PL194042B1 - Urządzenie diagnostyczne - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie diagnostyczne do badania narzadów czlowieka dla celów terapeutycznych poprzez pomiar czestotliwosci pradu dla bada- nego narzadu, znamienne tym, ze zawiera dwie równolegle usytuowane w pewnej odle- glosci od siebie, ustawione pionowo plytkowe czesci (3, 4), polaczone elektrycznie z umiesz- czonym pomiedzy nimi czujnikiem pomiaro- wym (10), przy czym jedna plytkowa czesc (3) jest polaczona elektrycznie z elementem po- miarowym (8) przykladanym do ciala pacjenta, a druga plytkowa czesc (4) jest polaczona elek- trycznie ze sterowana komputerowo jednostka analizujaca (15). PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy urządzenia diagnostycznego służącego do badania narządów człowieka dla celów terapeutycznych poprzez pomiar częstotliwości prądu dla badanego narządu.

Jest to sposób diagnozowania za pomocą pomiaru częstotliwości prądu, służący do badania narządów człowieka, który sposób w szczególności jest wykorzystywany przez homeopatów i praktyków zajmujących się leczeniem. W trakcie stawiania diagnozy przykłada się elektrodę pomiarową w określonych miejscach południków po lewej lub prawej stronie palca dłoni diagnozowanej osoby i za pomocą ultradźwięku mierzy w hercach częstotliwość generowaną w punktach pomiarowych.

Punktami pomiarowymi są wyznaczone doświadczalnie miejsca reakcji na skórze i w głębiej położonych warstwach tkanki, przy czym tworzą one miejsca przenoszenia bodźców na lokalne segmentowo-refleksyjne, wegetatywno-refleksyjne i neuroendokrynologiczne obszary. Charakterystyczną cechą dla szeregu punktów pomiarowych jest ich liniowe rozmieszczenie w postaci łańcucha punktów, tzw. południków. Te łańcuchy punktów są położone w obszarze granicznym dwóch segmentów, korzystnie zgodnie z przebiegiem południka, np. na kończynach, gdzie najwyraźniej jest widoczna wielokrotna projekcja dermatomu, miotomu i sklerotomu. Usytuowanie topograficzne tych punktów można wyznaczyć na skórze człowieka poprzez pomiar oporności skóry lub częstotliwości prądu.

Na podstawie zmierzonej częstotliwości u pacjenta można stwierdzić, czy częstotliwość badanego narządu tym sposobem poddanej badaniu osoby odbiega od znanego zakresu częstotliwości dla tego narządu, czy też nie. Jeśli wyznaczona częstotliwość ultradźwięków leży w granicach znanego zakresu częstotliwości dla danego narządu, to wówczas można założyć, że narząd ten jest zdrowy. Jeśli natomiast zmierzona częstotliwość ultradźwięków różni się od znanego zakresu częstotliwości dla badanego narządu, wskazuje to na schorzenie badanego narządu.

Ponadto do badania narządów człowieka wykorzystuje się cały szereg substancji pomocniczych, które po przyłożeniu prądu w charakterze wyniku dostarczają również informacji o określonych częstotliwościach.

W celu uzyskania dokładniejszego lub bardziej wymownego wyniku badania badanego narządu, wynik pomiaru częstotliwości substancji pomocniczej porównuje się z wynikiem pomiaru częstotliwości na ciele pacjenta, a następnie wyciąga wniosek co stanu badanego narządu. Podczas pomiarów z użyciem substancji pomocniczych wprowadza się je do specjalnych rureczek i dokonuje pomiaru.

Jeśli badana osoba cierpi na schorzenie określonego narządu, przykładowo serca, to wtedy przyjmuje ona najczęściej jakiś lek lub leki przepisane przez lekarza. Te leki można, tak jak wspomniane wyżej substancje pomocnicze, zbadać pod względem ich przydatności do leczenia określonego narządu pacjenta.

Ten polegający na pomiarze częstotliwości sposób, który poprzez lokalizację punktu i na podstawie zmierzonej częstotliwości dla skóry lub tkanki pozwala na wyciąganie wniosków co do stanu energetycznego tych punktów i południka, jest uwarunkowany dużą zmiennością oporności skóry i wielkości zakłóceń, i jest najczęściej niedokładny bądź nie daje się dobrze odtwarzać. Te wielkości zakłóceń wynikają przykładowo z wilgotności skóry, zawartości tłuszczu na powierzchni skóry, stanu wegetatywnego systemu nerwowego u pacjenta, ucisku ostrza elektrody pomiarowej na punkt pomiarowy itp. i mogą w dużym stopniu wpływać na wyniki pomiaru. I tak np. wilgotna skóra generuje inną częstotliwość niż skóra sucha.

Ponadto wyniki pomiarów mogą zostać całkowite zniekształcone wskutek najmniejszych zmian, takich jak ruchy ciała, przyjęcie środków pobudzających, np. kawy lub herbaty, podniecenie, przyjęcie pokarmu, temperatura pomieszczenia, głośne odgłosy itp.

Dalszą wadą tego sposobu jest to, że do badania rozmaitych narządów dysponować trzeba niezwykle dużą ilością substancji pomocniczych i leków, jak również specjalnych rureczek, które są bardzo kosztowne. Substancje pomocnicze mają najczęściej ograniczony okres używalności i po upływie ich okresu ważności nie można ich już używać, a wtedy trzeba użyć nowych.

Celem wynalazku jest stworzenie urządzenia diagnostycznego typu podanego na wstępie, które będzie tanie w produkcji i mającego długą żywotność, oraz pozwalającego osiągać przy tym niezawodne wyniki pomiarów wykorzystywane do terapii badanej osoby.

Zgodnie z wynalazkiem cel ten osiąga się dzięki dwóm oddalonym od siebie i ułożonym równolegle, ustawionym pionowo płytkowym częściom, połączonym elektrycznie za pomocą wstawianego pomiędzy nie czujnika pomiarowego, przy czym jedna z płytkowych części jest połączona z elementem pomiarowym przykładanym do ciała pacjenta, druga natomiast jest połączona elektrycznie z jedPL 194 042B1 nostką analizującą sterowaną za pomocą komputera. Obie płytkowe części są wykonane z materiału przewodzącego prąd.

Element pomiarowy, który styka się z ciałem pacjenta dostarcza wyniku w oparciu o częstotliwość skóry lub tkanki, która jest przenoszona na jedną z płytkowych części. Ponadto sterowana komputerowo jednostka analizująca przesyła znaną programowi komputerowemu częstotliwość lub zakres częstotliwości, które są wcześniej znane, do drugiej płytkowej części. Na skutek tego, pomiędzy dwoma oddalonymi od siebie częściami jest wytwarzane pole elektromagnetyczne.

W zależności od tego, czy wynik pomiaru, dostarczony przez element pomiarowy, który przykłada się do pacjenta, jest zgodny lub znacznie różni się od częstotliwości zadanej przez sterowaną komputerowo jednostkę analizującą, pole elektromagnetyczne pomiędzy płytkowymi częściami wykazuje inną charakterystykę napięciową. Za pomocą umieszczanego pomiędzy płytkowymi częściami czujnika pomiarowego dokonuje się dokładnego pomiaru prądu. Mierzy się przy tym istniejącą różnicę pola elektrycznego pomiędzy obydwiema płytkowymi częściami i przekazuje ją do sterowanej komputerowo jednostki analizującej w celu przeanalizowania tych informacji. Za pomocą specjalnego programu komputerowego można stwierdzić, czy i w jakim stopniu badany narząd pacjenta odbiega pod względem zdrowotnym od normy.

Ponadto program komputerowy może zaproponować środki i/lub możliwości przyjmowania odpowiednich leków. Przy tym realizowany za pomocą zgodnego wynalazkiem urządzenia diagnostycznego sposób pomiaru można odtwarzać dowolną liczbę razy.

Ponadto poprzez porównanie zmierzonych wartości z wartościami zadanymi przez sterowaną komputerowo jednostkę analizującą można uzyskiwać bardzo dokładne wyniki. Ponieważ nie ma konieczności wcześniejszego przygotowywania substancji pomocniczych i specjalnych rurek do badań, a urządzenie diagnostyczne można stosować dowolnie często, można je eksploatować bez większych kosztów.

W celu uzyskania stabilnej całej konstrukcji urządzenia diagnostycznego według wynalazku, płytkowe części są zamocowane na podstawie. Taka podstawa może mieć postać np. płyty. Dzięki temu urządzenie diagnostyczne daje się przemieszczać i można je łatwo transportować. Ponadto zapewnia się zawsze stałą odległość pomiędzy obydwiema płytkowymi częściami celem stworzenia możliwie jednakowych warunków badania i uzyskania dokładnych wyników pomiaru.

Według innej postaci wynalazku, czujnik pomiarowy jest ukształtowany w postaci anteny i celem pomiaru częstotliwości prądu jest usytuowany pomiędzy obydwiema płytkowymi częściami. Przy tym zależnie od wymagań lub życzeń pacjenta, czujnik pomiarowy można utrzymywać pomiędzy obydwiema płytkami ręcznie w sposób ruchomy lub ustawić go nieruchomo.

Celem zapewnienia jak najdokładniejszego pomiaru dla badanego narządu, element pomiarowy przykłada się korzystnie do ręki pacjenta, gdyż jak wiadomo, końce palców u człowieka ze względu na swoją wrażliwość i wielość punktów pomiarowych na południkach najlepiej nadają się do pomiaru częstotliwości.

Jeśli potem wartość częstotliwości dostarczana przez element pomiarowy przyłożony do ciała pacjenta leży w zakresie częstotliwości zadanej dla danego narządu przez sterowaną komputerowo jednostkę analizującą, która jest znana, to wówczas antena usytuowana pomiędzy płytkowymi częściami wychyla się w kierunku pionowym. Jest to oznaką tego, że badany narząd jest zdrowy. Jeśli jednak wartość częstotliwości przekazywana przez element pomiarowy przyłożony do ciała pacjenta znajduje się poza zakresem częstotliwości lub poza częstotliwością zadaną przez sterowaną komputerowo jednostkę analizującą, to wtedy antena wychyla się w kierunku poziomym. To oznacza, że badany narząd jest chory.

Aby umożliwić przeprowadzenie pomiaru częstotliwości na ciele lub punktach pomiarowych południka palca ręki badanej osoby i wynik pomiaru przesłać do odpowiedniej płytkowej części, element pomiarowy przykładany do ciała pacjenta jest wykonany z materiału przewodzącego prąd.

Dla naprzemiennego przesyłania lub zadawania wartości pomiarowych, element pomiarowy przykładany do ciała pacjenta jest połączony przewodem elektrycznym z jedną z płytkowych części, natomiast druga płytkowa część jest połączona przewodem elektrycznym ze sterowaną komputerowo jednostką analizującą. Sterowana komputerowo jednostka analizująca jest korzystnie urządzeniem do elektronicznego przetwarzania danych.

PL 194 042B1

Ponadto czujnik pomiarowy może być połączony przewodami elektrycznymi z każdą z płytkowych części. W tym celu każda z tych płytkowych części jest zaopatrzona w gniazdka przyłączeniowe dla przewodów elektrycznych.

Możliwa jest też rezygnacja z przewodów elektrycznych pomiędzy czujnikiem pomiarowym a płytkowymi częściami. Ponieważ pomiędzy płytkowymi częściami wytwarza się pole elektromagnetyczne, gdy włączona jest jednostka analizująca i tym samym urządzenie diagnostyczne znajduje się pod napięciem, po przyłożeniu elementu pomiarowego do ciała pacjenta antena czujnika pomiarowego mierzy częstotliwość pola elektromagnetycznego. Zmierzone wartości są przesyłane do jednostki analizującej.

Według innej postaci wykonania wynalazku urządzenia diagnostycznego, jednostka analizująca jest połączona z jednostką terapeutyczną. Jednostka analizująca analizuje wartości pomiarowe dostarczane od pacjenta i jednocześnie za pomocą programu komputerowego wyznacza wartości zadane służące do następującej potem terapii pacjenta. Zadane wartości są przesyłane do jednostki terapeutycznej i określają one przebieg leczenia pacjenta.

Za pomocą dodatkowego programu komputerowego lub zintegrowanego z programem diagnostycznym specjalnego programu komputerowego, w jednostce analizującej urządzenia diagnostycznego zmierzone w ten sposób i przeanalizowane wartości oraz wyznaczone na ich podstawie wartości służące do terapii danej osoby są przesyłane do jednostki terapeutycznej, wykorzystywanej do leczenia tego pacjenta.

Ponadto jednostka terapeutyczna może zostać przyłączona do ciała leczonej osoby. W tym celu elektrody przykłada się do leczonej części ciała pacjenta i przesyła do niej napięcia o częstotliwości wynikającej z wartości zadanych.

Często pomiędzy diagnozą a terapią istnieje wielodniowa przerwa lub też niewystarczający jest pojedynczy seans terapeutyczny dla leczonej osoby, wskutek czego pomiędzy seansami istnieją określone przerwy. Celem terapeutycznego spięcia tych okresów przerw, za pomocą oprogramowania jednostki analizującej można wyznaczać określone leki, dostosowane do leczonej osoby pod względem jej obrazu chorobowego, które ta osoba powinna przyjmować w trakcie tych okresów. Po każdym seansie terapeutycznym należy dokonywać nowej diagnozy za pomocą urządzenia diagnostycznego, gdyż początkowe wartości pomiarowe z reguły zmieniają się na skutek upływu czasu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie urządzenie diagnostyczne według wynalazku w widoku z góry, połączone z jednostką analizującą i jednostką terapeutyczną, fig. 2 przedstawia schematycznie urządzenie diagnostyczne według fig. 1w widoku z boku.

Pokazane na fig. 1i 2 urządzenie diagnostyczne 1ma płytę podstawy 2. Na płycie podstawy 2 usytuowane są równolegle w pewnej odległości od siebie dwie płytkowe części 3 i 4, przy czym odchodzą one pionowo od płyty podstawy 2, jak to pokazano wyraźnie na fig. 2. Każda z płytkowych części 3 i 4 jest przymocowana do płyty podstawy 2 za pomocą uchwytów 5 lub innych odpowiednich zamocowań. Zapewnia to występowanie zawsze jednakowego odstępu pomiędzy płytkowymi częściami 3 i 4. Poza tym każda z tych części 3 i 4 zawiera gniazdko przyłączeniowe 6 lub 7 służące do przyłączenia przewodu elektrycznego.

Do urządzenia diagnostycznego 1 należy ponadto element pomiarowy 8 w postaci uchwytu, wykonany z materiału przewodzącego prąd elektryczny. Ten element pomiarowy 8 jest za pomocą przewodu elektrycznego 9 połączony z gniazdkiem przyłączeniowym 6 płytkowej części 3. Ponadto urządzenie diagnostyczne 1 zawiera czujnik pomiarowy 10 w postaci uchwytu, który jest połączony przewodem elektrycznym 11z gniazdkiem przyłączeniowym 6 płytkowej części 3, a ponadto jest połączony przewodem elektrycznym 12 z gniazdkiem przyłączeniowym 7 płytkowej części 4. Czujnik pomiarowy 10ma antenę 13, której przedni koniec ma kształt spiralny i jest wykonany z drutu metalowego przewodzącego prąd elektryczny.

Urządzenie diagnostyczne 1 jest połączone przewodem elektrycznym 14 ze sterowaną komputerowo jednostką analizującą 15. Ta jednostka analizująca 15 składa się z komputera 16 i monitora 17. W komputerze 16 jest zainstalowany specjalny program komputerowy, który przesyła informacje o znanych częstotliwościach przewodem 14 do płytkowej części 4.

Element pomiarowy 8 styka się z ręką lub palcem pacjenta, który ma zostać zbadany pod względem stanu schorzenia/zdrowia określonego narządu. Za pomocą elementu pomiarowego 8 częstotliwość skóry lub warstw tkanki z określonych punktów pomiarowych południka, odpowiadającej określonemu narządowi, przesyłana jest przewodem 9 do płytkowej części 3. Równocześnie zadany

PL 194 042B1 zostaje określony zakres częstotliwości lub wartości częstotliwości dla badanego narządu u badanej osoby przez sterowaną komputerowo jednostkę analizującą 15 i przekazany do płytkowej części 4. Wskutek tego pomiędzy płytkowymi częściami 3 i 4 wytwarza się pole elektryczne. Za pomocą czujnika pomiarowego 10 z uchwytem i jego anteny 13, obsługiwanego przez osobę badającą, dokonuje się pomiaru ewentualnej różnicy w charakterystyce pola pomiędzy obydwiema płytkowymi częściami 3 i 4 i przesyła przewodami 12 i 14 do sterowanej komputerowo jednostki analizującej 15. Komputer 16 jednostki analizującej 15 za pomocą programu komputerowego opracowuje na podstawie otrzymanych informacji plan terapii lub plan dawkowania leków dla leczenia chorego narządu u pacjenta.

Jednostka analizująca 15 jest połączona za pomocą przewodu 18 z jednostką terapeutyczną 19. Przy tym jednostka analizująca 15 przesyła wyznaczone przez program komputerowy zadane wartości dla terapii określonej części ciała pacjenta do jednostki terapeutycznej 19. Za pośrednictwem wyprowadzonych z jednostki terapeutycznej 19 kontaktów 20 i 21, które przykłada się do leczonej części ciała u pacjenta, przesyła się napięcia o określonej częstotliwości w oparciu o wartości zadane przez jednostkę analizującą 15 od jednostki diagnostycznej 1 do leczonej części ciała u leczonej osoby.

Claims (12)

1. Urządzenie diagnostyczne do badania narządów człowieka dla celów terapeutycznych poprzez pomiar częstotliwości prądu dla badanego narządu, znamienne tym, że zawiera dwie równolegle usytuowane w pewnej odległości od siebie, ustawione pionowo płytkowe części (3, 4), połączone elektrycznie z umieszczonym pomiędzy nimi czujnikiem pomiarowym (10), przy czym jedna płytkowa część (3) jest połączona elektrycznie z elementem pomiarowym (8) przykładanym do ciała pacjenta, a druga płytkowa część (4) jest połączona elektrycznie ze sterowaną komputerowo jednostką analizującą (15).

2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że płytkowe części (3, 4) są wykonane z materiału przewodzącego prąd elektryczny.

3. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, znamienne tym, że płytkowe części (3, 4) są zamocowane na płycie podstawy (2).

4. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że czujnik pomiarowy (10) do pomiaru częstotliwości prądu stanowi antena (13) utrzymywana ruchomo lub zamocowana na stałe pomiędzy obydwiema częściami (3, 4).

5. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że element pomiarowy (8) stanowi element przystosowany do przykładania do ręki pacjenta.

6. Urządzenie według zastrz. 1albo 5, znamienne tym, że element pomiarowy (8) jest wykonany z materiału przewodzącego prąd elektryczny.

7. Urządzenie według zastrz. 1 albo 2, albo 4, albo 5, znamienne tym, że element pomiarowy (8) jest połączony przewodem elektrycznym (9) z jedną płytkową częścią (3), a druga płytkowa część (4) jest połączona przewodem elektrycznym (14) ze sterowaną komputerowo jednostką analizującą (15).

8. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że element pomiarowy (8) jest połączony przewodem elektrycznym (9) z jedną płytkową częścią (3), a druga płytkowa część (4) jest połączona przewodem elektrycznym (14) ze sterowaną komputerowo jednostką analizującą (15).

9. Urządzenie według zastrz. 6, znamienne tym, że element pomiarowy (8) jest połączony przewodem elektrycznym (9) z jedną płytkową częścią (3), a druga płytkowa część (4) jest połączona przewodem elektrycznym (14) ze sterowaną komputerowo jednostką analizującą (15).

10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że czujnik pomiarowy (10) jest połączony przewodami elektrycznymi (11, 12) z każdą z płytkowych części (3, 4).

11. Urządzenie według zastrz. 1 albo 8, znamienne tym, że jednostka analizująca (15) jest połączona z jednostką terapeutyczną (19).

12. Urządzenie według zastrz. 11, znamienne tym, że jednostka terapeutyczna (19) jest przystosowana do przyłączenia ciała pacjenta.