PL200379B1 - Wyzwalacz elektromagnetyczny ze zworą ruchomą i jarzmem stałym - Google Patents

Abstract

Wyzwalacz elektromagnetyczny zawiera uk lad elektromagnetyczny (5) zawieraj acy jarz- mo sta le (6) jak równie z zwor e ruchom a (7) mog ac a przyjmowa c dwa po lo zenia stabilnej równowagi, to znaczy po lo zenie pracy, w któ- rym styka si e ona z jarzmem sta lym (6) i zamy- ka obwód elektromagnetyczny (5) i po lo zenie spoczynkowe, w którym jest ona odsuni eta od jarzma sta lego (6) i otwiera uk lad elektro- magnetyczny (5); zwora ruchoma (7) jest pro- wadzona przez element (31) przymocowany do jarzma sta lego (6). Wyzwalacz elektromagne- tyczny zawiera te z elementy zatrzaskuj ace element prowadz acy (31) na jarzmie sta lym (6), a ukszta ltowanie elementu prowadz acego (31) i elementów zatrzaskuj acych w stosunku do jarzma sta lego (6), samo umo zliwia sztywne mocowanie elementu prowadz acego (31) do jarzma sta lego (6). PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest wyzwalacz elektromagnetyczny ze zworą ruchomą i jarzmem stałym.

Wyzwalacz elektromagnetyczny tego typu jest znany z dokumentu FR-A-2 620 264, w którym element prowadzący zworę ruchomą jest przynitowany do jarzma stałego.

Powoduje to pewne wady. Należy tu przewiercić jarzmo stałe, co zakłóca drogę strumienia magnetycznego w układzie. Ponadto operacja nitowania może odkształcić jarzmo stałe, lub wytworzyć naprężenia mechaniczne w układzie i wywołać zjawisko magnetostrykcji, które przeciwdziała swobodnemu przepływowi strumienia magnetycznego w układzie, podczas gdy jest trudno uzyskać dokładne ustawienie elementu prowadzącego w stosunku do jarzma stałego.

Ogólnie montaż wyzwalacza okazuje się złożony i trudny do realizacji.

Celem wynalazku jest opracowanie wyzwalacza elektromagnetycznego o prostej w montażu i ekonomicznej i który jednocześnie działa pewnie, dokładnie i trwale.

Wyzwalacz elektromagnetyczny ze zworą ruchomą i jarzmem stałym zawierający układ elektromagnetyczny zawierający jarzmo stałe jak również zworę ruchomą o dwóch położeniach stabilnej równowagi, położeniu pracy, w którym styka się ona z jarzmem stałym i zamyka obwód elektromagnetyczny, i o położeniu spoczynkowym, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego i otwiera układ elektromagnetyczny, przy czym zwora ruchoma jest prowadzona przez element przymocowany do jarzma stałego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera elementy zatrzaskujące element prowadzący na jarzmie stałym, a ukształtowanie elementu prowadzącego i elementów zatrzaskujących w stosunku do jarzma stałego samo umożliwia sztywne mocowanie elementu prowadzącego do jarzma stałego.

Korzystnie, elementy zatrzaskujące są zintegrowane z elementem prowadzącym tworząc z nim zespół jednoczęściowy.

Korzystnie, zwora ruchoma ma kształt klapki zamontowanej obrotowo w stosunku do elementu prowadzącego.

Korzystnie, element prowadzący ma kształt płytki przymocowanej do ramienia jarzma stałego, element prowadzący ma korpus, połączony z ramieniem, z którego wystają elementy zatrzaskujące w postaci dwóch ramion, które obejmują jarzmo stałe i mają ząbki elastyczne, z których każdy ma powierzchnię oparcia zwróconą w stronę korpusu elementu prowadzącego w postaci płytki, a ramię jest unieruchomione, w położeniu zatrzaśniętym, pomiędzy korpusem elementu prowadzącego i powierzchnią oparcia ząbków.

Korzystnie, jarzmo stałe zawiera podstawę połączoną z ramieniem, przy czym jarzmo stałe ma występy wystające z ramienia, a elementy zatrzaskujące w postaci ramion elementu prowadzącego są uchwycone pomiędzy podstawą i występami.

Korzystnie, elementy prowadzące mają garby, które w położeniu zatrzaśnięcia opierają się o występy.

Korzystnie, elementy zatrzaskujące w postaci ramion są elastyczne i każdy ma garb, przy którym jest usytuowane wycięcie tworzące ząbek.

Korzystnie, korpus elementu prowadzącego ma języczek elastyczny, który przy braku sił zewnętrznych, jest nachylony w stosunku do korpusu w stronę powierzchni oparcia, a ramię jest zaciśnięte, pomiędzy ząbkami i języczkiem.

Korzystnie, element prowadzący ma łapki, które wystają z korpusu i przekraczają jarzmo stałe, do nich przylegają części ukośne zwory ruchomej, wokół których zwora ruchoma jest umocowana obrotowo.

Korzystnie, zwora ruchoma zawiera część przekraczającą części ukośne, która jest umieszczona ruchomo pomiędzy łapkami i która ma otwór przelotowy, w którym jest zamocowana swoim końcem sprężyna powrotna dociągająca zworę ruchomą do jej położenia spoczynkowego, a sprężyna powrotna jest zamocowana swoim drugim końcem na łapce elementu prowadzącego.

Korzystnie, jarzmo stałe ma kształt litery U i zawiera pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawę, a element prowadzący jest zamocowany do drugiego ramienia.

Korzystnie, wyzwalacz zawiera obudowę (2), w której jest umieszczony układ elektromagnetyczny (5), przy czym obudowa (2) zawiera przykrytą pokrywą (4), podstawę (3), na której spoczywa jarzmo stałe (6).

Korzystnie, jarzmo stałe jest przymocowane do obudowy, a jego podstawa jest ściśnięta pomiędzy podstawą obudowy i pokrywą.

PL 200 379 B1

W taki sposób, montaż wyzwalacza ogranicza się do kolejnych prostych operacji, które można wykonać szybko zwłaszcza w sposób automatyczny. Wzajemne rozmieszczenie elementów składowych wyzwalacza jest dokładne i trwale, co przyczynia się do jego niezawodności i zwiększenia trwałości.

W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku elementy zatrzaskujące są zintegrowane z elementem prowadzącym dla utworzenia razem z nim zespołu jednoczęściowego.

Liczba elementów składowych wyzwalacza jest więc ograniczona.

Zwora ruchoma ma na przykład kształt klapki zamontowanej obrotowo w stosunku do elementu prowadzącego.

Korzystne element prowadzący ma kształt płytki przymocowanej do ramienia jarzma stałego, płytka ma korpus połączony z ramieniem, z którego wystają dwa ramiona, które obejmują jarzmo i mają elastyczne ząbki, z których każdy ma powierzchnię oparcia zwróconą w stronę korpusu płytki, ramię jest unieruchomione, w położeniu zatrzaśniętym, pomiędzy korpusem płytki i powierzchnią oparcia ząbków.

Korzystnie, jarzmo stałe zawiera podstawę połączoną z ramieniem, jarzmo stałe ma występy wystające z ramienia, ramiona płytki są uchwycone pomiędzy podstawą i występami; \, przy czym ramiona mają garby, które w położeniu zatrzaśnięcia opierają się o występy jarzma stałego.

Korzystnie, ramiona są elastyczne i każde ma garb, przy którym jest wykonane wycięcie tworzące ząbek.

Ponadto, korpus, płytki ma języczek elastyczny, który przy braku sił zewnętrznych, jest nachylony w stosunku do korpusu w stronę ząbków, ramię jest zaciśnięte, pomiędzy ząbkami i języczkiem.

W ten sposób, mocowanie płytki i jarzma stałego jest sztywne, będąc przy tym proste i szybkie.

Płytka ma łapki, które wystają z korpusu i przekraczają jarzmo, do nich przylegają części ukośne zwory ruchomej, wokół których ta ostatnia się obraca.

Zwora ruchoma zawiera część przekraczającą części ukośne, które mogą się poruszać, pomiędzy łapkami i w której jest wykonany otwór przelotowy, w którym jest zamocowana swoim końcem sprężyna powrotna dociągająca zworę ruchomą do jej położenia spoczynkowego, sprężyna powrotna jest zamocowana swoim drugim końcem na łapce płytki.

Jarzmo stałe ma kształt litery U i ma pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawę, płytka jest przymocowana do drugiego ramienia.

Wyzwalacz ma obudowę w której jest umieszczony układ elektromagnetyczny, obudowa zawiera podstawę przykrytą pokrywą, na postawie spoczywa jarzmo stałe.

Jarzmo stałe jest przymocowane do obudowy, jego podstawa jest zaciśnięta, pomiędzy podstawą i pokrywą.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 2 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym w płaszczyźnie cięcia II-II z fig. 1, fig. 3 przedstawia widok w przekroju poprzecznym, częściowo wzdłuż linii IIla - IIla, i częściowo wzdłuż linii Illb - Illb z fig. 2, fig. 4 przedstawia widok z boku wyzwalacza elektromagnetycznego z poprzednich figur, bez pokrywy, pokazanego w pierwszym położeniu stabilnej równowagi zwory ruchomej, fig. 5 przedstawia widok analogiczny do pokazanego na fig. 4, w drugim położeniu stabilnej równowagi zwory ruchomej, fig. 6 przedstawia widok podobny do pokazanego na fig. 4 i 5, w trzecim położeniu stabilnej równowagi zwory ruchomej, fig. 7 przedstawia widok z góry wyzwalacza elektromagnetycznego z fig. 6, fig. 8 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym wzdłuż linii VIII - VIII z fig. 7, fig. 9 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego z poprzednich figur, bez podstawy i pokrywy jak również bez uzwojenia cewki, w położeniu z fig. 4, fig. 10 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego z fig. 9, pod innym kątem widzenia, fig. 11 przedstawia widok z góry zwory ruchomej wyzwalacza według wynalazku, fig. 12 przedstawia widok dłuższego boku zwory ruchomej z fig. 11, fig. 13 przedstawia widok perspektywiczny elementu prowadzącego zwory ruchomej wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 14 przedstawia widok dłuższego boku elementu prowadzącego z fig. 13, fig. 15 przedstawia widok z góry elementu prowadzącego z fig. 13, fig. 16 przedstawia widok z boku jarzma stałego wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 17 przedstawia widok z drugiego boku jarzma stałego z fig. 16, fig. 18 przedstawia widok perspektywiczny podstawy wyzwalacza elektromagnetycznego z figur 1 do 8, fig. 19 przedstawia widok z góry podstawy z fig. 18, fig. 20 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym podstawy z figur 18 i 19, wzdłuż linii XX - XX z fig. 19, fig. 21 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym samej pokrywy wyzwalacza elektromagnetycznego z fig. 2, fig. 22 przedstawia widok z boku karkasu cewki wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 23 przedstawia widok z góry karkasu z fig. 22, fig. 24 przed4

PL 200 379 B1 stawia widok w przekroju wzdłużnym cewki wyzwalacza elektromagnetycznego z figur 1 do 8, wzdłuż linii XXIV - XXIV z fig. 7, fig. 25 przedstawia widok z boku końcówki stykowej zastosowanej do wykonania cewki z fig. 24.

Wysokoczuły wyzwalacz elektromagnetyczny 1 dla wyłącznika lub łącznika zawiera, w stałej obudowie 2, złożonej z podstawy 3, przykrytej pokrywą 4, układ elektromagnetyczny 5 zawierający jarzmo stałe 6 w kształcie litery U, przymocowane do obudowy 2, jak również zworę ruchomą 7 zwaną klapką, która może się obracać dla zamknięcia lub otwarcia układu elektromagnetycznego 5.

Na fig. 1 do 3 jest również przedstawiony układ odniesienia utworzony z trzech kierunków prostopadłych, to znaczy:

- kierunek L wzdłużny skierowany od położenia zwanego tylnym do przeciwnego położenia zwanego przednim;

- kierunek T poprzeczny; i

- kierunek E pionowy, skierowany od położenia zwanego «dolnym» lub «niższym» do przeciwnego położenia zwanego «górnym» lub wyższym.

Dla wygody, wyzwalacz 1 jest opisany w stosunku do tego układu odniesienia, przy orientacji dostosowanej do fig. 2, która odpowiada najczęściej stosowanemu zastosowaniu wyzwalacza 1.

W dalszym ciągu tekstu, terminy «przedni», «tylny», «dolny», «górny», «niższy», «wyższy» są stosowane w odniesieniu do powyżej zdefiniowanych kierunków.

Jarzmo stałe 6 i zwora ruchoma 1 są wykonane z materiału ferromagnetycznego takiego jak stop Żelazo - Nikiel.

Jarzmo stałe 6 zawiera pierwsze ramię 8 zwane przednim i drugie ramię 9 zwane tylnym, połączone przez podstawę 10 spoczywającą na podstawie 3 obudowy 2.

Układ elektromagnetyczny 5 ma cewkę 11 zawierającą karkas 12, na którym jest nawinięte uzwojenie 13, karkas 12 jest nałożony na przednie ramię 8 jarzma stałego 6 i połączony z podstawą 3.

Pomiędzy ramionami 8, 9 jest umieszczony magnes trwały 14 dla polaryzacji magnetycznej jarzma stałego 6. Magnes trwały 14, w kształcie równoległościanu, jest przymocowany jednym swoim końcem do podstawy 10 jarzma stałego 6, korzystnie przez spawanie. Dokładniej, magnes trwały 14 jest przymocowany do górnej powierzchni 15 podstawy 10, która ma również przeciwną dolną powierzchnię 16.

Zwora ruchoma 7 może zajmować, co najmniej dwa położenia stabilnej równowagi, to znaczy położenie pracy lub zamknięcia, w którym styka się ona z ramionami 8, 9 jarzma stałego 6 i zamyka obwód elektromagnetyczny 5, i położenie spoczynkowe lub otwarcia, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego 6 i otwiera układ elektromagnetyczny 5.

Zwora ruchoma 7 jest odciągana do położenia otwarcia przez sprężynę powrotną 17 pracującą na rozciąganie.

Gdy cewka 11 nie jest wzbudzona, zwora ruchoma 7 jest utrzymywana w położeniu zamknięcia, a siła przyciągania magnesu trwałego 14 przeciwdziała sile sprężyny powrotnej 17.

Wzbudzenie cewki 11 uwalnia zworę ruchomą 7 od działania magnesu trwałego 14, obraca się więc ona do swojego położenia otwarcia, pod działaniem sprężyny powrotnej 17.

Zwora ruchoma 7 ma dwie przeciwne płaskie powierzchnie równoległe, to znaczy powierzchnię górną 18 i powierzchnię dolną 19.

Wolne końce 20, 21 odpowiednio ramion przedniego 8 i tylnego 9 tworzą powierzchnie polaryzacji znajdujące się w przybliżeniu w tej samej płaszczyźnie polaryzacji P, z którą współpracuje w położeniu zamknięcia powierzchnia dolna 19 zwory ruchomej 7.

Zwora ruchoma 7 ma kształt trójzęba i ma korpus 22 o kształcie prostokątnym, z którego wystają dwa ramiona boczne 23, 24 skierowane do tyłu i których krawędzie tylne 25 są ukośne, dla utworzenia części ukośnej 26 w postaci ostrzy dla utworzenia przegubu nożowego zwory ruchomej 7.

Każde ostrze ma powierzchnię nachyloną 27 zwróconą ku górze, zakończoną na dole przez krawędź 28 znajdującą się w przybliżeniu w płaszczyźnie powierzchni dolnej 19 zwory ruchomej 7. Krawędzie 28 tworzą zespół osi A obrotu zwory ruchomej 7.

Na tylnym ramieniu 9, które ma powierzchnię przednią 29 i przeciwną powierzchnię tylną 30, jest umieszczony przez zatrzaśnięcie element prowadzący 31 w postaci płytki zapewniający prowadzenie zwory ruchomej 7, ta ostatnia jest zamontowana obrotowo w stosunku do elementu prowadzącego 31.

Element prowadzący 31 jest elementem jednoczęściowym wykonanym na przykład z materiału metalowego o określonej sztywności. Ma on korpus 32 przylegający do powierzchni tylnej 30 tylnego ramienia 9, które w przybliżeniu przykrywa. Korpus 32 jest przedłużony ku górze, w kształcie widełek,

PL 200 379 B1 przez dwie podobne górne łapki 33, 34, które wychodzą poza jarzmo stałe 6, wystając z płaszczyzny polaryzacji P, umieszczone na przeciw ramion bocznych 23, 24 zwory ruchomej 7 i o które opierają się części ukośne 26 w postaci ostrza.

Dokładniej, każda łapka 33, 34 ma powierzchnię przednią 35 oparcia, o którą opiera się, pod działaniem sprężyny powrotnej 17 krawędź 28 ostrza, w położeniu zamknięcia (fig. 4).

W położeniu otwarcia, zwora ruchoma 7 styka się liniowo, swoim korpusem 22, z tylnym ramieniem 9, powierzchnia dolna 19 zwory ruchomej 7 opiera się o krawędź tylną 36 wolnego końca 21 tylnego ramienia 9 (fig. 5).

Ponadto, zwora ruchoma 7. ma, przy ramionach bocznych 23, 24, występ poprzeczny wyższy od występu tylnego ramienia 9, części ukośnej 26 są stale odsunięte od niej w bok.

Części ukośne 26 w postaci ostrzy nie stykają się nigdy z tylnym ramieniem 9, nie tworzą więc one podczas ewentualnego zużywania, żadnej cząstki, która mogłaby pozostać na powierzchni polaryzacji stanowiącej wolne końce 20, 21 ramion 8, 9.

W wyniku tego szczelina pomiędzy zwora ruchomą 7 i jarzmem stałym 6 jest utrzymywana w przybliżeniu stała. Skuteczność, szybkość i trwałość wyzwalacza 1 wzrastają dzięki temu.

Zwora ruchoma 7 ma w tyle część 37, stanowiącą zakończenie, które przedłuża się poza ramiona boczne 23, 24 przekraczając je, które znajduje się, mogąc się poruszać, pomiędzy łapkami 33, 34 elementu prowadzącego 31 i w którym jest zamocowany jeden z końców, górny 38, sprężyny powrotnej 17.

Ten górny koniec 38 sprężyny powrotnej 17 tworzy pętlę wprowadzoną w otwór przelotowy 39, wykonany w części 37, w tyle poza krawędziami 28, tak aby utworzyć występ umożliwiający obrót zakończenia zwory ruchomej 7, pod działaniem sprężyny 17, wokół osi A utworzonej przez krawędzie 28.

Element prowadzący 31 kończy się na dole dolną łapką 40 zagiętą do tyłu, w której jest zamocowany dolny, drugi koniec 41, sprężyny powrotnej 17.

Każda z górnych łapek 33, 34 jest przedłużona ku górze, przez kolankowe przedłużenie 42 tworzące haczyk wyznaczający gniazdo 43, które może przyjąć zworę ruchomą 7.

Kolankowe przedłużenie 42 ma, z tyłu, ukośne dno 44 połączone z łapką 33, 34 przez część 45 zagiętą do tyłu kątowo w stosunku do łapki 33, 34, a z góry, załamanie 46 zagięte kątowo do przodu w stosunku do dna 44.

Dno 44 ma powierzchnię oparcia 47 zwróconą do przodu i do góry, podczas gdy załamanie 46 ma powierzchnię oparcia 48 zwróconą w stronę jarzma stałego 6, to znaczy do przodu i do dołu.

Zwora ruchoma 7 może zajmować trzecie położenie stabilnej równowagi, zwane podniesionym, w którym jest ona nachylona i jest odsunięta od jarzma stałego 6 powyżej położenia spoczynkowego i w którym współpracuje ona z kolankowym przedłużeniem 42, będąc wprowadzona w gniazdo 43 (fig. 6, 7, 8).

Część 37 zwory ruchomej 7 ma, z tyłu, wysuniętą część skrajną 49 zwężoną poprzecznie, ograniczoną z przodu przez dwa uskoki boczne tworzące ograniczniki 50, 51.

W położeniu podniesionym zwory ruchomej 7, te ograniczniki 51, 52 przylegają do powierzchni oparcia 47 dna 44 kolankowego przedłużenia 42 z częścią skrajną 49 wprowadzoną pomiędzy przeciwległe dna 44 kolankowych przedłużeń 42, podczas gdy powierzchnia górna 18 zwory ruchomej 7 przylega do powierzchni oparcia 48 załamania 46 kolankowego przedłużenia 42.

W tym położeniu podniesionym, zwora ruchoma 7 jest odsunięta od każdego z ramion 8, 9 jarzma stałego 6, tak jak pokazano na fig. 6 i 8.

Zwora ruchoma 7 może być przesunięta do swojego położenia podniesionego ze swojego położenia otwarcia pod działaniem, na przykład, automatycznego urządzenia chwytającego (nie pokazane), które chwyta zworą ruchomą 7 w położeniu otwarcia następnie, ciągnąc sprężynę, umieszcza zworę ruchomą 7 w położeniu podniesionym współpracując z gniazdem 43.

Odwrotnie, zwora ruchoma 7 może powrócić w położeniu otwarcia - lub bezpośrednio w położenie zamknięcia - z położenia podniesionego, przez wykorzystanie tego samego automatycznego urządzenia chwytającego, które chwyta zworę ruchomą 7, wyprowadza ją z gniazda 43, ciągnąc sprężynę powrotną 17, aby następnie umieścić ją na jarzmie stałym 6.

Istnieje występ pomiędzy ogranicznikami 50, 51 i tylną krawędzią otworu przelotowego 39, w którym jest uchwycona sprężyna powrotna 17, tak aby jej działanie wystarczyło do utrzymania zwory ruchomej 7 w stabilnej równowadze w jej położeniu podniesionym.

Ponadto dla zwiększenia stabilności tej równowagi, sprężyna powrotna 11 jest lekko odgięta do tyłu, od góry do dołu.

PL 200 379 B1

W tym położeniu, jest możliwy dostęp do układu elektromagnetycznego 5, dla wykonania jego czyszczenia dia usunięcia, zwłaszcza z powierzchni biegunowych, czyii woinych końców 20, 21 ramion 8, 9 i powierzchni doinej 19 zwory ruchomej 7, wszelkich zanieczyszczeń, które mogą później zakłócić prawidłowe działanie wyzwaiacza 1, zwłaszcza modyfikując, szczeiinę pomiędzy zworą ruchomą 7 i jarzmem stałym 6.

To czyszczenie, które przeprowadza się zwłaszcza przy montażu wyzwaiacza 1, może być wykonane za pomocą uitradźwięków, przez spryskiwanie, zwłaszcza przez spryskiwanie kriogeniczne takie jak strumieniem dwutienku węgia, iub przez zastosowanie równorzędnego sposobu znanego fachowcom.

Naieży zanotować, że w tym położeniu podniesionym, części ukośne 26 są swobodne, oddaione od koiankowych przedłużeń 42 i chronione od uderzeń, które mogłyby je uszkodzić (fig. 6).

Każda z części 45 koiankowych przedłużeń 42 zagiętych do tyłu ma uskok 52 do wnętrza, który obejmuje zworę ruchomą 7 podczas jej przejścia od położenia otwarcia do położenia podniesionego, przed oparciem o dno 44 koiankowego przedłużenia 42.

Ponadto, dia wykonania mocowania eiementu prowadzącego 31 na tyinym ramieniu 9, eiement prowadzący 31 ma, w swojej doinej części, zintegrowane eiementy zatrzaskujące 54, 55 w kształcie dwóch ramion wystających z korpusu 32 w jego części doinej, wykonane z tego samego materiału i zagięte pod kątem do przodu, i które obejmuje tyine ramię 9 w pobiiżu podstawy 10 jarzma stałego 6.

Dia zapewnienia unieruchomienia eiementu prowadzącego 31 w położeniu podniesionym, eiementy zatrzaskujące 54, 55 są umieszczone pomiędzy, z jednej strony, z góry, dwoma występami 56, 57 wystającymi poprzecznie do tyinego ramienia 9 w przybiiżeniu w połowie jego wysokości, a z drugiej strony, z dołu, podstawą 10 jarzma stałego 6.

Każdy eiement zatrzaskujący 54, 55 ma ponadto, na krawędzi górnej w pobiiżu korpusu 32, garb 53 wystający do góry i który pod wpływem naciągu sprężyny powrotnej 17 na eiement prowadzący 31, opiera się o powierzchnię doiną odpowiedniego występu 56, 57 tak, aby skasować iuzy pionowe mogące się pojawić pomiędzy eiementem prowadzącym 31 i jarzmem stałym 9.

Eiementy zatrzaskujące 54, 55 są eiastyczne, i każde ma garb 58 wystający do wnętrza.

Na każdym eiemencie zatrzaskującym 54, 55 jest wykonane przy garbie 58, wycięcie w kształcie U iub w kształcie V wyznaczające ząbek 59 wystający z eiementu zatrzaskującego 54, 55 w stronę korpusu 32 eiementu prowadzącego 31 i ma powierzchnię oparcia 60 zwróconą do tyłu skierowaną do korpusu 32.

Uwzgiędniając sztywność eiementu prowadzącego 31, jego zatrzaśnięcie na ramieniu tyinym 9 może być reaiizowane w sposób automatyczny przez specjaine urządzenie (nie pokazane), które na przykład, odsuwa wstępnie eiementy zatrzaskujące 54, 55 aby nie uszkodzić ramienia 9.

Dia zapewnienia mocnego utrzymania eiementu prowadzącego 31 na ramieniu tyinym 9, korpus 32 płytki ma, na przeciw i na wprost ząbków 59, języczek 61 utworzony przez wycięcie w kształcie V w korpusie 32 i który przy braku siły zewnętrznej, jest nachyiony do przodu.

Języczek 61 ma pewną eiastyczność, dzięki czemu, w położeniu zatrzaśnięcia, tyine ramię 9 jest zaciśnięte pomiędzy ząbkami 59 i tym języczkiem 61.

Ukształtowanie eiementu prowadzącego 31, zwłaszcza eiementów zatrzaskujących 54, 55, w stosunku do jarzma stałego 6, jest w ten sposób dostosowane, dia umożiiwienia sztywnego mocowania, przez zatrzaśnięcie, eiementu prowadzącego 31 na jarzmie stałym 6.

Teraz zostanie opisany montaż wyzwaiacza 1.

Podstawa 3 i pokrywa 4 są dwoma eiementami jednoczęściowymi gdzie każdy jest wykonany przez formowanie z materiału syntetycznego takiego jak poiichiorek winyiu, poiipropyien, poiioksymetyien, iub równoważnych.

Podstawa 3 zawiera ścianę dna 62, na której spoczywa układ eiektromagnetyczny 5, ograniczony przez dwie ściany boczne 63, 64 naprzeciw, których wystają na zewnątrz ząbki 65 dia zatrzaśnięcie pokrywy 4.

Ściany boczne 63, 64 są skierowane do przodu powyżej ściany dna 62, i podstawa 3 ma, z przodu otwór 66 przeiotowy o przekroju prostokątnym, biegnący od jednej ściany bocznej 63 do drugiej ściany bocznej 64.

Ten otwór 66 jest ograniczony z przodu przez poprzeczkę 67 tworzącą przedni koniec podstawy 3, i z tyłu przez ściankę 68 oddzieiającą go od ściany dna 62.

Podstawa 3 ma ponadto dwie pary identycznych występów pierwszy 69 i drugi 70 umieszczonych poprzecznie na przeciw, na każdym z połączeń pomiędzy podstawą 3 i ścianami bocznymi 63,

PL 200 379 B1

64. Każda para zawiera pierwszy 69 i drugi 70 występ wystający z góry i do wnętrza, na połączeniu pomiędzy ścianą boczną 63, 64 i ścianą dna 62.

Pierwszy występ 69, umieszczony w pobliżu ścianki 68, ma wymiary poprzeczny i wzdłużny odpowiednio większy i mniejszy od wymiarów drugiego występu 70.

Każdy występ 69, 70 jest zaokrąglony do wnętrza, występy pierwszy 69 i drugi 70 wyznaczają wspólnie na wprost ściany dna 62, strefę przyjmującą 71 podstawę 10 jarzma stałego 6.

Ściana dna 62 ma, na wprost strefy przyjmującej 71, strefę odkształcalną 72 odkształcalną elastycznie, ta strefa 72 może zwłaszcza zagłębić się elastycznie do dołu pod wpływem nacisku, który będzie przyłożony z góry do dołu.

Podstawa 3 ma, w pobliżu środka tej strefy odkształcalnej 72, kołek 73, który wystaje ze ściany dna 62 w górę i ma wolny koniec 74 tworzący powierzchnię oparcia zlokalizowaną w stosunku do strefy odkształcalnej 72.

Aby umożliwić odkształcenie elastyczne ściany dna 62, ta strefa odkształcalna 72 jest tu wpisana w koło we wnętrzu, którego ściana dna 62 ma przekrój stożkowy o zbieżności zwróconej do dołu, ściana dna 62 ścienia się od obwodu tego koła do jego środka - to znaczy na wprost kołka 73.

Pokrywa 4 jest elementem wydrążonym, o kształcie ogólnie równoległościanu, mającym ścianę górną 75 ograniczoną przez ścianę przednią 76, ścianę tylną 11 i dwie ściany boczne 78, 79, które wyznaczają zespół, a w dole otwór 80, przez który pokrywa 4 łączy się z podstawą 3.

W pobliżu otworu, 80, każda ściana boczna 78, 79 ma dwie bliźniacze łapki 81 w każdej z nich jest wykonany otwór 82 przeznaczony do współpracy z jednym z ząbków 65 podstawy 3 dla zatrzaśnięcia pokrywy 4.

Dla ułatwienia ugięcia łapek 81 i prowadzenia pokrywy 4 podczas jej zatrzaśnięcia, każda ściana boczna 78, 79 ma wycięcie 83 pomiędzy łapkami 81, przeznaczone do współpracy z jednym komplementarnym zgrubieniem 84 wystającym na zewnątrz na każdej ścianie bocznej 63, 64 podstawy 3.

Każda ściana boczna 78, 79 pokrywy 4 ma ponadto powierzchnię wewnętrzną 85, wzdłuż której biegnie żeberko 86 wystające do wnętrza, które biegnie od ściany górnej 75 do otworu 80. To żeberko 86 ma część skrajną dolną 87 wystającą z wycięcia 83 do dołu, zakończoną przez tworzącą ogranicznik 88 powierzchnię.

Podczas montażu wyzwalacza 1, jarzmo stałe 6 jest umieszczone na podstawie 3, jego podstawa 10 jest umieszczona w strefie przyjmującej 71, która jest komplementarna do niej, będąc wprowadzona pomiędzy występy pierwszy 69 i drugi 70, które obejmują strefę odkształcalną 72 i które, tworzą wstawki, ograniczające przemieszczanie wzdłużne i ewentualnie poprzeczne, jarzma stałego 6, ograniczenie przemieszczania poprzecznego może również być realizowane przez ściany boczne 63, 64.

Powierzchnia dolna 16 podstawy spoczywa na kołku 73 stykając się z jego wolnym końcem 74 stanowiącym powierzchnią oparcia, która ma pole powierzchni ograniczone w stosunku do strefy odkształcalnej 72, aby skoncentrować naprężenia.

Zatrzaśnięcie pokrywy 4 na podstawie 3, z ogranicznikiem 88 z żeberkiem 86 zwróconym w stronę strefy odkształcalnej 72, powoduje ze względu na wymiary i układ podstawy 3, pokrywy 4 i podstawy 10 jarzma stałego 6, oparcie tego ogranicznika 88 o powierzchnię górną 15 podstawy 10 dla przeciwdziałania siłom zewnętrznym ze strefy odkształcalnej 72.

Podstawa 10 jest więc ściśnięta, trzymana, unieruchomiona w pionie pomiędzy kołkiem 73 i żeberkiem 86, strefa odkształcalna 72 dociska pod działaniem własnej elastyczności, podstawę 10 do pokrywy 4.

Pod wpływem nacisku żeberka 86 na powierzchnię górną 15 podstawy 10 jarzma stałego 6, podstawa 10 opiera się na kołku 73, co powoduje zagłębienie strefy odkształcalnej 72, a przez jej elastyczność, skasowanie luzów, które mogą pojawić się pomiędzy podstawą 10 jarzma stałego 6, podstawą 3, i pokrywą 4, i dokładne umieszczenie jarzma stałego 6 w stosunku do obudowy 2.

Ponadto, pokrywa 4 ma, na swoich ścianach przedniej 76 i tylnej 77, dwie łapki mocujące 89, 90 perforowane lub wydrążone w kształcie ucha, zapewniającego mocowanie wyzwalacza 1 na różnicowym, bistabilnym urządzeniu ochronnym (nie pokazane), które może być uruchamiane przez wyzwalacz 1.

W tym celu, wyzwalacz 1 ma urządzenie uruchamiające 119, które zawiera przycisk 114 wprowadzony w otwór przelotowy 115 wykonany w ścianie górnej 75 pokrywy 4, na wprost korpusu 22 klapki.

Przycisk 114 zawiera końcową część górną 116 wystającą ze ściany górnej 75 na zewnątrz i mogący współpracować z różnicowym urządzeniem ochronnym i końcową część dolna 117 wystającą ze ściany 75 do wnętrza, i której koniec zawiera główkę 118 półkulistą mogący współpracować z korpusem 22 klapki.

Teraz zostanie opisane skrótowo działanie wyzwalacza 1.

PL 200 379 B1

Załóżmy, że zwora ruchoma 7 znajduje się w położeniu zamknięcia, przycisk 114 znajduje się w położeniu zwanym wciśniętym, gdzie główka 118, która opiera się o korpus 22 klapki znajduje się w pewnej odległości od ściany 75 (fig. 2, 3).

Gdy prąd przepływa przez uzwojenie 13, indukowane pole magnetyczne zakłóca pole magnetyczne magnesu trwałego 14. To zakłócenie powoduje zwolnienie zwory ruchomej 7, która obraca się pod działaniem sprężyny powrotnej 17 do położenia otwarcia wypychając przycisk 114 do położenia zwanego podniesionym (fig. 5) gdzie końcowa część górna 116 powoduje otwarcie różnicowego urządzenia ochronnego.

Pod działaniem zewnętrznej siły mechanicznej przyłożonej do końcowej części górnej 116, i skierowanej z góry do dołu, przycisk 114 zajmuje ponownie swoje położenie wciśnięte zmuszając zworę ruchomą 7 do zajęcia położenia zamknięcia.

Jest zrozumiałe, że od dokładności ustawienia przycisku 114 w stosunku do obudowy 2 zależy od dokładności działania wyzwalacza 1, tak w położeniu otwarcia jak w położeniu zamknięcia.

W położeniu zamknięcia, położenie w pionie przycisku 114 zależy od położenia w pionie jarzma stałego 6, i zwory ruchomej 7 to znaczy, uwzględniając, że klapka 7 znajduje się pomiędzy przyciskiem 114 i jarzmem stałym 6, od położenia jarzma stałego 6 w stosunku do obudowy 2. To położenie, jak przedstawiono powyżej jest dokładne, dokładność ustawienia przycisku 114 w stosunku do obudowy 2 jest więc zapewniona.

Obecnie zajmiemy się cewką 11 i jej karkasem 12.

Karkas 12 zawiera kołnierz dolny 91 i kołnierz górny 92 obejmujące uzwojenie 13, połączone przez pusty w środku korpus 93 nałożony na ramię przednie 8, i mający otwór przelotowy 94 komplementarny do tego ramienia.

Karkas 12 zawiera ponadto stopę 95 o przekroju prostokątnym, która wystaje z kołnierza dolnego 91, do dołu. Karkas 12 jest połączony z podstawą 3 przez wciśnięcie stopy 95 w otwór 66. Wymiary względne stopy 95 i otworu 66 są wybrane tak, aby, stopa 95 wprowadzona w otwór 94, była zaciśnięta w tym ostatnim, tak aby zmontowany karkas 12, był mocno trzymany w ustalonym wstępnie położeniu.

Uzwojenie 13 może być bezpośrednio połączone z układem elektrycznym (nie pokazany) takim jak płytka elektroniczna, jednakże w korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, stopa 95 ma dwa otwory przelotowe 96, w każdy z nich jest wprowadzona metalowa końcówka 97 mająca wystającą część dolną 98 przeznaczoną do połączenia z układem elektrycznym, jak również wystającą część górną 99 przeznaczoną do połączenia z przewodem uzwojenia 13, na przykład przez lutowanie.

Przed zamontowaniem na karkasie 12, końcówka 97 ma w przybliżeniu kształt J, jej część dolna 98 ma wymiar poprzeczny większy od wymiaru części górnej 99 (fig. 25).

Każda końcówka 97 ma w pobliżu środka, to znaczy połączenia pomiędzy częściami dolną 98 i górną 99, uskok 100 tworzący ogranicznik, który gdy końcówka 97 jest wprowadzona w odpowiedni otwór 96 w stopie 95, opiera się o poprzeczną powierzchnię oparcia 101 znajdującą się w otworze 96.

Dla unieruchomienia końcówki 97 w stopie 95 dla połączenia karkasu 12, jej część górna 99 jest zagięta do przodu w Z. Część górna 99 ma, w pewnej odległości od uskoku 100, zwężenie 102, które gdy część górna 99 jest zagięta, tworzy ramię środkowe Z i mieści się w komplementarnym wycięciu 103 wykonanym w powierzchni górnej kołnierza dolnego 91 i przylegającym do otworu 96.

Końcówka 97 jest w ten sposób unieruchomiona dla ruchu w kierunku pionowym.

Ramię przednie 8 jarzma stałego 6 ma przeciwne, powierzchnię przednią 104 i powierzchnię tylną 105, połączone dwoma powierzchniami bocznymi 106, 107. Otwór przelotowy 94 korpusu 93 karkasu 12 ma także przeciwne, powierzchnię przednią 108 i powierzchnię tylną 109, połączone dwoma powierzchniami bocznymi 110, 111.

Wymiary i konstrukcja podstawy 3, jarzma stałego 6 i karkasu 12 są wybrane tak, aby, gdy elementy są połączone, z każdej strony występował luz pomiędzy ramieniem przednim 8 i karkasem 12, to znaczy:

- pierwszy luz J1 pomiędzy leżącymi naprzeciw, powierzchnią przednią 104 ramienia przedniego 8 i powierzchnią tylną 109 otworu 94 korpusu 93;

- drugi luz J2 pomiędzy leżącymi naprzeciw, powierzchnią tylną 105 ramienia przedniego 8 i powierzchnią przednią 108 otworu 94 korpusu 93;

- trzeci J3 i czwarty J4 luz pomiędzy leżącymi naprzeciw, odpowiednimi powierzchniami bocznymi 106, 107, 110, 111 ramienia przedniego 8 i otworu 94 korpusu 93.

Każdy luz J1, J2, J3, J4 jest tu wstępnie określony przez łańcuch najkrótszych boków bezpośrednio łączących powierzchnie połączeń jarzma stałego 6, podstawy 3 i karkasu 12, wychodząc od powierzchni końcowych utworzonych przez powierzchnie 104, 105, 106, 107 ramienia przedniego 8

PL 200 379 B1 określającego luz, do osiągnięcia leżących naprzeciw powierzchni 108, 109, 110, 111 otworu 94, tworzących drugie powierzchnie końcowe wyznaczające ten luz J1, J2, J3, J4.

Ponadto, wymiar pionowy lub wysokość karkasu 12, mierzony pomiędzy nie przeciwległymi powierzchniami kołnierzy, to znaczy powierzchni, dolną 112 kołnierza dolnego 91 i powierzchnią górną 113 kołnierza górnego 92, jest wybrany mniejszy od wymiaru pionowego lub wysokości karkasu ramienia przedniego 8, to znaczy odległości oddzielającej powierzchnię górną 15 podstawy 10 od powierzchni polaryzacji, czyli wolnego końca 20 ramienia 8.

Więc podczas montażu wyzwalacza 1, stopa 95 jest wciskana w otwór 66 na określoną głębokość, tak, że z jednej strony, ramię przednie 8 przekracza kołnierz górny 92, wolny koniec 20 ramienia przedniego 8 wystaje z powierzchni górnej 113 kołnierza górnego 92, a z drugiej strony, powierzchnia dolna 112 kołnierza dolnego 91 jest oddalona od powierzchni górnej 15 podstawy 10 tak, że istnieje luz J5 pomiędzy nimi (fig. 2).

W taki sposób, karkas 12 jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy, będąc zamontowany pływająco w stosunku do jarzma stałego 6, to znaczy oddalony od niego w każdym punkcie. Jarzmo stałe 6 jest więc chronione przed naprężeniami i odkształceniami, którym jest poddany karkas 12, zwłaszcza podczas montażu końcówek 97 we wspomnianym układzie elektrycznym.

Claims (13)

1. Wyzwalacz elektromagnetyczny ze zworą ruchomą i jarzmem stałym zawierający układ elektromagnetyczny zawierający jarzmo stałe jak również zworę ruchomą o dwóch położeniach stabilnej równowagi, położeniu pracy, w którym styka się ona z jarzmem stałym i zamyka obwód elektromagnetyczny, i o położeniu spoczynkowym, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego i otwiera układ elektromagnetyczny, przy czym zwora ruchoma jest prowadzona przez element przymocowany do jarzma stałego, znamienny tym, że zawiera elementy zatrzaskujące (54, 55) element prowadzący (31) na jarzmie stałym (6), a ukształtowanie elementu prowadzącego (31) i elementów zatrzaskujących (54, 55) w stosunku do jarzma stałego (6) samo umożliwia sztywne mocowanie elementu prowadzącego (31) do jarzma stałego (6).

2. Wyzwalacz według zassi-z. 1, znamienny tym, że elementy zatrzaskujące (54, 55) są zinegrowane z elementem prowadzącym (31) tworząc z nim zespół jednoczęściowy.

3. Wyzwalaczwedług zas^z. 1 albo 2, tym, że zwora ruchoma (7) ma kształt Mapki zamontowanej obrotowo w stosunku do elementu prowadzącego (31).

4. według zas^z. 1, tym, że element (311 ma ksz1:ałł płytki przymocowanej do ramienia (9) jarzma stałego (6), element prowadzący (31) ma korpus (32), połączony z ramieniem (9), z którego wystają elementy zatrzaskujące (54, 55) w postaci dwóch ramion, które obejmują jarzmo stałe (6) i mają ząbki (59) elastyczne, z których każdy ma powierzchnię oparcia (60) zwróconą w stronę korpusu (32) elementu prowadzącego (31) w postaci płytki, a ramię (9) jest unieruchomione, w położeniu zatrzaśniętym, pomiędzy korpusem (32) elementu prowadzącego (31) i powierzchnią oparcia (60) ząbków (59).

5. Wyzwalacz według zas^z. 4, znamiennytym, że j arzmo ssałe(6) zawieea podssawę (10) połączoną z ramieniem (9), przy czym jarzmo stałe (6) ma występy (56, 57) wystające z ramienia (9), a elementy zatrzaskujące (54, 55) w postaci ramion elementu prowadzącego (31) są uchwycone pomiędzy podstawą (10) i występami (56, 57).

6. Wyzwalacz według zas^z. 5, znamienny t^r^, że eleme^y prowadzące (54, 55) mają garby (53), które w położeniu zatrzaśnięcia opierają się o występy (56, 57).

7. \W<^zwal^aczwedługzastrz. 4, albo 5, albo 6, znamiennytym, że eleme^y zatrzask^ące (54, 55) w postaci ramion są elastyczne i każdy ma garb (58), przy którym jest usytuowane wycięcie tworzące ząbek (59).

8. według zass^. 4, znamienny tym, że korpus (32) elemenKu prowadzącego (:311 ma języczek (61) elastyczny, który przy braku sił zewnętrznych, jest nachylony w stosunku do korpusu (32) w stronę powierzchni oparcia (60), a ramię (9) jest zaciśnięte, pomiędzy ząbkami (59) i języczkiem (61).

9. Wyzwalacz według 4, albo 5, tym, że eleme^ (311 ma japki (33, 34), które wystają z korpusu (32) i przekraczają jarzmo stałe (6), do nich przylegają części ukośne (26) zwory ruchomej (7), wokół których zwora ruchoma (7) jest umocowana obrotowo.

PL 200 379 B1

10. Wyzwalacz według zastrz. 9, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) zawiera część (37) przekraczającą części ukośne (26), która jest umieszczona ruchomo pomiędzy łapkami (33, 34) i która ma otwór przelotowy (39), w którym jest zamocowana swoim końcem (38) sprężyna powrotna (17) dociągająca zworę ruchomą (7) do jej położenia spoczynkowego, a sprężyna powrotna (17) jest zamocowana swoim drugim końcem (41) na łapce (40) elementu prowadzącego (31).

11. Wyzwalacz według zastrz. 4, albo 5, znamienny tym, że j arzmostałe (6) ma kształt I IteryU i zawiera pierwsze i drugie ramię (8, 9) połączone przez podstawę (10), a element prowadzący (31) jest zamocowany do drugiego ramienia (9).

12. Wyzwalacz według zastrz. 11, znamienny tym, że zawiera obudowę (2), w której jest umieszczony układ elektromagnetyczny (5), przy czym obudowa (2) zawiera przykrytą pokrywą (4), podstawę (3), na której spoczywa jarzmo stałe (6).

13. Wyzwalacz według 12, znamienny tym. że jarzmo ssałe (6) jess przymocowane do obudowy (2), a jego podstawa (10) jest ściśnięta pomiędzy podstawą (3) obudowy (2) i pokrywą (4).