PL198256B1 - Zespół łączenia celek dla aparatury rozdzielczej - Google Patents

Abstract

1. Zespó l laczenia celek dla aparatury rozdzielczej, sto- sowany w modu lowych celkach, które zawieraj a cz esci urz adze n operacyjnych i zabezpieczaj acych w centrach dystrybucji i transformacji energii elektrycznej, który to zespó l zawiera niezale zny element laczeniowy, który jest zabudowany w ka zdym z gniazd uprzednio po laczonych z celkami wraz z przyporz adkowanymi laczonymi przy la- czami, przy czym element laczeniowy zawiera w swoim wn etrzu szereg cz esci przewodz acych lacz acych przy lacza celek, a rzeczywisty element laczeniowy ma tak ze srodki umo zliwiaj ace wyeliminowanie niedok ladno sci pozycjono- wania pomi edzy przy laczami, który jest uzupe lniony po- przez nasadk e przy laczan a do gniazd, gdy nie jest wyma- gane utworzenie po laczenia elektrycznego, z izolacj a elek- tryczna przy lacza umieszczon a na dnie samego gniazda, dla zapewnienia szczelnego po laczenia zarówno mecha- nicznego jak i elektrycznego, znamienny tym, ze niezale z- ny element laczeniowy zawiera zewn etrzny uchwyt (1) utworzony z materia lu spr ezystego oraz par e metalowych rurek (2) o sumarycznej d lugo sci mniejszej ni z d lugosc zewn etrznego uchwytu (1), które to metalowe rurki (2) s a umieszczone wewn atrz uchwytu (1) i przylegaj a do skraj- nych sektorów tego uchwytu (1), mi edzy nimi pozostaje wolna strefa centralna zewn etrznego uchwytu (1), a przed przemieszczaniem si e s a zabezpieczone przez pasowanie na wcisk z pier scieniem przewodz acym (3), …………… PL PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest zespół łączenia celek dla aparatury rozdzielczej, zwłaszcza do łączenia celek lub modułów elektrycznej aparatury rozdzielczej, wykorzystywanych w centrach dystrybucji i transformacji energii elektrycznej.

W zespołach tego rodzaju wykorzystuje się niezależny element łącznikowy do sprzęgania lub łączenia celek, który jest osadzony, jako element pośredni, w poszczególnych gniazdach umieszczonych w tym celu w każdej z celek wyposażonych w przyłącza, które mają być połączone. Zespół łączenia celek łączy części aparatury rozdzielczej i zabezpieczającej stacji dystrybucyjnej i transformatorowej, przy czym rzeczywiste sprzężenie lub połączenie jest zrealizowane w taki sposób, że jest ono utrzymywane cały czas, zachowując zarówno połączenie mechaniczne jak i elektryczne, zapobiegając w ten sposób ucieczce gazów ochronnych, w czasie tworzenia sprzężenia lub połączenia, które to gazy zwykle są wykorzystywane w tego rodzaju aparaturze.

W opisie patentowym nr EP 0821013 przedstawiono elektryczne urządzenie łączące pomiędzy dwoma celkami wysoko napięciowymi i gazoszczelnymi, które ma izolującą tuleję osłaniającą styk utworzony przez sztywny blok centralny ze złączami kulowymi na drugim końcu, mocującymi dwie szczęki stykowe. Te szczęki stykowe są odpowiednio połączone ze stykami każdej z łączonych celek. Urządzenie to nie zezwala na promieniowe przemieszczanie szczęk stykowych w celu wyrównania możliwej niewspółosiowości pomiędzy stykami celek. Ponadto, urządzenie to nie posiada środków zapobiegających usunięciu wspomnianych szczęk, gdy występuje przypadkowe przemieszczenie wzdłużne.

Ponadto, w opisie patentowym nr EP 0520933 ujawniono system łączeniowy do sprzęgania modułów aparatury łączeniowej dla centrum transformatorowego i tym podobnych instalacji, bazujących na rozwiązaniu polegającym na wprowadzeniu w każdym z modułów otworów, do których pasują odpowiednie gniazda tworzące wraz z uszczelką połączenia gazoszczelne. Każde gniazdo jest wyposażone, na swojej niewielkiej lub wewnętrznej podstawie w otwór, w którym umieszczone jest przyłącze. W tym znanym rozwiązaniu, z parą gniazd znajdujących się naprzeciwko siebie, odpowiadających sobie i sąsiadujących ze sobą modułów, współpracuje izolowany uchwyt, pełniący rolę pośredniego elementu sprzęgającego, posiadającego kształt podwójnie ściętego stożka, który jest utworzony przez zewnętrzny uchwyt izolacyjny, którego cała powierzchnia wewnętrzna ma postać metalowej rurki, która biegnie na całej jego długości, wewnątrz której znajdują się częściowo przewodzące elementy w postaci palców, których przeznaczeniem jest tworzenie połączenia z wypustkami, które tworzą przyłącza każdej z celek, a elementy przewodzące lub palce zamykają się wokół przyłączy, dzięki oddziaływaniu sprężyn lub spirali znajdujących się na ich krańcach.

Pomiędzy elementami przewodzącymi i metalową rurką, wewnątrz zewnętrznego uchwytu izolacyjnego umieszczono szereg sprężystych ograniczników, które dopuszczają w pewnym zakresie poprzeczny ruch elementów przewodzących, dla skorygowania możliwych błędów ułożenia pomiędzy przyłączami, wynikających z niewspółosiowego położenia gniazd lub nawet łączonych ze sobą celek.

Zespół łączenia celek dla aparatury rozdzielczej, stosowany w modułowych celkach, które zawierają części urządzeń operacyjnych i zabezpieczających w centrach dystrybucji i transformacji energii elektrycznej, który to zespół zawiera niezależny element łączeniowy, który jest zabudowany w każdym z gniazd uprzednio połączonych z celkami wraz z przyporządkowanymi łączonymi przyłączami, przy czym element łączeniowy zawiera w swoim wnętrzu szereg części przewodzących łączących przyłącza celek, a rzeczywisty element łączeniowy ma także środki umożliwiające wyeliminowanie niedokładności pozycjonowania pomiędzy przyłączami, który jest uzupełniony poprzez nasadkę przyłączaną do gniazd, gdy nie jest wymagane utworzenie połączenia elektrycznego, z izolacją elektryczną przyłącza umieszczoną na dnie samego gniazda, dla zapewnienia szczelnego połączenia zarówno mechanicznego jak i elektrycznego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że niezależny element łączeniowy zawiera zewnętrzny uchwyt utworzony z materiału sprężystego oraz parę metalowych rurek o sumarycznej długości mniejszej niż długość zewnętrznego uchwytu. Metalowe rurki są umieszczone wewnątrz uchwytu i przylegają do skrajnych sektorów tego uchwytu, między nimi pozostaje wolna strefa centralna zewnętrznego uchwytu, a przed przemieszczaniem się są zabezpieczone przez pasowanie na wcisk z pierścieniem przewodzącym. Ponadto element łączeniowy zawiera wiązkę części przewodzących zamontowanych osiowo względem przyporządkowanych kanałów wykonanych promieniowo w metalowym pierścieniu przewodzącym osadzonym bezpośrednio we wnętrzu sprężystego zewnętrznego uchwytu. Pierścień przewodzący znajduje się w strefie centralnej uchwytu

PL 198 256 B1 i jest wprowadzony pomiędzy zwróconymi do siebie krańcami metalowych rurek, z pasowaniem na wcisk pomiędzy pierścieniem i zewnętrznym uchwytem, przy czym końce części przewodzących są ściśnięte przez sprężyste elementy. Ponadto pomiędzy częściami przewodzącymi i metalowymi rurkami występuje wolna przestrzeń z zachowaniem stopnia swobody ruchu wiązki części przewodzących dla zniwelowania ewentualnych niedokładności pozycjonowania pomiędzy łączonymi przyłączami.

Korzystnie, w każdej części przewodzącej jest utworzone centralne wgłębienie, którego wysokość jest mniejsza niż szerokość promieniowych kanałów pierścienia przewodzącego, przy czym pomiędzy częściami przewodzącymi i wewnętrzną powierzchnią metalowych rurek występuje wolna przestrzeń umożliwiająca przesunięcie w kierunku promieniowym części przewodzących znajdujących się we wnętrzu pierścienia przewodzącego w stanie sprzężenia łącznika z przyporządkowanym przyłączem, a nawet obrót części przewodzących wewnątrz uchwytu przy ustawieniu przyłączy nie w jednej linii.

Korzystnym jest, że na skrajnych zewnętrznych sektorach części przewodzących zamontowane są sprężyny dociskające wiązkę części przewodzących do pierścienia przewodzącego, który wraz z wgłębieniem w częściach przewodzących zabezpiecza przed przesunięciem we wzdłużnym kierunku i usunięciem części przewodzących.

W przypadku braku konieczności połączenia elektrycznego, w gniazdach z przyłączami są mocowane nasadki, przy czym każda nasadka jest utworzona przez zewnętrzną i izolującą część nośną wykonaną z materiału sprężystego, wyposażoną w wewnętrzne metalowe gniazdo nadające określoną sztywność zapewniającą w połączeniu ze sprężystością korpusu nasadki nie-przepuszczalność, przy czym metalowe gniazdo tworzy przestrzeń ekwipotencjalną wewnątrz nasadki dla uniknięcia wyładowań niezupełnych, a w dnie gniazda jest wykonany otwór, poprzez który przechodzi wypustka wykonana ze sprężystego materiału półprzewodnikowego, która styka się z przyporządkowanym przyłączem celki, przy czym gniazdo i wszystko co się w nim znajduje jest sprowadzone do potencjału zacisku, a ponadto jest zachowane prawidłowe połączenie z przyporządkowanym przyłączem.

Korzystnym jest, że nasadka mieści na swojej części zewnętrznej drugie metalowe gniazdo, które wraz z wewnętrznym gniazdem stanowi dzielnik pojemnościowy, przy czym poprzez metalową klapkę zewnętrznego gniazda jest możliwe dołączenie sondy do pomiaru napięcia na danej linii, przy czym nasadka jest wyposażona w płaską metalową płytkę posiadającą owalne otwory dla jej szczelnego przymocowania do przyporządkowanej celki.

W korzystnym rozwiązaniu trzy gniazda tej samej celki są połączone za pomocą trójfazowej metalowej płytki, która jest osadzona w gniazdach, która to płytka ma zagięcie kierujące pole elektryczne poprzez wnętrze gniazda. Ta trójfazowa metalowa płytka jest przymocowana do gniazd w procesie ich formowania.

W zespole łączenia celek według wynalazku części przewodzące są zamontowane w promieniowych kanałach w pierścieniu przewodzącym, którego zewnętrzna średnica odpowiada wewnętrznej średnicy rzeczywistego izolacyjnego uchwytu zewnętrznego. Wiązka części przewodzących jest umocowana w wewnętrznym uchwycie izolacyjnym dzięki wykorzystaniu fizycznego kontaktu pomiędzy przewodzącym pierścieniem i samym uchwytem, ale z możliwością obrócenia względem uchwytu tak, aby wiązka części przewodzących mogła być przemieszczona promieniowo dla utworzenia połączenia z przyłączami umieszczonymi wewnątrz gniazd, nawet jeśli nie znajdują się one w pozycji współosiowej.

Części przewodzące mają centralne wgłębienie, określające element o mniejszej szerokości niż szerokość kanału pierścienia, w którym zabudowana jest część przewodząca, umożliwiając przesunięcie w kierunku promieniowym części przewodzącej wewnątrz pierścienia, gdy zespół łączący jest przyłączany do odpowiedniego przyłącza. Części przewodzące są dociśnięte do pierścienia, przy udziale sprężyn dociskających, zapobiegających w tym położeniu jakimkolwiek przesunięciom w kierunku wzdłużnym, które umożliwiałyby usunięcie części przewodzących.

Zewnętrzny uchwyt izolacyjny zespołu łączącego jest utworzony z materiału sprężystego, który jest odkształcalny, co umożliwia odpowiednie dopasowanie do poszczególnych gniazd, mimo że są one przesunięte względem siebie, co gwarantuje powstanie optymalnego połączenia mechanicznego pomiędzy przyłączem i gniazdami poszczególnych celek.

We wnętrzu sprężystego uchwytu znajdują się dwie metalowe rurki, które są umieszczone na każdym z krańców uchwytu, aby nadać uchwytowi określoną sztywność, która zapewnia dobrą szczelność połączenia z gniazdami. Wewnętrzne rurki posiadają długość mniejszą niż uchwyt, pozostawiając wolny centralny sektor uchwytu, w którym umieszczony jest przewodzący pierścień podtrzymujący części przewodzące. Te wewnętrzne metalowe rurki usztywniające sprężystego uchwytu

PL 198 256 B1 zapobiegają wystąpieniu bardzo dużego wzajemnego niedopasowania pomiędzy sprężystym uchwytem i gniazdem, wynikającego z nadmiernej deformacji uchwytu, spowodowanej nieprawidłowym pozycjonowaniem odpowiednich powierzchni gniazda, co z kolei prowadziłoby do powstania punktów, w których gniazdo i uchwyt nie stykają się ze sobą, a więc punktów o obniżonej szczelności połączenia.

Do gniazda, gdy nie jest wymagane, lub nie ma konieczności wytworzenia połączenia elektrycznego, jest dołączona nasadka. Wyposażenie nasadki pozwala zamknąć gniazdo w sposób hermetyczny i odizolować elektrycznie przyłącza znajdujące się na jego dnie. Korzyści wynikające ze stosowania nasadki polegają na tym, że osiągnięto dobrą izolację mechaniczną i elektryczną. Konfiguracja podobna do konfiguracji łącznika, to znaczy wyposażona w mocowanie izolacyjne wykonane z materiału sprężystego i posiadające wewnętrzne metalowe gniazdo, realizuje połączenie elektryczne i zapewnia wystarczającą sztywność, która łącznie ze sprężystością zewnętrznego mocowania, zapewnia prawidłowe uszczelnienie.

Metalowe gniazdo umożliwia wytworzenie przestrzeni ekwipotencjalnej po stronie wewnętrznej samej nasadki, co zapobiega występowaniu wyładowań niezupełnych, z uwagi na które, na dnie gniazda utworzony jest niewielki otwór, poprzez który przechodzi niewielka wypustka wykonana z materiału półprzewodnikowego, która styka się z przyłączem odpowiedniej celki, sprawiając że gniazdo i znajdujące się wewnątrz powietrze pozostają na takim samym potencjale jak przyłącze. Wypustkę cechuje pewien stopień giętkości, umożliwiający zaabsorbowanie możliwych drgań, dzięki czemu zapewnione zostaje dobre połączenie elektryczne.

Nasadka jest zakończona drugim metalowym gniazdem, które wraz z wewnętrznym gniazdem tworzy dzielnik pojemnościowy, przy czym poprzez metalową klapkę zewnętrznego gniazda możliwe jest dołączenie sondy do pomiaru napięcia na danej linii.

Trzy gniazda danej celki są połączone za pomocą trójfazowej metalowej płytki, która pełni rolę ekranu, stanowiąc ośrodek dla pola pomiędzy gniazdami, co pozwala uniknąć koncentracji pola na obrzeżu. Trójfazowa płytka, osadzona w gnieździe, jest nieznacznie zagięta, co powoduje kierowanie pola elektrycznego do wnętrza gniazda. Płytka ta umożliwia redystrybucję pola elektrycznego wewnątrz gniazda. Jest ona mocowana do trzech gniazd celki w procesie formowania celki, a jest przymocowana do celki za pomocą połączenia spawanego na całej długości obrzeża.

Przedmiot wynalazku jest objaśniony w korzystnym przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia zespół łączenia celek w rozłożeniu, który to zespół tworzy niezależny element łącznikowy przeznaczony do zamontowania w odpowiednim gnieździe, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - zespół łączenia celek z fig. 1, w podłużnym przekroju, jak również dwa łączone ze sobą gniazda wraz z ich odpowiednimi przyłączami, w przekroju, fig. 3 - pierścień przewodzący wyposażony w części półprzewodnikowe umieszczone współosiowo wewnątrz zewnętrznego sprężystego mocowania, w widoku z przodu, fig. 4 - nasadkę w gnieździe, w przekroju, fig. 5 - zespół nasadki i gniazda z fig. 4, w widoku z przodu, fig. 6 - trzy gniazda pojedynczej celki, połączone trójfazową metalową płytką, a fig. 7 przedstawia trójfazową metalową płytkę z fig. 6, wraz z odpowiednim gniazdem, w przekroju.

Każdy niezależny element łącznikowy, jak przedstawiono na figurach 1 i 2, aby mógł połączyć dwa sąsiadujące gniazda 2, zawiera sprężysty i izolujący uchwyt 1 w kształcie dwustronnie ściętego stożka, wykonany z materiału sprężystego, we wnętrzu którego umieszczona jest para metalowych rurek 2, których sumaryczna długość jest mniejsza niż długość samego uchwytu 1, z pozostawieniem strefy środkowej pozwalającej na wprowadzenie pierścienia przewodzącego 3, w którym wykonano wiele promieniowych kanałów 4. W każdym z promieniowych kanałów 4 umieszczona jest część przewodząca 5 w kształcie palca. Wymienione elementy są tak zwymiarowane, że zewnętrzna średnica pierścienia przewodzącego 3 jest równa wewnętrznej średnicy sprężystego uchwytu 1. Pierścień przewodzący 3 jest spasowany suwliwie wewnątrz uchwytu 1, w jego obszarze środkowym pomiędzy zwróconymi ku sobie krańcami rurek 2 umieszczonych wewnątrz sprężystego uchwytu 1. Dzięki temu pakiet utworzony przez części przewodzące 5 umiejscowione w kanałach 4 pierścienia przewodzącego 3, jest w sposób pewny utrzymywany wewnątrz sprężystego uchwytu 1, zapewniając precyzyjne połączenie pomiędzy pierścieniem 3 i wewnętrzną powierzchnią uchwytu 1, z jednoczesną możliwością obrócenia części przewodzących 5 względem uchwytu 1 tak, aby zespół tych części mógł być przemieszczony w kierunku promieniowym i połączony z przyłączami 6 znajdującymi się wewnątrz odpowiednich gniazd 7, nawet w przypadku braku odpowiedniego wzajemnego pozycjonowania.

Każda z części przewodzących 5 jest wyposażona w centralne wgłębienie 8, które umożliwia pasowanie przestronne obudowy dla każdej z części przewodzących 5 w odpowiednim kanale 4 pierPL 198 256 B1 ścienią przewodzącego 3, dzięki czemu możliwe jest przesunięcie w kierunku promieniowym części przewodzących 5, gdy zespół łączenia celek jest sprzęgany z odpowiednimi przyłączami 6, a nawet istnieje możliwość ich obrotu, gdy te przyłącza nie znajdują się we właściwym położeniu.

Gdy części przewodzące 5 znajdują się we właściwym położeniu, pierścień przewodzący 3 i odpowiadające mu sprężyny 9 zostają zamontowane tak, że obejmują części krańcowe elementów przewodzących 5, które powinny pozostać lekko dociśnięte do pierścienia przewodzącego 3, a jakiekolwiek przemieszczenie w kierunku wzdłużnym tych elementów nie powinno być możliwe, zapobiegając ich wyciągnięciu.

Metalowe rurki 2, które znajdują się wewnątrz sprężystego uchwytu 1, nadają temu zespołowi odpowiednią sztywność, która zapewnia prawidłową szczelność połączeń pomiędzy gniazdami 7.

Nasadka 10 przedstawiona na fig. 4, 5 i 6, jest dopasowana do gniazda 7. Gdy ustanowienie połączenia elektrycznego nie jest konieczne, nasadka 10 hermetycznie zamyka gniazdo 7 i izoluje elektrycznie przyłącze 6 umieszczone na jego dnie. Aby uzyskać prawidłowe połączenie mechaniczne i elektryczne, 9 nasadka 10 posiada konfigurację podobną do konfiguracji opisanego już łącznika, to znaczy ma izolujący korpus, także o naturze sprężystej i wyposażony w umieszczone wewnętrznie metalowe gniazda 11, dzięki którym ustanowione jest połączenie elektryczne, a także które zapewnia odpowiednią sztywność, która razem ze sprężystością zewnętrznego uchwytu, charakterystyczną również dla nasadki 10, zapewnia szczelne połączenie.

Na dnie metalowego gniazda 11 jest utworzony otwór, poprzez który przechodzi niewielka wypustka 12 wykonana z materiału półprzewodnikowego, która styka się z przyłączem 6 celki, sprawiając, że metalowe gniazdo 11 i powietrze znajdujące się wewnątrz tego gniazda, znajdują się na tym samym potencjale jak przyłącze 6. Wypustka 12 jest korzystnie wykonana z materiału sprężystego, tak aby pochłaniała drgania i zapewniała dobre połączenie z odpowiednim przyłączem 6.

Nasadka 10 ma po stronie zewnętrznej drugie metalowe gniazdo 13, które wraz z pierwszym gniazdem 11 już opisanym, tworzy dzielnik pojemnościowy, umożliwiający poprzez metalową klapkę 14 drugiego metalowego gniazda 13 podłączenie sondy, co pozwala na pomiar napięcia na danej linii.

Nasadka 10 jest przymocowana do celki w pozycji zamkniętej, za pomocą płaskiej metalowej płyty 15, w której wykonana jest para owalnych otworów 16, poprzez które przechodzą śruby lub inne odpowiednie środki mocujące.

Gniazda 7 są zainstalowane na odpowiednich celkach. Gdy trzy gniazda 7 tej samej celki, jak to przedstawiono na fig. 6, są połączone za pomocą trójfazowej metalowej płytki 17, pełni ona rolę ekranu i ogranicza pole przenikające przez gniazda 7, uniemożliwiając koncentrację pola w ramie. Trójfazowa metalowa płytka 17 przedstawiona na fig. 6 i 7, jest umieszczona w gniazdach 7 w procesie formowania gniazd i jest przymocowana do celki za pomocą połączenia spawanego wykonanego wokół całego obrzeża. Płytka 17 ma nieznaczne zagięcie 18 w części umieszczonej w odpowiednim gnieździe 7, które zapewnia kierowanie pola elektrycznego poprzez wnętrze gniazda.

Claims (6)

1. Zespół łączenia celek dla aparatury rozdzielczej, stosowany w modułowych celkach, które zawierają części urządzeń operacyjnych i zabezpieczających w centrach dystrybucji i transformacji energii elektrycznej, który to zespół zawiera niezależny element łączeniowy, który jest zabudowany w każdym z gniazd uprzednio połączonych z celkami wraz z przyporządkowanymi łączonymi przyłączami, przy czym element łączeniowy zawiera w swoim wnętrzu szereg części przewodzących łączących przyłącza celek, a rzeczywisty element łączeniowy ma także środki umożliwiające wyeliminowanie niedokładności pozycjonowania pomiędzy przyłączami, który jest uzupełniony poprzez nasadkę przyłączaną do gniazd, gdy nie jest wymagane utworzenie połączenia elektrycznego, z izolacją elektryczną przyłącza umieszczoną na dnie samego gniazda, dla zapewnienia szczelnego połączenia zarówno mechanicznego jak i elektrycznego, znamienny tym, że niezależny element łączeniowy zawiera zewnętrzny uchwyt (1) utworzony z materiału sprężystego oraz parę metalowych rurek (2) o sumarycznej długości mniejszej niż długość zewnętrznego uchwytu (1), które to metalowe rurki (2) są umieszczone wewnątrz uchwytu (1) i przylegają do skrajnych sektorów tego uchwytu (1), między nimi pozostaje wolna strefa centralna zewnętrznego uchwytu (1), a przed przemieszczaniem się są zabezpieczone przez pasowanie na wcisk z pierścieniem przewodzącym (3), ponadto ten element łączeniowy zawiera wiązkę części przewodzących (5) zamontowanych osiowo względem przyporząd6

PL 198 256 B1 kowanych kanałów (4) wykonanych promieniowo w metalowym pierścieniu przewodzącym (3) osadzonym bezpośrednio we wnętrzu sprężystego zewnętrznego uchwytu (1), przy czym pierścień przewodzący (3) znajduje się w strefie centralnej uchwytu (1) i jest wprowadzony pomiędzy zwróconymi do siebie krańcami metalowych rurek (2), z pasowaniem na wcisk pomiędzy pierścieniem (3) i zewnętrznym uchwytem (1), przy czym końce części przewodzących (5) są ściśnięte przez sprężyste elementy, a ponadto pomiędzy częściami przewodzącymi (5) i metalowymi rurkami (2) występuje wolna przestrzeń z zachowaniem stopnia swobody ruchu wiązki części przewodzących (5) dla zniwelowania ewentualnych niedokładności pozycjonowania pomiędzy łączonymi przyłączami (6).

2. Zespół według zastrz. 1, znamienny tym, że w każdej części przewodzącej (5) j est utworzone centralne wgłębienie (8), którego wysokość jest mniejsza niż szerokość promieniowych kanałów (4) pierścienia przewodzącego (3), przy czym pomiędzy częściami przewodzącymi (5) i wewnętrzną powierzchnią metalowych rurek (2) występuje wolna przestrzeń umożliwiająca przesunięcie w kierunku promieniowym części przewodzących (5) znajdujących się we wnętrzu pierścienia przewodzącego (3) w stanie sprzężenia łącznika z przyporządkowanym przyłączem, a nawet obrót części przewodzących (5) wewnątrz uchwytu (1) przy ustawieniu przyłączy nie w jednej linii.

3. Zespóó według zastrz. 2, znamienny tym. że na skrajnych zewnętrznych sektorach części przewodzących (5) zamontowane są sprężyny (9) dociskające wiązkę części przewodzących (5) do pierścienia przewodzącego (3), który wraz z wgłębieniem w częściach przewodzących (5) zabezpiecza przed przesunięciem we wzdłużnym kierunku i usunięciem części przewodzących (5).

4. Zespóó według zastrz. 1, znamienny tym, że w przypadku braku konieczności połączenia elektrycznego w gniazdach (7) z przyłączami (6) są mocowane nasadki (10), przy czym każda nasadka (10) jest utworzona przez zewnętrzną i izolującą część nośną wykonaną z materiału sprężystego, wyposażoną w wewnętrzne metalowe gniazdo (11) nadające określoną sztywność zapewniającą w połączeniu ze sprężystością korpusu nasadki (10) nieprzepuszczalność, przy czym metalowe gniazdo (11) tworzy przestrzeń ekwipotencjalną wewnątrz nasadki (10) dla uniknięcia wyładowań niezupełnych, a w dnie gniazda (11) jest wykonany otwór, poprzez który przechodzi niewielka wypustka (12) wykonana ze sprężystego materiału półprzewodnikowego, która styka się z przyporządkowanym przyłączem celki, przy czym gniazdo (11) i wszystko co się w nim znajduje jest sprowadzone do potencjału zacisku, a ponadto jest zachowane prawidłowe połączenie z przyporządkowanym przyłączem.

5. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że nasadka (10) mieści na swojej części zewnętrznej drugie metalowe gniazdo (13), które wraz z wewnętrznym gniazdem (11) stanowi dzielnik pojemnościowy, przy czym poprzez metalową klapkę (14) zewnętrznego gniazda (13) jest możliwe podłączenie sondy do pomiaru napięcia na danej linii, przy czym nasadka (10) jest wyposażona w płaską metalową płytkę (15) posiadającą owalne otwory (16) dla jej szczelnego przymocowania do przyporządkowanej celki.

6. Zespóó wedługzaskz. 4, znamienny tym, że (tzygniazdaj/) samej celki są połączone za pomocą trójfazowej metalowej płytki (17), która jest osadzona w gniazdach (7), która to płytka (17) ma zagięcie (18) kierujące pole elektryczne poprzez wnętrze gniazda (7), przy czym trójfazowa metalowa płytka (17) jest przymocowana do gniazd (7) w procesie ich formowania.