PL200462B1 - Wyzwalacz elektromagnetyczny z układem elektromagnetycznym - Google Patents

Abstract

Wyzwalacz elektromagnetyczny zawiera w obu- dowie (2), maj acej podstaw e (3) przykryt a pokryw a (4), uk lad elektromagnetyczny (5) zawieraj acy jarzmo sta le (6) spoczywaj ace na podstawie (3), jak równie z zwor e ruchom a (7), mog ac a otwiera c i zamyka c uk lad elektromagnetyczny (5), przy czym jarzmo sta le (6) jest uchwycone pomi edzy podstaw a (3) i pokryw a (4). W jednym aspekcie podstawa (3) zawiera stref e (72) elastycznie odkszta lcaln a, która zaglebia si e pod naciskiem jarzma (6), a wymiary i ukszta ltowanie podstawy (3), pokrywy (4) i jarzma sta lego (6) umo zliwiaj a zaci sni ecie jarzma sta lego (6) pomi edzy pokryw a (4) i stref a odkszta lcaln a (72), która naciska na pokryw e (3) pod wp lywem swojej w lasnej elastyczno sci. W drugim aspekcie wyzwa- lacz elektromagnetyczny zawiera cewk e (11), zawie- raj ac a karkas (12), na którym jest nawini ete uzwoje- nie (13), przy czym karkas (12) jest na lo zony na jarzmo sta le (6) i po laczony z obudow a (2) oraz jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy (2), a p lywaj aco w stosunku do jarzma sta lego (6). PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wyzwalacz elektromagnetyczny z układem elektromagnetycznym.

Z opisu patentowego FR-A- 2 630 256 znany jest wyzwalacz elektromagnetyczny, w którym jarzmo stałe jest przymocowane do obudowy i jest zaciśnięte pomiędzy podstawą i karkasem cewki nałożonym na jarzmo stałe, sam karkas jest uchwycony pomiędzy pokrywą i jarzmem stałym.

Zastosowanie cewki do mocowania jarzma stałego do obudowy komplikuje montaż wyzwalacza.

Ponadto, położenie jarzma stałego na podstawie, może powodować w nim naprężenia i niekontrolowane odkształcenia mogące powodować błędne ustawienie jarzma stałego, co zakłóca prawidłową pracę wyzwalacza.

Karkas cewki, który jest połączony z jarzmem stałym, może przenosić na nie swoje własne naprężenia i odkształcenia, zwłaszcza podczas montażu wyzwalacza, podczas lutowania przewodów cewki do końcówek, lub także podczas instalowania wyzwalacza, w trakcie którego dokonuje się operacji na końcówkach.

Jarzmo stałe może zostać w ten sposób zasłonięte lub zagięte co może wpłynąć na szczelinę pomiędzy jarzmem i zworą i w każdym przypadku jest szkodliwe dla działania wyzwalacza.

Celem wynalazku jest opracowanie wyzwalacza elektromagnetycznego o prostej konstrukcji i o dział aniu niezawodnym dokł adnym i trwał ym oraz odpornego na wpł yw naprężeń zewnę trznych na jarzmo stałe.

Wyzwalacz elektromagnetyczny z układem elektromagnetycznym zawierający, w obudowie zawierającej podstawę przykrytą pokrywą, układ elektromagnetyczny zawierający jarzmo stałe spoczywające na podstawie, jak również zworę ruchomą mogącą otwierać i zamykać układ elektromagnetyczny, przy czym jarzmo stałe jest uchwycone pomiędzy podstawą i pokrywą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że podstawa zawiera strefę elastycznie odkształcalną, zagłębiającą się pod naciskiem jarzma, a jarzmo stałe jest zaciśnięte pomiędzy strefą odkształcalną podstawy i pokrywą ze strefą odkształcalną zagłębioną naciskiem jarzma stałego.

Korzystnie, podstawa ma zlokalizowaną w strefie odkształcalnej, powierzchnię oparcia, za pomocą której podstawa styka się z jarzmem stałym.

Korzystnie, powierzchnia oparcia należy do kołka wystającego z podstawy w strefie odkształcalnej.

Korzystnie, kołek jest umieszczony w środku strefy odkształcalnej.

Korzystnie, strefę odkształcalną ścienia się od obwodu do środka.

Korzystnie, jarzmo stałe jest umieszczone na wprost strefy odkształcalnej za pomocą czterech występów należących do pozostałej części podstawy i obejmujących strefę odkształcalną.

Korzystnie, pokrywa ma powierzchnię ograniczającą na wprost strefy odkształcalnej, za pomocą której opiera się o jarzmo stałe na przeciw strefy odkształcalnej.

Korzystnie, powierzchnia ograniczająca należy do żeberka wystającego ze ściany bocznej pokrywy.

Korzystnie, podstawa i pokrywa są łączone przez zatrzaśnięcie.

Korzystnie, podstawa ma wystające ząbki współpracujące podczas montażu, z otworami wykonanymi w pokrywie.

Korzystnie, jarzmo stałe ma kształt litery U, i zawiera pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawę i jest ściśnięte pomiędzy podstawą i pokrywką.

Korzystnie, zwora ruchoma jest zworą ruchomą obrotową o dwóch położeniach stabilnej równowagi, położeniu pracy, w którym styka się ona z jarzmem stałym i zamyka obwód elektromagnetyczny, i położeniu spoczynkowym, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego i otwiera układ elektromagnetyczny.

Korzystnie, wyzwalacz zawiera cewkę zawierającą karkas, na którym jest nawinięte uzwojenie, karkas jest nałożony na jarzmo stałe i połączony z obudową.

Korzystnie, karkas jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy stałej, i jest oddalony od jarzma stałego.

Korzystnie, karkas ma pierwszy i drugi kołnierz połączone pustym w środku korpusem nałożonym na jarzmo stałe, a karkas jest przymocowany do podstawy.

Korzystnie, pomiędzy jarzmem stałym i korpusem karkasu jest z każdej strony luz.

Korzystnie, jarzmo stałe ma kształt litery U, i zawiera pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawkę, zaś karkas cewki jest nałożony na pierwsze ramię, przy czym istnieje luz z jednej strony

PL 200 462 B1 pomiędzy korpusem karkasu i pierwszym ramieniem i pomiędzy pierwszym kołnierzem i podstawką z drugiej strony.

Korzystnie, karkas jest wyposażony w stopę wystającą z pierwszego kołnierza, i wprowadzoną w komplementarny otwór przelotowy w podstawie, ta stopa jest wprowadzoną w ten otwór przelotowy na określoną głębokość, a jarzmo stałe ma część, która wystaje poza drugi kołnierz, przy czym istnieje luz pomiędzy pierwszym kołnierzem i jarzmem stałym.

Korzystnie, stopa jest zaciśnięta w otworze przelotowym, a karkas jest utrzymywany w określonym stałym położeniu.

Korzystnie, stopa ma dwa otwory przelotowe w każdy z nich jest wprowadzona metalowa końcówka wystająca z jednej i z drugiej strony otworu przelotowego i połączona z karkasem.

Korzystnie, metalowa końcówka ma ogranicznik, przylegający do powierzchni oparcia otworu przelotowego, jak również część zagiętą, umieszczoną w komplementarnym wycięciu w karkasie, przy czym końcówka jest umocowana nieruchomo w stosunku do stopy.

W ten sposób odkształcenie podstawy jest kontrolowane, i przyczynia się do prawidłowego umieszczenia i pewnego, dokładnego i trwałego trzymania jarzma stałego.

Dokładność działania, trwałość i niezawodność wyzwalacza wzrastają.

Inne korzystne, nie ograniczające, cechy charakterystyczne to:

- że podstawa ma zlokalizowaną w strefie odkształcalnej powierzchnię oparcia, za pomocą której podstawa styka się z jarzmem stałym;

- powierzchnia oparcia należy do kołka wystającego z podstawy w strefie odkształcalnej.

Naprężenia wytwarzane w podstawie przez oparcie jarzma są w ten sposób skoncentrowane miejscowo, co ułatwia zagłębienie strefy odkształcalnej.

Ponadto w korzystnym przykładzie wykonania, kołek zajmuje położenie środkowe w strefie odkształcalnej, co umożliwia w przybliżeniu równomierny rozkład naprężeń w strefie odkształcalnej.

Może to być również ułatwione przez ukształtowanie, zwłaszcza profil strefy odkształcalnej, który ścienia się na przykład od obwodu do środka.

Inne korzystne, nie ograniczające, cechy charakterystyczne to:

- jarzmo stał e jest umieszczone na wprost strefy odkształ calnej za pomocą czterech wystę pów należących do pozostałej części podstawy i obejmujących strefę odkształcaIną;

- pokrywa ma powierzchnię ograniczają c ą na wprost strefy odkształ calnej, za pomocą której opiera się o jarzmo stałe na przeciw strefy odkształcalnej;

- powierzchnia ograniczająca należy, do żeberka wystają cego ze ściany pokrywy;

- podstawa i pokrywa są połączone przez zatrzaśnięcie;

- podstawa ma wystające ząbki mogące współpracować, podczas montażu z otworami wykonanymi w pokrywie;

- jarzmo stał e ma kształ t litery U, i zawiera pierwsze i drugie rami ę połączone przez podstawę i jest ściśnięte pomiędzy podstawą i pokrywą;

- że zwora ruchoma jest zworą ruchomą obrotową mogącą przyjmować dwa położ enia stabilnej równowagi, to znaczy położenie pracy, w którym styka się ona z jarzmem stałym i zamyka obwód elektromagnetyczny, i położenie spoczynkowe, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego i otwiera obwód elektromagnetyczny.

W tym celu i zgodnie z drugim aspektem, wynalazek proponuje wyzwalacz elektromagnetyczny mający, w obudowie zawierającej podstawę przykrytą pokrywą, układ elektromagnetyczny zawierający jarzmo stałe spoczywające na podstawie, jak również zworę ruchomą mogącą otwierać i zamykać układ elektromagnetyczny, jarzmo stałe jest uchwycone pomiędzy podstawą i pokrywą, wyzwalacz zawiera ponadto cewkę zawierającą karkas, na którym jest nawinięte uzwojenie, karkas jest nałożony na jarzmo stałe i połączony z obudową, charakteryzujący się tym, że karkas jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy, a pływające w stosunku do jarzma stałego.

W ten sposób, jarzmo stał e jest chronione zwł aszcza od napręże ń i odkształ ceń nieuniknionych lub przypadkowych wywieranych przez cewkę.

Wyzwalacz jest więc bardziej niezawodny, bardziej odporny i to w sposób trwały.

Inne korzystne, nie ograniczające, cechy charakterystyczne to:

- karkas ma pierwszy i drugi kołnierz połączone pustym w środku korpusem nałożony na jarzmo stałe, karkas jest przymocowany do podstawy;

- ukształ towanie podstawy, jarzma stał ego i karkasu jest takie, aby z każ dej strony wystę pował luz pomiędzy jarzmem stałym i korpusem karkasu;

PL 200 462 B1

- jarzmo stał e ma kształ t litery U, i zawiera pierwsze i drugie ramię połączone przez podstawę , karkas cewki jest nałożony na pierwsze ramię, luz jest przewidziany z jednej strony pomiędzy korpusem karkasu i pierwszym ramieniem i pomiędzy pierwszym kołnierzem i podstawą z drugiej strony;

karkas jest wyposażony w stopę wystającą z pierwszego kołnierza, i wprowadzoną w komplementarny otwór w podstawie, ta stopa jest wprowadzoną w ten otwór na określoną głębokość tak, że jarzmo stałe ma część, która wystaje poza drugi kołnierz, jednakże istnieje luz pomiędzy pierwszym kołnierzem i jarzmem stałym;

- wzglę dne wymiary stopy i otworu są wybrane tak, aby stopa był a zaciś nię ta w otworze, tak aby karkas był utrzymywany w określonym stałym położeniu;

- stopa ma dwa otwory przelotowe w każ dy z nich jest wprowadzona koń cówka metalowa wystająca z jednej i z drugiej strony otworu przelotowego i połączona z karkasem;

końcówka ma ogranicznik, który przylega do powierzchni oparcia przewidzianej w tym otworze przelotowym, jak również część zagiętą, która jest umieszczona w komplementarnym wycięciu przewidzianym w karkasie, aby końcówka była unieruchomiona w stosunku do stopy.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, którego: fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 2 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym w płaszczyźnie cięcia II-II z fig. 1, fig. 3 przedstawia widok w przekroju poprzecznym częściowo wzdłuż linii IIla - IIla, i częściowo wzdłuż linii Illb - Illb z fig. 2, fig. 4 przedstawia widok z boku wyzwalacza elektromagnetycznego z poprzednich figur, bez pokrywy, pokazanego w pierwszym położeniu stabilnej równowagi zwory ruchomej, fig. 5 przedstawia widok analogiczny do pokazanego na fig. 4, w drugim położeniu stabilnej równowagi zwory ruchomej, fig. 6 przedstawia widok podobny do pokazanego na fig. 4 i 5, w trzecim położeniu stabilnej równowagi zwory ruchomej, fig. 7 przedstawia widok z góry wyzwalacza elektromagnetyczny z fig. 6, fig. 8 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym wzdłuż linii VIII - VIII z fig. 7, fig. 9 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego z poprzednich figur, bez podstawy i pokrywy jak również bez uzwojenia cewki, w położeniu z fig. 4, fig. 10 przedstawia widok perspektywiczny wyzwalacza elektromagnetycznego z fig. 9, pod innym kątem widzenia, fig. 11 przedstawia widok z góry zwory ruchomej wyzwalacza według wynalazku, fig. 12 przedstawia widok dłuższego boku zwory ruchomej z fig. 11, fig. 13 przedstawia widok perspektywiczny elementu prowadzącego zwory ruchomej wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 14 przedstawia widok dłuższego boku elementu prowadzącego z fig. 13, fig. 15 przedstawia widok z góry elementu prowadzącego z fig. 13, fig. 16 przedstawia widok z boku jarzma stałego wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 17 przedstawia widok z drugiego boku jarzma stałego z fig. 16, fig. 18 przedstawia widok perspektywiczny podstawy wyzwalacza elektromagnetycznego z figur 1 do 8, fig. 19 przedstawia widok z góry podstawy z fig. 18, fig. 20 przedstawia widok w przekroju wzdł u ż nym podstawy z figur 18 i 19, wzdłuż linii XX - XX z fig. 19, fig. 21 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym samej pokrywy wyzwalacza elektromagnetyczny z fig. 2, fig. 22 przedstawia widok z boku karkasu cewki wyzwalacza elektromagnetycznego według wynalazku, fig. 23 przedstawia widok z góry karkasu z fig. 22, fig. 24 przedstawia widok w przekroju wzdłużnym cewki wyzwalacza elektromagnetycznego z figur 1 do 8, wzdłuż linii XXIV - XXIV z fig. 7, fig. 25 przedstawia widok z boku końcówki stykowej zastosowanej do wykonania cewki z fig. 24.

Na fig. 1 do 3 jest pokazany wysokoczuły wyzwalacz elektromagnetyczny 1 dla wyłącznika lub łącznika, który zawiera, w obudowie stałej 2, złożonej z podstawy 3 przykrytej pokrywą 4, układ elektromagnetyczny 5 zawierający jarzmo stałe 6 w kształcie litery U, przymocowane do obudowy 2, jak również zworę ruchomą 1 zwaną zworą ruchomą, która może się obracać dla zamknięcia lub otwarcia układu elektromagnetycznego 5.

Na fig. 1 do 3 jest również przedstawiony układ odniesienia utworzony z trzech kierunków prostopadłych, to znaczy:

- kierunek L wzdł u ż ny skierowany od poł o ż enia zwanego tylnym do przeciwnego poł o ż enia zwanego przednim;

- kierunek T poprzeczny; i

- kierunek E pionowy, skierowany od położenia zwanego «dolnym» lub «niższym» do przeciwnego położenia zwanego «górnym» lub wyższym.

Dla wygody, wyzwalacz 1 jest opisany w stosunku do tego układu odniesienia, przy orientacji dostosowanej do fig. 2, która odpowiada najczęściej stosowanemu zastosowaniu wyzwalacza 1.

PL 200 462 B1

W dalszym ciągu tekstu, terminy «przedni», «tylny», «dolny», «górny», «niższy», « wyższy» są stosowane w odniesieniu do powyżej zdefiniowanych kierunków.

Jarzmo stałe 6 i zwora ruchoma 7 są wykonane z materiału ferromagnetycznego takiego jak stop Żelazo - Nikiel.

Jarzmo stałe 6 zawiera pierwsze ramię 8 zwane przednim i drugie ramię 9 zwane tylnym, połączone przez podstawkę 10 spoczywającą na podstawie 3 obudowy 2.

Układ elektromagnetyczny 5 ma cewkę 11 zawierającą karkas 12, na którym jest nawinięte uzwojenie 13, karkas 12 jest nałożony na przednie pierwsze ramię 8 jarzma stałego 6 i połączony z podstawą 3.

Pomiędzy ramionami pierwszym 8 i drugim 9 jest umieszczony magnes trwały 14 dla polaryzacji magnetycznej jarzma stałego 6. Magnes trwały 14, w kształcie równoległościanu, jest przymocowany jednym swoim końcem do podstawki 10 jarzma stałego 6, korzystnie przez spawanie. Dokładniej, magnes trwały 14 jest przymocowany do górnej powierzchni 15 podstawki 10, która ma również przeciwną powierzchnię dolną 16.

Zwora ruchoma 1 może zajmować co najmniej dwa położenia stabilnej równowagi, to znaczy położenie pracy lub zamknięcia, w którym styka się ona z ramionami pierwszym, i drugim 9 jarzma stałego 6 i zamyka układ elektromagnetyczny 5, i położenie spoczynkowe lub otwarcia, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego 6 i otwiera układ elektromagnetyczny 5.

Zwora ruchoma 7 w postaci zwory ruchomej jest odciągana do położenia otwarcia przez sprężynę powrotną 17 pracującą na rozciąganie.

Gdy cewka 11 nie jest wzbudzona, zwora ruchoma 1 jest utrzymywana w położeniu zamknięcia, a sił a przyciągania magnesu trwał ego 34 przeciwdział a sile sprężyny powrotnej.

Wzbudzenie cewki 11 uwalnia zworę ruchomą 7 od działania magnesu trwałego 14, obraca się więc ona do swojego położenia otwarcia, pod działaniem sprężyny powrotnej 17.

Zwora ruchoma 1 ma dwie przeciwne płaskie powierzchnie równoległe, to znaczy powierzchnię górną 18 i powierzchnię dolną 19.

Wolne końce 20, 21 odpowiednio ramion przedniego pierwszego 8 i tylnego drugiego 9 tworzą powierzchnie polaryzacji znajdujące się w przybliżeniu w tej samej płaszczyźnie polaryzacji P, z którą współpracuje w położeniu zamknięcia powierzchnia dolna 19 zwory ruchomej 7.

Zwora ruchoma 7 ma kształt trójzęba i ma korpus 22 o kształcie prostokątnym, z którego wystają dwa ramiona boczne 23, 24 skierowane do tyłu i których krawędzie tylne 25 są ukośne, dla utworzenia ostrzy 26 dla utworzenia przegubu nożowego zwory ruchomej 7.

Każde ostrze 26 ma powierzchnię nachyloną 27 zwróconą ku górze, zakończoną na dole przez krawędź 28 znajdującą się w przybliżeniu w płaszczyźnie powierzchni dolnej 19 zwory ruchomej 7. Krawędzie 28 tworzą zespół osi A obrotu zwory ruchomej 7.

Na tylnym ramieniu drugim 9, które ma powierzchnię przednią 29 i przeciwną powierzchnię tylną 30, jest umieszczona przez zatrzaśnięcie lub w inny równoważny sposób płytka 31 zapewniająca prowadzenie zwory ruchomej 7, ta ostatnia jest zamontowana obrotowo w stosunku do płytki 31.

Ta płytka 31 jest elementem jednoczęściowym wykonanym na przykład z materiału metalowego o określonej sztywnoś ci. Ma ona korpus 32 przylegający do powierzchni tylnej 30 tylnego ramienia drugiego 9, które w przybliżeniu przykrywa. Korpus 32 jest przedłużony ku górze, w kształcie widełek, przez dwie podobne łapki górne 33, 34, które wychodzą poza jarzmo stałe 6, wystając z płaszczyzny polaryzacji P, umieszczone na przeciw ramion bocznych 23, 24 zwory ruchomej 7 i o które opierają się ostrza 26.

Dokładniej, każda łapka górna 33, 34 ma powierzchnię przednią 35 oparcia, o którą opiera się, pod działaniem sprężyny powrotnej 17 krawędź 28 ostrza 26, w położeniu zamknięcia (fig. 4).

W poł oż eniu otwarcia, zwora ruchoma 7 styka się liniowo, swoim korpusem 22, z tylnym ramieniem drugim 9, powierzchnia dolna 19 zwory ruchomej 1 opiera się o krawędź tylną 36 wolnego końca 21 tylnego ramienia drugiego 9 (fig. 5).

Ponadto, zwora ruchoma 7 ma, przy ramionach bocznych 23, 24, występ poprzeczny wyższy od występu tylnego ramienia drugiego 9, ostrza 26 są stale odsunięte od niej w bok.

Ostrza 26 nie stykają się nigdy z tylnym ramieniem drugim 9, nie tworzą więc one podczas ewentualnego zużywania, żadnej cząstki, która mogłaby pozostać na powierzchni polaryzacji wolnych końców 20, 21.

PL 200 462 B1

W wyniku tego szczelina pomiędzy zworą ruchomą 7 i jarzmem stałym 6 jest utrzymywana w przybliż eniu stał a. Skuteczność szybkość i trwało ść wyzwalacza elektromagnetycznego wzrastają dzięki temu.

Zwora ruchoma 7 ma w tyle zakończenie 37, które przedłuża się poza ramiona boczne 23, 24 przekraczając je, które znajduje się, mogąc się poruszać, pomiędzy łapkami górnymi 33, 34 płytki 31 i w którym jest zamocowany jeden z końców, górny 38, sprężyny powrotnej 17.

Ten koniec górny 38 sprężyny powrotnej 17 tworzy pętlę wprowadzoną w otwór przelotowy 39, wykonany w zakończeniu 37, w tyle poza krawędziami 28, tak aby utworzyć występ umożliwiający obrót zakończenia zwory ruchomej 1, pod działaniem sprężyny powrotnej 17, wokół osi A utworzonej przez krawędzie 28.

Płytka 31 kończy się na dole łapką dolną 40 zagiętą do tyłu, w której jest zamocowany drugi koniec, dolny 41, sprężyny powrotnej 17.

Każda z łapek górnych 33, 34 jest przedłużona ku górze, przez kolankowe przedłużenie 42 tworzące haczyk wyznaczający gniazdo 43, które może przyjąć zworę ruchomą 7.

Przedłużenie 42 w postaci przedłużenia ma, z tyłu, ukośne dno 44 połączone z łapką górną 33, 34 przez część 45 zagiętą do tyłu kątowo w stosunku do łapki górnej 33, 34, a z góry, załamanie 46 zagięte kątowo do przodu w stosunku do dna 44 .

Dno 44 ma powierzchnię oparcia 47 zwróconą do przodu i do góry, podczas gdy załamanie 46 ma powierzchnię oparcia 48 zwróconą w stronę jarzma stałego 6, to znaczy do przodu i do dołu.

Zwora ruchoma 7 może zajmować trzecie położenie stabilnej równowagi, zwane podniesionym, w którym jest ona nachylona i jest odsunięta od jarzma stałego 6 powyżej położenia spoczynkowego i w którym współpracuje ona z przedłużeniem 42, będąc wprowadzona w gniazdo 43 (fig. 6, 7, 8).

Zakończenie 37 zwory ruchomej 7 ma, z tyłu, wysuniętą część skrajną 49 zwężoną poprzecznie, ograniczoną z przodu przez dwa uskoki boczne 50, 51 tworzące ograniczniki.

W poł o ż eniu podniesionym zwory ruchomej 7, te ograniczniki 51, 52 przylegają do powierzchni oparcia 47 dna 44 przedłużenia 42 z częścią skrajną 49 wprowadzoną pomiędzy przeciwległe dna 44 przedłużeń 42, podczas gdy powierzchnia górna 18 zwory ruchomej 7 przylega do powierzchni oparcia 48 załamania 46 przedłużenia 42.

W tym po ł o ż eniu podniesionym, zwora ruchoma 7 jest odsunię ta od każ dego z ramion pierwszego 8, i drugiego 9 jarzma stałego 6, tak jak pokazano na fig. 6 i 8.

Zwora ruchoma 7 może być przesunięta do swojego położenia podniesionego ze swojego położenia otwarcia pod działaniem, na przykład, automatycznego urządzenia chwytającego (nie pokazane), które chwyta zworę ruchomą 7 w położeniu otwarcia następnie, ciągnąc sprężynę, umieszcza zworę ruchomą 7 w położeniu podniesionym współpracując z gniazdem 43.

Odwrotnie, zwora ruchoma 7 może powrócić w położeniu otwarcia - lub bezpośrednio w położenie zamknięcia - z położenia podniesionego, przez wykorzystanie tego samego automatycznego urządzenia chwytającego, które chwyta zworę ruchomą 7, wyprowadza ją z gniazda 43, ciągnąc sprężynę powrotną 17, aby następnie umieścić ją na jarzmie stałym 6.

Istnieje występ pomiędzy ogranicznikami stanowiącymi uskok boczny 50, 51 i tylną krawędzią otworu przelotowego 39, w którym jest uchwycona sprężyna powrotna 17, tak aby jej działanie wystarczyło do utrzymania zwory ruchomej 7 w stabilnej równowadze w jej położeniu podniesionym.

Ponadto dla zwiększenia stabilności tej równowagi, sprężyna powrotna 17 jest lekko odgięta do tyłu, od góry do dołu.

W tym położeniu, jest możliwy dostęp do układu elektromagnetycznego 5, dla wykonania jego czyszczenia dla usunięcia, zwłaszcza z powierzchni biegunowych stanowiących wolne końce 20, 21 ramion pierwszego 8, i drugiego 9 i powierzchni dolnej 19 zwory ruchomej 7, wszelkich zanieczyszczeń , które mogą później zakłócić prawidłowe działanie wyzwalacza elektromagnetycznego 1, zwłaszcza modyfikując szczelinę pomiędzy zworą ruchomą 7 i jarzmem stałym 6.

To czyszczenie które przeprowadza się zwłaszcza przy montażu wyzwalacza elektromagnetycznego 1, może być wykonane za pomocą ultradźwięków, przez spryskiwanie, zwłaszcza przez spryskiwanie kriogeniczne takie jak strumieniem dwutlenku węgla, lub przez zastosowanie równorzędnego sposobu znanego fachowcom.

Należy zanotować, że w tym położeniu podniesionym, ostrza 26 są swobodne, oddalone od przedłużeń 42 i chronione od uderzeń, które mogłyby je uszkodzić (fig. 6).

PL 200 462 B1

Każda z części 45 przedłużeń 42 w postaci haczyków zagiętych do tyłu ma uskok 52 do wnętrza, który obejmuje zworę ruchomą 1 podczas jej przejścia od położenia otwarcia do położenia podniesionego, przed oparciem o dno 44 przedłużenia 42.

Ponadto, dla wykonania mocowania płytki 31 na tylnym ramieniu drugim 9, płytka 31 ma, w swojej dolnej cz ęści, zintegrowane elementy zatrzaskowe w kształ cie dwóch ramion 54, 55 wystaj ą cych z korpusu 32 w jego części dolnej, wykonane z tego samego materiału i zagięte pod kątem do przodu, i które obejmuje tylne ramię dolne 9 w pobliżu podstawki 10 jarzma stałego 6.

Dla zapewnienia unieruchomienia płytki 31 w położeniu podniesionym, ramiona 54, 55 są umieszczone pomiędzy, z jednej strony, z góry, dwoma wypustami 56, 57 wystającymi poprzecznie do tylnego ramienia drugiego 9 w przybliżeniu w połowie jego wysokości, a z drugiej strony, z dołu, podstawką 10 jarzma stałego 6.

Każde ramię 54, 55 ma ponadto, na krawędzi górnej w pobliżu korpusu 32, garb 53 wystający do góry i który pod wpływem naciągu sprężyny powrotnej 17 na płytkę 31, opiera się o powierzchnię dolną odpowiedniego wypustu 56, 51 tak, aby skasować luzy pionowe mogące się pojawić pomiędzy płytką 31 i jarzmem stałym 9.

Ramiona 54, 55 są elastyczne, i każde ma garb 58 wystający do wnętrza.

Na każdym ramieniu 54, 55 jest wykonane przy garbie 58, wycięcie w kształcie U lub w kształcie V wyznaczające ząbek 59 wystający z ramienia 54, 55 w stronę korpusu 32 płytki 31 i ma powierzchnię oparcia 60 zwróconą do tyłu skierowaną do korpusu 32.

Uwzględniając sztywność płytki 31, jej zatrzaśnięcie na tylnym ramieniu drugim 9 może być realizowane w sposób automatyczny przez specjalne urządzenie (nie pokazane), które na przykład, odsuwa wstępnie ramiona 54, 55 aby nie uszkodzić ramienia drugiego 9.

Dla zapewnienia mocnego utrzymania płytki 31 na ramieniu tylnym 9, korpus 32 płytki 31 ma, na przeciw i na wprost ząbków 59, języczek 61 utworzony przez wycięcie w kształcie V w korpusie 32 płytki 31 i który przy braku siły zewnętrznej, jest nachylony do przodu.

Języczek 61 ma pewną elastyczność, dzięki czemu, w położeniu zatrzaśnięcia, tylne ramię drugie 9 jest zaciśnięte pomiędzy ząbkami 59 i tym języczkiem 61.

Ukształtowanie płytki 31, zwłaszcza ramion 54, 55, w stosunku do jarzma stałego 6, jest w ten sposób dostosowane, dla umożliwienia sztywnego mocowania, przez zatrzaśnięcie, płytki 31 na jarzmie stałym 6.

Teraz zostanie opisany montaż wyzwalacza elektromagnetycznego 1.

Podstawa 3 i pokrywa 4 są dwoma elementami jednoczęściowymi gdzie każdy jest wykonany przez formowanie z materiału syntetycznego takiego jak polichlorek winylu, polipropylen, polioksymetylen, lub równoważnych.

Podstawa 3 zawiera ścianę dna 62, na której spoczywa układ elektromagnetyczny 5, ograniczony przez dwie ściany boczne 63, 64 na przeciw, których wystają na zewnątrz ząbki 65 dla zatrzaśnięcie pokrywy 4.

Ściany boczne 63, 64 biegną do przodu powyżej ściany dna 62, i podstawa 3 ma, z przodu otwór 66 przelotowy o przekroju prostokątnym, biegnący od ściany bocznej 63 do drugiej ściany bocznej 64.

Ten otwór przelotowy 66 jest ograniczony z przodu przez poprzeczkę 67 tworzącą przedni koniec podstawy 3, i z tyłu przez ściankę 68 oddzielającą go od ściany dna 62.

Podstawa 3 ma ponadto dwie pary identycznych występów pierwszego 69, i drugiego 70 umieszczonych poprzecznie na przeciw, na każdym z połączeń pomiędzy podstawą 3 i ścianami bocznymi 63, 64. Każda para zawiera pierwszy 69 i drugi 70 występ wystający z góry i do wnętrza, na połączeniu pomiędzy ścianą boczną 63, 64 i ścianą dna 62.

Pierwszy występ 69, umieszczony w pobliżu ścianki 68, ma wymiary poprzeczny i wzdłużny odpowiednio większy i mniejszy od wymiarów drugiego występu 70.

Każdy występ pierwszy 69, i drugi 70 jest zaokrąglony do wnętrza, występy pierwszy 69, i drugi 70 wyznaczają wspólnie na wprost ściany dna 62, strefę przyjmującą 71 podstawkę 10 jarzma stałego 6.

Ściana dna 62 ma, na wprost strefy przyjmującej 71, strefę 12 odkształcalną elastycznie, ta strefa 72 może zwłaszcza zagłębić się elastycznie do dołu pod wpływem nacisku, który będzie przyłożony z góry do dołu.

Podstawa 3 ma, w pobliżu środka tej strefy odkształcalnej 72, kołek 73, który wystaje ze ściany dna 62 w górę i ma wolny koniec tworzący powierzchnię oparcia 74 zlokalizowaną w stosunku do strefy odkształcalnej 72.

PL 200 462 B1

Aby umożliwić odkształcenie elastyczne ściany dna 62, ta strefa odkształcalna 72 jest tu wpisana w koło we wnętrzu, którego ściana dna 62 ma przekrój stożkowy o zbieżności zwróconej do dołu, ściana dna 62 ścienia się od obwodu tego koła do jego środka - to znaczy na wprost kołka 73.

Pokrywa 4 jest elementem wydrążonym, o kształcie ogólnie równoległościanu, mającym ścianę górną 75 ograniczona przez ścianę przednią 76, ścianę tylną 77 i dwie boczne ściany 78, 79, które wyznaczają zespół, a w dole otwór 80, przez który pokrywa 4 łączy się z podstawą 3.

W pobliż u otworu 80, każda boczna ściana 78, 79 ma dwie bliźniacze łapki 81 w każdej z nich jest wykonany otwór 82 przeznaczony do współpracy z jednym z ząbków 65 podstawy 3 dla zatrzaśnięcia pokrywy 4.

Dla ułatwienia ugięcia łapek 81 i prowadzenia pokrywy 4 podczas jej zatrzaśnięcia, każda boczna ściana 78, 79 ma wycięcie 83 pomiędzy łapkami 81, przeznaczone do współpracy z jednym komplementarnym zgrubieniem 84 wystającym na zewnątrz na każdej ścianie bocznej 63, 64 podstawy 3.

Każda boczna ściana 78, 79 pokrywy 4 ma ponadto powierzchnię wewnętrzną 85, wzdłuż której biegnie żeberko 86 wystające do wnętrza, które biegnie od ściany górnej 75 do otworu 80. To żeberko 86 ma część skrajną dolną 87 wystającą z wycięcia 83 do dołu, zakończoną przez powierzchnię ograniczającą 88 tworzącą ogranicznik.

Podczas montażu wyzwalacza elektromagnetycznego 1, jarzmo stałe 6 jest umieszczone na podstawie 3, jego podstawką 10 jest umieszczona w strefie przyjmującej 71, która jest komplementarna do niej, będąc wprowadzona pomiędzy występy pierwszy 69, i drugi 70 które obejmują strefę odkształcalną 72 i które, tworzą wstawki, ograniczające przemieszczanie wzdłużne i ewentualnie poprzeczne jarzma stałego 6, ograniczenie przemieszczanie poprzecznego może również być realizowane przez ściany boczne 63, 64.

Powierzchnia dolna 16 podstawki 10 spoczywa na kołku 73 stykając się z jego powierzchnią oparcia 74, która ma pole powierzchni ograniczone w stosunku do strefy odkształcalnej 72 aby skoncentrować naprężenia.

Zatrzaśnięcie pokrywy 4 na podstawie 3, z powierzchnią ograniczającą 88 z żeberkiem 86 zwróconym w stronę strefy odkształcalnej 72, powoduje ze względu na wymiary i układ podstawy 3, pokrywy 4 i podstawki 10 jarzma stałego 6, oparcie tej powierzchni ograniczającej 88 o powierzchnię górną 15 podstawki 10 dla przeciwdziałania siłom zewnętrznym ze strefy odkształcalnej 72.

Podstawka 10 jest więc ściśnięta, trzymana, unieruchomiona w pionie pomiędzy kołkiem 73 i ż eberkiem 86, strefa odkształcalna 72 dociska pod działaniem własnej elastyczności, podstawkę 10 do pokrywy 4.

Pod wpływem nacisku żeberka 86 na górną powierzchnię 15 podstawki 10 jarzma stałego 6, podstawka 10 opiera się na kołku 73, co powoduje zagłębienie strefy odkształcalnej 72, a przez jej elastyczność, skasowanie luzów, które mogą pojawić się pomiędzy podstawką 10 jarzma stałego 6, podstawą 3, i pokrywą 4, i dokładne umieszczenie jarzma stałego 6 w stosunku do obudowy stałej 2.

Ponadto, pokrywa 4 ma, na swoich ścianach przedniej 76 i tylnej 77, dwie łapki mocujące 89, 90 perforowane lub wydrążone w kształcie ucha, zapewniającego mocowanie wyzwalacza elektromagnetycznego 1 na różnicowym, bistabilnym urządzeniu ochronnym (nie pokazane), które może być uruchamiane przez wyzwalacz elektromagnetyczny 1.

W tym celu, wyzwalacz elektromagnetyczny 1 ma urządzenie uruchamiające 119, które zawiera przycisk 114 wprowadzony w otwór przelotowy 115 wykonany w ścianie górnej 75 pokrywy 4, na wprost korpusu 22 zwory ruchomej 7.

Przycisk 114 zawiera końcową część górną 116 wystającą ze ściany górnej 75 na zewnątrz i mogący współpracować z różnicowym urządzeniem ochronnym i końcową część dolną 117 wystają cą ze ściany górnej 75 do wnętrza, i której koniec zawiera główkę 118 półkulistą mogącą współpracować z korpusem 22 zwory ruchomej 7.

Teraz zostanie opisane skrótowo działanie wyzwalacza elektromagnetycznego 1.

Załóżmy, że zwora ruchoma 7 znajduje się w położeniu zamknięcia, przycisk 114 znajduje się w poł o ż eniu zwanym wciś nię tym, gdzie gł ówka 118, która opiera się o korpus 22 zwory ruchomej 7, znajduje się w pewnej odległości od ściany górnej 75 (fig. 2, 3).

Gdy prąd przepływa przez uzwojenie 13, indukowane pole magnetyczne zakłóca pole magnetyczne magnesu trwałego 14. To zakłócenie powoduje zwolnienie zwory ruchomej 7, która obraca się pod działaniem sprężyny powrotnej 17 do położenia otwarcia wypychając przycisk 114 do położenia zwanego podniesionym (fig. 5), gdzie końcowa część górna 116 powoduje otwarcie różnicowego urządzenia ochronnego.

PL 200 462 B1

Pod działaniem zewnętrznej siły mechanicznej przyłożonej do końcowej części górnej 116, i skierowanej z góry do dołu, przycisk 114 zajmuje ponownie swoje położenie wciśnięte zmuszając zworę ruchomą 1 do zajęcia położenia zamknięcia.

Jest zrozumiałe, że od dokładności ustawienia przycisku 114 w stosunku do obudowy stałej 2 zależy od dokładności działania wyzwalacza elektromagnetycznego 1, tak w położeniu otwarcia jak w położeniu zamknięcia.

W położeniu zamknięcia, położenie w pionie przycisku 114 zależ y od położenia w pionie jarzma stałego 6 i zwory 7, to znaczy, uwzględniając, że zwora ruchoma 7 znajduje się pomiędzy przyciskiem 114 i jarzmem stałym 6, od położenia jarzma stałego 6 w stosunku do obudowy stałej 2. To położenie, jak przedstawiono powyżej jest dokładne, dokładność ustawienia przycisku 114 w stosunku do obudowy stałej 2 jest więc zapewniona.

Obecnie zajmiemy się cewką 11 i jej karkasem 12.

Karkas 12 zawiera dolny kołnierz pierwszy 91 i górny kołnierz drugi 92 obejmujące uzwojenie 13, połączone przez pusty w środku korpus 93 nałożony na przednie ramię pierwsze 8, i mający otwór przelotowy 94 komplementarny do tego ramienia pierwszego 8.

Karkas 12 zawiera ponadto stopę 95 o przekroju prostokątnym, która wystaje z dolnego kołnierza pierwszego 91, do dołu. Karkas 12 jest połączony z podstawą 3 przez wciśnięcie stopy 95 w otwór przelotowy 66. Wymiary względne stopy 95 i otworu przelotowym 66 są wybrane tak, aby, stopa 95 wprowadzona w otwór przelotowy 94, była zaciśnięta w tym ostatnim, tak aby zmontowany karkas 12, był mocno trzymany w ustalonym wstępnie położeniu.

Stopa 95 ma dwa otwory przelotowe 96 w każdy z nich jest wprowadzona metalowa końcówka 97 mająca wystającą część dolną 98 przeznaczona do połączenia z układem elektrycznym, jak również wystającą część górną 99 przeznaczona do połączenia z przewodem uzwojenia 13, na przykład przez lutowanie.

Przed zamontowaniem na karkasie 12, końcówka 97 ma w przybliżeniu kształt J, jej część dolna 98 ma wymiar poprzeczny większy od wymiaru części górnej 99 (fig. 25).

Każda końcówka 97 ma w pobliżu środka, to znaczy połączenia pomiędzy częściami dolną 98 i górną 99, uskok tworzący ogranicznik 100, który gdy końcówka 97 jest wprowadzona w odpowiedni otwór przelotowy 96 w stopie 95, opiera się o poprzeczną powierzchnię oparcia 101 znajdującą się w otworze przelotowym 96.

Dla unieruchomienia końcówki 97 w stopie 95 dla połączenia karkasu 12, jej część górna 99 jest zagięta do przodu w Z. Część górna 99 ma, w pewnej odległości od ogranicznika 100, zwężenie, które gdy część górna 99 jest zagięta, tworzy ramię środkowe Z i mieści się w komplementarnym wycięciu 103 wykonanym w powierzchni górnej kołnierza dolnego 91 i przylegającym do otworu przelotowego 96.

Końcówka 97 jest w ten sposób unieruchomiona dla ruchu w kierunku pionowym.

Przednie ramię pierwsze 8 jarzma stałego 6 ma przeciwne powierzchnię przednią 104 i powierzchnię tylną 105, połączone dwiema powierzchniami bocznymi 106, 107. Otwór przelotowy 94 korpusu 93 karkasu 12 ma także, przeciwne powierzchnię przednią 108 i powierzchnię tylną 109, połączone dwiema powierzchniami bocznymi 110, 111.

Wymiary i konstrukcja podstawy 3, jarzma stałego 6 i karkasu 12 są wybrane tak, aby, gdy elementy są połączone, z każdej strony występował luz pomiędzy ramieniem przednim 8 i karkasem 12, to znaczy:

- pierwszy luz J1 pomiędzy leżącymi na przeciw powierzchnią przednią 104 przedniego ramienia pierwszego 8 i powierzchnią tylną 109 otworu przelotowego 94 korpusu 93;

- drugi luz J2 pomiędzy leżącymi na przeciw powierzchnią tylną 105 przedniego ramienia pierwszego 8 i powierzchnią przednią 108 otworu przelotowego 94 korpusu 93;

- trzeci J3 i czwarty J4 luz pomię dzy leżącymi na przeciw odpowiednimi powierzchniami bocznymi 106, 107, 110, 111 przedniego ramienia pierwszego 8 i otworu przelotowego 94 korpusu 93.

Każdy luz J1, J2, J3, J4 jest tu wstępnie określony przez łańcuch najkrótszych boków bezpośrednio łączących powierzchnie połączeń jarzma stałego 6, podstawy 3 i karkasu 12, wychodząc od powierzchni końcowych utworzonych przez powierzchnie 104, 105, 106, 107 przedniego ramienia pierwszego 8 określającego luz, do osiągnięcia leżących na przeciw powierzchni 108, 109, 110, 111 otworu przelotowego 94, tworzących drugie powierzchnie końcowe wyznaczające ten luz J1, J2, J3, J4.

Ponadto, wymiar pionowy lub wysokość karkasu 12, mierzony pomiędzy nie przeciwległymi powierzchniami kołnierzy, to znaczy powierzchni dolną 112 dolnego kołnierza pierwszego 91 i powierz10

PL 200 462 B1 chnią górną 113 górnego kołnierza drugiego 92, jest wybrany mniejszy od wymiaru pionowego lub wysokości karkasu przedniego ramienia pierwszego 8, to znaczy odległości oddzielającej powierzchnię górną 15 podstawki 10 od powierzchni polaryzacji wolnego końca 20.

Więc podczas montażu wyzwalacza 1, stopa 95 jest wciskana w otwór 66 na określoną głębokość, tak, że z jednej strony, ramię przednie 8 przekracza górny kołnierz drugi 92, wolny koniec 20 ramienia przedniego 8 wystaje z powierzchni górnej 113 górnego kołnierza drugiego 92, a z drugiej strony, powierzchnia dolna 112 dolnego kołnierza pierwszego 91 jest oddalona od powierzchni górnej 15 podstawki 10 tak, że istnieje luz J5 pomiędzy nimi (fig. 2).

W taki sposób, karkas 12 jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy, i jest oddalony od jarzma stałego 6 w każdym punkcie. Jarzmo stałe 6 jest więc chronione przed naprężeniami i odkształceniami, którym jest poddany karkas 12, zwłaszcza podczas montażu końcówek 97 we wspomnianym układzie elektrycznym.

Claims (21)

1. Wyzwalacz elektromagnetyczny z układem elektromagnetycznym zawierający, w obudowie zawierającej podstawę przykrytą pokrywą, układ elektromagnetyczny zawierający jarzmo stałe spoczywające na podstawie, jak również zworę ruchomą mogącą otwierać i zamykać układ elektromagnetyczny, przy czym jarzmo stałe jest uchwycone pomiędzy podstawą i pokrywą, znamienny tym, że podstawa (3) zawiera strefę (72) elastycznie odkształcalną, zagłębiającą się pod naciskiem jarzma (6), a jarzmo stał e (6) jest zaciś nię te pomiędzy strefą odkształ calną (72) podstawy (3) i pokrywą (4) ze strefą odkształcalną (72) zagłębioną naciskiem jarzma stałego (6).

2. Wyzwalacz według zastrz. 1, znamienny tym, że podstawa (3) ma zlokalizowaną w strefie odkształcalnej (72), powierzchnię oparcia (74), za pomocą której podstawa (3) styka się z jarzmem stałym (6).

3. Wyzwalacz według zastrz. 2, znamienny tym, że powierzchnia oparcia (74) należy do kołka (73) wystającego z podstawy (3) w strefie odkształcalnej (12).

4. Wyzwalacz według zastrz. 3, znamienny tym, że kołek (73) jest umieszczony w środku strefy odkształcalnej (12).

5. Wyzwalacz według zastrz. 4, znamienny tym, że strefa odkształcalna (12) ścienia się od obwodu do środka.

6. Wyzwalacz według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienny tym, że jarzmo stałe (6) jest umieszczone na wprost strefy odkształcalnej (12) za pomocą czterech występów (69, 70) należących do pozostałej części podstawy (3) i obejmujących strefę odkształcalną (72).

7. Wyzwalacz według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, znamienny tym, że pokrywa (4) ma powierzchnię ograniczającą (88 ) na wprost strefy odkształcalnej (72), za pomocą której opiera się o jarzmo stał e (6) na przeciw strefy odkształcalnej (72).

8. Wyzwalacz według zastrz. 7, znamienny tym, że powierzchnia ograniczająca (88) należy do żeberka (86) wystającego ze ściany bocznej (78, 79) pokrywy (4).

9. Wyzwalacz według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, albo 5, albo 8, znamienny tym, że podstawa (3) i pokrywa (4) są łączone przez zatrzaśnięcie.

10. Wyzwalacz według zastrz. 9, znamienny tym, że podstawa (3) ma wystające ząbki (65) współpracujące podczas montażu, z otworami (82) wykonanymi w pokrywie (4).

11. Wyzwalacz według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że jarzmo stałe (6) ma kształt litery U, i zawiera pierwsze i drugie ramię (8, 9) połączone przez podstawkę (10) i jest ściśnięte pomiędzy podstawą (3) i pokrywą (4).

12. Wyzwalacz według zastrz. 1 albo 2, albo 10, znamienny tym, że zwora ruchoma (7) jest klapką obrotową o dwóch położeniach stabilnej równowagi, położeniu pracy, w którym styka się ona z jarzmem stał ym (6) i zamyka obwód elektromagnetyczny (5), i poł o ż eniu spoczynkowym, w którym jest ona odsunięta od jarzma stałego (5) i otwiera układ elektromagnetyczny (5).

13. Wyzwalacz według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że zawiera cewkę (11) zawierającą karkas (12), na którym jest nawinięte uzwojenie (13), karkas (12) jest nałożony na jarzmo stałe (6) i połączony z obudową stałą (2).

14. Wyzwalacz według zastrz. 13, znamienny tym, że karkas (12) jest zamontowany sztywno w stosunku do obudowy stałej (2), i jest oddalony od jarzma stałego (6).

PL 200 462 B1

15. Wyzwalacz według zastrz. 14, znamienny tym, że karkas (12) ma pierwszy i drugi kołnierz (91, 92) połączone pustym w środku korpusem (93) nałożonym na jarzmo stałe (6) a karkas (12) jest przymocowany do podstawy (3) .

16. Wyzwalacz według zastrz. 15, znamienny tym, że pomiędzy jarzmem stałym (6) i korpusem karkasu (12) jest z każdej strony luz (J1, J2, J3, J4, J5).

17. Wyzwalacz według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że jarzmo stałe (6) ma kształt litery U, i zawiera pierwsze i drugie ramię (8, 9) połączone przez podstawkę (10), zaś karkas (12) cewki (11) jest nałożony na pierwsze ramię (8), przy czym istnieje luz (J1, J2, J3, J4, J5) z jednej strony pomiędzy korpusem (83) karkasu (12) i pierwszym ramieniem (8) i pomiędzy pierwszym kołnierzem (91) i podstawką (10) z drugiej strony.

18. Wyzwalacz według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że karkas (12) jest wyposażony w stopę (95) wystającą z pierwszego kołnierza (91), i wprowadzoną w komplementarny otwór przelotowy (66) w podstawie (3), ta stopa (95) jest wprowadzoną w otwór przelotowy (66) na określoną głębokość, a jarzmo stałe (6) ma część, która wystaje poza drugi kołnierz (92), przy czym istnieje luz (J5) pomiędzy pierwszym kołnierzem (91) i jarzmem stałym (6).

19. Wyzwalacz według zastrz. 18, znamienny tym, że stopa (95) jest zaciśnięta w otworze przelotowym (66), a karkas (12) jest utrzymywany w określonym stałym położeniu.

20. Wyzwalacz według zastrz. 18, znamienny tym, że stopa (95) ma dwa otwory przelotowe (96) w każdy z nich jest wprowadzona metalowa końcówka (97) wystająca z jednej i z drugiej strony otworu przelotowego (96) i połączona z karkasem (12).

21. Wyzwalacz według zastrz. 20, znamienny tym, że metalowa końcówka (97) ma ogranicznik (100), przylegający do powierzchni oparcia (101) otworu przelotowego (96), jak również część zagiętą (102), umieszczoną w komplementarnym wycięciu (103) w karkasie (12), przy czym metalowa końcówka (97) jest umocowana nieruchomo w stosunku do stopy (95).