PL193705B1 - Sposób zapisywania informacji, zwłaszcza akustycznej, na jednorodnym nośniku zapisu - Google Patents

Abstract

1. Sposób zapisywania informacji, zwlaszcza akustycznej, na jednorodnym nosniku zapisu, za pomoca spisu zawartosci TOC okreslajacego rzeczywista konfiguracje róznych elementów za- pisu audio na wspomnianym nosniku, przy czym, plik TOC najnizszego poziomu dostepny poprzez mechanizm spisu zawartosci TOC wskazuje bez- posrednio na odpowiednia zawartosc fragmentów zapisu audio, ponadto oprócz mechanizmu spisu tresci TOC, do systemu plików przyporzadkowuje sie mechanizm dostepu do informacji audio, zna- mienny tym, ze wlacza sie plik TOC najnizszego poziomu (58, 62) dostepny poprzez plikowy me- chanizm dostepu (122) przez katalog glówny ROOT (50) zawierajacy plik TOC (52) najwyzsze- go poziomu, wskazujacy na plik TOC najnizszego poziomu (58, 62) oraz plik TOC (134) najwyzsze- go poziomu, wskazujacy na plik TOC (136, 133) najnizszego poziomu dostepny poprzez mecha- nizm TOC. PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób zapisywania informacji, zwłaszcza akustycznej, na jednorodnym nośniku zapisu.

Przechowywanie cyfrowych danych akustycznych na takich nośnikach jak dyski optyczne lub taśmy, jest powszechnie znane. W przypadku gdy informacja akustyczna może być podzielona na wiele mniejszych części, wprowadzenie spisu treści TOC pozwala na szybszy i efektywny dostęp. Plik TOC powinien zawierać dwie istotne informacje: co i gdzie jest przechowywane na nośniku, w celu ułatwienia dostępu do tak zapisanych danych. Plik TOC najniższego poziomu, który w przypadku jednopoziomowej struktury TOC jest jednocześnie plikiem najwyższego poziomu pliku TOC, wskazuje bezpośrednio na zawartość informacji akustycznej w postaci fragmentu bądź ścieżek. Obecnie takie sygnały akustyczne wykorzystywane są szeroko w technologii komputerowej. Omawiany system mógłby znaleźć zastosowanie w profesjonalnych studiach nagraniowych, gdzie informacja musi być efektownie katalogowana, i szybko dostępna z poziomu różnych platform sprzętowych.

Istotą wynalazku jest sposób zapisywania informacji, zwłaszcza akustycznej, na jednorodnym nośniku zapisu, za pomocą spisu zawartości TOC określającego rzeczywistą konfigurację różnych elementów zapisu audio na wspomnianym nośniku. Plik TOC najniższego poziomu dostępny poprzez mechanizm spisu zawartości TOC wskazuje bezpośrednio na odpowiednią zawartość fragmentów zapisu audio, ponadto oprócz mechanizmu spisu treści TOC, do systemu plików przyporządkowuje się mechanizm dostępu do informacji audio. Sposób charakteryzuje się tym, że włącza się plik TOC najniższego poziomu dostępny poprzez plikowy mechanizm dostępu przez katalog główny ROOT zawierający plik TOC najwyższego poziomu, wskazujący na plik TOC najniższego poziomu oraz plik TOC najwyższego poziomu, wskazujący na plik TOC najniższego poziomu dostępny poprzez mechanizm TOC.

Ponadto sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że za pomocą pliku TOC najwyższego poziomu wskazuje się przynajmniej jeden z katalogów podrzędnych (Sub-TOC), z których każdy zawiera pliki przypisane do informacji audio zapisanych w różnych formatach.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że liczba spisów podrzędnych Sub-TOC wynosi dokładnie 2.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że za pomocą katalogu głównego ROOT, zawierającego dodatkowe katalogi najniższego poziomu, z których każdy powiązany jest z danymi audio zapisanymi w określonym formacie, zabezpiecza się mechanizm dostępu do informacji na różnych poziomach.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że formaty informacji audio obejmują przynajmniej format Stereo oraz przynajmniej jeden format wielokanałowy audio.

Zgodnie z wynalazkiem umożliwiono zarządzanie zasobami audio na różnym poziomie złożoności poprzez zapewnienie jednoczesnego i zgodnego dostępu do danych akustycznych z poziomu urządzeń akustycznych oraz komputerów PC, a zwłaszcza przy zastosowaniu systemu plików komputera PC. Katalog znajdujący się na najniższym poziomie drzewa katalogów, który w przypadku jednopoziomowej struktury znajduje się jednocześnie na najwyższym jego poziomie, zwany katalogiem głównym lub katalogiem ROOT, zawiera informacje o lokalizacji fragmentów lub ścieżek akustycznych. Taki sposób katalogowania informacji akustycznej nie zapewnia bezpośredniego do niej dostępu, lecz potrzebna jest specjalna aplikacja, która wybiera, a następnie odtwarza pożądany plik akustyczny.

Przedmiot wynalazku objaśniony zostanie w przykładach wykonania na rysunkach, na którym fig. 1a, 1b przedstawiają nośnik do zapisu informacji, fig. 2 przedstawia urządzenie odtwarzające, fig. 3 przedstawia urządzenie zapisujące, fig. 4 przedstawia system plików używany dla celów wynalazku, fig. 5 przedstawia pierwszą wersję układu zapisywanych danych, fig. 6 przedstawia drugą wersję układu zapisywanych danych, tabela 1 określa składnię Master_TOC, tabela 2 określa składnię Master _TOC_O, a tabela 3 przedstawia składnię Disc_Info.

Na figurze 1a przedstawiono nośnik 11 w kształcie dysku, na którym są zapisywane informacje, zawierający ścieżkę 19 oraz centralnie umieszczony otwór 10. Ścieżka 19 przebiega w kształcie spirali formując równoległe do siebie ścieżki na warstwie informacyjnej. Nośnikiem jest korzystnie dysk optyczny z możliwością zapisu. Przykładami dysków zapisywalnych są CD-R, CD-RW oraz DVD-RAM, podczas gdy płyty akustyczne CD są zawsze jednokrotnego zapisu. Płyty takie mogą być produkowane poprzez nagranie dysku wzorcowego, a następne tłoczenie seryjne. Ścieżka 19 na nośniku zapisywalnym jest oznaczona w odpowiedni sposób w procesie produkcji. Ścieżka 19 może być

PL 193 705 B1 wstępnie wyżłobiona 14, aby ułatwić głowicy zapisująco-odtwarzającej podążanie wzdłuż ścieżki 19.

Informacja jest zapisywana na warstwie informacyjnej w postaci drobnych wyżłobień, które są następnie odczytywane przez głowicę optyczną.

Na figurze 1b przedstawiono przekrój wzdłuż linii b-b oznaczonej na nośniku 11. Przezroczyste podłoże 15ma na swej powierzchni warstwę zapisywalną 16 oraz warstwę ochronną 17. Wyżłobienia 14 mogą mieć postać wzniesień lub dołków, lub mogą wykorzystywać własności materiału użytego do wytworzenia nośnika.

Dla wygody użytkownika, informacja akustyczna zapisana na nośniku jest zwykle podzielona na mniejsze fragmenty o czasie trwania do kilku minut np. piosenki czy utwory symfoniczne. Najczęściej nośnik zawiera również informację dostępową, która identyfikuje wspomniane fragmenty jak np. spis typu TOC, lub w postaci systemu plików, taki jak system ISO 9660 dla płyt CD-ROM. Informacja dostępową może zawierać czas odtwarzania każdego utworu oraz pozostałe informacje takie jak tytuły utworów.

W wyniku konwersji analogowo cyfrowej A/C informacja audio jest zapisywana w postaci cyfrowej. Przykładami konwersji A/C są 16-bitowa konwersja PCM z częstotliwością 44.1 kHz znana z zapisu audio na płytach CD oraz 1 bitowa konwersja Sigma Modulation wykorzystująca wysokie częstotliwości próbkowania np. 64 x Fs, zwana potokiem bitowym. Ta ostatnia metoda cechuje się wysoką jakością kodowania oraz wyborem wysokiej lub niskiej jakości dekodowania, dzięki czemu upraszcza się budowę obwodu dekodującego. Po wykonaniu konwersji A/C, cyfrowe dane audio podlegają kompresji i są gotowe do zapisu w warstwie informacyjnej nośnika. Skompresowane dane audio są odczytywane z nośnika z taką prędkością, która umożliwi zachowanie właściwej skali czasowej po ich zdekompresowaniu. Dlatego prędkość odczytu zależeć musi bezpośrednio od stopnia kompresji. Dane są odczytywane z tzw. prędkością transferową, czyli prędkością przesyłania odczytywanych danych pomiędzy nośnikiem, a dekompresorem. Zaleca się, aby dane były zapisane na nośniku zapisu z jednakową gęstością, dzięki czemu uzyskuje się najwyższy współczynnik ilości danych zapisanych na jednostkowej powierzchni nośnika. W takim systemie prędkość transferowa jest proporcjonalna do względnej prędkości liniowej między nośnikiem a głowicą odczytującą-zapisującą. Jeśli bufor znajduje się przed dekompresorem, rzeczywistą prędkością transferową jest prędkość mierzona przed buforem.

Na figurze 2 przedstawiono urządzenie odtwarzające według wynalazku, które służy do odczytywania nośnika 11 o typie przedstawionym na fig. 1. Urządzenie wyposażone jest w napęd 21 służący do obracania nośnika 11 oraz głowicę odczytującą 22. Mechanizm pozycjonujący 25 służy do precyzyjnego ustawiania głowicy odczytującej 22. Głowica odczytująca składa się z systemu optycznego wyposażonego w źródło promieniowania generujące wiązkę 24, która przechodzi przez elementy optyczne i jest skupiana w punkcie 23 umiejscowionym na warstwie informacyjnej ścieżki. Głowica odczytująca zawiera ponadto mechanizm poruszający soczewką, który służy do ustawiania ostrości wiązki 24 wzdłuż osi optycznej wiązki oraz mechanizm naprowadzający wiązkę na środek odczytywanej ścieżki w kierunku radialnym. Mechanizm ten może zawierać specjalne cewki do poruszania elementu optycznego lub być przystosowany do przemieszczania elementów odbijających wiązkę. Promieniowanie odbite od warstwy informacyjnej jest wykrywane przez detektor umieszczony w głowicy odczytującej 22. W ten sposób generowany jest sygnał odczytu oraz inne sygnały takie jak błąd naprowadzania, i błąd ostrości, które po przetworzeniu służą jako sygnały sterujące mechanizmami naprowadzania i ustawiania ostrości. Odczytany sygnał jest przetwarzany przez układ odczytujący 27dla pozyskania danych, przy czym układ odczytujący składa się najczęściej z dekodera i korektora błędów. Odczytane dane są przekazywane do układu selekcji danych 28, dla wybrania skompresowanych danych i przesłania ich do bufora 29. Wybór przebiega w oparciu o oznaczenia typu danych, które są również zapisywane na nośniku, np. nagłówki. Skompresowane dane audio z bufora 29 trafiają do dekompresora 31 w postaci sygnału 30. Sygnał ten może być również wyprowadzany dozewnętrznego dekompresora. Dekompresor 31 dekoduje skompresowane dane audio w celu wyprowadzenia oryginalnej informacji zawartej w danych audio na wyjście 32. Dekompresor może stanowić odrębne urządzenie np. w postaci wysokiej jakości konwertera cyfrowo analogowego C/A, jak oznaczono na fig. 2 przerywaną linią 33. Alternatywnym rozwiązaniem jest umieszczenie dekompresora przed układem selekcji danych. Bufor 29 może być umieszczony w oddzielnej obudowie, lub być połączonym z buforem w dekompresorze. Ponadto, urządzenie wyposażone jest w układ sterujący 20, odbierający polecenia sterujące, pochodzące od użytkownika lub z komputera, który nie został przedstawiony na rysunku, a który poprzez linie sterujące jak np. magistralę systemową połączony jest z układem napędowym 21, pozycjonującym 25, odczytującym 27, selekcji danych 28 jak również

PL 193 705 B1 z buforem 29dla sterowania poziomem zapełnienia bufora. Układ sterujący 20 jest korzystnie wyposażony w obwód sterujący taki jak np. mikroprocesor, pamięć programu i bramki sterujące służące do wykonywania opisanych poniżej procedur. Układ sterujący 20 jest korzystnie zaimplementowany jako maszyna stanu układu logicznego.

Sposoby kompresji i dekompresji danych w formacie audio są powszechnie znane. Dane audio mogą być kompresowane, po ich przetworzeniu cyfrowym, poprzez analizę korelacji sygnału oraz utworzenie parametrów fragmentów informacji o określonych rozmiarach. W czasie dekompresji stosowany jest proces odwrotny dla odzyskania sygnału pierwotnego. Jeśli uda się odtworzyć sygnał cyfrowy dokładnie odpowiadający oryginałowi mamy do czynienia z (de)kompresją bezstratną, podczas gdy dekompresja stratna nie będzie w stanie odtworzyć pewnych szczegółów, które jednak nie są rozróżnialne za pomocą ludzkich zmysłów (wzrok, słuch). Większość znanych systemów audio i wideo, takich jak DCC lub MPEG wykorzystuje kompresję stratną, podczas gdy kompresja bezstratna jest wykorzystywana do przechowywania danych komputerowych. Przykłady kompresji audio można znaleźć w publikacjach D2, D3 i D4, przy czym do zastosowań wysokiej jakości danych audio najlepiej nadaje się kompresja opisana w D2.

Zgodnie z wynalazkiem układy selekcji danych 28 są przeznaczone do pozyskiwania informacji sterującej z odczytanych danych. Układy selekcji danych 28 odrzucają również dane błędne oraz fałszywe, które znalazły się na nośniku podczas jego zapisywania. Kiedy jednostka sterująca 20 otrzymuje rozkaz odczytania fragmentu audio z nośnika danych, układ pozycjonujący 25 przemieszcza głowice odczytującą do miejsca na nośniku, w którym znajduje się spis TOC. Początkowy adres tego fragmentu zostanie odczytany ze spisu TOC poprzez układ selekcji 28. Alternatywnie można odczytać TOC i umieścić go w pamięci tuż po włożeniu dysku do czytnika. W celu odczytania fragmentu, napęd 21 obraca nośnikiem z prędkością zależną od wartości kodów zapisywanych na nośniku wraz z danymi audio.

Aby umożliwić ciągłe odtwarzanie eliminując przepełnianie bufora, prędkość transferowa jest dostosowana do szybkości dekodowania konwertera cyfrowo analogowego C/A. Urządzenie może być ponadto wyposażone w źródło częstotliwości odniesienia sterujące pracą dekompresora. Dodatkowo prędkość obrotowa może być regulowana przy wykorzystaniu informacji o średnim poziomie zapełnienia bufora 29, np. zmniejszanie prędkości obrotowej gdy bufor jest przepełniony średnio w co najmniej 50%.

Na figurze 3 przedstawiono urządzenie zapisujące informacje na nośniku 11z możliwością wielokrotnego zapisu. W trakcie operacji zapisu, na nośniku umieszczane są znaki reprezentujące zapisywane informacje. Znaki te mogą być charakter optyczny np. w formie obszarów o określonym współczynniku odbicia światła, przy zapisie w takim materiale jak farba czy stop metali. Mogą one również mieć charakter magnetyczny, przy zapisie w materiale magneto-optycznym. Zapisywanie i odczytywanie informacji na dyskach optycznych oraz zasady formatowania, korekcji błędów i kodowania kanałów są powszechnie znane i stosowane np. w technologii zapisu na płytach CD. Znaki zapisu mogą być uformowane przy pomocy plamki 23 wiązki 24 promieniowania elektromagnetycznego pochodzącego z diody laserowej. Urządzenie zapisujące składa się z tych samych podstawowych elementów, co urządzenie zapisujące przedstawione na fig. 2, tzn. układu sterującego 20, napędu 21, układu pozycjonującego 25. Ponadto wyposażone jest w głowicę zapisującą 39. Informacja audio pojawia się na wejściu układu kompresującego 35, który może znajdować się w osobnej obudowie. Metody kompresji zostały opisane w publikacjach D2, D3 i D4. Dane audio poddane kompresji są przekazywane do bufora 36. Z bufora 36 trafiają do układu łączenia danych 37 dla dołączenia informacji kontrolnych. Następnie strumień danych kierowany jest do układu zapisującego 38. Głowica zapisująca 39 jest podłączona do układu zapisującego 38, który może składać się z układu kodującego i formatującego. Dane przekazywane na wejście układu zapisującego 38 są rozprowadzane po logicznych i fizycznych sektorach zgodnie z zasadami formatowania i kodowania, a następnie konwertowane do postaci rozumianej przez głowice zapisującą 39. Układ sterujący 20 służy do sterowania buforem 36, układem łączenia danych 31 oraz układem zapisującym 38 poprzez linie sterujące 26 oraz do przeprowadzania procedury pozycjonującej opisanej dla urządzenia odczytującego. Alternatywnie, urządzenie zapisujące może pełnić funkcje urządzenia odczytującego pod warunkiem wyposażenia go w głowicę zapisująco-odczytującą.

Na figurze 4 przedstawiono system plików, który przewiduje wykorzystanie kilku różnych opcji. Proponuje się zastosowanie jednego z dwóch, lub obu systemów plików: UDF i/lub ISO 9660. Oba

PL 193 705 B1 wspomniane systemy są znane. Alternatywnym rozwiązaniem może być pominięcie obu systemów i pozostawienie odpowiednich sektorów pustymi.

Przy założeniu zastosowania systemu plików, cała informacja audio będzie przechowywana w plikach audio. Na fig. 4 przedstawiono dwustopniową hierarchię dostępu do danych. Katalog ROOT 50 wskazuje na pliki MASTER TOC 52i dalej na katalogi 2C_AUDIO 54, MC_AUDIO 56 i PICTURES 66. Struktura MASTER.TOC 52 zostanie omówiona później. Następnie katalog 2C_AUDIO 54 wskazuje na 2C_AREA.TOC 58i jednocześnie na ścieżki zapisane w formacie stereo TRACKn.2CH 60. Ponadto występuje katalog MC_AUDIO 56. Wskazuje on na MC_AREATOC 62, a jednocześnie na ścieżki zapisane w formacie stereo TRACKn.MCH 64. W konsekwencji do ścieżek można się dostać bądź przez wskazujące na nie katalogi, bądź przez system plików, który składa się z pliku MASTER.TOC oraz spisów podrzędnych w postaci plików. Dla bezpieczeństwa główne spisy (MASTER.TOC) są umieszczone w trzech egzemplarzach. Ponadto pliki AREA.TOC są zdublowane. Obok informacji audio, system może zawierać inne dane, takie jak obrazki, które mają również własny katalog. Dodatkowo katalogi 2C_AREA.2CH 59 oraz MC_TAREA.MCH 63 zawierają wszystkie ścieżki.

Na figurze 5 przedstawiono pierwszy układ zapisanych na nośniku zgodnym z wynalazkiem, który dla celów przykładu został przedstawiony w postaci pojedynczej ścieżki. Oto kolejne fragmenty znajdujące się na ścieżce. Fragment Lead-in 120 jest wykorzystywany do synchronizacji układu odczytującego i napędowego, urządzenia według wynalazku. Fragment File System 122 reprezentuje system plików opisany przy omawianiu fig. 4. Fragment TOC 124 reprezentuje spis, który może być skonfigurowany zgodnie ze standardowymi procedurami i jest powiązany z kolejnymi fragmentami: Stereo 126 oraz Multi-channel 128, a w razie potrzeby z Extra Data 130. Rozmiar fragmentu 124 nie może mieć ustandaryzowany ponieważ może on opisywać wiele różnych fragmentów informacji. Element Stereo 126 reprezentuje informację audio zapisaną w formacie stereo, która może być zdefiniowana zgodnie ze standardem i nie stanowi części wynalazku. Fragment Multi Channel 128 reprezentuje informację audio, która może być zdefiniowana zgodnie ze standardem i nie stanowi części wynalazku. Dwa obszary zawierające informacje audio mogą mieć tę samą strukturę i zawierać te same dane audio, pomijając odmienne definicje różnych kanałów. Dane mogą być kodowane w sposób prosty lub bezstratnie. Każdy rodzaj danych audio może podlegać łączeniu z innymi informacjami np. w formacie Compact Disk Text.

Fragment Extra Data 130 reprezentuje informację dodatkową, która może być zdefiniowana zgodnie ze standardem i nie stanowi części wynalazku. Fragment Lead-Out 132 reprezentuje informacje końcową. Jest ona wykorzystywana podczas operacji przeszukiwania. Zajmuje ona na dysku pierścień o szerokości od 0,5 do 1mm. Zgodnie z powyższym, do informacji przechowywanej na nośniku można dostać się bądź przez system plików znajdujący się we wnętrzu fragmentu 122, bądź też przez strukturę TOC - fragment 124, a w szczególności przez dwu- lub wielo-poziomową strukturę TOC, opisana poniżej.

Na figurze 6 przedstawiono drugi układ danych zapisanych na nośniku zgodnie z wynalazkiem, zawierający dwupoziomową strukturę TOC. Oto kolejne fragmenty znajdujące się na przedstawionej poniżej przykładowej ścieżce. Dla zachowania czytelności pominięto fragmenty 120 i 132.

Fragment Master-TOC 134 reprezentuje główny spis TOC, który rozpoczyna się w ściśle określonym miejscu względem fragmentu początkowego Lead-in od bajtów o numerach 510, 520 i 530. Zgodnie z wariantem wykonania wynalazku, Master-TOC zajmuje powierzchnię standardowej wielkości sektora i zawiera wskaźniki do różnych spisów podrzędnych sub-TOC lub Area-TOC. Zalecana składnia fragmentu Master-TOC obejmuje jedynie nagłówek zawierający sygnaturę identyfikującą spis główny Master-TOC, taki jak „SACD Master OC”. Tabele 1 i 2 zawierają dokładną składnię MASTER_TOC. Składnia została podana zgodnie z podstawową notacją komputerową zawierającą długości i formaty danych. Master_TOC_Signature jest8 bajtowym łańcuchem znakowym identyfikującym Master TOC. Wartością Master_TOC_Signature musi być „SACDMTOC” ($53 $41 $43 $44 $4D $54 $4F $43).

Podobnie Tabela 3 zawiera specyfikację informacji zapisywanej na dysku w tym samym formacie, gdzie:

- 2CH_TOC_1_Address jest 5 bajtową liczbą całkowitą oznaczającą logiczny numer sektora (LSN) pierwszego sektora obszaru TOC-1 w 2-kanałowym obszarze Stereo. Jeśli 2-kanałowy obszar stereo nie jest obecny, wartością 2CH_TOC_1_Address musi być zero.

PL 193 705 B1

- 2CH_TOC_2_Address jest 4 bajtową liczbą całkowitą oznaczającą LSN pierwszego sektora obszaru TOC-2 w 2-kanałowym obszarze Stereo. Jeśli 2-kanałowy obszar Stereo nie jest obecny, wartością 2CH_TOC_2_Address musi być zero.

- MC_TOC_1_Address jest 4 bajtową liczbą całkowitą oznaczającą LSN pierwszego sektora obszaru TOC-1 w obszarze wielokanałowym Multi Channel Stereo. Jeśli obszar Multi Channel Stereo nie jest obecny, wartością MC_TOC_1_Address musi być zero.

- MC_TOC_2_Address jest 4 bajtową liczbą całkowitą oznaczającą LSN pierwszego sektora obszaru TOC-2 w obszarze wielokanałowym Multi Channel Stereo. Jeśli obszar Multi Channel Stereo nie jest obecny, wartością MC_TOC_2_Address musi być zero.

Format zmiennej Disc_Flags musi być następujący: jeden bit hybrydowy i siedem bitów zarezerwowanych.

Bit Hybr musi być ustawiony w przypadku dysków hybrydowych. Bit Hybr musi przyjmować wartość zerową dla dysków niehybrydowych.

Lista dokumentów o tematyce związanej z wynalazkiem (D1) Research Disclosure, numer 36411 Sierpień 1994, strony 412-413 (D2) PCT/IB97/01156 (PHN 16.452) Metoda 1-bitowa ADC i bezstratna kompresja audio (D3) PCT/IB97/D1303 (PHN 16.405) Kompresor audio (D4) EP-A 402,973 (PHN 13.241) Kompresja audio (D5) “A digital decimating filter for analog-to digital conversion of hi-fi audio signals”, autorstwa J. J. van der Kam in Philips Techn. Rev. 42, no. 6/7, kwiecień 1986, strony 230-238 (D6) “A higher order topology for interpolative modulators for oversampling A/D converters”, autorstwa Kirk C.H. Chao et al. in LEEE Trans, on Circuits and Systems, Vol 37, no. 3, marzec 1990, strony 309-318.

Claims (5)

1. Sposób zapisywania informacji, zwłaszcza akustycznej, na jednorodnym nośniku zapisu, za pomocą spisu zawartości TOC określającego rzeczywistą konfigurację różnych elementów zapisu audio na wspomnianym nośniku, przy czym, plik TOC najniższego poziomu dostępny poprzez mechanizm spisu zawartości TOC wskazuje bezpośrednio na odpowiednią zawartość fragmentów zapisu audio, ponadto oprócz mechanizmu spisu treści TOC, do systemu plików przyporządkowuje się mechanizm dostępu do informacji audio, znamienny tym, że włącza się plik TOC najniższego poziomu (58, 62) dostępny poprzez plikowy mechanizm dostępu (122) przez katalog główny ROOT (50) zawierający plik TOC (52) najwyższego poziomu, wskazujący na plik TOC najniższego poziomu (58, 62) oraz plik TOC (134) najwyższego poziomu, wskazujący na plik TOC (136, 133) najniższego poziomu dostępny poprzez mechanizm TOC.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że za pomocą pliku TOC najwyższego poziomu wskazuje się przynajmniej jeden z katalogów podrzędnych (Sub-TOC), z których każdy zawiera pliki przypisane do informacji audio zapisanych w różnych formatach.

3. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że liczba spisów podrzędnych Sub-TOC wynosi dokładnie 2.

4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że za pomocą katalogu głównego ROOT, zawierającego dodatkowe katalogi najniższego poziomu, z których każdy powiązany jest z danymi audio zapisanymi w określonym formacie, zabezpiecza się mechanizm dostępu do informacji na różnych poziomach.

5. Sposób według zastrz. 2, znamienny tym, że formaty informacji audio obejmują przynajmniej format Stereo oraz przynajmniej jeden format wielokanałowy audio.