PL193109B1 - Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych oraz jej zastosowanie - Google Patents

Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych oraz jej zastosowanie

Info

Publication number
PL193109B1
PL193109B1 PL344414A PL34441499A PL193109B1 PL 193109 B1 PL193109 B1 PL 193109B1 PL 344414 A PL344414 A PL 344414A PL 34441499 A PL34441499 A PL 34441499A PL 193109 B1 PL193109 B1 PL 193109B1
Authority
PL
Poland
Prior art keywords
gastrin
peptide
treatment
leucovorin
combination
Prior art date
Application number
PL344414A
Other languages
English (en)
Other versions
PL344414A1 (en
Inventor
Philip C. Gevas
Stephen Grimes
Stephen L. Karr
Susan A. Watson
Dov Michaeli
Original Assignee
Aphton Corp
Priority date (The priority date is an assumption and is not a legal conclusion. Google has not performed a legal analysis and makes no representation as to the accuracy of the date listed.)
Filing date
Publication date
Application filed by Aphton Corp filed Critical Aphton Corp
Publication of PL344414A1 publication Critical patent/PL344414A1/xx
Publication of PL193109B1 publication Critical patent/PL193109B1/pl

Links

Classifications

    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K31/00Medicinal preparations containing organic active ingredients
    • A61K31/33Heterocyclic compounds
    • A61K31/395Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/18Growth factors; Growth regulators
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K38/00Medicinal preparations containing peptides
    • A61K38/16Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof
    • A61K38/17Peptides having more than 20 amino acids; Gastrins; Somatostatins; Melanotropins; Derivatives thereof from animals; from humans
    • A61K38/22Hormones
    • A61K38/2207Gastrins; Cholecystokinins [CCK]
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K39/0005Vertebrate antigens
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P35/00Antineoplastic agents
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61PSPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
    • A61P43/00Drugs for specific purposes, not provided for in groups A61P1/00-A61P41/00
    • AHUMAN NECESSITIES
    • A61MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
    • A61KPREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
    • A61K39/00Medicinal preparations containing antigens or antibodies
    • A61K2039/60Medicinal preparations containing antigens or antibodies characteristics by the carrier linked to the antigen
    • A61K2039/6031Proteins
    • A61K2039/6037Bacterial toxins, e.g. diphteria toxoid [DT], tetanus toxoid [TT]

Landscapes

  • Health & Medical Sciences (AREA)
  • Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
  • General Health & Medical Sciences (AREA)
  • Medicinal Chemistry (AREA)
  • Veterinary Medicine (AREA)
  • Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Pharmacology & Pharmacy (AREA)
  • Animal Behavior & Ethology (AREA)
  • Public Health (AREA)
  • Epidemiology (AREA)
  • Immunology (AREA)
  • Gastroenterology & Hepatology (AREA)
  • Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
  • Engineering & Computer Science (AREA)
  • Zoology (AREA)
  • Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
  • Organic Chemistry (AREA)
  • Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
  • General Chemical & Material Sciences (AREA)
  • Proteomics, Peptides & Aminoacids (AREA)
  • Microbiology (AREA)
  • Mycology (AREA)
  • Endocrinology (AREA)
  • Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
  • Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
  • Medicines Containing Plant Substances (AREA)
  • Medicines Containing Antibodies Or Antigens For Use As Internal Diagnostic Agents (AREA)

Abstract

1. Kombinacja obejmuj aca immunogen zawieraj acy peptyd imituj acy immunologicznie ga- stryn e G17 oraz jeden lub wi ecej srodków chemioterapeutycznych, do zastosowania w leczeniu nowotworu zale znego od gastryny. 2. Kombinacja wed lug zastrz. 1, znamienna tym, ze srodek chemioterapeutyczny wybrany jest z grupy sk ladaj acej si e z 5-fluorouracylu, leukoworyny, lewamizolu, cisplatyny, czynnika mar- twicy nowotworu i proglumidu. 3. Kombinacja wed lug zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, ze peptyd na sladuj acy immunolo- gicznie gastryn e G17 sprz ezony jest z no snikow a anatoksyn a b lonicz a. 9. Zastosowanie kombinacji obejmuj acej immunogen zawieraj acy peptyd imituj acy immuno- logicznie gastryn e G17 oraz jeden lub wi ecej srodków chemioterapeutycznych i ewentualnie far- maceutycznie dopuszczalny no snik, do wytwarzania leku do leczenia nowotworu zale znego od gastryny. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych do zastosowania w leczeniu nowotworu zależnego od gastryny. Ponadto przedmiotem wynalazku jest zastosowanie tej kombinacji do wytwarzania leku do leczenia nowotworu zależnego od gastryny.
Gastryna jest hormonem peptydowym występującym w dwóch dojrzałych formach - tetratriakontagastryny (G34) i heptadekagastryny (G17) i jest wytwarzana i wydzielana przez wyspecjalizowane komórki - komórki G, znajdujące się we wpuście żołądka. W komórkach wytwarzających gastrynę te hormony gastrynowe ulegają posttranslacyjnej modyfikacji ze wspólnej cząsteczki prekursorowej, zwanej „preprogastryną, zawierającej peptyd sygnałowy. Peptyd sygnałowy „pre jest usuwany w siateczce endoplazmatycznej komórki, wytwarzają c peptyd „progastrynę, która z kolei ulega dalszej obróbce w komórce do powstania dojrzałych gastryn G34 i G17, przed wydzieleniem do krwiobiegu (Dickinson 1991). (Pełne cytowanie dla cytowanych pozycji piśmiennictwa podano w podrozdziale „Piśmiennictwo poprzedzającym zastrzeżenia). Obie dojrzałe formy G34 i G17 ulegają amidacji na swym zakończeniu karboksykońcowym (-NH2). U człowieka stwierdzano wiele postaci G17, powstałych na skutek różnicowej obróbki cząsteczki prekursorowej i każda z nich może mieć różną aktywność biologiczną (Dickinson 1995 i Ciccotosto i wsp. 1995). W obróbce posttranslacyjnej gastryny to „dojrzała karboksyamidowana postać wiąże się ze swoistym receptorem komórkowym, tak zwanym receptorem CCK-B/gastryny, poprzez karboksylowe zakończenie peptydu (Kopin i wsp. 1992).
Hormony gastrynowe są wydzielane do krwi krążącej i wiążą się ze swoistymi komórkami w żołądku, a mianowicie z komórkami enterochromafinopodobnymi (ECL) i komórkami ściennymi, co pośrednio lub bezpośrednio wpływa na wydzielanie kwasu przez żołądek. Historycznie oba hormony gastrynowe łączono z pobudzaniem wydzielania soku żołądkowego (Edkins JS, 1905). W ostatnich latach nagromadzono dowody na to, że gastryna działa również jako czynnik troficzny w przewodzie pokarmowym (Johnson L. 1992) i że sprzyja wzrostowi nowotworów przewodu pokarmowego (Watson i wsp. 1989, Dickinson CJ 1995), jak również nowotworom poza przewodem pokarmowym, takim jak drobnokomórkowy rak płuc (Rehfeld i wsp. 1989).
Kilka rodzajów nowotworów, w tym gruczolakoraki jelita grubego, żołądka, trzustki i wątrobowo-komórkowe, posiada receptory CCK-B/gastrynowe w swych błonach plazmatycznych i komórki nowotworowe reagują na gastrynę silną proliferacją komórek (Rehfeld JF 1972, Upp i wsp. 1989 i Watson i wsp. 1993). W wielu przypadkach nowotworów jelita grubego stwierdzano podwyż szenie poziomu gastryny całkowitej w osoczu, a zwłaszcza podwyższenie poziomu prekursora hormonu progastryny, stosując surowice skierowane przeciwko gastrynie (Ciccotosto i wsp. 1995). Ostatnio odkryto, że wiele z tych nowotworów również wydziela gastrynę, wpływając w ten sposób na autonomiczny szlak proliferacyjny (Van Solinge i wsp. 1993, Nemeth i wsp. 1993 i Seva i wsp. 1994).
Hormony peptydowe G17 i G34 wiążą się z receptorami CCK-B/gastryny na błonach komórkowych komórek prawidłowych. Stwierdzono jednakże, że G17, lecz nie G34, pobudza wzrost gastrynozależnych komórek nowotworowych. Szczególnie związana z surowicą G17 ma potencjał pobudzania wzrostu nowotworów jelita grubego w sposób endokrynny, którego mediatorem są receptory CCK-B/gastryny w komórkach nowotworowych (Watson i wsp. 1993). G17 w szczególności uczestniczy w pobudzaniu wzrostu gruczolakoraków jelita grubego z uwagi na możliwe zwiększenie powinowactwa do receptorów CCK-B/gastryny w komórkach nowotworowych, w porównaniu z innymi rodzajami hormonu gastryny (Rehfeld 1972 i Van Solinge i wsp. 1993). Stwierdzono, że receptory CCK-B/-gastryny ulegają ekspresji w postaci o wysokim powinowactwie na 56,7% ludzkich pierwotnych nowotworów jelita grubego (Upp i wsp. 1989).
Wiele badań wykazało, że oprócz zdolności do reagowania na egzogenną gastrynę wewnątrzwydzielniczą, ludzkie nowotwory żołądka i jelita grubego wytwarzają gastrynę i jej prekursory (Ciccotosto i wsp. 1995; Finley i wsp. 1993; Kochman i wsp. 1992, Nemeth i wsp. 1993; Van Solinge i wsp. 1993), wpł ywają c w ten sposób na autokrynny szlak stymulacji wzrostu. Wytwarzanie gastryny w komórkach nowotworowych róż ni się od wytwarzania w endokrynnych komórkach G. Bardziej szczegółowo, te komórki nowotworowe zawierają duży odsetek prekursora progastryny wraz z niższym stężeniem dojrzałych peptydów. Postuluje się, że ten nieprawidłowy stosunek jest związany z konstytutywnym nieregulowanym uwalnianiem gastryny, połączonym z ograniczoną aktywnoś cią monooksygenazy peptydyloglicyno-a-amidującej (Ciccotosto i wsp. 1995; Kelly 1998). Tak więc, nieuregulowane uwalnianie gastryny prowadzi do nieprawidłowego wytwarzania i wydzielania różnych
PL 193 109 B1 molekularnych postaci hormonu. Bardziej szczegółowo, komórki raka jelita grubego nie przetwarzają skutecznie progastryny, w wyniku czego mniejsza jest konwersja prekursora gastryny do dojrzałych peptydów, tak więc powstają w większości gastryny niepełne lub nieprawidłowe (Dickinson 1995 i Rehfeld i wsp. 1993). Ponadto podwyższenie poziomu gastryny w nowotworach jelita grubego w części przypisuje się nieprawidłowej ekspresji genu gastryny w komórkach nowotworu jelita grubego (Hoosein i wsp. 1990, Baldwin i wsp. 1992 i Finley i wsp. 1993). W takich komórkach zidentyfikowano peptydy gastrynopodobne (Hoosein i wsp. 1988, Watson i wsp. 1991a i Finley i wsp. 1993) i potwierdzono, że są to rodzaje prekursorów gastryny (Van Solinge i wsp. 1993 i Nemeth i wsp. 1993).
Obecność amidowanego G17 (G17-NH2) w niektórych nowotworach jelita grubego (Ciccotosto i wsp. 1995, Van Solinge i wsp. 1993) dowodzi, ż e niektóre nowotwory zachowują nietknię ty szlak obróbki, ponieważ amidacja gastryny zachodzi jedynie w ziarnistościach wydzielniczych (Varro i wsp. 1994). Endogennie wytwarzana gastryna działa również jako autokrynny czynnik wzrostu, ponieważ udowodniono, że podstawowy wzrost linii komórek jelita grubego jest hamowany przez przeciwciało przeciwgastrynowe (Hoosein i wsp. 1988). Potwierdzono to w drugim badaniu, w którym analiza metodą Northern blot ujawniła mRNA gastryny w tych samych liniach komórkowych, a test radioimmunologiczny ujawnił immunoreaktywność gastrynopodobną w nadsączu hodowli komórek (Hoosein i wsp. 1990). Peptydy gastrynowe pełnią również rolę parakrynną (Watson i wsp. 1991b), którą potwierdzono (Finley i wsp. 1993) w doświadczeniach wykazujących bardziej dominującą immunoreaktywność gastryny w subpopulacjach komórek śluzówki złośliwych nowotworów jelita grubego.
Gdy G17 wiąże się ze swym receptorem, tworzy się kompleks G17/receptor, stymulujący wzrost komórek poprzez wtórne przekaźniki regulujące czynność komórek (Yamada i wsp. 1993). Wiązanie G17 z receptorem CCK-B/gastryny prowadzi do aktywacji rozpadu fosfatydyloinozytolu, aktywacji kinazy białkowej C z wynikającym z tego zwiększeniem stężenia wewnątrzkomórkowych jonów wapnia, i do indukcji protoonkogenów c-fos i c-jun poprzez kinazę białkową aktywowaną mitogenem, uczestniczącą w regulowaniu proliferacji komórek (Todisco i wsp. 1995). Dodatkowo, wiązanie gastryny z receptorem CCK-B/gastryny wiązano z późniejszym wzrostem fosforylacji przez kinazę tyrozynową pp125FADK (kinazę adhezji ogniskowej), która może również odgrywać rolę w przekazywaniu sygnałów mitogennych (Taniguchi i wsp. 1994).
Rak jelita grubego pozostaje wyzwaniem terapeutycznym, ponieważ w ostatnich latach uzyskano jedynie niewielką poprawę przeżycia. Leczenie chirurgiczne jest skuteczne w pierwotnej chorobie, lecz nieskuteczne przeciwko resztkowej chorobie ukrytej, która często jest obecna. Pacjentom z nowotworami odbytnicy zaleca się zwykle napromienianie po zabiegu chirurgicznym w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby. Najbardziej tradycyjną skuteczną terapią po zabiegu operacyjnym u pacjentów z bardziej zaawansowanymi nowotworami jelita grubego jest chemioterapia 5-fluorouracylem (5-FU). Jednakże dla terapii 5-FU wykazano jedynie znikomą korzyść dla pacjenta, ponieważ 5-FU jest wysoce toksyczny, terapia jest droga i jak się wydaje nie przedłuża przeżycia, czy to stosowana oddzielnie, czy w połączeniu z innymi lekami cytotoksycznymi. W większości przypadków ukryte lub nieoperacyjne nowotwory jelita grubego nie reagują dobrze na chemioterapię lub napromienienie i konieczne jest opracowanie nowych sposobów leczenia dla uzupełnienia obecnie stosowanych sposobów.
Ostatnio kilka badań wykazało, że adiuwantowa chemioterapia łączona 5-FU i leukoworyną poprawia skuteczność 5-FU u pacjentów z zaawansowanym nowotworem jelita grubego. Leukoworyna jest pochodną kwasu foliowego, znaną również pod nazwą kwasu foliowego, czynnika Citrovorum lub kwasu 5-formylo-5,6,7,8-tetrahydrofoliowego. Badania wykazują, że u chorych ze stadium C według Dukesa terapia łączona 5-FU/leukoworyną może zmniejszać umieralność o 10-15% (Moertel 1994). W tej samej grupie pacjentów łączona terapia doż ylna i dootrzewnowa 5-FU/leukoworyną powodowała nieznamienny trend do przeżycia wolnego od choroby i całkowitego wydłużenia przeżycia (Scheithauer i wsp. 1995). W zaawansowanej chorobie to samo połączenie leków może powodować wydłużenie przeżycia (Taylor, 1993) i wykazano, że średnie przeżycie wynosi 13,5 miesiąca w grupie leczenia łączonego w porównaniu z 7,5 miesiącami u chorych leczonych 5-FU (Petrioli i wsp. 1995). Jednakże ta chemioterapia łączona nie jest pozbawiona znamiennej chorobowości i powoduje ciężkie objawy niepożądane, takie jak zapalenie jamy ustnej, biegunka i supresja szpiku kostnego (Mahood i wsp. 1991, Erlichman i wsp. 1988, Pietnelli i wsp. 1989), co stwarza problem jakości życia, zwłaszcza u pacjentów z zaawansowaną chorobą .
Oceniano terapeutycznie in vitro i in vivo pewną liczbę antagonistów receptorów CCK-B/gastryny wysokiego powinowactwa w kilku doświadczalnych nowotworach przewodu pokarmowe4
PL 193 109 B1 go. Na przykład dla proglumidu - pochodnej kwasu glutaminowego (Seva i wsp. 190; Harrison i wsp. 1990 i Watson i wsp. 1991a), Benzotript, N-acylowej pochodnej tryptofanu; L-365260, pochodnej aspercyliny (Bock i wsp. 1989) i CL-988, cząsteczki naśladującej C-końcową sekwencję pentapeptydową CCK (Hughes i wsp. 1990) - udowodniono skuteczną neutralizację wpływu egzogennej gastryny na wzrost nowotworów przewodu pokarmowego zarówno in vitro, jak i in vivo (Watson i wsp. 1996 oraz Romani i wsp. 1994). Jednakże antagoniści ci dają ciężkie toksyczne objawy niepożądane i nie wykazują swoistości, ponieważ blokują działanie wszystkich potencjalnych ligandów receptora, takich jak G34 i CCK, w komórkach prawidłowych. Ostatnio opisano także wysoce silnych i swoistych antagonistów receptora CCK-B/gastryny, takich jak YM022 (Yuki i wsp. 1997) i YF476 (Takinami i wsp. 1997).
Proglumid i Benzotript intensywnie badano w badaniach przedklinicznych. Głównym problemem z tymi związkami jest ich mała siła działania i względnie wysokie stężenie konieczne do przemieszczenia G17 (Watson i wsp. 1992a, Watson i wsp. 1992b). Mimo to proglumid i Benzotript hamowały podstawową i stymulowaną gastryną proliferację wielu linii komórkowych (Seva i wsp. 1990, Watson i wsp. 1991a). Ponadto proglumid przedłużał przeżycie myszy z przeszczepem obcopochodnym z wraż liwym na gastrynę mysim nowotworem jelita grubego MC26 do 39 dni u leczonych zwierząt w porównaniu z 25 dniami u zwierzą t kontrolnych.
Z uwagi na małą swoistość tej klasy środków antagonizujących gastrynę w stosunku do receptora gastryny/CCK-B, uważa się, że hamowanie wzrostu jest również indukowane przez działanie niezależne od receptora gastryny. Ponadto receptory komórkowe, rozpoznające i wiążące gastrynę, nie wiążą się z wszystkimi badanymi inhibitorami (Seva i wsp. 1994). Tak więc, jeżeli w autokrynnej kaskadzie wzrostu nie zachodzi całkowite hamowanie wiązania gastryny z receptorem, być może antagoniści grupy nie są w stanie blokować tego mechanizmu sprzyjania wzrostowi nowotworu.
Tak więc, konieczne są nowe sposoby terapii, zarówno jako możliwości same w sobie, jak i strategie łączenia z chemioterapią. Terapie łączone zapewniają możliwości zwiększania indeksu terapeutycznego i/lub zmniejszania koniecznej dawki chemioterapii, ograniczając w ten sposób niekorzystne działania niepożądane.
Sposób terapeutyczny wybiórczej immunologicznej neutralizacji aktywności biologicznej hormonu gastryny zapewni skuteczny sposób opanowywania lub zapobiegania zmianom patologicznym, będącym wynikiem nadmiernego wytwarzania hormonu gastryny w przebiegu nowotworów jelita grubego.
W patentach Stanów Zjednoczonych nr 5 023 077; 5 468 494; 5 607 676; 5 609 870 i 5 622 702 opisano immunogeny i kompozycje immunogenne dogodne do kontrolowania poziomu G17 i G34 u pacjenta poprzez wytwarzanie przeciwciał przeciwko gastrynie i opisują także zastosowanie takich kompozycji w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy i nowotworów wywołanych gastryną.
Przedmiotem niniejszego wynalazku jest kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych, do zastosowania w leczeniu nowotworu zależnego od gastryny.
Korzystnie środek chemioterapeutyczny wybrany jest z grupy składającej się z 5-fluorouracylu, leukoworyny, lewamizolu, cisplatyny, czynnika martwicy nowotworu i proglumidu.
Korzystnie peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17 sprzężony jest z nośnikową anatoksyną błoniczą.
Korzystnie immunogen zawierający peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17 obejmuje peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17, nośnik białkowy oraz peptyd przerywnikowy odpowiedni do utrzymywania w oddaleniu peptydu naśladującego immunologicznie gastrynę G17 od białka nośnikowego i nasilania jego zdolności wiązania z receptorami limfocytowymi.
Korzystnie peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17 stanowi peptyd o sekwencji aminokwasowej oznaczonej SEQ ID nr 1.
Korzystnie kombinacja obejmuje ponadto farmaceutycznie dopuszczalny nośnik.
Korzystnie kombinacja przeznaczona jest do leczenia u pacjenta nowotworu zależnego od gastryny.
Korzystnie jako środki chemioterapeutyczne kombinacja obejmuje 5-fluorouracyl oraz leukoworynę i przeznaczona jest do leczenia u pacjenta nowotworu jelita grubego zależnego od gastryny.
Przedmiotem wynalazku jest ponadto zastosowanie kombinacji obejmującej immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych i ewentualnie farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, do wytwarzania leku do leczenia nowotworu zależnego od gastryny.
PL 193 109 B1
Zgodnie z zastosowaniem według wynalazku immunizacja anty-G17 w połączeniu ze środkami chemioterapeutycznymi, takimi jak 5-FU i leukoworyna, zwiększa działanie terapeutyczne w zakresie opanowywania lub hamowania wzrostu nowotworów jelita grubego w porównaniu z samą chemioterapią.
Zgodnie z zastosowaniem według wynalazku terapia łączona do leczenia nowotworów obejmuje immunologiczną neutralizację hormonów peptydowych i czynników sprzyjających podziałowi komórek nowotworowych, w połączeniu z chemioterapią, w szczególności do leczenia nowotworów gastrynozależnych, takich jak gruczolakoraki jelita grubego. Terapia łączona obejmuje immunizację anty -G17 pacjenta wymagającego leczenia w połączeniu z podawaniem jednego lub więcej środków chemioterapeutycznych. Immunizacja anty-G17 w leczeniu nowotworów gastrynozależnych jest zaskakująco skuteczna w zakresie wytwarzania przeciwciał anty-G17, mimo znanego hamującego wpływu na szpik kostny stosowanych środków chemioterapeutycznych.
Immunizacja anty-G17 obejmuje czynną lub bierną immunizację pacjenta immunogenem anty-G17 skierowanym przeciwko hormonowi G17 w celu kontrolowania poziomu G17 u pacjenta. W wyniku pobudzenia przeciwciał anty-G17 u pacjenta hormon G17 ulega neutralizacji in vivo i jego działanie fizjologiczne ulega zahamowaniu, co hamuje zależny od G17 wzrost komórek nowotworowych.
Ponadto zastosowanie immunizacji anty-G17 w połączeniu ze standardową chemioterapią zwiększa skuteczność leczenia nowotworów jelita grubego, ponieważ w połączeniu do leczenia pacjenta wystarczać mogą mniejsze ilości środków chemioterapeutycznych, dzięki czemu zmniejsza się ich toksyczne działanie na tkanki prawidłowe. Ponadto można poprawić jakość życia pacjenta i przedłużyć czas jego przeżycia.
Zgodnie z zastosowaniem według wynalazku sposób może obejmować czynną immunizację ssaka z nowotworem gastrynozależnym immunogenem anty-G17 w połączeniu z podawaniem jednego lub więcej środków chemioterapeutycznych, takich jak 5-fluorouracyl, leukoworyna, lewamizol, cisplatyna, czynnik martwicy nowotworu i proglumid. Immunogen anty-G17 można podawać pacjentowi na początku leczenia i później w pewnym odstępach czasu, w zależności od zapotrzebowania pacjenta. Przeciwciała anty-G17 wytworzone przez pacjenta po immunizacji wiążą się i neutralizują G17, zarówno w jego postaci dojrzałej, amidowanej, jak i w postaciach prekursorowych, na przykład G17-Gly, in vivo i zapobiegają wiązaniu G17 z jego receptorami, hamując w ten sposób wzrost gastrynozależnych komórek nowotworowych. Miana przeciwciał anty-G17 wytwarzanych przez immunizowanego pacjenta można monitorować w określonych z góry odstępach czasu z zastosowaniem standardowych sposobów. Ponadto można podawać środki chemioterapeutyczne według wskazań, w standardowych schematach dawkowania lub w dawkach niż szych, w zależ noś ci od zapotrzebowania pacjenta.
W innym wykonaniu zastosowanie według wynalazku w sposobie leczenia nowotworów gastrynozależnych może obejmować bierną immunizację pacjenta z nowotworem gastrynozależnym przeciwciałami anty-G17 w połączeniu z jednym lub więcej środkami chemioterapeutycznymi, takimi jak 5-fluorouracyl, leukoworyna, lewamizol, cisplatyna, czynnik martwicy nowotworu i proglumid. Przeciwciała te mogą być przeciwciałami chimerycznymi, humanizowanymi lub ludzkimi przeciwciałami monoklonalnymi, które można wytwarzać sposobami znanymi ze stanu techniki. Przeciwciała można podawać wraz ze środkami chemioterapeutycznymi na początku leczenia i później w pewnym odstępach czasu, w zależności od zapotrzebowania pacjenta.
Figura 1 przedstawia wykres ukazujący w skali czasu miana przeciwciał w surowicy po immunizacji szczurów immunizowanych 500 μg/ml szczurzego immunogenu anty-G17 (1-9)-DT.
Figura 2 przedstawia wykres ukazujący wpływ dawki 30 mg/kg terapii 5-FU/leukoworyną na miano przeciwciał anty-G17 (1-9) uzyskane u szczurów immunizowanych kombinacją według niniejszego wynalazku obejmującą immunogen.
Figura 3 przedstawia wykres Scatcharda ukazujący wpływ cykli leczenia 30 mg/kg 5-FU/leukoworyną na średnią liczbę krwinek białych u szczurów BDIX.
Figura 4 przedstawia wykres słupkowy, ukazujący średnią masę nowotworu u szczurów nie leczonych, leczonych anty-G17 (1-9) DT i leczonych DT.
Figura 5 przedstawia wykres słupkowy, ukazujący średnią masę nowotworu u szczurów leczonych 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny, 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny i immunogenem DT; 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny i anty-G17(1-9)-DT; 25 mg/kg 5-FU/leukoworyny i immunogenem DT; 25 mg/kg 5-FU/leukoworyny i anty-G17(1-9)DT; 20 mg/kg 5FU/leukoworyny i immunogenem DT; 20 mg/kg 5FU/leukoworyny i anty-G17(1-9)DT; 12,5 mg/kg 5-FU/leukoworyny i immunogenem DT i 12,5 mg/kg 5-FU/leukoworyny i anty-G17(1-9)DT.
PL 193 109 B1
Zgodnie z zastosowaniem według wynalazku w sposobie leczenia nowotworów, zwłaszcza nowotworów związanych z gastrynozależnym rakiem jelita grubego, terapia łączona obejmuje immunizację pacjenta immunogenem anty-G17 i leczenie pacjenta środkami chemioterapeutycznymi, takimi jak 5-FU i leukoworyna. Nieoczekiwanie stwierdzono, że terapia łączona immunizacją anty-G17/5-FU-leukoworyną jest skuteczniejsza niż uprzednie terapie, w zakresie leczenia raka jelita grubego. Środki chemioterapeutyczne użyteczne w terapii łączonej nie powodują znamiennego zahamowania wytwarzania przeciwciał anty-G17 u pacjenta immunizowanego, a do zahamowania wzrostu nowotworu można stosować mniejsze dawki środków chemioterapeutycznych. Ponadto miana przeciwciał anty-G17 wytwarzanych wskutek immunizacji są skuteczne w neutralizacji wszystkich postaci hormonu G17.
Zgodnie z zastosowaniem według wynalazku sposób może obejmować czynną immunizację pacjenta dotkniętego gastrynozależnym nowotworem jelita grubego poprzez podawanie kompozycji immunogennej anty-G17 w połączeniu z podawaniem pacjentowi środków chemioterapeutycznych. W zależności od zapotrzebowania pacjenta można później podawać dawki przypominające immunizacji anty-G17; zapotrzebowanie to określa się na podstawie analizy miana przeciwciał anty-G17 w surowicy pacjenta po immunizacji, z zastosowaniem standardowych technik i standardowej radiologicznej oceny nowotworu. Immunizację anty-G17 można również podawać pacjentowi przed zabiegiem usunięcia guza nowotworowego.
Immunogeny anty-G17 zawierają naturalne lub syntetyczne fragmenty peptydowe aminokwasów N-końcowych G17 jako część immunomimiczną immunogenu. Ten fragment peptydowy sprzęga się z nośnikiem immunogennym, takim jak anatoksyna błonicza (DT). W dogodnym wykonaniu immunogen anty-G17 może zawierać aminokwasy aminokońcowe G17 od pozycji 1 do 9, o sekwencji aminokwasowej piroGlu-Gly-Pro-Trp-Leu-Glu-Glu-Glu-Glu, sprzężone z anatoksyną błoniczą. Do innych dogodnych immunogennych nośników białkowych należą albumina surowicy bydlęcej, hemocyjanina mięczaków z klasy Gastropoda, hemocyjanina i anatoksyna tężcowa.
Immunogeny stosowane w kombinacji według niniejszego wynalazku mogą również zawierać przedłużenie lub przerywnikową sekwencję peptydową, dogodną do wyrzucania peptydu immunomimicznego z nośnika białkowego i do zwiększania jego zdolności do wiązania się z receptorami limfocytowymi. Dogodną przerywnikową sekwencję peptydową stanowi sekwencja aminokwasowa SSPPPPC (SEQ ID nr 2 w wykazie sekwencji). Jednakże inne peptydy przerywnikowe byłyby również odpowiednie. Dogodna sekwencja przerywnikowa jest przyłączona do zakończenia karboksykońcowego peptydu immunomimicznego. Immunogenny te można wytwarzać standardowymi technikami i opisano je w patentach Stanów Zjednoczonych nr 5 023 077; 5 468 494; 5 607 676; 5 609 870; 5 686 506 i 5 662 702, które włącza się do niniejszego opisu przez przywoł anie. Po immunizacji immunogeny te dają duże powinowactwo neutralizujących przeciwciał dla hamowania wpływu G17 w postaci dojrzałej i prekursorowej na wzrost nowotworu u zwierząt immunizowanych. Wytworzone przeciwciała anty-G17 wiążą i neutralizują dojrzałe i prekursorowe G17, zapobiegając w ten sposób wiązaniu G17 z receptorami na komórkach nowotworowych i wreszcie hamując wzrost komórek nowotworowych. Immunogeny powodują wytwarzanie przeciwciał neutralizujących zarówno karboksyamidowane, jak i przedłużone glicyną G17 i nie wykazują reaktywności krzyżowej z G34 i CCK.
Kompozycje, w których podaje się immunogeny w celu czynnej immunizacji do leczenia u pacjentów nowotworów gastrynozależnych, wytwarza się w wielu postaciach. Należą do nich stałe, półstałe i płynne postacie dawkowe, takie jak proszki, płynne roztwory, zawiesiny, czopki i roztwory do wstrzyknięć i wlewów. Dogodna postać zależy od zamierzonego sposobu podawania i zastosowania terapeutycznego. Kompozycje mogą zawierać niniejsze immunogeny i odpowiednie farmaceutycznie dopuszczalne składniki i mogą zawierać inne środki lecznicze, nośniki, adiuwanty, zaróbki itp., które można mieszać standardowymi sposobami. Dogodnie, kompozycje mogą mieć postać dawek jednostkowych. Ilość związku czynnego podawanego w celu immunizacji lub jako lek w jednym czasie lub okresie czasu będzie zależała od leczonego pacjenta, sposobu i postaci podawania i oceny lekarza prowadzącego.
Do leczenia nowotworu jelita grubego pacjentowi podaje się skuteczną dawkę od 0,001 do 2 mg kompozycji immunogennej. Skuteczna dawka kompozycji immunogennej jest zdolna do wywołania reakcji immunologicznej u pacjenta, a mianowicie skutecznego poziomu miana przeciwciał w celu związania i neutralizacji dojrzałego i prekursorowego G17 przez 1-3 miesiące po immunizacji. Po immunizacji i leczeniu środkiem chemioterapeutycznym, na przykład 5-FU/leukoworyną, pacjenta z nowotworem jelita grubego, bada się skuteczność leczenia w odniesieniu do wzrostu nowotworu standardowymi sposobami klinicznymi, takimi jak badanie ultrasonograficzne i badanie techniką rezonansu
PL 193 109 B1 magnetycznego (MR) w celu wykrycia obecności i rozmiarów guza nowotworowego, jeżeli jest on obecny. Można również monitorować miano przeciwciał anty-G17 z próbki krwi pobranej od pacjenta.
W miarę potrzeby należy podawać immunizację przypominającą w celu utrzymania skutecznego miana przeciwciał. Skuteczne leczenie tym sposobem gastrynozależnego gruczolakoraka jelita grubego i innych nowotworów gastrynozależnych, takich jak rak żołądka, wątroby, trzustki i drobnokomórkowy rak płuc, powinno spowodować zahamowanie wzrostu nowotworu i zmniejszenie rozmiarów guza.
W celu immunizacji biernej przeciwciał a anty-G17 podaje się pacjentowi doż ylnie, stosuj ą c farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, taki jak roztwór soli fizjologicznej, na przykład roztwór soli fizjologicznej zbuforowanej fosforanem.
Środki chemioterapeutyczne podaje się w dawkach zalecanych w standardowych schematach i moż na je podawa ć na począ tku terapii jednocześ nie z immunogenem anty-G17, przed lub po immunizacji. W niektórych przypadkach odpowiednie może być podawanie leczenia chemioterapeutycznego zarówno przed, jak i po immunizacji. Można również podawać dalsze kursy chemioterapii w zależności od potrzeb pacjenta, określonych poprzez MR i ultrasonografię.
Przeprowadzono następujące doświadczenia celem udowodnienia wpływu niniejszej terapii łączonej na nowotwory jelita grubego.
P r z y k ł a d 1
Przeprowadzono następujące doświadczenia celem określenia potencjalnych korzyści klinicznych leczenia anty-G17(1-9)-DT. Cele tego badania były następujące:
a) określenie długofalowego wpływu immunizacji swoistym szczurzym anty-G17(1-9)-DT na obraz histologiczny przewodu pokarmowego szczura;
b) ocena wpływu połączeń 5-FU/leukoworyny na miana przeciwciał wytworzonych w odpowiedzi na anty-G17(1-9)-DT; i
c) określenie efektu terapeutycznego anty-G17(1-9)- DT i połączeń 5-FU/leukoworyna na model okrężnicy szczura.
Linia komórkowa
DHDK jest linią komórek nowotworu nabłonka jelita grubego szczura (Martin, 1983). Linię komórkową hodowano w pożywce wzrostowej RPMI 1640 (Gibco, Paisley, Szkocja), zawierającej 10% płodowej surowicy cielęcej (FCS, Sigma, Poole, Wielka Brytania) w warunkach nawilżenia w temperaturze 37°C i 5% CO2.
Immunogen
Immunogen anty-G17(1-9)-DT składa się z reszt aminokwasowych 1-9 G17, połączonych przez koniec karboksylowy z przerywnikiem peptydowym SSPPPPC (SEQ ID nr 1 w wykazie sekwencji), który z kolei jest sprzężony z DT. Immunogenowi stosowanemu w tych badaniach nadano swoistość względem szczurzego G17 poprzez zastąpienie ludzkiego epitopu G17 9 aminokwasami aminokońcowymi szczurzego G17, połączonymi poprzez przerywnik peptydowy z anatoksyną błoniczą (DT). Surowicę odpornościową, wytworzoną w reakcji na szczurze anty-G17(1-9)-DT, oznaczono jako antyszczurze G17 (1-9) :DT.
Zwierzęta doświadczalne
Samce i samice szczurów BDIX pochodziły z Jednostki Badań nad Rakiem Uniwersytetu w Nottingham, Wielka Brytania; były one w wieku 6-10 tygodni, a ich masa ciała wynosiła 340-420 g. Szczury umieszczano parami i utrzymywano w cyklu 12 godzin światła i 12 godzin ciemności w temperaturze 25°C przy 50% wilgotności.
Przed każdym doświadczeniem zwierzęta dzielono na grupy w celu wyrównania dystrybucji masy ciała. Wielkość grup wynosiła od 6-13 zwierząt. W czasie całości doświadczeń na zwierzętach przestrzegano wskazówek Brytyjskiego Komitetu Koordynacyjnego do spraw Badań nad Rakiem (UKCCCR).
Procedura immunizacji
Szczurze anty-G17(1-9)-DT rozpuszczono w jałowej soli fizjologicznej (0,9%), pH 7,3 do stężenia 1 mg/ml. Do sprzężonego roztworu dodano adiuwant, dipeptyd normuramylowy (Peninsula Labs.,
Belmont, CA, Stany Zjednoczone) do uzyskania końcowego stężenia koniugatu od 200 do 500 μg/ml. Wodny roztwór wytworzono z olejową zaróbką (montanid ISA 703; AMS Seppic Lnc., Paryż, Francja) w stosunku 1:2 (objętościowo) przez emulgację. Po umieszczeniu w strzykawce szklanej, przymocowanej do drugiej strzykawki przez kurek z trzema odgałęzieniami, mieszaninę przepuszczano w tę i w drugą stronę przez strzykawki 40 razy dla wytworzenia emulsji. Podobnie dla szczurów kontrolnych wy8
PL 193 109 B1 tworzono emulsję zawierającą peptyd DT i dipeptyd muramylowy. Zwierzętom wstrzykiwano 200 μΐ emulsji (50 μg/szczura) w prawy bok. Zwierzęta immunizowano pojedynczym wstrzyknięciem lub wielokrotnie w odstępach 21 dni, jak to opisano szczegółowo poniżej.
Schemat leczenia cytotoksycznego
Szczury otrzymywały 12,5 i 25 mg/kg 5-fluorouracylu (5-FU, David Bull Labs., Warwick, Wielka Brytania) i 12,5-25 mg/kg leukoworyny (Lederle Labs., Gosport, Hants, Wielka Brytania) podawane dożylnie (iv) w dniach 1, 3 i 5, przy czym cykl powtarzano co 4 tygodnie w czasie badania (Asao, 1992). Kombinację cytotoksyczną podawano szczurom przed lub po immunizacji anty-G17 (1-9)-DT 9200 μg/ml.
Zapoczątkowanie wzrostu guza
Komórki DHDK12 zawieszono w jałowej soli fizjologicznej buforowanej fosforanem (PBS, Oxoid, Hants, Wielka Brytania) w stężeniu komórek 2,5 x 107/ml. Szczury znieczulono wstrzyknięciem dootrzewnowym 1 ml Hypnorm (0,315 ng/ml cytrynianu fentanylu i 10 mg/ml fluanizolu; Jannsen, Berrse, Belgia), Hypnovel (5 ng/ml midazolamu, Roche, Bazylea, Szwajcaria) i jałowej wody destylowanej w stosunku 1:1:5. Po podskórnym (s.c.) nacięciu prawego boku wstrzyknięto objętość 200 μl do warstwy mięśniowej ściany brzucha i nacięcie chirurgiczne zamknięto klipsami do ran. W skład każdej z grup doświadczalnych wchodziło od 6 do 13 zwierząt.
Oznaczenie poziomu przeciwciał swoistych u szczurów immunizowanych szczurzym antyG17(1-9)-DT
W celu uzyskania próbek krwi do analizy, szczurom pobierano próbkę krwi z ogona w różnych punktach czasowych w czasie doświadczenia i na koniec poprzez nakłucie serca w znieczuleniu terminalnym. Poziom w surowicy przeciwciał przeciwko szczurzym G17 oceniano poprzez enzymatyczny test immunosorpcyjny (ELISA). Koniugat szczurzego G17 i albuminy surowicy bydlęcej (BSA) rozpuszczono do stężenia 2 μg/ml w 0,1 M buforu glicynowego (pH 9,5) i umieszczano po 25 μl na studzienkę w 96-studzienkowych płytkach Immunulon U (Dynatech Labs., Sussex, Wielka Brytania). Studzienki inkubowano przez noc w temperaturze 4°C, po czym strzepnięto niezaadsorbowany koniugat i studzienki przemyto buforem (0,9% soli fizjologicznej, 0,5% Tween-20 [Sigma], 0,02% NaN3 [Sigma], pH 7,3). Bufor ten stosowano we wszystkich etapach płukania i wszystkich rozcieńczeniach odczynnika. Surowice poddawano obróbce w 10-krotnych seryjnych rozcieńczeniach, poczynając od rozcieńczenia 1:100. Kontrolę dodatnią stanowiła surowica odpornościowa skierowana przeciwko szczurzemu G17(1-9)-DT od uprzednio immunizowanych zwierząt, a kontrolę ujemną stanowiła prawidłowa surowica szczurza i surowica od szczurów immunizowanych tylko DT. Wszystkie surowice kontrolne stosowano w tych samych rozcieńczeniach co surowice badane. Rozcieńczone surowice dodawano do studzienek w próbkach po 25 μl w obecności lub nieobecności 25 μl/studzienkę szczurzego G17BSA w stężeniu 100 μg/ml (jako inhibitora rozpuszczalnego). Do wyjściowych zagłębień kontrolnych dodano tylko 25 μl/studzienkę buforu. Płytki inkubowano przez 60 minut w temperaturze pokojowej przed płukaniem buforem testowym. Do studzienek dodano kozią immunoglobulinę, skierowaną przeciwko przeciwciałom szczurzym, (H+L)-biotynę (Zymed, San Francisco, CA, Stany Zjednoczone) w rozcieńczeniu 1:500, 50 μl/studzienkę i inkubowano przez 60 minut w ciemności w temperaturze pokojowej. Po przepłukaniu dodano awidynę-fosfatazę zasadową (Zymed) w rozcieńczeniu 1:100 (50 μl/studzienkę) i płytki inkubowano przez 60 minut w temperaturze pokojowej. Po dalszym płukaniu do zagłębień dodano substrat p-nitrofenylofosforanowy (pNPP) (Sigma) w ilości 50 μl/studzienkę i po 5 minutach wywoływania odczytywano absorbancję przy 405 nm. Obliczano różnicę w absorbancji między nie leczoną surowicą i surowicą inkubowaną wraz z G17-BSA jako absorbancję swoistą.
Oznaczanie liczby krwinek białych
W czasie doświadczenia pobrano heparynizowaną krew od szczurów poprzez nakłucie żył ogonowych i poprzez nakłucie serca na zakończenie doświadczenia. Liczbę krwinek białych analizował Wydział Hematologii Szpitala Uniwersyteckiego w Nottingham z zastosowaniem FACScan.
Histologia
Po uśmierceniu szczurów długoterminowo immunizowanych anty-G17(1-9)-DT pobrano i utrwalono w formalinie reprezentatywne okolice żołądka, okrężnicy i jelita grubego od szczurów immunizowanych i kontrolnych w tym samym wieku. Przekroje zatapiano następnie w parafinie i cięto mikrotomem skrawki o grubości 4 m. Barwiono je hematoksyliną i eozyną i poddawano ocenie histopatologa, który nie wiedział o przynależności do danej grupy terapeutycznej.
PL 193 109 B1
Tempo proliferacji komórek krypt
Na godzinę przed uśmierceniem zwierzęcia dokonywano wstrzyknięcia dootrzewnowego winkrystyny (2 mg/kg, Sigma) w celu pobudzenia zahamowania metafazy w nabłonku okrężnicy przed oceną proliferacji komórek krypt okrężnicy (CCPR). Zliczano komórki w metafazie na kryptę. Pobierano od każdego szczura okrężnicę i odbytnicę, otwierano je wzdłużnie i śluzówkę z każdego preparatu utrwalano w roztworze Carnoysa. Krypty delikatnie zgniatano podłużnie w mikroskopie dysekcyjnym i oznaczano ilościowo komórki w metafazie (powiększenie x 25).
Analiza statystyczna
Wyniki in vivo analizowano nieparametrycznym testem Manna-Whitney'a z zastosowaniem oprogramowania statystycznego SPSS dla IBM PC.
Długofalowe badania anty-G17(1-9)-DT
Pięć samców szczura immunizowano szczurzym immunogenem anty-G17(1-9)-DT jak to opisano powyżej i mierzono ich miana przeciwciał przez czas 34 tygodni po pojedynczej immunizacji. W tym momencie szczurom podawano dawkę przypominającą - drugie wstrzyknięcie szczurzego antyG17(1-9)-DT. Wyniki przedstawiono na fig. 1. Fig. 1 ukazuje w skali czasu do 40 tygodni po immunizacji miana przeciwciał od szczurów immunizowanych 500 μg/ml szczurzego anty-G17(1-9)-DT. Każdy punkt odpowiada jednemu zwierzęciu. Miana przeciwciał mierzono testem ELISA, jak to opisano powyżej, stosując rozcieńczenie surowicy 1:100. Immunizacje wskazano strzałką. Po pierwotnej immunizacji 4-5 szczurów zareagowało na szczurzy immunogen anty-G17(1-9)-DT. Po tym pojedynczym wstrzyknięciu przeciwciała były wykrywalne w tygodniu 7 u 3 z 5 szczurów i w tygodniu 9 u 4 z 5 szczurów. Po tym początkowym piku przeciwciał nastąpił drugi pik między 15 a 20 tygodniem, po czym miana przeciwciał stabilnie zmniejszały się, zbliżając się do zera w tygodniu 34. W tym momencie fig. 1 również ukazuje, że po drugiej immunizacji szczurzym anty-G17(1-9)-DT u wszystkich szczurów stwierdzano wykrywalne miana przeciwciał anty-G17(1-9)-DT w ciągu 1-2 tygodni po immunizacji.
P r z y k ł a d 2
Analiza histologiczna szczurów immunizowanych długoterminowo anty-G17(1-9)-DT
Próbki z żołądka, okrężnicy i odbytnicy oceniano histologicznie po barwieniu hematoksyliną i eozyną, jak to opisano w przykładzie 1. Porównywano je z próbkami od szczurów kontrolnych odpowiednich pod względem wieku i płci. Wszystkie obszary przewodu pokarmowego były identyczne zarówno u szczurów leczonych anty-G17(1-9)-DT, jak i u szczurów kontrolnych, dobranych pod względem wieku, w odniesieniu do długości kosmków/krypt/grubości śluzówki. W żołądku komórki enterochromafinowe (ECL) były podobne pod względem liczby i wyglądu w obu grupach zwierząt. Jednakże stwierdzano pewne objawy granulacji komórek G w śluzówce żołądka szczurów leczonych anty-G17(1-9)-DT.
P r z y k ł a d 3
Tempo proliferacji komórek krypt (CCPR) nabłonka okrężnicy szczurów immunizowanych długoterminowo anty-G17(1-9)-DT
W sposób opisany powyżej analizowano CCPR nabłonka okrężnicy i miana przeciwciał skierowanych przeciwko szczurzemu G17. Tabela 1 ukazuje wyniki uzyskane u 4 z 5 szczurów ocenianych przez porównanie CCPR z mianami przeciwciał przeciwko szczurzemu G17. Średnie CCPR dla szczurów kontrolnych wynosiło 18,93 (odchylenie standardowe 3,2), a dla szczurów immunizowanych anty-G17(1-9)-DT - 23,7 (odchylenie standardowe 7,9). Nie stwierdzano statystycznie znamiennej różnicy w CCPR między szczurami immunizowanymi anty-G17(1-9)-DT a szczurami kontrolnymi, dobranymi pod względem wieku. Wyniki te wskazują, że tempo podziału komórek krypt w nabłonku okrężnicy jest takie samo dla szczurów kontrolnych i dla szczurów immunizowanych anty-G17(1-9)-DT.
T a b e l a 1
Porównanie mian przeciwciał przeciwko szczurzemu G17:DT z proliferacją komórek krypt okrężnicy
Szczur Absorbancja swoista w odniesieniu do przeciwciał przeciwko szczurzym G17:DT (rozcieńczenie 1:1000) Tempo proliferacji komórek krypt (średnia liczba metafaz/kryptę po 2-godzinnym traktowaniu winkrystyną
1 2 3
Kontrola 1 0 21,9
Kontrola 2 0 19,4
PL 193 109 B1 ciąg dalszy tabeli 1
1 2 3
Kontrola 3 0 14,4
Kontrola 4 0 20,0
Immunizowany szczur 1 0,280 29,7
Immunizowany szczur 2 0,340 30,3
Immunizowany szczur 3 0,415 13,6
Immunizowany szczur 4 0,420 21,1
P r z y k ł a d 4
Wpływ leczenia cytotoksycznego przed lub po immunizacji na poziom przeciwciał wytworzonych w odpowiedzi na szczurze anty-G17(1-9)-DT
Szczurom wstrzykiwano dożylnie w stosunku 1:1 5-FU/leukoworynę w dawce 30 mg/kg, jak to opisano w przykładzie 1, przed lub po immunizacji anty-G17(1-9)-DT. Każda grupa składała się z 6 samców i 6 samic szczura na grupę, a średnie miana przeciwciał mierzono techniką ELISA stosując rozcieńczenie surowicy 1:100. Poziom przeciwciał u każdego szczura mierzono z próbek krwi, jak to opisano w przykładzie 1.
Figura 2 przedstawia wpływ uprzedniego i późniejszego leczenia cytotoksycznego cyklami po 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny na miana przeciwciał wytworzonych w reakcji na immunizację anty-G17 (1-9)-DT (500 μg/ml). Na figurze dane przedstawiono w następujący sposób:
bez leków cytotoksycznych, 7 immunizacji immunizacje przed 4 kursami leczenia cytotoksycznego immunizacja przed 4 kursami leczenia cytotoksycznego kurs leczenia cytotoksycznego przed 4 immunizacjami (2 kursy leczenia cytotoksycznego w czasie immunizacji) kursy leczenia cytotoksycznego przed 4 immunizacjami kursy leczenia cytotoksycznego przez 3 immunizacjami kursy leczenia cytotoksycznego przez 2 immunizacjami
Figura 2 przedstawia średnią z 6 samic i 6 samców szczura na grupę. Odchylenie standardowe wynosiło około 10% średniej. Nie stwierdzano istotnego wpływu na miano przeciwciał przez uprzednie leczenie cytotoksycznym połączeniem 5-FU/leukoworyny, ani na osiągnięty poziom przeciwciał, ani na czas do osiągnięcia tego poziomu w porównaniu z nie leczonymi szczurami immunizowanymi antyg17(1-9)-DT. Maksymalna liczba ocenianych cykli leczenia wynosiła 4 kursy leczenia cytotoksycznego i następnie 2 immunizacje.
Figura 3 przedstawia wpływ leczenia na średnią liczbę krwinek białych u szczurów BDIX.
Wpływ leczenia cytotoksycznego 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny u szczurów BDIX otrzymujących 4 kursy leczenia cytotoksycznego przed 2 immunizacjami na średnią liczbę krwinek białych ukazano na fig. 3. Jak to ukazano na rysunku, doszło do znamiennego obniżenia liczby krwinek białych u ocenianych reprezentatywnych szczurów po leczeniu cytotoksycznym (p < 0,005, test t-Studenta). Liczba ta ulegała zmniejszeniu wraz ze wzrostem liczby kursów leczenia cytotoksycznego, co wskazuje na pewnego stopnia zahamowanie czynności szpiku kostnego. Nie stwierdzano jednak wpływu na reakcję przeciwciał na anty-G17(1-9)-DT wytwarzanych przez szczury, jak to ukazano na fig. 2.
P r z y k ł a d 5
Wpływ terapii łączonej 5-FU/leukoworyną i anty-G17(1-9)-DT na wzrost guzów DHDK12 in vivo
Badano wpływ łączonej terapii 5-FU/leukoworyną (12,5-30 mg/kg) i szczurzym anty-G17 (1-90-DT (200 μg/ml) na wzrost linii komórkowej DHDK12 szczurzego nowotworu jelita grubego w warstwie mięśniowej ściany brzucha szczurów BDIX poprzez porównanie z nowotworami u zwierząt kontrolnych, jak to opisano w poprzednich przykładach. Na zakończenie leczenia szczury uśmiercono, wycięto ich nowotwory i zważono je standardowymi sposobami. Każda grupa składała się z 10-12 szczurów/grupę, mieszanej płci. Średnią masę guzów ukazano poprzez zakres międzykwartylowy powyżej
PL 193 109 B1 kolumn. Analizy statystycznej dokonano nieparametrycznym testem Manna-Whitney'a, jak to opisano w przykładzie 1.
Figury 4 i 5 ukazują wpływ immunizacji anty-G17(1-9)-DT na średnią końcową masę guza u szczurów BDIX, którym wszczepiono komórki nowotworowe DHDK12 do warstwy mięśniowej ściany brzucha. Poprzez tę drogę wszczepienie uzyskuje się dobrze unaczyniony guz, podatny na leki podawane do krążenia (Watson 1996). Uprzednio wykazano, że szczurze anty-G17(1-9)-DT hamuje ostateczną masę guza DHDK12 o 56,5% przy podawaniu w dawce 500 μg/ml (Watson 1996). W niniejszych doświadczeniach w celu wykrycia ewentualnego pożądanego działania terapii łączonej 5-FU/leukoworyną dawkę anty-G17(l-9)-DT zmniejszono do 200 μg/ml, co spowodowało znamienne zahamowanie wzrostu guza o 25,7%, jak to ukazano na fig. 4. Fig. 4 przedstawia dane na temat guzów usuniętych od nie leczonych szczurów kontrolnych, szczurów immunizowanych anty-G17(1-9)-DT i szczurów immunizowanych DT. Po 50 dniach średnia masa guza u szczurów nieleczonych wynosiła 4,43 g. Immunizacja DT spowodowała, że średnia masa guza wyniosła 4,7 g, co nie było znamiennie różne od masy guza u szczurów nie leczonych, lecz masa ta była znamiennie większa niż średnia masa guza u szczurów immunizowanych anty-G17(1-9)-DT (3,49 g, p = 0,034, Mann Whitney).
Figura 5 przedstawia, że sama 5-FU/leukoworyna, podawana w dawce 30 mg/kg, znamiennie zmniejszała masę guza do średniej masy 1,01 g (p = 0,0106 w porównaniu z nie leczonymi szczurami kontrolnymi). Przy leczeniu szczurów tą samą cytotoksyczną dawką 5-FU/leukoworyny wraz z immunizacją DT, średnia masa guza nie była znamiennie różna (0,945 g).
Połączenie 5-FU/leukoworyny w dawce 30 mg/kg i immunizacji szczurzym anty-G17(1-9)-DT dało średnią masę guza wynoszącą 0,68 g, co nie było znamiennie różne od wartości w grupie leczonej 5-FU/leukoworyną/DT (p = 0,27). Połączenie 25 mg/kg 5-FU/leukoworyny i immunizacji DT dało średnią masę guza wnoszącą 0,96 g w porównaniu ze średnią masą guza 0,68 g w grupie immunizowanej anty-G17(1-9)-DT w połączeniu z leczeniem łączonym 5-FU/leukoworyną, co nie było znamienne (p = 0,409). Przy zmniejszeniu dawki 5-FU/leukoworyny do 20 mg/kg, połączenie 5-FU/leukoworyny/immunogenu DT dało średnią masę guza 1,23 g. Średnia masa guza uległa znamiennemu zmniejszeniu do 0,71 g po połączeniu 20 mg/kg 5-FU/leukoworyny z immunizacją anty-G17(1-9)-DT (p = 0,027, Mann Whitney).
Na koniec, fig. 5 również ukazuje, że dawka 12,5 mg/kg 5-FU-leukoworyny połączona z immunizacją anty-G17(1-9)-DT (p = 0,015, Mann Whitney) zmniejsza średnią masę guza z 1,34 g do 0,41 g. Porównano połączenia 5-FU/leukoworyny/anty-G17(1-9)-DT i nie stwierdzono statystycznie znamiennych różnic między anty-G17(1-9)-DT podawanymi w połączeniu z 12,5, 20 lub 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny.
Z uwagi na ograniczone pożądane działanie wykazane dla chemioterapii łączonej 5-FU/leukoworyną zarówno w zaawansowanym raku, jak i w szczególności przy jej stosowaniu jako terapii dodanej (Moertel 1994; Scheithauer 1995; Taylor 1993; Petrioli 1995), konieczne może być podawanie nowych połączeń w połączeniu z 5-FU/leukoworyną, w celu zwiększenia indeksu terapeutycznego (i ewentualnie zmniejszenia dawki chemioterapeutycznej w celu ograniczenia toksyczności) lub jako leczenia drugiego rzutu, jeżeli chemioterapia okaże się nieskuteczna. Tak więc, konieczne jest opracowanie nowych sposobów leczenia do takiego zastosowania. Uprzednio sądzono, że połączenie immunoterapii z chemioterapią stwarza problemy związane z zahamowaniem szpiku kostnego przez środki chemioterapeutyczne, tak jak w przypadku 5-FU/leukoworyny (Mahood, 1991). W niniejszym badaniu jednakże zahamowanie szpiku kostnego szczurów, spowodowane połączeniem 30 mg/kg 5-FU/leukoworyny, podawanym według Asao i wsp. w maksymalnej tolerowanej dawce, nie wpłynęło na poziom i czas do osiągnięcia mian przeciwciał przeciwko szczurzemu G17:DT po immunizacji immunogenem anty-G17(1-9)-DT.
W badaniach terapeutycznych z zastosowaniem 5-FU/leukoworyny w połączeniu z anty-G17(1-9)-DT, osiągano potencjację dawek 20 mg/kg i 12,5 mg/kg. Dawka 20 mg/kg była równie skuteczna, jak maksymalna dawka tolerowana, po połączeniu z anty-G17(1-9)-DT, a dawka 12,5 mg/kg wykazywała trend do większego działania terapeutycznego. Powód tego ostatniego trendu nie jest znany, może być jednak związany z dawką cytotoksyczną w mniejszym stopniu wpływającą na układ immunologiczny niż wyższe dawki, co może wspomagać ogólną reakcję zapalną przeciwko nowotworowi. 5-FU/leukoworyna podawana w cyklach ciągłych wydawałaby się wywierać działanie „wszystko albo nic na wzrost nowotworu, ponieważ zmniejszenie dawki do 1 mg/kg, jak stwierdzono, nie powoduje zahamowania wzrostu nowotworu. Działanie terapeutyczne można stopniowo zmniejszać poprzez zmniejszanie liczby cykli toksycznych (Watson, osobiste doniesienie). Tak więc, w kombinacjach we12
PL 193 109 B1 dług niniejszego wynalazku można podawać dawki 5-FU/leukoworyny mniejsze niż zazwyczaj, zmniejszając w ten sposób działania niepożądane leków, przy czym jednocześnie można osiągać skuteczne niszczenie komórek nowotworowych z zastosowaniem niniejszej kombinacji, ponieważ układ immunologiczny jest dotknięty jedynie minimalnie. Tak więc, zwiększa się hamujący wzrost nowotworu wpływ anty-G17(1-9)-DT. Te cechy charakterystyczne terapii łączonej są nieoczekiwane w świetle hamującego wpływu na szpik kostny samych w sobie środków chemioterapeutycznych.
Ponadto poprzez nieobecność szkodliwych działań u gospodarza, immunizacja anty-G17(1-9)-DT może stanowić leczenie długofalowe, jak na to wskazuje długość czasu, w którym u szczurów otrzymujących pojedynczą immunizację obecny był mierzalny poziom przeciwciał. Wykazano 80% skuteczność pierwszej immunizacji, w odniesieniu do pobudzenia wydzielania przeciwciał przeciwko gastrynie i 100% skuteczność po drugiej immunizacji z natychmiastowym wzrostem poziomu przeciwciał. Jakkolwiek potencjację chemioterapii można osiągnąć poprzez pojedyncze wstrzyknięcie antyG17(1-9)-DT, u większości gospodarzy brak objawów niepożądanych, charakterystyczny dla immunizacji anty-G17(1-9)-DT i prędkość reakcji gospodarza po dawkach przypominających wskazują, że odpowiedni może być schemat wielu wstrzyknięć. Mimo długości czasu pozostawania w krążeniu przeciwciał przeciwko szczurzemu G17, jak się wydaje, nie było szkodliwego długofalowego działania na przewód pokarmowy, jak to oceniono w pojedynczej ocenie histologicznej. Ponadto indeks proliferacji komórek krypt komórek nabłonka w okrężnicy nie ujawnił znamiennego wpływu na ich wzrost.
P r z y k ł a d 6
Leczenie pacjentów-ludzi z rakiem okrężnicy terapią łączoną 5-FU/leukoworyną i anty-G17(1-9)-DT
Uprzednio udowodniono, że immunizacja anty-G17(1-9)-DT jest wartościową i bezpieczną opcją terapeutyczną w leczeniu raka gastrynozależnego. Niniejsze kombinacje immunogenów anty-G17 z 5-FU/leukoworyną zwiększają skuteczność leczenia raka, zwłaszcza leczenia raka okrężnicy, a możliwe zmniejszenie dawki środka chemioterapeutycznego, koniecznego w połączeniu, powinno zmniejszać szkodliwe cytotoksyczne objawy niepożądane dowolnego z obecnie stosowanych środków chemioterapeutycznych. Niniejsze kombinacje immunogenu ze środkami chemioterapeutycznymi mogą być również użyteczne jako terapia drugiego rzutu u pacjentów nie reagujących na samą chemioterapię.
Pacjentów-ludzi z nowotworem jelita grubego lub okrężnicy leczy się połączeniem chemioterapii i immunoterapii.
Konkretnie, pacjentów z reagującymi na gastrynę nowotworami jelita grubego lub rakiem okrężnicy można leczyć jednoczesnym podawaniem 5-FU/leukoworyny i kompozycji immunogenu anty-G17 lub przeciwciałami anty-G17.
W szczególności, dogodna immunoterapia przewiduje immunogenną kompozycję, zawierającą koniugat aminokońcowego peptydu G17(1-9):DT w farmaceutycznie dopuszczalnym nośniku, która może zawierać adiuwant w celu dalszego pobudzenia reakcji immunologicznej.
Dogodny schemat immunoterapeutyczny można rozpocząć przed, w trakcie lub po kursie chemioterapii, w zależności od uwarunkowań klinicznych. Na przykład u pacjenta z dużym obciążeniem nowotworowym dogodne może być rozpoczęcie od kilku cykli chemioterapii w celu zmniejszenia objętości guza i następnie rozpoczęcie immunoterapii.
Zamiast tego u pacjenta z małym obciążeniem nowotworowym lub po leczniczym zabiegu operacyjnym, immunoterapię można rozpocząć przed lub w trakcie chemioterapii.
Dawka czynnej immunizacji może wynosić od 300 μg do 1200 μg immunogenu anty-G17, w zależności od stanu immunologicznego pacjenta (lub wydolności reakcji immunologicznej). Wstrzyknięcia można podawać w następujących odstępach czasu: dzień 1, 7 i 14 lub dni 1, 14 i 21, lub dni 1, 14, następnie 28 i 56. Wszystkie schematy dawkowania mogą dawać podobne miano przeciwciał. Przyśpieszone schematy immunizacji zapewniają możliwość wcześniejszego wystąpienia reakcji immunologicznej.
Dogodny sposób terapii antygastrynowej zapewnia podawanie dawki przypominającej co pół roku po początkowym okresie immunizacji, niezależnie od tego, który protokół się stosuje.
Jeszcze inny dogodny sposób skutecznej neutralizacji G17, Gly G17 i G17 NH2 zapewnia bierna immunizacja przeciwciałami anty-G17, dogodnie w postaci oczyszczonej. Bardziej szczegółowo, dawkę 10-1000 μg przeciwciał anty-G17(1-9) podaje się przed, w czasie i/lub po cyklach chemioterapii w celu kontroli aktywności gastryny. Bierną immunizację można podawać codziennie, co tydzień lub raz na dwa tygodnie. Można stosować inne protokoły, w zależności od skuteczności leczenia.
PL 193 109 B1
Inna kombinacja leczenia zapewnia wstępną immunizację bierną przed i/lub w trakcie pierwszego cyklu chemioterapii i następnie czynną immunizację, jak to opisano powyżej.
W uż ytku jest wiele schematów chemioterapii. Te schematy znane ze stanu techniki, jakkolwiek nie opisane w niniejszym zgłoszeniu, nie są wyłączone z tej opisanej terapii łączonej. Jeden dogodny schemat chemioterapii przewiduje jedną dużą dawkę dożylnie 5-FU w ilości 425 mg/m2 z leukoworyną wlewu dożylnego leukoworyny (kwas foliowy, FA, 20 mg/m2) przez 1-5 dni przez czas do 4 tygodni.
Inny dogodny schemat przewiduje 200 mg/m2 FA przez czas 2 godz. i następnie jedną dużą dawkę dożylnie (i.v.) 5-FU w dawce 400 mg/m2 + 5-FU w dawce 600 mg/m2 przez 22 godziny 1 lub 2 dni w okresie 2 tygodni.
Jeszcze inny dogodny schemat przewiduje ciągły wlew 5-FU w dawce 250-300 mg/m2 ciągle i.v. przez 4-6 tygodni i następnie 2 tygodnie przerwy.
Piśmiennictwo
Dickinson, C.J. And Yamada, T. Gastrin-amidating enzymes in the porcine pituitary and antrum. Characterization of molecular forms and substrate specificity. J. Biol. Chem. 266(1): 334-338, 1991.
Dickinson, C.J. Relationship of gastrin processing to colon cancer. Gastroenterology, 109: 1384-1388, 1995.
Ciccotosto, G.D., McLeish, A., Hardy. K.J., and Shulkes, A. Expression, processing and secretion of gastrin in patients with colorectal carcinoma. Gastroenterology, 109: 1142-1153, 1995.
Kopin, A.S.; Lee, Y.M.; McBride, E.W.; Miller, L. J.; Lu, M.; Lin, H.Y.; Kolakowski, L.F., Jr., and Beinborn, M. Expression cloning and characterization of the canine parietal cell gastrin receptor. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 89 (8): 3605-3609, 1992.
Edkins, J. S. On the chemical mechanism of gastrin secretion. Proc. R. Soc. London, 76: 376, 1905.
Jonhson, L.R., Wang, P. And Haddox, K. Ornithine decarboxylase in large bowel mucosa: regulation by gastrin, secretin and EGF. J. Physiol. Pharmacol. 43 (1): 33-41, 1992.
Watson, S.; Durrant, L., and Morris, D. Gastrin: growth enhancing effects on human gastric and colonic tumour cells. Br. J. Cancer, 59 (4): 554-558, 1989.
Rehfeld, J.F.; Bardram, L. And Hilsted, L. Gastrin in human bronchogenic carcinomas: constant expression but variable processing of progastrin. Cancer Res. 49 (11): 2840-2843, 1989.
Rehfeld, J. F. Three components of gastrin in human serum. Biochim. Biophys. Acta., 285: 364-372, 1972.
Upp, J.R.,Singh, P., Townsend, CM., Jr. and Thompson, J. C. Clinical significance of gastrin receptors in human colon cancers. Cancer Res. 49 (2): 488-492, 1989.
Watson, S.A., and Steele, R.J.C. Gastrin receptors in GI tumors. R.G. Landes, Austin, USA
1993.
Van-Solinge, W.W., Nielsen, F.C., Friis-Hansen, L., Falkmer, U.G., and Rehfeld, J. F. Expression but incomplete maturation of progastrin in colorectal carcinomas. Gastroenterology, 104: 1099-1107, 1993.
Nemeth, J., Taylor, B., Pauwels, S., Varro A., and Dockray, G. J. Identification of progastrin derived peptides in colorectal carcinoma extracts. Gut, 34: 90-95, 1993.
Seva, C, Dickinson, C.J., and Yamada, T. Growth-promoting effects of glycine-extended progastrin. Science, 265: 410-412, 1994.
Finley, G.G., Koski, R.A., Melham, M.F., Pipas, J.M., and Meisler, A.I. Expression of the gastrin gene in the normal human colon and colorectal adenocarcinoma. Cancer Res., 53: 2919-2926, 1993.
Rochman, M.L., Del Valle, J., Dickinson, C.J. and Boland, C.R Post-translational processing of gastrin in neoplastic human colonic tissues. Biochem. Biophys. Res Commun. 189 (2): 1165-1169, 1992.
Kelly, A. Hollande, F., Shulkes, A. And Baldwin, G. S. Expression of progastrin-derived peptides and gastrin receptors in a panel of gastrointestinal carcinoma celi lines. J. Gastroenterol. Hepatol. 13 (2): 208-214, 1998.
Dickinson, C.J. Relationship of gastrin processing to colon cancer. Gastroenterology 709 (4): 1384-1388, 1995.
Hoosein, N.M., Kiener, P.A., Curry, R.C., and Brattain, M. G. Evidence for autocrine growth stimulation of cultured colon tumor cells by a gastrin/cholecystokinin-like peptide. Exptl. Cell Res., 186: 15-21, 1990.
Baldwin, G.S., and Zhang, Q-X. Measurement of gastrin and transforming growth factor a messenger RNA levels in colonic carcinoma cell lines by quantitative polymerase chain reaction. Cancer Res., 52: 2261-2267, 1992.
PL 193 109 B1
Hoosein, N.M., Kiener, P.A., and Curry, R.C. Antiproliferative effects of gastrin receptor antagonists and antibodies to gastrin on human colon carcinoma cell lines. Cancer Res., 48: 7179-7183,
1988.
Watson, S.A., Durrant, L.G., Wencyk, P.M., Watson, A.L., and Morris, D.L. Intracellular gastrin in human gastrointestinal tumor cells. J.N.C.I., 83: 866-872, 1991a.
Varro, A., Henry, J., Vaillant, C, and Dockray, G. J. Discrimination between temperature and brefeldin A-sensitive steps in the sulfation, phosphorylation, and cleavage of progastrin and its derivatives. J. Biol. Chem. 269 (32): 20764-20770, 1994.
Hoosein, N.M., Kiener, P.A., Curry, R.C., and Brattain, M. G. Evidence for autocrine growth stimulation of cultured colon tumor cells by a gastrin/cholecystokinin like peptide. Exp. Cell Res. 186 (1): 15-21, 1990.
Watson, S.A., Durrant, L.G., Elston, P., and Morris, D.L. Inhibitory effects of the gastrin receptor antagonist (L-365,260) on gastrointestinal tumor cells. Cancer 68 (6): 1255-1260, 1991(b),
Ulrich, F.E. Clinical importance and problems of enteric hormones. 1990.
Todisco, A., Takeuchi, Y., Seva, C, Dickinson, C. J., and Yamada, T. Gastrin and Glycine-extended progastrin processing intermediates induce different programs of early gene activation. J. Biol. Chem. 270(47): 28337-28341, 1995.
Taniguchi, T., Matsui, T., Ito, M., Murayama, T., Tsukamoto, T., Katakami, Y., Chiba, T., and Chihara, K. Cholecystokinin-B/gastrin receptor signaling pathway involves tyrosine phosphorylations of p125FAK and p42MAP. Oncogene 9 (3): 861-867, 1994.
Moertel, G.G. Chemotherapy CRC. NEJM1994; 330: 1136-1142.
Petrioli, R, Lorenzi, M., Aquino, A., Marsili, S., Frediani, B., Palazzuoli, V., Marzocca, G. Treatment of advanced colorectal cancer with high-dose intensity folinic acid and 5-Fluorouracil plus supportive care. Eur J Cancer 1995; 31A: 2105-2108.
Scheithauer, W., Kornek, G., Rosen, H., Sebesta, C, Marceli, A, Kwaśny, W., Karall, M., Depisch, D. Combined intraperitoneal plus intravenous chemotherapy after curative resection for colonic adenocarcinoma. Eur J Cancer 1995; 31 A: 1981-1986.
Taylor, L. Chemotherapy, radiotherapy and immunology of colorectal neoplasia. Current opinion in Gastroenterology 1993; 9: 28-33.
Mahood, D.J., Dose, AM., Lopniz, C.C. Inhibition of fluorouracil stomatitis by oral cryotherapy. J Clin Oncol 1991; 9: 449-452.
Erlichman, C, Fine, S., Wong, A., Elhakeim, T. A randomized trial of fluorouracil and folmic acid in patients with metastatic CRC. J Clin Oncol 1988; 6: 496-475.
Pietnelli, N., Douglas HO., Harrava, L. The modulation of Fluorouracil with leucovorin in metastatic CRC: a prospective randomized phase III trial. J Clin Oncol 1989; 7: 1419-1426.
Seva, C, Dickinson, C. J., Sawada, M., Yamada, T. Characterization of the glycine-extended gastrin (G-gly) receptor on AR4-2J cells. Gastroenterol 1995; 108: A742.
Harrison, J.D., Jones, J.A., and Morris, D.L.The effect of the gastrin receptor antagonist proglumide on survival in gastric carcinoma. Cancer 66 (7): 1449-1452, 1990.
Bock, M.G., DiPardio, R. M., Evans, B.E., Rittle, K.E., Whitter, A., Veber, D, Anderson, E., and Freidinger, A. Benzodiazepine, gastrin and brain cholecystokinin receptor ligands: L-365,260. J. Med. Chem., 32: 13-17, 1989.
Hughes, J., Boden, P., Costall, B., Domeney, A., Kelly, E., Horwell, D.C., Hunter, J.C., Pinnock, R.D., and Woodruff, G.N. Development of a class of selective cholecystokinin type B receptor antagonists having potent anxiolytic activity. Proc. Natl. Acad Sci., 87: 6728-6732, 1990.
Romani, R., Howes, L.G., and Morris, D. L. Potent new family of gastrin receptor antagonists (GRAs) produces in vitro and in vivo inhibition of human colorectal cancer cell lines. Proc. AACR, 35: 397 (Abstract), 1994.
Yuki, H., Nishida, A., Miyake, A., Ito H., Akuzawa, S., Takinami, Y., Takemoto, Y., and Miyata, K. YM022, a potent and selective gastrin/CCK-B receptor antagonist, inhibits peptone meal-induced gastric acid secretion in Heidenhain pouch dogs. Dig. Dis. Sci. 42 (4): 707-714, 1997.
Takinami, Y., Yuki, H., Nishida, A., Akuzawa, S., Uchida, A., Takemoto, Y., Ohta, M., Satoh, M., Semple, G., Miyata, K. YF476 is a new potent and selective gastrin/cholecystokinin-B receptor antagonist in vitro and in vivo. Aliment. Pharmacol. Ther. 11 (1): 113-120, 1997.
PL 193 109 B1
Watson, S.A., Morris D.L., Durrant, L.G., Robertson, J.F., and Hardcastle, J.D. Inhibition of gastrin-stimulated growth of gastrointestinal tumour cells by octreotide and the gastrin/cholecystokinin receptor antagonists, proglumide and lorglumide. Eur. J Cancer. 28A (8-9): 1462-1467, 1992a.
Watson, S.A., Crosbee, D.M., Morris, D.L., Robertson, J.F., Makovec, F., Rovati, L.C., and Hardcastle, J.D. Therapeutic effect of the gastrin receptor antagonist, CR2093 on gastrointestinal tumour cell growth. Br. J. Cancer 65 (6): 879-883, 1992b.
Seva, C, Scemama, J.L., Bastie, M.J., Pradayrol, L., Vaysse, N. Lorglumide and loxiglumide inhibit gastrin-stimulated DNA synthesis in a rat tumoral acinar pancreatic cell line (AR42J). Cancer Res. 50 (18): 5829-5833, 1990.
Asao, T., Takayuki, A., Shibata, H.R., Batist, G. and Brodt, P. Eradication of Hepatic Metastases of Carcinoma H-59 combination chemoimmunotherapy with Liposomal Muramyl Tripeptide, 5-Fluorouracil, and Leucovorin. Cancer Research 52: 6254-6257, 1992.
Watson, S.A., Michaeli, D., Grimes, S., Morris, T., Robinson, G., Varro, A., Justin, T.A., Hardcastle, J.D. Gastrimmune raises antibodies that neutralize amidated and glycine-extended gastrin-17 and inhibit the growth of colon cancer. Cancer Res 1996; 56: 880-885.
Baldwin, G. Binding of the progastrin fragments to the 78KDA gastrin-binding protein. FEBS Lett. 1995; 359: 97-100.
Makishima, R, Larkin, D., Michaeli, D., Gaginella, T.S. Active immunization against gastrin-17 with an N-terminal derived immunogen inhibits gastrin and duodenal lesions in rats. Gastroenterol
1995; 106: A824.
Martin, F., Caignard, A., Jeannin, J.F., Leclerc, A., Martin, M. Selection of trypsin of 2 sublines of rat colon cancer cells forming progressive or regressive tumors. Int J Cancer 1983; 32: 623-627.
Wykaz sekwencji <110> APHTON CORPORATION <120> Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych oraz jej zastosowanie <130> 1102865-0034 <140> Stany Zjednoczone <141> 1999-05-14 <150> US 60/085,667 <151> 1998-05-15 <160> 2 <170> PatentIn wersja 2.0 <210> 1 <211> 9 <212> PRT <213> peptyd ludzki lub syntetyczny <220>
<221> MOD_RES <222> (1) <223> kwas piroglutaminowy <400> 1
Glu Gly Pro Trp Leu Glu Glu Glu Glu 1 5 <210> 2 <211> 7 <212> PRT <213> sekwencja syntetyczna <220>
<223> opis sekwencji syntetycznej: peptyd syntetyczny <400> 2
Ser Ser Pro Pro Pro Pro Cys 1 5
PL 193 109 B1

Claims (9)

1. Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych, do zastosowania w leczeniu nowotworu zależnego od gastryny.
2. Kombinacja według zastrz. 1, znamienna tym, że środek chemioterapeutyczny wybrany jest z grupy składającej się z 5-fluorouracylu, leukoworyny, lewamizolu, cisplatyny, czynnika martwicy nowotworu i proglumidu.
3. Kombinacja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że immunogen zawierający peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17 sprzężony jest z nośnikową anatoksyną błoniczą.
4. Kombinacja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17 obejmuje peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17, nośnik białkowy oraz peptyd przerywnikowy odpowiedni do utrzymywania w oddaleniu peptydu naśladującego immunologicznie gastrynę G17 od białka nośnikowego i nasilania jego zdolności wiązania z receptorami limfocytowymi.
5. Kombinacja według zastrz. 1, znamienna tym, że peptyd naśladujący immunologicznie gastrynę G17 stanowi peptyd o sekwencji aminokwasowej oznaczonej SEQ ID nr 1.
6. Kombinacja według zastrz. 1, znamienna tym, że obejmuje ponadto farmaceutycznie dopuszczalny nośnik.
7. Kombinacja według zastrz. 1, znamienna tym, że przeznaczona jest do leczenia u pacjenta nowotworu zależnego od gastryny.
8. Kombinacja według zastrz. 1, znamienna tym, że jako środki chemioterapeutyczne obejmuje 5-fluorouracyl oraz leukoworynę i przeznaczona jest do leczenia u pacjenta nowotworu jelita grubego zależnego od gastryny.
9. Zastosowanie kombinacji obejmującej immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych i ewentualnie farmaceutycznie dopuszczalny nośnik, do wytwarzania leku do leczenia nowotworu zależnego od gastryny.
PL344414A 1998-05-15 1999-05-14 Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych oraz jej zastosowanie PL193109B1 (pl)

Applications Claiming Priority (1)

Application Number Priority Date Filing Date Title
US8568798P 1998-05-15 1998-05-15

Publications (2)

Publication Number Publication Date
PL344414A1 PL344414A1 (en) 2001-11-05
PL193109B1 true PL193109B1 (pl) 2007-01-31

Family

ID=22193286

Family Applications (1)

Application Number Title Priority Date Filing Date
PL344414A PL193109B1 (pl) 1998-05-15 1999-05-14 Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych oraz jej zastosowanie

Country Status (16)

Country Link
EP (1) EP1076561B1 (pl)
JP (1) JP2002515457A (pl)
KR (1) KR100699574B1 (pl)
CN (1) CN1216605C (pl)
AT (1) ATE291918T1 (pl)
AU (1) AU745749B2 (pl)
CA (1) CA2327439C (pl)
DE (1) DE69924483T2 (pl)
DK (1) DK1076561T3 (pl)
ES (1) ES2237103T3 (pl)
HK (1) HK1032360A1 (pl)
HU (1) HUP0101947A3 (pl)
PL (1) PL193109B1 (pl)
PT (1) PT1076561E (pl)
WO (1) WO1999059628A2 (pl)
ZA (1) ZA200005962B (pl)

Families Citing this family (10)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
US20030091574A1 (en) * 2001-03-23 2003-05-15 Gevas Philip C. Combination treatment of pancreatic cancer
CA2450898A1 (en) * 2001-07-09 2003-01-23 Aphton Corporation Treatment and prevention of cancerous and pre-cancerous conditions of the liver, lung and esophagus
JP2005535663A (ja) * 2002-07-03 2005-11-24 アフトン コーポレーション リポソームワクチン
US7235376B2 (en) 2003-03-28 2007-06-26 Receptor Biologix, Inc. Gastrin hormone immunoassays
US20050053664A1 (en) * 2003-09-08 2005-03-10 Eliezer Zomer Co-administration of a polysaccharide with a chemotherapeutic agent for the treatment of cancer
US8674064B2 (en) 2010-03-03 2014-03-18 Onkologix Ltd Immunogenic compositions against human progastrin peptides
CN101797382B (zh) * 2010-03-03 2013-11-20 戚胜美 抗人前胃液素多肽免疫组合物
EA201100464A1 (ru) * 2011-04-06 2012-10-30 Ооо "Метамакс" (Ооо "Метамах") Фармацевтическая композиция для лечения гиперпролиферативных заболеваний и её применение
CA2929858C (en) 2013-11-22 2022-03-29 CL BioSciences LLC Gastrin antagonists (eg yf476, netazepide) for treatment and prevention of osteoporosis
EP3624841A4 (en) 2017-06-15 2021-01-27 Cancer Advances, Inc., COMPOSITIONS AND METHODS OF INDUCING HUMORAL AND CELLULAR IMMUNITIES AGAINST TUMORS AND CANCER

Family Cites Families (3)

* Cited by examiner, † Cited by third party
Publication number Priority date Publication date Assignee Title
CA1341281C (en) * 1986-07-09 2001-08-07 Hubert J.P. Schoemaker Immunotherapy of tumor with monoclonal antibody against the 17-1a antigen
DE69014137T2 (de) * 1989-01-24 1995-06-08 Aphton Corp., Woodland, Calif. Immunogenische Zusammensetzungen gegen Gastrin-Peptide.
US5468494A (en) * 1993-11-12 1995-11-21 Aphton Corp. Immunogenic compositions against human gastrin 17

Also Published As

Publication number Publication date
CA2327439C (en) 2005-07-05
HK1032360A1 (en) 2001-07-20
CA2327439A1 (en) 1999-11-25
PL344414A1 (en) 2001-11-05
AU3904599A (en) 1999-12-06
ATE291918T1 (de) 2005-04-15
PT1076561E (pt) 2005-08-31
JP2002515457A (ja) 2002-05-28
HUP0101947A3 (en) 2001-12-28
WO1999059628A3 (en) 2000-01-13
DE69924483D1 (de) 2005-05-04
KR20010052355A (ko) 2001-06-25
ZA200005962B (en) 2002-01-24
KR100699574B1 (ko) 2007-03-23
DE69924483T2 (de) 2006-02-09
EP1076561B1 (en) 2005-03-30
WO1999059628A2 (en) 1999-11-25
HUP0101947A2 (hu) 2001-11-28
DK1076561T3 (da) 2005-06-06
AU745749B2 (en) 2002-03-28
CN1216605C (zh) 2005-08-31
EP1076561A2 (en) 2001-02-21
CN1303288A (zh) 2001-07-11
ES2237103T3 (es) 2005-07-16

Similar Documents

Publication Publication Date Title
US8388966B2 (en) Combination treatment of pancreatic cancer
US8343930B2 (en) Combination therapy for the treatment of tumors
Smith et al. Gastrin and colorectal cancer
US6548066B1 (en) Immunogenic compositions to the CCK-B/gastrin receptor and methods for the treatment of tumors
US5785970A (en) Method of the treatment of gastrointestinal disorders with immunogenic compositions against gastrin
ES2361474T3 (es) Procedimientos inmunológicos para el tratamiento del cáncer gastrointestinal.
EP1077721B1 (en) Prevention and treatment of hypergastrinemia
PL193109B1 (pl) Kombinacja obejmująca immunogen zawierający peptyd imitujący immunologicznie gastrynę G17 oraz jeden lub więcej środków chemioterapeutycznych oraz jej zastosowanie
US6861510B1 (en) Immunogenic compositions against gastrin peptides
Watson et al. Pre‐clinical evaluation of the Gastrimmune immunogen alone and in combination with 5‐fluorouracil/leucovorin in a rat colorectal cancer model
US11911451B2 (en) Composition of tumor-associated proliferative peptides and related anti-cancer immunogen for the treatment of lung cancers and other cancers
EP1579863A2 (en) Combination therapy with anti-gastrin G17 antibodies for the treatment of tumors
CZ20004159A3 (cs) Kombinace vhodná pro použití při léčení nádoru závislého na gastrinu a její použití
MXPA00011300A (en) Combination therapy for the treatment of tumors

Legal Events

Date Code Title Description
RECP Rectifications of patent specification
RECP Rectifications of patent specification
LAPS Decisions on the lapse of the protection rights

Effective date: 20090514