PL200461B1 - Wyzwalacz elektromagnetyczny zawierający układ elektromagnetyczny z ruchomą zworą - Google Patents

Abstract

Wyzwalacz elektromagnetyczny zawiera uk lad elektromagnetyczny (5) zawieraj acy jarz- mo sta le (6) jak równie z zwor e ruchom a (7) mog ac a przyjmowa c dwa po lo zenia stabilnej równowagi, to znaczy po lo zenie pracy, w któ- rym styka si e ona z jarzmem sta lym (6) i zamy- ka obwód elektromagnetyczny (5) i po lo zenie spoczynkowe, w którym jest ona odsuni eta od jarzma sta lego (6) i otwiera uk lad elektroma- gnetyczny (5). Zwora ruchoma (7) mo ze przyj- mowa c trzecie po lo zenie stabilnej równowagi, w którym jest ona odsuni eta od jarzma sta lego (6) powy zej po lozenia spoczynkowego. PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wyzwalacz elektromagnetyczny zawierający układ elektromagnetyczny z ruchomą zworą.

Z opisu patentowego FR-A-2 620 264 znany jest wyzwalacz elektromagnetyczny, który posiada ruchomą zworę oraz jarzmo stałe. Zwora ruchoma posiada dwa położenia, pracy, w którym jest w styku z jarzmem stałym powodując zamknięcie obwodu i spoczynkowe w którym zworą jest oddalona od jarzma powodując otwarcie obwodu.

Ten typ wyzwalacza ma trudny dostęp do szczeliny pomiędzy jarzmem i zworą gdy są one połączone.

Celem wynalazku jest opracowanie wyzwalacza elektromagnetycznego o prostej konstrukcji, działający pewnie dokładnie i trwale.

Wyzwalacz elektromagnetyczny zawierający układ elektromagnetyczny z ruchomą zworą zawierający jarzmo stałe i zworę ruchomą mającą dwa położenia równowagi, położenie pracy, w którym jest w styku z jarzmem stałym zamykając obwód elektromagnetyczny, i położenie spoczynkowe, w którym jest odsunięta od jarzma stałego otwierając obwód elektromagnetyczny, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zwora ruchoma ma trzecie położenie równowagi, w którym jest oddalona od jarzma stałego i usytuowane ponad położeniem spoczynkowym.

Korzystnie, wyzwalacz zawiera jarzmo do którego jest przymocowana płytka, w stosunku do której zwora ruchoma jest zamontowana obrotowo.

Korzystnie, zwora ruchoma jest dociągana do położenia spoczynkowego przez sprężynę powrotną zamocowaną jednym końcem w zworze ruchomej, a drugim końcem na płytce.

Korzystnie, płytka ma powierzchnię oparcia o którą opiera się, dociągana sprężyną powrotną, część ukośna zwory ruchomej, przy czym część ukośna tworzy oś (A) obrotu zwory ruchomej.

Korzystnie, płytka ma gniazdo oddalone od jarzma stałego, przyjmujące zworę ruchomą w jej trzecim położeniu równowagi.

Korzystnie, w trzecim położeniu spoczynkowym wyzwalacza zwora ruchoma jest utrzymywana w gnieź dzie sprężyną powrotną .

Korzystnie, zwora ruchoma ma ogranicznik przylegający, pod działaniem sprężyny powrotnej, do powierzchni oparcia gniazda, przy czym ogranicznik jest odrębny od części ukośnej.

Korzystnie, zwora ruchoma ma otwór przelotowy dla mocowania sprężyny i tym, że istnieje występ pomiędzy otworem i ogranicznikiem.

Korzystnie, płytka ma łapkę górną, która przekracza jarzmo stałe i ma powierzchnię tworzącą powierzchnię oparcia o którą opiera się część ukośna zwory ruchomej, przy czym łapka górna jest przedłużona, powyżej jarzma stałego, przez przedłużenie kolankowe w kształcie haczyka tworzącego gniazdo.

Korzystnie, płytka ma dwie łapki górne, które obejmujące zworę ruchomą której część, w której jest zamocowana sprężyna powrotna jest umocowana swobodnie ruchomo pomiędzy łapkami górnymi.

Korzystnie, zwora ruchoma ma kształt klapki.

Korzystnie, jarzmo stałe ma kształt litery U, i ma pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawę, a płytka jest przymocowana do drugiego ramienia.

Korzystnie, wyzwalacz ma obudowę stałą, w której jest umieszczony obwód elektromagnetyczny, przy czym obudowa stała zawiera podstawę przykrytą pokrywą, a na podstawie spoczywa jarzmo stałe.

Korzystnie, jarzmo stałe jest przymocowane do obudowy stałej, a jego podstawa jest unieruchomiona oraz ściśnięta, pomiędzy podstawą i pokrywą.

W ten sposób jest moż liwy swobodny dost ę p do szczeliny pomię dzy jarzmem i zworą nawet po zmontowaniu. Można więc wykonywać czyszczenie wyzwalacza, zwłaszcza jarzma i zwory, bez konieczności jego demontowania.

Szczelina jest w ten sposób ostatecznie wyczyszczona i pozbawiona kurzu i dzięki temu uzyskuje się w sposób trwały jej niezmienną wielkość.

W ten sposób osiąga się pewność, dokładność, szybkość i trwałość wyzwalacza.

Wyzwalacz elektromagnetyczny według wynalazku ma inne korzystne właściwości takie jak że to, zawiera on płytkę przymocowaną do jarzma stałego, za pomocą której zwora ruchoma jest zamontowana obrotowo. Zwora ruchoma jest wypychana w stronę swojego położenia spoczynkowego przez sprężynę powrotną przymocowaną z jednej strony do zwory ruchomej, i z drugiej strony do płytki.

PL 200 461 B1

Płytka ma powierzchnię oparcia, o którą może się oprzeć, pod działaniem sprężyny powrotnej, część ukośna zwory ruchomej, tworząca oś obrotu zwory ruchomej.

Ponadto płytka ma gniazdo oddalone od jarzma stałego, które może przyjąć zworę ruchomą w jej trzecim poł o ż eniu równowagi trwał ej. W trzecim poł o ż eniu spoczynkowym, zwora ruchoma utrzymuje się w tym gnieździe pod działaniem sprężyny powrotnej. Zwora ruchoma ma ogranicznik dochodzący, pod działaniem sprężyny powrotnej, do powierzchni oparcia tego gniazda, ten ogranicznik jest odrębny w stosunku do części ukośnej. Zwora ruchoma ma otwór przelotowy dla uchwycenia sprężyny i występ pomiędzy tym otworem i tym ogranicznikiem.

Zwora ruchoma jest więc umieszczona w sposób stabilny i dokładny, a jednocześnie w sposób łatwo odwracalny, w trzecim położeniu.

Płytka ma także łapkę, która przekracza jarzmo i ma powierzchnię tworzącą powierzchnię oparcia, o którą może się oprzeć część ukośna zwory ruchomej, ta łapka jest przedłużona, poza jarzmo przez występ kolankowy w postaci haczyka tworzącego gniazdo. Płytka ma dwie podobne łapki, które obejmują zworę ruchomą, której część, w której jest zamocowana sprężyna, może się poruszać pomiędzy łapkami. Zwora ruchoma ma kształt klapki. Jarzmo stałe ma kształt litery U, i ma pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawę, płytka jest przymocowana do drugiego ramienia. Wyzwalacz ma obudowę w której jest umieszczony układ elektromagnetyczny, obudowa zawiera podstawę przykrytą pokrywą, na postawie spoczywa jarzmo stałe. Jarzmo stałe jest przymocowane do obudowy, jego podstawa jest unieruchomiona, zaciśnięta, pomiędzy podstawą i pokrywą.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 2 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym w płaszczyźnie cięcia II-II z fig. 1, fig. 3 przedstawia widok w przekroju poprzecznym częściowo wzdłuż linii IIla - IIla, i częściowo wzdłuż linii Illb - Illb z fig. 2, fig. 4 przedstawia widok z boku wyzwalacza elektromagnetycznego z poprzednich figur, bez pokrywy, pokazanego w pierwszym położeniu równowagi zwory ruchomej, fig. 5 przedstawia widok analogiczny do pokazanego na fig. 4, w drugim położeniu równowagi zwory ruchomej, fig. 6 przedstawia widok podobny do pokazanego na fig. 4 i 5, w trzecim położeniu równowagi zwory ruchomej, fig. 7 przedstawia widok z góry wyzwalacza elektromagnetyczny z fig. 6, fig. 8 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym wzdłuż linii VIII - VIII z fig.7, fig. 9 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego z poprzednich figur, bez podstawy i pokrywy jak również bez uzwojenia cewki, w poł o ż eniu z fig. 4, fig. 10 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego z fig. 9, pod innym k ą tem widzenia, fig. 11 przedstawia widok z góry zwory ruchomej wyzwalacza według wynalazku, fig. 12 przedstawia widok dłuższego boku zwory ruchomej z fig. 11, fig. 13 przedstawia widok perspektywiczny elementu prowadzącego zwory ruchomej wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 14 przedstawia widok dłuższego boku elementu prowadzącego z fig. 13, fig. 15 przedstawia widok z góry elementu prowadzącego z fig. 13, fig. 16 przedstawia widok z boku jarzma stałego wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 17 przedstawia widok z drugiego boku jarzma stałego z fig. 16, fig. 18 przedstawia widok perspektywiczny podstawy wyzwalacza elektromagnetycznego z figur 1 do 8, fig. 19 przedstawia widok z góry podstawy z fig. 18, fig. 20 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym podstawy z figur 18 i 19, wzdłuż linii XX - XX z fig. 19, fig. 21 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym samej pokrywy wyzwalacza elektromagnetyczny z fig. 2, fig. 22 przedstawia widok z boku karkasu cewki wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 23 przedstawia widok z góry karkasu z fig. 22, fig. 24 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym cewki wyzwalacza elektromagnetycznego z figur 1 do 8, wzdłuż linii XXIV - XXIV z fig. 7, fig. 25 przedstawia widok z boku końcówki stykowej zastosowanej do wykonania cewki z fig. 24.

Na fig. 1 do 3 jest pokazany wysokoczuły wyzwalacz elektromagnetyczny 1 dla wyłącznika lub łącznika, który zawiera, w obudowie stałej 2, złożonej z podstawy 3 przykrytej pokrywą 4, obwód elektromagnetyczny 5 zawierający jarzmo stałe 6 w kształcie litery U, przymocowane do obudowy 2, jak również zworę ruchomą 1 w postaci klapki, która jest umocowana obrotowo dla zamknięcia lub otwarcia obwodu elektromagnetycznego 5.

Na fig. 1 do 3 jest również przedstawiony układ odniesienia utworzony z trzech kierunków prostopadłych, to znaczy z kierunku L wzdłużnego skierowany od położenia zwanego tylnym do przeciwnego położenia zwanego przednim, z kierunku T poprzecznego, i z kierunku E pionowego, skierowanego od położenia zwanego «dolnym» lub «niższym» do przeciwnego położenia zwanego «górnym» lub «wyższym».

PL 200 461 B1

Dla wygody, wyzwalacz elektromagnetyczny 1 jest opisany w stosunku do tego układu odniesienia, przy orientacji dostosowanej do fig. 2, która odpowiada najczęściej stosowanemu zastosowaniu wyzwalacza elektromagnetycznego 1.

W dalszym ciągu tekstu, terminy «przedni», «tylny», «dolny», «górny», «niższy», «wyższy» są stosowane w odniesieniu do powyżej zdefiniowanych kierunków.

Jarzmo stałe 6 i zwora ruchoma 7 w postaci klapki są wykonane z materiału ferromagnetycznego takiego jak stop żelazo - nikiel.

Jarzmo stałe 6 zawiera ramię pierwsze 8 zwane przednim i ramię drugie 9 zwane tylnym, połączone przez podstawę 10 spoczywającą na podstawie 3 obudowy stałej 2.

Układ elektromagnetyczny 5 ma cewkę 11 zawierającą karkas 12, na którym jest nawinięte uzwojenie 13, karkas 12 jest nałożony na ramię pierwsze 8 jarzma stałego 6 i połączony z podstawą 3.

Pomiędzy ramionami pierwszym 8 i drugim 9 jest umieszczony magnes trwały 14 dla polaryzacji magnetycznej jarzma stałego 6. Magnes trwały 14, w kształcie równoległościanu, jest przymocowany jednym swoim kocem do podstawy 10 jarzma stałego 6, korzystnie przez spawanie. Dokładniej, magnes trwały 14 jest przymocowany do górnej powierzchni 15 podstawy 10, która ma również przeciwną powierzchnię dolną 16.

Zwora ruchoma 7 może zajmować co najmniej dwa położenia równowagi, to znaczy położenie pracy lub zamknięcia, w którym jest w styku z ramionami pierwszym 8 i drugim 9 jarzma stałego 6 i zamyka obwód elektromagnetyczny 5, i poł o ż enie spoczynkowe lub otwarcia, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego 6 i otwiera obwód elektromagnetyczny 5.

Zwora ruchoma 7 jest odciągana do położenia otwarcia przez sprężynę powrotną 17 pracującą na rozciąganie.

Gdy cewka 11 nie jest wzbudzona, zwora ruchoma 1 jest utrzymywana w położeniu zamknięcia, a sił a przyciągania magnesu trwał ego 14 przeciwdział a sile sprężyny powrotnej 17.

Wzbudzenie cewki 11 uwalnia zworę ruchomą 1 od działania magnesu trwałego 14, obraca się więc ona w do swojego położenia otwarcia, pod działaniem sprężyny powrotnej 17.

Zwora ruchoma 7 ma dwie przeciwne płaskie powierzchnie równoległe, odpowiednio powierzchnię górną 18 i powierzchnię dolną 19.

Wolne końce 20, 21 odpowiednio ramion pierwszego przedniego 8 i drugiego tylnego 9 tworzą powierzchnie polaryzacji znajdujące się w przybliżeniu w tej samej płaszczyźnie polaryzacji P, z którą współpracuje w położeniu zamknięcia powierzchnia dolna 19 zwory ruchomej 7.

Zwora ruchoma 7 ma kształt trójzęba i ma korpus 22 o kształcie prostokątnym, z którego wystają dwa ramiona boczne 23, 24 skierowane do tyłu i których krawędzie tylne 25 są ukośne, dla utworzenia części ukośnej 26 dla utworzenia przegubu nożowego zwory ruchomej 7.

Każda część ukośna 26 ma powierzchnię nachyloną 21 zwróconą ku górze, zakończoną na dole przez krawędź 28 znajdującą się w przybliżeniu w płaszczyźnie powierzchni dolnej 19 zwory ruchomej 7. Krawędzie 28 tworzą zespół osi A obrotu zwory ruchomej 7.

Na ramieniu drugim 9, które ma powierzchnię przednią 29 i przeciwną powierzchnię tylną 30, jest umieszczona przez zatrzaśnięcie lub w inny równoważny sposób płytka 31 zapewniająca prowadzenie zwory ruchomej 7, przy czym zwora ruchoma 7 jest zamontowana obrotowo w stosunku do płytki 31.

Ta płytka 31 jest elementem jednoczęściowym wykonanym na przykład z materiału metalowego o określonej sztywności. Ma ona korpus 32 przylegający do tylnej powierzchni 30 ramienia drugiego 9, które w przybliżeniu przykrywa. Korpus 32 jest przedłużony ku górze, w kształcie widełek, przez dwie podobne łapki górne 33, 34, które wychodzą poza jarzmo stałe 6, wystając z płaszczyzny polaryzacji P, umieszczone na przeciw ramion bocznych 23, 24 zwory ruchomej 7 i o które opierane są części ukośne 26.

Dokładniej, każda łapka górna 33, 34 ma powierzchnię przednią 35 oparcia, o którą opierana jest, przez sprężynę powrotną 17 krawędź 28 części ukośnej 26, w położeniu zamknięcia (fig. 4).

W poło żeniu otwarcia, zwora ruchoma 1 styka się liniowo, swoim korpusem 22, z ramieniem drugim 9, powierzchnia dolna 19 zwory ruchomej 7 opiera się o krawędź tylną 36 wolnego końca 21 ramienia drugiego 9 (fig. 5).

Ponadto, zwora ruchoma 7 ma, przy ramionach bocznych 23, 24, występ poprzeczny wyższy od występu ramienia drugiego 9, części ukośne 26 są stale odsunięte od niej w bok.

PL 200 461 B1

Części ukośne 26 nie są nigdy w styku z ramieniem drugim 9, nie tworzą więc one podczas ewentualnego zużywania, żadnej cząstki, która mogłaby pozostać na wolnych końcach 20, 21 będących powierzchniami polaryzacji.

W wyniku tego szczelina pomię dzy zworą ruchomą 7 i jarzmem stał ym 6 jest utrzymywana w przybliż eniu stał a.

Skuteczność szybkość i trwałość wyzwalacza elektromagnetycznego 1 wzrastają dzięki temu.

Zwora ruchoma 7 w postaci klapki ma w tyle zakończenie 37, które jest przedłużone poza ramiona boczne 23, 24 przekraczając je, które jest umieszczone ruchomo pomiędzy łapkami górnymi 33, 34 płytki 31 i w którym jest zamocowany koniec górny 38, sprężyny powrotnej 17.

Ten koniec górny 38 sprężyny powrotnej 17 tworzy pętlę wprowadzoną w otwór przelotowy 39, wykonany w zakończeniu 37 zwory ruchomej 1, w tyle poza krawędziami 28, tak aby utworzyć występ umożliwiający obrót zakończenia zwory ruchomej 37, pod działaniem sprężyny powrotnej 17, wokół osi A utworzonej przez krawędzie 28.

Płytka 31 kończy się na dole łapką dolną 40 zagiętą do tyłu, w której jest zamocowany koniec dolny 41, sprężyny powrotnej 17.

Każda z łapek górnych 33, 34 jest przedłużona ku górze, przez kolankowe przedłużenie 42 w kształcie haczyka wyznaczającego gniazdo 43, które może przyjąć zworę ruchomą 7.

Kolankowe przedłużenie w kształcie haczyka 42 ma, z tyłu, ukośne dno 44 połączone z łapką górną 33, 34 przez część 45 zagiętą do tyłu kątowo w stosunku do łapki górnej 33, 34, a z góry, załamanie 46 zagięte kątowo do przodu w stosunku do dna ukośnego 44.

Dno ukośne 44 ma powierzchnię oparcia 47 zwróconą do przodu i do góry, podczas gdy załamanie 46 ma powierzchnię oparcia 48 zwróconą w stronę jarzma stałego 6, to znaczy do przodu i do dołu.

Zwora ruchoma 7 może zajmować trzecie położenie równowagi trwałej, zwane podniesionym, w którym jest nachylona i jest oddalona od jarzma stał ego 6 powyż ej położ enia spoczynkowego i w którym współpracuje ona z kolankowym przedłużeniem w kształcie haczyka 42, będąc wprowadzona w gniazdo 43 (fig. 6, 7, 8).

Zakończenie 37 zwory ruchomej 7 ma, z tyłu, wysuniętą część skrajną 49 zwężoną poprzecznie, ograniczoną z przodu przez dwa uskoki boczne 50, 51 tworzące ograniczniki.

W poł oż eniu podniesionym zwory ruchomej 7, ograniczniki 51, 52 przylegają do powierzchni oparcia 47 dna ukośnego 44 kolankowego przedłużenia w kształcie haczyka 42 z częścią skrajną 49 wprowadzoną pomiędzy przeciwległe dna ukośne 44 kolankowego przedłużenia w kształcie haczyka 42, podczas gdy powierzchnia górna 18 zwory ruchomej 1 przylega do powierzchni oparcia 48 załamania 46 kolankowego przedłużenia w kształcie haczyka 42.

W tym po ł oż eniu podniesionym, zwora ruchoma 7 jest odsunię ta od każ dego z ramion 8, 9 jarzma stałego 6, tak jak pokazano na fig. 6 i 8.

Zwora ruchoma 7 w postaci klapki może być przesunięta do swojego położenia podniesionego ze swojego położenia otwarcia pod działaniem, na przykład, automatycznego urządzenia chwytającego (nie pokazane), które chwyta zworę ruchomą 7 w położeniu otwarcia następnie, ciągnąc sprężynę, umieszcza zworę ruchomą 7 w położeniu podniesionym współpracując z gniazdem 43.

Odwrotnie, zwora ruchoma 7 może powrócić w położeniu otwarcia - lub bezpośrednio w położenie zamknięcia - z położenia podniesionego, przez wykorzystanie tego samego automatycznego urządzenia chwytającego, które chwyta zworę ruchomą 7, wyprowadza ją z gniazda 43, ciągnąc sprężynę powrotną 17, aby następnie umieścić ją na jarzmie stałym 6.

Istnieje występ pomiędzy ogranicznikami 50, 51 i tylną krawędzią otworu 39, w którym jest uchwycona sprężyna powrotna 17, tak aby jej działanie wystarczyło do utrzymania zwory ruchomej 7 w równowadze w jej poł o ż eniu podniesionym.

Ponadto dla zwiększenia stabilności tej równowagi, sprężyna powrotna 17 jest lekko odgięta do tyłu, od góry do dołu.

W tym po ł o żeniu, jest moż liwy dostę p do obwodu elektromagnetycznego, dla wykonania jego czyszczenia dla usunięcia, zwłaszcza z powierzchni biegunowych 20, 21 ramion pierwszego 8 i drugiego 9 i powierzchni dolnej 19 zwory ruchomej 7, wszelkich zanieczyszczeń, które mogą później zakłócić prawidłowe działanie wyzwalacza elektromagnetycznego 1, zwłaszcza modyfikując szczelinę pomiędzy zworą ruchomą 7 i jarzmem stałym 6.

To czyszczenie które przeprowadza się, zwłaszcza przy montażu wyzwalacza elektromagnetycznego 1, może być wykonane za pomocą ultradźwięków, przez spryskiwanie, zwłaszcza przez

PL 200 461 B1 spryskiwanie kriogeniczne takie jak strumieniem dwutlenku węgla, lub przez zastosowanie równorzędnego sposobu.

Należy zanotować, że w tym położeniu podniesionym, części ukośne 26 są swobodne, oddalone od kolankowego przedłużenia w kształcie haczyka 42 i chronione od uderzeń, które mogłyby je uszkodzić (fig. 6).

Każda z części 45 kolankowych przedłużeń w kształcie haczyka 42 zagiętych do tyłu ma uskok 52 do wnętrza, który obejmuje zworę ruchomą 7 podczas jej przejścia od położenia otwarcia do położenia podniesionego, przed oparciem o dno ukośne 44 kolankowego przedłużenia w kształcie haczyka 42.

Ponadto, dla wykonania mocowania płytki 31 na ramieniu drugim 9, płytka 31 ma, w swojej dolnej części, zintegrowane elementy zatrzaskowe w kształcie dwóch ramion 54, 55 wystających z korpusu 32 w jego części dolnej, wykonane z tego samego materiału i zagięte pod kątem do przodu, i które obejmuje ramię drugie 9 w pobliżu podstawy 10 jarzma stałego 6.

Dla zapewnienia unieruchomienia płytki 31 w położeniu podniesionym, ramiona 54, 55 są umieszczone pomiędzy, z jednej strony, z góry, dwoma wypustami 56, 57 wystającymi poprzecznie do ramienia drugiego 9 w przybliżeniu w połowie jego wysokości, a z drugiej strony, z dołu podstawą 10 jarzma stałego 6.

Każde ramię 54, 55 ma ponadto, na krawędzi górnej w pobliżu korpusu 32, garb 53 wystający do góry i który pod wpływem naciągu sprężyny powrotnej 17 na płytkę 31, jest opierany o powierzchnię dolną odpowiedniego wypustu 56, 57 tak, aby skasować luzy pionowe mogące się pojawić pomiędzy płytką 31 i jarzmem stałym 9.

Ramiona 54, 55 są elastyczne, i każde ma garb 58 wystający do wnętrza.

Na każdym ramieniu 54, 55 jest wykonane przy garbie 58, wycięcie w kształcie U lub w kształcie V wyznaczające ząbek 59 wystający z ramienia 54, 55 w stronę korpusu 32 płytki 31 mający powierzchnię oparcia 60 zwróconą do tyłu skierowaną do korpusu 32.

Uwzględniając sztywność płytki 31, jej zatrzaśnięcie na ramieniu drugim 9 może być realizowane w sposób automatyczny przez specjalne urządzenie (nie pokazane), które na przykład, odsuwa wstępnie ramiona 54, 55 aby nie uszkodzić ramienia drugiego 9.

Dla zapewnienia mocnego utrzymania płytki 31 na ramieniu drugim 9, korpus 32 płytki ma, na przeciw i na wprost ząbków 59, języczek 61 utworzony przez wycięcie w kształcie V w korpusie 32 płytki 31 i który przy braku siły zewnętrznej, jest nachylony do przodu.

Języczek 61 ma pewną elastyczność, dzięki czemu, w położeniu zatrzaśnięcia, ramię drugie 9 jest zaciśnięte pomiędzy ząbkami 59 i języczkiem 61.

Ukształtowanie płytki 31, zwłaszcza ramion 54, 55, w stosunku do jarzma stałego 6, jest w ten sposób dostosowane, dla umożliwienia sztywnego mocowania, przez zatrzaśnięcie, płytki 31 na jarzmie stałym 6.

Teraz zostanie opisany montaż wyzwalacza elektromagnetycznego 1.

Podstawa 3 i pokrywa 4 są dwoma elementami jednoczęściowymi, gdzie każdy jest wykonany przez formowanie z materiału syntetycznego takiego jak polichlorek winylu, polipropylen, polioksymetylen, lub równoważnych.

Podstawa 3 zawiera ścianę dna 62, na której spoczywa obwód elektromagnetyczny 5, ograniczony przez dwie ściany boczne 63, 64, na przeciw których wystają na zewnątrz ząbki 65 dla zatrzaśnięcie pokrywy 4.

Ściany boczne 63, 64 biegną do przodu powyżej ściany dna 62, i podstawa 3 ma, z przodu otwór przelotowy 66 o przekroju prostokątnym, biegnący od ściany bocznej 63 do drugiej ściany bocznej 64.

Ten otwór przelotowy 66 jest ograniczony z przodu przez poprzeczkę 67 tworzącą przedni koniec podstawy 3, i z tyłu przez ściankę 68 oddzielającą go od ściany dna 62.

Podstawa 3 ma ponadto dwie pary identycznych występów pierwszego 69 i drugiego 70 umieszczonych poprzecznie na przeciw, na każdym z połączeń pomiędzy podstawą 3 i ścianami bocznymi 63, 64. Każda para zawiera pierwszy 69 i drugi 70 występ wystający z góry i do wnętrza, na połączeniu pomiędzy ścianą boczną 63, 64 i ścianą dna 62.

Pierwszy występ 69, umieszczony w pobliżu ścianki 68, ma wymiary poprzeczny i wzdłużny odpowiednio większy i mniejszy od wymiarów drugiego występu 70.

PL 200 461 B1

Każdy występ pierwszy 69, i drugi 70 jest zaokrąglony do wnętrza, występy pierwszy 69, i drugi 70 wyznaczają wspólnie na wprost ściany dna 62, strefę przyjmującą 71 podstawę 10 jarzma stałego 6.

Ściana dna 62 ma, na wprost strefy przyjmującej 71, strefę odkształcalną elastycznie 72, ta strefa odkształcalna elastycznie 72 może zwłaszcza zagłębić się elastycznie do dołu pod wpływem nacisku, który będzie przyłożony z góry do dołu.

Podstawa 3 ma, w pobliżu środka tej strefy odkształcalnej elastycznie 72, kołek 73, który wystaje ze ściany dna 62 w górę i ma wolny koniec 74 tworzący powierzchnię oparcia zlokalizowaną w stosunku do strefy odkształcalnej elastycznie 72.

Aby umożliwić odkształcenie elastyczne ściany dna 62, ta strefa odkształcalna elastycznie 72 jest tu wpisana w koło we wnętrzu, którego ściana dna 62 ma przekrój stożkowy o zbieżności zwróconej do dołu, ściana dna 62 pocienia się od obwodu tego koła do jego środka - to znaczy na wprost kołka 73.

Pokrywa 4 jest elementem wydrążonym, o kształcie ogólnie równoległościanu, mającym ścianę górną 75 ograniczona przez ścianę przednią 76, ścianę tylną 77 i dwie ściany boczne 78, 79, które wyznaczają zespół, a w dole otwór 80, przez który pokrywa 4 łączy się z podstawą 3.

W pobliż u otworu 80, każda ś ciana boczna 78, 79 ma dwie bliźniacze łapki 81 w każdej z nich jest wykonany otwór 82 przeznaczony do współpracy z jednym z ząbków 65 podstawy 3 dla zatrzaśnięcia pokrywy 4.

Dla ułatwienia ugięcia łapek 81 i prowadzenia pokrywy 4 podczas jej zatrzaśnięcia, każda ściana boczna 78, 79 ma wycięcie 83 pomiędzy łapkami 81, przeznaczone do współpracy z jednym komplementarnym zgrubieniem 84 wystającym na zewnątrz na każdej ścianie bocznej 63, 64 podstawy 3.

Każda ściana boczna 78, 79 pokrywy 4 ma ponadto powierzchnię wewnętrzną 85, wzdłuż której biegnie żeberko 86 wystające do wnętrza, które biegnie od ściany górnej 75 do otworu 80. To żeberko 86 ma część skrajną dolną 87 wystającą z wycięcia 83 do dołu, zakończoną przez powierzchnię 88 tworzącą ogranicznik.

Podczas montażu wyzwalacza elektromagnetycznego 1, jarzmo stałe 6 jest umieszczone na podstawie 3, jego podstawa 10 jest umieszczona w strefie przyjmującej 71, która jest komplementarna do niej, będąc wprowadzona pomiędzy występy pierwszy 69, i drugi 70, które obejmują strefę odkształcalną elastycznie 72 i które, tworzą wstawki, ograniczające przemieszczanie wzdłużne i ewentualnie poprzeczne jarzma stałego 6, ograniczenie przemieszczania poprzecznego może również być realizowane przez ściany boczne 63, 64.

Powierzchnia dolna 16 podstawy spoczywa na kołku 73 stykając się z jego wolnym końcem 74, który ma pole powierzchni ograniczone w stosunku do strefy odkształcalnej elastycznie 72 aby skoncentrować naprężenia.

Zatrzaśnięcie pokrywy 4 na podstawie 3, z ogranicznikiem 88 z żeberkiem 86 zwróconym w stronę strefy odkształcalnej elastycznie 72, powoduje ze względu na wymiary i układ podstawy 3, pokrywy 4 i podstawy 10 jarzma stałego 6, oparcie tego ogranicznika 88 o powierzchnię górną 15 podstawy 10 dla przeciwdziałania siłom zewnętrznym ze strefy odkształcalnej elastycznie 72.

Podstawa 10 jest więc ściśnięta, trzymana, unieruchomiona w pionie pomiędzy kołkiem 73 i żeberkiem 86, strefa odkształcalna elastycznie 72 dociska pod działaniem własnej elastyczności, podstawę 10 do pokrywy 4.

Pod wpływem nacisku żeberka 86 na powierzchnię górną 15 podstawy 10 jarzma stałego 6, podstawa 10 jest opierana na pręcie 73, co powoduje zagłębienie strefy odkształcalnej elastycznie 72, a przez jej elastyczność, skasowanie luzów, które mogą pojawić się pomiędzy podstawą 10 jarzma stałego 6, podstawą 3, i pokrywą 4, i dokładne umieszczenie jarzma stałego 6 w stosunku do obudowy stałej 2.

Ponadto, pokrywa 4 ma, na swoich ścianach przedniej 76 i tylnej 77, dwie łapki mocujące 89, 90 perforowane lub wydrążone w kształcie ucha, zapewniającego mocowanie wyzwalacza 1 na różnicowym, bistabilnym urządzeniu ochronnym (nie pokazane), które może być uruchamiane przez wyzwalacz elektromagnetyczny 1.

W tym celu, wyzwalacz elektromagnetyczny 1 ma urzą dzenie uruchamiają ce 119, które zawiera przycisk 114 wprowadzony w otwór przelotowy 115 wykonany w ścianie górnej 75 pokrywy 4, na wprost korpusu 22 zwory ruchomej.

Przycisk 114 zawiera końcową część górną 116 wystającą ze ściany górnej 75 na zewnątrz i mogącą współpracować z różnicowym urządzeniem ochronnym i końcową część dolna 117 wystającą

PL 200 461 B1 ze ściany górnej 75 do wnętrza, i której koniec zawiera główkę półkulistą 118 mogącą współpracować z korpusem zwory ruchomej 22.

Teraz zostanie opisane skrótowo działanie wyzwalacza elektromagnetycznego 1.

Załóżmy, że zwora ruchoma 1 znajduje się w położeniu zamknięcia, przycisk 114 znajduje się w poło żeniu zwanym wciśniętym, gdzie główka półkulista 118, która opiera się o korpus zwory ruchomej 22, znajduje się w pewnej odległości od ściany górnej 75 (fig. 2, 3).

Gdy prąd przepływa przez uzwojenie 13, indukowane pole magnetyczne zakłóca pole magnetyczne magnesu trwałego 14. To zakłócenie powoduje zwolnienie zwory ruchomej 7, która obraca się pod działaniem sprężyny powrotnej 17 do położenia otwarcia wypychając przycisk 114 do położenia zwanego podniesionym (fig. 5), gdzie końcowa część górna 116 powoduje otwarcie różnicowego urządzenia ochronnego.

Pod działaniem zewnętrznej siły mechanicznej przyłożonej do końcowej części górnej 116, i skierowanej z góry do dołu, przycisk 114 zajmuje ponownie swoje położenie wciśnięte zmuszając zworę ruchomą 7 do zajęcia położenia zamknięcia.

Jest zrozumiałe, że od dokładności ustawienia przycisku 114 w stosunku do obudowy stałej 2 zależy dokładność działania wyzwalacza elektromagnetycznego 1, tak w położeniu otwarcia jak w położeniu zamknięcia.

W położeniu zamknięcia, położenie w pionie przycisku 114 zależ y od położenia w pionie jarzma 6 i zwory 7, to znaczy, uwzglę dniają c, ż e zwora ruchoma 7 znajduje się pomię dzy przyciskiem 114 i jarzmem stał ym 6, zależ y od poł oż enia jarzma stał ego 6 w stosunku do obudowy stał ej 2.

To położenie, jak przedstawiono powyżej jest dokładne, tak więc jest zapewniona dokładność ustawienia przycisku 114 w stosunku do obudowy stałej 2.

Obecnie zajmiemy się cewką 11 i jej karkasem 12.

Karkas 12 zawiera kołnierz dolny 91 i kołnierz górny 92 obejmujące uzwojenie 13, połączone przez pusty w środku korpus 93 nałożony na ramię pierwsze 8, i mający otwór przelotowy 94 komplementarny do tego ramienia.

Karkas 12 zawiera ponadto stopę 95 o przekroju prostokątnym, która wystaje z kołnierza dolnego 91, do dołu. Karkas 12 jest połączony z podstawą 3 przez wciśnięcie stopy 95 w otwór przelotowy 66. Wymiary względne stopy 95 i otworu przelotowego 66 są wybrane tak, aby, stopa 95 wprowadzona w otwór przelotowy 94, była zaciśnięta w tym ostatnim, tak aby zmontowany karkas 12, był mocno trzymany w ustalonym wstępnie położeniu.

Uzwojenie 13 może być bezpośrednio połączone z układem elektrycznym (nie pokazany) takim jak płytka elektroniczna, jednakże w korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, stopa 95 ma dwa otwory przelotowe 96 w każdy z nich jest wprowadzona końcówka metalowa 97 mająca wystającą część dolną 98 przeznaczona do połączenia z układem elektrycznym, jak również wystającą część górną 99 przeznaczona do połączenia z przewodem uzwojenia 13, na przykład przez lutowanie.

Przed zamontowaniem na karkasie 12, końcówka metalowa 97 ma w przybliżeniu kształt J, jej część dolna 98 ma wymiar poprzeczny większy od wymiaru części górnej 99 (fig. 25).

Każda końcówka metalowa 97 ma w pobliżu środka, to znaczy połączenia pomiędzy częściami dolną 98 i górną 99, uskok 100 tworzący ogranicznik, który gdy końcówka metalowa 97 jest wprowadzona w odpowiedni otwór przelotowy 96 w stopie 95, opiera się o poprzeczną powierzchnię oparcia 101 znajdującą się w otworze przelotowym 96.

Dla unieruchomienia końcówki metalowej 97 w stopie 95 dla połączenia karkasu 12, jej część górna 99 jest zagięta do przodu w Z. Część górna 99 ma, w pewnej odległości od uskoku 100, zwężenie 102, które gdy część górna 99 jest zagięta, tworzy ramię środkowe Z i mieści się w komplementarnym wycięciu 103 wykonanym w powierzchni górnej kołnierza dolnego 91 i przylegającym do otworu przelotowego 26.

Końcówka metalowa 97 jest w ten sposób unieruchomiona dla ruchu w kierunku pionowym.

Ramię pierwsze 8 jarzma stałego 6 ma przeciwne, powierzchnię przednią 104 i powierzchnię tylną 105, połączone dwoma powierzchniami bocznymi 106, 107. Otwór przelotowy 94 korpusu 93 karkasu 12 ma także, przeciwne powierzchnię przednią 108 i powierzchnię tylną 109, połączone dwoma powierzchniami bocznymi 110, 111.

Wymiary i konstrukcja podstawy 3, jarzma stałego 6 i karkasu 12 są wybrane tak, aby, gdy elementy są połączone, z każdej strony występował luz pomiędzy ramieniem pierwszym 8 i karkasem 12, to znaczy, pierwszy luz J1 pomiędzy leżącymi na przeciw powierzchnią przednią 104 ramienia pierwszego 8 i powierzchnią tylną 109 otworu 94 korpusu 93, drugi luz J2 pomiędzy leżącymi na przeciw

PL 200 461 B1 powierzchnią tylną 105 ramienia pierwszego 8 i powierzchnią przednią 108 otworu przelotowego 94 korpusu 93 oraz trzeci J3 i czwarty J4 luz pomiędzy leżącymi na przeciw odpowiednimi powierzchniami bocznymi 106, 107, 110, 111 ramienia pierwszego 8 i otworu przelotowego 94 korpusu 93.

Każdy luz J1, J2, J3, J4 jest tu wstępnie określony przez łańcuch najkrótszych boków bezpośrednio łączących powierzchnie połączeń jarzma stałego 6, podstawy 3 i karkasu 12, wychodząc od powierzchni końcowych utworzonych przez powierzchnie 104, 105, 106, 107 ramienia pierwszego 8 określającego luz, do osiągnięcia leżących na przeciw powierzchni 108, 109, 110, 111 otworu przelotowego 94, tworzących drugie powierzchnie końcowe wyznaczające ten luz J1, J2, J3, J4.

Ponadto, wymiar pionowy lub wysokość karkasu 12, mierzony pomiędzy nie przeciwległymi powierzchniami kołnierzy, to znaczy powierzchni dolną 112 kołnierza dolnego 91 i powierzchnią górną 113 kołnierza górnego 92, jest wybrany mniejszy od wymiaru pionowego lub wysokości karkasu 12 ramienia pierwszego 8, to znaczy odległości oddzielającej powierzchnię górną 15 podstawy 10 od wolnego końca 20.

Więc podczas montażu wyzwalacza elektromagnetycznego 1, stopa 95 jest wciskana w otwór przelotowy 66 na określoną głębokość, tak, że z jednej strony, ramię pierwsze 8 przekracza kołnierz górny 92, wolny koniec 20 ramienia pierwszego 8 wystaje z powierzchni górnej 113 kołnierza górnego 92, a z drugiej strony, powierzchnia dolna 112 kołnierza dolnego 91 jest oddalona od powierzchni górnej 15 podstawy 10 tak, że istnieje luz 15 pomiędzy nimi (fig. 2).

W taki sposób, karkas 12 jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy, będąc zamontowany pływająco w stosunku do jarzma stałego 6, to znaczy oddalony od niego w każdym punkcie. Jarzmo stałe 6 jest więc chronione przed naprężeniami i odkształceniami, którym jest poddany karkas 12, zwłaszcza podczas montażu końcówek metalowych 97 we wspomnianym układzie elektrycznym.

Claims (14)

1. Wyzwalacz elektromagnetyczny zawierający układ elektromagnetyczny z ruchomą zworą zawierający jarzmo stałe i zworę ruchomą mającą dwa położenia równowagi, położenie pracy, w którym jest w styku z jarzmem stałym zamykając obwód elektromagnetyczny, i położenie spoczynkowe, w którym jest oddalona od jarzma stałego otwierając obwód elektromagnetyczny, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) ma trzecie położenie równowagi, w którym jest oddalona od jarzma stałego (6) i usytuowana ponad położeniem spoczynkowym.

2. Wyzwalacz według zastrz. 1, znamienny tym, że do jarzma stałego (6) jest przymocowana płytka (31), w stosunku do której zwora ruchoma (7) jest zamontowana obrotowo.

3. Wyzwalacz według zastrz. 2, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) jest dociągana do położenia spoczynkowego przez sprężynę powrotną (17) zamocowaną jednym końcem w zworze ruchomej (7), a drugim końcem na płytce (31).

4. Wyzwalacz według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że płytka (31) ma powierzchnię oparcia (35) o którą opiera się, dociągana sprężyną powrotną (17), część ukośna (26) zwory ruchomej (7), przy czym część ukośna (26) tworzy oś (A) obrotu zwory ruchomej (7).

5. Wyzwalacz według zastrz. 4, znamienny tym, że płytka (31) ma gniazdo (43) oddalone od jarzma stałego (6), przyjmujące zworę ruchomą (7) w jej trzecim położeniu równowagi.

6. Wyzwalacz według zastrz. 5, znamienny tym, że w jego trzecim położeniu spoczynkowym, zwora ruchoma (7) jest utrzymywana w gnieździe (43) sprężyną powrotną (17).

7. Wyzwalacz według zastrz. 6, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) ma ogranicznik (50, 51) przylegający, pod działaniem sprężyny powrotnej (17), do powierzchni oparcia (47) gniazda (43), przy czym ogranicznik (50, 51) jest odrębny od części ukośnej (26).

8. Wyzwalacz według zastrz. 7, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) ma otwór przelotowy (39) dla mocowania sprężyny (17) i tym, że istnieje występ pomiędzy otworem (39) i ogranicznikiem (50, 51).

9. Wyzwalacz według zastrz. 5 albo 6, albo 7, albo 8, znamienny tym, że płytka ( 31) ma łapkę górną (33, 34), która przekracza jarzmo stałe (6) i ma powierzchnię tworzącą powierzchnię oparcia (35) o którą opiera się część ukośna (26) zwory ruchomej (7), przy czym łapka górna (33, 34) jest przedłużona, powyżej jarzma stałego (6), przez przedłużenie kolankowe w kształcie haczyka (42) tworzącego gniazdo (43).

PL 200 461 B1

10. Wyzwalacz według zastrz. 9, znamienny tym, że płytka (31) ma dwie łapki górne (33, 34) obejmujące zworę ruchomą (7), której część (37), w której jest zamocowana sprężyna powrotna (17) jest umocowana swobodnie ruchomo pomiędzy łapkami górnymi (33, 34).

11. Wyzwalacz według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) ma kształt klapki.

12. Wyzwalacz według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że jarzmo stałe (6) ma kształt litery U, i ma pierwsze i drugie ramię (8, 9) połączone przez podstawę (10), a pł ytka (31) jest przymocowana do drugiego ramienia (9).

13. Wyzwalacz według zastrz. 12, znamienny tym, że ma obudowę stałą (2), w której jest umieszczony obwód elektromagnetyczny (5), przy czym obudowa stała (2) zawiera podstawę (3) przykrytą pokrywą (4), a na podstawie (3) spoczywa jarzmo stałe (6).

14. Wyzwalacz według zastrz. 13, znamienny tym, że jarzmo stałe (6) jest przymocowane do obudowy stałej (2), a jego podstawa (10) jest unieruchomiona oraz ściśnięta, pomiędzy podstawą (3) i pokrywą (4).