PL202331B1 - Element blokujący okładziny - Google Patents

Abstract

Element blokuj acy ok ladziny, zawieraj acy profil o zarysie zasadniczo w kszta lcie litery U, na któ- rego dnie jest usytuowana ok ladzina, przy czym ten profil jest wyposa zony co najmniej w jeden wy- st ep blokuj acy ok ladziny wystaj acy w stosunku do dna i ten wyst ep jest utworzony przez element wy- mienny, zamocowany przesuwnie, slizgowo na kraw edzi bocznej profilu, wed lug wynalazku charakte- ryzuje si e tym, ze element wymienny (7), zamocowany przesuwnie, slizgowo na sciance bocznej (4) profilu (1), maj acej za lamanie (6), jest utworzony z prostok atnych p lytek (8, 9, 10, 11, 12) polaczonych kolejno ze sob a pod k atem prostym. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest element blokujący okładziny, zwłaszcza boazerii do montażu z blokowaniem okładzin różnych ścian, zwłaszcza budynków, zarówno wewnętrznych jak i stykających się z atmosferą zewnętrzną. Można tu wymienić powierzchnie wewnętrzne lub zewnętrzne pionowe murów, poziome, lub pochylone dachów.

Okładziny zawierają ogólnie podstawowe składniki w postaci płyt, listew lub innych elementów, połączonych ze sobą. Mogą one być wykonane z różnych materiałów takich jak drewno, metal, tworzywa sztuczne typu poli(chlorek winylu), gips.

Często, wyrób izolujący cieplnie i/lub akustycznie jest położony pomiędzy ścianą i okładziną. Należy więc postępować tak, aby wyrób izolujący był utrzymywany w stałym położeniu. Znane są liczne systemy mocowania wyrobów izolujących. Na przykład patent FR-A1-2 557 901 opisuje system mocowania zawierający połączenia utworzone z wydłużonych płyt metalowych, których jeden koniec ma kształt ostrza dla ułatwienia nakładania elementów izolujących. Te połączenia są połączone z pł ytami lub obejmami wyposażonymi w ż eberka, na których mogą być mocowane przez zaciskanie szyny (profile) metalowe tworzące konieczny szkielet do późniejszego położenia płyt okładziny takich jak płyty gipsowe. Ten system mocowania ogólnie zadowalający i szybki nie umożliwia jednak regulowania odległości oddzielającej obejmę od izolowanej powierzchni, gdy połączenie jest przymocowane do tej powierzchni, lub także, gdy szyny są zaciśnięte na obejmie, ta ostatnia nie jest już łatwo dostępna.

Zgłoszenia patentowe EP-A1-0 718 451, EP-A1-0 727 546 i FR-A1-2 754 002 proponują, dla zaradzenia temu, usprawniony system montażu i mocowania okładziny, zawierający szkielet przeznaczony do przyjęcia okładziny, który umożliwia łatwy montaż tego szkieletu i jego utrzymanie w regulowanej odległości w stosunku do pokrywanej powierzchni i który pozostaje dostępny po położeniu szkieletu dla ewentualnej regulacji tej odległości lub także, w określonym przypadku, dla demontażu. Zgodnie z tymi publikacjami, okładzina, którą stanowią płyty gipsowe lub ich odpowiedniki jest położona na płaskim dnie profili metalowych w kształcie litery U zawierających żeberka na krawędziach, które stanowią szkielet. Regulacja wymienionej odległości może być wykonana w przybliżeniu na odległość amplitudy odpowiadającej wewnętrznej głębokości profili. Okładzina jest z drugiej strony mocowana na dole i na górze przez połączenie obejmujące w szynie, przymocowanej na przykład do podłogi i odpowiednio do sufitu. Ta dodatkowa specjalna operacja mocowania okładziny okazuje się być jednocześnie konieczną, stosunkowo długą i delikatną.

Inne typy mocowania są wykorzystywane dla okładzin stanowiących boazerię lub klepki lub podobne to znaczy z wąskich deseczek lub listewek wykonanych ogólnie z drewna drzew iglastych, o gruboś ci rzę du 10 mm, szerokoś ci okoł o 6 do 14 cm. Każ da deseczka jest wię c na swoich wzdł u ż nych, przeciwnych końcach wyposażona we wpust (rowek) i odpowiednio w pióro (żeberko), tak aby dwie sąsiednie deseczki mogły być połączone przez połączenie na wpust i pióro.

Kładzenie boazerii wykonuje się na szkielecie drewnianym wykonanym z listew o przekroju, na przykład, 27 x 40 mm i kierunku, wygodnie, prostopadłym do kierunku deseczek. Deseczki są przybijane do każdej listwy gwoździkami bez główek, które wbija się ukośnie w pióro, lub mocowane za pomocą przystosowanych elementów, których część jest wbijana we wpust, a druga część przybijana lub przypinana do listwy. Z kolei listwa jest mocowana na pokrywanej powierzchni za pomocą elementów, których długość jest funkcją, w danym przypadku, wymiaru izolacji cieplnej i/lub akustycznej, grubości podkładu z wełny mineralnej umieszczonego pomiędzy murem lub sufitem i boazerią. Ten sposób mocowania ma niedogodności. Po pierwsze, operacja przybijania deseczki do listwy jest stosunkowo długa i złożona i wymaga staranności i dokładności. Z drugiej strony nie jest znany system pozwalający na dostosowanie listew osprzętu do regulowania odległości od ściany, o czym wspomniano powyżej. Tak więc, grubość listwy stanowi objętość straconą.

Istnieje jednak potrzeba prostego mocowania okładziny, zwłaszcza na osprzęcie o regulowanej odległości od ściany, unikając elementów mocujących powodujących niepożądaną nadmierną grubość.

Ponadto, z opisu patentowego JP 5321429 znany jest element blokujący okładziny zawierający profil w kształcie litery U, przy czym ten profil zawiera co najmniej jeden występ w stosunku do dna. Występ jest utworzony przez element wymienny związany z krawędzią boczną profilu. Element wymienny jest zamocowany na krawędzi bocznej. Elementy składowe okładziny są połączone ze sobą na wpust i pióro, przy czym występ znajduje się razem z piórem we wpuście. Profil i występ są metalowe.

PL 202 331 B1

Z kolei opis patentowy GB1125123 przedstawia element blokujący okł adziny zawierają cy profil w kształcie litery U oraz element wymienny, charakteryzujący się tym, że w pozycji odblokowania okładziny element wymienny jest zamocowany przesuwnie, ślizgowo na krawędziach bocznych profilu.

Element blokujący okładziny, zawierający profil o zarysie zasadniczo w kształcie litery U, na którego dnie jest usytuowana okładzina, przy czym ten profil jest wyposażony co najmniej w jeden występ blokujący okładziny wystający w stosunku do dna i ten występ jest utworzony przez element wymienny, zamocowany przesuwnie, ślizgowo na krawędzi bocznej profilu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że element wymienny, zamocowany przesuwnie, ślizgowo na ściance bocznej profilu, mającej załamanie, jest utworzony z prostokątnych płytek połączonych kolejno ze sobą pod kątem prostym.

Co najmniej jedna z prostokątnych płytek tworzących element wymienny jest kwadratowa.

Dzięki rozwiązaniu według wynalazku może być wykonane mocowanie okładziny bezpośrednio na osprzęcie w regulowanej odległości od ściany, a więc bez żadnej straty objętości. Ponadto jest stosunkowo łatwo dostosować układ i kształt występów według wynalazku, tak aby samo współdziałanie okładziny i profili zawierających występy wystarczyło do mocowania okładziny, to znaczy, aby nie były potrzebne żadne dodatkowe etapy przybijania lub innych operacji.

Występ jest utworzony przez element wymienny, powiązany z krawędzią boczną profilu, i jest korzystnie zatrzaskiwany na tej krawędzi bocznej. Ten typ połączenia ma podwójną zaletę: jest prosty w zastosowaniu i odwracalny. Trudność kładzenia i demontażu okładziny, oraz ryzyko jej uszkodzenia podczas jednej lub drugiej operacji, są minimalne. Ponadto, możliwe jest wykonywanie kilku kolejnych nałożeń i demontaży, przy użyciu tych samych elementów wymiennych, ponieważ nie tracą one nic ze swojej funkcjonalności. Element wymienny może być zaklinowany na krawędzi bocznej.

Element wymienny jest zamocowany ślizgowo, przesuwnie i może ślizgać się na krawędzi bocznej profilu, gdy nie jest on w stanie blokowania okładziny. Może on także być umieszczony w ściśle określonym obszarze połączeń dwóch elementów składowych okładziny, na przykład być umieszczony jako ogranicznik na pierwszym z tych elementów składowych, przed połączeniem z drugim z tych elementów, jednocześnie stanowiąc część elementu wymiennego dla pierwszego składnika i występu. Ta zdolność elementu wymiennego do ś lizgania się gwarantuje również minimalne uszkodzenie okładziny podczas jej kładzenia jak również demontażu.

Korzystnie, podstawowe składniki okładziny są łączone na wpust i pióro, przy czym występ ma kształt przystosowany do wprowadzenia razem piórem, do wpustu. Połączenie tych elementów składowych ma za zadanie zablokowanie wszelkich możliwości ruchu w płaszczyźnie wyrównania profili w kształcie litery U, podczas gdy występy profili utrzymują je w tej płaszczyźnie, dociskając je w mniejszym lub większym stopniu do tych profili.

Okładzina jest wykonana z drewna, to jest z materiału szczególnie odpowiedniego do wykonywania płyt lub deseczek do połączenia na wpust i pióro, które mogą mieć dowolnie zmienną grubość zależnie od zakładanych funkcji i otoczenia, i których aspekt estetyczny i cieplny jest ceniony, zwłaszcza podatność na malowanie. W szczególności, wybiera się zwłaszcza na okładzinę boazerię o grubości zawartej pomiędzy 2 i 25 mm, korzystnie pomiędzy 5 i 20 mm a zwłaszcza co najwyżej równej 15 mm, przy czym występy są w liczbie 10 do 30, korzystnie od 15 do 25 na m² boazerii.

Profile i ich występy, zapewniające funkcje osprzętu, odpowiedniego do mocowania, są oczywiście wykonane z materiałów zasadniczo sztywnych. Mogą to być, jak wspomniano, materiały termoplastyczne lub termoutwardzalne zawierające ewentualnie wzmocnienie w postaci włókien szklanych, lub korzystnie materiał metalowy.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, którego: fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny profilu w kształcie litery U wyposażonego na jednym boku w element wymienny wystający w stosunku do dna profilu, fig. 2 przedstawia w uproszczeniu widok przekroju boazerii przymocowanej za pomocą połączenia profilu i jego elementu wymiennego przedstawionych na fig. 1.

Element blokujący okładziny jest utworzony z profilu 1 o zarysie w kształcie litery U wyposażonego w elementy wymienne 7. Jak pokazano na fig. 1, metalowy profil 1 zawiera płaskie dno 2 przedłużone z każdej strony przez dwie ścianki boczne 3 i 4, które same są przedłużone przez załamania 5 i 6. Profil 1 jest przymocowany na ścianie, korzystnie za pomocą nie pokazanego urządzenia pozwalającego na regulowanie, w pewnej mierze odległości do ściany. Wnętrze profilu jest zorientowane ku ścianie.

PL 202 331 B1

Na ściance bocznej 4 mającej załamanie 6 jest zamocowany przesuwnie, ślizgowo metalowy element wymienny 7 utworzony z części prostokątnych lub kwadratowych 8, 9, 10, 11 i 12 połączonych kolejno ze sobą tworząc między sobą kąt prosty. Element wymienny 7 jest zatrzaśnięty na profilu 1 ze względu na to, że nie pokazany na figurze występ został wykonany na części 9. Występ ten jest skierowany w stronę ścianki bocznej 4 i umieszczony w położeniu pokazanym na fig. 1, tuż pod załamaniem 6. Tak więc, gdy element wymienny 7 jest połączony z profilem 1 przez obrót, powstaje zatrzaśnięcie, odpowiadające przejściu występu z położenia ponad w położenie poniżej załamania 6. Profile 1 są w pewnym stopniu elastyczne, tak, że załamanie 6 i ścianka boczna 4 którą ono przedłuża mogą się rozstąpić, gdy występ styka się z krawędzią załamania 6. W położeniu pokazanym na figurze, element wymienny 7 jest doskonale zablokowany w stosunku do profilu 1 ze względu na ogranicznik części 8 na powierzchni wewnętrznej ścianki bocznej 4, części 10 na załamaniu 6 i krawędzi części 11 na powierzchni zewnętrznej ścianki bocznej 4. Zdjęcie elementu wymiennego 7 z profilu 1 wykonuje się przez rozłączenie dokonane przez współdziałanie występu i krawędzi załamania 6, w kierunku przeciwnym niż w etapie opisanym powyżej.

Część 12 i koniec części 11 w bezpośrednim przedłużeniu części 12 są więc wystające w stosunku do dna 2 profilu 1. Tworzą one kąt prosty. Część 12 jest przeznaczona do wprowadzenia w żłobek elementu okładziny typu deseczki lub równoważnego, opierającego się na powierzchni zewnętrznej dna 2.

W odniesieniu do fig. 2, deseczki boazerii, czyli okładziny 13, takie jak określono poprzednio, z drewna iglastego, są przymocowane za pomocą urządzenia z fig. 1, zawierającego profil 1 i elementy wymienne 7. Deseczki okładziny 13 mają na przeciwnych wzdłużnych bokach, pióro 14 i wpust 15. Sąsiednie deseczki są łączone ze sobą przez wprowadzenie pióra we wpust. Z drugiej strony, każdy wpust przyjmuje oprócz pióra sąsiedniej deseczki, część 12 elementu wymiennego Dwie deseczki są w ten sposób przytwierdzone do profilu 1.

Rozważając kierunek różnych elementów pokazanych na fig. 2, mocowanie deseczek jest wykonywane od dołu do góry. Element wymienny 7 umieszczony tuż nad deseczką okładziny 13, której tylko dolna krawędź wzdłużna jest przymocowana, jest wprowadzony ślizgowo na profilu 1, opierając się o górną krawędź tej deseczki. Deseczka bezpośrednio wyższa jest następnie układana w taki sposób, że pióro deseczki dolnej i część 12 elementu wymiennego 7 zostają wprowadzone w jej wpust. Pewna siła jest wówczas wywierana zależnie od wymiarów profilu 1, elementu wymiennego 7 i deseczek okładziny 13, na element wymienny 7, tak że nie będzie możliwe ślizganie się tego elementu na profilu 1.

Element blokujący okładziny według wynalazku, opisany powyżej, ma taką zaletę, że pozwala zamocować okładzinę na osprzęcie takiego typu, który umożliwia regulowanie odległości od ściany, bez straty objętości wynikającej z wymiarów elementów mocujących, i w sposób doskonale odwracalny tak, że operacje mocowania, a później demontażu nie wpływają na okładzinę, która może być wielokrotnie ponownie użyta.

Claims (2)

1. Element blokujący okładziny, zawierający profil o zarysie zasadniczo w kształcie litery U, na którego dnie jest usytuowana okładzina, przy czym ten profil jest wyposażony co najmniej w jeden występ blokujący okładziny wystający w stosunku do dna i ten występ jest utworzony przez element wymienny, zamocowany przesuwnie, ślizgowo na krawędzi bocznej profilu, znamienny tym, że element wymienny (7), zamocowany przesuwnie, ślizgowo na ściance bocznej (4) profilu (1), mającej załamanie (6), jest utworzony z prostokątnych płytek (8, 9, 10, 11, 12) połączonych kolejno ze sobą pod kątem prostym.

2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna z prostokątnych płytek (8, 9, 10, 11, 12) tworzących element wymienny (7) jest kwadratowa.