PL198086B1

PL198086B1 - Rdzeń ferrytowy

Info

Publication number: PL198086B1
Application number: PL361343A
Authority: PL
Inventors: Helko Meuche; Mauricio Esguerra
Original assignee: Epcos Ag
Priority date: 2000-11-17
Filing date: 2001-10-10
Publication date: 2008-05-30
Also published as: CN1475019A; MXPA03004317A; HUP0301855A2; TW540072B; PL361343A1; US20040090300A1; DE10066186B4; US6696913B2; KR20030051819A; DE10056945A1; CN100446136C; JP2004514282A; DE10056945C2; US20020158743A1; EP1334495A1; WO2002041338A1

Abstract

1. Rdze n ferrytowy, zawieraj acy dwie cz esci boczne, które otaczaj a z obu stron symetrycznie poziom a kolumn e srodko- w a, w przypadku rdzenia ferrytowego bez szczeliny powietrz- nej maj a t e sam a d lugo sc jak kolumna srodkowa, a w przypadku rdzenia ferrytowego ze szczelin a powietrzn a maj a d lugo sc ró zni ac a si e o szeroko sc kolumny srodkowej od d lugo sci tej kolumny srodkowej, przy czym ka zda z tych dwóch cz esci bocznych, zachowuj ac sta ly przekrój, jest usytuowana wzd lu z osi wzd lu znej rdzenia ferrytowego, oraz zawieraj acy element ko ncowy, prostopad ly do osi wzd lu znej i lacz acy kolumn e srodkow a i cz esci boczne, przy czym rdze n zaopa- trzony jest w dolnej czesci w otwór, a dolne kraw edzie kolumny srodkowej i cz esci bocznych s a usytuowane w jednej p lasz- czy znie monta zowej, a ponadto kolumna srodkowa ma prze- krój owalny pozbawiony ostrych kraw edzi i naro zników, zna- mienny tym, ze kolumna srodkowa (MB) wzd lu z swego naj- wi ekszego rozmiaru jest ustawiona pionowo wzgl edem po- wierzchni monta zowej (BE), konstrukcja rdzenia jest syme- tryczna wzgl edem p laszczyzny (SE) symetrii lustrzanej prze- chodz acej przez o s wzd lu zn a (L) i prostopad lej wzgl edem powierzchni monta zowej (BE), przy czym zwrócone do we- wn atrz boczne powierzchnie (SF) cz esci bocznych (S, S') s a usytuowane w jednakowym odst epie od owalnego przekroju kolumny srodkowej (MB) i tworz a pust a przestrze n dla po- mieszczenia korpusu cewki (SK), przy czym przestrze n ta jest otwarta w dolnej cz esci skierowanej do powierzchni monta zo- wej (BE), a w górnej cz esci jest nieca lkowicie lub ca lkowicie zamkni eta. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest rdzeń ferrytowy.

Rdzenie ferrytowe znajdują wielorakie zastosowania w telekomunikacji i technice transmisji danych, jak na przykład xDSL lub ISDN. Właściwości elementów konstrukcyjnych z rdzeniami ferrytowymi w sposób istotny zależą zarówno od materiału, jak i od kształtu rdzenia ferrytowego.

Na przykład, rdzenie ferrytowe znajdują zastosowanie jako transformatory szerokopasmowe dla dopasowania impedancyjnego, w charakterze rozdzielaczy dla oddzielania kanałów głosowych i kanałów danych (POTS) lub jako sygnałowe transformatory impulsowe w cyfrowych sieciach telekomunikacyjnych, w których bez zniekształceń przekazywane są sygnały cyfrowe lub analogowe. W nowoczesnych urządzeniach końcowych telekomunikacji, w sposób widoczny rośnie liczba potrzebnych elementów konstrukcyjnych. Równocześnie usiłuje się coraz bardziej zmniejszać podzespoły i moduły, dla dalszego ograniczenia wielkości i masy urządzeń końcowych, a tym samym poprawienia ich poręczności. Odpowiednie podzespoły i moduły wykazują zatem coraz większą gęstość upakowania elementów konstrukcyjnych. Dodatkowo występuje konieczność zwiększania upakowania, przez dobór takich elementów konstrukcyjnych, które wymagają niewielkiej powierzchni montażowej na podłożu, na przykład płytce drukowanej. Mimo wszelkiej minimalizacji rozmiarów elementów konstrukcyjnych, nie może ulec przy tym pogorszeniu sprawność i właściwości elementów konstrukcyjnych.

Standardową konstrukcją transformatora xDSL jest obecnie rdzeń ferrytowy typu EP13. Wykazuje on dobre własności pod względem małych zniekształceń przenoszenia, a zwłaszcza ma korzystny współczynnik zniekształceń rdzenia CDF. Ma on wartość odpowiednią do oceny właściwości zniekształceniowych i współczynnika zniekształceń nieliniowych. Dla ograniczenia zapotrzebowania na powierzchnię dla rdzenia ferrytowego, można stosować rdzenie mniejsze niż rdzeń EP13, w szczególności kształtki standardowe, jak rdzenie EP10 i EP7. Przy zmniejszonej wielkości, rdzenie te mają jednak również mniejsze kolumny środkowe, co w przypadku tego elementu konstrukcyjnego prowadzi do występowania znacznie wyższej wartości współczynnika zniekształceń rdzenia, a tym samym zmniejszają się osiągi elementu i jego przydatność dla transmisji danych.

Rdzeń ferrytowy, zawierający dwie części boczne, które otaczają z obu stron symetrycznie poziomą kolumnę środkową, w przypadku rdzenia ferrytowego bez szczeliny powietrznej mają tę samą długość jak kolumna środkowa, a w przypadku rdzenia ferrytowego ze szczeliną powietrzną mają długość różniącą się o szerokość kolumny środkowej od długości tej kolumny środkowej, przy czym każda z tych dwóch części bocznych, zachowując stały przekrój, jest usytuowana wzdłuż osi wzdłużnej rdzenia ferrytowego, oraz zawierający element końcowy, prostopadły do osi wzdłużnej i łączący kolumnę środkową i części boczne, przy czym rdzeń zaopatrzony jest w dolnej części w otwór, a dolne krawędzie kolumny środkowej i części bocznych są usytuowane w jednej płaszczyźnie montażowej, a ponadto kolumna środkowa ma przekrój owalny pozbawiony ostrych krawędzi i narożników, według wynalazku charakteryzuje się tym, że kolumna środkowa wzdłuż swego największego rozmiaru jest ustawiona pionowo względem powierzchni montażowej, konstrukcja rdzenia jest symetryczna względem płaszczyzny symetrii lustrzanej przechodzącej przez oś wzdłużną i prostopadłej względem powierzchni montażowej, przy czym zwrócone do wewnątrz boczne powierzchnie części bocznych są usytuowane w jednakowym odstępie od owalnego przekroju kolumny środkowej i tworzą pustą przestrzeń dla pomieszczenia korpusu cewki, przy czym przestrzeń ta jest otwarta w dolnej części skierowanej do powierzchni montażowej, a w górnej części jest niecałkowicie lub całkowicie zamknięta.

Korzystnym jest, że części boczne mają większą wysokość ponad powierzchnią montażową, niż kolumny środkowe.

Korzystnym jest, że utworzona przez części boczne pusta przestrzeń jest od góry w znacznym stopniu lub całkowicie zamknięta.

Korzystnym jest, że w przypadku ukształtowania rdzenia jako rdzeń typu EP, jego prostokątny obwód jest równoległy do powierzchni montażowej i ma sześcienne wymiary zewnętrzne.

Korzystnym jest, że największa średnica owalnego przekroju kolumny środkowej jest 1,2 do 5,0 razy większa od średnicy najmniejszej.

Korzystnym jest, że konstrukcja rdzenia jest symetryczna względem płaszczyzny symetrii, która jest prostopadła do powierzchni montażowej i prostopadła do osi wzdłużnej.

Korzystnym rozwiązaniem jest, że obwód magnetyczny w rdzeniu zamknięty jest za pomocą drugiego, identycznie lub podobnie ukształtowanego rdzenia połówkowego lub drugiego elementu

PL 198 086 B1 końcowego, a na jego kolumnie środkowej umieszczony jest korpus cewki z przynajmniej jednym uzwojeniem.

Zgodnie z wynalazkiem, opracowano konstrukcję rdzenia ferrytowego, która przy zmniejszonej powierzchni montażowej zapewnia dostatecznie dobre właściwości zniekształceniowe i wykazuje w porównaniu z rdzeniem o konstrukcji standardowej i tej samej wielkości, lepszy współczynnik zniekształceń rdzenia CDF.

Rdzeń ferrytowy według wynalazku ma kształt zbliżony do kształtu konstrukcji standardowej EP, a więc składa się z dwóch połówek rdzeniowych ze szczeliną rozdzielającą, prostopadłą do powierzchni montażowej i prostopadle do osi wzdłużnej. Rdzeń ferrytowy według wynalazku stanowi, podobnie jak rdzeń EP, pewną formę pośrednią między rdzeniem E a rdzeniem kubkowym. Zawiera on równoległą do powierzchni montażowej i do osi podłużnej kolumnę środkową, po obu stronach ograniczoną częściami bocznymi. Element końcowy, umieszczony poprzecznie względem osi wzdłużnej kolumny środkowej łączy kolumnę środkową i części boczne tak, że dolne skrzydła kolumny środkowej i boczne części rozmieszczone są w jednej płaszczyźnie, która jest równoległa do powierzchni montażowej. Rdzeń wykazuje symetrię względem płaszczyzny, która jest prostopadła względem powierzchni montażowej i przechodzi przez oś wzdłużną. W odróżnieniu od znanych rdzeni EP, rdzeń ferrytowy według wynalazku ma kolumnę środkową o przekroju owalnym, którego dłuższy wymiar jest prostopadły do płaszczyzny powierzchni montażowej.

W korzystnym rozwiązaniu według wynalazku, zwrócone do wewnątrz powierzchnie części bocznych biegną wokół kolumny środkowej w stałym w zasadzie od niej odstępie i tworzą pustą przestrzeń dla pomieszczenia korpusu cewki.

Rdzeń ferrytowy według wynalazku, w przeciwieństwie do porównywalnej standardowej formy konstrukcyjnej, przy tej samej powierzchni montażowej, ma lepsze parametry. Znaczy to, że rdzeń ferrytowy według wynalazku może zastąpić rdzeń ferrytowy o większej powierzchni montażowej przy bardzo ograniczonych stratach i przy prawie niezmienionych właściwościach. Stosując rdzeń ferrytowy według wynalazku można produkować elementy konstrukcyjne umożliwiające osiągnięcie większej gęstości upakowania.

Jeśli chodzi o wymiary zewnętrzne, rdzeń ferrytowy według wynalazku może być ukształtowany jak standardowy rdzeń EP i może mieć prostokątną powierzchnię podstawy, równoległej do powierzchni montażowej. Pusta przestrzeń między kolumną środkową a częściami bocznymi, która służy do pomieszczenia korpusu cewki z przynajmniej jednym uzwojeniem, jest przez te części boczne częściowo ekranowana. Części boczne mają większą wysokość ponad płaszczyzną montażową, niż kolumna środkowa. Korzystne jest, jeżeli pusta przestrzeń utworzona przez części boczne nie jest całkowicie zamknięta od góry, i ma od dołu otwór sięgający aż do płaszczyzny, który rozmiarem odpowiada maksymalnej średnicy pustej przestrzeni.

Korzyści ze stosowania rdzenia ferrytowego według wynalazku osiąga się już wtedy, kiedy przekrój kolumny środkowej ma większy wymiar w wysokości, niż w szerokości. Korzystne jest, jeżeli największa średnica przekroju owalnego, która biegnie prostopadle do płaszczyzny montażowej, jest równa 1,2 razy najmniejszej średnicy, mierzonej równolegle do płaszczyzny montażowej. Rdzenie ferrytowe według wynalazku mogą mieć kolumnę środkową, której przekrój ma osie główne, czyli średnice, różniące się ze współczynnikiem 5.

Rdzeń ferrytowy według wynalazku ma zamknięty obwód magnetyczny, jednak dla ułatwienia montażu korpusu cewki dzielony jest na dwie części, czyli składa się z dwóch połówkowych rdzeni, które składane są razem wzdłuż szczeliny rozdzielającej. Korzystne jest przy tym, jeżeli kompletny rdzeń ferrytowy składa się z dwóch połówek o symetrii lustrzanej, których płaszczyzna symetrii przebiega prostopadle do powierzchni montażowej i prostopadle do osi wzdłużnej. Możliwy jest jednak również taki podział rdzenia ferrytowego, że kolumna środkowa i części boczne w całości należą do jednego rdzenia połówkowego, natomiast druga „połówka rdzenia” składa się z jeszcze jednego elementu dodatkowego, który łączy ze sobą swobodne końce kolumny środkowej i części bocznych. Możliwe jest jednak również usytuowanie szczeliny podziałowej rdzenia ferrytowego według wynalazku, w dowolnym miejscu, poprzecznie względem osi wzdłużnej, przy czym powstają rdzenie połówkowe o różnej wielkości.

Dla wytwarzania transformatora z rdzenia ferrytowego według wynalazku, wokół kolumny środkowej rozmieszcza się przez wsunięcie korpus cewki, korzystnie z dwoma uzwojeniami, a obwód magnetyczny zamyka się przez złożenie obu rdzeni połówkowych. Korpus cewki może dodatkowo być zaopatrzony w kołki montażowe i stykowe, które służą do dołączenia końców uzwojeń i do wytworzenia

PL 198 086 B1 styku elektrycznego z płytką ze ścieżkami przewodzącymi lub podłożem modułu. Utrzymywanie razem rdzeni połówkowych zapewniają części mocujące, na przykład obejmy, klamry i pokrywy osłaniające.

Rdzeń może być wykonany ze szczeliną powietrzną w kolumnie środkowej, lub bez szczeliny, i może być wykonany z różnych materiałów ferrytowych. W przypadku przenoszenia sygnału, szczególnie korzystne są znane z katalogu firmy EPCOS materiały ferrytowe T38, T42, N26 i T55.

Zastosowanie rdzeni ferrytowych według wynalazku nie ogranicza się tylko do przenoszenia sygnałów. Mogą one być wykorzystywane jako transformatory mocy i wyróżniają się również dzięki ich dobrej sprawności przy lepszym, czyli mniejszym zapotrzebowaniu na powierzchnię montażową.

Przedmiot wynalazku jest bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia rdzeń ferrytowy w widoku z przodu, fig. 2 - dwie odmiany rdzeni ferrytowych według wynalazku, w uproszczonym przekroju, fig. 3 - rdzeń ferrytowy w widoku z góry, a fig. 4 przedstawia rdzeń ferrytowy z przyporządkowanym do niego korpusem cewki.

Na fig. 1 przedstawiono rdzeń ferrytowy według wynalazku, w którym kolumna środkowa MB i dwie części boczne S, S' są ustawione równolegle do osi wzdłużnej L. Poprzecznie względem osi wzdłużnej L ułożony jest element końcowy ES, łączący części boczne S, S' i kolumnę środkową MB. Cały rdzeń wykazuje symetrię lustrzaną względem płaszczyzny symetrii lustrzanej SE, która przebiega przez środek kolumny środkowej, przechodzi przez oś wzdłużną L i jest prostopadła względem płaszczyzny montażowej. Dolne krawędzie części bocznych S, S' i kolumny środkowej MB leżą w płaszczyźnie równoległej do powierzchni montażowej BE. Kolumna środkowa MB ma przekrój owalny, którego największy wymiar jest ukierunkowany prostopadle do powierzchni montażowej BE. Wysokości części bocznych S i kolumny środkowej MB, są w przedstawionym przykładzie wykonania dobrane jako równe, nie jest to jednak wymaganie konieczne w stosunku do rdzenia według wynalazku.

Na fig. 2 przedstawiono dwie odmiany wykonania rdzenia według wynalazku, w schematycznym przekroju, prostopadłym do osi wzdłużnej L. Na fig. 2a przedstawiono odmianę wykonania, w której wysokość HK bocznych części S, S' jest większa od wysokości HB kolumny środkowej. W odróżnieniu od przedstawionego na fig. 1 najprostszego przykładu wykonania, występują tu zwrócone do kolumny środkowej powierzchnie boczne SF części bocznych S, S' zakrzywione z odpowiednio wydłużonym promieniem krzywizny kolumny środkowej MB. Odpowiednio do tego, części boczne S, S' zamykają pewną pustą przestrzeń, której powierzchnie wewnętrzne odpowiadają powierzchni kolumny środkowej i stosownie do tego, jest ona również ukształtowana owalnie. Utworzona przez powierzchnie boczne pusta przestrzeń o przekroju półowalnym, jak przedstawiono na fig. 2a, jest jednak od góry nie całkiem zamknięta i od strony powierzchni montażowej BE ma otwór maksymalny. Stosunek wysokości HB kolumny środkowej do jej szerokości BB, mieści się w przypadku rdzenia ferrytowego według wynalazku w granicach między 1,2 a 4.

Na fig. 2b przedstawiono rdzeń ferrytowy w uproszczonym przekroju, który w porównaniu do rdzenia z fig. 2a, ma większy stosunek wysokości HB kolumny środkowej do jej szerokości BB. Poza tym obie części boczne S, S' są wydłużone ku górze tak, że zamykają one od góry pustą przestrzeń nad kolumną środkową MB.

Na fig. 3 przedstawiono rdzeń ferrytowy według wynalazku, w widoku z góry. Cały rdzeń ferrytowy ma zamknięty obwód magnetyczny, do czego według wynalazku potrzebne są dwa rdzenie połówkowe. Na fig. 3 dwa identyczne rdzenie połówkowe połączone są wzdłuż szczeliny podziałowej TF i tworzą jeden rdzeń kompletny tak, że poza już wymienioną płaszczyzną symetrii lustrzanej SE, wzdłuż osi podłużnej L, ma dodatkową płaszczyznę symetrii lustrzanej, równoległą do szczeliny podziałowej TF. Przedstawiony w widoku z góry rdzeń odpowiada rdzeniowi przedstawionemu na fig. 2a, w którym szerokość kolumny środkowej MB (przedstawionej na fig. 3 linią kropka-kreska) jest większa, niż otwór od góry między obiema częściami bocznymi S, S'. Poza przedstawionym symetrycznym podziałem obu rdzeni połówkowych możliwe jest również zamknięcie strumienia magnetycznego wewnątrz jednego z przedstawionych rdzeni połówkowych, nie przez identyczny drugi rdzeń połówkowy, lecz przez odpowiedni dodatkowy element końcowy ES. Możliwe są oczywiście również wszelkie inne podziały niesymetryczne, przy których oba „rdzenie połówkowe” mają różne długości części bocznych S i kolumn środkowych MB.

Na fig. 4 przedstawiono rdzeń ferrytowy FK w widoku uproszczonym. Obok rdzenia ferrytowego przedstawiono korpus cewki SK, który nasuwany jest na kolumnę środkową MB, a służy do ułożenia w nim uzwojenia. Korpus cewki SK ma w tym celu otwór OF odpowiadający przekrojowi kolumny środkowej MB. Na dolnym końcu korpus cewki SK ma stopkę F, w której zamocowane są kołki przyłączeniowe AS. Kołki przyłączeniowe AS służą do przyłączenia uzwojeń umieszczonych na korpusie cewki SK

PL 198 086 B1 i do zamocowania całej konstrukcji, na przykład transformatora, składającego się z korpusu cewki, uzwojenia i rdzenia ferrytowego.

Poniżej zamieszczono porównanie obliczonej dla oszacowania wartości uwarunkowanego parametrami geometrycznymi współczynnika zniekształceń rdzenia ferrytowego CDF, ukształtowanego według fig. 4, z odpowiednimi wartościami znanych standardowych konstrukcji EP10 i EP13. Wykonany został rdzeń ferrytowy o wymiarach zewnętrznych konstrukcji standardowej EP10, z owalną kolumną środkową. W tabeli zestawiono wartości charakterystyczne rdzenia ferrytowego według wynalazku oznaczonego jako EPX10 z wartościami znanych rdzeni standardowych EP10 i EP13 o wielkościach najbliższych

	EP13	EPX10	EP10
a [mm]	12,5	11,5	11,5
b [mm]	8,8	7,6	7,6
h1 [mm]	12,85	10,20	10,20
VEinbau [mm ]	1413	890	890
le [mm]	24,2	21,5	19,2
^Ae [mm²]	19,5	15,1	11,3
Amin [mm2] (kolumna)	14,9	13,2	8,55
^Amax [mm²] (śdana)	49,0	31,2	37,8
^Ln [mm]	23,8	24,3	21,5
An [mm2]	13,8	11,4	11,4
CDF ^[mm'^45]	0,191	0,333	0,506

W tabeli, a i b oznaczają zewnętrzną szerokość i wysokość rdzenia ferrytowego, h1 oznacza długość, VEinbau objętość zewnętrzną, l_e oznacza skuteczną długość drogi magnetycznej rdzenia ferrytowego, Ae skuteczny przekrój magnetyczny rdzenia, 1_N średnią długość zwoju korpusu cewki, a A_Nprzekrój uzwojenia korpusu cewki. Współczynnik zniekształceń rdzenia ferrytowego CDF oblicza się zgodnie z metodą przedstawioną na przykład na konferencji MMPA User Conference, Chicago, sierpień 1997, według wzoru:

CDF = · -Ai l a e

3/2

N

Okazało się, że rdzeń EPX10 według wynalazku, przy takich samych wymiarach zewnętrznych jak rdzeń EP10, wykazuje znacznie lepsze właściwości magnetyczne, a zwłaszcza znacznie poprawiony, z 0,506 na 0,333 współczynnik zniekształceń rdzenia CDF. Niska wartość tego współczynnika CDF dla rdzenia EPX10 znajduje się w pobliżu wartości dla najbliższego większego kształtu standardowego EP13. Zatem jest jasne, że przy zastosowaniu rozwiązania według wynalazku, przy jednakowych wartościach parametrów magnetycznych, uzyskuje się zmniejszenie wymaganej powierzchni montażowej. Natomiast przy konstrukcji tej samej wielkości, a zwłaszcza tej samej powierzchni montażowej, można znacznie poprawić wartości magnetyczne rdzenia ferrytowego. Umożliwia to osiągnięcie większego upakowania modułów i płytek drukowanych, z zamontowanymi na nich rdzeniami ferrytowymi według wynalazku, bądź z elementami na ich podstawie wykonanymi.

Chociaż wynalazek przedstawiony jest tylko na podstawie reprezentacyjnych przykładów wykonania, mieszczących się w zakresie wynalazku, postać rdzenia może się zmieniać w inny sposób, bez wychodzenia poza żądany zakres ochrony. Zwłaszcza zewnętrzna forma rdzenia ferrytowego, jak również postać części bocznych nie podlegają ograniczeniom. Przedstawiona kubiczna postać zewnętrzna ma jednak tę zaletę, że w przypadku danej objętości zewnętrznej, prowadzi do uzyskania rdzeni ferrytowych o najlepszych właściwościach magnetycznych. Regularny wymiar zewnętrzny

PL 198 086 B1 rdzeni ferrytowych według wynalazku jest korzystny w przypadku zabudowy również w odniesieniu do optymalnie zajmowanej przestrzeni, ponieważ stanowi najbardziej zwartą postać konstrukcyjną.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Rdzeń ferrytowy. dwie części boczne, które otaczają z obu stron s^,^rm^ti^r^(^,^rn^ poziomą kolumnę środkową, w przypadku rdzenia ferrytowego bez szczeliny powietrznej mają tę samą długość jak kolumna środkowa, a w przypadku rdzenia ferrytowego ze szczeliną powietrzną mają długość różniącą się o szerokość kolumny środkowej od długości tej kolumny środkowej, przy czym każda z tych dwóch części bocznych, zachowując stały przekrój, jest usytuowana wzdłuż osi wzdłużnej rdzenia ferrytowego, oraz zawierający element końcowy, prostopadły do osi wzdłużnej i łączący kolumnę środkową i części boczne, przy czym rdzeń zaopatrzony jest w dolnej części w otwór, a dolne krawędzie kolumny środkowej i części bocznych są usytuowane w jednej płaszczyźnie montażowej, a ponadto kolumna środkowa ma przekrój owalny pozbawiony ostrych krawędzi i narożników, znamienny tym, że kolumna środkowa (MB) wzdłuż swego największego rozmiaru jest ustawiona pionowo względem powierzchni montażowej (BE), konstrukcja rdzenia jest symetryczna względem płaszczyzny (SE) symetrii lustrzanej przechodzącej przez oś wzdłużną (L) i prostopadłej względem powierzchni montażowej (BE), przy czym zwrócone do wewnątrz boczne powierzchnie (SF) części bocznych (S, S') są usytuowane w jednakowym odstępie od owalnego przekroju kolumny środkowej (MB) i tworzą pustą przestrzeń dla pomieszczenia korpusu cewki (SK), przy czym przestrzeń ta jest otwarta w dolnej części skierowanej do powierzchni montażowej (BE), a w górnej części jest niecałkowicie lub całkowicie zamknięta.
2. Rdzeń według z^^sr^^. 1, tym, że części boczne (S, S') mają większą wysokość ponad powierzchnią montażową (BE), niż kolumny środkowe (MB).
3. Rdzeń według zas^z. 1, albo 2, tym, że przez części boczne (S, S') pusta przestrzeń jest od góry w znacznym stopniu lub całkowicie zamknięta.
4. Rdzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że w przypadku ukształtowania jako rdzeń typu EP, jego prostokątny obwód jest równoległy do powierzchni montażowej (BE) i ma sześcienne wymiary zewnętrzne.
5. Rdzeń według zastrz. 1, znamienny tym, że największa średnica owalnego przekroju kolumny środkowej (MB) jest 1,2 do 5,0 razy większa od średnicy najmniejszej.
6. Rdzeń według zastrz. 1, znamienny tym. że jego konstrukcja jess symetryczna względem płaszczyzny symetrii, która jest prostopadła do powierzchni montażowej (BE) i prostopadła do osi wzdłużnej (L).
7. Rdzeńwedług zas^z. 1 albo2, tym, że obwód magnetyczny w rdzeniu zamknięty jest za pomocą drugiego, identycznie lub podobnie ukształtowanego rdzenia połówkowego lub drugiego elementu końcowego, a na jego kolumnie środkowej umieszczony jest korpus cewki (SK) z przynajmniej jednym uzwojeniem.