PL193439B1 - Aparat instalacyjny do instalowania na poddawanejdozorowi szynie - Google Patents

Abstract

1. Aparat instalacyjny do instalowania na poddawanej dozorowi szynie, z korpusem, któ- rego jedna strona ma kszta lt dostosowany do zespo lu monta zowego, zawieraj acego, osadzo- ny przesuwnie na korpusie, rygiel, posiadaj acy przynajmniej jeden wyst ep, ci agn acy si e w kie- runku przesuwania, wprowadzony w po lo zeniu spoczynkowym w kontakt z poddawan a dozoro- wi szyn a podci etym przyporem, znamienny tym, ze zawiera element dociskaj acy (4) w po- staci nak ladki, zamocowany na korpusie (1), przy czym w po lo zeniu spoczynkowym rygla (3) element dociskaj acy (4) jest przynajmniej cz e- sciowo podparty przez rygiel (3) i wprowadzony w po lo zenie, przy którym poddawana dozorowi szyna jest zaci sni eta. PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest aparat instalacyjny do instalowania na poddawanej dozorowi szynie.

Znany jest aparat instalacyjny do instalowania na poddawanej dozorowi szynie, z korpusem, którego jedna strona ma kształt dostosowany do zespołu montażowego, zawierającego, osadzony przesuwnie na korpusie, rygiel, posiadający przynajmniej jeden występ, ciągnący się w kierunku przesuwania, wprowadzony w położeniu spoczynkowym w kontakt z poddawaną dozorowi szyną podciętym przyporem.

Aparaty instalacyjne do montowania na poddawanych dozorowi szynach są z reguły samoczynnymi bezpiecznikami (wyłącznikami LS) z zespołami montażowymi, znormalizowanymi odpowiednio do kształtu poddawanych dozorowi szyn, i ze znormalizowanymi przyłączeniami elektrycznymi, różniącymi się jednakże charakterystykami wyzwalania i znamionowymi natężeniami prądu, przewidzianymi do stosowania w tak zwanych szynach zbiorczych.

Aparat instalacyjny tego rodzaju jest znany ze stanu techniki, przykładowo z opisu DE 295 05 531 U1. Aparat ten składa się z w zasadzie prostokątnego korpusu, robiącego wrażenie płaskiego, na którego wąskiej przedniej ścianie znajduje się wyłącznik. Wąska tylna ściana jest ukształtowana jako zespół montażowy do mocowania korpusu na poddawanej dozorowi szynie. Zespół montażowy posiada powierzchnię przylegania, w zasadzie płaską, zwymiarowaną odpowiednio do wymiaru zewnętrznego poddawanej dozorowi szyny. Jej górna, wąska krawędź, jest ograniczona występem kłowym w postaci listwy wspornikowej, ciągnącej się na całej szerokości wąskiej ściany korpusu, uformowanym na nim jako jedna z nim całość. Przy dolnej krawędzi płaskiej powierzchni przylegania, kształtującej się w pewnej odległości, poosiowej względem korpusu, znajduje się jego tylna ściana z prowadzeniem dla dającego się poruszać wzdłużnie rygla lub suwaka. Rygiel posiada przy tym na swojej górnej krawędzi, zwróconej w stronę występu kłowego, ciągnący się w osi podłużnej nosek, stanowiący element współpracujący z tym występem, znajdującym się na korpusie.

W celu zainstalowania znanego aparatu instalacyjnego na poddawanej dozorowi szynie rygiel jest przesuwany ku dołowi, to znaczy zostaje tak daleko odsunięty od występu kłowego, aż poosiowa odległość między nim a noskiem stanie się większa od szerokości wspomnianej szyny, co umożliwia jej wetknięcie między ten górny występ a nosek. Kiedy powierzchnia przylegania korpusu podczas jego instalowania przylgnie do szyny, aparat instalacyjny jest przesuwany nieznacznie do dołu, tak, że występ kłowy zaczepia się o nią. Na zakończenie rygiel jest przesuwany ku górze w samoczynnie unieruchamiające się położenie spoczynkowe, w którym również nosek zaczepia się o szynę, i w ten sposób ustala na niej poł o ż enie aparatu instalacyjnego.

Z powodu ruchomej konfiguracji rygla, istnieje z konieczności pewien luz między ryglem a korpusem jak również między ryglem a szyną, tak, że korpus również przy położeniu spoczynkowym rygla może być nieznacznie przekręcany lub odchylany tam i z powrotem.

Ponadto, siły, które oddziałują na korpus i winny być przejmowane przez szynę, przenoszą się w tym wypadku na rygiel, przez co może on zostać w niezamierzony sposób wyprowadzony z położenia spoczynkowego i aparat instalacyjny odłącza się w ten sposób od szyny.

Aparat instalacyjny do instalowania na poddawanej dozorowi szynie według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera element dociskający w postaci nakładki, zamocowany na korpusie, przy czym, w położeniu spoczynkowym rygla, element dociskający jest przynajmniej częściowo podparty przez rygiel i wprowadzony w położenie, przy którym poddawana dozorowi szyna jest zaciśnięta.

Korzystnie elementem dociskającym jest sprężyna płytkowa.

Korzystnie element dociskający w postaci sprężyny płytkowej stanowi prostokątna sprężynująca rama płytkowa, która na swoim wąskim obrzeżu jest wygięta pod kątem prostym, tworząc listwę wspornikową, zaś na wąskim obrzeżu, leżącym naprzeciw tego obrzeża, jest wygięta pod kątem prostym, w stronę przeciwną aniżeli listwa wspornikowa, tworząc, co najmniej jedną krawędź dociskającą.

Korzystnie w obrębie naroży wąskiego obrzeża usytuowane są dwie krawędzie dociskające, miedzy, którymi znajduje się karbowana swobodna przestrzeń, w której to wystaje nosek ślizgowy, stanowiący jedną całość ze sprężynującą ramą płytkową.

Korzystnie od wąskiego obrzeża sprężynującej ramy płytkowej, tworzącego listwę wspornikową odchodzi języczek sprężynujący, w kierunku wąskiego obrzeża leżącego naprzeciw, i ten języczek sprężynujący jest ukierunkowany pod ostrym kątem względem płaszczyzny wyznaczonej przez sprężynującą ramę płytkową.

PL 193 439 B1

Korzystnie języczek sprężynujący ma powierzchnię przylegania, równoległą do płaszczyzny wyznaczonej przez sprężynującą ramę płytkową.

Korzystnie rygiel na swojej, patrząc w kierunku jego przesuwania, przedniej stronie z występem, posiada, co najmniej jedno przedłużenie, tworzące pochylnię, obniżającą się ukośnie w kierunku przesuwania rygla, i w położeniu spoczynkowym rygla przedłużenie, tworzące pochylnię jest wsunięte pod sprężynę płytkową stanowiącą element dociskowy w obrębie jej krawędzi dociskających unosząc tę sprężynę płytkową stanowiącą element dociskowy i obracając ją wahadłowo wokół listwy wspornikowej, dopóki krawędzie dociskające nie przylgną do poddawanej dozorowi szyny.

Aparat instalacyjny według wynalazku wykazuje zwiększoną pewność funkcjonalną przy niezmienionej prostocie instalowania.

Na korpusie jest usytuowany element dociskający, mający postać nakładki, i przy przesuwaniu rygla w jego położenie spoczynkowe, w którym jego występ w kształcie noska zaczepia się o poddawaną dozorowi szynę, jest on przez ten rygiel przynajmniej częściowo podchwytywany i wprowadzany przez to w położenie, w którym występuje zaciskanie tej szyny.

Element dociskający zostaje przez to dociśnięty do szyny i tworzy drogę przepływu strumienia energii między znajdującym się na ścianie korpusu zespołem montażowym a szyną, niejako z pominięciem rygla. Dzięki takiemu zabiegowi siły zewnętrzne, takie jak uderzenia lub naciski, które mogą ewentualnie oddziaływać na korpus, są przenoszone nie na rygiel, ale na element dociskający, co uniemożliwia niezamierzone przesunięcie rygla z położenia spoczynkowego. Ponadto element dociskający kompensuje luz między korpusem a szyną.

Pomimo wprowadzenia dodatkowego elementu dociskowego uzyskuje się niezmienioną funkcjonalność aparatu instalacyjnego, np. wyłącznika LS, z punktu widzenia manipulowania nim. Inaczej mówiąc, aparat instalacyjny można przez uruchomienie rygla odłączyć od poddawanej dozorowi szyny a przez to moż e być on również wyjęty pojedynczo z zespołu takich aparatów instalacyjnych bez potrzeby usuwania z szyny aparatów, sąsiadujących z nim.

Przedmiot wynalazku w przykładach wykonania uwidoczniono na załączonym rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym zespół montażowy aparatu instalacyjnego według wynalazku z ryglem w położeniu spoczynkowym względnie w położeniu odpowiadającym zaryglowaniu, fig. 2 przedstawia sprężynę płytkową jako zabezpieczenie skrętne według wynalazku, fig. 3 przedstawia w widoku perspektywicznym górną powierzchnię rygla według wynalazku i fig. 4 przedstawia konstrukcyjne powiązanie według wynalazku między ryglem a sprężyną płytkową.

Jak to wynika z fig. 1, korpus 1 aparatu instalacyjnego, w danym wypadku automatycznego wyłącznika ochronnego lub w skrócie wyłącznika LS, jest ukształtowany z zespołem montażowym 2, przeznaczonym do przymocowywania go na niepokazanej szynie poddawanej dozorowi, który obejmuje między innymi rygiel unieruchamiający 3, dający się prowadzić przesuwnie na korpusie 1 jak również podatny na ręczne nim manipulowanie. Jak to zostanie wyjaśnione dalej jeszcze dokładniej wspomniany rygiel unieruchamiający 3 służy do trwałego ustalania położenia korpusu 1 na wymienionej szynie. Dalej, w zespole montażowym 2 jest w taki sposób umieszczony element dociskający 4 w formie sprężyny płytkowej, mający postać nakładki, ż e przy przesuwaniu rygla 3 w położenie odpowiadające jego unieruchomieniu lub w jego położenie spoczynkowe, element ten zostaje naprężony względem szyny, aby przez to docisnąć do niej trwale korpus 1. Równocześnie kompensowany jest luz między szyną a korpusem 1.

Zgodnie z fig. 1, która przedstawia tylko istotny dla wynalazku obszar zespołu montażowego 2, pokazany w powiększeniu, korpusowi 1 automatycznego wyłącznika ochronnego nadany jest kształt płaskiego, ale wydłużonego prostopadłościanu, przy czym zespół montażowy 2 znajduje się na jego tylnej ścianie, wąskiej i podłużnej. Zespół montażowy 2 składa się przy tym z powierzchni przylegania 5 (przedstawionej tylko fragmentarycznie), dopasowanej w zasadzie płasko i wymiarami do (niepokazanej) znormalizowanej szyny poddawanej dozorowi. Na górnej krawędzi powierzchni przylegania 5 usytuowany jest wzdłużnie względem korpusu 1, również niewidoczny na fig. 1 do 4, występ kłowy lub listewka kłowa, ukształtowane przeważnie jako jedna całość z korpusem 1 i stanowiące rodzaj rowka, w który wchodzi górna krawędź wymienionej szyny.

Zgodnie z fig. 1 dolna krawędź powierzchni przylegania 5 jest ograniczona wpustem lub uskokiem 6, dzięki czemu uzyskuje się obniżony względem powierzchni przylegania 5 odcinek prowadzący 7. Na tym odcinku prowadzącym 7 znajduje się (niepokazane) urządzenie ślizgowe i prowadzące w postaci dwóch ciągnących się wzdłuż korpusu 1 równoległych szyn, które są również ukształtowane jako jedna z nim cało ść. Na szynach jest w taki sposób osadzony przesuwnie rygiel 3, że daje się on przestawić

PL 193 439 B1 z położenia odpowiadają cego jego zakleszczeniu lub z jego położenia spoczynkowego (odpowiadającego położeniu pokazanemu na fig. 1) w położenie, w którym daje się swobodnie przesuwać.

Rygiel 3 jest przedstawiony szczegółowo na fig. 3.

Zgodnie z fig. 3 rygiel 3 posiada na swojej górnej powierzchni strukturę siatkową z przebiegającym niezależnie żebrem 8 w kształcie litery S, łączącym ze sobą jego boczne ściany 10, i z płytką 9 w kształcie zbliżonym do trójkąta, która ciągnie się wzdłuż rygla 3 od jego tylnej części i jest swoim przednim spiczastym końcem połączona ze środkowym odcinkiem żebra 8. Na tym spiczastym końcu płytki 9 znajduje się pionowy, skierowany ku dołowi, czop ryglujący 8a. Czop ryglujący 8a jest przy tym na swoim swobodnym końcu zaokrąglony. Jest to potrzebne z tego powodu, że przy przesuwaniu rygla 3 ślizga się on wzdłuż górnej powierzchni korpusu 1, na której ukształtowany jest pomiędzy obydwiema szynami rodzaj (niepokazanego) wysklepienia lub wybrzuszenia. Przy prześlizgiwaniu się nad tym wybrzuszeniem czop ryglujący 8a przesuwa się do góry, w wyniku, czego płytka 9 jak również żebro 8 ulegają elastycznemu wygięciu. Wskutek tego elastycznego naprężenia zostaje wywarta przez czop 8a na rygiel 3 siła, posiadająca w związku z nachyleniem wybrzuszenia składową, działającą w kierunku przesuwania rygla 3, wykorzystywaną do zakleszczania go w jego położeniu spoczynkowym. Wybrzuszenie stanowi jednocześnie ogranicznik wyznaczający tylną granicę swobodnego przesuwu.

Ściany boczne 10 rygla 3 są na ich dolnych krawędziach ograniczone listwami 11, które są usytuowane na zwróconych do siebie ich wewnętrznych powierzchniach i służą do ślizgowego uchwycenia szyn.

W kierunku ku przodowi rygla 3 obydwu ś cianom bocznym 10 nadana jest klinowa zbież ność ich górnych krawędzi względnie opadają one ukośnie, ku dołowi, w danym wypadku aż do uskoku 12, biegnącego na każdej z tych ścian prostopadle względem ich dolnych krawędzi. Uskoki 12 kończą się w przedłuż eniu 13 odpowiednich ścian bocznych tuż nad listwami 11. Przednie strony czołowe przedłużeń 13 ścian bocznych stanowią w danym wypadku powierzchnie oporowe 14, stykające się w poł o ż eniu spoczynkowym rygla 3 z uskokiem 6 znajdują cym się w korpusie, jak to jest pokazane na fig. 1. Listwy 11 ciągną się również na przedłużeniach 13 ścian bocznych aż do powierzchni oporowych 14. Listwy 11 są przy tym w obrębie swoich przednich końców ścięte ukośnie w kierunku ku powierzchniom oporowym 14, przy czym ścięcia te są przedłużone przez odpowiednio ukośnie ścięty karb w przedłużeniach 13 ścian bocznych, tworzący rodzaj pochylni 22.

Mniej więcej w tym obszarze, w którym ściany boczne 10 przechodzą w opadające ukośnie odcinki 15, znajduje się, łącząca te ściany boczne, ściana poprzeczna 16, na której ukształtowany jest, posiadający kształt noska, unieruchamiający występ 17, ciągnący się równolegle do niej między obydwoma przedłużeniami 13 ścian bocznych. Ten występ 17 składa się, zgodnie z fig. 3, z dwóch usytuowanych równolegle w pewnej odległości od siebie żeberek 18, wystających prostopadle ze ściany poprzecznej 16 ponad przedłużeniami 13 ścian bocznych, jak również z płytki końcowej 19, która łączy ze sobą wolne odcinki końcowe żeberek 18 i ciągnie się dalej w kierunku ku przodowi rygla 3 pod kątem rozwartym względem listew 11. Wolne końce żeberek 18 są przy tym ukształtowane od spodu z powierzchniami przyporowymi 20 do poddawanej dozorowi szyny. Na tylnej powierzchni ś ciany poprzecznej 16 znajdują się, zgodnie z fig. 1, dwa uformowane z nią jako jedna całość spęcznienia 19a, które przy swobodnym położeniu rygla 3 opierają się o wybrzuszenie korpusu 1 i ograniczają w ten sposób drogę jego przesuwu.

Na tylnym odcinku końcowym rygla 3 znajduje się urządzenie uruchamiające w postaci wybrania lub otworu 21, które jest uformowane w płytce 9 i służy do osadzania w nim płaskiego i/lub krzyżowego wkrętaka.

Na fig. 2 uwidoczniono element dociskający 4 w postaci płaskiej sprężyny płytkowej, utworzonej przez zamkniętą sprężynującą ramę płytkową 23 o zarysie prostokątnym. Ta sprężyna płytkowa 4 daje się na ogół wytwarzać jako element wykrawany przez tłoczenie. Wąskie obrzeże sprężynującej ramy płytkowej 23 jest wygięte, w zasadzie pod kątem prostym, w listwę wspornikową 24. Od tego obrzeża ciągnie się prostopadle do niego w kierunku drugiego obrzeża sprężynującej ramy płytkowej 23 języczek sprężynujący 25, oddalający się przy tym pod ostrym kątem w kierunku swojego swobodnego końca od płaszczyzny wyznaczonej przez tę sprężynującą ramę płytkową 23. Swobodny koniec języczka sprężynującego 25 jest przy tym ponownie nieznacznie wygięty, tak, że powstaje ciągnąca się równolegle do tej płaszczyzny powierzchnia przylegania 26.

Obrzeże sprężynującej ramy płytkowej 23, znajdujące się naprzeciw listwy wspornikowej 24, jest wygięte w przeciwnym kierunku aniżeli listwa wspornikowa 24, w zasadzie pod kątem prostym,

PL 193 439 B1 i kształtuje przy tym dwie krawędzie dociskające 27, znajdujące się w linii krawędzi tego obrzeż a w pewnej odległoś ci od siebie. Między krawędziami dociskającymi 27 znajduje się nosek ślizgowy 28, ukształtowany jako jedna całość ze sprężynującą ramą płytkową 23. Stanowi go pręt, którego środkowy odcinek jest wygięty w tym samym kierunku, co krawędzie dociskające 27 (a więc do góry) i tworzy w ten sposób na jego górnej powierzchni zaokrą gloną powierzchnię ś lizgową .

Zasada działania jak również współdziałanie rygla 3 i elementu dociskającego 4 w postaci sprężyny płytkowej będzie poniżej przedstawione dokładniej na podstawie fig. 1 i 4.

Zgodnie z fig. 1 korpus 1 ma w obrębie zespołu montażowego 2 przebiegający poprzecznie rowek osadczy 28a, w który jest wetknięta listwa wspornikowa 24 sprężyny płytkowej, czyli elementu dociskowego 4, tak, że sprężyna ta, względnie sprężynująca rama płytkowa 23 może się obracać uchylnie w tym rowku osadczym 28a wzglę dem odcinka prowadzą cego 7 rygla 3 w obrę bie przyję tego na wstępie kąta. W zespole montażowym 2 znajdują się dodatkowo dwa występy 29, odpowiadające kształtem spęcznieniom, które sięgają otoczonego przez sprężynującą ramę płytkową 23 otworu i w ten sposób ustalają jej położenie i ukierunkowują ją.

W celu zamontowania korpusu 1 na poddawanej dozorowi szynie, rygiel 3 jest wyprowadzony ze swojego położenia spoczynkowego, odpowiadającego fig. 1, w położenie, w którym daje się swobodnie przesuwać, w którym to położeniu spęcznienia 19a schodzą się ze znajdującym się na ścianie korpusu wybrzuszeniem i w ten sposób ograniczają przesuw do tyłu. W tym położeniu pomiędzy posiadającym kształt noska występem 17 rygla 3 a niepokazanym uchwytem kłowym na korpusie 1 powstaje szczelina, która umożliwia wprowadzenie poddawanej dozorowi szyny we wspomniany wyżej uchwyt i przylgnięcie do niej korpusu 1 jego powierzchnią przylegania 5.

Skoro tylko korpus 1 przylgnie swoją powierzchnią przylegania 5 do poddawanej dozorowi szyny, rygiel jest przesuwany z położenia, w którym daje się swobodnie przesuwać, w kierunku swojego położenia spoczynkowego. Przy tym ruchu przesuwnym czop ślizgowy 8a rygla 3 prześlizguje się nad wybrzuszeniem korpusu 1 w obrębie odcinka prowadzącego 7, przy czym początkowo musi zostać przezwyciężona siła związana z odkształceniem płytki 9 i żebra 8, działająca w kierunku przeciwnym do kierunku ruchu przesuwania. Skoro tylko czop ślizgowy 8a przekroczy punkt szczytowy znajdującego się na ścianie korpusu wybrzuszenia, zmienia się na przeciwny kierunek działania wspomnianej siły sprężystości, związanej z ruchem przesuwania rygla 3, i przemieszcza go w położenie spoczynkowe działając na podobieństwo sprzęgła. W tej wymienionej ostatnio fazie ruchu przedłużenia 13 ścian bocznych rygla 3 podchwytują w obrębie ich pochylni 22 swobodny koniec elementu dociskającego 4, czyli sprężyny płytkowej poniżej jej krawędzi dociskających 27 i unoszą stopniowo sprężynę płytkową odpowiednio do kąta nachylenia pochylni 22.

Przy ruchu unoszącym sprężynę płytkową, czyli element dociskający 4 dociśnięty zostaje najpierw do podlegającej dozorowi szyny języczek sprężynujący 25, który wywiera w ten sposób siłę sprężystości, działającą zwrotnie na sprężynującą ramę płytkową 23. Jednocześnie posiadający kształt noska występ 17 rygla 3 zaczepia się o tył tej szyny, przy czym szyna ta pod wpływem oddziaływania siły sprężystości języczka sprężynującego 25 jest dociskana do powierzchni przyporowych 20 występu 17, to znaczy jest niejako zaciśnięta między występem 17 rygla 3 a języczkiem sprężynującym 25.

Przy dalszym przesuwaniu rygla 3 przemieszczające się w kierunku poddawanej dozorowi szyny krawędzie dociskające 27 wchodzą w kontakt z dolną krawędzią wzdłużną tej szyny i odciągają w ten sposób korpus 1 do dołu, przy czym górna krawę dź wzdłużna szyny wchodzi w uchwyt kłowy na tym korpusie 1. Ruch przesuwający rygiel 3 w jego położenie spoczynkowe jest ograniczony przez dosunięcie się powierzchni oporowych 14 do uskoku 6, przy czym czop ślizgowy 8a, znajdujący się jeszcze wciąż w obrębie wybrzuszenia na ścianie korpusu, wywiera pod wpływem elastycznego odkształcenia płytki 9 i żebra 8 siłę oddziaływującą na rygiel 3 w kierunku zgodnym z kierunkiem jego przesuwu i w ten sposób unieruchamia go w jego położeniu spoczynkowym.

Jednocześnie dwa klocki zderzakowe 30, które są wykonane na korpusie 1 jako jedna z nim całość i ciągną się równolegle do sprężynującej ramy płytkowej 23, uniemożliwiają jej dalsze uchylanie się na listwie wspornikowej 24.

Zgodnie z powyższym opisem sprężyna płytkowa, czyli element dociskający 4 dzięki ślizgowemu osadzeniu rygla 3 kompensuje w ten sposób luz między korpusem 1 a poddawaną dozorowi szyną, zaś w jego położeniu spoczynkowym, zgodnie z fig. 1, sprężyna płytkowa jest tak długo unoszona przez pochylnie 22 ku tej szynie, dopóki krawędzie dociskające 27 nie zostaną dociśnięte do jej dolnej krawędzi i nie zacisną jej między sobą a znajdującym się na korpusie uchwytem kłowym. Siła zaciskająca jest w ten sposób wprowadzona do rowka 28a na korpusie 1 poprzez krawędzie dociskające 27,

PL 193 439 B1 sprężynującą ramę płytkową 23 i listwę wspornikową 24 sprężyny płytkowej 4, przy czym połączenie dociskowe między sprężyną płytkową, czyli elementem dociskającym 4 a poddawaną dozorowi szyną w wyniku dokładnego uchwycenia tej sprężyny w rowku 28a i wstępnego jej naprężenia przez rygiel 3 w zasadzie nie wykazuje luzu. Ponieważ, dalej, siły zewnętrzne na korpusie 1, przykładowo nieznaczne obrócenie lub odchylenie korpusu 1 od jego uchwytu kłowego i od krawędzi dociskających 27 sprężyny płytkowej, czyli elementu dociskającego 4, są przejmowane i wprowadzane poprzez sprężynującą ramę płytkową 23 bezpośrednio do rowka 28a na korpusie 1, rygiel 3 pozostaje poza oddziaływaniem tych zewnętrznych sił i może w ten sposób pozostawać pewnie w swoim położeniu spoczynkowym.

Claims (7)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Aparat instalacyjny do instalowania na poddawanej dozorowi szynie, z korpusem, którego jedna strona ma kształt dostosowany do zespołu montażowego, zawierającego, osadzony przesuwnie na korpusie, rygiel, posiadający przynajmniej jeden występ, ciągnący się w kierunku przesuwania, wprowadzony w położeniu spoczynkowym w kontakt z poddawaną dozorowi szyną podciętym przyporem, znamienny tym, że zawiera element dociskający (4) w postaci nakładki, zamocowany na korpusie (1), przy czym w położeniu spoczynkowym rygla (3) element dociskający (4) jest przynajmniej częściowo podparty przez rygiel (3) i wprowadzony w położenie, przy którym poddawana dozorowi szyna jest zaciśnięta.
2. 2. Aparat według zastrz. 1, znamienny tym, że elementem dociskającym (4) jest sprężyna płytkowa.
3. 3. Aparat według zastrz. 2, znamienny tym, że element dociskający (4) w postaci sprężyny płytkowej stanowi prostokątna sprężynująca rama płytkowa (23), która na swoim wąskim obrzeżu jest wygięta pod kątem prostym, tworząc listwę wspornikową (24), zaś na wąskim obrzeżu, leżącym naprzeciw tego obrzeża, jest wygięta pod kątem prostym, w stronę przeciwną aniżeli listwa wspornikowa (24), tworząc co najmniej jedną krawędź dociskającą (27).
4. 4. Aparat według zastrz. 3, znamienny tym, że w obrębie naroży wąskiego obrzeża usytuowane są dwie krawędzie dociskające (27), miedzy którymi znajduje się karbowana swobodna przestrzeń, w której wystaje nosek ś lizgowy (28), stanowią cy jedną cał o ść ze sprężynując ą ramą pł ytkową (23).
5. 5. Aparat według zastrz. 3, znamienny tym, że od wąskiego obrzeża sprężynującej ramy płytkowej (23), tworzącego listwę wspornikową (24) odchodzi języczek sprężynujący (25), w kierunku wąskiego obrzeża leżącego naprzeciw, i ten języczek sprężynujący (25) jest ukierunkowany pod ostrym kątem względem płaszczyzny wyznaczonej przez sprężynującą ramę płytkową (23).
6. 6. Aparat według zastrz. 5, znamienny tym, że języczek sprężynujący (25) ma powierzchnię przylegania (26), równoległą do płaszczyzny wyznaczonej przez sprężynującą ramę płytkową (23).
7. 7. Aparat według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że rygiel (3) na swojej, patrząc w kierunku jego przesuwania, przedniej stronie z występem (17), posiada co najmniej jedno przedłużenie (13), tworzące pochylnię (22), obniżającą się ukośnie w kierunku przesuwania rygla (3), i w położeniu spoczynkowym rygla (3) przedłużenie (13), tworzące pochylnię (22) jest wsunięte pod sprężynę płytkową stanowiącą element dociskowy (4) w obrębie jej krawędzi dociskających (27), unosząc tę sprężynę płytkową, stanowiącą element dociskowy (4) i obracając ją wahadłowo wokół listwy wspornikowej (24), dopóki krawędzie dociskające (27) nie przylgną do poddawanej dozorowi szyny.