i wewnętrzną ścianą (14) górnego odcinka rury (4).
2. 2. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że ma sześć otworów odpływowych (15) kondensatu, które są rozstawione w jednakowych odstępach kątowych.
3. 3. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że swobodna czołowa krawędź (18), nakrętki wieńcowej (M) tworzy powierzchnię wsporczą do podparcia na czołowej krawędzi (7') kołnierza (7), kołpakowego elementu (6) przykrywającego kopułę (5) płyty (2) pokrycia dachowego.
4. 4. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że nakrętka wieńcowa (M) ma złączny kołnierz (19) w kształcie wewnętrznego pierścienia.
5. 5. Rura według zastrz. 1, znamienna tym, że skośnie opadające dno (12) ma promieniowo zwrócony na zewnątrz występ (16) do skapywania cieczy.