PL199871B1

PL199871B1 - Sposób późnosezonowego zakańczania reprodukcyjnego wzrostu roślin

Info

Publication number: PL199871B1
Application number: PL355817A
Authority: PL
Inventors: John R. Evans; Wallace W. Stewart; Thomas J. Holt; David M. Saravitz; Lisa S. Evans
Original assignee: Basf Corp
Priority date: 1999-12-15
Filing date: 2000-12-05
Publication date: 2008-11-28
Also published as: DE60011935D1; AR026980A1; IL149753A0; EP1241944A1; WO2001043551A1; ES2223645T3; IL149753A; BR0016450B1; CA2395084A1; KR100736313B1; CA2395084C; PL355817A1; UA72020C2; EP1241944B1; BR0016450A; ATE270046T1; EA004305B1; US6284711B1; CN1184887C; ZA200205587B

Abstract

Wynalazek dotyczy sposobu pó znosezonowego zaka nczania reprodukcyjnego wzrostu ro slin polegaj acego na tym, ze w czasie po szczytowym okresie kwitnienia traktuje si e miejsce, na którym znajduj a si e ro sliny, diflufenzopyrem w ilo sci wystarczaj acej do zako nczenia kontynuowanego repro- dukcyjnego wzrostu ro slin. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób późnosezonowego zakańczania reprodukcyjnego wzrostu roślin.

Z US 4581057 znane są nalistne kompozycje nawozowe zawierające pochodne kwasu abscysynowego oprócz źródeł azotu, potasu, fosforu, polepszające wydajności roślin uprawnych. Jednakże w publikacji tej nie zamieszczono żadnej informacji odnośnie wpływu na dojrzewanie/kontynuowanie reprodukcyjnego wzrostu roślin uprawnych.

Regulatory wzrostu roślin (RWR) wpływają na fizjologię wzrostu roślin i na naturalny rytm rośliny. W szczególności regulatory wzrostu roślin mogą np. zmniejszać wysokość roślin, pobudzać kiełkowanie roślin, wywoływać kwitnienie, ściemniać zabarwienie liści, minimalizować wyleganie zbóż, spowalniać wzrost traw na trawnikach, zmniejszać gnicie torebek nasiennych i polepszać utrzymywanie torebek nasiennych bawełny.

Rośliny uprawne na ogół charakteryzują się zdeterminowanym lub niezdeterminowanym typem wzrostu. Rośliny o zdeterminowanym typie wzrostu mają określony okres wzrostu wegetatywnego, po którym następuje określony okres wzrostu reprodukcyjnego, w którym pojawia się maksymalna liczba kwiatów na roślinach. Z kolei niezdeterminowany typ wzrostu roślin charakteryzuje się początkowym okresem wzrostu wegetatywnego, po którym następuje razem okres wzrostu wegetatywnego i reprodukcyjnego. Długość drugiego okresu określona jest w dużym stopniu warunkami wzrostu.

Rośliny o niezdeterminowanym typie wzrostu kontynuują wytwarzanie organów reprodukcyjnych jeszcze długo po tym okresie sezonu uprawowego, w którym jest jeszcze wystarczający czas do dojrzewania z tych organów owoców nadających się do zbiorów. Zatem po pewnym punkcie czasowym w sezonie uprawowym dalszy wzrost reprodukcyjny nie wywiera żadnego wpływu na zbiory owoców nadających się do sprzedaży. Ze względu na to, że kwiaty i młode owoce intensywnie pobierają węglowodany i azot, prawdopodobne jest, iż te silne odbieralniki zmniejszą ilość dostępnych węglowodanów i azotu potrzebnych do dojrzewania owoców, znajdujących się w stadium rozwoju pozwalającym na uzyskanie nadającego się do sprzedaży plonu.

Młode, rozwijające się liście również intensywnie pobierają środki odżywcze. Liść zbliżający się do stanu fizjologicznej dojrzałości, zmienia się z odbieralnika węglowodanów w źródło węglowodanów, ze względu na sumaryczny rezultat zwiększonej zdolności do fotosyntezy w liściu oraz zmniejszenia i ewentualnie zaprzestania wzrostu. W przypadku roślin o niezdeterminowanym typie wzrostu, liściom zapoczątkowanym po pewnym punkcie sezonu uprawowego brakuje czasu do przejścia ze stadium odbiorcy węglowodanów w źródło węglowodanów. Młode rozwijające się liście zużywają zatem ograniczone zasoby środków odżywczych i węglowodanów w roślinie, które mogłyby być lepiej zużytkowane do wzrostu i dojrzewania owoców przeznaczonych na rynek.

Przykładem ważnej rośliny uprawnej wykazującej niezdeterminowany typ wzrostu jest bawełna (Gossypium hirsutum). Bawełna jest rośliną wieloletnią pochodzenia tropikalnego, uprawianą jako roślina jednoroczna w strefie klimatu umiarkowanego i regionach podzwrotnikowych świata. Po początkowym okresie wzrostu wegetatywnego, krzaki bawełny rozpoczynają wzrost reprodukcyjny, przy kontynuacji wzrostu wegetatywnego. Pojawiają się pączki (squares), rozwijające się w kwiaty i po zapyleniu przekształ cają ce się w owoce, okreś lane jako torebki nasienne.

Ze względu na niezdeterminowany charakter tej rośliny, pączki pojawiają się jeszcze długo po momencie, w którym pozostaje wystarczający czas w sezonie uprawowym do rozwinięcia się pączków w dojrzałe, nadające się do handlu torebki nasienne. Wzrost i rozwój tych pą czków i niedojrzałych torebek nasiennych wyczerpuje ograniczone zasoby rośliny, które mogłyby być lepiej wykorzystane przez torebki nasienne mające wystarczający czas do dojrzenia w stadium mające wartość handlową. Podobnie, przez większość sezonu uprawowego ciągle rosną pędy bawełny i pojawiają się nowe liście. Wiele liści zapoczątkowanych w późnym sezonie uprawowym nigdy nie staje się źródłem węglowodanów, ze względu na niewystarczający czas pozostały do końca sezonu uprawowego. W ten sposób te młode liście zużywają część węglowodanów i innych środków odżywczych, które mogłyby lepiej być wykorzystane przez torebki nasienne mające szansę dojrzenia do zbiorów.

Roślina orzecha ziemnego (Arachis hypogaea), należąca do rodziny Fabaceae, jest inną ważną rośliną uprawną charakteryzującą się niezdeterminowanym typem kwitnienia, podobnym do bawełny. Podobnie jak bawełna, roślina orzecha ziemnego wytwarza kwiaty tak późno, że nie mają one czasu rozwinąć się przed pierwszym mrozem w owoce mające wartość handlową.

PL 199 871 B1

Produkcja tytoniu (Nicotiana tabacum L.) wymaga wczesnego usuwania końcowego pączka, w procesie zwanym „ogł awianiem”. Usunięcie końcowego pączka pobudza wzrost i rozwój pączków pachwinowych (odrostów). Odrosty nie mają żadnej wartości handlowej i jeśli są pozostawione zmniejszają zbiór liści. Chemiczne zwalczanie odrostów przeprowadza się w Stanach Zjednoczonych Ameryki stosując hydrazyd kwasu maleinowego.

Jeśli wcześnie kończy się wzrost, to może być rozwinięta strategia kierowania rozwojem roślin, zmniejszająca liczbę późnych pączków, kwiatów i młodych owoców, jak również eliminująca dalszy wzrost końcowej części odrostów, co powoduje, że węglowodany i inne środki odżywcze będą przesłane do najsilniejszych pozostałych odbiorców, a mianowicie młodych owoców i/lub liści. Jako przykład, dla roślin bawełny rezultatem tego przesunięcia zasobów jest prawdopodobieństwo uzyskania niektórych lub wszystkich z następujących korzyści: zwiększenie wydajności (ze względu na większe torebki nasienne), polepszenie jakości włókien, przyspieszenie otwierania się torebek nasiennych, bardziej kompletna utrata liści i możliwość wcześniejszych zbiorów. Wszystkie te korzyści mogą producentom bawełny umożliwić uzyskanie znacznych zysków.

Aby strategia wczesnego zakończenia wzrostu zakończyła się powodzeniem, hamowanie zarówno wegetatywnego, jak i reprodukcyjnego wzrostu powinno następować bez poważnego uszkodzenia organów, takich jak liście, łodygi, korzenie i owoce. Stosowanie herbicydów mogłoby być wykorzystywane do zakończenia wzrostu, jednakże uszkodzenia roślin uprawnych byłyby poważne i mogłyby powodować znaczne zmniejszenie plonów.

Wczesne kończenie wzrostu mogłoby przynosić korzyści związane z późnosezonowym zwalczaniem szkodników. Wprowadzenie ostatnio transgenicznych, odpornych na owady odmian uprawnych bawełny, które genetycznie zmodyfikowano dla ekspresji toksyny Bacillus thurigensis (toksyny BT) zmniejszyło konieczność i/lub częstotliwość stosowania pewnych insektycydów. Jednakże, tak zwana odporna na owady „bawełna BT” nie jest panaceum na zwalczanie owadów przy produkcji bawełny. Pod tym względem odporność bawełny BT na owady jest ograniczona do podzbioru głównych szkodników owadzich bawełny. Dodatkowo odporność stwarzana przez obecność toksyny BT w roślinach uprawnych nie jest trwała. Niestety są dowody, ż e indywidualni przedstawiciele gatunków szkodników skądinąd wrażliwych na toksyny BT nie ulegają już działaniu toksyny BT.

Środki owadobójcze pozostają zatem istotnym składnikiem systemu produkcji bawełny, razem z baweł ną BT. Ponieważ populacja owadów odpornych na obecnie znane środki owadobójcze i/lub tolerancyjnych na toksynę BT będzie z czasem rosnąć, potrzebne jest opracowanie nowej strategii zwalczania owadów, dla zapewnienia poziomu produkcji bawełny spełniające przyszłe zapotrzebowanie.

Jako środek zarówno obniżenia kosztów produkcji, jak i zmniejszenia rozwoju owadów odpornych na działanie środków owadobójczych, niektórzy eksperci od produkcji bawełny rekomendują obecnie wyeliminowanie późnosezonowego stosowania środków owadobójczych. Podstawą takiej rekomendacji jest fakt, że po pewnym momencie sezonu, szkody czynione przez owady pączkom kwiatów (squares), kwiatom i młodym owocom (torebkom nasiennym) nie wpływają na wysokość plonu mającego wartość handlową. Ze względu na niezdeterminowany charakter roślin bawełny, wytwarzanie pączków, kwiatów i torebek nasiennych jest kontynuowane przez większą część sezonu uprawowego. Jednakże od pewnego momentu sezonu nie wystarcza już czasu na dojrzewanie pączków, kwiatów i młodych torebek nasiennych i na zwiększenie wydajności plonu o wartości handlowej, niezależnie od kolejnego stosowania lub nie stosowania środków owadobójczych. Ze względu na to, że dojrzałe lub prawie dojrzałe komory nasienne nie są szczególnie podatne na uszkodzenia czynione przez większość owadzich szkodników bawełny, wstrzymanie stosowania środków owadobójczych pod koniec sezonu uprawowego nie może wpłynąć znacząco na zmniejszenie wielkości plonów. Chociaż zmniejszenie późnosezonowego stosowania środków owadobójczych może mieć sens ekonomiczny na krótką metę, to nie zwalczanie owadów pod koniec sezonu najprawdopodobniej prowadzi do zwiększenia populacji owadów w początkowym okresie następnego sezonu.

Kluczowymi szkodnikami owadzimi bawełny są gąsienica niszcząca kwiat bawełny (Helicoverpa zea), gąsienica pączków tytoniu (Heliothis virescens) i kwieciak bawełnowiec (Anthonomus grandus). W przypadku gąsienic kwiatów bawełny i gąsienic pączków tytoniu ć my składają jajeczka zwykle w obszarze szczytowym (wierzchołek pędu) krzaku bawełny. Po wylęgnięciu się młode larwy ż erują na zakończeniach pędów i młodych pączkach, a większe larwy żerują na zakończeniach i młodych komorach nasiennych. W przypadku kwieciaka bawełnowca dorosłe samice wyjadają jamkę w pączku i składają jedno jajeczko. Po wylęgnięciu larwa ż eruje wewnątrz pączka i podlega dwukrotnemu lub trzykrotnemu linieniu. Pączki z kwieciakiem bawełnowcem zwykle odpadają od rośliny i spadają na

PL 199 871 B1 ziemię po rozwinięciu się drugiego stadium larwy. Rozwój kwieciaka bawełnowca jest kontynuowany w opadł ym pą czku.

Strategia zarządzania uprawami zmniejszająca lub eliminująca miejsca żerowania i/lub miejsca składania jajeczek owadzich szkodników może wyeliminować potrzebę późnosezonowego stosowania środków owadobójczych, a także obniżyć populację przezimowujących owadów. W przypadku kwieciaka bawełnowca strategia zarządzania uprawami zmniejszająca ilość pączków pod koniec sezonu powinna zmniejszyć populację przezimowujących kwieciaków bawełnowców, ponieważ wiadomo jest, że kwieciak bawełnowiec wchodzący w diapauzę późno w sezonie ma większą szansę przezimowania niż kwieciak bawełnowiec wcześniej wchodzący w diapauzę.

Wynalazek ukierunkowany jest na stworzenie dobrej strategii wczesnego zakańczania wzrostu roślin, która spełni lub nawet przewyższy cele powyżej określone. Ogólnie wynalazek jest ukierunkowany na zakończenie pod koniec sezonu uprawowego reprodukcyjnego wzrostu roślin o niezdeterminowanym typie wzrostu. W szczególności zgodnie z wynalazkiem na obszar zajęty przez rośliny, w czasie po szczytowym okresie kwitnienia stosuje się semikarbazonowy regulator wzrostu roślin, w iloś ci wystarczają cej do zakoń czenia kontynuowanego wzrostu reprodukcyjnego roś lin, bez zasadniczego wpływu na dojrzały wzrost reprodukcyjny znajdujący się na roślinie w czasie stosowania regulatora. Stosując taką strategię wczesnego zakańczania wzrostu można osiągnąć polepszenie wydajności późnych owoców, jak również polepszenie późnosezonowego zwalczania szkodników.

Zatem wynalazek dotyczy sposobu późnosezonowego zakańczania reprodukcyjnego wzrostu roślin, charakteryzującego się tym, że w czasie po szczytowym okresie kwitnienia traktuje się miejsce, na którym znajdują się rośliny, diflufenzopyrem w ilości wystarczającej do zakończenia kontynuowanego reprodukcyjnego wzrostu roślin.

Korzystnie w sposobie według wynalazku rośliny charakteryzują się niezdeterminownym typem wzrostu.

Korzystnie w sposobie według wynalazku diflufenzopyr wystarcza do zakończenia kontynuowanego wzrostu reprodukcyjnego, bez znaczącego wpływu na dojrzały wzrost reprodukcyjny rośliny istniejący w czasie zabiegu.

Korzystnie w sposobie według wynalazku roślina należy do rodziny Malvaceae lub Fabaceae, korzystniej rośliną taką jest bawełna, okra lub orzech ziemny.

Ponadto korzystnie w sposobie według wynalazku rośliną jest bawełna, a diflufenzopyr nanosi się w stadium trzech kolanek nad białym kwiatem.

Korzystnie w sposobie według wynalazku diflufenzopyr stosuje się w ilości około 0,00011 - 0,101 kg substancji czynnej na hektar (0,0001 - 0,09 funta s.c. na akr, „Ib s.c./akr”), korzystniej w iloś ci okoł o 0,0034 - 0,034 kg na hektar (0,003 - 0,03 funta s.c./akr).

Ponadto korzystnie w sposobie według wynalazku diflufenzopyr stosuje się razem z co najmniej jednym środkiem wspomagającym.

Korzystnie w sposobie według wynalazku diflufenzopyr stosuje się w postaci cieczy lub rozdrobnionej substancji stałej.

Korzystnie w sposobie według wynalazku rośliną jest Nicotiana tabacum L.

Stosowane w opisie i w załączonych zastrzeżeniach określenie „późny sezon uprawowy” odnosi się do czasu po szczytowym okresie kwitnienia rośliny.

Semikarbazonowy regulator wzrostu roślin, diflufenzopyr, opisano w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5098466.

Diflufenzopyr można stosować w postaci pyłu, granulek, roztworów, emulsji, proszków zawiesinowych, zdolnych do płynięcia materiałów i zawiesin. Stosowanie związku jako substancji czynnej jest przeprowadzane zgodnie ze znanym sposobem postępowania na miejsce zajmowane przez rośliny wymagające takiego postępowania, przy użyciu odpowiedniej ilości tego związku na akr, tak jak opisano to poniżej. Zgodnie z wynalazkiem stosowanie związku na „miejsce” zajmowane przez rośliny obejmuje stosowanie go na rośliny lub części roślin, albo na glebę, na której rośliny rosną.

Diflufenzopyr może być stosowany na części roślin znajdujące się nad ziemią. Stosowanie kompozycji regulatora wzrostu roślin w postaci cieczy lub rozdrobnionej substancji stałej można przeprowadzać znanymi metodami, na przykład ręcznie lub za pomocą wysięgnika, włączając w to opryskiwacze i rozpylacze. Kompozycja może być ewentualnie stosowana jako opryskiwanie lotnicze. Diflufenzopyr stosowany jest w praktyce wynalazku najkorzystniej w postaci wodnych roztworów. Roztwory mogą być stosowane w znany sposób, na przykład przez opryskiwanie, atomizację lub zwilżanie miejsca, na którym znajdują się rośliny.

PL 199 871 B1

Jak podano powyżej, diflufenzopyr, może być również stosowany w połączeniu z innymi składnikami lub środkami wspomagającymi stosowanymi pospolicie w tego rodzaju preparatach. Przykładami takich środków są środki przeciwdziałające wywiewaniu gleby, środki przeciwpieniące, środki konserwujące, środki powierzchniowo czynne, nawozy, środki fitotoksyczne, herbicydy, pestycydy, insektycydy, środki grzybobójcze, środki zwilżające, środki zwiększające przyczepność, środki nicieniobójcze, środki bakteriobójcze, pierwiastki śladowe, synergetyki, odtrutki i mieszaniny tych środków oraz inne takie środki wspomagające dobrze znane w dziedzinie regulacji wzrostu roślin.

Niezależnie od sposobu stosowania, diflufenzopyr jest stosowany na miejsce, na którym znajdują się rośliny uprawne wymagające takiego potraktowania, w ilości skutecznie kończącej kontynuowany reprodukcyjny wzrost roślin. Diflufenzopyr może być stosowany jednokrotnie lub wielokrotnie, w celu uzyskania pożądanego, zgodnego z wynalazkiem wczesnego zakończenia wzrostu roś lin.

Wynalazek zilustrowano następującymi przykładami, nie mającymi charakteru ograniczającego.

P r z y k ł a d 1

Późnosezonowe stosowanie diflufenzopyru (DFP) testowano w próbach polowych na krzakach bawełny w późnosezonowym stadium wzrostu opisywanym jako „trzy kolanka nad białym kwiatem”. Z zaskoczeniem zaobserwowano, że diflufenzopyr powodował zaprzestanie wzrostu wierzchołkowego rośliny (pędu wierzchołkowego) i wywoływał opadanie kwiatów, pączków i młodych torebek nasiennych, bez powodowania znaczących uszkodzeń dojrzałych organów wegetatywnych, torebek nasiennych w średnim wieku i dojrzałych torebek nasiennych. Wyniki tych prób polowych przedstawiono poniżej w tabeli 1.

Jak widać w tej tabeli, w polowej próbie nr 1 (Mississippi) wyniki są uderzające. Jednokrotne stosowanie DFP w ilości około 10 lub 20 g s.c./ha (0,01 lub 0,02 funty s.c./akr) powodowało ponad 80% zmniejszenie (względem krzaków nie poddanych tej operacji) liczby pączków i kwiatów na najwyższych ośmiu kolankach. Podobny trend zaobserwowano również w próbie polowej nr 2 (Louisiana), chociaż rozmiary zmniejszenia liczby pączków i kwiatów nie były tak duże jak w próbie polowej nr 1. Ogółem próby przedstawione w tabeli 1 demonstrują, że niska dawka semikarbazonu, takiego jak DFP, może drastycznie obniżyć liczbę pączków i kwiatów na krzakach bawełny.

T a b e l a 1

	Próba polowa nr 1 (Mississippi)	Próba polowa nr 2 (Louisiana)
Rodzaj środka	Ilość (g s.c./ha)	Liczba pącz- ków	% zmniejszenia w porówna- niu z próbą kontrolną	Liczba kwia- tów	% zmniejszenia w porównaniu z próbą kontrolną	Liczba pącz- ków	% zmniejszenia w porównaniu z próbą kontrolną	Liczba kwia- tów	% zmniejszenia w porównaniu z próbą kontrolną
Próba kontro- lna	--	2,5	--	3,0	--	3,0	--	3,0	--
DFP	10	0,3	88	0,0	100	1,8	41	1,3	59
DFP	20	0,0	100	0,5	83	1,8	39	2,1	31

P r z y k ł a d 2

Inną próbę polową przeprowadzono w Mississippi, gdzie na krzaki bawełny zastosowano DFP w stadium trzech kolanek nad biał ym kwiatem. Wyniki przedstawiono poniż ej w tabeli 2.

T a b e l a 2

Rodzaj środka	Ilość (g s.c./ha)	22 dni po działaniu środkiem kończącym wegetację
Liczba otwartych torebek nasiennych	% próby kontrolnej
Próba kontrolna	--	43	100
DFP	10	72	167
DFP	20	69	160

Jak widać to z danych zamieszczonych w tabeli 2, krzaki bawełny potraktowane DFP w ilości 20 g s.c./ha miały o 60% więcej otwartych torebek nasiennych niż w przypadku roślin nie potraktowanych żadnym środkiem kończącym wegetację (próba kontrolna), po 22 dniach od momentu działania

PL 199 871 B1 tym środkiem. Ten duży wzrost liczby otwartych torebek nasiennych wskazuje, że stosowanie DFP na bawełnę przyspiesza dojrzewanie, którego rezultatem dla hodowcy bawełny byłby wcześniejszy zbiór.

P r z y k ł a d 3

Doświadczenia szklarniowe przeprowadzono na okrze (ketmie jadalnej) (Abelmoschus esculentus), przedstawicielu tej samej rodziny (Malvaceae) co bawełna. Stosowanie DFP w ilości 0,1 i 1 g s.c./ha (0,0001 funta i 0,001 funta s.c./akr) nie miało wpływu na wzrost okry (tabela 3A). Stosowanie DFP w ilości od 3 do 34 g s.c./ha (od 0,003 funta do 0,03 funta s.c./akr) dramatycznie zmniejszyło wzrost wegetatywny (tabela 3B i 3C) i spowodowało utratę pączków kwiatowych i bardzo małych owoców (tabele 3D i 3E). W pierwszym tygodniu po zastosowaniu, szybkość wydłużania się owoców na roślinach potraktowanych DFP była nieznacznie mniejsza niż u roślin z próby kontrolnej (tabele 3F i 3G). Jednakże w czasie drugiego tygodnia owoce na roślinach potraktowanych DFP wydłużały się szybciej niż owoce na roślinach z grupy kontrolnej, tak że po dwóch tygodniach nie zanotowano znaczących różnic w długości owoców. Po dwóch tygodniach rośliny potraktowane DFP miały mniej owoców, ale owoce były cięższe (tabele 3H i 3I).

We wszystkich badaniach opisanych w poniższych tabelach przy każdym sposobie działania DFP stosowano 5 - 10 roślin okra, ale dane zamieszczone w tabelach uśredniono.

T a b e l a 3A

Wstępne badania wpływu DFP na zmniejszenie wysokości roślin okry

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Wysokość rośliny okry (cm) 14 dni po zabiegu(DAT)	% fototoksyczności 14 dni po zabiegu (DAT)
Próba kontrolna	0	33	0
DFP	0,1 (0,0001)	33	0
DFP	1 (0,001)	34	0
DFP	11 (0,010)	26	34

T a b e l a 3B Wysokość rośliny okry

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Wysokość rośliny okry (cm)	% Zmniejszenia 28 DAT
13 DAT	28 DAT
Próba kontrolna	0	55	61	--
DFP	8 (0,007)	42	45	26
DFP	17(0,015)	41	43	30
DFP	34 (0,030)	43	45	27

T a b e l a 3C Wysokość rośliny okry

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Wysokość rośliny okry (cm) 13 DAT	% Zmniejszenia
Próba kontrolna	0	90	--
DFP	3 (0,003)	68	23
DFP	8 (0,007)	76	14

T a b e l a 3D

Los organów reproduktywnych, tzn. pąków kwiatów lub małych owoców po zastosowaniu DFP

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	% zmniejszenia liczby pąków kwiatowych	% zmniejszenia liczby małych owoców
6 DAT	13 DAT	6 DAT	13 DAT
Próba kontrolna	0	30	40	0	0
DFP	8 (0,007)	67	72	0	0
DFP	17 (0,015)	78	83	0	0
DFP	34 (0,030)	82	88	0	0

PL 199 871 B1

T a b e l a 3E

Los organów reproduktywnych okry, tzn. pąków kwiatów lub małych owoców po zastosowaniu DFP

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	% zmniejszenia liczby pąków kwiatowych	% zmniejszenia liczby małych owoców
6 DAT	13 DAT	6 DAT	13 DAT
Próba kontrolna	0	9,4	30,2	0	0
DFP	3 (0,003)	61,1	48,1	0	0
DFP	8 (0,007)	57,1	53,1	31	23

T a b e l a 3F

Zwiększenie długości owoców okry

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Zwiększenie długości strąków okry (cm)
0-6 DAT	6-13 DAT	0-13 DAT
Próba kontrolna	0	11,3	0,1	11,2
DFP	8 (0,007)	6,6	4,3	10,9
DFP	17 (0,015)	7,3	2,4	9,7
DFP	34 (0,030)	7,6	3,1	10,6

T a b e l a 3G

Zwiększenie długości owoców okry

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Zwiększenie długości strąków okry (cm)
0-6 DAT	6-13 DAT	0-13 DAT
Próba kontrolna	0	11,9	1,2	13,1
DFP	3 (0,003)	10,2	1,7	11,9
DFP	8 (0,007)	10,4	1,7	13,1

T a b e l a 3H

Plony owoców okry przedstawione jako waga owoców wyrażona w gramach

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Waga owoców okry (g) w 13 DAT	% zwiększenia wagi owoców
Owoce świeże	Owoce suszone	Owoce świeże	Owoce suszone
Próba kontrolna	0	21,8	3,07	--	--
DFP	8 (0,007)	30,0	3,63	37	18
DFP	17 (0,015)	29,3	3,53	34	15
DFP	34 (0,030)	35,2	4,17	61	36

T a b e l a 3I

Plony owoców okry przedstawione jako waga owoców wyrażona w gramach*

Rodzaj środka	Ilość g s.c./ha (Ib s.c./akr)	Waga suszonych owoców okry (g) w zależności od pozycji owocowania
Pozycja 1	Pozycja 2	Pozycja 3	Pozycja 4
Próba kontrolna	0	21,8	3,07	--	--
DFP	8 (0,007)	30,0	3,63	37	18
DFP	17 (0,015)	29,3	3,53	34	15

*Strąki zbierano w 13 DAT (13 dniu po zabiegu). Pozycja 1 oznacza pozycję najniższą i największe owoce na roślinie, pozycja 2 oznacza drugi z kolei owoc pod względem wielkości, itd.

PL 199 871 B1

Powyższe dane demonstrują, że jednokrotne stosowanie semikarbazonu, takiego jak diflufenzopyr, w ilości pomiędzy około 3 g do około 34 g s.c./ha (od około 0,003 funta do około 0,03 funta s.c./akr) na rośliny uprawne, takie jak bawełna lub okra, może powodować opadanie pączków kwiatowych, kwiatów i młodych owoców, jak również dramatycznie zmniejszać wzrost wegetatywny. Nieoczekiwanie waga owoców okry zwiększyła się po potraktowaniu roślin DFP.

P r z y k ł a d 4

Próby polowe przeprowadzono z roślinami orzechów ziemnych (Arachis hypogaea), w celu sprawdzenia czy późnosezonowe stosowanie DFP może zatrzymać późne kwitnienie i wzrost wegetatywny. DFP podawano na rośliny stosując opryskiwacz plecakowy napędzany CO2, skalibrowany na dostarczanie 93,5 litra/ha (10 galonów/akr). Wymiary działek z roślinami orzechów ziemnych wynosiły 3,66 m x 15,24 m (12 stóp x 50 stóp). Zabiegi stosowano na aktywnie rosnących krzakach orzechów ziemnych około sześć (6) i trzy (3) tygodnie przed zbiorami. Krzaki orzechów ziemnych opryskiwano na wszystkie strony DFA z 1% obj./obj. środkiem wspomagającym do opryskiwań DASH® HC. Orzechy ziemne zebrano i zważono dla obliczenia danych dotyczących wydajności przedstawionych w poniższej tabeli 4. Wszystkie działki zraszano, z wyjątkiem próby GA-015, którą przeprowadzono w warunkach suszy. DFP stosowano w ilości 0,0078 i 0,017 kg s.c./ha (0,007 funta i 0,015 funta s.c./akr).

T a b e l a 4

Wydajność orzechów ziemnych wyrażona jako procent grupy kontrolnej roślin nie potraktowanej DFP.

Rodzaj środka	Ilość kg s.c./ha (Ib s.c./akr)	Termin stosowania*	Wydajność orzechów ziemnych jako % wydajności w grupie kontrolnej
GRS-287	FTS	NC-101	GA-015
Grupa kontrolna			100	100	100c	100
DFP	0,0078 (0,007)	6 tygodni	107	102	111	98
DFP	0,017 (0,015)	6 tygodni	92	104	115	89
DFP	0,034 (0,030)	6 tygodni	89	99	127	92
DFP	0,0078 (0,007)	3 tygodnie	107	109	130	87
DFP	0,017 (0,015)	3 tygodnie	102	110	122	99
DFP	0,034 (0,030)	3 tygodnie	78	108	118	104

Uwagi: (1) GRS-287 - okres pomiędzy zabiegami i zbiorem wynosił 68 i 45 dni. (2) FTS - okres pomiędzy zabiegami i zbiorem wynosił 55 i 35 dni.

(3) NC-101 - okres pomiędzy zabiegami i zbiorem wynosił 42 i 32 dni.

(4) GA-015 - okres pomiędzy zabiegami i zbiorem wynosił 45 i 32 dni.

Obserwowano pewne uszkodzenia orzechów ziemnych i zależały one od ilości stosowanego DFP. Przy wzroście dawki DFP, wzrastały również uszkodzenia roślin. Jednakże w 31 DAT (31 dniu po zabiegu) uszkodzenia orzechów ziemnych nie były znaczące. Objawy uszkodzeń obejmowały nieznaczne zwijanie się szczytowych liści. Największy stopień uszkodzenia przy dawce 0,034 kg s.c./ha (0,030 funta s.c./akr) wynosił około 20%, ale uszkodzenia krzaków orzechów ziemnych nie obejmowały zauważalnej chlorozy.

W danych tabeli 4 znaczny wzrost wydajnoś ci widoczny jest w próbach polowych NC-101. Znaczny wzrost wydajności nastąpił przy stosowaniu DFP sześć tygodni przed zbiorami w ilości 0,034 kg s.c./ha (0,030 funta s.c./akr) oraz trzy tygodnie przed zbiorami w ilości 0,0078, 0,017 i 0,034 kg s.c./ha (0,007 funta, 0,015 funta i 0,030 funta s.c./akr). Jak widać z uwagi (3) do tabeli 4 w próbach polowych NC-101 najściślej określono czas od zabiegu do zbiorów we wszystkich badaniach. Jednakże w próbach GRS i FTS niższe ilości stosowanego DFP (0,0078 i 0,017 kg s.c./ha) (0,007 funta, 0,015 funta s.c./akr) w drugim terminie zwiększały wydajność o statystycznie nieznaczną wielkość 2% do 10%. Jednakże próba polowa GA-015 nie wykazała tendencji do wzrostu wydajności, co nie było nieoczekiwane, ze względu na stres wywołany suszą, w jakim znajdowały się rośliny przez większość sezonu uprawowego.

PL 199 871 B1

P r z y k ł a d 5

Dodatkowe próby polowe przeprowadzono z krzakami bawełny (odmiana DPL 50) dla określenia czy wielkość torebek nasiennych nie rozwijających się pod wpływem działania DFP zależy od stresu, nadmiernych ilości stosowanego DFP lub terminu jego stosowania. Konkretnie, mieszaninę DFP z 1% obj./obj. ś rodkiem wspomagającym do opryskiwań DASH® HC stosowano w iloś ci 0,011, 0,022 i 0,090 kg s.c./ha (0,01 funta, 0,02 funta i 0,08 funta s.c./akr) w stadium pię ciu kolanek nad biał ym kwiatem (5 NAWF), co odpowiadało 40 dniom przed utratą liści, 5 NAWF + 300 DD, co odpowiadało 25 dniom przed utratą liści i 5 NAWF + 600 DD, co odpowiadało 15 dniom przed utratą liści. Wyniki przedstawiono w poniższej tabeli 5.

T a b e l a 5

	Termin	Ilość kg s.c./ha (Ib s.c./akr)	Ilość zrzuconych torebek nasiennych	Średnia wielkość torebek nasiennych (mm)	Średnia wielkość torebek nasiennych (cale)	Wydajność bele/ha (bele/akr)	Warunki
Grupa			65	22,5	0,8	5,9	Bez stresu
kontrolna						(2,06)
DFP	5 NAWB	0,011	57	20,5	0,8	3,14
		(0,010)				(1,27)
„	5 NAWB	0,022	53	20,6	0,8	2,97
		(0,020)				(1,2)
„	5 NAWB	0,090	42	18,6	0,7	2,72
		(0,080)				(1,1)
	300 DD	0,011	43	22,9	0,9	4,69
		(0,010)				(1,9)
„	300 DD	0,022	60	21,8	0,8	4,69
		(0,020)				(1,9)
„	300 DD	0,090	43	20,8	0,8	4,45
		(0,080)				(1,8)
	600 DD	0,011	32	21,9	0,8	5,41
		(0,010)				(2,19)
„	600 DD	0,022	35	27,7	1,09	5,29
		(0,020)				(2,14)
„	600 DD	0,090	61	27,9	1,09	5,21
		(0,080)				(2,11)

Grupa kontrolna			31	12,3	0,4	4,60 (1,86)	Ze stresem
DFP	5NAWB	0,011	32	18,5	0,7	3,41
		(0,010)				(1,38)
	5NAWB	0,022	53	18,8	0,74	3,06
		(0,020)				(1,24)
	5NAWB	0,090	64	20,5	0,8	3,09
		(0,080)				(1,25)
	300 DD	0,011	47	14,6	0,5	4,84
		(0,010)				(1,96)
	300 DD	0,022	58	29,2	1,14	4,45
		(0,020)				(1,8)
	300 DD	0,090	50	23	0,9	4,37
		(0,080)				(1,77)
	600 DD	0,011	49	24,8	1	4,92
		(0,010)				(1,99)
	600 DD	0,022	35	21,4	0,8	5,14
		(0,020)				(2,08)
	600 DD	0,090	33	24,8	0,9	4,97
		(0,080)				(2,01)

PL 199 871 B1

Z danych powyż szej tabeli 5 widoczne jest, ż e termin stosowania DFP ma bardziej dramatyczny wpływ na wydajność niż jego ilość. Dawka w ilości 0,011 i 0,022 kg s.c./ha (0,01 funta i 0,02 funta s.c./akr) ma mniejszy wpływ negatywny przy każdym terminie stosowania w porównaniu do dawki 0,090 kg s.c./ha (0,08 funta s.c./akr). Stosowanie DFP przy 5 NAWF znacząco zmniejsza wydajność na poziomie 5%, w porównaniu do grupy kontrolnej. Nieoczekiwanie wszystkie zabiegi w terminie 667 DD zwiększają wydajności. Dawki 0,011 i 0,022 kg s.c./ha (0,01 funta i 0,02 funta s.c./akr) marginalnie zwiększają wydajność na poziomie 5%. Na poziomie 10%, stosowanie DFP w dawce 0,022 kg s.c./ha (0,020 funta s.c./akr) znacznie zwiększało wydajność. Tylko dawka 0,090 kg s.c./ha (0,080 funta s.c./akr) powodowała znaczne zmniejszenie wydajności, przy terminie stosowania 300 DD.

Stosowanie przy 5 NAWF na bezstresową bawełnę utrzymywanie dojrzałych torebek nasiennych zwiększa się przy zwiększeniu ilości DFP. Stosowanie DFP w późniejszym terminie nie ma wpływu na utrzymywanie dojrzałych torebek nasiennych. Stosowanie DFP powodowało zrzucanie pączków i kwiatów przez krzaki bawełny przy wszystkich ocenianych dawkach i terminach zabiegów. Przy stosowaniu w terminie 600 DD odpadły praktycznie wszystkie pączki i zakończyło się kwitnienie. Zwiększenie wydajności przy tym terminie jest zatem prawdopodobnie spowodowane poprawą skuteczności wykorzystania węglowodanów przez roślinę. Nie obserwowano żadnego negatywnego wpływu na kiełkowanie nasion lub ich jakość, przy stosowaniu DFP w terminach 300 DD lub 600 DD. Jednakże obserwowano tendencję do wywierania negatywnego na kiełkowanie nasion i ich jakość, jeśli DFE stosowano przy 5 NAWF. Wydaje się zatem, że najpraktyczniejszym terminem stosowania DFP na bawełnę jest okres po stadium 5 NAWF.

P r z y k ł a d 6

Przykład 5 powtórzono w innym miejscu testowym. Wyniki zamieszczono w poniższej tabeli 6.

T a b e l a 6

	Termin	Ilość kg s.c./ha (Ib s.c./akr)	Ilość zrzuconych torebek nasiennych	Średnia wielkość zrzuconych torebek nasiennych (mm)	Wydajność bele/ha (bele/akr)	Warunki
Grupa kontrolna			1,19	0,81	4,40 (1,78)	Bez stresu
DFP	5 NAWB	0,011	2,29	1,75	3,61
		(0,010)			(1,46)
	5 NAWB	0,022	2,56	2,33	2,64
		(0,020)			(1,07)
	5 NAWB	0,090	3,90	2,25	1,71
		(0,080)			(0,69)
	300 DD	0,011	1,17	1,38	4,03
		(0,010)			(1,63)
	300 DD	0,022	1,83	1,61	4 05
		(0,020)			(1,64)
	300 DD	0,090	1,76	1,60	4 13
		(0,080)			(1,67)
	600 DD	0,011	0,17	0,60	4,25
		(0,010)			(1,72)
	600 DD	0,022	0,17	0,16	4,47
		(0,020)			(1,81)
	600 DD	0,090	0,17	0,61	4,62
		(0,080)			(1,87)

Grupa kontrolna			1,11	0,65	5,02 (2,03)	Ze stresem
1	2	3	4	5	6	7
DFP	5 NAWB	0,011	2,28	0,97	4,37
„		(0,010)			(1,77)
	5 NAWB	0,022	3,29	1,38	4,00	„
„		(0,020)			(1,62)
	5 NAWB	0,090	4,00	1,78	3,90	„
		(0,080)			(1,58)

PL 199 871 B1 cd. tabeli 6

1	2	3	4	5	6	7
	300 DD	0,011	0,61	1,07	5,14
		(0,010)			(2,08)
„	300 DD	0,022	0,41	0,94	5,61	„
		(0,020)			(2,27)
„	300 DD	0,090	0,61	0,83	5,02	„
		(0,080)			(2,03)
	600 DD	0,011	0,31	0,31	5,66
		(0,010)			(2,29)
„	600 DD	0,022	0,26	0,26	5,29	„
		(0,020)			(2,14)
„	600 DD	0,090	0,37	0,37	5,49	„
		(0,080)			(2,22)

P r z y k ł a d 7

DFP stosowano na bawełnę w ilości 0,011 i 0,022 kg s.c./ha (0,01 funta i 0,02 funta s.c./akr) przy dwóch różnych stadiach wzrostu: 5 NAWF i 5 NAWF + 350 HU (jednostek cieplnych). Badaniom poddano odmianę bawełny Stoneville 474. Wyniki przedstawiono w poniższych tabelach 7A i 7B.

T a b e l a 7A

Wydajność zwalczania owadów przy stosowaniu DFP w stadium wzrostu 5 NAWF

Ocena nr	1	1	1	1	1	2	2	3	3	3
Odmiana	YFDRO1²	YFDRO2	YFDRO3	YFDRO4	YFDRO5	LYGULI³	HELISP	LYGULI	HELISP	YOBOLL
DAT	15	15	15	15	15	17	17	21	21	21

Rodzaj środka	Ilość¹kg s.c./ha (Ib s.c./akr)
Grupa kontrolna		0,3a⁴	8,3a	1,5b	2,5b	0b	5,8a	0,3a	7,8a	3,5a	5,5a

DFP	0,011 (0,01)	0a	4 a	4,3 ab	9,5 ab	41,3 a	2,8 a	0,3 a	4,5 a	2,5 a	5,5 a
DFP	0,022 (0,02)	0a	1 a	5,8 a	10,5 a	37 a	5,5 a	0,8 a	11,5 a	6,5 a	10,8 a

¹ Produkt stosowany w 200 l/ha ² YFDRO1 = liczba opadłych torebek nasiennych o średnicy <6,35 mm (<1/4 cala)/rząd o dł ugości 7,6 m (25 ft)

YFDRO2 = liczba opadłych torebek nasiennych o średnicy <6,35 mm<12,7 mm (<1/4<1/2 cala)/rząd o długości 7,6 m (25 ft) YFDRO3 = liczba opadłych torebek nasiennych o średnicy <12,7 mm<19,05 mm (<1/2<3/4 cala)/rząd o długości 7,6 m (25 ft) YFDRO4 = liczba opadłych torebek nasiennych o średnicy <19,05 mm<25,4 mm (<3/4<1 cala)/rząd o długości 7,6 m (25 ft) YFDRO5 = liczba opadłych torebek nasiennych o średnicy <25,4 mm (<1 cala)/rząd o długości 7,6 m (25 ft) ³ Średnia liczba roślin z nalotem pochodzącym z poczwarek insektów (LYGULI), larw niszczących kwiaty i pączki (HELISP) i liczba pą czków nakł utych przez kwieciaka baweł nowca (YOBOLL)/50 pą czków ⁴ średnie, po których następuje ta sama litera nie różnią się znacząco w teście wielokrotnego zakresu Duncana (P=0,05).

T a b e l a 7B

Wydajność zwalczania owadów przy stosowaniu DFP w stadium wzrostu 5 NAWF plus 350 HU

Ocena nr	1	1	1	2	2	2	3	3	3
Odmiana	LYGULI	YOBOLL	HELISP	LYGULI	YOBOLL	HELISP	LYGULI	YOBOLL	HELISP
DAT	14	14	14	21	21	21	28	28	28

Rodzaj środka	Ilość kg s.c./ ha (Ib s.c./akr)

PL 199 871 B1 cd. tabeli 7B

Grupa kontrolna		2,3ab³	7,8a	3a	7,8a	22,5a	0,8a	2,8a	10,0a	1,3a

DFP	0,011 (0,01)	4,3a (--)⁴	7,8a (--)	3,3a (--)	5,3a (32)	12ab (47)	2,5A (--)	1,8a (36)	10,8a	1,3a
DFP	0,022 (0,02)	1b (56)	5,8a (56)	1,5a (50)	3,3a (58)	9,5b (58)	2a (--)	2,3a (18)	10,0a	1,8a

¹ Produkt stosowany w 200 l/ha ² Średnia liczba roślin z nalotem pochodzącym z poczwarek insektów (LYGULI), liczba pączków nakł utych przez kwieciaka bawełnowca (YOBOLL) i larw niszczących kwiaty i pączki (HELISP)/50 pączków/poletko.

³ średnie, po których następuje ta sama litera nie różnią się znacząco w teście wielokrotnego zakresu Duncana (P=0,05).

⁴ % zmniejszenia w porównaniu do grupy kontrolnej

Powyższe dane wskazują na to, że stosowanie DFP w stadium 5 NAWF nie powoduje wystarczającego zrzucania pączków dla zmniejszenia populacji owadów, natomiast powoduje pozbywanie się znaczącej liczby torebek nasiennych o średnicy większej od 25,4 mm (1 cala). Jednakże w drugim terminie stosowania

NAWF + 350 HU na poletkach potraktowanych DFP w iloś ci 0,022 kg s.c./ha (0,02 funta s.c./akr) zaobserwowano znaczne zmniejszenie liczby pączków nakłutych przez kwieciaka bawełnowca (58%) o roślin z nalotem poczwarek owadów (32%), w porównaniu do nie poddanej zabiegowi grupie kontrolnej. W tym późniejszym terminie nie zaobserwowano zrzucania torebek nasiennych. Rezultaty te wskazują na to, że DFP w dawce 0,022 kg s.c./ha (0,02 funta s.c./akr) jest potencjalnym środkiem do zakończenia wzrostu roślin bawełny.

P r z y k ł a d 8

DFP stosowano również na plantację tytoniu szlachetnego, gotowego do produkcji, po przejściu przez proces fermentacji i maturacji. Roślinom ścięto wierzchołki i w ten sam dzień opryskano. W momencie zabiegu około 5 - 10% roślin znajdowało się stadium pączkowania. Zabiegi wykonano ręcznym opryskiwaczem wyposażonym w stożkową dyszę tulejkową. Objętość cieczy do oprysku wynosiła 33 ml na roślinę lub 478 litrów/ha (50 galonów/akr). Każdy rodzaj zabiegu stosowano na trzy rośliny i każdą roślinę uważano za powtarzalną. Rośliny badano w różnych odstępach czasu, mierzonych w tygodniach po przeprowadzeniu zabiegu. Jeden rodzaj zabiegu, oprysk dostępnym w handlu Royal MH-30 (bezwodnik kwasu maleinowego) zastosowany w ilości 3,4 kg s.c./ha (3,0 funty s.c./akr), mógł być przeprowadzony dopiero następnego dnia. Ze względu na to opóźnienie, zabieg nie różnił się zasadniczo od grupy kontrolnej i dlatego wyniki nie zamieszczono w poniższych tabelach 8A - 8C.

T a b e l a 8A

Procentowość uszkodzeń na tytoniu

	Procent uszkodzeń
Rodzaj środka	Ilość kg s.c./ha (Ib s.c./akr)	1 tydzień po zabiegu	3 tygodnie po zabiegu
Grupa kontrolna	0	0	0
DFP	0,011(0,01)	25	10
DFP	0,034 (0,03)	40	35
DFP + MH-30	0,011 + 1,12 (0,01 + 1,0)	25	20
DFP + MH-30	0,034 + 1,12 (0,03 + 1,0)	40	25
MH-30	1,12(1,0)	0	0

PL 199 871 B1

T a b e l a 8B

Liczba odrostów/krzak tytoniu

Rodzaj środka	Ilość kg s.c./ha (Ib s.c./akr)	Liczba odrostów na roślinę
2 tydzień	3 tydzień	4 tydzień	6 tydzień
Grupa kontrolna	0	3,0	3,0	4,3	8,5
DFP	0,011(0,01)	0	2,7	6,3	7
DFP	0,034 (0,03)	0	0	4,5	10
DFP	0,067 (0,06)	0	0	2,0	4,5
DFP + MH-30	0,011 + 1,12 (0,01 + 1,0)	0	0,3	4,0	5,3
DFP + MH-30	0,034 + 1,12 (0,03 + 1,0)	0	0,3	2,3	6,3
MH-30	1,12 (1,0)	0	1,0	5,7	5,3

T a b e l a 8C

Sumaryczna waga odrostów na roślinę, średnia waga i długość oraz długość pięciu szczytowych liści tytoniu, w końcowej ocenie po 41 dniach po zabiegu (DAT)

Rodzaj środka	Ilość kg s.c./ha (Ib s.c./akr)	Sumaryczna waga odrostów/roślinę	Średnia waga odrostu (g)	Średnia długość odrostu (cm)	Średnia długość szczytowych 5 liści
Grupa kontrolna	0	715	82	28	62
DFP	0,011 (0,01)	217	32	23	58
DFP	0,034 (0,03)	270	27	15	53
DFP	0,067 (0,06)	100	15	15	57
DFP + MH-30	0,011 + 1,12 (0,01 + 1,0)	123	21	14	59
DFP + MH-30	0,034 + 1,12 (0,03 + 1,0)	176	32	17	63
MH-30	1,12 (1,0)	226	49	23	68

Powyższe dane wskazują na to, że DFP powoduje pewne uszkodzenia niedojrzałych liści z objawami typowej akumulacji auksyny (patrz tabela 8A), o której ś wiadczy zwijanie się liś ci. Dodatkowo liście te niepożądanie bardziej utrzymują zieleń w późnym sezonie uprawowym. Uszkodzenia nie zmniejszają jednak końcowej długości pięciu szczytowych liści (patrz tabela 8C), chociaż zaobserwowano nieznaczny trend do zmniejszania długości liści. Dojrzałe liście nie wykazują objawów uszkodzeń. DFP zmniejsza liczbę odrostów na roślinę, przy czym największa dawka 0,067 kg s.c./ha (0,06 funta s.c./akr) była skuteczna po sześciu tygodniach od czasu zastosowania (patrz tabela 8B). Niższe dawki DFP były skuteczne w krótszych okresach. Po zaniku hamującego działania DFP, liczba odrostów ponownie szybko wzrasta. Połączenie DFP z 1,12 kg s. c./ha (1 funta) ilością hydrazydu kwasu maleinowego nie róż niło się znacząco z samym DFP. Po 6 tygodniach wszystkie rodzaje zabiegów zmniejszało wagę odrostów przypadającą na roślinę oraz średnią wagę odrostu (patrz tabela 8C). Najbardziej skutecznym środkiem przy zmniejszaniu sumarycznej wagi odrostów przypadającą na roślinę, średniej wagi odrostu i średniej długości odrostu był DFP w ilości 0,067 kg s.c./ha (0,06 funta s.c./akr).

Claims

1. Sposób póź nosezonowego zakań czania reprodukcyjnego wzrostu roś lin, znamienny tym, że w czasie po szczytowym okresie kwitnienia traktuje się miejsce, na którym znajdują się rośliny, diflufenzopyrem w ilości wystarczającej do zakończenia kontynuowanego reprodukcyjnego wzrostu roślin.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ż e roś liny charakteryzują się niezdeterminownym typem wzrostu.

3. Sposób wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, ż e diflufenzopyr wystarcza do zakończenia kontynuowanego wzrostu reprodukcyjnego, bez znaczącego wpływu na dojrzały wzrost reprodukcyjny rośliny istniejący w czasie zabiegu.

4. Sposób wedł ug zastrz. 1, znamienny tym, ż e roś lina należ y do rodziny Malvaceae lub Fabaceae.

5. Sposób wedł ug zastrz. 4, znamienny tym, ż e roś liną jest baweł na, okra lub orzech ziemny.

6. Sposób wedł ug zastrz. 5, znamienny tym, ż e roś liną jest baweł na, a diflufenzopyr nanosi się w stadium trzech kolanek nad białym kwiatem.

7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ż e diflufenzopyr stosuje się w iloś ci okoł o 0,00011 - 0,101 kg substancji czynnej na hektar.

8. Sposób wedł ug zastrz. 7, znamienny tym, ż e substancję czynną stosuje się w ilości około 0,0034 - 0,034 kg na hektar.

9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, ż e diflufenflzopyr stosuje się razem z co najmniej jednym środkiem wspomagającym.

10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że diflufenzopyr stosuje się w postaci cieczy lub rozdrobnionej substancji stałej.

11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że rośliną jest Nicotiana tabacum L.