PL196712B1 - Dyfuzor - Google Patents

Abstract

1. Dyfuzor umo zliwiaj acy dyfuzj e oparów lub dymów wytwarzanych przy spalaniu bloku materia lu sta lego zawieraj acego dodatki, który to dyfuzor zawiera podstaw e posiadaj ac a po- wierzchni e górn a i obsad e bloku z powierzch- ni a doln a i górn a, znamienny tym, ze obsada (40, 52) bloku jest uniesiona w kierunku do góry od górnej powierzchni podstawy (41, 51) podstawy (2), formuj ac platform e, w której osadzony jest blok, a poza tym zawiera jeden lub wi eksz a ilo sc rowków (42, 53) znajduj a- cych si e na górnej powierzchni obsady bloku. PL PL PL PL

Description

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 196712 (21) Numer zgłoszenia: 359091 ^{(13) B1} (22) Data zgłoszenia: 28.02.2001 ^{(51) Int.Cl.}

A61L 9/02 (2006.01) (86) Data i numer zgłoszenia międzynarodowego:

28.02.2001, PCT/GB01/00837 (87) Data i numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego:

07.09.2001, WO01/64257 PCT Gazette nr 36/01 (54)

Dyfuzor

(30) Pierwszeństwo: 29.02.2000,GB,0004624.3	(73) Uprawniony z patentu: RECKITT BENCKISER (UK) LIMITED, Slough,GB
(43) Zgłoszenie ogłoszono: 23.08.2004 BUP 17/04	(72) Twórca(y) wynalazku: Andrew Robert Edwards,Stratten,GB Andrew Robert McLeish,Green Lane,GB
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono: 31.01.2008 WUP 01/08	(74) Pełnomocnik: Misztak Irena, PATPOL Sp.z o.o.

(57) 1. Dyfuzor umożliwiający dyfuzję oparów lub dymów wytwarzanych przy spalaniu bloku materiału stałego zawierającego dodatki, który to dyfuzor zawiera podstawę posiadającą powierzchnię górną i obsadę bloku z powierzchnią dolną i górną, znamienny tym, że obsada (40, 52) bloku jest uniesiona w kierunku do góry od górnej powierzchni podstawy (41, 51) podstawy (2), formując platformę, w której osadzony jest blok, a poza tym zawiera jeden lub większą ilość rowków (42, 53) znajdujących się na górnej powierzchni obsady bloku.

PL 196 712 B1

Opis wynalazku

Przedmiotowy wynalazek dotyczy dyfuzora, czyli urządzenia umożliwiającego dyfuzję oparów lub dymu do otoczenia urządzenia, a szczególnie, ale nie tylko dotyczy on urządzenia umożliwiającego dyfuzję suchego dymu palnych materiałów stałych. Wynalazek dotyczy szczególnie zjawiska dyfuzji suchych dymów pochodzących z materiałów stałych zawierających jeden lub więcej składników wytwarzających aromat. Alternatywnie, materiał stały może zawierać składniki, które działają jako środki owadobójcze, środki odstraszające owady, dezodoranty, czynniki bakteriobójcze lub higieniczne. Takie urządzenie będzie dalej opisywane jako dyfuzor.

Znane są dyfuzory służące do palenia kadzideł rozsiewających w pomieszczeniu aromat. Wprowadzanie aromatu do przestrzeni w pomieszczeniu może wprawić człowieka w dobry nastrój i moż e również eliminować nieprzyjemne zapachy pochodzą ce z gospodarstwa domowego, wydzielane przy gotowaniu potraw, paleniu tytoniu, czy przez zwierzęta domowe i tak dalej.

Znane są laseczki kadzideł palone w pomieszczeniach, do których należy wprowadzić aromat. Wadą wynikającą z używania laseczek kadzideł jest to, że popiół powstający przy paleniu kadzidła opada na powierzchnię znajdującą się pod laseczką, na przykład na podłogę lub stół, co powoduje, że pomieszczenie jest zabrudzone i sprawia wrażenie niechlujnego. Dodatkowo czas wypalania laseczki kadzidła jest stosunkowo krótki, i jest konieczna częsta wymiana laseczek kadzidła, aby utrzymać odpowiedni aromat w pomieszczeniu.

Znane jest również stosowanie dyfuzorów do spalania bloków materiałów stałych zawierających albo substancje wydzielające aromat, albo inne dodatki takie jak środki owadobójcze i tym podobne. Jednak znane konstrukcje dyfuzorów są uszkadzane, ponieważ pojawiają się problemy związane z przenoszeniem ciepł a mię dzy dyfuzorem i powierzchnią , na której dyfuzor jest usytuowany, i nieefektywnym spalaniem bloku materiału stałego, co powoduje, że proces spalania bloku materiału stałego nie zachodzi w warunkach optymalnych. Poza tym, w przypadku znanych dyfuzorów, popiół ze spalanych bloków materiału stałego zwykle rozsypuje się z dyfuzora, w przestrzeni ponad nim, na powierzchnię, na której jest on usytuowany.

Według przedmiotowego wynalazku zastosowano dyfuzor, który umożliwia dyfuzję oparów lub dymu wytwarzanego w czasie spalania bloków materiału stałego zawierającego dodatki, przy czym dyfuzor ten zawiera: podstawę posiadającą powierzchnię górną i obsadę bloku z powierzchnią dolną i górną , przy czym obsada bloku jest uniesiona w kierunku do góry od górnej powierzchni podstawy, tworząc platformę, w której osadzony jest blok, a poza tym zawiera jeden lub większą ilość rowków znajdujących się na górnej powierzchni obsady bloku.

Przedmiotowy wynalazek dotyczy dyfuzora służącego do emanacji oparów, wilgotnych lub suchych, korzystnie oparów zawierających dym.

Podstawa dyfuzora służy, jako stabilna baza do osadzenia obsady bloku. Ponieważ obsada bloku wznosi się ponad górną powierzchnię podstawy w postaci platformy, jest ona łatwo dostępna dla osoby osadzającej blok w podstawie. Ponieważ podstawa ma kształt dostosowany do umieszczenia bloku, blok jest stabilnie osadzony w obsadzie, co uniemożliwia jego przewrócenie.

W trakcie użytkowania, blok jest sytuowany w obsadzie bloku, a rowki tworzą kanały usytuowane pod blokiem, co pozwala na przepływ powietrza w kierunku dolnej powierzchni bloku. Zwiększa to efektywność spalania stożka.

Korzystnie, dolna powierzchnia obsady bloku wznosi się w kierunku do góry w stosunku do dolnej powierzchni podstawy dyfuzora.

Oznacza to, że w trakcie użytkowania dyfuzora, osada bloku nie dotyka do powierzchni podtrzymującej dyfuzor. Okazało się, że w praktyce, temperatura obsady bloku dyfuzora może być bardzo wysoka, przykładowo wyższa niż 100°C. Gdyby obsada bloku dotykała do powierzchni podtrzymującej dyfuzor, wtedy ciepło mogłoby przepływać między dyfuzorem i tą powierzchnią, przeważnie powierzchnią stołu. To powodowałoby uszkodzenia powierzchni stołu lub innej powierzchni i stwarzałoby potencjalne zagrożenie pożarowe.

Alternatywnie, podstawa dyfuzora zawiera przekładkę ukształtowaną w postaci pierścienia na powierzchni dolnej, zabezpieczającą dolną powierzchnię przed zetknięciem z powierzchnią podtrzymującą dyfuzor.

Korzystnie, obsada bloku jest usytuowana wewnątrz obniżonej części podstawy dyfuzora, znanej jako misa. Innymi słowy mówiąc, podstawa dyfuzora zawiera ściany, które usytuowane są ponad

PL 196 712 B1 górną powierzchnią obsady bloku. W trakcie użytkowania popiół z palącego się bloku opada do misy a nie na powierzchnię, na której usytuowany jest dyfuzor, taką jak powierzchnia stołu.

Korzystnie, ściany podstawy dyfuzora zawierają jeden lub większą ilość kanałów, które sięgają od powierzchni wewnętrznej ścian do ich powierzchni zewnętrznej, co tworzy jeden, lub większą ilość kanałów sięgających od obszaru obniżonego do powierzchni zewnętrznej podstawy dyfuzora, poprzez które to kanały może przepływać powietrze.

Okazało się, że obecność jednego lub większej ilości otworów tworzących jeden, lub większą ilość kanałów we współdziałaniu z rowkami wykonanymi w obsadzie bloku, zwiększa przepływ powietrza wokół i pod spodem bloku i podnosi efektywność spalania bloku.

W przykładach wykonania wynalazku, w których obsada bloku jest umieszczona na podstawie, fakt, że obsada ta ma kształt platformy jest szczególnie korzystny, ponieważ pozwala to użytkownikowi na łatwe osadzenie bloku w podstawie.

Korzystnie, dyfuzor zawiera pokrywę nakładaną na podstawę.

Pokrywa ma zasadniczo kształt piramidy posiadającej wierzchołek usytuowany przy zakończeniu oddalonym od podstawy.

Korzystnie, pokrywa zawiera jeden lub większą ilość otworów usytuowanych przy wierzchołku pokrywy, które to otwory służą w trakcie użytkowania dyfuzora do zwiększenia strumienia przepływu powietrza i oparów wewnątrz dyfuzora.

Chociaż wymiar otworów jest zdeterminowany całościowymi wymiarami urządzenia, okazało się, że otwory mające średnicę równą przynajmniej 5 mm są szczególnie efektywne w zwiększaniu przepływu powietrza wokół urządzenia. Okazało się również, że jednak optymalny wymiar otworu jest zróżnicowany w zależności od substancji zapachowej dodawanej do bloku.

Zamiast kilku otworów usytuowanych w pobliżu wierzchołka pokrywy, w alternatywnym rozwiązaniu według wynalazku pokrywa zawiera pojedynczy otwór usytuowany przy jej wierzchołku.

Korzystnie, blok materiału palnego ma kształt stożka. Okazało się, że blok o takim kształcie ma estetyczny wygląd. Poza tym, w związku z tym, że powierzchnia przekroju poprzecznego stożka jest mniejsza przy wierzchołku niż przy podstawie, pozwala to na łatwiejsze rozpalenie stożka, gdy płomień początkowo pojawi się przy jego wierzchołku.

W alternatywnym rozwią zaniu wedł ug wynalazku, blok moż e mie ć przykł adowo kształ t walca lub sześcianu.

Korzystnie, stożek może być wykonany z mieszaniny miazgi drzewnej, żywicy, która służy jako lepiszcze i wypełniacze w postaci materiałów włóknistych takich jak łupina orzecha kokosowego.

Materiał włóknisty opóźnia proces spalania zapewniając to, że stożek spala się w czasie około 20 minut przy możliwości regulacji procesu.

Stożek jest impregnowany substancjami zapachowymi, przykładowo wydzielającymi zapach kadzidła. Gdy stożek jest spalany, zapach ulatnia się do otoczenia.

Przedmiot zgłoszenia przedstawiony jest w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia perspektywiczny widok dyfuzora według wynalazku z przodu i z góry oraz z boku, zgodnie z pierwszym przykładem wykonania, fig. 2 - widok z boku dyfuzora według fig. 1. fig. 3 - widok z dołu dyfuzora według fig. 1, fig. 4 - perspektywiczny widok podstawy dyfuzora według wynalazku z przodu i z góry oraz z boku, zgodnie z pierwszym przykł adem wykonania, fig. 5 perspektywiczny widok dyfuzora według wynalazku z góry, zgodnie z drugim przykładem wykonania, fig. 6 - widok z góry dyfuzora według fig. 5, fig. 7 - widok z doł u dyfuzora wedł ug fig. 5, fig. 8 - widok z boku dyfuzora według fig. 5 i fig. 9 - przekrój wzdłuż linii 8 A-A urządzenia według fig. 5.

Zgodnie z fig. 1-4, dyfuzor według pierwszego przykładu wykonania wynalazku jest oznaczony ogólnie oznaczeniem 1. Dyfuzor 1 obejmuje podstawę 2 i pokrywę 3. Pokrywa 3 jest osadzona na podstawie 2.

Podstawa dyfuzora będzie poniżej opisana szczegółowo przy omawianiu fig. 3 i 4. Podstawa 2 obejmuje obsadę bloków 40, która wystaje ponad górną powierzchnię 41 podstawy 2, tworząc platformę. Poza tym obsada 40 ma kształt pozwalający na osadzenie bloku (nie przedstawiony) uformowanego z materiału impregnowanego substancją zapachową. Blok taki może mieć dowolny kształt, ale zwykle bloki takie mają kształt stożkowy. Blok taki zasadniczo utworzony jest z palnej miazgi drzewnej, uformowanej w stożek i impregnowanej substancją zapachową.

Podstawa 2 od wewnątrz ma kształt misy 44, która pełni rolę pojemnika zbierającego popiół powstający podczas spalania bloku.

PL 196 712 B1

Podstawa 2 stanowi stabilną bazę dla obsady bloku. W dodatku, ponieważ obsada bloku 40 wznosi się do góry od dolnej powierzchni 30 podstawy 2, jest ona łatwiej dostępna dla osoby wkładającej blok do obsady 40.

Obsada 40 bloku posiada jeden lub większą ilość rowków 42, które w tym przykładzie wykonania krzyżują się, ale mogłyby również mieć każdy inny kształt geometryczny przydatny dla użytkownika. Rowki te usytuowane są poniżej powierzchni obsady 40 bloku. W trakcie użytkowania rowki 42 pozwalają na przejście powietrza pod spodem stożka, a tym samym pozwalają na przepływ powietrza do dolnej powierzchni stożka podczas procesu spalania.

Dolna powierzchnia 30 obsady 40 bloku wznosi się ponad dolną powierzchnię 31 podstawy dyfuzora, jak to przedstawiono na fig. 3. Zabezpiecza to obsadę 40 bloku przed zetknięciem z powierzchnią taką jak blat stołu, na którym usytuowany jest dyfuzor. Zapobiega to uszkodzeniu stołu w procesie przepływu ciepła z obsady bloku, która nagrzewa się aż do zakoń czenia procesu spalania stożka.

Podstawa dyfuzora posiada również otwory 43. W tym przykładzie wykonania przedstawione są cztery otwory, z których każdy ma kształt trójkąta, jednak można zastosować tu dowolną ilość otworów, o dowolnie zaprojektowanym kształcie geometrycznym.

Poza tym dyfuzor 1 zawiera pokrywę 3, jak to przedstawiono na fig. 1 i 2. Pokrywa ta ma zasadniczo kształt piramidy i jest zamocowana na podstawie. Gdy pokrywa osadzona jest na podstawie, dyfuzor jako całość ma zasadniczo kształt piramidy.

Pokrywa 3 posiada otwory 4 usytuowane przy wierzchołku 5 pokrywy. W tym przykładzie wykonania, przy wierzchołku 5 znajdują się cztery otwory. Jednak można zastosować tu dowolną ilość otworów o dowolnie zaprojektowanym kształcie geometrycznym. W trakcie użytkowania dyfuzora, stożek jest zapalany przez użytkownika, tak że stożek początkowo pali się płomieniem. Następnie użytkownik gasi płomień, aby materiał bloku impregnowany substancją zapachową, żarzył się tylko podobnie jak żarzące się węgle, wydzielając pachnący dym. Stożek osadzany jest przez użytkownika w obsadzie 40 i pokrywa 3 jest nastę pnie nakładana na podstawę dyfuzora, nakrywając ż arzący się stożek. Otwory 4 w pokrywie 3 i otwory 43 w podstawie 2, wraz z rowkami 42 wykonanymi w obsadzie 40 optymalizują przepływ powietrza przez dyfuzor, co powoduje efektywne spalanie stożka pozwalając na optymalną emanację zapachu.

Przechodząc teraz do fig. 5 do 9 zostanie na ich podstawie omówiony drugi przykład wykonania wynalazku. Dyfuzor 50 według drugiego przykładu wykonania wynalazku ma zasadniczo kształt dysku. Dyfuzor 50 zawiera podstawę 51 i obsadę 52 stożka. Obsada stożka jest podobna do obsady 40 pokazanej na fig. 1 i zawiera kanały 53, które są podobne do pokazanych na fig. 4, rowków 42 według pierwszego przykładu wykonania wynalazku. Obsada 52 stożka, jak to przedstawiono na fig. 5 ma kształt platformy przystosowanej do osadzenia stożka.

Podstawa 51 posiada pierścień 72, znajdujący się pod powierzchnią 71 i przylegający bezpośrednio do dolnej powierzchni 71 podstawy dyfuzora. Podczas użytkowania dyfuzora, pierścień 72 dotyka do powierzchni, na której usytuowany jest dyfuzor 50, na przykład do powierzchni stołu. W ten sposób pierścień działa jako przekładka zabezpieczająca przed zetknięciem się dolnej powierzchni 73 obsady 52 stożka z powierzchnią, na której usytuowany jest dyfuzor, przykładowo z powierzchnią stołu, i w ten sposób ogranicza możliwości uszkodzenia, które mogłoby nastąpić przy przepływie ciepła od palącego się stożka poprzez dyfuzor 50 do tej powierzchni.

Podstawa 51 jest tak ukształtowana, że tworzy kanał 90 wokół obsady 52 stożka. Kanał ten stanowi zbiornik popiołu wytworzonego przy spalaniu stożka i ogranicza ilość popiołu opadającego na powierzchnię podtrzymującą dyfuzor 50.

PL 196 712 B1

Claims (9)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Dyfuzor umożliwiający dyfuzję oparów lub dymów wytwarzanych przy spalaniu bloku materiału stałego zawierającego dodatki, który to dyfuzor zawiera podstawę posiadającą powierzchnię górną i obsadę bloku z powierzchnią dolną i górną , znamienny tym, ż e obsada (40, 52) bloku jest uniesiona w kierunku do góry od górnej powierzchni podstawy (41, 51) podstawy (2), formują c platformę , w której osadzony jest blok, a poza tym zawiera jeden lub większą ilość rowków (42, 53) znajdujących się na górnej powierzchni obsady bloku.
2. 2. Dyfuzor według zastrz. 1, znamienny tym, że dolna powierzchnia (30) obsady (40, 52) bloku jest uniesiona w kierunku do góry w stosunku do dolnej powierzchni (31) pozostałej części podstawy dyfuzora.
3. 3. Dyfuzor według zastrz. 1, znamienny tym, że podstawa (2, 51) zawiera pierścień (72) ukształtowany na powierzchni dolnej (71), zabezpieczający dolną powierzchnię przed zetknięciem się z powierzchnią podtrzymującą dyfuzor.
4. 4. Dyfuzor według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że obsada bloku jest usytuowana wewnątrz obniżonej części podstawy dyfuzora.
5. 5. Dyfuzor według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera pokrywę (3) nakładaną na podstawę (2).
6. 6. Dyfuzor według zastrz. 5, znamienny tym, że pokrywa (3) ma zasadniczo kształt piramidy posiadającej wierzchołek usytuowany przy zakończeniu oddalonym od podstawy.
7. 7. Dyfuzor według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że pokrywa (3) zawiera jeden lub większą ilość otworów (4) usytuowanych przy wierzchołku (5) pokrywy, zwiększających strumień przepływu powietrza i oparów wewnątrz dyfuzora w trakcie jego użytkowania.
8. 8. Dyfuzor według zastrz. 7, znamienny tym, że otwory (4) mają średnicę równą przynajmniej

   5 mm.
9. 9. Dyfuzor według zastrz. 1, znamienny tym, że dodatkowo zawiera blok palnego materiału stałego zawierający dodatki, usytuowany w obsadzie (40, 52) bloku.