PL195982B1 - Uchwyt dla rynny - Google Patents

Abstract

1. Uchwyt dla rynny, zawierajacy cylin- dryczny korpus dopasowany do rury rynny oraz majacy wystajace zkorpusu elementy mocujace, korzystnie na scianie, przy czym korpus jest sprezysty iposiada dwie czesci koncowe, usytuowane przeciwlegle wzgledem ich kierunku obwodowego iumieszczone po przekatnej do tej czesci korpusu, z której wy- staja wspomniane elementy mocujace, zas dwa konce korpusu maja elementy sprzegaja- ce zawierajace zaczepy sprzegajace sie wza- jemnie i zaciskajace korpus wokól rury, zna- mienny tym, ze czesc (9) korpusu (1) z której wystaja elementy mocujace (2, 3, 25) ma uformowany rowek (22) do rozpychania spre- zynujacego dwóch czesci koncowych (10, 11) korpusu (1), usytuowany równolegle do osi cylindrycznego korpusu (1) i wygiety na ze- wnatrz od cylindrycznego korpusu (1). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest uchwyt dla rynny.

Tego typu uchwyt jest stosowany zwłaszcza dla rynien spustowych.

Na rynku dostępne są różne typy uchwytów dla rynien spustowych. Na przykład, broszura LindabRainline zatytułowana System dla wody deszczowej wydana przez zgłaszającego w1995 przedstawia uchwyt dla rury oznaczony jako SVHA. Ten znany uchwyt dla rynny spustowej zawiera cylindryczny korpus, który w języku technicznym jest nazywany zaciskiem rurowym i jest przystosowany do chwytania rury. Z zacisku rurowego wystają elementy mocujące w postaci dwóch ramion mocowanych do ściany. Zacisk rurowy posiada szczelinę, a wcelu zaciśnięcia się go dookoła rury rynny wykorzystuje się oddzielny klin, który jest przemieszczany osiowo do połączenia z dwoma przeciwległymi krawędziami końcowymi zacisku rurowego. Sposób montażu tego uchwytu dla rury według znanych rozwiązań jest opisany w rozdziałach 6 i 7 powyższej broszury.

Z innego katalogu zatytułowanego Tak-vaggkatalogen wydanego przez zgłaszającego w 1994 i przedstawiającego na stronie 26 dwa zaciski rurowe oznaczone jako SVHA i SVSTI. Zacisk rurowy SVHA jest montowany na ścianie za pomocą dwóch ramion, podczas kiedy zacisk rurowy SVSTI jest kotwiczony w ścianie za pomocą tak zwanego ostrza, które jest mocowane poprzez nitowanie do korpusu zacisku rurowego. Te dwa znane zaciski rurowe są zaciskane dookoła rury za pomocą oddzielnego elementu blokującego, który jest wkładany poprzez klinowanie, do przeciwległych krawędzi końcowych zacisku rurowego.

Opisane znane zaciski rurowe składają sięzdwóch części (zacisk rurowy i klin)i zreguły, kiedy monter ma zacisnąć zacisk rurowy za pomocą klina, wymagane jest narzędzie (młotek). Montaż tych uchwytów jest postrzegany jako wymagający zbyt wielu czynności.

Kolejne znane rozwiązania uchwytów dla rynien albo zacisków rurowych, które składają się z dwóch części, są ujawnionewopisach patentowych DK-C-20166, DK-B-1 30, 1 96 i EP-A-0 079 417.

Z opisu patentowego FR-A-2,071,357 znany jest uchwyt wykonany ztworzywa sztucznego i przystosowany do obejmowania rur rynien z tworzywa sztucznego, przez które przepływają ciecze o różnych temperaturach. W celu przystosowania do różnych średnic rur, w zależności od zmian temperatury wrurze, pierścieniowy uchwyt posiada wewnątrz kilka występów. Ten uchwyt nie jest przeznaczony dla rur spustowych.

Z opisu patentowego PL 179116 znany jest pierścień mocujący zawierający cylindryczny korpus z wzdłużną szczeliną w kształcie trapezu. Wzdłuż szczeliny jest zagięcie. Ponadto pierścień mocujący zawiera kotew o kształcie trapezowym imocowaną do ściany. Kotew jest osadzona przesuwnie w zagięciach korpusu.

Uchwyt dla rynny, według wynalazku, zawierający cylindryczny korpus dopasowany do rury rynny oraz mający wystające z korpusu elementy mocujące, korzystnie na ścianie, przy czym korpus jest sprężysty i posiada dwie części końcowe, usytuowane przeciwlegle względem ich kierunku obwodowego i umieszczone po przekątnej do tej części korpusu, z której wystają wspomniane elementy mocujące, zaś dwa końce korpusu mają elementy sprzęgające zawierające zaczepy sprzęgające się wzajemnie i zaciskające korpus wokół rury, charakteryzuje się tym, że część korpusu z której wystają elementy mocujące ma uformowany rowek do rozpychania sprężynującego dwóch części końcowych korpusu, usytuowany równolegle do osi cylindrycznego korpusu i wygięty na zewnątrz od cylindrycznego korpusu.

Na dwóch częściach końcowych korpusu są usytuowane elementy sprzęgające do zatrzaskiwania.

Na jednej części końcowej korpusu jest usytuowany element sprzęgający zawierający część krawędziową, która jest równoległa do wzdłużnej osi cylindrycznego korpusu i ma co najmniej jeden element sprzęgający w postaci wydłużonego zaczepu do sprzęgania z elementem sprzęgającym usytuowanym na drugiej części końcowej, przy czym druga część końcowa ma co najmniej jeden dodatkowy zaczep do blokującego łączeniaz wydłużonymi zaczepami.

Elementsprzęgający drugiej części końcowej ma uformowane kołnierze do prowadzenia wydłużonych zaczepów do położenia sprzęgnięcia z dodatkowymi zaczepami usytuowanymi na przeciwległej części końcowej.

Elementy sprzęgające drugiej części końcowej zawierają dwa usytuowane równolegle do osi wzdłużnej cylindrycznego korpusu oddalone od siebie elementy sprzęgające w postaci języków,

PL 195 982 B1 z których każdy posiada zaczep do łączenia blokującego z wydłużonymi zaczepami usytuowanymi na przeciwległej części końcowej.

Jedna część końcowa zawiera segment osiowo zakrzywiony, sprężysty w kierunku promieniowym.

Segment osiowo zakrzywiony jest wygięty na zewnątrz względem korpusu.

Segment osiowo zakrzywiony posiada wewnętrzny grzbiet osiowy, który jest równoległy do wzdłużnej osi cylindrycznego korpusu ijest oddalony od wydłużonych zaczepów, przy czym wewnętrzny grzbiet osiowy jest w położeniu przylegania do rury podczas operacji montażu.

Dwie części końcowe w położeniu połączenia co najmniej częściowo zachodzą na siebie.

Uchwyt ma postać jednego elementu, korzystnie z pojedynczego cienkiego arkusza metalowego.

Elementy mocujące stanowią oddzielną część do łączenia z korpusem.

Zaletą proponowanego rozwiązania jest zapewnienie bardziej racjonalnego montażu i uproszczonej obsługi.

Uchwyt dla rynny według wynalazku jest wyjątkowo korzystny dzięki możliwości mocowania do rynny za pomocą prostych operacji i bez żadnych narzędzi, co oznacza znaczne usprawnienie w porównaniu z rozwiązaniami wcześniejszymi. Nowy uchwyt dla rur jest mocowany do rury za pomocą prostego działania zaciskającego i zatrzaskującego, co poza tym w korzystnej postaci wykonania umożliwia położenie pośrednie, w którym uchwyt może być przemieszczany wzdłuż rynny.

Specjalną zaletą jest to, że wynalazek generalnie może być stosowany dla wielu typów rynien niezależnie od występowania ich własnych elementów mocujących.

Ponadto uchwyt może być wykonany z cienkiego arkusza metalowego, w jednym kawałku. Wcelu osiągnięcia zaciśnięcia zacisku rurowego dookoła rury nie jest wymagany żaden luźny klin.

Przedmiot wynalazku jest opisany w przykładach wykonania na podstawie rysunku na którym fig.1 przedstawia uchwyt dla rynny w widoku perspektywicznym od góry i od strony jednego boku, fig.2 - uchwyt z fig. 1 w widoku perspektywicznym odgóryi od strony innego boku, fig. 3 przedstawia uchwyt w przekroju poprzecznym od przodu przed osadzeniem na rynnie, fig.4 - widoku uchwytu z fig. 3 po osadzeniu dookoła rynny, fig.5 przedstawia widok uchwytu podobny jak na fig.3 ale w położeniu pośrednim, fig. 6 przedstawia inny uchwyt dla rynny, którego dotyczy wynalazek.

Przedstawiony na fig. 1-2 uchwyt dla rynny ma cylindryczny i obwodowo sprężysty korpus 1, który jest wykonany jako jedna całość, ijest tu nazywany zaciskiem rurowym. Z korpusu 1 wystają elementy mocujące, które wtym przykładzie wykonania mają postać dwóch ramion 2, 3 z otworami mocującymi do ściany, jak to pokazano na fig. 3, gdzie uchwyt rynny jest zamocowany za pomocą dwóch śrub mocujących 5 ( oznaczonych schematycznie).

Korpus 1, który jest przystosowany do chwytania rury rynny 6, korzystnie rury rynny spustowej, która jest na fig. 3 pokazana linią przerywaną, zawiera dwie półkoliste części 7, 8, wzajemnie połączone poprzez część tylną 9, rozciągającą się osiowo, to znaczy równolegle do osi centralnej korpusu 1,i wten sposób w pozycji montażowej równolegle do osi centralnej rury 6.

Część 7 korpusu 1 posiada część końcową 10, która, w odniesieniu do obwodowego kierunku korpusu 1, jest umieszczona przeciwlegle do części końcowej 11 części 8 korpusu 1. Części 7, 8 korpusu charakteryzują się efektem sprężynowania, co oznacza, że powracają one do położenia przedstawionego na fig. 1, jeśli oddalone od siebie części końcowe 10, 11 są przemieszczane bliżej do siebie albo jeśli są one niewiele oddalone.

Dwie części końcowe 10, 11 są umieszczone, w odniesieniu do obwodowego kierunku korpusu 1, przeciwlegle po przekątnej do części tylnej 9, z której wystają ramiona 2, 3. Powoduje to, że korpus 1 jest symetryczny, co wspomaga efekt sprężynowania.

Część końcowa 10 części 7 posiada elementy sprzęgające w postaci dwóch osiowo oddalonych od siebie języków 12, które są przystosowane do łączenia się z odpowiednimi elementami sprzęgającymi umieszczonymi na części końcowej 11 części 8i posiadającymi postać osiowej części krawędziowej z wydłużonymi zaczepami 13 łączącymi się z elementami sprzęgającymi 12 w postaci języków.

Każdy język posiada w miejscu jego przejścia w korpus dwa przeciwległe zagłębienia 14, 15, z których rozciągają się w kierunku swobodnego końca języka dwa wystające kołnierze 16, 17. Każdy z kołnierzy 16, 17 posiada wewnętrzny dodatkowy zaczep 18 i zewnętrzny zaczep 19, jak to najlepiej widać na fig. 2.

Ponadto część 8 korpusu 1 posiada na końcu segment osiowo zakrzywiony 20, która jest zakrzywiona na zewnątrz względem korpusu 1.

PL 195 982B1

Zamontowanie uchwytu na rurze rynny obejmuje następujące etapy. Najpierw uchwyt jest montowany poprzez przykręcenie jego ramion 2, 3 do pionowej ściany 4 za pomocą śrub mocujących 5. Następnie rura 6 jest umieszczana wewnątrz korpusu 1 tak, że sprężyste części 7, 8 korpusu chwytają rurę 6. Rura 6 jest umieszczana w korpusie 1 albo poprzez osiowe wsunięcie do niego albo poprzez rozszerzenie części 7, 8 korpusu i przemieszczenie rury 6 do szczeliny pomiędzy częściami końcowymi 10, 11 (patrz fig. 3). Następnie monter ręcznie zamyka korpus 1 poprzez przemieszczenie części końcowej 11 części 8 do zatrzaskowego połączenia z częścią końcową 10 części 7, dzięki czemu wnętrze korpusu jest przyciśnięte do zewnętrza rury 6wcelu pewnego utrzymywania rury.

Podczas montażu, elementy łączące części 8 korpusu, to znaczy wydłużony zaczep 13, są przemieszczane do połączenia z odpowiednimi elementami sprzęgającymi 12 na części 7 zacisku rurowego, korzystnie językami, tak, że wydłużone zaczepy 13 łączą się, poprzez działanie zatrzaskujące, z wewnętrznymi, dodatkowymi zaczepami 18 kołnierzy 16, 17. Ta operacja montażu może być wykonywana zupełnie bez narzędzi, a końcowe połączenie pomiędzy wydłużonymi zaczepami13i dodatkowymi zaczepami 18 jest osiągane, kiedy monter dociska segment osiowo zakrzywiony 20 promieniowo do wewnątrz w odniesieniu do rury 6 i korpusu 1, jak pokazano za pomocą strzałki A na fig. 4.

Kiedy operacja łączenia zostanie zakończona, wydłużone zaczepy 13 przesuwają się wzdłuż kołnierzy 16, 17 w kierunku obwodowym korpusu 1 (zgodnie z ruchem wskazówek zegara na fig. 4). Kiedy zostanie przyłożona wystarczająca siła w kierunku strzałki A, wydłużone zaczepy 13 zatrzaskują się na miejscu za wewnętrznymi, dodatkowymi zaczepami 18i osiągnięte jest bardzo pewne połączenie zatrzaskowe. Pewne połączenie jest wspomagane zwłaszcza przez części końcowe 10, 11 dwóch części 7, 8 korpusu 1 zachodzących na siebie wzajemnie w położeniu kompletnego połączenia (fig. 4).

Figura 5 przedstawia położenie pośrednie, w którym wydłużone zaczepy 13 łączą się zzewnętrznymi zaczepami 19 kołnierzy 16, 17. Wtym położeniu wnętrze korpusu 1 jest oddalone od zewnętrznej części rury 6, co oznacza, że korpus 1 irura 6 mogą być przemieszczane względem siebie w celach regulacyjnych, na przykład przed końcowym montażem. Dla ostatecznego zamocowania korpusu 1 monter przykłada, jak opisano powyżej, do segmentu osiowo zakrzywionego 20 siłę w kierunku strzałki A, która dzięki prowadzeniu kołnierzowemu pomiędzy wydłużonym zaczepem 13 i kołnierzami 16, 17 powoduje przemieszczenie części końcowej 11 w kierunku strzałki B (stycznie) do położenia połączenia przedstawionego na fig. 4.

Przy powyższym przyłożeniu siły w kierunku strzałki A, segment osiowo zakrzywiony 20 sprężynuje promieniowo do wewnątrz ijest jednocześnie rozszerzany w kierunku obwodowym (zgodnie z ruchem wskazówek zegara na fig. 5), tak, że wydłużone zaczepy 13 zatrzaskują się do połączenia z wewnętrznymi dodatkowymi zaczepami 18. Kiedy siła jest zwolniona, segment osiowo zakrzywiony 20 sprężynuje z powrotem na zewnątrz i w ten sposób powoduje zacieśnienie korpusu 1na rurze 6. Wydłużone zaczepy 13 są przyciągane do wewnętrznych dodatkowych zaczepów 18, a wewnętrzna krawędź albo grzbiet osiowy 21 segmentu osiowo zakrzywionego 20, umieszczony przeciwlegle do wydłużonych zaczepów 13, jest zmuszony do przylegania do zewnętrznej części rury 6.

Część tylna 9 korpusu 1, zakrzywiona na zewnątrz, tworzy osiowy rowek 22 (fig. 3), który przyczynia się do rozpychania sprężynującego części 7, 8 korpusu 1. Rowek 22 daje także taką zaletę, że może być w nim przyjmowany założony szew 23 rury spustowej 6.

Połączenie pomiędzy częściami końcowymi 10, 11 korpusu 1 jest niezwykle pewne, a korpus 1 zwykle nie może być zwolniony ręcznie. Jeśli z jakiegoś powodu ktoś chce zwolnić korpus 1, korzysta się ze spiczastego narzędzia, na przykład śrubokręta (nie pokazanego), który jest wkładany do zagłębienia 24 (fig. 2) w części końcowej 11 części 8 korpusu 1 związanej z wydłużonym zaczepem 13. Wtedy połączenie może być podważone i otwarte.

Figura 6 przedstawia przykład wykonania, w którym korpus 1 jest połączony z innymi elementami sprzęgającymi w postaci tak zwanego ostrza 25, które posiada część 26 umieszczoną wewnątrz korpusu 1, a dokładniej w rowku 22. Te alternatywne środki mocujące 25, 26 mogą stanowić oddzielną część, która jest połączona z korpusem 1 za pomocą odpowiedniego połączenia pomiędzy łączącymi się ze sobą częściami (nie pokazanego) odpowiednio elementów mocujących 25, 26i korpusu 1. Na przykład, część 26 może posiadać wystające zaczepy (nie pokazane) przeznaczone do łączenia się z częściami krawędziowymi korpusu 1.

Korzystnie krawędzie dwóch części końcowych są ukształtowane jako wydłużone zaczepy, które zachodzą na siebie nawzajem w celu osiągnięcia efektu zaciśnięcia.

Claims (11)

1. Uchwyt dla rynny, zawierający cylindryczny korpus dopasowany do rury rynny oraz mający wystające z korpusu elementy mocujące, korzystnie na ścianie, przy czym korpus jest sprężysty i posiada dwie części końcowe, usytuowane przeciwlegle względem ich kierunku obwodowego i umieszczone po przekątnej do tej części korpusu, z której wystają wspomniane elementy mocujące, zaś dwa końce korpusu mają elementy sprzęgające zawierające zaczepy sprzęgające się wzajemnie i zaciskające korpus wokół rury, znamienny tym, że część (9) korpusu (1) z której wystają elementy mocujące (2, 3, 25) ma uformowany rowek (22) do rozpychania sprężynującego dwóch części końcowych (10, 11) korpusu (1), usytuowany równolegle do osi cylindrycznego korpusu (1) i wygięty na zewnątrz od cylindrycznego korpusu (1).

2. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że na dwóch częściach końcowych (10, 11) korpusu (1) są usytuowane elementy sprzęgające do zatrzaskiwania.

3. Uchwyt według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że na jednej części końcowej (11) korpusu (1) jest usytuowany element sprzęgający zawierający część krawędziową, która jest równoległa do wzdłużnej osi cylindrycznego korpusu (1) i ma co najmniej jeden element sprzęgający w postaci wydłużonego zaczepu (13) do sprzęgania z elementem sprzęgającym usytuowanym na drugiej części końcowej (10), przy czym druga część końcowa (10) maco najmniej jeden dodatkowy zaczep (18) do blokującego łączenia z wydłużonymi zaczepami (13).

4. Uchwyt według zastrz. 3, znamienny tym, że element sprzęgający drugiej części końcowej (10) ma uformowane kołnierze (16, 17) do prowadzenia wydłużonych zaczepów (13) do położenia sprzęgnięcia z dodatkowymi zaczepami (18) usytuowanymi na przeciwległej części końcowej (11).

5. Uchwyt według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że elementy sprzęgające drugiej części końcowej (10) zawierają dwa usytuowane równolegle do osi wzdłużnej cylindrycznego korpusu (1) oddalone od siebie elementy sprzęgające w postaci języków (12), z których każdy posiada zaczep (18, 19) do łączenia blokującego z wydłużonymi zaczepami (13) usytuowanymi na przeciwległej części końcowej (11).

6. Uchwyt według zastrz. 5, znamienny tym, że jedna część końcowa (11) zawiera segment osiowo zakrzywiony (20), sprężysty w kierunku promieniowym.

7. Uchwyt według zastrz. 6, znamienny tym, że segment osiowo zakrzywiony (20) jest wygięty na zewnątrz względem korpusu (1).

8. Uchwyt według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że segment osiowo zakrzywiony (20) posiada wewnętrzny grzbiet osiowy (21), który jest równoległy do wzdłużnej osi cylindrycznego korpusu (1) i jest oddalony od wydłużonych zaczepów (13), przy czym wewnętrzny grzbiet osiowy (21) jest w położeniu przylegania do rury (6) podczas operacji montażu.

9. Uchwyt według zastrz. 3, znamienny tym, że dwie części końcowe (10, 11) w położeniu połączenia co najmniej częściowo zachodzą na siebie.

10. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że ma postać jednego elementu, korzystnie z pojedynczego cienkiego arkusza metalowego.

11. Uchwyt według zastrz. 1, znamienny tym, że elementy mocujące (25) stanowią oddzielną część do łączenia z korpusem (1).