PL199824B1 - Pojemnik ciśnieniowy do mieszania i dozowania materiałów dwuskładnikowych - Google Patents

Abstract

Pojemnik ci snieniowy z korpusem (2), ko- pu lk a (3) mieszcz ac a zawór (4), wysklepionym denkiem (5), nabojem (7) usytuowanym na talerzyku (6), umieszczon a w naboju (7) iglic a (9) do wy lamania naboju (7), która jest poruszana poprzez talerzyk (6), w którym to pojemniku na- bój (7) jest po laczony z talerzykiem (6) poprzez koszyczek (11) spr ezyny, koszyczek ten ma u lo- zyskowany spr ezy scie wyzwalacz (12), który dzia la na iglic e (9), która dzia la na wieczko (8) umieszczone na ko ncu naboju (7) po stronie po- jemnika i wy lamuje to wieczko po naci sni eciu, przy czym mi edzy iglic a (9) i wyzwalaczem (12) jest usytuowana przepona (15), która odcina hermetycznie nabój (7) na jego ko ncu po stro- nie talerzyka od zawarto sci ci snieniowego po- jemnika (1). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest pojemnik ciśnieniowy z korpusem, kopułką mieszczącą zawór, wysklepionym denkiem, nabojem usytuowanym na talerzyku, z umieszczoną w naboju iglicą do wyłamania naboju, która jest poruszana za pośrednictwem talerzyka, a także zastosowanie tego rodzaju pojemnika do układów dwuskładnikowych. Takie pojemniki ciśnieniowe są przeznaczone w szczególności do przechowywania i dozowania dwuskładnikowych pianek uszczelniających i izolujących, klejów 2-składnikowych i lakierów 2-składnikowych.

Przedmiotem wynalazku jest w szczególności także ukształtowanie pojemników ciśnieniowych, które oprócz płynnych substancji głównego składnika zawierają w naboju drugi składnik, który reaguje ze składnikiem głównym dając gotowy produkt, przykładowo lakier wieloskładnikowy. Wynalazek może być też zastosowany do przygotowywania 2-składnikowych produktów użytkowych przeznaczonych do innych celów, przykładowo do powlekania powierzchni, albo do generowania pianek z tworzyw sztucznych.

Zawarte w pojemniku ciśnieniowym substancje składnika głównego są płynne i składają się na przykład z utwardzalnego środka wiążącego do lakierów, rozpuszczalników i płynnego gazu pędnego stosowanego do dozowania składnika. Następny składnik znajduje się w stosunkowo małej ilości w naboju i jest nim najczęściej szybko reagujący ze składnikiem głównym związek, przykładowo w układzie 2-składnikowym poliizocyjanian/polialkohol. Ewentualnie mogą być dodane katalizatory. Składnik zawarty w naboju służy do utwardzania i poprawy jakości produktu, z reguły przez przyspieszenie utwardzania, zwiększenie trwałości albo odporności na wpływy atmosferyczne lub tym podobne. Drugi składnik jest z reguły wprowadzany do pojemnika ciśnieniowego tuż przed dozowaniem pianki przez oderwanie wieczka naboju i potrząsanie celem wymieszania.

Z DE 82 27 229 U jest znany pojemnik ciśnieniowy z jednoczęściowym spodem uformowanym z metalowej kształtki. W wycięcie tego spodu jest wstawiona zaopatrzona w gwint zewnętrzny szyjka dodatkowego pojemnika, mocowana za pomocą przykręcanej z zewnątrz nakrętki z odkształcaniem uszczelki pierścieniowej o przekroju okrągłym między odsadzeniem dodatkowego pojemnika i wewnętrznym obrzeżem wycięcia w tym spodzie. Wyprowadzony przez tłokowe uszczelnienie we wnętrzu dodatkowego pojemnika i uszczelniony drążek jest ukształtowany w postaci wałka, który obraca się w dodatkowym pojemniku i wewnątrz opiera się na nim. Gdy wałek ten jest poruszany z zewnątrz, jego wewnętrzny koniec zazębia się kształtowo z pokrywką dodatkowego pojemnika, która jest przez to wypychana pokonując ciśnienie wewnętrzne w pojemniku.

Punktem wyjścia dla tego wynalazku jest WO 85/00157 A, gdzie jest opisany pojemnik ciśnieniowy do wytłaczania jedno-lub kilkuskładnikowych substancji, który mieści w swoim wnętrzu dodatkowy pojemnik zawierający następny składnik. Ten wewnętrzny pojemnik ma wewnętrzną pokrywkę, która może być wyłamana przez drążek przeprowadzony w dnie pojemnika do wnętrza pojemnika dodatkowego. Iglica jest ułożyskowana ruchomo w dodatkowym pojemniku i jest wprowadzona przez uszczelnienie umieszczone w karbowanym talerzyku pojemnika. Pojemnik ciśnieniowy według WO 85/00157 A jest przedstawiony na fig. 1.

Oba pojemniki ciśnieniowe według stanu techniki mają wewnętrzny nabój, który z reguły jest wykonany z poliolefin. Preferowanym materiałem jest polipropylen. Te tworzywa sztuczne zdały egzamin, ale ich wadą jest to, że są one przepuszczalne dla niektórych składników gazu pędnego i nie są dostatecznie odporne na rozpuszczalniki, jak estry, ketony i związki aromatyczne, zwłaszcza, że lakiery 2-składnikowe zawierają z reguły takie rozpuszczalniki, co bardzo utrudniało ich stosowanie z użyciem takich pojemników 2-składnikowych. Poza tym produkcja tych pojemników jest stosunkowo kosztowna z uwagi na ich budowę oraz dużą liczbę elementów potrzebnych do ich wytwarzania. Występują w nich uwarunkowane materiałowo problemy z uszczelnieniem, w szczególności na styku tworzywo sztuczne - części metalowe, co powoduje pojawianie się usterek trudnych do wyeliminowania.

U podstaw wynalazku leż y więc zadanie takiego rozwinię cia znanych pojemników ciś nieniowych, aby ich nabój był elementem niezawodnie szczelnym względem zawartości tego pojemnika.

Zadanie to rozwiązuje się za pomocą pojemnika ciśnieniowego określonego na wstępie rodzaju, w którym albo nabój jest połączony z talerzykiem za pośrednictwem koszyczka sprężyny, koszyczek ten ma ułożyskowany sprężyście wyzwalacz, który działa na iglicę, która działa na wieczko umieszczone na końcu naboju po stronie pojemnika i wyłamuje to wieczko po naciśnięciu, przy czym między iglicą i wyzwalaczem jest usytuowana przepona, która odcina hermetycznie nabój na jego końcu po stronie talerzyka od zawartości pojemnika, albo

PL 199 824 B1 w którym nabój jest uformowany na talerzyku umieszczonym na spodzie pojemnika, na tym talerzyku w strefie naboju jest osadzony koszyczek sprężyny, który ma ułożyskowany sprężyście wyzwalacz, który działa na iglicę, która działa na wieczko umieszczone na końcu naboju po stronie pojemnika i po naciśnięciu wyłamuje to wieczko.

Stwierdzono, że większość problemów w znanych ze stanu techniki pojemnikach ciśnieniowych z nabojami wynika z uszczelnienia iglicy wzglę dem talerzyka i naboju. Natomiast nie stwarza problemu odgrodzenie naboju od zawartości pojemnika w strefie wieczka nabojowego, stosowane tam uszczelnienie z prowadzonymi w rowkach pierścieniami uszczelniającymi okazało się trwałe i praktyczne.

Zgodnie z wynalazkiem nabój od strony talerzyka jest ukształtowany z przeponą albo alternatywnie jest ukształtowany na talerzyku denkowym lub karbowanym tak, że w tej krytycznej strefie jest zapewnione zupełne oddzielenie - bez stosowania elementów uszczelniających - od pozostałej zawartości pojemnika.

Nabój stosowany w pojemnikach ciśnieniowych według wynalazku może być wykonany z tradycyjnych materiałów, jednak korzystnym materiałem jest aluminium. Możliwe są też wykonania z tworzyw sztucznych, na przykład z polipropylenu. Jednakże tam, gdzie nabój ten jest integralną częścią talerzyka denkowego i pojemnik jest zasilany podwyższonym ciśnieniem, stosuje się tylko materiał odpowiednio wytrzymały na ciśnienie, korzystnie aluminium. Można też zastosować białą blachę. Znane są specjaliście techniki wytwarzania odpowiednich części metalowych i z tworzywa sztucznego.

Naboje pojemnika według wynalazku są korzystnie wykonane w postaci jednej części, co dotyczy zarówno naboju z przeponą jak i naboju z uformowanym talerzykiem denkowym.

W odmianie realizacji wynalazku z przeponą uformowan ą na naboju ten ostatni jest połączony za pośrednictwem koszyczka sprężyny z talerzykiem denkowym lub zaworowym pojemnika. W przypadku talerzyka denkowego chodzi korzystnie o talerzyk, jaki stosuje się na końcu pojemnika po stronie zaworu do zespolenia członu zaworowego z kopułką pojemnika. Takie talerzyki mogą być wytwarzane nadzwyczaj prosto i efektywnie. Mają one tę zaletę, że nie trzeba ich produkować jako oddzielnej części. Jednak szczególnie korzystne jest umieszczenie naboju na talerzyku zaworowym w kopułce pojemnika. Można wtedy wyeliminować talerzyk denkowy.

Nabój z przeponą jest połączony z talerzykiem za pośrednictwem koszyczka sprężyny. Może to być wykonane tak, że nabój na swoim końcu po stronie talerzyka ma obsadę, która służy do kształtowego i/lub zaciskowego ustalenia na koszyczku sprężyny. Celowo obsada i koszyczek sprężyny są zaciśnięte lub obkurczone ze sobą, przy czym koszyczek ten celem ulepszenia osadzenia może mieć obwodowy karb albo obwodowy rowek, wokół którego lub w którym jest uformowana obsada. Nie są potrzebne elementy uszczelniające, gdyż przepona uniemożliwia skutecznie przenikanie zawartości pojemnika do naboju. Przepona ta znajduje się celowo na przejściu naboju do obsady.

Wewnątrz tulei sprężyny jest ułożyskowany sprężyście wyzwalacz, który działa na przeponę i poprzez nią na iglicę w naboju. Koniec wyzwalacza od strony talerzyka - okreś lany jako kołek wyzwalający - wystaje z pojemnika przechodząc przez talerzyk. Kołek ten i talerzyk mogą stanowić jedną całość, ale są oddzielone w przypadku umieszczenia naboju na talerzyku zaworowym; wyzwalacz ma w tym przypadku wnękę, w którą wchodzi kołek celem wyzwolenia naboju i w którą wstawia się zawór po wyzwoleniu pojemnika i usunięciu kołka. Przy tym ugięcie sprężyny jest zaprojektowane tak, że wyzwalacz niezawodnie popycha iglicę w kierunku wieczka naboju i wyłamuje pewnie to wieczko z jego zakotwienia. Na ogół wystarcza do tego ugię cie sprężyny rzędu 5 do 10 mm; o taki wymiar wystaje kołek wyzwalający iglicy z dna talerzyka. Celem uruchomienia iglicy uderzamy kołkiem pojemnika o płaską i twardą powierzchnię albo wciskamy ten kołek ręcznie.

Dobrze jest wyposażyć tulejkę sprężyny w co najmniej jedno wycięcie przelotowe, żeby ułatwić wyrównanie ciśnienia między pojemnikiem i wnętrzem tulejki sprężyny. W przypadku umieszczenia naboju na talerzyku zaworowym takie wycięcie przelotowe umożliwia też szybkie napełnienie pojemnika gazem pędnym przez koszyczek sprężyny. Napełnianie takie odbywa się przy ciśnieniu do 60 barów; żeby uniknąć przy napełnianiu przedwczesnego wyzwolenia naboju przez zniszczenie przepony, trzeba zapewnić szybkie odprężenie. Odbywa się to przez wycięcia przelotowe, których całkowity przekrój pozostaje celowo w stosunku od 3 : 1 do 6 : 1 wobec przekroju otwarcia urządzenia napełniającego.

Tak więc przepona naboju podczas przechowywania pojemnika odcina niezawodnie zawartość naboju od zawartości pozostałej części pojemnika. Podczas wyzwolenia pojemnika przez wciśnięcie kołka wyzwalającego następuje przebicie przepony. Jednocześnie iglica wypycha wieczko naboju do wnętrza pojemnika tak, że może nastąpić uwolnienie zawartości naboju i wymieszanie z zawartością pojemnika. W związku z tym dobrze jest, gdy pojemnik ciśnieniowy zawiera elementy wspomagające mieszanie, na przykład w postaci poruszających się w nim swobodnie kulek stalowych.

PL 199 824 B1

W alternatywnej odmianie wykonania pojemnika ciś nieniowego według wynalazku nabój jest zespolony z talerzykiem denkowym, to znaczy nabój i talerzyk stanowią jedną część. W tym przypadku koszyczek sprężyny znajduje się we wnętrzu naboju po wewnętrznej stronie talerzyka dennego. Wyzwalacz może być uruchamiany za pomocą kołka przechodzącego przez talerzyk denka i działa, nie przebijając przepony, bezpośrednio na iglicę, która wyłamuje wieczko, jak to opisano wyżej. Dzięki ukształtowaniu jednolitej części konstrukcyjnej z talerzyka denkowego i naboju również tu jest zapewnione od strony talerzyka hermetyczne odcięcie naboju od zawartości pojemnika ciśnieniowego.

W obu odmianach realizacji koszyczek sprężyny jest ustalony w usytuowanym centralnie gnieździe talerzyka. Gniazdo to obejmuje rozszerzony zewnętrznie po stronie spodu koniec koszyczka sprężyny i nie pozwala na przesunięcie tego koszyczka do pojemnika wraz z ruchem kołka/wyzwalacza.

Nabój pojemnika ciśnieniowego według wynalazku jest zaopatrzony po stronie pojemnika w wieczko, które jest uszczelnione w zwykły sposób za pomocą włożonego w rowek samouszczelniającego pierścienia o przekroju okrągłym. Przy tym rowek ten celowo znajduje się na tej części wieczka, która wchodzi w zakończenie naboju od strony zaworu. Jednocześnie dobrze jest, gdy nabój w strefie uszczelnienia wieczka ma wewnętrzny występ, który współpracuje bezpośrednio z wchodzącą częścią wieczka stabilizując osadzenie wieczka.

W celowej odmianie realizacji iglica ma kilka skrzydełek wzdłuż osi środkowej, w szczególnoś ci cztery skrzydełka. Przyczynia się to do ustabilizowania położenia tej iglicy w naboju, przy czym nie potrzeba do tego dużo wolnego miejsca. Aby jeszcze bardziej zmniejszyć objętość iglicy, mogą być przewidziane wybrania i wycięcia przelotowe. Iglica i wyzwalacz przynajmniej w pierwszym wariancie są elementami ukształtowanymi oddzielnie, a więc niezbędne jest oddzielne prowadzenie i ustabilizowanie tej iglicy. W drugim wariancie realizacji iglica i wyzwalacz możne stanowić jedną całość.

Żeby ułatwić wyłamanie wieczka, dobrze jest przewidzieć punkt styczności między iglicą i wieczkiem na obrzeż u tej iglicy, na przykł ad przez to, ż e iglica ma swój zbliż ony do wieczka punkt na obrzeżu skrzydełka. Dzięki temu na wieczko działa siła mimośrodowo, co sprzyja jego oderwaniu.

W obu odmianach realizacji uszczelka między koszyczkiem sprężyny i talerzykiem znajduje się w strefie środkowego gniazda. Przy tym zaciś nięty w tym gnieź dzie koszyczek sprężyny napiera na uszczelnienie tak, że nie ma możliwości uchodzenia zawartości pojemnika przez talerzyk. Uszczelnienie, na przykład uszczelnienie gumowe, ma postać przewierconego krążka, przez środek którego wychodzi z pojemnika kołek wyzwalacza. Wyzwalacz na swoim końcu po stronie talerzyka ma występ, który, celowo za pomocą wypustowej krawędzi, napiera na krążkowe uszczelnienie w talerzyku powodując zablokowanie na zewnątrz także w strefie kołka.

Wyzwalacz ma po stronie talerzyka łączący się bezpośrednio z występem uszczelnieniowym następny występ, który służy jako opora dla sprężyny śrubowej prowadzonej w koszyczku sprężyny. Jako następna opora służy wewnętrzny występ usytuowany na końcu koszyczka sprężyny po stronie zaworu. Sprężyna zapewnia dobre osadzenie wyzwalacza z jego pierścieniem uszczelniającym na gumowej uszczelce i pozwala jednocześnie na wchodzenie trzpienia na wymaganą długość celem wyzwolenia naboju.

Poza tym pojemnik ciśnieniowy według wynalazku jest produkowany i ukształtowany w konwencjonalny sposób. Dotyczy to w szczególności także strefy zaworu oraz wyposażenia po stronie zaworu, które pozwala stosować ten pojemnik zarówno ręcznie jak też w formie ładunku zakładanego do pistoletu rozpylającego.

Niżej objaśnia się wynalazek na podstawie dołączonych rysunków, na których:

fig. 1 przedstawia pojemnik ciśnieniowy z nabojem według WO 85/00157;

fig. 2 - nabój do pojemnika ciśnieniowego według wynalazku w pierwszej odmianie realizacji, umieszczony na talerzyku denkowym;

fig. 3 - nabój do pojemnika ciśnieniowego według wynalazku w drugiej odmianie realizacji; fig. 4 - koszyczek sprężyny do pojemnika ciśnieniowego według wynalazku; i fig. 5 - wyzwalacz do pojemnika ciśnieniowego według wynalazku;

fig. 6 - nabój do pojemnika ciśnieniowego według wynalazku, umieszczony na talerzyku zaworowym;

fig. 7 - strefa talerzyka naboju w odmianie realizacji według fig. 6.

Figury 1 do 7 są rysunkami przekrojowymi.

Pojemnik ciśnieniowy 1 według fig. 1 składa się z korpusu 2, który na górnym końcu jest zamknięty kopułką 3. Kopułka ta ma wywinięte obrzeże, które łączy ze sobą kopułkę i korpus i jednocześnie przyczynia się do hermetycznego uszczelnienia tych części. Kopułka 3 jest utworzona z okrągłej płytPL 199 824 B1 ki, wyciętej z blachy kształtki, która poprzez odpowiednie uformowanie ma widoczny na rysunku kształt wypukły. Wewnętrzne obrzeże kopułki 3 jest też wywinięte i mieści w sobie talerzyk zaworowy z zaworem 4.

Denko 5 jest również połączone poprzez wywinięte obrzeże z korpusem 2 i ma w swoim środku talerzyk denkowy 6, powyżej którego znajduje się nabój 7, który ma wyłamywalne wieczko 8. We wnętrzu naboju znajduje się iglica 9, której koniec jest wyprowadzony z pojemnika ciśnieniowego u dołu przez element uszczelniający 10. Po obu stronach elementu uszczelniającego 10 iglica 9 ma elementy ograniczające, które powstrzymują element 10 i ograniczają drogę swobodnego przemieszczania iglicy 9 w obrębie wewnętrznego pojemnika 7. Celem wyłamania wieczka 8 z wewnętrznego pojemnika 7 zostaje wciśnięta iglica 9 przez uderzenie denka pojemnika o twardą powierzchnię i następuje ruch w górę. Uszczelka 10 z elastycznej gumy przejmuje ten ruch do góry i po wyłamaniu wieczka 8 cofa iglicę 9 w jej pozycję wyjściową.

Pojemnik według fig. 1 może być wyposażony w naboje według fig. 2, 3 lub 6.

Figura 2 ukazuje wykonany i użyty według wynalazku nabój 7 z iglicą 9 i wieczkiem 8. Nabój 7 ma cylindryczną ściankę i jest zakończony po stronie talerzyka przeponą. Po stronie talerzyka jest dołączona cylindryczna obsada 18, która służy do ustalenia na koszyczku 11 sprężyny.

Nabój ten może być wykonany z nadającego się do tego tworzywa sztucznego, jednak celowe jest wykonanie z aluminium. W przypadku wykonania z aluminium odpowiednią grubością dla ścianek jest około 0,3 do 0,8 mm, a dla przepony około 0,05 do 0,10 mm.

Po stronie pojemnika nabój 7 jest zamknięty wieczkiem 8, które może być wykonane z aluminium albo tworzywa sztucznego. Wieczko 8 ma na obwodzie rowek 25, w który jest wprowadzony samouszczelniający pierścień o przekroju okrągłym. Celem lepszego umocowania wewnętrzne obrzeże wieczka wprowadzonego w tulejkę działa na obwodowy karb 24, który stabilizuje osadzenie wieczka i jednocześnie ułatwia wyłamanie wieczka za pomocą iglicy 9.

Prowadzona w naboju 7 iglica 9 ma cztery skrzydełka 17, które są wycięte z boku celem zmniejszenia objętości. Od strony talerzyka znajduje się talerzykowe zamknięcie, które jest usytuowane tuż przy przeponie 15 po stronie pojemnika. Iglica 9 po stronie pojemnika jest tak zukosowana, że jej punkt 16 najbardziej zbliżony do wieczka znajduje się na obrzeżu skrzydełka; po naciśnięciu iglicy 9 następuje odspojenie wieczka od karbu 24 naboju 7 i pozostaje ono swobodnie w pojemniku. Nabój 7 jest założony swoją obsadą 18 na koniec koszyczka 11 sprężyny po stronie pojemnika i jest z nim połączony na tyle mocno, że wyklucza się jego obluzowanie przy uruchamianiu wyzwalacza 12.

Sam koszyczek 11 sprężyny jest wykonany w postaci tulejki z tworzywa sztucznego, która na swoim końcu po stronie pojemnika jest zaopatrzona w wewnętrzny obwodowy występ 21, który służy jako opora dla osadzonej w niej sprężyny śrubowej 13. Sprężyna śrubowa 13 opiera się po stronie talerzyka na obwodowym występie 22 wyzwalacza 12. W położeniu spoczynkowym sprężyna 13 napiera na wyzwalacz 12, który jest dociskany jego szczelnym gniazdem 23 do umieszczonej w talerzyku 6 uszczelki pierścieniowej 20. Wyzwalacz 12 na jego zakończeniu wystającym z talerzyka 6 kończy się trzpieniem 14, który wychodzi z pojemnika na odległość, którą musi pokonać wyzwalacz 12, dla wyłamania wieczka 8 za pośrednictwem iglicy 9.

Tulejka 11 sprężyny ma po stronie talerzyka rozszerzenie 27, które przechwytuje wewnętrzna wnęka 19 talerzyka denkowego 6 i zapewnia stabilne osadzenie na talerzyku denkowym 6. Podczas produkcji talerzyk denkowy 6, który ma postać talerzyka zaworowego tradycyjnego pojemnika ciśnieniowego, jest obciskany wokół uszczelki 20 i nasadzonego na nią koszyczka 11 sprężyny. Obciskanie to zapewnia mocne połączenie talerzyka 5, koszyczka 11 sprężyny i uszczelki gumowej 20, co wynika ze współdziałania zwężenia 28 talerzyka 6 i rozszerzenia 27 koszyczka 11 sprężyny.

Wyzwalacz 12 dzieli się na odcinek położony wewnątrz koszyczka sprężyny i wystający kołek 14, za pośrednictwem którego jest sterowany proces wyzwolenia. Ostrze 29 znajduje się tuż przy przeponie 15 i działa po naciśnięciu na koniec iglicy 9 po stronie pojemnika. Następuje rozerwanie przepony, co sprzyja wyjściu zawartości naboju do pojemnika i wymieszaniu obu składników. Tuż przy oporze 22 po stronie pojemnika znajduje się też obwodowa przylga 23, która wystaje względem kołka 14 i swoją wystającą krawędzią działa na uszczelkę 20.

Figura 3 przedstawia drugi wariant naboju pojemnika ciśnieniowego według wynalazku, w którym nabój i talerzyk 6 są połączone integralnie ze sobą. Również w tym przypadku po stronie talerzyka nabój jest całkowicie oddzielony od zawartości pozostałej części pojemnika. Poza tym iglica i koszyczek sprężynowy mają pokazaną na fig. 2 konstrukcję i identyczną zasadę działania.

PL 199 824 B1

Brak przepony w odmianie realizacji według fig. 3 pozwala w następnej alternatywnej odmianie wykonania przewidzieć wyzwalacz 12 i iglicę 9 jako jedną całość. Nie jest potrzebne ostrze przy wyzwalaczu 12 do przebicia przepony przewidzianej na fig. 2.

Trzeba podkreślić, że nabój według fig. 3 jest korzystnie wykonany jako jedna część, to znaczy nie trzeba później łączyć ze sobą naboju 7 i talerzyka 6. Grubość ścianek tulei i przepony także tu mieści się w zakresie od 0,3 do 0,8 mm. Ale możliwe jest też sklejenie albo lutowanie naboju i talerzyka.

Na fig. 4 ukazano stosowany według wynalazku koszyczek 11 sprężyny z usytuowaną po stronie pojemnika oporą 21 dla umieszczonej tam sprężyny śrubowej oraz przewidziane po stronie talerzyka rozszerzenie 27 służące do zaciśnięcia i ustalenia na talerzyku denkowym 6. Rozszerzenie 27 w postaci obwodowej wypukłości jest powiązane w tej odmianie wykonania z wcięciem 30 na wewnętrznym obrzeżu i obwodową krawędzią 31, która podczas obciskania z talerzykiem 6 jest dociskana do gumowej uszczelki 20.

Wreszcie na fig. 5 widać stosowany według wynalazku wyzwalacz 12 z ostrzem 29, występem oporowym 22 dla sprężyny śrubowej, kołkiem 14 oraz z przylgą 23 przeciwległą do osadzonej na sprężynie części wyzwalacza oraz odsadzoną względem kołka 14 jednak cofniętą w porównaniu z oporą 22, która to przylga jest zaopatrzona w obwodową krawę d ź dociskaną do uszczelki 20; na rysunku przekrojowym wygląda to jak małe podcięcie.

Figura 6 przedstawia następną korzystną odmianę realizacji stosowanego według wynalazku naboju 7 umieszczonego na talerzyku zaworowym 6. Zaletą takiego usytuowania naboju jest to, że pojemnik ciśnieniowy nie musi mieć specjalnie ukształtowanego spodu. Nabój 7 z iglicą 9 i wieczkiem 8 ma po stronie talerzyka przeponę 15, która oddziela hermetycznie nabój od talerzyka. Po stronie talerzyka jest dołączona cylindryczna obsada 18, służąca do ustalenia na koszyczku 11 sprężyny.

Konstrukcja naboju według fig. 6 odpowiada tej z fig. 2, pomijając różnice w strefie wyzwalacza.

Nabój 7 z jego obsadą 18 jest nasadzony na koniec koszyczka 11 po stronie pojemnika i jest z nim mocno połączony tak, ż e wykluczone jest obluzowanie przy uruchamianiu wyzwalacza 12. Połączenie to wykonuje się celowo tak, że obsada 18 jest obciskana z koszyczkiem 11 sprężyny, korzystnie w taki sposób, że wolny koniec obsady 18 opasuje zewnętrzny obwodowy występ 32 (patrz fig. 7) koszyczka 11 sprężyny.

W odmianie realizacji wedł ug fig. 6 koszyczek 11 sprężyny z wyzwalaczem 12 jest jednocześ nie częścią mechanizmu zaworowego, w związku z czym celowe jest fizyczne oddzielenie wyzwalacza 12 od kołka wyzwalającego 14. W tym celu wyzwalacz 12 ma wnękę 33 na kołek 14, która mieści ten kołek podczas wyzwalania, ale po wyzwoleniu kołek może być z niej z powrotem wyciągnięty. Ta sama wnęka mieści wreszcie tradycyjną główkę zaworową 4, jaka jest stosowana w pojemnikach ciśnieniowych. Korzystne są tak zwane zawory z przyłączem żeńskim z bocznymi szczelinami i czopem, który wchodzi we wnękę 33.

Żeby ułatwić dostęp zawartości pojemnika do tulejki sprężyny i przez to do zaworu, dobrze jest przewidzieć w samym koszyczku sprężyny co najmniej jedno wycięcie przelotowe 34. Po wyzwoleniu naboju i wymianie kołka wyzwalającego 14 na zawór 4 zawartość pojemnika może napływać przez wycięcie(a) 34 do koszyczka sprężyny i po uruchomieniu zaworu 4 jest wytłaczana z pojemnika ciśnieniowego.

Wycięcia przelotowe 34 w odmianie wykonania według fig. 6 spełniają jeszcze inną funkcję związaną z napełnianiem pojemnika. Po napełnieniu pojemnika umieszcza się napełniony nabój z talerzykiem zaworowym na kopułce pojemnika i łączy się z nią przez obciskanie. Nastę pnie przez otwór zaworowy napełnia się pojemnik gazem pędnym, z reguły propanem, butanem, eterem dimetylowym i/lub fluorowanym węglowodorem (134a). Przy tym napełnianie pojemnika odbywa się przy ciśnieniu do 60 barów, żeby skrócić do minimum ten proces. Jednak przy ciśnieniu 60 bar istnieje niebezpieczeństwo rozerwania przepony 15 pod działaniem samego ciśnienia albo w wyniku uruchomienia wyzwalacza 12. Żeby wyeliminować to zagrożenie, potrzebne jest możliwie szybkie rozprężenie gazów po wejściu do pojemnika. Takie rozprężenie uzyskuje się przez umieszczenie jednego lub kilku większych otworów przelotowych 34 w koszyczku 11 sprężyny. Przy tym celowe jest nadaniem tym otworom 34 takiego przekroju całkowitego, który odpowiadał by trzy- do sześciokrotnej wielkości wolnego przekroju igły napełniającej, przez którą napływa do pojemnika gaz pędny.

Wycięcia przelotowe 34 w zaworowym koszyczku 11 są przewidziane na końcu tego koszyczka po stronie talerzyka, możliwie blisko samego zaworu. Uszczelnienie od strony zaworu jest wykonane poprzez przewidzianą na jego końcu po stronie talerzyka przylgę 23 w postaci obwodowego występu, który napiera na uszczelkę 20 między koszyczkiem 11 i talerzykiem 6 w obrębie środkowej wnęki 19. W porównaniu z odmianą realizacji według fig. 2 dobrze jest przewidzieć wyzwalacz 12 w większym

PL 199 824 B1 odstępie od przepony 15, żeby przy napełnianiu pojemnika gazem pędnym było możliwe pewne odchylenie wyzwalacza 12 bez zagrożenia dla przepony 15. Oczywiście odstęp wyzwalacza 12 od przepony 15 musi mieścić się w ramach długości kołka wyzwalającego 14, ponieważ kołek ten ma całkowitą długość, która odpowiada odstępowi wyzwalacza 12 od przepony oraz drodze iglicy 9, którą musi ona pokonać celem wyłamania wieczka 8. Na odpowiednią długość jest zaprojektowane ugięcie sprężyny.

Figura 7 przedstawia szczegółowo koszyczek sprężynowy z wyzwalaczem 12 według fig. 6. Talerzyk zaworowy 6 w jego środkowej strefie ma wnękę 19 z wycięciem przelotowym, w którym jest osadzone po stronie pojemnika uszczelnienie 20 w postaci wyciętego krążka, korzystnie z materiału mającego cechy gumy. We wnęce 19 jest ustalony koszyczek 11 sprężyny poprzez jego rozszerzenie 27. Usytuowana u góry obwodowa krawędź 31 dociska do gumowej uszczelki 20 i w ten sposób uszczelnia zawartość pojemnika względem środkowego otworu w talerzyku i w uszczelce 20. Po obciśnięciu koszyczka 11 sprężyny w środkowej wnęce 19 talerzyka zaworowego 6 poszczególne elementy składowe są złączone szczelnie ze sobą na zasadzie połączenia kształtowego i zaciskowego.

Koszyczek 11 sprężyny tuż poniżej miejsca ustalenia na talerzyku zaworowym 6 ma wycięcia przelotowe 34, które umożliwiają przenikanie zawartości pojemnika do tego koszyczka. We wnętrzu koszyczka 11 sprężyny znajduje się sprężyna śrubowa 13, która wspiera się na wewnętrznym występie 21 koszyczka 11 i zewnętrznym występie oporowym 22 wyzwalacza 12. W stanie rozprężonym sprężyna 13 napiera na wyzwalacz 12 dociskając go jego obwodową krawędzią 23 do gumowej uszczelki 20 tak, że w tym stanie pojemnik jest zamknięty.

Celem wyzwolenia naboju wstawia się kołek 14 w gniazdo 33 wyzwalacza 12 i naciska się mocno w dół tak, że wyzwalacz 12 przebija swoim ostrzem 29 przeponę 15 i znajdująca się poniżej iglica 9 przemieszcza się w kierunku wieczka 8. Po wyzwoleniu wyzwalacz 12 powraca w jego położenie spoczynkowe tak, że pojemnik pozostaje zamknięty na zewnątrz. Podczas tego wyzwalania uszczelnienie jest zapewnione dzięki współdziałaniu zboczy kołka wyzwalającego z gumową uszczelką 20.

Celem wyprowadzenia zawartości pojemnika wstawia się we wnękę 33 tradycyjny zawór, który jest uruchamiany przez wciśnięcie. W tym przypadku wyzwalacz wchodzi do pojemnika na określoną odległość tak, że zawartość pojemnika może wchodzić bez przeszkód przez wycięcia przelotowe 34 do koszyczka sprężyny i może wydostawać się z zaworu.

Innym zadaniem wycięć przelotowych 34 jest umożliwienie napełnienia już zamkniętego pojemnika gazem pędnym przez środkowy otwór w uszczelce 20, żeby gaz ten doszedł szybko do zawartości pojemnika. W tym celu za pomocą przechodzącego przez uszczelkę 20 doprowadzenia gazu wtłacza się ten gaz z przewidzianym ciśnieniem do tulei sprężyny tak, że wyzwalacz 12 przemieszcza się o okreś lony odcinek w kierunku przepony 15, jednak nie dochodzą c do niej tak, ż e po zwolnieniu wycięć przelotowych 34 gaz rozprężając się może uchodzić w bok do pojemnika.

Pojemniki ciśnieniowe w odmianie wykonania według fig. 6 są ustawione podczas ich używania „głową na dół”, to znaczy zawór jest skierowany w dół. Pojemniki ciśnieniowe według fig. 2 i 3, po wstawieniu rurki zgłębnej, mogą być stosowane pionowo, albo, w razie braku rurki zgłębnej, „głową na dół”. Jest możliwe i przewidziane stosowanie z pistoletami rozpylającymi.

W tym kontekście należało by wspomnieć, że użyte w tym zgłoszeniu okreś lenie „po stronie pojemnika” oznacza umieszczenie w kierunku do wewnątrz pojemnika, natomiast „po stronie talerzyka” oznacza umieszczenie bliżej danego talerzyka (w strefie zaworu lub spodu).

Claims (22)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Pojemnik ciśnieniowy z korpusem (2), kopułką (3) mieszczącą zawór (4), wysklepionym denkiem (5), nabojem (7) usytuowanym na talerzyku (6), umieszczoną w naboju (7) iglicą (9) do wyłamania naboju (7), która jest poruszana za pośrednictwem talerzyka (6), znamienny tym, że nabój (7) jest połączony z talerzykiem (6) za pośrednictwem koszyczka sprężynowego (11), koszyczek (11) sprężyny, koszyczek (11) sprężyny ma ułożyskowany sprężyście wyzwalacz (12), który działa na iglicę (9), która działa na wieczko (8) umieszczone na końcu naboju (7) po stronie pojemnika i wyłamuje to wieczko po naciśnięciu, przy czym miedzy iglicą (9) i wyzwalaczem (12) jest usytuowana przepona (15), którą odcina hermetycznie nabój (7) na jego końcu po stronie talerzyka od zawartości ciśnieniowego pojemnika (1), przy czym przepona (15) i nabój (7) są wykonane w postaci jednej części.
2. 2. Pojemnik ciśnieniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że nabój (7) na swoim zewnętrznym końcu ma obsadę (18) do ustalenia na koszyczku (11) sprężyny.

   PL 199 824 B1
3. 3. Pojemnik ciśnieniowy wedł ug zastrz. 2, znamienny tym, ż e przepona (15) jest umieszczona na przejściu naboju (7) do obsady (18).
4. 4. Pojemnik ciśnieniowy według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że obsada (18) jest zaciśnięta z koszyczkiem (11) sprężyny.
5. 5. Pojemnik ciś nieniowy według zastrz. 4, znamienny tym, że wolny koniec obsady (18) opasuje zewnętrzny obwodowy występ (32) koszyczka (11) sprężyny.
6. 6. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że nabój jest umieszczony na talerzyku (6) na spodzie (5) pojemnika ciśnieniowego (1).
7. 7. Pojemnik ciś nieniowy według jednego z zastrz. 1 do 5, znamienny tym, że talerzyk (6) z nabojem (7) jest umieszczony w kopułce (2) pojemnika ciśnieniowego (1).
8. 8. Pojemnik ciśnieniowy według zastrz. 7, znamienny tym, ż e wyzwalacz (12) ma wnęk ę (33) na kołek wyzwalający (14) albo zawór (4).
9. 9. Pojemnik ciśnieniowy z korpusem (2), kopułką (3) mieszczącą zawór (4), denkiem (5), nabojem (7) usytuowanym na talerzyku (6), umieszczoną w naboju (7) iglicą (9) do wyłamania naboju (7), która jest poruszana za pośrednictwem talerzyka (6), znamienny tym, że nabój (7) jest uformowany na talerzyku (6) umieszczonym na spodzie (5) pojemnika (1) na talerzyku (6) w obrębie naboju (7) jest osadzony koszyczek (11) sprężyny, który ma ułożyskowany sprężyście wyzwalacz (12), który działa na iglicę (9), która działa na wieczko (8) umieszczone na końcu naboju (7) po stronie pojemnika i po naciśnięciu wyłamuje to wieczko, przy czym nabój (7) i talerzyk (6) są wykonane w postaci jednej części.
10. 10. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że koszyczek (11) sprężyny jest ustalony w środkowej wnęce (19) talerzyka (6).
11. 11. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że nabój (7) i wieczko (8) są uszczelnione przez osadzony w rowku (25) samouszczelniają cy pierś cień (26) o przekroju okrągłym.
12. 12. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że iglica (9) ma kilka skrzydełek (17) wzdłuż osi środkowej.
13. 13. Pojemnik ciśnieniowy według zastrz. 12, znamienny tym, że iglica (9) swój najbardziej zbliżony do wieczka punkt (16) ma na obrzeżu skrzydełka (17).
14. 14. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. 12 i 13, znamienny tym, że skrzydełka (17) mają wycięcia i/lub wnęki.
15. 15. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny uszczelnieniem (20) między koszyczkiem (11) sprężyny i talerzykiem (6) w obrębie środkowej wnęki (19).
16. 16. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że koszyczek (11) sprężyny na swoim końcu po stronie zaworu ma wewnętrzny występ (21) jako oporę dla elementu sprężystego (13).
17. 17. Pojemnik ciśnieniowy według zastrz. 11, znamienny tym, że wyzwalacz (12) na swoim końcu po stronie talerzyka ma zewnętrzny występ (22) jako oporę dla elementu sprężystego (13).
18. 18. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że wyzwalacz (12) na swoim końcu po stronie talerzyka ma przylgę (23) w postaci obwodowego występu.
19. 19. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że nabój (7) w strefie wieczka (8) ma wewnętrzny karb (24), który współpracuje z wieczkiem (8).
20. 20. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że nabój (7) jest wykonany z aluminium.
21. 21. Pojemnik ciśnieniowy według jednego z zastrz. poprzednich, znamienny tym, że koszyczek (11) sprężyny ma co najmniej jedno wycięcie przelotowe (34).
22. 22. Zastosowanie pojemnika ciśnieniowego według jednego z zastrz. 11 do 21 do płynnych układów 2-składnikowych, w szczególności 2-składnikowych pianek uszczelniających, klejów albo lakierów.