PL195464B1 - Regał, wspornik do montażu w regale oraz sposób wytwarzania wspornika - Google Patents

Abstract

1. Rega l, zawieraj acy wsparte na nó zkach, pionowe s lupki, w których zawieszone s a wsporniki do mocowania pó lek, oraz elementy stabilizujace rega l w jego kierunku wzd luznym, znamienny tym, ze ka zdy ze wsporników (3) ma w przekroju kilka scianek (30, 31, 32, 33), wygi etych w element kszta ltowy. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest regał, zawierający wsparte na nóżkach, pionowe słupki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, wspornik do montażu w regale oraz sposób wytwarzania wspornika.

Tego typu regały są znane z ogólnego stanu techniki. Próbowano dotychczas osiągnąć wysoki standard bezpieczeństwa, jednak osiągane w tym zakresie wyniki są nadal niewystarczające, zaś koszty wytwarzania regału są wciąż stosunkowo wysokie.

Celem wynalazku jest opracowanie regału opisanego wyżej typu, który spełnia wysokie wymagania odnośnie bezpieczeństwa, a jednocześnie jest stosunkowo prosty do wykonania.

Regał, zawierający wsparte na nóżkach, pionowe słupki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, według wynalazku charakteryzuje się tym, że każdy ze wsporników ma w przekroju kilka ścianek, wygiętych w element kształtowy.

Korzystnie ścianki są wygięte w zamknięty w przybliżeniu element kształtowy.

Korzystnie co najmniej dwie ścianki elementu kształtowego są wygięte do wewnątrz i ustawione wspólnie w przybliżeniu prostopadle do przeciwległej ścianki elementu kształtowego, przy czym co najmniej dwie, wygięte do wewnątrz ścianki są zaopatrzone w wybrania, zaś przeciwległa ścianka ma co najmniej jeden otwór, przy czym wybrania ograniczają obszar ścianki, który, widziany pionowo przez otwór, jest mniejszy niż krawędź otworu.

Korzystnie kilka otworów jest rozmieszczonych w równym odstępie.

Korzystnie każdy otwór jest prostokątny.

Korzystnie każdy element kształtowy ma w przybliżeniu prostokątny zarys zewnętrzny.

Regał, zawierający wsparte na nóżkach, pionowe słupki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, charakteryzuje się również tym, że elementy stabilizujące są zamocowane za pomocą wkładanych w odpowiednie otwory w ś ciankach sł upków, elementów łącznikowych, przy czym przez każ dy z otworów przeł o ż one są co najmniej dwa jednakowe elementy łącznikowe, każdy z nich z innej strony otworu, zaś każdy z włożonych elementów łącznikowych wystaje co najmniej częściowo poza krawędź otworu na tyle, że po połączeniu elementów stabilizujących z elementami łącznikowymi powstaje połączenie kształtowe w kierunku wzdł u ż nego wymiaru regału.

Korzystnie otwory są prostokątne, zaś elementy łącznikowe stanowią płaskie, podłużne elementy, których wymiar poprzeczny jest na jednym końcu mniejszy, natomiast na drugim końcu co najmniej częściowo większy niż dłuższy bok otworu w ściance słupka.

Korzystnie elementy łącznikowe w stanie zmontowanym wypełniają w zasadzie przekrój otworu w ś ciance sł upka.

Korzystnie elementy łącznikowe w obszarze swych końców mają otwory.

Regał, zawierający wsparte na nóżkach, pionowe słupki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, według wynalazku charakteryzuje się również tym, że każdy ze wsporników zawiera co najmniej jeden element zawieszeniowy z górnym i dolnym hakiem, które to haki wchodzą w odpowiednie otwory w ściankach słupków, przy czym w obszarze dolnych haków, w zasadzie pomiędzy elementem zawieszeniowym i słupkiem, umieszczony jest uruchamialny element zabezpieczający, który w swym położeniu zabezpieczającym wchodzi co najmniej jedną częścią w co najmniej jeden otwór słupka, wypełniając w zasadzie pozostającą przestrzeń pomiędzy krawędzią otworu znajdującym się w nim hakiem, co najmniej w kierunku pionowym, zaś w poł o ż eniu odbezpieczonym co najmniej jedna część elementu zabezpieczającego znajduje miejsce poza otworem w odpowiednim wybraniu elementu zawieszeniowego.

Korzystnie element zabezpieczający w swym położeniu zabezpieczonym jest dociśnięty co najmniej jedną inną częścią do elementu zawieszeniowego.

Korzystnie element zawieszeniowy ma w przekroju kształt zbliżony do litery U, której ramiona tworzą ścianki, przy czym haki są ukształtowane w obszarze końców ścianek, zaś bezpośrednio nad dolnymi hakami w ściankach znajduje się wybranie dla co najmniej jednej części elementu zabezpieczającego.

Korzystnie wysokość znajdujących się pomiędzy hakami ścianek wzrasta, począwszy od górnych haków.

PL 195 464 B1

Korzystnie element zabezpieczający zawiera płaską część ze skrzydełkowymi, wygiętymi w przybliżeniu pod kątem prostym, wypustkami, przy czym z płaską częścią połączony jest obrotowo gwintowany sworzeń, wchodzący w nakrętkę, przy czym płaska część i nakrętka są osadzone bezobrotowo w elemencie zawieszeniowym, zaś gwintowany sworzeń przechodzi końcem, zaopatrzonym w powierzchnię do przył o ż enia odpowiedniego narzę dzia, przez otwór elementu zawieszeniowego.

Korzystnie płaska część i nakrętka mają w przybliżeniu kwadratowy zarys.

Korzystnie nakrętka ma, wychodząc od czołowej powierzchni, wybrzuszenie.

Wspornik do montażu w regale, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ma w przekroju kilka ścianek, wygiętych w element kształtowy.

Korzystnie jego ścianki mają otwory i wybrania.

Sposób wytwarzania wspornika do montażu w regale, według wynalazku charakteryzuje się tym, że ścianki wspornika wygina się za pomocą profilowania rolkowego.

Korzystnie w pierwszym etapie wycina się otwory i wybrania, zaś w drugim etapie wygina się ścianki za pomocą profilowania rolkowego.

Według wynalazku każdy ze wsporników ma w przekroju kilka ścianek, wygiętych w element kształtowy. W ten sposób na wsporniki można stosować dowolne, dopasowane do potrzeb, elementy kształtowe, przy czym producent nie jest już ograniczony do własności materiałowych względnie parametrów geometrycznych znormalizowanych elementów kształtowych. Potrzebne elementy kształtowe można wyginać z materiału w postaci kręgów lub płyt, dostępnych w licznych gatunkach.

Korzystnie ścianki są wygięte w zamknięty w przybliżeniu element kształtowy, co pozwala uzyskać szczególnie wysoką stabilność.

Korzystnie co najmniej dwie ścianki elementu kształtowego są wygięte do wewnątrz i ustawione wspólnie w przybliżeniu prostopadle do przeciwległej ścianki elementu kształtowego, przy czym co najmniej dwie, wygięte do wewnątrz ścianki są zaopatrzone w wybrania, zaś przeciwległa ścianka ma co najmniej jeden otwór, przy czym wybrania ograniczają obszar ścianki, który, widziany pionowo przez otwór, jest mniejszy niż krawędź otworu. Korzystnie kilka otworów jest przy tym rozmieszczonych w równym odstępie. Każdy otwór jest przy tym korzystnie prostokątny. Umożliwia to stabilne zamontowanie wzdłużnych, mających postać elementów kształtowych o profilu zamkniętym, elementów zabezpieczających przed staczaniem w elementach kształtowych wsporników, przy czym osiągana jest wysoka stabilność. Rozmieszczenie otworów w jednakowych odstępach zwiększa elastyczność również na etapie wstępnego wykonawstwa. Prostokątny kształt otworów umożliwia zastosowanie znormalizowanych elementów kształtowych o przekroju prostokątnym jako elementów zabezpieczających przed staczaniem.

Jeżeli każdy element kształtowy ma w przybliżeniu prostokątny zarys zewnętrzny, wówczas przy zwiększonej stabilności osiąga się znaczne ułatwienie montażu.

Do wykonania wsporników, znajdujących zastosowanie w regale według wynalazku, nadaje się szczególnie i dobrze metoda profilowania rolkowego, umożliwiająca wytwarzanie różnorodnych elementów kształtowych przy niskich kosztach. Otwory i wybrania w ściankach kształtowych elementów ramion są korzystnie wycinane przed profilowaniem rolkowym. Wycinanie z gotowych elementów kształtowych jest nieporównywalnie droższe.

W innej odmianie wynalazku elementy stabilizujące są zamocowane za pomocą wkładanych w odpowiednie otwory w ściankach słupków, elementów łącznikowych, przy czym przez każdy z otworów przełożone są co najmniej dwa jednakowe elementy łącznikowe, każdy z nich z innej strony otworu, zaś wymiar każdego z włożonych elementów łącznikowych wystaje co najmniej częściowo poza krawędź otworu tyle, że po połączeniu elementów stabilizujących z elementami łącznikowymi powstaje połączenie kształtowe w kierunku wzdłużnego wymiaru regału. Umożliwia to rezygnację ze spawania elementów łącznikowych dla zamocowania elementów stabilizujących, co jest związane ze znacznym uproszczeniem i obniżeniem kosztów procesu produkcyjnego, a zatem również zmniejszeniem kosztów wytwarzania, przy zachowaniu wysokiej niezawodności działania.

Korzystnie otwory są prostokątne, zaś elementy łącznikowe stanowią płaskie, podłużne elementy, których wymiar poprzeczny jest na jednym końcu mniejszy, natomiast na drugim końcu co najmniej częściowo większy niż dłuższy bok otworu w ściance słupka. Umożliwia to wytwarzanie elementów łącznikowych przy wyjątkowo niskich kosztach i wymaga jedynie nieznacznego przygotowania słupków.

Jeżeli w stanie zmontowanym elementy łącznikowe wypełniają w zasadzie przekrój otworu w ś ciance sł upka, wówczas zwię ksza się skuteczno ść ich zamocowania w sł upku.

PL 195 464 B1

Dzięki temu, że elementy łącznikowe mają w obszarze swych końców otwory, elementy stabilizujące można łatwo łączyć z elementami łącznikowymi za pomocą skręcania.

W kolejnej odmianie wynalazku każdy ze wsporników zawiera co najmniej jeden element zawieszeniowy z górnym i dolnym hakiem, które to haki wchodzą w odpowiednie otwory w ściankach słupków, przy czym w obszarze dolnych haków, w zasadzie pomiędzy elementem zawieszeniowym i słupkiem, umieszczony jest uruchamialny element zabezpieczający, który w swym położeniu zabezpieczającym wchodzi co najmniej jedną częścią w co najmniej jeden otwór słupka, wypełniając w zasadzie pozostającą przestrzeń pomiędzy krawędzią otworu znajdującym się w nim hakiem, co najmniej w kierunku pionowym, zaś w położeniu odbezpieczonym co najmniej jedna część znajduje miejsce poza otworem w odpowiednim wybraniu elementu zawieszeniowego. Zapobiega to niezamierzonemu wypadnięciu wsporników, przy czym układ ten jest łatwy do realizacji pod względem konstrukcyjnym i korzystny pod względem kosztów.

Jeżeli element zabezpieczający w swym położeniu zabezpieczonym naciska co najmniej jedną inną częścią element zawieszeniowy, wówczas można osiągnąć jednakowe wstępne nachylenie wsporników, niezależnie od ewentualnych odchyłek grubości ścianek słupków.

Jeżeli element zawieszeniowy ma w przekroju kształt zbliżony do litery U, której ramiona tworzą ścianki, przy czym haki są ukształtowane w obszarze końców ścianek, zaś bezpośrednio nad dolnymi hakami w ściankach znajduje się wybranie dla co najmniej jednej części elementu zabezpieczającego, wówczas element zawieszeniowy jest tani do wykonania i bardzo stabilny.

Obniżenie kosztów wytwarzania, a jednocześnie łatwe uruchamianie elementu zabezpieczającego osiąga się wówczas, gdy wysokość znajdujących się pomiędzy hakami ścianek wzrasta, począwszy od górnych haków. W innej korzystnej postaci wykonania element zabezpieczający zawiera płaską część ze skrzydełkowymi, wygiętymi w przybliżeniu pod kątem prostym, wypustkami, przy czym z płaską częścią połączony jest obrotowo gwintowany sworzeń, wchodzący w nakrętkę, przy czym płaska część i nakrętka są osadzone bezobrotowo w elemencie zawieszeniowym, zaś gwintowany sworzeń przechodzi końcem, zaopatrzonym w powierzchnię do przyłożenia odpowiedniego narzędzia, przez otwór elementu zawieszeniowego. Dzięki temu element zabezpieczający jest tani do wykonania, a jednocześnie łatwy do uruchomienia.

Korzystnie płaska część i nakrętka mają w przybliżeniu kwadratowy zarys. Ponadto korzystne jest, jeżeli nakrętka ma, wychodząc od czołowej powierzchni, wybrzuszenie.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia regał zamontowany jako jednostronny, w widoku perspektywicznym, fig. 2 - regał zamontowany jako dwustronny, w widoku perspektywicznym, fig. 3 - słupek i nóżka przed montażem w regale jednostronnym, w szczegółowym widoku perspektywicznym, fig. 4 - połączenie między słupkiem i nóżką w powiększonym fragmencie IV z fig. 3, fig. 5 - słupek i nóżka przed montażem w regale dwustronnym, w szczegółowym widoku perspektywicznym, fig. 6 - połączenie między słupkiem i nóżką w powię kszonym fragmencie Vl z fig. 5, fig. 7a - wspornik w szczegół owym widoku perspektywicznym, fig. 7b - wspornik z częściowo wyrwaną ścianką w szczegółowym widoku perspektywicznym, fig. 8 - fragment VIII z fig. 1 w widoku perspektywicznym, z pominięciem przedstawionego na fig. 1 cokołu, fig. 9 - fragment odpowiadający fig. 8, w stanie częściowo rozłożonym, fig. 10 - fragment odpowiadający fig. 8, w stanie częściowo rozłożonym, z pominięciem elementów stabilizujących, fig. 11 - wspornik z elementem zabezpieczającym przed montażem, w częściowym widoku perspektywicznym, fig. 12 - fragment XII z fig. 2 w widoku perspektywicznym, przed zawieszeniem wsporników w słupkach, fig. 13a - element zabezpieczający przed nakręceniem nakrętki na gwintowany sworzeń, w szczegółowym widoku perspektywicznym, fig. 13b - element zabezpieczający po nakręceniu nakrętki na gwintowany sworzeń, w szczegółowym widoku perspektywicznym, oraz fig. 14 - fragment odpowiadający fig. 12, po zawieszeniu wsporników w słupkach, z częściowym wyrwaniem ścianek słupka.

Najpierw opisana zostanie fig. 1 i 2. Widoczne są tam regały według wynalazku, zawierające pionowe słupki 1, połączone ze spoczywającymi na podłożu nóżkami 2. Zarówno słupki 1, jak też nóżki 2 stanowią korzystnie walcowane na gorąco teowniki, ponieważ wykazują one dużą stabilność i mogą dobrze przejmować dział ają ce na nie sił y. Ponadto widoczne są wsporniki 3, zawieszone w odpowiednich otworach 10 sł upków 1. Ramiona 3 sł u żą do mocowania pół ek 4 rega ł u, mają cych w przybliż eniu prostoką tny zarys. Jak zostanie opisane poniż ej, ramiona 3 maj ą pewne nachylenie wstępne, co oznacza, że ich wystające końce są skierowane lekko w górę. Pociąga to za sobą również odpowiednie nachylenie połączonych z ramionami 3 półek 4. W związku z tym przechowywany na regale materiał (nie przedstawiony) wykazuje raczej tendencję do ruchu w kierunku słupków 1 i nie

PL 195 464 B1 może łatwo spaść z regału. Regały można również stosować bez półek 4, na przykład do przechowywania materiału typu prętów. Jako zabezpieczenie materiału przed staczaniem można dodatkowo użyć pionowych elementów zabezpieczających 7 przed staczaniem. Elementy zabezpieczające 7 przed staczaniem znajdują się korzystnie w obszarze wystających końców wsporników 3. Regały mają wzdłużny wymiar L, który jest wyznaczony przez ustawienie obok siebie kilku słupków 1 i który można oczywiście przedłużać zależnie od potrzeb. Do ustabilizowania (usztywnienia w kierunku wzdłużnym) regały są zaopatrzone w elementy stabilizujące w postaci poziomych kształtowych elementów dystansowych 5 (korzystnie ceowników) i ukośnych taśm usztywniających 6 (korzystnie płaskowników). Na nóżkach 2 można zamocować odpowiednie cokoły 8. Ponadto nóżki 2 mogą być dodatkowo zabezpieczone za pomocą kłów zabezpieczających 9, które w przekroju mają kształt haków i po skręceniu z podłożem zachodzą częściowo za nóżki 2. Na nóżkach 2 mogą być zamocowane blachy mocujące 50 dla dolnych elementów zabezpieczających przed staczaniem. Ponadto słupki 1 mogą służyć do zawieszania innych elementów funkcjonalnych, jak na przykład listew 51.

Na fig. 3 do 6 widać wyraźnie, że słupki 1 mają postać teowników, przy czym każdy z kołnierzy słupków 1 jest zaopatrzony we wspomniane już otwory 10, mające prostokątny przekrój i umieszczone po obu stronach żebra. Otwory 10 są rozmieszczone wzdłuż słupka 1, korzystnie w odstępach, wynoszących około 50 mm. Ponadto żebra słupków 1 mają w dolnej i górnej części, w przybliżeniu w środku żebra, prostokątne otwory 11, których funkcja zostanie opisana poniżej. Dla zamocowania słupków 1 na nóżkach 2 słupki 1 są na swych, zwróconych ku nóżkom 2, czołowych powierzchniach zespawane z płytkami 12, mającymi w przybliżeniu prostokątny zarys. Płytki 12 mają w obszarze swych końców po dwa otwory 120. Również zwrócone ku każdej z płytek 12 kołnierze nóżek 2 są zaopatrzone w odpowiednie otwory 20, dzię ki czemu sł upki 1 i nóż ki 2 moż na połączyć ze sobą za pomocą odpowiednich elementów mocujących 13, na przykład śrub. Montaż można zatem łatwo przeprowadzić w miejscu przeznaczenia, co znacznie zwię ksza wydajność systemu logistycznego, jako ż e poszczególne części regału można na czas transportu układać w sposób, zajmujący bardzo mało miejsca.

Dzięki temu, że oba kołnierze słupka 1 są zaopatrzone w otwory 10, można łatwo montować zarówno regały jednostronne (fig. 1), jak też regały dwustronne (fig. 2). Możliwe jest również późniejsze przestawienie istniejących regałów z postaci jednostronnej na dwustronną i odwrotnie, co wymaga jedynie wymiany nóżek 2 względnie 2'. Nóżki 2' są w przybliżeniu dwukrotnie dłuższe od nóżek 2, przy czym otwory 20 w nóżkach 2' są usytuowane w przybliżeniu w połowie ich długości, w związku z czym po zamontowaniu nóżka 2' rozciąga się z obu stron słupka 1 (porównaj fig. 5 i 6). W nóżkach 2 otwory 20 są umieszczone w obszarze ich końców (porównaj fig. 3 i 4).

Na fig. 7a i 7b przedstawiona jest bliżej budowa wsporników 3. Zawierają one wygięty w zasadzie z kilku ścianek, podłużny element kształtowy, którego zewnętrzny zarys ma kształt zbliżony do prostokąta z jedną górną ścianką poprzeczną 31, dwiema ściankami wzdłużnymi 30 i dwiema dolnymi ściankami poprzecznymi 32, których szerokość jest w przybliżeniu dwukrotnie mniejsza niż szerokość górnej ścianki poprzecznej 31. Ze ściankami poprzecznymi 32 połączone są ścianki 33, wygięte pod kątem około 90° do góry, w kierunku górnej ścianki poprzecznej 31. Dzięki temu, że element kształtowy składa się z wygiętych ścianek, wykazuje on dużą elastyczność w zakresie możliwości dostosowania go do konkretnych potrzeb, a jednocześnie jest łatwy do wykonania. Ścianki 33 są zatem w przybliżeniu prostopadłe do ścianek poprzecznych 31 względnie 32. Ścianki 30, 31, 32 i 33 są wygięte w zasadzie w zamknię ty element kształ towy, przy czym ś cianki 33 stykają się ze sobą wzglę dnie co najmniej pozostaje między nimi niewielka szczelina S. Ścianki 30, 32 i 33 mają zatem w dolnej części przekrój w kształcie zbliżonym do dwóch, otwartych ku górze i przylegających do siebie ceowników. Oczywiście możliwe jest również wygięcie ścianek w inne elementy kształtowe, na przykład w elementy trójkątne lub wielokątne. Zewnętrzny, zbliżony do prostokąta kształt jest jednak szczególnie korzystny z uwagi na stabilność konstrukcji i łatwość montażu.

Jak widać na fig. 7a, 7b, ścianki 33 są zaopatrzone w szczelinowe wybrania 34, rozmieszczone parami na całej długości ramienia 3. Wybrania 34 rozciągają się przy tym w przybliżeniu prostopadle do wzdłużnego wymiaru ścianek 33 oraz w przybliżeniu na całej ich szerokości. Pomiędzy każdą parą wybrań 34 pozostaje obszar W ścianek 33. Górna ścianka poprzeczna 31 jest zaopatrzona w prostokątne otwory 35, usytuowane w odstępie około 100 mm. Te same odstępy mają również obszary W ścianek, w związku z czym naprzeciw każdego otworu 35 leży odpowiedni obszar W ścianki. Każdy z obszarów W ścianki jest przy tym, widziany pionowo przez otwór 35, mniejszy niż krawędź otworu 35. Dzięki temu można w prosty sposób nasadzić od góry, przez otwór 35, element zabezpieczający 7 przed staczaniem, na przykład w postaci typowej rury o przekroju prostokątnym, na odpowiedni ob6

PL 195 464 B1 szar W ścianki. Elementy zabezpieczające 7 przed staczaniem są zatem w wystarczającym stopniu zamocowane, przy czym nie jest możliwe nieprzewidziane wypadanie składowanego materiału, a także wyeliminowane zostało niebezpieczeństwo zranienia się o wystające ku dołowi części. Wybrania 34 mogą również być szersze, co jednak pociągałoby za sobą spadek stabilności i zwiększenie odpadów materiałowych. Na wzdłużnych ściankach 30 widoczne są ponadto w przybliżeniu prostokątne wybrania 36, służące do umieszczenia nakrętek wieńcowych względnie śrub z łbem okrągłym do zamocowania półek 4 regału.

Wygięcie ścianek w żądany element kształtowy dla wspornika można korzystnie wykonać za pomocą obróbki plastycznej (profilowania rolkowego).

Ponadto regał zawiera element zawieszeniowy w postaci kła zawieszeniowego 37, który jest połączony, korzystnie zespawany z elementem kształtowym wspornika 3. Kieł zawieszeniowy 37 ma w przekroju kształ t zbliż ony do litery U, której ramiona stanowią ś cianki 372, na których uformowane są górne i dolne haki 370 i 371. Wysokość ścianek 372, leżących pomiędzy hakami 370, 371, wzrasta począwszy od górnego haka 370. Można w ten sposób zrealizować wstępne nachylenie wsporników 3 bez konieczności ich ukośnego przycinania w zależności od potrzeb.

Na fig. 8 do 10 przedstawione jest bliżej zamocowanie elementów stabilizujących 5, 6. Są one w obszarze otworów 11 połączone, korzystnie za pomocą połączenia skręcanego 200, z elementami łącznikowymi 100. Jak widać zwłaszcza na fig. 10, elementy łącznikowe 100 stanowią płaskie, podłużne części, przy czym każde dwa elementy łącznikowe 100 można przełożyć przez prostokątny otwór 11 w żebrze słupka 1. Każdy element łącznikowy 100 ma przy tym koniec 101, który co najmniej częściowo jest większy niż wysokość otworu 11, oraz drugi koniec 102, który jest mniejszy niż wysokość otworu 11. W ten sposób powstaje obustronne odsadzenie 105, które przy wkładaniu elementu łącznikowego 100 opiera się o żebro słupka 1. Szerokość końca 102 odpowiada przy tym w przybliżeniu wysokości otworu 11 lub jest korzystnie tylko nieznacznie od niej mniejsza. Grubość elementu łącznikowego 100 odpowiada w przybliżeniu połowie szerokości otworu 11 lub jest korzystnie tylko nieznacznie od niej mniejsza. Zapewnia to stabilne zamocowanie i prowadzi do powstania w zasadzie pionowego osadzenia kształtowego elementów łącznikowych 100 w otworze 11 jeszcze przed skręceniem z elementami stabilizującymi 5, 6. Każdy element łącznikowy 100 ma na swym jednym końcu 101 w przybliżeniu kołowy otwór 103, zaś na swym drugim końcu 102 wzdłużny otwór 104, które to otwory służą do zrealizowania połączenia skręcanego. Wzdłużny otwór 104 ułatwia skręcenie, ponieważ otwory 103, 104 nie muszą się dokładnie pokrywać.

Na fig. 10 widać wyraźnie, że każdy z dwóch, przyporządkowanych jednemu otworowi 11, elementów łącznikowych 100 jest wkładany z innej strony ścianki żebra słupka 1. Wymiary elementów łącznikowych 100 należy przy tym dobrać tak, że po skręceniu (porównaj fig. 8 i 9) poziomy odstęp odsadzeń 105 pierwszego elementu łącznikowego 100 względem odsadzeń drugiego elementu łącznikowego 100 odpowiada w przybliżeniu grubości ścianki żebra słupka 1. W ten sposób po skręceniu elementów stabilizujących 5, 6 z elementami łącznikowymi 100 powstaje połączenie kształtowe, działające w kierunku wzdłużnego wymiaru L regału. Wprawdzie możliwe są również inne kształty elementów łącznikowych 100, jednak ukazane elementy łącznikowe 100 są łatwe do wykonania i wymagają jedynie umieszczenia otworów 11 w słupkach 1.

Na fig. 11 do 14 przedstawiono dokładniej, w jaki sposób wsporniki 3 są za pomocą kłów zawieszeniowych 37 zawieszone w słupkach 1. Jak widać na fig. 11, każdy z dolnych haków 371 ma w przybliżeniu poziomą tylną część 3710, przechodzącą w wybranie 373 w ściance 372. Naprzeciw tylnej części 3710 haka, na dolnym końcu kła zawieszeniowego 37 znajduje się następne wybranie 374, w które przy wczepianiu haka wchodzi częściowo kołnierzowa ścianka słupka 1. Wybranie 374 jest z jednej strony ograniczone przednią powierzchnią 3740 przylegania. Ponadto widoczne są promienie 376 wygięć, uwarunkowane wygięciem kła zawieszeniowego 37 w kształt litery U.

Ponadto widoczny jest element zabezpieczający 38, który zawiera gwintowany sworzeń 380, nakrętkę czworokątną 382 i blachę zabezpieczającą 381, mającą w przybliżeniu kwadratowy zarys. Gwintowany sworzeń 380 jest za pomocą połączenia nitowanego 3800 połączony obrotowo z blachą zabezpieczającą 381. Blacha zabezpieczająca 381 ma na przeciwległych bokach skrzydełkowe, wygięte prostopadle w tym samym kierunku, wypustki 3810, skierowane przeciwnie do gwintowanego sworznia 380. Przed zawieszeniem kła zawieszeniowego 37 wkłada się element zabezpieczający 38 do wnętrza kła zawieszeniowego 37, przy czym gwintowany sworzeń 3800 przekłada się od wewnątrz przez znajdujący się w tylnej ściance kła zawieszeniowego 37, dolny otwór 375, zaś skrzydełkowe wypustki 3810 znajdują miejsce w wybraniach 373 (porównaj fig. 12).

PL 195 464 B1

Na fig. 13a ukazany jest element zabezpieczający 38, przy czym czworokątna nakrętka 382 nie jest jeszcze nakręcona na gwintowany sworzeń 380. Czworokątna nakrętka 382 ma pierścieniową powierzchnię 3820 przylegania, która ze wszystkich stron przechodzi w wybrzuszenie 3821, sięgające do krawędzi czworokątnej nakrętki 382. Na fig. 13b ukazany jest element zabezpieczający 38 w stanie wstępnie zmontowanym. Czworokątna nakrętka 382 jest możliwie daleko nakręcona na gwintowany sworzeń 380, przy czym pierścieniowa powierzchnia 3820 przylegania jest odwrotna względem blachy zabezpieczającej 381, zaś odstęp pomiędzy czworokątną nakrętką 382 i blachą zabezpieczającą 381 jest minimalny. Dzięki temu element zabezpieczający 38 zajmuje niewiele miejsca i może w zasadzie zmieścić się w kle zawieszeniowym 37. Poza tym wypustki 3810 nie wystają w przód poza wybrania 373 (porównaj fig. 12). Umożliwia to swobodne zawieszenie kła zawieszeniowego 37 w słupkach 1. Dzięki kwadratowemu zarysowi blachy zabezpieczającej 381 i czworokątnej nakrętki 382 element zabezpieczający 38 można przy odpowiednich wymiarach umieścić w prosty sposób w kle zawieszeniowym 37, zabezpieczając go przed obrotem.

Na fig. 14 ukazane są dwa wsporniki 3 w stanie zamontowanym na słupkach 1 wraz z elementem zabezpieczającym 38. Po zawieszeniu kła zawieszeniowego 37 obraca się w prawo gwintowany sworzeń 380 za pomocą odpowiedniego narzędzia, na przykład klucza inbusowego, przemieszczając tym samym blachę zabezpieczającą 381 w kierunku przeciwnym do czworokątnej nakrętki 382, to znaczy w kierunku słupka 1. Wskutek tego skrzydełkowe wypustki 3810 zostają wsunięte w otwory 10 słupka 1 i wypełniają pozostającą przestrzeń między krawędzią otworu 10 i znajdującym się w niej hakiem 371, co najmniej w kierunku pionowym, na tyle, że blokują w zasadzie pionowy ruch kła zawieszeniowego 37.

Obrót gwintowanego sworznia 380 w prawo powoduje takie zwiększenie odstępu między blachą zabezpieczającą 381 i czworokątną nakrętką 382, że czworokątna nakrętka 382 naciska od wewnątrz swoją pierścieniową powierzchnią 3820 przylegania na tylną ściankę kła zawieszeniowego 37 i przemieszcza dolną część haka zawieszeniowego 37 tak daleko na zewnątrz, że przednie powierzchnie 3740 przylegania (porównaj fig. 11 i 12) opierają się na kołnierzowej ściance słupka 1. Wybrzuszenie 3821 powoduje przenoszenie sił na tylną ściankę haka zawieszeniowego 37 w zasadzie tylko przez pierścieniową powierzchnię 3820 przylegania, ponieważ nie zachodzi nieokreślony styk obszarów krawędzi czworokątnej nakrętki 382 z promieniami 376 wygięcia haka zawieszeniowego 37. Uruchamiany element zabezpieczający 38 umożliwia zatem, co stanowi kolejną zaletę, mimo ewentualnych odchyłek grubości w kołnierzowych ściankach słupków 1, osiągnięcie jednakowego nachylenia wsporników 3.

Demontaż ramion 3 jest łatwy do wykonania po obróceniu w lewo gwintowanego sworznia 380, czyli zdemontowaniu elementu zabezpieczającego 38.

Claims (21)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Regał, zawierający wsparte na nóżkach, pionowe słupki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, znamienny tym, że każdy ze wsporników (3) ma w przekroju kilka ścianek (30, 31, 32, 33), wygiętych w element kształtowy.
2. 2. Regał według zastrz. 1, znamienny tym, że ścianki (30, 31, 32, 33) są wygięte w zamknięty w przybliż eniu element kształ towy.
3. 3. Regał według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że co najmniej dwie ścianki (33) elementu kształtowego są wygięte do wewnątrz i ustawione wspólnie w przybliżeniu prostopadle do przeciwległej ścianki (31) elementu kształtowego, przy czym co najmniej dwie, wygięte do wewnątrz ścianki (33) są zaopatrzone w wybrania (34), zaś przeciwległa ścianka (31) ma co najmniej jeden otwór (35), przy czym wybrania (34) ograniczają obszar (W) ścianki, który, widziany pionowo przez otwór (35), jest mniejszy niż krawędź otworu (35).
4. 4. Regał według zastrz. 3, znamienny tym, że kilka otworów (35) jest rozmieszczonych w równym odstępie.
5. 5. Regał według zastrz. 3 albo 4, znamienny tym, że każdy otwór (35) jest prostokątny.
6. 6. Regał według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że każdy element kształtowy ma w przybliżeniu prostokątny zarys zewnętrzny.
7. 7. Regał , zawierający wsparte na nóż kach, pionowe sł upki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, znamienny tym, że elementy stabilizujące (5, 6) są zamocowane za pomocą wkładanych w odpowiednie otwory (11)

   PL 195 464 B1 w ściankach słupków (1), elementów łącznikowych (100), przy czym przez każdy z otworów (11) przełożone są co najmniej dwa jednakowe elementy łącznikowe (100), każdy z nich z innej strony otworu (11), zaś każdy z włożonych elementów łącznikowych (100) wystaje co najmniej częściowo poza krawędź otworu (11) na tyle, że po połączeniu elementów stabilizujących (5, 6) z elementami łącznikowymi (100) powstaje połączenie kształtowe w kierunku wzdłużnego wymiaru (L) regału.
8. 8. Regał według zastrz. 7, znamienny tym, że otwory (11) są prostokątne, zaś elementy łącznikowe (100) stanowią płaskie, podłużne elementy, których wymiar poprzeczny jest na jednym końcu (102) mniejszy, natomiast na drugim końcu (101) co najmniej częściowo większy niż dłuższy bok otworu (11) w ściance słupka.
9. 9. Regał według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że elementy łącznikowe (100) w stanie zmontowanym wypełniają w zasadzie przekrój otworu (11) w ściance słupka.
10. 10. Regał według zastrz. 7 albo 8, znamienny tym, że elementy łącznikowe (100) maja w obszarze swych końców (101, 102) otwory (103, 104).
11. 11. Regał, zawierający wsparte na nóżkach, pionowe słupki, w których zawieszone są wsporniki do mocowania półek, oraz elementy stabilizujące regał w jego kierunku wzdłużnym, znamienny tym, że każdy ze wsporników (3) zawiera co najmniej jeden element zawieszeniowy (37) z górnym i dolnym hakiem (370 i 371), które to haki (370, 371) wchodzą w odpowiednie otwory (10) w ściankach słupków (1), przy czym w obszarze dolnych haków (371), w zasadzie pomiędzy elementem zawieszeniowym (37) i sł upkiem (1), umieszczony jest uruchamialny element zabezpieczający (38), który w swym poł o ż eniu zabezpieczającym wchodzi co najmniej jedną częścią (3810) w co najmniej jeden otwór (10) słupka (1), wypełniając w zasadzie pozostającą przestrzeń pomiędzy krawędzią otworu (10) znajdującym się w nim hakiem (371), co najmniej w kierunku pionowym, zaś w poł o ż eniu odbezpieczonym co najmniej jedna część (3810) elementu zabezpieczającego (38) znajduje miejsce poza otworem (10) w odpowiednim wybraniu (373) elementu zawieszeniowego (37).
12. 12. Regał według zastrz. 11, znamienny tym, że element zabezpieczający (38) w swym położeniu zabezpieczonym jest dociśnięty co najmniej jedną inną częścią (382) do elementu zawieszeniowego (37).
13. 13. Regał według zastrz. 11 albo 12, znamienny tym, że element zawieszeniowy (37) ma w przekroju kształ t zbliż ony do litery U, której ramiona tworzą ś cianki (372), przy czym haki (370, 371) są ukształtowane w obszarze końców ścianek (372), zaś bezpośrednio nad dolnymi hakami (371) w ś ciankach (372) znajduje się wybranie (373) dla co najmniej jednej części (3810) elementu zabezpieczającego (38).
14. 14. Regał według zastrz. 13, znamienny tym, że wysokość znajdujących się pomiędzy hakami (370, 371) ścianek (372) wzrasta, począwszy od górnych haków (370).
15. 15. Regał według zastrz. 11 albo 12, znamienny tym, że element zabezpieczający (38) zawiera płaską część (381) ze skrzydełkowymi, wygiętymi w przybliżeniu pod kątem prostym, wypustkami (3810), przy czym z płaską częścią (381) połączony jest obrotowo gwintowany sworzeń (380), wchodzący w nakrętkę (382), przy czym płaska część (381) i nakrętka (382) są osadzone bezobrotowo w elemencie zawieszeniowym (37), zaś gwintowany sworzeń (380) przechodzi końcem, zaopatrzonym w powierzchnię do przyłoż enia odpowiedniego narzędzia, przez otwór (375) elementu zawieszeniowego (37).
16. 16. Regał według zastrz. 15, znamienny tym, że płaska część (381) i nakrętka (382) mają w przybliż eniu kwadratowy zarys.
17. 17. Regał według zastrz. 15 albo 16, znamienny tym, że nakrętka (382) ma, wychodząc od czołowej powierzchni (3820), wybrzuszenie (3821).
18. 18. Wspornik do montażu w regale, znamienny tym, że ma w przekroju kilka ścianek (30, 31, 32, 33) wygiętych w element kształtowy.
19. 19. Wspornik według zastrz. 18, znamienny tym, że jego ścianki (30, 31, 33) mają otwory (36, 35) i wybrania (34).
20. 20. Sposób wytwarzania wspornika do montażu w regale, znamienny tym, że ścianki (30, 31, 32, 33) wspornika wygina się za pomocą profilowania rolkowego.
21. 21. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że w pierwszym etapie wycina się otwory (36, 35) i wybrania (34), zaś w drugim etapie wygina się ścianki (30, 31, 32, 33) za pomocą profilowania rolkowego.