PL194247B1 - Aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy - Google Patents

Abstract

1. Aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy, zawierajacy konstrukcje nosna ze sztywnego materialu i elementy mocujace do zapiecia aparatu na nodze, znamienny tym, ze konstrukcja nosna (3) ma postac szyny, która w dolnej jej czesci jest wygieta w bok i do przo- du do umieszczenia przed boczna kostka nogi, po jednej jej stronie, a ponizej podeszwy stopy jest zagieta do wewnatrz i ma ksztalt wydluzo- nej plytki do umieszczenia ponizej podeszwy stopy, pomiedzy pieta a klebem palucha (10) stopy (11). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy.

Dotychczasowe aparaty ortopedyczne zazwyczaj zawierają grzbietową szynę metalową lub z tworzywa sztucznego przechodzącą za ścięgnem Achillesa i łączącą się z płytą stopy pod podeszwą. Taki aparat jest mocowany paskami wystającymi z grzbietowej szyny wokół goleni.

Niekorzystne jest umieszczenie szyny za stopą i ścięgnem Achillesa, ponieważ wywiera to zły wpływ na ruch stawu, i powoduje usztywnienie chodu. Ścięgno Achillesa i łydka są często spuchnięte i obolałe w dotyku, powodując zbyteczny ból u pacjenta i utrudniając naturalny chód, co powoduje silne napięcia stawów i mięśni dolnych kończyn, a czasem boku.

Oprócz tego metalowa szyna grzbietowa zwiększa ciężar aparatu, co oczywiście nie jest wygodne podczas chodzenia.

Ponadto takie usytuowanie szyny zajmuje przestrzeń wewnątrz buta, przez co dotychczasowe aparaty nie pozwalają na zastosowanie normalnego obuwia pacjenta.

Występuje, zatem, potrzeba dostarczenia udoskonalonego aparatu ortopedycznego dla stawu skokowego i stopy, posiadającego mały ciężar oraz sprzyjającego bardziej naturalnemu sposobowi chodzenia, a także umożliwiającego wykorzystanie normalnego ubrania i obuwia pacjenta.

Aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy, według wynalazku, zawierający konstrukcję nośną ze sztywnego materiału i elementy mocujące do zapięcia aparatu na nodze, charakteryzuje się tym, że konstrukcja nośna ma postać szyny, która w dolnej jej części jest wygięta w bok i do przodu do umieszczenia przed boczną kostką nogi, po jednej jej stronie, a poniżej podeszwy stopy jest zagięta do wewnątrz i ma kształt wydłużonej płytki do umieszczenia poniżej podeszwy stopy, pomiędzy piętą a kłębem palucha stopy.

Konstrukcja nośna korzystnie jest zwężona w obszarze odpowiadającym przedniej dolnej części nogi.

Z usytuowaną pod stopą częścią konstrukcji nośnej może być połączony giętki element wytrzymały mający powierzchnię odpowiadającą znacznej części podeszwy stopy.

Konstrukcja nośna może być z żywicy tworzywa wzmocnionej włóknem węglowym, a giętki element wytrzymały jest z żywicy tworzywa wzmocnionej włóknem aramidowym.

Konstrukcja nośna jest umieszczona w ramie z materiału kompozytowego. Rama korzystnie jest z cienkiego elastycznego materiału w postaci żywicy tworzywa sztucznego wzmocnionej włóknem szklanym. Rama korzystnie może zawierać tworzywo wzmocnione włóknem szklanym składające się z wielu warstw tkaniny z przędzy impregnowanej osnową epoksydową. Warstwa wzmocniona włóknem szklanym ramy ma grubość nie mniejszą niż 0,2 mm.

Rama może zawierać tworzywo wzmocnione włóknem szklanym składające się z dwóch lub trzech warstw wzmocnionych włóknem szklanym.

Konstrukcja nośna może też zawierać tworzywo wzmocnione włóknem węglowym składające się z licznych warstw jednokierunkowej tkaniny z włókna węglowego, impregnowanej osnową epoksydową.

Każda warstwa wzmocniona włóknem węglowym konstrukcji nośnej jest umieszczona pod kątem do innym warstw.

Konstrukcja nośna korzystnie zawiera tworzywo wzmocnione włóknem węglowym składające się z wielu warstw tkaniny z włókna węglowego o splocie diagonalnym, impregnowanej osnową epoksydową. Grubość każdej warstwy wzmocnionej włóknem węglowym konstrukcji nośnej może być nie mniejsza niż 0,3 mm. Konstrukcja nośna może też zawierać jedną do czterech warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

Część ramy jest ukształtowana jako płyta stopy składająca się z trzech warstw wzmocnionych włóknem szklanym, i zawierająca giętki element wytrzymały składający się z dwóch warstw wzmocnionych włóknem aramidowym oraz konstrukcję wzmacniającą składającą się z dwóch warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

Część ramy korzystnie jest ukształtowana jako płyta stopy składająca się z trzech warstw wzmocnionych włóknem szklanym, i zawierająca giętki element wytrzymały składający się z trzech warstw wzmocnionych włóknem aramidowym oraz konstrukcję wzmacniającą składającą się z dwóch warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

Część ramy może też być ukształtowana jako płyta stopy składająca się z czterech warstw wzmocnionych włóknem szklanym, i zawierająca giętki element wytrzymały składający się z czterech

PL 194 247 B1 warstw wzmocnionych włóknem aramidowym oraz konstrukcję wzmacniającą składającą się z trzech warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

Wynalazek zapewnia udoskonalony aparat ortopedyczny dla stawu skokowego i stopy zachowując mały ciężar oraz bardziej naturalny sposób chodzenia, a także umożliwiając wykorzystanie normalnego ubrania i obuwia pacjenta. Rama aparatu ortopedycznego, z dołączonymi elementami mocującymi służącymi do zapięcia aparatu na nodze, jest z cienkiego elastycznego materiału i przechodzi z przodu goleni, z przodu bocznej kostki oraz poniżej podeszwy stopy, a część nośna jest ze sztywnego materiału przechodząca ponad przewężeniem przodu goleni, z przodu bocznej kostki i poniżej części podeszwy stopy.

Zaletą aparatu jest to, że część nośna przechodzi ponad przodem nogi i z przodu bocznej kostki, umożliwiając przenoszenie oddziaływania podczas stawiania pięty oraz podparcie ruchu przy odrywaniu palców stopy, dla uzyskania bardziej naturalnego chodu. Działanie sprężynujące aparatu, przypominające efekt odbicia, wspomaga ruch pacjenta w przód i umożliwia stawianie dłuższych kroków.

Inne cele, zalety i nowatorskie właściwości obecnego wynalazku będą oczywiste na podstawie następującego szczegółowego opisu z odniesieniem do załączonych rysunków.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy według wynalazku, w rzucie perspektywicznym; fig. 2 - płytę stopy aparatu ortopedycznego według wynalazku, gdzie zarys stopy pokazano linią przerywaną, w przekrojowym rzucie z góry; fig. 3 - aparat ortopedyczny założony na goleni pacjenta; fig. 4 - wykres chodu ukazujący analizę cyklu chodu przy zastosowaniu dotychczasowego aparatu i aparatu według wynalazku.

Protetyczny aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy według obecnego wynalazku przedstawiono na fig. 1. Pokazano tu aparat dla lewej stopy, lecz należy rozumieć, że aparat dla prawej stopy będzie lustrzanym odbiciem. Aparat zawiera ramę 1 wykonaną z materiału kompozytowego oraz elementy mocujące w postaci pasków 2 do mocowania aparatu do goleni. Paski i aparat zaopatrzono w zapięcia typu Velcro, czyli powierzchnie typu haczykowo-pętelkowego tworzące środki łatwego zakładania i zdejmowania tego aparatu.

W ramie 1 jest osadzona konstrukcja nośna 3. Konstrukcja nośna 3 ma postać szyny, która w dolnej jej części jest wygięta w bok i do przodu do umieszczenia przed boczną kostką nogi, po jednej jej stronie. Konstrukcja nośna 3 jest zwężona w obszarze odpowiadającym przedniej dolnej części nogi, z przodu goleni. Konstrukcja nośna 3 przechodzi w część łączącą 4, a od części łączącej 4 konstrukcja nośna 3 jest poszerzona wachlarzowo w celu przenoszenia sił i momentów oddziaływujących na przewężenie. Pod stopą, konstrukcja nośna 3 jest poszerzona, zagięta do wewnątrz i ma kształt wydłużonej płytki, która jest osadzona w płycie stopy 5 i rozciąga się pomiędzy piętą a kłębem palucha10 stopy 11. Jak pokazano najlepiej na fig. 2, płyta stopy 5 również zawiera drugi element, to jest wytrzymały i giętki element wytrzymały 6, którego powierzchnia odpowiada znacznej części podeszwy stopy. Konstrukcja nośna 3 i element wytrzymały 6 wspólnie tworzą część nośną aparatu.

Wszędzie poza miejscami osadzenia w ramie 1 konstrukcji nośnej 3, rama 1 jest elastyczna. Oznacza to, że aparat dostosowuje się do grubych i cienkich nóg poprzez dociągnięcie lub zluzowanie pasków. Rama 1 może być również przycięta zwykłymi nożyczkami dla dopasowania wysokości aparatu i szerokości płyty stopy 5, co dokładniej opisano poniżej.

Aby prefabrykowany aparat ortopedyczny był użyteczny, musi spełnić pewne wymagania. Jak wspomniano, jest on elastyczny w niektórych miejscach, co ułatwia zdejmowanie i zakładanie oraz dopasowanie go do zróżnicowanych rozmiarów, a ponadto potrzebne jest tylko kilka wielkości dla dostosowania do większości populacji. W pewnych obszarach musi być zachowana sztywność dla nadania odpowiedniej stabilizacji lub unieruchomienia stawu skokowego i dolnych części skrajnych, a ponadto aparat ten musi być lekki i posiadać powierzchnię dobrze tolerowaną zarówno od wewnątrz jak i od zewnątrz.

Rama 1jest wykonana z cienkiej przędzy w postaci tkaniny włókna szklanego zaimpregnowanej osnową epoksydową dla utworzenia materiału do prasowania laminatów zbrojonych. Warstwa wewnętrzna i zewnętrzna jest odpowiednia dla aparatów ortopedycznych stawu skokowego. W niektórych aparatach bardziej odpowiednia będzie mniejsza liczba warstw na krawędziach, dla nadania im większej elastyczności. Każda gotowa warstwa ma grubość około 0,2 mm.

Pomiędzy warstwą włókna szklanego umieszczona jest dwuczęściowa konstrukcja nośna 3. Gdy konstrukcja nośna 3 ma być mocniejsza, na przykład w części łączącej 4, zawiera ona tkaninę z włókna węglowego zaimpregnowaną osnową epoksydową w postać materiału do prasowania lami4

PL 194 247 B1 natów zbrojonych. Wymaganą wytrzymałość uzyskuje się poprzez zastosowanie potrzebnej ilości warstw. Jeśli zastosowana jest jednokierunkowa tkanina z włókna węglowego, w górnej części konstrukcji nośnej (3 na fig. 1) włókna węglowe są tradycyjnie układane podłużnie dla uzyskania dużej odporności na zginanie i mniejszej odporności na skręcanie. Kierunki włókien węglowych w różnych warstwach części łączącej 4 są korzystnie skrzyżowane także podłużnie dla uzyskania największej możliwej odporności na zginanie i skręcanie. W części konstrukcji nośnej 3 w płycie stopy włókna węglowe są dogodnie skrzyżowane, dla uzyskania dużej odporności na skręcanie i mniejszej odporności na zginanie. Może być także zastosowana tkanina z włókna węglowego o splocie diagonalnym. Utwardzony materiał z włókna węglowego posiada współczynnik sprężystości porównywalny z współczynnikiem sprężystości stali. Grubość każdej gotowej warstwy wynosi około 0,3 mm. Szerokość konstrukcji nośnej 3 leży w zakresie od 25 mm do 40mm, zależnie od rozmiaru aparatu.

Prasowanie laminatów zbrojonych odbywa się w narzędziach ukształtowanych zgodnie z modelem potrzebnej części, w tym przypadku dla podudzia i stopy, o właściwym rozmiarze. Materiał ten jest utwardzany w piecu w temperaturze 120°C przez 120 minut. Po tym może być wykonane wykończenie powierzchni, na przykład malowanie na każdy pożądany kolor oraz nałożenie wyłożenia i zapięć Velcro. Możliwe jest zastosowanie kolorowej osnowy epoksydowej, i w tym przypadku dodatkowe malowanie aparatu nie będzie konieczne.

Podczas użycia aparatu rama 1 rozszerza się w dostosowaniu do grubych nóg pacjenta, natomiast dostosowanie do cienkich nóg odbywa się poprzez dociągnięcie pasków z zapięciami Velcro. Konstrukcja nośna 3 pozostaje w tym czasieniemal całkowicie nieruchoma.

Ponadto, rama wykonana z żywicy tworzywa wzmocniona włóknem szklanym nie jest bardzo twarda i może być cięta zwykłymi nożyczkami. Umożliwia to dostosowanie wysokości aparatu poprzez odcięcie części na górnej krawędzi 8, jeśli nogi pacjenta są stosunkowo krótkie. Możliwe jest również dostosowanie szerokości płyty stopy 5 poprzez odcięcie wzdłuż krawędzi, dla dopasowania płyty stopy 5do wnętrza buta. Aparat według wynalazku jest przeznaczony do użycia wewnątrz normalnego obuwia użytkownika, co jest możliwe, ponieważ tylko część łącząca 4 wymaga dodatkowej przestrzeni w miejscuwystawania z buta, patrz zwłaszcza fig. 2. Z tym aparatem pacjent może nosić zwyczajne skarpetki. Jeśli występuje potrzeba, dla większej wygody można wyjąć z buta wewnętrzną wkładkę.

Według fig. 2 płyta stopy 5 zawiera trzy części o różnej wytrzymałości i elastyczności. W części centralnej przebiegającej wzdłuż płyty stopy osadzona jest konstrukcja nośna 3, jak wspomniano powyżej. Na konstrukcję nośną 3 w płycie stopy jest nałożony element wytrzymały 6 o większej wytrzymałości i giętkości. Elastyczny element wytrzymały 6jest wykonany z wielu warstw włókien aramidowych (sprzedawanych pod nazwą handlową Kevlar) wstępnie impregnowanych osnową epoksydową do postaci materiału do prasowania laminatów zbrojonych. Osnowa epoksydowa jest taka sama we wszystkich różnych materiałach aparatu. Oczywiście różne warstwy mogą być formowane w tym samym czasie. Część obwodowa może być całkowicie odcięta, według potrzeby, z przyczyn podanych powyżej.

Przewidywane jest wytwarzanie płyt stopy 5 o różnej wytrzymałości i elastyczności. Miękka wersja jest przeznaczona głównie do użytku wewnątrz pomieszczeń przez osoby niezbyt aktywne lub sprawne, na przykład przez ludzi w starszym wieku. Miękka wersja jest wygodniejsza w noszeniu i odpowiednia do wolnego lub normalnego chodzenia małymi krokami. Faktem jest, że nawet osoby zdrowe mają wewnątrz pomieszczeń chód „z szuraniem nogami”.

Wersja średnio miękka jest przeznaczona do użytku wewnątrz i na zewnątrz pomieszczeń przez osoby bardziej aktywne. Jest to normalna wersja, która powinna wytrzymywać zasadnicze obciążenia podczas chodzenia szybkim krokiem, a także podczas stania przez dłuższy czas.

Wersja miękka i średnio miękka wywierają stabilizujący wpływ na staw skokowy i są odpowiednie dla wskazań wymienionych poniżej. Lekarz przepisuje odpowiednią wersję pacjentowi na zasadach tego warunku, ciężaru ciała oraz poziomu aktywności pacjenta.

Przewidziano również wersję twardą, która jest przeznaczona do zastosowania w połączeniu ze złamaniami, uszkodzeniami stawu skokowego lub przy zwichnięciu. Stabilizacja twardej wersji zbliża siędo unieruchomienia stawu skokowego, natomiast palce stopy wciąż zachowują pewną swobodę ruchu. Oprócz stabilizacji grzbietowej i podeszwowej elastyczności, uzyskiwana jest także stabilizacja górnej i dolnej części grzbietowej. Osoba ze złamaniem może zastąpić tradycyjny odlew gipsowy, powiedzmy po 4-5 tygodniach, protetycznym aparatem stawu skokowego i stopy według tego wynalazku.

PL 194 247 B1

W tabeli poniżej podano ilość warstw różnych materiałów w płycie stopy dla poszczególnych korzystnych wersji.

Ilość warstw

	Włókno szklane	Włókno aramidowe	Włókno węglowe
Miękka	3	2	2
Średnia	3	3	2
Twarda	4	4	3

Specjalista może zastosować inne kombinacje warstw materiału zmieniając ilość warstw włókna szklanego w zakresie 2-4, ilość warstw włókna aramidowego w zakresie 2-5 i ilość warstw włókna węglowego w zakresie 1-4.

Należy nadmienić, że część łącząca 4 jest taka sama dla różnych wersji, ponieważ część ta zawsze powinna być prawie nieruchoma. Natomiast aparat o dużej wielkości powinien zawierać dodatkowe warstwy włókna węglowego, w celu utrzymania ciężaru większych i cięższych osób.

Na figurze 2 pokazano linią przerywaną również kłąb palucha 10 stopy 11. Kłąb palucha 10 powinien znajdować się z przodu konstrukcji nośnej 3, lecz podparty przez giętki element wytrzymały 6. Umożliwia to zginanie w dół palców stopy przy chodzeniu, jak szczegółowo opisano poniżej w odniesieniu do analizy sposobu chodzenia, na fig. 4.

Jak pokazano na fig. 3 aparat jest noszony na goleni 9. Na fig. 3 goleń przedstawiono wraz z kośćmi szkieletu, pokazanymi linią przerywaną. Jak można zauważyć, część łącząca 4 przebiega z przodu bocznej kostki 7, co prowadzi do naturalnego sposobu chodzenia oraz innych korzyści podanych poniżej. Na fig. 3 nie pokazano pasków 2, dla zwiększenia przejrzystości.

Aparat ortopedyczny wytwarza się w trzech rozmiarach, w celu dostosowania do większości dorosłej populacji kobiet i mężczyzn (oraz w dwóch rozmiarach dla dzieci). Aparat w małym rozmiarze dostosowano do obuwia nr 38 (nr 10 U.S.), średni: do obuwia 38-42 (nr 10-11 U.S.) i duży: 42-45 (nr 11-12 U.S.).

Miękka i średnio-miękka wersja aparatu są odpowiednie do zastosowania przy następujących wskazaniach: pacjent cierpi na schorzenie neurologiczne, na przykład osłabienie mięśni kończyn dolnych, zwłaszcza stopy, prowadzące do niestabilności stawu skokowego. Typowym przykładem jest opadanie stopy. Dolegliwość ta może być spowodowana zaburzeniami neurologicznymi, guzami, infekcją, leczeniem przez naświetlanie promieniowaniem, urazem, itd. Przeciwwskazaniami są na przykład ostra kurczowość, edema stawu skokowego oraz cukrzyca z owrzodzeniem.

Jak wspomniano uprzednio, istotnym celem aparatu ortopedycznego stawu skokowego i stopy według wynalazku jest uzyskanie bardziej dynamicznego chodu. Celem był tu normalny sposób chodzenia, który posłużył jako podstawa w opracowaniu tego aparatu. Aparat pomaga również skoordynować ruch stopy poprzez utrzymywanie struktury stopy w funkcjonalnym położeniu.

Na figurze 4 przedstawiono analizę cyklu chodu z zastosowaniem aparatu według wynalazku. Dolna krzywa przedstawia aparat stosowany dotychczas, środkowa krzywa - aparat według obecnego wynalazku (wersja średnio miękka), i górna krzywa - zdrową osobę. Pomiar siły odbywa się w płycie stopy na podłodze, co daje pionową siłę wywieraną przez idącą osobę. Przy obciążeniu pięty ciężar ciała jest przenoszony przez przednią część aparatu. Jest to lewy szczyt krzywych. Sprężystość elastycznego elementu wytrzymałego 6 płyty stopy 5 umożliwia stopniowe ugięcie grzbietowe stopy w zależności od ciężaru ciała, szybkości ruchu i położenia goleni względem gruntu. Od fazy podparcia do fazy oderwania palców aparat ortopedyczny chroni stopę przed wysunięciem i cofnięciem poprzez mostkowanie stawu skokowego. Faza oderwania palców jest reprezentowana przez prawy szczyt krzywych. Według fig. 4 pacjent stosujący dotychczasowy aparat nie może uzyskać potrzebnej siły podczas oderwania palców, natomiast pacjent stosujący aparat według obecnego wynalazku uzyskuje zwiększoną siłę. Zwiększona siła nie oddziaływuje na słabą stopę lecz na nogę, gdzie noszony jest aparat. Sprężynujące działanie płyty stopy przypominające efekt odrzutu będzie sprzyjać ruchowi pacjenta w przód i umożliwiać mu stawianie dłuższych kroków. Elastyczność płyty stopy będzie również sprzyjać bardziej naturalnemu chodzeniu.

Tak więc protetyczny aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy według wynalazku posiada różne zalety. Jest on bardzo lekki, aparat średniej wielkości waży około 110 g, co jest niezmiernie ważne dla pacjentów z osłabieniem mięśni nogi. Aparat jest bardzo cienki, umożliwiając noszenie

PL 194 247 B1 normalnego obuwia a nawet butów z cholewkami. Sprężystość płyty stopy sprzyja bardziej normalnemu chodowi, zmniejszając napięcie na przedniej części stopy. Aparat stabilizuje staw skokowy, zapobiegając tendencji skrzywienia stawu. Aparat może być indywidualnie dostosowany poprzez odcięcie lub zeszlifowanie krawędzi płyty stopy lub innych krawędzi tworzywa wzmocnionych włóknem szklanym.

Ponadto aparat pozostaje w kontakcie głównie z przednią częścią goleni, z uniknięciem kontaktu z czułymi miejscami, jak na przykład ścięgno Achillesa, pięta i kostka nogi, które często ulegają opuchliźnie i są uczulone na dotyk. Szerokość stawu skokowego i wielkość kości piętowej różnią się w szerokim zakresie dla zdrowej populacji. Korzystne jest zatem, że aparat według wynalazku nie zakrywa tych części stawu skokowego, lecz jest umieszczony tylko na bocznej kostce. Aparat jest prosty do założenia i zdjęcia; tylko dwa paski mocują aparat do nogi. Przy zakładaniu najpierw umieszcza się w bucie płytę stopy. Następnie zakładany jest but wraz z aparatem. W przypadku wystąpienia miejsc uwierania i ostrych krawędzi można je wyeliminować poprzez nałożenie miękkiej wyściółki na wewnętrzne części aparatu.

Choć wynalazek opisano w odniesieniu do konkretnego przykładu wykonania, jest to poglądowy opis ilustracyjny, który nie ogranicza wynalazku. Mogą być wprowadzone różne zmiany bez odstępstwa od ducha i zakresu wynalazku, jak określono w załączonych zastrzeżeniach.

Claims (17)

1. Aparat ortopedyczny stawu skokowego i stopy, zawierający konstrukcję nośną ze sztywnego materiału i elementy mocujące do zapięcia aparatu na nodze, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) ma postać szyny, która w dolnej jej części jest wygięta w bok i do przodu do umieszczenia przed boczną kostką nogi, po jednej jej stronie, a poniżej podeszwy stopy jest zagięta do wewnątrz i ma kształt wydłużonej płytki do umieszczenia poniżej podeszwy stopy, pomiędzy piętą a kłębem palucha (10) stopy (11).

2. Aparat ortopedyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) jest zwężona w obszarze odpowiadającym przedniej dolnej części nogi.

3. Aparat ortopedyczny według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że z usytuowaną pod stopą częścią konstrukcji nośnej (3) jest połączony giętki element wytrzymały (6) mający powierzchnię odpowiadającą znacznej części podeszwy stopy (11).

4. Aparat ortopedyczny według zastrz. 3, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) jest z żywicy tworzywa wzmocnionej włóknem węglowym, a giętki element wytrzymały (6) jest z żywicy tworzywa sztucznego, wzmocnionej włóknem aramidowym.

5. Aparat ortopedyczny według zastrz. 1, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) jest umieszczona w ramie (1) z materiału kompozytowego.

6. Aparat ortopedyczny według zastrz. 5, znamienny tym, że rama (1) jest z cienkiego elastycznego materiału w postaci żywicy tworzywa sztucznego wzmocnionej włóknem szklanym.

7. Aparat ortopedyczny według zastrz. 6, znamienny tym, że rama (1) zawiera tworzywo wzmocnione włóknem szklanym składające się z wielu warstw tkaniny z przędzy impregnowanej osnową epoksydową.

8. Aparat ortopedyczny według zastrz. 6 albo 7, znamienny tym, że warstwa wzmocniona włóknem szklanym ramy (1) ma grubość nie mniejszą niż 0,2 mm.

9. Aparat ortopedyczny według zastrz. 7, znamienny tym, że rama (1) zawiera tworzywo wzmocnione włóknem szklanym składające się z dwóch lub trzech warstw wzmocnionych włóknem szklanym.

10. Aparat ortopedyczny według zastrz. 4, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) zawiera tworzywo wzmocnione włóknem węglowym składające się z licznych warstw jednokierunkowej tkaniny z włókna węglowego, impregnowanej osnową epoksydową.

11. Aparat ortopedyczny według zastrz. 10, znamienny tym, że każda warstwa wzmocniona włóknem węglowym konstrukcji nośnej (3) jest umieszczona pod kątem do innych warstw.

12. Aparat ortopedyczny według zastrz. 4, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) zawiera tworzywo wzmocnione włóknem węglowym, składające się z wielu warstw tkaniny z włókna węglowego o splocie diagonalnym, impregnowanej osnową epoksydową.

13. Aparat ortopedyczny według zastrz. 10, znamienny tym, że grubość każdej wzmocnionej włóknem węglowym warstwy konstrukcji nośnej (3) jest nie mniejsza niż 0,3 mm.

PL 194 247 B1

14. Aparat ortopedyczny według zastrz. 10, znamienny tym, że konstrukcja nośna (3) zawiera jedną do czterech warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

15. Aparat ortopedyczny według zastrz. 5, znamienny tym, że część ramy (1) jest ukształtowana jako płyta stopy (5) składająca się z trzech warstw wzmocnionych włóknem szklanym, i zawierająca giętki element wytrzymały (6) składający się z dwóch warstw wzmocnionych włóknem aramidowym oraz konstrukcję wzmacniającą (3) składającą się z dwóch warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

16. Aparat ortopedyczny według zastrz. 5, znamienny tym, że część ramy (1) jest ukształtowana jako płyta stopy (5) składająca się z trzech warstw wzmocnionych włóknem szklanym, i zawierająca gietki element wytrzymały (6) składający się z trzech warstw wzmocnionych włóknem aramidowym oraz konstrukcję wzmacniającą (3) składającą się z dwóch warstw wzmocnionych włóknem węglowym.

17. Aparat ortopedyczny według zastrz. 5, znamienny tym, że część ramy (1) jest ukształtowana jako płyta stopy (5) składająca się z czterech warstw wzmocnionych włóknem szklanym, i zawierająca giętki element wytrzymały (6) składający się z czterech warstw wzmocnionych włóknem aramidowym oraz konstrukcję wzmacniającą (3) składającą się z trzech warstw wzmocnionych włóknem węglowym.