PL198748B1 - Próżniowa elektryczna aparatura łączeniowa - Google Patents

Abstract

1. Pró zniowa elektryczna aparatura laczeniowa elektrycznie dolaczana do szyny zbiorczej, zawiera- j aca wk ladk e pró zniow a maj aca korpus tworz acy obudow e mieszcz aca w sobie par e rozlacznych elementów stykowych, z których jeden jest zamoco- wany na sta le do przemieszczalnego ruchem post e- powym metalowego pr eta, którego cz esc wystaje z obudowy wk ladki, oraz zawieraj aca gi etki metalowy lacznik elektryczny do elektrycznego do laczania pr eta do szyny zbiorczej, który to lacznik jest ufor- mowany w postaci stosu metalowych piór, w którego pierwszej sztywnej cz esci ko ncowej jest nawiercony otwór, do którego jest w lo zona wystaj aca cz esc pr eta, znamienna tym, ze metalowe pióra (52) s a tak ze- spawane ze sob a na poziomie pierwszej sztywnej czesci ko ncowej (58) stosu, ze tworz a na tym po- ziomie jednolity blok, a gi etki metalowy lacznik elek- tryczny (50) jest przymocowany do wystaj acej czesci pr eta (32) za pomoc a lutu twardego (72) mi edzy wystaj ac a czesci a preta (32) i pierwsz a sztywn a czesci a ko ncow a (58). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest próżniowa elektryczna aparatura łączeniowa.

W szczególności, wynalazek dotyczy aparatury zaopatrzonej we wkładkę próżniową i zawierającej ruchomy pręt oraz giętki łącznik elektryczny między ruchomym prętem i nieruchomą listwą łączącą.

W dokumencie EP 0 058 519 został a opisana aparatura łączeniowa, której ruchome elementy stykowe zawierają pręt cylindryczny przesuwający się ruchem postępowym wzdłuż swojej osi. Pręt ten jest połączony z zewnętrzną listwą łączącą za pomocą elastycznego przewodu utworzonego ze stosu metalowych pasków. Każdy metalowy pasek ma okrągły otwór z kołnierzem wystającym z płaszczyzny metalowego paska w kierunku środka otworu. W celu zamocowania elastycznego przewodu na pręcie, wprowadza się go do otworów paska, a następnie wciska się przewody między dwie płytki zaciskające. Płytki skręca się ze sobą. Gdy śruby są dokręcone, płytki zaciskają metalowe paski elastycznego przewodu w obszarze gdzie znajdują się otwory, powodując deformację i wyboczenie kołnierzy w zetknięciu się z prętem.

Połączenie tego typu wymaga długiego czasu montażu. Ponadto, wykorzystuje ono wypaczone części mechaniczne, które muszą poruszać się z prętem, podczas otwierania i zamykania aparatury łączeniowej. Wyzwala to dużą energię przy otwieraniu i zamykaniu aparatury łączeniowej, oraz silny wstrząs na końcu przesuwu. Zatem cały mechanizm otwierania i zamykania aparatury łączeniowej musi być tak zwymiarowany, aby mógł dostarczać odpowiednią energię otwierania i zamykania oraz aby mógł przeciwstawiać się energii wstrząsu. Ponadto, temperatura pręta wzrasta, gdy prąd znamionowy przepływa przez wkładkę, osiągając temperaturę około 100°C i więcej, na poziomie mocowania elastycznego przewodnika. W takiej temperaturze, mocowanie za pomocą śrub nie wydaje się być rozwiązaniem niezawodnym.

W opisie patentowym US 5 530 216 zaproponowano mocowanie gię tkiego łącznika elektrycznego utworzonego ze stosu metalowych pasków, bezpośrednio do pręta wkładki próżniowej, bez uciekania się do płytek zaciskających. Stos zawiera dwa sztywne obszary końcowe i giętki obszar środkowy. Jeden z obszarów końcowych zawiera otwór wyposażony w kołnierze, wystające z płaszczyzny otworu. Gdy pręt zostanie wprowadzony w otwór, prasa wyposażona w narzędzie pierścieniowe naciska na kołnierze tak, że te ostatnie zostają mocno dopasowane do pręta. Po usunięciu narzędzia, pręt i giętki łącznik elektryczny są ze sobą pewnie połączone. Proces zamocowywania wywołuje duże naprężenia mechaniczne w pręcie. Jednakże ruchomy zespół próżniowy wkładki jest kruchy i nie może być poddawany naprężeniom poza jego osią przemieszczania. Dlatego, muszą być przedsięwzięte środki ostrożności, aby uniknąć uszkodzenia wkładki podczas mocowania łącznika. Ponadto, należy podkreślić, że strefa mocnego dopasowywania, które zapewnia przepływ prądu między prętem a ruchomym łącznikiem, ma dużą rezystywność. W czasie przepływu prądu znamionowego, strefa ta jest poddana działaniu rosnącej temperatury, powodującej różne rozszerzanie się różnych elementów, co wynika z różnych współczynników rozszerzalności materiałów stanowiących pręt, z jednej strony, oraz stosu metalowych płytek, z drugiej strony. Oprócz efektu rozszerzalności, materiały mają również tendencję do wyginania się pod wpływem temperatury, szczególnie w strefie mocnego dopasowania. Ponadto, każde miejscowe pogorszenie się połączenia, które może zacząć się pojawiać, ma tendencję do uwydatniania się w czasie, w związku z faktem, że zwiększa to lokalnie rezystywność, powodującą wzrost temperatury. Niezawodność mocowania w ten sposób zmniejsza się.

Ruchoma część elementu stykowego wysokonapięciowego samowygaszającego wyłącznika automatycznego, jest opisana w dokumencie EP 0 932 173. Ta część zawiera cylindryczną rurkę przewodzącą, której jedno osiowe zakończenie podtrzymuje element stykowy, a drugie zakończenie osiowe jest przylutowane do drugiego elementu przewodzącego wykonanego z ciśnieniowo odlewanej miedzi. Drugi element przewodzący jest wyposażony w część bazową, mającą wycięcia umożliwiające przyspawanie jednego końca przewodzącego oplotu, a drugi koniec oplotu jest przyspawany do kołka połączenia elektrycznego. Konstrukcja taka jest trudna do zastosowania w elektrycznej aparaturze łączeniowej zawierającej wkładkę próżniową. W rzeczywistości bardzo trudno jest przyspawać oplot do elementu metalowego zamocowanego na stałe do pręta wkładki, ponieważ wprowadzenie energii termicznej może zniszczyć twardą lutowinę wkładki. Ponadto, otrzymana ruchoma część styku jest ciężka, z powodu zajmującego wiele miejsca drugiego elementu przewodzącego. Na koniec, zespół jest stosunkowo skomplikowany.

Dlatego celem niniejszego wynalazku jest wyeliminowanie mankamentów rozwiązania znanego ze stanu techniki i zaproponowanie strefy połączenia między ruchomym prętem aparatury łączeniowej

PL 198 748 B1 a elastycznym łącznikiem elektrycznym, która bę dzie miał a doskonał e wł asnoś ci przewodzą ce, bę dzie lekka, niezawodna w czasie i prosta w produkcji.

Próżniowa elektryczna aparatura łączeniowa elektrycznie dołączana do szyny zbiorczej, zawierająca wkładkę próżniową mającą korpus tworzący obudowę mieszczącą w sobie parę rozłącznych elementów stykowych, z których jeden jest zamocowany na stałe do przemieszczalnego ruchem postępowym metalowego pręta, którego część wystaje z obudowy wkładki, oraz zawierająca giętki metalowy łącznik elektryczny do elektrycznego dołączania pręta do szyny zbiorczej, który to łącznik jest uformowany w postaci stosu metalowych piór, w którego pierwszej sztywnej części końcowej jest nawiercony otwór, do którego jest włożona wystająca część pręta, według wynalazku jest charakterystyczna tym, że metalowe pióra są tak zespawane ze sobą na poziomie pierwszej sztywnej części końcowej stosu, że tworzą na tym poziomie jednolity blok, a giętki metalowy łącznik elektryczny jest przymocowany do wystającej części pręta za pomocą lutu twardego między wystającą częścią pręta a pierwszą sztywną częścią końcową.

Korzystnie, aparatura zawiera mieszek uszczelniający przylutowany, z jednej strony, do ściany korpusu wkładki, a z drugiej strony, do pręta, przy czym lut twardy, łączący giętki metalowy łącznik elektryczny z wystającą częścią pręta, zawiera metaliczny związek wypełniający, o temperaturze topnienia mniejszej niż temperatura topnienia lutu mocującego pręt do mieszka uszczelniającego.

Korzystnie, metaliczny związek wypełniający ma temperaturę topnienia niższą niż 900°C.

Korzystnie, metaliczny związek wypełniający ma temperaturę topnienia niższą niż 700°C.

Korzystnie, metaliczny związek wypełniający jest związkiem na bazie srebra, o zawartości srebra większej niż 30% i zawartości cyny mniejszej niż 10%.

Korzystnie, metaliczny związek wypełniający jest związkiem na bazie srebra, o zawartości srebra większej niż 50% i zawartości cyny mniejszej niż 6%.

Korzystnie, metaliczny związek wypełniający jest czteroskładnikowym związkiem srebra, miedzi, cynku i cyny.

Korzystnie, wystająca część pręta ma trzpień obrotowy ograniczony od strony wkładki przez występ, a część metalicznego związku wypełniającego, formująca pierwszą strefę przylegania, jest wprowadzona osiowo między występ pręta a osiową krawędź nawierconego otworu, a druga część metalicznego związku wypełniającego, formująca drugą strefę przylegania jest wprowadzona między nawiercony otwór a trzpień obrotowy.

Korzystnie, zarówno trzpień obrotowy jak i nawiercony otwór mają przekrój kołowy, zaś druga strefa przylegania między nawierconym otworem a trzpieniem obrotowym ma kształt cylindryczny.

Korzystnie, metalowe pióra są zespawane ze sobą materiałem spawalniczym niezawierającym materiału wypełniającego.

Korzystnie, giętki metalowy łącznik elektryczny zawiera także drugą sztywną część końcową, tworzącą listwę łączącą wyposażoną w zespół do łączenia z szyną zbiorczą, zaś pierwsza sztywna część końcowa i druga sztywna część końcowa giętkiego metalowego łącznika elektrycznego są połączone ze sobą częścią elastyczną.

Korzystnie, metalowe pióra giętkiego metalowego łącznika elektrycznego są zespawane ze sobą na poziomie drugiej sztywnej części końcowej, a w części elastycznej giętkiego metalowego łącznika elektrycznego pozostają niezależne od siebie.

Przedmiot wynalazku jest bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia próżniową elektryczną aparaturę łączeniową, zawierającą wkładkę próżniową zamocowaną w ramie podpierającej, w widoku perspektywicznym; fig. 2 - aparaturę łączeniową z fig. 1, w osiowym przekroju poprzecznym; fig. 3 - gię tki łącznik elektryczny, umożliwiają cy uzyskanie połączenia elektrycznego między wkładką a listwą łączącą, w przekroju wzdłużnym; fig. 4 - aparaturę przed jej montażem, w widoku rozłożonym, zaś fig. 5 przedstawia schematycznie operację lutowania realizującą spoinę między prętem, wkładką i giętkim łącznikiem elektrycznym.

Przedstawiona na fig. 1 i fig. 2, próżniowa elektryczna aparatura łączeniowa zawiera wkładkę próżniową 10 podtrzymywaną przez ramę 12 i jest sterowana przez konwencjonalny mechanizm 13. Dwie listwy łączące 14 i 16, przymocowane do ramy 12, służą do połączenia elektrycznego aparatury z szyną zbiorczą (niepokazaną ).

Ogólne określenie, wkładka próżniowa, zostało tu użyte dla zespołu znanego typu, zawierającego cylindryczny korpus 17 tworzący obudowę 18, w której dominuje względne podciśnienie i, w której znajduje się para rozdzielnych elementów stykowych 22 i 24. Korpus 17 jest podzielony na: środkową sekcję izolacyjną 19 wykonaną z materiału izolacyjnego, pierwszą metalową sekcję krańco4

PL 198 748 B1 wą 20 stanowiącą pierwszy kołnierz zamykający, oraz drugą metalową sekcję krańcową 21 stanowiącą drugi kołnierz zamykający. Jednym z elementów stykowych jest podkładka 22 przylutowana do końca przewodzącego cylindra 26 i tworząca z tym cylindrem 26 nieruchomy element stykowy 28. Cylinder 26 przechodzi przez drugi kołnierz 21 i jest do niego przyspawany. Cylinder 26 jest również przyspawany do sztywnej metalowej cewki 29, która sama jest przyspawana do listwy łączącej 14. W ten sposób uzyskane jest połączenie elektryczne między nieruchomymi środkami stykowymi 28 a listwą łączą c ą 14, za pomocą cewki 29. Cewka 29 jest zaprojektowana do wzbudzania pola magnetycznego w strefie rozdzielania elementów stykowych 22 i 24, sprzyjającego przerwaniu łuku elektrycznego powstającego między elementami stykowymi 22 i 24, gdy to rozdzielenie nastąpi. Mocowanie cewki 29 do ramy 12 jest wykonane za pomocą wkrętów, zapewniających sztywne połączenie między cylindrem 26 zamocowanym pewnie do korpusu 17 wkładki, a ramą 12. Ponadto, jak to będzie dalej szczegółowo wyjaśnione, pierwszy kołnierz 20 ustawia się i przytwierdza do ramy 12, za pomocą pierścienia 100 zamocowanego w rowku 130 ramy 12.

Element stykowy 24 jest nakładką przyspawaną do końca ruchomego elementu stykowego 30, którego korpus stanowi metalowy przewodzący pręt 32, w tym przykładzie pręt miedziany, przechodzący przez kryzę kołnierza 20. Pręt 32 wystaje na zewnątrz obudowy, (co jest lepiej widoczne na fig. 5), swoją częścią o mniejszej średnicy tj. trzpieniem obrotowym 36, ograniczonym występem przejściowym 38. Zakończenie pręta ma otwór 39 nagwintowany osiowo. Mieszek uszczelniający 40, przyspawany do pręta 32 i do wewnętrznej ściany pierwszej sekcji krańcowej, umożliwia osiowe przemieszczanie ruchomego elementu stykowego 30 względem nieruchomego elementu stykowego 28, przy jednoczesnym zachowaniu dominującego podciśnienia w obudowie 18.

Pręt 32 jest dołączony, za pomocą ramienia izolacyjnego 42, do dźwigni 80 mającej dwa ramiona 81 i 82. Ramię izolacyjne 42 zawiera korpus 43 wykonany z tworzywa sztucznego, który jest, z jednej strony, uformowany wokół łba pierwszego nagwintowanego pręta 44, a z drugiej strony, wokół łba drugiego nagwintowanego pręta 45, usytuowanego na przedłużeniu osi pierwszego nagwintowanego pręta 44. Pierwszy nagwintowany pręt 44 jest wkręcony do nagwintowanego nieprzelotowego otworu 39, usytuowanego na końcu pręta 32 wkładki. Rurowa nakrętka regulująca 46 jest nakręcona na drugi nagwintowany pręt 45. Z jednej strony rurowa nakrętka regulująca 46 wspiera gniazdo 47 końca sprężyny naciskającej 48 styk. Drugi koniec sprężyny naciskającej 48 podtrzymuje drugie gniazdo podpierające 49, które opiera się na słupku 83. Słupek 83 ma wydrążony otwór prowadzący 84 stanowiący osłonę, przez którą przechodzi rurowa nakrętka regulująca 46. Słupek 83 obraca się swobodnie na poprzecznych trzpieniach obrotowych 85 podpieranych przez ramiona 81 i 82 dźwigni 80. Wydrążony otwór prowadzący 84 umożliwia zarówno przesunięcie rurowej nakrętki regulującej 46 równolegle do jej osi jak i jej swobodny ruch obrotowy. Rurowa nakrętka regulująca 46 zawiera występ opierający się na części słupka 83, naprzeciwko drugiego gniazda podpierającego 49. Dwa ramiona 81 i 82 dźwigni 80 obracają się wokół trzpienia obrotowego 86 podpieranego przez ramę 12 i są razem uruchamiane na swoich wolnych końcach przez mechanizm otwierający i zamykający (niepokazany). Mechanizm ten jest przeznaczony do sterowania ruchomych elementów stykowych 30 między położeniem styku z nieruchomymi elementami stykowymi 28 i położeniem rozdzielającym. Kiedy ma miejsce otwarcie, dźwignia 80 obraca się, w kierunku przeciwnym do kierunku wskazówek zegara, wokół trzpienia obrotowego 86 na fig. 2, napędzając bezpośrednio słupek 83, rurową nakrętkę regulującą 46, ramię 42 i ruchomy element stykowy 30. Podczas zamknięcia, dźwignia 80 obraca się w kierunku zgodnym z kierunkiem wskazówek zegara, wokół trzpienia obrotowego 86, napędzając słupek 83, który ściska sprężynę 48 za pomocą gniazda podpierającego 49. Siła zamykająca jest następnie przeniesiona przez sprężynę 48 do ruchomego elementu stykowego 30, za pomocą układu przenoszenia zawierającego gniazdo podpierające 47, rurową nakrętkę regulującą 46 i ramię izolujące 42.

Dołączenie elektryczne pręta 32 do szyny zbiorczej realizuje się za pomocą giętkiego łącznika elektrycznego 50, przedstawionego schematycznie na fig. 3. Przy tym druga sztywna część końcowa 56 łącznika 50 tworzy listwę łączącą 16, a pierwsza sztywna część końcowa 58 łącznika 50 jest przylutowana do wystającej części pręta 32. Giętki łącznik elektryczny 50 jest uformowany w postaci stosu metalowych piór 52 wykonanych z miedzi. Każde metalowe pióro 52 ma wygiętą część środkową 54 przechodzącą, na obu końcach, w płaskie sztywne części końcowe 56 i 58. Pióra 52 mają różne długości i kształty tak, aby utworzyć razem stos mający wymagany kształt zakrzywienia na poziomie środkowej części 54 łącznika 50. Na poziomie części końcowych 56 i 58, paski 52 są zespawane ze sobą za pomocą elektronowego rozproszonego procesu spawania, bez żadnego materiału wypełniacza tak, że każdy koniec stanowi jednolitą część sztywną. W swojej części środkowej 54, pióra 52

PL 198 748 B1 pozostają oddzielone od siebie, co zapewnia, tak uformowanemu łącznikowi elektrycznemu 50, zupełnie dobrą elastyczność. Jak to przedstawiono na fig. 4, druga sztywna część końcowa 56 stanowiąca listwę łączącą 16, zwiera elementy mocujące 60, w postaci otwartych nagwintowanych otworów, do mocowania listwy łączącej 16 do ramy 12 próżniowej elektrycznej aparatury łączeniowej 10, oraz zawiera elementy łączące 62, w postaci innych gwintowanych otworów, do dołączenia aparatury do szyny zbiorczej. Pierwsza część końcowa 58 giętkiego łącznika elektrycznego 50 zawiera nawiercony otwór 64 odpowiadający średnicy trzpienia obrotowego 36 pręta 32.

Pierścień 100, szczegółowo przedstawiony na fig. 4, jest wykonany z tworzywa sztucznego, w tym przypadku z poliamidu 6-6. Skł ada się on z dwóch części 101 i 102 połączonych przegubowo za pomocą zawiasy 103 tak, żeby mogły przyjąć otwarte położenie zespołu, przedstawione na fig. 4, oraz zamknięte położenie, przedstawione na fig. 2, w którym elastyczne haczyki 104 zaczepiają się w odpowiadające im otwory 106. Zamknięty pierścień tworzy kołnierz mają cy płaskie dno 107 i cylindryczną ścianę obwodową 108, umoż liwiającą sprzężenie końca pierwszego kołnierza 20 wkładki 10 w tej ścianie obwodowej. Środkowa część płaskiego dna 107 zawiera otwór 120, przez który przechodzi pręt 32 wkładki 10. Otwór 120, o kształcie cylindrycznym, pełni rolę prowadzącą dla pręta 32. Pierścień 100 jest wyposażony w dwie boczne główne szyny 109, połączone z płaskim dnem 107 przez dwa boczne kołnierze 110, oraz dwie dodatkowe boczne szyny 112, połączone z płaskim dnem 107, za pomocą dwu innych kołnierzy bocznych 114. Każda szyna dodatkowa 112 jest umieszczona na przedłużeniu jednej z szyn głównych 109. Każda szyna główna 109 tworzy schodkowy ogranicznik 116 w części przedniej i elastyczny zatrzask 118 w części tylnej.

Sekcja izolacyjna 19 korpusu 17 wkładki jest pokryta izolującą tuleją 90 (fig. 2), wyposażoną w żebra dla zwiększenia drogi upływu prądu między znajdującymi się pod napięciem metalowymi częściami aparatury. Tuleja 90 rozszerza się w swojej górnej części i tworzy krawędź 92, która zachodzi na część cewki 29 tak, że zwiększa się odległość między znajdującymi się pod napięciem częściami metalowymi. Przejściowe wybrzuszenie 94, którego wewnętrzna powierzchnia jest pokryta farbą półprzewodnikową, wygładza linie pola w pobliżu krawędzi cewki 29.

Wykonany z tworzywa sztucznego korpus 43 ramienia izolującego 42 tworzy cylindryczne obrzeże, które zabezpiecza sprężynę 48 i gwintowany pręt 45, a zatem tworzy izolację elektryczną między prętem 32 i giętkim łącznikiem elektrycznym 50, z jednej strony, a mechanizmem, z drugiej strony.

Montowanie wkładki 10 w ramie 12 jest przeprowadzane w następujący sposób. Najpierw, cylinder 26 spawa się do podzespołu utworzonego przez cewkę 29 i listwę łączącą 14. Tuleję izolacyjną 90 sprzęga się na wcisk z korpusem 17 wkładki i z cewką 29.

Wkładka 10 musi być wyposażona w swój giętki metalowy elektryczny łącznik 50. Trzpień obrotowy pręta 36 wprowadza się do wywierconego otworu 64, z wstawioną podkładką lutowniczą, wykonaną z metalicznego związku wypełniającego, jak to pokazano na fig. 4. Metaliczny związek wypełniający musi mieć względnie niską temperaturę topnienia, korzystnie mniejszą od 700°C tak, aby nie uszkodzić wewnętrznych spoin lutowniczych wkładki 10. Spoiwo to w niniejszym przypadku zwiera na przykład 56% srebra, 22% miedzi, 17% cynku i 5% cyny i ma punkt topnienia około 650°C. Źródło ogrzewania 70, przedstawione schematycznie na fig. 5, jest doprowadzane przy wolnym końcu wywierconego otworu, dopóki nie stopi się podkładka 68 i nastąpi osiowa infiltracja przez włoskowatość części metalicznego związku wypełniającego do cylindrycznej przestrzeni między powierzchnią nawierconego otworu 64 i trzpienia obrotowego 36. W sposób dobrze znany specjalistom lutowania, musi być odpowiednio dobrany luz początkowy między częściami, tzn. między wywierconym otworem 64 i trzpieniem obrotowym 36, aby, z jednej strony, wspierać nawilż anie powierzchni, które mają być połączone w czasie lutowania, a z drugiej strony zapewnić wytrzymałość mechaniczną spoiny w przyszłych warunkach stosowania. Uzyskana spoina 72 odsłania, z jednej strony, cylindryczną drugą strefę przylegania 74 między wywierconym otworem 64 i trzpieniem obrotowym 36, a z drugiej strony, pierwszą strefę przylegania 76, między górną krawędzią wywierconego otworu 64 i występem 38 pręta 32.

Gdy zespół został złożony, pręt 32 wprowadza się promieniowo do otwartego pierścienia 100, który zamyka się tak, aby otoczyć zakończenie pierwszego kołnierza 20 korpusu 17 wkładki 10 i pręt 32. Sprężyste haczyki 104 zatrzaskują się w odpowiednich otworach 106. Uformowany w ten sposób zespół wprowadza się bocznie do ramy 12, szyny 109 wchodzą w boczne rowki 130 i tworzą wraz z tymi rowkami 130 prowadnicę ślizgową. Następnie pierścień 100 tworzy ślizgową półkę, która ślizga się w rowkach 130, dopóki ogranicznik 116 nie napotka odpowiednich powierzchni ramy 12, wtedy zatrzaski 118 zamykają się na odpowiednich powierzchniach elementów nośnych 132 ramy 12.

PL 198 748 B1

Pozostaje jedynie zamocowanie listew łączących 14 i 16 oraz cewki 29 do ramy 12, przykręcenie ramienia izolacyjnego 42 do otworu gwintowanego pręta 45 i dopasowanie nacisku styku za pomocą nakrętki regulującej 46.

Ściśle mówiąc, ruch przenoszony do pręta 32 wkładki 10, przez dźwignię 80, przy braku luzu między częściami ruchomymi, nie mógłby być idealnie prosty w stosunku do ramy 12. Jednakże, kąt między dźwignią 80 a prętem 22 jest zawsze bardzo zbliżony do kąta prostego, a przesunięcie pręta 32 wkładki 10, między jego położeniem otwartym i zamkniętym nie przekracza kilku milimetrów, co odpowiada kątowi obrotu dźwigni 80 nieprzekraczającemu kilku stopni tak, że przy braku luzu, ruch promieniowy pręta 32 wynosiłby około jedną setną jego przesuwu osiowego. W opisanym przykładzie wykonania, ruch ten jest przejęty przez istniejące luzy między różnymi elementami systemu przenoszenia, w szczególności na poziomie czopów 85 i trzpieni obrotowych 86. Jednak, jeżeli wymagane jest większe przesunięcie, słupek 126 będzie mógł być prowadzony w podłużnej szczelinie dźwigni 90, 92, 94.

Podzespół stanowi moduł, który może być montowany i testowany w fabryce, przed jego zmagazynowaniem, niezależnie od mechanizmu 13. Końcowy montaż aparatury łączeniowej może być przesunięty w czasie. Moduły umożliwiają tworzenie aparatur łączeniowych różniących się od siebie liczbą umieszczonych obok siebie biegunów.

Możliwe są oczywiście różne jej odmiany.

Claims (12)

1. Próżniowa elektryczna aparatura łączeniowa elektrycznie dołączana do szyny zbiorczej, zawierająca wkładkę próżniową mającą korpus tworzący obudowę mieszczącą w sobie parę rozłącznych elementów stykowych, z których jeden jest zamocowany na stałe do przemieszczalnego ruchem postępowym metalowego pręta, którego część wystaje z obudowy wkładki, oraz zawierająca giętki metalowy łącznik elektryczny do elektrycznego dołączania pręta do szyny zbiorczej, który to łącznik jest uformowany w postaci stosu metalowych piór, w którego pierwszej sztywnej części końcowej jest nawiercony otwór, do którego jest włożona wystająca część pręta, znamienna tym, że metalowe pióra (52) są tak zespawane ze sobą na poziomie pierwszej sztywnej części końcowej (58) stosu, że tworzą na tym poziomie jednolity blok, a giętki metalowy łącznik elektryczny (50) jest przymocowany do wystającej części pręta (32) za pomocą lutu twardego (72) między wystającą częścią pręta (32) i pierwszą sztywną częścią końcową (58).

2. Aparatura według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera mieszek uszczelniający (40) przylutowany, z jednej strony, do ściany korpusu (17) wkładki (10) a, z drugiej strony, do pręta (32), przy czym lut twardy (72), łączący giętki metalowy łącznik elektryczny (50) z wystającą częścią pręta (32), zawiera metaliczny związek wypełniający, o temperaturze topnienia mniejszej, niż temperatura topnienia lutu mocującego pręt (32) do mieszka uszczelniającego (40).

3. Aparatura według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że metaliczny związek wypełniający ma temperaturę topnienia niższą niż 900°C.

4. Aparatura według zastrz. 3, znamienna tym, że metaliczny związek wypełniający ma temperaturę topnienia niższą niż 700°C.

5. Aparatura według zastrz. 3, znamienna tym, że metaliczny związek wypełniający jest związkiem na bazie srebra o zawartości srebra większej niż 30% i zawartości cyny mniejszej niż 10%.

6. Aparatura według zastrz. 4, znamienna tym, że metaliczny związek wypełniający jest związkiem na bazie srebra o zawartości srebra większej niż 50% i zawartości cyny mniejszej niż 6%.

7. Aparatura według zastrz. 5, znamienna tym, że metaliczny związek wypełniający jest czteroskładnikowym związkiem srebra, miedzi, cynku i cyny.

8. Aparatura według zastrz. 1, znamienna tym, że wystająca część pręta (32) ma trzpień obrotowy (36) ograniczony od strony wkładki przez występ (38), a część metalicznego związku wypełniającego, formująca pierwszą strefę przylegania (76), jest wprowadzona osiowo między występ (38) pręta (32) a osiową krawędź nawierconego otworu (64), a druga część metalicznego związku wypełniającego, formująca drugą strefę przylegania (74) jest wprowadzona między nawiercony otwór (64) a trzpień obrotowy (36).

PL 198 748 B1

9. Aparatura według zastrz. 8, znamienna tym, ż e zarówno trzpień obrotowy (36) jak i nawiercony otwór (64) mają przekrój kołowy, zaś druga strefa przylegania (74) między nawierconym otworem (64) a trzpieniem obrotowym (36) ma kształt cylindryczny.

10. Aparatura według zastrz. 1, znamienna tym, że metalowe pióra (52) są zespawane ze sobą materiałem spawalniczym nie zawierającym materiału wypełniającego.

11. Aparatura według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że giętki metalowy łącznik elektryczny (50) zawiera także drugą sztywną część końcową (56) tworzącą listwę łączącą (16) wyposażoną w zespół (60) do łączenia z szyną zbiorczą , zaś pierwsza sztywna część koń cowa (58) i druga sztywna część końcowa (56) giętkiego metalowego łącznika elektrycznego (50) są połączone ze sobą częścią elastyczną (54).

12. Aparatura według zastrz. 10, znamienna tym, że metalowe pióra (52) giętkiego metalowego łącznika elektrycznego (50) są zespawane ze sobą na poziomie drugiej sztywnej części końcowej (56), a w cz ęści elastycznej (54) gię tkiego metalowego łącznika elektrycznego (50) pozostają niezależne od siebie.