PL194601B1

PL194601B1 - Element przeciwogniowy oraz sposób wytwarzania produktu ze związanej wełny mineralnej

Info

Publication number: PL194601B1
Application number: PL343663A
Authority: PL
Inventors: Lothar Bihy; Horst Keller
Original assignee: Saint Gobain Isover G & H Ag
Priority date: 1999-11-03
Filing date: 2000-11-03
Publication date: 2007-06-29
Also published as: DE50007975D1; DE19952931A1; CZ302619B6; PL343663A1; DK1097807T3; EP1097807A2; EP1097807B1; EP1097807B2; ATE277757T1; EP1097807A3; PT1097807E; CZ20004046A3; ES2226682T3

Abstract

1. Element przeciwogniowy, zw laszcza jako wk ladka dla drzwi lub szaf przeciwpo zarowych, z co najmniej jedn a warstw a zwi azanej we lny mineralnej i co najmniej jedn a warstw a materia lu nieorganicznego, w którym warstw e we lny mineralnej stanowi produkt ze zwi azanej we lny mine- ralnej, zw laszcza p lyta z we lny mineralnej, przy czym w produkcie z we lny mineralnej znajduje si e substancja odszczepiaj aca wod e pod wp lywem ciep la, korzystnie wodorotlenek odszczepiaj acy wod e pod wp lywem ciep la, znamienny tym, ze substancja odszczepiaj aca wod e pod wp lywem ciep la jest wbudowana pomi edzy w lókna we lny mineralnej (2, 2 ') produktu i jest skoncentrowana w co naj- mniej jednej nieci ag lej warstwie (4, 4 ') produktu z we lny mineralnej (2, 2 '), przy czym element przeciwogniowy (1, 1 ') zawiera co najmniej jedn a nast epn a warstw e we lny mine- ralnej, która nie zawiera substancji odszczepiaj acej wod e pod wp lywem ciep la, za s warstwa materia lu nieorganiczne- go (3, 3 ') sk lada si e w przewa zaj acej mierze z gipsu. 12. Sposób wytwarzania produktu ze zwi azanej we lny mineralnej dla elementu przeciwogniowego z co najmniej jedn a warstw a zwi azanej we lny mineralnej i co najmniej jedn a warstw a materia lu nieorganicznego, w którym warstw e we lny mineralnej stanowi produkt ze zwi azanej we lny mine- ralnej, zw laszcza p lyta z we lny mineralnej, przy czym w produkcie z we lny mineralnej znajduje si e substancja odszczepiaj aca wod e pod wp lywem ciep la, korzystnie wodo- rotlenek odszczepiaj acy wod e pod wp lywem ciep la, zna- mienny tym, ze do w lókien we lny mineralnej…………… PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest element przeciwogniowy oraz sposób wytwarzania produktu ze związanej wełny mineralnej dla tego elementu przeciwogniowego.

Wytrzymałość elementu przeciwogniowego na działanie ognia jest wyznaczana przez czas, w którym przy określonym wzroście temperatury po jednej stronie elementu przeciwogniowego, na przykład drzwi przeciwpożarowych, druga „zimna” strona elementu przeciwogniowego pozostaje poniżej określonej temperatury granicznej. Czas w minutach do osiągnięcia temperatury granicznej na zimnej stronie jest nazywany okresem trwałości i klasyfikowany według DIN 4102 część 5 w określonych klasach ognioodporności. Tak na przykład zakwalifikowanie do klasy ognioodporności F30 oznacza 30-minutowy okres trwałości, zaś F90 odpowiednio 90-minutowy okres trwałości.

Same środki termoizolacyjne, jak na przykład zastosowanie związanych elementów z wełny mineralnej, pozwalają uzyskać jedynie ograniczone opóźnienie wzrostu temperatury na zimnej stronie. Jeżeli wymagania DIN 4102 część 5, na przykład dla elementu przeciwogniowego w klasie F90, mają być spełnione jedynie poprzez użycie środków termoizolacyjnych, wówczas przykładowo drzwi ognioodporne musiałyby mieć, z uwagi na wymaganą grubość elementu termoizolacyjnego, taką grubość, która nie jest możliwa do zrealizowania w praktyce. Ponadto stosowany dotychczas najczęściej materiał termoizolacyjny, nadający się również do wysokich temperatur, mianowicie wełna mineralna w postaci wełny skalnej, ulega w wysokich temperaturach, występujących podczas pożaru, spieczeniu od strony „gorącej”, tracąc stosunkowo szybko swoją skuteczność jako materiał termoizolacyjny, co także pociągałoby za sobą konieczność stosowania dość dużych grubości ścian, jeżeli próbowano by spełnić wymagania w zakresie ognioodporności elementów przeciwogniowych wyłącznie za pomocą izolacji cieplnej. Wreszcie wełna mineralna ma stosunkowo małą pojemność cieplną, w związku z czym może ona wskutek własnego poboru ciepła niewystarczająco opóźniać wzrost temperatury na zimnej stronie elementu przeciwogniowego.

Dla osiągnięcia wysokiej ognioodporności elementu przeciwogniowego stosuje się współcześnie elementy, zawierające kombinację wkładek termoizolacyjnych z wełny skalnej oraz środków impregnacji przeciwogniowej, których pojemność cieplna jest znacznie zwiększona w ten sposób, że w razie pożaru wskutek wywołanego nim wzrostu temperatury zachodzą endotermiczne reakcje chemiczne i/lub fizyczne, na przykład przemiany fazowe i/lub uwalnianie związanej fizycznie i/lub chemicznie wody. Wskutek zachodzących w podwyższonej temperaturze procesów endotermicznych zużywane jest ciepło, co z kolei powoduje zakłócanie_; względnie opóźnianie nagrzewania elementu przeciwogniowego na zimnej stronie w wymaganym przedziale czasowym.

Jako odpowiednie środki impregnacji przeciwogniowej znane są przykładowo wodorotlenki, jak wodorotlenek glinu i magnezu, które w podwyższonych temperaturach mogą podlegać poprzez etapy pośrednie przemianom endotermicznym w odpowiednie tlenki z jednoczesnym uwalnianiem wody. W niemieckim opisie patentowym nr DE 40 36 088 A1 przedstawione są środki impregnacji przeciwogniowej z wodorotlenku metalu i spoiwa magnezjowego, które w wodnej pastowatej formie można nakładać na elementy ze związanej wełny mineralnej, przy czym poprzez nałożenie kolejnego elementu z wełny mineralnej na warstwę środka impregnacji przeciwogniowej można wytwarzać element przeciwogniowy, nadający się do ochrony przed skutkami pożaru z obu stron elementu przeciwogniowego, jak to jest wymagane przykładowo w odniesieniu do drzwi przeciwpożarowych. Jak pokazało doświadczenie, korzystnie jest mianowicie, jeżeli na „gorącej” stronie elementu przeciwogniowego w razie pożaru znajduje się najpierw warstwa termoizolacyjna, za którą dopiero umieszczona jest warstwa środka impregnacji przeciwogniowej.

W europejskim opisie patentowym nr EP 0 741 003 ujawniony jest - szeroko rozpowszechniony w praktyce - element przeciwogniowy o strukturze warstwowej, mający co najmniej dwie zewnętrzne warstwy ze związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną środkową warstwę z materiału nieorganicznego, przy czym materiał nieorganiczny środkowej warstwy pod działaniem temperatury odszczepia wodę, zachowuje stabilny kształt i w postaci prefabrykowanego półwyrobu jest umieszczony pomiędzy zewnętrznymi warstwami ze związanej wełny mineralnej. Wiedza zawarta w EP 0 741 003 A1 powala w porównaniu do wiedzy - również sprawdzonej w praktyce - zawartej w DE 40 36 088 A1 łatwiej i taniej wytwarzać elementy przeciwogniowe, ponieważ służąca jako masa ogniochronna, środkowa warstwa materiału nieorganicznego może być wytwarzana oddzielnie w postaci półfabrykatu, a następnie jako samodzielna stabilna płyta umieszczana pomiędzy warstwami związanej wełny mineralnej. Można w ten sposób oddzielić technologiczne obszary wytwarzania płyt z wełny mineralnej i masy

PL 194 601 B1 ogniochronnej, dzięki czemu nie jest już konieczne dopasowywanie do siebie taktów produkcji. Kolejną zaletę elementu przeciwogniowego według EP O 741 003 stanowi fakt, że nanoszenie pastowatej masy ogniochronnej nie powoduje zawilgocenia na wskroś płyt z wełny mineralnej, które trzeba by było usuwać za pomocą suszenia lub dłuższego składowania.

Wadę dotychczasowego stanu techniki stanowi jednak w każdym przypadku to, że jako masę ogniochronną trzeba stosować stosunkowo dużą ilość nieorganicznego, odszczepiającego wodę materiału w postaci odszczepiającego wodę wodorotlenku, na przykład wodorotlenku glinu, jeżeli mają, być spełnione wymagania w zakresie małej grubości, niewielkiego ciężaru i wystarczających okresów trwałości elementu przeciwogniowego, zwłaszcza w zakresie klas ognioodporności F60 i F90 według normy DIN 4102 część 5. Konieczność zastosowania tej dużej ilości odszczepiającego wodę wodorotlenku sprawia, że wytwarzanie elementu przeciwogniowego według stanu techniki jest stosunkowo drogie.

W oparciu o powyższy stan techniki celem niniejszego wynalazku jest zaproponowanie produktu ze związanej wełny mineralnej, który sam ma własności ogniochronne i przy którego użyciu można wytwarzać element przeciwogniowy, zwłaszcza celem spełnienia wymagań DIN 4102 część dla elementów przeciwogniowych klas F60 i F90, taniej i łatwiej niż dotychczasowe elementy przeciwogniowe tych samych klas.

Element przeciwogniowy, zwłaszcza jako wkładka dla drzwi lub szaf przeciwpożarowych, z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną warstwą materiału nieorganicznego, w którym warstwę wełny mineralnej stanowi produkt ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, przy czym w produkcie z wełny mineralnej znajduje się substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, według wynalazku charakteryzuje się tym, że substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła jest wbudowana pomiędzy włókna wełny mineralnej produktu i jest skoncentrowana w co najmniej jednej nieciągłej warstwie produktu z wełny mineralnej, przy czym element przeciwogniowy zawiera co najmniej jedną następną warstwę wełny mineralnej, która nie zawiera substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, zaś warstwa materiału nieorganicznego składa się w przeważającej mierze z gipsu.

Korzystnie co najmniej jedna następna warstwa wełny mineralnej, nie zawierająca substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, graniczy z co najmniej jedną zewnętrzną powierzchnią elementu przeciwogniowego.

Korzystnie do substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła dodane jest niepalne spoiwo, korzystnie szkło wodne, zol krzemionkowy i/lub spoiwo magnezjowe.

Korzystnie mieszanina substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła i spoiwa magnezjowego zawiera 50-90% wagowych, zwłaszcza 60-90% wagowych, korzystnie 70-90% wagowych odszczepiającego wodę wodorotlenku, korzystnie wodorotlenku glinu, oraz 5-50% wagowych, zwłaszcza 10-40% wagowych, korzystnie 10-30% wagowych spoiwa magnezjowego, w tym korzystnie 2,5-25% wagowych, zwłaszcza 5-20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych tlenku magnezu i 2,5-25% wagowych, zwłaszcza 5-20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych siarczanu magnezu i/lub chlorku magnezu.

Korzystnie mieszanina substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła i spoiwa magnezjowego zawiera około 80% wagowych wodorotlenku glinu, około 10% wagowych tlenku magnezu i około 10% wagowych siarczanu magnezu.

Korzystnie ilość wodorotlenku odszczepiającego wodę pod wpływem ciepła wynosi od 0,2 do 3,0 kg/m², zwłaszcza od 0,2 do 1,5 kg/m², korzystnie od 0,4 do 0,8 kg/m².

Korzystnie substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, względnie mieszanina substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła i niepalnego spoiwa, korzystnie szkła wodnego, zolu krzemionkowego lub spoiwa magnezjowego jest rozłożona w płaszczyźnie w postaci pasów, zwłaszcza meandrycznych lub zygzakowatych, i/lub w postaci punktów.

Korzystnie warstwa gipsu ma grubość 3-20 mm, zwłaszcza 5-15 mm, korzystnie 10-13 mm.

Korzystnie gips ma postać ognioodpornego kartonu gipsowego.

Korzystnie element przeciwogniowy ma postać płyty.

Korzystnie element przeciwogniowy składa się z co najmniej dwóch warstw produktu ze związanej wełny mineralnej, pomiędzy którymi umieszczona jest co najmniej jedna warstwa gipsu.

Sposób wytwarzania produktu ze związanej wełny mineralnej dla elementu przeciwogniowego z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną warstwą materiału

PL 194 601 B1 nieorganicznego, w którym warstwę wełny mineralnej stanowi produkt ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, przy czym w produkcie z wełny mineralnej znajduje się substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, według wynalazku charakteryzuje się tym, że do włókien wełny mineralnej, na powierzchni których znajduje się jeszcze nieutwardzony środek wiążący, dodaje się substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła, po czym z włókien tych tworzy się co najmniej jedną wstęgę wełny mineralnej, która styka się następnie z co najmniej jedną kolejną wstęgą wełny mineralnej, na której włóknach nie ma substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, natomiast znajduje się na nich jeszcze nie utwardzony środek wiążący, po czym uzyskaną w ten sposób kombinowaną wstęgę wełny mineralnej obrabia się cieplnie, utwardzając równocześnie środek wiążący i otrzymując produkt ze związanej wełny mineralnej.

Korzystnie substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła dodaje się do włókien wełny mineralnej w postaci suchego granulatu lub proszku.

Sposób wytwarzania produktu ze związanej wełny mineralnej dla elementu przeciwogniowego z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną warstwą materiału nieorganicznego, w którym warstwę wełny mineralnej stanowi produkt ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, przy czym w produkcie z wełny mineralnej znajduje się substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, według wynalazku charakteryzuje się również tym, że z włókien wełny mineralnej, na powierzchni których znajduje się jeszcze nieutwardzony środek wiążący, tworzy się wstęgę wełny mineralnej, na którą nanosi się substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła, po czym styka się ją z co najmniej jedną następną wstęgą wełny mineralnej, na której włóknach nie ma substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, natomiast znajduje się na nich jeszcze nieutwardzony środek wiążący, po czym uzyskaną w ten sposób kombinowaną wstęgę wełny mineralnej obrabia się cieplnie, utwardzając równocześnie środek wiążący i otrzymując produkt ze związanej wełny mineralnej.

Korzystnie substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła nanosi się na co najmniej jedną wstęgę wełny mineralnej w postaci granulatu, proszku, zwłaszcza zaś w postaci pasty.

Korzystnie substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła nanosi się na co najmniej jedną wstęgę wełny mineralnej w postaci pasów, zwłaszcza meandrycznych lub zygzakowatych, i/lub w postaci punktów.

Według wynalazku produkt o własnościach ogniochronnych ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, zawiera, ukształtowaną w postaci co najmniej jednej nieciągłej warstwy, substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, wbudowany pomiędzy włókna wełny mineralnej. Jeżeli gotowy produkt z wełny mineralnej stanowi płaska płyta, wówczas substancja odszczepiająca wodę jest rozmieszczona w produkcie z wełny mineralnej regularnie, w przybliżeniu w postaci jednej płaskiej warstwy. Możliwe są jednak również rozwiązania, w których substancja odszczepiająca wodę jest rozmieszczona w postaci niepłaskich warstw w produkcie z wełny mineralnej według wynalazku, nawet wówczas, gdy sam produkt jest płaski.

Jako substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła mogą służyć w zasadzie wszystkie substancje względnie związki, które w podwyższonej temperaturze oddają względnie uwalniają wodę w dowolny sposób, zużywając przy tym energię. Oddawanie względnie uwalnianie wody może się przy tym odbywać przy zachowaniu substancji lub związków względnie przy ich przemianie, zarówno chemicznej, jak też krystalograficznej. Korzystny może być wówczas fakt, że przemiana zachodząca w związku z oddawaniem względnie uwalnianiem wody również zużywa energie, w związku z czym przyczynia się do podwyższenia trwałości produktu z wełny mineralnej według wynalazku. Przykład substancji, odszczepiających wodę pod wpływem ciepła, stanowią zwłaszcza związki względnie substancje, które pod działaniem ciepła odszczepiają wodę strukturalną, co ma miejsce w przypadku wodorotlenków metali. Spośród wodorotlenków metali z uwagi na dostępność, cenę i własności korzystny jest wodorotlenek glinu, jednak zastosowanie mogą znaleźć również inne odpowiednie wodorotlenki metali.

Innym przykładem substancji odszczepiających wodę pod wpływem ciepła jest grupa związków względnie substancji, które pod wpływem ciepła oddają względnie uwalniają wodę krystaliczną. Najbardziej znany z tej grupy jest gips, jednak w grę wchodzą także inne odpowiednie związki względnie substancje, które pod wpływem ciepła oddają względnie uwalniają wodę krystaliczną.

PL 194 601 B1

Według dotychczasowego stanu techniki elementy przeciwogniowe, zwłaszcza takie, które mają spełniać wymagania w klasach ognioodporności F60 i F90, charakteryzują się w swej warstwowej budowie tym, że z co najmniej jedną warstwą już związanej wełny mineralnej graniczy co najmniej jedna warstwa środka impregnacji przeciwogniowej, na przykład w postaci wodorotlenku odszczepiającego wodę pod działaniem ciepła. Jeżeli przy tym środek impregnacji przeciwogniowej nanosi się w postaci pasty na już związaną warstwę wełny mineralnej, jest to o tyle niekorzystne, że uzyskanie gotowego elementu przeciwogniowego wymaga dodatkowego, choćby krótkiego podgrzania celem zapoczątkowania reakcji wiązania środka impregnacji przeciwogniowej lub dłuższego okresu suszenia.

Jeżeli środek impregnacji przeciwogniowej w postaci prefabrykowanego półwyrobu, korzystnie w postaci płyty, jest połączony z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej, jak to jest możliwe już w stanie techniki, wówczas otrzymanie trwałego produktu wymaga rozwiązania problemu trwałego połączenia między półwyrobem i związaną wełną mineralną.

Produkt ze związanej wełny mineralnej według wynalazku ma w porównaniu z powyższym tę zaletę, że środek impregnacji przeciwogniowej w postaci co najmniej jednej stosunkowo cienkiej nieciągłej warstwy jest umieszczony pomiędzy włóknami wełny mineralnej. Jest to korzystne po pierwsze dlatego, że co najmniej jedna cienka warstwa substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła nie ulega silnemu odkształceniu w wyniku oddziaływania otaczających ją, stosunkowo grubych warstw włókien wełny mineralnej. Poza tym nie występują tutaj problemy w zakresie trwałego połączenia między związaną wełną mineralną i środkiem impregnacji przeciwogniowej, ponieważ ten ostatni jest wbudowany na stałe pomiędzy włókna wełny mineralnej. Ponadto okazało się, że produkt z wełny mineralnej według wynalazku ma znacznie lepsze własności kumulowania ciepła niż miało to miejsce w przypadku produktu ze związanej wełny mineralnej, w którym środek impregnacji przeciwogniowej jest jednorodnie rozłożony w wełnie mineralnej, zatem nie jest zgrupowany w postaci co najmniej jednej nieciągłej warstwy.

Jeżeli produkt z wełny mineralnej zawiera dodatkową warstwę termoizolacyjną, wówczas możliwe jest indywidualne dopasowanie stosunku substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła oraz warstwy termoizolacyjnej do zadanych wymagań.

Jeżeli produkt według wynalazku ma zabezpieczać przed ogniem z obu stron, wówczas substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła jest korzystnie z obu stron osłonięta odpowiednio dobraną warstwą termoizolacyjną, aby jak najbardziej opóźnić odszczepianie wody.

Produkt z wełny mineralnej, w którym substancje odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła stanowi szkło wodne, zol krzemionkowy i/lub spoiwo magnezjowe, pozwala dodatkowo zwiększyć wewnętrzną przyczepność odszczepiającego wodę wodorotlenku i/lub jego przyczepność względem włókien wełny mineralnej. W produkcie z wełny mineralnej według wynalazku mogą znaleźć zastosowanie również odpowiednie mieszaniny odszczepiającego wodę wodorotlenku i spoiwa magnezjowego.

Rozmieszczenie substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, która może zawierać zarówno w przeważającej ilości odszczepiający wodę wodorotlenek, jak też mieszaninę odszczepiającej wodę substancji i szkła wodnego, zolu krzemionkowego i/lub spoiwa magnezjowego, w postaci pasów, zwłaszcza meandrycznych lub zygzakowatych, i/lub w postaci punktów, jest o tyle korzystne, że przy następującej po naniesieniu środka impregnacji przeciwogniowej obróbce cieplnej celem utwardzenia środka wiążącego, co z reguły odbywa się przy użyciu gorącego powietrza, gorące powietrze może przechodzić przez cały produkt.

Jeżeli substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła jest nanoszona w postaci pasów i/lub punktów, wówczas w produkcie finalnym musi być zawarta taka sama ilość środka impregnacji przeciwogniowej, jak w przypadku nanoszenia powierzchniowego, zatem środek impregnacji przeciwogniowej w pasach i/lub punktach jest nakładany odpowiednio grubiej niż ma to miejsce w przypadku rozprowadzenia na całej powierzchni. Zależnie od przeznaczenia i wybranej substancji może to być o tyle korzystne, że substancja pod działaniem ciepła nie tylko odszczepia wodę, lecz również w otaczającej ją wełnie mineralnej zachowuje szkieletową strukturę, co może się przyczyniać do przestrzennej stabilizacji elementu przeciwogniowego.

Element przeciwogniowy według wynalazku ma w porównaniu do dotychczasowych elementów przeciwogniowych, spełniających wymagania zwłaszcza normy DIN 4102 część w odniesieniu do klas ognioodporności F60 i F90, tę zaletę, że zastąpienie gipsem dużej części potrzebnego dotychczas odszczepiającego wodę wodorotlenku pozwala na znaczne obniżenie kosztów. Wszystkie dotychczasowe próby zastąpienia stosunkowo drogiego wodorotlenku tańszym gipsem nie doprowadziły do

PL 194 601 B1 zadowalających rezultatów w postaci elementów przeciwogniowych, łączących w sobie adekwatną grubość, niewielki ciężar, a także wymagane okresy trwałości.

Wprawdzie gips ma, podobnie jak stosowane dotychczas wodorotlenki metali, zdolność endotermicznego odszczepiania wody pod wpływem ciepła. Odszczepianie wody rozpoczyna się w nim w temperaturach zbliżonych do temperatur charakterystycznych dla dotychczas stosowanych wodorotlenków metali, jednak endotermiczna przemiana gipsu pod wpływem ciepła jest szybsza niż ma to miejsce w przypadku wodorotlenków metali, stosowanych jako środki impregnacji przeciwogniowej. Niekorzystny jest fakt, że pojemność cieplna gipsu jest zużywana szybciej niż w przypadku wodorotlenków metali. Tę wadę gipsu można było dotychczas zrekompensować jedynie zwiększeniem grubości jego warstwy, co jednak pociągało za sobą nadmierny ciężar oraz wymiary elementu przeciwogniowego.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że własności ogniochronne elementu przeciwogniowego, który zawiera co najmniej jedną warstwę produktu wytworzonego sposobem według wynalazku oraz co najmniej jedną warstwę w przeważającej ilości z gipsu, są co najmniej równoważne własnościom elementów przeciwogniowych, które poza co najmniej jedną warstwą ze związanej wełny mineralnej bez środka impregnacji przeciwogniowej oraz co najmniej jedną grubszą warstwą z odszczepiającego wodę wodorotlenku, chociaż te pierwsze zawierają jedynie niewielkie ilości odszczepiającego wodę wodorotlenku w postaci co najmniej jednej nieciągłej warstwy.

Jeżeli w elementach przeciwogniowych wykonanych według EP 0 741 003 w środkowej warstwie stosuje się około 6 do 7 kg/m² wodorotlenku metalu, aby spełnić wymagania w klasie ognioodporności F90, to w elemencie przeciwogniowym według wynalazku potrzebna ilość wodorotlenku metalu wynosi jedynie od 0,2 do 3,0 kg/m², zwłaszcza 0,2 do 1,5 kg/m², korzystnie 0,4 do 0,8 kg/m², co oznacza duże oszczędności.

W elemencie przeciwogniowym według wynalazku można zatem, w porównaniu do elementów przeciwogniowych znanych ze stanu techniki dużą część stosowanego dotychczas wodorotlenku metalu zastąpić tańszym gipsem, bez obawy pogorszenia trwałości elementu. Dzięki takiemu zastąpieniu można znacznie obniżyć koszty wytwarzania elementów przeciwogniowych w porównaniu do dotychczasowego stanu techniki, bez obawy pogorszenia ich własności w stosunku do znanych elementów przeciwogniowych.

Element przeciwogniowy w korzystnej postaci wykonania wynalazku zawiera warstwę gipsu o takiej grubości, jaka jest wymagana dla elementów przeciwogniowych spełniających wymagania klasy ognioodporności F90 według DIN 4102 część 5. W praktyce dla różnych klas ognioodporności, na przykład klas F60 i F90, poprzez optymalny dobór gęstości i grubości użytego materiału nieorganicznego przy uwzględnieniu wartości granicznych, można osiągnąć i osiąga się optymalizację kosztów dla elementu przeciwogniowego według wynalazku.

Zastosowanie ognioodpornego kartonu gipsowego na warstwę gipsową pozwala nawet w ekstremalnych warunkach zapobiec silnemu odkształceniu i/lub pękaniu warstwy gipsowej pod wpływem ciepła. Element przeciwogniowy w postaci płyty jest szczególnie korzystny, jeżeli ma być zastosowany jako wkładka do drzwi i/lub szaf przeciwpożarowych. Produkt ze związanej wełny mineralnej wytworzony według wynalazku i element przeciwogniowy według wynalazku mogą jednak mieć różne kształty względnie mogą być wytwarzane w różnych kształtach, aby służyć jako ochrona przed ogniem i wysokimi temperaturami w najróżniejszych dziedzinach, na przykład jako zabezpieczenie dla urządzeń technologicznych, w konstrukcjach kominów, ścianach wewnętrznych, kanałach wentylacyjnych i przegrodach kablowych. W elementach przeciwogniowych według wynalazku, zarówno płytowych, jak też mających dowolny inny kształt, materiał nieorganiczny może w przeważającej ilości stanowić gips, nie tylko ułożony w postaci płyty, lecz także naniesiony w postaci warstwy. Można zatem przy wytwarzaniu elementu przeciwogniowego według wynalazku na produkt z wełny mineralnej według wynalazku nanieść materiał nieorganiczny także w postaci pasty, a następnie wysuszyć go lub pozostawić do wyschnięcia.

Element przeciwogniowy, składający się z co najmniej dwóch warstw produktu z wełny mineralnej według wynalazku, pomiędzy którymi jest umieszczona co najmniej jedna warstwa gipsu, można stosować przykładowo w drzwiach przeciwpożarowych, w których z obu stron musi istnieć z reguły jednakowo skuteczne zabezpieczenie przed ogniem.

W takim elemencie przeciwogniowym, jeżeli stanowi on wkładkę w drzwiach przeciwpożarowych, promieniowanie cieplne wywołane pożarem może dojść do środka impregnacji przeciwogniowej w postaci substancji odszczepiającej wodę dopiero po przejściu przez pierwszą warstwę wełny minePL 194 601 B1 ralnej. Substancja środka impregnacji przeciwogniowej zaczyna odszczepiać wodę począwszy od pewnej temperatury. Związane z tym zużycie energii i własności termoizolacyjne otaczającej substancję wełny mineralnej zatrzymują na pewien czas promieniowanie cieplne pochodzące z leżącej z tyłu warstwy gipsu.

Dopiero gdy przekroczony zostanie punkt trwałości substancji odszczepiającej wodę po stronie zwróconej do ognia (zakończenie oddawania wody), następuje na tyle duży wzrost temperatury za pierwszą warstwą środka impregnacji przeciwogniowej, że endotermiczne odszczepianie wody rozpoczyna się również w warstwie gipsu. Jeżeli zdolność odszczepiania wody zostanie wyczerpana także w warstwie gipsu, wówczas ciepło dociera do wełny mineralnej, znajdującej się po stronie odwrotnej względem ognia. W tej warstwie wełny mineralnej rozpoczyna się endotermiczne odszczepianie wody z wbudowanego również w tę warstwę środka impregnacji przeciwogniowej, co z kolei powoduje dalsze opóźnienie wzrostu temperatury na „zimnej” stronie elementu przeciwogniowego. Te trzy systemy chłodzenia umożliwiają skonstruowanie wkładek do drzwi przeciwpożarowych, które odpowiadają wymaganiom klas ognioodporności F60 i F90, a jednocześnie charakteryzują się znacznie niższymi kosztami wytwarzania niż to ma miejsce w stanie techniki.

Sposób wytwarzania produktu o własnościach ogniochronnych z wełny mineralnej według wynalazku ma w porównaniu do sposobów znanych ze stanu techniki tę zaletę, że dodawanie substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła następuje w bezpośrednim związku z wytwarzaniem włókien wełny mineralnej. Znany sposób wytwarzania produktu z wełny mineralnej, korzystnie w postaci płyt, polega na tym, że z materiału mineralnego w stanie stopionym formuje się, na przykład za pomocą dysz, włókna, które w tak zwanej rurze opadowej spadają pod działaniem siły ciężkości na dół, gdzie zbiera się je na taśmie produkcyjnej, przy czym w dalszych etapach można wytwarzać żądany produkt końcowy. W sposobie według wynalazku dodawanie substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła zachodzi jeszcze w rurze opadowej. Zależnie od tego, czy w otrzymywanej później wstędze wełny mineralnej substancja ma mieć bardziej lub mniej jednorodny rozkład, można ją dodawać w wyższym lub niższym punkcie rury, to jest bliżej taśmy produkcyjnej, na której zbiera się włókna wełny mineralnej. Zaopatrzone w ten sposób w środek impregnacji przeciwogniowej włókna wełny mineralnej formuje się w znany sposób w cienką wstęgę wełny mineralnej, którą następnie styka się z co najmniej jedną następną, zawierającą jeszcze nie związane włókna, wstęgą wełny mineralnej, którą wytwarza się przykładowo na pracującym równolegle do pierwszego urządzenia, drugim urządzeniu, przy czym do włókien wełny mineralnej w drugiej wstędze nie dodaje się środka impregnacji przeciwogniowej. Z wstęgi złożonej z co najmniej dwóch wstęg wełny mineralnej kształtuje się następnie w drodze obróbki cieplnej, z jednoczesnym utwardzaniem środka wiążącego, produkt z wełny mineralnej według wynalazku.

W tak wytworzonym produkcie z wełny mineralnej według wynalazku zawarta jest co najmniej jedna pierwsza warstwa, pomiędzy włóknami której wbudowana jest substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, i co najmniej jedna następna warstwa, która nie zawiera tej substancji w ogóle lub jedynie nieznaczne ilości. Jak się okazało, ten niejednorodny, mający postać nieciągłych warstw, rozkład substancji jest niezbędny do osiągnięcia korzyści według wynalazku. Jeżeli mianowicie substancja w gotowej wstędze wełny mineralnej jest rozłożona jednorodnie pomiędzy włóknami wełny, wówczas w porównaniu do prób pożarowych na produkcie z wełny mineralnej o takiej samej grubości, nie zawierającym jednak substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, osiągano spowolnienie wzrostu temperatury na zimnej stronie. Wzrost temperatury ulega jednak jeszcze bardziej wyraźnemu spowolnieniu, jeżeli w produkcie z wełny mineralnej istnieje nieciągły rozkład substancji według wynalazku.

W innej odmianie sposobu według wynalazku środek wiążący nanosi się na pierwszą wstęgę wełny mineralnej dopiero po jej ukształtowaniu, podobnie jednak jak w pierwszej odmianie sposobu odbywa się to jeszcze przed związanym z obróbką cieplną utwardzeniem środka wiążącego. Sposób ten jest o tyle korzystny, że warstwę środka wiążącego można ukształtować w postaci jeszcze bardziej nieciągłej niż to ma miejsce w pierwszej odmianie sposobu, ponieważ substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła nanosi się tutaj na pierwszą wstęgę wełny mineralnej, nie jest ona natomiast, jak w pierwszej odmianie sposobu, wbudowana w pierwszą - ewentualnie również cienką - wstęgę wełny mineralnej. Poprzez zetknięcie pierwszej wstęgi wełny mineralnej, na której powierzchni znajduje się substancja, z drugą wstęgą wełny mineralnej, nie zawierającą tej substancji, oraz późniejszą obróbkę cieplną wytwarza się produkt ze związanej wełny mineralnej według wynalazku, utwardzając przy tym środek wiążący.

PL 194 601 B1

Dodawanie substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła w postaci granulatu lub proszku ma tę zaletę, że pozwala wykorzystywać substancję odszczepiającą wodę w postaci, w jakiej jest ona dostarczana przez producenta, bez konieczności wykonywania czasochłonnych i kosztownych operacji pośrednich. Stosowanie substancji odszczepiającej wodę w postaci pasty ma z kolei tę dodatkową zaletę, że przy nakładaniu pasty nie powstaje pył, co ma miejsce przy nanoszeniu substancji suchej. Kolejna zaleta stosowania substancji w postaci pasty - z dodatkiem niepalnego spoiwa lub bez tego dodatku - polega na tym, że ilość cieczy, która z reguły stanowi woda, można tak ustawić, że do końca obróbki cieplnej, przebiegającej zwykle w temperaturach 200-250°C, będzie zachodziło jedynie odparowywanie cieczy, nie będzie natomiast dochodzić do odszczepiania wody krystalicznej względnie do przemiany substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła. Ciecz działa zatem jak chłodziwo dla substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła. Nakładanie substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła w postaci pasów, zwłaszcza meandrycznych lub zygzakowatych, i/lub w postaci punktów, jest o tyle korzystne, że przy następującej po naniesieniu środka impregnacji przeciwogniowej obróbce cieplnej celem utwardzenia środka wiążącego, co z reguły odbywa się przy użyciu gorącego powietrza, gorące powietrze może przechodzić przez cały produkt.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia fragment elementu przeciwogniowego o strukturze warstwowej, fig. 2 - kolejny przykład wykonania elementu przeciwogniowego z fig. 1, zaś fig. 3 - wykres zależności czasu i temperatury, obrazujący przebieg temperatury na „zimnej” stronie elementu przeciwogniowego według wynalazku w porównaniu do elementu przeciwogniowego, którego warstwy wełny mineralnej nie zawierają substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła.

Na fig. 1 rysunku ukazany jest fragment elementu przeciwogniowego 1 według wynalazku w przekroju. Przedstawiony tutaj przykładowo element przeciwogniowy, który może służyć jako wkładka dla drzwi przeciwpożarowych, ma dwie warstwy ze związanej wełny mineralnej 2, pomiędzy którymi znajduje się warstwa 3, przeważnie z gipsu. W każdą z warstw ze związanej wełny mineralnej 2 wbudowana jest warstwa 4 z substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła.

Na fig. 2 rysunku ukazany jest fragment innego przykładu wykonania elementu przeciwogniowego 1' według wynalazku w przekroju. W tym przykładzie wykonania substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła znajduje się w kilku nieciągłych warstwach 4 w warstwach związanej wełny mineralnej 2'. Podobnie jak w elemencie przeciwogniowym z fig. 1 pomiędzy warstwami związanej wełny mineralnej 2' znajduje się warstwa gipsu 3'. Jak już wspomniano, rozkład odszczepiającej wodę substancji w nieciągłych warstwach 4' ma korzystnie postać pasów i/lub punktów.

Na fig. 3 rysunku ukazany jest przebieg temperatury na „zimnej” stronie elementu przeciwogniowego z przykładu 1 (krzywa 5) w odniesieniu do elementu przeciwogniowego z przykładu porównawczego 2 (krzywa 6) w czasie trwania próby powyżej 90 minut. Podczas, gdy oba badane elementy przeciwogniowe wykazują w przedziale od 0 do 60 minut w przybliżeniu równoległe charakterystyki temperaturowe, w elemencie przeciwogniowym z przykładu porównawczego 2 zachodzi następnie mierzalne ochłodzenie na zimnej stronie, utrzymujące się w przybliżeniu do osiemdziesiątej minuty. Ochłodzenie to zachodzi wskutek uwalniania wody w całej masie przez warstwę gipsową w elemencie przeciwogniowym z przykładu porównawczego 2. Począwszy w przybliżeniu od osiemdziesiątej minuty próby, przekroczony zostaje punkt trwałości warstwy gipsowej i dochodzi do gwałtownego wzrostu temperatury na zimnej stronie elementu przeciwogniowego, w związku z czym na końcu próby przekroczone jest dopuszczalne maksymalne zwiększenie temperatury.

Temperatura na zimnej stronie elementu przeciwogniowego według wynalazku pozostaje natomiast, również od sześćdziesiątej minuty aż do końca próby, to jest do dziewięćdziesiątej minuty, w przybliżeniu stała. Również na zakończenie próby nie są widoczne żadne objawy zaniku trwałości elementu przeciwogniowego według wynalazku, chociaż ma on znacznie mniejszą gęstość niż element przeciwogniowy z przykładu porównawczego 2.

P r z y k ł a d 1:

Element przeciwogniowy według wynalazku składający się z:

a) warstwy 25 mm wełny mineralnej o gęstości 180 kg/m³, w której środek wbudowany jest pas Al(OH)₃ w ilości 0,56 kg/m²,

b) warstwy 12,5 mm ognioodpornego kartonu gipsowego,

c) warstwy 25 mm wełny mineralnej o gęstości 180 kg/m³, w której środek wbudowany jest pas Al(OH)₃ w ilości 0,56 kg/m²,

PL 194 601 B1 spełnia wymagania DIN 4102 część 5 dla klasy ognioodporności F90. Badanie pożarowe dało po 92 minutach średni wzrost temperatury jedynie 63,3 K.

P r z y k ł a d 2:

Element przeciwogniowy według wynalazku składający się z:

a) warstwy 25 mm wełny mineralnej o gęstości 210 kg/m³, w której środek wbudowany jest pas Al(OH)₃ w ilości 0,56 kg/m²,

b) warstwy 12,5 mm ognioodpornego kartonu gipsowego,

c) warstwy 25 mm wełny mineralnej o gęstości 210 kg/m³, w której środek wbudowany jest pas Al(OH)₃ w ilości 0,56 kg/m².

Przykład 2 różni się od przykładu 1 tylko zwiększoną gęstością zastosowanej wełny mineralnej. Większa gęstość w porównaniu do przykładu 1 powoduje jeszcze mniejszy wzrost temperatury na zimnej stronie.

Przykład porównawczy 1:

Element przeciwogniowy według EP 0741 003 składający się z:

a) warstwy 29 mm wełny mineralnej o gęstości 180 kg/m³ bez dodatkowego środka impregnacji przeciwogniowej,

b) płyty ognioodpornej o grubości 5 mm z 7,0 kg/m² Al(OH)₃,

c) warstwy 29 mm wełny mineralnej o gęstości 180 kg/m³ bez dodatkowego środka impregnacji przeciwogniowej, spełnia również wymagania DIN 4102 część 5 dla klasy ognioodporności F90. Badanie pożarowe dało po około 90 minutach średni wzrost temperatury 77 K.

Przykład porównawczy 2:

Element przeciwogniowy składający się z:

a) warstwy 25 mm wełny mineralnej o gęstości 210 kg/m³ bez dodatkowego środka impregnacji przeciwogniowej,

b) ognioodpornej płyty gipsowo-kartonowej o grubości 12,5 mm,

c) warstwy 25 mm wełny mineralnej o gęstości 210 kg/m³ bez dodatkowego środka impregnacji przeciwogniowej, nie spełnia wymagań DIN 4102 część 5 dla klasy ognioodporności F90. Badanie pożarowe dało po około 90 minutach średni wzrost temperatury około 170 K.

Przykłady i przykłady porównawcze zostały tak dobrane, że w przybliżeniu uzyskuje się jednakową grubość końcową elementu przeciwogniowego. Przy użyciu elementów przeciwogniowych według przykładów 1 i 2 można bez problemów konstruować przykładowo drzwi przeciwpożarowe, spełniające wymagania klasy ognioodporności F90. Również przy użyciu elementu przeciwogniowego z przykładu porównawczego 1 można takie drzwi wykonać, jednak jest to znacznie droższe niż wykonanie drzwi z elementów przeciwogniowych według przykładów 1 i 2. Przykład porównawczy 2 ukazuje, jak decydujący wpływ ma zawarta w wełnie mineralnej substancja, odszczepiająca wodę pod działaniem ciepła. Element przeciwogniowy z przykładu porównawczego 2 wykazuje wyraźnie krótsze okresy trwałości niż ma to miejsce w uprzednio wymienionych przykładach, w związku z czym nie nadaje się on na wkładkę przeciwpożarową dla drzwi przeciwpożarowych, która musi spełniać wymagania klasy ognioodporności F90.

Claims

1. Element przeciwogniowy, zwłaszcza jako wkładka dla drzwi lub szaf przeciwpożarowych, z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną warstwą materiału nieorganicznego, w którym warstwę wełny mineralnej stanowi produkt ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, przy czym w produkcie z wełny mineralnej znajduje się substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, znamienny tym, że substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła jest wbudowana pomiędzy włókna wełny mineralnej (2, 2') produktu i jest skoncentrowana w co najmniej jednej nieciągłej warstwie (4, 4') produktu z wełny mineralnej (2, 2'), przy czym element przeciwogniowy (1, 1') zawiera co najmniej jedną następną warstwę wełny mineralnej, która nie zawiera substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, zaś warstwa materiału nieorganicznego (3, 3') składa się w przeważającej mierze z gipsu.

PL 194 601 B1

2. Element przeciwogniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedna następna warstwa wełny mineralnej, nie zawierająca substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, graniczy z co najmniej jedną zewnętrzną powierzchnią elementu przeciwogniowego (1, 1').

3. Element przeciwogniowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że do substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła dodane jest niepalne spoiwo, korzystnie szkło wodne, zol krzemionkowy i/lub spoiwo magnezjowe.

4. Element przeciwogniowy według zastrz. 3, znamienny tym, że mieszanina substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła i spoiwa magnezjowego zawiera 50-90% wagowych, zwłaszcza 60-90% wagowych, korzystnie 70-90% wagowych odszczepiającego wodę wodorotlenku, korzystnie wodorotlenku glinu, oraz 5-50% wagowych, zwłaszcza 10-40% wagowych, korzystnie 10-30% wagowych spoiwa magnezjowego, w tym korzystnie 2,5-25% wagowych, zwłaszcza 5-20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych tlenku magnezu i 2,5-25% wagowych, zwłaszcza 5-20% wagowych, korzystnie 5-15% wagowych siarczanu magnezu i/lub chlorku magnezu.

5. Element przeciwogniowy według zastrz. 4, znamienny tym, że mieszanina substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła i spoiwa magnezjowego zawiera około 80% wagowych wodorotlenku glinu, około 10% wagowych tlenku magnezu i około 10% wagowych siarczanu magnezu.

6. Element przeciwogniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że ilość wodorotlenku odszczepiającego wodę pod wpływem ciepła wynosi od 0,2 do 3,0 kg/m², zwłaszcza od 0,2 do 1,5 kg/m², korzystnie od 0,4 do 0,8 kg/m².

7. Element przeciwogniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, względnie mieszanina substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła i niepalnego spoiwa, korzystnie szkła wodnego, zolu krzemionkowego lub spoiwa magnezjowego jest rozłożona w płaszczyźnie w postaci pasów, zwłaszcza meandrycznych lub zygzakowatych, i/lub w postaci punktów.

8. Element przeciwogniowy według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa gipsu ma grubość 3-20 mm, zwłaszcza 5-15 mm, korzystnie 10-13 mm.

9. Element przeciwogniowy według zastrz. 8, znamienny tym, że gips ma postać ognioodpornego kartonu gipsowego.

10. Element przeciwogniowy według zastrz. 9, znamienny tym, że ma postać płyty.

11. Element przeciwogniowy według zastrz. 10, znamienny tym, że składa się z co najmniej dwóch warstw produktu ze związanej wełny mineralnej (2, 2'), pomiędzy którymi umieszczona jest co najmniej jedna warstwa (3, 3') gipsu.

12. Sposób wytwarzania produktu ze związanej wełny mineralnej dla elementu przeciwogniowego z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną warstwą materiału nieorganicznego, w którym warstwę wełny mineralnej stanowi produkt ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, przy czym w produkcie z wełny mineralnej znajduje się substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, znamienny tym, że do włókien wełny mineralnej, na powierzchni których znajduje się jeszcze nieutwardzony środek wiążący, dodaje się substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła, po czym z włókien tych tworzy się co najmniej jedną wstęgę wełny mineralnej, która styka się następnie z co najmniej jedną kolejną wstęgą wełny mineralnej, na której włóknach nie ma substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, natomiast znajduje się na nich jeszcze nie utwardzony środek wiążący, po czym uzyskaną w ten sposób kombinowaną wstęgę wełny mineralnej obrabia się cieplnie, utwardzając równocześnie środek wiążący i otrzymując produkt ze związanej wełny mineralnej.

13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła dodaje się do włókien wełny mineralnej w postaci suchego granulatu lub proszku.

14. Sposób wytwarzania produktu ze związanej wełny mineralnej dla elementu przeciwogniowego z co najmniej jedną warstwą związanej wełny mineralnej i co najmniej jedną warstwą materiału nieorganicznego, w którym warstwę wełny mineralnej stanowi produkt ze związanej wełny mineralnej, zwłaszcza płyta z wełny mineralnej, przy czym w produkcie z wełny mineralnej znajduje się substancja odszczepiająca wodę pod wpływem ciepła, korzystnie wodorotlenek odszczepiający wodę pod wpływem ciepła, znamienny tym, że z włókien wełny mineralnej, na powierzchni których znajduje się jeszcze nieutwardzony środek wiążący, tworzy się wstęgę wełny mineralnej, na którą nanosi się substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła, po czym styka się ją z co najmniej jedną następną wstęgą wełny mineralnej, na której włóknach nie ma substancji odszczepiającej wodę pod wpływem ciepła, natomiast znajduje się na nich jeszcze nieutwardzony środek wiążący, po czym uzyskaną

PL 194 601 B1 w ten sposób kombinowaną wstęgę wełny mineralnej obrabia się cieplnie, utwardzając równocześnie środek wiążący i otrzymując produkt ze związanej wełny mineralnej.

15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła nanosi się na co najmniej jedną wstęgę wełny mineralnej w postaci granulatu, proszku, zwłaszcza zaś w postaci pasty.

16. Sposób według zastrz. 14 albo 15, znamienny tym, że substancję odszczepiającą wodę pod wpływem ciepła nanosi się na co najmniej jedną wstęgę wełny mineralnej w postaci pasów, zwłaszcza meandrycznych lub zygzakowatych, i/lub w postaci punktów.