PL199984B1 - Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka - Google Patents

Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka

Info

Publication number
PL199984B1
PL199984B1 PL367204A PL36720400A PL199984B1 PL 199984 B1 PL199984 B1 PL 199984B1 PL 367204 A PL367204 A PL 367204A PL 36720400 A PL36720400 A PL 36720400A PL 199984 B1 PL199984 B1 PL 199984B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
carnitine
crystallin
lenses
lens
proteins
Prior art date
Application number
PL367204A
Other languages
English (en)
Other versions
PL367204A1 (pl
Inventor
Menotti Calvani
Original Assignee
Sigma Tau Ind Farmaceuti
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Sigma Tau Ind Farmaceuti filed Critical Sigma Tau Ind Farmaceuti
Priority to PL367204A priority Critical patent/PL199984B1/pl
Publication of PL367204A1 publication Critical patent/PL367204A1/pl
Publication of PL199984B1 publication Critical patent/PL199984B1/pl

Links

Classifications

    • CCHEMISTRY; METALLURGY
    • C07ORGANIC CHEMISTRY
    • C07KPEPTIDES
    • C07K14/00Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • C07K14/435Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • C07K14/46Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates
    • C07K14/47Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans from vertebrates from mammals
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/13Amines
    • A61K31/14Quaternary ammonium compounds, e.g. edrophonium, choline
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/185Acids; Anhydrides, halides or salts thereof, e.g. sulfur acids, imidic, hydrazonic or hydroximic acids
    • A61K31/205Amine addition salts of organic acids; Inner quaternary ammonium salts, e.g. betaine, carnitine
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P27/00Drugs for disorders of the senses
    • A61P27/02Ophthalmic agents

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Biophysics (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Molecular Biology (AREA)
  • Genetics & Genomics (AREA)
  • Biochemistry (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Toxicology (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Ophthalmology & Optometry (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Medicinal Preparation (AREA)
  • Organic Low-Molecular-Weight Compounds And Preparation Thereof (AREA)
  • Peptides Or Proteins (AREA)

Abstract

Wynalazek dotyczy wykorzystania L-karnityny lub jej soli do stabilizowania aktywno sci zmodyfi- kowanego bia lka opieku nczego a-krystaliny, zw laszcza jej odmian alfaA-krystaliny i alfaB-krystaliny. PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Niniejszy wynalazek dotyczy dziedziny techniki związanej ze stabilizacją białek, w szczególności, aspektów terapeutycznych stabilizacji białek.
Stan techniki
Częstym problemem pojawiającym się w produkcji białek i polipeptydów, czy to drogą ekstrakcji czy też biotechnologicznych technik rekombinacji, jest utrzymanie prawidłowego pofałdowania białka, pozwalającego na zachowanie pożądanej dla niego aktywności.
Brak pofałdowania lub nieprawidłowy przebieg tego procesu, lub też inne modyfikacje zachodzące podczas fałdowania, mogą być spowodowane technicznymi manipulacjami lub ogólnym systemem procesowania podczas otrzymywania białek.
Innym problemem w obróbce materiału białkowego jest agregacja białek.
W dziedzinie dostępnych jest wiele roztworów. Pewne z nich mają szczególny charakter chemiczny, co oznacza, że stosowane są odczynniki chemiczne, takie jak, na przykład szczególne mieszaniny soli, również w roztworach buforowych.
W US 5,728,804, w wynikach badań Corporation Technologies ujawniono sposób renaturacji białka z użyciem nie zawierających detergentu cyklodekstryn. W US 5,563,057 według Wisconsin Alumni Research Foundation, omówiono zastosowanie pewnych detergentów w ponownym fałdowaniu nieprawidłowo pofałdowanych enzymów.
W US 5,874,075 według Amgen, ujawniono kompleksy białkowo-fosfolipidowe, użyteczne w stabilizowaniu białek w sytuacji indukowanej termicznie agregacji, denaturacji i utraty aktywności.
W US 5,756,672 według Genetech, opisano kompozycję obejmującą polipeptyd zawarty w określonym buforze. Wspomniany bufor jest odpowiedni do uzyskania ponownego fałdowania nieprawidłowo pofałdowanych polipeptydów. Szczególne rozwiązanie dotyczy źle pofałdowanego insulino-podobnego czynnika wzrostu-I.
Wspomniane powyżej sposoby mogą być korzystne ze względu na łatwo dostępne odczynniki, lecz mogą być korzystniejsze w przypadku zastosowania pewnych odczynników, na przykład miedzi lub soli manganu (US 5,756,672).
Ponowne pofałdowanie uzyskiwane jest również za pomocą technik chromatograficznych, patrz Altamirano MM. i wsp., Nat.Biotechnol.1999 Feb; 17(2): 187-91.
Odkrycie białek opiekuńczych otworzyło nowe możliwości w technologii obróbki białek.
Białka opiekuńcze, zwane również białkami szoku cieplnego lub HSP; są naturalnymi białkami pełniącymi rolę biologiczną podczas procesu fałdowania białek. Obszerna praca przeglądowa na ten temat dostępna jest na stronach http://www.ermm.cbcu.cam.ac.uk/000021015h.htm według Julia C.Ranford, Anthony R.M.Coates i Brian Handerson.
Z technicznego punktu widzenia, białka opiekuńcze są intensywnie badane pod kątem rozwiązania wspomnianego wyżej problemu stabilizacji i ponownego pofałdowania białek.
Badania te doprowadziły do odkrycia nowych białek opiekuńczych i zastosowania ich w stabilizacji białek, patrz, na przykład US 5,428,131, według Yale University. W celu uzyskania pełnego obrazu białek opiekuńczych, odpowiednich do rozwiązania problemu technicznego związanego z niniejszym wynalazkiem, patrz, na przykład, US 5,688,651, według RAMOT University; US 5,646,249, według U.S.Health Department; US 5,561,221 według Nippon Oil Company Limited, WO 00/20606, według Reiman i Schirmbeck, JP 11266865, według Kaiyo Bioptechnology Kenkyusho KK, WO 99/40435, według Netzer; JP 10327869, według Kaiyo Bioptechnology Kenkyusho KK, WO 00/717223, według Roche Diagnostics; WO 00/55183 i WO 99/05163, według Medical Research Council.
Białka opiekuńcze są użytecznymi narzędziami w stabilizacji i ponownym fałdowaniu białek, lecz z ich zastosowaniem wiążą się pewne niedogodności. Ze względu na to, że są białkami, wykazują skłonność do zmian, takich jak zmiany spowodowane czynnikami termicznymi, i w związku z tym wymagają zastosowania pewnych czynników ochronnych.
W dziedzinie techniki stabilizacji białek, problem ten jest również bardzo istotny w procesie otrzymywania szczepionek HSP przeciwko rakowi. Odnotowano, że immunogenność danego antygenu staje się bardziej wydajna, gdy jest on prezentowany komórkom układu odpornościowego w kompleksie z HSP (Requena JM i wsp., Ars-Pharm 1997, 38 (2-3):191-208; Castellino F. i wsp., J. Exp Med 2000, 191 (11):1957-1964). Szczególnie, odpowiedź immunologiczna na obecność komórek rakowych ulega wzmocnieniu przy użyciu HSP (tj., HSP70 lub gp96), połączonych z peptydem antyPL 199 984 B1 gennym (technika „specyficznego antygennego fingerprintu), przy czym oba składniki pochodzą z komórek rakowych pacjenta (Yedavelli Spet i wsp. Int J Mol Med 1999, 4(3):243-248). W związku z powyższym, bardzo istotne jest uzyskanie stabilnego i/lub dobrze utrwalonego białka HSP, odpowiedniego do szczepionek przeciwko rakowi.
Co ciekawe, pewne białka opiekuńcze, takie jak białka soczewki oka - alfa-krystaliny, należą do rodziny małych białek szoku cieplnego (sHSP). Wykazano, że sHSP biorą udział w wielu różnych procesach, od stabilizacji RNA do inhibicji elastazy i oddziaływania ze strukturami podporowymi komórki.
Alfa-krystalina zlokalizowana jest głównie w soczewce, natomiast w innych tkankach występuje na bardzo niskim poziomie. Alfa-B-krystalina występuje powszechnie w całym organizmie (Haley DA i wsp., J. Mol Biol 1998, 277:27-35). Biologiczną rolę alfa-B-krystaliny odzwierciedla jej wysoki poziom w niedokrwionym sercu i w mózgu pacjentów ze stwardnieniem rozsianym, chorobą Alzheimer'a i innymi chorobami neurologicznymi. Zgodnie z zaklasyfikowaniem alfa-B-krystaliny do rodziny HSP, wykazano, że ekspresja tego białka indukowana jest przez różnorodne stresy fizjologiczne, włączając uderzenie, stres osmotyczny i toksyczność metali. Biologiczną rolę alfa-A-krystaliny w soczewce podkreśla natomiast, wywołane jej działaniem, skuteczne zahamowanie niekontrolowanej agregacji zniszczonych białek.
Jak wynika z powyższych przykładów, w medycynie, proces stabilizacji białek opiekuńczych, czy do ich zastosowania, czy do stabilizowania nimi stanów patologicznych, podczas których ulegają zmianom, odgrywa bardzo istotną rolę.
Streszczenie wynalazku
Odkryto, że L-karnityna wywiera zadziwiający efekt w procesie stabilizacji białek. W szczególnie korzystnym aspekcie medycznym, L-karnityna wykazuje zadziwiający efekt względem ochrony aktywności opiekuńczej. Jej aktywność ochronna przejawia się poprzez wpływ, jaki wywiera na stabilizację aktywności opiekuńczej białek.
Zatem celem niniejszego wynalazku jest zastosowanie L-karnityny lub jej soli do zabezpieczania aktywności zmodyfikowanego białka opiekuńczego α-krystaliny, zwłaszcza jej odmian alfaA-krystaliny i alfaB-krystaliny.
Opis niniejszego wynalazku ujawnia, że L-karnityna stosowana jest w dziedzinie terapeutycznej, do zachowania aktywności zmienionych białek opiekuńczych oraz do otrzymywania leku do leczenia chorób wywołanych zmianami białek opiekuńczych.
W opisie wynalazku zostało także ujawnione, że L-karnityna stosowana jest do otrzymywania leku do leczenia chorób opartych na zmienionej aktywności białka alfa-krystaliny, szczególnie alfaA- i/lub alfa-B-krystaliny. Chorobami, które mogą być leczone są na przykład, niedokrwienie serca i mózgu u chorych na stwardnienie rozsiane, Alzheimer'a i inne choroby neurologiczne. W korzystnej realizacji leczoną chorobą jest choroba oczu, w której α-krystalina jest zmienionym białkiem opiekuńczym. W szczególnym aspekcie, leczoną chorobą jest zaćma, wyłączając zaćmę pochodzenia cukrzycowego.
Opis wynalazku ujawnia również białka, w szczególności białka opiekuńcze, takie jak HSP, stabilizowane za pomocą karnityny.
W opisie ujawniono ponadto zastosowanie L-karnityny lub jaj farmaceutycznie dopuszczalnej soli, do produkcji leku do leczenia zaćmy pochodzenia niecukrzycowego.
Ujawniona została również kompozycja do oczu, obejmująca odpowiednią ilość L-karnityny lub jej farmaceutycznie dopuszczalnej soli. Taka kompozycja do oczu może zawierać dowolnie, inny aktywny składnik, użyteczny w leczeniu zaćmy pochodzenia niecukrzycowego.
Cel niniejszego wynalazku został szczegółowo zilustrowany za pomocą przykładów.
Szczegółowy opis wynalazku
Za farmaceutycznie dopuszczalną sól L-karnityny uważa się jakąkolwiek sól, organiczną i nieorganiczną, odpowiednią do zastosowania w dziedzinie medycyny ludzkiej i weterynarii. W ogólnej dziedzinie stabilizacji białek, może być wykorzystana każda sól, pod warunkiem, że jest ona zgodna ze specyficznym zastosowaniem.
Przykładami dopuszczalnej farmaceutycznie soli L-karnityny są, lecz nie wyłącznie, następujące sole: chlorki, bromki, jodki, asparaginian, kwaśny asparaginian, cytrynian, kwaśny cytrynian, winian, kwaśny winian, fosforan, kwaśny fosforan, fumaran i kwaśny fumaran, glicerofosforan, fosforan glukozy, mleczan, maleinian i kwaśny maleinian, mukonian, orotan, szczawian, kwaśny szczawian, siarczan, kwaśny siarczan, trichlorooctan, trifluorooctan, sulfonian metanu, pamonian i kwaśny pamonian.
PL 199 984 B1
Szczegółowy opis korzystnej realizacji
Soczewka oka jest przezroczystym narządem, składającym się z silnie stężonej i bardzo uporządkowanej matrycy z białek strukturalnych, zwanych „krystalinami, które są prawdopodobnie najdłużej żyjącym białkiem ciała (Wistow, G. i Piatigorsky, J. (1988), Ann.Rev.Biochem., 57, 479-504; Blomendal, H. (1982) Biochem. 12, 1-38; Bettelheim, F.A. (1985) The Ocular Lens. Structure, Function and Pathology (Maisel H. wyd.) str. 265-300, Marcel Dekker, Inc., New York; Tardieu, A. i Delay, M. (1988), Ann.Rev.Biophys. Chem. 17,47-70).
Modyfikacje potranslacyjne krystaliny soczewki, wynikające z procesu starzenia lub choroby, takiej jak cukrzyca, mogą powodować zmiany konformacyjne oraz agregację tych białek i prowadzić do zmatowienia soczewki i powstania zaćmy (Harding, D. (1981), Molecular and Cellular Biology of the Eye Lens (Bloemendal H., wyd.) str. 327-365, John Wiley and Sons, New York). Mimo że mechanizmy powstawania zaćmy nie są do końca poznane, z jej formowaniem u ssaków związane jest utlenianie białek soczewki (Francis, P.J. (1999), Trends in Genetics 15, 191-196).
Soczewka poddana jest najsilniejszemu stresowi związanemu z procesem utleniania ze względu na stałe wystawienie na światło i obecność utleniaczy (Varma, S.D. i wsp. (1984), Curr Eye Res 3, 35-57, Spector, A. (1995), FASEB J. 9, 1173-1182; Taylor, A. i Davies, K.J. (1987), Free Radic Biol Med 3, 371-377; Zigman, S. (1981), Mechanisms of Cataract Fomation in the Human Lens (Ducan G., wyd.) str. 117-149, Academic press, New York; I.Dillon, J. (1985), The Ocular Lens. Structure, function and Pathology, Maisel H. wyd., Marcel Dekker, Inc., New York, 349-366 Zigman, S. (1985), The Ocular Lens. Structure, function and Pathology, (Maisel H. wyd.), str. 301-347, Marcel Dekker, Inc., New York). Modyfikacje oksydacyjne obejmują selektywne utlenianie specyficznych aminokwasów, powodujące zmianę ładunku, degradację białka, powstawanie wiązań poprzecznych między białkami i ich nierozpuszczalność oraz przyrost nietryptofanowej fluorescencji (Spector, A. i Gamer, W.H. (1981), Exp.Eye Res. 33, 673-681 Andley, U.P. (1987), Photochem. Photobiol. 46, 1057-1066 Davies, K.J.A. i wsp. (1987), J.Biol.Chem.262, 9914-9920 Augusteyn, R.C. (1981), Mechanisms of Cataract Formation in the Human Lens (Ducan, G., wyd.) str. 72-115, Academic Press, London Zigler, J.S. Jr i wsp. (1989), Free Radic Biol Med. 7, 499-505). Zgodnie z powyższym, soczewka posiada rozwinięty układ antyoksydacyjny i mechanizmy naprawcze, służące przeciwdziałaniu skutkom działania utleniaczy. Pierwszą linię obrony przeciwko stresowi oksydacyjnemu stanowi wyłapywanie rodników przez antyutleniacze, zmniejszające skutek utleniania. Na przykład, glutation (GSH) i tauryna, obie substancje licznie reprezentowane w tkance soczewki, wykazują efekt ochronny w modelu in vitro zaćmy cukrzycowej (Richard RC i wsp. (1998), Proc Soc Exp Biol Med 217, 3, 97-407 Jones, R.AV. i Hothersall, J.S.(1999), Exp Eye Res. 69, 291-300). Ponadto, α-krystalina, która stanowi do 50% całkowitej masy białkowej soczewki ssaczej, działa jak cząsteczka białka opiekuńczego, zapobiegająca indukowanej ciepłem agregacji licznych białek i wymagana jest do renaturacji zdenaturowanych chemicznie białek (Jones, R.A.V. i Hothersall, J.S. (1999), Exp Eye Res. 69, 291-300). Kluczowym elementem działania α-krystaliny jest jej zdolność do zapobiegania odbiegającej od normy asocjacji białek, poprzez wiązanie z czasowo odsłoniętą hydrofobową powierzchnią białka (van den Ussel P.R. i wsp. (1996), Ophthalmic Res. 28, 39-43). Ponieważ α-krystalina zapobiega agregacji białek in vitro, indukowanej, zarówno promieniowaniem ultrafioletowym, jak i obecnością wolnych rodników (Groenen PJ i wsp. (1994) Eur.J. Biochem. 225, 1-19 Andley, U.P. i wsp. (1998) J.Biol. Chem. 273, 31252-31261; Lee, J.S. i wsp. (1997) J.Protein Chem. 16, 283-289; Kramps, J.A. i wsp. (1978), Biochem Biophys Acta 533, 487-495; Van Kleef, F.S.M. i wsp. (1976), Eur J Biochem 66, 477-483, Smulders, R.H.P.H. i wsp. (1996), J.Biol. Chem. 271, 29060-29066), może również chronić białka soczewki przed zmianami fotooksydacyjnymi in vivo.
W patencie US 5, 037, 851, udzielonym 06.08.1991, z zastrzeżeniem pierwszeństwa z 15.11.1988, w imieniu tego samego, jak w przypadku niniejszego wynalazku, Zgłaszającego, zastrzeżono sposób terapeutyczny leczenia zaćmy, obejmujący ustne lub pozajelitowe podawanie pacjentowi posiadającemu zaćmę, 1000 do 2000 mg/dzień acetylo-D-karnityny lub równoważnej ilości jednej z jej farmaceutycznie dopuszczalnej soli. Wskazania zawarte w tym patencie ograniczone są do acetylo-D-karnityny.
Wynalazcy wykazali, że w przypadku eksperymentalnej cukrzycy u zwierząt, obniżenie w soczewkach ilości karnityny, cząsteczki powszechnie włączonej w wiele ścieżek biologicznych, jest bardzo ważnym i selekcyjnym etapem, prawdopodobnie związanym z powstawaniem zaćmy (Pessotto P. i wsp. (1997) Exp. Eye Res. 64, 195-201). W niniejszym opisie, ujawniono jak w przypadku cukrzycy przebiega proces utraty L-karnityny w soczewkach, przy zachowaniu istotnie niezmienionego jej poPL 199 984 B1 ziomu w innych tkankach oka. Autorzy podsumowują, że rola L-karnityny w soczewkach pozostaje nadal niejasna, lecz zmniejszenie jej ilości może być związane z pojawieniem się zaćmy. W tym wypadku, zasugerowano zastosowanie acetylo-karnityny w leczeniu farmakologicznym. Można oczekiwać, że podobnie jak aspiryna będzie ona skuteczna w zapobieganiu pojawienia się zaćmy. Powodem pozwalającym oczekiwać pozytywnego efektu działania acetylo-karnityny, w świetle dobrze znanego działania aspiryny, jest to, że oba te związki posiadają właściwości acetylacyjne, które z kolei odpowiadają za ochronę białek soczewki.
Oprócz podstawowej funkcji nośnika długołańcuchowych kwasów tłuszczowych z cytoplazmy do miejsca β-oksydacji, przypuszcza się, że L-karnityna może również odgrywać rolę w utrzymywaniu homeostazy komórki.
Swamy-Mruthinti, S. i Carter, A.L. (1999), Exp Eye Res 69, 109-115 wykazał, że L-karnityna nie ma wpływu na proces glikacji krystalin soczewki in vitro, natomiast acetylo-L-karnityna i kwas acetylosalicylowy obniżają poziom glikacji krystalin. Obserwacje te wyjaśniają, dlaczego poziom L-karnityny w różnych tkankach zwierzęcych nie jest niezmiennie skorelowany z wymaganiami energetycznymi tkanki lub z metabolizmem lipidów. Na przykład, soczewka oka, tkanka nieunaczyniona, której głównym źródłem energii jest glukoza zaabsorbowana z płynu ocznego, posiada wyższe stężenie L-karnityny, niż inne części oka (Pessotto, P. i wsp. (1994) J.Ocul.Pharmacol.10, 643-651).
Zgodnie z powyższym, rozważa się zastosowanie L-karnityny i jej farmaceutycznie dopuszczalnych soli do otrzymywania farmaceutycznej kompozycji do oczu, odpowiedniej do zastosowania terapeutycznego w przypadku zaćmy, w szczególności zaćmy pochodzenia innego, niż cukrzycowego. W praktyce, terapeutycznie skuteczna ilość L-karnityny lub równoważna ilość jednej z jej farmaceutycznie dopuszczalnych soli, podawana jest do oka; dowolnie, kompozycja ta zawiera inny, aktywny składnik użyteczny w leczeniu zaćmy pochodzenia niecukrzycowego.
Korzystnie, kompozycja posiada postać leku płynnego do oczu. Wspomniany lek płynny do oczu stosowany jest w niezbędnym terapeutycznie zakresie, określonym przez specjalistę w dziedzinie i zależy od stanu pacjenta, stopnia zaawansowania choroby i jakiegokolwiek innego czynnika branego pod uwagę przez specjalistę w dziedzinie. Na przykład, może być odpowiednie zastosowanie 2-3 kropli, 3-4 razy dziennie.
Kompozycje leku płynnego do oczu zawierają zwyczajowy, sterylny roztwór izotoniczny. Wybór odpowiedniej zaróbki leży w zakresie możliwości specjalisty w dziedzinie technologii farmaceutycznej. Na przykład, stosuje się zaróbki, takie jak chlorek sodu, wodorofosforan sodu, jednozasadowy fosforan potasu, chlorek benzalkonium i alkohol etylowy. Odpowiednią objętość kompozycji uzyskuje się przez uzupełnienie wodą destylowaną.
P r z y k ł a d
Materiały i metody
Kultury soczewek
Czteromiesięczne szczury Sprague-Dawley znieczulano 5 mg/kg ksylazyny i 65 mg/kg ketaminy i dekapitowano. Natychmiast po tym, wyłuszczano oczy, ekstrahowano i umieszczano w 2 ml zmodyfikowanego podłoża TC-199. Integralność soczewek oceniano poprzez pomiar białka wypłukanego do podłoża po 30-60 min hodowli; odrzucano soczewki uszkodzone. Jedną soczewkę z każdej pary umieszczano w podłożu hodowlanym bez H2O2 i traktowano jako kontrolę. Po 24 godz. hodowli, kontrolne soczewki nie różniły się od świeżo wyłuszczonych soczewek żadnym ocenianym w tych badaniach parametrem. Przeciwstronne soczewki z każdej pary umieszczano w podłożu i po zrównoważeniu w atmosferze 5% CO2 w 37°C, wystawiano na działanie 500 ąM H2O2, przy braku lub w obecności 300 ąl L-karnityny. Po 24 godzinach inkubacji, odnotowywano cechy morfologiczne i zmiany oraz fotografowano soczewki. Inkubowane soczewki przemywano roztworem solanki, umieszczano na filtrze papierowym, ważono, a następnie natychmiast poddawano analizie biochemicznej. W celu określenia wycieku dehydrogenazy mleczanowej (LDH), soczewki inkubowano pojedynczo w różnych podłożach, podłoże codziennie zbierano i analizowano pod kątem LDH.
Ekstrakcja białek soczewki
Odłuszczone soczewki homogenizowano przy użyciu jednorazowych tłuczków, a następnie sonifikowano w buforze ekstrakcyjnym (20 mM HEPES, 0.2 mM EDTA, 0.5 mM ditiotreitolu, 450 mM NaCl, 25% glicerol, 0.5 ąM/ml leupeptyny, 0.5 ąg/ml protyniny, 0.5 mM fluorku fenylometanosulfonylu), w łaźni lodowej. Pobierano równe ilości homogenatu z każdej inkubowanej soczewki do analizy GSH i L-karnityny. Pozostałość wirowano przez 25 minut przy 20,000 x g w celu rozdzielenia płynu znad osadu (supernatantu) od osadu. Osad przemywano 1,0 ml buforu i suszono w atmosferze azotu.
PL 199 984 B1
Frakcję tą określano jako „frakcja nierozpuszczalna w wodzie. Płyn frakcji znad osadu (supernatantu) dwukrotnie dializowano wobec 3 ml 0.025 mol/l buforu fosforanowego, pH 7.4 przez 48 godzin i liofilizowano. Frakcję tą określono jako „frakcję rozpuszczalną w wodzie. Z frakcji „rozpuszczalnej w wodzie i „nierozpuszczalnej w wodzie usuwano lipidy, prowadząc przez 16 godzin wytrząsanie z 3.0 ml mieszaniny chloroform:metanol (2:1), po którym próby wirowano przy 2,000 g przez 5 minut.
Po usunięciu rozpuszczalnika organicznego, pozostałość traktowano 2.0 ml eteru dietylowego, pozostawiano na 5 minut, a następnie wirowano przy 2,000 g przez 5 minut. Osad suszono w atmosferze powietrza i przechowywano w 4°C w eksykatorze.
Otrzymywanie krystalin
Rozpuszczalne w wodzie krystaliny izolowano stosując preparatywną chromatografię żelową (sączenie molekularne) z użyciem Sephacryl S-300-HR, zgodnie z opisem (Smulders, R.H.P.H. i wsp. (1996), J.Biol Chem 271,29060-29066, de Jong i wsp. (1974), Eur J Biochem. 48, 271-276). W skrócie, białko rozpuszczalne nakładano na kolumnę 100 x 1.5 cm i stosowano elucję izokratyczną przy użyciu buforu fosforanowego. Całkowite frakcje z kontrolnych i potraktowanych H2O2 L-karnityną soczewek, zagęszczano stosując ultrafiltrację w aparacie Diaflo a ich stopień czystości sprawdzano w żelu SDS-PAGE, przyrządzonym według Laemmli z użyciem zestawu Bio-Rad Mini-Protean System. Stężenie białka określano za pomocą zestawu do analizy Bradford (Bio-Rad).
Technika Western blotting
Całkowity homogenat z soczewek nakładano na żel w gradiencie 4-20% dodecylosiarczanu sodu (SDS). W elektroforezie zastosowano bufor trycynowy, a następnie próby przeniesiono na membrany z polifluorku winylidenu. Technikę Western blotting wykonano zgodnie z opisem zawartym w literaturze (Kim, S.Y. i wsp. (1995), J Invest Dermatol 104, 211-217). Stężenie przeciwciał wynosiło 5 LS/ml - dla pierwszego przeciwciała (anty-y-glutamylo-e-lizyno-izopeptyd), 0.1 ąg/ml - dla drugiego przeciwciała. Następnie blot wywoływano stosując technikę chemiluminescencji (Pierce, Milan, Italy). W kolejnym etapie, wycinano prążki o wysokim ciężarze cząsteczkowym, wymywano do buforu SDS zawierającego trycynę, SDS usuwano drogą ekstrakcji jonowej (Konigsberg, W.H. i Henderson, L. (1983) Proc Natl Acad Sci, 80, 2467-2471), i próby poddawano analizie składu aminokwasowego.
Ocena sieciowania izopeptydowego w białkach nierozpuszczalnych w wodzie
Białka nierozpuszczalne w wodzie zawieszano w 0.2 M octanie N-etylomorfoliny (pH 8.1). Podwielokrotność (10%) próby zastosowano do określenia ilości białka całkowitego. Próby trawiono dodając bezpośrednio do mieszaniny reakcyjnej w 37°C, kolejno enzymy proteolityczne (kolagenazy, pronazy, aminopeptydazy i karboksypeptydazy A, karboksydazy B i karboksypeptydazy Y), w obecności 0.02% azydku sodu. Po trawieniu enzymatycznym, analizowano dostępne wiązania poprzeczne N-(y-glutamylo)-lizyno izopeptydu stosując technikę HPLC i zliczano na podstawie analizy aminokwasowej (Hohl, D. i wsp. (1991), J.Biol Chem. 266, 6626-6636). W serii kolejnych eksperymentów określano zawartość izopeptydu w soczewkach nie poddanych wcześniejszej ekstrakcji.
Fluorescencja tryptofanowa
Spadek fluorescencji tryptofanowej białek, wskaźnik utleniania tryptofanu, zastosowano jako marker integralności krystaliny. W związku z powyższym, dokonywano pomiaru fluorescencji tryptofanowej w krystalinie soczewek (spektrofotometr Perkin-Elmer 650-40) według uprzednio opisanej metody (Jones, R.H.V. i Hothersall, J.S. (1993), Exp Eye Res 57, 783-790). Długość fali wzbudzającej wynosiła 295 nm, emisję fluorescencji wykrywano przy 330 nm.
Ocena aktywności cząsteczki białka opiekuńczego α-krystaliny z kontrolnych i potraktowanych in vitro soczewek szczurów.
Następujące doświadczenia wykonano istotnie zgodnie z opisem literaturowym (Horwitz, J. (1992) Proc Natl Acad Sci USA, 89, 10449-10453). Aktywność opiekuńczo-podobną α-krystalin z kontrolnych i potraktowanych H2O2±L-karnityną soczewek określano drogą denaturacji cieplnej. Stężenie, dla którego niezmodyfikowany lub zmodyfikowany preparat α-krystaliny wykazywał działanie ochronne wobec pL-krystaliny (zastosowanej jako białko docelowe) przed denaturacją indukowaną ciepłem i przed agregacją, określono jak poniżej: 100 ng lub 200 ng PL-krystaliny w 1.5 ml kuwecie, uzupełnione do końcowej objętości 1 ml 50 mM buforem fosforanowym, pH 7.0. Kuwetę umieszczano w termostatowanej komorze połączonej ze spektrofotometrem UV. Rozproszenie światła, następujące w wyniku denaturacji białka i agregacji, określano na podstawie zmian absorbancji przy 360 nm przez 3,000 s, w 55°C lub przez 1,800 s w 58°C.
Analiza wpływu α-krystalin na powstawanie skupisk włókien i na poziom lepkości
PL 199 984 B1
Do określenia inhibicji powstawania skupisk włókien, indukowanej obecnością α-krystaliny zastosowano analizę sedymentacyjną opisaną przez Nicholl i Quinlan (Nicholl, I.D. i Quinlan, R.A. (1994), EMBO J (13, 945-953). W badaniach wykorzystano oczyszczone kwaśne białka fibrylarne gleju: białka pochodzącego ze świni (GFAP); były one oczyszczone z rdzenia kręgowego świni drogą flotacji aksonalnej, zgodnie z wcześniejszym opisem (Pemg, M.D. i wsp. (1999), J.Cell Sci. 112, 2099-2112, MacLean-Fletcher, S. i Pollard, T.D. (1980), Biochem Biophys Res Commun 96, 18-27). Analizę tworzenia żelu oparto na metodzie zastosowanej do śledzenia aktywności wiążącej białka aktyny przy zastosowaniu wiskozymetru kulkowego (Pemg, M.D. i wsp. (1999), J Cell Sci. 112, 2099-2112). α-krystaliny dodawano do GFAP w 8 M moczniku, 20 mM Tris-HCl, pH 8.0, 5 mM EDTA, 25 mM 2-merkaptoetanol, mieszano, a następnie dializowano w 10 mM Tris-HCl, pH 8.0, 25 mM 2-merkaptoetanolu. Powstawanie skupisk włókien GFAP, w obecności lub przy braku α-krystaliny, indukowano poprzez dodanie 20-krotnie stężonego buforu, pozwalające uzyskać końcowe stężenie 100 mM imidazolu-HCl, pH 6.8, 0.5 mM DTT. Pobierano do szklanej probówki 100 ąl próbki i poddawano analizie lepkości. Następnie, probówkę zanurzano w łaźni wodnej o temperaturze 37°C i pozostawiano na godzinę, przed przeprowadzeniem analizy formowania żelu. W kolejnym etapie, w probówce umieszczano kulkę i obserwowano poziom jej zawieszenia w roztworze.
Badanie mikroskopowe soczewek
Po 24-godzinnej inkubacji, bez lub z H2O2, w obecności lub przy braku L-karnityny, soczewki poddawano standardowym procedurom analizy histologicznej. W celu wykonania badań mikroskopowych, soczewki oddzielano od podłoża hodowlanego, zanurzano w środku utrwalającym (obojętna, buforowana formalina), odwadniano w etanolu, oczyszczano w ksylenie i osadzano w wosku parafinowym do przygotowywania wycinków. Otrzymano preparaty 5 mikrometrowe, które barwiono hematoksyliną i eozyną. Do badań skaningowej mikroskopii elektronowej, soczewki utrwalano poprzez zanurzenie, przez przynajmniej 24 godziny w temperaturze pokojowej, w roztworze 2.5% glutaraldehydu i 6% cukrozy, buforowanej do pH 7.2 za pomocą 50 mM kakodylanu sodu. Próby odwadniano stosując stopniową ekstrakcję etanolem, osuszano całkowicie w CO2, umieszczano na podstawkach aluminiowych, pokrytych natryskowo złotem i badano stosując mikroskop Leica Stereoscan 440, przy napięciu przyspieszenia 3-7 kV.
Do transmisyjnej mikroskopii elektronowej, soczewki utrwalano zgodnie z powyższym opisem dla postępowania w przypadku skaningowej mikroskopii elektronowej, ponownie utrwalano w OsO4 buforowanym 150 mM fosforanem sodowo-potasowym (pH 7.4), osadzano, dokonywano wycinków i barwiono, odpowiednio do mikroskopii elektronowej. Analizowano stosując mikroskop elektronowy JEOL 100B.
Wyniki
Zmiany w morfologii soczewek
Po 24-godzinnej inkubacji, soczewki inkubowane bez H2O2 (soczewki kontrolne) zachowały swoją przejrzystość, natomiast soczewki wystawione na działanie 500 mM H2O2 stały się jednorodnie mętne w całym zewnętrznym obszarze korowym i opuchnięte (dane nieprzedstawione). Jak pokazano w tabeli 1, pod koniec inkubacji, soczewki potraktowane H2O2 były znacznie cięższe niż soczewki kontrolne (47±0.2 mg vs 25±0.1 mg). Nie odnotowano żadnej różnicy między soczewkami kontrolnymi a soczewkami traktowanymi zarówno L-karnityną, jak i H2O2. Soczewki traktowane samym H2O2 stały się matowe, natomiast soczewki traktowane L-karnityną i H2O2 pozostawały przejrzyste. Wyniki mikroskopii optycznej i elektronowej wykazały, że kształt komórek pozostał niezmieniony i że włókna komórkowe były nienaruszone w soczewkach kontrolnych oraz w soczewkach traktowanych L-karnityną i H2O2. W soczewkach wystawionych na działanie samego H2O2 zaobserwowano pęcznienie, upłynnienie i w różnym stopniu, nabrzmienie włókien.
Stężenie L-karnityny i GSH w kontrolnych i traktowanych H2O2 soczewkach
W warunkach eksperymentu, w soczewkach kontrolnych nie stwierdzono żadnej znaczącej różnicy między stężeniem GSH a L-karnityny, natomiast działanie 500 mM H2O2 powodowało ostry spadek poziomu GSH i L-karnityny (tabela 1). Dodanie L-karnityny (300 mM) do podłoża inkubacyjnego soczewek przed działaniem H2O2 nie zapobiegało utracie GSH, lecz utrzymywało stężenie karnityny niemal na poziomie odnotowanym w soczewkach kontrolnych. W celu określenia czy obniżenie GSH i L-karnityny związane było z uszkodzeniem soczewki, mierzono wyciek LDH do podłoża. Jak oczekiwano, po dodaniu H2O2, spadkowi poziomu GSH i L-karnityny towarzyszył znaczny wzrost LDH w supernatancie, co wskazywało, że naruszenie poziomu tych czynników było rzeczywiście związane ze zniszczeniem soczewki. W celu określenia efektu ochronnego L-karnityny, soczewki inkubowano
PL 199 984 B1 w podłożu hodowlanym zawierającym 300 mM cząsteczki. Zgodnie z oczekiwaniami, stężenie GSH w soczewkach potraktowanych L-karnityną i H2O2 uległo obniżeniu w przybliżeniu do takiego samego poziomu, jak w przypadku soczewek wystawionych na działanie samego H2O2, natomiast stężenie LDH w podłożu soczewek traktowanych L-karnityną i H2O2 było podobne do obserwowanego dla soczewek kontrolnych. Obserwacja ta wskazuje na to, że L-karnityna może działać przeciwstawnie wobec wspomnianego stężenia H2O2.
Odzyskiwanie wysokocząsteczkowych białek w frakcji nierozpuszczalnej w wodzie, pochodzącej z soczewek zawierających sieciowanie izopeptydowe.
Nierozpuszczalne w wodzie białka stanowiły jedynie 5% całkowitego białka kontrolnych soczewek, lecz w przypadku soczewek potraktowanych H2O2 wartość ta wzrosła do 41% całkowitego białka (tabela 1). Stężenie nierozpuszczalnych w wodzie białek w soczewkach, na które podziałano L-karnityną i H2O2 było takie samo, jak odnotowane dla soczewek kontrolnych.
Funkcja opiekuńczo-podobna α-krystaliny
Właściwości opiekuńcze oczyszczonej, rozpuszczalnej w wodzie α-krystaliny określano na podstawie analizy agregacji krystaliny (białko docelowe). Znamiennie, eL-krystalina ulegała agregacji w podwyższonych temperaturach. Dodatek α-krystaliny zapobiegał lub obniżał indukowaną termicznie agregację eL-krystaliny, co określano drogą pomiaru rozproszenia światła przy 360 nm. Ze względu na to, że stosunek α do β określa stopień ochrony przed indukowaną cieplnie agregacją, zastosowano 100 pg lub 200 pg α-krystaliny i 200 pg eL-krystaliny. Jak oczekiwano, α-krystalina z soczewek kontrolnych wykazywała aktywność białka opiekuńczego. Po inkubacji z H2O2 odnotowano znaczne obniżenie zdolności α-krystaliny do zapobiegania indukowanej termicznie agregacji PL-krystaliny, natomiast obecność L-karnityny w mieszaninie inkubacyjnej soczewek zapobiegała wspomnianemu negatywnemu efektowi.
Analiza tworzenia żelu
Ze względu na to, że pośrednie włókna, takie jak GFAP, są fizjologicznym substratem α-krystalin, badano aktywność opiekuńczą α-krystaliny przy użyciu wiskozymetru kulkowego i przeprowadzono analizę powstawania żelu (MacLean-Fletcher, S. i Pollard, T.D. (1980), Biochem Biophys Res Commun 96, 18-27).
GFAP jest odpowiednim substratem ze względu na właściwość α-krystaliny do rozbijania skupisk wytrąceń GFAP w cyloplazmie. Przy braku α-krystaliny, GFAP tworzy żel białkowy, który zatrzymuje kulkę w teście wiskozymetrycznym. W celu określenia czy traktowanie H2O2 wpływa na zdolność α-krystaliny soczewek do zakłócania sieci GFAP, α-krystalinę, z kontrolnych lub z soczewek traktowanych H2O2±L-karnityną, dodawano do próby w analizie powstawania żelu α-krystalina z kontrolnych soczewek całkowicie inhibitowała powstawanie i utrzymywanie żelu GFAP w analizie wiskozymetrycznej, natomiast α-krystalina z soczewek traktowanych samym H2O2 nie wpływała na utworzenie żelu. Ponadto, α-krystalina z soczewek traktowanych zarówno L-karnityną, jak i H2O2 blokowała formowanie się żelu GFAP w takim samym zakresie, jak α-krystalina z soczewek kontrolnych.
Pomiar fluorescencji tryptofanowej
W celu określenia zmian konformacyjnych mierzono fluorescencję tryptofanu we frakcji α-krystaliny pochodzącej z kontrolnych i traktowanych odpowiednio soczewek. W α-krystalinie z traktowanych H2O2 soczewek odnotowano 2.7-krotny spadek fluorescencji tryptofanowej, natomiast obecność L-karnityny utrzymała wartość wyjściową.
Soczewki wystawione na działanie L-karnityny i stres oksydacyjny pozostawały przezroczyste. Wynalazcy nie wiążą swego odkrycia z żadną teorią. Efekt ochronny L-karnityny pozostaje trudny do wyjaśnienia, ponieważ L-karnityna per se nie wykazuje aktywności przeciwutleniającej (Arduini, A. i wsp. (1992), J.Biol.Chem. 267, 12673-81). L-karnityna nie chroni również przed ubytkiem GSH, co oznacza, że uzyskany korzystny efekt nie wynika ze wzrostu poziomu GSH, przykładowo, poprzez działanie anaplerotyczne na NADPH, kofaktor enzymu reduktazy glutationowej (Pemg, M.D. (1999), J.Biol.Chem. 47, 33235-33243. Wuensch, S.A. i Ray, P.D. (1997), Comp Biochem Physiol B Biochem Mol Biol 118, 599-605). Fakt, że nie odnotowano nasilenia wycieku LDH do podłoża w soczewkach traktowanych L-karnityną i wystawionych na stres utleniania wskazuje raczej na to, że cząsteczka ta jest w stanie utrzymywać integralność soczewki. Wykazano, że aktywność białka opiekuńczego α-krystaliny soczewki ulega osłabieniu w wyniku stresu utleniania in vitro. Obserwacja ta potwierdza tezę, że białka soczewki poddane utlenianiu ulegają w znacznym stopniu modyfikacjom potranslacyjnym (Cherian, M. i Abraham, E.C. (1995), Biochem Biophys Res Commu. 212, 184-189). L-karnityna nie tylko zmniejszała podwyższony
PL 199 984 B1 poziom modyfikacji potranslacyjnych białek soczewki, ale również silnie ochraniała przed obniżeniem aktywności opiekuńczej α-krystaliny. W badaniach, w których zastosowano jako substrat mieszaninę poddanych stresowi cieplnemu β-krystalin wykazano, że α-krystalina hamuje agregację zdenaturowanych białek (Kramps, J.A. i wsp. (1978), Biochem Biophys. Acta 533, 487-495). Wykazano, że stres oksydacyjny zakłóca aktywność opiekuńczą α-krystaliny, kluczowej dla zachowania przezroczystości soczewki (Zigler, J.S. Jr i wsp. (1989), Free Radic Biol Med. 7, 499505; Richard RC i wsp. (1998), Proc Soc Exp Biol Med 217, 397-407). Zatem, poprzez bezpośrednie działanie na α-krystalinę, L-karnityna korzystnie wpływa na przezroczystość soczewki.
Zarówno α- jak i β-krystaliny acetylowane są N-końcowo. Takernoto i wsp., przy użyciu skriningowej analizy spot-blot w połączeniu ze spektrometrią masową udowodnił, że acetylowana N-końcowo metionina α-krystaliny może być utleniona do sulfotlenku metioniny in vivo (Sims, N.R. i wsp. (2000), Brain Res Mol Brain Res. 77,176-184). Takie utlenienie N-końcowej metioniny, odsłoniętej po zewnętrznej stronie polipeptydu, może w negatywny sposób wpływać na funkcje białka. Oprócz NH3-końcowej acetylacji, acetylacji ulegają grupy aminowe reszty lizyny (Lys). Wszystkie siedem reszt Lys wołowej (α-krystalina reaguje z aspiryną, przy czym zakres acetylacji zmienia się od 10% dla Lys 88, najmniej reaktywna, do 60% dla Lys 166, najbardziej reaktywna (Takemoto, L. i wsp. (1992), Curr. EyeRes.11, 651-655; Rao, G.N. i wsp. (1985), Biochem.Biophys.Res.Commun.128, 1125-1127). Aspiryna inhibituje zarówno glikację, jak i karbamoilację, jak również agregację białek soczewki, przypuszczalnie poprzez acetylację reszt Lys (Hasan, A. i wsp. (1993), Exp Eye Res.57, 29-35; Cromptonm, Rixon, K.C. i Harding, J.J.(1985), Exp. Eye Res.40, 297-311; Rao, G.N. i Cotlier, E. (1988) Biochem.Biophys.Res.Commun. 151, 991996; Huby, R. i Harding, JJ. (1988), Exp Eye Res. 47, 53-59; Ajiboye, R. i Harding D. (1989), Exp Eye Res.49, 31-41; Blakytin, R. i Harding J.J. (1992), Exp Eye Res.54, 509-518). Ostatnio, wykazano, że acetylo-L-karnityna inhibituje glikację (α-krystaliny, w większym stopniu niż innych krystalin, poprzez acetylację potencjalnych miejsc glikacji (Groenen, P.J. i wsp. (1993), Biochem J. 295, 399-404). Glikacja wydaje się być bardziej szkodliwa, niż acetylacja ponieważ jedynie produkty glikacji włączone są w powstawanie wiązań poprzecznych między białkami i powodują znaczny spadek aktywności opiekuńczej α-krystaliny (Groenen, P.J. i wsp. (1993), Biochem J. 295, 399-404, Blakytin, R., i Harding J.J. (1992), Exp Eye Res. 54,509-518).
T a b e l a 1: Zmiany wybranych parametrów biochemicznych w soczewkach kontrolnych i w soczewkach traktowanych H2O2±L-karnityną
Masa soczewki (mg) Białka nierozpuszczalne w wodzie (%) Glutation (pmole/g w-w) Wolna karnityna (nmole/g w-w) Acetylo- karnityna (nmole/g w-w) LDH (jedn./ml podłoża) Całkowita karnityna (nmole/g w-w)
Kontrole 25±0.1 5±1.1 4.87±0.23 156±3 29±1 ND 187±5
H2O2 47±0.2* 41±1.9* 2.44±0.69* 27±2* 6±1* 53±6 36±3*
H2O2+L- -karnityna 27±0.9 5±2.0 2.71±0.73* 151±2 37+2** ND 189+2
*p< 0.001, **p< 0.005, ND: niewykrywalny

Claims (3)

  1. Zastrzeżenia patentowe
    1. Zastosowanie L-karnityny lub jej soli do zabezpieczania aktywności zmodyfikowanego białka opiekuńczego α-krystaliny.
  2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że α-krystalina jest alfaA-krystaliną.
  3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że α-krystalina jest alfaB-krystaliną.
PL367204A 2000-12-15 2000-12-15 Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka PL199984B1 (pl)

Priority Applications (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PL367204A PL199984B1 (pl) 2000-12-15 2000-12-15 Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka

Applications Claiming Priority (2)

Application Number Priority Date Filing Date Title
PCT/IT2000/000520 WO2002048190A1 (en) 2000-12-15 2000-12-15 Use of l-carnitine as stabilizing agent of proteins
PL367204A PL199984B1 (pl) 2000-12-15 2000-12-15 Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL367204A1 PL367204A1 (pl) 2005-02-21
PL199984B1 true PL199984B1 (pl) 2008-11-28

Family

ID=11133601

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL367204A PL199984B1 (pl) 2000-12-15 2000-12-15 Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka

Country Status (15)

Country Link
US (1) US7833977B2 (pl)
EP (1) EP1341813B1 (pl)
AT (1) ATE339445T1 (pl)
AU (1) AU2001223953A1 (pl)
CA (1) CA2434911C (pl)
CY (1) CY1106235T1 (pl)
DE (1) DE60030787T2 (pl)
DK (1) DK1341813T3 (pl)
ES (1) ES2272351T3 (pl)
HU (1) HU230002B1 (pl)
MX (1) MXPA03006266A (pl)
PL (1) PL199984B1 (pl)
PT (1) PT1341813E (pl)
SK (1) SK287787B6 (pl)
WO (1) WO2002048190A1 (pl)

Families Citing this family (7)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
AU2001261242B2 (en) 2000-05-03 2006-12-14 Expressive Constructs, Inc. A method for improving recombinant protein stability and solubility
WO2002048190A1 (en) 2000-12-15 2002-06-20 Sigma-Tau Industrie Farmaceutiche Riunite S.P.A. Use of l-carnitine as stabilizing agent of proteins
WO2005004894A2 (en) * 2003-05-12 2005-01-20 Expressive Constructs, Inc. Methods for increasing cell and tissue viability
WO2011075430A1 (en) * 2009-12-14 2011-06-23 University Of Massachusetts Methods of inhibiting cataracts and presbyopia
US20200140500A1 (en) * 2012-07-17 2020-05-07 The Regents Of The University Of Michigan High throughput methods, protein inhibitors, and uses thereof
WO2014152818A1 (en) 2013-03-14 2014-09-25 The University Of Massachusetts Methods of inhibiting cataracts and presbyopia
AU2016354479B2 (en) 2015-11-13 2021-10-07 The University Of Massachusetts Bifunctional molecules containing PEG for use in inhibiting cataracts and presbyopia

Family Cites Families (8)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
IT1235153B (it) * 1988-11-15 1992-06-22 Sigma Tau Ind Farmaceuti Uso dell'acetil l-carnitina nel trattamento terapeutico della cataratta e composizioni farmaceutiche utili in tale trattamento
US20040058015A1 (en) * 2000-06-01 2004-03-25 Yuanjin Tao Compositions and methods for treating eye discomfort and eye disease
WO2002048190A1 (en) 2000-12-15 2002-06-20 Sigma-Tau Industrie Farmaceutiche Riunite S.P.A. Use of l-carnitine as stabilizing agent of proteins
ITRM20010294A1 (it) * 2001-05-29 2002-11-29 Sigma Tau Ind Farmaceuti Uso della acetil l-carnetina in associazione con la biotina per il trattamento di pazienti affetti da diabete mellito di tipo ii insulino re
US6923960B2 (en) * 2001-10-03 2005-08-02 Vsl Pharmaceuticals Inc. Antioxidant combination composition and use thereof
US20050163873A1 (en) * 2004-01-14 2005-07-28 Robert Ritch Methods and formulations for treating glaucoma
ITRM20040327A1 (it) * 2004-07-01 2004-10-01 Sigma Tau Ind Farmaceuti Uso della acetil l-carnitina per la preparazione di un medicamento per il trattamento del dolore neuropatico in pazienti diabetici.
US8569366B2 (en) * 2005-04-26 2013-10-29 Sigma-Tau Industrie Farmaceutiche Riunite S.P.A. Acetyl L-carnitine for prevention of painful peripheral neuropathy in patients with type 2 diabetes

Also Published As

Publication number Publication date
WO2002048190A1 (en) 2002-06-20
EP1341813A1 (en) 2003-09-10
ES2272351T3 (es) 2007-05-01
HUP0400737A3 (en) 2013-06-28
PT1341813E (pt) 2007-01-31
US7833977B2 (en) 2010-11-16
MXPA03006266A (es) 2004-06-25
AU2001223953A1 (en) 2002-06-24
CY1106235T1 (el) 2011-06-08
EP1341813B1 (en) 2006-09-13
CA2434911C (en) 2009-12-08
SK287787B6 (sk) 2011-09-05
HUP0400737A2 (hu) 2004-07-28
PL367204A1 (pl) 2005-02-21
CA2434911A1 (en) 2002-06-20
HU230002B1 (en) 2015-04-28
ATE339445T1 (de) 2006-10-15
US20040120967A1 (en) 2004-06-24
DK1341813T3 (da) 2007-01-15
DE60030787T2 (de) 2007-09-13
DE60030787D1 (de) 2006-10-26
SK8902003A3 (en) 2003-12-02

Similar Documents

Publication Publication Date Title
Trelstad et al. Isolation of two distinct collagens from chick cartilage
JP2004537522A (ja) 眼表面異常の治療及び/又は予防薬の製造における抗酸化剤の使用
Attanasio et al. Protective effects of L-and D-carnosine on α-crystallin amyloid fibril formation: implications for cataract disease
AU2017340245A1 (en) Compositions comprising PEDF-derived short peptides and uses thereof
Chen et al. A 21-kDa chloroplast heat shock protein assembles into high molecular weight complexes in vivo and in Organelle.
Cao et al. Effects of L-carnitine on high glucose-induced oxidative stress in retinal ganglion cells
Peluso et al. Carnitine protects the molecular chaperone activity of lens α‐crystallin and decreases the posttranslational protein modifications induced by oxidative stress
WO2013006076A1 (en) The use of intranasally administered hsp70 protein to treat neurodegenerative diseases
US20100210531A1 (en) Agents with angiogenic and wound healing activity
PL199984B1 (pl) Zastosowanie L-karnityny jako czynnika stabilizującego białka
Ringvold A preliminary report on the amino acid composition of the pseudo-exfoliation material (PE material)
KR20110020819A (ko) 안구건조증 및/또는 각막/결막 질환 치료용 약학 조성물
US20030050283A1 (en) Composition for the treatment and/or prevention of macular degeneration, method for its manufacture, and its use for treating the eye
JP2009050266A (ja) 細胞障害抑制活性を有する物質のスクリーニング方法
WO2011149917A1 (en) STABILIZED AMYLOID- β OLIGOMERS AND USES THEREOF
A Babizhayev Structural and functional properties, chaperone activity and posttranslational modifications of alpha-crystallin and its related subunits in the crystalline lens: N-acetylcarnosine, carnosine and carcinine act as alpha-crystallin/small heat shock protein enhancers in prevention and dissolution of cataract in ocular drug delivery formulations of novel therapeutic agents
EP3156064B1 (en) Application of yb-1 protein and fragments thereof for preparing medicinal agents in treating alzheimer&#39;s disease
CZ20031891A3 (cs) Použití L-karnitinu jako stabilizátoru proteinů
WO2006132205A1 (ja) ラジカルスカベンジャー及び活性酸素消去剤
Babizhayev Potentiation of intraocular absorption and drug metabolism of N-acetylcarnosine lubricant eye drops: drug interaction with sight threatening lipid peroxides in the treatment for age-related eye diseases
AU785360B2 (en) New class of bioactive glycoprotein
WO2024059626A2 (en) Biopolymers for ophthalmic use
El-Sayyad et al. Biochemical and Molecular Markers of Congenital and Senile Cataractous Lenses
Surolia et al. Concurrence of Danish Dementia and Cataract: Insights from the Interactions of Dementia
JP2004502740A5 (pl)