PL195713B1 - Płyta wymiennika ciepła i zespół płyty wymiennika z uszczelką - Google Patents

Abstract

1. P lyta wymiennika ciep la, która zawiera ro- wek na uszczelk e w postaci wg lebienia umiesz- czony przynajmniej wzd lu z tej cz esci p lyty, która znajduje si e w pobli zu jej kraw edzi, oraz posiada- j acy poszerzone fragmenty umieszczone w pew- nych odst epach od siebie usytuowane zasadni- czo w tej samej p laszczy znie co rowek na uszczelk e, przy czym w ka zdym z poszerzonych fragmentów rowka poprzez rozcinanie i fa ldowa- nie materia lu p lyty s a umieszczone co najmniej dwa otwory usytuowane zasadniczo prostopadle do wzd lu znego kierunku rowka na uszczelk e, znamienna tym, ze w poszerzonym fragmencie (7, 27) rowka (6, 26) na uszczelk e, zasadniczo prostopadle do rowka (6, 26), jest umieszczony przynajmniej jeden pod lu zny wyst ep (9, 29) p lyty (1, 21), przy czym z ka zdej strony pod lu znego wyst epu (9, 29), pomi edzy nim a poszerzonym fragmentem (7, 27) rowka (6, 26) na uszczelk e, znajduj a si e otwory (8, 28). PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest płyta wymiennika ciepła i zespół płyty wymiennika z uszczelką. Płyta ta stanowi element składowy płytowego wymiennika ciepła.

Płytowe wymienniki ciepła składają się z wielu płyt poprzedzielanych uszczelkami. Generalnie, każda płyta posiada prostokątny kształt i na każdym narożniku posiada otwory wlotowe i wylotowe dla dwóch czynników wymieniających ciepło. Płyta jest pofałdowana w falisty wzór i wyposażona w uszczelkę, która po złoż eniu płytowego wymiennika ciepła przylega do następnej płyty ze stosu. Uszczelka określa obszar przepływu czynnika, który obejmuje dwa otwory narożne wlotowy i wylotowy dla pierwszego czynnika wymieniającego ciepło po jednej stronie płyty. Dwa pozostałe otwory narożne są odcięte przez uszczelkę. Następna płyta wymiennika ciepła ze stosu jest obrócona o 180° i w ten sposób jej uszczelka tworzy obszar przepływu czynnika, który kontaktuje się z dwoma pozostałymi otworami narożnymi po przeciwległej stronie pierwszej płyty i umożliwia przepływ innego czynnika wymieniającego ciepło po tej przeciwległej stronie płyty. Poprzez obracanie każdej następnej płyty wymiennika ciepła o 180° zostaje ukształtowany płytowy wymiennik ciepła, w którym drugi obszar jest omywany przez pierwszy czynnik wymieniający ciepło, podczas gdy pozostałe obszary są omywane przez drugi czynnik wymieniający ciepło.

Generalnie, każda płyta wymiennika ciepła jest wyposażona w rowek na uszczelkę, w którym można umieścić uszczelkę, korzystnie wykonaną z gumy. Aby ułatwić składanie płytowego wymiennika ciepła uszczelka jest mocowana w rowku, co można osiągnąć na różne sposoby. Tradycyjnie uszczelka jest przyklejana w rowku, ale ponieważ takie zamocowanie powoduje problemy przy rozkładaniu płytowego wymiennika ciepła, to opracowano alternatywne sposoby mechanicznego mocowania uszczelki.

Te sposoby mogą być podzielone na dwie grupy. W pierwszej grupie zamocowanie jest osiągane w taki sposób, że uszczelka jest wyposażona w wystającą część, która może się łączyć z otworem wykonanym w rowku na uszczelkę. Otwór może być otworem wybijanym (na przykład, tak jak pokazano w US-A-4 377 204), albo też może być kształtowany poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału płytowego, dzięki czemu otwór jest kształtowany bez usuwania materiału (na przykład, tak jak pokazano w US-A-4 905 758). W drugiej grupie uszczelka i rowek na uszczelkę są ukształtowane tak, że uszczelka rozciąga się poza krawędź płyty wymiennika ciepła i jest tam zamocowana za pomocą klapek, które zaginają się dookoła krawędzi (na przykład, tak jak pokazano w EP 0 762 071).

Obecny wynalazek dotyczy płytowego wymiennika ciepła, gdzie sposób mocowania uszczelki należy do pierwszego z wyżej wymienionych sposobów, w którym to sposobie otwory są wykonywane poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału na płytę, tak jak pokazano w US-A-4 905 758. Sposób ten posiada wiele zalet w porównaniu z innymi wspomnianymi metodami.

Sposób polegający na tym, że otwór jest wybijany w płycie wymiennika ciepła w pobliżu rowka na uszczelkę, ma tę wadę, że wybijanie otworu, albo też, w rzeczywistości, wielu otworów, które są rozmieszczone wzdłuż rowka na uszczelkę, zakłada wykonanie oddzielnego szeregu operacji następujących po pofałdowaniu płyty albo zakłada, że narzędzie fałdujące jest wyposażone także w narzędzia wybijające, co znacznie zwiększa koszt takiego narzędzia. Poza tym to drugie rozwiązanie jest niepożądane, ponieważ istnieje ryzyko, że wybite fragmenty materiału pozostaną w narzędziu fałdującym i będą szkodzić późniejszemu procesowi fałdowania/wybijania.

Rozcinanie i fałdowanie materiału w celu utworzenia otworu może być wykonywane podczas tego samego etapu co fałdowanie samej płyty, co sprawia, że narzędzie tnące jest umieszczone w narzę dziu fał dują cym, co obniż a koszt produkcji.

W sposobach, w których uszczelka i rowek na uszczelkę są tak kształ towane, ż e uszczelka rozciąga się poza krawędź płyty wymiennika ciepła i jest tam zamocowana za pomocą klapek, które zaginają się dookoła krawędzi, niezbędne jest złożone ukształtowanie uszczelki, co z jednej strony zwiększa koszt wytwarzania takiej uszczelki, a z drugiej strony czyni montaż uszczelki niewygodnym i czasochłonnym.

Uszczelka montowana w otworach ukształtowanych poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału może mieć prosty kształt i jest porównywalnie łatwo montowana w rowku na uszczelkę.

Opis patentowy nr US-A-4 905 758 ujawnia płytę wymiennika ciepła z rowkiem na uszczelkę mającym, w pewnych odstępach, w poszerzony fragment, który znajduje się w tej samej płaszczyźnie, co sam rowek na uszczelkę i który w związku z tym jest wciskany do dołu względem otaczającego materiału uszczelniającego. Poprzez dociśnięcie do dołu końce poszerzonego fragmentu ulegają

PL 195 713 B1 przecięciu, dzięki czemu kształtowane są otwory umieszczone na płaszczyźnie skierowanej zasadniczo prostopadle do wzdłużnego kierunku rowka na uszczelkę.

Uszczelka jest wyposażona w wystające elementy łączące, które pasują do poszerzonych fragmentów rowka na uszczelkę, a ich kształt jest taki, że mogą się one łączyć z otworami, które znajdują się na każdym końcu poszerzonych fragmentów rowka na uszczelkę.

Zamocowanie uszczelki osiąga się w taki sposób, że końce poszerzonego elementu łączącego uszczelki są wciskane do otworów, co oznacza, że siła przytrzymująca je w otworze jest zdeterminowana przez połączenie pomiędzy poszerzonym fragmentem uszczelki a zasadniczo górną krawędzią otworów.

Okazało się, że przy wytwarzaniu płyt wymienników ciepła o kształcie odpowiadającym temu pokazanemu w US-A-4 905 758, trudno jest zapewnić niezbędną tolerancję na odcinku pomiędzy dwoma górnymi krawędziami otworów. Materiał płyty kurczy się, kiedy początkowo płaska płyta jest dociskana do góry w celu nadania jej żądanego kształtu. Zakres skurczu zależy częściowo od stopnia pofałdowania otaczającego materiału, od materiału płyty, i od grubości płyty. Odległość pomiędzy dwoma górnymi krawędziami otworów może się więc zmieniać dla różnych płyt i dla różnych miejsc połączenia wzdłuż rowka na uszczelkę, z czego wynikają niepożądane zmiany siły utrzymującej połączenie pomiędzy poszerzonym fragmentem rowka na uszczelkę i elementem łączącym uszczelki. Taka zmienna siła utrzymująca może spowodować problemy przy składaniu płytowego wymiennika ciepła, ponieważ uszczelka może przypadkowo wydostać się z rowka na uszczelkę, gdyby nie była wystarczająco silnie przymocowana.

Tak więc celem wynalazku jest opracowanie płyty wymiennika ciepła wspomnianego powyżej typu, gdzie odległość pomiędzy krawędziami, z którymi łączy się uszczelka, może być wytwarzana z małą tolerancją, tak aby przezwyciężyć wspomniane powyżej wady.

Ponadto celem wynalazku jest opracowanie zespołu płyty wymiennika z uszczelką.

Płyta wymiennika ciepła, która zawiera rowek na uszczelkę w postaci wgłębienia umieszczony przynajmniej wzdłuż tej części płyty, która znajduje się w pobliżu jej krawędzi, oraz posiadający poszerzone fragmenty umieszczone w pewnych odstępach od siebie usytuowane zasadniczo w tej samej płaszczyźnie co rowek na uszczelkę, przy czym w każdym z poszerzonych fragmentów rowka poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału płyty są umieszczone co najmniej dwa otwory usytuowane zasadniczo prostopadle do wzdłużnego kierunku rowka na uszczelkę według wynalazku charakteryzuje się tym, że w poszerzonym fragmencie rowka na uszczelkę, zasadniczo prostopadle do rowka, jest umieszczony przynajmniej jeden podłużny występ płyty, przy czym z każdej strony podłużnego występu, pomiędzy nim a poszerzonym fragmentem rowka na uszczelkę, znajdują się otwory.

Korzystnie w poszerzonym fragmencie rowka na uszczelkę jest umieszczony centralnie jeden podłużny występ płyty.

Korzystnie w poszerzonym fragmencie rowka na uszczelkę są umieszczone w pewnej odległości od siebie dwa podłużne występy płyty.

Zespół płyty wymiennika z uszczelką, w którym płyta zawiera rowek na uszczelkę w postaci wgłębienia umieszczony przynajmniej wzdłuż tej części płyty, która znajduje się w pobliżu jej krawędzi, oraz posiadający poszerzone fragmenty umieszczone w pewnych odstępach od siebie usytuowane zasadniczo w tej samej płaszczyźnie co rowek na uszczelkę, przy czym w każdym z poszerzonych fragmentów rowka poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału płyty są umieszczone co najmniej dwa otwory usytuowane zasadniczo prostopadle do wzdłużnego kierunku rowka na uszczelkę, zaś umieszczona w rowku na uszczelkę uszczelka ma element łączący umieszczony w rozszerzonym fragmencie rowka i połączony co najmniej z dwoma otworami według wynalazku charakteryzuje się tym, że element łączący uszczelki zawiera wystające klapki, zaś w poszerzonym fragmencie rowka na uszczelkę, zasadniczo prostopadle do rowka, jest umieszczony przynajmniej jeden podłużny występ płyty, przy czym z każdej strony podłużnego występu, pomiędzy nim a poszerzonym fragmentem rowka na uszczelkę, znajdują się otwory.

Korzystnie w poszerzonym fragmencie rowka jest umieszczony centralnie jeden podłużny występ płyty, zaś element łączący uszczelki zawiera dwie wystające klapki sprzęgane z otworami umieszczonymi z każdej strony podłużnego występu.

Korzystnie w poszerzonym fragmencie rowka są umieszczone, w pewnej odległości od siebie, dwa podłużne występy płyty, zaś element łączący uszczelki zawiera umieszczoną centralnie wystającą klapkę sprzęganą z dwoma centralnymi i zwróconymi do siebie otworami umieszczonymi w każdym z podłużnych występów płyty.

PL 195 713 B1

Korzystnie w poszerzonym fragmencie rowka są umieszczone, w pewnej odległości od siebie, dwa podłużne występy płyty, zaś element łączący uszczelki zawiera dwie zewnętrzne wystające klapki, które są sprzęgane z dwoma najbardziej oddalonymi od siebie otworami umieszczonymi w każdym z podłużnych występów płyty.

Korzystnie wystające klapki elementów łączących uszczelki są częściowo umieszczone w otworach podł u ż nych wystę pów pł yty.

Korzystnie wystające klapki elementów łączących uszczelki są dociśnięte do otworów podłużnych występów płyt bez znacznego wchodzenia w nie.

Korzystnie element łączący uszczelki jest wyposażony w leżący bezpośrednio nad nim element naciskowy.

Uzyskuje się w ten sposób płytę wymiennika ciepła, w której w poszerzonym fragmencie rowka na uszczelkę są umieszczone otwory mocujące usytuowane po każdej stronie, uzyskanego po sfałdowaniu materiału płyty, podłużnego występu/występów, zaś odległość pomiędzy tak ukształtowanymi otworami jest utrzymywana z małą tolerancją. Na uzyskany tym sposobem podłużny występ płyty nie ma wpływu sposób kurczenia się otaczającego materiału. Takie ukształtowanie płyty wymiennika ciepła umożliwia to, że w ten sposób wszystkie od siebie oddalone poszerzone fragmenty rowka na uszczelkę posiadają otwory mocujące, których wzajemna odległość jest utrzymywana w zakresie tych samych małych tolerancji, niezależnie od procesu fałdowania jako takiego oraz od materiału i grubości płyty. Poza tym oznacza to także, że to samo narzędzie fałdujące może być stosowane do wytwarzania płyt wymiennika ciepła wykonanych z różnych materiałów i posiadających różne grubości. Ponieważ elementy łączące uszczelki są kształtowane również z małą tolerancją, to możliwe jest uzyskanie jednolitej siły przytrzymującej w obszarze pomiędzy płytą i uszczelką.

Zgodnie z alternatywną postacią wykonania wynalazku w poszerzonym fragmencie umieszczone są, w pewnej odległości od siebie nawzajem, dwa podłużne występy. W tej postaci wykonania wykonane są cztery otwory mocujące, po jednym z każdej strony obu występów. Z tego powodu element łączący uszczelki może być wytwarzany na wiele sposobów, gdyż może być on ukształtowany z wystającymi klapkami, które łączą się z różnymi otworami. Tak więc element łączący uszczelki może zawierać wystającą klapkę ukształtowaną tak, aby połączyć się z dwoma środkowymi i zwróconymi wzajemnie w swoim kierunku otworami umieszczonymi na każdym występie, albo też może on zawierać dwie wystające klapki, które są ukształtowane w celu łączenia się z dwoma wzajemnie najbardziej oddalonymi otworami umieszczonymi na każdym występie. Dzięki takiemu rozwiązaniu uszczelka może być ukształtowana z elementem łączącym, który jest zaciskany pomiędzy występami albo z elementami łączą cymi, które zaciskają się dookoła dwóch występów.

W zależ noś ci od tego jak duża sił a przytrzymują ca jest potrzebna do zacisku wystają ce klapki na elementach łączących uszczelki mogą być ukształtowane tak, że częściowo wchodzą one do otworów, albo też mogą być one ukształtowane tak, że naciskają one na otwory bez wchodzenia w nie w zasadniczym stopniu.

Na koniec element łączący uszczelki może być wyposażony w element naciskowy umieszczony bezpośrednio powyżej elementu naciskowego co nie koliduje z funkcjonalnością elementu łączącego uszczelki, ale ułatwia montowanie uszczelki na płycie.

Przedmiot zgłoszenia jest przedstawiony w przykładach wykonania na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia płytę wymiennika ciepła według wynalazku wyposażoną w uszczelkę; fig. 2 - w powiększeniu, w rzucie perspektywicznym, fragment płyty wymiennika ciepła według wynalazku, w pierwszym przykładzie wykonania, fig. 3 - fragment uszczelki pokazanej w rzucie perspektywicznym, która może być zamontowana w płycie wymiennika ciepła pokazanej na fig. 2, fig. 4 - uszczelkę z fig. 3 zamontowaną w płycie wymiennika ciepła pokazanej na fig. 2, fig. 5 - w powiększeniu, w rzucie perspektywicznym, fragment płyty wymiennika ciepła według wynalazku według drugiego przykładu wykonania, natomiast fig. 6, fig. 7 i fig. 8 przedstawiają fragmenty uszczelek, które mogą być zamontowane w pł ycie wymiennika ciepł a pokazanej na fig. 5.

Figura 1 przedstawia prostokątną płytę 1 wymiennika ciepła z otworami narożnymi 2 dla czynnika wymieniającego ciepło. Płyta 1 jest wyposażona w uszczelkę 3, która tworzy obszar przepływu 4 dla jednego czynnika wymieniającego ciepło, komunikujący się z dwoma otworami narożnymi 2. Pozostałe dwa otwory narożne 2 są odcięte przez uszczelkę 3. Korzystnie, płyta 1 ma pofałdowaną powierzchnię, taką jak pokazano, ponieważ z jednej strony taki kształt zwiększa wymianę ciepła w pł ycie 1, a z drugiej strony - nadaje płycie 1 sztywność. Fałdy są wykonywane za pomocą prasy. Kiedy wymiennik ciepła jest składany, co druga płyta 1 z uszczelką 3 jest obracana o 180°, tak że jeden

PL 195 713 B1 czynnik wymieniający ciepło przepływa pomiędzy co drugą płytą, natomiast drugi czynnik wymieniający ciepło przepływa pomiędzy pozostałymi płytami. Jest to całkowicie typowe ukształtowanie wymiennika ciepła.

W celu ułatwienia montażu płytowego wymiennika ciepła uszczelka 3 jest mocowana do płyty 1. W tym celu, jak pokazano na fig. 1, uszczelka 3 jest wyposaż ona w rozszerzone części 5 równomiernie rozmieszczone dookoła uszczelki 3. Płyta 1 jest ukształtowana z wycięciami, które pasują do poszerzonych fragmentów uszczelki 3, dzięki czemu uszczelka 3 może być zamocowana za pomocą tych wycięć w płycie 1.

Figura 2 przedstawia powiększony widok fragmentu płyty 1 wymiennika ciepła według pierwszego przykładu wykonania wynalazku.

Jak widać płyta 1 ma rowek 6, w którym jest umieszczana uszczelka 3. Rowek 6 na uszczelkę jest wyposażony w oddalone od siebie poszerzone fragmenty 7, które pasują do odpowiednich wystających klapek 11 na uszczelce 3. Centralnie, w poszerzonym fragmencie 7 umieszczony jest otwór 8, który jest wykonywany poprzez fałdowanie płyty 1. Podczas tej operacji wytłaczania uzyskiwana jest pofałdowana powierzchnia płyty 1 i rowek 6 na uszczelkę z poszerzonym fragmentem 7. Równocześnie wykonywany jest otwór 8, przy czym dwie części prasy dociskają podłużny występ 9 do góry względem rowka 6 i poszerzonego fragmentu 7. Podczas tej operacji w płycie 1 wycinane są dwie szczeliny, ale materiał nie jest usuwany.

Otwór 8 współpracuje z odpowiednim otworem po przeciwnej stronie podłużnego występu 9, w celu utworzenia zespołu łączącego płytę 1 z uszczelką 3, gdzie górna krawędź otworu 8 będzie, po połączeniu, utrzymywać element łączący 10 uszczelki 3, co zostanie opisane poniżej. Szerokość podłużnego występu 9 płyty 1 jest dokładnie określona, a materiał, z którego podłużny występ 9 jest wykonany, nie jest zasadniczo wystawiony na dalsze napinanie albo kurczenie powodowane przez fałdowanie, co oznacza, że odległość pomiędzy górnymi krawędziami dwóch otworów łączących 8 jest dokładnie określona w zakresie małej tolerancji.

Figura 3 przedstawia fragment uszczelki 3, który pasuje do rowka 6 płyty 1 pokazanego na fig. 2. Uszczelka 3 jest wyposażona w elementy łączące 10 umieszczone w odpowiednich odstępach. W przedstawionym przykładzie wykonania w skład elementu łączącego 10 wchodzą dwie wystające klapki 11. Kształt uszczelki 3 i wystających klapek 11 odpowiada z dużą dokładnością kształtowi rowka 6 i jego poszerzonych fragmentów 7. Wystające klapki 11 są tak ukształtowane, że ich fragmenty, które są zwrócone do siebie, mogą się łączyć w sposób zatrzaskująco-blokujący z otworami 8 w pł ycie 1.

Korzystnie, uszczelka 3 jest wykonana z gumy, ale może ona być także wykonana z innego materiału. Jak pokazano przykładowo na fig. 3 na górnych i dolnych powierzchniach uszczelki 3 mogą znajdować się także krawędzie uszczelniające 12, co po zmontowaniu zapewnia polepszoną szczelność pomiędzy płytami wymiennika ciepła.

Figura 4 przedstawia uszczelkę 3 pokazaną na fig. 3, zamontowaną w wymienniku ciepła przedstawionym na fig. 2. Część każdej z wystających klapek 11 wchodzi w otwór 8 płyty 1. Korzystnie wystające klapki 11 zatrzaskują się w otworach 8, ale zamocowanie można uzyskać także poprzez czysty zacisk, kiedy to miękki materiał uszczelki 3 po prostu zaciska się dookoła otworów 8. Jak wspomniano powyżej, otwory 8 mogą posiadać zadziory, będące wynikiem cięcia i fałdowania materiału płyty 1. Po zamontowaniu uszczelki 3 takie zadziory mogą łączyć się z materiałem gumowym i w ten sposób przyczyniać się do dalszego zamocowania uszczelki 3.

Figura 5 przedstawia drugi przykład wykonania płyty 21 wymiennika ciepła według wynalazku.

Płyta 21 ma rowek 26 na uszczelkę posiadający poszerzony fragment 27. W tym przykładzie wykonania poszerzony fragment 27 jest wykonywany poprzez pofałdowanie materiału z rowka 26 na uszczelkę w taki sposób, że ukształtowane są dwa identyczne podłużne występy 29, z których każdy zasadniczo odpowiada podłużnemu występowi 9 z pierwszego przykładu wykonania, przedstawionego na fig. 2. Górne krawędzie obu podłużnych występów 29 są wolne, nie mają na nie wpływu pozostałe elementy płyty 21 i na ich kurczenie się, jeśli takie występuje, podczas wytwarzania płyty 21, w wyniku czego wzajemne odległości pomiędzy ukształtowanymi otworami 28, których jest w sumie cztery, po dwa dla każdego podłużnego występu 29, są dokładnie określone w obrębie małych tolerancji.

Ukształtowanie dwóch podłużnych występów 29 zamiast jednego oznacza, że istnieje więcej opcji ukształtowania związanej z nimi uszczelki, z których trzy są przedstawione na fig. 6, fig. 7 i fig. 8.

PL 195 713 B1

Figura 6 przedstawia uszczelkę 33 mającą element łączący 30 w postaci centralnej wystającej klapki 31 i dwóch zewnętrznych wystających klapek 32. Szerokość centralnej wystającej klapki 31 zasadniczo przewyższa nieco odległość pomiędzy dwoma podłużnymi występami 29 umieszczonymi w poszerzonym fragmencie 27 rowka 26 płyty 21. Dzięki temu wystająca klapka 31 może być ciasno zaciśnięta pomiędzy otworami 28 dwóch podłużnych występów 29. Zewnętrzne wystające klapki 32 są tak ukształtowane, aby dopełniać najbardziej zewnętrzne obszary poszerzonego fragmentu 27 rowka 26 płyty 21. Dzięki temu po zamontowaniu uszczelka 33 wypełnia cały poszerzony fragment 27 rowka 26. W niniejszym przykładzie wykonania zewnętrzne wystające klapki 32 nie przyczyniają się do zamocowania uszczelki 33 w rowku 26 i, jako takie, mogą równie dobrze zostać pominięte.

Zamocowanie uszczelki 33 jest osiągane poprzez umieszczenie jej w rowku 26 płyty 21 oraz wciśnięcie centralnej wystającej klapki 31 do dołu, pomiędzy dwa podłużne występy 29 płyty 21, dzięki czemu następuje zatrzaśnięcie wystającej klapki 31 w otworach 28 podłużnych występów 29 i zamocowanie poniżej górnych krawędzi otworów 28.

Jak pokazano na fig. 7, w celu ułatwienia montażu, uszczelka 33 może być wyposażona w element naciskowy 34 umieszczony bezpoś rednio nad elementem łączą cym 30 uszczelki 33. Element naciskowy 34 jest związany z centralną, wystającą klapką 31 i zewnętrznymi wystającymi klapkami 32, jednak bez wpływu na funkcjonalność centralnej, wystającej klapki 31. Na górnej powierzchni elementu naciskowego 34 znajduje się poduszka naciskowa 35 w postaci wygiętego do góry pogrubienia. Kiedy uszczelka 33 przedstawiona na fig. 7 jest montowana w płycie 21, to element łączący 30 uszczelki 33 jest wciskany w poszerzony fragment 27 rowka 26 płyty 21 poprzez przyłożenie do poduszki naciskowej 35 siły skierowanej do dołu. Kształt elementu łączącego 30 z umieszczonym bezpośrednio nad nim elementem naciskowym 34 jest szczególnie ważny, jeśli uszczelka 33 ma być mechanicznie montowana w rowku 26. Posiada także pewne zalety z punktu widzenia produkcji, zwią zanej z wytwarzaniem uszczelki 33 ponieważ zmniejsza się ilość usuwanego nadmiaru gumy (usuwanie rąbków) i zmniejsza się ryzyko uszkodzenia elementu łączącego uszczelki według wynalazku w porównaniu z elementami łączącymi uszczelek znanych rozwiązań.

Figura 8 przedstawia jeszcze inny przykład wykonania uszczelki, która może być zamontowana w pł ycie 21 pokazanej na fig. 5.

Podobnie jak zespół łączący 30 uszczelki 33 przedstawiony na fig. 6 i fig. 7, element łączący 40 uszczelki 43 składa się z centralnej wystającej klapki 41 i dwóch zewnętrznych wystających klapek 42. W niniejszym przykł adzie wykonania zewnę trzne wystają ce klapki 42, po zamontowaniu na pł ycie 21 wymiennika ciepła połączą się z otworami 28 ukształtowanymi na zewnętrznych bokach podłużnych występów 29, przy czym każdy z zewnętrznych wystających klapek 42 ma część wystającą do wewnątrz. Kształt elementu łączącego 40 uszczelki 43 odpowiada więc zasadniczo kształtowi elementu łączącego 10 uszczelki 3 (fig. 2) z tą różnicą, że pomiędzy zewnętrznymi wystającymi klapkami 42 jest większa odległość niż pomiędzy wystającymi klapkami 11.

Centralna wystająca klapka 41 może być tak ukształtowana, że jest ciasno dociskana do dołu pomiędzy podłużnymi występami 29, dzięki czemu przyczynia się do zamocowania uszczelki 43 na płycie 21. Jednak może ona także posiadać szerokość, która jest mniejsza niż odległość pomiędzy podłużnymi występami 29 co oznacza, że nie przyczynia się on do zamocowania uszczelki 43 albo też można ją opcjonalnie pominąć.

Wynalazek został opisany w oparciu o korzystne przykłady wykonania przedstawione na rysunku, ale możliwe są jednak alternatywne przykłady wykonania mieszczące się w zakresie wynalazku. Na przykład, w celu ułatwienia montażu płyt, odpowiednio, 1 i 21 wymiennika ciepła, elementy łączące, odpowiednio 10 i 40, uszczelek 3 (fig. 3) i 43 (fig. 8) mogą być wyposażone w umieszczony bezpośrednio nad nimi element dociskowy odpowiadający elementowi dociskowemu 34 pokazanemu na fig. 7.

Elementy łączące 10, 30 i 40 uszczelek są przedstawione w przykładach wykonania jako elementy wystające z uszczelek 3, 33 i 43 mającymi zaokrąglony, łagodny kontur, które nadają uszczelce korzystne cechy dotyczące wytrzymałości i produkcji. Jednak nic nie przeszkadza w ukształtowaniu elementów łączących na inne sposoby.

Claims (10)

1. Pł yta wymiennika ciepł a, która zawiera rowek na uszczelkę w postaci wgłębienia umieszczony przynajmniej wzdłuż tej części płyty, która znajduje się w pobliżu jej krawędzi, oraz posiadający poszerzone fragmenty umieszczone w pewnych odstępach od siebie usytuowane zasadniczo w tej samej płaszczyźnie co rowek na uszczelkę, przy czym w każdym z poszerzonych fragmentów rowka poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału płyty są umieszczone co najmniej dwa otwory usytuowane zasadniczo prostopadle do wzdłużnego kierunku rowka na uszczelkę, znamienna tym, że w poszerzonym fragmencie (7, 27) rowka (6, 26) na uszczelkę, zasadniczo prostopadle do rowka (6, 26), jest umieszczony przynajmniej jeden podłużny występ (9, 29) płyty (1, 21), przy czym z każdej strony podłużnego występu (9, 29), pomiędzy nim a poszerzonym fragmentem (7, 27) rowka (6, 26) na uszczelkę, znajdują się otwory (8, 28).

2. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, ż e w poszerzonym fragmencie (7) rowka (6) na uszczelkę jest umieszczony centralnie jeden podłużny występ (9) płyty (1).

3. Płyta według zastrz. 1, znamienna tym, że w poszerzonym fragmencie (27) rowka (26) na uszczelkę są umieszczone w pewnej odległości od siebie dwa podłużne występy (29) płyty (21).

4. Zespół płyty wymiennika z uszczelką , w którym pł yta zawiera rowek na uszczelkę w postaci wgłębienia umieszczony przynajmniej wzdłuż tej części płyty, która znajduje się w pobliżu jej krawędzi, oraz posiadający poszerzone fragmenty umieszczone w pewnych odstępach od siebie usytuowane zasadniczo w tej samej płaszczyźnie co rowek na uszczelkę, przy czym w każdym z poszerzonych fragmentów rowka poprzez rozcinanie i fałdowanie materiału płyty są umieszczone co najmniej dwa otwory usytuowane zasadniczo prostopadle do wzdłużnego kierunku rowka na uszczelkę, zaś umieszczona w rowku na uszczelkę uszczelka ma element łączący umieszczony w rozszerzonym fragmencie rowka i połączony co najmniej z dwoma otworami, znamienny tym, że element łączący (10, 30, 40) uszczelki (3, 33, 43) zawiera wystające klapki (11, 31, 42), zaś w poszerzonym fragmencie (7, 27) rowka (6, 26) na uszczelkę, zasadniczo prostopadle do rowka (6, 26), jest umieszczony przynajmniej jeden podłużny występ (9, 29) płyty (1, 21), przy czym z każdej strony podłużnego występu (9, 29), pomiędzy nim a poszerzonym fragmentem (7, 27) rowka (6, 26) na uszczelkę, znajdują się otwory (8, 28).

5. Zespół wedł ug zastrz. 4, znamienny tym, ż e w poszerzonym fragmencie (7) rowka (6) jest umieszczony centralnie jeden podłużny występ (9) płyty (1), zaś element łączący (10) uszczelki (3) zawiera dwie wystające klapki (11) sprzęgane z otworami (8) umieszczonymi z każdej strony podłużnego występu (9.

6. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że w poszerzonym fragmencie (27) rowka (26) są umieszczone, w pewnej odległości od siebie, dwa podłużne występy (29) płyty (21), zaś element łączący (30) uszczelki (33) zawiera umieszczoną centralnie wystającą klapkę (31) sprzęganą z dwoma centralnymi i zwróconymi do siebie otworami (28) umieszczonymi w każdym z podłużnych występów (29) płyty (21).

7. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że w poszerzonym fragmencie (27) rowka (26) są umieszczone, w pewnej odległości od siebie, dwa podłużne występy (29) płyty (21), zaś element łączący (40) uszczelki (43) zawiera dwie zewnętrzne wystające klapki (42), które są sprzęgane z dwoma najbardziej oddalonymi od siebie otworami (28) umieszczonymi w każdym z podłużnych występów (29) płyty (21).

8. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że w wystające klapki (11, 31, 42) elementów łączących (10, 30, 40) uszczelki (3, 33, 43) są częściowo umieszczone w otworach (8, 28) podłużnych występów (9, 29) płyty (1, 21).

9. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że wystające klapki (11, 31, 42) elementów łączących (10, 30, 40) uszczelki (3, 33, 43) są dociśnięte do otworów (8, 28) podłużnych występów (9, 29) płyty (1, 21) bez znacznego wchodzenia do ich wnętrza.

10. Zespół według zastrz. 4, znamienny tym, że element łączący (10, 30, 40) uszczelki (3, 33, 43) jest wyposażony w leżący bezpośrednio nad nim element naciskowy (34).